Zoals al jaren het geval, werd in dit Pinksterweekend de zondag overgeslagen en werd er op zaterdag en maandag gereden. Helaas was mij dit ontgaan en moest de Sportgroep het zaterdag zonder mij doen. Iets wat kennelijk als prettig werd ervaren gezien de pret die de mannen hadden gehad. Ook Johan van Helmond was er zaterdag bij, kennelijk heeft hij mijn woorden aan de bar afgelopen donderdag ter harte genomen.

Om mijn schuldgevoel wat te verzachten had ik het rondje Kalmthout alvast maar rondgestuurd op de app. Een fiks rondje welke ook nog eens ongunstig lag ten opzichte van de straffe noordoosten wind.
Bij het gemeentehuis bleek de wind toch de doorslaggevende factor om niet richting Kalmthout te gaan. Gelukkig had ik nog een rondje “ Terug in de Tijd” in mijn Garmin staan welke redelijk gunstig lag tov de wind. Iedereen ging akkoord en weg waren we.

Het rondje Terug in de Tijd is een route door tal van oude polders en over veel oude wegen waarvan de namen in de loop van de jaren in vergetelheid zijn geraakt. Aangezien ik erg in (lokale) geschiedenis geïnteresseerd ben vond ik het welk eens aardig om deze oude namen weer eens op te halen en te verwerken in de route. Na twee keer de rit te hebben uitgesteld is ie hier dan toch; de Terug in de Tijd rit!

Met 7 heerschappen vertrokken we vanuit Die Meede over het Vierendeel richting het noordwesten. Over de Zanddijkweg en de Helkantschedijk reden we vervolgens de Oude Moeren in. In de 17de eeuw werd dit gebied volop gebruikt voor zijn enorme turfvoorraden. Nu dit gebied geheel ontgonnen is, merk je dat het echt een stuk dieper ligt dan Die Meede zelf.
Het tempo zat er direct goed in want we hadden grotendeels wind in de rug.
De heerschappen die deelnamen waren Johan, Twan, John, Gerben, Chris en Eric. Laatste genoemde liet zich niet van de wijs brengen of afschrikken van gemiddelde snelheden op Strava. Dit wordt erg gewaardeerd en natuurlijk wordt hier ook rekening mee gehouden.

Via de Willem Frederik Polder en de Mariapolder werd noordwaards de weg voortgezet in de richting van Gaete. Daar aangekomen liet Twan weten al helemaal het gevoel te hebben dat hij terug in de tijd was. Hoe dit kwam kon ik niet helemaal nagaan, maar hij was in ieder geval goed gemutst en had er zichtbaar zin in.
Na De Gaete reden we via Het Nieuw Land een gebied in dat aangeduid wordt als De Roijalen Polder. Deze polder beslaat een groot gebied tussen Lage Zwaluwe, Moerdijk, Logtenburg en Den Hoek. We reden vervolgens op de Keizersdijk richting Blaauwe Sluis waar we De Derde Weg in sloegen en daarmee tevens de Zonzeelsche Polder in reden.
Via de Bredasche polder werd vervolgens de Blokpolder bereikt, aldaar was men nog steeds bezig was met enorme grondwerken voor een industrie terrein. Ik heb het idee dat de zeespiegel zeker een meter gezakt moet zijn van die gigantische hoeveelheid zand die daar ligt.
Inmiddels kwam Eric naast me fietsen. Hij vertelde dat hij zich niet wilde indekken, maar hij kon echt niet teveel kopwerk doen. Natuurlijk was dit geen probleem, er waren sterke mannen genoeg. Ik vind dat altijd mooi als mensen zich zo bewust zijn van hun eigen aandeel in de groep. Het feit alleen al dat Erik gewoon mee wilde met de Sport en dit ook aandurfde leveren hem al zoveel credits op dat hij echt geen kopwerk hoeft te verrichten.
Met een gerustgestelde Erik, reden we richting Hazeldonk, waarbij we 5 polders doorkruisden, te weten; De Arenbergsche Polder, Pelgrims Polder, Schenkeldijksepolder, Koekkoekpolder en de Oude Polder. Ten zuiden van de Mark reden we polders in die een stuk ouder waren dan de eerdere polders, te beginnen met de Zwartenbergsche Polder, welbekend van cafe In de Molen dat stam uit 1889. (toen nog een herberg).
Vanaf het cafe reden we voor velen het onbekende gebied in dat aangeduid wordt als West Polder. Vol in de wind moesten we allen aanpoten om nog op snelheid te blijven. Bij Het Windgat werd het wat te zot en moest Erik lossen. Toen Erik weer bij was gekomen, werd door velen vastgesteld dat ze in onbekend gebied reden en dat het zonde was om er zo snel door heen te rijden. Daarom zijn we maar met aangepaste snelheid doorgereden en doorkruisden we ook mijn favoriete gebied, de Hillekens Polder richting Lage Donk.
Echt een aanrader voor iedere WTC’er, de West Polder.

Via Lage en Hooge Donk vervolgden we onze weg zuidwaards richting de Grauwe Polder, om ververvolgens via Hil en Vuchtstrook langs het Liesbosch te fietsen. Vanaf daar zakte het tempo wat in en werd er weer wat gelachen en gepraat. Erik had weer praatjes en kwam brutaal de groep ingehaald, Twan rook de koffie bij d’n Elsakker al en Johan vertelde dat hij echt genoten had om met deze gesynchroniseerde groep samen te fietsen. John was de enige die wat gepikeerd was hij zat namelijk telkens op het kantje, dat is natuurlijk erg vervelend….
Om te voorkomen dat er teveel gepraat en lol gemaakt werd nam ik met een snok de kop bij Moleneind maar weer even over en werd iedereen weer even op scherp gezet. Toen Gerben vervolgens bij De Briel overnam liet ik het gat vallen en was het aan de rest om dit dicht te rijden. Na wat aarzelingen nam Johan uit eindelijk het initiatief om het gat dicht te rijden, waarbij hij vriendelijk even zijn middelvinger naar mij opstak. Doel bereikt…

Op het terras van Den Elsakker (ook al sinds 1885) was het weer ouderwets gezellig. Erik gaf een rondje voor de fijne ritje en John vierde het feit dat hij de rode leiderstrui had bemachtigd. Hij heeft er veel voor moeten laten en had tijden lang praktisch geen leven gehad, z’n kinderen kennen zijn naam niet meer en zijn vrouw is bijna bij hem weggegaan, maar ondanks deze ontberingen is het hem gelukt om de Van Weseltjes naar de tweede rij te verwijzen en de rode trui te pakken. Proficiat John. Je verdient het en we zijn binnen de sportgroep allemaal apetrots om de leiderstrui weer in ons midden te hebben.

Na den Elsakker werd de rit voortgezet naar huis, waar we via de Zonzeelsche Polder na 90 km weer arriveerde. Onderweg werd er nog wel wat gedraaid, maar dit keer ging dit een stuk minder soepel, volgende keer moet Martien de groep maar weer eens goed coachen!

Mochten je geïnteresseerd zijn in topografische geschiedenis, kijk dan eens op www.topotijdreis.nl. Echt een prachtige site.

Bedankt en tot ziens.

Thijs

Een paar keer per jaar is er een WTC-rit op zaterdag. Zelfs voor mij als relatief nieuw lid is dat inmiddels wel duidelijk. Dan zal dat bij de rest ook wel zijn toch?
John appte vrijdag al dat hij zou gaan Schuilen Achter Berm (SAB), aangezien er niet veel van de Sport zouden zijn.
Bij aankomst bij het oude gemeentehuis bleek dat toch echt wel anders te zijn, Chris, John, Twan, Jon sin H (the Spanish (Ac)Inquisition, aldus John) en ik. Nog even wachten op Thijs aangezien hij als leider op de Sportkalender stond voor een rondje Kalmhout.
Zoals altijd waren we goed voorbereid en dacht ik dat Kalmhout wel iets te maken zou hebben met Kalmhoutse bossen tussen Tilburg en Eindhoven, terwijl Twan ervan uitging dat dit toch echt in België is. Gelukkig weet Thijs wel de weg, maar die bleek niet te komen (later liet hij weten dat hij niet wist dat het vandaag was…). Nou kan ik hier grappen over maken, maar dan vrees ik dat Thijs revanche gaat nemen op de fiets, dus laat ik het hierbij.

Aangezien er geen Tour gevormd kon worden, ging Johan ging met ons mee. Dat vonden wij allen wel erg leuk. Bewonderend heeft hij de verhalen van Thijs gelezen iedere week, alsof hij erbij was, maar toch ook wel enige schrik voor het tempo. Hij had net vakantie gehad, twee weken niet gefietst, een paar kilo aangekomen, 60 jaar geworden deze week (mooie mijlpaal)…enfin, Johan heeft dus goeie benen dacht ik!
John is gebombardeerd tot onze akela vandaag en we reden weg, hij riep nog een groot rondje Cola. Er ging bij mij niet direct een belletje rinkelen, maar in combinatie met Dongen moest het wel iets met die Cola fabriek daar te maken hebben.

John, die vandaag jarig is, nam de kop als eerste samen met Chris en we reden via Den Hout, richting Dorst, via de Steenhovensebaan, waarna we verderop het kanaal bij Dongen opzochten in de richting van Tilburg. Ik kan zelf altijd erg genieten van het fietsen langs het water, zeker op dit soort mooie asfaltpaden. Blijkbaar zat ik er zo van te genieten dat ik vergat de kop over te nemen. Gelukkig was er Chris die mij hier op attenteerde..haha.

We draaiden allemaal onze kopbeurt en het liep als een trein. Johan was nog wat terughoudend in het kopwerk, maar hij genoot van het constante tempo en de kracht bij de renners. Eigenlijk is het gewoon goed te doen vertelde hij, dus wij zien hem allemaal graag vaker verschijnen.
Over een geweldig fietspad reden we in een lint met mooie snelheid vanuit Tilburg, langs Loon op Zand richting Waalwijk waar we bij Sprang Capelle richting de Bergsche Maas gingen, waar we nog een rondje Overdiepse polder meepakte. Dit stuk was wind mee en we reden heerlijk door. Chris neemt de kop over en trapt met gemak zo hard door dat het net lijkt alsof het hem geen enkele moeite kost.
Jon (Spanjaard die hiervoor 13 jr in Finland woonde) woont sinds kort in Wagenberg en hij heeft via Strava gevraagd aan Mar10 of hij fiets amigo mocht worden. Een dag later fietste hij al een rondje TMM. De vertaling hiervan zal hij ook na voldoende Nederlandse les niet kunnen uitspreken ben ik bang. Een leuke sportieve kerel en een goeie aanwinst.

Vanuit Waspik reden we richting de brug bij Hank. De meesten van ons dachten rechtdoor richting Raamsdonksveer, maar onze leider stuurde ons de brug bij Hank op. Nog even wat intervaltraining de brug op en aan de andere kant weer omhoog. John legde mij uit dat hij mij nog even mijn geboorteplaats wilde laten ruiken. Het rook best goed eigenlijk en ik kreeg er blijkbaar zelfs nieuwe energie van, want ik vloog de brug aan de andere kant weer op.

Ik fluisterde Johan in dat we nog koffie zouden gaan drinken aan het einde en dat sprak hem zeker aan. Tot onze verrassing was er voorin de groep al besproken om dit te doen bij Fort Lunet, dat was dus al eerder dan verwacht. Chris vond het hier zo leuk dat hij meteen zijn vrouw belde dat ze daar vanavond zouden gaan eten!
Koffie met gebak maken het ritje toch wel af en over en weer worden grappen gemaakt. Twan is het eerste slachtoffer en een dame aan een tafel naast ons zei tegen hem “dat is lekker da guh ’s morgensvroeg al zo in de zeik gezet wordt.”
Ik zag ons Spaanse talent steeds meer op zijn telefoon zitten en realiseerde mij dat we even naar het Engels moesten overschakelen. Dat gaat heel vloeiend in zo’n groep en was één van de eerste vragen (niet van mij uiteraard): “do you have a picture from your girlfriend” Naast fietsen zijn wij uiteraard breed geïnteresseerd in andere culturen.

Dat John jarig was dat wist bijna iedereen, maar Twan legde dit ook uit aan Jon en dat hij sixty four is geworden. Dat wist ik dan weer niet en dan ziet John er helemaal nog niet zo slecht uit dacht ik.

Johan en John waren zo vriendelijk om alle versnaperingen te betalen voor hun verjaardag en we trokken verder, zonder John met H, naar Made. Nog even lekker doortrappen met de wind veelal in de rug. In Made aangekomen haalden wij de Trimgroep nog in en ben ikzelf nog even meegefietst via Wagenberg en Terheijden met Chris, Twan en Jon. Enigszins overmoedig zijn is mij niet vreemd en met wind tegen naar Den Hout kwam ik moe, maar voldaan weer thuis. Mooie zonnige dagen met veel sport op tv in het vooruitzicht, maandag 2e Pinksterdag de volgende sportieve rit.

Gerben

In aanloop van de WTC zondag werd er al behoorlijk wat afgeappt op de sportgroep-app. Er stond voor deze zondag een rit van 150 km op het programma en het is altijd maar de vraag wie mee gaat met een dergelijke rit. Voor de middag thuis is er namelijk niet bij.
Om toch wat op tijd thuis te kunnen zijn werd een poll in de appgroep gezet met opties voor vertrektijden. Resultaat: 8.00 uur vertrek.

Zo gezegd zo gedaan en rond 08.00 uur verzamelden 6 sporters bij het oude Gemeentehuis. De Bakker was ook paraat. Kennelijk had hij vorige week op z’n kop gekregen omdat hij niet op kwam dagen bij vertrek. Nu was hij er dus wel en legde alles op de gevoelige plaat vast.
Wie waren er dan bij? Het waren: Martien, John, Gerben, Thijs, Twan en d’n Vurzitter.
Twan vertelde dat hij niet de gehele rit zou uitrijden. Hij moet asperges eten in Veldhoven op een winderige aspergeakker. We spraken af dat Twan bij de Oesterdam om kon draaien, maar dat hij dan wel voor ons pakhamster moest zijn.
Twan stemde in en pakte direct de kop vanuit Made. We gingen vlot van start en met een kruissnelheid van rond de 38km/h haalde we de eerste renner in, een WSVP’er welke direct bij ons in het wiel ging zitten en daar ook bleef.

Richting Zevenbergen kwam Gerben naast mij fietsen en spraken we over overmoedigheid aan het begin van een rit. We constateerde dat hier nog geen sprake van was en gerustgesteld werd met dezelfde snelheid verder gereden. Het liep zoals zo vaak allemaal heel lekker in de groep. Ik zat (zoals wel vaker) relatief lang op kop en John, (zoals wel vaker) het minst. Ik heb hier ook wel begrip voor, zeker als je er diezelfde week nog gruwelijk bent afgereden.
Na Klundert nam Twan weer de kop en gaf er nog maar eens een snok aan. Ondertussen zag ik onze WSVP-gast nog steeds relaxed in het laatste wiel zitten. Op de opmerking of hij ook nog ging bijdragen aan het geheel werd niets gezegd. Dat was jammer. Bij Helwijk sloeg meneer echter af. Wellicht voelde hij het te heet onder z’n voeten worden.

Na Willemstad zwaaide Twan af en reed hij de asperges tegemoet. Vol goede moed werd echter doorgereden. Martien liet zich meer op kop zien bij de onbekende stukjes op Goeree-Overflakkee en de kruissnelheid bleef zo’n beetje gelijk. Bij de Philipsdam las ik een gemiddelde van 36.5 km/h. Dat was toch wat teleurstellend omdat we toch constant boven de op de 38 km/h zaten. “Dan maar wat gas bij” dacht ik. We raasden de Philipsdam dan ook over, met als gevolg dat Kevin er kortstondig afmoest. Ik kreeg hier natuurlijk terecht de schuld van en met een hartslag van 190bpm kon Kevin boven op de dam nog net mij laten weten dat ik een …….. was.
Hoewel ik er niet op uit ben om iemand er af te rijden, is het wel goed voor het zelfvertrouwen. Dit was dus weer een boost voor mijn zelfvertrouwen en vol goede moed pakte ik de kop richting St.Philipsland.
Mijn benen voelde nog goed, ondanks de vele alcoholische versnaperingen van de dag ervoor. Ik nam dus ook maar het initiatief op de Oesterdam. Stabiel boven de 40km/h werd deze afgeraffeld. Aan het einde van de Oesterdam stond ons echter een helse wind te wachten, die met de minuut aan kracht toenam.
Iedereen had het in 1 klap zichtbaar zwaar gekregen. Het gemiddeld nam elke kilometer verder af en de kopbeurten werden korter.
Mijn benen liepen voller en voller en het lactaat spoot na elke kopbeurt uit mijn oren. Nou, daar reed ik nu met mijn zelfvertrouwen. Was ik dan toch weer te enthousiast van start gegaan?
Martien had gelukkig ervoor gezorgd dat we op de weg terug naar Made door wat bosrijk gebied zouden rijden. Dit hielp en iedereen kon weer een beetje herstellen.
Echter na de Wouwse Plantage is er nog maar erg weinig bosgebied en moesten we toch weer vol tegen de wind in fietsen. Om beurten pakten we kopwerk, maar het viel niet mee en de snelheden viel op sommige stukken tot onder de 31 km/h.
Gelukkig werd besloten om bij Gastelsveers even op adem te komen. Bij cafe Gastel Sfeer werd op een werkelijk overvol terras door ons koffie gedronken. Na een half uurtje vervolgden we onze weg. Kevin had reeds aangegeven er doorheen te zitten. Hem zagen we nog maar weinig op kop. Ook Gerben was terughoudend met kopbeurten en ikzelf was de man met de hamer tegengekomen op de St Antoinedijk bij Fijnaart. Het was nu alleen Martien en John waar we op konden rekenen. Beide heren hebben samen de kop gepakt en zijn vanaf Oudenbosch op kop naar Made gereden. Met name John had zijn krachten erg goed verdeeld en leek onvermoeibaar. Menig maal liet hij bijna provocerend zien hoe goed hij nog was door telkens de gehele trein in te halen en op kop te gaan rijden. Daarnaast was het bijna vernederend om te zien hoe gemakkelijk Martien nog reed en hij vanaf Langeweg nog even in het aller zwaarste versnelling wind tegen richting Made reed.
Chapeau heren, jullie hebben top gereden!

Ondertussen was ik de laatste 10 km alleen maar aan het denken aan het moment dat we Made binnen zouden gaan rijden. Uiteindelijk deden we dit ook na 157km.

Ondanks de snelle start en de prijs die ik hiervoor moest betalen, was het weer een topritje die we denk ik allemaal nog wel een tijdje zullen onthouden. Althans ik wel.
Daarnaast is het ook weer een goede training voor de 200+ km ritten die nog komen gaan dit seizoen.

Bedankt en tot de volgende rit.

Thijs