Vandaag, 18 september, zou de Houtse kermisronde Den Hout-Den Hout-Den Hout gereden worden.
Maar helaas, het weer gooit roet in dat plan. Afgelopen donderdag werd door de organisatie de juiste beslissing genomen om op deze zondag geen 120 km. te  rijden in verband met de verwachte slechte weersomstandigheden. Terwijl ik dit stukje zit te typen, komt het er met bakken tegelijk uit dus een verstandig besluit heren. Het moet wel leuk en veilig blijven.

Gisteren werd via de WTC app gemeld dat op zondagochtend naar het weer gekeken zou worden en dan beslissen wie, wat, waar.

Zondagochtend; als Ad en ik buiten kijken om 7.30 uur is het droog. Gaat het weer dan toch meevallen? De weerapps worden geraadpleegd en onze conclusie is dat een kort rondje noordwest redelijk droog zal zijn. Om 8.15 uur zou er een buitje vallen en om 10.30 uur dus daartussen droog. We zoeken wel eerst onze herfstoutfit (shirt lange mouwen, kniestukken en overschoenen) want een temperatuur van 12 graden is duidelijk minder dan vorige week.

Om half negen bij het oude Raadhuis verzamelen nog 5 anderen die precies dezelfde gedachten hebben. Uit de verte zie ik geen rode trui, “dat biedt kansen”, maar dichterbij blijkt de trui onder een windstopper verborgen te zijn.  Twan is er ook en vertelt dat hij afgelopen week in zonnig zuid Spanje zat. Eigenlijk een vakantietripje maar hij heeft een nieuw winkelconcept daar ontdekt; je loopt met de bonusartikelen door de winkel, roept ze (keihard) om en gooit ze dan bij de mensen in de karretjes als ze enig teken van interesse laten zien. Die vakantiereis kan hiermee rustig een studiereis genoemd worden en van de belasting afgetrokken, lijkt mij.  
Na een kort overleg over de route wordt gekozen voor een rondje Noordhoek.
Prima, als het maar niet de polder is, roept Peter V. Hij had die weg afgelopen week al verkend en door de vele moddersporen was het af en toe glibberen daar. “De landbouwers die ons voedsel verzorgen, hebben de weg vervuild” of zo iets zei hij.
Dus we rijden op fietspaden en net na Wagenberg wordt er naar het linkse fietspad uitgeweken om het glibberen te voorkomen. Bij de Compaan rijdt Thijs in zijn enthousiasme rechtdoor richting Zevenbergen maar we gaan rechtsaf naar Zevenbergschen Hoek. Daar het viaduct op over het spoor (fijn he Flip) en zo naar Moerdijk. Daar blijven we even op de weg tot het industrieterrein want er zijn werkzaamheden op het fietspad.
Als een TGV trein rijden we langs het industrieterrein tegen de wind (Thijs Gaat Voorop).
Het is af en toe pittig door de wind en de snelheid die wordt aangehouden. Maar gelukkig heb ik vandaag een elastiek zodat ik aan kan pikken.  Er wordt op kop goed gerouleerd door Ad, Flip, John, Twan, Thijs en Peter.

Het weer valt alles mee. Het waait, is wat fris en bewolkt maar voor de rest prima fietsweer.
Na het keerpunt Standdaarbuiten en Noordhoek rijden we de bekende route over de Goudbloemsedijk naar het fietsbruggetje over de Mark met de wind in de rug. Daar schiet Flip nog even rechts naar beneden om een iets kortere maar wel een oplopende weg te kiezen. Extra training denk ik.
Hierna richting Zevenbergen via afgebrande Hoef en dan rechtsaf de Hazeldonkse Zandweg op.

Het regent nog steeds niet dus we gaan niet linksaf naar Langeweg maar rechtdoor via het fietspad naar de Zwartenbergse molen van Etten Leur en zo naar Prinsenbeek om daar linksaf de Overveldsestraat in te gaan. Daar zien we een “gewone” fietser rijden, op slippers notabene, die we voorbij willen maar we krijgen m niet ingehaald. Wat?!
Pas als we bijna bij dun Elsakker zijn, rijden we ‘m voorbij. Die had een fiets met een goed (opgevoerd) motortje, misschien iets voor mij zat ik al te verzinnen…Zo lang het gaat, toch maar even zelf trappen.

Hierna via de Markweg weer een viaduct over de Mark en onderdoor naar de Bredeweg en zo weer naar de compaan.  Op dat fietspad wordt er, bijna in Wagenberg, volop geschoten; de eikels vliegen links en rechts het fietspad op en knallen onder onder onze bandjes. Echt herfst dus.
We steken de rotonde van Wagenberg over en dan pas voelen we de eerste druppeltjes vallen.
Met 61 km. op de teller rijden we de May binnen en niet echt nat; goed getimed dus.

We zetten onze fiets achter droog en 2 minuten later valt er een mals buitje. Mooi.
Laat maar lekker regenen nu; goed voor ons net geverticuteerd gazon met meststof erop 😊

Anneke

11 September, de meteorologische herfst is schijnbaar begonnen en deze zondagochtend ziet het er inderdaad een beetje bewolkt uit als ik de gordijnen open doe. Als ik beter kijk, zie ik dat het gewoon wat mistig is. Ter bevestiging stuurt Peter Broeders een foto in de WTC app met een mistige foto vanuit Tilburg. Die was al weer vroeg op pad. Nou ja, die mist zal wel optrekken, het belooft dan trouwens een mooie dag te worden heb ik altijd geleerd van wat boerenwijsheid. De wind is deze ochtend verwaarloosbaar met kracht 1 en komt uit alle richtingen variërend van west naar oost, zuid naar noord. De temperatuur is om 8 uur 14 graden maar zal oplopen naar 20 graden, dus gewoon korte broek en shirtje wordt tijdens het ontbijt beslist. Het is lang geleden dat ik mijn mouwloze zomer WTC shirtje niet aan doe, dat betekent dus dat we vaak zondagen met goed weer hadden dit seizoen.

Tegen half negen komen Ad en ik aan op het Raadhuisplein aan, daar is wel de herfst ingetreden: arm- en beenstukken zijn present, zelfs een paar WTC jacks worden gespot. Wat moeten die van de winter aan?

Er wordt een beetje naar elkaar gekeken, wie rijdt met wie mee? Ad roept dat de Tour vertrekt en zet zich in beweging richting Godfried Schalkenstraat. Hij heeft een rondje richting het oosten voorbereidt dus ik rij met hem mee. Wie volgt?
Van de 25 aanwezigen komen er slechts nog 8 met ons mee. De sportploeg is met te weinig dus sluiten aan bij de Tour. Maar als ik zo eens kijk, zijn het er meer van de sport dan van de Tour…..slim rijden dus.

Via Den Hout rijden de twee Ad’en, Flip, Frans, John, Peter V., Maurice, Gerben, Johan en ondergetekende naar Oosterhout. Het is inderdaad best mistig buiten het dorp en als ik mijn bril af zet, zie ik ineens een stuk meer. Dan maar af dus. Met die mist krijg je natuurlijk wel weer mooie plaatjes, de sloten staan vol met mistig spinrag, dat is weer het mooie van herfstige ochtenden.

Bij Bos&co steken we de weg over om achter camping ‘t Haasje langs naar de Steenovensebaan te rijden. Daar is het oppassen: aan beide zijden ligt de weg open en komt er ook nog een auto tegemoet, lastig met ook nog paaltjes. De automobilist heeft geen haast en gaat keurig aan de kant zodat we mooi door kunnen. Waarschijnlijk fietst die zelf ook.
Bij Spijs en Ijs steken we de Dongenseweg over en vervolgen de Bredestraat en Broekdijk naar Hulten.
We rijden achter het vliegveld Gilze Rijen en onder de A58 door om dan linksaf en slingerdeslang tussen paaltjes en een stuk Gilze de weg te kunnen vervolgen op de Rielsebaan naar Riel. Daar zie ik in de berm het waarschuwingsbordje “gevaarlijke berm” staan. Nou, onze Berm die dan net op kop rijdt, is volgens mij niet zo gevaarlijk….

Het is inderdaad even geleden dat we in die omgeving gefietst hebben en het is opletten voor Ad om op tijd de juiste afslag te hebben. We rijden via de buitenrand van Goirle naar de Beeksedijk zo naar Hilvarenbeek. Daar moeten we langs diverse kramen rijden. Ze hebben er grootse plannen voor later op de dag denk want we moeten uitwijken voor een kar vol met wijnvaten die naar buiten wordt gereden. Nou die zullen vanmiddag geen dorst hebben.

Na Hilvarenbeek rijden we via Klein Loo het mooie natuurgebied Roovert in. Een fietspad in een donker bos. Met die mist was het wel een beetje spooky.

En in ene keer zijn we in België, da is te merken aan de geur, de huizen en de weg. Blijft buitenland hè.
In Poppel rijden we door het dorp langs een paar kermisattributen, wachtend tot ze open mogen.
Via Steenweg Baarle wordt gereden naar Groot Bedaf en vervolgens Klein Bedaf. Wat een namen.
Voor Alphen rechtsaf, langs Boslust, achter ‘t Zand naar de Gilzerweg en dan oversteken naar de Boerenbaan. Daar wordt hard gewerkt om de prei van het land te halen. Vervolgens langs Gilze en nu een keer via de Bavelseweg over Rijksweg 58. Flip vraagt zich hardop af waarom er tegen een viaduct harder wordt gereden? Geen idee, Flip. Volgens mij ruiken ze de stal of zo?

Bij de kaasmakerij rechtsaf, achter Molenschot dus, zo naar Dorst en de bekende weg naar Oosterhout en de May. In 3 uur tijd 96 km op de teller en even naar het buitenland geweest.
Ondertussen is mooi het zonnetje gaan schijnen. Lekker, dan kunnen we buiten ons verdiende kopje koffie drinken.

Bedankt mannen voor het uit de wind houden.

Anneke

De vakanties van de meeste WTC’ers zijn voorbij en dat is te zien als ik bij de startplek op het Raadhuisplein aankom. Flip en Peter staan te tellen. 34 coureurs, ze moeten Shirley even doorgeven dat er meer gaan komen dan verwacht, ze moet dus nog wat extra appelpunten ontdooien.
Maar om die te verdienen, moeten er eerst wat kilometers weggetrapt worden. Voor de Tour-groep heb ik met Flip afgesproken dat we een rondje rond Breda gaan rijden van 75-80 km. De sport heeft deze week een voldoende groot peloton om zelf een route te rijden en daarom zie ik deze week maar 9 mensen achter me aankomen als ik vertrek richting den Hout. Net na den Hout komt de Sport voorbij gestoven. Ze gaan hard vanaf de start. Wij rijden net boven de dertig. De wind is zuidelijk.
De route is heel bekend, eerst rijden we een klassieke Slingerdreef. Ik besefte gisteravond toen ik het over de route had, dat ik daar nog niet geweest ben dit jaar. Dat is raar want in het verleden stond die heel vaak op het WTC programma, vooral als dinsdagavondtraining.
In de Slingerdreef vraagt Flip hoe ik dan de volgende helft van de tocht wil vervolgen. Hij weet dat het langs de Galderse meren zal gaan want ik heb hem gevraagd daar even de leiding over te pakken want dan weet ik even niet hoe je het beste in de Rith komt zonder door het dorp Rijsbergen te komen.
Ik had bedacht om via Ulvenhout het fietspad over de Mark te pakken. Flip denkt dat het daar wel eens druk kan zijn. Inderdaad, er zijn al opvallend veel elektrische oudjes onderweg. Wellicht willen die de hitte voor zijn of op tijd terug voor de Grand Prix. Dus we pakken het alternatief van Flip dat om Ulvenhout heen gaat. Dan komen we uiteindelijk toch weer op hetzelfde punt uit. Fijn dat je dit oldskool onderweg nog kan regelen, een voordeeltje om zonder garmin te rijden…..
Omdat het al tien uur is, gaan we niet om via Hazeldonk de grensovergang.
De groep is goed aan elkaar gewaagd en daarom hebben we een mooi tempo. De enige keer dat we iemand even kwijtraken is omdat Ad van Dongen te fanatiek op kop rijdt en de aanwijzing van Flip (links én meteen rechts) alleen voor de eerste helft gehoord heeft.
Het gaat nu door de Rith, wel veel draaien en keren maar een mooi gebied. Hier heeft het trouwens wel geregend vannacht zo te zien. Op de May moeten we daar nog op wachten. Mijn gazon is bruin gevlekt zie ik terwijl ik dit typ in mijn tuinstoel. Moet ik voor de winter weer wel wat groei in zien te krijgen anders wordt het een mosvlakte ben ik bang.
Via afslag naar de camping komen we in het tunneltje van Liesbos. Die telt zo te merken mee voor het bergklassement, want er wordt hard aan getrokken. Flip ziet ondertussen dat we goed op tijdschema liggen en niet persé de kortste route langs dun Elsakker hoeven te nemen. We rijden een paar kilometer om maar wel veel comfortabeler, over Zwartenberg. Vanaf daar over Langeweg. Nog steeds voor op schema ziet Flip. Daarom nog even rechtsaf via Hokkenberg en langs hoeve Slikgat om zo uiteindelijk bij de Drie Hoefijzers aan te komen. Met de wind schuin in de rug koersen we naar de May om klokslag elf uur bij Shirley aan te leggen. Iedereen is er al en de eerste koffie met appelpunt staan al op tafel.
Even geduld want met de esperesso machine gaat het niet snel voor zo’n grote groep maar de koffie is heerlijk. De vakantieverhalen en het lief en leed binnen de club wordt besproken en zo hoort dat bij deze traditionele Bijpraattocht.
Op het eind komt cluboprichter en 17 jaar voorzitter en erelid Kees Reniers langs lopen. Mooi zijn oude clubje, maar hij kent er niet veel meer van. Dat is wederzijds zo te zien. Zo gaat dat, maar zonder Kees hadden wij vandaag geen lekkere fietsdag als deze gehad.

Groeten,

Ad van Wesel

Voor deze mooie fietsdag had ik in de wegkapiteins-app voorgesteld om de “West-Brabant-Tocht” weer eens te rijden. Mijn suggestie wordt aangenomen dus komt de info-app aankondiging van Kevin, een tocht van 120 km. met pitstop in het pittoreske Nispen.
Mooi zonnig weer, met de wind uit het zuid westen (volgens de weerapps op vrijdag). Zo niet vandaag. Het is oostenwind maar de windmolens staan stil en de rookpluimen van de industrie gaan recht omhoog, dus nagenoeg windstil als we vertrekken.
Op het startpunt staan best veel WTC-ers, er wordt wat gepuzzeld:
Wat voor groepen hebben we?
Is er een Trim en een TT ?
Of gaan die samen?
De Tour is duidelijk, dus wij vertrekken met een groep van 13 in westelijke richting. Dit is inclusief een gastrijder die Corné heeft meegebracht: Karst van Terheijden noem ik hem maar.
Het gaat lekker, we schieten goed op, het is nog niet warm en met het zonnetje mooie uitkijkjes in de polders. Ergens tussen Oudenbosch en Stampersgat hoor ik dat 5 mannen besloten hebben dat deze tocht toch wat te lang is om op tijd terug te zijn, dus die hebben een andere route genomen.
Wij gaan verder met 8, helaas wat minder koptrekkers.
Geleidelijk komen we op wegen die een aantal mensen van het peloton niet kennen. Voor mij wel, het is bekend gebied uit mijn jonge jaren. Tot verrassing van sommigen rij ik zonder GPS systeem maar op geheugen. Dan kijk je vooral naar de “landmarks”. Bij die boom rechts, bij die boerderij links etc. Ik heb wel eens gelezen dat dit de mens over het algemeen goed af gaat, omdat in de evolutie de “jagers – verzamelaars” die dat in de prehistorie goed konden, vanzelf de mensen waren die overleefden en voortplanten. Klinkt logisch toch? Dan is het echter wel zaak dat die landschapskenmerken niet veranderen. En daar gaat het even fout bij Bergen op Zoom. Ik weet al sinds jaar en dag dat ik bij bordje
“camping de Heide” links af moet….. maar dat bordje is weg. 50 meter na de gemiste afslag zie ik een tunnel voor ons die niet in de route hoort. Even terugdraaien en weer op de route. Ik zie ook geen camping meer, wat is er aan de hand? Google weet alles:  BNdeStem 6 mei 2021: “Eigenaar Bergse campings de Heide en Vredenburg failliet“. De curator heeft blijkbaar het bordje ook uitgegraven om te kijken of dat nog wat op zou brengen. Je moet het maar weten, of de route vooraf verkennen zoals vroeger wel gebruikelijk was.…..
We rijden door de Bergse bossen langs de jeugdherberg naar Heimolen om zo bij de eerste geclassificeerde berg van de dag te komen: de Vossenweg, toch 16,5 meter hoog. Een goede opwarmer voor de Rijzende Weg in Woensdrecht die nog hoger is met zijn 21 meter. Als je denk dat dat niet zo veel voorstelt, moet je eens aan de “Ronde van Woensdrecht” mee doen. Dan rijden ze er tig keer tegenaan met een rondje van goed één kilometer lang. Dan gaat dit wel tellen.
Wij verteren het allemaal goed en na nog een hupje bergop naar Hoogerheide,  karren we via het Vliegveld Woensdrecht (dat ooit nog eens bewaakt is door Corné!), naar Huijbergen.
Chris heeft nu we over de helft zijn al zoveel alcohol verbrandt en verdampt, dat hij ook op kop gaat rijden.
Met 85 km op de teller rijden we Nispen in en stoppen we bij café Tivoli, of eigenlijk bij de kerk.
We nemen plaats op het kerkplein en bestellen koffie met een lekkere punt.
Anneke vertelt dat wij daar getrouwd zijn en door de deur waar we nu dus voor zitten, als echtpaar toen naar buiten gestapt zijn. Ze is daar na maar liefst 13.267 dagen nog steeds zo blij mee blijkbaar dat ze er op staat de kosten van de lekkernijen voor haar rekening te willen nemen: het is wel zo dat ik af moet gaan rekenen …..

De bidons zijn weer vol, het gebak, koffie en chocola op dus we stappen op voor het laatste stuk.
Er is wat meer wind en die is tegen. Maar omdat iedereen weer een beurtje pakt, houden we de gang er goed in. Een stukje België en dan via Schijf. We pakken achteraf wegen tussen Sprundel en Rijsbergen om uiteindelijk bij Mastbos weer op bekend terrein voor iedereen te komen. Nog steeds heeft iedereen voldoende energie uit de Nispense taart dus het laatste stuk is geen probleem. Het tempo gaat zelfs nog iets omhoog. Chris draait af naar Terheijden. Hij ziet er na het heftige feest gisteravond en deze tocht zodanig uit dat hij wel een dutje kan gebruiken. Ik waarschuw hem dat hij dan niet moet verzuipen in zijn jacuzzi. Gerard neemt ook de route over Terheijden. Corné en Karst slaan daarna af naar Wagenberg.
Het is net het verhaal van de 10 kleine negertjes (sorry, dat heet gewoon zo) . Begin van de May Hans weg, dan Ad van Dongen. Nog twee over.… ik zit nog te denken om Anneke te lossen om dit verhaal dat toch echt met eentje eindigt, gestand te doen. Maar besluit dat het goed is om ook dag 13268 en verder maar toe te voegen aan ons huwelijk.
Net voor 13.00 uur rijden we dun dam op, met ruim 127 km op de teller. Voor mij de eerste keer echt boven de honderd kilometer en best veel op kop. Lekker is dat. Ad van Dongen precies hetzelfde vertelde hij. Nu ben ik echt goed op de weg terug.
Gerard en Hans hebben de tocht vast opgenomen met hun GPS dus volgende keer kunnen ze “mee kijken” tijdens de tocht, dat vinden ze fijn denk ik want als er nog meer “landmarks” weggehaald worden hebben zij daar geen last van. Wel van uitvallende satellieten vertelde Hans….
Tijden zijn veranderd sinds ik in Nispen woonde.

Groeten,

Ad v W

Op deze zondag, 12 juni, is het mooi weer. Anneke kan haar zomershirt weer eens aan en ik smeer me in met zonnecrème. Klaar voor de start.
Tegen mijn verwachting in, is de opkomst op zo’n fraaie dag matig.
Maar als ik Jan Lensvelt zie staan, maakt dat niet meer uit, de belangrijkste man is er. Goed een jaar geleden stonden we we te zwaaien bij het Amphia en hoopten we allemaal dat de dag weer zou komen dat hij er weer zou staan.
De Tour gaat een rondje Binnenmaas van Flip rijden. De Sport wil weer eens op topsnelheid zag ik op de app, maar nu twijfelen ze toch wat en Sander heeft niet zo veel zin om in het rood te gaan rijden. Hij gaat met de Tour mee zegt tie. Van de TT is de bezetting ook laag en die gaan ook met de Tour mee.
Dus als Flip de boel in gang trekt, hebben we een behoorlijk peloton. We rijden naar het gat van den Ham en dan naar en door Lage Zwaluwe. Blijkbaar hebben de Sportmannen nog wat op de twijfelaars ingepraat en Sander en Peter overtuigd om toch de snelheid op te voeren; ze komen ons voorbij zetten. Helaas dus wat minder koptrekkers voor ons, want Kevin, Maurice en Gerard die goed tegen de wind kunnen, zijn er niet. Gelukkig is Flip in topvorm. Als ik eens even vraag hoe dat zit, geeft hij toe dat hij aan “dun dope” zit, hij heeft de dokter “een spuit laten zetten”. Net als Bogaert maakt hij dit gewoon bekend, maar dan niet tien jaar later, Flip slaat na 5 dagen al door.
Bij de Kiltunnel moeten we even kijken hoe het moet. Ze zijn daar aan het werk. Het noordelijke fietspad lijkt open maar het is goed dat iemand weet dat we aan de andere kant moeten zijn, want van daar zien we dat de noordelijke tunnelbuis helemaal dicht zit. Iets anders dan normaal komen we in ‘s Gravendeel en dan volgen we Maasdam en Sint Antoniepolder. Langs de Binnenmaas rijden we nu pal tegen de wind naar het westen. Leo pakt ook goede kopbeurten net als Ad van Dongen.
Dus het gaat lekker richting de bruggen over het Hollandsdiep. Met wind opzij nemen we die vlot.
Op de tweede brug scheurt het peloton wel even maar in de afdaling laten we iedereen weer terug komen. Vanaf nu alleen nog maar wind (schuin) van achter. We moeten even wachten omdat iemand zijn ketting er af heeft en niet meer met zijn schakelapparaat er op kan krijgen. Er wordt even gestopt.
Ik rij langzaam door. Op mijn tellertje zie ik dat dit veel effect geeft op het gemiddelde. Zakt toch door zo iets 0,3 km/uur. Via Oude Molen en Klundert rijden we naar Moerdijk. De snelheid zit er goed in en ik hoor niemand meer kletsen achter me. Zijn de verhalen op, of de asem?
Tegen dat we op de May komen, proberen we iedereen mee te krijgen naar de Kerkstraat voor de start van de ZLM Tour. Maar blijkbaar heeft iedereen een druk schema vandaag: “ginne taid “.
Okay jammer, met Flip en Anneke rij ik wel die kant op. Als we vlakbij de startboog zijn, zien we mooie plekken op een nieuw Mays terras. Bij Shirley, vandaag voor het eerst open en wij kunnen stellen dat wij een van de eerste gasten waren van deze nieuwe tent. Ze hebben niet alleen frieten maar in dit eethuis ook koffie met gebak. We krijgen nog gezelschap van ex-lid Gerard de Laat en later schuift ook Erik Van der Hoeven aan. We zitten hier prima met uitzicht op de wagen waar de ploegen voorgesteld worden. Veel jong talent maar ook wat bekende namen zoals Degenkolb en Vivianie die in de groene trui mag vertrekken. Het geel zit nog om de schouders van Olav Kooij van Jumbo en die moet vandaag 15 seconden voorsprong zien te verdedigen. En wij maar wachten tot wij op het podium geroepen worden, maar dat gebeurt niet, daar worden we door het publiek ook wel op aangesproken. Had inderdaad best gekund al waren we met ons drieën , want er was nog een andere ploeg waar er nog maar 1 van was vandaag. Na de geneutraliseerde start rijden de profs nog een keer de route van de (ex) prof ronde van Made en gaan ze onderweg naar Rijsbergen.
Toen de hele karavaan de May had verlaten, konden we mooi zien hoe snel de podiumwagen in kan pakken om op tijd in Rijsbergen weer opgesteld te staan straks na 168 km. Wij ruimen ook op en gaan naar huis. Straks toch maar eens even bij Studio Sport kijken hoe het afgelopen is………

Ad

Zaterdag 4 juni, de voorspelling was zomers voor deze Pinksterdag en ik verheugde me op een zonnige Pinkstertocht. Helaas was de uitvoering wat minder, slechts 14 graden en een dicht wolkendek, de zon was nergens te bekennen. Maar wel droog met een straffe noordoostenwind.
Deze zaterdagochtend waren Ad en ik niet echt superfit, hij omdat hij een dag van te voren bij de fysio een dry needling behandeling had gehad en ik had gewoon een slechte start met wat hoofdpijn.
Nou, dan rijden we een keer met de Tour-Trim mee, opperden we bij het ontbijt.
Helaas kwam ook deze voorspelling niet uit.
Om 8.29 uur arriveerden we op het Raadhuisplein waar volop WTC’ers stonden maar er was nog geen plan de campagne gemaakt van wie waar naartoe reed.
De sport was maar met drie, de trim met drie en de tour-trim vier, de rest liet de keuze op de Tour vallen. Flip promoveerde Ad gelijk tot wegkapitein van de tour en gezien de wind koos Ad voor een rondje Biesbosch en reed gelijk weg oostelijk de rotonde op.
Nouja, dan dus maar volgen.
En dat dachten er meer want ineens reden we met een combi van Tour/Tour-Trim/Sport en 1 gastrenner (Ronald Tilborg), wat een totaal maakte van 16 renners. Bont gezelschap.
Weer eens wat anders en dan kun je lekker bijkletsen met anderen. Wat er dus ook volop werd gedaan ondanks de straffe wind.
Zo te zien had Ad weinig last meer van zijn been want samen met Marc S. reed hij gestaag op kop tegen de Amertakbrug. Marc kreeg in de Trimgroep vorige week te horen dat hij te hard reed, dus nu kon hij zich uitleven bij de Tour.
In Geertruidenberg werd rondom het dorp langs de maasroute gereden naar de brug over de Bergsche Maas. Deze route vind ik net iets fijner dan die door Dombosch, is veiliger en geen stoplicht te bekennen. Daarna via de Peerenboom, Dussen, Almkerk naar Giessen. Daar is het altijd mooi fietsen, ook al waait het. Op kop werd regelmatig gewisseld, sterke renners waren volop voorradig.
Op de dijk naar Woudrichem toe, zat Erik vd H. glunderend te vertellen dat hij een item van bucketlijstje kon schrappen; een keertje met de Sport meerijden. Ook na mijn uitleg dat dit toch echt de Tourgroep was, was hij niet om; nee, dit was echt een sportgroep.

In het mooie Woudrichem reed ons nieuwe WTC-lid Chris lek.
Hoe kan dat nou? Alles was nieuw, de fiets, de banden.
Maarja, een ongeluk zit in een klein hoekje, dat heeft  Ad afgelopen jaar ook ondervonden.
Terwijl de mannen het bandje wisselden, kon er volop bijgekletst worden en zelfs een aantal bewoners kwamen naar buiten om polshoogte te nemen. Melody en ik waren blij met de stop, wij doken de bosjes in voor een sanitaire stop. Ook wij dames, hebben daar wel eens last van. Later hoorde ik van Ad dat daar verschrikt op werd gereageerd; “Dat kan toch niet in een christelijk dorp als Woudrichem?”.

Na deze onderbreking werd de weg vervolgd naar Sleeuwijk en Werkendam. Daar werd de snelheid wat opgevoerd dankzij de gunstige wind. Via de Bandijk reden we rechtsaf het Nieuwe Merwedepad op om zo de mooie Biesbosch route rondom de Noordwaard te volgen langs het Biesboschmuseum. En dan kom je na een rondje weer gewoon uit in Werkendam. Het blijkt dat dit tegenwoordig ook de nieuwe route is voor de ronde van de Biesbosch, niet verkeerd.
Net na de brug  dirigeerde Ad de groep niet over de dijk maar links erlangs, die weg is net wat breder en een stuk veiliger dan bovenop het smalle fietspad.
Via het Steurgat werd vlot naar Hank gereden en werden we onderweg getrakteerd op een schitterend rood papaverveld. Daar kon je veel maanzaadbroodjes mee maken.
En dan ineens komt de Amercentrale weer in zicht en is het niet ver meer naar de May.
Met 92 km. op de teller reden we lostrappend het dorp in en zowaar, de zon kwam bijna door 😊

Anneke