Vandaag gingen we met 10 WTC ‘ers en ene gastrenner (Frank) op weg van Den Hout naar Den Hout. Normaal verken ik dit rondje een keertje vooraf,  zodat we niet voor onverwachte hindernissen komen te staan. Om de een of andere reden was het er niet van gekomen. En ach ja die route kan ik onderhand wel dromen, dus wat kan er mis gaan? Met een zuchtje wind in de rug fietsten we dan ook via Dorst, Molenschot, Gilze achter Alphen door. Daar pikten nog wat renners bij ons aan, eentje was zelfs een bekende van Gerard K. daar had hij nog een foto van boven zijn bed hangen (of was het op de toilet).

In de buurt van Baarle-Nassau, hoorde we een geratel, een lekke band voor Peter V.  hij was in een flinke schroef gefietst, dat vond zijn voorbandje niet goed. In no time een ander binnenbandje erin en hup gaan met die banaan! Op weg naar het Belgische plaatsje Zondereigen stonden er verkeersborden, dat het centrum niet bereikbaar was. Maar wij eigen wijze Ollanders trokken ons daar niks van aan.

Een paar honderd meter crossten we door zand, grind en losse tegels, dat hoort ook bij onze sport. Uiteindelijk kwamen we langs het unieke voetbalveld van FC Zondereigen, waar het 1ste net een doelpunt scoorde tegen de koploper VNA Wortel.  De duizenden supporters gingen dan ook volledig uit hun dak, hun kampioenschap van de vierde klasse provincie Antwerpen kwam nu weer in zicht. Helaas hadden wij de tijd en geduld niet om de wedstrijd uit te zitten. Daar stonden ons nog enkele straffe kilometers te wachten. Op naar Merksplas en Beerse,  wat nu, alweer een omleiding. De Belgen maken er toch een potje van, niks van aan trekken zei Bart, wij komen hier wel doorheen!

Amai, bij het binnnen rijden van Beerse toch een serieus obstakel. De brug was verdwenen, en zwemmen zagen we nou ook weer niet zitten. Dan maar voor het kanaal langs naar de tweede brug waar we bij ons keerpunt uitkwamen. In Den Hout zijn we deze keer dan ook niet geweest, die houden we te goed voor een vogende keer.  De eerste strook met slechtlopende klinkers diende zich al aan. Na het oversteken van de Steenweg op Rijkevorsel ging het bonkend over deel II. Nu nog voor deel III de Steenweg op Hoogstraten oversteken en langs de strafinrichting van Wortel stuiterden we naar onze kofiestop in café “in Holland”.

De koffie/thee/cola ging er goed in evenals de overheerlijke verse wafels met slagroom en aardbeien! We konden aan ons slotakkoord beginnen. Tegen de iets aangewakkerde wind in fietsten we richting Ulicoten en via Chaam kwamen we weer in een bekend gebied.  We hadden vandaag ook nog een cameraman mee fietsen. Klik naar de facebook pagina van WTC Made, voor de prachtige beelden! Tegen half een konden we onze fietskes weer op stal zetten, om volgende week zondag weer en ritje te maken van om en nabij de 80 km!

Tot zondag!

Een mooie dag in het verschiet, maar eerlijk gezegd was het behoorlijk frisjes op weg naar het parcours van DRC de Mol in Dordrecht. Een redelijke groep van, ik meen, 28 gemotiveerde fietsers.

Voor mij was het, zoals bijna elke rit, iets nieuws. Ik begreep pas onderweg dat er op het parcours een wedstrijdje van 3 ronden zou worden verreden. Het is bijna 30 jaar geleden dat mij dit overkwam. Gelukkig maar 3 rondjes. En ik ben eerlijk als ik zeg dat ik zelfs weer wat nerveus was. Zeker omdat bij het verkenningsrondje er een klimmetje in bleek te zitten. En dan zijn het niet de 30 jaar die in de weg zitten, maar wel de extra 30 kilo.

Martin bleek de snelste, Flip volgde, en ik hoefde me niet te schamen, ik werd derde. En ik kon een golf van misselijkheid wegfietsen zonder er aan toe te geven. Wat een plezier heb ik gehad.

Na deze inspanning was daar bij de Mol koffie met appeltaart. Dank voor deze verzorging. En er was wat tijd om bij te komen.

De rest van de rit, rondje Made-Dordrecht-Gorichem-Made, is een route die altijd tot een van mijn favoriete trainingsrondjes heeft gehoord. Dat heb ik in begin jaren tachtig misschien wel 100 keer gereden als training. Een rondje rond de Biesbosch. Je kunt het inkrimpen tot 65 km, maar ook uitbreiden tot wel 125 km. Afhankelijk van de inzet, wil, weer en eventuele trainingsnoodzaak.

Het mag duidelijk zijn, het was een geweldige ochtend, en in plaats van een geknakt is mijn ego een beetje hersteld.

a.s. zondag gaan we met de A ons rondje van en naar Den Hout fietsen, naar de pasage over de klinkers tussen de strafinrichtingen van Hoogstraten, is er een koffiestop. Neem allemaal een paar euro’s mee voor de koffie met!

Groet Gerard Koops.

Met 9 WTC ‘ers vertrokken we met leider Ad voor een rondje naar het Zuidwesten. Hij had ons een tocht over de kasseien beloofd. In een lekker tempo koersten wij richting d’n Elsakker, langs het Liesbos onder de E312 door naar Rijsbergen. Daar ontdekte ik plots dat pater Taks er niet bij was, vroeg nog aan Johan of die wist waar hij was. Maar ook hij kon me dit niet vertellen, laat dan maar zei ik, zal wel net zijn afgeslagen in de Pater Taksweg.

Zonder de pater kwamen we dan ook  aan de rand van Rijsbergen aan. Ad nam hier voor ons, een vreemde afslag. Uiteindelijk kwamen we wel op de Tiggelsebergstraat uit.  Via de Moeren fietsten we nu naar Schijf,  om een stukske verder, net voorbij Schuttershof,  Bels binnen te rijden. Helaas was dit maar voor een paar kilometer, want we gingen weer op Nipse aan. We dachten nog ff zou tie koffie besteld hebben, want zijn ega Anneke fietst inmiddels weer 2 tochten in de mooie rooie leiderstrui. Dat zou een mooie gelegenheid zijn om ons te trakteren, maar Ad was niet om te praten, en vol gas vlogen we door zijn geboorte durp! Op naar “Pindurp”dacht ik, maar nee,  Ad had weer een verrassing in petto!

Voor het spoor van Nispen gingen we linksaf, om zo in Essen uit te komen. Daar kondigde het eerste strook(je) van 2 meter kasseien zich al aan. Kees vond dit al ruim voldoende, maar Ad niet. In Essen-Hoek zou de traktatie op ons liggen te wachten, een strookske van een kilometer of 2 met de echte Belse kasseien. Het zat Ad de paasdagen niet helemaal mee, zaterdag liep het  al niet volgens plan. Maar twee A mannen aan het vertrek, veul regen en nog veul meer miserie! Hebben ze die mooie keien verwisseld voor glad asvalt? “pas gebeurd”zei Ad nog,  veurige week lagen ze er nog in!

Niemand treurde erom, wij zijn de kwaaiste nie, en zullen het er verder maar niet meer over hebben. Vervolgens ging het dan toch echt op”Pindurp”aan, om via Wouw en Kruisland weer op de voor ons bekendere wegen te komen.  Bij Standdaarbuiten  kwamen we uit op de beruchte Goudbloemsedijk. Daar wordt zoals gewoonlijk de gaskraan helemaal opengedraaid!  De teller gaat voor even dik boven de 40 km, een paar tandjes erbij en wat verzuring in de beentjes. Ach ja pijn is fijn zullen we maar denken.

De laatste kilometers gingen langs de rijksweg van Zevenbergen naar de May in een lekker tempo, het was goed geweest, iedereen was weer aan zijn trekken gekomen. De eerste tocht van boven de 100 km (112). Die kasseien,  zoeken we nog weleens ergens anders op, het kan niet altijd feest zijn.

Zondag a.s. gaan we gezamenlijk naar de Mol, A en B vertrekken dan om 8 uur.

De dag na de  Hoogmis in Vlaanderen en het muzikale geweld in den Hout, waren we toch met 10  man en 2 vrouwtjes aan het vertrek gekomen. De eitjes waren gevonden dus het  werd weer tijd voor een rondje fietsen. Erno als leider was er niet, dus ik nam  de zware taak op me om  er een leuk  fietstochtje van te maken. Wijk en Aalburg  was de richting waar we heen gingen. Met Jack en Jan zat dat wel snor. Lekker  strak tempo werd er onderhouden. Toch nog alle tijd om hier en daar een praatje  te maken en van de omgeving te genieten.

Langs het mooie  kasteel van Dussen ging het door de polders naar Wijk en Aalburg. Ook Kevin ging  een duit in het zakje doen om de rest uit de wind te houden. In de verte zagen  we de Heusdense brug al liggen. Nadat deze beklommen was ging het richting  Walluk. Ik kende de weg  hier niet precies, maar via wat omzwervingen lukte het ons toch om Walluk te  bereiken. Wel via een industrieterrein, en een gedeelte van de binnenstad, maar  dat mocht de pret niet drukken.

Stom toevallig  pikten wij het Halve Zolen Lijntje weer op. We zaten goed. Hier waren het vooral  Marc en Jack, en niet te vergeten Wim, die goed doortrokken. Ter hoogte van  Sprang Capelle gingen we er af. Nu ging het richting Coca Cola. Vandaar het  kanaal over om richting de Steenhovensebaan te fietsen. En hier werd door  sommigen onder ons flink doorgetrokken. Achterin kraakte en piepte het maar  niemand moest de rol lossen. Weer even op  adem komen om daarna het laatste stukje van deze rit aan te vangen.

Vanaf nu was  het allemaal bekend terrein. Hier en daar nog wat sprintjes op de viaducten waar  vooral Marc en Piet zich konden uitleven. En daarna weer terug naar de May.  Iedereen tevreden en een lekker tochtje gereden. Komende zondag gaan we naar de  Mol in Dordrecht. Wat dat gaat opleveren zien we dan wel weer. Mensen bedankt  maar weer. Het was gezellig, en DAAR gaat het om!!!

Gr van de  Paashaas, sorry de Pakhaas!!

Braaf stond ik te wachten en tegen achten besloot ik toch maar even de berichtjes te bekijken op mijn telefoon. Niet iedereen vond het een goed idee om in het natte koude winderige weer. Wat ik wel kan begrijpen, maar ik heb nu honger naar de fiets. Twee weken vakantie met ongeveer 7 kilometer van en naar de kroeg op Ameland jaagt de lust om te fietsen omhoog.

Om 8:00 was alleen Ad van Wesel daar en op de berichtjes viel te lezen dat de meerderheid 8:30 een beter tijdstip achtten. De gastvrijheid van Ad en Anneke waren welkom, een half uur wachten op een winderig hoekje in Made, of ergens anders, in een net te strak fietspak is niet iets waar ik veel lol in heb. Een bakske, een interessant gesprek en een half uur later zijn we toch vertrokken, Rondje Slingerdreef. Maar zonder Anneke in de rode Leiderstrui. Een klein gevalletje van de juiste pet. De trui was afgeleverd, maar natuurlijk moet deze wel uitgereikt worden door de voorzitter. En die was, ik heb dit niet uit eerste hand en ik verontschuldig me op voorhand als het verhaal niet klopt, niet op de hoogte. Hoe dit verder afloopt weet ik niet.

Wanneer de wind, de regen en de kou buiten beschouwing gelaten worden was het een heerlijk tochtje. Een prettig tempo, ik heb lekker gefietst. Toch, ik zal eerlijk zijn, was ik blij dat ik thuis was, en onder de warme douche kon. En ik zie uit naar tweede paasdag, dan wordt het droog en zonnig.

Gerard, uit Den Berg.

Wat een dag  zeg. Eerst dat gedoe met die zomertijd. Dan sta ik zondagochtend een half uur te  vroeg in de May. En het weer was ook niet al te zomers. Aangezien ik  toch een half uur te vroeg was, eerst maar efkens bij Piet Verkooijen op  bezoek. Een mens moet  toch wat zo ‘s morgens vroeg. Piet natuurlijk lachen, maar ik gaf de zomertijd  de schuld. Intussen was ik al redelijk nat.  Maar toen Piet en ik naar het  gemeentehuis reden was het gelukkig efkens droog.

Er stonden een  handjevol kleppers te wachten wat het zou gaan worden deze ochtend. Ik riep:  Herpt, een ander riep: Bossen. Aangezien de meesten geen zin hadden in een nat  pak, en terug de wind op kop, besloten de meesten (uiteraard niet de kleppers)  maar door de bossen te fietsen. En ik dus naar  Herpt. We moesten Jack nog wel oppikken bij het Dongemondcollege, maar ook Jack  had gene goesting om het bij Herpt onveilig te gaan maken. Piet kreeg ik wel  zover. Ook Erik de Kriezantenkweker die bij Jack stond ging mee naar Herpt. Wat  een dag, wat een dag. De groep , mannetje of 6, 7, en Anneke gingen richting de  bossen, terwijl de 3 Musketiers naar Herpt gingen.

Op ons gemak  met de wind in het hol, want terug zou er uit een ander vaatje getapt moeten  worden. Maar eerst even  op de foto bij het plaatsnaambordje Herpt, want anders zouden wij toch niet  geloofd worden.

Wij werden al voor gek versleten, maar echte Flandriens laten  zich niet kennen. Het was net of  den Briek met ons mee reed. Wat een dag. Vanaf Herpt  gingen de hemelsluizen open, en ineens stond er ook wind. Kop over kop met  getaande gezichten beuken in die wind. Nieuwkuijk en daarna via het halvezolen  lijntje richting huis op aan.

Snot uit je  neus en het slijm uit je mond. Niet harder als 25km per uur. Dat was ons lot.  Verlangend naar een hete douche en een Paterke. Geen tijd om te lullen onderweg,  alleen maar stampen. Jezelf een klassenbak vinden, terwijl je beter bij moeder  de vrouw achter haar gebreide onderbroek had kunnen liggen. Maar ja, zo is nu  eenmaal het leven van een WTCer die denkt dat hij een Flandrien is.

Wat een  dag.

De Amercentrale  kwam langzaam in zicht, en oh wat stond de rook strak onze kant uit. Nog een  paar kilometer. Drijfnat van de regen en het zweet kwamen de 3 Musketeers in  Made aan. Wij zeiden nog tegen elkaar: Dit nooit meer”, maar ik denk dat Erik,  Piet en mijn persoontje dat de volgende dag alweer vergeten zijn. En de anderen?  Ik denk dat voor hun hetzelfde geld.

En toen in de  middag Gent- Wevelgem. Niet te doen, wat een schone koers was dat. Koereurs die  ineens kunnen vliegen. Fietsen in de gracht langs de kant van de weg, renners  die met fietsen gooien,

Een koers  waar het volk van houd. Hier worden  helden geboren, en favorieten gedegradeerd tot figuranten. En waar een  sympathieke Italiaan met de hoofdvogel naar huis ging. En den Briek zag dat het  goed was. Wat een dag, wat een dag!!!!

Gr  Cipo.

Heerlijk de klok een uurtje vooruit en genieten van de zomertijd. Helaas was er vandaag van de zomer weinig te merken, het weer deed nogal herfstachtig aan. Dat was ook te merken aan de opkomst, toen ik bij het oude-gemeentehuis aankwam, stonden er ook maar drie leden te trappelen om een rondje te fietsen.

Twee van die kleppers, zijn intussen specialisten in de regen. Al enkele dagen komen Piet en Gerard doorweekt bij moeder de vrouw na hun toerke binnen vallen. De ene dag ondersteund door Marc, en vandaag was het de beurt aan Erik die de driemusketiers kompleet maakte  voor een ritje naar Herpt. Een schoon rondje, maar de overige 7 WTC’ers zagen dit toch niet zo zitten. Die zochten hun rondje wat dichter bij huis, gewoon een paar rondjes door de Teteringsebossen, een beetje de luwte van de krachtige wind opzoeken.

Ik weet het, de echte mannen fietsen gewoon het parcours wat hun opgedragen wordt, maar er bestaat ook nog zoiets als “plezier in het fietsen” . Bij regen en storm, krijgen sommigen nu eenmaal wat minder goesting!

We zijn dan ook nog gezamenlijk naar Raamsdonksveer gefietst, om onze clubgenoot Jack op te pikken. Waar ter hoogte van het Dongemond college nog een WTC’er rond fietste die er als een speer tussenuit schoot. Bij de stoplichten bleek het Erik van der Hoeven te zijn, die samen met Geraldino en Piet de Keizersveersebrug beklommen, richting Herpt. Met de overige 7 fietsten wij via Raamsdonk weer terug naar de Made, om via de bromtol over Den Hout naar de bossen te fietsen. Na twee rondjes vonden wij het wel genoeg, toch ff uitgewaaid, en weer enkele kostbare punten verzameld. De leider in ons opkomst klassement ontbrak vandaag, wat betekent dat we a.s. zaterdag een nieuwe leidster in de rode trui kunnen heisen!

Zaterdag vertrekt Ad om 8.00 u. met de A voor een rondje van 95 km, ik mag met de B mee voor een rondje van ongeveer 90 km WE vertrekken om 8.30 u .

Tot zaterdag!

Op de menukaart van WTC stond voor vandaag een rondje Hoeven voor de A mannen. Met de raad van 11 maar zonder prins en voorzitter ging het met de wind in ’t hol richting d’n Elsakker. Bij Etten-Leur wat getik aan de fiets van Peter Verhagen, na een kort oponthoud ging de gang er weer snel in over de hobbelige steentje richting het Strooienhuis. Hoeven was snel bereikt, langs café d’n Bocht fietsten we naar de Goudbloemsedijk, nog steeds met de wind van achter. Nog maar eens een tandje bij zetten, om uiteindelijk 10 man weg te zien rijden. Een paar kilometer verder houden  de 10 fietsers voor mij de benen weer stil, en kan ik zwoegend aansluiten.

Standdaarbuiten kwam in zicht, via Klundert en Moerdijk ging het door de polder naar Lage Zwaluwe, dit allemaal in een redelijk tempo. Nog maar een paar kilometer, en we zijn weer in de May dacht ik nog. In de bocht in de buurt van ” gat van den Ham” gingen de mannen nog wat krachtiger op de pedalen duwen, en mijn kaarsje was uitgebrand. Zwoegend tegen de koude oostenwind ging het de laatste kiometers, was het toch die extra kilometers die ik voor 9 uur al had gemaakt, of ben ik nu rijp voor het B peloton? Volgende week gaan we het nogmaals proberen, mag ik zelfs de route bepalen! Eens kijken waar we dan staan.

Groet, Peter.

Volop koukleumers aan de bak op deze gure ochtend. Allen winters gekleed en met dikke handschoenen aan. Na Paul van Dijk met zijn verjaardag gefeliciteerd te hebben, vertrokken 15  liefhebbers met leider Anton naar ’t Zand. Veel voor onze doen, dus een beetje wennen en opletten. De familie Marijnissen vergezelde ons ook, want  die moest bekomen van een weekendje laminaat leggen. In Den Hout aangekomen lieten we de Houtse Heuvel links liggen vanwege de voorbereiding voor de wielerwedstrijd De Omloop van de Houtse Linies. Erg spectaculair zou de tocht  niet worden, want behalve door onze nieuwe Kevin zouden we bijna met de ogen dicht deze route kunnen fietsen. Voor een veiliger en ordelijker verloop liet ik vóór  de overgang  over de A-58 niet oversteken , maar de  weg tot de T-kruising volgen en daarna linksaf. Achter in het peloton hielden een paar mensen zich daar niet aan. Volgende keer misschien beter.  De voornaamste onderwerpen van gesprek waren de temperatuur, de gevoelstemperatuur en de straffe wind uit het noordoosten. Bij het bos voor ’t Zand mochten we niet rechtsaf van een verkeersregelaar vanwege een groot evenement in de paardensport. Dus naar Alphen, waar Johan Smits precies wist hoe we op de juiste en bekende weg moesten komen. Op kop werd volop gewisseld en daarachter probeerde iedereen zo goed mogelijk uit de wind te blijven. Soms op verzoek “ietsje minder”, velen moesten stevig aanpoten maar zeker achteraf is dat niet erg. Om de tocht niet te lang laten worden,  reden we maar niet langs de Fazanterie. In Dorst  reageerde  een laatste groepje van het peloton heel verstandig: zij stopten tijdig voor het rode licht en de dalende spoorbomen. Even later wisten deze achterblijvers zich na een sprint, aangevoerd door onze sterke good old Yp, weer bij de grote groep te voegen. Peter had nog geen mooie leeftijd met een rond getal bereikt, dus koffie met gebak zat er deze keer niet in. Dus op Den Hout, maar meteen door naar Made. We hebben prima gefietst, maar hopen volgende week toch beter weer te hebben.

Anton Knipscheer

In het algemeen kost het mij weinig moeite om verslag te doen van bijvoorbeeld een fietstocht. Nu echter is het een helse strijd. Ik ben werkelijk bekaf, en vecht harder tegen de slaap dan voor het vinden van woorden. Het is een aantal kleppers weer gelukt waar bijna niemand toe in staat is, mij stil te krijgen.

Het was vanmorgen nat en koud met een straffe noordoosten wind. Om 9:00 uur vertrokken met als einddoel het pannenkoekenhuis bij Den Hout op met koffie de 50e verjaardag van Erik te vieren. Bij Dorst werd de groep opgedeeld en verkoos ik om met het deel mee te gaan dat een “iets hoger tempo” wilde gaan fietsen. En dat heb ik geweten. Natuurlijk had ik gisteren al flink gefietst, een 25 jarige bruiloft gevierd, weinig geslapen en bovenal bier in plaats van oude jenever gedronken. En nog steeds heb ik last van mijn knie. Natuurlijk, maar deze zaken als excuus aanvoeren doet afbreuk aan de geweldige inspanningen die de rest van de groep maakte om er met deze wind eens een martelend tempo op te leggen. Verder dan twee keer kort overnemen zat er niet in. Met name Flip en Twan geselden de pedalen en beschadigden mijn ego. Had ik mijn verstand gebruikt was ik met de andere groep meegereden, maar ik volg liever mijn gevoel, en dat heeft me in elk geval een fikse dosis afzien opgeleverd waar ik van elke meter heb genoten.

Ik heb wel mijn verstand gebruikt en ben niet mee gaan koffiedrinken. Als ik dat wel gedaan had dan had ik naar huis moeten bellen om te vragen of iemand mij had willen ophalen. Vanaf Den Hout naar Geertruidenberg had ik ook de straffe wind nog tegen en het leek wel of de brug over het kanaal zich had omgetoverd tot de muur van Huy.

Gelukkig heb ik nu vakantie. Jammer dat ik er volgende week niet bij kan zijn, maar ik kan de rust ook wel even gebruiken. Bedankt weer voor de fietsles!!!

Groet,  Gerard uit Den Berg.