Het is nu duidelijk vakantietijd. Ondanks supermooi weer zijn er niet veel WTC-ers aan de start.
Flip had dit als voorbereider van de tochten al aan zien komen en voorgesteld in drie groepen te rijden zodat er voor ieders wat wils is. Bij de start blijkt dat er zelfs met drie groepen eentje zal zijn met maar
2 a 3 renners. Dus even wat discussie en improviseren is geboden. Sommigen lijken dit niet te snappen en staan te mopperen. Als je het volgende week wilt regelen, dan hoort Flip het graag. Dit kost je toch op donderdag en vrijdag snel een uurtje en vele appjes hoor!

Uiteindelijk als het stof wat neergedaald is, zijn we met de Sport en paar van de Tour…. of met de Tour en een paar van de Sport samengesmolten tot een leuk peloton van 11 renners (hier is het woord renner genderneutraal dan hè, want Anneke is er ook bij).
Het is uitkijken in de Blockmeckerstraat, het straatmeubilair wordt verwijderd voor de Vuelta, het mag blijkbaar wat kosten van wielerfan Harry B. . Voor ons alleen maar gevaarlijk, vooral een stukje kiezels waar ik mijn fiets voel schuiven. Sowieso in het begin wat gedoe, want net voor Geertruidenberg ligt een versplinterde bierfles op het fietspad. Ik zie sommige mensen met hun vingers over de band gaan, ik rij toch liever lek dan dat ik mijn jatten open haal. Ad van Dongen is het met me eens maar die kiest het andere uiterste, die stapt gewoon af om zijn band na te kijken. Gelukkig niemand lek, of het moet zijn dat de lekke band van Flip in Almkerk nog een uitgestelde schade was. Het is niet zo’n supersnelle bandwissel dan we van Flip gewend zijn, maar we staat daar lekker zoals Johan opmerkt. Lekker even bijkletsen.

We vervolgen de weg richting Giessen. Ik vind het wel leuk dit gezelschap. Zo rij ik volgens mij voor het eerst met Sander en kan ik eens even over zijn business praten. Hij ziet dit jaar zonnig in. Vroeger zei mijn vader “ge mot hooie as de zon schijnt”, maar Sander zegt “je moet panelen leggen als de zon schijnt” (en de energieprijzen helpen natuurlijk ook). Hij krijgt me in ieder geval zo ver dat ik eens ga kijken of ik een deel van mijn panelen niet moet vervangen door de nieuwste generatie met een “optimizer per paneel”. “Levertijd 7 maanden”, klinkt beter dan “volgend jaar”.
Bij Giessen gaat het richting Woudrichem, “valt nog mee met de waterstand” denk ik, maar na Woudenberg zie je dat de kreken bijna droog staan. We gaan door Werkendam voor een rondje Noordwaard.

Er is niet veel wind en die komt uit het noorden dus bij dit rondje krijgen we hem van alle kanten.
Maar we rijden lekker samen en dus kan iedereen het invullen zoals hij/zij wil. Corné trekt er nog eens goed aan “want straks krijgen we alleen nog maar wind in de rug naar huis”. Zo makkelijk als hij dacht, gaat het op het eind niet echt zie ik, maar daar wordt je sterk van. Corné is bijna terug op oude niveau. Ikzelf had er dit voorjaar meteen voor getekend als er gezegd was dat ik weer eens met mijn oude Sport maten mee zou kunnen. Net boven de 95 km rij ik op de May weer de grindbak in met het door Flip voorspelde gemiddelde.
Lekker is dat, bedankt fietsmaatjes.

Groeten,
Ad

De ploegen vertrokken 1 voor 1 vanaf het Raadhuisplein, voor de sport bleef niet veel over maar 4 is genoeg. We misten wel John M maar deze gevoelige jongen had fysieke klachten dus koos hij voor de tour. Het #indekken was gelijk begonnen, verjaardag gehad, uit eten geweest en flink wat op. Nou we gaan het zien onze Thijs had een mooie route uitgezet over vreemde wegen. We reden via Zevenbergen, Hoeven, Boschenhoofd, klunend over de A17 rondom Roosendaal, Oudenbosch, Langeweg richting Terheijden hier stond koffie en gebak klaar om te vieren dat onze jonge god Twan 54 was geworden, daarna op het gemak richting de May. Heerlijk zo’n zondagmorgen niet veel wind, niet te warm, niet te koud wat wil je nog meer. Ook verbaas ik me over de kracht van onze Frans 71 en gewoon meedraaien dat wil ik ook. Het enigste min puntje was de slechte deal die ik had gemaakt met Thijs hij de route en op kop ik achteraan om alles mee te maken voor het verslag, maar helaas dit is niet gelukt vandaar de titel.

Gr. Een Klepper

Deze WTC-zondag was weer goed bezocht. Helaas bleken de meeste sporters toch niet van plan mee te gaan met de sportploeg. Kevin en Johan moesten op tijd weer thuis zijn, Chris had weer een feestje gehad en Sander was te druk…

Nou ja, dan maar met 4 sporters te weten Martien, Frans, ikzelf en John M. Bij het wegrijden voegde Peter zich ook nog bij ons.

De rit zou gaan naar Sint Andries. Ik had er nog nooit van gehoord, maar dat is eigenlijk gewoon Rossum. Maar goed, Sint Andries klinkt op deze mooie zondag wat vroomser, zal ik maar zeggen…

Onderweg richting Sint Andries ging het allemaal lekker vlot. Over de Heusdense brug door en langs het Oude Veerhuis in Ammerzoden. Gezien de medailles op Strava zou ik hier wel eens eerder moeten hebben gefietst, maar ik herkende het toch niet allemaal niet goed meer.

Ondanks mijn eigen onbekendheid daar, bleek dit voor velen niet zo te zijn. Zeker na Rossum langs de Waal wemelde het van de fietsers. Het was soms echt slalommen. Daarnaast hadden wij zeer regelmatig andere wielrenners in de staart zitten die met ons mee wilde liften. De eerste volgeling op onze bedevaart naar Sint Andries kwamen we al in Waspik tegen. Dit is natuurlijk prima, maar dan graag wel achter ons en niet tussen ons. Zo overkwam het ons bij Gameren dat er zich een wielrenner, volledig uitgedost in het schildergrootmeester-pakje van Jumbo-Visma (inclusief bijpassende bidons), voegde tussen ons treintje. Aan zijn manier van fietsen was duidelijk te zien dat hij met hangen en wurgen bij Martien in het wiel zat. Bij het inrijden van de smalle weggetjes van Gameren werd er een beroep gedaan op de fijne motoriek, deze was bij de Jumbo-Visma wannabe echter ver te zoeken, wat zorgde voor wat onhandige manoeuvres. Toen we Gameren uitreden hield hij het denk ik maar voor gezien, want in eens was hij weg.

Bij Poederoijen kwamen we weer op bekend terrein. Toen we daar over de brug Brabant in reden, besloten John en Frans hun eigen weg maar naar huis te rijden door rechtdoor richting Giessen te rijden. Martien, Peter en ik bleven verbaasd stilstaan. Wat doen zij nou? Waarom tarten ze het gezag van onze wegkapitein nou zo? Met een ferme fluit van Peter kwamen Frans en John teruggereden en voegden ze zich weer in ons wiel. Dit was wel een dreun voor het gemiddelde, maar het was toch fijn om jullie toch nog even voor ons te hebben zien rijden…

Via Wijk en Aalburg vervolgende we onze weg richting Raamsdonksveer waar we nog een bakje dronken bij het Fort.

Rond 12.30 uur reden we de May binnen en hadden we er weer 125km opzitten. Het was weer een mooi ritje, met prachtige wegen. Dank daarvoor.

Thijs

Vandaag stond de 22ste rit van het jaar alweer op de planning.
Dit keer zou Martien de rit leiden. Op zaterdag had Martien al een voorverkenning gedaan en hieruit bleek dat de Philipsdam er uitstekend bij lag. Je raadt het al, er bestond binnen de sportgroep dus al snel consensus over de route. Een rondje Philipsdam. Hoewel het eigenlijk de planning was om ook de Oesterdam nog mee te nemen, strandde dit idee vanwege hevige protesten van de richting Haagwinde.

Martien gaf aan dat het rondje 120km zou gaan worden, dus nam ik voor de zekerheid maar twee reepjes mee. Ik kan u al vertellen dat dit geen overbodige luxe bleek te zijn.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis bleek de opkomst redelijk goed te zijn. De sportgroep was ook goed vertegenwoordigd. Wat me ook opviel waren weer een paar nieuwe fietsen die ons WTC peloton rijker is geworden. Stuk voor stuk zijn het niet de minste fietsen en ik schat zo in dat de eerste 10.000+ euro fiets ons peloton heeft weten te vinden.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de fiets van Flip, met zijn Cipollini heeft hij een echt Italiaans raspaard aangeschaft. Hoewel ik niet echt goed heb kunnen kijken, zag het er wel buitenaards snel uit. Wellicht kunnen de Amerikanen in hun onderzoek naar UFO’s ook eens kijken naar die fiets van Flip, ik denk dat ze dan al een hoop vermeende UFO-waarnemingen kunnen verklaren. Mooie fiets Flip!

Enfin, de start ging voor mij wat minder. Nadat ik me een weg gebaand had tussen de marktkraampjes van Bruisend Made, bleek ik midden in de tour groep te zitten. Gelukkig stonden Twan, Sander en Chris bij de watertoren te wachten en kon ik me snel bij de sportgroep voegen. Deze groep bestond nu uit 7 man, te weten: Ik, Martien, Kevin, Sander, Twan, Chris en Frans.
Hoewel we behoorlijk wat wind tegen hadden ging het direct al behoorlijk hard. Op weg naar de Driehoefijzers reden we al 37km/h met Sander naast mij op kop. Ik dacht nog “ doe da nou nie” maar we deden het toch en rond Zevenbergen kwam ik voor mezelf tot het inzicht dat de weg nog lang was en dat enige vorm van het verdelen van krachten niet geheel onverstandig zou zijn. Een gedachte welke vermoedelijk bij iedereen in het hoofd speelde.
Gelukkig konden we even op adem komen bij de gesloten spoorweg in Zevenbergen. Martien verontschuldigde zich als leider direct door te zeggen dat hij vergeten was het spoorboekje te raadplegen. En grove fout wat mij betreft, maar goed iedereen mag wel eens een foutje maken.
Rond Klundert waren we allemaal al goed warm, de zoutsporen van bilzweet begonnen zich reeds af te tekenen op de achterwerken van de renners. Behalve bij Martien, als hij het namelijk warm krijgt dan zie je precies op zijn ruggenwervels natte zweetplekjes ontstaan. Bij aanvang van de dinsdagavond rit is dat ook altijd grappig om te zien. Je kan namelijk precies zien wanneer Martien al wat extra kilometers heeft gereden.

Via Klundert, Willemstad en Oud-Tonge reden we met een prima snelheid naar de Philipsdam toe. Ondanks dat we vol wind tegen hadden, constateerde ik dat we bij de Philipsdam toch 34 km/h gemiddeld hadden gereden. De Philipsdam mocht dit gemiddelde natuurlijk niet in de weg staan, dus besloot ik op kop te gaan rijden. Op de dam werden we echter teruggefloten, Frans en Kevin lagen eraf. De dam bleek net iets te veel van het goede. Maar beter tijden lagen voor ons, want na de Philipsdam was het alleen nog maar wind in de kont.
Bij wind in de kont is het altijd een geschikt moment om te kijken hoe iedereen erbij zit en om wat persoonlijke indrukken te krijgen. Kevin zat er nog goed en fris bij, groot verzet en het komt allemaal wel goed. Toch hoorde ik hem wel wat mopperen over de snelheid, beter gezegd de tempowisselingen. Tja, dat klopt wel, we proberen er rekening mee te houden.
Frans had naar eigen zeggen een heftige rit. We zagen hem weinig op kop, maar dat hoeft ook helemaal niet.
Chris zat er minder lekker bij, hij was geen schim van zichzelf en liet zich ook vrij weinig van voren gelden. Die baco’s de avond er voor waren ook niet precies de beste voorbereiding geweest.
Dan hebben we John die…. oh nee, die was er weer niet bij… sorry
Martien dan, die zat er goed bij. Hij was vooral de constante factor en als leider zat hij altijd voorop bij de moeilijke stukjes in de route. Dat was echt fijn.
Twan had het volgens mij best goed naar zijn zin. Hij pakte af en toe wat kopwerk mee. Tijdens de rit vroeg ik nog hoe het met hem ging: “goed hoor, maar als ik achter jou rij dan moet ik altijd zo hijgen.” Hmmm…… oké dan….
En dan hebben we Sander nog, de krachtpatser in het peloton. Als hij op zijn stuur gaat liggen, dan gaat het ineens heel hard, dit hebben we dan ook diverse malen meegemaakt. Die jongen blijft maar gaan en heeft er ook erg veel plezier, dat is echt goed om te zien.

Na de Philipsdam gingen we via Steenbergen, Stampersgat en Oudenbosch met een mooi tempo weer terug richting de May. Bij de Zuiddijk richting Langeweg viel het echter stil, ik weet niet waarom dit was, maar ik vermoed dat een aantal er klaar mee waren. Dat mag ook wel, want er is snel en fijn gereden met elkaar.

Na 115km kwamen we weer in de May aan. Helaas niet de beloofde 120km, maar ja dat zullen we Martien ook maar vergeven.

Tot de volgende keer

Thijs

Nadat ik zaterdag net van de fiets was gestapt van het rondje TMM, zag ik de eerste berichten in de sport app al voorbijkomen voor zondag. Aangezien ik nog een behoorlijk feestje voor de boeg heb, waarbij ik zelden met lege handen zal staan, houd ik mij nog even stil in de app #indekken

Zondagochtend bleek ik gewoon fit te zijn. Voldoende hydrateren in de nacht heb ik ooit eens geleerd van een wijs man en het werkt (meestal). Het is heerlijk weer zondagochtend en op weg naar Made.

Altijd gezellig om alle groepen even te zien bij de start. Van de Sport zijn er uiteindelijk de gebroeders Weda, Twan, Peter, Martien en ik. Peter gaf eerst aan met de Tour mee te gaan, maar wil toch mee met de Sport. Geweldig en respect. Ik zie ook Flip graag meegaan, maar hij legt mij uit dat het sowieso niet gaat met zijn rugklachten. Onze voorzitter, zaterdag nog actief in de app, was niet aanwezig. Een feestje de avond ervoor gooide roet in het eten werd mij verteld.

We praten over de 200 of 300 kilometer voor de week erop en het blijkt dat niet iedereen weet van de informatie die al gedeeld is op de website. Martien legt ons nog eens uit wat een vereniging is en tot ieders verrassing geeft Sander aan rustig aan te willen doen vandaag, hij wil met de Tour meegaan. Het zorgt even voor verwarring vlak voor de start en terwijl de Tour al weg is besluiten we toch maar bij hen aan te sluiten.

Een grote groep trekt de polder in op weg naar Lage Zwaluwe, waarbij ik zie dat Ad in ieder geval de boel aantrekt. Achterin praat ik bij met Chris en met een mooie snelheid genieten we van het uitzicht. Totdat iemand aan mijn shirtje trekt. Het is Mar10. Geen familie van S10 zover ik weet, maar hij wil ons wel de Diepte insturen geeft hij aan. De twijfel is er nog even als ik overleg met Chris, maar we gaan ervoor.

In een paar minuten veranderde de rit op alle vlakken en de knop moest om in het hoofd. Martien neemt heel de rit veel kopwerk voor zijn rekening. Onze “Akela” heeft ons verleid om toch een rondje Sport te doen en neemt zijn verantwoordelijkheid. Sowieso verbaas ik mij ieder keer hoe goed hij overal de weg weet, dat is erg fijn fietsen.

Sander vliegt door de Kiltunnel en trekt de groep op een lint. Bovenaan geeft hij aan al meer zin te hebben om lekker door te rijden, dat belooft veel goeds.
Hoewel we goed doorrijden, geniet ik van het fietsen en de omgeving, qua omstandigheden een ideale dag met een fijne groep.
In Strijensas (ik heb het achteraf even op moeten zoeken) roept Peter dat het zo’n mooi bruggetje is waar we overheen rijden, ik knik instemmend.

Richting Numansdorp gaat Martien op kop en houdt het tempo strak. Sander neemt het over en het scheelt misschien maar 2 km, maar die versnelling laat het kraken in de groep. Als hij zich af laat zakken fietst hij naast mij met een grote grimas: “Ja Gerben, even tanden op elkaar hè!” Geen probleem en wel lekker eigenlijk, het vervelende is alleen dat er nog geen bordjes Den Hout te bekennen zijn en we dus nog even door moeten.

In Numansdorp neem ik de kop over van Twan en sla linksaf richting de brug. Sander komt voorbij en dat wordt gasgeven. Na het eerste stuk omhoog, viel er een gaatje dat ik dicht kon rijden. Wat ik mij niet kon herinneren, maar wat wel zo bleek te zijn, is dat het daarna nog een keer omhoog gaat. Gelukkig zagen Twan en ik dat de slagbomen dicht zouden gaan en bespaarden wij wat energie in het laatste stuk omhoog… Voor de slagbomen kan iedereen weer wat eten, drinken en op adem komen. Peter heeft nog energie over en praat met een andere renner die staat te wachten.

We trekken door over heerlijke wegen en dijken richting Fijnaart naar Zevenbergen. Het idee om nog koffie met gebak te nemen samen bij d’n Elsakker spreekt mij erg aan. Iedereen gaat mee, Sander kan helaas toch niet en die rijdt door naar huis. Het is heerlijk in de zon op het terras en we praten lekker bij.

Nadat we soepeltjes op de fiets stappen geeft Martien al snel aan dat we wel een beetje door moeten fietsen. Het tempo gaat weer omhoog en we rijden richting Terheijden. Hier worden we even tegengehouden, omdat we over het parkoers van de triatlon willen rijden. Dat mag, als we maar afstand van de deelnemers houden en met de richting meerijden. In Terheijden zwaaien we Twan en Chris uit en in Made zeg ik Peter en Martien gedag. Dinsdag trainen vraagt Martien nog? Is goed geef ik aan. Ik fiets door voor het laatste stuk richting Den Hout en kijk terug op een heerlijke rit met de Sport.

Groeten uit Den Hout,
Gerben

Een vrije donderdag met lekker weer. Daar zullen wel veel WTC-ers op af komen zou je zeggen.
Maar dat valt mee op het Raadhuisplein, of tegen, het is maar net hoe je het bekijkt.
Na wat soebatten worden er twee groepen gevormd in plaats van vier. Je kunt merken dat men nog helemaal in de carnaval-sfeer zit, twee groepen van 11.
Anneke en ik gaan de met de Sport-Tour mee. Martien heeft de leiding en dus wordt het zijn aangekondigde “rondje Boompjesdijk”. Een van mijn lievelingsrondjes omdat je mooie lange stukken hebt, geen een stoplicht of andere obstakels. Meestal wel goed voor een mooi gemiddelde als het westenwind is zoals vandaag.
Met Peter Verhagen vertrek ik op kop. Dat is langgeleden dat ik vanuit de start voorop zit. Tot aan “het gat van den Ham” bepalen wij het tempo. Dan geef ik het bij deze wind graag over aan mensen die conditioneel wat verder zijn dan ik. Tegen de wind gaan we nu verder. Martien had al aangekondigd dat het rond de honderd kilometer zou worden en een “gewone” Boompjesdijk is maar 85. Dus niet onverwacht stuurt hij ons eerst naar Willemstad. Het tempo houdt een beetje het midden tussen Sport en Tour en daarom zie ik verschillende mensen op kop komen. Adrie is ondertussen van gastrijder, aspirant-lid geworden en laat zich (daarom?) ook op de eerste rij zien. Hij gaat lekker, ik waarschuw hem dat het stuk wind in de rug vanaf Boompjesdijk ook nog pittig zal zijn naar mijn ervaring, want dan gaat het grote mes er op. Hij dankt me voor de tip en rijdt de tocht later probleemloos uit.
Via Willemstad gaat het via industrieterrein Dintelmond naar Dinteloord en dan het laatste stuk pal tegen de wind naar de Boompjesdijk, wat ons meest westelijke punt is deze morgen. Zoals voorspeld vanaf dan de wind vol van achter en de ketting op het buitenblad. Erno schrikt zo van de snelheid dat hij zijn computertje snel uit zet, dan wordt hij niet zo moe..??
Het valt mij nog mee moet ik zeggen en dat is maar goed ook want helemaal lekker gaat het nog niet. Daarom zit ik ook scheef op mijn fiets blijkbaar, ik trap meer met mijn rechter- dan met mijn linkerbeen. Frans vindt dit geen gezicht, maar durft het niet tegen mij te zeggen. Dat moet Anneke maar doen.
Ik probeer wat rechter te zitten maar je voelt zelf niet goed hoe je normaal zit, terwijl ik toch meer dan
40 jaar mooi recht op mijn zadel zat. Ik moet zeggen dat ik ook meer last van mijn rug had dan normaal na afloop. Komt vast ook van het scheef zitten.
Anneke merkt op dat er iets drastisch aan het veranderen is in het peloton, ze laat in het midden of dit goed of slecht is; meer dan de helft van de ploeg heeft geen witte sokken aan maar zwarte.
Ik ga daar in ieder geval niet aan mee doen. Met witte sokken zijn mijn benen in ieder geval minder wit dan mijn sokken, dan lijkt het nog wat. Ik zie dat sommige van die zwarte sokken meer zwarte kousen zijn; straks krijgen we nog applaus als we op een zondag door de Biblebelt rijden…..

Nadat we Oudenbosch rechts hebben laten liggen, komen we op de Goudbloemsedijk. Dat is traditioneel een hardrijdstuk van dinsdagavond en ook nu gaat het tempo flink de hoogte in, maar iedereen blijft er redelijk aanhangen als ik bij de fietsbrug om kijk. Vanaf hier is het nog een kilometer of 11-12 weet ik. En de teller staat nog maar op 80 km. Dus we halen de honderd niet denk ik. Martien denkt dat ook en daarom roept hij bij Zwartenberg “RECHTDOOR”. Anneke en Erno proberen nog “linksaf” maar Martien is de leider dus we gaan de brug over en dan linksaf door de Prinsenbeekse polder en langs den Elsakker. Het is daar nu erg druk met fietsers, met een vlaggetje aan de bagagedrager. 50 Hoeven staat er op.
Ik denk de 50^e versie van de fietsvierdaagse, maar dat klopt niet, wel 50^e jaar bestaan van de organisatie, maar door corona blijkbaar 49^e keer dat hij gefietst wordt. Bij den Elsakker staat een carnavalsbandje te spelen, gezellig, maar wij moeten door. Wel opletten nu, want het snelheidsverschil tussen die fietsers en ons is groot, ondanks dat ze allemaal elektrisch ondersteund worden.
Als we in Made aankomen, besluiten we nog even om te rijden om los te trappen en de honderd van Mar10 te halen. Lekker gefietst, even afwachten hoe het been reageert. Vrijdag toch vrij 😊.

Ad van Wesel

Een aantal jaar geleden had Martien het idee opgevat om een ronde te fietsen via fietscafe de Proloog Bij de Amerongese berg, mede om dat ik graag n keer 200 km wilde fietsen. Om 06.00 toen vertrokken ivm de hitte en net na de middag thuis.

Voor het corona tijdperk hebben we het rondje met n aantal WTC ers waaronder Jantje Lensveld en “Bakker” Broeders, daar de wind voor n rondje Zeeland niet echt gunstig stond gereden op zaterdag dat was iedereen toen goed bevallen (behalve de stortbui tussen Rhenen en Amerongen en een hagelbui).

Dit jaar had Martien de klassieker in wording op de officiele rittenlijst weten te krijgen (voor de klassement puntenjagers) van de WTC.met de enige voorwaarde dat degene die meeging zo’n 30 km/u gemiddeld kon rijden, meldden zich een aantal leden zich aan (en helaas ook af) om mee te gaan. Deze zondag was t zover, ikhad onze wegkapitein gevraagd om weer op tijd te vertrekken daar ik ivm visite weer op tijd thuis wilde zijn, werd dat 07.00. Om 6.00 (pfff) de wekker gezet en na Erno en Johanneke van H. te hebben gefeliciteerd via de Social app, op de rode Stuka naar de May, waar de Zomercarnaval was losgebarsten (was gezellig had ik van mn zoon begrepen; die was zo aardig om voor mij de honeurs waar te nemen op vrijdag; je kon gewoon met open mond op t raadhuisplein gaan staan en t bier viel er zo in) n 8 tal klaar stond reeds voor vertrek. Kevin die van te voren al wat had geinformeerd mbt mee te nemen reepjes en gelletjes, Captain Iglo van Kaam, Peter V., Frans “Le Patron” M., Melody met haar vriend Dennis als gast, Hans, en nieuw lid Sander met het mooiste shirt van ons allemaal, bespraken allemaal het 300 km rondje van onze Thijs H. van zaterdag (baas boven baas).
Daarna vertrokken maar we waren na 10 km het Fer nog niet uit of onze Frans begon te bellen; lekke band?; nee hoor accu of batterijtje van zn electronisch schakelsysteem was leeg en zn verzet was op standje Mont Ventoux geschoten en dus besloot Le Patron terug te keren naar de May (waar hij alsnog met de Tourploeg n rondje reed zag ik later). Daarna weer verder gefietst echter bij Doeveren reed Hans lek. Vervolgens weer vertrokken via Hedel, Rossum, Beneden Leeuwen en Ijzendoorn waar we door een paar agressieve “locals” in een auto die niet naar de kerk hoefden bijna n paar van onze coureurs kwijt waren, maar liep gelukkig beter af dan vorige week in Bavel.. Daarna via Kesteren de brug over naar Rhenen (blijft elke keer mooi als je daar komt aanrijden; aan de overkant de Grebbeberg en de Amerongse berg.) Dit was de derde keer dat ik dit rondje reed en elke keer was ie anders, moet eerlijk zeggen dat ie steeds mooier wordt met de aanpassingen die Martien had gemaakt; dit jaar reden we niet rechtstreeks van Rhenen naar Amerongen over het fietspad maar reden we in Rhenen het klimmetje van Paardenveld op tot verrassing van de meeste onder ons (ik wist toen we afsloegen al hoe laat t was ☺) Daarna kwam naar mijn mening t mooiste stuk door de stadsbossen van Rhenen en Landgoed Dikkenberg (Peter V. vond t zo mooi dat ie besloot daar dan maar lek te rijden) naar de Amerongse Berg die we vanaf de kant van Veenendaal (veel mooier klimmetje dan vanaf Amerongen maar dat is mijn mening) beklommen en na de afdaling onze stop bereikten; De Proloog het wielercafe waar we onder het genot van koffie met appeltaart even konden rusten in t zonnetje.
Blijft een aanrader de Proloog; toplocatie in een mooie fietsomgeving. De helft zat er op en vanaf toen was het de dijken volgen naar de brug bij Vianen. De wind stond op dat stuk redelijk voordelig en we konden mooi het WTC treintje aanhaken bij n paar rappe mannen die ons inhaalden. Met n gangetje 42 / 43 km p/h zorgden deze heren dat ik mooi op tijd thuis zou zijn en iedereen van ons clubje kon mee tot er n klimmetje de dijk op kwam en toen ik omkeek zag ik dat onze TGV een paar wagonnetjes was verloren. Martien en Dennis waren nog wel mee maar die hielden toen ook in en daarna gingen we via de brug van Vianen richting over de dijk naar Ameide waar we de vorige editie van deze rit een flinke hagelbui over ons heen kregen; maar nu was het weer dik in orde. Via de slingerweggetjes van oa Noordeloos terug richting Gorinchem waar we nog op een paar stukken vervelende tegenwind hadden, maar omdat iedereen zijn deel kopwerk over heel de rit voor z’n rekening nam reden we voordat ik het wist weer via Nieuwendijk richting de brug van Keizersveer. De een was wat frisser dan de ander maar geloof dat iedereen heeft genoten van dit mooie rondje. Nadat ik bij de rotonde Siemerink me ervan had verzekerd dat de rest veilig de brug op ging over het kanaal naar de May, keerde ik huiswaarts waar ik te horen kreeg “wat ben jij vroeg terug?” S’middags de raad van Sander maar opgevolgd en me maar eens bezig gehouden met wat DGA. (Drank Gerelateerde Activiteiten) Die gaan me doorgaans wat makkelijker af dan fietsen of schrijven van dit soort verslagen.

John (Van de Sportploeg)

Afgelopen week weinig tijd gehad om te trainen, als ik dan WTC kleppers op strava tekeer zie gaan, wordt ik daar altijd een beetje nerveus van. Vooral wanneer John, iedere dag van de week (behalve maandag) op pad is geweest. Dan denk ik gelijk dat wordt veel kopwerk van die Faant, komende zondag….

Thijs had deze zondag de route bepaald, het werd een ronde Kampina. Bij de sport waren we met Thijs, John, Frans, Peter, en ondergetekende. Chris en Edwin uit Terheijden sloten ook aan, ik heb op één of andere manier altijd een zwak voor mensen uit Terheijden, vooral als ze zo hard kunnen fietsen.

Voor de brug richting G’berg haalden we de trim groep in en wat later tijdens onze route passeerden we de tour ploeg. Thijs kwam naast me fietsen en vroeg “heb je een nieuwe fietsbril, staat je goed”. Dit geeft aan hoe hecht deze sport groep is, deze bril heb ik namelijk al meer dan een jaar.
Nee, maar deze groep is zeker hecht. We kennen elkaar, zodra Thijs met complimenten begint te gooien, kun je er donder op zeggen dat het gas erop gaat..

De snelheid zat er goed in, ik liet me afzakken naar achteren en daar zag ik Frans met een big smile fietsen. Frans, maar ook Peter zijn bij deze sport editie helemaal in hun element, het is echt bijzonder om te zien dat (ondanks dat ze iets ouder zijn), volle bak mee gaan.

Edwin fietste het grootste gedeelte met oortjes in, had hij muziek op. Waarschijnlijk Jan Biggel: ons moeder zee nog…
John heeft er een tijd naast gefietst een natuurlijk van die schitterende fantasie verhalen verteld, ik denk dat Edwin daar het volume een tandje harder heeft gezet.

Maar voor praten hadden we weinig tijd, het was een prachtige route waar ik niet gek veel van mee gekregen heb. Opletten, snelheid houden, banaan naar binnen proppen, slok uit de bidon.. Voor ik erg in had, stonden er al 95 km op de teller. Geweldig, wat een rit!!

Het laatste stuk reden we terug van Tilburg, via Rijen richting de vijf eiken. Teveel stoplichten, ik hoorde in de groep al wat gemompel dat dit niet goed was voor het gemiddelde. Een enkeling probeerde door rood te rijden, maar gelukkig zijn we allemaal wijs en slim genoeg dat dit een juiste methode is om het gemiddelde op te krikken.
Haha, nee hoor voorzitter Kevin, ik heb ze tot de orde geroepen.

Na terugkomst gelukkig nog een eindstop op een terras, hebben we even tijd om de route te evalueren, de nieuwe fiets van Chris te bespreken, wat koele drankjes naar binnen te werken en weer uit te kijken naar volgende week Zondag.

Mvg Twan