Als ik buiten stap, regent het minimaal, buienradar geeft iets meer regen tot ongeveer half 10. Ik zet de fiets buiten voor de seizoensafsluiter van 2020. Ik twijfel of ik een regenjack aan zal trekken want dat wordt dan de vierde laag over zomerondershirt, WTC-wintershirt, en leiderstrui (…uiteraard).
Dan krijg ik een app-je van Ruud; “Gaan we koffie drinken in Willemstad?”.
Ik app terug dat koffie altijd een goed idee is.
“Doe je regenjack maar aan”, zegt Elsbeth, want het regent weer harder nu. “Volgens buienradar wordt het minder”, antwoord ik.
Melissa appt; “Gaan we echt 70km rijden met dit weer?”. Ik beloof haar dat het droger wordt en dat we het sowieso een stuk rustiger aandoen dan vorige week. Ik krijg een duimpje omhoog terug en een “Tot zo dan!”.
Op weg naar het Oude Gemeentehuis wordt de regen voorlopig nog niet minder; het plein is ook nog leeg als ik aankom. Oh nee, …toch niet; Petra zit te schuilen in de auto.
Al snel volgen er meer renners die net zo gek zijn als ik. Voor de Trim/Tour tel ik 5 renners; Ruud, Melissa, Piet, Bert en ik. Iets over negen uur gaan we op pad, uitgezwaaid door hoffotograaf Peter Broeders.

We vertrekken met, nog steeds flinke regen, richting het westen en bij de watertoren gaan we rechtsaf. Samen met Piet op kop hoor ik achter me toch ineens wat stemmen die ik nog niet gehoord heb in de Trim/Tour. Blijkbaar heeft de tourgroep zich bij ons genesteld. Ik weet dat zij het eerste gedeelte van de rit over dezelfde wegen rijden als wij op hun rit richting Dinteloord. We hebben wind tegen en het regent flink, dus misschien dat ze daarom lekker in ons wiel bleven hangen ;-). De regen wordt alleen maar heftiger als we de polder inrijden richting Zevenbergschen-Hoek. Inmiddels hebben mijn overschoenen het gevecht met de regen al verloren en voel ik hoe mijn sokken nat worden. Die van Kevin hielden het iets langer vol, begrijp ik; dat belooft wat. Dan, met een wat optimistische blik zien we toch wat lichtere delen in de bewolking boven Zevenbergen. We houden goede hoop als we voorbij Zevenbergschen-Hoek over een kasseienstrook naar Zevenbergen rijden. Dat levert wel wat klachten op, maar ik vind het nu wel passen. Volgende week is de Ronde van Vlaanderen en die renners piepen ook niet over een kasseienstrook meer of minder. Bovendien ligt er hier een flinke klinkerstrook naast.

Na Zevenbergen wordt de regen inderdaad minder en op industrieterrein Moerdijk komt Kevin Piet aflossen op de kop. We rijden door Klundert naar de dijk die ons naar Willemstad zal brengen. Ik word afgelost door Maurice en in hun wiel is het lekker touren. In Willemstad aangekomen rijden we een stukkie verkeerd en dubben we even over de koffie. Met een opdrogend wielertenue is het misschien niet zo’n heel erg goed idee om aan de koffie te gaan. In ieder geval kunnen de regenjacks nu wel uit. Soms komt de zon er zelfs door. We besluiten toch maar om de kortste weg naar huis te gaan. We rijden door en het peloton zucht en piept als de kop (Kevin en ik) niet de afslag neemt die zij graag willen. De route is nl. over Fijnaart en dus moeten we nog een klein ommetje maken om daar te komen. “Daar op het einde linksaf”, zeg ik tegen Kevin. Kevin verstaat me denk ik niet goed; “…rechtsaf?!?!”. Ik lach en daag hem uit; “Dat durf je nu niet te roepen?”. Even later slaan we netjes linksaf en nu met de wind mee rijden we door de Fendert en vanaf hier is het wel de kortste weg terug naar huis. We pakken nog wat nieuwe kilometers, althans voor mij, langs de A59 bij Noordhoek en dan doemt Zevenbergen alweer op. Enkele weken terug moesten we hier nog klunen, maar nu ligt er prachtig nieuw asfalt op de Huizersdijk naar Zevenbergen. De langeweg langs Langeweg hangen we lekker in het wiel van de Tourrijders en bij het viaduct over de A16 doet Ruud een ultieme poging om zijn vooruitgang te laten zien in het klimmen. Echter Kevin komt hem met zo’n vaart voorbij dat het lijkt alsof Ruud en ik stil staan. Even later volgen Anneke en Hans. Hier ligt dus nog wat training voor ons. De volgende halte is Wagenberg en dan de May.

Het klassement is gereden, de leiderstrui is binnen. Het was een strijd tot aan de laatste rit in dit bizarre seizoen. Een compleet andere top 3. Da’s goed voor de sport 🙂
Bij Wagenberg laat ik me wat afzakken en neem de felicitaties van de groep in ontvangst. Hartelijk dank, het is me een waar genoegen om samen met jullie te rijden.
Thuis check ik even of de Sportploeg nu wel een fatsoenlijke ronde heeft gereden!
…pfff watjes!

In ieder geval tot volgend seizoen of misschien op een mooie weekenddag tijdens de winter.

Rene

Na mijn fietsongeluk in Frankrijk, 8 weken geleden, eindelijk weer eens op de fiets!
Om er weer in te komen, had ik me aangesloten bij de Trimgroep die een mooi ritje van
50 km (rondje kleine Slingerdreef) op de planning hadden staan. Bij aankomst op de verzamelplek zijn we vertrokken met Petra, Peter K., Leo S., Wim R., Johan S. en uiteraard ondergetekende. Het was een gezellige tocht met een gemiddelde van 23,9 km, temperatuur van 11 graden en 56 km op de teller.

Er is genoeg regen gevallen onderweg, maar gelukkig liet de zon zich ook af en toe zien.
Dit is natuurlijk goed voor de regenpunten.
We hebben nog een tussenstop gemaakt bij Bos & Co (voorheen Seterse Hoeve) om even bij te kletsen en te genieten van warme koffie met appeltaart en uiteraard met slagroom! Van te voren natuurlijk even gebeld of we met 6 personen welkom waren, want in deze tijd is iets spontaans toch wat lastiger. Gelukkig voor ons mochten we aanschuiven op het verwarmde terras. Peter Kuijpers schoof ook nog aan, die had wel zin een bakje koffie!

De conditie na 8 weken niet fietsen was ver te zoeken, de benen wilde niet echt en toen ook mijn beenwarmers en broek afzakten, wist ik dat ik nog heel wat kilometers moet maken om weer op mijn niveau uit te komen. Gelukkig zijn daar mijn mede-fietsers om te helpen, ook met het weer aankleden!! Bedankt Peter voor het weer rechttrekken van mijn broek!!

Het was een lekker tochtje om er weer een beetje in te komen, met de groep afgesproken om dit te blijven doen zolang als het weer het toelaat.

Fijne zondag iedereen!!

Groetjes,

Erno Haanskorf

De laatste tocht van 2020 staat vandaag al weer op het programma.

De dag dat we normaal uiteindelijk eindigen met snert en uitreiking van de opkomstprijzen. Maar dit jaar is alles anders.
Eerst maar eens kijken of onze leider René er überhaupt is vandaag, want de weersvoorspellingen zijn niet best zie ik op de verschillende weer-sites. En ze zijn ook nog eens heel verschillend per site. In de loop der jaren heb ik het meeste vertrouwen in Buienradar. Dus die geloof ik deze morgen maar even. Ondanks westenwind moeten we zo snel mogelijk een stuk naar het oosten zien te komen en dan noord en weer zuid om wind opzij te hebben.
Zoiets:

Ik zet spatbordjes op onze fietsen, pomp de banden niet te hard op om minder snel op een steentje lek te rijden en doe mijn regenjas voor het eerst dit jaar aan. Als Anneke en ik vertrekken, regent het best wel. Bij het Oude Gemeentehuis aangekomen, zie ik toch bijna twintig WTC-ers die staan te schuilen onder de bomen.
Mooiste van deze ochtend is dat Erno er weer bij is na zijn zomer-ongeval.
Ik tel voor de Sport 3 renners en voor de Tour een stuk of 4. Dus ik stel voor om samen te rijden en dan het rondje Uppel – Werkendam omdat het daar beter weer is. Hans van Bragt zegt dat dat niet kan, want hij heeft een route in zijn Garmin staan die de andere kant uit rijdt. Van Maurice gekregen, zegt hij en die weer van Peter Broeders (stuurt Peter die mannen expres de regen in nu hij zelf niet mee kan?). Ik zeg dat ze dat ding niet nodig hebben als ze gewoon met mensen meerijden die de weg daar kennen. Maar blijkbaar kan de knop bij de mannen niet om en zij gaan de geplande route rijden. Anneke durft daarna niet als enige Tourrenner met de Sport mee en gaat alsnog met de Tour mee. Omgekeerd zie ik echt niet zitten, ik houd niet van nattigheid als het te ontwijken is.

Dus vertrekken Thijs, John en ik met drieën in oostelijke richting. Het regent nog grote druppels want bij de oude Rabobank zit Thijs al te mopperen over zijn boordcomputer.
De Polar apparatuur heeft een heel gevoelig touchscreen blijkbaar, zo erg dat elke druppel voelt als een vinger en dus gaat hij steeds uit en dan moet hij hem weer aan moet zetten.
Ik stel voor dat hij hem ruilt met de Garmin van Kees Marijnissen….. die rijdt toch nooit als het regent . We rijden het dorp uit en ik zie zowaar al blauwe lucht in de verte. Al snel begint de zon te schijnen en er is nog maar hier en daar een druppel. Bij Raamsdonksveer vraag ik de mannen om even te stoppen. De regenjas kan uit. Terwijl ik dat doe, moet ik even achterom kijken want de laagstaande zon schijnt in mijn ogen en ik heb geen echte zonnebril op. Met de zon in de rug zie ik een mooie regenboog. Daar regent het flink dus, precies daar waar de anderen heen gereden zijn. Misschien ontdekken ze “De pot met goud” die onder de regenboog schijnt te staan. Wellicht ligt hij naast “Het nat pak” dat ze zeker gaan vinden.
John houdt zijn jackie nog even aan want denkt dat de regen nog terug kan komen. Ik niet, en bovendien is mijn ervaring dat hoe later je hem uit doet, hoe kouder het is. Nu ook wel even fris, maar het zonnetje en de rijwind zorgen dat dat maar even zo is.
Door de polder rijden we naar de Hanksebrug. Bij het opdraaien zien we een groepje net voor ons rijden. Mooie fietsen en flitsende kleding…. dat wekt bij Thijs bepaalde gevoelens op merk ik, die mannen moeten ingehaald worden en dan “er op en er over”. Dat lukt ook en ik kan gelukkig zelf ook mee. In Strava zie ik naderhand als bijvangst van het vernederen van die patsers (vindt Thijs) dat ik een nieuw PR rijd op de Peerenboom. Daardoor krijgt John het blijkbaar toch ook warm en bij Dussen trekt hij zijn jasje ook uit.
Schuin tegen de wind via Almkerk en Uppel naar Sleewijk waar we de dijk op gaan richting Werkendam. Om nog net iets meer kilometers te halen, rijden we door Werkendam en dan over het industrieterrein de Noordwaard Polder in. Thijs en John pakken de langere kopbeurten want die zijn jonger en sterker dan ik. En ze willen natuurlijk ook in dit verslag gemeld worden als “de kleppers van de club” deze zondagmorgen, bij deze.
Uiteindelijk rijden we in Raamsdonksveer vlak langs RVSA / Fluidor waar we zo graag weer hadden willen afsluiten. Richting de May nu, nog een stukje wind tegen, maar John gaat mee tot de rotonde Sluizenweg dus kan ik nog even wegkruipen. We zijn op tijd weer in Made, ik had aan Peter doorgegeven dat de Sport 70-90 km zou rijden (hij maakte daar in de aankondiging 90 van… tja dan durven de anderen niet mee natuurlijk). John komt op ruim 70 kilometer vandaag dus ik vind het goed. Nog even de fietsen afwassen, terwijl ik met het sopje de velgen doe, hoor ik een verdacht gesis en als ik goed kijk zie ik bubbeltjes op mijn achterband, lek. Dat brengen we er goed vanaf, beter thuis lek dan onderweg.
Als hij voor 7 maart 2021 geplakt is, ben ik weer op tijd voor het volgende wegseizoen.
Dat moet lukken.
Hopelijk dan weer een “normaal” jaar.

René van Mook is de glorieuze winnaar van het opkomstklassement 2020. Jammer dat de grote huldiging niet door heeft kunnen gaan. We hebben in Den Haag nog een uitzondering aangevraagd op het 30 binnen en 40 buiten maximum aantal. Maar Rutten en de Jonge vreesden voor de aanzuigende werking van zo’n huldiging. Het is te verwachten als iemand uit Wagenberg zo’n topprestatie levert, heel het dorp uit loopt. Dus dat ging niet door.

Maar we wachten even wat versoepelde maatregelen af zodat we op gepaste wijze René kunnen huldigen. En ook de anderen natuurlijk: Op plaats 2 is Bert Timmermans en op 3 Peter Korse. Heel mooi, allemaal renners die nog nooit op het WTC podium gestaan hebben.
Houdt je app berichten en e-mail in de gaten.
Zo gauw we op een veilige manier kunnen, gaan we iets organiseren.
Het draaiboek ligt al klaar!

Ad van Wesel

Vandaag, zondag 4 oktober,  hebben we echt herfstweer.
Anneke ziet voor de eerste keer dit jaar 2 druppels voorspeld op Weer-online.
Goed voor 12 regenpunten. Dat betekent toch wel dat we vooral goed weer gehad hebben in de ritten die we dit jaar afgewerkt hebben.

Goed ingepakt, maar ook weer niet te warm, melden we ons bij het Oude Gemeentehuis. Ruim  20 renners aan de start. Chapeau voor iedereen die ondanks de bui om kwart voor negen toch op de fiets gestapt is. Ik had verwachte dat Anneke en ik er alleen met René er zouden staan, want die laat zijn klassement niet in het water vallen, dat is duidelijk. Vrijdag had ik hem nog aangeraden om aan zijn gezondheid te denken met die kou en wind… , maar daar trapte hij niet in. Omdat ik niet veel mensen van Tour en Sport tel, stel ik voor om samen te rijden, de “TS” dus (of de “ST”?). Dan hebben we eens wat andere “buurt”. Omdat Thijs en John die bij de Trim stonden, dacht ik dat die daar mee mee gingen, maar als ze toch nog bij ons aansluiten, gaan we met 13 coureurs op pad. De weersvoorspelling belooft vanaf een uur of 11 veel wind en regen, dat hoeft nou ook weer niet tijdens een “afbouwtocht”, dus we besluiten dat we rond 11:00 uur terug willen zijn en kiezen voor Rondje ’t Zand. Tegen de wind naar het zuiden is wel pittig. Hoewel Thijs als hij zich op kop zet, daar weinig last van lijkt te hebben en heel onderweg niet van de frontlijn wijkt. De een na de ander rijdt een tijdje naast hem maar geeft het dan op. Bij Molenschot komt het bericht door dat Peter Broeders afgeslagen is. “Het ging niet”, gaf hij later in het interview na de etappe aan. Op eigen tempo zet hij toch nog 55 km op zijn tellertje.
Flip verdenkt Thijs er van dat hij expres door plassen rijdt om zijn wieltjesklevers aan te moedigen om ook op kop te komen, ook dit werkt niet, in ieder geval niet bij Flip.
Op grondgebied Gilze komt Corné op kop naast Thijs. Uit een doorgaans betrouwbare bron had ik al gehoord dat die ook lang op kop kan rijden, en dat blijkt zo te zijn. Ze blijven samen rijden tot helemaal op het eind. Flip en ik vinden het knap van Corné, maar vragen ons wel af of hij iets bijzonders in zijn bidon heeft. Het schuim komt met hele vlokken uit zijn achterste zien we.
Vanaf Dorst krijgen we echt wind in de rug. Er sluiten twee renners aan die tot de May bij ons blijven, eentje was de zoon van Wim de Vos (dacht Flip)……  Ikzelf zie die pas in Den Hout als we nog even doortrappen. Nieuw PR zelfs zie ik zelfs op Strava 49,9 km/uur over het laatste sprintstuk. Het begint wat harder door te regenen, dus het lijkt er op dat we net op tijd (of net te laat) thuis zullen zijn. Wel weer even de fietsen afspuiten, maar zelf niet echt nat en koud geworden. Prima toch, Ik heb dit jaar al zes duizend kilometers volgens Strava dus waarom risico op nat pak nemen om nog 10 kilometer extra te doen.
René dacht er met de TT groep blijkbaar anders over, die hebben die 10 extra kilometers wel gepakt, uitslovers!

Ad

Vandaag een echte herfstrit. Als ik mijn fiets buiten zet, is het nog droog maar kort daarna vallen de eerste druppels. Dan toch maar het regenjasje van de Decathlon aangetrokken en op pad. Als ik de May binnen rijd, rijden Antoon en Piet voor me. Zo te zien hebben ze hetzelfde tenue aan als ik, dus de keuze zal goed zijn voor de rit van vandaag. Als we met z’n drieen aankomen bij het oude gemeentehuis is er nog helemaal niemand. Gelukkig verandert dat snel en is de opkomst nog redelijk hoog gezien het weer.

Met z’n zessen vertrekken we uiteindelijk voor een rondje richting Meerseldreef.
Ik wil het saaie rechte stuk tussen Wagenberg en Zevenbregschen-Hoek vermijden, maar dan moeten we langs de Haagse Beemden. Voor we bij de Haagse Beemden zijn, hebben we eerst nog de polder tussen de May en Traaie. De wind pal op kop en is het Piet, die met wat elektrische hulp, samen met mij de kop neemt. Het tempo is hoog, eigenlijk te hoog want ik tik al tegen mijn maximale hartslag aan en we moeten dus nog 65km. Gelukkig ben ik niet de enige en Ruud roept of het wat minder kan. Vanaf Terheijden rijden we enigszins wat beschut tegen de wind en rijden we naar de Haagse Beemden.
De fietspaden zijn hier goed, er zijn echter nogal wat verkeerslichten. Piet heeft dat gedeelte wat aangepast en opeens kunnen we gewoon doorrijden want de verkeerslichten worden vermeden. Dat moet ik onthouden, op mijn winterrondje kom ik hier redelijk vaak, maar nog nooit deze route gereden.
We kunnen de Haagse Beemden bijna achter ons laten als Piet lek rijdt. Op zich geen probleem om een achterbandje te vervangen, maar de CO2-pompjes werken niet mee, …of het ventiel; daar zijn de meningen nog over verdeeld. Vier lege patronen tot gevolg en nog geen achterband op druk. “Rijden jullie maar door”, zegt Piet, “ik ga wel even bellen”. Ik vind dat altijd zo lullig. Bovendien zou het de tweede keer in 2 weken zijn dat we iemand achterlaten met een lekke band. Na wat aandringen van Piet rijden we met z’n vijven verder. Een dubbel gevoel bezorgt het mij; aan de ene kant is het samen uit, samen thuis, maar bij materiaalpech en op uitdrukkelijk verzoek van het “slachtoffer” kan de rest wel door. Het wordt een ander verhaal als iemand lichamelijk niet meer vooruit kan. Dan moet je erbij blijven. In ieder geval; het is nooit leuk.
We vervolgen onze weg langs het Liesbosch en door het durpie Effen. Nu nog de wind op kop in het stuk langs de Galderse Meren naar Meerseldreef en dan keren we, om voor de wind uit te rijden. Wat een heerlijk gevoel is dat dan toch.
Ondanks dat we nu voor de wind uit rijden, doen we het toch rustig aan. Bij mij is het beste er wel af en ook Melissa klaagt over slechte benen. Bij Rijen slaan we af en rijden dwars door Surea naar Dorst. Dan volgt alweer snel Oosterhout en Teteringen. Op het rechte stuk in de Teteringse bossen trekt Ruud er opeens vandoor. “Ja, dat moet soms even”, verklaart hij. We nemen de brug bij het pannenkoekenhuis en richting Den Hout gaat Ruud weer.
Ik bungel ergens achteraan, een beetje hersteld van de toch zware kilometers wind tegen. Ik schakel op en ga achter Ruud aan. Met de wind in de rug gaat het bijna als vanzelf en schiet de snelheid door de 40, …45, …50km/h; bij 50,8km/h is het op. Mwah… toch niet slecht!
Vanaf nu is het helemaal uitbollen en na een lange rit (met de lekke band meegerekend) zijn we terug op de May.

Nog 1 laatste rit volgende week en het seizoen 2020 zit er weer op.
Gelukkig maar, zou ik bijna zeggen. De rode leiderstrui verandert je zoals de Ring in Lord of the Rings. Ik heb me tijdens de rit van vandaag soms afgevraagd waar we mee bezig zijn? Wind en regen. Waar doen we het voor? Was ik thuis gebleven als ik niet in het rood had gereden? En ook de app-jes van de Wegkapiteins-appgroep lees ik nu opeens heel anders. Waar ik voorheen alleen bezorgdheid las, lees ik nu een aanval op de rode leiderstrui. Ik citeer: “Het gaat flink regenen, Rene. En het is koud. Zou je niet beter thuis blijven?“.
Ik ga geen namen noemen; da’s niet chique, maar de schrijver van dit bericht is niet zomaar iemand binnen WTC en bovendien kansloos voor een ereplaats in het opkomstklassement voor 2020. Dus, zeg het maar; bezorgdheid of…?

Rene