Alle berichten van Rene van Mook

Hulten – Trim

Fietsverslagen

Een mooie opkomst voor de trimgroep deze winderige zondagochtend. Maar liefst elf kleppers aan het vertrek waaronder de dames Helene en Annemieke. Altijd gezellig toch.
Na de fotosessies en de heerlijke brunch bij het Trefpunt is het nu weer tijd voor het serieuze werk.
Zo gezegd zo gedaan. Een ritje uitgetekend door John richting Hulten. Dat alles vergezeld door een pittig briesje uit het N.O. De gebroeders Gerard bepaalden met behulp van Jacques een tijdje het tempo en dat voerde ons o.a. langs Bergvliet en door de bossen richting Oosterhout. Over de burgermeester Materlaan, viaduct over, langs de pannenkoeken van de Hannebroeck richting Dorst. De oude Rijksweg overgestoken om daarna linksaf te slaan richting de Airbase van Gilze Rijen. Dikke wind en dus een gematigd tempo. Nog niet veel km. op het tellerke dus dat kwam goed uit. Bij de bases rechtsaf geslagen om daarna al slingerend rondom de bases terug te keren bij de oude rijksweg bij restaurant ’t Vliegveld. Hier overgestoken om ter hoogte van Hulten door de Rijense Broek richting Oosterhout te rijden.
Het kopwerk werd onderweg goed verdeeld en ook de beide dames Annemieke en Helene lieten deze ochtend zien dat ze al heel wat in hun mars hebben. Dus dat belooft wat.
John dacht, ik stuur ons groepje lekker door Oosterheide dan komen we weer vanzelf bij het kanaal uit. Inderdaad John, klopte helemaal. Wilhelminakanaal gevolgd om daarna via de Sluizen naar Den Hout te fietsen.
Waar vroeger de boerderijen stonden aan het begin van Den Hout, heeft ook hier de moderne tijd zich laten gelden. Gerenoveerde boerderijen afgewisseld met prachtige huizen en villa’s. Ik vind dat het prima samen kan gaan. En de Heilige Eik……? Ook die is er tevreden over.
Na een leuk ritje kwamen wij weer terug in de May aan en waar ieder weer zijn weg ging. Ben zelf nog met Annemieke en Gerard K. meegereden over den Berg en ’t Fer om daarna met ietwat stramme benen terug te keren naar Oosterhout. Moet toch nog maar wat extra kilometers maken om de conditie naar een wat hoger level te krijgen.
Iedereen bedankt voor de gezellige rit, en volgende week zal ik jullie begeleiden over het Bels Lijntje.

P.S: Ons groepje zoekt ook nog vrijwilligers voor routes uit te zetten en af en toe een verslagje te schrijven.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

Met de tour een rondje ‘t Zand

Fietsverslagen

Omdat ik er niet altijd zal zijn, had ik aangegeven dat ik deze week en volgende week wel een rondje wilde leiden. Nadat ik een rondje getekend had en gedeeld op de WTC-social APP kwamen er reacties dat voor de opbouw de afstand toch een stapje te ver was. Dit vroeg om aanpassing, want als er één ding is dat ik niet wil, is dat er mensen thuisblijven omdat de route niet past bij hun status. Voor mij zelf geldt samen uit samen thuis. Afgelopen vrijdag had ik ondervonden dat de wind een flinke invloed kan hebben op het gevoel van het rondje. Dus toen ik vanochtend opstond en een klein rondje met de hond had gemaakt, wist ik dat die Oost-Noord-Oosten wind vandaag ook weer goed merkbaar zou zijn.
Om half negen vertrok ik richting Leo die al klaar stond zoals altijd. Hij had vandaag voor kniestukken gekozen, omdat hij vorige week al warm aanvoelde. De rit naar de May ging via den Bromtol en dan even achter de kassen om. Bij aankomst op het plein bij het oude raadhuis huis bleek al snel dat er vele de goede opkomst van vorige week een vervolg wilden geven. Het was druk en de gezichtjes stonden er goed op, ieder heeft zin in het nieuwe seizoen.
Klokslag 9:00 uur geef ik aan dat de tourgroep vertrekt, ik maan Leo nog even niet meteen volle bak te vertrekken zodat ieder zijn of haar plek kan innemen. Als we over de A59 zijn, gaat het tempo een beetje omhoog en ik merk meteen dat de voorspelde wind zijn werk zal doen vandaag. Via de Vraggelsebaan en de Burgemeester Materlaan rijden we naar Dorst. Op enig moment neemt Kevin met Maurice de kop over wat toch wel lekker is met deze wind. Even later komt Erik Stasse naast mij rijden op een mooie nieuwe TREK. Hij had vorige week al mee willen rijden echter de accu van het elektrisch schakelsysteem was leeg. Zo zie je dat een moderne fiets ook nog probleempjes kan opleveren. Ook Wim ten Haaf heeft er zin in en rijdt alsof hij heel de winter door getraind heeft. Op de Boerenbaan komt Peter Bastiaansen op kop te zitten en is het voor velen zoeken naar een goede plek in de groep. Na een klein stukje over de Gilzeweg draaien we naar het Zand, daar staat de wind in een fijne richting van achteren. Als ik even afzak om een filmpje te maken zie ik tot grote verassing enkele gezichten die ik in eerste instantie niet had verwacht.

Bert Timmermans geeft aan dat hij dit jaar met de toergroep mee wil rijden. Tijdens het korte gesprek dat ik met hem heb, vraagt hij of we op de terugweg via Dorst gaan zodat hij van daaruit af kan slaan naar huis. Weer even later rij ik naast Marc Schaerlaeckens, ooit een goede MTS-er. Ook Marc wil dit jaar met de toergroep mee. Tijdens ons gesprek komt het onderwerp Santiago de Compostela ter sprake. Marc toont belangstelling voor onze trip daarheen en weet me te melden dat hij voor zijn werk daar ook een aantal malen is geweest. Er ligt voor hem nog een uitdaging daar.
Pas na het Franse baantje zie ik Ad van Wesel in de groep zitten maar vanaf nu is hij ook regelmatig te zien aan de kop van de groep. Ook Adrie en Arion komen zich van tijd tot tijd melden aan de kop van de groep. Ondertussen rijden we op de Gilzeweg en wordt er gevraagd of we de Slingerdreef nemen? Nee, gezien de waterstand in de Chaamse bossen lijkt me dat niet slim dus rijden we door over de weg en gaan richting Bavel waar we bij de Hoge Aard rechtsaf draaien een weggetje dat niet bij iedereen even bekend is maar goed past in het parcours. Op de Lijndonk zijn er die denken dat drie dik de norm is maar als koerskapitein vind ik dat we gewoon twee aan twee moeten rijden. En voorop rijden doen we vooral in het begin van de rit. Via bekende wegen rijden we het laatste stuk terug. In de Vraggelsebaan blaast de wind gunstig en gaat het tempo nog even lekker omhoog. Op de Bergsebaan neem ik afscheid van de groep die nu gesterkt door de wind naar de May rijden. Ik heb ondanks mindere benen toch lekker gefietst. Terwijl ik het verhaal nu schrijf zie ik dat onze chauvinistische Belgen toch in moeten zien dat Remco Parijs-Nice niet kan winnen.


Groeten van Ter Aalst.

Noordwaard – Sport

Fietsverslagen

De tweede rit van het WTC seizoen begon onder een dik tapijt wolken en met een koude wind uit het noordoosten. Chris zou de wegkapitein voor vandaag zijn en zou ons leiden langs de Noordwaard.
Bij het oude gemeentehuis aangekomen begon Twan al te zuchten toen hij mij zag. Direct aansluitend kwam Flip naar me toe met de mededeling dat “we” besloten hadden om het niet te gek te maken. Kennelijk had Chris vermoeide benen en hij was ook niet van plan de wegkapitein te zijn. Hij gaf het stokje graag door aan iemand anders, zo gaf hij te kennen.

Nou lekker dan, kom ik op raceday vol sportieve motivatie naar het gemeentehuis en krijg ik dit te horen. Uiteraard sterkte dit alleen nog maar mijn gedachte om de rit hard te maken en aldus vertrokken we rond 09.00 uur richting Werkendam, waarbij Martien het voortouw nam met 7 man in zijn kielzog te weten; Flip, Johan, Curt, Twan, Gerben, Chris en ikzelf.

De wind stond de eerste 15 kilometer flink op kop en toen de snelheid voorbij Raamsdonksveer onder de 29km/h dreigde te raken, vond ik dat ik in moest grijpen om het tempo weer wat op te krikken. Kennelijk deed ik dit iets te voortvarend en kwam ik er al snel achter dat ik alleen reed. Na gewacht te hebben, sprak Martien mij vermanend aan en verzocht mij m’n Garmin maar weg te gooien zodat ik beter op de groep kon letten. Hoewel Martien gelijk had, besloot ik mijn Garmin toch maar niet weg te gooien en heb ik mij toegewijd om een tweede waaier te maken op trajecten waar het kon of nodig was.

Zo rond Uppel begonnen de eerste klachten te komen. Johan riep dat hij het zo geen 3 uur kon volhouden. Hierop lieten we Johan weten dat we hoogstens twee en een half uur onderweg waren en dat hij zich dus niet druk hoefde te maken. Kort hierna werd het wat makkelijker omdat we wind in de rug kregen. Met het grootste gemak reden we zo rond de 40k/h richting het westen. Voor Curt was dit echter niet voldoende en hij voerde de snelheid dan ook al snel op richting de 45km/h. Het ging lekker maar iedereen wist dat we de prijs van dit genot nog moesten gaan betalen. De wind zou ons niet genadig zijn, dus nu toch maar even snel wat eten voordat we gaan afzien.
Vanaf het Biesbosch-museum reden we recht de wind in en vanaf kop zag ik dat iedereen mij goed kon volgen. Het viel eigenlijk ook best wel mee met de wind en halverwege de Noordwaard probeerden we te draaien. Hier zagen we Johan voor het eerst op kop komen en juist toen stopte het draaien en bleef Johan in de wind. Wat een rotstreek……
Noordwaard uit reden we het industrieterrein van Jesus Saves in. Normaliter loodst John ons altijd door dit labyrint, maar omdat hij permanente hersenschade had opgelopen met bier drinken was hij deze rit afwezig. Nu waren we op onszelf aangewezen en prompt reden we verkeerd. Tja John, de sport kan gewoon niet zonder jou.
Kennelijk heeft Jezus (John’s secondant) ons toch gered en vonden we de uitgang. Via de Grote Waardweg reden we vervolgens richting Hank. De snelheid ging weer omhoog en de benen voelde goed. Twan en Johan hoorde ik echter niet veel meer en naarmate we verder op de Grote Waardweg reden, stroomde de spieren vol en werd er op karakter gefietst. Zo rond de Visserhang bereikte de inspanning het hoogtepunt. Met wat aanmoedigingen mijnerzijds nam Twan toch nog even de kop over, maar dit bleek toch iets te veel gevraagd. Het verstand wilde wel, maar de benen niet meer. Twan werd zelfs een beetje misselijk van deze inspanning, zo begreep ik later bij de koffie.
Terug naar de koers; door de kopbeurt van Twan was nu een gat ontstaan dat dicht gereden moest worden. Gerben nam dit op zich. Ook bij hem spoot het lactaat uit de oren, maar uiteindelijk reed hij het gat dicht, wat kort hierop tenietgedaan werd omdat anderen er reeds aflagen. Curt kwam vervolgens op kop en neutraliseerde de koers waarop iedereen weer een beetje kon herstellen.
Hoewel er weer lekker werd afgezien heb ik de hele Grote Waardweg weer genoten. Dat we samen met zulke snelheden al in maart kunnen rijden belooft wat voor de rest van het seizoen!
Op een normale sportsnelheid werd vervolgens richting Made gefietst, waarbij zoals gewoonlijk nog even de burg over de Amertak vol werd afgeraffeld.

Na arbeid volgende ontspanning en werd onder het genot van een appelpunt nog nagesproken over de tocht en over de tochten die komen gaan. Chris merkte hierbij op dat we dit jaar nog veel leuke en speciale tochten zouden mee maken. Een leuk vooruitzicht mannen!

Thais

Openingsrit 2024, Sport

Fietsverslagen

Al een aantal maanden hadden we het nieuwe shirt met de (deels) nieuwe sponsoren in de kast hangen. Pas bij de openingsrit mochten we dit aan. Dit betekende dat het oude shirt ook in de eerste 2 maanden van 2024 nog op de Brabantse wegen te zien was.
Deze eerste twee maanden zijn van groot belang voor de conditie. Heb je deze twee maanden niet goed benut, dan voel je zeker tot en met april de gevolgen hiervan. Sommige mensen, zoals Johan hebben echter een natuurlijke aanleg voor fietsen en hebben hier geen last van. Hoeveel ze ook eten en drinken, ze kunnen altijd met de snelste mee.
De rest moet daarentegen gewoon werken voor hun conditie en de meeste renners van de sportploeg trainden dan ook zeker 2 keer in de week op de gravelfiets of mtb. Nou is trainen misschien een groot woord, want met een gravelfiets een beetje in de modder prullen kan je toch geen trainen noemen. Dit is meer een beetje plezier hebben op de fiets en zorgen dat de spiertjes niet helemaal naar z’n grootje gaan in de wintermaanden.
Nee hoor, trainen voor het wegseizoen doe je gewoon op de racefiets. Met deze gedachte heb ik dan ook al half januari de racefiets gepakt en ben ik niet al te veel in de modder komen te zitten. Voor degene die dit wel met tij en ontij deden kan ik alleen maar respect hebben. Zeker Gerben en John hebben heel wat ontberingen doorstaan met valpartijen in bramenstruiken en avonturen onder water.
Afgelopen dinsdagavond begon de openingsrit wel erg dichtbij te komen en werd er een mtb rit gereden. Omdat ik de jongens al lang niet gezien had, besloot ik op de afgesproken tijd met de racefiets naar de start te komen om even gedag te zeggen. Het bleek dat we alleen maar over de weg zouden rijden, dus kon ik mooi mee. Het bleek de eerste gelegenheid te zijn voor een goede krachtmeting voor de start van het seizoen. Niemand zei het, maar iedereen wist het…
Met 33+km/h werd het een heftig tochtje. Met onze dikke banden reden we als 6 zoemende bijen door het aarde donkere landschap rond Dongen. Rijdend in het slaglicht van Curt’s mega schijnwerper bedacht ik mij dat eigenlijk niemand er slecht voorstond. Iedereen reed erg sterk. Als dit een voorbode wordt voor het seizoen 2024, dan zouden we nog veel lol gaan beleven……

Zondag 3 maart 2024 was het zover. De eerste rit van het WTC in 2024 was een feit. Traditie getrouw is dit ook direct de uitgelezen kans om direct ongeveer de helft van je contributie terug te verdienen, ivm met de brunch die na de rit volgde.
Met een enorme groep wtc’ers vertrokken we eerst naar onze nieuwe sponsor; Albert Heijn Made waar directeur dhr. Van Meel ons al stond op te wachten met stroopwafels preluderend op een groepsfoto van de club in het nieuwe outfit.
Hierna werd olv Ad verder gereden naar VEMA Crane, waarbij we langs de Schietberg reden. Ad dacht waarschijnlijk dat hij nog op de mtb zat, want de gehele straat lag open waardoor we met 50 renners over het trottoir moesten. Hoewel Ad het op een slecht voorverkenning gooide, moet ik zeggen dat die weg nu al onderhand een half jaar openligt. Wanneer zouden ze dit nu eens een keer af hebben…?
Op weg naar VEMA Crane zag ik dat Twan helemaal achteraan fietste en trots neer keek op al zijn nieuwe kleine mini hamstertjes in blauwe tenue. Peter heeft hier een filmpje van rond gestuurd. Best een indrukwekkende groep zo, vind ik.

Na de fotoshoot bij VEMA Crane kon de rit echt beginnen. We hadden ondanks de afwezigheid van diverse vaste sporters toch een serieus grote groep sporters bestaande uit Twan, Thijs, Gerben, Chris, John, Johan, Kevin, Frans, Curt en Flip. Opvallend was dat Johan met z’n gravelbike (inclusief gigantische spatlap) meedeed… Maar goed, zoals reeds eerder gezegd; Johan kan gewoon op zijn talent rekenen.
Bij het oprijden van de Terheijdense brug schoten de woorden van John direct al door mijn hoofd. “Niet te snel beginnen Thais, want mannen zoals Frans zijn niet zo explosief en moeten eerst even goed warmrijden. Nou lezers, drie keer raden wie brug af direct vol op kop ging rijden… precies onze Patron himself.
De opgelegde restrictie van Sjon kon dus direct al overboord gegooid worden en na Terheijden kon ik dan ook lekker hard op kop rijden zonder morele dilemma’s. Oh oh, wat heb ik dat toch weer gemist. Iedereen nam ook lekker over en met een gangetje van rond de 35 vonden we onze weg richting Moerdijk. John was dit keer wegkapitein en had duidelijk veel werk gestoken in het uitzetten van de route. Het werd precies dezelfde route als de route die we samen een dag eerder hadden gereden. Prima dus, want we kwamen precies om 11.00 uur aan bij het Trefpunt. Wij wel…
Onderweg werd niet veel gepraat en bij Zevenbergen begon het hier en daar te kraken. Tot overmaat van ramp hadden we ook nog eens het enige verkeerslicht mee. “K**! Groen!” klonk het in het peloton.
Bij de Rode Vaart ging vervolgens weer iedereen in het rood en werd ik door Chris tot de orde geroepen. Het ging te hard voor de renners die nog maar 300km dit jaar hadden gefietst.
De weg werd hierna vervolgd richting Lage Zwaluwe waar we nog steeds een aardig tempo in de benen hadden. Hier en daar werd nog iemand wat aangeduwd, de duw was echt van diens aard dat het ook als seksueel grensoverschrijdend gedrag opgevat kan worden… ja ja ook binnen de WTC moeten we hier alert op zijn. Een mede renner aanduwen is trouwens op zich een collegiale daad, maar tja, als je energie over hebt om andere aan te duwen, dan rijdt je niet genoeg op kop. Zo kan je het natuurlijk ook zien…
Richting Made werd het gas weer even opengetrokken, waarna we via de Koekoeksweg Made inreden. Aldaar reden we op kakelvers asfalt waar Kevin maar niet over uitgesproken leek te raken.

Bij het Trefpunt werden we verwelkomd met een heerlijke brunch. De rit werd natuurlijk geëvalueerd waarbij Kevin en Johan opgelucht waren dat ze de boel goed konden bijhouden. Nog een beetje bij trainen en ook de langere ritten zullen voor jullie gesneden koek zijn.
Na de brunch werd nog gezellig afgesloten met een pintje. Een geslaagde afsluiting van een seizoensopening!

Thais

Jaarverslag 2023

Jaarverslag

download als pdf

Ook 2023 is een bewogen seizoen. We hebben toch wel plotseling afscheid moeten nemen van ons clublid en rode trui drager Jan Lensvelt. Daarnaast komt er een verandering in de sponsoring vanaf 2024, maar dat volgt later in het verslag.
Eerst de belangrijkste gebeurtenissen in chronologische volgorde:

  • 5 maart was de start van het wegseizoen. Iedereen had er weer zin in. We noteerden meteen de hoogste opkomst van het hele seizoen met 65% van onze leden aan de start. Na de rit mochten we genieten van een lekkere en uitgebreide brunch in de bistro van de Korenbeurs. Daar sloten nog meer leden aan. Iedereen kon bijkletsen en de kop was eraf.
  • 23 april was de Mol. Dit is de jaarlijkse krachtmeting op het wielerbaantje in Dordrecht. Anders dan anders werd er nu per groep gereden zodat er uit elk peloton een winnaar tevoorschijn zou komen. Dit was een proef om ervoor te zorgen dat iedereen mee kan doen. Het was een succes. Bij de sport was Martien van Kaam de winnaar. Bij de tour kwam Johan van Helmond als winnaar uit de bus en de trimgroep kwam met alle vijf de renners tegelijk over de streep. We konden terugkijken op een mooie dag.
  • 24 juni was het fietsweekend Arnhem ingepland. Helaas is dit niet doorgegaan doordat er onvoldoende deelnemers waren. De intentie is er vaak wel, maar dan blijkt het toch lastig in te passen in ons drukke leventje. Volgend seizoen wellicht beter.
  • Op 18 juni werd Jan Lensvelt de trotse drager van de rode leiderstrui.
    Kort daarna werd hij weer ziek en kwam in het ziekenhuis terecht. Er werd besloten om hem de Rode trui van dit jaar definitief te overhandigen als opsteker bij zijn zware behandelingen.
  • 9 juli stond de tijdrit op de kalender van WTC Made. 18 WTC-ers hadden zich opgegeven. Ook waren er drie vlaggers en twee tijdwaarnemers present. Tijdens de gezellige gezinsmiddag die volgde, werd de wisselbokaal uitgereikt aan Gerard van Oerle en Corné Schoenmakers. Zij waren hun voorspelde tijd tot op 6 seconden benaderd en daarmee de winnaars. Hans van Bragt en Johan van Helmond hadden een leuke foto-fietstocht georganiseerd voor de gezinsmiddag. Onderweg werden we verrast door een fantastische rondleiding in de AH molen in Made, verzorgd door de enthousiaste molenaar en Twan van Meel. Ook mochten we een ijsje tappen bij de kaasboerderij ’t Bosch. We sloten deze dag af met een lekkere barbecue in de prachtige tuin van de familie van Oerle op Teraalst. Zo werd ook deze WTC activiteiten dag een gezellig succes.
  • 30 juli, Op zondagmorgen net voor vertrek van onze clubtocht kregen we het droevige nieuws van het overlijden van Jan. Wat was dit snel gegaan. Onze interim voorzitter Ad van Wesel, sprak een mooi woordje en er was een moment van stilte. Alle groepen startten diep onder de indruk met hun rit. De trimgroep, samen met bakker Peter Broeders, had onderweg een kaarsje opgestoken voor hun maatje.
    Vrijdag 4 augustus was er een waardig afscheid van Jan. Een grote groep WTC-ers vormde een erehaag met draaiend voorwiel. Daarna zijn er nog veel mensen naar Breda gegaan om Jan de laatste eer te bewijzen.
  • De bijpraattocht van 3 september bij Shirley was gezellig. Onder het genot van een kopje koffie/thee met een flink stuk appeltaart werd er weer flink gekletst. Voor de liefhebbers was er daarna nog fris of een pilsje.
  • 14 dagen later op 17 september was de Den Hout- Den Hout- Den Hout tocht, toch wel het hoogtepunt voor veel leden. Het was een goed georganiseerde rit waar met plezier op teruggekeken kan worden.
  • En toen was het op 15 oktober alweer de laatste rit van het seizoen. Door het buiige weer waren er maar 20 renners aan de start. Gelukkig was er wel een grote opkomst bij RVSA waar we konden genieten van snert met brood & spek.
    Zoals gebruikelijk werd het opkomstklassement, bijgehouden door Rene, bekend gemaakt. Dat was dit jaar een verhaal apart. Tijdens Jan’s ziekte rode trui al uitgereikt. En daarom werd besloten dat er alleen maar naar de opkomst “na Jan” gekeken zou worden. Nieuwkomer Adrie Verregghen eindigde als derde “na Jan”, en tevens als lekkebandenkampioen. Ad van Wesel werd tweede en Anneke van Wesel eindigde als eerste “na Jan”. De geldprijzen zijn door dit drietal geschonken aan Stichting Ambulancewens Nederland. Ook kregen andere leden nog de kans om dit goede doel te steunen via de QR-code die uitgedeeld werd. Die code werd ook online gezet en één dag later kon Maurice al € 340,- noteren om over te maken naar deze stichting die ons Jan in de laatste dagen van zijn leven nog een mooie dag bezorgden met een bezoek ook zijn huis in Made.
    Ook alle sponsoren waren aanwezig. Dat was bijzonder want we hadden het afscheid van Tanja & Eric van RVSA. Na 10 jaar gaven zij aan te stoppen met de sponsoring.
    Dit betekende dat de sponsorcommissie op zoek moest naar een nieuwe sponsor. Die vonden zij in Twan van Meel van AH Made. Nieuwe sponsor betekent ook nieuw logo en dat er nieuwe kleuren in het tenue van WTC komen. De sponsoren hebben alle drie de nieuwe contracten voor vier jaar getekend. Rob van Oorschot deed dit digitaal vanuit Spanje. Roy Delhij van PS van Seeters en Twan van Meel tekenden gewoon bij ons in de zaal.
  • Dan nog een paar feitjes:
    Er zijn 35 tochten gefietst. Meestal reden 3 pelotons. Er was dit jaar zelden een TT groep De gemiddelde opkomst was met 47% onder de streefwaarde van 50%. De hoogste opkomst was tijdens de brunchtocht met 65%. De tourgroep is bijna alle tochten gereden terwijl bijvoorbeeld sportmensen daar soms bij aansloten. Deze gtoep heeft zo’n 2700 km in clubverband gefietst De nummer 1 van het opkomstklassement heeft 5 ritten niet gefietst.. Tot slot; Peter Broeders, de bakker was bijna elke zondag paraat bij het Oude Raadhuis om foto’s te maken van het vertrek.

Leden:
We begonnen het seizoen met 59 leden.
In de loop van het seizoen noteerden we als nieuwe leden Jan Willem Slob en Arion van Dongen.
Maar we hadden ook vertrekkende leden , te weten Marielle Verhoeve, Melody Renkema en Sharelle van Dongen.

Kevin Damen droeg zijn taken de laatste maanden over aan Ad van Wesel als interim voorzitter.

Dit was mijn jaarverslag.
Petra (secretaris)

Fietsverslaglegging WTC Made in historisch perspectief

Fietsverslagen

Een kleine beschouwing op onze fietsverslaglegging

Zoals enkele van jullie misschien weten ben ik erg geïnteresseerd in geschiedenis. Het maakte mij feitelijk niet eens zoveel uit met welke geschiedenis ik me bezighoud, maar het simpelweg weten hoe dingen vroeger waren en hoe ze in de loop van de tijd zijn veranderd fascineert mij enorm. In veel gevallen is dan ook een historisch perspectief nodig om zaken in het heden te kunnen beredeneren. Dit geldt ook voor de WTC Made.

Toen ik in 2017 bij de WTC Made lid werd was ik al direct erg gecharmeerd van de fietsverslagen die na iedere tocht werden opgemaakt en gepubliceerd. Zonder dat je er direct bij stilstaat, wordt er daardoor elke week weer letterlijk geschiedenis geschreven. Hoeveel mensen de verslagen precies lezen weet ik niet, maar het zijn er in ieder geval een aanzienlijk aantal.

Met het schrijven van de verslagen worden een aantal zaken bereikt. Allereerst zorgt dit op de korte termijn dat deelnemers van de betreffende rit deze rit feitelijk direct kunnen herbeleven als zij op de maandagmorgen het verslag lezen.

Naast de deelnemers kunnen ook de leden die er niet bij zijn geweest lezen hoe het eraan toe is gegaan. Dit zorgt dan weer voor meer betrokkenheid met de club en tussen de verschillende groepen in de club.

Ook op de lange termijn hebben de verslagen een belangrijke rol. Doordat actuele verslagen vaak inhoudelijk erg op elkaar lijken en de historische waarde niet direct zichtbaar is, doordat er geen zichtbare veranderingen zijn, moeten we wat meer uitzoomen om deze historische waarde wel te zien. Vanaf 2014 zijn al de verslagen op de website gepubliceerd en is iedereen in de gelegenheid om deze verslagen te lezen. Als je deze “oude” verslagen lees, dan zie dat de verslagen als geheel veel meer zeggen dan alleen een beschrijven in routes en deelnemers. Je ziet namelijk ook dat wat meer abstracte zaken veranderen zoals rollen van leden en normen & waarden binnen de club. Het woord “veranderen”  is  in deze context dan ook wel een ongeschikt woord dat insinueert dat iets van de een op de andere dag veranderd. “Evolueren” is misschien een passender woord om te beschrijven hoe onopgemerkt en langzaam zaken soms anders worden.

Wat door de jaren heen (in ieder geval vanaf 2014) toch weinig aan veranderingen blootgesteld is geweest, zijn de auteurs van de verslagen. Of wellicht heb ik in tijd nog niet ver genoeg uitgezoomd om deze evolutie te zien….

Het zijn meestal dezelfde namen onder aan de verslagen, wat op zich prima is natuurlijk.

Sommige auteurs houden het vooral bij de feiten van de rit of beschrijven globaal of soms in detail de gereden route en schrijven vanuit een rol waarin het lijkt dat niet eens deelnemer waren aan de rit.

Andere auteurs schrijven juist vanuit de ik-persoon waarin feiten en hun gedachten op papier worden gezet.

Ook zijn er auteurs die zich wat meer richten op de deelnemers en hun gedrag, waarbij feit en fictie geregeld door elkaar gehaald worden en waar zaken soms aan de verbeelding van de lezer overgelaten worden.

Geen van deze auteurs is met de pen in de hand geboren, maar na verloop van tijd wordt het wel steeds makkelijker om de woorden op papier te schrijven, kan ik u uit eigen ervaring vertellen.

Persoonlijk vind ik het altijd erg leuk als iemand de pen oppakt die weinig of nog nooit een verslag geschreven heeft. Dit geeft bijna altijd toch net een andere invalshoek en met de tijd zal dit historische echt waardevol zijn.

Nu gaat deze kleine beschouwing natuurlijk over de waarde van onze fietsverslagen en daarmee indirect over het historisch besef binnen onze club en is het niet een wervingscampagne voor nieuwe auteurs. Desalniettemin zou het in het heden zeker een verfrissend effect hebben als we weer eens een stukje van een onbekende auteur voorbij zagen komen. Hoe dit op lange termijn in historische opzicht zijn effect zal hebben blijft een vraag voor de toekomst.

Dank u voor de aandacht en tot ziens op de fiets.

Thais

Rondje Coca-Cola

Fietsverslagen

Een prachtige ochtend weer. Misschien wat minder zon en iets frisser dan vorige week. De wind nu uit het oosten. Hoewel matig.

Dat wat betreft het weer. Het werd, zoals als was aangekondigd, een rondje Coca-Cola. Altijd aardig om via Waspik, schmoer (opa van Seters) en vlak langs de Moer richting Tilburg te fietsen. Er zitten mooie, maar vooral bekende stukken tussen. En ondanks de weer voortreffelijke voorbereiding van John werd er toch een afslag gemist. “Pas de problem”, de Trim is creatief en addaptief. En bovendien zijn er wegen genoeg.

In Dongen kwamen weer op het juiste pad. En passeerde, ik realisseerde me dat toen ik de typische stenen op de weg zag, we het parcours van wat ooit het Kanaalstraat-criterium was. Een waar ik niet al te beste herinneringen aan heb. Het regende, en die typische stenen worden dan erg glad. Na 6 keer onvrijwillig die stenen van dichtbij te hebben bekeken, ben ik afgestapt. Naar mijn weten de enige keer dat ik dat uit eigen beweging gedaan heb. Vergeef me even deze overwegingen, de herinneringen komen spontaan, en zoeken een uitweg. Bij dezen.

Uiteindelijk was het weer een mooi tochtje. En weet ik nu dus zeker dat ik Adri van school ken. Van de Ambachtsschool in Geertruidenberg, hoewel we niet bij elkaar in de klas hebben gezeten.. De school die weer een link had met mijn zwager en Wim. De wereld is vaak kleiner dan je denkt.

En we eindigde weer in Made. Samen met Gerard ben ik weer naar Geertuidenberg gefietst. Wat nog wat leuks opleverde met kinderen die aan de weg wat snuiterijen verkochten.

Dit was de voorlaatse tocht van dit zomerseizoen. Een prettige tocht weer.

Tot volgende week

Gerard

Tourtje Zevenhuizen

Fietsverslagen,

De op 1 na laatst rit van het WTC-seizoen 2023 was weer aangebroken. Wat gaat de tijd toch weer snel he.
Op de sport-app werd op zaterdag al gediscussieerd over de te volgen route. “De Dreef” was het voorstel van Frans, maar aangezien er nogal wat “Dreefen” zijn, was het niet helemaal duidelijk wat hij bedoelde. Ook een rondje Oesterdam kwam voorbij, echter dit voorstel kon op weinig steun rekenen. Twan vond het nochtans een goed idee, ook al ging hij zelf niet mee… Uiteindelijk zou het erop neer komen dan we op de zondagochtend wel adhoc een route zouden kiezen.

Zelf had ik mij al afgemeld bij de sport, want een Bas, een goede vriend van mij, wilde wel eens proberen hoe het is om met een peloton te rijden. Voor mij was het dus zaak om hem hierin te begeleiden. Zodoende ging ik vandaag eens met de tour mee.

Bij de startplaats was de opkomst wat matigjes. Dit gold al helemaal voor de sport. Alleen Frans, Gerben, John, Flip en Johan waren er van de sport. 5 man sport dus, dat moet toch kunnen zou je zeggen. Toch verkozen deze heerschappen om de tour-pet op te zetten. Dit tot grote teleurstelling van Gerben die bang was dat het net zo langzaam zou gaan als vorige week. Dit viel echter behoorlijk mee, zo bleek later.

Nadat we kort op Flip gewacht hadden, vertrokken we iets over 9 uur richting Zevenhuizen onder leiding van Ad met Johan, Johan, Gerben, Thijs, Flip, Anneke, Frans, Gerard en gastrijder Bas, Het zou een rondje van 75 km worden. Niemand wist echter waar Zevenhuizen lag. Het was in ieder geval niet Zevenhuizen bij Rotterdam, want dan zouden we minimaal 120 km moeten rijden. Onderweg begreep ik van Ad dat hij bij het bestuderen van de kaart dit gehucht had zien staan nabij Dinteloord en dat hij het wel aardig vond dit te vermelden als bestemming. Nou dan zijn we geografisch toch weer wat wijzer geworden.

We gingen dus westwaarts via een aantal ongebruikelijk wegen. Altijd verfrissend mijns inziens. Onderweg werd duidelijk dat er behoorlijk wat klei op de weg lag. Gelukkig heeft het nog niet geregend, anders zou het zeker een modderballet zijn geweest.
Via Blauwe Sluis reden we langs de parallelweg van de A17 richting Fijnaart. Onderweg hield ik Bas goed in de gaten en coachte ik waar nodig. Bas bleek een snelle leerling en liet zien zich goed in een peloton te kunnen bewegen. Het peloton van de tour-ploeg is daarnaast ook nog eens een groep waar je goed kan leren rijden. Dit komt met namelijk doordat hier veel en consequent wordt gecommuniceerd met elkaar over gevaren, obstakels en de te rijden route.

Voorbij Fijnaart naderden we Zevenhuizen met rasse schreden. Bas zat er nog goed bij en had al de plannen uitgesproken om de volgende keer de Sport eens te proberen. “Wacht eerst deze rit maar even af” was mijn commentaar.
Onopgemerkt fietsten we vervolgens door Zevenhuizen, waarna we de verkeerde weg namen richting Dintelmond, ipv richting Stampersgat. We herstelden echter snel en de rit werd vervolgd in de goede richting. Inmiddels reed ik samen met Ad op kop en hadden we een gesprek over de WTC die in 2026 zijn 50 jarig jubileum mag vieren. Een duik in de geschiedenis van de club is altijd een belangrijk item bij zo’n jubileum. Wellicht dat we daar dus wat mee kunnen bij het jubileum.
Met Ad had ik het ook over zijn werk. Hij vertelde mij dat in veel organisaties de leidinggevende personen op oudere leeftijd van functie veranderen en adviseur worden in plaats van leidinggevende. Een zogenaamde “Individual Contributer”. Op deze manier wordt zo’n oudere medewerker gewaardeerd om de kennis die deze heeft en kan diegene toch van meerwaarde zijn voor de organisatie.
Later zat ik te denken dat Ad al een aantal jaar de Individual Contributer is bij de WTC door adviezen te geven aan het bestuur. Met het feit dat hij op dit moment toch de handschoen weer heeft opgepakt om tijdelijk voorzitter te worden, laat hij eigenlijk zien dat hij zo weer terug in zijn oude rol kan komen. Dit onderstreept zijn betrokkenheid bij de club en dat wordt zeer gewaardeerd. Enfin, genoeg veren voor Ad nu… terug naar de rit.

De oostenwind was inmiddels een klein beetje aangetrokken en dit betekende dat we wat meer wattjes weg moesten gaan trappen. Johan voelde dit goed aan en liet zich daarom wat meer van voren zien. Met z’n glimmende ketting en cassette trapte hij redelijk wat kilometers weg op kop, al kan Johan natuurlijk nooit genoeg op kop rijden, dat lijkt me duidelijk…
Op de Goudbloemsedijk werd vervolgens op initiatief van Johan lekker rondgedraaid. Ook Bas had snel door hoe het werkte. Toch kan ik het niet laten om even de kritische noot te kraken dat sommigen in het peloton tijdens het draaien de benen wat meer stil moeten houden als ze van kop komen.
Dat gezegd hebbende, zag ik bij Zevenbergen dat de kilometers hun tol begonnen te eisen. De structuur was er een beetje uit en er werd wat minder gekletst. Na een sterke en lange kopbeurt van Frans richting Zwartenberg liet Bas vervolgens zijn bidon vallen en kwamen we tot een stilstand. Alles voor niets gedaan Frans…

Onze weg vervolgden we vervolgens richting Prinsenbeek waar de gedachte aan appeltaart van d’n Elsakker mijn geest al begon te corrumperen. De tour is de sport echter niet en dus werd d’n Elsakker totaal genegeerd als elk ander café. Richting Made was de energie bij de sporters echter nog niet op en werd er wat harder gefietst. Op commando van Anneke werd echter de snelheid er (terecht) uit gehaald en fietsten we met ruim 31km/h gemiddeld Made binnen. Prima zo.

Op verzoek van een aantal heb ik als gastschrijver eens een tour-verslag mogen schrijven. Al moet ik zeggen dat het met 5 sport-renners ook een sportverslag had kunnen zijn. Volgende keer hoop ik weer een sportverslag te kunnen schrijven. Tot volgende week bij de snerttocht.

Thais

Trim Blauwe sluis

Fietsverslagen

Opnieuw een mooie herftdag. Een zonnetje en een licht windje uit het zuid-westen. De blaadjes beginnen al te vallen. Dat was al een tijdje aan de gang, maar dat kwam meer door de droogte. Nu is het echt de herfst die haar werk doet.

Het werd een kleurrijk rondje. Van Made naar Blauwe Sluis via Roodevaart. En verder natuurlijk. We hadden maar één stop. Want voor Johan was het een takke rondje. Niet zozeer omdat het niet leuk was, dat heb ik nog nagevraagd. Maar Johan had dus een tak tussen de spaken na een zelf gekozen mini-cross. 

Verder moet ik bekennen dat het een vlekkeloze rit was. Met mooi weer dus. En zonder zaken die opmerkelijk waren. Anders dan ik wel bewonderend heb gekeken naar de nieuwe fiets van een van de heren. Met remschijven. Prachtig. En hoewel ik een voorliefde heb voor fietsen uit de jaren 80, kan ik het idee van een haast “naked bike” wel waarderen. Het materiaal tegenwoordig is wel van uitzonderlijke kwaliteit. De fiets, de kleding. Soms moet ik nog wel eens denken aan het zeemleer van de broeken van weleer. Het zou confortableler moeten zijn, maar ik heb het vaak ervaren als een poging om te kijken hoe ver je kunt gaan over de pijngrens wanneer het broekenvet was vergeten. Tot zover deze overweging uit het verleden.

Het was een prachtige dag met leuke mensen, zoals altijd. Het verhaal is wat laat door nog een andere hobby. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard