Binnen onze club is de strijd om het rood in alle hevigheid losgebarsten; vier leden staan met 6 ritten en evenveel punten bovenaan. Tot vorige week maakte ook Twan deel uit van dit selecte groepje. Dit jaar had hij al zijn zinnen gezet op het rood, helaas ging die droom de mist in. Niemand had hem verteld dat we een half uurtje vroeger gingen vertrekken, de tourrenners kwamen Twan bij het Houtse Meer tegen en ook de trimgroep zwaaide vriendelijk goeie dag naar hem. Bij de eerste groep dacht hij nog dat deze mannen naar de Flandrientocht op weg waren. Maar toen Piet met zijn dames ook nog eens in zicht kwamen, ja, toen brak er iets bij onze traaiense klepper. Zwaar gedeprimeerd stampte hij er een rondje solo uit, hij vroeg deze week nog wat geestelijke bijstand bij enkele clubgenoten. Nu is het maar te hopen dat hij weer snel tussen de sportrenners zijn punten gaat pakken. Voorlopig blijft het rood om de ranke schouders van onze voorzitter Ad zitten, met Peter, Johan en Frans hijgend in zijn nek, wie is de volgende die afhaakt?

Op onze kalender stond “de 100 van Peter” geprogrammeerd. Een beetje veel met deze koude Noord-Oosten wind vonden wij, een rondje van ongeveer 90 km was meer dan genoeg. Richting Den Bosch hadden we pas gedaan, dan maar een rondje Baarle-Nassau. Met 11 leden togen we naar het zonnige en koude zuiden met twee dames in ons midden. Anneke, die het er een keer op waagde en Rachel net weer een jaartje ouder en sterker, sloten ook bij ons aan.

Samen met Ad v D. zat onze pas jarige job kilometers lang op kop het tempo aan te geven.
Door het koude weer moest er af en toe ook nog gepist worden, wat dat betreft zijn we wel ouwe zeikers aan het worden! De rit ging over de ons bekende wegen richting Alphen, Oosterwijk en naar Looneind, Terover, Klein-Bedaf, Veldbraak, Reth en Tommel. Zo hadden we intussen de Belse grens al een paar keer gepasseerd, het ging verder richting de Heimolen en Ulicoten. Bij “de Kluis” vertrok net een heel peloton motorrijders, even wachten voordat wij de Maaykant in konden draaien op weg naar de Pondorasa.

Bij Chaam kwamen we weer op de bekende wegen richting de May, over de teraalster brug gingen het deze keer over de Bankenweg naar de Witteweg. Dit omdat in Den Hout alles op z’n kop staat vanwege Paaspop.
Met bijna 90 km op de tellers sloten we onze rit weer af, het was koud geweest, maar toch heerlijk gefietst.

Let op! Zaterdag is er de Paastocht vertrek 8.30 uur. En maandag, tweede Paasdag is er ook een clubrit!

Sportieve groet, Pierre Boulanger.

De weergoden waren ons goed gezind deze morgen. In het begin nog een beetje fris, maar het zou later een prachtige zonnige dag worden.

Heerlijk voorjaarsweer, nog een beetje een fris oostenwindje, maar niks mis mee voor een paar kilometer te fietsen.
Het was dan ook weer een drukte aan het oude-gemeentehuis, plus nog drie WB renners die vroegen of ze bij ons aan konden sluiten.
Voorzitter Ad legde uit wat de bedoeling was en we konden gaan met die banaan.
Als je de May uit bent, weet je pas wie er voor de tourgroep hebben gekozen, deze keer had ik 16 volgelingen onderweg naar Den Hout.
Bij het Houtse Meer kwamen we Twan nog tegen, die ging in de achtervolging naar de sportgroep, helaas verspeelde Twan hier zijn droom “de rooie trui”. De kopgroep in het klassement begint zich af te tekenen; 4 mannen met vijf ritten. jammer Twan, het zag er zo mooi uit!

Een mooie groep met twee dames die hun manneke wel kunnen staan tussen al dat mannelijk geweld! Met Ad en Marino op kop ging het in een mooi tempo richting Rijensbroek. Bij Hulten had ik wat verkeersregelaars geregeld die ons vlotjes over de drukke kruising hielpen. We hadden met de regelaars afgesproken dat ze ook Piet met zijn vrouwen netjes zouden begeleiden!
Via Klein-Tilburg ging het over de A58 tot aan de speultuin de Vossenberg, nadat we de vossenberg beklommen hadden, gingen we wat huizen tellen, het moesten er vijf zijn. Richting Riel begon Jantje plots “spaans”tegen mij te praten, daar versta ik niks van. Dus ff gewacht toen we het fietspad opdraaide om in het Bels te antwoorden. Tenslotte was het vandaag de Hoogmis van Vlaanderen, iedereen was er vol van “wat gaat Poeleke ons brengen?”. Veul namen werden genoemd in prognostieken maar die van Alberto Bettiol kwam bij niemand over zijn lippen. Via de Kwaalburg kwamen we over de Alphense bergen, een verraderlijke klim over kedenke kendenke platen.

Vader en zoon Marijnissen hadden ook hun nodige kilometers op kop van de groep gesleurd, evenals Kevin, Sandra, Rachel, Antoon en Jantje die de gang er in hielden. Nog een slingerke om Chaam om daarna via de Meerleseweg weer op de weg naar Ulvenhout uit te komen. Op het fietspad richting Geersbroek had ik de dag daarvoor nog een lekke band gehad, nog nooit mee gemaakt, voor mij fietste Willem Avontuur op een flink steentje, “lek”riep hij, maar die rotsteen schoot ook onder mijn achterwiel met hetzelfde gevolg. Dankzij Ad wonnen wij wel de bandenwissel, nog ff de steen opruimen zodat we op onze zondags rit niet nog een keer dat probleem hadden.

Op het einde van de Geersbroek hebben ze deze week de weg opnieuw opgelapt, een hele verbetering in die beroerde bocht richting Slingerdreef!
Via Bavel en Dorst kwam het einde van deze fraaie zondagochtend weer in zicht, over de Teraalster brug nog genieten van de geur van raceolie en vette hamburgers. Zo kwamen we met 84 km op de meeste tellers, mooi op tijd thuis voor de koffie.

Volgende week is de rit iets langer, dan gaan we voor de 100 km, met al die sterke kleppers binnen onze club moet dat geen probleem zijn.
Over een goeie maand staat de Veluwetocht alweer op het programma, dus moeten we goed getraind zijn!
Tot zondag half 9!!

Groet,
Pierre Boulanger.

Op deze zonnige morgen staan behoorlijk wat WTC-ers bij het oude gemeentehuis.
We vertrekken voor het eerst om half negen.
De Wilde Bond ook, maar dat weet daar blijkbaar nog niet iedereen, want er komen er maar drie opdagen en die komen bij ons aansluiten.
Na mijn uitleg van de plannen vertrekt de  Tourgroep onder leiding van Peter Broeders en die neemt een groot peloton mee. Als ik daarna kijk wat er over is voor Trim en Sport, tel ik nog maar vier renners voor de Sport. We kunnen meteen een bestuursvergadering doen want met Flip, Frans en mijzelf hebben we meer dan 50% van de stemmen, als vierde was Peter Verhagen. Dit brengt ons op een gemiddelde leeftijd boven de 60, zeg maar, heel veel routine. Flip heeft een rondje bedacht van ruim honderd kilometer.
Als ik later op het kaartje kijk, zie ik dat we mooi in een ruime cirkel om de Biesbosch gereden zijn en dan langs het water door naar Heusden en weer terug.
Met niet al te harde oost-noordoosten wind is dat een goede route. Wind tegen weg en vanaf Heusden in de rug. Eerst rijden we nog twee-aan-twee maar de wind is weliswaar niet hard maar wel dik en dus gaan we met vieren “draaien”.
Het gaat lekker, het zonnetje maakt het wat aangenamer en we ontwikkelen een redelijke snelheid. Regelmatig zien we wielrenners voor ons en dan is het “erop en erover”.
Zo ook op het fietspad van Sliedrecht naar Gorinchem, maar die twee hebben toch wat meer in hun mars dan we dachten. Ze gaan mee draaien en ontwikkelen snelheden van rond de 37 kilometer per uur tegen de wind. Dat is een aanslag op mijn benen, maar ik laat het niet merken. Peter en Frans krijgen hier toch een “knauw” door blijkbaar. Als de twee gasten ter hoogte van Schelluinen een andere route nemen, zijn we weer met vieren.
Flip rijdt nog vrolijk en stevig op kop. Ik kan hem af en toe eens aflossen maar Peter en Frans moeten passen. Dan is het nog een heel eind van Gorinchem , via Andel en Veen naar de Heusdense brug, maar mijn benen blijven het redelijk doen. Mijn extra kilometers die ik voor Alpe D’Huzes getraind heb, betalen zich uit.
Dit had ik vorig jaar begin april niet gekund.
Vanaf Heusdense brug gaat het een stuk gemakkelijker. Flip kiest de kortste route naar Made. Met 106 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets.
Toch ruim 180 getraind dit weekend. Ik ben benieuwd hoe de benen morgen voelen. Routiniers bedankt, ik was vandaag de jongste van de Sportgroep, wel eens fijn om nog ergens de Benjamin te zijn :-).

Ad van Wesel

Na bijna 2 weken op hoogtestage geweest te zijn in Polen stond Piet ook deze morgen aan het vertrek als leider voor een rondje Heusden. Bij familie op bezoek geweest en vandaar uit diverse Poolse bergen onder handen genomen. Scherend over hoge toppen als een Adelaar en daarna weer voorzien van de nodige rode bloedlichaampjes weer veilig aankomend in de dalen.

Dus dat moest wel goed komen vandaag als leider voor een rondje Heusden.
Zaterdag nog lekker genietend van een aangename voorjaarsdag en nu, deze zondagochtend, een straffe kille noordooster trotseren.

Dat deden wij gelijk vanaf het vertrek met de wind op kop. En dat was goed te voelen.
Een dikke wind zeggen ze in het fietsjargon!!
Met Johan en René op kop, ging het via den Berg (waar wij bijna van onze fiets werden gereden door een wegpiraat) de Keizersveersebrug over. Vandaar door de Peerenboom richting Dussen. Hier lieten ook Anneke en Petra zich gelden om de rest uit de wind te houden. Goed bezig meiden.
Maar ik moet zeggen dat op Piet en René deze ochtend geen maat stond. En ik zat echt met pap in de benen.
Tot aan Heusden de wind tegen, maar toen wij de brug over waren de wind in het hol. En dat het flink doorging. Door de polder langs de oude Maas ging het gezwind op Waspik op aan. Onderweg kwam er een splitsing naar rechts waar een mooi fietspad ligt.
Hier reed de groep onder aanvoering van Piet rechtdoor.
Ik, lekker eigenwijs natuurlijk, ging rechtsaf en pakte het fietspad terwijl de rest de dijk bleef volgen. Zo kwam het dat ik een flink stuk om reed en de groep aan de horizon zag verdwijnen. En ik rijden en rijden en moest blij zijn dat ze wat gas terugnamen anders was het de bezemwagen geworden. Piet zei nog tegen mij om altijd de leider te volgen. Ik sputterde nog wat tegen maar ik wist natuurlijk wel dat hij gelijk heeft.

Het eindpunt van dit rondje was weer daar. Made in zicht. Lekker gefietst met de trimgroep.
Ik denk dat ik ook maar eens op hoogtestage ga. Bloedverdunners heb ik genoeg maar rode bloedlichaampjes?
Met dank aan leider Piet, Sharelle, Peter Bas., Peter K, Wim, Anneke, Petra, René en Johan.

Met vriendelijke groet,

De Pakhaas

De laatste zondag van maart zijn de WTC’ers alweer toe aan hun 4e rit.

Samen met mijn dorpsgenoten Leo en Gerard fietsten we op ons gemakske richting de May. Bij het gemeentehuis aangekomen, was het nog niet erg druk, Peter Kuypers probeerde zich nog te verstoppen maar we zagen hem net achter het gemeentehuis schieten.
Van alle kanten kwamen de leden aan, genoeg leden om in drie groepen te gaan fietsen.
Er stond vandaag een noord-oostenwind, daarom verkoos ik met de tourgroep een ritje Den Bosch.
Met 16 WTC’ers en gastrenner Paul, togen wij richting Den Hout, deze keer niet over de Houtse Heuvel maar door de Achterstraat naar Oosterhout. Langs het Wilhelminakanaal ging het verder naar Dongen om uiteindelijk op de Fazantenweg richting De Moer uit te komen. Vanaf daar kregen we wat meer beschutting van de Drunense duinen, tot aan Cromvoirt konden we daar goed van profiteren.
Op weg naar Den Bosch fietsten we langs het natuurgebied de Moerputten, hier stond de wind pal op kop, maar met sterke mannen binnen ons gelederen, is dat een peulenschil. Jacques van Dijk kreeg onderweg naar Vlijmen nog problemen met de ketting, wel gek voor Jacques, want als amateur fietste hij nog voor deze sterke Didamse wielerploeg!

De wind kregen we vanaf Vlijmen grotendeels in ons voordeel. Tussen Haarsteeg en Herpt door kwamen we weer op bekende wegen bij Heusden. Over de zomerdijk gingen we naar Waspik, ik had de route gedeeld met Gerard, Maurice en Willem. Tot aan Waspik werkte dit ook perfect, maar op het industrieterrein Scharlo, miste het eerste gedeelte van de groep de afslag richting het tunneltje. Daarna moesten ze stevig in de achtervolging, maar net voor Raamsdonksveer was de groep weer compleet.
Zoals gewoonlijk was het ook vandaag weer zo; de laatste loodjes zijn de zwaarste.
Met ruim 90 km. op onze tellers fietsten we weer de May binnen. Maurice maakte er nog een extra luske aan om de 100 vol te maken. Gerard kwam gemakkelijk aan die 100 km op weg naar Teraalst!

Het was weer een mooi en stevig ritje, samen met Sandra, Ad, Jacques, Paul, Jantje, Erno, Tim, Marino, Gerard, Leo, Eric, Niels, Antoon, Maurice, Willem, en onze tuinder Erik. Bedankt voor het goede leiden en het vele kopwerk!

Volgende week vertrekken we om 8.30 uur voor een rondje van 85 km.

Groeten,
Pierre Boulanger

Het wordt hoognodig tijd om naar buiten te gaan.
Afgelopen winter vooral binnen bij MCA fit gebleven, maar de fiets was al weken niet aangeraakt. Met een totaal van 257 gereden kilometers dit jaar, met goede moed vanmorgen het bed uitgestapt. Ik had er zin in.

Natuurlijk weer net op tijd (08:59) en als eerste hoorde ik dat de pechvogel van de club er niet bij is. John, beterschap!

Met zeven opgetogen mannen vertrokken we met onze wegkapitein Ad richting Poederoijen. Mijn opa heeft mij het advies meegegeven om altijd eerst te vertrekken met wind tegen en dat bleek achteraf een goede raad.

Nadat we de brug bij Hank over waren, kwamen we terecht in de polder en het devies was “draaien!”. Langzaam overnemen, op kop de benen stil en vrolijk mee doen.
Mooie ploeg zo, allemaal werken en de wind trotseren.
Maar al snel bleek wie de betere benen had. Thijs kwam in z`n eentje op kop en ging vrolijk voor op z`n stuur liggen. Gaf er direct een flinke snok aan en bleef doortrappen alsof het hem niets deed. Zelf merkte ik al direct dat de benen nog niet op het niveau zijn. Iedere kilometer werd zwaarder en al snel heb ik het draaien overgegeven aan de sterke(re) mannen. Niet aan mij besteed vandaag.

Bij Heusden linksaf richting Well, maar steeds meer ging het lampje uit. De benen konden het tempo dat werd opgedragen niet meer rondkrijgen en toen ik op de kant kwam was het gaatje geslagen. De groep reed steeds verder bij me weg en toen ze achterom keken, zag ik zes verbaasde gezichten.
En toen konden de (volkomen terechte!) grappen beginnen.
Mannen van 60+ die me een zetje in de rug geven en uit de wind houden (Peter),
later een enorme grijns van de andere 60+-er (Frans),
een stuk peperkoek en een gelletje om me er bovenop te helpen (Martien),
maar niets mocht vandaag helpen.
Zelfs toen bleek dat een gewaardeerd lid van de Giant-club was overgestapt (Twan),
was ik (mentaal) nog een ploeggenoot kwijt geraakt.

Maar gelukkig geldt nog steeds het credo “samen uit samen thuis”.
Met de nodige motiverende woorden kwam de wind steeds meer in mijn voordeel. Niet dat de gashendel werd opengedraaid, maar opa had wel gelijk dat je beter op deze manier de laatste kilometers kan fietsen dan andersom.

Het was een mooie rit, en zoals ik zelf altijd zeg: “daar word je sterk van”!

Paul Sedee

Veel dames vandaag aan het vertrek voor  een mooi ritje richting Wijk en Aalburg.
Maar liefst 5 dames maakten deel uit van onze groep. Gezellig toch.
Anneke, Petra, Helene, Marieke en gastrenster Marian waren op de afspraak.
Met het zonnetje aan de hemel mochten wij niet klagen voor Maart. Goed fietsweer dus. Dus gas erop. Ik hield het voorin de groep in de gaten en André samen met Peter K. achteraan. Samen met Johan Smits lekker keuvelend op kop richting Dussen.
Langs het mooie kasteel en het monument van Marianne Vos via een omleiding naar Babyloniënbroek. Daarna de duik naar de polder. Er stond aardig wat tegenwind.
Lekkere dikke wind. Word je sterk van toch? Petra, Marieke en Anneke deden ook een duit in het zakje wat betreft het op kop rijden.
Op een gegeven moment werden wij voorbij gestoven door een stelletje kleppers waar geen maat op stond. Bleken de Kleppers uit Dongen te zijn. Voordat we konden reageren waren ze al in de verte verdwenen. Zo gaat dat met Kleppers.
Wij waren intussen Wijk en Aalburg gepasseerd. Bovenaan de dijk gingen wij linksaf.
Op naar Andel. We kwamen best veel fietsers tegen onderweg. De meesten van hun nog voorzien van een laagje wintervet.

Het was lekker fietsen op de dijk. Na Andel linksaf richting Almkerk. We reden in een tempo wat voor iedereen goed te volgen was. Ik had er voor gezorgd dat er in Almkerk een mobiel toilet langs de kant van de weg stond. Daar werd dus gretig gebruik van gemaakt. Eerst de mannen, want dat zijn nu eenmaal de grootste zeikerds, daarna de dames. Maar die zeurden dat het papier op was. Zorg je voor een mooi toilet krijg je dat weer.
Gezelligheid kent geen tijd.
Via Dussen naar de Peerenboom en daarna naar de Hank. De overbekende brug overgestoken en daarna terug naar de May. Hier afscheid genomen van iedereen en toen met een goed gevoel naar huis.
Fijn ritje gehad en  ik denk dat iedereen het goed naar zijn zin heeft gehad.
Tot de volgende keer.

Met vriendelijke groet,

De Pakhaas

Peter vroeg op de app wie komende zondag leider wilde zijn van de tour groep.

Ik zag op de kalender dat er een rondje rondom Breda gepland was. Nou, dat fiets ik regelmatig met verschillende variaties en afstanden. Maar 80 km na zoveel slecht weer van de afgelopen weken?
Maar ze gaven weinig wind en een beetje kilometers maken wordt toch wel de hoogste tijd, dus moet kunnen dacht ik.

’s Morgens zag ik een redelijke opkomst en we vertrokken met de tourclub met een leuk clubje van een man/vrouw of 12.
Antoon nam gemotiveerd meteen met mij de kop van het pelotonnetje.
Ik realiseerde me wel al snel, met het eerste stukje richting Drimmelen, dat de wind eigenlijk verkeerd stond en dat er toch iets meer wind stond dan verwacht. Na afbuigen richting Geertruidenberg, Raamsdonksveer en ’s Gravenmoer ging het dus opeens vanzelf en bleven Antoon en ik gemakkelijk op kop. Na een kilometer of 20 kwamen er 2 sterke mannen overnemen die volgens mij al wat meer kilometers in de benen hadden dan de gemiddelde toerrijder, Jan en Gerard.
Verder ging het om Gilze heen en ook een bochtje om Chaam heen.
Langzaam maar zeker gingen zich meer mensen melden vooraan de groep om ook hun steentje bij te dragen. Echter na Meersel Dreef begon de wind toch echt uit de verkeerde hoek te komen zoals ik al gevreesd had. Dit gaf toch wat meer spanning op de beentjes als het eerste stuk. Gelukkig hadden we wat bosrijke stukken bij de Galderse meren en het Liesbos.
Bij de klim uit het tunneltje onder de A58 door was daar ook zowaar opeens lichtgewicht Rachel die even haar klimbeentjes wilde uitproberen. Ik kon nog net het wiel houden, gelukkig.

Hierna werd het echt zwaar tegen de aantrekkende wind het laatste stuk. Er kwamen zich telkens even andere mensen melden vooraan maar dat ging bij iedereen al snel pijn doen, waarna ze zich al snel weer af lieten zakken. Ik bedacht dat het lusje door Terheijden misschien te veel van het goede was voor vandaag en besloot rechtdoor te rijden richting de provinciale weg langs Wagenberg.
Het laatste stuk op deze weg kwam de wind schuin van links. Gelukkig had Gerard nog wat over om het tempo toch op niveau te houden en waren we zo terug in Made, met net geen 80 km op de teller.

Volgens mij was iedereen moe maar voldaan om eindelijk weer eens een goeie training in de benen te hebben.

Bedankt allemaal !

Kees M.

Foto geleend van Gerard van Oerle!

Nou vandaag dan toch goed weer tijdens de clubrit.
Nog niet echt lente, nog wat koud en noordenwind. Maar daar kan ik me op kleden.
Wel wat stijf in de hamstrings merk ik als ik wat rondloop.
Dat is waarschijnlijk van het tuinieren op zaterdag.
Of is het van het polkadansen bij het Dinner around the world van harmonie St. Caecelia dat ik gisteren geleerd heb: hakke-teen-hakke-teen zij-sluit-zij-sluit ……., etc.
Misschien had Frans Marijnissen, die ook in de zaal was, toch gelijk om daar niet aan mee te doen. In het begin maar eens even goed warmtrappen en dan moet het wel goed komen.

Er staan veel WTC-ers en een gast-renster bij het oude gemeentehuis. Genoeg om in 3 groepen te fietsen. Trim gaat met Gerard op pad, Tour met Kees en wij volgen Frans voor het bekende rondje Hoeven. Hoewel, bekend… vanaf Stampersgat lijkt het helemaal nergens meer op. Frans heeft de route geheel verbouwd. Hoeven 2.0 zegt Twan van Meel dan ook. We rijden langs Oudenbosch, dan naar de snelweg om die we even volgen en dan er onderdoor naar Fijnaart. Dan Oudemolen naar Zwingelspaan, dat lijkt even bekend maar dan gaat Frans weer een voor mij onbekende weg volgen en dan komen we uiteindelijk bij Noordschans en daarna Klundert. Gelukkig, ik weet de weg weer.
Iedereen rijdt lekker mee. Allemaal van hetzelfde niveau vandaag. Gert-Jan zat in het begin nog wat te klagen over slechte benen omdat hij met Joop Zoetemelk mee gefietst heeft op zaterdag. Ik had het kunnen weten, Joop is 72 dus die kan Gert-Jan geen pijn meer doen. Uiteindelijk zat Gert-Jan dus op een heel groot verzet op kop te malen.
Peter Verhagen, die in het begin even kijkt hoe de vlag er bij hangt, is later gewoon goed en Flip natuurlijk ook als vanouds. Ik merk zelf dat het achter de brede rug van Willem Avontuur goed toeven is, want de wind is lastig. Pas als we vanaf de Amerweg naar het zuiden draaien richting de May, voel ik een steuntje in de rug. Toch wel lekker al is het maar voor een paar kilometer. In het dorp waaiert de groep uiteen. Ik zie John Haanskorf nog niet naar huis draaien maar het dorp in. Gaat hij nog een extra lusje doen? Nee hoor, even bij de familie op de koffie zegt hij.
Met 87 kilometer op de teller draai ik onze oprit op. Anneke is er nog niet, ik heb geen sleutel, dus ga ik maar weer aan de slag in de tuin want het voelt als lente en dan heb je naast fietsen daar ook weer zin in.

Ad