Wel of geen TT deze week?! Op de TT-app is het half-half. Uiteindelijk wordt de rit geschrapt wegens te weinig animo en mogelijk wordt de geplande rit ook te lang nu we ook foto’s gaan maken bij PS van Seeters. Na de fotoshoot is er toch een groepje van 8 WTC’ers die op TT-tempo hun rondje willen rijden.

Met Kevin en Flip voorop vertrekken we vanuit Raamsdonksveer voor een rit van ±70km richting Werkendam. Achter hen rijden Bert, Kees, Sandra, Marino en de laatste rij vormen Peter Kuijpers en ondergetekende. Zo ergens achteraan ons pelotonnetje is het goed vol te houden.
Ter hoogte van Peerenboom – Sandra heeft inmiddels Flip afgelost aan de kop – klinkt het “…Tegen!!.
Vier (oudere) mensen; boomers zou je kunnen zeggen, lopen links van de weg. We rijden er ruim omheen, maar toch kan opa het niet laten om zijn vuist vol uit te strekken alsof ie wil zeggen “…aan de kant!”. Het scheelt een haar of Marino was vol geraakt al denk ik niet dat hij het zelf gezien heeft; …gelukkig maar.

Vlak voor Dussen gaan we linksaf en rijden richting het noorden naar Uppel. Nog steeds is het Kevin op kop die geregeld eens omkijkt om te zien of iedereen nog mee is. Kees rijdt nu een tijdje naast hem. We rammelen dwars door Sleeuwijk waar het fietspad enig onderhoud behoeft. Even later beuken we de dijk op en hebben de wind vol op kop richting Werkendam. Het tempo zakt ietsje in zodat iedereen bij kan blijven. Na Werkendam staan we even stil. Sandra kan niet verder rijden. Kevin en Marino blijven bij haar en als Sandra is opgehaald rijden ze met z’n tweeën verder.
Inmiddels zijn we met z’n vijven een iets alternatieve route aan het rijden. Ik ben hier nog nooit geweest, maar Kees verzekert me dat het de moeite waard is. Het is inderdaad mooi fietsen, zeker als we over het bruggetje de Bakkerskil kruisen.
Niet veel later weer bekend terrein als de skyline van Hank zich aandient. Stiekem zit ik er al redelijk doorheen, maar ik kan me lekker verschuilen achter de 4 andere kleppers. Na Keizersveer rijden we ook weer door de polder terug. Bert neemt hier afscheid van de groep en met z’n vieren rijden we ‘t Veer binnen. Als we Geertruidenberg binnenrijden, zwaaien we Peter Kuijpers uit. In het wiel van Kees en Flip slechten we de brug over de Amertak. Van hieruit is het uitdrijven naar huis. Als Kees en Flip rechtsaf slaan richting de May, rijd ik rechtdoor en even later staat mijn fiets weer in de parkeergarage. Het was een pittig ritje, maar eigenlijk ook wel lekker om de boel weer eens wat te prikkelen. …Wordt zeker vervolgd.

Rene

Na intensief whatsapp contact binnen de WTC gelederen was al snel duidelijk dat de TT zondag 7 april zou gaan starten. Met welke samenstelling of welke route gereden zou worden dat zou nog blijken.

‘s Avonds toch maar een biertje gedronken om de spanning weg te nemen was het dan zover, flauw zonnetje scheen en de temperatuur was al prima te noemen. Alleen die wind…. daar later meer over.
Aangekomen op het raadhuisplein was het nog even spannend wie er mee zouden gaan vandaag, voorstel van de voorzitter “blijf gewoon als laatste wachten, en wie er dan nog over zijn dat wordt dan de TT”. En zo geschiede…..
Cees, Rachel, Kevin, Erik en ikzelf bleven over en de TT was gevormd, Kevin had zich aangeboden om de TT mee op te starten en stond hoopvol klaar voor een mooi rondje klein Zundert. Zijn getrainde oor spotte al snel een sissend geluid, wat denkte… platte tuup van de wegkapitein.
Rij maar zei ik nog, maar nee… daar kwam ik niet mee weg, ze stonden erop om mee naar huis te rijden en mij nou eens van goed materiaal te voorzien. Na flink worstelen door Erik en de hulp in nieuw materieel van Kevin konden we eindelijk vertrekken.

En daar gingen we dan, de paden op… de lanen in. We besloten al snel dat gezien de tijd we toch gewoon het rondje van ongeveer 70 km zouden fietsen om alsnog op tijd thuis te kunnen zijn.
Richting Oosterhout bleek al wel dat er een flinke woei stond en werd (per ongeluk) toch gekozen om dan maar richting t Zand te gaan om zo veel mogelijk beschutting tegen die flinke wind te kunnen vinden.
De oersterke Kevin bleef in een mooie tred zijn omwentelingen maken terwijl de rest van het peleton om de beurt naast hem plaats nam.

Nadat we Dorst waren gepasseerd bleek Kevin zijn gehoor wel echt opmerkelijk goed te noemen, toen hij erachter kwam dat mijn rem bleek aan te lopen. Pitstopje na het vliegveld loste dit euvel ook weer op en konden we weer door.

Omdat Cees zaterdag de slingerdreef ook al had gefietst wist deze te vertellen dat er nog een flink nat stuk zou zijn, omrijden was zijn advies dan ook. Na ‘t Zand werd er een stukje verder gefietst en reden we om de natte bende heen. Zachtjes aan leek de wind in de rug te keren en konden we koers richting made zetten. Er was weer tijd om wat bij te kletsen, Rachel kon haar gelletje oppeuzelen en Erik kon eindelijk zijn nieuwe velo eens aan de tand voelen.

Den hout in zicht, dat is zoiets als bijna thuis… De eerste TT tocht, dat was toch een goede reden om er “eentje te doen” zei Kevin, dit moeten we wel een beetje vieren.
Na het wegtrappen van de laatste kilometers naar Made op aan zijn we dan ook neergestreken op t zonnige terras van t Trefpunt om er een lentebokje op te drinken,

Proost!!

Tim

Ik had zaterdag een appje naar Leo gestuurd, ik zag de caravan alweer thuis staan. Dus vroeg ik of hij al meeging, maar hij wilde graag nog een dag het vakantie gevoel houden, niks mis mee. Dus fietste ik Made binnen en stonden de eerste renners al weer bij het oude stadhuis. Zoals ook de stadsfotograaf annex ZAPPER Peter Broeders beter bekend als den Bakker. Door de vakantie en omdat enkele anderen met de snelle sportgroep meewillen is er weinig animo voor de tourgroep. Maurice stelt voor om met de tour-trimgroep een rondje om Breda te rijden. Ik vind dit prima en zeg zal lekker achterin gaan rijden. Na de fotosessie van onze hoffotograaf vertrekken we richting Den Hout. Maar halverwege de Godfried Schalkenstraat zit ik zo maar op kop. Dan maar gewoon gasgeven en via de Bergsebaan rijden we naar de Vraggelsebaan om van daar uit over de Burgemeester Materlaan naar de Ketenbaan te rijden. Maurice merkt op dat we niet te hard moeten rijden het is immers geen tourgroep en een aantal hebben nog niet al te veel kilometers gereden. Dus laat ik me afzakken naar het laatste wiel, zodat ik kan zien wie er allemaal mee zijn op deze mooie fietsochtend. Als ik in het laatste wiel zit zie ik naast Maurice, Arion, Sandra, Boukje, Kevin, Peter V, Erik S, Erno, Adrie en gastrijder Paul van Dijk. Terwijl we langs de nieuwe tunnel bij Rijen rijden klets ik wat met Arion. Het blijkt dat hij in het verleden bij ons de post bracht met de auto. Dat is ook geen luxe, omdat je soms drie à vierkilometer tussen de volgende adressen hebt. Als je zo zit te kletsen gaan de kilometers als het ware van zelf onder de fietsdoor. We rijden via de Lijnbaan richting Gilze. Verderop aan de Alphensebaan is de Gilze Aangespannen Dag bezig, iets wat mij als paardenman wel aanspreekt. In het verleden ging ik er ook wel eens heen als bezoeker echter nu is het met enkele tellen voorbij. Iets verder rijden we via de Althenaweg naar de Gilzeweg om vervolgens via het Zand naar de huis dreef te rijden. Nu rijdt ik naast Paul van Dijk, hij merkt op dat hij morgen weer aan het werk mag. Hij werkt zoals ik heb gedaan in het onderwijs. We kletsen nog wat over onze trip naar Santiago de Compostela en over het feit dat hij nu geen club heeft om te trainen, maar dat geeft ook weer meer tijd voor het gezin. We rijden achter de kraantjes door richting de Meerleseweg van daaruit gaat het richting de Smokkelaar en we passeren nog kort de plek waar hemel en hel kort bij elkaar zijn gebracht door de Hemelstraat en Vagevuurstraat. In Strijbeek gaan we rechtsaf richting Verkooijen transport. Hier wordt koers gezet naar Galder. Bij van Boxtel de fietsenzaak in Galder gaan we rechtsaf naar het logistieke deel van de grensovergang Meer. Maurice heeft ondertussen het grootste deel van de route op kop gereden, dat kan toch niet de bedoeling zijn dus komen er nu meerderen hem een stukje aflossen. Over de A16 en HSL gaat de rit verder richting Rijsbergen en ondanks de verwachting van regen blijft het nog immer droog. De weg gaat verder richting Etten-Leur, maar bij de Helgatweg gaan we rechtsaf en rijden door een mooi gebied richting het Liesbosch van daar rijden we richting Prinsenbeek. Hier wordt via de slechte fietspad van de Zanddreef naar de Schutsestraat gereden. We komen dan op meer bekende wegen als de Brielsedreef. Ik hoor nu dat er een koffiestop bij den Elsakker is gepland. Het is hier dat ik ontdek dat Erik Stasse in het café altijd goed gekeken heeft hoe het er inde horeca aan toe gaat. Hij toont dan ook graag zijn skills. De koffie en de appeltaart smaken goed en een tikkie is niet nodig want de penningmeester heeft de rekening voldaan. Tijdens de koffie is het goed toeven in het zonnetje op het terras. Maar donkere wolken dreigen al. We rijden snel richting de May. Na de brug over de Mark zien we de sportgroep die bezit gaat nemen van den Elsakker, waarover in een ander geweldig verslag van Thijs meer! We gaan over het fietspad met zonnepanelen bij de Compaan. Het geeft toch een raar gevoel op deze vreemde ondergrond, terwijl er gezegd wordt dat het rendement van de installatie tegenvalt. Maar ja het is ook een experiment. In de May gaat ieder zijns of haar weegs. Ik ben op tijd voor de bui thuis en kijk ’s middag naar Max. Ik zag geen verslag vandaar dit verhaal.

Groet van Ter Aalst