Alle berichten van Anneke van Wesel

Lek, Lek, Lek, Lekkere afsluiting

Fietsverslagen

Eerder deze week werd voor de dag van de slotrit kans op regen gegeven. Maar als ik vandaag op buienradar kijk, ziet het er goed uit. Het blijft waarschijnlijk droog als we naar Heusden rijden zoals wegkapitein Flip heeft bedacht. Ook nog eens een mooie temperatuur van 14 OC om te beginnen en dan richting 17 OC rond twaalf uur. Kniestukken weer dus.
Meer mensen hebben er zin in vandaag want het is druk op onze vertrekplek vanochtend.
Als de Tour zich op gang getrokken heeft, blijken we met 14 coureurs te zijn. Mooi pelotonnetje, overzichtelijk en toch kans om je wat te verstoppen, want we gaan een aantrekkende wind tegen krijgen op de terugweg.
Helaas is Peter Verhagen er niet bij op wat zijn ererondje had moeten worden als winnaar van het opkomstklassement. Zijn rug laat het niet toe eind van het seizoen.
De andere rugpatiënt, Flip, stuurt de koptrekkers vandaag op GPS: Gewone Simpele Parcourkennis.
Net op de brug over de Amertak hoor ik “LEK!”. Kees Marijnissen heeft een platte band. Geen probleem want hulp zat en het is lekker weer om even stil te staan en wat te buurten. De windstopper die ik voor dit soort gevallen meegenomen hebt hoeft niet uit de achterzak. We zien dat er toch wat regen in de lucht zit, want een mooie regenboog is te zien boven de May.

We zijn snel weer op pad en rijden langs Raamsdonk naar Waspik en dan over de dijk van de Overdiepse polder. Het gaat voorspoedig met de wind van achter. De wegen liggen er mooi bij.
Net als ik denk : “we gaan veels te vroeg bij onze sponsor RVSA zijn…”, hoor ik weer “LEK!”.
Nu is het John die lek staat. Weer buurten in het zonnetje. Deze keer wat langer. Eerst krijgen ze de as er niet uit (handig die schijfremmen…), dan krijgt zelfs Flip de band er niet af en uiteindelijk een geklungel met de CO2 blazer. Die van John maakt wel geluid maar alle lucht spuit netjes de velg schoon, maar er gaat niks in de band. Ik stel voor dat hij eerst het ventiel open draait voordat hij probeert er lucht in te krijgen. Maar volgens hem staat hij open. Gerard van Oerle blijkt het bandenwisselproces ook in de gaten te houden want die bevestigt dat hij die stap wel gezien en goedgekeurd heeft. Het moet aan het apparaatje van John liggen. Flip heeft een betere…. Denkt tie. Maar die geeft ook weinig lucht in de band. Ik ga alvast maar op zoek naar de mijne. Maar dan schroeft Flip nog eens aan het patroon en dan horen we dat er gas uit komt. En inderdaad, nu krijgen ze de band op de juiste hardheid om weer verder te kunnen.
Over de Heusdense brug gaan we niet meteen links maar nog iets rechtdoor en dan linksaf langs de provinciale weg die ons langs dorpen als Meeuwen in één rechte streep naar Dussen sturen.
reede wind is inderdaad aangetrokken en het is best pittig op kop. Johan van Helmond rijdt naast mij en krijgt zelfs een waarschuwing dat zijn hartslag te hoog gaat (boven de 160). Zo’n feestje heeft toch invloed blijkbaar en drankmisbruik blijft niet ongestraft. Maar zijn benen doen het prima zegt hij, dus hij remt zeker niet af. Na Dussen nog even de Peerenboom. John gaat er nog eens een ruk aan geven. Ondanks dat hij het op kop toch goed zou moeten zien, rijdt hij weer lek. Volgens mij hebben we heel het seizoen nog geen drie keer in één tocht lek gereden en het is er helemaal geen weer voor ook. Weer wordt er gerepareerd, nu gaat alles wel in één keer goed.
Leo geeft ondertussen even aan de keukenbrigade door dat ze de stekker best even uit de soeppannen kunnen trekken want we komen later. Heel goed Leo, je wilt je broer en zijn bedrijf natuurlijk niet op onnodige kosten jagen in deze tijden van hoge stroomkosten.
Als we net na 11.00 uur bij RVSA aankomen,  blijken we de laatste groep te zijn. Dit terwijl ook de Trim twee keer lek gereden bleek te hebben. Na een bakje koffie, terwijl de stekkers weer in de pannen zitten, gaan we aan de lekkere snert en Zeeuws spek. Hans had onderweg de titel van mijn stukje al bedacht, van lek, lek naar lekker. Hij heeft gelijk.
Als de honger is gestild , heeft de voorzitter de taak om de prijsuitreiking van het Opkomstklassement 2022 bekend te maken. Geen echte verrassingen.
Peter Verhagen is ruim de winnaar terwijl hij de laatste twee weken door zijn pijnlijke rug niet eens mee kon. Als hij naar voren loopt, zie ik wel dat het niet de fitte opa is van normaal. Flip staat op plaats twee en Anneke de derde.

Ik eindig op plaats vier. Daar had ik begin van dit jaar voor getekend. Toen zag ik me nog niet veel fietsen, maar nu toch 4600 km op de jaarteller.
Mooie prijs voor mij dus ook om toch veel met mijn ploegmaatjes gefietst te hebben.

De echte winnaars hebben samen bedacht om de verdiende premies aan de Nierstichting te doneren. Peter collecteert ook voor deze stichting dus het leek ze mooi om aan dit doel te schenken. Dat is mooi.

Een aantal mensen weten dat het voor nieren ook goed is om een biertje te drinken dus we dragen op die manier nog wat bij aan dit goede doel. We moeten nog wel naar de May. Voor mij met het alcoholvrije bier geen probleem. Maar de anderen komen toch niet meer boven de 30 km/uur.
Ze zullen wel zeggen dat het aan de aangetrokken wind lag.
Kwart over een 16 oktober 2022 zit het wegseizoen van WTC Made er echt op.

Ad

Rit van de vallende eikels

Fietsverslagen

Deze zondagochtend is het lekker fris. Het zonnetje schijnt al wel, maar met 7 OC is het toch al goed aankleden. Dan is het een perfecte fietsdag.
Flip heeft voor de Tour een route langs de Galderse meren bedacht van rond de 70 kilometer.
En elf renners zien dat wel zitten en sluiten bij hem aan als hij om negen uur roept: “De Tour gaat daar heen”, wijzend richting den Hout. Eerst naar het zuiden dus, want het beetje wind dat er is, komt uit die richting. Wat dit jaar opvalt is dat er nog niet zo veel blad op de weg ligt maar wel heel veel eikels. Dus ik denk , dit is niet zoals de ronde van Lombardije “de rit van de vallende blaadjes” maar “de rit van de vallende eikels”. De boomvruchten schieten alle kanten uit onder de smalle wielerbandje.
En uitkijken in de bochten. Als ze heel zijn, kunnen ze gaan rollen en als ze plat zijn komt er olie uit.
De beroemde eikelolie die voor de speciale smaak zorgt van het Iberico varken. 
We rijden op verkeersluwe wegen en dreven van Dorst, Bavel en Ulvenhout richting Galders meren.
Daar nog even een lusje via Hazeldonk want daar ligt een lekker viaduct. Hoewel lekker….  Flip vertelt me dat hij nog steeds zit te wachten op antwoord op zijn vraag “Waarom wordt er tegen een viaduct of uit een tunnel altijd extra hard gereden? Dat is toch gek. “ Ik weet het ook niet, gewoon een “natuurverschijnsel”, het is gewoon zo en niet te verklaren. Wen er maar aan Flip (na zo’n kwart eeuw WTC voor Flip kan dat onderhand wel).
Bij Hazeldonk zien we dat de windmolens al wat beginnen te draaien, er is dus toch echt wel wat wind.
De windmolens schieten als paddenstoelen in onze tuin uit de grond tegenwoordig. Niet heel mooi, maar wel nodig en handig om te zien waar de wind vandaan komt. Echt uit zuid dus, dat betekent vanaf Hazeldonk/Rijsbergen dus vooral wind van achteren. We zijn op de tegenweg. Met een lekker tempo rijden we via Hellegat naar Mastbos. Uit het tunneltje natuurlijk weer omhoog knallen.
Tegenwoordig rijden we niet meer over het slechte fietspad bij Prinsbeek maar langs de “Verloren hoek” richting Zwartenberg. Johan rijdt lek en dat is met het zonnetje een lekkere stop met naast slappe band ook slap geouwehoer. Er worden wat warme dingen zoals winterhandschoenen, uitgedaan.

Dan weer op pad.
Voor de brug van Zwartenberg houd ik in, achter mij hoor ik wat vragen; “waarom remmen we af”?
Ik zie twee mensen voor me die niet al te stuurvast er uit zien en ik wil op het smalle bruggetje niet voorbij steken want als ze vallen dan komt dat weer door die asociale wielrenners, en die minuut dat we daardoor verspillen is niet zo erg.
In Langeweg nemen we nog even de route langs de Polder. Nog even een open ruimte met wind pal op kop. Laat Anneke nou net beslist hebben daar op kop te gaan rijden: “au”. Gelukkig duurt dat stukje niet zo lang en Johan en ik nemen over.
Bij Zonzeel worden ook een paar nieuwe windmolens gebouwd. De segmenten van de mast en de wieken liggen in het veld. Indrukwekkend hoe groot die dingen van dichtbij zijn. Ik kijk eens goed en zie dat er de slimme driehoekjes op zitten. Pas iets over gelezen. Ze wilden de windmolens stiller maken en tegenwoordig kijken ze dan in de natuur hoe dat daar opgelost is. Een uil die vliegt hoor je niet (ook zijn prooi niet) en blijkt dat dat komt door driehoekige puntveertjes. Dat passen ze nu toe op de windmolen wieken en dan maken ze inderdaad veel minder geluid (Geluidsarme windturbinebladen geïnspireerd op geruisloze vlucht van de uil | FluxEnergie ). Ik zie wel dat ze allemaal grijs zijn die daar liggen. Dat moeten ze nog even aanpakken. Eentje moet zwart gemaakt worden, dan vliegt diezelfde uil en andere vogels er niet zo snel tegenaan. Het laatste stuk van de Drie Hoefijzers naar de May staat de wind opzij en wordt er flink aan getrokken door mensen die blijkbaar nog wat over hebben. Met precies 70 kilometer op de teller ronden we deze mooie herfsttocht af.
Was lekker fietsen, hopelijk volgende week weer voor de afsluitende Snertrit. Die verdient een hoge opkomst want dat is altijd gezellige afsluiting van het wegseizoen.

Ad

Tourtje Noordhoek

Fietsverslagen

Vandaag, 18 september, zou de Houtse kermisronde Den Hout-Den Hout-Den Hout gereden worden.
Maar helaas, het weer gooit roet in dat plan. Afgelopen donderdag werd door de organisatie de juiste beslissing genomen om op deze zondag geen 120 km. te  rijden in verband met de verwachte slechte weersomstandigheden. Terwijl ik dit stukje zit te typen, komt het er met bakken tegelijk uit dus een verstandig besluit heren. Het moet wel leuk en veilig blijven.

Gisteren werd via de WTC app gemeld dat op zondagochtend naar het weer gekeken zou worden en dan beslissen wie, wat, waar.

Zondagochtend; als Ad en ik buiten kijken om 7.30 uur is het droog. Gaat het weer dan toch meevallen? De weerapps worden geraadpleegd en onze conclusie is dat een kort rondje noordwest redelijk droog zal zijn. Om 8.15 uur zou er een buitje vallen en om 10.30 uur dus daartussen droog. We zoeken wel eerst onze herfstoutfit (shirt lange mouwen, kniestukken en overschoenen) want een temperatuur van 12 graden is duidelijk minder dan vorige week.

Om half negen bij het oude Raadhuis verzamelen nog 5 anderen die precies dezelfde gedachten hebben. Uit de verte zie ik geen rode trui, “dat biedt kansen”, maar dichterbij blijkt de trui onder een windstopper verborgen te zijn.  Twan is er ook en vertelt dat hij afgelopen week in zonnig zuid Spanje zat. Eigenlijk een vakantietripje maar hij heeft een nieuw winkelconcept daar ontdekt; je loopt met de bonusartikelen door de winkel, roept ze (keihard) om en gooit ze dan bij de mensen in de karretjes als ze enig teken van interesse laten zien. Die vakantiereis kan hiermee rustig een studiereis genoemd worden en van de belasting afgetrokken, lijkt mij.  
Na een kort overleg over de route wordt gekozen voor een rondje Noordhoek.
Prima, als het maar niet de polder is, roept Peter V. Hij had die weg afgelopen week al verkend en door de vele moddersporen was het af en toe glibberen daar. “De landbouwers die ons voedsel verzorgen, hebben de weg vervuild” of zo iets zei hij.
Dus we rijden op fietspaden en net na Wagenberg wordt er naar het linkse fietspad uitgeweken om het glibberen te voorkomen. Bij de Compaan rijdt Thijs in zijn enthousiasme rechtdoor richting Zevenbergen maar we gaan rechtsaf naar Zevenbergschen Hoek. Daar het viaduct op over het spoor (fijn he Flip) en zo naar Moerdijk. Daar blijven we even op de weg tot het industrieterrein want er zijn werkzaamheden op het fietspad.
Als een TGV trein rijden we langs het industrieterrein tegen de wind (Thijs Gaat Voorop).
Het is af en toe pittig door de wind en de snelheid die wordt aangehouden. Maar gelukkig heb ik vandaag een elastiek zodat ik aan kan pikken.  Er wordt op kop goed gerouleerd door Ad, Flip, John, Twan, Thijs en Peter.

Het weer valt alles mee. Het waait, is wat fris en bewolkt maar voor de rest prima fietsweer.
Na het keerpunt Standdaarbuiten en Noordhoek rijden we de bekende route over de Goudbloemsedijk naar het fietsbruggetje over de Mark met de wind in de rug. Daar schiet Flip nog even rechts naar beneden om een iets kortere maar wel een oplopende weg te kiezen. Extra training denk ik.
Hierna richting Zevenbergen via afgebrande Hoef en dan rechtsaf de Hazeldonkse Zandweg op.

Het regent nog steeds niet dus we gaan niet linksaf naar Langeweg maar rechtdoor via het fietspad naar de Zwartenbergse molen van Etten Leur en zo naar Prinsenbeek om daar linksaf de Overveldsestraat in te gaan. Daar zien we een “gewone” fietser rijden, op slippers notabene, die we voorbij willen maar we krijgen m niet ingehaald. Wat?!
Pas als we bijna bij dun Elsakker zijn, rijden we ‘m voorbij. Die had een fiets met een goed (opgevoerd) motortje, misschien iets voor mij zat ik al te verzinnen…Zo lang het gaat, toch maar even zelf trappen.

Hierna via de Markweg weer een viaduct over de Mark en onderdoor naar de Bredeweg en zo weer naar de compaan.  Op dat fietspad wordt er, bijna in Wagenberg, volop geschoten; de eikels vliegen links en rechts het fietspad op en knallen onder onder onze bandjes. Echt herfst dus.
We steken de rotonde van Wagenberg over en dan pas voelen we de eerste druppeltjes vallen.
Met 61 km. op de teller rijden we de May binnen en niet echt nat; goed getimed dus.

We zetten onze fiets achter droog en 2 minuten later valt er een mals buitje. Mooi.
Laat maar lekker regenen nu; goed voor ons net geverticuteerd gazon met meststof erop ?

Anneke

Tourtje Poppel

Fietsverslagen

11 September, de meteorologische herfst is schijnbaar begonnen en deze zondagochtend ziet het er inderdaad een beetje bewolkt uit als ik de gordijnen open doe. Als ik beter kijk, zie ik dat het gewoon wat mistig is. Ter bevestiging stuurt Peter Broeders een foto in de WTC app met een mistige foto vanuit Tilburg. Die was al weer vroeg op pad. Nou ja, die mist zal wel optrekken, het belooft dan trouwens een mooie dag te worden heb ik altijd geleerd van wat boerenwijsheid. De wind is deze ochtend verwaarloosbaar met kracht 1 en komt uit alle richtingen variërend van west naar oost, zuid naar noord. De temperatuur is om 8 uur 14 graden maar zal oplopen naar 20 graden, dus gewoon korte broek en shirtje wordt tijdens het ontbijt beslist. Het is lang geleden dat ik mijn mouwloze zomer WTC shirtje niet aan doe, dat betekent dus dat we vaak zondagen met goed weer hadden dit seizoen.

Tegen half negen komen Ad en ik aan op het Raadhuisplein aan, daar is wel de herfst ingetreden: arm- en beenstukken zijn present, zelfs een paar WTC jacks worden gespot. Wat moeten die van de winter aan?

Er wordt een beetje naar elkaar gekeken, wie rijdt met wie mee? Ad roept dat de Tour vertrekt en zet zich in beweging richting Godfried Schalkenstraat. Hij heeft een rondje richting het oosten voorbereidt dus ik rij met hem mee. Wie volgt?
Van de 25 aanwezigen komen er slechts nog 8 met ons mee. De sportploeg is met te weinig dus sluiten aan bij de Tour. Maar als ik zo eens kijk, zijn het er meer van de sport dan van de Tour…..slim rijden dus.

Via Den Hout rijden de twee Ad’en, Flip, Frans, John, Peter V., Maurice, Gerben, Johan en ondergetekende naar Oosterhout. Het is inderdaad best mistig buiten het dorp en als ik mijn bril af zet, zie ik ineens een stuk meer. Dan maar af dus. Met die mist krijg je natuurlijk wel weer mooie plaatjes, de sloten staan vol met mistig spinrag, dat is weer het mooie van herfstige ochtenden.

Bij Bos&co steken we de weg over om achter camping ‘t Haasje langs naar de Steenovensebaan te rijden. Daar is het oppassen: aan beide zijden ligt de weg open en komt er ook nog een auto tegemoet, lastig met ook nog paaltjes. De automobilist heeft geen haast en gaat keurig aan de kant zodat we mooi door kunnen. Waarschijnlijk fietst die zelf ook.
Bij Spijs en Ijs steken we de Dongenseweg over en vervolgen de Bredestraat en Broekdijk naar Hulten.
We rijden achter het vliegveld Gilze Rijen en onder de A58 door om dan linksaf en slingerdeslang tussen paaltjes en een stuk Gilze de weg te kunnen vervolgen op de Rielsebaan naar Riel. Daar zie ik in de berm het waarschuwingsbordje “gevaarlijke berm” staan. Nou, onze Berm die dan net op kop rijdt, is volgens mij niet zo gevaarlijk….

Het is inderdaad even geleden dat we in die omgeving gefietst hebben en het is opletten voor Ad om op tijd de juiste afslag te hebben. We rijden via de buitenrand van Goirle naar de Beeksedijk zo naar Hilvarenbeek. Daar moeten we langs diverse kramen rijden. Ze hebben er grootse plannen voor later op de dag denk want we moeten uitwijken voor een kar vol met wijnvaten die naar buiten wordt gereden. Nou die zullen vanmiddag geen dorst hebben.

Na Hilvarenbeek rijden we via Klein Loo het mooie natuurgebied Roovert in. Een fietspad in een donker bos. Met die mist was het wel een beetje spooky.

En in ene keer zijn we in België, da is te merken aan de geur, de huizen en de weg. Blijft buitenland hè.
In Poppel rijden we door het dorp langs een paar kermisattributen, wachtend tot ze open mogen.
Via Steenweg Baarle wordt gereden naar Groot Bedaf en vervolgens Klein Bedaf. Wat een namen.
Voor Alphen rechtsaf, langs Boslust, achter ‘t Zand naar de Gilzerweg en dan oversteken naar de Boerenbaan. Daar wordt hard gewerkt om de prei van het land te halen. Vervolgens langs Gilze en nu een keer via de Bavelseweg over Rijksweg 58. Flip vraagt zich hardop af waarom er tegen een viaduct harder wordt gereden? Geen idee, Flip. Volgens mij ruiken ze de stal of zo?

Bij de kaasmakerij rechtsaf, achter Molenschot dus, zo naar Dorst en de bekende weg naar Oosterhout en de May. In 3 uur tijd 96 km op de teller en even naar het buitenland geweest.
Ondertussen is mooi het zonnetje gaan schijnen. Lekker, dan kunnen we buiten ons verdiende kopje koffie drinken.

Bedankt mannen voor het uit de wind houden.

Anneke

Tourtje rond Breda

Fietsverslagen

De vakanties van de meeste WTC’ers zijn voorbij en dat is te zien als ik bij de startplek op het Raadhuisplein aankom. Flip en Peter staan te tellen. 34 coureurs, ze moeten Shirley even doorgeven dat er meer gaan komen dan verwacht, ze moet dus nog wat extra appelpunten ontdooien.
Maar om die te verdienen, moeten er eerst wat kilometers weggetrapt worden. Voor de Tour-groep heb ik met Flip afgesproken dat we een rondje rond Breda gaan rijden van 75-80 km. De sport heeft deze week een voldoende groot peloton om zelf een route te rijden en daarom zie ik deze week maar 9 mensen achter me aankomen als ik vertrek richting den Hout. Net na den Hout komt de Sport voorbij gestoven. Ze gaan hard vanaf de start. Wij rijden net boven de dertig. De wind is zuidelijk.
De route is heel bekend, eerst rijden we een klassieke Slingerdreef. Ik besefte gisteravond toen ik het over de route had, dat ik daar nog niet geweest ben dit jaar. Dat is raar want in het verleden stond die heel vaak op het WTC programma, vooral als dinsdagavondtraining.
In de Slingerdreef vraagt Flip hoe ik dan de volgende helft van de tocht wil vervolgen. Hij weet dat het langs de Galderse meren zal gaan want ik heb hem gevraagd daar even de leiding over te pakken want dan weet ik even niet hoe je het beste in de Rith komt zonder door het dorp Rijsbergen te komen.
Ik had bedacht om via Ulvenhout het fietspad over de Mark te pakken. Flip denkt dat het daar wel eens druk kan zijn. Inderdaad, er zijn al opvallend veel elektrische oudjes onderweg. Wellicht willen die de hitte voor zijn of op tijd terug voor de Grand Prix. Dus we pakken het alternatief van Flip dat om Ulvenhout heen gaat. Dan komen we uiteindelijk toch weer op hetzelfde punt uit. Fijn dat je dit oldskool onderweg nog kan regelen, een voordeeltje om zonder garmin te rijden…..
Omdat het al tien uur is, gaan we niet om via Hazeldonk de grensovergang.
De groep is goed aan elkaar gewaagd en daarom hebben we een mooi tempo. De enige keer dat we iemand even kwijtraken is omdat Ad van Dongen te fanatiek op kop rijdt en de aanwijzing van Flip (links én meteen rechts) alleen voor de eerste helft gehoord heeft.
Het gaat nu door de Rith, wel veel draaien en keren maar een mooi gebied. Hier heeft het trouwens wel geregend vannacht zo te zien. Op de May moeten we daar nog op wachten. Mijn gazon is bruin gevlekt zie ik terwijl ik dit typ in mijn tuinstoel. Moet ik voor de winter weer wel wat groei in zien te krijgen anders wordt het een mosvlakte ben ik bang.
Via afslag naar de camping komen we in het tunneltje van Liesbos. Die telt zo te merken mee voor het bergklassement, want er wordt hard aan getrokken. Flip ziet ondertussen dat we goed op tijdschema liggen en niet persé de kortste route langs dun Elsakker hoeven te nemen. We rijden een paar kilometer om maar wel veel comfortabeler, over Zwartenberg. Vanaf daar over Langeweg. Nog steeds voor op schema ziet Flip. Daarom nog even rechtsaf via Hokkenberg en langs hoeve Slikgat om zo uiteindelijk bij de Drie Hoefijzers aan te komen. Met de wind schuin in de rug koersen we naar de May om klokslag elf uur bij Shirley aan te leggen. Iedereen is er al en de eerste koffie met appelpunt staan al op tafel.
Even geduld want met de esperesso machine gaat het niet snel voor zo’n grote groep maar de koffie is heerlijk. De vakantieverhalen en het lief en leed binnen de club wordt besproken en zo hoort dat bij deze traditionele Bijpraattocht.
Op het eind komt cluboprichter en 17 jaar voorzitter en erelid Kees Reniers langs lopen. Mooi zijn oude clubje, maar hij kent er niet veel meer van. Dat is wederzijds zo te zien. Zo gaat dat, maar zonder Kees hadden wij vandaag geen lekkere fietsdag als deze gehad.

Groeten,

Ad van Wesel

Vuelta Valle de las Rosas con Tour-Sport

Fietsverslagen

Iedereen in West-Brabant is vandaag in de ban van de Vuelta. Start en finish in Breda èn door de May.
Op de Info-app verschijnen berichten die zeggen dat we op tijd terug moeten zijn en daarom gaan we om 8:00 uur vertrekken. In de wegkapiteins-app heb ik vanwege zuidwesten wind voorgesteld om een rondje rond Roosendaal te rijden. Zonder tegenvoorstellen wordt dat aangenomen. Dus ik ben weer leider vandaag… en schrijver , want ik ben vergeten iemand anders te vragen…..
Ik heb een rondje in mijn hoofd dat volgens mij rond de 90 km zit. Mocht het zo zijn dat we lekrijden of anderszins tijd verliezen, dan zitten er twee mogelijke afsnijders in. Makkelijk als je in het gebied van je jeugd de weg weet en zou kunnen improviseren indien nodig. 
We hebben een flinke groep, maar liefst 16 coureurs, de Sport groep is namelijk ook bij ons aangesloten. Prima, een paar extra koptrekkers. Want hoewel het in het dorp leek dat er geen wind stond, is dat op het platteland echt wel zo. Net buiten de May zien we dat de boerenbevolking ook al wakker is. Nou zijn ze dat in het algemeen toch wel, maar vandaag ook al onderweg om protestplekken op te bouwen. Zaterdag waren ze ook al goed in beeld en dat zal vandaag weer wel lukken zo te zien.
Ik probeer altijd rondjes zonder stoplichten te vinden en daar moet ik vandaag wel even een wat raar lusje voor maken bij Zevenbergen. Ook wil ik dat de wegweg en terugweg zo weinig mogelijk op de zelfde wegen wil zitten… daarom stuur ik de groep door een stukje Zevenbergen naar de Markdijk-Molendijk. Dat is mooi fietsen als de wind nog niet zo sterk is.
Een andere manier om boven Oudenbosch langs te rijden, is richting Stampersgat. Vandaar gaan we over de Gastelsedijk naar ‘t Gastels Veer. Daar de brug over en voor wie toen nog dacht dat hij de weg wel kent, sla ik meteen linksaf. Een methode om Kruisland te vermijden. Niks tegen dat dorp hoor, maar die fietspaden zijn niet echt lekker voor een grotere groep. Bij de Bulkenaer twijfel ik even of ik ga afsteken via het Roosendaalswegje (zo’n 5 km korter schat ik), maar het gaat wel lekker dus maar even nog een stukje tegenwind richting Wouw. Het gaat dus wel goed met me, ik zeg dus tegen Twan dat ik zo binnenkort wel eens met de Sport mee kan. Ik kijk bijvoorbeeld uit om weer eens het tempo van Martien te halen. Helaas vertelt Flip mij dat ik dan toch even geduld moet hebben. Want nu ligt Martien in de kreukels na een ongelukkige val door een technisch probleem met zijn fiets. Gebroken sleutelbeen, gekneusde rib en klaplong….. ook hij aan het revalideren, dus de rollen zijn omgedraaid.

Na Wouw nog een beetje zijwind en dan hebben we het wel gehad qua wind, zeker als we Nispen bereiken. We nemen de noordelijke rondweg, oftewel de Lind om niet door het centrum te hoeven, want daar zal het wel druk zijn met koffiedrinkers. We rijden via het Rozenven richting Krampeloop en de Langendijk. Dan zijn we echt rond Valle de las Rosas.
Nog even door “de Zeg” en een stukje Oudenbosch. John wil blijkbaar nog een bezoekje brengen aan de mini Sint Pieter daar, maar hij kan zijn hand uitsteken wat hij wil… we gaan ook hier om het centrum heen. Nu komt de wind pas echt in de rug. We moeten nog wel even stoppen voor een enorme rooimachine,… ook onderweg naar een protest? Hij kan maar net over het bruggetje. Er wordt meteen een pisstop van gemaakt dus het nuttige met het aangename verenigd zoals dat zo mooi heet.
Op de Bloemendaalsezeedijk blijkt iedereen nog genoeg brandstof in de tank te hebben om een hoog tempo te draaien. Dan schiet het op en blijven we nog op tijdschema, hoewel ik uitreken dat 90 km toch wat te laag ingeschat was, het zal 95 worden. Maar omdat het zo vlot gaat, is komen we toch zeker ruim op tijd terug thuis. Sommigen vinden blijkbaar dat we nog paar minuten eerder thuis moeten zijn en kunnen echt niet meer wachten op mensen die een gaatje hebben moeten laten vallen.
Dat is dan weer jammer voor het “samen uit, samen thuis principe van WTC”.
Nu zien we weer veel boerenprotesten langs de weg want we zitten weer op de Vuelta route.
Het mooiste echter net voor de May bij de bouwplek van carnavalsvereniging De Holtrappers.
Een scherpe tekst op de creatie van de tovenaar die ze aan straat gezet hebben:
boeren zijn magiërs: N + CO2 = voedsel

Goed gevonden want stikstof en koolzuurgas (waar iedereen net van doet of het gifstoffen betreft),
zijn samen met zonlicht wat de planten laat groeien, dus ons voedsel.
Misschien maar goed dat ik los zat van het peloton met een paar anderen, anders had ik dit moois wellicht gemist.

Ad

Rondje Hedel; sportief touren

Fietsverslagen,

We zitten in een officieel erkende hittegolf vandaag. Het voorstel van Flip om dus om 8:00 uur weg te rijden, wordt dan ook door de rittenplanners meteen goedgekeurd. Als we dan tussen de 80 en 90 km rijden, zijn we voor de hitte thuis. En wellicht hebben we dan ook nog wat minder e-bikers op de fietspaden. Ik zou vandaag de route verzorgen. Is even de vraag welke kant uit, de weer-apps zijn het er op vrijdag niet over eens wanneer de wind draait naar zuid oost. Ik verzin 4 mogelijke opties naar west en oost. Op zaterdag vallen de west-rondjes af en blijft over Rondje Hedel of Rondje Goirle – Hilvarenbeek. Laatste hebben we al lang niet meer gereden. Mooi rondje met veel schaduw, maar ook wel veel fietspaden en een paar dorpen…. Misschien niet slim met de fietstoeristen die ook vroeg op pad zullen zijn. Andere keer dan maar. Het wordt Hedel.
Omdat er niet veel “ Sport”-mensen zijn, sluiten die ook bij de Tour aan. We hebben een sterk groepje en ze hebben er allemaal zin in. Bovendien trekt de wind geleidelijk aan dus als we een beetje op tijd in Hedel zijn, waaien we zo naar huis. Nou, dat lukt wel. Via Raamsdonksveer gaan we de Keizersveersebrug op en dan over de Peerenboom richting de Heusdense brug. We blijken veel renners te hebben die wel een kopbeurtje willen pakken en dan rij je snel een end weg.
Met mooie uitzichten over de Maas en een lekker windje is het qua temperatuur goed te doen. Misschien dat het zicht op water het ook nog koeler maakt.
Na het keerpunt de Hedelse brug, rijden we over de sluis en dan naar Engelen. Het Veerhuis met een van de mooiste terrassen qua uitzicht, laten we links liggen want we wilden immer op tijd terug zijn.

Maar ik zag iedereen wel even dorstig die kant op kijken; “Pak je eigen bidon maar!”.
Vroeger was dit wel anders bedenk ik me. De route die we nu rijden, was toen ik net bij de club kwam in 1991 onze clubtourtocht die wij organiseerden: “Rondom de Maas” door WTC Made. Dat was een belangrijke inkomstenbron voor de club. Er kwamen in die tijd een paar honderd belangstellenden op af. En de stempelstop was bij het Veerhuis. Maar net zoals met alle georganiseerde tourtochten kwam er de klad in en toen er minder dan honderd mensen op af kwamen, trokken we de conclusie dat het te veel werk was qua uitpijlen, veiligheidsmensen, stempelpost bemensing etc. Dus zo’n 25 jaar geleden mee gestopt, en gewoon een tientje bij op de contributie gedaan, dat was minder werk en bracht netto bijna net zo veel op.
Door dit gemijmer over die “goede oude tijd” neem ik bijna een verkeerde afslag bij Bokhoven. De twee op kop kennen de weg ook goed dus die verwachtten al dat ik zou inzien dat ik nog iets verder moet voor de afslag, dus niks aan het handje. Na Bokhoven gaat het via Hedikhuizen naar Herpt. Ik rij daar een beetje omheen en over het fietspad langs een stukje verdedigingswater van Oud-Heusden. De provinciale weg over en dan komen we op het stuk van het bekende rondje Heusden. Ik rij weer even samen met Martien op kop met een mooi tempo. Dat is fijn zeg. Maar dan krijgen we het bultje bij Doeveren en wil iedereen ineens op kop rijden en allen weten nu ook ineens de weg. Ik kom een beetje aan het elastiek. Toch wat te overmoedig qua kopwerk geweest. Dat heb ik nodig om sterker te worden maar in normale jaren overkomt me dat in April of zo…. Zeker als we een renner inhalen die dit niet over zijn kant laat gaan en even laten op kop gaat trekken. Ik wilde nog een lusje door de Overdiepse polder maken maar als je helemaal achteraan rijdt kun je niet meer de weg wijzen hè.
Maar helemaal niet erg, we gaan sowieso mooi rond de 85 km uitkomen heb ik al berekend.
Met de wind nu gunstig zijn we weer zo in Raamsdonksveer en is het nog even de brug over de Amertak bedwingen. Net na half elf zijn we weer terug op de May. We hebben lekker gefietst.
Van “rustig rijden met dit warme weer” is weinig terecht gekomen en als iedereen dat prima vindt, dan is het goed toch?
Ik ben benieuwd wat het weer komend weken doet. Ik heb namelijk nog wat rondjes in mijn hoofd.

Beste groeten,

Ad van Wesel

Kerktijd met de trim

Fietsverslagen


Deze mooie zonovergoten zondag was de trim paraat met 7 kleppers.
Namelijk Jacques de coureur (tevens ook de dag leider van vandaag),
Peter de Brandweer, Marino de sponsor, Bert, de heeft zijn eigen huis getimmerd man, wat mooi,
Erik de kweker, Boukje de zuster of Broeders en de alom bekende pakhaas.
Jacques had het rondje Aalst – Heusden uit zijn rittenboek gehaald, een prachtige rit langs de Waal over de Maasdijk. Wel altijd opletten met de vele blinde bochten. iedereen was goed wakker en er werd goed sein gegeven dus ging alles gesmeerd.
Dat Jacques de meest ervaren coureur onder ons is, wisten wij  al langer maar dat hij de kerktijden van Bommelwaard ook wist dat is niet bekend maar het is wel fijn als je over de Maasdijk fietst als de kerk aan is . Want net voor of net na kerktijd is het op de dijken altijd erg druk met kerkgangers en auto’s en daar fietsten wij nu mooi tussendoor.
Het kopwerk werd mooi verdeeld, iedereen kon lekker zijn energie kwijt.
Vanaf Heusden naar de May hadden we nog even de wind schuin tegen maar voldaan gingen we allemaal weer Huiswaarts.
De Pakhaas, ik noem hem liever de kilometervreter (KMV) maakte de ruime 100 km vol. De rest had zo’n 80 km op de teller met een mooi trim gemiddelde.
Allemaal weer bedankt.

Was getekend,
Beaste Vondeboan
 

Sportief rondje door Noordwaard

Fietsverslagen

Het is nu duidelijk vakantietijd. Ondanks supermooi weer zijn er niet veel WTC-ers aan de start.
Flip had dit als voorbereider van de tochten al aan zien komen en voorgesteld in drie groepen te rijden zodat er voor ieders wat wils is. Bij de start blijkt dat er zelfs met drie groepen eentje zal zijn met maar
2 a 3 renners. Dus even wat discussie en improviseren is geboden. Sommigen lijken dit niet te snappen en staan te mopperen. Als je het volgende week wilt regelen, dan hoort Flip het graag. Dit kost je toch op donderdag en vrijdag snel een uurtje en vele appjes hoor!

Uiteindelijk als het stof wat neergedaald is, zijn we met de Sport en paar van de Tour…. of met de Tour en een paar van de Sport samengesmolten tot een leuk peloton van 11 renners (hier is het woord renner genderneutraal dan hè, want Anneke is er ook bij).
Het is uitkijken in de Blockmeckerstraat, het straatmeubilair wordt verwijderd voor de Vuelta, het mag blijkbaar wat kosten van wielerfan Harry B. . Voor ons alleen maar gevaarlijk, vooral een stukje kiezels waar ik mijn fiets voel schuiven. Sowieso in het begin wat gedoe, want net voor Geertruidenberg ligt een versplinterde bierfles op het fietspad. Ik zie sommige mensen met hun vingers over de band gaan, ik rij toch liever lek dan dat ik mijn jatten open haal. Ad van Dongen is het met me eens maar die kiest het andere uiterste, die stapt gewoon af om zijn band na te kijken. Gelukkig niemand lek, of het moet zijn dat de lekke band van Flip in Almkerk nog een uitgestelde schade was. Het is niet zo’n supersnelle bandwissel dan we van Flip gewend zijn, maar we staat daar lekker zoals Johan opmerkt. Lekker even bijkletsen.

We vervolgen de weg richting Giessen. Ik vind het wel leuk dit gezelschap. Zo rij ik volgens mij voor het eerst met Sander en kan ik eens even over zijn business praten. Hij ziet dit jaar zonnig in. Vroeger zei mijn vader “ge mot hooie as de zon schijnt”, maar Sander zegt “je moet panelen leggen als de zon schijnt” (en de energieprijzen helpen natuurlijk ook). Hij krijgt me in ieder geval zo ver dat ik eens ga kijken of ik een deel van mijn panelen niet moet vervangen door de nieuwste generatie met een “optimizer per paneel”. “Levertijd 7 maanden”, klinkt beter dan “volgend jaar”.
Bij Giessen gaat het richting Woudrichem, “valt nog mee met de waterstand” denk ik, maar na Woudenberg zie je dat de kreken bijna droog staan. We gaan door Werkendam voor een rondje Noordwaard.

Er is niet veel wind en die komt uit het noorden dus bij dit rondje krijgen we hem van alle kanten.
Maar we rijden lekker samen en dus kan iedereen het invullen zoals hij/zij wil. Corné trekt er nog eens goed aan “want straks krijgen we alleen nog maar wind in de rug naar huis”. Zo makkelijk als hij dacht, gaat het op het eind niet echt zie ik, maar daar wordt je sterk van. Corné is bijna terug op oude niveau. Ikzelf had er dit voorjaar meteen voor getekend als er gezegd was dat ik weer eens met mijn oude Sport maten mee zou kunnen. Net boven de 95 km rij ik op de May weer de grindbak in met het door Flip voorspelde gemiddelde.
Lekker is dat, bedankt fietsmaatjes.

Groeten,
Ad

West Brabant Tour

Fietsverslagen

Voor deze mooie fietsdag had ik in de wegkapiteins-app voorgesteld om de “West-Brabant-Tocht” weer eens te rijden. Mijn suggestie wordt aangenomen dus komt de info-app aankondiging van Kevin, een tocht van 120 km. met pitstop in het pittoreske Nispen.
Mooi zonnig weer, met de wind uit het zuid westen (volgens de weerapps op vrijdag). Zo niet vandaag. Het is oostenwind maar de windmolens staan stil en de rookpluimen van de industrie gaan recht omhoog, dus nagenoeg windstil als we vertrekken.
Op het startpunt staan best veel WTC-ers, er wordt wat gepuzzeld:
Wat voor groepen hebben we?
Is er een Trim en een TT ?
Of gaan die samen?
De Tour is duidelijk, dus wij vertrekken met een groep van 13 in westelijke richting. Dit is inclusief een gastrijder die Corné heeft meegebracht: Karst van Terheijden noem ik hem maar.
Het gaat lekker, we schieten goed op, het is nog niet warm en met het zonnetje mooie uitkijkjes in de polders. Ergens tussen Oudenbosch en Stampersgat hoor ik dat 5 mannen besloten hebben dat deze tocht toch wat te lang is om op tijd terug te zijn, dus die hebben een andere route genomen.
Wij gaan verder met 8, helaas wat minder koptrekkers.
Geleidelijk komen we op wegen die een aantal mensen van het peloton niet kennen. Voor mij wel, het is bekend gebied uit mijn jonge jaren. Tot verrassing van sommigen rij ik zonder GPS systeem maar op geheugen. Dan kijk je vooral naar de “landmarks”. Bij die boom rechts, bij die boerderij links etc. Ik heb wel eens gelezen dat dit de mens over het algemeen goed af gaat, omdat in de evolutie de “jagers – verzamelaars” die dat in de prehistorie goed konden, vanzelf de mensen waren die overleefden en voortplanten. Klinkt logisch toch? Dan is het echter wel zaak dat die landschapskenmerken niet veranderen. En daar gaat het even fout bij Bergen op Zoom. Ik weet al sinds jaar en dag dat ik bij bordje
“camping de Heide” links af moet….. maar dat bordje is weg. 50 meter na de gemiste afslag zie ik een tunnel voor ons die niet in de route hoort. Even terugdraaien en weer op de route. Ik zie ook geen camping meer, wat is er aan de hand? Google weet alles:  BNdeStem 6 mei 2021: “Eigenaar Bergse campings de Heide en Vredenburg failliet“. De curator heeft blijkbaar het bordje ook uitgegraven om te kijken of dat nog wat op zou brengen. Je moet het maar weten, of de route vooraf verkennen zoals vroeger wel gebruikelijk was.…..
We rijden door de Bergse bossen langs de jeugdherberg naar Heimolen om zo bij de eerste geclassificeerde berg van de dag te komen: de Vossenweg, toch 16,5 meter hoog. Een goede opwarmer voor de Rijzende Weg in Woensdrecht die nog hoger is met zijn 21 meter. Als je denk dat dat niet zo veel voorstelt, moet je eens aan de “Ronde van Woensdrecht” mee doen. Dan rijden ze er tig keer tegenaan met een rondje van goed één kilometer lang. Dan gaat dit wel tellen.
Wij verteren het allemaal goed en na nog een hupje bergop naar Hoogerheide,  karren we via het Vliegveld Woensdrecht (dat ooit nog eens bewaakt is door Corné!), naar Huijbergen.
Chris heeft nu we over de helft zijn al zoveel alcohol verbrandt en verdampt, dat hij ook op kop gaat rijden.
Met 85 km op de teller rijden we Nispen in en stoppen we bij café Tivoli, of eigenlijk bij de kerk.
We nemen plaats op het kerkplein en bestellen koffie met een lekkere punt.
Anneke vertelt dat wij daar getrouwd zijn en door de deur waar we nu dus voor zitten, als echtpaar toen naar buiten gestapt zijn. Ze is daar na maar liefst 13.267 dagen nog steeds zo blij mee blijkbaar dat ze er op staat de kosten van de lekkernijen voor haar rekening te willen nemen: het is wel zo dat ik af moet gaan rekenen …..


De bidons zijn weer vol, het gebak, koffie en chocola op dus we stappen op voor het laatste stuk.
Er is wat meer wind en die is tegen. Maar omdat iedereen weer een beurtje pakt, houden we de gang er goed in. Een stukje België en dan via Schijf. We pakken achteraf wegen tussen Sprundel en Rijsbergen om uiteindelijk bij Mastbos weer op bekend terrein voor iedereen te komen. Nog steeds heeft iedereen voldoende energie uit de Nispense taart dus het laatste stuk is geen probleem. Het tempo gaat zelfs nog iets omhoog. Chris draait af naar Terheijden. Hij ziet er na het heftige feest gisteravond en deze tocht zodanig uit dat hij wel een dutje kan gebruiken. Ik waarschuw hem dat hij dan niet moet verzuipen in zijn jacuzzi. Gerard neemt ook de route over Terheijden. Corné en Karst slaan daarna af naar Wagenberg.
Het is net het verhaal van de 10 kleine negertjes (sorry, dat heet gewoon zo) . Begin van de May Hans weg, dan Ad van Dongen. Nog twee over.… ik zit nog te denken om Anneke te lossen om dit verhaal dat toch echt met eentje eindigt, gestand te doen. Maar besluit dat het goed is om ook dag 13268 en verder maar toe te voegen aan ons huwelijk.
Net voor 13.00 uur rijden we dun dam op, met ruim 127 km op de teller. Voor mij de eerste keer echt boven de honderd kilometer en best veel op kop. Lekker is dat. Ad van Dongen precies hetzelfde vertelde hij. Nu ben ik echt goed op de weg terug.
Gerard en Hans hebben de tocht vast opgenomen met hun GPS dus volgende keer kunnen ze “mee kijken” tijdens de tocht, dat vinden ze fijn denk ik want als er nog meer “landmarks” weggehaald worden hebben zij daar geen last van. Wel van uitvallende satellieten vertelde Hans….
Tijden zijn veranderd sinds ik in Nispen woonde.

Groeten,

Ad v W