Voor de 2^e rit stonden 6 renners klaar in de trimgroep. Net toen we wilden wegrijden was Helene kwijt. Die bleek thuis snel nog even haar bandje op te pompen. Even later gingen we op pad. Bij de Amertakbrug passeerden we de tourgroep die met een lekke band stonden. John had een mooie route uitgezet richting Uppel. In een rustig tempo konden we genieten van het mooie weer en prachtige omgeving. Ook hadden we tijd genoeg om bij te kletsen. Via Werkendam gingen we weer richting huis. In de buurt van Hank besloten Helene en Anneke dat het mooi was geweest. Zij gingen met tweetjes hun eigen weg richting Made. John, Peter, Gerard en ik gaven wat gas en gingen nog richting Raamsdonksveer. Daar wist Peter weggetjes die John nog nooit had gereden en dat terwijl het zo dicht in de buurt van Made is. In Made hebben we de rit afgesloten met een lekkere kop koffie bij John.

Petra

De tweede rit van dit seizoen is het eindelijk officieel; het lekkere weer is aangebroken. Niet meer moeilijk doen met lange broek, jas, thermoshirt, beenstukken of wat al niet meer. Gewoon lekker korte broek en wielershirt korte mouw. Misschien volgende week zomershirt?

Om half negen kleurde het Raadhuisplein deze zonnige ochtend 30 mei aardig rood, wit, staalblauw en geel.
De wind kwam uit het noord-oost dus de tochten gingen allemaal die richting uit. De sportploeg vertrok met vijven als eerste, daarna de TT  met zessen en daarna vertrok de Tour met 11.  Het was een mooi gezicht op het fietspad naast de Tuinbouwweg, die drie ploegen zo achter elkaar.  Net voor de Amertakbrug klonk al “LEK’’; Hans van Bragt moest aan de bak om zijn bandje te wisselen. Ondertussen reed de trimgroep met zes trimmers ons voorbij. Nadat het bandje weer hard stond, konden we de weg vervolgen naar Raamsdonksveer. Bij de koepel haalden we de trimploeg weer in en togen we de Keizersveersebrug linksaf op, richting Dussen. Via Meeuwen, Eethen naar Veen en zo lekker langs de Afgedamde Maas genietend van de natuur en er werd lekker getourt en bijgekletst. Net na Andel klonk de tweede “LEK”. Nu was het Kees Marijnissen die aan het wisselen kon. Geen straf voor de rest; Erno had mooi tijd om zijn warme been- en armstukken uit te doen en Rachel kon lekker haar banaantje opeten in het zonnetje. Na dit klein oponthoud vervolgden we de route naar Poederoijen. Net op de brug voor Poederoijen kwamen we een paar snelheidsduivels tegen; het bleek de sportploeg die onder in de beugel hing; ze waren zo voorbij.

Wij vervolgden onze weg mooi langs het water naar Nederhemert, en gingen met de bocht mee naar Heusden.  
Daar de brug op en de bekende route terug naar huis via Doeveren,  de Overdiepsekade, Waspik en via Raamsdonksveer weer naar huis. Het was te merken dat het mooi weer was, want het werd het laatste stuk erg druk met de (fiets)touristen op de weg; uitkijken dus. Op de laatste Amertakbrug haalden we nog een oud-lid in; Franske reed het laatste eindje gezellig even mee.

Heerlijk 90 km. getourd deze zonnige zondagochtend, weer fijn om zo met de club op pad te kunnen 😊

Anneke

Het zou een prachtige zondagochtend worden. De winter was geen winter en de lente had
ons ook flink voor de gek gehouden. Dus weer voor de korte mouwtjes en broeken.
Rene zou ons deze ochtend naar Woudrichem voeren. Met Ruud J, Bert T, Antoon R,
Piet V en mijn persoontje ging het in een voor mij wat te snelle gestrekte draf de May uit.
Nadat de Tourgroep ons voorbij was gevlogen en twee tellen later stilstond met een of
ander ongemak kwam ik stilaan in mijn ritme.
Rene hield het spulleke goed onder controle. Door de Hank en daarna linksaf kwamen wij
bij het monument van de Britse vliegers. Daar gingen wij rechtsaf om even later de dijk
naar Werkendam te pakken. Ruud en ik pakten deze dijk voor onze rekening.
Wij moesten ons wel een weg banen, want het groen stond hier niet twee maar zeker vijf
kontjes hoog. Maar wat was het hier weer mooi.
Bij de Waterman in Werkendam aangekomen ging het rechtsaf richting Gorinchem.
Onderweg leek het wel of heel Nederland er op de fiets op uitgetrokken was.
Onderaan de Gorinchemse brug de dijk op waar we Woudrichem al in de verte zagen
liggen. Met Antoon, Rene en Ruud hadden wij sterke mannen op de kop.
In Woudrichem aangekomen maakten wij een historisch ommetje door het oude stadje.
Dokter Tinus was nergens te bekennen, maar Ruud legde ons groepje met zijn
prenten trekker mooi vast voor het nageslacht.

Hierna ging het in gestrekte draf richting Andel en daarna door naar Dussen.
Met Bert en Antoon op kop bleef het tempo er goed in zitten.
Na Dussen door de Peerenboom en een stukje Hank via de Keizersveersebrug
terug richting Geertruidenberg. Hier hebben wij afscheid genomen van Bert om vervolgens
terug te rijden naar de May. Rene had een mooie route uitgezet waar ik vol van genoten
heb. Na iedereen bedankt te hebben en afscheid te nemen ging ik in een wat lager tempo
op huis aan.
Moe en bezweet, maar met een goed gevoel was ik mooi voor het middaguur thuis!!!!!

Met vr gr De Pakhaas.

Hadden we vorige week al het genoegen om weer samen te mogen fietsen en een terrasje te pakken, deze week kwam daar ook nog een mooi weer bij. Zonnetje en het gaat 20 graden worden. Lekker hoor, gewoon korte broek en korte mouwen, nog wel een extra zweetshirtje. Op het Raadhuisplein is het iets minder druk dan ik verwachtte, blijkbaar hebben mensen bij deze eerste mooie zondag toch ook wel andere prioriteiten (of hun partners 😉 ). Waar ik er zomers bij sta, heeft Erno blijkbaar een andere weer-app, hij is aangekleed zoals ik onder de 5 graden fiets.
Eerst lijkt het nog dat we als Tour en Sport wellicht best samen kunnen rijden, er zijn vandaag maar 4 mensen die altijd Sport rijden. Maar er komen steeds meer mensen bij dus besluiten we toch apart te rijden. Kevin kunnen we nog wel uitdagen om eens met ons mee te rijden en zo gaan we met vijven op pad. Richting Poederooijen zoals aangekondigd. Ik ga samen met Kevin op kop bij vertrek, dan kan ik de snelheid nog even bepalen waarmee ik zelf warm kan fietsen. Ik merk namelijk dat ik tegenwoordig niet meer de felle koude-start heb van vroeger. Na Raamdonksveer gepasseerd te hebben, gaat het tempo omhoog. We rijden allemaal onze kopbeurten en Kevin doet goed mee. Sterke spieren, want hij moet toch wel een paar kilo meer mee nemen dan ik. Hij doet me denken aan Piet Timmermans vroeger. Mooi stil op de fiets, zwaar verzet en malen. Een prima windscherm ook vindt John, zo’n tank voor je. Ik denk nog dat trainingsessies bij het Sporttheater maar een uurtje duren, dus dan zal zijn lichaam na die tijd wel denken “tijd om te stoppen”. Maar niks hoor, hij blijft heel de tocht gewoon “gaan”.
Thijs is natuurlijk de sterkste, hij is op zijn “goed-weer-fiets”, de witte Cannondale. Ik denk dat hij daarmee nog gemakkelijker rijdt, maar zelf zegt hij dat hij weinig verschil merkt met zijn oudere aluminium karretje, dat valt weer tegen, het ligt dus niet aan de fiets dat hij weer een stuk sterker is. Twan doet net als ik niet al te lange kopbeurten en bij het terugzakken na overnemen door Thijs of John hoor ik hem een paar keer zeggen “niet normaal”. Als ik achter hem rij, valt mij op dat hij met veel aandacht naar windmolens kijkt. “Een stelling-molen“, weet hij later te melden. John merkt op dat als hij een molen bezit nog niet moet denken dat hij verstand van molens heeft.
Onderweg rijden we weer heel wat groepjes en individuelen voorbij. Soms proberen ze aan te pikken, maar dat duurt maar even. Dat motiveert mij wel, het is dus niet gek dat ik wel goed mijn best moet doen.
Als wij de terugweg inzetten vanaf Giessen komen we de Tourclub tegen, die zijn minder ver dan ik dacht, maar ik hoor later thuis dat dat komt door lekke banden. Die blijven ons gelukkig bespaard.
Via Woudrichem gaat het richting Werkendam en dan door de polder weer naar het zuiden. Wind schuin van achteren, het kan nog wat harder, dit wordt een mooi gemiddelde. Net voor Hank komen we in druk verkeer. Wandelaars, fietsers, auto’s en rijtuigjes (volgens het liedje een week te laat, en ze rijden ook nog eens gruwelijk in de weg). In Hank schuiven we nog een groep voorbij, dan komt John met de mededeling dat we zijn verjaardag gaan vieren bij Fort Lunet. Goed voor hem dat we niet Tour en Sport gecombineerd hebben, of voor ons want dan had hij het wellicht niet voorgesteld. Op het binnenterras is het goed toeven uit de wind en in de zon, met koffie en een appelpunt. Jammer wel dat de koerssnelheid wat zal gaan zakken want bij het opdraaien van het terras staat gemiddeld 35,4 op de teller. Maar het fijne is dat we nu even bij kunnen praten, daar was het nog niet echt van gekomen. Een boel onzin komt voorbij, maar ook leven we mee met Jantje als Kevin ons bijpraat. Het herstel van de eerste chemo is zeker geen makkie voor onze fietsmaat. Wel goed nieuws dat de stamceldonor (Jan’s zus) helemaal okay bevonden is, dus zo gauw het kan, kunnen die herstelcellen er in om het herstel op te starten. Jan en wij willen hem weer in ons peloton. Na nog een tweede bakkie om de taart definitief weg te spoelen, stappen we weer op. Het is nu goed uitkijken op de fietspaden want de wat minder snelle (voornamelijk elektrisch) fietsers zijn nu ook massaal op stap. Met 91 km. op de teller parkeer ik mijn fiets achter het huis naast die van Anneke die er ook al is en het vermoeden had dat wij een terras gepakt hadden. Lekker gefietst, lekkere stop en lekker weer om in de tuin te zitten vanmiddag (en een verslagje te schrijven).

Groeten,
Ad van Wesel

Het is een twijfelaartje, deze eerste tocht. Het is frisjes, WeerOnline geeft 1 regendruppel en er staat een flinke zuidwesten wind. Dus dan toch maar beenstukken, windstopper en regenjack, of zou dat teveel van het goede zijn? Uiteindelijk laat ik het regenjack thuis en dat blijkt een goede gok. Het blijft de hele rit droog.
Aangekomen bij het Oude Gemeentehuis staan er 4 renners en van lieverlee komen uit alle hoeken de overige WTC-ers aan. In totaal zijn er om half 9 dan bijna 30 renners. Voor de Trim en Tour/Trim in totaal zo’n 10 renners. Omdat beide groepen dezelfde route rijden, besluiten we de groepen samen te voegen. We spreken af om een tempo aan te houden dat voor iedereen te doen is; nog niet iedereen is helemaal goed in conditie.
We vertrekken richting de watertoren en dan via de Helkantsedijk naar Hooge Zwaluwe. Vlak voordat we Hooge Zwaluwe verlaten, loopt de ketting van John’s fiets eraf. Met wat hulp ligt de ketting er weer snel op en we vervolgen onze weg onderaan de dijk naar Lage Zwaluwe. Na Lage Zwaluwe volgen we de Dirk de Botsdijk en dan via Moerdijk-Dorp over het industrieterrein richting Klundert. Op het industrieterrein hebben we de wind flink tegen en op een gegeven moment meldt Bert zich naast me aan de kop; “Petra en Helene zijn er niet meer bij he?!”
Ik kijk hem vragend aan. Petra en Helene zijn vlak voor Moerdijk-Dorp afgeslagen. Het ging toch nog wat te snel voor ze. Ze rijden een eigen ingekorte route.
Aan het einde van het industrieterrein draaien we voor de wind en krijgen we een voorproefje van hetgeen ons te wachten staat. Vlak voor Zevenbergen draaien we echter weer naar Noordhoek en we krijgen de laatste anderhalve kilometer wind tegen te verwerken. Daarna is het allemaal zo goed als wind mee. Na Zevenbergen is het immer gerade aus naar Langeweg. Vandaaruit kunnen we eventueel gelijk door naar ’t Trefpunt in Made, maar we hebben nog tijd genoeg en dus maken we de origineel geplande route af. Bij Langeweg dus rechtsaf richting rivier de Mark. Onder de brug van de A16 ligt een enorme plas water, maar we kunnen er allemaal omheen. Dan volgt Traaie en een enkeling heeft moeite met de brug over het Markkanaal. Nog wat opbeurende woorden dat we richting Teteringen de wind weer vol in de kont hebben, helpt. Vlak voor Teteringen weer linksaf op route naar het Houtse Meer. De laatste kilometers komen er aan. Ik kijk op m’n klokkie en als er niks geks gebeurd zijn we precies klokslag 11 uur bij ’t Trefpunt waar de koffie met appelgebak wacht.
Er gebeurt niks geks meer en dus zitten we even later aan de koffie. Ik dacht als laatste, maar dan komt ook de sport-ploeg aanrijden.
Gelukkig hebben we het droog gehouden en hopelijk wordt het de komende ritten alleen maar beter.

Rene

Toch nog een WTC-rit na meer dan een jaar Corona. Het is niet direct het mooiste voorjaarsweer als ik me zondag 23 mei uit het bed laat glijden. Maar vandaag gaat het dan toch echt gebeuren; we gaan als WTC weer gezamenlijk op stap. Goed 8:00 uur na het nieuws vertrek ik richting Leo, die heeft voor mij nog een mondkapje gepakt, ik was het vergeten in de drift om weer op route te gaan. We rijden nog even langs den bakker maar we weten dat hij mogelijk later voor de koffie komt omdat hij met een blessure tobt. En ja, de deur is nog op slot.
We rijden richting de May via den Bromtol waar het nog lang niet klaar is. Bij het oude gemeentehuis staan al vele van onze fietsvrienden en -vriendinnen te trappelen om van start te gaan. Ik had verwacht dat de voorzitter ons met stichtelijke woorden op pad zou sturen, echter als mijn Pulsar klok reeds 8:30 uur aangeeft, is hij nog niet te zien. We stellen voor om toch te vertrekken.
Richting Den Hout wordt er redelijk gas gegeven bij vertrek. Het eerste stuk zijn bekende wegen langs Seters, het nieuwe fietspad langs de Vijfeikenweg rijdt soepeltjes. Via Molenschot en langs Gilze rijden we naar de nieuwe fietspaden in de Chaamse bossen. Op de weg Alphen naar Chaam worden we voor gereden door een groep. Leo besluit om gas te geven en aan te sluiten. Deze groep heeft ook het idee wat wij al hadden om via de Sluis naar de Baarleseweg te rijden. Op het moment dat Leo geniet van het uitzicht wordt er van achter geroepen dat het wat minder mag, helaas. De meters vliegen onder de wielen door en via de Meerleseweg gaan we richting Strijbeek.

Ik rij een stuk op kop met naast me een sterke Kevin die blijkbaar minder last heeft van de tegenwind als we van Moskes richting de Galderse meren rijden. Op het viaduct over de A16 en de HSL richting Effen komt Marino plots naar de kop maar al snel laat hij de beurt aan een ander. Na Effen gaat de wind wat meer in ons voordeel blazen. Via het Liesbos rijden we richting de Beek. Ik stel voor om dwars door Prinsenbeek te rijden, Johan heeft daar vooraf geen goed gevoel bij maar geeft aan als we er doorheen gereden zijn dat het een goede keuze was. De Elsakker komt al snel in beeld. Op het terras is het er nog rustig. De brug over de Mark is met wind mee geen probleem voor de groep. Onder het viaduct is nog wel een grote plas, maar een ieder kan er net omheen rijden. Vanaf de Kompaan wordt er echt gas gegeven; mijn teller geeft met momenten de 45 km/h aan. Een enkeling heeft het moeilijk, maar ook in een echte koers worden de meeste renners er windaf afgereden. Bij binnenkomst in de May wordt er bij onze nieuwe molenaar aangegaan voor een doos mondkapjes. Bij het Trefpunt staat den bakker klaar voor ontvangst. We laten de koffie en het gebak goed smaken. En voor we naar huis gaan, wordt er onder het genot van een Hertog-Jan nog gesocialised oftewel nageklets. Nadat het Carillon om twaalf uur heeft geklonken, gaan we met een tevreden gevoel weer huiswaarts. Ik dank allen voor de fijne rit die we weer samen mochten rijden.

Groeten vanaf Ter Aalst,
een nep Houtenaar.

Na de beperkingen in begin van dit jaar kunnen we eindelijk weer in groepen rijden bij WTC. Dus heeft het bestuur besloten dat eerste Pinksterdag de openingsrit is van 2021.
Dat blijkt een gelukkige keuze want in het oorspronkelijke schema stond een rit op Pinksterzaterdag en eentje op tweede Pinksterdag, en beide dagen regent het volgens de weermannen en vandaag maar een hele kleine kans. Anneke kijkt voor vertrek even op Weer-online hoe het zit met regenpunten. Uit gewoonte denk ik want Rene van Mook  heeft de taak van bijhouden van het opkomstklassement over genomen van haar. Eén druppeltje in de morgen  geeft weer-online dus de eerste regenpunten kunnen meteen gescoord worden.
We moeten nog even wennen aan starten om 8:30 uur blijkbaar, want we komen maar net op tijd, volgens sommigen “te laat”. Ik moet nog even het aantal deelnemers door geven aan ’t Trefpunt en dan kan ik met mijn maatjes van de Sport op pad. Ik ben blij dat ik Frans Marijnissen er weer bij zien. Dat is heel lang geleden. Flip stelt voor “rondje Galder” want volgens buienradar is het zo dat als er buien komen, ze boven Breda langs gaan. Prima, met zuid-westen wind betekent in ieder geval dat we dan het  laatste stuk wind in de rug hebben.
Tot de stoplichten bij Oosterhout rijden we wat warm maar dan gaat het tempo omhoog. We rijden nog lekker beschut. Flip en ik denken dat het meer zuidenwind is. Als het open wordt, is het pittig maar met Thijs en Martien hebben we mannen die dat niet voelen. Als anderen op kop komen, gaat het een beetje langzamer en de kopbeurten zijn wat korter, maar we werken prima samen tegen de wind. We kijken allemaal een beetje met bewondering naar opa Frans, hij gaat prima met zijn 70 jaar. Op een gegeven moment zie ik dat Thijs steeds meer op de Hulk gaat lijkt, hij is niet alleen super sterk, hij scheurt ook uit zijn kleren bij zijn kuiten.
Langs ‘t Zand gaan we via Dassemus naar het viaduct van Hazeldonk. Frans gaat voor de bergprijs en Twan en ik moeten bijten om bij te blijven. De wind is zeker niet aan het afnemen en lijkt nu verdorie naar het westen gedraaid te zijn, dus nog steeds wind tegen. Gelukkig maken Thijs en Martien af en toe een tweede waaiertje voor mij, want anders zit je met 7 man toch echt op het kantje. John is nu ook lekker op stoom en helpt het tempo hoog houden en neemt lekker snel over als ik op kop zit. Na Liesbos gaan we op het einde van de weg links, extra lusje van Flip, we gaan nog even via Zwartenberg. Op de brug moeten Twan en ik even passen door de zijwind, maar als we rechtsaf slaan naar Langeweg kan ik constateren dat ik snel herstel. Ik heb al meer dan tweeduizend kilometer op de  teller dit jaar. Lekker getraind met Anneke, maar dan ligt de gemiddelde snelheid natuurlijk een paar kilometer per uur lager dan vandaag.
We zien een groepje wielrenners (het blijken -sters te zijn trouwens) voor ons rijden die goed doorrijden, er wordt nog eens even gas gegeven met 47 kilometer per uur en we gaan “er op en er over”. Nu is de wind dan ook recht van achter. Even lekker uitrijden zou je denken, maar het laatste stuk richting Wagenberg blijken de anderen nog zin te hebben in een hele lange eindsprint.
Net na elf uur rijden we de May weer binnen. Op naar koffie met gebak. Bij het oplopen van het terras deelt Marino mondkapjes uit die ze snel nog even bij AH gekocht hebben. Keurig! De koffie met gebak smaakt prima. Als het zonnetje er bij komt, is het lekker, als hij weg is een beetje fris. Ik klets lekker wat bij met mijn tafelgenoten, fijn dat ook dat weer eens kan. Rond twaalf uur gaan de meesten huiswaarts. Ik krijg het ook wat koud dus rijden Anneke en ik ook naar de Lignestraat. Wat was dit weer fijn zeg, zo’n echte WTC tocht met na-zit.

Ad van Wesel