Het is weer mooi fietsweer deze zondagochtend de 1ste mei. Nog een beetje fris maar met het zonnetje moet het goed komen. Ik heb de laatste weken gemerkt dat de renners niet weten wat voor kleding ze aan moeten bij zulk tusseninweer. Laat ik iets zeggen over de aankleding van de benen.
Zoals wijlen oud-lid Jan Driessen altijd zei: “onder de 15 graden mag je geen blote knieën hebben, want dat is slecht voor de gewrichten”. Dat zei zijn sportarts altijd. Dus dan heb je nog drie opties over voor op een dag als vandaag. Thermobroek is voor onder de 5 graden, dus die valt ook af. Ik zag ze vandaag wel; “kouschijters”! Dan heb je nog been- en kniestukken. Beenstukken zijn voor tussen de 5 en 10 graden.
En dus voor vandaag blijft dan over: Kniestukken.
Ik heb net nieuwe, kan ik zeker aanbevelen. Ze hebben een gripband aan de binnen- en buitenkant. Blijven echt beter zitten dan mijn oude.

Ik ga vandaag met de Tour mee want de Sport over zo’n afstand ben ik nog niet aan toe.
We vetrekken onder leiding van Maurice met 12 man, of eigenlijk met 9 man en drie vrouw.
De planning is om naar Gorinchem te rijden en dan via Alblasserwaard richting Sliedrecht en door de Dordtse Biesbos terug. Goed idee bij noordenwind , hoewel die weinig voorstelde vandaag.
Met het zonnetje erbij is het daarom al snel aangenaam.
Onderweg pikken we nog een verdwaalde Mayenèr op, Adrie Verregghen wiens normale fietsmaatjes hem vandaag alleen op pad gestuurd hebben. Hij wordt uitgenodigd om met ons mee verder te rijden, iets verder en harder dan normaal, maar zoals we hem beloofden, gaat dat prima.
We hebben vandaag iets met bruggen. De eerste twee nog niks bijzonders. Maar in Gorinchem zelf is de eerste brug in onderhoud, we moeten op het voetpaadje, “fietsers afstappen”, dat doet de mevrouw die wij tegenkomen ook snel. Wij wielrenners niet natuurlijk. Op naar de volgende brug, die staat open,
dus weer vertraging. Net over die brug gaan we links en gaan langs het kanaal rijden. Hier krijgen we plotseling overstekend wild. Een stel ganzen met jongen zijn nog brutaler dan wielrenners en nemen voorrang. “Gak, gak” roepen ze nog, het loopt gelukkig goed af. Net bekomen hiervan besluit een Meerkoet het voorbeeld van de ganzen te volgen en voor in het peloton mee te vliegen. De voorste renners moeten even bukken. “Poerr”, schijnen die beesten dan te roepen.
Na een behoorlijk stuk het kanaal te hebben gevolgd, gaan we links een brug over.
Gerard van Oerle gaat op de brug in de remmen. Ik hoor Klik-Klik; weer een vogeltje?
Ja hoor, Gerard roept ook iets over “Kijk eens naar het vogeltje” en maakt een paar foto’s.

Het peloton rijdt even wat rustiger tot Gerard weer aansluit.
We rijden door het mooie veenweide gebied. Ik hoor weer een interessant gefluit. Dat blijkt Wim ten Haaf te zijn die even op kop gereden heeft. Zijn dokter heeft toch gelijk had, weet hij nu, hij heeft last van astma en dan krijgt de motor te weinig zuurstof.
We  komen  uiteindelijk via Schelluinen weer bij de A15 en volgen het fietspad dat parallel loopt. Hier valt op dat het de tijd is van het fluitekruid, dat maakt geen geluid trouwens, dus waar die naam op slaat?
Ik zie ondertussen Gerard al rijdende een USB kabel uit zijn achterzakje halen en ook nog een powerbank. Zijn Garmin is bijna leeg en dat mag niet gebeuren! Waarom niet eigenlijk, we weten bijna allemaal de weg naar huis toch? Maar hij krijgt hem weer aan de praat met de powerbank in zijn handschoentje.
Het is en blijft een techneut natuurlijk.
In Sliedrecht volgt de volgende brug, je weet wel, die naast de spoorlijn bij het wielerbaantje.
Sandra vindt dat maar een beroerde brug, maar het kan erger: ik hoor weer een geluid: krak-krak.
Het is de achterbrug van de fiets van Maurice. Inspectie leert dat die gescheurd is, er zit niks anders op dat hij naar huis belt om zich op te laten halen. Beroerd, want Maurice had graag doorgetraind want het ging lekker en bovendien heeft hij plannen met de Mont Ventoux binnenkort en dan moet hij wel een fiets hebben natuurlijk. Zijn maat is nou niet iets wat standaard op voorraad is. Hopelijk vindt hij snel een vervangend frame.
Wij hebben ondertussen een tijdje boven op de brug uit kunnen rusten en overleggen welk water dit nou is? Gerard maakt een foto voor het verslag, waarvan hij afgesproken heeft dat ik het schrijf en hij dus de plaatjes levert. Als ik dan even opzoek welk water het is …. 
Okay, het is de “beneden Merwede”, dan weten we dat ook weer. Geweldig, foto erbij en klaar.

We rijden met het beetje wind dat er is in de rug door de Dordtse Biesbos naar de volgende brug.
Die oversteek maken we zelf wat moeilijker door daar aan de oostkant tegen de stroom in te rijden.
“Dat mag“ zegt iemand. Klopt, maar ik vind het altijd vervelend als anderen dat doen en we komen natuurlijk op deze mooie fietsdag ook een wielerpeloton tegen daar.  Van daar gaat het via Zevenbergschen Hoek en dan door de polder terug naar de May.
Zeven renners menen dat de 95 kilometer nog niet genoeg is, ze willen boven de honderd.
Ik had dat even gemist dus Anneke wacht even op mij om te vertellen dat zij meerijdt en vraagt of ik ook mee ga. Okay, goede training, maar ondertussen zitten we wel op een gat van een paar honderd meter. Even de turbo er op en op de Steelhovensedijk zijn we er weer bij. Lekker dat ik dit weer kan,
Anneke vond het minder lekker want die had onderweg al flink wat energie verstookt.
Nu geen bruggen meer, gewoon de honderd volmaken, ook Boukje die dit nog niet vaak gedaan heeft.
Lekker gefietst weer vandaag.
Volgende week kan je volgens mijn weerapp wellicht zonder kniestukken.

Ad

Ook tweede paasdag is het mooi weer dit jaar.
Op de wegkapiteinsapp heb ik niet veel voorstellen voor tochten voorbij zien komen. Alleen van Flip een rondje Binnenmaas. Ruim 95 km op sporttempo , dat gaat hem niet worden, denk ik. De voorspelde windrichting is zuid dus constant opzij. Maar slechts windkracht twee dus dat is bijna windstil, zeg ik nog tegen Anneke. Even afwachten dus wat de rest gaat doen.
Op onze bekende vertrekplaats staan niet veel liefhebbers aan de start. Opvallend bij zulk mooi fietsweer. We krijgen een herhaling van afgelopen zaterdag. Twee pelotons, TrimTT en Sporttour.
Hmm dat is twijfelen.
Gelukkig is Flip flexibel; als Anneke en ik mee willen dan rijden ze wel iets korter; “Rondje Numansdorp”, zeg maar “over de bruggen” maar dan andersom, rond de 85 kilometer.
Met zessen vertrekken we dus richting Lage Zwaluwe en dan de Moerdijkbrug over. Even kijken hoe dat daar nu moet met de nieuw aangelegde wegen en fietspaden. “We rijden gewoon op de snelweg”, volgens Johan van Helmond, maar vandaag geen vrachtverkeer van en naar de nieuwe blokkendozen die ze op bedrijventerrein “De Dordtse Kil” uit de grond aan het stampen zijn, dus geen probleem.
We hebben nog gunstige wind. De Kiltunnel is nog wel pittig voor me, ik wil niet forceren.
Anneke juicht want die heeft mij er een keer afgereden op deze klim.
Nu krijgen we wind schuin tegen en hij is toch iets pittiger dan verwacht. Gerard van Oerle vertelde zaterdag aan iedereen dat een beroemde Houtse kenner altijd zegt “ de wind is je vrind, hij maakt je sterker of hij blaast je naar huis“. Ben benieuwd wie die “ Wijze uit den Hout” is, maar vandaag met wind opzij zou ik willen zeggen “je fietsmaten zijn je vrind, want die houden je uit de zijwind”.
En je vrouw, want terwijl er vier mannen voorin ronddraaien zorgt zij dat ik constant kan schuilen. Dit jaar heeft ze me al verschillende keren uit de wind gehouden. Om dat te belonen, heb ik haar dit weekend een mooie ketting gegeven. Met een schitterende edelstalen “missing link”. Net als mijn dochter vroeger met haar beste vriendin deed, heb ik precies dezelfde ketting genomen. Hoe romantisch wil je het hebben?
En het fietsen loopt ook nog eens gesmeerd, ze rijdt er goed mee.
Net na Strijen zie ik dat iedereen die paaseieren in de tuin gevonden heeft geluk gehad heeft:
de paashaas ligt nu zo plat als een dubbeltje op de weg. Het is niet de tijd van het jaar voor een hazenpeper, dus we laten hem links en rechts liggen.
Ik merk dat, net als zaterdag, de wind iets draait, maar dit keer in ons voordeel. Hij gaat van zuid-oost naar zuid-west. Eerst nog even de bruggen bij Willemstad over. Dat gaat op een pittige snelheid want twee renners die aanpikken, moeten er af, en ik niet, tot mijn aangename verrassing.
We zijn nu dik over de helft en gaan met een mooi gangetje langs Oude Molen naar de Klundert.
Ik begin wel wat te twijfelen aan mijn energie nu…. Ik ben mijn bekende AH mueslireep vergeten mee te nemen. Dat was toch niet gek geweest nu. Maar mister AH zelf komt zonder dit te weten met de oplossing (bestaat er zo iets als kruideniers intuïtie die weet wat klanten nodig hebben?); hij stelt voor om koffie met een punt te gaan nuttigen bij dun Elsakker. Goed idee Twan, nog even heel zuinig rijden dan moet ik dat kunnen halen. Even moeten we nog op de rem want het achterwiel van Anneke is blijkbaar na een flinke hobbel scheef komen te staan en de rem loopt aan (Het kan er natuurlijk niet aan liggen dat ik hem niet goed vastgezet had, toch?). Johan meldt dat we hierdoor het gemiddelde onder de 33 zien zakken. Ik ben wat verbaasd , maar we hebben heel constant gereden omdat hij, Flip, Peter en Twan perfect aan elkaar gewaagd zijn vandaag.
Even later zitten we te genieten bij dun Elsakker. Zelf even voor bediening spelen maar dan heb je ook wat. Goede koffie met een appelpunt. En lekker in het zonnetje.
Gek, hier lijkt er toch weinig wind te staan. Prima vol te houden zo. Nog een tweede bakje en dan rekent Twan af en stuurt ons meteen een tikkie. Makkelijk tegenwoordig, alleen voor Johan van Helmond is dat te ingewikkeld, die wil zijn zwart geld contant aan Twan kwijt.
Het laatste stukje gaat in gunstige wind. Ik ben snel vertrokken zodat ik op de brug over de Mark niet achteraan zit. Ook die hobbel is genomen, nu het laatste stuk naar de May.
Met net iets meer dan negentig kilometer op de teller rijden we ons dorp binnen.
Been doet zeer, mijn kont is na twee lange ritten en te weinig training rauw, kortom;
geweldig om dit weer te kunnen dankzij mijn vrienden!

Ad

In dit paasweekend ziet het er goed uit voor de fietskilometers. Er is mooi weer voor vandaag en vooral maandag voorspeld, we hebben er zin in.
Op de wegkapiteinsapp waar de ritten voorbereid worden, was al te zien dat er best veel mensen niet aanwezig zijn. En dat blijkt ook als we op het Raadhuisplein aankomen. Er staan nog geen twintig WTC-ers aan het vertrek. Anderen moet waarschijnlijk hun eieren nog koken en schilderen?
We besluiten in twee pelotons te gaan rijden. Trim&TT en Tour&Sport.
Voor Anneke en mij wel eens leuk om samen te rijden dus beiden sluiten we aan bij Hans van Bragt die de leiding heeft voor een “rondje Hedel”. Met Gerard van Oerle gaat hij op kop richting Geertruidenberg en de Hankse brug. Daar nemen ze een onverwachte afslag, ze rijden door Hank en dan de polder in. Als we dan echt naar Hedel gaan, wordt het een lange rit.
Fijn om weer eens bij te kletsen met wat mensen waar ik al een tijdje niet mee gefietst heb.
Corné rijdt wat verdedigend merk ik. “Ik moet van ver komen”, zegt hij. Nou dat valt nogal mee, zo ver is Wagenberg niet hè. Maar dan blijkt dat hij bedoeld dat hij na zijn blessureproblemen nog flink conditie op moet bouwen. Maar de halve zolen behandeling van zijn ongemak, blijkt goed te werken. Wat zo’n zooltje aan één kant al niet kan doen. Fijn, want het ziet er goed uit, maar de conditie achterstand zal hem later nog wel wat opbreken.

We rijden langs Werkendam en komen dan op de dijk van de Boven Merwede en die volgen we lange tijd door Woudrichem naar Giessen. Ik leg Gerard uit dat de fabriek die daar staat geen concurrent mengvoerfabriek is van mij. Maar Covaco Feedvalid is juist een leverancier. Ze doen veel in circulaire grondstoffen. Brood, koek, chips uit supermarketen die over de datum gaan bijvoorbeeld, die mengen ze en dat doen wij dan in varkensvoer in plaats van granen.

We rijden nu over de dijk van de Afgedamde Maas. Dit begint wel erg op het “rondje Poederoijen” te lijken zo. Gerard en Hans blijken dus de afslag Hedel gemist te hebben. Geen probleem, in Poederoijen proberen ze nog te herstellen door in het dorp links te gaan en dan twee keer rechts…. Verrassend, we komen gewoon weer op de dijk terecht waar we al reden.
Hedel laten we dus maar links liggen, want dit stuk over de Maasdijk naar Nederhemert Noord is ook mooi fietsen. Wel opletten want er is op zaterdag meer verkeer daar dan op een zondag waarop ze hier allemaal in de kerk zitten en de auto laten staan.
Ik zit nog steeds te wachten op een wat gunstigere wind. Hij is pittig en draait duidelijk van noord-oost in het begin naar zuidoost nu. Dus heel lang tegenwind. Ik moet me goed verstoppen om mijn been niet te zwaar te belasten. Dat is goed gelukt zie ik later, maar 4 minuten cardio qua hartslag. De rest onder dat niveau en gemiddeld onder de honderd hartslag. Conditie is dus niet slecht en zuinig rijden werkt goed, hoewel ik liever wat kopwerk zou doen moet ik zeggen. Eindelijk krijgen we wind van achter en worden we naar huis geblazen. We gaan de Heusdense brug over. Ik reken uit dat we net onder de 90 kilometer uit gaan komen. Maar ik had niet met onze wegkapitein gerekend… die plakt er nog een extra lusje aan door het fietspad door de Overdiepse polder.
Daar komen we onder een opblaasboog door van de gemeente Waalwijk. We worden door het daar aanwezige publiek hartelijk aangemoedigd. Wat prima werkt, want Gerben en Johan op kop trekken de snelheid naar ruim boven de veertig. Dat gaat lekker, maar er volgt door dit omweggetje nog even een kilometer of 3 pal tegen de wind. Dat verteren we ook weer wel.
Over verteren gesproken, Corné  schuift daar zijn derde krentenbol naar binnen. Het werkt wel, want zijn elastiek breekt niet. In Waspik gaan we over het industrieterrein en dan door de polder weer naar Raamsdonksveer. Gerard kijkt op zijn horloge , want hij moet op tijd in de tent van Paaspop zijn. Van de middag tot de kleine uurtjes moet hij daar bij zijn, anders gaat het echt niet door begrijp ik van hem.
Of ik dan een stukje wil schrijven?
Natuurlijk want zo’n essentiële man voor Paaspop moet je even helpen, volgende keer doet hij het (waarschijnlijk) weer.

Met net geen 100 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets achter het huis. Ik hoopte begin van dit jaar dat ik nog eens met Tour en misschien Sport mee zou kunnen. Beide dingen op één dag afgevinkt 😊 .

Dank aan iedereen die me uit de wind gehouden heeft.
Hopelijk is de reactie in het been niet te heftig en kan ik maandag nog zo’n ritje maken.

Ad

Na een week met herfstachtig weer, is het vanochtend mooi weer, beetje fris maar met een extra laagje textiel prima te doen. Voor vertrek krijgt Peter Verhagen de Rode Trui overhandigd van de voorzitter. Flip telt ondertussen de mensen aan de start: 24, dat is ongeveer wat hij doorgegeven heeft voor de taart aan Ko van DRC de Mol (Dortse Renners Club).
Fijn om weer eens met zo’n grote groep op pad te gaan na afgelopen jaren.
Gezamenlijk rijden we dus via de Dortse Biesbosch met de hele club. Even moeten de koptrekkers inhouden om te wachten maar over het algemeen gaat dit prima. Met ongeveer 35 kilometer op de teller draaien het baantje op. Flip heeft uitgelegd dat we eerst een verkenningsrondje gaan rijden en dan drie rondjes koers.
Er is zowaar publiek op af gekomen, ik zie de jarige Maurice en twee “rustende leden” André en Peter langs de kant. Twee nieuwelingen blijken te denken dat we vanuit de kantine vertrekken, dus de wedstijdofficial moet even wachten met het startschot.
Vanuit de start wordt er meteen gedemarreerd en is er al een select groepje weg. Ik zit bij Anneke in het wiel en dat gaat lekker. Ik moet even ervaren hoe het gaat met de Mols-hoop in het midden van het parcours, dat is echt een tempobreker die je eigenlijk staand op de pedalen op een zwaar verzet moet pakken. Staand op de pedalen heb ik nog niet zo veel vertrouwen in, dus ik blijf gewoon op mijn zadel zitten. Eerst nog maar eens wat sterker worden, en dat moet met dit soort ritten. Uiteindelijk blijkt Thijs de eindsprint gewonnen te hebben, met Martien op twee en Gerben op drie. Mooi dat Gerben die twee mannen blijkbaar echt partij kan geven. We vinden dat we koffie met appelpunt verdiend hebben.
Kevin heeft namens de club nog een verrassing voor mij om mijn ere-lidmaatschap te onderstrepen.
Een heel mooi fietssculptuur. Dank aan jullie allen! 

Er wordt ook voor jarige Maurice gezongen en de kampioenen worden gehuldigd.

Na deze lekkere pauze blijkt iedereen veel energie te hebben, ook de mannen van de Trim.
Ze willen niet zoals gepland terug door de Biesbosch, maar ook rond via Gorinchem. Om zeker te zijn van de route wordt Frans gevraagd om ook met deze groep mee te rijden, wat hij met plezier doet.
Ik vind het ook een mooi idee, want ik wil wel eens proberen wat er gebeurt als ik boven de 80 km rij.

In Sliedrecht hebben we even een rommelig moment als de Tour-Sport rechtdoor gaat en onze leider rechtsaf. Maar als ook Erno omgedraaid is, kunnen we weer verder.
Fijn dat Erno er ook weer bij is. Hij vertelt me dat hij blij is dat hij zijn ribben gebroken heeft ?!
(gekneusd is erger is zijn ervaring).
Boukje heeft deze route nog nooit gereden en zit te genieten van het uitzicht over het water.
Ook Peter Korse en Johan Smits gaan goed mee, terwijl we toch eerder TT tempo rijden dan
Trim-snelheid. Als je maar compact rijdt, kun je allicht mee. Compact rijden werkt niet op bruggen en viaducten, merkt Ruud. Bergop moet hij steeds een gaatje laten. Ik zou hem eens adviseren om aan zijn huisarts Ventolin te vragen, ik ken mensen die daar goed op rijden. Hij zelf denkt met zijn emigratie naar Zwitserland binnenkort meer aan een fiets met een motortje.
Na de Gorinchemse brug rijden we op voorstel van René van Mook via Werkendam, dit wordt nog 5-10 kilometer verder…. Geen probleem het gaat lekker, en bovendien is de wind van west naar noord-west gedraaid en dat maakt het iets gemakkelijker.
Uiteindelijk zie ik ruim negentig kilometer in Strava als ik hem thuis uitzet. Nu even afwachten wat de reactie van mijn been is morgen….
Maar ik heb genoten, dus het was sowieso de moeite waard.

Ad

Vanochtend was er geen twijfel in kledingkeuze. Het was koud en dit betekende dat ik voor bijna maximale warmte ging. Alleen de thermobroek liet ik thuis, deze is alleen bedoeld voor temperaturen onder het vriespunt.

Bij het gemeentehuis aangekomen, waren er slechts een handjevol mensen komen opdagen.
Op de verschillende apps meldde zich in de afgelopen dagen diverse leden, dus op zich was het geen verrassing. Het koude weer en de opkomsttijd van 08.30 uur zullen waarschijnlijk ook hebben bijgedragen aan deze lage opkomst. Goed voor het puntenklassement in ieder geval…

De vraag bij de eerste rit van het seizoen, die om 08.30 uur start (i.p.v. 09.00 uur), is altijd wie dit niet in de gaten heeft en zich om 09.00 uur bij het gemeentehuis meldt om vervolgens te constateren dat er niemand is. We zijn benieuwd….

Degene die er in ieder geval op tijd waren, waren Ad, Kevin, Maurice, Anneke, John (van de sportploeg…), Leo, Peter, Melody en ikzelf.

Het voorstel voor de route kwam van Ad, 80km over Willemstad. Dit stuitte op wat weerstand van John (van de Sportploeg), hij zit nog steeds met z’n rug aan te modderen. Op zijn aandringen werd de rit wat ingekort. Niemand had hier moeite mee.

Klokslag 08.30 uur vertrokken we westwaarts. Als geboren leider nam Maurice natuurlijk plaats in de kop van het peloton. Anneke en ik hebben het er nog even over, het lijkt net alsof een magneet hem op kop trekt, of hij het nu wilt of niet. Misschien komt het ook wel door de behoefte aan een stukje controle over de rit, door het bepalen van een soort van referentiesnelheid. Ik heb zelf eens even goed op de snelheid gelet en Maurice kwam (samen met Kevin) niet onder de 30 km/h en niet boven de 32 km/h. Voor mij was het duidelijk; als ik binnen deze bandbreedte op kop zou gaan rijden, dan zou dat de zegening van het peloton krijgen. Zo gezegd zo gedaan en bij Lage Zwaluwe nam ik de kop van Maurice over met de intentie om Maurice eens een keer de gehele rit vrij te houden van verdere kopwerk.

Ondanks het heerlijke zonnetje was het behoorlijk koud, zeker in het eerste half uur. Anneke en ik constateerden dat zelfs Kevin ervoor gekozen had om handschoenen te dragen. Logisch vonden wij, maar toch riep dit bij ons een beetje het gevoel van teleurstelling op. Kevin met handschoenen…pfff…

Nou ja, het zonnetje scheen fel en na een half uur rijden gonsde het gevoel van opluchting door het peloton; de vingers ontdooiden…

Bij Klundert was er wat onduidelijkheid over de route, velen vreesden, waaronder John (van de Sportploeg) dat we toch naar Willemstad zouden gaan rijden, maar dat bleek niet zo te zijn. Kevin en ik hadden democratisch besloten om de rit op ongeveer 60 kilometer te houden om zo maar zoveel mogelijk rekening te houden met John (van de Sportploeg…).

Omdat de gemeente Moerdijk in het verleden tot mijn werkgebied behoorde, ken ik nog goed de weg. De weg voerde in dit geval over voor velen onbekend gebied. Met uiterste concentratie probeerde ik de referentiesnelheid aan te houden, maar op de weg tussen Klundert en Fijnaart kwam John (van de Sportploeg), met een lach op zijn gezicht en ver boven de referentiesnelheid ons voorbij gereden.  Was er dan toch niets met zijn rug aan de hand? Bij navraag bij John (van de Sportploeg) bleek dat hij een sportmassage had gekregen en dat hem dit goed had gedaan. “Mij hoor je niet klagen, ik rij gewoon mee” aldus John (van de Sportploeg).

Via wat ongebruikelijke weggetjes, reden we het labyrint van Zevenbergen in. Die nieuwe wijk lag er niet toen ik daar nog werkte, vandaar dat we dan ook met een omweggetje al snel een uitgang vonden. Bij Zwartenberg draaiden we vervolgens de Zuiddijk op. Hier hadden we even een hachelijk momentje waarbij we de rijbaan voor auto’s opschoten terwijl een auto ons van achter benaderde. Gelukkig hadden we een oplettende automobilist en konden we onze weg veilig vervolgen. Door deze situatie belandde ik naast Ad, welke toch al steeds beter herstelt. Ad kon goed volgen, alleen de aanzetten op een viaduct of na een bocht zijn nog lastig, maar ook dit gaat steeds beter. Wanneer zal hij weer met de sport meegaan?

Via Langeweg keerden we huiswaarts. Maaaarrr niet voordat we nog even een sprintje trokken op de brug over de A16/HSL, welke glansrijk werd gewonnen door niemand anders dan onze voorzitter Kevin. In Made aangekomen vroeg Melody of ik nog even gezellig met haar mee naar Raamsdonksveer fietste. Nou ja…. wie kan dat nou weigeren? Ik niet in ieder geval. Bovendien had ik nog maar een magere 60 km op de teller staan en dat mocht ook wel wat meer zijn voor een WTC zondag.

Samen met Peter en Melody zijn we vervolgens naar Raamsdonksveer gereden, gezellig was het echter niet. Ik geloof niet dat we meer dan twee zinnen hebben gesproken, want de snelheid lag ver boven de referentiesnelheid…

In ’t Veer aangekomen, hadden Peter en ik nog gehoopt op een koppie koffie bij Melody, maar helaas zat dat er niet in. Dan maar terug naar Made, waar we op een totaal afstand van 80km aankwamen.

Bedankt voor de gezellige en harmonieuze rit.

Thijs

Wind: NW 2

Temperatuur 1-5 graden

Afstand: 60km

Route: West

Thijs

Zondag 20 maart; gisteren was het bijna voorjaarsweer maar vanochtend was het frisjes, slechts 4 graden en een straffe, gure oostenwind. Maart roert zijn staart dus.
Vanochtend vertrok ik sinds een half jaar niet alleen van huis; Ad ging weer mee en zou met de trimgroep zijn eerste wtc kilometers dit jaar gaan fietsen. Kilometers maken, krachttraining en aansterken; dan zou het goed moeten gaan komen na zijn onfortuinlijk valpartijtje in september.
Bij het Raadhuisplein stond al een fikse groep renners te kleumen, maar wie reed nu met wie mee?
Tijdens het coronatijdperk ging elke groep bij elkaar staan en werd er afstand gehouden en was de groepsvorming zichtbaar maar nu was het een grote happy family.

Ineens zag ik Maurice, de teamkapitein van de tour, richting rotonde vertrekken dus vertrektijd.
Toen we Made uitreden, keek ik om me heen en  vreesde dat een aantal renners de slag hadden gemist, of in een verkeerde groep zaten. We waren slechts met 9 incl. een gastrenner van de wilde bond. De TT dames Boukje en Melody waren aangesloten, bij navraag bleek dat dit een bewuste keuze was om mee te rijden met de Tour, ze voelden zich sterk en wilden graag een keer mee. Prima, alleen maar gezellig.
Ik keek nog wat rond en miste een heel fijn scherm; waar was Kevin?
Op de brug naar Raamsdonksveer kwam het antwoord, de wtc sportploeg reed ons voorbij, inclusief Kevin. Maar liefst 11 man telde ik  daar, ongekend.
Gelukkig waren wel Leo, Peter B., Kees M. en Tim aanwezig, dus nog genoeg spierkracht voor die straffe oostenwind. Net voorbij Dussen haakten Tim en gastrenner Erik van Gurp af, het tempo was net iets te hoog voor hen en zij kozen voor een toeristisch rondje Drongelen inclusief pontje….
De oostenwind was straf en koud, tegen de wind in werd er meest kop over kop gereden waarbij onze Teamkapitein Maurice het leeuwendeel voor zijn rekening nam. Chapeau.
Ook de dames lieten zich niet onbetuigd en deden gewoon mee; Girlpower 😊

Wij reden niet de brug op bij Heusden maar gingen net daarvoor links, richting Hedel, altijd een mooi stuk met hollandse taferelen; langs het water en weilanden, wind en diverse gevogelte. Maar sneeuw? Zat ik er nu zo doorheen dat ik sneeuw voelde? Nee, het was echt sneeuw. Okay dan. De temperatuur was er ook naar, ik was blij dat ik vanochtend nog gauw mijn winterhandschoenen aan had getrokken.
Voornamelijk langs het water werd de weg vervolgd, af en toe door een omleiding ivm wegwerkzaamheden . Maar we waren allemaal blij dat we door Hedel reden en over de brug over de Maas konden rijden richting Bokhoven, dat betekent dat we vanaf nu meest de wind mee hadden. Lekker hoor. Net voor Bokhoven linksaf de polder in en zo op naar Oud-Heusden en Doeveren.
De garmin van Maurice piepte en even was hij gedesoriënteerd maar gelukkig dankzij de grote blauwe doos bij Waalwijk kwamen we weer op de vertrouwde route langs  de Bergsche Maas op de Overdiepse kade. Daar was het ook lekker rijden met de wind in de rug. Ook nu even op elkaar letten want met de wind mee is de verleiding natuurlijk aanwezig om de snelheid net iets te veel op te voeren. Maar het is en blijft de tourgroep dus gewoon lekker samen tegen en voor de wind fietsen.

Net over het viaduct van het Oude Maasje kwam de sportgroep ons weer voorbij zetten.
Langs en over de Maasroute reden we naar Raamsdonksveer, via het fietspad tussen voetbal en de hockeyvelden. Daar hergroepeerde de sportgroep weer en even leek het erop dat we samen naar huis reden maar na Geertruidenberg bij het viaduct over de Donge werd er toch weer ieder zijns wegen gekozen. Even lekker uitfietsen naar huis.
Ondanks het frisse en ietwat winterse weer toch lekker gefietst en wat kilometers gemaakt,
alleen rij ik niet zo gauw boven de 80 km. . De zondag was weer goed begonnen.

Dames; goed gereden, jullie hebben goed je mannetje gestaan en Maurice bedankt voor het koptrekken en de weg wijzen!

Anneke

Wielertrimclub Made bestaat dit jaar 45 jaar. Dat werd afgelopen zondag 31 oktober gevierd tijdens de afsluiting van het seizoen. Tevens kon de einduitslag van het Opkomstklassement 2021 berekend worden. René van Mook ging voor het tweede jaar op rij met de beker en rode trui naar huis.

WTC Made werd in 1976 opgericht onder de naam WTC Piet van Dijk. Nu, 45 jaar later is de club nog springlevend. Met ruim vijftig leden waarvan bijna een kwart dames tegenwoordig. Met een solide financiële basis dankzij de shirtsponsoren Vema Crane, RVSA en PS van Seeters. Met elk jaar weer een mooi fietsprogramma. En met vier pelotons, met elk de eigen ambities, komen prima aan hun trekken.
Dus genoeg reden om een feestje te vieren in ’t Tapperijke afgelopen zondag 31 oktober.

In de ochtend was de laatste clubrit van het wegseizoen gereden en de stand van het opkomstklassement kon opgemaakt worden. Net als vorig jaar liep ook 2021 weer anders dan gepland als gevolg van COVID-19.
In plaats van de 39 fietsdagen die de rittenmannen Peter Broeders en Flip Segeren gepland hadden, werden het er maar 23. De openingsrit die 8 maart gepland stond, werd uiteindelijk op 23 mei gereden. Toch nog een maand eerder dan in het echte corona jaar 2019, toen er maar 17 officiële clubritten over bleven. Om toch nog wat extra ritten te hebben, werd wel besloten om het jaar uitzonderlijk lang te maken en twee weken langer dan normaal door te fietsen, waardoor dit weer rare fietsjaar eindigde op een rare dag, nl. 31 oktober: Halloween. Gelukkig was het fietsen op de twee extra oktoberzondagen goed te doen, het was droog. Zoals het heel het jaar best droog was: gemiddeld werden per rit namelijk 8,5 regenpunten gescoord. Dit is het laagste ooit, het record stond op 8,6 in 2018. Apart, want we zullen ons de zomer 2021 toch niet echt als superzonnig herinneren. Maar blijkbaar was het op onze fietsdagen wel droog weer.
Er werden dus weinig regenpunten gescoord en dan is het een kwestie van veel ritten opkomen als je prijzen wilt pakken.  De gemiddelde clubopkomst was dit jaar wat we gewend zijn. We scoorden met ons allen 50%. De hoogste opkomst was op 6 juni: 71%. De reden van die massale aanwezigheid was dit keer eens niet een lekker ontbijtje of een koffiestop met appelpunt. Het bijzondere plan deze dag was dat we bij het Amphia in Breda een raambezoek gingen brengen bij onze ploegmaat Jan Lensvelt. Die kon het zwaaien op afstand als hart onder riem, zeer waarderen.
De daaropvolgende tocht met de meeste leden aan de start had 69% opkomst en was 19 september: de klassieker Den Hout-Den Hout- Den Hout, maar vooral ook de dag we weer een groet brachten; ditmaal aan onze fietsvriend Willem op de begraafplaats. Mooi dat WTC-ers bij dat soort gelegenheden laten zien dat we echt een vereniging zijn en niet zo maar een losse groep fietsers.

De top tien van het klassement van 2021 bleek maar liefst 86% opgekomen te zijn en de top twee zelfs 100%. Fijn om te zien ook dat in deze top een mix is van mensen uit alle 4 de WTC pelotons.
Die top tien ziet er als volgt uit:

René van Mook ging dus met de beker aan de haal.
Peter Korse had evenveel punten gescoord maar dan telt de klassering van vorig jaar mee en toen had René ook de trui gepakt. Flip Segeren had net twee regenpunten meer dan Erno Haanskorf en pakte de derde prijs.

De mannen verdienden daarmee ook een cadeaubon voor de lokale fietsenwinkel, maar die gaven ze na afloop terug aan voorzitter Ad van Wesel; “We willen liever dat dit naar het KWF gaat, na wat we dit jaar allemaal meegemaakt hebben”. Een mooie geste natuurlijk voor dit goede doel.

Het feestje werd afgesloten met een lekkere friet stoofvlees en iedereen beloofde in de winter goed door te blijven sporten om er begin maart 2022 weer te staan. Hopelijk gaan we dan weer het normale aantal ritten rijden met onze mooie club.

Ad van Wesel

Vandaag, 26 september, zijn het de kermistochten, het moment dat je ’s ochtend net iets rustiger aan kan doen omdat we vanaf nu om 9.00 uur vertrekken.

Het was niet echt druk op het evenementenplein met fietsers, wel met blazers en vegers die de kermisrotzooi van de avond daarvoor netjes aan het opruimen waren. Wat een herrie op de zondagochtend, mooi dat het gedaan wordt maar jammer dat het opruimen nodig is.

Maurice, onze wegkapitein van deze ochtend, gaf het startsein voor de tourploeg. Toen ik bij het viaduct over de A59 even achterom keek, schrok ik van het kleine groepje. Slechts 6…volgens mij nog nooit zo weinig liefhebbers, en dat met zulk mooi weer. Het zonnetje scheen, graadje of 18, licht windje uit zuid. Kortom, prima fietsweer. Nouja, dan maar met zessen.

De aanwezigen waren dus onze wegkapitein Maurice, pensionado Flip, brandweerman Marino, moutainbiker Erno, ex-vakantieganger Hans en ondergetekende.

Op voor een rondje rondom Breda.
Voor Den Hout werden we al ingehaald door de sportploeg, ook een klein groepje met slechts 5 man. Even zwaaien naar manlief.
Het vervolg was de bekende weg naar ’t Zand bij Alpen via Rijen. Bij Molenschot zagen we bekende shirtjes, de sportploeg stond stil. Manlief had lek en stond te plakken. Nadat we gevraagd hadden of ze alles hadden, wat natuurlijk zo was, even zwaaien en weer door.
Via de Huisdreef reden we verder door mooi bosgebied langs camping Buitenlust en De Bosrand aan de Gilzeweg richting Chaam. Bij Dassemus links, rechts langs “de kranen” en via de mooie Goudbergseweg naar Strijbeek en Meerseldreef.
Ik zat net te denken dat het best rustig op de weg was toen er ineens wel heel veel motoren ons tegemoet kwamen. “Wel honderd” riep Flip. Nou, zo snel kon ik niet tellen.

Via Hazeldonk en Rijsbergen langs golfterrein De Turfvaert en zo naar Liesbos. Via Prinsenbeek naar den Elszakker en Drie hoefijzers naar Made.

Een mooi ontspannen najaarsrondje van 80 km. met een ijzersterke Maurice; Ironman Maurice heeft heel onderweg op kop gezeten en een keurig mooi strak tempo aangehouden. Chapeau!

Dank je wel hoor voor het mooie tochtje!

Anneke