Zondagmorgen 15 augustus stonden we met 5 man (gem. leeftijd 63,2 jaar) klaar voor de verrassingsrit die Wim en André na veel overleg in elkaar hadden geknutseld.
André vertelde dat ze een gedeelte van het Bels lijntje gingen fietsen.
Via Dorst naar Tilburg en via Bels Lijntje naar Alphen.
Bels Lijntje was een spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout. Sinds 1990 is het een fietspad. Het is wel goed opletten want er zijn veel onoverzichtelijke kruisingen.
Na goed kopwerk van Andre is het bananentijd in Alphen en kwam de vraag; gaan we via Baarle Nassau of via ’t Zand? Na rijp beraad gingen we via ’t Zand.
Op een gegeven moment daagde André de groep uit wie het eerste bovenop het viaduct zou zijn. Er werd direct gedemareerd door Peter, Gerard, John en Wim. Na een felle spurt was Gerard de winnaar en hij verdiende volgens John de Bergtrui. Er kwam wel direct commentaar dat Gerard zich de hele rit had lopen sparen voor deze spurt.
Na diverse paadjes en bochten kwamen we weer in Dorst en als een speer fietsten we naar Made.

André en Wim bedankt voor de mooie rit
namens Peter, Gerard en John.

Na de nodige kilometers afgelopen weken op de gewone fiets kan er dit weekeind weer met de racefiets gereden worden. Zaterdag met fietsvrienden het rondje TMM (Team MunneMaot) gereden als opwarmertje. Zondagmorgen als ik uit bed stap kijk ik eerst wat het weer doet, de voorspelling was niet geweldig. Maar het is droog en het waait flink. Na een paar boterhammen is het bijna tijd om te vertrekken echter ik rijd nu iets later weg omdat Houtse Leo op vakantie is met zijn Carolien. Over de brug wordt duidelijk dat het echt hard waait, ik tik met gemak de veertig aan. Als ik bij het kruisbeeld richting Den Brink draai zie wat verderop een renner in een WTC-tenue. Ik geef nog wat gas bij en kom zo rap bij Peter Bastiaansen een andere Houtenaar die ook bij de WTC rijdt. Omdat we nog tijd genoeg hebben rijden we richting Stelleven en merken dat de rijbanen voor de auto’s op de turborotonde al ver klaar zijn. Als we op het plein voor het Trefpunt aankomen zien we alleen René van Mook daar al staan in zijn mooie rode leiderstrui. Vervolgens komen er meerdere renners en rensters aangereden. Er wordt nog wat na gesproken over de olympische wielerwedstrijden en als het half negen is zien we dat we met vijf tour-renners kunnen vertrekken. Den Bakker heeft me gisteren een route om Baarle Nassau gestuurd, dus het wordt een ritje van den Bakker. De wind staat Zuid-West en dan geeft het ritje wel wat beschutting tegen de wind. Peter Bastiaansen rijdt in de start met mij op kop maar laat al rap Johan van Helmond inschuiven. Als we bij de kruising Oosterhoutseweg-Burgemeester Materlaan door het rode licht rijden (er is géén verkeer aanwezig spreken Johan en ik af dat we kop over kop ons werk gaan doen. Rap volgt Molenschot – Gilze. Hier zien we twee renners rijden waar we in het wiel willen gaan zitten maar we worden terug geroepen door de rijders achter ons. Jammer nu moeten we zelf door de vuile wind ploegen. Iets verderop de Boerenbaan blaast de wind heerlijk van achteren. We rijden achter Alphen door langs het Pestkerkhof.

Tussen Alphen en Baarle Nassau rijden we enkele oldtimer trekkers voorbij. En iets verderop een paar aanspanningen met de karren volgeladen. Als we Baarle naderen bij Toontje Hendriks gaan we niet rechtsaf maar juist links. We rijden een stukje richting Groot Bedaf, om verder op toch rechts te gaan. Hier halen we een groep in die jammer genoeg te langzaam rijden naar onze zin, dus er toch maar voorbij. We gaan in Baarle bij de benzinepomp linksaf en hoor nog iets achter me over de benzineprijzen. Vervolgens passeren we camping de Heimolen en gaan dan in de richting van Ulicoten. Hier kijk ik niet goed op mijn Garmin waardoor we 20 meter verkeerd rijden. Helaas is de Kluis gesloten dus géén koffie vandaag. Johan houdt het tempo goed gaande en niet veel later rijden we in over de Meerleseweg richting Chaam. Via de Broek gaat de rit verder richting Ulvenhout van daaruit over de Woestenbergseweg naar Bavel. Dan komen we weer op bekender terrein via Dorst en de Vraggelsebaan rijden we richting Den Hout. Op het mooie Ter Aalst haak ik af en wens ieder nog een fijne zondag middag. Johan bedankt dat ik zo af en toe achter jou uit de wind kon zitten, super gereden. Buiten de wind was het ook best fietsweer.

Groeten van Ter Aalst zonder verdere uitspraken over mijn vriend de WIND.

Sportief naar zuid west

Op deze zondag (8-8) is het op zich prima fiets weer. Niet moeilijk doen met benen insmeren tegen regen en ook niet tegen zonnebrand. Kettingen had ik van de week al gesmeerd, dus tijd over deze ochtend. Dan kunnen Anneke en ik alvast even voor de TV om te kijken naar wat er vannacht in Tokio gebeurd is. Nog niet alles gezien als we moeten vertrekken, wel al gezien dat het de moeite waard zal worden om later verder te kijken. Ik heb de laatste dagen flink mee geleefd, met name van de baanwielrenners. Zodanig zelfs dat ik op de fiets merk dat ik zelf zware benen heb. Dat wordt wat tegen de pittige wind die er vandaag staat! Zeker als ik bij het verzamelen op het Raadhuisplein zie dat we deze week maar met 5 mannen van de Sport zijn. Gelukkig is Thijs er, waar we altijd goed achter kunnen schuilen.
Dat is ook wel nodig want als we de bebouwde kom verlaten richting het westen, waait het nog harder dan ik al verwachtte. Met Frans Marijnissen rijd ik op kop. Dan heb ik zelf de snelheid in het begin nog wat in de hand. Ik stel Frans door om door Wagenberg te rijden zodat we nog wat luwte hebben. Frans vindt het nadeel van door een dorp groter dan het voordeel, dus doen we het niet. Past ook wel bij mijn route. Want in principe probeer ik om alle dorpen heen te rijden. Dus tot  den Elsakker zal het wind vangen blijven pas daarna wat meer luwte. Thijs ziet dat het tijd is om ons af te lossen op kop. Meer dan dat, hij verhoogt meteen ook de snelheid, “het is tenslotte de sportgroep”.
Als ik naast Flip naar achteren schuif, merk ik dat hij ook flink naar het baanwielrennen gekeken heeft, hij heeft ook niet zulke goede benen tegen de wind. We rijden langs den Elsakker en dan is het inderdaad wat meer beschut zodat we allemaal lekker onze kopbeurten kunnen doen op een mooie snelheid. Dat is het mooie van het rondje van vanochtend, veel bossen en huizen als de wind tegen staat en later met wind mee wat meer open veld. Maar voor die wind mee komt moet de teller wel al op ongeveer 50 km staan. Langs Rijsbergen, langs Sprundel, langs Schijf gaan we richting mijn geboortegrond. Hier en daar hebben we wat oponthoud waar Thijs over moppert. Dan zakt het gemiddelde! Zo staat er een groep Belgische Hells Angels op  een toch al smalle weg. Oude Harley Davidsons maar de bestuurders zijn nog antieker. “De bejaarden zijn op pad” zegt Thijs, ik hoop dat ze dit stukje niet lezen Thijs!
In Nispen zelf rijden we over de rondweg, oftewel de Lind. Ik ga op kop om de weg goed te wijzen en kom op de Lind in een situatie die ik goed ken van de keren dat ik de “ronde van Nispen” meer gedaan heb. Daar altijd wind tegen, slechte klinkerweg en een beetje oplopend. Ben ik er toch weer ingetrapt net als destijds om hier op kop te zitten. Het is de enige keer heel de rit dat de snelheid onder de 30 keldert. Gelukkig mogen we rechtsaf, de Bergsebaan op.
Zo, de ergste tegenwind is voorbij, nu richting Wouw. De snelheid gaat omhoog maar het gaat gemakkelijker.
Om Kruisland heen, langs Gastels Sfeer naar Stampergat en dan Oudenbosch.
Peter Verhagen is volgens mij voor de eerste keer dit jaar met de Sport mee en dat gaat hem goed af. Met Frans en Flip, drie vijfenzestigplussers die zo goed rijden, mooi is dat.
Via de bekende route vanaf de fietsbrug van Zevenbergen waaien we naar de May. De laatste kilometers echt op topsnelheid. Peter Verhagen met zijn junioren verzetje ( 14 als kleinste) gaat dat even te hard. Voor mij ook, ik rij ook op dat verzetje, heb wel kleiner, maar mijn benen willen daar niet meer aan. Net voor Made komen we weer samen. Heel lekker gereden, hoewel iets minder wind wel mag volgende week ook al omdat Thijs verteld dat hij er 3 weken niet zal zijn. Waarschijnlijk duikt hij toch maar onder na zijn opmerkingen over het Hells Angels.

Ad

Veel wind vandaag, maar het is in ieder geval droog en als ik zo naar boven kijk, staat er teveel wind voor de wolken om zich te verzamelen. Ik heb een route gemaakt naar Roosendaal over bijna 80 km. Dat is het plan voor vandaag. Voor de Tour/Trim zijn er vandaag 5 renners komen uitdagen. Bert, Antoon, Ruud en ik en dan is Piet er ook weer bij, maar die moet achteraan blijven rijden. Allemaal geen punt; vooral lekker fietsen is het devies.

Bert geeft aan dat hij om half 12 terug wil zijn en eigenlijk toch onderhand ook wel zin heeft in een bakkie koffie. Mja… wie niet en al snel worden er meer handen opgestoken. OK, dan korten we de route in en doen we een bakkie. Willemstad dan? OK, Willemstad wordt het. Ook de Trim-ploeg heeft hetzelfde plan.

We vertrekken richting het westen en bij de watertoren draaien we de polder in naar ’t Gat van den Ham. Daar gaan we links af naar Zwaloe en merken we voor het eerst de tegenwind. het tempo zakt en de hartslag stijgt. Ieder verricht zijn kopwerk en al snel laten we Zwaloe achter ons en naderen Moerdijk. Hier even een rustmomentje voordat we over het industrieterrein knallen. In een klein waaiertje met Antoon op kop gaat het voortvarend richting Klundert. Onder beschutting van de huizen kunnen we hier nog even op adem komen voordat we de dijk naar Willemstad op gaan. Ook hier maken we een waaiertje en is het Piet die af en toe van achteren “auto achter!!” roept. We hebben de wind niet helemaal op kop en het tempo ligt hoog. In de juiste cadans en niet al te hoge hartslag is het lekker doorbeuken op de dijk. “Mag het iets rustiger?”, klinkt het echter even later. Ik laat het tempo wat zakken naar 34 28km/h en we vervolgen onze weg naar Willemstad.

Aangekomen bij het Wapen blijkt de boel daar nog op slot. We moeten 8 minuten wachten alvorens we aan de koffie kunnen. We bestellen koffie met appelgebak en even later komt ook de Trim-ploeg aangereden. het is daar goed toeven met de zon in je smoeltje, maar Bert wil om half 12 terug zijn, dus moeten we zo ook weer gaan rijden. Dan valt het kleine stukje tegenwind nog best tegen; ik heb het gewoon koud. Maar al snel draaien we voor de wind en gaat het resoluut via Helwijk naar Oudemolen. Hierna hebben we de wind vol in de rug en gaat het tempo naar boven de 35km/h. Piet moet afhaken, want zijn DI-2 wil niet meewerken en zit vast in een versnelling. Vanaf Klundert (wat een k**-fietspad is dat zeg) rijden we richting Zevenbergen en Langeweg. Heerlijk de wind in de rug; da’s toch nog net iets lekkerder dan op de dijk naar Willemstad. Maar ik herinner me dan ineens een wijze uitspraak van een wijsgeer uit het verre Ter Aalst: “de wind is je vriend; hij maakt je sterker én hij brengt je naar huis.“

Bij Wagenberg sla ik rechtsaf en zwaai de overige renners na.

Rene

Toen ik vanmorgen opstond en de weers-app op mijn telefoon bekeek besloot ik toch naar Made te rijden. Dan maar het risico op een nat pak onderweg. Dit is altijd beter dan met regen starten. Zo bleek niet iedereen erover te denken want het was maar rustig om half negen. Onze mannen die de rit zouden leiden bleken een hekel aan regen te hebben en waren dus thuis gebleven. En waren we maar met drieën; John, Peter Korse en ik. Na onderling overleg besloten we met onze eigen clubje te gaan fietsen, dus met drieën. We zouden een klein rondje rijden en in de buurt van Made blijven. We gingen richting Lage Zwaluwe naar Moerdijk. We reden een lekker tempo kop-over-kop, waarbij Peter eerlijkheidshalve wel wat meer de kop voor zijn rekening nam. Op het moment dat ik opmerkte dat we zelfs de zon nog zagen begon het ook meteen te druppelen. Gelukkig viel het mee. Vanaf Moerdijk gingen we richting Zevenbergschen Hoek. Inmiddels was het weer gaan regenen en bleef het wel regenen. Dus we besloten via Zevenbergen in één streep naar Made te rijden. Het was een kort ritje maar toch fijn om even gefietst te hebben.

Bedankt mannen!

Petra

Na een week met veel regenbuien is het deze zondag niet echt veel beter. Ik bestudeer de buienradar aandachtig. In Made is de voorspelling dat het rond tien uur gaat stortregenen. Twee opties die ik zie: of dus rond tien uur terug zijn. Of richting Zundert-Schijf want dan kom je een kort buitje tegen en als je hard rijdt ben je daar zo onderdoor, en dan kun je achter de buien aan weer terug (niet te hard want dan halen we ze weer in).

Bij het oude gemeentehuis staan toch wel meer renners dan ik verwachtte. Tot mijn genoegen zie ik dat de typische Sport renners van dit seizoen er allemaal zijn. De Tour daarentegen is maar met vier mensen. Veel mensen op vakantie, of bang van de regen. In overleg kiezen we om een rondje “Team munne maot” te rijden. Dat is rond de 60 kilometer. Hmm, 60 kilometer in anderhalf uur als we om tien uur binnen willen zijn?
Maar Flip legt uit dat het rondje veel afsnijders heeft, dus als het echt hard gaat regenen zijn we zo op de May.
We vertrekken om te beginnen in oostelijke richting. Erno besluit bij ons aan te sluiten, dapper, want vorige week nog moest hij afslaan bij de Tour omdat het niet goed ging. Hij blijkt bij een osteopaat geweest te zijn en die heeft zijn rug zodanig gekraakt dat Erno er alle vertrouwen in heeft. Ik waarschuw nog dat wij nu alle Sporters er zijn we ook het sport tempo zullen rijden. Komt wel goed en anders “weet hij de weg naar huis”. “Als Erno het doet, dan wij ook”, denken de andere drie Tourders. Dus ook Anneke, Peter Bastiaansen en aspirant lid Wim ten Haaf sluiten aan.
Via Drimmelen en Lage Zwaluwe rijden we langs Moerdijk. Strak tempo tegen de wind door de sport mannen, maar goed te doen voor iedereen. Het is gewoon ook nog eens prima fietsweer, dus we hebben het naar onze zin. Langs de Roode vaart rijden we naar Zevenbergen en dan richting Zwartenberg. Terwijl Anneke goed aanhaakt, heb ik even een pittig momentje. Twan had al gezien hoe dat kwam, ik moet het met een tandje minder doen vandaag. Maar dat gaat de tandarts als het goed is dinsdag weer oplossen.
Als we richting den Elsakker rijden, worden de mannen optimistisch qua weer. “We denken dat het niet meer gaat regenen hoor. We kunnen er op het einde nog wel een lusje aanplakken”. Ik heb gezien dat het volgens de voorspelling plotseling heel hard zou regenen, dus ik zeg nog niet toe dat ik dat extra lusje ook ga doen. In Terheijden slaat Twan af om zijn vakantie voor te bereiden. Hij kijkt nog even om of niet iedereen mee komt om zijn verjaardag te vieren. Hij heeft vast wel wat gebak dat aan de datum is in huis (“weggooien is zonde”). Later appt hij dat we het nog te goed houden, prima vooruitzicht. Ik voel ondertussen wel wat druppeltjes maar stelt niks voor, dus de mannen sturen bij de Meerberg rechtdoor richting Dorst. Net als Erno en Wim besluiten Anneke en ik ook dat het geen Dorstig weer is. Geen zin in een nat pak en bovendien kunnen de sportmannen zich dan nog even uitleven. Als Anneke en ik de May binnenrijden zien we dat het daar wel geregend heeft. Hopelijk houden de anderen met hun lusje het ook nog droog. Ik pak de krant en bakje koffie en kan nog even buiten zitten, maar klokslag elf uur gaan de hemelsluizen open. Ik zie een appje van Martien: “goede timing”, ze waren net op tijd binnen blijkbaar. Allemaal weer lekker gefietst, maar hopelijk volgende week weer eens echt zomerweer.

Ad

De weersverwachtingen waren al niet al te best en tegen 8 uur krijg ik een berichtje van Edwin. Het is een screenprint van buienradar die een grote rode vlek boven Willemstad laat zien, precies op de tijd dat wij daar aan de koffie gaan. Dat belooft niet veel goeds, dus nu al helemaal een regenjacky mee.
Ik ben de eerste die zich meldt op het plein bij het oude gemeentehuis. Dan zie ik ook Petra die ook zojuist gearriveerd is. Al snel volgen er meer renners en tegen half 9 zijn er ongeveer 20 renners. Bovendien is het ook nog droog. Toch wordt er volop gesproken over de te volgen route. Iedereen vindt het een goed idee de regen te mijden. Ook de Tour-Trim past het programma aan. De beloofde koffie-rit wordt doorgeschoven naar een volgende keer. …Sorry Boukje 🙂

Doen we ook een rondje TMM of improviseren we iets al naar gelang het weer? We besluiten het laatste en vertrekken richting de watertoren en van daaruit door de polder naar ’t Gat van den Ham. Bij Lage Zwaluwe langs de dijk van het Hollands Diep richting Moerdijk. Hier treffen we de eerste regen die allengs wat heviger wordt. Op het industrieterrein houden we even halt. Antoon wil zijn regenjack aan doen. Ik twijfel ook even, maar het regent nog niet dusdanig hard en bovendien wordt het ook weer wat lichter. We rijden bij Klundert het industrieterrein af en voor Zevenbergen slaan we rechts. Parallel aan de A17 rijden we richting Noordhoek. Bij het knooppunt Noordhoek draaien we onder de A17 door en rijden nu weer richting Zevenbergen. Gelukkig valt het nog mee met de regen en vanaf hier is het eigenlijk allemaal wind mee. Ik laat me wat terug zakken en hoor dat Ruud niet meer kan schakelen. Aan zijn stuur hangt een stekkertje los en als we even stoppen is het euvel ook weer snel verholpen. We spreken af dat we bij Zevenbergen over Zwartenberg rijden. Ik rijd achteraan en hoop dat Edwin, die bijna de hele rit weer kopwerk heeft verricht, rechtdoor rijdt richting Prinsenbeek. Dat doet ie gelukkig en even later zijn we bij de Zwartenbergse molen. Hier even rechstaf en dan linksaf naar Prinsenbeek. We rijden dwars door Prinsenbeek en komen aan bij de fietsbrug bij het station. Hier ligt een nieuw asfaltlaagje met veel grind, dus extra opletten. Daarna rijden we parallel aan de spoorlijn naar zuivering Nieuwveer. We steken de A16 over en dan volgt Den Elsakker. Vanaf hier gaat de miezerregen over in echte regen. Ik ben bijna weer terug in Wagenberg. De rest rijdt nog even een stukje door naar de May. Een relatief kort ritje van 65km, maar evengoed toch weer lekker gefietst. Hopelijk volgende week weer wat beter.

Rene

Het was een bewolkte ochtend toen ik vanochtend wakker werd. De vraag of ik mijn shirt zonder mouwtjes aan zou trekken, werd beantwoord toen ik mijn neus uit het raam stak. Nee, ik kies voor het shirt met de mouwtjes. Hopelijk blijft het droog zoals buienradar voor de ochtend had voorspelt.
Rond 8.30 waren we met 3 dames en 4 heren trimmers klaar voor het rondje t Zand. Met de aanwijzingen van Wim gingen we op pad. Ondertussen brak het zonnetje door en was de temperatuur aangenaam.
Op naar den Hout, Oosterhout, door het Surea of te het wel het bos bij Dorst. Er waren al veel mensen te vinden, wandelaars, hardlopers, fietsers en de MTB-ers. Het was er prachtig, de nog koele ochtendlucht, de dauw die langzaam optrok. Een mooie zondag ochtend. Hup door naar Molenschot waar Petra opmerkte dat haar fiets wel erg zwaar trapte omdat haar voorrem een eigen leven was gaan leiden. Gelukkig was Andre er, fijn dat hij er naar een tijdje afwezigheid er weer bij is, die het probleem zo had opgelost. Ondertussen kwamen we steeds meer fietsgroepjes tegen waarbij in de ochtend dezelfde vraag was gesteld als die ik mij had gesteld, wat trek ik aan? Beenwarmers, overschoenen ect, alles hebben we voor bij zien komen. Ik denk dat ze er wel spijt van hebben gekregen want het was een prima temperatuurtje voor een zomersoutfitje..
Bij t zand aangekomen, was het tijd voor een banaantje, perfect aangegeven door onze wegkapitein. Nog een slok water en hup weer door. Onze techniek, hoe krijgen we de kopmannen van kop, werd ook weer geoefend en we worden er geroutineerder in. Hierdoor kon ik samen met Wim een intervaltraining er tegenaan gooien om weer bij de groep te komen. Ja zo word ik wel sterk. Door Chaam op weg naar de slingerdreef. Ook hier volop leven en de goedemorgens bleven we in koor naar de voorbijgangers roepen. Het was goed fietsen zo door de bossen. Met de wind in de rug naar Dorst waarbij onze beide Peters goed naar Cavendish hadden gekeken tijdens de tour en een sprintje aantrokken naar plaatsnaambordje, viaduct en brug. Mariëlle liet zich niet kennen en ging er achteraan. Den Hout kwam weer in zicht en Made was niet meer ver. 70 km op de teller, riep Wim. Tevreden over een heerlijke tocht keerden we weer huiswaarts.
Op naar volgende week

Hélène

Vandaag had ik er zin in! Met het vernieuwde ethos dat we als sportgroep “geen 36 gemiddeld moeten rijden” hadden we vorige week een goed succes. Prompt hadden we als sportgroep een mooi aantal van 9 kleppers, dat resulteerde in een prachtig leuke rit. Ik had er dus alle vertrouwen in dat we ook deze week weer een mooie sportclub bijeen zouden krijgen.
Niets was minder waar, want toen ik op onze verzamelplaats aan kwam gereden, zag ik maar weinig potentie voor de sportgroep. Met Flip, Ad en mijzelf hadden we wel wat sporters, maar verder was er eigenlijk geen animo. Dan toch maar met de tour mee, was Ad z’n voorstel. Op zich is dit een logische keuze, maar niet voor mij. Onlangs ben ik namelijk meegereden met de Tour/Trim en dat is mij erg goed bevallen. Het was een erg gezellig groepje, die niet bang waren om met z’n allen de sportieve handen uit de mouwen te steken en flink door te fietsen. Ik koos dus wederom met de TT mee te rijden. Aanvankelijk dacht Ad nog dat ik een grapje maakte, maar niets was minder waar.
De route ging vandaag naar Baarle-Nassau. Dit onder leiding van René. En ook alleen René en niemand anders, dat hebben ze bij de TT goed geregeld! Naast René waren ook Boukje, Ruud, Antoon, Anne-Mieke en Bert van de partij.
Het eerste stuk begon lekker met goed weer, een geen zuchtje wind. Er was letterlijk geen vuiltje aan de lucht tot dat het noodlot toesloeg….
Ik reed lek onderweg naar Rijen….. en dit was de opmaat naar nogal een gênant moment voor mijn persoon. Al snel kwam ik namelijk erachter dat ik een binnenband bij had met een tekort ventiel…. Leuk, van die hoge velgen, maar als je vervolgens je ‘normale’ binnenbandjes gebruik dan kom je daar letterlijk niet mee weg. Gelukkig hielp Ruud mij uit de brand gaf mij zijn reserve bandje met een voldoende lang ventiel.
Vervolgens werd ik geconfronteerd met het feit dat ik geen CO2 patroon bij had. Als het schaamrood mij al niet op de kaken stond van dat ventiel, dan zeker van het feit dat ik niet eens een CO2 patroon bij me had. Wederom voorzag Ruud mij van een patroon en na het mislukken van de eerste patroon, wreef Ruud wederom met zijn hand over zijn hart en gaf hij mij een tweede patroon. Met assistentie van Antoon en René was daarna het euvel snel verholpen en konden we onze weg vervolgen. Mannen, bedankt voor het helpen en excuses voor de belabberde voorbereiding. Ik denk dat ze me bij de sport voor straf de gehele rit op kop hadden laten rijden….
Eenmaal weer op pad had ik het genoegen kennis te maken met Anne-Mieke. Hoewel ik het niet verwacht had, merkte ik dat Anne-Mieke praktisch van elk lid van onze club kon vertellen op wat voor fiets ze reden. Na een heel rijtje aan fietsen met bijbehorende leden te hebben besproken, kwam Anne-Mieke na een half uur weer naast me fietsen. Ze was nog iemand vergeten in het rijtje, dat was Flip met de enige Battaglin binnen de club!
Na het bekende terrein in de richting van ‘t Zand, reden we na Alphen voor mij toch nog onbekend terrein in. Ook al ben ik er meerdere malen geweest, voor mij blijft het toch altijd lastig om de weg vinden, als er net even wat andere wegen worden bereden. Gelukkig hoefde ik mee geen zorgen te maken want René had alles onder controle.

“Wie is dat eigenlijk?” vroeg ik aan Bert, wijzend naar de renner op zijn BMC fiets. “Hij? Dat is Ruud Jansen de huisarts,” zei Bert mij. Nu viel bij mij het kwartje, ik wist wel dat we een Ruud in de club hadden, maar dat hij Ruud Jansen de huisarts was, dat wist ik niet. Tja, het is maar goed dat ik eens met anderen mee fiets, dan leer je de club nog eens op een andere manier kennen.
Na een tijdje met Ruud gekletst te hebben, zagen we allen dat Ruud plotsklaps demarreerde. Of hij me beu was of gewoon energie over had weet ik niet, maar hij ging als een speer het viaduct onder de A58 door. Nadat ik constateerde dat niemand het gat dicht wilde of kon rijden, kon ik mijn competitiedrang niet meer onderdrukken en zette ik de achtervolging in. Aan de andere kant van de snelweg haalde ik hem, maar ik heb daar wel even een jasje voor moeten uittrekken. Heerlijk!

Tegen het einde begon de afstand bij een sterk rijdende Boukje toch wel in de benen te gaan zitten. Met een formele: “ik taai m af” verliet Boukje dan ook de koppositie en ging lekker bij iemand in het wiel zitten. Ook was ze resoluut in haar overtuiging dat we dit keer geen 100 km zouden gaan rijden. We waren het hier snel over eens en we concludeerden dat ten tweede malen een grotere afstand rijden dan de tour-ploeg echt niet zou kunnen. Wat dat betreft weten we onze plaats….

Na 86km kwamen we met z’n allen weer voldaan terug in Made, wat ik begreep waren er onderweg nog plannen gemaakt om volgende week koffie te drinken met appeltaart voor Boukje. Voor u allen misschien een reden om volgende week bij de TT aan te sluiten…

Bedankt TT’ers, het is fijn fietsen met jullie groep!

Thijs

Ik was vanmorgen weer erg vroeg wakker, gisteren had flink geregend en ik was er niet zeker op dat het vandaag goed fiets weer zou worden. Marianne lag ook al vroeg in haar bed te draaien want die wilde om kwart over zes al ballen rapen op de golfbaan, zodat ze niet gestoord werd door mensen die stonden af te slaan. Om acht uur de fiets gepakt en naar Leo gereden. Die stond zoals gebruikelijk al klaar. Om naar Made te rijden maakten we vandaag een ommetje door de Vrachelsestraat en langs de Weststad. De rotonde bij den Bromtol is nog steeds niet klaar maar met de fiets kun je er altijd langs desnoods als veldrijder. In Made aangekomen reden we Wim Rasenberg voorbij hij haakte niet direct in, maar ja wij hadden natuurlijk al ingereden. Op het plein voor het Trefpunt was het minder druk dan normaal. Niet vreemd want er zijn er al een aantal op vakantie zoals Maurice die vannacht naar Oostenrijk was vertrokken. Klokslag half negen geef ik aan dat we vertrekken. Samen met Leo op kop vertrekken we richting de Watertoren daar gaan we rechtsaf de polder in. We komen voorbij Hooge Zwaluwe op het fietspad richting Lage Zwaluwe. Via de Dirk de Botsdijk gaan we over het spoor, A16 en HSL richting Moerdijk. Dan laat ik me eens afzakken om te zien wie we bij hebben. De volgende kleppers vormen ons peloton: Ad van Wesel, Flip Segeren, Marino van den Elshout, Erno Haanskorf, Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Peter Verhagen, Leo Stasse en ik zelf. Ondertussen draaien we via het industrieterrein Moerdijk naar Klundert daarna gaan we richting Noordschans waar de polder inschieten richting Tonnekreek.

De wegen zijn mooi droog en het is lekker rustig op deze polderwegen. Even voor Zwingelspaen gaan we rechts de fietsstraat op richting Willemstad. Ad, Flip, Peter V. en niet te vergeten Leo laten zien waarom je in een groep altijd lekkerder rijdt dan wanneer je solo de Brabantse wegen wilt berijden. Willemstad laten we rechts liggen en we schieten onder de A29 door richting Dinteloord, ik wijk af van de gebruikelijke route door richting industrieterrein Dintelmond te gaan. Zeker op zondag heerlijk rustig en een mooie weg om te rijden in de week is veel vrachtverkeer maar nu is het muis stil. De reden dat ik daar een visarend spot boven op een lantaarnpaal.

In Dinteloord bij de kerk gaan we rechts naar de dijkjes. We kiezen ditmaal voor de Boompjesdijk altijd prettig fietsen. Ondertussen merkt Anneke op dat we vandaag niet echt wind meekrijgen. Als ik dan op mijn Garmin kijk denk ik is ook niet echt nodig. De wind is je beste vriend hij maakt je sterker of brengt je thuis. Plots hoor ik de omroeper van dienst Marino. Ik denk weer lek, nee pisstop geen pitsstop dus. Niet veel later rijden we via de Zuidzeedijk richting Stampersgat. Ook hier geen hinder van verkeer. Vervolgens gaan we richting Standaardbuiten en de eerder genoemde mannen doen goed kop werk, we proberen Peter B. nog te verleiden tot een beurtje maar helaas dat lukt ons niet. Gisteren waarschijnlijk te veel lekkere biertjes gehad. In de Oudenbosche polder wijs ik onze voorzitter op een robot die grasmaait en opraapt voor de koeien. Op deze manier wordt er efficiënt gewerkt op dit boeren bedrijf. Ieder die de landbouw kent dus zeker onze voorzitter is daar ook in geïnteresseerd. Over het bruggetje richting Zevenbergen gaat de rit verder. Vervolgens gaan we richting Zwartenberg over de brug en dan een stukje van het rondje TMM. Bij den Elsakker is het al aardig druk op het terras. Wij rijden door en Anneke laat zien dat ze tijden vakantie goed getraind heeft in het omhoog rijden. Ze flitst ons voorbij als we de brug over de Mark oprijden. Ondertussen heeft Erno ons verlaten hij heeft een kortere route gekozen omdat hij last heeft van zijn knieën. Tegen half twaalf rollen we Made binnen het zonneke is lekker gaan schijnen en mijn bidon is bijna leeg. Het laatste stuk rijd ik weer met Leo ons dorp in ik wens hem en iedereen van af deze plek een fijne vakantie.

Gerard van Ter Aalst.