Nadat ik vorige week een geheel nieuw rondje al vroeg in de ochtend in de Achterhoek had gereden, reed ik deze zondagmorgen weer naar mijn vertrouwde fietsmaat Leo. We reden onder een strak blauwe lucht naar de May, onderweg haalden we Johan Smits in die er ook weer veel zin in had. Op het pleintje bij het oude gemeentehuis stonden al een aantal WTC-er gezellig te kletsen. Peter Bastiaansen kon nog even vertellen over de monsterrit van ruim 260 km naar Zeeland en terug. Vooral de terugweg had de nodige indruk op hem gemaakt. Bij Bergen op Zoom twijfelde hij nog of hij zijn vriendin zou bellen om hem op te halen. Echter het doorzetten heeft hem toch thuis gebracht. Voor vertrek even aan Kevin gevraagd of het een goed idee was om met de club langs Jan Lensvelt te rijden en hem zo een hart onder de riem te steken.
Om 8:30 uur waren de meeste aanwezig en vertrokken we met de toergroep richting Willemstad. Ik vertrok vandaag niet te snel en voordat ik dacht dat ieder in het wiel zat had ik Hans van Bragt al naast me rijden. Altijd fijn zo’n sterke betrouwbare ploegmaat naast je te hebben. Via de Watertoren langs het gat van Ham naar de Amerdijk. De wind was vandaag Noordwest en ook nog wel een dikke kracht 2-3. Al snel hadden we de vaste koptrekkers die zich van hun goede kant lieten zien. Peter Bastiaansen zijn trip naar Zeeland had hem duidelijk geïnspireerd want richting het industrieterrein van Moerdijk nam hij ook op kop van de groep plaats. Maurice, Leo en Corné kwamen ook met regelmaat zich in het front van het peloton melden. Voor Moerdijk reed de sportgroep ons voorbij alsof we stil stonden. Later bleek dat die mannen met 35-36 km/h hun rondje hadden gereden. Zelf liet ik me eens naar achter afzakken om te kijken hoe groot het gezelschap was waarmee we op stap waren. Tot groot genoegen zag ik dat we met dertien waren, te weten Anneke, Leo, Corné, Hans, Peter, Marino, Jacques, Erno, Marino, Marc, Kees en Flip die vandaag voor de gezelligheid van de toergroep had gekozen. Daar Marc Schaerlaeckens ooit nog als leerling bij mij in de klas had gezeten, ging ik even naast hem rijden om met hem te kletsen en de groep eens van achter te bekijken.
Na het industrieterrein Moerdijk volgde Klundert enNoordschans. Hier volgden we de route door de polder en niet over de dijk tot Tonnekreek. Van daaruit ging het over de dijk naar Willemstad. Eigenlijk lieten we Willemstad rechts liggen. Dan naar Helwijk, wel of geen fietspad nemen????? Vervolgens richting Heiningen. De snelheid werd door de sterke mannen op kop goed hoog gehouden. Al snel kwam Dinteloord in zicht. Hier werd de afslag naar Stampersgat genomen met een fijne fietsweg langs de suikerfabriek. Daarna langs de windmolens naar Standaardbuiten. Omdat we onze Jan willen verblijden met een bezoek kiezen we er voor om via Oudenbosch, Hoeven en Etten-Leur naar Breda te rijden. Dit is niet overal de fijnste route om te rijden met een grote groep maar als we buiten Etten-Leur om rijden en dan het laatste stuk langs de A58 naar Breda, rijden we de stad bij Princenhage binnen. Via de Ettensebaan en over het van Coothplein komen we in de Generaal Maczekstraat hier nog een stukje Poolseweg en dan verschijnt het grote gebouw van het Amphia ziekenhuis aan onze linkerzijde.
Tussen het gebouw en de parkeergarage ontdekken we den bakker en een juffrouw met een camera. Heeft bij toeval ontmoet en gevraagd of zij van deze activiteit foto’s wou maken. In de ruil voor wat likes is dit het geval. Ondertussen staan we heftig naar onze Jan te zwaaien. Als den bakker de telefoon erbij pakt horen we goed hoe leuk onze actie wordt gevonden door toch wel een enigszins geëmotioneerde Jan.

Jan, we hopen dat je snel herstelt, want we hebben je weer graag in onze groep!
Na dit, ook voor ons, bijzondere moment wordt de rit verder vervolgt via de Heerbaan richting Teteringen waar we via de Waterdonken naar de kerk rijden. Hier vandaan gaan we richting Den Hout, ik draai pas bij de brug af om zeker te zijn dat ik mijn Grand Fondo voor juni heb gereden. Want de meeste van onze groep zullen vandaag de 100 km volgemaakt hebben. Eigenlijk zou iemand anders dit verhaal geschreven hebben die het van uit de groep goed heeft kunnen bekijken echter helaas is niet gebeurd.

Gerard

6 juni is een mooie zondag om te fietsen. Op de verzamelplek kijk ik eerst even of ons nieuwe aspirant-lid Melody er al is. Jawel, ze is er. De eerste rit gaat ze met de Trimploeg mee, hoewel ik het vermoeden heb dat ze iemand is die wellicht TT of Tour aan kan. Maar verstandig om even de kat uit de boom te kijken. Later zouden wij de Trimploeg nog inhalen en dan zie ik dat ze gemakkelijk mee lijkt te kunnen.
De mannen van de Sport willen graag een rondje rijden richting Heijningen en dan langs Breda terug om een “zwaai-bezoek” te brengen aan Jan Lensvelt bij het Amphia. We zijn met 7 man vandaag. Martien  is deze week thuis en meteen tot leider gebombardeerd.
Kevin gaat ook weer mee, blijkbaar is het goed bevallen vorige week. Toen hebben we hem wel aangesproken op zijn behaarde benen, dat kan natuurlijk eigenlijk niet bij de Sport-groep. En dat je wel paar kilometer per uur harder kunt dan. Toen was hij nog niet echt overtuigd en ik dacht dat doet hij nooit. Daarom stelden we voor om er aan te wennen door de eerste paar weken maar één been te ontharen, om het gevoel te krijgen. Nu zien we dat hij toch gezwicht is voor de verwachting dat hij nog harder kan, keurig gesoigneerd staat hij aan de start.
Flip heeft gekozen om deze keer met de Tour mee te gaan omdat hij even wat rustig aan moet doen en bij de Sport is het aanpoten voor iedereen. Dus zo hebben we er zeven met de gewoonlijke renners als Thijs, John, Twan, en Frans om het namenrijtje compleet te maken.
We weten dat de Tour-groep richting Willemstad gaat en  dus moeten we die in kunnen halen. Ik had al gehoord dat ze in die groep tegenwoordig snel starten en dat blijkt wel. Pas in de buurt van het Gat van Ham zie ik ze in de verte rijden maar het duurt nog tot voorbij Lage Zwaluwe voordat we hen inhalen. We moeten echt ons best doen en omdat we dan toch in de flow zitten, gaan we erop en erover en besluiten we kop-over-kop te gaan rijden. Een aantal van ons vind dat leuk, anderen rijden liever echt om beurten wat langer op kop. Deze week dus eens op deze manier fietsen. Omdat de groep goed aan elkaar gewaagd is en de hardrijders het tempo prima vinden en niet “snokken”, kan iedereen lekker meedraaien en schiet het lekker op.
Via Klundert rijden we over de dijk naar Willemstad. Bij de bruggen gaan we deze keer rechtdoor, daarna nog een klein stukje onder het viaduct door en dan linksaf. Dat gaat maar net goed want Martien die op kop rijdt, wordt voorbij gereden kort voor de afslag die anderen niet kennen, en volgens mij had hij net een reep in zijn mond gestopt dus roepen ging blijkbaar ook niet hard genoeg. Enkelen schieten de afrit voorbij. Martien en ik slaan wel meteen linksaf richting Heijningen. Als de rest weer aansluit, rijden we langs de oostkant van de Mark met mooi uitzicht op de Suikerfabriek richting Stampersgat.  Vandaar bekend terrein, naar Oudenbosch en dan naar de fietsbrug. Net na de fietsbrug halen we de Trimploeg in. Net als andere groepen die we voorbij rijden, geen poging om aan te sluiten.
Ik vraag me af hoe we nu richting Breda gaan komen. Langs den Elsakker zo te merken. Ik weet dat je net daarvoor al over het viaduct over de A16 Breda in kunt schieten. Ik vraag aan Martien of hij daarlangs de weg weet. “Niet zeker”, ik ook “niet zeker”. Maar anderen zeggen dat ze de route daarlangs wel goed weten. John en Kevin wijzen de weg…… Frans weet zeker dat ze niet goed rijden, maar laat ze ook maar doen. En jawel hoor, met wat omtrekkende bewegingen belanden we uiteindelijk naast de parkeergarage van het Amphia waar wij uitzicht op Jan hebben en Jan op ons. Peter Broeders staat er ook al en heeft zowaar een professionele fotografe geregeld. “Die heb ik gevonden in het gras hier”, vertelt hij. Ze vertelt dat ze foto’s maakt van allerlei zaken m.b.t. het ziekenhuis. Ons “zwaai-moment” naar onze maat vindt ze een mooi moment om op de chip van haar digitale camera vast te leggen. Als Peter vertelt dat er snel nog een tweede groep komt, blijft ze nog even. Ik ben benieuwd welke van de twee ploegen in de krant komt. Als we uitgezwaaid zijn en Jantje nog even gesproken te hebben per telefoon, wat net gaat met zijn stem, rijden we verder. Eerst richting Dorst en dan naar Teteringen. Ik zwaai nog even naar onze Perry die daar in de Waterdonken woont en dan gaan we de eindsprint in richting Den Hout.
Omdat Martien vorige week de koffie gemist heeft, wil hij dat nu wel eens mee maken. In Den Hout knijpt hij in de remmen. Twan was al afgeslagen daarvoor en nu rijden er ook nog een paar door die op tijd thuis moeten zijn. Dus zijn we met vieren. Ook Kevin rijdt door. Blijkbaar is hij toch niet bij de Sport gekomen omdat we zeiden dat we elke week een koffiestop doen. Zou hij het dan toch gewoon net als wij leuk vinden om zo hard te fietsen als je kunt? Zou mooi zijn, want hij deed het perfect met zijn gladde benen. Zo’n extra gangmaker in ons treintje kun je er goed bij hebben. Niet omdat wij persé altijd zo hard willen rijden als vandaag , maar als je daar samen zin in hebt en het allemaal kunt… En als dat niet zo is, dan rijden we gewoon wat langzamer hoor.

Martien, bedankt voor de traktatie.
Jan, succes daar in het Amphia, hopelijk helpt ons “hart onder de riem” je om sneller te herstellen!

Ad van Wesel

Maar liefst 8 renners stonden klaar om met de trim te gaan rijden. We hadden vandaag een gast, Melody genaamd. Om half 9 vertrokken we voor de rit die John weer voor ons had uitgestippeld. We gingen via de watertoren het dorp uit. We hadden een klein beetje wind en de zon scheen heerlijk, of te wel,  weer prima fietsweer. Wim en Johan waren ook weer van de partij, dus dat was gezellig bijkletsen. Voor we het wisten zaten we al in het industriegebied van Moerdijk. Vervolgens gingen we richting Noordhoek. Daar werden we ineens ingehaald door een groepje renners met wel heel bekende kleding. Het bleek één van onze groepen te zijn. Het ging zo snel dat ik niet kon zien of het de sport of de tour was. Ondertussen ontdekte Peter dat hij met Melody wel af en toe een sprintje kon trekken en het liefst een viaductje op. Daar werd Anneke niet zo blij van dus moest er bovenaan even ingehouden worden. Helene was jarig geweest en stelde voor om op koffie met een appelpunt te trakteren. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. In Prinsenbeek zijn we dus afgestapt om het terras op te gaan. Daar was een man van zijn fiets gereden door andere fietsers. Helene kon dus eerst aan de bak. Na een algehele controle, een paar pleisters en het advies om niet meer te fietsen kon Helene trakteren. Na de koffie met die lekkere punt gingen we in een lekker vaartje weer terug naar Made. Het was een gezellige en fijne rit.

Petra