Cornelius in Den Hout, daar hoort als vanouds de kermis bij.
Maar zoals zoveel tradities was ook de kermis een paar jaar geleden op sterven na dood.
De kermisexploitanten hadden geen zin meer om te komen. Daar moest iets aan gedaan worden, vond de Houtse erfgoedstichting.
Na een paar keer een wielerronde georganiseerd te hebben, waar zeer weinig volk op af kwam, dus ook geen extra inkomsten, liet ik ontvallen dat een tourtocht van Den Hout naar Den Hout wel iets kon zijn.
En als ge in Den Hout met zulke ideeën aankomt dan bende de klos.
Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Gerard van Oerle, toen nog Team munne Moat en nu WTC en Sander van Berkel, voorzitter van Velo Amice, samen zouden wij aan die klus beginnen. Het eerste jaar met 2 pelotons met zoveel mogelijk Houtenaren hadden wij bijna 40 deelnemers. Het tweede jaar kwam er al een peloton bij! Vorig jaar telde we 6 pelotons dus bijna 120 deelnemers. Dit jaar moesten we er snel de rem erop zetten anders konden wij het niet meer overzien. Uiteindelijk gingen we met 9 pelotons van start.
Dat betekent ook 9 volgauto’s met op iedere auto 2 personen waarvan eentje om de route te navigeren. Nog een busje voor de bevoorrading onderweg, een banaantje, een snelle Jelle, of de bidon vullen met sportdrank, het is er allemaal!
Voor de start is het gezellig keuvelen op de Houtse Heuvel onder het genot van een bakkie koffie en een worstenbroodje. Iets voor 9 uur gaat de eerste groep van start maar niet voordat onze Gerard een “korte” toespraak heeft gehouden, om vervolgens het woord te geven aan de pastor die ons de zegen geeft en we kunnen vertrekken.
Samen met Peter Verhagen was ik de teamcaptain van groep 1, een Oosterhoutse club “klein verzet” en daar had ik vandaag ook dan maar de ketting voor opgelegd.
Piet Verkooijen, Gerard Veekens, Antoon Romme en Rene van Mook waren de leiders van de groep “Scorpio”; een groep hardlopers die de volgauto van P.S. Van Seeters schilderwerken achter zich hadden. Deze volgauto was bemand met Jantje Sestig en onze Kevin. Wat hebben deze mannen genoten van deze dag. André van Kuijk zat ook in deze groep en kon zo mooi zijn extra batterij in de volgauto mee nemen.
Na vier groepen met een gemiddelde snelheid van om en nabij de 26-27 km, was Jantje Lensvelt samen met Gerard van Oerle de leiders van peloton 5. Die gingen voor een gemiddelde van 28 km. Bij groep 7 hadden we ook 2 WTC’ers als teamcaptain, Willem Avontuur samen met John Haanskorf . Die deden dat perfect, deze groep bestond uit een mix van Madese, Oosterhoutse en Houtse renners. Groep 8 was een echte WTC groep met Maurice van der Ven aan het roer en zijn ploeg met 15 clubgenoten. De laatste groep waren de hardrijders, daar hebben wij er ook wel een paar van in huis. Martien  was de enige die daar onze clubkleuren hoog hield; met een gemiddelde van 37 km. over een parcours van 144 km. is dat echt knallen van het begin tot het eind. Eens kijken of er volgend jaar nog meer zijn die zo willen vliegen!
Na 45 km. hadden we bij de gevangenis in Wortel de bananenstop en tijd om de bidon bij te vullen. En helaas een eerste uitvaller uit onze groep. Nooit leuk als er iemand moet afstappen.

Traditiegetrouw maken we bij het keerpunt in Den Hout in Bels een foto van de groep als bewijs dat we er daadwerkelijk geweest zijn. Ook in het Belse Den Hout was het kermis, het was dan ook een ritje van Kermis naar Kermis.
De wind stond erg gunstig voor ons, vanaf het keerpunt lekker windje in de rug.
Wel oppassen dat het dan niet te hard gaat, dus regelmatig de rem erop.
We reden via Zondereigen, het Belgische dorp waar Guido Belcanto een prachtig nummer over zong; hij wil daar begraven worden met zijne kop in België en zijn kont in Nederland.
Vervolgens reden we Nederland weer in, op weg naar Ulicoten waar de koffie al stond te pruttelen en de de appeltaart al op de bordjes lag. Als laatste stond de man met de slagroomspuit in de aanslag; het liep daar als een trein.
Na de koffiestop komt het pas, de kilometers beginnen bij velen te tellen, zeker in de buurt van Gilze, richting Molenschot. Daar ligt de magische grens van 100 km. en zoals gewoonlijk zijn de laatste loodjes het zwaarst. Dit jaar konden we geen gebruik maken van de Bergsebaan en mochten we van wielerclub Terheijden ook niet over het Munnikenhof. Dan zat er niets anders op om via Vrachelen langs het kanaal naar de Vijfeikenweg te fietsen. Niet de mooiste route helaas, volgend jaar vast beter!
Aan de finish stond er een welkomstcomité klaar met een verse oliebol en een munt om de dorst te lessen.
Dat hadden de WTC’ers goed begrepen; wat hadden ze een dorst. Het duurde toch ff voordat die dorstige kelen gelest waren. Om het kermisgevoel te hebben, gingen er nog een aantal de botsauto’s in en in de schommels om het zeil te kunnen raken!

Voor alle WTC ‘ers; hartelijk dank voor jullie gezellige bijdrage en zeker voor onze volgers, Wim, Kevin en Jantje.
Ook grote dank aan onze sponsoren, P.S. Van Seeters en RVSA voor de ter beschikking stellen van hun auto’s.
Ik zou zeggen tot volgend jaar!

Groet, Pierre Boulanger.

Op de dag dat  een stuk of 30 WTC-leden de kermis in den Hout naar een hoger niveau gaan tillen, zijn er ook een stel die op tijd thuis willen zijn. Marielle heeft daarvoor een goede reden. Ze is jarig en moet ’s middags feesten. Ze blijkt het enige Trim-lid deze morgen die niet Den-Hout-Den-Hout-Den-Hout wil fietsen. Dus er zit niks anders op dan met de verzamelde Sport enTour renners mee te gaan die plechtig beloven haar netjes mee te nemen. Dit alles na het fotomomentje op de Houtse Heuvel. Zo vaak hebben we niet dat er zoveel leden aan de start staan, dat het mooi foto-weer is en dat er bussen van sponsoren PS van Seeters en RVSA (nou ja het zusje; Fluidor) aanwezig zijn. Nog even een vlag geregeld van VEMA Crane en zo kan Annie een mooie foto maken.
De kermisrijders gaan nog even een kop koffie met worstenbrood nuttigen, wij vertrekken met zevenen richting het zuiden want daar komt de wind vandaag vandaan.
We moeten die wel doen met een omtrekkende beweging want de weg is vanaf het Houtse Meer opgebroken. Dus we rijden richting Poolse dreef en pakken de volgende brug.
Dan normale route.
Frans stelt voor een rondje ’t Zand, langs de kranen. Prima. Dat is zo’n 75 kilometer volgens mij dus mooi compromis tussen de 70 van de Trim en 80 van de Sport en Tour die gepland staan. We komen tot twee keer toe een groep van ons tegen die op de kermisroute zitten. We rijden constant rond de 30 kilometer uur, zo kan iedereen lekker mee.
Opvallend vandaag: het peloton bestaat voor 43% uit vrouwen. Dat is nog zelden vertoond en een goede zaak natuurlijk.
Het percentage van de naam Marijnissen onder de aanwezigen was zelfs nog hoger: 57%.

Alles gaat voorspoedig tot Colin een lekker band heeft. We zoeken goed naar de oorzaak en stoppen er een nieuwe binnenband in. High-tech Colin heeft ook een high-tech pompje, tenminste ik heb zo een nog nooit gezien (misschien ben ik low-tech). Je kunt er een gaspatroon in doen maar ook gewoon mee pompen. Dat is maar goed ook want het gaspatroon dat hij vandaag gebruikt, lijkt er weinig zin in te hebben. Met wat prutsen hebben we zo’n 80% druk op de band. Dus toch maar wat napompen. Eigenlijk niet zo gek, want ik had pas een lekke band en 2 patronen opgerookt en kon toen alleen nog naar huis bellen…. Bleek de nieuwe band die ik er in deed ook lek te zijn, wie rekent daar nou op.
Al met al geen record pitstop maar het is lekker weer en iedereen kan even uitrusten.
Bij de Meerberg moeten we weer rechtdoor zoals we ook vertrokken. Maar nu staat er een bordje dat de weg versperd is. Wat overdreven denk ik want vanochtend was er niks te zien. Wat blijkt: De Ronde van Terheijden is vandaag. Als we beloven meteen weer rechtsaf te slaan naar de May mogen we er door. Komt echter net het peloton er aan dus even opletten. Langs de Munnikenhof gaan we met wind lekker van achteren naar Made.
Door al het omrijden staat er toch 80 kilometer op de teller. Maar Marielle ziet er nog fit uit en ze kan een half uur na thuiskomt in ieder geval nog een berichtje typen: “Bedankt voor verjaardagscadeautje” schrijft ze over de rit. Blijkbaar hebben we haar niet te ver uitgeput en kan ze lekker in de tuin haar verjaardag vieren.

Ad

Fietsje klaar, bandjes op spanning, reepje en banaantje achter in shirtje en helmpje op.
En weer op naar de May. Fietsen geblazen. Afgelopen week een beetje rustig aan gedaan.
En nu met ons trim groepje een lekker rondje Dinteloord rijden.
Mr. Garmin himself als leider en Pantzerwagen Antoon op kop van ons groepje.
Deze ochtend waren mij met 7 mannen en Marielle die zich een mooi strak pakske van de WTC had laten aanmeten. En dat door kledingman Flip.
Onder mooie weersomstandigheden ging het in een (voor onze begrippen) mooi tempo via
Wagenberg en Zevenbergen door de polder richting Hazeldonk.
Daarna over het bruggetje naar Standaardbuiten waar wij op initiatief van Rene een stukje van de geplande route afweken omdat we daar met een beter wegdek te maken hadden.
En dat was zo. Hier ging het een stukje langs de Dintel naar Dinteloord. Mooie omgeving hoor.
In Dinteloord aangekomen na de goede route weer opgepakt te hebben was er een wegversperring. Wat nu? Er kwam een vrouwke aangelopen die wel wist hoe wij het beste konden rijden om via een ander weggetje weer terug te komen op de goede route. Wim had mevrouw vriendelijk bedankt en had haar beloofd een bloemeke op te sturen. Ik zei nog tegen Wim doe dat maar niet want je weet niet waar je uitkomt.
En inderdaad, het was een pad waar je nog niet een boer met een strontkar getrokken door
twee Friese volbloeden over heen zou sturen. Maar wij dus wel. Gaten en kuilen, hotsen en botsen, de wegen van Parijs Roubaix zijn er wielerbaantjes bij vergeleken.
En dat over 2 kilometer. Man man man toch. Wat een gruwel zo op de zondagmorgen.
Iets verderop zag ik nog een vrouwke achter een boom staan. Het zou toch niet….. Nee natuurlijk niet. Die was al lang weer thuis waar ze rollebollend met haar man achter de sofa lag te schuddebuiken van het lachen om die sukkelaars uit de May. Blij dat we geen stukken hadden en geen smidse in de buurt.
Maar we zaten wel weer op de juiste weg. En daar gaat het om.
Op weg naar Willemstad. En dat via Anthoniegorzen. Daarom kent Antoon de weg hier zo goed. Ik kom hier vaak zegt hij. Dat moet ook wel. Stukje door het altijd mooie Willemstad om daarna de dijk van de Tonnekreek naar Noordschans aan te houden.
Het was intussen lekker op temperatuur gekomen en dat doet de mens goed.
Mooi weertje om gezellig te fietsen en bij te kletsen.
Via een ommetje na Noordschans kwamen wij aan in de Klundert.
En hier was een stop gepland. Piet en ik hadden hier afgelopen week een prima koffie adres gevonden met heerlijk appelgebak. En Gerard K. wou ons trakteren op koffie met gebak. En dat alles bij gastvrij Het Tolhuis.
Dit adres is gewoon een aanrader. Horeca zoals het moet. Aandacht voor de klant, gastvrij
en nette prijzen. Waar voor je geld. En…… een supermooi terras.
Wim vertelde nog wat anekdotes uit een ver verleden waar nog hartelijk om gelachen werd. Daarna was het tijd om het laatste stuk naar huis te rijden. En dat ging via de bekende weg terug naar Zevenbergen, Langeweg, Wagenberg en dan de May.
Was weer een top ochtend.
Gerard Koops nog naar huis gebracht in den Berg en daarna zelf Oosterhout weer opgezocht.
Marielle, Gerard, Piet, Rene, Antoon, Wim, Andre bedankt voor de leuke ochtend en rit.

Met vriendelijke  groet,
De Pakhaas.

Het was een bijzonder druk weekend, vrijdagochtend liep de wekker al om half 6 af.
Rond 8 uur stonden we met 13 WTC’ers in Elburg in een grote feesttent te genieten van een heerlijk schippersontbijt met champagne! Rond half 10 mochten we aan boord van onze “botter” om even later de haven van Elburg uit te varen richting het Veluwemeer. Intussen waren wij als ervaren zeelieden goed bezig. Erno had het roer overgenomen en Marino hees de zeilen, en ik hield de voorraad drank koud.

De “botterrace ” kon beginnen, een prachtig gezicht die grote zeilschepen, iedereen was daar echt aan het genieten. Een stuk of 50 boten namen deel aan deze wedstrijd, onze sponsor Vema Crane, Rob van Oorschot had 2 boten in de race. De ene met “sportmensen” de andere met Spaanse gasten van Rob en Frans.
Na een harde wedstrijd was de helft zeeziek, of dat nu kwam door het wilde water, de hoge golven, of door de drank, zal voor altijd een vraag blijven.
Rond 4 uur kwamen we de haven van Elburg weer in varen, wederom een prachtig gezicht. Nog een paar drankjes om dan naar de prijsuitreiking te gaan. Spannend of wij of de andere boot van Rob gewonnen had.
Helaas, wij waren als 16e over de finish gekomen, de “Spaanse boot” rook steeds de overwinning, maar met de haven in zicht werden ze nipt voorbij gestoken.
Mocht allemaal de pret niet drukken, Rob en Frans namen ons ook nog mee uit eten om de dag mooi af te sluiten.
Iedereen had genoten van een bijzondere dag, en zeker voor herhaling vatbaar!
Bedankt Rob!
Tegen 11 uur waren we weer thuis, maar ook zaterdagochtend had ik met Gerard een afspraak met 2 mannen om Den Hout – Den Hout te verkennen voor 2 team captains.
Het was een pittig rondje met een bijzonder vervelend windje. Veel tijd om uit te rusten werd mij niet gegund, de kleinkinderen stonden opa al op te wachten, maar dat hoort er ook bij en ook dat is genieten.
Tegen achten was de rust weer gekeerd en kon ik met de beentjes omhoog.

Zondag stond er weer een clubrit op het programma, aangezien ik in het opkomst klassement gelijk sta met ons Jantje, kan ik het niet veroorloven een rit te missen.
De accu was weer een klein beetje opgeladen.
Samen met Leo kwamen we bij het oude-gemeentehuis aan.
Volop volk, ook Maurice en Willem die hun tourke naar Den Hout nog een keertje wilde verkennen. John en gastrenner Jordi gingen voor de volle 120 +. Wij zouden ze tot op de grens bij Ulicoten begeleiden. Via Baarle-Nassau fietsten we over een voor mij nieuw viaduct naar Alphen, stukske Bels lijntje om dan via de meer bekende wegen achter Chaam naar Gilze te fietsen. Bij mij was intussen het tankje wel leeg, dan zit er niets anders op dan volgen en of ze dan over Molenschot, Traaie of Dongen fietsen, het zal wel.
Tegen half 12 konden de raceschoentjes uit, helmpie af en heerlijk ontspannen van een druk weekend. Het valt nog niet mee als pensionado om je te vervelen!

a.s. Zondag staat de tourtocht Den Hout – Den Hout – Den Hout op het programma
voor diegene die hebben ingeschreven ( stuk of 30). Ook daar hopen wij wederom een mooie dag van te maken.

Groeten,

Pierre de boulanger

Koude ochtenden in de nazomer geven altijd reden tot twijfel over de kledingkeuze.
Zo ook deze ochtend. Rond 07.30 uur gaf het kwik 9 graden aan, maar met de verwachting dat het snel warm zou gaan worden, blijft het toch altijd een beetje schipperen. Voor mij werden het dus armstukken….

Eenmaal buiten scheen de zon toch al behoorlijk en was het prachtig weer, dit vond ook zijn weerspiegeling in de opkomst bij het oude gemeentehuis. Ik heb de koppen niet geteld, maar de hoop dat de sport-groep flink wat kleppers zou bevatten, was op z’n minst gerechtvaardigd. Maar helaas, ik had het fout. De ene na de andere potentiële sporter viel af en uiteindelijk bleven we met 5 kleppers over, te weten; Johan, Ad, Flip, Peter en ikzelf.

“Nou ja”, dacht ik, “dan hebben we in ieder geval nog een groepje met tot op het bot gemotiveerde en fanatieke renners !” Maar ook dit had ik fout ingeschat, want voordat we wegreden, had iedereen al een reden genoemd om niet te snel en niet te ver weg te gaan. Flip was verkouden, Johan had al te veel gemountainbiket, Peter wilde geen kopwerk verrichten en ik was wat onzeker over mijn fysieke gesteldheid. Alleen Ad hoorde ik niet.
Hij vond alles goed en had er zin in.

Vandaag zou ik de route leiden en ik had al wel door dat ik nog niet te hard moest roepen waar we heen gingen. Pas toen we bij Den Deel reden, durfde ik openlijk te zeggen dat we een rondje van 106 km. gingen rijden, want dan is er geen weg meer terug. Dit werd Johan ook pijnlijk duidelijk toen hij dit hoorde. “Ik wil hier helemaal niet rijden, ik zit in de verkeerde groep” was zijn commentaar.
Eenmaal ‘en route’ bleek alles toch wel mee te vallen. Lekker het zonnetje in de rug en met een rustig gangetje was het zo slecht nog niet. Bij de Driehoefijzers haalden we de trimgroep in en al pratende kwamen we wat later Zevenbergen voorbij gereden…
“Al pratende”? lees ik dit nu goed? In de sportgroep wordt toch niet gepraat?
Ja toch wel hoor, af en toe moet hier ook ruimte voor zijn, maar niet te lang….

Voorbij Zevenbergen werd dus de gaskraan wat verder opengedraaid en veranderde het geluid van pratende mannen in het geluid van hijgende mannen met druppels zweet aan de neuzen welke alleen nog maar de wielercommando’s “links, rechts, voor en tegen” konden schreeuwen.

Na Zevenbergen werd de weg vervolgd naar Oudenbosch, Kruisland, Wouw en Bergen op Zoom. Na Bergen op Zoom kregen we de wind in onze rug en schoot het flink op.  Bij Essen moesten we onze route wat aanpassen vanwege de zondagsmarkt aldaar, maar al snel zaten we weer op de geplande route richting Schijf. De markt in Essen was overigens niet de eerste markt waardoor we onze route moesten aanpassen. Ook in Kruisland was dit  het geval.

Onderweg bleek dat we niet de enige op de fiets waren, hordes wielergroepen zijn we tegen gekomen. Ik vind het  altijd mooi om te zien hoe populair wielrennen is en hoe divers de personen zijn die deze sport beoefenen. Jong, oud, dik, dun, je ziet van alles rijden.

Rond Etten-Leur werden onze beentjes toch al wel wat vermoeid en ging het tempo naar beneden. Zodra dit gebeurt, hoor je eigenlijk binnen enkele seconden het gepraat al weer terugkomen. De geluiden waren nu gelukkig anders, er werd niet meer geklaagd, maar men was als vanouds weer enthousiast over het weer, de rit, de route en de afstand.
Fijn om te horen, ik heb ook genoten.
Het was weer een sportwaardige rit!

Aankomst Made: 11.40 uur.

Thijs

Alweer 30 man aan het gemeentehuis. Wat een opkomst. En wat een weertje.
Beetje fris, af en toe zon en droog. Wat moet een fietser nog meer?
Piet had weer voor een mooi rondje gezorgd voor de trimgroep. Het zou ons richting
de Hoekse Waard voeren, is weer eens wat anders.
Ik moet zeggen dat het een gebied is waar ik nauwelijks de weg ken, maar mijn Garmin
wel. En dat zonder blikken of blozen.
Onze eigen Tony (Antoon) Martin zette zich gelijk op kop om daar vandaag niet meer af
te komen. Gewoon een klasbak.
Met de wind op kop ging het naar Lage Zwaluwe om even later de Moerdijkbrug
over te steken. Even verderop de Kiltunnel doorgefietst. Hier moest ik toch wat meters
prijsgeven door het geweld op kop van de groep. Maar in de afzink kon ik het weer goed maken. Vervolgens trokken wij door het mooie natuurgebied tussen Mookhoek en Strijensas. Dat is gewoon genieten.
We kwamen ook nog voor een gesloten hek te staan maar ook daarvoor had Piet natuurlijk een oplossing. Gewoon een ommetje gemaakt en in no time terug op de route.
Vandaag deden ook Johan, Piet en Rene een flinke duit in het zakske om Antoon
te steunen bij het kopwerk. Goed bezig mannen!!!!
Na de lus door de Hoekse Waard terug via de andere kant van de Kiltunnel.
Daarna via de Tweede Tol nog een stukje van de Biesboschroute meegepakt om
even later weer de Moerdijkbrug over te fietsen.
Via het Hoekske, Zevenbergsche Hoek en de voormalige Drie Hoefijzers ging het via Wagenberg terug naar de May.
Weer een mooie rit onder de bezielende leiding van Mr Garmin himself.
Bedankt Piet en alle fietsers voor de gezellige ochtend.
En Gerard nog een dikke vette proficiat met je 35e verjaardag klepper.
Pak er alsnog eentje op jouw gezondheid. Proost!!!!!

De Pakhaas.

Het was op deze zondagochtend wat frisjes, ik zag al veel armstukken, weer een drukte van belang!
Ondanks dat onze voorzitter Ad met Anneke er een weekend op uit zijn getrokken, dat Frans in zijn favoriete vakantieland zijn kilometers maakte en Maurice, Willem en Sandra waren aan het genieten van “Vlaanderen mooiste”,  stonden er bijna 30 leden klaar voor hun rondje.
Piet was de eerste die zijn trimploeg, bestaand uit 9 mannen, op sleep nam richting de Hoeksewaard. Een mooi clubke en een prima leider!
Hierna bleven de sport- en de tourgroep nog staan. Ik had voor de tour een rond je naar het noorden in gedachte. Die had ik ook aan de gps lezers doorgestuurd. Thijs had het plan om met de sport een rondje “Markiezen” te fietsen, het groepke voor Thijs was wel erg klein deze keer. In goed overleg,deden alle partijen wat water bij de wijn en gingen we gezamenlijk op pad, niet naar de “Markiezen” en niet naar het noorden.
We kwamen overeen om het rondje van vorige week nogmaals te fietsen, dus een kwestie van plakken en kopiëren.

Met dit verschil dat we niet gezongen hebben voor Gerard, terwijl er toch ene Gerard de dag ervoor zijn verjaardag gevierd had. Nog gefeliciteerd Bergse Gerard!
De hoofdrolspelers waren vandaag ook iets anders samengesteld; nu waren Flip, Thijs, Peter V, Johan, Ad, Marino, Sharelle, Rachel, Erik, Tim, Colin en Kees van de partij.
De andere 6 waren er vorige week ook bij, voor mij een makkie met zoveel route kennis in de groep.
Het gedeelte tot Oudenbosch kwam vrijwel overeen met de wegen die ook Thijs in zijn hoofd had zitten. Nog mooier was het dat we bij Oudenbosch bij een groep aanpikten genaamd “TC de Markies” . Even googlen naar die club, die ook hun verslagen snel op hun site plaatsten. Die mannen fietsten een toertocht waarvan wij ook een heel stuk de pijlen konden volgen maar bij Kuivezand misten zij de afslag door “Jantjes, tunneltje”. Zij waren de route kwijt en wij genoten van de duidelijke pijlen tot voorbij Roosendaal! De pijlen verwezen ons ook over de Langedijksestraat, zodat het rondje nog mooier werd!
Daarna was het appeltje, eitje richting Schijf en Etten-Leur en weer stuurden de kopmannen de groep over de verschrikkelijke Schuivenoordseweg naar het nog drukkere Traaie. We moesten ons daar door het verkeer en de mensenmassa wringen om het Munnikenhof op te kunnen draaien. Volgende keer toch rechtdoor, hoor.
Weer brachten ze Leo en mij netjes naar Den Hout om nog lekker van de zondagsrust te genieten!

Tot volgende week zondag,
groet Pierre Boulanger.

De vakanties zijn voor de meesten voorbij. Iedereen weer naar school en aan het werk. De dagelijkse gang zit er snel in, daar horen ook de tochten op zaterdag- of zondagochtend met WTC Made bij. Elke week een verrassing van, waar gaan we vandaag weer naar toe dat, is het leuke van ons clubke.
Voordat we konden vertrekken, zongen we allemaal uit volle borst het “lang zal tie leven” voor Geraldinho, mooier kan je verjaardag niet beginnen.

Vandaag had ik een rondje richting Roosendaal rondgestuurd naar enkele leden voor in hun GPS. Omstreeks half negen ging ik dan op pad met 10 man en een jongedame, richting Zevenbergen.
Houtse Gerard neemt, zoals vaak, de eerste kilometers voor zijn rekening in een straf tempo. Bij Zevenbergschehoek staken ook Maurice, Willem en Hans hun neus aan het venster.
Via Zevenbergen ging het over de fietsbrug de Goudbloemsedijk op, bij Standdaarbuiten het brugje over de polder in fietsten we deze keer niet naar Stuivezand maar naar buurtschap Kuivezand. Daar is ons Jantje wel bekend en riep dan ook hard “dur ut tunneltje”. Voor iedereen niet hard genoeg blijkbaar, ge mot het maar weten!
Daar in Kuivezand moest er uitgeweken worden voor een overstekend egeltje. Deze week had Gerard van Oerle nog een incident met een voorbijvliegend eekhoorntje in de buurt van Lage Mierden. Dus pas op voor overstekend wild!

Het tempo zat er goed in met lange kopbeurten van steeds enkele straffe mannen, de rest genoot van de omgeving. Ook vandaag gingen we weer niet op de koffie bij de zus van Anneke in “de Zeg”. Dan maar de A58 over richting het Hoekske aan de rand van Roosendaal. Hier kreeg ik de tip dat we ook rechtdoor door de Langedijksestraat konden fietsen, voor een volgende keer Anneke!
Nu hadden we aan de rand van Roosendaal enkele hinderlijke verkeersremmers liggen, gelukkig maar een klein stukske, de volgende keer gaat ie over de Langedijksestraat.
In de Nederheide genoten we van de geur van afrikaantjes en nog verschillende andere blommekes. Bij Jagersrust gingen we vandaag ook al niet op de koffie, in vroegere tijden was dit onze koffiestop tijdens de West-Brabant tocht, nu vol gas er voorbij op weg naar Schijf.
In Schijf was het rustig, heel Schijf was op weg naar het bloemencorso in Zundert om hun prachtige wagen te showen!
Zundert moesten we vandaag zien te omzeilen. Toch nog een kleine hindernis op de Zundertseweg, daar hadden ze het fietspad aan de rechtse kant geblokkeerd.
Via de Heikant, Klappenberg en de Zandspui kwam Etten-Leur in zicht, Peter Bas had zijn banaantje nog in de achterzak zitten. Hij vond het nu wel tijd om die naar binnen te werken, goed idee vond ik, dus ook mijn banaantje moest er aan geloven. Nog wat brandstof voor de laatste 25 km.
Bij d’n Elsakker zwaaiden we nog naar jarige Gerard en zijn koffie maatjes. Wij lieten ons vandaag niet verleiden, we waren immers bijna thuis.
Helaas gingen de koptrekkers niet naar de Drie Hoefijzers maar sloegen rechtsaf over de Schuivenoordse weg naar het drukke Traaie. Of was het dat ze de koffie thuis al roken, we zagen plots 3 mannen wegrijden die we deze ochtend nog niet gezien hadden.
Via het Munnikenhof werden Gerard, Leo en ondergetekende netjes door onze fietsmaatjes thuis gebracht. Waarvoor natuurlijk onze dank, we hadden weer genoten van een heerlijk fietsrondje, zonder stoplichten en door maar 3 durpkes!

Tot volgende week zondag!

Groet, Pierre Boulanger.

Hoewel een stuk koeler dan zaterdag, is het vandaag nog een prima fietstemperatuur. Korte broek en korte mouwen dus. Hoewel ik bij de start wat mouwtjes zag en de “jarige Job” Gerard Veekens met zijn windstopper aan zie zitten. Zal de leeftijd zijn. De groep zingt nog een “Lang zal tie leven” voor Gerard en dan gaan de drie pelotons huns weegs.
Wij blijken met zes Sportievelingen te zijn. De bekende koppen  en ik zie tot mijn genoegen dat Johan van Helmond deze keer met ons mee gaat.
Flip is “de vrijwilliger” die ik voorstel om te leiden. Ik dacht aan Oud Beijerland, maar dat is volgens Flip veel verder dan de aangekondigde 90 kilometer dus het wordt “Afgedamde Maas”. Ik heb vandaag als tactiek om eens wat aan warming up te doen. Dus blijf ik lekker bij Thijs in zijn wiel en als Martien overneemt, laat ik dat ook lekker gebeuren. Toch zijn we zo aan de Amerdijk, ze hebben mijn hulp helemaal niet nodig. Dan moeten de spieren maar goed opgewarmd zijn. Johan die graag wat rustig start, heeft zo zijn twijfels over wat hij op zijn tellertje ziet. De Moerdijkbrug over en de Kiltunnel door. In ’s Gravendeel staan allerlei borden voor omleidingen in verband met een evenement maar dat was gisteren of vanmiddag blijkbaar, want we kunnen er gewoon door.
We rijden door richting Maasdam en dan naar Sint Antoniepolder. Daar moet ik denken aan de klassieker “Oerend hard” waarin “de hoender “ aan de kant stuiven, want er zitten een stel jonge ganzen op de weg waar Peter Verhagen en Thijs tussen door knallen en die dan toch ook maar aan de kant stuiven. Dat loopt goed af, want als je zo’n beest voor je wiel krijgt, blijf je niet overend denk ik.
We draaien lekker om beurten op de kop en schieten dus lekker op.
Net voor Numansdorp halen we een groep in die behoorlijk doortrapt.
Ze sluiten bij ons aan. Eentje komt voorin tussen ons rijden, hij verstoort alleen maar ons tempo en als hij ook nog eens tuft zonder rekening te houden met de wind en Thijs vol treft, krijgt hij van Thijs te verstaan dat hij beter wat af kan zakken.
We rijden de bruggen bij Willemstad op. Die bruggen blijven meestal onopgemerkt maar zo niet vandaag, want de eerste brug die we tegen komen staat open en zo ook de tweede.
Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Gelukkig zien we beiden al zakken als we aankomen en hoeven we niet lang te wachten. We gaan weer proberen het tempo te pakken.
Een paar jongens sluiten vlot aan , maar dat is niet vreemd want ze zijn van de Metec wielerploeg. Ze laten ons maar doen en slaan af zonder een meter kop gedaan te hebben (gelukkig wellicht).

Nu krijgen we wind mee, langs Oudemolen richting Klundert en dan industrieterrein Moerdijk. Dan valt het mij op dat Thijs er wat minder aan trekt en snel van kop gaat.
Hij blijkt ook maar een mens te zijn, hij meldt aan Flip dat hij “slechte benen” heeft. En het is een bekend gegeven: “als je slecht bent dan rijd je lek”. Dat gebeurt dan ook bij Zevenbergsche Hoek. Ik haal zijn band er af en vind gelukkig meteen het steentje dat de boosdoener is. Thijs heeft zijn nieuwe band en probeert er met zijn mond een beetje lucht in te blazen. Zonder succes en dat is opvallend voor een trompettist natuurlijk. Zou hij dan echt moe zijn? Als de band weer vol is, kunnen we de laatste 9 kilometers afleggen.
Op Strava zie ik naderhand dat er dan nog wat PR’s sneuvelen maar toch zit ik nu een beetje “te harken”. De pitstop heeft me, ondanks dat hij kort was, geen goed gedaan, terwijl Thijs er blijkbaar door hersteld is want hij pakt weer een paar stevige beurten moeten Flip en ik concluderen. Dat is toch het 20 jaar leeftijdsverschil waarschijnlijk.
Via Helkant rijden we de May weer op.
Ik zie Anneke ook net de Lignestraat indraaien dus we rijden mooi samen de oprit op.
Het weer is beter dan verwacht, dus lekker in de tuin een bakje koffie op de gezondheid van Gerard Veekens genomen. Zonder appelgebak, maar we zien op onze Fitbit beiden dat we niet al te veel calorieën verbrand hebben deze ochtend, dus dan is het ook niet echt nodig voor het herstel (maar het zag er wel lekker uit op de foto’s).
Volgende week sla ik een weekje over maar vandaag waren Colin en Frans er niet dus mijn afwezigheid zal dan zonder gevolgen zijn voor het klassement.

Ad

Even na zessen word ik wakker en hoor de regen tegen het raam.
Shit, het zal toch niet?
Gelukkig regent het niet lang, maar ik ben wakker en ga uiteindelijk tegen half 8 naar beneden. Boterhammetje met pindakaas gemaakt, de fiets buiten zetten, bandjes op spanning. Als ik daar van terugkom, rammelt de ringtone van Whatsapp …tadum, …tadum, …tadum. Oh ja, Gerard is vandaag jarig.
Tegen half 9 staan bij het oude gemeentehuis 3 groepen klaar voor de zondagochtendrit. Vertrekken voordat er gezongen is voor Gerard kan natuurlijk niet en uit volle borst klinkt het hiep hiep hoera! Of de gasten van ‘t Trefpunt daar zo blij mee zijn…
Dan vertrekt de trimploeg met z’n negenen voor een rondje Stampersgat. Bij de watertoren gaan we rechtsaf de polder in. Direct komt de sportploeg ons voorbij en verdwijnt spoedig uit het zicht. Bij de dijk aan de Amer gaat het linksaf richting Lage Zwaluwe. Hier hebben we de wind op kop; het is stevig doortrappen maar evengoed wel te doen.
Onder de Moerdijkbrug door zijn we al snel in Moerdijk. Dan gaan we dwars over het industrieterrein. Ook hier weer wind tegen, maar we zijn bijna in Klundert en dan zou het allemaal zo’n beetje voor de wind moeten gaan. De kop wordt gewisseld en na Klundert volgt Zwingelspaan en Oude Molen. Ik kom hier niet vaak en dus is het soms even op de borden kijken waar we ongeveer ergens zijn. Dan, in de buurt van Stampersgat een herkenningspunt en even later doemt de koepel van de Basiliek van Oudenbosch op.
Bij Standdaarbuiten volgen we de Mark en komen zo in Zevenbergen aan. Over de brug bij Zwartenberg en op naar de molen bij Etten-Leur.
Gerard had hier een kopje koffie bedacht, maar de molenaar heeft er pas zin in na 11 uur. We wachten geen half uur en rijden toch maar door. Een stukje – door mij aangegeven – alternatieve route volgt over de Haagsedijk; een mooi fietspaadje langs het water richting de Mark. De meer ervaren renners hoor ik nu zeggen dat ze dit stukje nog nooit gereden hebben. Meestal is het andersom en kom ik op plekken waar ik nooit ben geweest.
We rijden een stukje parallel aan de Mark en leggen dan aan bij de Elsakker. Die is wel gewoon open en we zijn zeker niet de enigen die aan de koffie gaan. Gerard trakteert op koffie met appelgebak en uiteraard slagroom.
Na de koffie voelt het gewoon even koud aan maar gelukkig is het niet ver meer. We rijden langs de N285 en bij Wagenberg zwaai ik af. Weer een mooie rit met gezellige kleppers.

Rene