Traditiegetrouw wordt er met Pasen niet op zondag gereden maar op zaterdag en maandag. Op de verzamelplek stonden al veel WTC leden te wachten. Zoals altijd was het weer gezellig met alle keuvelende leden. Ik vind het altijd mooi om te zien dat op de verzamelplek altijd iedereen door elkaar staat. Er is niets te merken groepsvorming van tour, trim of sport.
Nee hoor, we zijn 1 club en iedere WTC rit wordt gezamenlijk gestart als fietsclub WTC Made. Dat is toch mooi!

Om 08.30 uur wordt er van start gegaan en lijkt het alsof al de leden om ons heen als water onder een warme zon verdampen. Het residu dat overblijft zijn de sporters, om precies te zijn 6 man, te weten Gerben, Twan, Martien, John en Erik.

Deze rit gaat naar de Bakkersmolen bij Essen. Soms heb je geluk en soms heb je pech met de wind. In dit geval hadden we pech want de wind kwam uit het noordoosten en was behoorlijk fris. Iedereen van de sport had dan ook lange mouwen en lange broek. Sommigen hadden zelfs nog handschoenen aan.

Na een rustige aanloop werd vanaf het viaduct over de A16 het gaspedaal ingedrukt. We hadden windje mee, maar het feit dat je weet dat je windtegen terug moet, drukte de pret wel een beetje.
Zoals gebruikelijk werd er lekker afgewisseld en zo zaten we eigenlijk al heel snel bij Roosendaal. De route leidde ons ten zuidwesten van Roosendaal door veel kleine polderweggetjes met veel bochten. Dit was best leuk om te rijden, maar je kon wel duidelijk merken dat het geen zondag was. Om de haverklap moesten we weer aan de kant voor ander verkeer, waardoor het tempo er nooit echt goed in kwam.

De wegkapitein van de dag was Martien, daags van tevoren had hij een GPX-bestand van de route rondgestuurd en die werd natuurlijk keurig gevolgd, maar dan moet je fietsnavigatie het wel doen en dat was bij Martien niet het geval. Kennelijk had hij geen GPS bereik en zo was onze wegkapitein stuurloos geworden. Martien bleef echter kalm en liet de navigatie aan anderen over. Het enige wat uit zijn mond kwam was: “ik ga binnenkort een Garmin halen.”
Zoals we gewend zijn is het in Essen nog steeds een puinhoop qua weg opbrekingen en zo moesten we een heel stuk lopen tussen de walsen en graafmachines door. Hierna werden we in Essen door allerlei woonwijken gestuurd de me vrij bekend voorkwamen. Het bleek dan ook dat Martien de GPX van vorig jaar had rondgestuurd. De route die we toen gefietst hadden was deels geïmproviseerd door al de wegopbrekingen die er toen in Essen waren. Inmiddels waren die wegopbrekingen weg, maar fietsten we nog wel door de woonwijken heen. Op zich prima, want daardoor hadden we geen last van veel verkeer.

Essen uit begon de wind goed in het gezicht te blazen. De kopbeurten bleven echter goed verdeeld en om niet de hele weg in te nemen werd vaak in twee waaiers gereden. Ook in Zundert leidde de navigatie ons door een woonwijk. Oh ja, vorige jaar in Zundert lagen ook nog veel straten open vandaar…
Na Zundert konden we richting Rijsbergen lekker ronddraaien. Dat was al even geleden, maar we waren het nog niet verleerd. De wind begon echter wel zijn tol te eisen, zeker bij Erik. Hij had de Elsakker in gedachte als rustpunt en was volledig gefocust om in ieder geval tot daar niet af te haken. Het was dan ook een bitter pil dat de groep zonder blikken of blozen de Elsakker links liet liggen en door knalde richting A16.
Dit “verraad aan den Elsakker”, bleef niet zonder gevolgen, want Erik werd hier mentaal volledig door gebroken. Ook ik was teleurgesteld en moest nog alle zeilen bijzetten om de groep bij te halen, omdat ik bijna mijn fiets al in de fietsrekken had staan bij de Elsakker. De groep reed zo hard door dat even door mijn gedachte schoot dat ze me eraf wilde rijden. Dat zou een dubbel verraad zijn! Gelukkig hielp deze gedachte me om de groep terug te halen, maar het was wel op mijn tandvlees.
Gedesillusioneerd gingen Erik en ik maar achter in het peloton rijden achter de brede ruggen van de mannen die geen koffie met appeltaart wilde eten.
Met een droge mond en honger naar zoetigheid reden we vervolgens met een uitgedund groepje Made binnen. Het is toch een beetje een leeg gevoel als je de koffie skipt na een fietstocht…
Deze leegte moet dan ook snel gevuld worden en dat gaat vanavond al gebeuren want Chris, het moreel kompas van de Sport, is jarig en vanavond gaan we dat vieren. Chris gefeliciteerd met je 50ste verjaardag!

Maandag wordt het een rondje Poederooijen

Thais

De zon scheen fel, maar het was 4 graden. We verzamelden op het raadhuisplein en iedereen keek verwonderd naar Sander Weda, hij was de enige met een korte broek.
Komt wel goed, zei Sander met een glimlach, ik fiets me wel warm.
Als Sander zich warm wil fietsen, dan weet de sport genoeg. Da wordt weer snukken en harken.

Klokslag 5 over half negen, vertrokken we met de sportgroep. Sander, Gerben, Martien, Chris, Erik, John, Flip en ondergetekende.
De fiets van Erik maakte een gek geluid, er zat een steek los. Erik riep nog dat het zijn hartslag was, het maakte zoveel herrie dat we op drukke fietspaden niet eens hoefde te roepen of te bellen. Toch wist deze bikkel met deze fiets, zich door weer en vooral veel wind te trappen.

Windkracht 4, het gas ging erop. Om beurten werd er op kop gereden, natuurlijk lieten de sterke kleppers G., de kapitein en Sander zich meer vooraan zien.
We streden met elkaar naar het keerpunt, zodat we de wind in de rug kregen.
Vanaf het Kampina natuurgebied ging de snelheid omhoog, Chris kreeg weer lucht om te praten. In hoog tempo reden we langs het kanaal, Sander reed op kop, zette zijn gespierde nek omhoog wat voor ons het teken was dat hij weer vol gas ging. Mooie interval training.
Ik keek achterom en zag dat Flip ook graag mee deed aan de interval.

Bij Biest Houtakker was de weg opgebroken en werden we gedwongen het fietspad langs het kanaal te volgen. We kwamen in centrum Tilburg uit, via stoplichten en drukke fietspaden genoten we van deze city trip. We slalomde tussen de hardloopsters met mooie asics schoenen, fatbikes en politie busjes. John wees ondertussen naar alle concertzalen en cafés waar hij naar zijn “jazz” bandjes gaat kijken. Uiteindelijk kwamen we op een fietspad wat ons langs het spoor naar Rijen bracht.

Martien sprak de magische woorden: Het mooie van de Kampina rit, is dat je om Tilburg heen fietst. Deze keer niet dus….
Voorbij Rijen roken we de koffie van de pannekoecker, en ging de gaskraan weer open.
Gezellig even nakletsen met elkaar, slap ouwehoeren en elkaar voor de gek houden. Na een Boks of High Five, gingen we richting huis. Snel voor de buis om de ronde te kijken.
Was zeker weer een mooie rit met een mooie groep.

Twan

Vandaag de Boompjesdijk rit.
Dit is nou niet bepaald een windluwe rit en waaien deed het vandaag!
Volgens mij maakt niemand van de sport zich er erg druk om,
waar wel zorgen over waren was de extra ballast, die Flip onze kledingman van de club aan iedereen uitreikte. Onverwachts extra gewicht!
De club – penningmeester had een gevulde oude sok gevonden en vond het een mooi idee om daar mooie nieuwe WTC sokken voor aan te schaffen.
Zeker het extra gewicht waard!

De Sportgroep is niet groot vandaag.
Thijs bezorgde ons de gpx-route, na een paar dagen niet fit te zijn geweest, ging hij niet mee. Martien is de bloemetjes buiten aan het zetten op Madeira, Curt bakt ze bruin in Renesse, Jan-Willem zit zonder fiets in België.

Dus gingen we met z,n vijven op pad nl: Gerben, Twan, John, Erik en ook de niet geheel fitte Chris ging mee.
Na de start gingen we tot de Helkantsedijk gelijk met de Tour – groep op, naast mij fietste Wim ten Haaf. Mooi om hem weer lekker te zien fietsen! Eerder vertelde hij mij al dat hij graag weer eens een keer met de sport mee wil, ik denk dat dat niet lang meer gaat duren.

Met een windkracht 5 trok ons peletonneke de polders in.
Na even infietsen warm worden, was het Gerben die het tempo opvoerde, wat is die in een korte periode sterk geworden.
Zijn prestatie – curve ziet er uit als een steile beklimming📈 . Hetzelfde geld voor John, na een trainingsweek van maar liefst 500+ km is hij weer helemaal back on track.
De verwachtingen zijn hoog van je John.

Met deze wind is een groepje van 5 prima, je zit niet snel op de kant en er is geen 2e waaier nodig. Kwam mooi uit want onze 2e waaier specialist was er niet.
Ik had de route van te voren bestudeerd en had 2 aantekeningen gemaakt.
De eerste: Na de boompjesdijk wordt de wind gunstiger en de tweede: koffie+ Bij Den Elsakker.
2 richtpunten waar ik mij op focus.
Zo zal iedereen wel zijn eigen focus ergens op richten.
Twan zijn focus is gericht op zijn Zilveren huwelijk maar wij kennen Twan en die gaat voor Goud.
Voor goud moet je nog een keer 25 jaar afzien Twan.😉
Gaat hem lukken de sleet zit er (met fietsen) zeker niet op.
Ook Twan beukt volop tegen de wind in, samen met Gerben doen ze het meeste kopwerk.

Maar zoals altijd komt iedereen wat langer of korter op kop.
Voor mij word het met de Boompjesdijk in het zicht steeds korter.
Een dijkje eerder draagt de naam “De bloemetjesdijk”.
Ik zwaai er naar en wij gaan rechtsaf de Boompjesdijk op.

In Gent Wevelgem heb je de Moeren, nou dit doet er niet voor onder.
Gerben BEUKt door de wind de dijk over.
Eindelijk…..bocht naar links en de wind mee.
Ik moet even letterlijk en figuurlijk bijtanken.
Nu betekent wind mee niet perse makkelijker, wel sneller.
Ik zag op mijn powermeter geen verschil in wattages.
Volgende richtpunt “Den Elsakker”.
Als een TGV vliegen we door de polders.
Ondanks dat Chris niet helemaal fit is, zit hij toch regelmatig op kop.
Bij de vandaag omgedoopte “ZILVERbloemsedijk” moeten we even rustig aan doen.
Daar staan de WTC De Trappistentrappers uit Zundert,
Ik schat een groep van 30. Met volgauto; een valpartij!
Ik zie iemand ondersteund worden.
Zo,n grote groep met deze wind????
Wij geven weer gas.
Met 43km per uur word ik ingehaald door John, ik zeg tegen hem: “niet harder dan 50 he” , het was een grap! Maar serieus als John altijd is, nam hij het ter harte en bleef keurig op de 50.

Ondertussen bij “Den Elsakker” aangekomen ! Wat een wereldzaak is dat.
Je kan daar niet voorbij fietsen.
Aan de Ronde tafel komen eindelijk de verhalen los, ZOO ook Chris.
Hij scoorde dan ook 1punt voor het MUK – Klassement.
Dit is een nieuw klassement voor wie de mooiste uitspraak doet.
De punten worden in overleg / autoritair door mij toegewezen!
De nazit is weer super gezellig.
Over 2 weken word Chris 50 maar dat duurt hem te lang , hij trakteert nu al.
Bedank Chris!

Mannen, bedankt voor weer een mooie rit.

Grtn. Erik

Hoewel we ons zoveel mogelijk aan de vastgestelde kalender proberen te houden, zijn we er deze week toch vanaf geweken. Omdat veel mensen op de vastgestelde datum de lunchrit niet konden bijwonen, werd deze naar voren gehaald en stond deze dus vandaag op de planning.

Omdat we bij de lunchrit altijd zo rond 12.00 uur op de lunchlocatie willen arriveren, is de rit ook wat langer. 120km om precies te zijn, voor een rondje Philipsdam.
Twan was dit keer de wegkapitein en had de lunch geregeld in stamcafe d’n Elsakker.

Omdat we bang waren dat we niet rond 12.00 uur bij d’n Elsakker zouden arriveren, werd dit keer gestart om 08.30 uur. Praktisch de hele sportgroep was aanwezig, muv Curt die ziek was. Chris kon ook niet mee vanwege blessureleed. Ook zou Riet Jansen, een voormalig rondemiss, aansluiten bij de lunch. Haar aanwezigheid was voldoende om Chris ook te laten komen.

De komende paar kilometer zuidwaarts waren wind tegen. Op zulke stukken kom ik zelf altijd het beste tot mijn recht, dus ik ging op kop tot Sint Philipsland. Met name de laatste km moest ik even diepgaan om het tempo stabiel te houden, maar dat vind ik alleen maar leuk.

De wind kwam uit het zuiden, dus met een aangename weerstand werd westwaarts gereden. Er werd zoals altijd lekker afgewisseld op kop en als een geoliede machine waren we al snel langs Willemstad gereden. Het tempo was afgestemd op de afstand en er werd dus niet te gek gedaan. Iedereen kon dus redelijk comfortabel mee. Waar het nodig was, werd in twee waaiers gereden en dat werd door velen goed ontvangen.
Tijdens de rit was ik een beetje bang voor de conditie van John, na zijn abominabele rit van vorige week. Maar John hield zich deze rit erg goed en het is fijn te zien dat hij zijn vorm weer terug begint te krijgen.
De meest getalenteerde renner onder ons was dit keer ook weer mee gegaan. JW heeft dit jaar nog niet veel gefietst, maar feitelijk heeft hij dit ook niet perse nodig.
Hij vertelde dat hij wel twijfels had om mee te gaan met deze lange rit, maar de aanwezigheid van Flip, John en Erik stelde hem gerust. Wat kan er nou gebeuren?
JW zag deze rit als een trainingsrit en zat ook steevast in de staart van het peloton. Als er dan viaductjes naderde dan liet hij zich goed van voren zien, om zich vervolgens weer af te laten zakken. Zo ook vlak bij de Grevelingendam waar we op de Zuiderlandsedijk een heuvel/dijk op moesten. Brutaal kwam hij langszij en keek en passant nog even provocerend mij in de ogen. Tja, ik pakte dus de handschoen op en samen sprintten we richting het begin van de Philipsdam. Daar aangekomen stond de wind vol op kop. Als peloton gingen we vervolgens met een normaal tempo de dam over. Door de wind was het zwaar en achter mij hoorde ik John allerlei onverstaanbare dingen roepen, maar het waren vooral veel “ oo “-klanken die ik hoorde.
Eenmaal op de dam kon John alleen nog maar uitbrengen dat hij zojuist geëxecuteerd was door het WTC executiepeloton. We lachten er allemaal om, maar John lag er niet af!

Via de Heense Molen, Steenbergen en Stampersgat werd weer terug richting de May gereden. De wind leken we toch wel schuin tegen te hebben, maar er werd lekker gefietst zonder gekke dingen. Op de Goudbloemsedijk konden we de koffie al ruiken en werd het tempo nog even opgevoerd tot aan Zevenbergen. Op de burg bij Zwartenberg bleek echter dat we iemand misten. JW zagen we niet meer. Nadat hij weer bij was getrokken, bleek dat hij toch wat teveel op zijn talent vertrouwd had en te weinig kilometers in de benen had. Zulke ritten heb je nodig om sterker te worden. En 1 ding is zeker; JW zal zeker sterker(ste) worden naarmate het seizoen vordert.

De laatste paar 100 meter voor d’n Elsakker werd er nog even afgesprint door Erik, Flip en (ik dacht) JW, waarna we aan de lunch konden. Chris stond ons al op te wachten en we konden zijn nieuwe fiets ook even bewonderen. Una bici totalmente Italiana!

De lunch was lekker en werd ons aangeboden door Twan ivm zijn 25-jarig huwelijk. Bedankt Twan voor de lunch en voor het regelen!

Volgende week gaan we weer westwaarts want dan staat de Boompjesdijk op het programma.

Thais

Zoals gepland, zouden we de tweede rit van het seizoen onder leiding van Gerben een rondje Giessenburg doen. De route was geen verrassing, desalniettemin stuurde Gerben het GPX-bestand van de route toch maar even door, zoals we dit bij de Sport al een poosje doen.

Ondanks het koude weer stonden er toch behoorlijk wat WTC’er bij de start. Voor de sport meldde zich een klein aantal renners, te weten: Gerben, Erik, Twan en John.
Nadat we vlotjes vertrokken, werden we pas bij de Moerdijkbrug geconfronteerd met fikse wind op het voorhoofd. Het was een moddervette wind met 2 graden op de thermometer. Ook John merkte dit, want die moest er helaas al af op de Moerdijkbrug.
Na terug te zijn gekomen, stelde hij nog wel voor alleen verder te gaan, maar dat druist natuurlijk in tegen het Wetboek van de WTC Made en hierdoor kwamen we al snel tot de conclusie dat John, met zijn keuze om met de sport mee te gaan, zichzelf tot de Sport veroordeeld had en dat daardoor ook de Sport tot John veroordeeld was.

Het tempo ging dus wat terug, maar de wind ging steeds ongunstiger staan, dus veel gemakkelijker ging het ook niet. Zolang iedereen bij elkaar in het wiel kon rijden, ging het prima, maar bij smalle stukjes weg of andere situaties waar niet goed in het wiel kon worden gereden, brak het soms en moest er gewacht worden.
Gelukkig kwamen wij bij De Mol nog een oude bekende tegen die zo af en toe als gastrijder wel eens mee rijdt met de Sport. Daar hadden we een goede aan.

Vanaf Gorinchem kregen we de wind wat meer in de rug en werd het voor de rijders op kop makkelijker. Omdat er niet meer voluit gereden werd, was het aanlokkelijk om de energie kwijt te raken op bruggen. Zo geschiedde. Ik ging los op de brug bij Gorinchem en Erik over de brug bij Keizersveer. Lekker…

Zoals altijd namen we met de sport de tijd om bij te praten op een terrasje. Dit keer bij Fort Lunet. Zo eindigde dan ook onze zondagse WTC fietsrit.

Tot volgende week, dan staat bij de Sport een lange rit op het programma met lunch in de vernieuwde Elsakker…

Thais