Vandaag, zondag 4 oktober,  hebben we echt herfstweer.
Anneke ziet voor de eerste keer dit jaar 2 druppels voorspeld op Weer-online.
Goed voor 12 regenpunten. Dat betekent toch wel dat we vooral goed weer gehad hebben in de ritten die we dit jaar afgewerkt hebben.

Goed ingepakt, maar ook weer niet te warm, melden we ons bij het Oude Gemeentehuis. Ruim  20 renners aan de start. Chapeau voor iedereen die ondanks de bui om kwart voor negen toch op de fiets gestapt is. Ik had verwachte dat Anneke en ik er alleen met René er zouden staan, want die laat zijn klassement niet in het water vallen, dat is duidelijk. Vrijdag had ik hem nog aangeraden om aan zijn gezondheid te denken met die kou en wind… , maar daar trapte hij niet in. Omdat ik niet veel mensen van Tour en Sport tel, stel ik voor om samen te rijden, de “TS” dus (of de “ST”?). Dan hebben we eens wat andere “buurt”. Omdat Thijs en John die bij de Trim stonden, dacht ik dat die daar mee mee gingen, maar als ze toch nog bij ons aansluiten, gaan we met 13 coureurs op pad. De weersvoorspelling belooft vanaf een uur of 11 veel wind en regen, dat hoeft nou ook weer niet tijdens een “afbouwtocht”, dus we besluiten dat we rond 11:00 uur terug willen zijn en kiezen voor Rondje ’t Zand. Tegen de wind naar het zuiden is wel pittig. Hoewel Thijs als hij zich op kop zet, daar weinig last van lijkt te hebben en heel onderweg niet van de frontlijn wijkt. De een na de ander rijdt een tijdje naast hem maar geeft het dan op. Bij Molenschot komt het bericht door dat Peter Broeders afgeslagen is. “Het ging niet”, gaf hij later in het interview na de etappe aan. Op eigen tempo zet hij toch nog 55 km op zijn tellertje.
Flip verdenkt Thijs er van dat hij expres door plassen rijdt om zijn wieltjesklevers aan te moedigen om ook op kop te komen, ook dit werkt niet, in ieder geval niet bij Flip.
Op grondgebied Gilze komt Corné op kop naast Thijs. Uit een doorgaans betrouwbare bron had ik al gehoord dat die ook lang op kop kan rijden, en dat blijkt zo te zijn. Ze blijven samen rijden tot helemaal op het eind. Flip en ik vinden het knap van Corné, maar vragen ons wel af of hij iets bijzonders in zijn bidon heeft. Het schuim komt met hele vlokken uit zijn achterste zien we.
Vanaf Dorst krijgen we echt wind in de rug. Er sluiten twee renners aan die tot de May bij ons blijven, eentje was de zoon van Wim de Vos (dacht Flip)……  Ikzelf zie die pas in Den Hout als we nog even doortrappen. Nieuw PR zelfs zie ik zelfs op Strava 49,9 km/uur over het laatste sprintstuk. Het begint wat harder door te regenen, dus het lijkt er op dat we net op tijd (of net te laat) thuis zullen zijn. Wel weer even de fietsen afspuiten, maar zelf niet echt nat en koud geworden. Prima toch, Ik heb dit jaar al zes duizend kilometers volgens Strava dus waarom risico op nat pak nemen om nog 10 kilometer extra te doen.
René dacht er met de TT groep blijkbaar anders over, die hebben die 10 extra kilometers wel gepakt, uitslovers!

Ad

Vandaag een echte herfstrit. Als ik mijn fiets buiten zet, is het nog droog maar kort daarna vallen de eerste druppels. Dan toch maar het regenjasje van de Decathlon aangetrokken en op pad. Als ik de May binnen rijd, rijden Antoon en Piet voor me. Zo te zien hebben ze hetzelfde tenue aan als ik, dus de keuze zal goed zijn voor de rit van vandaag. Als we met z’n drieen aankomen bij het oude gemeentehuis is er nog helemaal niemand. Gelukkig verandert dat snel en is de opkomst nog redelijk hoog gezien het weer.

Met z’n zessen vertrekken we uiteindelijk voor een rondje richting Meerseldreef.
Ik wil het saaie rechte stuk tussen Wagenberg en Zevenbregschen-Hoek vermijden, maar dan moeten we langs de Haagse Beemden. Voor we bij de Haagse Beemden zijn, hebben we eerst nog de polder tussen de May en Traaie. De wind pal op kop en is het Piet, die met wat elektrische hulp, samen met mij de kop neemt. Het tempo is hoog, eigenlijk te hoog want ik tik al tegen mijn maximale hartslag aan en we moeten dus nog 65km. Gelukkig ben ik niet de enige en Ruud roept of het wat minder kan. Vanaf Terheijden rijden we enigszins wat beschut tegen de wind en rijden we naar de Haagse Beemden.
De fietspaden zijn hier goed, er zijn echter nogal wat verkeerslichten. Piet heeft dat gedeelte wat aangepast en opeens kunnen we gewoon doorrijden want de verkeerslichten worden vermeden. Dat moet ik onthouden, op mijn winterrondje kom ik hier redelijk vaak, maar nog nooit deze route gereden.
We kunnen de Haagse Beemden bijna achter ons laten als Piet lek rijdt. Op zich geen probleem om een achterbandje te vervangen, maar de CO2-pompjes werken niet mee, …of het ventiel; daar zijn de meningen nog over verdeeld. Vier lege patronen tot gevolg en nog geen achterband op druk. “Rijden jullie maar door”, zegt Piet, “ik ga wel even bellen”. Ik vind dat altijd zo lullig. Bovendien zou het de tweede keer in 2 weken zijn dat we iemand achterlaten met een lekke band. Na wat aandringen van Piet rijden we met z’n vijven verder. Een dubbel gevoel bezorgt het mij; aan de ene kant is het samen uit, samen thuis, maar bij materiaalpech en op uitdrukkelijk verzoek van het “slachtoffer” kan de rest wel door. Het wordt een ander verhaal als iemand lichamelijk niet meer vooruit kan. Dan moet je erbij blijven. In ieder geval; het is nooit leuk.
We vervolgen onze weg langs het Liesbosch en door het durpie Effen. Nu nog de wind op kop in het stuk langs de Galderse Meren naar Meerseldreef en dan keren we, om voor de wind uit te rijden. Wat een heerlijk gevoel is dat dan toch.
Ondanks dat we nu voor de wind uit rijden, doen we het toch rustig aan. Bij mij is het beste er wel af en ook Melissa klaagt over slechte benen. Bij Rijen slaan we af en rijden dwars door Surea naar Dorst. Dan volgt alweer snel Oosterhout en Teteringen. Op het rechte stuk in de Teteringse bossen trekt Ruud er opeens vandoor. “Ja, dat moet soms even”, verklaart hij. We nemen de brug bij het pannenkoekenhuis en richting Den Hout gaat Ruud weer.
Ik bungel ergens achteraan, een beetje hersteld van de toch zware kilometers wind tegen. Ik schakel op en ga achter Ruud aan. Met de wind in de rug gaat het bijna als vanzelf en schiet de snelheid door de 40, …45, …50km/h; bij 50,8km/h is het op. Mwah… toch niet slecht!
Vanaf nu is het helemaal uitbollen en na een lange rit (met de lekke band meegerekend) zijn we terug op de May.

Nog 1 laatste rit volgende week en het seizoen 2020 zit er weer op.
Gelukkig maar, zou ik bijna zeggen. De rode leiderstrui verandert je zoals de Ring in Lord of the Rings. Ik heb me tijdens de rit van vandaag soms afgevraagd waar we mee bezig zijn? Wind en regen. Waar doen we het voor? Was ik thuis gebleven als ik niet in het rood had gereden? En ook de app-jes van de Wegkapiteins-appgroep lees ik nu opeens heel anders. Waar ik voorheen alleen bezorgdheid las, lees ik nu een aanval op de rode leiderstrui. Ik citeer: “Het gaat flink regenen, Rene. En het is koud. Zou je niet beter thuis blijven?“.
Ik ga geen namen noemen; da’s niet chique, maar de schrijver van dit bericht is niet zomaar iemand binnen WTC en bovendien kansloos voor een ereplaats in het opkomstklassement voor 2020. Dus, zeg het maar; bezorgdheid of…?

Rene

Deze ochtend had een mooi begin, ik had iets te snel het WA bericht gelezen en daardoor de vertrektijd over het hoofd gezien. Gelukkig appte vriend Martien dat ik tot vertrek bij hem kon schuilen, ik voelde me een soort gast aan tafel.

Deze zondag is een feestdag, onze voorzitter Ad is jarig en wordt 58 lentes jong.
Om 8.58 uur was er overleg waar we heen gingen. Er stond een wind die voelde als windkracht 58. Al snel werd gekozen voor een kort stukje “rondje cola” en daarna naar richting Den Bosch, met de bedoeling om onze jarige minstens 58 keer uit de wind te houden. Gelukkig waren onze pitbulls Thijs en Martien bij de groep, zij bijten zich vast in de wind en laten niet meer los. Ad, Flip, Peter en ondergetekende maakte het zestal compleet. (Jammer dat Johnny er deze keer niet bij was).
Met een flinke snelheid reden we richting Cromvoirt, na 58 km reden we verkeerd. Martien stak nog wel zijn hand uit welke richting we op moesten, maar hij reed op dat moment achteraan. ☺

Toen we Den Bosch aantikten, kregen we de wind in de rug. Flip en ik hadden het idee dat naarmate we aan het einde van het seizoen kwamen de snelheid ook minder werd. Maar niets is minder waar, het blijft koers in de sportgroep. Met een hoge snelheid richting de 58 km/uur denderden we terug naar Made, waarschijnlijk met de appelpunt in onze gedachten die Ad ons had beloofd.

Was weer een toprit met een gezellige afsluiting.

Met vriendelijke groet,
Twan

Vanmorgen stond er maar een bescheiden groepje renners bij het oude gemeentehuis. Vanwaar die lage opkomst? Is het door het weer of zijn er andere activiteiten in de buurt die voorrang krijgen?  De wind lijkt vrij pittig en ook de lucht is wat dreigend, maar toch al met al geen slecht fietsweer?
Onze  trimgroep bestaat uit vier renners; we zijn inmiddels wel de harde kern te noemen.    Wim heeft op mijn verzoek een ritje bedacht en kwam uit op de ‘de Kleine Slingerdreef’. Vanuit Made vertrokken we naar Den Hout. Dat ging meteen lekker want we hadden de wind wel goed van de zijkant. Na Oosterhout zagen we aan de kant van het fietspad in het bos op  diverse plaatsen posten staan. Wat was er te doen vandaag, een hardlooptocht of was het al fietsend te doen? We hebben er geen duidelijkheid over gekregen want we zagen geen mens bij die posten. Wij gingen door naar Slingerdreef. Daar hebben we weer genoten van het mooie nieuwe fietspad. Dat pad werd trouwens goed bezocht door andere groepen wielrenners. Het was er echt druk te noemen.
Het viel ons overigens wel op dat de weg al vol met (natte) bladeren en eikels lag, waardoor we toch wel goed moesten opletten. Gelukkig ging dit prima.
Om wat gunstiger voor de wind uit te komen, reden we terug dwars door Oosterhout en zo weer op Den Hout aan. Niet lang daarna waren we weer in Made. Het was een fijne rit en het weer had ons goed meegezeten. Met dank aan Wim, Peter en Peter.

Groeten van Petra

Zondag 27 september is een feestelijke dag in huize van Wesel, Ad is namelijk vandaag jarig. Buiten lijkt het ook feest, de blaadjes waaien vrolijk door de lucht onder een donker wolkendek. Even buienalarm checken…… Op een paar spettertjes na, zou het droog moeten blijven. Weer online geeft 1 druppeltje, dus 10 opkomstpunten vandaag.
De vertrektijd is vanaf vandaag om 9.00 uur, gezien het app-verkeer om 8.31 uur is niet iedereen daarvan op de hoogte …..

Om 9.00 uur is het niet echt druk te noemen op het Raadhuisplein. Naast de gebak- en snoepkraam staan slechts 18 WTC ‘ers die deze ochtend een rondje willen fietsen.
De sportploeg wijzigt op het laatst hun plannen gezien de harde noordenwind en vertrekken met 6 man naar Den Bosch.
De trimploeg vertrekt hierna met vieren en gaan een rondje Slingerdreef fietsen.
En dan staan er nog 4 van de Tour en 3 van de combi Tour-Trim. Beiden zouden naar Blauwe meer gaan maar gezien het feit dat de Tourders geen route en geen leider hebben en bij de combi TT twee, wordt besloten om dit tochtje gezamelijk te fietsen.
Prima opgelost.
De verse trotse rodetrui leider Rene en Piet starten hun reisgids op en we vertrekken richting Raamsdonksveer.  Het waait inderdaad meer dan ik dacht, maarja , zolang het droog blijft…
Na wat miscommunicatie hoe we naar Waspik rijden, gaan we na correctie de goede weg richting Raamsdonk.
Ineens roept Marino in de Lange Broekstraat luid en duidelijk; LEK.  Na twee patronen en een kapotte binnenband verder, besluit hij om naar huis te gaan. Jacques belt de hulptroepen om hem op te halen want Marino had geen telefoon bij zich.
Nu zijn we nog met zeven.
De weg wordt vervolgd naar Waspik,  Capelle en onderlangs Kaatsheuvel. Daarna een slingertje over het Efteling Golfpark waar nog best veel liefhebbers een balletje aan het slaan zijn.  Rene geeft alvast aan me door dat hij geen tijd heeft voor een stukje op de website want hij wil graag Formule 1 en WK wielrennen kijken. Okay, doe ik het wel ff. Daarom probeer ik onderweg alvast te verzinnen waar ik het over kan hebben…..
Over de lange broeken? Ik zie tot mijn verrassing dat de mannen allemaal beenstukken aan hebben en ik de enige ben in korte broek.  He, waar is Piet? Ik mis ineens Piet.
Rene vertelt dat hij net voor het Golfpark rechtdoor is gegaan omdat zijn fiets niet boven de 34 km. kan. Jammer, dat we dit te laat laten horen, nu zijn we nog met zes…..
De spoeling wordt dun om op kop te rijden maar gelukkig is Corne er en die rijdt met zijn ijzersterke Limburg-benen stug door op kop. Naast hem wisselen we continu.
We gaan naar Loon op Zand en rijden om het desbetreffende Blauwe Meer, het keerpunt. Hierna rijden we richting Tilburg. Vlak voor Reeshof roept Bert dat hij via Dongen naar huis gaat naar Sprang. Dat snap ik wel, hij was vanochtend al met de fiets naar Made gekomen ondanks het onzekere weer.  Knap hoor.
Toen waren we nog met vijven.
Bij Hulten trakteerde Leider (of lijder?) op een rondje vliegveld en om het Van der Valk Hotel Gilze-Tilburg. Hierna via Molenschot naar Dorst. En via de bekende weg naar Oosterhout en Den Hout. Daar sloeg Peter Basitaansen af naar zijn nieuwe onderkomen. Toen waren we nog met vier….
We waren vertrokken met achten en na 77 winderige kilometers  kwamen we met vieren weer aan op de May.

Anneke

De dag dat we eigenlijk de tocht naar het Belgische Den Hout zouden fietsen, de dag na de enorme kater van de Jumbo ploeg. De dag na de grote hamerslag van Tadej Pogacar, en de dag van onze nieuwe rodetrui drager Rene van Mook!

Nadat onze eigen Christian Prudhomme, Rene in het rood hijst, kunnen we vertrekken. Met een flinke groep gaan we naar het Oosten. Maurice en Hans bepaalde het tempo lange tijd tegen een noord – oostenwind, totdat Hans in de Overdiepsepolder lek rijdt. Na 2 binnenbandjes en 4 patronen kunnen we verder richting Heusden.
We draaien rond Oud-Heusden naar Herpt om via een lange polderweg bij de Haverleij uit te komen. Dwars door de burcht fietsend en via de trappen komen we bij de Henriettewaard uit, nog even de brug over en we fietsten door Hedel.
Ons keerpunt van vandaag, een opgebroken weg, negeerde we; gelukkig was er voor ons weinig aan de hand. De wind stond vanaf nu ook gunstig  en dat betekent ook meer belangstelling op kop. De harde werkers Corné, Leo, Hans, Jantje, Maurice en Kees hielden de plakkers Jacques, Marino, Anneke, Rachel, Erik, Sandra en de Peter’s heel de rit goed uit de wind, bedankt kleppers!

Zo kwamen we in een sneltreinvaart weer bij de Heusdensebrug. Met een schijnbeweging werden we even op het verkeerde been gezet. In de buurt van Genderen kwamen we nog een Jumbo Visma talent tegen, waarschijnlijk de kater aan het verwerken die zijn team maatjes gisteren voor hun kiezen hadden gekregen.
Via de Peerenboom kwamen we in Hang, Anneke vloog over de Keizersveerse brug om Corne bij te benen. Intussen was het toch goed opletten; met dit mooie weer komen wat later in de ochtend de Henken en Corry’s (volgens Sandra de Anny en Peters) ons gezelschap houden op de fietspaden. Als je dan op de brug links een Henk en Corry fietsen en rechts een wandelaar, dan moet je van geluk spreken dat dit allemaal goed afloopt!
We kwamen weer mooi op tijd aan in Made en ook in Den Hout was het “kermis geweld” helemaal losgebarsten. Gerard had vandaag zijn kopbeurten bij het Houtse zangkoor gedaan en was daar erg dorstig van geworden. Om hem nou alleen te laten drinken is ook niet gezellig, zoals een goeie clubmakker beaamt, heb ik hem op het terras uit de wind gehouden.
Toen ik uiteindelijk thuis was stond er 90 km op de teller, de dorst gelest (Sandra had me verteld dat ge voldoende moet drinken); we hadden weer ons best gedaan.
Volgende week staat er een Mayse kermistocht op het programma we kunnen dan uitslapen, vertrek is dan om 9 uur!

Groet,
Pierre Boulanger

Vorige week al meldde Thijs dat hij een leuke bestemming gevonden had in Roosendaal. Daar wilde hij de Sportgroep wel eens heen leiden. Dat was natuurlijk prima, een keer weer een andere leider en een andere route. Het zou naar Roosendaal gaan, dat is 40 km weet ik en dan met wat omrijden is 90-95 km de afspraak. Na de huldiging van nieuwe Rode Trui drager Rene, stapten we op voor dat ritje. Ik zie dat de harde kern van de Sportgroep er weer is. Dat zijn de zeven mannen die, als ze er zijn voor de snelheid gaan.
Tot onze verrassing vertrekt Thijs richting het oosten. Hij zal toch niet een ritje Rozendaal bedoelen?! Flip is helemaal van slag, want als ik ver in de Blockmekerstraat rijd, tel ik maar 6 man en omkijken leert dat hij er niet bij is. Heel in de verte komt hij er aan, compleet de start gemist blijkt als hij er weer bij is. Ik check even bij Thijs en het blijkt dat hij toch Roosendaal West-Brabant bedoelt. Gelukkig, ik vind het andere Rozendaal prachtig maar wel wat ver weg. Hij rijdt zo, om precies op 95 km te komen. Via Drimmelen worden we dan inderdaad wel westwaarts gedirigeerd. We passeren Moerdijk, Klundert en zitten op de bekende route naar Willemstad.
We hebben volle bak wind in de rug. Een goede Nispense amateur waar ik vroeger wel eens mee trainde, zei dat je het eigenlijk altijd zo moest doen voor de beste training; voor de wind weg en tegen de wind terug. Ik weet nog van toen dat ik het toen al niet het beste concept vond. Meteen naar snelheden boven de 40 en als je dan al moe bent (hij noemde dat goed “warm gereden”), tegen de wind terug: “Daar wordt je sterk van”.
Bij Tonnekreek gaat het linksaf via Zwingelspaan en Fijnaart naar Oud Gastel. Wind opzij maar nog straf tempo. Ongelofelijk vind ik het steeds dat we tegenwoordig zo makkelijk op hoge snelheid rijden. Net voor Oud Gastel zitten we nog op rond de 36 gemiddeld.
We rijden dwars door Oud Gastel en belanden op het industrieterrein Borchwerf. De anderen hebben nog geen idee waar Thijs heen gaat. Ik wel, maar heb echt geen idee waar dat wielerbaantje ligt waar hij het over had. Dat was er nog niet toen ik nog in Roosendaal en Nispen woonde. Op Borchwerf slaan we rechtsaf in een straat die ik niet ken. Op het naambordje staat Zachte Berm… rare naam. Na een paar honderd meter moeten we links en zowaar een wielerbaan. Met een circuit voor racefietsen, een MTB parcours en iets wat Thijs een “pumptrack” noemt. We zullen 5 rondjes van 1,1 km rijden op de achtbaan met viaductje in het midden. Dan ontwaar ik meteen de pumptrack. Ha, dat is zo’n baan met om de 5 meter een bult en als je dus met je BMXje na elk bultje je fiets naar beneden pumpt ga je gewoon vooruit, zelfs zonder trappen. Ik zie dat dat zelfs gaat met een stepje en op een skateboard. We gaan het maar niet proberen met de racefiets. Martien en Thijs gaan er ondertussen vandoor en John, Peter, Twan en Flip geloven het gelukkig wel en doen rustig aan. Na de finish stelt Thijs voor om een foto te maken van de kernploeg van de Sportgroep en we vinden een fotograaf die dat wel even wil doen.

Klaar voor de terugreis van dit rondje van Thijs.
Via Zegge, Bosschenhoofd rijden we langs het bekende Boschbad naar Hoeven. Dan door de polder naar de Goudbloemsedijk. De wegwerkers zijn nog niet klaar, maar we komen op het goede punt uit richting fietsbrug. Op flinke snelheid gaan we nu tegen de wind.
De mannen zorgen netjes dat ik een beetje uit de wind kan blijven en Martien is zelfs zo bezorgd (zag ik er niet goed uit of zo?) dat hij mij een “reep met veel suikers” aanbiedt. “Nee hoor, niet nodig, als ik wat mag schuilen achter je”. Bij Zwartenberg gaan we rechtdoor…… dat had nou niet gehoeven denk ik, maar dan komt Thijs mij iets met suikers aanbieden. Koffie met gebak bij den Elsakker vanwege zijn verjaardag morgen.
Dit keer sla ik niet af en dus zitten we even later op het terras. Uit de wind in de zon. Zalig, genieten op een van de laatste dagen van het jaar met terrasweer waarschijnlijk. Er wordt gezongen voor Thijs, “Lang zal tie leven…”,  was dat wel coronaproof? Ik denk het wel want zo mooi was het niet en andere terrasgangers bleven prima op afstand.  We worden gelukkig niet weggestuurd want het smaakt me goed. En ik ben weer helemaal opgeladen met suikers voor het laatste stuk. Op mijn vraag wie een stukje kan schrijven vandaag blijkt dat niemand echt tijd heeft om een stukje te schrijven deze week, dus doe ik het wel. Maar volgende week zal Twan het doen. Daarom zal ik alleen vriendelijke dingen over hem zeggen. Martien vond dat Twan vandaag als een “roofvogel” op zijn fiets zat. Geen aasgier hoor Twan, nee, een koningsadelaar.

Met 98 km op de teller komen we op de May aan. 3 km te ver maar na zijn traktatie vergeven we Thijs alles vandaag.

Ad

Wekenlang hang je zo een beetje in de top 4-5, stiekem dromend van de rode Leiderstrui. En dan schuif je naar plek 3, …en dan 2… en dan heb je opeens alleen Flip nog voor je te dulden. En als die er dan op een zondag niet bij is, ben jij de volgende in de rode Leiderstrui. Nachtenlang lig je dan wakker …de Leiderstrui, …tering, …maar zou dat ding mij wel passen? Is er wel een 3XL-versie? Wat als ik een XL-tje aan moet en dan hangend in het shirt pontificaal op de voorpagina van ’t Carillon sta?
Een beetje nerveus rijd ik zondagochtend om 8:15 uur naar het Oude Gemeentehuis.
Het is een beetje fris met een best oostenwindje. Er staan al flink wat renners. Zouden ze wel beseffen wat voor dag het vandaag is? Anyway; voor de TT-groep zie ik nog niet zo heel kandidaten. Bert is er en dan komen ook Sharelle en Tim; die rijden ook met de TT mee. Dan blijkt dat er ook een gastrenner (Erik van Gurp) met ons meerijdt en dat was het wel zo’n beetje. Piet, Antoon en Melissa zijn er niet, Ruud is er niet en Marielle rijdt met de trim mee (om het gebak? ). Dat wordt dus een groepje van 5; ook heel gezellig trouwens.
Om klokslag half 9 komt de voorzitter aangereden en hij beklimt gelijk het spreekgestoelte. Hij weet wat voor speciale dag het vandaag is; hij heeft voor mij de rode Leiderstrui!!
Na een korte speech waar ik niks van heb onthouden, mag ik in de rode Leiderstrui;
verrek, …hij past! Nog even op de foto bij Anneke en Peter en we kunnen onderweg, …
in de rode Leiderstrui!

Met z’n vijven rijden we de May uit richting Den Berg, Bert en ik op kop. Bij Keizersveer gaan we via Peerenboom richting Dussen. Bert is inmiddels afgelost door Tim. Van Peerenboom naar Dussen is een saaie rechte weg en dit keer ook met de wind vol op kop. Tim stelt voor om iets eerder af te slaan en het laatste stukje door Dussen te rijden; dat scheelt wind-technisch toch weer. We passeren het kasteeltje van Dussen en even later dient Babyloniënbroek zich aan. Piet heeft de route zaterdag gereden en heeft alleen bij Babyloniënbroek een stukje moeten gravelen. Zo ook wij, maar die 200m meter is goed te doen. We checken de banden op steentjes en gaan daarna vrolijk verder. De kop wordt afgelost door Erik en Sharelle. Binnen no-time nadert Poederoijen. Ik ben hier vaker met de WTC geweest, maar dan rijden we tegengesteld. Hoe anders dat alles er dan uit ziet, je herkent het nauwelijks. Het is hier trouwens een prachtige omgeving langs de afgedamde Maas.
Met soms meer en dan weer minder wind op kop geeft mijn Garmin bijna 50km aan. We zouden nu toch zo zachtjes aan moet draaien en met de wind mee gaan rijden.
Dan draaien we rechtsaf en zien we heel in de verte de brug van Heusden. Voor de wind uit gaat het in een lekker tempo langs Bern naar de brug toe en na ruim 10 minuten zijn we weer aan de andere kant van het water. Dit is weer bekend terrein. Het wordt ook steeds drukker met renners. Zeker op de dijk in de Overdiepse Polder is het druk. Er haken wat renners bij ons aan, waaronder een vrouwenclubje in het roze (is nooit verkeerd). Er zijn ook clubjes die ons voorbij rijden alsof we stilstaan. Sharelle wil er achteraan en automatisch ga ik ook op de pedalen staan. Een keihard “Nee… die gaan veuls te hard” van Tim en de poging is weer voorbij. Maar goed ook, want ze gaan echt hard. Na een paar minuten zijn ze compleet uit het zicht verdwenen. Bert slaat hier af richting huis. Vanmorgen is ie in alle vroegte samen met Petra op de fiets vertrokken naar de May. Hij heeft zijn kilometers al gemaakt. Bij Waspik passeert ons nog een andere, veel te grote groep wat enige consternatie veroorzaakt op het kruispunt. We gaan rechts en kiezen een alternatieve route naar ’t Veer. De laatste loodjes zijn redelijk zwaar en dus bollen we met z’n vieren gezellig uit tot we weer op de May zijn.

Ik dik het hierboven flink aan, maar als je maart 2018 tegen me had gezegd dat ik eind 2020 wegkapitein van een peleton bij een wielerclub zou zijn en in de rode Leidertrui van het opkomstklassement zou rijden, had ik je voor gek verklaard. Sporten deed ik niet en een fiets had ik 30 jaar lang niet aangeraakt. Tot een lifestyle-coach me aanspoorde om toch wat te gaan doen. Maar wat; …jullie willen dat ik ga bewegen! Tot Edwin Kooijman me onder m’n kont schopte en me voor het blok zette. Ik moest me in 3 maanden voorbereiden op een rit, samen met hem, naar mijn werk van wel 18km.
Mein Gott, …zo ver op de fiets.
Dus, volgens de lifestylecoach en Edwin, beginnen met 5km. Nou ja, de rest is geschiedenis. Deze rode Leiderstrui betekent dus wel iets voor me en daarom; bij leven en welzijn, met nog 3 ritten te gaan, overwintert die rode Leiderstrui mooi in Wagenberg.

Rene