Gisteren leek de lente wel losgebarsten, maar vandaag weer wat kouder en bewolkt. Gelukkig lijkt het droog te blijven en is er niet veel wind. En die komt uit zuidwesten dus mijn rondje Schijf is een goede keuze. Als ik omkijk na vertrek zie is dat we met tienen op pad zijn vandaag.
Samen met Tim rij ik op kop het dorp uit. Hmm, dat valt toch tegen die wind. Niet hard maar wel heel dik om tegenin te fietsen. We komen niet boven de dertig. Maar dat gaat zich later wel terugbetalen denk ik. Vanaf Oudenbosch straks wind in de rug. Maar zo ver is het nog niet.
Ze laten Tim en mij goed op kop zitten. Na een kilometer of 15 komt er eindelijk aflossing. Niet nodig voor Tim die blijft stug door rijden en dat zou hij tot 25 kilometer volhouden. Wel even rust want Adrie rijdt lek, met hulp van Flip zo geregeld zou je zeggen maar het duurt toch wel even. Ze kunnen geen steentje of iets vinden… altijd vervelend want je hebt dan het idee dat het een kwestie van tijd is voor het nog eens gebeurd (en zo zal het ook gaan).
Na de gedwongen stop rijden we via Liesbos langs Rijsbergen en komen uiteindelijk bij Schijf. Van daar naar Jagersrust, een bekend cafétje waar we vroeger met pa en ma wel eens een Trappist gingen drinken. Gewoon toen we nog maar 15 jaar oud waren. Slecht voor de hersenen weten we nu….. dan zou ik nog slimmer geweest zijn ????.
Op het fietspad naar Roosendaal is het even goed uitkijken, het is er druk. Er is een mountainbiketocht aan de gang zo te zien aan de verkeersregelaars. Ik zie er eentje die niet goed opgelet heeft bij de online cursus, die ik ook elk jaar doe voor de Sinterklaasintocht, ze staat met een klaar-over bordje. Dat is verboden: gezakt! Maar wel goed dat mensen hun vrije zondagochtend opofferen om mensen veilig over te laten steken. Hopelijk komt er geen overijverige BOA haar op de vingers tikken.
Via de Langendijk kruisen we richting Zegge. Lek! Adrie staat te balen met tweede keer hetzelfde wiel. Deze keer moet maar iemand met gevoelige (kantoor)handjes voelen of er iets scherp in zit. Ik vind een klein doorntje, hopelijk is het dat. Adrie rijdt op 28 mm dus we geven hem meteen wat tips.
De binnenband die er in zit is voor 23 mm banden dus die moet flink oprekken in 28 mm. En hij pompt boven de 7 bar en dat is niet nodig. Sterker nog, het is net als met een ballon. Als die keihard opgeblazen is, dan is hij ook sneller kapot te krijgen. Dus Adrie heeft weer wat geleerd….. garantie dat het werkt tot het eind van de straat!
We trekken ons weer op gang en rijden nu door Zegge en dan door Oudenbosch. Dan komen we voor de meeste mensen weer op bekend terrein en met wind in de rug. Nu rijden we gemakkelijk 34-35 km/uur en gaat het gemiddelde tenminste wat omhoog. Uiteindelijk heb ik 86 kilometer met 30 gemiddeld.
Prima voor een derde ritje van het jaar. En het is droog gebleven, dat is nog belangrijker dan het gemiddelde.

Thuis slaat Anneke haar rit op Strava op en merkt op; “Het was een echt rondje”, logisch ook dat een Schijf een rondje is. Dus we hebben een tour-schijfje gereden.

Ad

Het is nog geen lente deze tweede tocht van het WTC wielerjaar. Als ik de fietsen klaar ga zetten, voel ik een lichte motregen en de thermometer geeft 5 graden aan. Toch gaan we op pad want er moeten kilometers gemaakt worden.
Zo denken er veel meer clubleden over dan ik verwacht had. Het is gewoon druk. Dat is fijn want dan hebben we drie mooie groepen waar je om beurten de kop en de luwte kunt kiezen.
Op het tourprogramma staat een rondje Slingerdreef van 70 kilometer o.l.v. Gerard van Oerle.
Er is namelijk een basisschema gemaakt zodat mensen een beetje een idee hebben wat er gaat gebeuren. Niet in beton gegoten, want als je in het geplande westen zeiknat zou regenen dan rijden we toch mooi evenveel kilometers naar het Oosten als het daar wel droog is. Lang leve Buienradar! 
Vandaag geen reden om af te wijken, alleen om een Slingerdreef te rijden van 70 km moet je een Rondje ’t Zand rijden natuurlijk. Nog een voordeel van een schema is dat onze razende reporter Peter B. weet waar we heen gaan en met camera in de aanslag ons op kan wachten. Vandaag is hij vermomd als wegwerker met een golfkarretje. Het nuttige (een foto van ons maken) combineren met het aangename (afval oppakken). Of zou het andersom zijn? Hoe dan ook, een goede zaak allebei.
Over dat ZAP’pen (ZwerfAfval Pakken) zoals dat heet, een anekdote: Een paar maanden geleden kwam ik in het hotelletje waar ik een paar dagen per week overnacht, een man tegen die zag dat ik terugkwam van een rondje fietsen. Hij vroeg waar ik vandaag kwam, ik zei Made, dat kende hij niet maar toen ik zei Drimmelen werd hij heel enthousiast: “Jullie staan op nummer 3 van Nederland!” Bleek het ene Jaap de Boer te zijn, de bedenker van een app waarin ZAP’pers blijkbaar bijhouden  hoeveel meter/kilometer ze per keer schoonmaken. Wij staan dus op 3 qua aantal schoongemaakte kilometers per totaal aantal kilometers berm. Dus complimenten aan Peter en al zijn ZAP collega’s.
Wij rijden met onze groep van 13 lekker door. Vooral Corné is dit jaar al vroeg sterk, en Gerard, maar dat is geen nieuws. Opvallend is dit jaar ook Erno. Hij legt mij uit dat dit komt omdat zijn fiets nu goed is afgesteld door een bike-fitter. Hij kan nu zijn kracht veel beter omzetten in snelheid.
We rijden over natte wegen langs ’t Zand. Normaal alleen zand tussen je tanden daar door het gespetter van je voorganger. Nu merkt Gerard echter op dat het wel zeezand lijkt, want het smaakt zout. Klopt, er ligt nog behoorlijk wat pekel van de strooiacties van de laatste dagen. Dan moet ik onze fietsen dit keer toch maar eens wat grondiger schoonmaken want dat vreet aan je onderdelen.
Via de Slingerdreef rijden we weer huiswaarts. Op de viaducten beginnen wat gaatjes te vallen. Sommigen hebben nog wat te weinig kilometers gemaakt en bij kou gaat het ook wat zwaarder. Ik word niet echt nat maar moet zeggen dat ik 70 kilometer bij dit weer wel prima vind. Gelukkig rijdt er niemand lek, want dat kun je bij dit weer ook goed hebben en wil je juist niet hebben.
Dus netjes volgens plan thuis. Ik moet mijn buitenkraantjes weer even van de vorststand afhalen. Nou ja even… eentje lekt vervelend en duurt langer dan gepland voor dat opgelost is. Maar dan kunnen de fietsen van zout en zand ontdaan worden en vanmiddag lekker opdrogen.
Hopelijk vanaf nu geen pekel meer en komt de lente, want dat is wel zo lekker.

Ad

Deze zondagochtend is het lekker fris. Het zonnetje schijnt al wel, maar met 7 ^OC is het toch al goed aankleden. Dan is het een perfecte fietsdag.
Flip heeft voor de Tour een route langs de Galderse meren bedacht van rond de 70 kilometer.
En elf renners zien dat wel zitten en sluiten bij hem aan als hij om negen uur roept: “De Tour gaat daar heen”, wijzend richting den Hout. Eerst naar het zuiden dus, want het beetje wind dat er is, komt uit die richting. Wat dit jaar opvalt is dat er nog niet zo veel blad op de weg ligt maar wel heel veel eikels. Dus ik denk , dit is niet zoals de ronde van Lombardije “de rit van de vallende blaadjes” maar “de rit van de vallende eikels”. De boomvruchten schieten alle kanten uit onder de smalle wielerbandje.
En uitkijken in de bochten. Als ze heel zijn, kunnen ze gaan rollen en als ze plat zijn komt er olie uit.
De beroemde eikelolie die voor de speciale smaak zorgt van het Iberico varken. 
We rijden op verkeersluwe wegen en dreven van Dorst, Bavel en Ulvenhout richting Galders meren.
Daar nog even een lusje via Hazeldonk want daar ligt een lekker viaduct. Hoewel lekker….  Flip vertelt me dat hij nog steeds zit te wachten op antwoord op zijn vraag “Waarom wordt er tegen een viaduct of uit een tunnel altijd extra hard gereden? Dat is toch gek. “ Ik weet het ook niet, gewoon een “natuurverschijnsel”, het is gewoon zo en niet te verklaren. Wen er maar aan Flip (na zo’n kwart eeuw WTC voor Flip kan dat onderhand wel).
Bij Hazeldonk zien we dat de windmolens al wat beginnen te draaien, er is dus toch echt wel wat wind.
De windmolens schieten als paddenstoelen in onze tuin uit de grond tegenwoordig. Niet heel mooi, maar wel nodig en handig om te zien waar de wind vandaan komt. Echt uit zuid dus, dat betekent vanaf Hazeldonk/Rijsbergen dus vooral wind van achteren. We zijn op de tegenweg. Met een lekker tempo rijden we via Hellegat naar Mastbos. Uit het tunneltje natuurlijk weer omhoog knallen.
Tegenwoordig rijden we niet meer over het slechte fietspad bij Prinsbeek maar langs de “Verloren hoek” richting Zwartenberg. Johan rijdt lek en dat is met het zonnetje een lekkere stop met naast slappe band ook slap geouwehoer. Er worden wat warme dingen zoals winterhandschoenen, uitgedaan.

Dan weer op pad.
Voor de brug van Zwartenberg houd ik in, achter mij hoor ik wat vragen; “waarom remmen we af”?
Ik zie twee mensen voor me die niet al te stuurvast er uit zien en ik wil op het smalle bruggetje niet voorbij steken want als ze vallen dan komt dat weer door die asociale wielrenners, en die minuut dat we daardoor verspillen is niet zo erg.
In Langeweg nemen we nog even de route langs de Polder. Nog even een open ruimte met wind pal op kop. Laat Anneke nou net beslist hebben daar op kop te gaan rijden: “au”. Gelukkig duurt dat stukje niet zo lang en Johan en ik nemen over.
Bij Zonzeel worden ook een paar nieuwe windmolens gebouwd. De segmenten van de mast en de wieken liggen in het veld. Indrukwekkend hoe groot die dingen van dichtbij zijn. Ik kijk eens goed en zie dat er de slimme driehoekjes op zitten. Pas iets over gelezen. Ze wilden de windmolens stiller maken en tegenwoordig kijken ze dan in de natuur hoe dat daar opgelost is. Een uil die vliegt hoor je niet (ook zijn prooi niet) en blijkt dat dat komt door driehoekige puntveertjes. Dat passen ze nu toe op de windmolen wieken en dan maken ze inderdaad veel minder geluid (Geluidsarme windturbinebladen geïnspireerd op geruisloze vlucht van de uil | FluxEnergie ). Ik zie wel dat ze allemaal grijs zijn die daar liggen. Dat moeten ze nog even aanpakken. Eentje moet zwart gemaakt worden, dan vliegt diezelfde uil en andere vogels er niet zo snel tegenaan. Het laatste stuk van de Drie Hoefijzers naar de May staat de wind opzij en wordt er flink aan getrokken door mensen die blijkbaar nog wat over hebben. Met precies 70 kilometer op de teller ronden we deze mooie herfsttocht af.
Was lekker fietsen, hopelijk volgende week weer voor de afsluitende Snertrit. Die verdient een hoge opkomst want dat is altijd gezellige afsluiting van het wegseizoen.

Ad

Vandaag, 18 september, zou de Houtse kermisronde Den Hout-Den Hout-Den Hout gereden worden.
Maar helaas, het weer gooit roet in dat plan. Afgelopen donderdag werd door de organisatie de juiste beslissing genomen om op deze zondag geen 120 km. te  rijden in verband met de verwachte slechte weersomstandigheden. Terwijl ik dit stukje zit te typen, komt het er met bakken tegelijk uit dus een verstandig besluit heren. Het moet wel leuk en veilig blijven.

Gisteren werd via de WTC app gemeld dat op zondagochtend naar het weer gekeken zou worden en dan beslissen wie, wat, waar.

Zondagochtend; als Ad en ik buiten kijken om 7.30 uur is het droog. Gaat het weer dan toch meevallen? De weerapps worden geraadpleegd en onze conclusie is dat een kort rondje noordwest redelijk droog zal zijn. Om 8.15 uur zou er een buitje vallen en om 10.30 uur dus daartussen droog. We zoeken wel eerst onze herfstoutfit (shirt lange mouwen, kniestukken en overschoenen) want een temperatuur van 12 graden is duidelijk minder dan vorige week.

Om half negen bij het oude Raadhuis verzamelen nog 5 anderen die precies dezelfde gedachten hebben. Uit de verte zie ik geen rode trui, “dat biedt kansen”, maar dichterbij blijkt de trui onder een windstopper verborgen te zijn.  Twan is er ook en vertelt dat hij afgelopen week in zonnig zuid Spanje zat. Eigenlijk een vakantietripje maar hij heeft een nieuw winkelconcept daar ontdekt; je loopt met de bonusartikelen door de winkel, roept ze (keihard) om en gooit ze dan bij de mensen in de karretjes als ze enig teken van interesse laten zien. Die vakantiereis kan hiermee rustig een studiereis genoemd worden en van de belasting afgetrokken, lijkt mij.  
Na een kort overleg over de route wordt gekozen voor een rondje Noordhoek.
Prima, als het maar niet de polder is, roept Peter V. Hij had die weg afgelopen week al verkend en door de vele moddersporen was het af en toe glibberen daar. “De landbouwers die ons voedsel verzorgen, hebben de weg vervuild” of zo iets zei hij.
Dus we rijden op fietspaden en net na Wagenberg wordt er naar het linkse fietspad uitgeweken om het glibberen te voorkomen. Bij de Compaan rijdt Thijs in zijn enthousiasme rechtdoor richting Zevenbergen maar we gaan rechtsaf naar Zevenbergschen Hoek. Daar het viaduct op over het spoor (fijn he Flip) en zo naar Moerdijk. Daar blijven we even op de weg tot het industrieterrein want er zijn werkzaamheden op het fietspad.
Als een TGV trein rijden we langs het industrieterrein tegen de wind (Thijs Gaat Voorop).
Het is af en toe pittig door de wind en de snelheid die wordt aangehouden. Maar gelukkig heb ik vandaag een elastiek zodat ik aan kan pikken.  Er wordt op kop goed gerouleerd door Ad, Flip, John, Twan, Thijs en Peter.

Het weer valt alles mee. Het waait, is wat fris en bewolkt maar voor de rest prima fietsweer.
Na het keerpunt Standdaarbuiten en Noordhoek rijden we de bekende route over de Goudbloemsedijk naar het fietsbruggetje over de Mark met de wind in de rug. Daar schiet Flip nog even rechts naar beneden om een iets kortere maar wel een oplopende weg te kiezen. Extra training denk ik.
Hierna richting Zevenbergen via afgebrande Hoef en dan rechtsaf de Hazeldonkse Zandweg op.

Het regent nog steeds niet dus we gaan niet linksaf naar Langeweg maar rechtdoor via het fietspad naar de Zwartenbergse molen van Etten Leur en zo naar Prinsenbeek om daar linksaf de Overveldsestraat in te gaan. Daar zien we een “gewone” fietser rijden, op slippers notabene, die we voorbij willen maar we krijgen m niet ingehaald. Wat?!
Pas als we bijna bij dun Elsakker zijn, rijden we ‘m voorbij. Die had een fiets met een goed (opgevoerd) motortje, misschien iets voor mij zat ik al te verzinnen…Zo lang het gaat, toch maar even zelf trappen.

Hierna via de Markweg weer een viaduct over de Mark en onderdoor naar de Bredeweg en zo weer naar de compaan.  Op dat fietspad wordt er, bijna in Wagenberg, volop geschoten; de eikels vliegen links en rechts het fietspad op en knallen onder onder onze bandjes. Echt herfst dus.
We steken de rotonde van Wagenberg over en dan pas voelen we de eerste druppeltjes vallen.
Met 61 km. op de teller rijden we de May binnen en niet echt nat; goed getimed dus.

We zetten onze fiets achter droog en 2 minuten later valt er een mals buitje. Mooi.
Laat maar lekker regenen nu; goed voor ons net geverticuteerd gazon met meststof erop 😊

Anneke

11 September, de meteorologische herfst is schijnbaar begonnen en deze zondagochtend ziet het er inderdaad een beetje bewolkt uit als ik de gordijnen open doe. Als ik beter kijk, zie ik dat het gewoon wat mistig is. Ter bevestiging stuurt Peter Broeders een foto in de WTC app met een mistige foto vanuit Tilburg. Die was al weer vroeg op pad. Nou ja, die mist zal wel optrekken, het belooft dan trouwens een mooie dag te worden heb ik altijd geleerd van wat boerenwijsheid. De wind is deze ochtend verwaarloosbaar met kracht 1 en komt uit alle richtingen variërend van west naar oost, zuid naar noord. De temperatuur is om 8 uur 14 graden maar zal oplopen naar 20 graden, dus gewoon korte broek en shirtje wordt tijdens het ontbijt beslist. Het is lang geleden dat ik mijn mouwloze zomer WTC shirtje niet aan doe, dat betekent dus dat we vaak zondagen met goed weer hadden dit seizoen.

Tegen half negen komen Ad en ik aan op het Raadhuisplein aan, daar is wel de herfst ingetreden: arm- en beenstukken zijn present, zelfs een paar WTC jacks worden gespot. Wat moeten die van de winter aan?

Er wordt een beetje naar elkaar gekeken, wie rijdt met wie mee? Ad roept dat de Tour vertrekt en zet zich in beweging richting Godfried Schalkenstraat. Hij heeft een rondje richting het oosten voorbereidt dus ik rij met hem mee. Wie volgt?
Van de 25 aanwezigen komen er slechts nog 8 met ons mee. De sportploeg is met te weinig dus sluiten aan bij de Tour. Maar als ik zo eens kijk, zijn het er meer van de sport dan van de Tour…..slim rijden dus.

Via Den Hout rijden de twee Ad’en, Flip, Frans, John, Peter V., Maurice, Gerben, Johan en ondergetekende naar Oosterhout. Het is inderdaad best mistig buiten het dorp en als ik mijn bril af zet, zie ik ineens een stuk meer. Dan maar af dus. Met die mist krijg je natuurlijk wel weer mooie plaatjes, de sloten staan vol met mistig spinrag, dat is weer het mooie van herfstige ochtenden.

Bij Bos&co steken we de weg over om achter camping ‘t Haasje langs naar de Steenovensebaan te rijden. Daar is het oppassen: aan beide zijden ligt de weg open en komt er ook nog een auto tegemoet, lastig met ook nog paaltjes. De automobilist heeft geen haast en gaat keurig aan de kant zodat we mooi door kunnen. Waarschijnlijk fietst die zelf ook.
Bij Spijs en Ijs steken we de Dongenseweg over en vervolgen de Bredestraat en Broekdijk naar Hulten.
We rijden achter het vliegveld Gilze Rijen en onder de A58 door om dan linksaf en slingerdeslang tussen paaltjes en een stuk Gilze de weg te kunnen vervolgen op de Rielsebaan naar Riel. Daar zie ik in de berm het waarschuwingsbordje “gevaarlijke berm” staan. Nou, onze Berm die dan net op kop rijdt, is volgens mij niet zo gevaarlijk….

Het is inderdaad even geleden dat we in die omgeving gefietst hebben en het is opletten voor Ad om op tijd de juiste afslag te hebben. We rijden via de buitenrand van Goirle naar de Beeksedijk zo naar Hilvarenbeek. Daar moeten we langs diverse kramen rijden. Ze hebben er grootse plannen voor later op de dag denk want we moeten uitwijken voor een kar vol met wijnvaten die naar buiten wordt gereden. Nou die zullen vanmiddag geen dorst hebben.

Na Hilvarenbeek rijden we via Klein Loo het mooie natuurgebied Roovert in. Een fietspad in een donker bos. Met die mist was het wel een beetje spooky.

En in ene keer zijn we in België, da is te merken aan de geur, de huizen en de weg. Blijft buitenland hè.
In Poppel rijden we door het dorp langs een paar kermisattributen, wachtend tot ze open mogen.
Via Steenweg Baarle wordt gereden naar Groot Bedaf en vervolgens Klein Bedaf. Wat een namen.
Voor Alphen rechtsaf, langs Boslust, achter ‘t Zand naar de Gilzerweg en dan oversteken naar de Boerenbaan. Daar wordt hard gewerkt om de prei van het land te halen. Vervolgens langs Gilze en nu een keer via de Bavelseweg over Rijksweg 58. Flip vraagt zich hardop af waarom er tegen een viaduct harder wordt gereden? Geen idee, Flip. Volgens mij ruiken ze de stal of zo?

Bij de kaasmakerij rechtsaf, achter Molenschot dus, zo naar Dorst en de bekende weg naar Oosterhout en de May. In 3 uur tijd 96 km op de teller en even naar het buitenland geweest.
Ondertussen is mooi het zonnetje gaan schijnen. Lekker, dan kunnen we buiten ons verdiende kopje koffie drinken.

Bedankt mannen voor het uit de wind houden.

Anneke

De vakanties van de meeste WTC’ers zijn voorbij en dat is te zien als ik bij de startplek op het Raadhuisplein aankom. Flip en Peter staan te tellen. 34 coureurs, ze moeten Shirley even doorgeven dat er meer gaan komen dan verwacht, ze moet dus nog wat extra appelpunten ontdooien.
Maar om die te verdienen, moeten er eerst wat kilometers weggetrapt worden. Voor de Tour-groep heb ik met Flip afgesproken dat we een rondje rond Breda gaan rijden van 75-80 km. De sport heeft deze week een voldoende groot peloton om zelf een route te rijden en daarom zie ik deze week maar 9 mensen achter me aankomen als ik vertrek richting den Hout. Net na den Hout komt de Sport voorbij gestoven. Ze gaan hard vanaf de start. Wij rijden net boven de dertig. De wind is zuidelijk.
De route is heel bekend, eerst rijden we een klassieke Slingerdreef. Ik besefte gisteravond toen ik het over de route had, dat ik daar nog niet geweest ben dit jaar. Dat is raar want in het verleden stond die heel vaak op het WTC programma, vooral als dinsdagavondtraining.
In de Slingerdreef vraagt Flip hoe ik dan de volgende helft van de tocht wil vervolgen. Hij weet dat het langs de Galderse meren zal gaan want ik heb hem gevraagd daar even de leiding over te pakken want dan weet ik even niet hoe je het beste in de Rith komt zonder door het dorp Rijsbergen te komen.
Ik had bedacht om via Ulvenhout het fietspad over de Mark te pakken. Flip denkt dat het daar wel eens druk kan zijn. Inderdaad, er zijn al opvallend veel elektrische oudjes onderweg. Wellicht willen die de hitte voor zijn of op tijd terug voor de Grand Prix. Dus we pakken het alternatief van Flip dat om Ulvenhout heen gaat. Dan komen we uiteindelijk toch weer op hetzelfde punt uit. Fijn dat je dit oldskool onderweg nog kan regelen, een voordeeltje om zonder garmin te rijden…..
Omdat het al tien uur is, gaan we niet om via Hazeldonk de grensovergang.
De groep is goed aan elkaar gewaagd en daarom hebben we een mooi tempo. De enige keer dat we iemand even kwijtraken is omdat Ad van Dongen te fanatiek op kop rijdt en de aanwijzing van Flip (links én meteen rechts) alleen voor de eerste helft gehoord heeft.
Het gaat nu door de Rith, wel veel draaien en keren maar een mooi gebied. Hier heeft het trouwens wel geregend vannacht zo te zien. Op de May moeten we daar nog op wachten. Mijn gazon is bruin gevlekt zie ik terwijl ik dit typ in mijn tuinstoel. Moet ik voor de winter weer wel wat groei in zien te krijgen anders wordt het een mosvlakte ben ik bang.
Via afslag naar de camping komen we in het tunneltje van Liesbos. Die telt zo te merken mee voor het bergklassement, want er wordt hard aan getrokken. Flip ziet ondertussen dat we goed op tijdschema liggen en niet persé de kortste route langs dun Elsakker hoeven te nemen. We rijden een paar kilometer om maar wel veel comfortabeler, over Zwartenberg. Vanaf daar over Langeweg. Nog steeds voor op schema ziet Flip. Daarom nog even rechtsaf via Hokkenberg en langs hoeve Slikgat om zo uiteindelijk bij de Drie Hoefijzers aan te komen. Met de wind schuin in de rug koersen we naar de May om klokslag elf uur bij Shirley aan te leggen. Iedereen is er al en de eerste koffie met appelpunt staan al op tafel.
Even geduld want met de esperesso machine gaat het niet snel voor zo’n grote groep maar de koffie is heerlijk. De vakantieverhalen en het lief en leed binnen de club wordt besproken en zo hoort dat bij deze traditionele Bijpraattocht.
Op het eind komt cluboprichter en 17 jaar voorzitter en erelid Kees Reniers langs lopen. Mooi zijn oude clubje, maar hij kent er niet veel meer van. Dat is wederzijds zo te zien. Zo gaat dat, maar zonder Kees hadden wij vandaag geen lekkere fietsdag als deze gehad.

Groeten,

Ad van Wesel