En daar sta ik dan. Naast mijn bed. Om 6.45 uur. Dat is toch geen tijd voor iemand die al jaren rond moet komen van een karig a o w tje. Maar nood breekt wetten zeggen ze. De plicht roept en dat betekent om 8uur aan het vertrek te staan in de May voor een ritje over Alphen. Dit i.vm. code paars die het KNMI voorspelde. Extreem warm weer met een drukkende benauwdheid en hoge luchtvochtigheid. Het is maar dat je het weet.
De trimgroep stond met zes man en mijn persoontje klaar voor het vertrek. Ook bakkertje Peter c.q zapper was er ook. Maar vroeg opstaan is voor hem geen probleem. Dat is zo met die bakkers. Hahahaha.
Gerard van Oerle en ega waren ook weer terug van hun pelgrimstocht naar Santiago. Ze zijn weer helemaal bekeerd teruggekomen na deze mooie fietstocht. Klasse hoor Gerard. Kan je weer lekker op terugkijken.
En nu fietsen. Ook in ons midden Jantje L in zijn blinkende rode leiderstrui. Zo trots als een karper zit hij op zijn fiets te pronken.
Gelijk maar de kop gepakt samen met Jacques v Dijk. Beetje bijpraten over de koers en met wie kan je dat beter als met een oud renner.
Via de Vijf Eikenweg langs de grote bouwput de oude Rijksweg overgestoken. Langs het vliegveld het viaduct over om af te buigen richting het Zand. Intussen het gezelschap gekregen van Antoon. Intussen aangekomen op de provinciale weg die naar Alphen ging. Het Zand lieten wij rechts van ons liggen.
Bij Antoon en mij liepen langzaam de beentjes vol en werd er direct overgenomen door Peter V en Marc.
Onvermoeibaar trapten die kleppers door. Dwars door Alphen om later via een zijweggetje op de Slingerdreef uit
te komen. Vanaf hier ging het voor iedereen bekende wegen terug richting Dorst.
Daarna langs de Hannebroek en het viaduct over de A27 naar de Waranda Laan.
Peter vroeg of we nog een stukje Munnickenhof konden pakken en iedereen vond het prima.
Vervolgens op het gemak terug naar de May.
Daarna werden wij uitgenodigd om bij Peter en Annemieke nog wat te komen drinken voor Peter’s verjaardag die de volgende dag zou zijn. Dat was niet aan dovemansoren gericht.
De fietsen in de tuin geparkeerd, de koffie stond al te pruttelen en Annemieke verraste ons ook nog op een heerlijke flap. Bakker Peter kwam ook even langs en zag dat het goed was.
Nog wat napraten over het e.a en na de familie Verhagen bedankt te hebben voor de genoten gastvrijheid was het weer tijd om huiswaarts te keren.
En ja, Code paars werd niet eens code geel. Het stelde allemaal niets voor.

Met vr gr Geraldinho

Dat er wat in het weer zou gaan veranderen was duidelijk sinds twee dagen de wind van het noordoosten naar het oosten draaide. Nu is ook de ochtend warm en de rest van de dag nog warmer. Maar de wind is stevig en zorgde voor voldoende verkoeling. Totdat je natuurlijk de wind meekrijgt.

Het deed deugd dat Jan (L) weinig schade had ondervonden van zijn tuimeling vorige week.

De route was uitgezet door Peter (V). En de titel is duidelijk voor degenen die een beetje van het rijke Roomse leven hebben meegekregen. We gingen richting Tilburg waar de Zalig verklaarde Peerke Donders vandaan kwam. Er werd al levendig met informatie gestrooid in de Trim Appgroep over hem, en dat lijkt me vooralsnog in een wielerverslag wel voldoende.

Het was een mooi rondje. Richting het oosten zodat we in elk geval op de weg terug de wind mee hadden. Het tempo lag overigens tegen de wind in redelijk hoog was mijn indruk.

We hebben een flink stuk langs het kanaal richting Tilburg gereden en dat bracht in combinatie met de wind enige verkoeling,. De zon doet wonderen. Dat laatste past een beetje in deze rit. Maar in dit geval bedoel ik het opbloeien van de natuur. Ik houd persoonlijk wel van deze warme dagen. Zeker nu ik in een gekoelde kamer dit stukje zit te tikken.

Ook deze week weer een speciale vermelding. Voor Peter (K). Ook hij weet adequaat en goed samengevat de gevaren die voor ons opdoemen te melden op krachtige wijze. Het wordt zeer gewaardeerd.

Maar ook voor Peter (B) die ons elke keer prettig begroet en ons op de gevoelige (!) plaat zet. Misschien ten overvloede, de opmerking in de sociale app van mij was uiteraard zelfspot.

En ik heb een nieuwe weg leren kennen. Ik heb toch in het verleden in een cirkel van 50 km om Geertruidenberg heen alle wegen verkend. Dacht ik. We gingen bij Sprang Capelle ineens rechtsaf een industrieterrein op en kwamen op een weg terecht die ik niet kende, of in elk geval nooit opgemerkt had. Plots waren we aan de andere kan van het afwateringskanaal/haven terecht gekomen. Een mooi polderweggetje.

Vandaaruit is het logisch om aan de rechterkant van de Maasroute verder op te schuiven naar het westen en langs het volgende afwateringskanaal. Ook een weggetje waar je niet snel komt, maar wat ook weer fietsenswaardig is.

Via het Dombosch weer terug. Een duwtje in de rug van Marino was welkom, dank daarvoor. Daarna ging het weer als vanzelf. Tot de Bergse brug natuurlijk. Ik ben onderaan rechtsaf verder het Bergse ingegaan.

Het was een fijne tocht.

Gerard

Het weer is onveranderd ten opzichte van vorige week. Een fris begin met veel zon en een noord-oosten wind. Maar alengs werd het warmer.
Maar ik wil vier zaken aanhalen.

Ten eerste een aanbeveling voor de ritten van John. Die zijn leuk. Vandaag een combinatie van rondjes, vierkantjes en driehoeken met een mathematisch Hij gaf wel het stokje door aan Gerard. De lat ligt hoog.

Ten tweede een vermelding voor Marino. Zijn donker bassende luide duidelijke stem laat geen twijfel over wat er op de weg voor ons ligt. Telkens knap samengevat. Het is wel zaak de eerste twee meldingen mee te nemen in het verwachtingspatroon. In sommige gevallen is er de neiging in de houding te springen.

Een derde opmerking was een mindere. Afgeleid door een bak met herrie achter hem (sorry) belandde Jan op de grond en liep daar een fikse schaafwond op. Adequaat EHBO ingrijpen van Helene lapte hem snel op. Een zoete vernapering zorgde voor genoeg energie om weer tot rust te komen. Hoewel dat misschien niet helemaal nodig was. De verontwaardiging van Jan had eigenlijk niets met de valpartij te maken. Op het fietspad tussen Dongen en Oosterhout spatte er paardenpoep op zijn schoen. Dit werd veroorzaakt door een tegemoetkomende brommer. Hij kon er niet over uit.

De vierde gebeurtenis was de uitnodiging van Helene voor koffie en taart vanwege haar verjaardag. Ten eerste: van harte gefeliciteerd!!! “Shirly” was gesloten, en we zijn naar de ijssalon op de hoek getogen. Heerlijke koffie met een ijsbolletje en appeltaart met slagroom. Beter gaat het niet worden.

Ik kan niet anders concluderen dat het zeer gezellig was.

Een mooie bijkomstigheid was dat Made daar ook een soort fontein heeft en dat Jan zijn schoen snel van smetten was ontdaan.

Ik zie weer uit naar volgende week.

Groeten,

Gerard

Opnieuw frisjes met een stevige wind uit het noord-oosten, en dat blijft ook nog wel een week of twee zo. Waar we zaterdag nog tegen de wind in heen gingen was dat nu niet het geval. Rondje Slingerdreef. Er was wat discussie of het linksom of rechtom moest i.v.m. de wind. Maar deze discussie werd afgekapt. En aan het eind bleek dat Wim’s inzicht, ervaring en wijsheid de juiste richting aangaf. Ik gok dat het rechtsom was, maar een paar kilometer tegen de windvlagen sloegen bij mij sowieso alle gevoel voor tijd en ruimte weg. Het was een top tocht, opnieuw. Weer wat bijgepraat, en weer wat bijgeleerd. Een lekke band bleek een dwarsligger. Een beetje tochtig ook. Maar hier was het de wijsheid van Marino die ons in de goede hoek zette. Uit de wind dus. En zoals altijd was het stuk terug door het bos prachtig. Ik zal niet opnieuw vervallen in dichterlijke tonen over de prachtige natuur, maar ik moet me inhouden. Al kost het wel moeite.

Nog een staaltje timing, op het moment dat je denkt, het is tijd voor wat koolhydraten in de vorm van een Cavandish banaan, dat verder niets met de wielrenner te maken heeft, wordt de bananentijd pauze afgeroepen door, opnieuw, Wim! Daarna volgde de laatste stukken terug met de harde wind tegen. Ik zal bekennen dat ik thuis mezelf op de bank heb laten vallen en geruime tijd wezenloos in de verte heb zitten staren, nauwelijks bij machte om toch weer op te staan. Het was een stevig tochtje, maar doenlijk. En een regelmatige, enigszins bezorgde, check van mijn fietsgenoten over mijn gesteldheid deed me wel goed. Het ziet er dan ook erger uit dan het is (iets wat ik ook elke ochtend aan de spiegel meld). Het was weer een leuke tocht, op bekend, maar mooi terrein.

Groeten,

Gerard

En weer een schitterende tocht, gezellig ook. Door het raam in de ochtend leek het zomer, maar een straffe wind NNO, maakte het behoorlijk fris. De temperaturen overdag zijn fijn, maar s’nachts is het nog steeds aan de lage kant. Maar dat houdt ons toch niet tegen. In een lekker tempo over de drie bruggen en dan bij Hank linksaf de polder in naar Werkendam. Een schitterende weg, ik heb ‘m vaak gefietst, maar ego vermorzelend als je er doorheen zit. Maar wij gingen er dus fris overheen. Bij Werkendam de Biesbosch in. De meesten van ons kennen het van vroeger, het is fors veranderd op een fantastische manier. Fijn voor allerhande recreanten. En zeker voor fietsers. Ik was aangenaam verrast nadat we het Biesbosch museum voorbij waren. We gingen over allerlei paadjes die ik zeker niet herkende. Maar bijna terug bij Werkendam gingen we wel over de drie bruggetjes vlak over het water waar de paden gemarkeerd worden door schitterende bossages. Mijn hart ging er sneller van kloppen. Hoewel dat natuurlijk ook door de tegenwind zou kunnen zijn veroorzaakt. Na Werkendam over de dijk helemaal terug naar Hank, veel keus is er dan trouwens niet.

Onderweg werd Peter nog even klemgezet. Maar Gigant uit Grave hield zijn cool aan de andere kant en bracht de oplossing door even te laten zien hoe een stukje cross de oplossing kan brengen. Het zijn heren met stalen zenuwen. Het was zeker een mooie tocht.

Groeten,

Gerard

Op deze frissen morgen stond er een rondje over de Noordhoek op het programma.
Wij werden verwelkomd bij het gemeentehuis door Meesterzapper en Prententrekker Bakkertje Peter die weer een paar kiekjes maakte voor het nageslacht. Altijd leuk toch?
Klokslag half negen ging het in gestrekte draf met kleppers zoals Erno, Marino, Bert etc richting Moerdijk.
De wind stond lekker gunstig, in het hol dus, met Erno en Marino als koptrekkers.
In no time waren we bij het industriegebied van Moerdijk om daarna de weg richting Noordhoek te volgen.
Langzaam kwam de zon ook tussen de wolken gluren zodat het wat aangenamer werd.
Er waren deze ochtend veel grote groepen fietsers op pad. We werden er door sommige ingehaald en sommige groepen kwamen ons tegemoet. Velen trokken er lekker op uit.
Onderweg werd er lekker doorgefietst e gekeuveld over van alles en nog wat.
Op naar Etten-Leur. Rene vertelde over het prachtige uitzicht dat hij had over het kanaal en omstreken wat hij had vanuit zijn mooie appartement. Hij is intussen al een echte Oosterhouter geworden.
Helene, John, Peter K en Johan reden deze dag de Abdijtocht te Tilburg. Een goede reden om na afloop een stevige Trappist te pakken.
Na Etten – Leur naar het Liesbosch om vandaar onze tocht te vervolgen naar den Elsakker om te gaan genieten van een bakske koffie en een puntje.
Het terras was flink vol met gelijkgestemden. Nadat we onze fietsen gestald hadden, bij Piet duurde het een half uurtje langer, gingen Marino en Erno binnen het inwendige voor de fietser halen. Gezellig met z’n allen op het terras een beetje ouwehoeren over van alles en nog wat.
Op een gegeven moment werd er flink gelachen. Wat bleek nou? Een robotje dat het gras aan het maaien was had mijn fiets ook voor gras aangezien. Deze stond geparkeerd tegen een paaltje en het robotje dacht natuurlijk die gaat eraan. En dat had hij goed gezien. Klets, en daar lag mijn fiets. Geen schade gelukkig want hij viel op het gras, maar wel lachen natuurlijk. Het Bakkertje was er niet dus zelf maar een paar kiekjes geschoten.
Na de gezellige zit werd het tijd om via Terheijden nog een rondje Munnickenhof te fietsen.
Rene en mijn persoontje gingen daarna via Den Hout terug naar Oosterhout en de andere mannen naar de May.
Lekker gereden als groep en goed op elkaar gelet. En zo hoort het.

Met vr gr De Pakhaas.

Dit verslag is aan de late kant en een beetje kort maar ik ben niet in Beaste doen.
Toch schrijf ik wat belangrijke dingen dingen op die mij opvielen.
Ten eerste : Peter Verhagen is er weer bij.
Top Peter, rustig aan en je fiets tot je 100e.
Peter Korse zie ik ook .klasse Peter! Ik voor jouw geld : rustig aan en je fiets tot je 100e.
Erno neemt Peter k. Mee voor een wat kleiner rondje van zo.n 40 km .( ze stonden niet op de presentie lijst?) Op de site maar ze waren er wel ????‍????
Erno top gedaan zo help je Peter weer in het zadel.
John de W.
Heeft de route in 3en gedeelt, Whahoo maar totaal toch ook hetzelfde als de rest gefietst.
Marino had er zin in vandaag ik verwacht promotie voor hem naar een hogere groep en Marc S is er weer bij ( worden dit niet te veel ritten zo Marc dit seisoen????? verder ging de rit naar De Waik en A lekker mooi groepske zo.
Zondag koffie mannen.
Dus we zien jullie weer.

Grt Beaste vonden Boan

Het was een prachtige morgen, het zonnetje scheen en de temperatuur was nog een beetje fris maar zou gedurende de ochtend wel gaan oplopen. Maar dan komt de grote vraag: wat trek ik aan? Lang, kort of toch in stukken?

Na uiteindelijk de keuze te hebben gemaakt was het tijd om naar het raadhuisplein te gaan. Daar stonden al een aantal trimmers klaar. We waren z`n 6-en klaar voor vertrek John, Wim, Gerard, Jan Marc en ondergetekende. Maar toen het “startschot” viel waren we Marc en Gerard kwijt. Na een paar minuten gewacht te hebben toch maar besloten te gaan fietsen.
Net voor de brug naar Geertruidenberg hoorden we een gil en ja hoor daar kwamen de “verloren schapen” aan.  Op het viaduct naar Den Hout kwamen ze erachter dat ze met de verkeerde groep waren gestart. Met een geweldige snelheid sloten zij weer bij de rest van de “kudde” aan.  Hup op weg naar Almkerk. De zon ging warmer schijnen, het gras rook heerlijk, de bomen mooi frisgroen, het koolzaad dat bloeide en de schaapjes in de wei, wat is het dan genieten om te kunnen fietsen met een gezellige groep. De armstukken konden wel uit. Iedereen was het met elkaar eens, Dit is het weer waar we op zaten te wachten.
Via Almkerk, Rijswijk naar Woudrichem om vervolgens naar Werkendam en via een prachtig dijkpadje uit te komen bij fort Bakkerskil. Hier trakteerde Gerard ons. Dank je wel Gerard. 
Er stond naast een bord met de geschiedenis van het fort ook nog een wachthuisje met inhoud. Dit vroeg natuurlijk om uitgeprobeerd te worden. Met dank aan een belgisch echtpaar wat na een kortebespreking van Evenepoel en zijn kansen op de winst in Giro er op zeer fraaie, electrische  dat dan weer wel, fietsen de omgeving gingen verkennen.  Na een uitgebreide fotoshoot en een heerlijk kopje koffie met appeltaart, gingen we weer op pad. Met de wind in de rug kwam Made alweer snel in zicht. Na afscheid van elkaar te hebben genomen, natuurlijk snel naar huis om te kijken hoe de foto`s waren geworden. De eerste reacties waren positief en zelfs uit Griekenland kwamen de complimenten. Maarre Johan, deze pet is mij toch iets te groot.

Groeten Hélène

Ondanks de belofte van schitterend weer, die uiteindelijke ook werd ingelost, begon de dag aan de koude kant. Een stevige bries uit het Noordoosten hielp niet echt mee aan vroeg comfort.

Op naar het Land van Heusden en Altena. Via de Pereboom door Dussen, een plaats met een persoonlijk verleden. De ontluikende natuur en de weg die met de Dussen mee meandert, het belooft wat als het in volle bloei staat. In schril contrast daarna de voormalige rijksweg richting Heusden die zo’n 15 km lang is, en met slechts een kleine slinger in Meeuwen. Ik heb het altijd een taai stukje weg gevonden. Om de route niet te kort te maken, we waren wat van het originele plan afgeweken, zijn verder oostwaarts gegaan richting Wijk en Aalburg. Voordat we daar de dijk op reden het eerste lek. Mijn achterband. Een nieuwe nog wel. Zelden heb ik zo staan schutteren, het duurde nogal. Mijns inziens maakt het vervolg over de dijk bij Wijk en Aalburg het wel weer goed. Ook weer een mooi stukje, meen ik.

Tussen Heesbeen en Doeveren nog een lekke band. Die was wat duidelijker, een scherp ding.

En toen met de wind in de rug terug naar het westen ten zuiden van de Maas.

Er waren wat haperingen in de communicatie, maar voor aanleiding, uitleg en vervolg verwijs ik graag naar de WTC Made Social whatsapp groep.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Vandaag De naar De Mol, opzich een rondje op het lijf geschreven voor de trim want er is koffie met appelgebak te halen in Dordrecht.
En daar houden wij van.
Maar de trim is vandaag met 5 kleppers de goedkoopste groep veur de penningmeester.
Maar het zijn niet de minste nl
Marino van den Elshout
Jan Lensvelt
Wim Rasenberg
Johan Smits
Bert Timmermans.
Jan, Johan,Bert en Marino zitten lekker midden in het peloton om hun benen te sparen veur de wedstrijd .Eindelijk kunnen wij ons vd trim ook is in de kijker rijden omdat er nu 3 groepen zijn.
Wim Rasenberg zit helemaal ( zoals bijna altijd ) achter in de groep.
Zo heeft hij overzicht op alles. Marino is met al zijn ervaring als coureur de favoriet om de koers te winnen en hij wint dus ook en blijkbaar gaat hij en de hele trimgroep zo hard dat we niet op de film konden worden vast gelegd.
Als trimgroep zijn wij allemaal bij de eerste 5 geëindigd en dat kan geen enkele andere groep zeggen dus “wij zijn de beste” zou Louis zeggen.
Wat minder is dat we met wind tegen naar huis moeten gelukkig komen de sterke mannen Frans en Kevin ons bijstaan en houden ons lekker uit de wind.
Op de Hankse brug last Marino zich bewust afzakken want hij ziet dat de tourgroep en sterke koptrekker nodig heeft .
En zo sluiten we een mooie fietsdag af.

Grt Beaste VondenBoan