Wat een prachtig weer en wat een opkomst. Een uitnodiging om er weer een leuke fietsochtend van te maken.

Na wat strubbelingen met mijn gezondheid kon ik deze ochtend ook weer van de partij zijn. Ik moet er voor kiezen om met de trimgroep mee te gaan, maar dat is geen schande toch? Wij zijn per slot van rekening toch ook een trimvereniging? Het is nu met de handjes bovenop het stuur ipv onder in de beugel.
En gezellig? Dat is het zeker met al dat schoon vrouwvolk in deze groep. Met Anneke als hoogst genoteerde in het klassement, Petra en Annemieke en nieuwkomer Helene.
En het rijdt net op de kop van de groep mee of het geen moeite kost. Geweldig toch!!!!
Met Piet op de voorste rij ging het rap richting Dussen. Slingerend langs de mooie Peereboom door de polder was Dussen gauw bereikt. Ik zat lekker weggedoken met Gerard Koops te kletsen over de wereldproblematiek maar daar hadden we niet zo snel een oplossing voor. Hahahaha.
Intussen onderweg naar Wijk en Aalburg. Met de dames op kop. Klasse hoor.
André als bewaker van de achterhoede en Ypke er ook weer bij na wat lichamelijke mankementen.
Na de passage van Wijk en Aalburg door naar Heusden, brug over en daarna rechtsaf richting Wolluk. In Wolluk richting Waspik en daarna naar het Fer. Hier nam Annemieke afscheid en dat deden ook Gerard en Peter in Den Berg. De May kwam in zicht.
Einde van een mooie zondagochtend. Maar niet nadat Piet en ik nog een ommetje
over het Munnickenhof en Oosterhout hadden gemaakt. Iedereen bedankt voor de gezelligheid deze ochtend en tot een volgende keer.

Gr De Pakhaas.

Heleentje van Capelle zong het al in 1951 (poosje geleden) “Naar de speeltuin”

Vandaag mocht ik 10 WTC ‘ers meenemen naar de speeltuin in Nederhemert-zuid.
Daar moest eerst nog wel een paar kilometer onder in de beugel gekoerst worden.
Nog maar net de May uit, moesten we helaas van de fiets. Enkele baldadigen hadden het bushokje vernield, over het hele fietspad lagen glassplinters.
In Raamsdonksveer stonden de maats van onze “pakhaas” klaar voor hun rit. Wij fietsten verder over de Keizersveersebrug en de Peerenboom naar Dussen, langs de fietsenzaak van Mario Verhoeven. Mario is gespecialiseerd in retro spullen op race gebied. Heb je nog een racefiets uit 1950 op zolder staan en zoek je daar voor nog een oud zadel of een worstenhelm, dan motte bij Mario zijn!
Onder een strak blauwe lucht ging het verder via Uppel en Sleeuwijk, daar de dijk op door Woudrichem, langs druk bezochte kerkjes waar de dominee zijn wekelijkse preek verkondigde.

Wij hadden geen tijd voor een preek. Over de Maasdijk ging het vlotjes langs Poederoijen en Aalst en bij het buurtschap “Slijkwel” (nooit van gehoord), kwam ons keerpunt.
Lekker de wind in de rug en een paar kilometer verder tijd voor een bakske. Ze mochten mee naar de speeltuin in Nederhemert, een speeltuin die al ruim 100 jaar bestaat. Vroeger waren daar grote feesten (jaren ’50 stond het bekend als”de meidenmarkt” van ’t aailand! ) Vele koppels zijn daar ontstaan, zo ook vandaag zag ik een verliefd koppeltje, zoals Heleentje ooit zong:

Ja dan gaan we naar de speeltuin
En we wippen en we draaien
En we schommelen zo fijn
tot we mis’lijk van het draaien
En de limonade zijn.
Heel de dag is het dan feest
Tot we er uit zien als een beest
En we heerlijk in de speeltuin zijn geweest

Het duurde even totdat iedereen uitgespeeld was. Johan S. kon er maar geen genoeg van krijgen, iedereen zat al op zijn fiets, hij wilde perse nog een keertje op de glijbaan.

Eindelijk kon onze tocht verder gaan om over de Heusdense brug en de bekende wegen weer huiswaarts te koersen. Jantje vroeg nog waar die veerboot over de Bergse Maas naar toe ging; “naar d’n overkant Jan” zei ik, maar om precies te zijn is het de oversteek naar Drongelen.
Iets voor 12 uur stonden we weer thuis op de stoep om daar verder te genieten van deze prachtige dag!

Hemelvaartsdag staan er ook weer ritten op ons programma en zaterdag een lange tocht van ongeveer 140 km door het groene hart, richting Gouda!
Weer een mooie training voor de IJsselmeer gangers!

Salut,
Pierre Boulanger.

Even leek de jaarlijkse krachtmeting van WTC-Made op het wielerbaantje in Dordrecht in het water te vallen. Toen dag-leider Flip Segeren bij de vertrekplek aankwam, waren er nog maar 2 renners en het bleef lang rustig. Mensen zaten thuis nog op buienradar en andere weer-apps te zoeken naar eentje die nog redelijk weer voorspelde.
Uiteindelijk vertrokken toch nog 23 coureurs richting het noorden.
Het eerste half uur was het nog droog, maar in de Dordtse Biesbosch begon het al wat te regenen. Na precies 37 kilometer reden we het baantje van Wielervereniging De Mol op. Tijdens het verkenningsrondje bleek dat de baan er behoorlijk nat bij lag, dus dat werd uitkijken in de bochten en voor sommigen al reden om zich dit jaar niet in de strijd te mengen en de durvers te laten wegrijden.

Het blijft een pittig rondje met in het midden een steile molshoop die steeds je ritme breekt. Drie renners kwamen uiteindelijk vooruit te zitten.
Waren zij de sterksten of durfden ze het meest in de bochten; misschien wel allebei.
Andere jaren werd het gat dan nog wel gedicht, maar dit keer mochten ze het met drieën uitvechten. De slinkse Johan van Helmond at vakkundig “het bordje leeg” van zijn medevluchters Thijs Hillen en Martien van Kaam. En ondanks weinig trainingskilometers deed Johan wat we van hem kennen; zijn snelle spiervezels laten spreken en de andere 2 kloppen in de sprint. Blijkbaar is een blaasinstrument bespelen een goede fietstraining, want muzikant Johan werd op de tweede plaats gevolgd door medemuzikant Thijs. Martien blaast alleen als de soep te heet is en werd dus derde.

Ondertussen was iedereen kletsnat en dus was het fijn om in de kantine van “De Mol” op te warmen en te drogen onder het genot van een kop koffie en een stuk appelgebak met slagroom. De huldigingsceremonie kon mooi binnen want daar stond het podium nog van een juniorenwedstrijd. Er was wat discussie over wanneer het zou stoppen met regenen en we vroegen aan kantine beheerder Ko of hij ook lunch serveerde, want na de middag zou het beter worden. Lunch kan dus ook daar,  maar minstens 1 week van te voren te reserveren… tja, daar hadden we dus ook niks aan. Omdat mensen zelfs niet tot kwart over 11 wilden wachten, stapten we net na half 11 weer op de fiets.
De Trim- en Tourgroep ging terug langs Dordrecht zuid en Moerdijk en werd erg nat.
De Sportgroep maakte een ommetje over Gorinchem. En werd erg nat.
Gelukkig ziet het er naar uit dat het weer volgende week beter is.

Ad

Met 11 heren en 1 jongedame vertrokken we om klokslag 5 over half negen vanaf de Amerhal richting Hedel. Heerlijk fietsweer, volgens Gerard kan het niet veel beter meer worden! Via d’n Berg en ’t Veer ging het met gezwinde spoed naar de Heusdensebrug.
Via Well en Ammerzoden de woonplaats die bekend staat van Boetje van Dulmen een motorcoureur die voor d’n duvel nog niet bang was.
Dat waren wij ook niet toen we over die mooie dijken langs de Maas manoeuvreerden. Voordat we het wisten, kwamen we aan in Hedel, het keerpunt van deze dag. De brug over om via Vlijmen, Deuteren en Cromvoirt fietsten wij de Drunense duinen in.
Daar bleken wij niet de enige fietsers te zijn, volop genummerde renners, helaas niet netjes op volgorde. Zij waren bezig aan de 4e editie van de Mathieu Hermans tocht. Zo doende kwamen we enkele BN’ers tegen zoals Johnny Rep, Frits Barend, Mies Bouman en Bob de Jong.
Nog meer hindernissen stonden ons te wachten om ons heerlijke tempo te verstoren.
In Loon op Zand werden we weer een straatje of twee omgeleid voor een of andere loop. Uiteindelijk kwamen we weer op onze, en die van Franske, bedoelde route uit, de weg naar de Moer en ’s Gravenmoer. Bij William van SED gingen wij linksaf naar Oosteind om de laatste kilometers door de polder naar ’t Veer en d’n Berg weer mooi op tijd in de May aan te komen. Met 104 km op de teller hadden we een heerlijke zondagochtend beleefd.
Bedankt leider Franske voor de mooie route, en de rest voor het heerlijke tempo,
zo gaat ie goed, zo gaat ie beter; alweer ruim 100 km.
Rondje Hedel konden we ook weer afvinken op onze kalender!
Ik ga me nu concentreren op het clubkampioenschap bij de Mol één van de hoogte punten van het WTC seizoen. Nu maar hopen dat de weergoden ons a.s. zondag een beetje goed gezind zijn!

Salut,
Pierre Boulanger.

22 april, mooier weer dan dit gaan we niet meer krijgen. Een schitterende fietsdag.
Hoewel ik het eigenlijk al vermoedde, mocht ik richting geven aan de tocht.
Weer een mijlpaal in mijn fietsleven en ik was ook ietwat verbaasd.
Nu heb ik geen idee waar het Puffend Hert is, maar het doel bleek ergens richting de Drunense Duinen te liggen.

We zijn zeker die kant op gefietst. Richting het oosten dus. Dat is me wel bekend. Ik fietste de afgelopen jaren met de regelmaat van de klok richting Den Bosch en wel zo frequent dat ik naast het Halve Zolenpad toch wel eens een andere route wilde nemen.

We zijn via de polder en een stukje Halve Zolenlijn, je ontkomt er niet aan, richting Drunen gefietst, maar hebben de Loonse- en Drunense duinen rechts laten liggen en zijn door Waalwijk, door mijn onkunde over een bepaalde route, weer tussen de Binnen Maas en de Maas, via Hermenzeil weer richting Made gefietst. Veel polders, ik ben er gek op, maar ook wat bos en niet al te veel verkeer voor en tegen. Een fijne tocht en een fijne sfeer.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

De lente is begonnen, de zon schijnt, tijd om te gaan fietsen. En eindelijk ook weer eens een langere rit in het vooruitzicht nadat ik een aantal weken het fietsen op een lager pitje heb moeten zetten. Na twee kleine ritjes deze week, had ik geen last meer van m`n knie.
Ik had er zin in!

Ook vandaag was ik weer precies op tijd en al snel riep Ad iedereen tot de orde.
De ploegen werden netjes verdeeld en de Sportgroep vertrok westwaarts. Mooie ploeg, tien matadoren en allemaal van goede zin.

Ad had een mooie route in gedachte en de eerste kilometers kwamen me bekend voor. Naar de A16, linksaf richting Prinsenbeek en naar het Liesbos. Bekend terrein voor mij, maar iedere kilometer die we verder onderweg waren, werd het voor mij steeds meer onbekend terrein. En hoe verder we kwamen, hoe meer in m`n oriëntatiegevoel kwijt raakte. Wat dan niet helpt, is om zes keer een bord “gemeente Rucphen” te zien. Ik was maar wat blij dat we met een mooie ploeg waren, want als ik halverwege gedropt was (graag wel met een fiets!), dan had ik even tijd nodig gehad om mezelf te heroriënteren. Toen ik later Roosendaal en Bergen op Zoom op de borden zag staan, wist ik dat het goed was. Stampersgat, Zevenbergen, op naar huis.

Na iets meer dan 100 km. waren we weer terug.
Gelukkig nog steeds geen last van m`n knie, maar merk wel dat ik nog wat kilometers mis. Maarja, zoals ik zelf ook altijd zeg: “hier word je sterker van”.

En wat ik nu aan het doen ben? Achterin de tuin, laptop op schoot, benen vooruit en kijken naar La Redoute!

Nog drie kleine opmerkingen.

– Ad, is het gelukt met het monteren van je nieuwe ketting en cassette?
Volgende week allemaal even kijken!

– Dagprijs is voor Niels

Tot volgende week.

Paul Sedee

Wa zal ik zegge? Dat het prima fietsweer was. De opkomst voor de trimploeg en de sportploeg was niet groot te noemen. Vakantiegangers, ziekte en werkzaamheden of herstellen van de Amstel Gold waren hier de oorzaak van. Onze tourgroep is natuurlijk een mooi alternatief om daar bij aan te sluiten. Dat deden de snelle mannen Frans, Martien en John, ook Anneke wilde graag met deze club mee, evenals André met zijn handbike .

We vertrokken richting Zevenbergen, voor mij was het de eerste keer dat we over het bruggetje langs het bedrijventerrein naar de afgebrande hoeve fietsten. Kees Marijnissen wist prima de weg, zodoende hoefde ik niets meer te zeggen. Kees fietst dit regelmatig naar zijn werk in Roosendaal. Via Kuivezand en de Noordhoek kwamen we in Zegge, de A58 over richting Ruchpen. Daar ging het in de generale repetitie mis. Ik had een andere weg gezien maar dat bleek een miskleun te zijn. Toch maar voor de zekerheid gekozen en over de Schijfsevaarkant en de Schijfsebaan ging het richting Zundert.
De mannen hielden het tempo er goed in en onze vrouwen Sandra, Anneke en Rachel hoorden we niet, althans ik niet.
Bij Stuivezand staken we de Rijsbergseweg over.

Wij waren vandaag beslist niet de enige fietsers die ons toerke maakte, een drukte van jewelste op deze zondagochtend. Vanaf hier wist onze kastelein Frans de weg blindelings. Slingerend door de Rith en langs het Liesbos begonnen de kilometers bij een enkeling te tellen. Ach ja onze thuishaven kwam alweer in zicht, door traaie en het Munnikehof kon je de koffie alweer ruiken. Met 95 km op de teller, sommige gingen voor de 100 en er waren er nog 3 baas boven baas. We hadden weer een mooi rondje over de West-Brabantse dreven gefietst, met verschillende goeie koptrekkers en goeie volgers.

Alweer een mooie training voor de IJsselmeertocht in de benen maar dan moeten er nog eens 100 km bij! Trainen, trainen, trainen, het zijn de kilometers die het um doen!

In overleg met onze pakhaas (Gerard) wordt volgende week ipv de Lek en Linge tocht
een rondje Zaltbommel  gefietst van ongeveer 100 km. Vertrek half 9!

Salut,
Pierre Boulanger.

                                                                     
En dat onder leiding van de beste ex bakker van Den Hout Peter.
17 man en Sharelle en gastrenner Ad togen wij op pad.
Veel korte broeken deze ochtend want het was na al die kou fantastisch mooi weer geworden.
De meesten van ons hadden nog geen bruine teint op hun benen, maar er waren er 2 bij namelijk Niels en Marc de P. die er al donkerbruin uitzagen. Zij hebben samen het nieuwe WTC seizoen voorbereid in Mallorca. Zo serieus gaat het er bij sommigen aan toe.
En dat was te merken ook onderweg. Bijna niet van kop af te krijgen en onze bakker moest alle moeite doen om het spul binnen de perken te houden. Lekker meerijden in de zog van de grote groep was aan mij wel besteed. Een praatje  hier, een praatje daar, gezellig hoor.
Helaas kon Leo Stasse niet mee deze ochtend. Leo had bij de start teveel technisch malheur en kreeg het spulleke niet op tijd klaar.
Wij reden via de Moer naar Loon op Zand. Even verderop richting de Loonse en Drunense duinen om daarna Biezenmortel te passeren. Iedereen kon goed mee deze ochtend en er werd goed op elkaar gepast. Even verderop zagen we de vennen liggen van Oisterwijk. Hier had Peter nog een mooie slinger voor ons in petto. Namelijk een smal fietspad dwars door een bos. Dat betekende 18 man en een vrouwtje achter elkaar aan. Na een paar kilometer kwamen wij weer op een brede baan uit. Vaak was het goed uitkijken met deze groep ivm de drukte onderweg en de vele smalle fietspaden en oversteekplaatsen. In de verte doemde Biest-Houtakker op. Velen van ons waren hier nog nooit geweest in deze streek maar Peter kent de weg hier goed. Mooie route hoor. Verder door naar Goirle en Riel. Langzaam kwamen we weer op wat bekender terrein.
In de verte zagen we Rijen al liggen en de andere kant uit lag de Reeshof. We staken bij restaurant het Vliegveld over om daarna de Rijense Broek in te draaien.
Af en toe werd er pittig doorgereden en voor sommigen begonnen de kilometers al een beetje te tellen.
Maar ja, het is ook nog erg vroeg in het seizoen en de grote rondes moeten nog beginnen. Hahahaha. Gewoon af en toe een tandje minder en iedereen zat weer op zijn gemak. Wat vroeger het halve Maantje was en nu Spijs en Ijs heet, staken we de Rijense straatweg over. Toen over de zo gevreesde Steenhovensebaan waar Peter, Niels en nog een paar van
die kleppers er probeerden tussenuit te muizen. Maar tegen het einde lieten ze zich weer lekker terugzakken zodat iedereen op z’n gemak het laatste stuk naar Made kon afleggen.
Met ongeveer 100 km. op de teller wist Peter er voor ons weer een mooie tocht van te maken. Baantjes waar we 
nog nooit of zelden geweest waren. Mooie dorpsgezichten etc. en dat alles onder heerlijke temperaturen.
Peter bedankt voor het leiden van deze toffe rit en de rest bedankt voor het goede sociale fietsen.

Met vr gr De Pakhaas.

Verzamelen bij de Amerhal, (ik dacht nog wat punten te pakken in het
opkomstklassement ☹), ik was niet de enige die zin had in een rit.
Bakker Broeders vroeg aan me of ik leider wilde zijn van de sportgoep,
jullie weten; daar hoef ik geen seconde over na te denken. Maar Peter bleef maar aandringen, heb ik uiteindelijk ja gezegd.
Met de sportgroep vertrokken we richting “Gurkum”. Bij Lage Zwaluwe stonden veel verkeersborden met de aanduiding wegomleiding, maar zo eigenwijs als we zijn, reden we gewoon door en bleek dat er geen wegomleiding nodig was.
Richting Moerdijkbrug kwam de gang er goed in, Good Old Frans kwam naast me fietsen en vertelde dat hij na een tocht last van zijn benen had. Misschien wel na, maar tijdens de tocht verrekte weinig van gemerkt.
We hadden een goede groep, aan elkaar gewaagd. In de polder van Werkendam, kop over kop om het gemiddelde op niveau te houden.
Als leider had ik goede mensen om me heen, Flip die bij Sliedrecht een lusje extra in gedachte had, Kevin en Maurice die constant schreeuwden dat het harder moest, Johan die ondanks zijn kater erg goed presteerde, Edwin en Thijs die als sprintkanon iedereen wakker schudden, Frans die toch iedere keer weer het startschot geeft voor de eindspurt naar bordje Hank, John en Martien die ondanks dat ze een dag ervoor nog ruim 130 km bij de Utrechtse Heuvelrug hadden gereden veel teveel praat hadden.

Jongens, bedankt voor de leuke zondag ochtend.
Mvg Twan