De eerste tocht van ons WTC fietsjaar ligt weer achter ons. Wat een hoop schoon volk zat er op de vélo. Iets na 9 uur vertrokken we met Ad en gastrijder Joop op kop van een lang gerekt lint richting Drimmelen.  Was het nu door het mooie weer, of was het louter toeval , dat alle tegenliggers of overstekend verkeer ons vriendelijk voorrang verleende!

We fietsten via de Zwaluwe en Moerdijk, waar de eerste lekke band van het seizoen op naam kwam van Anneke. Als je toch lekt rijdt dan maar met veel mannen erbij die goed een bandje kan verwisselen. Er werd gezellig gekeuveld over de plannen van het komende seizoen. Wie gaat er dit jaar voor de fel begeerde rode trui? In oktober zullen we daar allemaal een antwoord op hebben. Via Zevenbergen ging het in rechte lijn naar de May, waar we nog een klein ommetje maakten. Om kwart voor 11 uur parkeerden we ons bolide’s voor de “Korenbeurs”. Een heerlijk ontbijt stond ons  te wachten, de gebakken eitjes met spek en worst gingen er goed in. De eerste clubkilometers hadden we er weer op zitten. Op naar het echte werk,  a.s. zondag de voorjaarstocht voor de A en de B beiden vertrekken om 9 uur.

Tot zondag de 15e!!

Wat een geweldige opkomst, voor de laatste tocht van het seizoen. Dat kan natuurlijk niet anders, prachtig weer en er stond een lekker kommeke  snert op ons te wachten. Want als er wat te eten en te drinken is, daar komen ze hun bed wel voor uit! Een klein rondje voor vandaag van ongeveer 55 km, een makkie voor iedereen. Dat moet met zo’n grote groep wel een rondje zijn met niet al te veel fratsen. Dat valt in Nederland niet mee, overal staan paaltjes, liggen drempels of versmallingen. Dan hebben we het nog niet over de vettige klei gehad waar de polders op dit moment mee besmet zijn. Een rondje Cola leek mij vandaar het meest geschikt, voor de meesten ook bekend terrein. Samen met Ad leidden we de groep dan ook via Den Hout, door de bossen langs Oosterheide. Bij de Seterse Hoeve staken we de Vijfeikenweg over, om te genieten van de klinkers van de Steenhovensebaan en de Vierbundersweg. Intussen kwam Peter in zijn rode leiderstrui mij vergezellen op kop van ons WTC peloton.  De Cola fabriek kwam in zicht, daar draaiden we de Moersedreef op, als maar de weg blijven volgen tot aan Sprang-Capelle. We hadden er nog een klein luske aan vast willen plakken, maar om met zo’n groep allerlei kronkels uit te halen, leek ons niet verstandig. Dan maar iets eerder bij onze sponsor op de stoep. Om iets voor half 11 arriveerden we dan ook bij RVSA.

Tanja en Erik verzorgden voor ons de koffie en een lekker koud biertje, de snert kwam van SED, waar opa Leo met zijn kleindochters ons mee verwendden! Het hoogtepunt van de ochtend was de prijsuitreiking van het opkomstklassement, Ad begon met nummer 21 , een beetje raar getal. Maar ja, daar stond Franske Wessels die zijn laatste tocht met onze club had gefietst. Na 16 jaar WTC gaat hij zijn kilometers fietsen in het shirt van Vélo Amice. Vervolgens kwam de rest aan de beurt, het podium bestond zoals gewoonlijk uit de familie van Wesel. Op het laagste treetje stond Ad, een treetje hoger stond Anneke, maar de rode trui hing na 2 x de 2de plaats om de schouders van een trotse Peter Verhagen.

Nog even gezellig  ouwehoeren in de kantine van RVSA  voordat we de laatste kilometers naar huis gingen maken. Mij viel de eer om de echte laatste kilometers met Franske af te leggen. Ik kan je vertellen, dat viel niet mee! De emotie’s liepen hoog op. Probeerde hem nog wat te troosten met de wijze woorden van “zo erg ist allemaal niet” . Ad had hem al beloofd dat hij altijd terug mag komen. Dus Frans; als ze daar te hard fietsen, wij zijn niet de beroerste, bij ons mag je altijd op kop fietsen.

Wij gaan de wintermaanden in, lekker uitrusten, of wat rond toeren op de MTB, of als het weer het toe laat toch nog wat op de racefiets overwinteren. Maart 2015 starten we weer met de ontbijttocht, om tussendoor rond de jaarwisseling een rondje door de bossen te fietsen en te genieten van een oliebol!

Groet Peter.

Een dure naam voor een gewoon rondje Willemstad, maar ja je wil als club ook eens ergens aan mee doen. Zodoende hadden we 9 man bij elkaar gekregen via de WTC groeps app  om aan de Classico deel te nemen. In een week van hoelaat en welke afstand appen kwamen we er toch aan uit, om 8 uur vertrekken vanuit de May en schrijven in voor de 100 km versie. We spraken ook nog af om er een gezellige fietsdag van te maken, een mooi tempo van rond de 30 km en een bakske onderweg. De weersvoorspellingen waren ons ook nog eens gunstig gezind.

Wie gingen er mee naar de wielerbaan aan de Terheijdenseweg,  Piet Verkooyen, Willem Adamse,  Johan van Helmond, Erik Stasse, Erik van der Hoeven, Peter Verhagen, Peter Broeders en Kees en Collin Marijnissen. Iets voor half negen arriveerden we bij het clubhuis van W,V. Breda Knooppunt. Kees en Collin kwamen net voor ons het terrein op fietsen, even inschrijven en klaar voor de start. Wacht ff daar staat de bekende wielerfotograaf Henk Theuns, hé Henk maak eens een mooi plaatje van ons? Ga daar maar onder die NFTU boog staan, dan komt tie wel goed. Bedankt Henk, mail hem maar door!

De tocht kon dan eindelijk beginnen, via de Moerlakenbrug fietsten we langs de Haagse Beemden en de Texas Bar (nog te vroeg om aan te leggen) de A16 over, over de bekende wegen richting Prinsenbeek en de Verlorenhoek gingen we naar Etten-Leur. Daar pakten we het “Rondje Hoeven”van onze Frans op. Die heerlijke klinkers naar het Strooienhuis, Kees zijne blaas begon er van te werken, dus moest hij snel een pi(t)sstop maken. Vervolgens kwamen we op het fietspad tussen Etten en Hoeven uit, gelukkig van die rottige steentjes af! Maar niks daarvan Johan van der Velde wist er nog wat meer te liggen, deze keer niet langs café Den Bocht maar een straatje daarvoor rechtsaf, boing boing ging het maar, die Gavia is natuurlijk niet zomaar overwonnen. Een beetje verder weer bekend terrein voor ons, de Goudbloemsedijk naar Standdaarbuiten, we gingen niet over maar onder de A 17 door naar de Fendert. Intussen hadden zich wat wielertoeristen achter ons groepke genesteld, lekker in de zucht van WTC Made mee fietsen, wat is er nog mooier.

Vervolgens kwam Willemstad in zicht, ons plan was om daar bij ’t haventje lekker in het zonnetje te genieten van een bakkie en een puntje met! Dat was een tegenvaller voor onze volgers, die ons dan ook luidkeels waarschuwden dat we verkeerd fietste. Wij wisten prima onze bestemming te vinden en genoten met volle teugen bij het Wapen van Willemstad.

Maar aan alles komt een end, dat werd weer terug fietsen naar de route om geen kilometer te missen. Op weg naar de stempelpost of zoiets, die was opgesteld bij “Fort Bovensluis” wij hadden hier niks te zoeken. Snel rechtsomkeer, en via Zwingelspaan naar de Klundert.  Zevenbergen kwam in zicht, maar ook hier had Johan van der Velde nog wat wegen gevonden die wij bijna nooit doorkruisen. Of die nu zo ideaal waren vragen we ons wel af, om drie keer de  provincialeweg over te steken, stoplicht hier stoplicht daar, werd je niet vrolijk van. Wij wilden gewoon fietsen, gelukkig ging er op de Achterdijk en de Lapdijk weer de beuk erin. Intussen had zich ook een oud-renner uit ’t heike bij ons aangesloten. Mijn vraag was natuurlijk “hoe hitte gij” Hij “Peter Broerse” ik zei dat is ook toevallig, ik heet Peter Broeders. “Nee” zei hij, “Peter Broerse” ja dat zal wel maar ik heet Peter Broeders. Dat schoot niet op “zullen we maar verder fietsen”hoe da ge ook mag heten.  De May kwam al in zicht, waar de twee Erikken en Peter het voor gezien hielden, Kees, Collin, Piet, Willem en de intussen 2 Peter’s B gingen door tot aan het gaatje. Op de Hultenkant ging er nog even goed de beuk erin, kwam dit door de laatste kilometers of door die groepjes die in zicht kwamen en opgeslokt moesten worden? Iets over één kwamen we op het wielerbaantje aan, daar moest ook nog een rondje over het parcour afgelegd worden. Piet fietste nadat hij alle prijzen in ontvangst had genomen nog snel even zijn Grand Fondo bij elkaar. Wij gingen nog onze dorst lessen in de kantine, een trappist en een biertje of colaatje het ging er goed in. Kom Willem, wij gaan ook nog voor onze Grand Fondo, een rondje door de Teteringse bossen en hij is binnen voor de 130km van de maand oktober.

Alles bij elkaar hadden we een mooie en geslaagde WTC dag beleefd, voor herhaling vatbaar!

5-10-20124 .

Voor onze voorlaatste clubtocht kwamen twaalf mannen en een vrouw opdagen. Een vrijwillige leider was er deze keer snel en de richting ook. “Willemstad”, riep Jan Lensvelt en dat werd het. Jan en  Johan v.H. op kop en dat zou lang zo blijven. Eerst richting Wagenberg, na enkele stukken met vochtige grond maar de polder in. Ook daar was het te merken dat het afgelopen nacht een tijd geregend had. Goed dat Gerard er niet bij was met zijn Cipollini, want dat zou toch zonde zijn. Zo richting “Kanters” en toen bleek dat het Willemstad werd maar in tegengestelde richting van wat meestal gereden wordt. De klinkerweg naast de snelweg  was wat minder aantrekkelijk, maar voor Wim geen probleem. Bikkel Wim reed zelfs als enige in korte mouwkes.   Er werd keurig strak gereden door het leidende koppel. Pas na 30 km gaf Jan het stokje over  aan een  ander. Johan behield zijn positie nog 20 km, ook al had hij gisteren met Willem en Piet  en nog zes andere WTC-ers de Johan van der Velde  Classic gereden. Wat een klepper, die Johan. Marc nam een flink stuk voor zijn rekening, ook Yp,Willem, Kees  en Peter K. boden zich aan. Een enkele keer moest “tandje minder” geroepen , maar toen Johan zich weer aanbood, was daar geen sprake meer van. In Klundert haalde n we een WTC-er in. Wie zou dat toch zijn? Het bleek Yp te zijn, die eerder dan wij de dijk was afgegaan en zo een stukje afgesneden had, die goochemerd. Goed dat Jan Sestig  er niet bij was, anders had hij in Drimmelen nog 13 rode kaarten moeten uitdelen. Met voldoende kilometers ( 74 ) voor een afbouwtocht op de teller, weer mooi op tijd terug. Een beetje frisser dan we de laatste tijd gewend waren, maar gelukkig droog gebleven en zonder één lek  kwamen we weer op de May. Allen  bedankt , het was weer mooi tochtje.

Anton K.

Rustig aan wa afbouwen, het seizoen zit er zo goed als op. Beetje freewielend de laaste kilometers een rondje van om en na bij de 80 km. Een makki toch, we hadden  8 liefhebbers die zich bij de A groep aansloten.

Ons Franske is aan zijn afscheidstoer bezig, volgend jaar gaat hij verder in de worsterhoutse kleuren van Vélo Amice. Niet dat hij ons beu is, maar hij vond het nogal bezwaarlijk om iedere zondag ochtend die extra kilometers te fietsen naar de May. Oosterhout is voor de deur, schilt weer mooi een kilometerke of 8 per tocht. Wij hopen natuurlijk wel een behoorlijke transfersom van dieën kleine te ontvangen. Dat dan weer goed is voor de clubkas!! Maar we wensen hem natuurlijk vooral veel fietsplezier toe, en hopen dat hij onze gezellige ritjes niet vergeet, wie weet sluit hij zomaar eens aan als gastrenner.

Wie waren verders de klasbakken waar ik mee op pad mocht, allereerst Flip de leider van het rondje Poederoijen, Peter V die vandaag zijn rooie leiderstrui veilig stelde, Jac die weer de smaak en het tempo van de A wilde ervaren, veurzitter Ad (altijd goeie benen), dun beer uit Den Berg Gerard,  en dan nog nieuwkomer Bart. Tjonge jonge wa kan die fietsen, daar gaan we de komende jaren nog jankend in het wiel zitten.

De route ging vandaag via de Keizersveersebrug, Waspik, naar de Heusdense brug. Gerard K. zijn bandje (fietsbandje) liep leeg,  een grote kei in de buurt van de Bergsemaas was de veroorzaker. Intussen kwam de wielerclub uit Hank daar aandenderen, wie zat daar nou toch op kop in een oud WTC shirt. Peter Wildenberg ons oud lid maakte zijn opwachting tussen de Hankse kleppers.

Rustig aan gingen we weer verder, over de brug opweg naar Aalst en Poederoijen. Bij Giessen kwam de Hankse wielerclub weer net voor ons te zitten, tijd om eens lekker mee die mannen te buurten. Helaas zag ik ons groepke in de verte door tuffen, shit mot ik nog in de achtervolging ook.  Dan maar wachten tot in het wielercafé op vrijdag 28 nov. (zaal Boelaars, Raamsdonkveer) waar ik die mannen beslist zal ontmoeten. Het beloofd daar een bijzondere avond te worden in het teken van oud-renner Wimke Prinsen die driemaal de Tour de France reed en helaas op 32 jarige leeftijd door een hartstilstand om het leven kwam.

Via Woerkum ging het naar Werkendam door de polder naar Hank, het tempo bleef er goed in bij die mannen. Na mijn ritje van gisteren waren mijn benen niet best, twee dagen achter elkaar is net iets te veul voor een ouwe man. Dan maar de boel vanaf de achterkant bekijken. Via den Berg, waar we Gerard uitzwaaiden kwamen rond kwart voor twaalf de May binnen rijden.

Volgende week gaan we ons seizoen afsluiten met een gezamenlijke tocht, om bij onze sponsor RVSA het kopje snert te verorberen,  wie weet nog zit er nog iets onder de kurk. We hopen op een grote opkomst!!

We zijn alweer aan onze laatste ritten bezig, de rondjes worden korter, dus uitslapen. Om 9 uur vertrekken, mooi weer, wat wil een WTC’er nog meer.  Vandaar 22 leden aan de start van de kermistocht.

Samen met Franske kwam ik iets voor negenen bij het oude-gemeentehuis aangefietst. Daar stond hij dan “mooie Mario” zo strak zo blank, bij de liefhebbers liep het kwijl uit hun b……!! Mario verkoos helaas met de B groep mee te gaan, jammer voor die prachtige Italiaan, die van snelheid houdt.

Genoeg over Mario, onze voorzitter nam intussen alle felicitaties in ontvangst en werd luid toegezongen. Tijd voor een rondje te fietsen mannen. Gerard uit den Berg nam samen met mij het voortouw, richting Den Hout. Wij gingen voor een verkorte versie van Den Hout – Den Hout, de meesten van ons kunnen dit zo langzamerhand wel dromen.  Tot aan camping “de Heimolen” was het gewoon de route volgen, om daarna de eerste afslag rechts te nemen richting de Hoogstratensebaan. We  volgden die een aantal kilometers, tot aan de wereldberoemde Zigraeck. Daar wilde ik net gaan vertellen over dieën prachtige boom van onze Willem. Maar helaas kwam dit er niet van, ze waren daar met wegwerkzaamheden bezig, en zo’n lullig betonnen randje was voor onze Paul net iets te hoog gegrepen. Gevolg een duikeling over zijn fiets, hij werd letterlijk en figuurlijk met zijn neus op de feiten gedrukt. Even wat troostende woorden van vader Jac, en hij was van de schrik bekomen, en gaan met die banaan! Wat hebben we daarna genoten van het prachtige nieuwe asfalt op de Chaamseweg, Je moet er iets voor over hebben Paul, maar over een paar weken is het in de buurt van de Zigraeck ook zo mooi!

Net voor Ulvenhout, weer een obstakel, de Valkenbergweg was afgesloten. Dan maar dwars door Ulvenhout, Flip leidde samen met Jac ons door dit vroegere wielerdorp, hij vroeg terloops van heb je hier weleens gewonnen Jac? Helaas niet, maar de derde plaats in ’69 achter Ad Dekkers de krachtpatser uit Udenhout en de Zeeuw Kees Stoutjesdijk, was zijn beste prestatie in zijn geboorte dorp. Flip vroeg  ook nog waar dan de meet lag, daar een bietje verder, zo dan zei Flip, nou bende weer geklopt! Weer geen bloemekes mee naar huis.

De laatste kilometers via Bavel en Dorst, pikte Piet van Dongen nog even aan, jullie zullen denken die hebben we helemaal niet gezien. Was ook geen Mayse Piet maar een Dongense Piet! Bij Oosterheide zagen we nog een oude bekende, hé onze secretaris is bezig aan zijn comeback. Mooi om zo weer een paar kilometer in de groep met ons mee te draaien. Frans is nog een beetje voorzichtig, maar volgend jaar staat hij er weer klaar voor.

We hadden er weer een mooi ritje opzitten, de kermis liefhebbers konden zich gaan uitleven, aan de oliebollen, draaimolen, rups en het vele gerstenat. Volgende week gaan we nog verder afbouwen, weer uitslapen tot 9 uur.

Groet, Peter.

Ik was vroeg op vandaag en was  al om kwart over acht bij het oude gemeentehuis. Na wat glas aan de kant geveegd te hebben, nam ik als eerste plaats op het bankje. Made leek nog in diepe rust. Nagenoeg geen bewegingen op de kruising. Mijn vrienden lieten lang op zich wachten, na tien minuten was nog niemand komen opdagen. Terwijl iets bij mij begon te dagen  kwam Kees Verkooijen langs en vertelde me dat het vertrek voor vandaag op 9 uur gepland stond. Kees vertrok alvast, dan zou hij (voor de kiendjes)  op tijd thuis zijn. Ik maar terug naar huis voor een vluggertje koffie en daarna weer terug. En ja hoor nu krioelde het weer van WTC-vrienden. Paul van Dijk bleek al voldoende opgeleid te zijn bij en door de B, want hij durfde nu al met de A mee.(Als het tegengevallen is Paul, ben je gewoon weer welkom hoor). Na vertrek van de A bleven er elf kleppers over en gastrijder Kees Dekker reed ook mee. Enkele vakantiegangers, het zijn vaak dezelfde, waren weer terug in het peloton. Na wat heen- en weergeroep waren bestemming en leider bekend.

Willem kende de route wel voor rondje BaarleNassau. Nabij Gilze was het Peter Bas. die er ineens tussenuit peerde om even later zijn fiets in de berm gooien voor een sanitaire stop. In het peloton werd al gniffelend over pampers gesproken, maar besluiten zijn niet genomen. Terwijl Peter B. weer terug moest komen, maakte Peter K. even van de gelegenheid gebruik om ook even op kop te kunnen. Enkele kilometers verder  werden we gedwongen om  even rust te nemen, want het gereedschapstasje van Anneke moest opnieuw vastgemaakt worden. Waar we normaal bij het rondje ’t Zaand rechtsaf gaan, staken we linksaf de weg over om v ia een omweg richting Baarle N. te gaan. Inmiddels had iedereen de nieuwe aanwinst van Gerard bewonderd, een bijzondere, prachtige  fiets  met zelfs een zadel van carbon. De kleur wit is geen probleem voor Gerard, want al zijn fietsen zien er steeds smetteloos uit. Willem loodste ons probleemloos naar en door Baarle. Toch weer even stil gestaan, want het taske van Anneke bungelde weer gevaarlijk losjes onder het zadel . Willem merkte nog op dat er bij vrouwen wel vaker wat bungelt, maar dat kan niet voor Anneke van toepassing geweest zijn. Inmiddels  liet de zon zich ook al een tijdje zien, waardoor het wederom  perfect fietsweer was. Er was volop belangstelling  om op kop te gaan. Nagenoeg iedereen was daar een tijd te zien. Bart heeft helmaal de smaak te pakken en moest zelfs gevraagd worden het tempo iets te minderen. Halverwege de Teteringse bossen  begon de sprint naar de brug over het Markkanaal al. Iedereen had zin om zich even uit te sloven. Anton en Peter werden uitgezwaaid en de rest reed richting Mayse kermis. Willem bedankt voor de leiding.

Anton Knipscheer

.

Op deze mooie zondagochtend zou Flip ons richting de boorden van de Binnenmaas tonen. Met elf mannen en een schoon vrouwke werden wij op pad geschoten. Het ging al rap naar de kiltunnel op aan. En Flipke hield er een stevig tempo in. In de beklimming van de kiltunnel kraakte ons peloton in al zijn gelederen. Dit was ook de plaats waar Ypke het welletjes vond, om rap van een welverdiende vakantie te gaan genieten.

Wij kwamen in een gebied aan wat voor mij niet zo’n bekende omgeving is. Intussen zat ik lekker met John over onze grote passie muziek te ouwehoeren. Allebei houden wij van stevige rock, dus dat zat wel goed met ons daar achterin. En Flipke maar beuken daar over die dijkskes samen met Jacques.

Was weer een prachtige omgeving. Lekker genieten van dit oerhollandse landschap. Eindelijk bereikten we de Binnendijkte Maas. Der loop hiervan volgden wij kilometers lang, terwijl het tempo nooit beneden de 30km aan het uur zakte. Bij Maasdijk verlieten wij dit gebied om op Numansdorp af te koersen. De zone van de hellingen brak aan. Eerst nog een flink stukske eten voor het omhoog ging. Onversaagd reed Flip de Volkeraksluizen op.Zo hoort het ook. De echte klasbakken op kop. Daar zal het salaris ook naar zijn hahaha.

Alles bleef gegroepeerd tijdens de beklimmingen, waarna het richting Willemstad ging. Via de buitenkant van Willemstad naar Oude Molen. Daarnaar door naar de Klundert, om langzaamaan terug te zakken richting Made. Ook dit was weer een mooi tochtje, die door Flip prima begeleid werd.

Allemaal bedankt voor het gezellige rijden, en tot voor een volgende rit.

Gr De Pakhaas.

Voor vandaag stond  het rondje 8x op onze WTC menukaart. Op verzoek van onze veurzitter, had ik het rondje weten uit te breiden. Als extra toetje fietsten we nu door de Kalmthoutseheide.

Met maar 5 WTC leden en een aankomend lid, vertrokken we iets na 8 uur vanaf de May. Samen met de rooie leiderstrui van Peter Verhagen, veurzitter Ad, bloemenkweker Erik, beroepsrenner Franske en leider van de dag Peter, mocht Gerard op kop vertrekken. Het was nog op schieten geblazen, bij het gemeente huis stond een toerist, die een beetje de weg kwijt was geraakt. Gerard probeerde hem in zijn steenkole duits de weg naar Den Haag uit te leggen. “Immer grade aus” en weg was hij! Voorbij Wagenberg zagen we hem in de verte fietsen, Hé Gerard je maat gaat direkt door naar Zevenbergen of de Klundert, we motte hem wel op tijd waarschuwen. Net voor de rotonde hadden we Helmut te pakken, kwam het toch nog goed met de beste man.

Wij fietsten links af richting Prinsenbeek. Met de wind steeds in de rug ging het bij Etten-Leur over het viaduct bij de Mac, over rustige polderwegen naar Schijf.  Net voorbij de Lange Schouw fietsten we Bels binnen, over de betonplatenweg, zoals je die vroeger had tussen de May en Zevenbergen. Horendonk was het eerste plaatske wat wij in den Bels passeerden. Daarna volgde Essen, langs het station en over het spoor, reden we een beetje verder langs de Kiekenhoeve. Net voor de beruchte kasseien van Essen-Hoek, gingen wij links af op zoek naar de Kalmthoutse heide. Een prachtige weg, was ook wel te merken, vele fietsploegen groot en klein maakten gebruik van deze auto vrije weg! Het stuk tussen Kalmthout en Nieuwmoer was ook voor mij onbekend terrein, maar ja die GPS wijst mij de weg. Allemaal mooie landelijke wegen, af en toe een drukke provinciale weg oversteken, maar dat kwam ons wel goed uit. Tijd om ff te herstellen, wij hadden er vandaag ene bij met een brommerke, dat brommen deden wij dan wel. Maar vooraan hield dat kleine menneke het tempo er aardig in, zou die nou nooit eens zere benen hebben of zo iets?

Na Nieuwmoer ging het naar de plaats waar het volgens het jaarprogramma om draaide,  8x daar was een kleine omleiding vanwege de dorpsfeesten, via het “Pannehuske” ging het achter Zundert en Rijsbergen door naar het Liesbos. Brrrrrrrrrrrrrrrm brmmmmmmmmmmmmm, dacht wanneer gaat dat ding sputteren. De enige die sputterde waren wij, na een kleine omleiding langs het frietkot van het Liesbos pakten we de route weer op. Over de bekende wegen via d’n Elsakker en de Brandestraat fietsten we de leste kilometers rustig aan de May binnen. Iets voor half twaalf, kon de vélo weer op stal. We hadden weer een mooie ronde gefietst, over ook voor ons nog onbekende wegen. Maar zeker voor herhaling vatbaar, volgend jaar in het A en wie weet ook het B programma.

Groet Peter.