We waren met een grote groep vanmorgen, maar liefst 12 man (en vrouw). Voor we vertrokken wilde Helene even praten met de groep. Dit naar aanleiding van de vorige rit toen Peter zich niet goed voelde en later bleek dat hij problemen met zijn hart heeft. Ze benadrukte dat we verantwoordelijk zijn voor elkaar en dat we als groep elkaar in het oog moeten houden. Daar was iedereen het volmondig mee eens. Daarna vertrokken we richting Raamsdonksveer, met Boukje en Sandra op kop. In een lekker tempo reden we door Raamsdonksveer naar het Halve Zolen pad. Daar was het lekker rustig en dan is het goed fietsen daar, zeker als het wat mistig is. In Sprang-Capelle gingen we een stukje door het dorp tot we bij de snelfietsroute richting Tilburg kwamen. Bij Kaatsheuvel maakten we een slingertje om langs het Eftelinghotel richting Loon op Zand te fietsen. Daar kwamen we erachter dat het voor Boukje toch wel lastig is om links en rechts uit elkaar te houden. Maar misschien kwam het omdat ze graag even bij de Efteling wilde kijken ????. Als snel waren we bij het Blauwe Meer. We reden er rap omheen, toen we werden opgehouden door slagbomen over de weg. Het is padden-oversteektijd. Gelukkig konden we erlangs en voorzichtig reden we verder. Bij de Moer gingen we richting ’s-Gravenmoer, naar Waspik. In Raamsdonk zaten we ineens in een nieuwbouwwijk, maar dat bleek geen probleem want we kwamen meteen weer op de weg door het dorpje zelf. Inmiddels was ondergetekende afgefakkeld en moest de groep inhouden. Hoe balen. In een rustiger tempo kwamen we weer in Made aan. Bedankt allemaal! Daar hadden we helaas nog te maken met een minder vriendelijke weggebruiker die het nodig vond om een aantal van ons bijna van de fiets te rijden, dit omdat een andere wegebruiker ons voorrang gaf. Ach ja.. Iedereen ging zijns weegs om aan het weekend te beginnen.

Groetjes, Petra

Gisterenavond keek ik naar het weerbericht en daar werd gezegd dat de nacht koud zou zijn en er nachtvorst zou komen. Nou lekker, dacht ik terwijl ik naar buiten keek en de regen met bakken naar beneden zag komen. Dat kan morgen wel eens glibberen worden.
Dus toen vanochtend de wekker om 6.45 ging en ik naar buiten keek, was ik blij te zien dat de daken niet wit en bevroren er uit zagen. Nou dat komt wel goed deze rit. Voor de zekerheid checkte ik nog even de temperatuur voordat ik de laatste spullen pakte en ik zag dat het 7 graden was. Dat in combinatie met dat het eerder genoemde weerbericht zon had voorspeld dacht ik wordt een mooie rit.
Voor de zekerheid wel flink heet water in mijn bidon gedaan want een koude klets in je maag is niet prettig in deze tijd.
Op het raadshuisplein stonden er 8 trimmers klaar voor een 2e poging Wijk en Aalburg. Te weten
Peter, Johan, Gerard, Jan, Renee, Bert, Antoon en ondergetekende. Petra had zich afgemeld , ziek. Beterschap van ons allemaal Petra. John had natuurlijk vorige week de route al gedeeld wat goed uitkwam want John was er niet maar gelukkig had Peter opgeslagen zodat we wisten wat de route was. Antoon en ik zagen een dame (wat later, las in het verslag van de tour/sport, Annie Broeders was) in een heerlijke dikke lange dons jas staan en we waren op slag jaloers. De reden: het was koud , kouder dan de 7 graden aangaf en de wind deed er geen goed aan. Helaas kwamen we ook tot de conclusie dat de jas niet zo handig fietsen zou zijn dus dan maar mijn colletje steeds hoger over mijn oren trekken.
Om 8.30 vertrokken we, tegen wind in , da`s lekker met de terugweg.
Antoon zette het tempo in, en ik dacht nou dat wordt pittig. Later hoorde dat ik niet de enige was die dat gevoel had.
Gelukkig na een aantal kilometer werden de spieren warmer en gingen het al wat beter.
Over de Keizersveerse brug, de Peereboom in richting Dussen werd wel duidelijk dat de wind stevig en koud was. En herinneren jullie de bidon met heet water nog , nou die stond nog lekker warm te zijn op mijn aanrechtblad. Nu weet ik niet hoe het bij jullie gaat maar als je iets hebt dan is er vaak geen behoefte aan maar heb je het niet dan verlang je erna. Dus vroeg ik aan mijn maatjes om als ze een waterpunt zagen mij te waarschuwen, zodat ik even wat kon drinken. Gelukkig kwam Johan met een waterbidon die ik wel mocht hebben. En daar was ik dankbaar voor want die koude klets was meer dan welkom. Dank je wel Johan.
Ondertussen fietsten we lekker door en er werd geregeld gewisseld van kop waardoor iedereen wel even kon schuilen voor de wind. Op een lang stuk in de polder nog een waaier geoefend maar helaas werd dit verstoord door een auto. Waardoor we weer netjes achter en naast elkaar Wijk en Aalburg binnen fietsen.
In tegen stelling tot de laatste keer dat ik daar op een zondag fietste was er geen kerkganger te zien, zouden zij het met deze kou voor gezien houden of waren wij wat later dan andere keren in Wijk en Aalburg. Het zal het laatste wel zijn geweest.
Boven op de dijk aangekomen was daar het meest mooie moment van deze rit: WIND MEE!
Nou daar waren we wel aan toe , tevens ook een mooi moment voor een slok en een banaantje.
Over de dijk naar de brug van Heusden om de terug weg te beginnen. Ondertussen kwamen we ook meer fietsers tegen , sommige erg fanatiek in een korte broek maar nog wel met een wintervachtje op de benen.
Jan en ik konden er alleen maar met ontzetting naar kijken. Ons niet gezien. Jan voelde zijn vingers niet meer en ik had het idee dat mijn tenen los in mijn schoenen lagen. Nee geef ons het laagjes principe maar bij dit weer.
Op de terug weg met wind mee ging het tempo omhoog en kregen we weer wat praat. Met Gerard de zin en waanzin van onze medeweggebruikers besproken.
Antoon, Bert en Johan waren sterk en werden af en toe gevraagd even in te houden want samen uit is samen thuis.
En zo kwam de Amer centrale weer in zicht en volgde Raamsdonksveer en Geertruidenberg snel. Op de rotonde bij de Steelhovensedijk namen we afscheid van Renée en Gerard die samen naar Oosterhout fietsten. Na 65 km kwam er ook voor de rest een einde van deze rit. Hup lekker naar huis.
waar ik na warme choco, een warme douche en de voetjes voor de open haard na een paar uur weer het gevoel had dat ik mijn tenen niet verloren was.

Tot de volgende keer
Hélène

Vanmorgen was het goed weer. Dit betekende dat er maar liefst tien trimrijders klaar stonden voor een rit De Rith. Te weten: Helene, Antoon, Jan, Johan, Jacques, Wim, John, Gerard, Piet en ondergetekende. Het was fijn dat Gerard er weer bij was. Ook Wim en John vonden het weer goed genoeg om eens mee te rijden. Helene had er zin in, ze pakte meteen de kop samen met John. In Den Hout namen Antoon en Johan het over. Zij zouden vandaag veel kopwerk doen. Maar ook de anderen reden regelmatig vooraan. Ik had mijn dag niet en ben niet op kop geweest. We genoten van het weer, want de temperatuur was goed. Al bleef Jan het koud vinden. Het was droog en we zagen af en toe een zonnetje. We reden via mooie wegen naar de Galderse Meren. Daar herkende Piet ineens de route en hij vond de naam ‘viaductenroute’ meer toepasselijk. We reden inderdaad veel viaducten over. Daar had ik vandaag flink mijn maal aan, want ik ben helaas nog niet op kracht. En het was stiekem niet verkeerd dat Piet me een duwtje gaf. Maar ik was niet de enige die vandaag de benen niet had. Ook Jacques moest aanpoten. We konden vandaag lekker doorrijden want niemand reed lek. Terug in Made sloeg de één na de ander af, op weg na huis. We kunnen terugkijken op een fijne rit.
Groetjes, Petra

Het wordt de eerste rit in maanden waarbij ik langer dan een uur in het zadel zit en dan meteen dit herfstweer. Regent het nu of niet? Het is in ieder geval niet zo dat het pijpenstelen regent. Vanaf de 5e verdieping zie ik wel dat de straat nat is. Ik stap het balkon op en hou mijn hand buiten de reling; het miezert en ik voel een koude zuidwesten wind in m’n gezicht. Ik besluit om niet het wintershirt van WTC aan te trekken, maar een fietsshirt dat wat beter bestand is tegen deze miezerregen; een regenjasje vind ik nu ook weer wat overdreven. Om toch in de clubkleren te rijden, trek ik de windstopper aan. Achteraf ook geen spijt van trouwens. Iets voor 8 uur check ik WeerOnline voor Made. Twee regendruppels en dat betekent 12 punten. Als ik iets na acht uur nog eens kijk is er nog maar eentje over. Ik heb echter al een screenshot gemaakt en laat het dus maar zo.
Tegen 9 uur staan er 27 renners klaar; een mooie opkomst, zeker met dit weer.
De tour-groep vertrekt en even later gaan we met z’n zessen ook op pad voor een rondje Slingerdreef. Petra en Johan nemen de kop; ik rij ergens halverwege, Jan en Jacques er achter en Piet sluit de groep af. Nog steeds wat miezer en een koude wind op kop. Als we langs de heuvel in Den Hout rijden klinkt het opeens “…LEK!!”. Dat begint al goed. Jacques rijdt lek. Het zijn die venijnige kleine steentjes die bij dit natte weer aan je band blijven plakken en zich van lieverlee een weg door het rubber boren. Jacques kijkt het eens aan en zegt dan resoluut “Ik ga wel naar huis, rijden jullie maar door!” We stribbelen nog wat tegen, maar Jacques is al omgedraaid. Met z’n vijven rijden we verder. Net voorbij het Houtse Meer gaan we op de foto bij Peter Broeders; even zwaaien allemaal. We rijden verder over de bekende wegen richting de Slingerdreef. Op het viaduct over de A27 komt Piet ons voorbij gereden; “Ik ga jullie even filmen”. Maar Piet blijft gewoon op z’n gemakkie voor ons rijden en ik snap even niet wat ie nu wil. Opeens besef ik dat we gefilmd worden door de camera in het achterlicht. Niet dat we het filmpje al gezien hebben, maar wellicht komt dat nog.
Aan het einde van de Vijfeikenweg bekijken we even de werkzaamheden die daar gaande zijn. Piet heeft het inmiddels dusdanig koud dat ie besluit een kortere rit naar huis te rijden en op die manier zijn we nog met z’n vieren. Jan stelt voor dat we ook een iets kortere route rijden, maar Johan wil er niets over horen; “Nee joh, we rijden gewoon een Slingerdreefje. We doen het rustig aan want de benen willen nog niet echt mee”. Als we even later vlak voor het viaduct over de A58 worden ingehaald door 4 dames sluit Johan direct aan en rijdt samen met de dames naar boven. Met de benen is blijkbaar niks mis.
Op de slingerdreef is het erg rustig. Even denken we dat we de enige zijn, maar dan zijn ze er toch; de joggers, de fietsers en een verdwaalde wandelaar met een loslopende hond. Zo’n beetje halverwege de Slingerdreef gaan we rechstaf en rijden voor Bavel langs richting Dorst. Het is dat we goed aan de kant rijden, want in een ietwat ruige bocht worden we bijna omver gekegeld door een enthousiaste Ford Fiesta rijder. Als de rust is weergekeerd, keuvelen Petra en Jan dat ze het eigenlijk helemaal niet koud hebben. Da’s mooi, denk ik bij mezelf, maar van mij mag de lente nu toch echt wel beginnen. In Den Hout besluit ik de groep te verlaten en richting Oosterhout te rijden. De eerste rit met meer dan 1 uur in het zadel zit er weer op. Da’s toch echt even iets anders dan een uurtje Zwiften.

Rene

Het fietsseizoen gaat weer beginnen, dus de fiets weer in de auto geladen en op weg naar Made. Het leek me wel praktisch om de auto bij de Korenbeurs neer te zetten en dan naar het verzamelpunt te fietsen. Dat had Bert ook bedacht, want hij stond zich al om te kleden toen ik bij de Korenbeurs parkeerde. Toen we samen bij het oude gemeentehuis aankwamen stond er al een aardig groepje renners en er kwamen er nog volop bij. Voor de trimgroep stonden tien ‘man’ present. Zoals afgesproken vertrokken we richting Den Hout om naar Molenschot te gaan. Het weer viel alles mee en het was fijn om weer met zijn allen op pad te zijn. Iedereen had volop te vertellen na de winterstop. Voor we het wisten waren we al bij Molenschot. Helene en ik zaten wat te praten over fietsen, onderhoud en lekke banden. En wat gebeurde er…zo’n tien minuten later reed Helene lek. Je moet er ook niet over praten want dan lijk je het uit te lokken! Gelukkig was de band niet meteen helemaal plat dus ze dacht hem bij te kunnen vullen. Peter Korse bood aan dit even te doen. Eigenlijk weet je dan al dat dit de oplossing niet is en jawel, even later hoorden we weer ‘lek’! Dus weer gestopt en nog een keer bijgepompt, want ja we waren toch bijna thuis… Wij weer verder, inmiddels regende het al een beetje en werd het ook al wel koud toen we voor de derde keer ‘lek’ hoorden. We waren inmiddels in Den Hout. Toen werd toch maar besloten de band te verwisselen. Peter, alias de wegenwacht, had dit snel voor elkaar en zo waren we dan een beetje natgeregend weer terug in Made. Daar konden we genieten van het ontbijt bij de Korenbeurs.

Groetjes, Petra

Airmiles,

Gisteren kwam de route van de trim via de app binnen incl. GPS-route. Het zou een rondje Hulten worden maar bij het trefpunt van de WTC-trim bij het restaurant Het Trefpunt werd besloten dat het een rondje vliegveld zou worden omdat iedereen naar het scheen nogal veel airmiles had en die moesten verzilverd worden.

Met z’n achten vertrokken we richting Den Hout.

Vorige week stonden er 15 trimmers klaar nu maar 8. Bijna een halvering in 1 week , aan het weer kon het niet liggen , dat was fris en zonnig.

Er waren wat geblesseerde fietsers die na een rondje met de trim het wel bij de toer aandurfden.

Ik zag Martien van Kaam ook alweer bij de start, ik dacht nog die is geblesseerd dus gaat lekker met de trim mee om er weer aan te wennen, maar nee hoor hij koos gewoon voor de sport , blijkbaar ook omdat de sportgroep bijna wekelijks aan de koffie zit, ik dacht dat wij veel koffie rondjes hadden maar ik denk dat de sport het ook daarin van ons wint.

Harde kern trimmer De Pakhaas is er ook al niet ( wie moet nu het verslag schrijven) die heeft een heerlijke vakantie in Griekenland.

Via de Burgermeestermaterlaan richting Dorst, Door Dorst bij het kruispunt rechtsaf langs de rijksweg in een lange rechte lijn richting Gilze-Rijen Air Base , daar de airmiles gedumpt. Via Rijen en weer Dorst langs het kanaal naar Het Veer, Daar dachten we Peter achter te laten maar die zat nog niet aan Zijn kilometers en ging mee naar de May.

Zo landen we om 11:20 uur met onze WTC-PLain weer veilig thuis.

Marino, Erno, Peter, Peter, Jan ,Wim, Bert, John Was de bemanning van deze compleet verzorgde reis.

Grtn.

Beaste Vondenboan

Deze ochtend begon met mist, dan bedoel ik waterdamp, niet de mist die ook wel eens optreed na een zware avond uitgaan. John de rittenman had voor de ochtend de perfecte rit ingepland. Via Willemstad naar Dinteloord. Zaterdag had hij de route al op de app gezet, zodat meerdere kleppers ook de weg zouden weten, altijd handig.
Na Klundert, bij de Noordschans de Buitendijk op, gaf de GPS links af aan maar de kopmannen gingen rechtsaf. Dat gaf wat verwarring, maar de mannen hadden een goede reden: namelijk veiligheid.
Idd rechtsaf en iets omrijden is eigenlijk beter.
Nu recht toe recht aan naar Willemstad.
Weinige weten dat Willemstad vernoemd is naar onze WTC trim patron “Don Wim Rasenberg” !😉 ook wel “De Raas”!
Over de trimgroep gesproken, wat daar gebeurt is wel opvallend. Vorige week reden er 15 kleppers mee en deze week ook weer 15 kleppers en dan miste ik er nog een paar van de harde kern. Tel je die er nog bij op dan zou je aan 20 trimmers komen . De trim word steeds populairder , De voorzitter werd ook nieuwgierig en ging vandaag ook mee, hij wil wel is weten wat het geheim vd trim is.
Net voor Dinteloord kwam de voorzitter achter het geheim: achter in de groep werd geroepen “Bananentijd” ! Dat is nu net het populaire kenmerk van de trimgroep. Ik hoorde de voorzitter hardop denken: ” dat gaan we bij alle groepen invoeren”!
Na de banaan gaan we bij Dinteloord linksaf richting Stampergat. Daar kregen we applaus van de vele toeschouwers die ons ook nog wat rommel wilde verkopen. Op de goudsbloemsedijk ligt snel asfalt, wat uitnodigde tot wat harder te gaan fietsen. De helft zette een sprint in tot aan het bruggetje bij ’t Lamgat, vandaar ging de groep met een mooi tempo weer naar Made.
Het was weer een fijne rit met een fijne groep met fijn weer.

Groeten van Beaste von den Boan

Wat een weertje deze ochtend, en dat heel de zomer lang.
Op tijd uit bed natuurlijk om op tijd in de May te zijn voor een lekkere fietsrit.
Daarna lekker bijkletsen over van alles en nog wat bij Shirley.
In Oosterhout is het eerst eten, maar in de May is het eerst fietsen en dan eten.
Peter onze fotograaf was ook weer vroeg aanwezig om deze dag voor het nageslacht vast te leggen. En als iemand dat kan is het Peter wel.
Met een flinke groep vertrokken wij richting de Slingerdreef.
Dat de groep steeds groeit betekent natuurlijk dat het hier hartstikke gezellig is.
Met maar liefst 16 man en naderhand Helene en Petra die een eigen ritje reden was het een mooi en bont gezelschap.
Goed gemutst ging het naar Oosterhout om daarna via het vliegveld richting Slingerdreef te rijden.
Maar daar gingen wij dus niet in. Een paar kilometer verderop gingen we rechtsaf en zagen wij de molen zonder kap al staan. Hier rij ik vaak langs als ik alleen ben.
iets verderop zei Rene dat we rechtsaf moesten de molenweg in.
Dat deden we dus, maar een weg was het niet. Het was gewoon een ordinaire zandpad.
Dus omdraaien. het werd geen dag om te gravelen.
Na 200 meter verder ging het wel rechtsaf om ons een paar kilometers verder op de Slingerdreef te laten uitkomen.
Lekker tempo vandaag zodat iedereen goed kon meekomen.
Op naar Bavel en dan naar Dorst. Hier werden we bijna door een automobilist van onze sokken gereden. Deze idioot dacht dat je een groep fietsers kan inhalen als er uit tegenovergestelde richting ook een auto aankomt. De man moest vol in de ankers om een aanrijding met de tegenligger of met ons te vermijden.Wij zijn gewoon vogelvrij voor dit soort idioten. Naderhand ging hij er weer als een idioot zo hard vandoor.
Van de schrik bekomen reden we lekker terug naar de May. Daar aangekomen op het terras was het lekker genieten van een bakske met een heerlijke appelpunt. Even later kwamen ook de andere groepen binnen en zo werd er nog heerlijk met z’n allen nagekaart.
Om een uurtje of 12 ging ik weer richting Oosterhout. Iedereen bedankt voor de gezelligheid en de mensen van Shirley bedankt voor de leuke bediening op het terras.
Met vr gr De Pakhaas.

PS: Bakkertje, nog bedankt voor de leuke foto’s!!!!!!!

Je merkt dat de vakanties op z’n eind lopen. Tel daarbij op het mooie fietsweer en voila een hoge opkomst. De hitte is inmiddels het land uit, maar de zon schijnt nog steeds en heel af en toe schuift er eens een wolkje voor. Het stevige briesje uit de noordwesten zorgt er – zeker in de schaduw – voor dat het soms zelfs wat fris aan voelt. Met zo’n 30 renners staat WTC aan de start voor een nieuwe fietszondag. Eigenlijk kunnen er best 3 of 4 groepen gevormd worden. Echter de Sport en Tour zoekt elkaar op en ook de 15 overgebleven WTC’ers vertrekken als 1 groep. Ik vind dat voor deze zondag voorlopig even niet verkeerd. De conditie is nog niet helemaal wat het moet zijn en mijn enkel vertrouw ik ook nog niet helemaal. Vijftien renners is een mooie gelegenheid om je ergens halverwege te verstoppen. De route is gedeeld via de whats-app groep en omdat bijna iedereen tegenwoordig een dikke Garmin of andersoort merk heeft, ga ik ervan uit dat meerdere mensen wel de route hebben.
Om de een of andere reden vertrek ik samen met Bert Timmermans toch op kop en rijden we de May uit. In de aanloop naar de brug van Geertruidenburg merken we voor het eerst echt goed dat het aardig waait. We rijden het overbekende stukje door Geertruidenburg en dan de brug over naar ’t Veer. We steken de Keizersveerbrug over en draaien de Hank in. Genoeg kopwerk voor mij, ik ga eens kijken wie we eigenlijk allemeaal mee hebben. Veel ouwe getrouwe trimmers, maar ook wat Tour-mensen. Gastrenner Paul van Dijk – op z’n spiksplinternieuwe Giant TCR – en Melody nemen de kop over en zetten direct een flink tempo neer. Beschut van de wind door de huizen rijden we gestaag door Hank totdat we even halt moeten houden; de remmen van Peter Kuijpers lopen wat aan. Al snel kunnen we weer op de pedalen en cruisen we door Nieuwendijk. Met weer nieuwe kopmannen gaat het hard, eigenlijk soms een beetje te hard en de eerste kreten “…ZACHTER!!” galmen door het peloton. Voordat we Sleeuwijk aandoen ligt het tempo weer wat op Trimniveau. Er is echter al wel wat schade aangericht en dat wordt duidelijk zichtbaar als we de brug bij Gorinchem over moeten. Iemand wil al terug keren, maar wordt door Wim Rasenberg toch aangenoedigd om even door te zetten. Ik hoor het gegrom aan en besluit vanaf Gorinchem het tempo maar weer te bepalen. Samen met Melody rijden we met 26-27km/h ons rondje boven Gorinchem. Pinkeveer en daarna richting Hoornaar. Met de wind in de rug zijn we weldra weer terug bij de brug en worden we bijna de brug opgeblazen, wat een verschil.
Het tempo komt nu als vanzelf weer wat hoger te liggen en we naderen Werkendam. Vlak voor Werkendam gaan we linksaf de polder in en even later nadert de lange Grotewaardweg. Zal ik de meute loslaten en de snelle jongens laten gaan? Zolang ze daarna op ons wachten bij de dijk langs de Biesbosch vind ik het eigenlijk prima. Het tempo gaat nu naar 33-34km/h en iedereen kan aardig mee. Toch valt het veld wat uit elkaar als het tempo nog hoger wordt. Met enige moeite tik ik net boven de 42km/h en denk aan de renners in de Vuelta die over 190km een gemiddelde rijden wat zelfs hoger is dan mijn 42km/h …hoe dan?!?!
We naderen Hank. Gerard V. zwaait hier af voor een familiebezoek en de rest gaat gezamenlijk weer Keizersveer over. Op de weg naar ’t Veer komt het sport-peloton met veel bombarie voorbij. Een enkeling uit ons peloton haakt aan, Peter Kuijpers zwaait in Geertruidenberg af en zo dunt ons clubje al aardig uit. Na een keurige 75km zijn we terug in Made.
Je merkt dat het in een groep van 15 renners lastig is om het iedereen helemaal 100% naar de zin te maken. Voor de Trim-groep ligt de focus niet op een hoge gemiddelde snelheid. Zeker in zo’n grote groep moeten we rekening met elkaar houden zodat iedereen mee kan en er niemand afgereden wordt. Geen enkel probleem om een keer weg te sprinten of een viaduct op te knallen en de rest helemaal naar de GGD te rijden. Het wordt wat lastiger als er vele kilometers structureel (te) hard gereden wordt en er mensen halverwege de rit al met de tong tussen de spaken raken. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Let een beetje op elkaar.
Komende zondag de bijpraattocht; een relatief kort ritje en daarna koffie met wat lekkers! Ik heb er zin in!

Rene

Deze mooie zonovergoten zondag was de trim paraat met 7 kleppers.
Namelijk Jacques de coureur (tevens ook de dag leider van vandaag),
Peter de Brandweer, Marino de sponsor, Bert, de heeft zijn eigen huis getimmerd man, wat mooi,
Erik de kweker, Boukje de zuster of Broeders en de alom bekende pakhaas.
Jacques had het rondje Aalst – Heusden uit zijn rittenboek gehaald, een prachtige rit langs de Waal over de Maasdijk. Wel altijd opletten met de vele blinde bochten. iedereen was goed wakker en er werd goed sein gegeven dus ging alles gesmeerd.
Dat Jacques de meest ervaren coureur onder ons is, wisten wij  al langer maar dat hij de kerktijden van Bommelwaard ook wist dat is niet bekend maar het is wel fijn als je over de Maasdijk fietst als de kerk aan is . Want net voor of net na kerktijd is het op de dijken altijd erg druk met kerkgangers en auto’s en daar fietsten wij nu mooi tussendoor.
Het kopwerk werd mooi verdeeld, iedereen kon lekker zijn energie kwijt.
Vanaf Heusden naar de May hadden we nog even de wind schuin tegen maar voldaan gingen we allemaal weer Huiswaarts.
De Pakhaas, ik noem hem liever de kilometervreter (KMV) maakte de ruime 100 km vol. De rest had zo’n 80 km op de teller met een mooi trim gemiddelde.
Allemaal weer bedankt.

Was getekend,
Beaste Vondeboan