Vanochtend was er geen twijfel in kledingkeuze. Het was koud en dit betekende dat ik voor bijna maximale warmte ging. Alleen de thermobroek liet ik thuis, deze is alleen bedoeld voor temperaturen onder het vriespunt.

Bij het gemeentehuis aangekomen, waren er slechts een handjevol mensen komen opdagen.
Op de verschillende apps meldde zich in de afgelopen dagen diverse leden, dus op zich was het geen verrassing. Het koude weer en de opkomsttijd van 08.30 uur zullen waarschijnlijk ook hebben bijgedragen aan deze lage opkomst. Goed voor het puntenklassement in ieder geval…

De vraag bij de eerste rit van het seizoen, die om 08.30 uur start (i.p.v. 09.00 uur), is altijd wie dit niet in de gaten heeft en zich om 09.00 uur bij het gemeentehuis meldt om vervolgens te constateren dat er niemand is. We zijn benieuwd….

Degene die er in ieder geval op tijd waren, waren Ad, Kevin, Maurice, Anneke, John (van de sportploeg…), Leo, Peter, Melody en ikzelf.

Het voorstel voor de route kwam van Ad, 80km over Willemstad. Dit stuitte op wat weerstand van John (van de Sportploeg), hij zit nog steeds met z’n rug aan te modderen. Op zijn aandringen werd de rit wat ingekort. Niemand had hier moeite mee.

Klokslag 08.30 uur vertrokken we westwaarts. Als geboren leider nam Maurice natuurlijk plaats in de kop van het peloton. Anneke en ik hebben het er nog even over, het lijkt net alsof een magneet hem op kop trekt, of hij het nu wilt of niet. Misschien komt het ook wel door de behoefte aan een stukje controle over de rit, door het bepalen van een soort van referentiesnelheid. Ik heb zelf eens even goed op de snelheid gelet en Maurice kwam (samen met Kevin) niet onder de 30 km/h en niet boven de 32 km/h. Voor mij was het duidelijk; als ik binnen deze bandbreedte op kop zou gaan rijden, dan zou dat de zegening van het peloton krijgen. Zo gezegd zo gedaan en bij Lage Zwaluwe nam ik de kop van Maurice over met de intentie om Maurice eens een keer de gehele rit vrij te houden van verdere kopwerk.

Ondanks het heerlijke zonnetje was het behoorlijk koud, zeker in het eerste half uur. Anneke en ik constateerden dat zelfs Kevin ervoor gekozen had om handschoenen te dragen. Logisch vonden wij, maar toch riep dit bij ons een beetje het gevoel van teleurstelling op. Kevin met handschoenen…pfff…

Nou ja, het zonnetje scheen fel en na een half uur rijden gonsde het gevoel van opluchting door het peloton; de vingers ontdooiden…

Bij Klundert was er wat onduidelijkheid over de route, velen vreesden, waaronder John (van de Sportploeg) dat we toch naar Willemstad zouden gaan rijden, maar dat bleek niet zo te zijn. Kevin en ik hadden democratisch besloten om de rit op ongeveer 60 kilometer te houden om zo maar zoveel mogelijk rekening te houden met John (van de Sportploeg…).

Omdat de gemeente Moerdijk in het verleden tot mijn werkgebied behoorde, ken ik nog goed de weg. De weg voerde in dit geval over voor velen onbekend gebied. Met uiterste concentratie probeerde ik de referentiesnelheid aan te houden, maar op de weg tussen Klundert en Fijnaart kwam John (van de Sportploeg), met een lach op zijn gezicht en ver boven de referentiesnelheid ons voorbij gereden.  Was er dan toch niets met zijn rug aan de hand? Bij navraag bij John (van de Sportploeg) bleek dat hij een sportmassage had gekregen en dat hem dit goed had gedaan. “Mij hoor je niet klagen, ik rij gewoon mee” aldus John (van de Sportploeg).

Via wat ongebruikelijke weggetjes, reden we het labyrint van Zevenbergen in. Die nieuwe wijk lag er niet toen ik daar nog werkte, vandaar dat we dan ook met een omweggetje al snel een uitgang vonden. Bij Zwartenberg draaiden we vervolgens de Zuiddijk op. Hier hadden we even een hachelijk momentje waarbij we de rijbaan voor auto’s opschoten terwijl een auto ons van achter benaderde. Gelukkig hadden we een oplettende automobilist en konden we onze weg veilig vervolgen. Door deze situatie belandde ik naast Ad, welke toch al steeds beter herstelt. Ad kon goed volgen, alleen de aanzetten op een viaduct of na een bocht zijn nog lastig, maar ook dit gaat steeds beter. Wanneer zal hij weer met de sport meegaan?

Via Langeweg keerden we huiswaarts. Maaaarrr niet voordat we nog even een sprintje trokken op de brug over de A16/HSL, welke glansrijk werd gewonnen door niemand anders dan onze voorzitter Kevin. In Made aangekomen vroeg Melody of ik nog even gezellig met haar mee naar Raamsdonksveer fietste. Nou ja…. wie kan dat nou weigeren? Ik niet in ieder geval. Bovendien had ik nog maar een magere 60 km op de teller staan en dat mocht ook wel wat meer zijn voor een WTC zondag.

Samen met Peter en Melody zijn we vervolgens naar Raamsdonksveer gereden, gezellig was het echter niet. Ik geloof niet dat we meer dan twee zinnen hebben gesproken, want de snelheid lag ver boven de referentiesnelheid…

In ’t Veer aangekomen, hadden Peter en ik nog gehoopt op een koppie koffie bij Melody, maar helaas zat dat er niet in. Dan maar terug naar Made, waar we op een totaal afstand van 80km aankwamen.

Bedankt voor de gezellige en harmonieuze rit.

Thijs

Wind: NW 2

Temperatuur 1-5 graden

Afstand: 60km

Route: West

Thijs

Zondag 20 maart; gisteren was het bijna voorjaarsweer maar vanochtend was het frisjes, slechts 4 graden en een straffe, gure oostenwind. Maart roert zijn staart dus.
Vanochtend vertrok ik sinds een half jaar niet alleen van huis; Ad ging weer mee en zou met de trimgroep zijn eerste wtc kilometers dit jaar gaan fietsen. Kilometers maken, krachttraining en aansterken; dan zou het goed moeten gaan komen na zijn onfortuinlijk valpartijtje in september.
Bij het Raadhuisplein stond al een fikse groep renners te kleumen, maar wie reed nu met wie mee?
Tijdens het coronatijdperk ging elke groep bij elkaar staan en werd er afstand gehouden en was de groepsvorming zichtbaar maar nu was het een grote happy family.

Ineens zag ik Maurice, de teamkapitein van de tour, richting rotonde vertrekken dus vertrektijd.
Toen we Made uitreden, keek ik om me heen en  vreesde dat een aantal renners de slag hadden gemist, of in een verkeerde groep zaten. We waren slechts met 9 incl. een gastrenner van de wilde bond. De TT dames Boukje en Melody waren aangesloten, bij navraag bleek dat dit een bewuste keuze was om mee te rijden met de Tour, ze voelden zich sterk en wilden graag een keer mee. Prima, alleen maar gezellig.
Ik keek nog wat rond en miste een heel fijn scherm; waar was Kevin?
Op de brug naar Raamsdonksveer kwam het antwoord, de wtc sportploeg reed ons voorbij, inclusief Kevin. Maar liefst 11 man telde ik  daar, ongekend.
Gelukkig waren wel Leo, Peter B., Kees M. en Tim aanwezig, dus nog genoeg spierkracht voor die straffe oostenwind. Net voorbij Dussen haakten Tim en gastrenner Erik van Gurp af, het tempo was net iets te hoog voor hen en zij kozen voor een toeristisch rondje Drongelen inclusief pontje….
De oostenwind was straf en koud, tegen de wind in werd er meest kop over kop gereden waarbij onze Teamkapitein Maurice het leeuwendeel voor zijn rekening nam. Chapeau.
Ook de dames lieten zich niet onbetuigd en deden gewoon mee; Girlpower 😊

Wij reden niet de brug op bij Heusden maar gingen net daarvoor links, richting Hedel, altijd een mooi stuk met hollandse taferelen; langs het water en weilanden, wind en diverse gevogelte. Maar sneeuw? Zat ik er nu zo doorheen dat ik sneeuw voelde? Nee, het was echt sneeuw. Okay dan. De temperatuur was er ook naar, ik was blij dat ik vanochtend nog gauw mijn winterhandschoenen aan had getrokken.
Voornamelijk langs het water werd de weg vervolgd, af en toe door een omleiding ivm wegwerkzaamheden . Maar we waren allemaal blij dat we door Hedel reden en over de brug over de Maas konden rijden richting Bokhoven, dat betekent dat we vanaf nu meest de wind mee hadden. Lekker hoor. Net voor Bokhoven linksaf de polder in en zo op naar Oud-Heusden en Doeveren.
De garmin van Maurice piepte en even was hij gedesoriënteerd maar gelukkig dankzij de grote blauwe doos bij Waalwijk kwamen we weer op de vertrouwde route langs  de Bergsche Maas op de Overdiepse kade. Daar was het ook lekker rijden met de wind in de rug. Ook nu even op elkaar letten want met de wind mee is de verleiding natuurlijk aanwezig om de snelheid net iets te veel op te voeren. Maar het is en blijft de tourgroep dus gewoon lekker samen tegen en voor de wind fietsen.

Net over het viaduct van het Oude Maasje kwam de sportgroep ons weer voorbij zetten.
Langs en over de Maasroute reden we naar Raamsdonksveer, via het fietspad tussen voetbal en de hockeyvelden. Daar hergroepeerde de sportgroep weer en even leek het erop dat we samen naar huis reden maar na Geertruidenberg bij het viaduct over de Donge werd er toch weer ieder zijns wegen gekozen. Even lekker uitfietsen naar huis.
Ondanks het frisse en ietwat winterse weer toch lekker gefietst en wat kilometers gemaakt,
alleen rij ik niet zo gauw boven de 80 km. . De zondag was weer goed begonnen.

Dames; goed gereden, jullie hebben goed je mannetje gestaan en Maurice bedankt voor het koptrekken en de weg wijzen!

Anneke

Wielertrimclub Made bestaat dit jaar 45 jaar. Dat werd afgelopen zondag 31 oktober gevierd tijdens de afsluiting van het seizoen. Tevens kon de einduitslag van het Opkomstklassement 2021 berekend worden. René van Mook ging voor het tweede jaar op rij met de beker en rode trui naar huis.

WTC Made werd in 1976 opgericht onder de naam WTC Piet van Dijk. Nu, 45 jaar later is de club nog springlevend. Met ruim vijftig leden waarvan bijna een kwart dames tegenwoordig. Met een solide financiële basis dankzij de shirtsponsoren Vema Crane, RVSA en PS van Seeters. Met elk jaar weer een mooi fietsprogramma. En met vier pelotons, met elk de eigen ambities, komen prima aan hun trekken.
Dus genoeg reden om een feestje te vieren in ’t Tapperijke afgelopen zondag 31 oktober.

In de ochtend was de laatste clubrit van het wegseizoen gereden en de stand van het opkomstklassement kon opgemaakt worden. Net als vorig jaar liep ook 2021 weer anders dan gepland als gevolg van COVID-19.
In plaats van de 39 fietsdagen die de rittenmannen Peter Broeders en Flip Segeren gepland hadden, werden het er maar 23. De openingsrit die 8 maart gepland stond, werd uiteindelijk op 23 mei gereden. Toch nog een maand eerder dan in het echte corona jaar 2019, toen er maar 17 officiële clubritten over bleven. Om toch nog wat extra ritten te hebben, werd wel besloten om het jaar uitzonderlijk lang te maken en twee weken langer dan normaal door te fietsen, waardoor dit weer rare fietsjaar eindigde op een rare dag, nl. 31 oktober: Halloween. Gelukkig was het fietsen op de twee extra oktoberzondagen goed te doen, het was droog. Zoals het heel het jaar best droog was: gemiddeld werden per rit namelijk 8,5 regenpunten gescoord. Dit is het laagste ooit, het record stond op 8,6 in 2018. Apart, want we zullen ons de zomer 2021 toch niet echt als superzonnig herinneren. Maar blijkbaar was het op onze fietsdagen wel droog weer.
Er werden dus weinig regenpunten gescoord en dan is het een kwestie van veel ritten opkomen als je prijzen wilt pakken.  De gemiddelde clubopkomst was dit jaar wat we gewend zijn. We scoorden met ons allen 50%. De hoogste opkomst was op 6 juni: 71%. De reden van die massale aanwezigheid was dit keer eens niet een lekker ontbijtje of een koffiestop met appelpunt. Het bijzondere plan deze dag was dat we bij het Amphia in Breda een raambezoek gingen brengen bij onze ploegmaat Jan Lensvelt. Die kon het zwaaien op afstand als hart onder riem, zeer waarderen.
De daaropvolgende tocht met de meeste leden aan de start had 69% opkomst en was 19 september: de klassieker Den Hout-Den Hout- Den Hout, maar vooral ook de dag we weer een groet brachten; ditmaal aan onze fietsvriend Willem op de begraafplaats. Mooi dat WTC-ers bij dat soort gelegenheden laten zien dat we echt een vereniging zijn en niet zo maar een losse groep fietsers.

De top tien van het klassement van 2021 bleek maar liefst 86% opgekomen te zijn en de top twee zelfs 100%. Fijn om te zien ook dat in deze top een mix is van mensen uit alle 4 de WTC pelotons.
Die top tien ziet er als volgt uit:

René van Mook ging dus met de beker aan de haal.
Peter Korse had evenveel punten gescoord maar dan telt de klassering van vorig jaar mee en toen had René ook de trui gepakt. Flip Segeren had net twee regenpunten meer dan Erno Haanskorf en pakte de derde prijs.

De mannen verdienden daarmee ook een cadeaubon voor de lokale fietsenwinkel, maar die gaven ze na afloop terug aan voorzitter Ad van Wesel; “We willen liever dat dit naar het KWF gaat, na wat we dit jaar allemaal meegemaakt hebben”. Een mooie geste natuurlijk voor dit goede doel.

Het feestje werd afgesloten met een lekkere friet stoofvlees en iedereen beloofde in de winter goed door te blijven sporten om er begin maart 2022 weer te staan. Hopelijk gaan we dan weer het normale aantal ritten rijden met onze mooie club.

Ad van Wesel

Vandaag, 26 september, zijn het de kermistochten, het moment dat je ’s ochtend net iets rustiger aan kan doen omdat we vanaf nu om 9.00 uur vertrekken.

Het was niet echt druk op het evenementenplein met fietsers, wel met blazers en vegers die de kermisrotzooi van de avond daarvoor netjes aan het opruimen waren. Wat een herrie op de zondagochtend, mooi dat het gedaan wordt maar jammer dat het opruimen nodig is.

Maurice, onze wegkapitein van deze ochtend, gaf het startsein voor de tourploeg. Toen ik bij het viaduct over de A59 even achterom keek, schrok ik van het kleine groepje. Slechts 6…volgens mij nog nooit zo weinig liefhebbers, en dat met zulk mooi weer. Het zonnetje scheen, graadje of 18, licht windje uit zuid. Kortom, prima fietsweer. Nouja, dan maar met zessen.

De aanwezigen waren dus onze wegkapitein Maurice, pensionado Flip, brandweerman Marino, moutainbiker Erno, ex-vakantieganger Hans en ondergetekende.

Op voor een rondje rondom Breda.
Voor Den Hout werden we al ingehaald door de sportploeg, ook een klein groepje met slechts 5 man. Even zwaaien naar manlief.
Het vervolg was de bekende weg naar ’t Zand bij Alpen via Rijen. Bij Molenschot zagen we bekende shirtjes, de sportploeg stond stil. Manlief had lek en stond te plakken. Nadat we gevraagd hadden of ze alles hadden, wat natuurlijk zo was, even zwaaien en weer door.
Via de Huisdreef reden we verder door mooi bosgebied langs camping Buitenlust en De Bosrand aan de Gilzeweg richting Chaam. Bij Dassemus links, rechts langs “de kranen” en via de mooie Goudbergseweg naar Strijbeek en Meerseldreef.
Ik zat net te denken dat het best rustig op de weg was toen er ineens wel heel veel motoren ons tegemoet kwamen. “Wel honderd” riep Flip. Nou, zo snel kon ik niet tellen.

Via Hazeldonk en Rijsbergen langs golfterrein De Turfvaert en zo naar Liesbos. Via Prinsenbeek naar den Elszakker en Drie hoefijzers naar Made.

Een mooi ontspannen najaarsrondje van 80 km. met een ijzersterke Maurice; Ironman Maurice heeft heel onderweg op kop gezeten en een keurig mooi strak tempo aangehouden. Chapeau!

Dank je wel hoor voor het mooie tochtje!

Anneke

De vakanties zijn zo goed als voorbij en de scholen gaan weer beginnen. Traditioneel het moment voor onze WTC bijpraattocht. Eerst een stuk fietsen en dan lekker op een terras met bakje koffie en appelpunt bijkletsen.
Altijd aantrekkelijk en zeker vandaag, want het is schitterend fiets- en terrasweer. Bij het verzamelen op het Raadhuisplein tellen we 33 personen. Even doorgeven aan de terraseigenaar en dan kijk ik om me heen.
Zoveel coureurs, maar ik tel maar zes typische Sport-mensen. Dan komt Flip ook nog vertellen dat hij toch nog even wat rustiger aan wil doen na zijn tuimeling van vorige week. Hij heeft besloten om met het TT peloton mee te rijden. Nou, vooruit dan, maar dan moet hij mij ook beloven dat hij daar ook rustig aan doen. Hij weet dat nog niet zeker zegt hij, maar het schijnt dat hij niet op kop geweest is.
Ik ga dus op stap met vijf WTC-ers. Na kort overleg besluiten we het rondje Sliedrecht-Gorinchem te rijden.
Dat is ergens tussen de 85 en 90 kilometer dus dan zijn we op tijd op onze eindbestemming straks.
En, gunstig met de voorspelde noord-oosten wind. Door de polder rijden we naar Lage Zwaluwe en de Moerdijkbrug. Het gaat meteen hard. Net een keirin wedstrijd met derny-rijder Thijs die ons allemaal op sleeptouw neemt.
Bij het oprijden van de Moerdijkbrug constateren Frans, Peter en ik dat dit toch echt niet vol te houden is. Het tempo gaat iets terug want we moeten dan nog 70 kilometer. Door de Dordtsche Biesbosch rijden we de route richting het bekende wielerbaantje van de Mol waar we al twee seizoen niet naar toe geweest zijn.
Thijs neemt langer beurten op kop en zo houden we toch een mooi tempo. John kan die snelheid ook wel maar korter. De rest rijdt gewoon de kopbeurten een paar kilometer per uur langzamer.
Het is al best wel druk met fietser en joggers, niet gek op zo’n mooie dag. Van “bijpraten onderweg” komt weinig terecht. De eerste keer dat we weer wat woorden wisselen, is als in Sliedrecht het fietspad opgebroken ligt. We zien dat het niet ver is dus besluiten we net als andere fietsers die het ons voordoen, even te klunen.
We rijden door Hardinxveld en BovenHardinxveld langs de rivier naar het oosten. De wind is aangetrokken dus dit is een pittig stuk. Gelukkig zie ik in de verte het keerpunt qua wind al liggen: de Gorinchemse brug. Maar je kunt blijkbaar ver kijken want het duurt toch nog wel even voor we daar zijn. We komen nu op bekend terrein want net voor Werkendam gaan we links af en dan via de Kozakkenboys en de polder richting zuid. Thijs stelt voor een weggetje naar links te proberen. Maar Peter legt hem uit dat dat een rot-weggetje is….. dat denk ik ook, en wat nog belangrijker is, het is weer wind tegen, dus dat doen we niet. In de polder met wind mee rijdt Thijs van Werkendam tot bijna in Hank op kop. We rijden een renner voorbij en dat is de enige vandaag die aan kan pikken. Net voor Hank mag hij 200 meter op kop en dan vinden wij toch dat hij al te veel “inkakt” dus nemen we weer over.
Via bekende wegen komen we weer bijna op de May. Op mijn computertje zie ik dat we wel een kilometertje extra kunnen rijden om het dorp te vermijden.
Kort na elf uur arriveren we bij het terras van Polderevents. De TT groep zit er al. Ongeveer gelijk met de Tour en de Trim arriveert onze koffie en even later een lekkere appelpunt met slagroom. Nu kunnen we echt bijpraten.
Het is zo gezellig dat er nog een groepje blijft hangen voor een biertje, wijntje of fris. Met een rustig tempo rijden we daarna naar huis. Vanmiddag nog even boodschappen doen want Twan is op vakantie en die moet ook betaald worden natuurlijk. En dan snel voor de buis om te kijken of Max de verwachtingen waar kan maken, en dat kan hij dus.
Een waar oranje feest in Zandvoort.

De WTC rit met stop is vandaag goed bevallen.
Dat doen we binnenkort nog eens! Over 14 dagen gaan we Den Hout – Den Hout – Den Hout rijden als WTC.
Meer info volgt, Peter Broeders heeft me al laten weten dat het cafe in Ulicoten al besproken is.
Hopelijk weer zo’n mooie nazomer dag!

Ad

Zondag 5 september, de laatste rit van de vakantietochten dus dat betekent bijpraten.

Maar eerst moeten we natuurlijk wel een stukkie fietsen….

Weersvooruitzichten zijn prima; zonnetje, oostenwind en oplopende temperatuur naar 24 graden.
Tegen half negen tellen Ad en ik de aanwezigen op het Raadhuisplein zodat we alvast het aantal appelgebak kunnen doorgeven, afspraak is dat de ploegen om 11.15 uur verzamelen op het terras bij Polderevents, een goed vooruitzicht voor de 33 aanwezigen.

De Tourploeg vertrekt onder leiding van Wegkapitein Gerard naar Geertruidenberg, zoals meestal tegen de wind in. Buiten Raamsdonksveer om naar de Hankse brug en via Peerenboom naar Dussen. In Dussen even slingerdeslang omdat ze aan de weg aan het werken zijn, maar al weer snel op de route naar Eethen en Babyloniënbroek.
Het blijft mooi fietsen daar en zeker op een mooie nazomerdag als vandaag.
Net in Almkerk gingen we nu niet rechtsaf langs de golfbaan maar linksaf naar Nieuwendijk, weer eens wat anders dus.
 “9 man aanwezig” zei Gerard  nadat hij het kleine pelotonnetje had geteld.
Om precies te zijn, het waren 6 man en 3 dames. De 6 man waren Kevin, Gerard, Leo, Marino, Kees en Erno en de dames Rachel, Sandra en ondergetekende maakten het peloton compleet. Een mooi groepke dus.
We vervolgden de weg via Killeweg, de Biesbosch in. Diverse buizerds, patrijzen en nog ander gevogelte vlogen om ons heen in dat mooie natuurgebied. Zo kwamen we snel weer in Hank, en weer over de Keizersveersebrug naar Dombosch. Daar een ommetje via de Zalmweg om even te zwaaien bij RVSA, Erik was er helaas niet.

Zo waren we wel heel snel terug in Made…….
Gerard vertelde me dat we na de Centrale weg rechtsaf gingen bij Segeren omdat we anders een te kort rondje hadden. Mmm, op het moment dat ik daar over het viaduct rij, heb ik altijd het idee, bijna thuis…nu moesten we dus nog even. Naderhand hoorde ik van de andere 2 dames dat ook zij dat gevoel deelden, zal dus wel hormonaal zijn.
Dus toen bij Segeren rechtsaf en bij de Rijakkers linksaf om zo via de Drimmelense- en Zeggeweg naar het mooie Drimmelen te fietsen. Daar linksaf en rechtsaf de Koekoekweg in. Bij het gat van Ham, wilde Kevin linksaf maar het was nog steeds te vroeg voor het terras dus rechtdoor naar Lage Zwaluwe en Moerdijk. Ondertussen reed Marino op kop en was zo fanatiek dat hij zelfs nog een rondje Kiltunnel wilde doen….
Gelukkig draaide we net onder de A16 linksaf over het spoor omhoog om zo parallel aan de snelweg via de Ketelpolder west de weg te vervolgen. Daarna was het bekende route naar Zevenbergschen Hoek, 3 Hoefijzers en Wagenberg. Op naar het terras.

Klokslag 11.15 uur en met 88 km. op de teller,  arriveerde de Tourploeg bij Polderevents op het zonovergoten terras waar al een aantal renners hadden plaatsgenomen. Nou, dat was een lekker appelgebakkie met koffie die Tommy uitserveerde !!

Het terras beviel zo goed dat we daarna met een klein groepje toch ook nog wat gerstenat genuttigd hebben,
het is tenslotte maar 1x in het jaar bijpraattocht….

Anneke

Als ik de fietsen ga pakken vanochtend zie ik dat het zwaar bewolkt is en een pittige wind. Wel precies zoals voorspeld, maar je hoopt dat het net als gisteren mee zal vallen…  Nog een tegenvaller, mijn voorband staat plat. Dus eerst nog even een nieuwe binnenband plaatsen. “Beter voor de start dan onderweg”, denk ik. Snel eten en aankleden.
Net voor vertrek kijk ik nog even op buienradar. Ik zie dat rond 11:00 uur een wolkenzone over Zaltbommel gaat komen, ik loopt nog snel even naar de kledingkast om voor de zekerheid mijn windstopper toch nog in mijn achterzakje te stoppen.
Bij het gemeentehuis aangekomen, zie ik dat we een behoorlijke opkomst hebben. En ik tel maar liefst 8 dames, die verdelen zich over de verschillende groepen, maar niet bij de Sport. Wij moeten het met 6 kerels doen vandaag. Martien heeft de Rivierentocht voorbereid, 122 km. heeft hij voorspeld, dat moet te doen zijn met deze sterke mannen die altijd goed aan elkaar gewaagd zijn. We weten ook dat er geen tussenstop gepland is: “onder de 125 kilometer stoppen we niet”, is de regel van Martien. Dus ik heb mijn tweede bidon water er opgezet in plaats van de EHBO bidon.
We rijden naar Geertruidenberg en Raamsdonksveer. Martien wil met de klok mee rijden dus moeten we eerst naar Gorinchem zien te komen. We nemen niet de kortste weg daarheen maar gaan over Dussen en dan over de dijk naar Almkerk, dat is een omweg van een paar kilometer, maar wel lekker dat we daar veel in de luwte kunnen rijden tussen huizen en bosschages. Goede keuze dus van onze wegkapitein. Na de brug bij Gorinchem rijden we door Gorinchem om op de dijk langs de Waal te gaan rijden. Flip vindt dat het verdacht gemakkelijk gaat hier. Dat klopt, we rijden met gemak 37-38 km/uur. Dat was niet de bedoeling! Vrijdag zag ik op mijn weer-app nog dat het noord-oosten wind zou zijn. Maar nu blijkt het meer noord-west. Dat wordt pittig op de weg terug.
We komen ondertussen het ene na het andere bord tegen dat de dijk afgesloten is maar je kunt ver kijken en we kunnen gewoon door. Net voor Haaften staat het bord echter behoorlijk midden op de weg. “Zouden we dan toch af moeten”? Een man in een auto wuift dat je gewoon rechtdoor kunt. Twan en Peter vinden dat hij er wel wat raar bij lacht… (die koekwousen trappen er in). En jawel hoor, ter hoogte van Haaften staat een kraan dwars over de weg en een stel bouwhekken. We kunnen er niet door en moeten terug en door Haaften. Martien ziet een weggetje omlaag en een hek dat open staat. We komen in het dorp en zoeken ons een weg naar een fietspad richting Waardenburg. In de verte ligt de bekende Martinus Nijhoff brug. Extra mooi omdat we er met wind in de rug op kunnen rijden. Dat gaat dus zonder problemen. Vanaf Zaltbommel dus wind schuin van voren. We rijden allemaal om beurten op kop dus we weten de snelheid nog redelijk op peil te houden. Gelukkig buigen we bij Brakel af richting Poederoijen en krijgen we de wind weer even wat gunstiger. Bij Poederoijen gaan we weer langs een rivier. Het begint iets natter te worden. Sommigen denken dat we daarom wel de kortste weg naar huis nemen; zo niet onze leider, we moeten rivieren volgen en de beloofde afstand halen. Dus we rijden nu richting Andel.
In het dorp is het druk. We komen een optocht van oldtimers tegen. We weten dat Flip valt voor dat soort auto’s, en als we de bocht omkomen en er staan auto’s stil op de weg, doet hij dat ook letterlijk. De eersten kunnen nog op tijd remmen maar Flip remt hard, raakt een achterwiel en gaat over de kop. Ik zie dat hij op zijn gezicht valt, eerst lijkt het nog mee te vallen maar dan blijkt dat zijn fietsbril een snee in zijn jukbeen gemaakt heeft. Hij begint te bloeden als een rund. “Heb je soms alcohol gedronken gisteravond?” vraag ik. “Nee hoor”, zegt Flip, “ik heb alleen wijn gedronken”. Okay, hij is nog scherp en de humor is er ook nog. Dan doen we allemaal maar mee. Flip ziet dat zijn bril kapot is en breekt hem dan maar  doormidden en steekt hem in zijn achterzak: “Een opvouw fietsbril, nooit eerder gezien”.
Helaas heb ik dus mijn EHBO bidon niet bij me en een pleister is toch wel nodig, maar gelukkig komt er een mevrouw aanlopen die ziet dat er iets gebeurd is. “Ben je aangereden?”,“nee hoor, gewoon een gevalletje eigen onkunde” krijgt ze te horen van de “vrienden” van Flip. Zij haalt een paar pleisters en daarmee probeer ik de twee wonden een beetje dicht te plakken, en zijn oog en mond niet. Het gaat nog harder regenen dus er gaan jasjes aan en daar gaan we weer. Op naar Veen en dan langs de Heusdense brug aan de noordkant van de rivier terug richting Made.
Het is pittig. Met name Frans trekt er nog een paar keer goed aan. Flip slaat nu af en toe een beurtje over. Ik zie hem ook aan zijn schouder pakken. Die blijkt toch ook wat beurs te voelen.
Met precies 122 kilometer op de teller sturen we Flip rechtsaf naar hoofdzuster Nel zoals Twan haar later op de app noemt. Hij knapt door haar zorgen blijkbaar snel op, maar er wordt door deskundige Frans gesuggereerd dat een Joske eigenlijk het beste medicijn zal zijn. Dat laat de leverancier zich geen twee keer zeggen en binnen het uur zie ik een appje met een foto van Flip; er zijn twee Joskes bezorgd. Dan zal hij er volgende week weer wel bij zijn.
Als het mooi weer geweest was en Flip er niet voor schandaal uitgezien had, hadden we wellicht nog een bakkie gedaan, nu rijdt iedereen gelijk naar huis.
Dat is volgende week anders, want het is bijpraattocht, dus bespreken we een terras met koffie en gebak. Ook wordt er wat beter weer voorspeld, dus dan wordt het vast gezellig druk.

Ad

De afgelopen dagen leek het een natte zondagochtend te worden, maar als ik vandaag de Buienradar bestudeer, lijkt het wel mee te vallen. Zorgen dat je zo snel mogelijk naar het westen rijdt dan moet het goed komen.
Ik ben benieuwd wie er aan de start zal staan. Hebben ze watervrees? Of gaan ze voor de 12 regenpunten, want Weer Online geeft 2 druppeltjes. Het is wel wat minder druk dan anders als Anneke en ik ons melden op het Raadhuisplein. De Sport is met 6 man, de Tour telt er maar 4. Het rondje Binnenmaas van Flip en het idee dat je voldoende koptrekkers zult hebben, doet de Tour renners besluiten om met de Sport mee te gaan. Prima, ik vind het wel leuk want dan heb je weer eens wat andere “buurt”, als je al “buurt” hebt bij de Sport, want dat gaat eerlijk gezegd meestal op een lint. Ook Flip is van mening dat we het beste eerst zo snel mogelijk naar het westen moeten zien te komen om de bui die Made zal treffen, te ontwijken. De TT is van plan naar Meer te rijden, volgens ons rij je dan echt de bui in, maar een Meertocht waar je nat wordt klinkt eigenlijk wel zoals het hoort.
Wij rijden dus met 9 man en Anneke richting Zevenbergen en dan over Zevenbergsche Hoek naar de Moerdijkbrug. Vanaf daar naar de Kiltunnel. Het is goed opletten hoe de weg nu loopt want de boel is behoorlijk op de schop genomen en er zijn giga distributiecentra gebouwd. Ook bij de Kiltunnel is er een wegomlegginkje. Flip moet voor de 2^e keer toegeven dat dit bij het verkennen nog niet zo was. Die verkenning was dan ook minstens een jaar terug, want vrijdagavond hebben we pas beslist deze route weer eens te rijden.
Binnenmaas: dat is na ’s Gravendeel richting Maasdam en dan Sint Anthoniepolder aanhouden. Dan rij je evenwijdig aan dat water. De wind zit nu wat meer west dan zuid en is best pittig. Gelukkig is er verder nauwelijks verkeer dus we kunnen goed waaieren met Twan, Peter, Flip, Frans en John. En als het nodig is, zetten we een tweede waaier op. Erno en Anneke maken daar dankbaar gebruik van om zo zuinig mogelijk te rijden. Leo Stasse en Wim ten Haaf pakken ook regelmatig wat wind. Flip loodst ons over rustige wegen uiteindelijk naar Numansdorp om zo bij de Haringvlietbrug te komen. Ik word toch wel even zenuwachtig want ik heb ergens gelezen dat die afgesloten is dit weekend. Benieuwd hoe dat voor de fietsers zijn, hoop dat we niet terug moeten naar Strijen…..
Dat is gelukkig niet het geval, hoewel er echt wel wat aan de hand is. We moeten twee keer over rijplaten en fietsen een stuk over de snelweg. Hier zit de wind pal tegen en brug op is het dan pittig. Dit ervaart ook Wim, hij heeft zijn tank wat te ver leeg gereden tegen de wind en “parkeert “op een gegeven moment compleet. “Het leek wel of hij lek reed”, zei Erno. We wachten even tot hij weer aansluit en dan pakken we het tempo weer op. Langs “De Hel” karren we naar Oude Molen waar we de wind weer schuin van achter krijgen. Er ontstaat weer een waaier en Frans Marijnissen is goed. “Ik voel me net een oude krijger als Robert Geesink” zegt hij. Even opgezocht, Geesink is met zijn 35 jaar toch nog maar half zo oud dan Frans, als die al een “oude” krijger is wat is Frans dan..…
Maar het klopt verder wel want Geesink rijdt ook regelmatig zo hard dat hij zijn ploegmaten er af rijdt.
Als Frans met John er even aan trekken, hoor ik roepen dat we moeten wachten. Wim herstelt niet zo goed, dus we moeten toch maar wat rustiger doen. Ik dacht dat Erno het ook moeilijk had (maar dat was niet zo, hij wachtte op Wim zei hij) en zeg tegen John dat hij zijn familie er af gereden heeft. Hij is niet onder de indruk: “dat is normaal bij de Haanskorfen, als je goed bent dan rij je de familie kapot”.
Bij Klundert rijden we over industrieterrein Moerdijk. Wim ziet er weer wat beter uit en Flip vertelt hem dat we alleen nog wind van achteren gaan krijgen…. Niet zeker of hij dat gelooft, maar we gooien het tempo weer wat omhoog.
Dat lijkt goed te gaan, we zijn snel in Moerdijk en dan volgen we de A16 over de parallelweg die wat bultjes kent.
Ik rij ondertussen zowat achteraan en opeens mis ik Leo. Hij is op zo’n bultje de man met de hamer tegen gekomen. “Opeens pap in de benen op het industrieterrein”, vertelt hij, “rij maar door”. Dat doen we natuurlijk niet; “samen uit, samen thuis”. Hij heeft bovendien nog wat te eten en beter laat dan nooit, schuift hij zijn snickers naar binnen. Daar knapt hij snel van op, het was dus de bekende hongerklop.
Vanaf de  Drie Hoefijzers waaien we naar de May. Oude Krijger Frans met Anneke op kop en we rijden zo weer 38 km/uur. Met 95 kilometer op de teller kom ik thuis aan. Het weer is super geweest. Even een paar druppeltjes gehad maar je droogde harder op dan dat je nat werd. Lekkere temperatuur en veel zuurstof in de lucht.
Zoals zo vaak hadden de thuisblijvers die bang waren voor regen, weer eens ongelijk.

Ad

De route van de Sportgroep was afgelopen dinsdag al bekend. Martien wil wel eens wat verder en stelt voor om “over de Oesterdam” te rijden, 150 kilometer heeft hij uitgemeten. Snel hebben we een pelotonnetje dat groot genoeg is om dit idee op vrijdag te lanceren voor de liefhebbers. Ik kijk er naar uit want als je over de Oesterdam gaat met Martien, dan ga je ook over de Philipsdam. Nou was ik vroeger kampioen dammen van Nispen, dus dat moet goed komen. Omdat we toch weer rond de middag terug willen zijn, is het voorstel om al om 8:00 uur te vertrekken. Als ik bij het Oude Gemeentehuis kom, zie ik al een behoorlijk groepje staan. Ik tel acht renners. 7 in WTC outfit en eentje in een ander pakje, blijkt buurman Michel de Rooij van Peter Verhagen te zijn die toevallig net tegelijk op de fiets stapte met Peter. Hij vraagt of hij een stuk mee mag fietsen met ons. Zijn shirt is ook rood dus vooruit… het mag. Nooit gek een extra koptrekker tegen de wind, maar dat is Michel niet van plan. Daar heeft hij wat te weinig voor gereden de laatste tijd. Ik moet zeggen dat wij ook meteen goed de gang er in hebben.
Ik vraag aan Martien of we met de klok of tegen de klok gaan rijden. Met zuidwesten wind is het klassiek dat je met de klok gaat omdat je dan op de dammen de wind mee hebt. Martien merkt niks van de wind dus hij rijdt gewoon de ongunstige richting. Slecht voor het gemiddelde. En dan hebben we bij de rotonde van de Drie Hoefijzers ook nog wat oponthoud. Een aardige verkeersregelaar stuurt ons naar de overkant van de weg. Blijkt dat er op het viaduct op ons fietspad twee politiebussen staan waar een stuk of 6 agenten bezig zijn met een soort camera op een hengel.
Wij rijden dus aan de verkeerde kant op het fietspad en een tegenligger (eigenlijk zijn wij dat) werpt mij dan ook een geërgerde blik toe als hij uiterst rechts moet houden. Als we net goed en wel weer aan de juiste kant rijden na Zevenbergen, moeten we weer naar de overkant. Het fietspad vanaf de A17 naar Klundert wordt opgeknapt. Was ook wel nodig trouwens. En de andere kant waar we nu moeten rijden, pakken ze hopelijk ook mee want die is zo mogelijk nog hobbeliger. Van Klundert rijden we via Zwingelspaan naar Oude Molen en zo via Helwijk komen we op het eerste deel van de Haringvlietbrug. Goed dat we deze week dit rondje rijden, want volgende week is het daar zo te zien afgesloten als de werkzaamheden op de brug beginnen.  
We draaien nu pal tegen de wind want we moeten naar Oude Tonge. Ik mis Michel, die blijkt al een andere route genomen te hebben zoals hij aangekondigd had. Met ons zevenen rijden we nu kop over kop en zo houden we het tempo, ondanks de wind, er goed in. Bij het opdraaien van de eerste dam zie ik dat het gemiddelde op 32,8 staat, nu krijgen we vooral wind opzij. Het is druk op de Philipsdam. Veel groepen wielrenners (de meesten rijden inderdaad andersom) maar ook een stukje met veel dagjesmensen die een plekje aan het water zoeken. Wij houden Sint Flip’s land aan en daarna stuurt Martien ons naar Tholen. Daar kunnen we de Oesterdam opdraaien. Eerste stuk wind opzij. We maken een waaier en flink vaart. De ene na de andere wielrenner(ster) rapen we op en een grote groep kijkt verbaasd als wij voorbij komen. Maar als we er net voorbij zijn, blijkt John toch een probleem te hebben. Eerst meent hij nog dat zijn benen langer geworden zijn, maar 100 meter verder is zijn conclusie dat zijn zadel aan het zakken is.
Bij mountainbikes is een seat dropper post een nuttig ding, maar op de racefiets kom je er niet ver mee. Bovendien is het ook niet meer zo lekker achter John schuilen als hij zo laag zit, dus we luisteren naar zijn gegil en stoppen. Hij heeft een sleutel nodig. Ha, eindelijk kan ik de multitool, die ik altijd mee zeul, nuttig inzetten. Blijkt dat John zo’n rare fiets heeft dat de bout van zijn zadelpen niet bij mijn multitool past. Flip pakt zijn portemonnee en daar heeft hij 1 inbussleuteltje in zitten…. En die past wel. Alle fietsers die wij voorbij gestoven zijn, rijden ons nu weer voorbij.
Maar het is een mooi plekje om te staan.
Peter Verhagen maakt wat toeristische kiekjes en de rest heeft de meest nuttige adviezen voor John.

Als het zadel weer goed staat, vervolgen we onze tocht.
Wind nog opzij, maar ik weet dat er nog een stuk naar het westen komt, dat is nog pittig.
Bij de Kreekraksluizen draaien we eindelijk na twee en half uur wind, naar het oosten. Wind in de rug en het tempo gaat omhoog. Ik rij op een fietspad waar ik als jong manneke heb leren wielrennen. Bekend terrein dus.
Na de spoorbrug kun je rechts naar Woensdrecht en rechtdoor naar Bergen. Ik hoor niks achter me dus ga rechtdoor. John had toch graag over de Rijzende weg gegaan. Een heuvel… dan heb je wat aan zo’n seat dropper, want ja hoor, zijn zadel is weer aan het zakken. We stoppen maar weer en sleutelen weer even.
John weet prima hoe het moet: “Er moet carbonpasta aan en dan is het opgelost”… ja, daar hebben we nu wat aan. John draait nog net iets harder met de sleutel. “Een slag voor het breken, stoppen” zei mijn handige vader altijd, en dat doet John gelukkig want anders had hij toch iemand moeten bellen die hem 65 km. van huis op zou moeten halen.
Flip vraagt of we nog een bakje koffie gaan doen. Martien heeft niks gepland maar ik geef Flip gelijk want ook ik moet water bij tanken. Omdat ik de weg weet, mag ik vanaf nu de route bepalen met koffiestop. Ik vind café “Trapke op” wel leuk. Dus dat is aanvankelijk het plan. Maar als ik zie hoeveel elektrische 25 km. fietsers er ondertussen op de weg zitten, bedenk ik me. Want vanaf Heimolen naar Trapke op en dan weer door naar Wouw, heb je allemaal fietspaden. Dat lijkt me vandaag niet zo’n goed idee. Dus we rijden direct door over brede wegen naar Wouw. Vanaf daar wil ik naar Kruisland om eens bij Gastel Sfeer aan te leggen. Een groot terras en een behoorlijke speeltuin. Leuk voor een kinderfeestje: Dat vindt Twan ook, hij viert vandaag zijn verjaardag en trakteert op koffie met appeltaart.
Niemand maakt gebruik van de speeltuin.
Met gevulde bidons stappen we weer op. Van een half uur stil zitten, wordt je niet altijd beter. Behalve als je Martien heet. Hij gaat op kop en iedereen vindt dit prima tot aan de fietsbrug van Zevenbergen. Ook Frans heeft de stop goed doorstaan trouwens want die zit op de tweede plek. Na de fietsbrug nog even via Langeweg om te kijken of de politie al beet heeft met hun hengel. Ik zie niemand meer, maar het kan ook zijn omdat ze mij daar net op kop hebben weten te krijgen, en het is toch een stijl klimmetje als je tegen de veertig rijdt. Net boven komt iedereen natuurlijk voorbij, dus moet ik wel even op mijn tanden bijten. Zo kan ik natuurlijk wel even testen of de tand die er net weer instaat beter gemonteerd is dan het zadel van John. Het gaat goed, gelukkig geen carbonpasta nodig.
Martien is zeer tevreden over zijn leiderschap, want met precies 150 kilometer op de teller rijden we de May op.
Wij zijn ook goed te spreken, mooie tocht gehad en lekker gefietst.
Martien dank voor de route!
Twan nogmaals gefeliciteerd en dank voor de traktatie; daardoor hebben we allemaal de May weer gehaald
(en jij hopelijk Terheijden)….

Ad