Beter weer dan dit zal het niet worden. Een zacht briesje uit het noorden en de temperaturen, in de ochtend tussen de 18 en 22 graden celcius. De route was doorgegeven door Peter B. en het was duidelijk dat deze hier zijn uiterste best op had gedaan. Het was een rondje Nieuwendijk, officieel. Maar ik heb het dus Rondje boven en onder de Maas van gemaakt. Het is een leuke groep en het was erg plezierig om Andre er bij te hebben.
Fijn was dat we een stukje polder tussen Hank en Dussen hebben meegenomen. In een ver verleden heb ik daar fietsles gehad. Van Anthony Stevens. En van Bert Kuiten. Dit is inmiddels zo’n 40 jaar en 50 kilo (en het restje) geleden. Via de dijk en de Korn richting Babyloniënbroek en weer terug om via Almkerk naar, jawel, om Nieuwendijk te ronden, als was het een kaap. Dat was dus het stuk boven de Maas. Want over de brug bij Keizersveer natuurlijk weer onder de Maas. Daar ging het rondje verder en werd ik verrast door een fietspad dat ik niet kende. Laten we zeggen dat ik infrastructureel op achterstand stond. Maar we kwamen uit bij Hermenzeil waar we richting Waspik gingen en verzeild raakten in een triathlon, denk ik. We werden voorbij gestoken door iemand in een roze trui. Eenmaal in Waspik ging en we over de Langstraat naar Geertruidenberg waar de ronde onder de Maas werd afgesloten en ik afscheid nam. Wim, bedankt voor de voortreffelijke en deskundige leiding. En de rest van de ploeg bedankt voor een plezierige fietstocht.
Na twee weken hoogtestage zijn Anneke en ik weer terug. Het gewone (werkzame) leven begint weer. Gelukkig vandaag, zondag 18 juli, nog even bij mooi weer een van de mooiste fietstochten als vakantieafsluiting: De Molentocht langs Kinderdijk onder leiding van Flip. Het berichtje van Martien met ondersteuning van instemmend duimpje van Thijs heeft gewerkt. “We kunnen als de Sport ons ook best aanpassen als er mensen mee willen die niet 35 willen of kunnen rijden”. Erno en Melody vinden dit goed nieuws en besluiten deze zondagochtend aan te sluiten voor deze toeristische route. Later blijkt mij dat Thijs tegen Melody gezegd heeft dat je bij de sport extra punten kunt pakken. Appelpunten met koffie heeft hij het dan over. Inderdaad dit jaar al aantal keer gedaan, maar geen zekerheidje natuurlijk. En eerst moet je toch ruim 100, vandaag zelfs ruim 110 km. weggetrapt worden. Met negen WTC-ers rijden we eerst via de Dordtsche Bierbos richting het wielerbaantje van “De Mol’ waar we ook dit jaar helaas niet als club naar toe konden. Hierna over de spoorbrug richting het veengebied. Dan net voor Alblasserdam gaan we langs het water rijden en uiteindelijk langs de Overwaard en dus de molens. Het is minder druk dan normaal. Geen Chinezen en Japanners, maar toch nog opletten met de loslopende Nederlandse toeristen, die kijken niet zo nauw. Het riet staat dit jaar opvallend hoog, Johan van Helmond en Melody hebben maar een paar molens gezien daardoor. Erno met zijn hoge uitkijk wel een stuk of twintig. Flip stuurt ons nu naar het oosten langs de Lek naar Groot Ammers. Tegenwoordig moet je hele stukken op een nieuw fietspad. Op zich veiliger geworden maar met dit mooie weer zitten er veel electrische toeristen op. Bij Groot Ammers de polder in, ik zie nog net mijn ent-locatie liggen in de verte. Wij rijden lekker langs het water met nog meer molens. Thijs en Martien pakken veel kop en Erno rijdt “zuinig op zijn knieën”, maar gaat net als Melody prima mee. Op een gegeven moment demarreert Thijs en iedereen vraagt zich af wat hij gaat doen, blijkt dat hij een foto wil maken, op een stijl bruggetje schiet hij bijgaand kiekje.
Flip en ik rijden daar op kop en Flip heeft blijkbaar de fotograaf gemist; hij trapt en trapt en zegt dat hij het onvoorstelbaar vindt hoe ver Thijs al weg is, hij ziet hem niet eens meer :-). Een van de weinige dropjes waar we doorheen rijden, is Giessen-Ouderkerk, in de kerk zit iedereen waarschijnlijk want er is niemand op straat. Dus kunnen we vlot richting Gorinchem. Mooi moment: een dertig minner (Melody) in het wiel van zeventig-plus (Frans Marijnissen), leuk die diversiteit in het peloton. Op de Gorinchemse brug sputteren de knieën van Erno wat tegen dus we remmen iets af. Flip besluit om niet meer door de Werkendamse polder te rijden want dan komen we boven de honderdtwintig, dus volgen we de snelweg tot aan Hank. Thijs voelt zich niet zo lekker,… hij heeft nog niks van koffie gehoord dus moet hij Melody dan maar opbiechten dat er deze week geen koffie is. Hij had echter gemist dat Twan ondertussen wel voorgesteld had dat we een bakkie zouden doen bij ‘t Trefpunt. De Mayse molenaar is zo blij geworden van de Molentocht! (Je moet toch een reden bedenken). Dan beseffen we ons dat Melody dan nog mee naar de May zou moeten en weer terug naar ‘t Veer…. dan stoppen we toch gewoon bij Fort Lunet. Zo gezegd zo gedaan. De serveerster neemt de bestelling op, wat koffie maar ook veel fris en 9 appelpunten. Even later komt ze terug dat er maar 2 appelpunten meer zijn en geen ander gebak. We bestellen die 2 punten met slagroom en 9 vorkjes. Twan is wat teleurgesteld en loopt geërgerd het Fort in. Een paar minuten later komt de jongedame terug… er is toch gebak; “de taart van de dag, chocoladetaart”. We bestellen nog 7 chocopunten bij. Als Twan terugkomt, heeft hij een heel spannend verhaal hoe hij dit voor elkaar gekregen heeft. Hij heeft “flink staan zeiken in de keuken”, zegt hij. Hoe dan ook, de punten smaken prima, hoewel Erno vertelt dat het onmiddellijk in zijn knieën zakt. Dat heeft hij sinds zijn valpartij vorig jaar. Hij vertelt ook nog dat hij met zijn 12e ook op zijn (achter?)hoofd gevallen is en daardoor wat vergeetachtig is….. gewoon een smoes om dit verslag niet te hoeven schrijven als je het mij vraagt. Twan rekent alles af, het is € 7,20 p.p., rekent Thijs uit. Blijkt het gebak net in de bonus te zijn zeg, dus we mogen allemaal de kruideniersprijs van €5,- aan Twan betalen. Dan op naar de May, de laatste 7 kilometer. Nou, die chocopunt is wel genoeg daarvoor, dus het laatste stukkie is een makkie. Met 113 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets naast de eettafel, want Anneke zit al in de tuin haar boterhammetje te eten. Lekker gefietst in les Pays Bas, heel vlak, maar toch wel plezier van mijn vakantiekilometers gehad.
Zondag 18 juli. Een lekker zomerweertje op mijn laatste vakantiedag. Ad en ik waren net een weekje terug van een campertochtje van 2 weken. We mochten mooie plaatsen bezoeken en verkennen op de fiets in Luxemburg, Frankrijk (Bourgogne, Savoie en Vogezen) en in de Belgische Ardennen. Maar het was vreemd om weer terug te komen na een periode met al die excessen in Nederland; de exploderende coronabesmettingen, de aanslag op Peter R. de Vries en dan die overstromingen…….hoe bizar allemaal……
Maar het “gewone” leven gaat door dus zondagmorgen is het WTC ochtend. Om half negen stond het zonnige Raadhuisplein aardig vol met WTC’ers die er weer in zin in hadden. Na het vertreksein van wegkapitein Maurice vertrok de Tourploeg richting het noorden voor een tourrondje Meerkerk. Nu hadden we dat al wel meer gefietst, maar nu net wat anders. We reden om Raamsdonksveer heen naar de Keizersveersebrug waar we een gastrenner oppikten die de gehele tocht mee heeft gefietst. Wiet was? Geen idee. De rest kende ik gelukkig wel; het ijzersterke kwartet Maurice, Kevin, Hans en Leo. Peter V. die vandaag de sport inruilde voor de tour, Pa Kees en dochter Rachel Marijnissen, onze omroeper Marino en introducee Wim. Een mooi groepje voor een mooie tocht.
Via de Peerenboom reden we naar Almkerk en Sleeuwijk. Op de Merwedebrug bij Avelingen kon je goed de hoge stand van het modderige water zien, wat kan de natuur toch grillig zijn… Maar de natuur kan ook heel mooi zijn, dat zagen we toen we langs het water Giessen via Hoornaar en Noordeloos naar Meerkerk. Diverse pittoreske bruggetjes en huizen reden we voorbij.
Langs het Merwedekanaal reden we weer zuidwaarts terug naar Gorinchem, slingerend langs het water, mooi hoor maar met een groep wielrenners en heel veel andere feitstoeristen, af en toe goed opletten geblazen. Bij de Merwedebrug hadden we een dusdanige snelheid dat Kevin en Hans dachten dat ze de A27 snelweg wel op konden rijden ipv het fietspad, achteraf bleek dat het toch een vergissing was van deze fanatieke heren. In Werkendam moesten we op het fietspad nog even opzij voor een welbekend groepje: de TT stond met lek even een bandje te wisselen in het zonnetje. Even zwaaien en weer door. In de Biesbosch op de Grote Waardweg en Jeppegatweg werd de grote plaat opgezet en werd er doorgepuft naar Hank. Net op de brug naar Raamsdonksveer haalden we een grote groep in, we bleven er toch maar achter hangen tot de May want passeren was geen optie. He, op de May net geen 100 km. dus samen met Maurice nog maar even naar de watertoren door en terug om dit te verhelpen, staat toch net iets leuker op de teller 😉
Het is prima fietsweer en ik ben deze morgen vrij vroeg. Als ik aankom op het pleintje bij ’t Trefpunt zie ik alleen Peter Kuijpers op het bankje. Al snel komen uit verschillende hoeken meerdere renners en om half 9 is het lekker druk op het plein. Ons Tour/Trim kluppie is wat kleiner op deze zonnige zondag; Gerard V. en Ruud zijn er niet bij en Melody wil eens met de Sport meerijden; buiten dat is Piet ook nog steeds uit de running. Met z’n vijven gaan we op pad; Boukje, Sharelle, Antoon, Bert en ik. Samen met Antoon rijd ik op kop de May uit richting Den Berg en dan op weg naar de Keizersveerse brug. Bert rijdt vooruit om voor ons de verkeerslichten op groen te drukken. Dat lukt twee keer en dat is lekker doorrijden dan. Al snel volgt Peerenboom en nog voor we Dussen bereiken slaan we linksaf richting Almkerk. Sharelle vraagt of ze kop moet overnemen, maar het gaat eigenlijk best lekker. Tot aan Uppel rijden Antoon en ik op kop. Bij Uppel zwaai ik wat af en Sharelle neemt over. Bij Sleeuwijk rijden we nog langs een rij met eikenbomen. Gelukkig staan ze aan de andere kant van de weg, maar helemaal handig is het natuurlijk niet. Dan volgt de brug bij Gorinchem. Het is druk op het smalle fietspad over de brug. Maar waar veel fietsers Schelluinen binnen rijden, houden wij links aan. We rijden dan nog een stukje rechtdoor en slaan dan rechtsaf richting Giessenburg. Bij het kerkje aldaar een bruggetje over en dan is het almaar rechtdoor over de slingerende weg langs de Giessen. Opeens zien we van rechts een groep met bekende kleuren rijden. Sharelle rijdt naast me en weet zeker; dat is de Tour-groep. Zo te zien volgen ze hier dezelfde route als wij. Ze rijden een flink stuk voor ons, maar we besluiten om aan te sluiten. Dat is even aardig aanpoten en met 36-38km/h racen we over de slingerende weg. Met een hartslag in de rode zone sluiten we aan. Even op adem komen en dan vrolijk zwaaien naar de achteromkijkende ploeg. Een stukje verderop gaan wij rechtsaf; we zijn op de terugweg. In Hoornaar is echter de weg opgebroken. Er staat wel een omleidingsbord M, maar die wijst eigenlijk twee richtingen op. Ik waag het erop en volg M. Als na een kilometer of 5 geen bord meer te bekennen is, komt de twijfel; zitten we nog wel enigszins goed, of zijn we volkomen verdwaald? Gelukkig dan toch nog net een bord M. We slaan rechtsaf en even later ziet ik op de Garmin dat we verderop weer op de route zijn. Niet veel later zijn we weer bij de brug van Gorinchem en volgt Werkendam snel. Bekend terrein. We rijden Werkendam uit en dan is het opeens “LEK!!”. En niet zo’n beetje ook. Sharelle heeft een lekke voorband. Direct staan Antoon en Bert klaar om de voorband te vervangen. Mijn conservatieve hart wordt daar blij van; dat er dus toch nog iets van mannenwerk bestaat!! Het bandje is snel vervangen en we kunnen weer… Tenminste… “nee, er is iets niet goed”, roept Sharelle. De fiets zwabbert. We bekijken de fiets nog eens goed, maar zien niks bijzonders. “Probeer het gewoon nog eens Sharelle”. We stappen allemaal weer op en dan opeens gelach “… uhm …de achterband is ook lek!” Boukje gaat er maar bij zitten en we vervangen nu de achterband. We stappen nogmaals op de fiets en hopelijk nu zonder verder lekke banden of andere pech. Je bent toch aardig uit je ritme en niet iedereen voelt zich nog even sterk om het stuk door de polder voluit te gaan. Op een rustiger tempo rijden we richting Hank en Den Berg. Het volgende station is Made en zo zijn we weer terug van een mooie zonnige fietstocht.
De klok liep deze zondagochtend alweer om 7 uur af, en dat betekende fietsen!!!! Eerst eten zeggen ze in Oosterhout en dan is het tijd voor andere dingen. Daarna mijn fietske gepakt om op tijd aan het vertrek te staan bij het oude gemeentehuis te Made. Ondanks de vakantie stond er weer schoon volk aan het vertrek. Deze ochtend had Thijs besloten om met de T.T. groep mee te rijden. Dat na een topweek in de Provence met ruim 7000 hoogtemeters. Ze hadden in Frankrijk gevraagd of hij het pad wou effenen op de Mont Ventoux. Nou dat moet je Thijs dus geen twee keer vragen. En dat zorgde er voor dat kanjer Wout van Aert deze prachtige etappe kon winnen. Vandaag met Boukje, Sharelle en Melody hadden wij charmant en goed getraind gezelschap bij ons. Ook Antoon en René maakten deel uit van ons groepke. Ik zou vandaag proberen om ons gezelschap naar Numansdorp te loodsen. Half negen vertrokken we met in de verte donkere luchten. Dat beloofde niet veel goeds. Met gezwinde spoed namen Rene en mijn persoontje het commando om rap naar de Moerdijkbrug te vliegen. Daarna op naar de Kiltunnel. Hier moest ik de rol lossen. Waar ik in een ver verleden nog met de eersten naar boven kon rijden, is het nu de rij sluiten voor mij. Maar daar word door iedereen goed rekening mee gehouden. Voorbij de Kiltunnel stonden er enorme plassen water op de weg. Net voor ons was er een enorme bui gevallen. Dus toch mazzel gehad dat wij hem niet gekregen hadden. Iedereen deed zijn deel van het kopwerk deze rit. Thijs reed helemaal flierefluitend rond. Wat een gemak zeg. Ondertussen kwam Strijensas in zicht. En in plaats dat ik rechtsaf de dijk op ging, besloot ik linksaf te gaan. Hoe stom kon ik zijn. Een smal fietspad op, en daarna een snelweg over, tsjonge tsjonge, het moet niet gekker worden. Helemaal verloren stonden wij daar in de Hoekse Waard. Nergens geen Numansdorp te bekennen!!!. In de verte kwamen er twee fietsers aan die ik aanhield. Even de weg vragen. Nou zeiden die mannen als je veel tijd hebt zit je goed. Maar dan moet je wel de gehele Hoekse Waard rondfietsen, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn hahahahahaha. Inderdaad was dat niet de bedoeling. We moesten terug naar Strijensas om daar de dijk naar Numansdorp te volgen. Met Thijs op kop en google maps in zijn hand zaten we zo op de goede weg, en ik met het schaamrood op mijn kaken. Maar gelukkig hoefde ik van niemand naar het schavot. Numansdorp kwam in zicht en daarna ging het linksaf over de Haringvliet om richting Willemstad uit te komen. Thijs heeft hier nog wat foto’s van ons genomen.
Weer een dijk op om vervolgens via Helwijk en Oudemolen Klundert te bereiken. Intussen hadden de 3 dames ook flink op de kop mee rondgedraaid. Na Klundert op naar Zevenbergen om daarna naar Langeweg te gaan. Thijs opperde het voorstel om vandaag de 100 km vol te maken. Iedereen ging akkoord dus werd er nog een stukske Munnickenhof bijgepakt. Complimenten voor Boukje, Melody en Sharelle die toch maar weer mooi 100 km kunnen bijschrijven op hun palmares. Daarna ging het terug naar de May en mijn persoontje terug naar Oosterhout. Bedankt allemaal. Was weer supergezellig. Zondag a’s ben ik er niet, maar de 25e ben ik weer present met weer een mooie rit.
Vandaag waren we met vijf trimmers aanwezig; John, Johan, Peter, Wim en ondergetekende. John had voor vandaag een ronde uitgezet. Via de watertoren gingen we Made uit. In een rechte lijn richting Zevenbergen. Onderweg moesten we stoppen voor een treintje en toen we even later weer bij een spoor aankwamen moesten we weer stoppen en wel voor dezelfde trein. Daarna hebben we nog wel een paar spoorwegovergangen gepasseerd maar hadden we geen treinen meer die ons ophielden. Via allerlei weggetjes kwamen we in Spundel. Daar rook het heerlijk naar aardbeien. Dat was ook niet vreemd want we zagen volop kassen waar de aardbeien hingen te rijpen. Vervolgens gingen we richting Etten-Leur. Via een smal maar leuk fietspad met allemaal wildroosters reden we richting de Elsacker. Daar stopten we voor koffie met een lekkere appelpunt. John trakteerde ons. Dat was lekker en gezellig.
Daarna terug naar Made. Bij Wagenberg zagen we een eenzame wtc-er fietsen. We haalden hem in en toen bleek het Erik te zijn. Hij reed met ons terug naar Made.
In de Zuideindsestraat maakte Piet nog een leuke foto van ons. Vervolgens gingen we allemaal naar huis. Het was een mooie en fijne rit.
Om zes wakker geworden eerst Marc Scharlaeckens snel gefeliciteerd dan kan hij mee met de WTC voor een ritje Zegge en Schijf. Het zonnetje is dan nog best aanwezig. Even mijn maat ophalen en we besluiten via de Bromtol naar de May te fietsen. Daar is het nog lang niet klaar maar met wat gravelen komen we mooi op tijd op het plein aan. Daar staan weer velen te wachten voor vertrek. Thijs die gisteren nog vroeg wie er van de sport zouden rijden ging vandaag met trimgroep mee. Een aantal van de sport zou vandaag weer met de Toergroep meegaan. Zo vertrekken we klokslag half negen richting de Watertoren. Maurice had het voorstel gedaan om een rondje richting Zegge en Schijf te gaan en is dan ook meteen aan kop van de groep te vinden. Hij zal dan ook de nodige kilometers op kop van het peloton voor zijn rekening nemen. Ik krijg het idee dat we misschien nog wel regen gaan krijgen het is nu veel meer betrokken dan vanmorgen toen ik met de hond een rondje liep. Bij Zevenbergen is het kort een stukje gravelen want het wil er maar niet opschieten met de weg naar Zwartenberg. We vervolgen richting Oudenbosch en net als Frans en Flip er goed de gang in hebben klinkt er geroep van achteruit.
LEK het is ook vandaag Marino die getroffen is door dit euvel. De gehele groep stopt en snel wordt het verholpen. Ja, oefening baart kunst. De rit wordt vervolgd en met Frans naast me krijgen we de eerste keer te horen dat dit toch echt de toer is en niet de sport. We rijden door richting Roosendaal maar ruim daarvoor buigen we af naar Zegge. Hier volgt een kort klimmetje over de A58. Nu vraagt Frans hier hebben we vorige week toch ook gereden. Ik zeg ja het stuk vanaf de commando-kazerne richting het Heike.Voor RENEWI gaan we rechtsaf.
Flip merkt wat verder op dat de weg hier licht stijgend is. En ja ik merk het ook het gaat een beetje lastiger. Op een bepaald moment rijd ik naast Peter Bastiaansen, hij zegt hier nog niet of zelden te zijn geweest. Toch is het voor een groot aantal een bekende weg als van Schijf richting Zundert rijden. Wat verderop komt Wim ten Haaf naast mij rijden. Hij is nog lid bij de Pedaal Ridders maar wil lid worden bij de WTC. Hij zal de komende weken meerijden om de sfeer te proeven. Als ik hem vraag hoe hij de rit tot dusver ervaart is hij positief, wat altijd fijn is om te horen.
Op een rechte weg van af Zundert richting Etten gaat het tempo weer de lucht in. Opnieuw klinkt het dat we de toer zijn en niet de sport, maar ja als het zo lekker rijdt en het zonneke is ook door gekomen dan kan dit natuurlijk gebeuren. Wat verderop staat een wegafsluiting maar we wagen het erop om er langs te rijden. De verkeersregelaar die er bij staat haalt het hek weg en zegt rij maar snel door. Ook aan het eind van de afsluiting wordt het hek opzij geschoven. Na een lastige oversteek aan de Rijsbergseweg gaan we de Zandspui in daar missen een paar man de afslag naar links maar dit wordt mooi hersteld. Bij het Trivium is de weg geblokkeerd vanwege asfalt werkzaamheden. Maar Hans die nu op de kop rijdt lost dit prima op met een alternatieve route. Op de Liesbosweg valt het me op dat het heel druk is met fietsers en wandelaars. We draaien nu richting Prinsenbeek. Als we vandaar uit richting Den Elsakker rijden zien we de trim daar op het terras zitten. Wij rijden door, want we weten een beter adres. Als we bij de Drie Hoefijzers rechts gaan gaat het tempo op nieuw de hoogte in. Er wordt een gele en groene trui gespot. En als Sandra in het voorbij rijden hier iets zegt wordt er niet echt spontaan gereageerd. Het tempo blijft lekker hoog want ieder wil graag naar de koffie die Flip heeft toegezegd. Hij is dinsdag 65 jaar geworden en nodigt de hele groep uit voor koffie met gebak bij hem thuis.
Als we bij hem onder de fraaie overkapping zitten toont hij zijn horeca kwaliteiten. Nel heeft voor een prima bak koffie en dito taart gezorgd. En de bediening is er snel en vriendelijk. Flip en Nel bedankt en geniet van de vrije tijd die komen gaat. Ik moet op tijd thuis zijn om op te passen dus helaas kan ik het aangeboden biertje niet aannemen, jammer volgende keer beter. Als dan weer met Leo richting Den Hout fiets merken we op dat het weer fijn fietsen was met deze groep. Volgende week ben ik er niet bij dus mag iemand anders de groep leiden en ook het verslag maken.
Toergroep naar X-land volgens Maurice ik noem het gewoon Kruisland. Het is zondagmorgen 6:00 uur ik ben al even wakker heb het hele bed vannacht geheel alleen gehad. Marianne is gisteren naar Aalten gefietst en daar blijven slapen. Uitgerust en goed van eten en drinken voorzien haal ik Houtse Leo op. We besluiten niet langs de bromtol te rijden, omdat daar te veel gegraveld moet worden. Met een extra lusje komen we bij het oude gemeentehuis aan. Daar staat al een aardige groep verzameld. Het blijkt dat er van de sportgroep maar enkele zijn dus besluiten de rijders van deze groep om zich te verdelen over de verschillende pelotons. Kevin bijvoorbeeld gaat met de trim/toer-groep mee. Om half negen wordt het start signaal gegeven voor vertrek van de toergroep. Leo en ik zetten ons op kop en rijden tot voorbij Zevenbergen op kop. Dan ga ik eens polshoogte nemen achter in de groep om te zien welk schoon volk eigenlijk in de groep zit. Vanuit de sport zitten Flip, Frans en Mar10 erbij dus genoeg sterke mannen die dit werk niet schuwen. Dan ontdek een dame die misschien per ongeluk in de groep is gekomen. Ik ga eens naast haar fietsen en hoor dat ze al eerder met de toer-trim mee geweest is. Ze fiets makkelijk en kan het tempo goed volgen. Ondertussen zijn we in de woonplaats van Franske Bauer gekomen hierna gaan we richting Oud-Gastel. Ik hoor enkele van onze rijders zeggen dat ze hier nog nooit geweest waren. Vanuit Oud-Gastel is het nog 4 km naar Kruisland.
Met Martien en Frans op kop gaan we richting Roosendaal. Daar maak ik een verkeerde keuze, rit niet voor gereden volgens Frans. Rechtsaf onder Roosendaal door is de gedachte echter als het bordje Nispen gespot wordt moeten we even bij sturen. Geen probleem na een paar straten zitten we plots bij de commando’s en dat is weer bekend terrein. Met fijne overnames gaat het nu richting het Heike daar steken we de A58 over richting Hoeven. Het weer is echt fantastisch fietsweer. Goede temperatuur en vrij weinig wind. Juist als we Hoeven achter ons laten komt er een kreet uit de achterhoede van de groep LEK!!!!!. Het is Marino die een lekke voorband heeft. “De gehele groep” stopt om het euvel te verhelpen. Terwijl Marino een tweede (lees 3e ) binnenband pakt rijdt de Toer-Trimgroep met een flinke snelheid voorbij. Daar zaten geen fietsherstellers bij want ze reden goed door. Drie CO2-patronen later zitten we weer in het zadel richting de brug over de Mark bij Zevenbergen. Even later knipperen de rode lichten en dalen de slagbomen van de spoorweg overgang. We stoppen netjes om de STOPTREIN van 11:15 voorbij te laten. Na dit korte oponthoud wordt er weer snelheid gemaakt door de groep en ik merk dat Melody nog steeds goed meegaat in de groep. Voorbij Langeweg het viaduct over de A16 en HSL gaat na de rotonde bij de Compaan de gashendel nog wat verder open. Goed dat er gekeken wordt want dit is een snelheid die nog niet ieder past. Dus met gepaste snelheid rijden we Made binnen. Peter Verhagen vraagt me of toch nog een beetje door kunnen rijden hij heeft achter een afloper en hoopt het nog net tot thuis te redden. Als de gehele groep ontbonden is rijd ik met Leo richting Den Hout door de kleine omweg komen wij aan goed 100 km. Tevens merken we op dat het best wel prettig is dat er een paar van de sport meerijden we zelf nu toch wat minder op kop hoeven sleuren. Dat geeft toch ook wel een relaxt gevoel. Ik wens hem nog een fijne zondag en trek nog even door naar Ter Aalst. Snel douchen en nu naar de Achterhoek om Marianne op te halen.
Om tien voor half 9 kwam ik met de auto in de May aan. Daar stond al een groepje renners klaar. De trimgroep was goed aanwezig. Met 8 man en vrouw (Peter K, Peter K, Gerard, Helene, Johan, John, Wim en ondergetekende) vertrokken we onder leiding van Wim richting de watertoren. Het weer was verrassend goed, lekker warm zelfs. Het kopwerk werd vanaf het begin steeds goed overgepakt waardoor we een lekker tempo konden rijden. Johan had volgens eigen zeggen geen goede benen die dag, maar wij merkten daar helemaal niks van want hij trapte gewoon lekker door. We reden eerst via bekende wegen richting Etten-Leur maar daar kwamen we op weggetjes die we niet vaak rijden. Dat was leuk. Een paar keer hadden we last van een misverstandje waardoor een kopman de verkeerde richting in schoot. Dan wachtten we even op elkaar en gingen we weer verder. Gerard merkte om een geven moment op dat we op een weg reden met jeugdpuistjes erop. En ja, hij had wel gelijk, er zaten flinke snelheidsremmers in de weg. Richting Zevenbergen zaten we in een stoet van oude trekkers. Leuk om even achter te hangen, maar uiteindelijk toch maar voorbij. In een rechte lijn zijn we naar Made gereden om daar allemaal ons weegs te gaan. Het was een fijne rit!
Om 7 uur vanmorgen het bed uitgestapt, wassen, ontbijten en om vijf minuten voor acht mijn fietsje gepakt om naar de May te rijden. Daar aangekomen stonden al meerdere kleppers klaar met de massageolie op hun afgetrainde kuiten om er eens een flinke snok aan te geven. Dat beloofde wat deze zondagochtend. Rene had weer een mooi rondje gemaakt naar Achtmaal. Dat is in een hoek waar ik bijna nooit kom. Dus lekker verrassend voor mij. Ben zelf meer voor de polders en rivieren, maar dit is natuurlijk ook leuk. Met Rene, Antoon, Bertje, Tim, Kevin, Boukje en mijn persoontje ging om half negen gelijk het gas erop. Op naar de Elzakker. Rene en Antoon hielden er gelijk een strak tempo op aan dus de kilometers schoven zo onder de bandjes door. Via Prinsenbeek ging het naar het Liesbos. Boukje reed lekker mee tussen de wielen en al slingerend door de bossen kwam Achtmaal al vrij snel in zicht. Uiteraard zijn we ook een paar keer verkeerd gereden maar dat mocht de pret niet drukken. Dit is ook het gebied van de Moerse bossen. Totaal nieuw voor mij. Ik dacht bij mezelf ik moet ook maar eens een duit in het zakje doen, en heb een tijdje met Kevin samen het tempo bepaald.Trouwens het is hier gewoon prachtig om te fietsen. Nadat wij Achtmaal hadden verlaten ging het op Schijf aan. Langs de Witte Plas naar Rucphen. Al slingerend naar Boschenhoofd, en daarna richting Hoeven. Hier nog bijna de plomp ingereden. Geen erg gehad in het bosbad. Iets verderop reden wij de tourgroep voorbij. Ik kon net zien dat er iemand panne had aan zijn of haar fiets. Dus al vrolijk groetend reden wij de Tour voorbij. Via het bruggetje over de Mark ging het op Zevenbergen aan. Al hotsend en botsend probeerden wij ons een weg te banen over een verschrikkelijk slecht fietspad. Daarna ging het via Langeweg en Wagenberg waar wij afscheid namen van Rene terug naar de May waar wij rond half twaalf weer arriveerden. Bij binnenkomst stond Piet al te filmen hoe wij dodelijk vermoeid deze mooie rit hadden volbracht. Hahahaha. Lekker droog gehouden en met een prettig gezelschap gefietst. Nadat ik met Antoon bij Piet nog een bakske koffie hadden gedronken vertrok ik huiswaarts om lekker van de Tour en Verstappen te gaan genieten.
WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
