Vandaag eindelijk wat minder warm weer dan de afgelopen weken. Als ik wegrijd in zomer tenue, korte mouwen, merk ik dat het eigenlijk gewoon koud is. Rachel is er deze week helaas niet bij. Die is nog herstellende van een allergische reactie na de rit van vorige week.

Aangekomen bij het oude Raadhuis is het nog niet helemaal duidelijk wie waar aan gaat sluiten. Enkele tour renners hebben zin in een lange rit en gaan met de Sport mee richting de Philipsdam. Ook de Trim is redelijk vertegenwoordigd. Blijven er nog een tiental renners over waardoor opsplitsen Tour en TT geen zin heeft, dus besluiten we samen richting Willemstad te rijden onder leiding van Gerard van O.Verder hebben we Ad v D, Erno, Leo, Erik S, Maurice, Adrie, Tim, Anneke en ikzelf (Kees) in het peloton. Gastrenner was Kars Verkooijen. Ik heb het idee dat hij zich meteen thuis voelt in dit clubje; hij draait goed mee. Lijkt me een sterke kerel, die waarschijnlijk al snel het sport peloton kan versterken, als hij besluit lid te worden.

We rijden richting Willemstad, langs de dijken van de Amer en Hollands Diep. Hier rijden we vol in de wind, die vanochtend al flink zijn best doet. We missen duidelijk enkele sterke mannen waardoor het tempo gelukkig wat minder hoog ligt als vorige week. Hierdoor zijn er ook wat meer wisselingen in de voorste linies. Prima. Zo rijden we richting Moerdijk waar opeens wat onduidelijkheid is, als er vanachter opeens stop geroepen wordt. Blijkt uiteindelijk een sanitaire stop te zijn.
Bij Moerdijk passeren we moeiteloos de afsluiting voor het overmatige sluipverkeer, is voor fietsers gelukkig geen probleem. Verder richting Klundert en Tonnekreek. Ik ben even bang dat Gerard over de dijk naar Willemstad wil, waar de wind waarschijnlijk nog heftiger is. Gelukkig is onze leider zo verstandig de polderweg te nemen. Wel dreigt hier een wegafsluiting, maar die is al weer opgelost en hier ligt een mooie nieuw geasfalteerd laken voor ons. De helft van de groep mist een afslag rechtsaf, maar gelukkig kunnen we via het volgende straatje terugdraaien en komen op dezelfde weg terecht.
Ik voel me eindelijk ook voldoende warmgedraaid om ook een paar keer de wind te trotseren. Jeeh dat voel je wel in je beentjes. Zo komt iedereen om beurten op kop en zie je steeds weer dat na een paar kilometer het tempo van de koptrekkers al snel wat afneemt. Dus voldoende afwisselen is het motto en daar doet iedereen goed aan mee. Na Willemstad rijden we nog een stukje door richting Dinteloord en draaien dan af richting Fijnaart en krijgen we eindelijk de wind in de rug. Grote blad erop en dan gaat het een stuk gemakkelijker. De verwachte versnelling op de Goudbloemse dijk komt er niet echt maar we blijven een mooi gelijkmatig tempo draaien van rond de 35. Na het fietsbruggetje over de Mark moeten we nog even stoppen voor een leegloper van Gerard. Hierna vervolgen we onze weg via het nieuw geasfalteerde fietspad richting de Langeweg. Hier moeten we nog een keer in de remmen knijpen vanwege een verloren bandafnemer.
Het verwachte ommetje via Terheijden komt er niet meer, maar Gerard kiest ervoor om via Wagenberg te rijden. Ad lijkt hier nog flink wat energie over te hebben waardoor het tempo nog even flink omhoog gaat. Prima, zo laten we deze niet zo fijn lopende weg zo weer achter ons.

Zo rijden we weer ons dorp binnen waar dit weekend de bruisend Made braderie is. Ik besluit hier maar met een ruime bocht omheen te rijden.

Lekker gefietst, bedankt allemaal !

Kees

Vorige week had ik na mijn avonturen in m.n. Frankrijk en Spanje me een beetje rustig gehouden in de buik van de grote groep. Afgelopen nacht had ik goed geslapen ondanks de warmte, die was ook voor vandaag voorspeld. Daarom was het wel prettig dat we vandaag weer voor 8:00 uur vertrekken hebben gekozen. Voor ik zelf thuis vertrek is Marianne al om goed zeven uur met haar LIV vertrokken om ook op de racefiets weer te wennen. Zelf vertrek ik omstreeks half acht, als ik bij Leo kom heeft die al een plekje in de schaduw op gezocht aan de andere kant van de weg. We rijden nog wat kletsend over de TT naar de May. Dit doen we via den Bromtol en we maken nog even een slingertje achter de kassen om. Als we op het pleintje bij het oude gemeente huis aankomen is de Leider in zijn mooie rode shirt al aanwezig even als Wim Rasenberg. We maken nog even een foto. Die rode leiderstrui staat Jan goed en van mij mag hij om zijn schouders blijven. Maar ja wie ben ik, ik ga die trui never nooit winnen daarvoor ben ik te vaak bij andere activiteiten betrokken waardoor ik regelmatig een keer afwezig ben. En 40 ritten naar Santiago de Compostela tellen niet mee ook al is dat in regen of in koude wind. Maar goed terug naar de rit van vandaag terwijl we op het plein staan is het voor mij duidelijk dat er géén sportgroep is maar wel een TT en een trimgroep naast de tour. Er is zuidenwind voorspeld dus had ik een rondje in gedachte richting Belgische grens. We rijden het linksom, dan zitten we op het heetst van de dag onder de bomen in de schaduw nog enigszins koel. Er is n.l. 32 °C voorspeld. Corné die al weken een sterke indruk maakt vertrekt met mij op kop richting de goudkust van de gemeente Drimmelen. Zo heet volgens hem Wagenberg en als ik naar glimmende TREK van hem kijk kan dat best weleens echt zo zijn. In strak tempo rijden we naar de Drie Hoefijzers waarna we richt de Tol rijden. Langs het windmolenpark A16 draaien we naar de Mark en steken deze vervolgens over. We passeren den Elsakker waar voorbereidingen getroffen worden om de gasten van vandaag te ontvangen. Prinsenbeek is de volgende plaats waar we passeren hier wijk ik al even af van de getekende route. Bij het Trivium steken we de weg over in tussentijd hebben Ad en Kees al een stuk kopwerk gedaan. Ook Leo steekt een handje toe en niet veel later draaien we bij het verdwenen café de Sportvriend van Gerrit Rovers de Zundertse weg op. Hier zien links en rechts verkeersregelaars staan die i.v.m. de Speer van Rijsbergen toertocht het verkeer begeleiden. De mannen op de kop draaien stug door en snel zijn we in Klein Zundert waar de kerk rechts van ons ook al geen dienst meer doet. Van hier naar Zundert is een vloek en zucht en voor we het weten zitten we op de Meirseweg richting de grens.

Niet veel later rijden we het viaduct op dat ons over de A16 en de HSL voert en naar Meer. En met ons bedoel ik : Ad en Anneke van Wesel, Erik en Leo Stasse, Frans, Kees en Rachel Marijnissen, Erik van der Hoeven, Corné Schoenmakers en ik als tiende van de groep. Even zijn we de weg kwijt maar ook dat probleem wordt getackeld en we rijden buiten Minderhout om richting Meerle ook hier schieten we buiten om zodat we weinig in de dorpskernen komen. Sommige wegen zijn bekend van DH-DH-DH zo ook de weg naar Ulicoten. In Ulicoten zijn er werkzaamheden maar we kunnen er langs en passeren zo café de Kluis bekend van de stop van DH-DH-DH. Als we hier gepasseerd zijn gaat het mis heeft Komoot dan toch op gravelbike gestaan??? Maar de oplossing is simpel we rijden over een fijn fietspad richting Baarle Nassau en vandaar gaat het richting Chaam. Ook hier mijden we de dorpskern maar de gekozen weg heeft ook weer iets van een gravelpad als we richting de Steengroeve uit komen. Vanaf hier is het zo kort mogelijk naar huis want een enkeling geeft aan dat de tocht toch zwaar gaat worden. Na Gilze gaat het richting Rijen en vandaar langs de steenfabriek die er niet meer staat via Surea naar den Beum. Na de Hoevestraat steken we de A27 over en zijn we reeds in Oosterhout. Nog even de Vraggelsebaan en de Bergse baan en ik draai af naar het heilige land Ter Aalst. Lekker gefietst en omdat we veel onder de bomen hebben gereden voelde het relatief fris aan. Om 11 uur stap ik van de fiets snel douchen want vanmiddag hebben we weer een Houts Twaalfuurtje in de kerk met Biloute. En daarna is er een spannende finale van het Nederlands kampioenschap op de weg. Die mannen hebben meer afgezien dan wij.

Groeten van Ter Aalst, Gerard van Oerle.

Vandaag gaat het weer veranderen. Na een maand droogte kan het gaan regenen. Lekker voor de tuin, laat maar komen. Maar tot die tijd zal het broeierig warm worden volgens de voorspellingen. Als ik voor het weekend voorstel om de Vennentocht bij Oisterwijk te rijden van 115 km, krijg ik daarom meteen het verzoek of het korter kan. Okay; dat kan, over Goirle terug dan krijgen we een korte Vennentocht van 100 km. Volgende verzoek laat niet lang op zich wachten: “Kunnen we om 8:00 vertrekken, dan zijn we voor de hitte thuis?”  Okay voor mij. Zo komt het voorstel ook in de INFO app. Maar meteen weer een voorstel,… nog korter. Tja dan haal je Oisterwijk niet meer, maar prima, want dan ben ik zelf ook op tijd thuis om verse asperges te halen bij Corné Brenders en hoef ik dat niet op zaterdag al te doen.
Na dit voorspel komen we zondagochtend tegen 8:00 uur bij de vertrekplek. Lekker druk ondanks de Vaderdag die sommigen thuis houdt omdat ze hun versje moeten aanhoren en zelfgekleide asbak in ontvangst te nemen (zo ging dat toch??). Maar tot mijn verbazing zijn de mensen die verzochten om kortere en vroegere rit zelf niet aan de start….  
We vertrekken met de Tour voor de “Geen Vennentocht”, ook wel bekend als rondje Hedel.
Dat is niet bij iedereen doorgekomen (of ze hebben de app berichten niet gelezen), onderweg krijg ik verschillende keren de vraag waar die Vennen nu zijn en of we wel de juiste route naar Oirschot rijden?

We hebben een flinke groep van 15 renners. De Sport was namelijk maar met drieen en hebben besloten met ons mee te rijden. Altijd goed zulke kleppers te hebben bij tegenwind. Die wind is trouwens heel anders dan ik verwachtte toen ik besloot om voor dit rondje te gaan. Er was zuid oosten wind voorspeld, maar hij was in werkelijkheid vooral zuid, dus van opzij. We kunnen hierdoor wel heel constant rijden en omdat het ook een route is met weinig afslagen, schiet het lekker op. In het begin laten ze met genoegen Corné en mij op kop rijden. Wij nemen de ontwikkelingen en techniek van ons vakgebied weer even door, wat altijd nuttig is. Hij praktisch in het veld en ik in de theorie vanuit kantoor.

We rijden om Geertruidenberg en Raamsdonksveer de Keizersveersebrug over en dan via de Peerenboom richting Heusdense brug. Vervolgens richting Well en Hedel.
Let op Adrie… nog een brug waar je op het fietspad moet rijden!  Het is gelukkig niet zo druk dus komt veiligheid niet in gevaar.
Als we de brug bij Hedel over zijn, zie ik op mijn tellertje dat we boven de 31 gemiddeld zitten en volgens Flip naast mij, heeft niemand daar enig probleem mee. Dat zien de Sport mensen ook en die durven nu ook wat op kop te komen rijden want de groep kan hun iets hogere tempo wel aan.
Via Bokhoven rijden we door Hedikhuizen. Dan krijgen we even een wat slechter stukje. Dit is volgens Gerben een kandidaat voor het slechtste fietspad van Nederland. Ik wist niet dat je daar ook een prijs mee kunt winnen, maar inderdaad het is een kilometer of 2 stuiteren.
Daarna gaan we tussen Heusden en Oud Heusden door over een fietspad om de kernen te vermijden.
Nu komen we op bekend terrein, namelijk op de route rondje Heusden vanaf Heesbeen. Dat kun je altijd merken, er komt wat meer zelfvertrouwen als ze de weg weten. Daar moet wat aan gebeuren! Ik stuur de Overdiepse polder in. Daar is het nu lekker fietsen en nog wat extra kilometers want ik heb beloofd rond de 95 uit te komen. De snelheid loopt nog wat op want hier zit de wind iets mee. Ik ga eens achterin kijken, want weet niet eens wie er allemaal bij zijn en of het nog goed gaat. Het gaat top: Ik zie nieuwkomers Adrie en Arion lekker mee rijden (weer nieuwe records wellicht?) en ook Erik Stasse die een maand nauwelijks gefietst heeft, rijdt lekker mee. Zo rijden we via Waspik, Raamdonk en ‘ t Veer naar de May. Op de brug over de Amertak verwacht ik nog wel een demarrage van de een of de ander, maar iedereen vind het wel goed zo. Toch is het lang zo heet niet geworden dan gedacht en zijn de bidons niet eens leeg. Flip heeft er deze week nochtans 2 op zijn fiets na de les van vorige week. Niemand komt iets te kort… lijkt zo, maar Chris zit al de hele tocht naar de banaan in de achterzak van Corné te kijken en ter hoogte van ‘ t Veer heeft hij het niet meer…”Als jij die banaan nu niet opeet, mag ik hem dan hebben?” Corné vindt het prima en zo kan Chris nog wat energie pakken voor het laatste stuk van de May naar Trije.

Met bijna 95 kilometer op de teller en een mooi gemiddelde ben ik om 11 uur thuis, ruim op tijd voor mijn boodschappen en asperges voor het voorgerecht. Deze zijn al aan het koken terwijl ik dit typ. 

Met vriendelijke groeten,

Ad van Wesel

Op deze zomerse dag begin juni, bereid ik me voor op een zonnige tocht. Goed insmeren natuurlijk. En bidons met mijn eigen toevoegmiddel. “Eigen” omdat alle commerciële producten citroenzuur bevatten en daar kan ik niet tegen. En omdat het toch mijn werk is om zelf poeders te maken, heb ik uitgezocht wat er zeker in moet zitten om goed te hydrateren en de juiste mineralen aan te vullen. Dan blijven je spieren op spanning en krijg je geen kramp. Misschien ook wat voor Martien volgende keer in Jean Nelissen ????. En ik neem 2 bidons mee, de EHBO set gaat deze keer in mijn achterzakje. Dat is dan weer een tip voor Flip die onderweg ontdekte dat één drinkfles bij dit weer wat krap is.

Door de aangekondigde lengte, en misschien ook wel het weer, zijn er veel gewoonlijke Tour-renners die vandaag met de TT groep, die Kevin gaat leiden, mee gaan. Er blijven maar 6 liefhebbers voor de “Tour de West Brabant” over. Op het voorstel om wellicht iets anders te doen, zegt Hans dat dat echt niet kan. Hij heeft thuis beloofd dit te gaan rijden en anders weten ze niet waar hij uithangt.. Ook Erik heeft het er helemaal op staan. Dus we gaan er voor en zetten koers naar het westen. De wind zit in Oost, en hoewel niet sterk toch een lekker steuntje in de rug en vlotjes gaan we via Zevenbergen naar Oudenbosch, Stampersgat en Kruisland. Vandaar naar Moerstraten. Erik weet mij te vertellen dat hij de route bestudeerd heeft en bij Moerstraten moest denken aan een versje uit 1980 dat ging over energie besparen en dat Moerstraten rijmt op “niet de deuren open laten”. Hij kon zich nog slechts flarden herinneren … en ik alleen nog dit van wat Erik mij vertelde.

We rijden richting de bossen rond Bergen op Zoom. Lekker in de schaduw rijden we naar de bekende klimmetjes die ik vroeger heel wat vond maar na Alpe d’Huez van pas geleden, stelt het nu niet veel voor. De Vossenberg wordt genomen en in Woensdrecht de “Rijzende weg”. Ik laat mijn verzet op het grote blad en ga lekker omhoog, maar dan komt Jan Willem mij voorbij alsof ik stil sta…. En maar klagen over spierpijn van het hardlopen! Als ons zespersoons peloton weer bij elkaar zit, rijden we door Woensdrecht en langs het militaire vliegveld. Jan Willem moet even slikken, want na drie weken vakantie moet hij daar morgen weer aan het werk en nu ziet hij de ingang zelfs nog een dag eerder.
De wind zit nu tegen richting Huijbergen. Gelukkig is hij, zoals Flip al voorspelde (of vooral hoopte) gedraaid van pal Oost naar Zuid- Oost. We kunnen het tempo er redelijk op houden, maar verschillende bidons en brandstoftankjes raken leeg dus is iedereen blij dat na de Wouwshei (Wouwse Heide, maar nu allemaal landbouw grond), de skyline van Nispen in zicht komt.
We zoeken een tafeltje bij café Tivoli, want daar hebben ze goede taart.
Voor Anneke en mij altijd wel een bekende te zien daar en vandaag is het helemaal raak. Eerst komt de neef van Anneke het terras op. Dan mijn broertje. Dan de zus en zwager van Anneke en ook nog haar broer komt aangefietst. Maar na de koffie met taart moeten wij helaas weer verder.

Er staat nu 85 km op de teller. Ik besluit toch niet af te snijden en over Schijf en achter Sprundel door te rijden. Redelijke beschutting tegen de wind, maar de kilometers en de hitte beginnen bij iedereen te tellen. Gelukkig komen we op de Moerdijkse Postbaan en die loopt recht naar huis met wind van achteren; lekker! Maar, helaas, dat is van korte duur want er staan twee verkeersregelaars op de weg die ons tegenhouden en vertellen dat de Ronde van Liesbos van de BWF aan de gang is. Nu rijden de 50-min en daarna de amateurs….  We mogen er niet door. Flip stelt nog voor dat het voor ons geen probleem is om bij 50-min in te schuiven… maar dat gaat niet door. We zullen om moeten rijden via het viaduct bij de MC Donalds. Hmmm dat is wel een stukje om. Als we daar aan de overkant zijn, ben ik nog niet helemaal zeker of we weer gewoon op de Moerdijkse Postbaan kunnen komen dus besluiten we om eerder naar links te gaan richting de spoorlijn en daar over te steken richting Zwartenberg. Daar hebben we echt even de wind in de rug en zijn we zo bij afslag Langeweg.
Nog even, maar wel met pittige wind nu schuin voor. Flip is nog sterk. Om hem wat af te remmen zodat wij het kunnen volgen, geven we hem niet te veel water als hij komt bedelen.
Anneke zat na deze kilometers en hitte al aan het elastiek en net voor Made moet Erik even passen. Hij heeft de route perfect voorbereid in zijn hoofd. Hij is ingesteld op 125 km, maar door de omleiding zitten we nu op 130 kilometer en daar krijgt hij een psychologische klap door. We wachten even want als een peloton van 6 ook nog eens uit elkaar valt, ziet het er niet uit bij het binnen rijden van de May.
En zo is het toch netjes “samen uit, samen thuis”.
Het was een pittige tocht.
En dat was niet gek: Ik hoor net op de radio dat de eerste regionale hittegolf een feit is… in Woensdrecht.

Ad van Wesel

Na de bergritten van afgelopen week, gaan we met WTC weer een vlakke en typisch Nederlandse rit tegemoet: De Molentocht bij Kinderdijk. Het is bij de start wat onoverzichtelijk omdat we niet op het plein kunnen staan. Daar staat nu een hek om het terrein van het zomercarnaval af te zetten. Vorige jaar was dat een activiteit van de CS De Mayenèrs in samenwerking met de avondvierdaagse. Dat beviel zo goed bij de familie van der Steen, dat ze dit jaar dat weer proberen. Omdat het ook dit jaar mooi weer is, zal het wel goed zitten. Dat mooie weer is ook voor ons al vroeg op de zondagmorgen.
Met 11 renners gaan we op weg. Via Lage Zwaluwe de Dordtse Biesbosch in en we nemen weer het nieuwe fietspad door de Zuidbuitenpolder die ze een stukje onder water gezet hebben. Mooi Hollands landschap en zeker anders dan de Vogezen en de Alpen van afgelopen week. Maar met wind tegen is dit ook pittig hier hoor. Na dit stukje komen we weer op bekend terrein richting het wielerbaantje. Dat laten we rechts liggen en klimmen meteen over de Col de Spoorbrug. Voor Flip, Frans, Anneke en mij een makkie na de hoogtestage. Met Flip als Tomtom, zoals Arion verbaasd opmerkt, rijden we naar Kinderdijk. Het blijft een mooi gezicht al die windmolens oude stijl. Ik heb dit jaar wat meer kans op rondkijken, het lijkt minder druk. Geen Chinezen en Japanners die niet zo nauw kijken naar fietsers, maar alleen wat ouderen die zo te zien gewend zijn aan fietsers. Bovenop de Lekdijk is het een en ander veranderd sinds ik er de laatste keer geweest ben. Eerst hebben we een flink stuk fietspad en dan komen we op een weggetje parallel aan de hoofdweg over de Lekdijk. Wel wat veiliger geworden, maar met de wind schuin voor lukt het niet voor iedereen om goed weg te kruipen, terwijl er op kop juist goed doorgetrapt wordt. Uiteindelijk is er het verlossende sein “Rechtsaf!” van Flip in Groot Ammers. Nu komt de wind eindelijk wat gunstiger en kan iedereen een beetje op adem komen. Via Brandwijk gaat het weer naar Giessen Oudekerk waar ook dit keer de kerk juist uitgaat. We laveren tussen de mensen door en kachelen richting de Gorinchemse brug. Als er een pompstation in zicht komt krijgen we een korte rust omdat Adrie een “Dumoulinnetje” heeft. Hij moet hoognodig naar toilet en dat kan daar. Wij parkeren de fiets even en kunnen lekker in het zonnetje even bij praten. Opeens komt er ook busje oprijden. De bestuurder stapt op ons af en roept een blijde boodschap: “Als je in Jezus gelooft, krijg je het eeuwige leven.” Daar kunnen we weer gezegend mee op pad.

De volgende Col doemt daarna snel op: de Col de Gorinchemse brug, die wordt snel genomen en een man die bij ons aangesloten is, merkt op dat we pittig omhoog rijden, dus dat is goed. We gaan richting Werkendam en dan door de polder naar Hank. Ik rijd dan een beetje achterin en merk dat het tempo flink omhoog gaat. Er is een renner in zicht die blijkbaar ingehaald moet worden. Dat lukt ook wel, al kost het moeite. Het is een jonge gast die blijkbaar goed door kan trappen. Hij sluit braaf even aan in ons peloton en als hij wat uitgerust is, trekt hij er waar vandoor. Dit keer laten we hem maar gaan. Ik zie Arion nu wat meer voorin zelfs. Hij probeert het tempo niet in te laten zakken. Want hij denkt dat hij een record qua tempo en afstand te gaan pakken. Ik weet niet of hij het gehaald heeft, maar ik heb lekker getraind als we de May in rijden met 114 op de teller.
Volgende week weer een klassieker van die afstand (misschien 10 km meer nog) op de kalender: De West Brabant route. Met twee cols (de Vossenberg en de Rijzende weg) en een koffie-met-gebak-stop in Nispen. Dan zijn we pas rond 13.00 uur thuis.

Tot dan.

Ad

Om het Hemelvaartsweekend af te sluiten, stond vandaag een rondje Sliedrecht – Gorinchem op het programma. Maar ik noem dat liever Flip’s rondje Giessenburg, want dat doet meer recht aan de mooie route die Flip weet zonder hele tijd op drukke fietspaden te zitten.
Dertien renners gingen op pad voor deze tocht. Het was deze ochtend lekker weer dus we konden in zomertenue, wel even twee ondershirts er onder voor de start. Zeker nadat Anneke en ik een aantal dagen aan Lissabonse temperaturen gewend geraakt waren.
We kwamen net op temperatuur toen we in de polder richting gat van den Ham  LEK! hoorden. Arion bleek met een leeglopende achterband te maken hebben. Hij baalde daarvan want nooit rijdt hij lek en nu al voor de tweede keer bij WTC. Hij stelt nog voor dat wij maar doorrijden, maar dat doen we natuurlijk niet. Met een beetje hulp zitten we zo weer op de fiets, toch? Ad en Ad zijn zo gretig om te helpen dat we met de koppen tegen elkaar kaatsen om bij het wiel te komen. Daarom is nou een helm verplicht bij WTC Made, dus! Flip is er ook al bij om het wiel er uit te draaien en zo schiet het op. Om Arion niet anders te behandelen dan Adrie krijgt hij ook zijn “ontgroening” die bij een lekke band hoort. Dat wil zeggen de nodige sneren en goed bedoelde tips. De band zit er zo weer in maar dan moet er gepompt worden. Waar je voor een ouwerwetse fietspomp geen handleiding nodig had, is dat bij een “CO2 pomp controler” , zoals zo’n ding blijkt te heten, dat wel anders.  Er zijn wel een stuk of tien types die allemaal weer anders werken. Arion blijkt hem pas wel eens getest te hebben. Toen spoot het patroon zo leeg en in de lucht en heeft hij één ding geleerd: je kunt je vingers branden aan het koude patroon. “Moet een rubbertje om!”, weet Ad van Dongen te melden. Bij zo’n opmerking kun je natuurlijk wat opmerkingen terug verwachten. Deze keer lukt het echter niet om het apparaatje van Arion aan de gang te krijgen. Het gaat van hand tot hand en uiteindelijk moet er een brandweerman aan te pas komen om het ding aan het spuiten te krijgen. Nu nog de lucht in de band. De helft gaat er langs, maar er komt net genoeg in om de tocht te vervolgen. Flip kijkt nog even goed naar het apparaat: O, dit type moet je er op draaien! Hoewel ik zag dat Arion de Aktiv-8 heeft, denk ik dat dit filmpje een goede leerzame gebruiksaanwijzing heeft:

We kunnen weer op pad na de tweede lekke band van deze dag voor mij. Ik had mijn fiets namelijk ook al in de schuur gevonden met een lege achterband. Thuis, zonder al die “hulp”, was hij zo gerepareerd. Onderweg verder geen vertragingen meer. Het gaat vlot door de Dordtse Biesbosch waar Flip een mooi (voor mij) nieuw fietspad neemt. Langs het Wielerbaantje rijden we over de spoorbrug en dan onder de A15 door de polder van de Alblasserwaard in. Een mooi alternatief. En lekker rustig. Hoewel, door de lekke band van Arion klopt Flip zijn schema niet meer en zijn we net in Giessen Ouderkerk als de kerk uitgaat. Toch nog wat drukte, maar geen oponthoud.
Vandaar richting Gorinchemse brug waar de klimspieren even getest kunnen worden voor de Vogezen en de Alpen komende weken.
Flip is nu even van kop af maar al met al zal hij bijna 90% van de tocht echt de leider zijn op de eerste rij. Langs Werkendam gaan we weer de polder in en dan ontwaar ik in de verte twee mensen die op mij overkomen als valkeniers, maar dichterbij gekomen, blijken het twee mensen te zijn die hun papagaai aan het uitlaten zijn ??!!. Ik hoor iemand gillen, maar iedereen fietst nog gewoon dus het zullen die vogels wel geweest zijn, of de eigenaar die zijn ara de wijde wereld in ziet vliegen. Geen tijd om te kijken, want met wind in de rug gaat de snelheid flink omhoog. Voor niemand een probleem zo te merken en we zijn dus zo in Hank. Nog even twee bruggen voor Flip, Anneke en mij om bergop te trainen.
Volgende week zijn we er dus niet. Kansen voor de mannen die op de rode Leiders trui zitten te azen. Hopelijk kijkt John dit keer wel goed op de tourkalender want anders mist hij weer de kans om het bij zijn fiets mooi kleurende shirt te pakken.  

Ad van Wesel

Je zou denken het is lente. Korte broek aan en ( Dauw)trappen maar niks daarvan, geen dauw  te zien . De droge N-O wind laat dat niet toe, het is maar 7° bij start, gewoon guur weer. Bij de start zie je dan ook qua kleding de twijfel bij iedereen , van een enkele korte broek tot de lange winterboek, en alles daartussenin.

We gaan voor een rondje afgedamde Maas olv Flip, de 13e rit van het seizoen. Ik besef mij dat wij al veel ritten die kant op hebben gehad door de maar aanhoudende wind uit die hoek.

Flip pakt direkt de kop bij de start, de rest( Arion, Adrie, Hans, Leo en Erik ) volgen en ook 3 renners van de sport gaan met ons mee nl Twan, Gerben en Kevin. De rest vd sporters zijn in de Vogezen of in Limburg/België (klimclassic) of in het net geopende puzzelbad , of aan het werk. Ik vind het wel fijn wat sportgroep-mannen erbij :  1  voor het kopwerk. 2  voor het ” na afloop koffie+ virus” wat in de sportgroep heftig rondgaat ( bewuste verspreiding is hun doel)

Eenmaal onderweg, net buiten het dorp op de tuinbouwweg,  komt er een mtb’er aan gescheurd op zijn mooie Cannondale. Wij halen hem niet zomaar in! Het blijkt dat hij richting de Loonse en Drunense duinen gaat voor een ruime 100 km. Er wordt door ons lekker door gefietst en iedereen komt voor kort of langer op kop. Voorzitter Kevin maalt ook makkelijk rond. Als die gestopt is als voorzitter,  en dan meer tijd heeft voor het fietsen…..sportgroep Be ware !!

De inschrijving voor zijn opvolging is nog steeds geopend.

Flip is dus de wegwijzer en dat gaat hem goed af! Eén keer stuurt hij ons verkeerd. Ter hoogte van Aalst op de Maasdijk gaat hij linksaf de Veerdam op. Maar ik snap het ,  ook Flip is door het “koffie+ virus besmet ! Op de hoek zit namelijk cafe ‘t oude Veerhuis ! Niks erg  hoor Flip , alleen nog iets te vroeg !!! 

De wind is best pittig , bij Werkendam krijgen we hem wat meer in de rug. Nog steeds loopt de WTC -trein goed , een enkele keer valt de groep uit elkaar maar dat heeft externe oorzaken , zoals een trekker met aanhanger de plots stopt voor verkeer van rechts wat er niet was.

Op de Buitendijk bij Hank sluiten we aan bij de WSVP die zijn mooi gesoigneerd ! Op de fietsen na is  alles hetzelfde. Ondergetekende zit nu op kop bij de WTC of zit ik in het wiel bij de WSVP ????

Zo fietsen we wel met heel veel de May weer in en daar dook gelukkig het virus weer op :  “zullen we een bakkie gaan doen ” stelde Twan voor,  en zo belandde een gedeelte vd groep op het terras van het Trefpunt. Daar hebben we nog wat problemen omtrent het voetbal supportersgedrag besproken,  wij gaan dat probleem oplossen , maar daar hebben we nog veel “terrasvergaderingen” voor nodig.

Ook werd zonder mijn aanwezigheid unaniem besloten dat ik het verslag MOET schrijven, ik probeerde het nog af te kopen maar daar was geen Animo voor, het gaat om de eer en daar kan geen traktatie aan tippen ! Nou jongens ik ben veréérd!☺️

Allemaal bedankt voor de gezellige ochtend 

Erik

Eindelijk is het weer voor korte mouwen en broekpijpen. 15-16 ^OC bij vertrek en oplopend naar boven de 20 ^OC, lekker. Ik doe wel twee zweetshirtjes aan onder mijn WTC trico voor de opstart.
Bij onze startplek zie ik dat het eigenlijk voor zo’n mooie dag niet zo druk is. Toch verdelen zich 4 groepen. Anneke, Erno en ik zien dat John Haanskorf niet aan de start staat. Geen vertrekstempel vandaag, dus geen punten? (even reglement nakijken later).
Voor de Tour staat een tocht richting koffie met gebak op het terras van café “In den Bockereyder” bij Esbeek. Zeven WTC-ers sluiten bij mij aan. Via den Hout, Oosterhout, Hulten en Gilze gaan we richting het oosten naar Goirle. Ik zie dat Erno nog gekleed is alsof de vorst elk moment kan toe slaan. Hij blijkt voor een geleidelijke striptease te gaan. Als Adrie lek rijdt, gaan de overschoenen uit. Uiteindelijk op het terras de windstopper, arm- en beenstukken. Op het terras is het nog niet zo druk, dus we zijn zo aan de beurt. Koffie, thee en 6 appelpunten plus twee kersen. Dat gaat er goed in en nog even naar “de plee” zoals dat daar heet, en we kunnen weer op pad. We zetten koers door de bossen naar Poppel. Daar staat iets minder wind dus de snelheid gaat omhoog. Erno vraagt zich af wat er in die kersenvlaai van Flip gezeten heeft, dat er bij hem niet in zat. Net voor Poppel heeft Adrie weer lek. Met 5 man helpen we hem om een snelle pitstop te maken… nouja 2 helpen en de rest analyseert vooral hoe het kan dat hij nu weer lek rijdt. Materiaalkeuze en stuurmanskunst passeren als opties. Adrie is blij als we weer op kunnen stappen en hij geen “tips” meer krijgt. Iedereen vindt het prima om bij zulk mooi weer even stil te staan blijkbaar. Iemand oppert dat het onderhand weer is voor buitensex.  “Goed idee”, zegt Erno, “maar dan doe ik wel mijn windstopper en beenstukken aan!”. De gedachte hoe dat er uitziet, gaat op een of andere manier niet meer uit mijn hoofd. Maar gauw weer op de fiets en via stukje België steken we door naar Baarle Hertog om net na de grens via Klein Bedaf naar Alphen te rijden. De noord oosten wind staat de hele tijd opzij of licht tegen. Vandaag weinig wind in de rug gehad. Adrie zijn brandstoftank raakt langzaam leeg. Enkele keren moeten de koptrekkers, die het goed doen op taart met slagroom, tot “taandje minder” gemaand worden.  Van den Hout naar Made kijken we even of het echt op is…. Adrie wordt nog even op kop gezet. Als de snelheid inkakt tot 27 km/uur is duidelijk dat hij alles gegeven heeft. Dat is goed, daar wordt je sterk van. Hij kan nu thuis zijn banden gaan plakken voor de volgende rit van Hemelvaart. Daarna zou Erno wel eens in het rood kunnen zitten…..

Ad

De wekker gaat, even buiten kijken en warempel… een flauw zonnetje laat zich zien en op buienradar is te zien dat de temperatuur toch ergens rond de 14 graden moet starten. Prima voor de korte broek dus.

Vol goede moed op naar het raadhuisplein om maar te zien welke WTC helden vandaag mee op de fiets gestapt zijn. Al snel loopt het plein vol en zijn er 3 mooie pelotons die allemaal de kant van Noordhoek op duiken om voor de buien hopelijk weer terug te zijn.

Wij vertrekken met de Tourploeg met Ad en Flip op kop gevolgd door Erik, Leo, Adrie, Anneke, Arion, Johan, Hans en ondergetekende. Met een mooi tempo de polder in richting de moerdijkbrug om door te schieten naar industrieterrein Moerdijk. Mooi de wind schuin in de rug wordt er lekker gereden en er is zelfs nog de mogelijkheid om onderling wat bij te kleppen.

Ineens horen we de fiets van Ad vreemde geluiden produceren en na een grondige controle moet hij helaas concluderen dat er een spaak geklapt is. Ad besluit om om te draaien en in zijn uppie weer voorzichtig naar Made te rijden. We rijden nu met 9-en verder.

Aan het eind van het industrieterrein duiken we rechtsaf om via Klundert – Tonnekreek richting Fijnaart te gaan. “Hoooooooo…. Lek!!!” Roepen Adrie en Flip in koor, de buien afgelopen dagen zorgden voor veel modder en steentjes dus die lekke banden zat er dik in.

Na even te hebben genoten van de mooie uitzichten aldaar reden we al draaiend met de wind op de kop weer verder richting Zevenbergen. Vlak na het spoor werd er besloten om rechtsaf te gaan… oei.. dat was toch zo’n slecht paadje, maar niets blijkt minder waar en er ligt nu een prima nieuw geasfalteerd fietspad welke vlak voor de brug bij Zwartenberg uitkomt.

Ter hoogte van de Elsakker wordt er besloten om nog over Terheijden en Den Hout te rijden om de kilometers te maken en om Leo weer veilig thuis te brengen. Het tempo is nog steeds prima te noemen en het zonnetje wordt steeds wat warmer wat inmiddels heeft gezorgd dat de nodige mouw- en beenstukken al zijn opgerold/uitgedaan.

“LEK!!” Dit keer is het Adrie die voor de tweede keer het peloton tot stilstand weet te krijgen richting Terheijden.

Het tempo was lekker vlot en iedereen kon lekker mee. In Terheijden hebben we Arion zijn nieuwe fiets nog even kunnen bewonderen toen hij zijn achterband van nieuwe verse lucht aan het voorzien was (gelukkig niet lek).

De koffie werd door sommige al geroken en het tempo ging wat verder omhoog, de zon scheen nog steeds en de buien lijken we ruimschoots voor te kunnen blijven.

Langs het kanaal bleek de achterband van Flip het toch weer begeven te hebben. Mocht iemand nog een bandje van Flip te goed hebben… controleer hem wel even op plakkertjes! Zo te zien was Flip inmiddels al behendig in het wisselen want we waren zo weer op weg richting het mooie Den Hout. Nog even genieten van het heerlijke zonnetje en het milde briesje reden we om 11.35 uur het mooie Madese weer binnen.

De emmer sop staat al klaar en de wasmachine draait al weer om de velo en het pakske weer gekuisd te krijgen voor de volgende!!

Tim

Hoewel de zon schijnt deze ochtend is het toch nog te fris om vandaag in korte broek te vertrekken. Ik trek dus mijn kniestukken aan want dat is voor tussen de 10 en 15 graden.
Bij het oude Raadhuis zie ik een flinke groep WTC-ers staan. Toch zijn er vandaag uiteindelijk maar 2 pelotons. Bij de Tour sluiten enkele Sport mensen aan. Altijd lekker als koptrekkers tegen de wind, als ze niet te hard gaan. Maar dat zou vandaag perfect lijken te gaan.  zo zijn we met 15 renners van WTC en Arjon van Dongen als gastrijder.
Onder leiding van Flip gaan we vandaag naar Den Bosch toe. Ik verwacht over Dun Berg maar hij stuurt ons over Den Hout. “Via de Cola?”. “Ja”, dan weet ik genoeg. Met de Locomotief zet ik mij op kop. De wind is tegen, niet zo hard maar met deze temperatuur weer “dik”. Via Oosterhout rijden we richting Cafe “Halve Maantje”, wat tegenwoordig  “Spijs & Ijs” blijkt te heten. Nu melden Twan en Kevin zich op kop, dat is lekker  want zo blijven we net boven de dertig touren. Via het omweggetje komen we in De Moer en draaien daar naar Loon op Zand. Daar wordt het wat drukker op het fietspad en dat zou de rest van de ochtend zo blijven. Door het mooie weer hebben heel veel wielrenners maar ook dagjesfietsers hun (e-) bikes weer van stal gehaald. Dit leidt tot grote snelheidsverschillen en veel tegenliggers. Het wordt een beetje een onrustig ritje met veel roepen en remmen. Dat is even wennen na afgelopen weken waar plek zat was op de weg omdat die koulijers thuis bleven.
Net voor Loon op Zand slaat John Haanskorf links af. Hij moet naar het vliegveld van Charlerois vanmiddag, maar wil natuurlijk zijn derde plaats verdedigen. Hij wil graag in de leiderstrui komen, want die kleurt zo mooi bij zijn fiets. Anneke checkt wel even haar teller natuurlijk, want je moet minimaal een kwart met de club mee om de helft van de rit te kunnen rijden om voor 1 keer terug te mogen draaien die meetelt. 29 km, dus dan komt hij rond de zestig uit, dat is acceptabel… John ligt nog op koers om de trui een keer te pakken als Anneke en/of ik een rit gaan missen. 
We rijden langs de Rustende Jager richting Cromvoirt. We pakken een nieuwe route over een mooi fietspad dat ik niet ken. Maar daar hebben we Flip voor bij deze route, we zitten zo in Cromvoirt en komen dan door natuurgebied de Moerputten. Het barst hier van de vreemde vogels. Met een verrekijker of camera met giga lens lopen ze langs de kant van het drassige gebied. Door het zien van al dat hoge water, krijgt Hans daar ook last van. Hij stopt. Nog even rijden we door maar als duidelijk is dat we ondanks zijn top-vorm toch even moeten wachten, besluiten er meer om vogeltjes te gaan zoeken.  Weer op de fiets passeren we nu het bordje ‘s Hertogenbosch. Flip vraagt of ik denk dat we over Hedel terug kunnen, dus boven de rivier. Het is iets verder en we gaan dan zeker boven de honderd  kilometer komen. Maar met zulk mooi weer en goede snelheid moet dat geen probleem zijn. Dus we gaan er voor.
Net na Den Bosch hoor ik gesis, LEK! Mijn voorband staat plat. Met wat hulp gaat het vervangen vlot… maar helaas kan ik de oorzaak niet vinden, altijd vervelend want voor je het weet ben je weer lek. Net als ik mijn band er weer op leg, zie ik iets glinsteren, toch nog de dader gevonden! Snel nieuwe band er in. Nou ja, een nieuwe. Ik krijg commentaar dat het al een plakker heeft en ook de buitenband is volgens de deskundigen echt versleten. Normaal zet ik nieuwe banden er op als ik de bergen in ga, dat is over 3 weken als we via de Vogezen naar Alpe ‘d Huzes gaan. Vooruit dan maar, vanmiddag zet ik er al nieuwe op want anders krijg ik helemaal gemopper als ik nog eens lek rijd.

We rijden via en door het Fort Engelen over de brug en sluizen naar Hedel. Over de dijk naar Well en dan richting het westen. Via het fietspad van Wijk en Aalburg naar Dussen gaat het lekker met wind in de rug. Midden in een vlakte zijn er weer wat heren die een plaspauze nemen. De twee dames in ons gezelschap kijken vertwijfeld om zich heen. Geen bosje te zien. Nog maar even ophouden, is de conclusie. Op de Perenboom zie ik Rachel zelfs flink op kop trekken, zo ben je er het snelst natuurlijk.

Net voor twaalf uur rijden we de May weer binnen. Lekker om weer eens in het zonnetje te fietsen in de natuur met 50 tinten groen en bloeiende Herik en Fluitekruid. Nu hopelijk binnenkort in een korte broek want daar zijn we wel aan toe.  

Ad v W