Alle berichten van Rene van Mook

Rondje Numansdorp rechtsom met de Tour Groep

Fietsverslagen

Afgelopen  weken was het al eerder de bedoeling om een rondje Numansdorp te rijden. In de aanloop werd er een voorstel voor dit weekeind gevraagd en mijn gedachte ging in eerste instantie uit naar het rondje dat de dinsdag groep had gereden deze week, maar dat was te groot. Ad heeft last van zijn rug en gaf al aan dat hij er mogelijk niet bij zou zijn. Gisteren had ik met Johan van Helmond al gesproken over de rit van vandaag tijdens ons wekelijks rondje Team MunneMaot. Vanmorgen was ik al vroeg wakker zodat ik op tijd de jarige Marc van Meir kon feliciteren. Goed acht uur vertrok ik alleen naar de May, Marianne ging naar Teteringen naar de kerk omdat daar een mis was voor haar vader. Op de Stelvenseweg kom ik Gerard Veekens tegen die via de Hespelaar naar de May onderweg is, ik rijd juist via de Bromtol. Bij aankomst in de May zijn de eerste kleppers al aanwezig. De mannen van de sport zijn al om 7:30 uur vertrokken. Na de foto-shoot van de bakker, als het half negen is geweest zet de tour groep zich in  beweging. Met Maurice op kop vertrekken we richting de Watertoren en de Brandestraat. In het voorafje bij het oude gemeente huis heb ik gezien dat één van de gastrijders van vorige week, Wim Peggeman er ook weer is. Hij geeft aan dat de rit van vorige week hem goed is bevallen. Ondanks de afwezigheid van Ad van Wesel is het toch weer een flinke groep. T.w. Maurice, Johan H, Corné, Kees van Dongen, Ad van Dongen, Anneke, Peter V., Erik S, Wim ten Haaf, Arion, Adrie, Bert, gastrijder Wim P. en ik zelf. De wind komt in eerste instantie uit westelijke richting dus rijden we er tegenin naar Langeweg. Hierna rijden we langs Hazeldonk naar de Lamgatse brug. Vandaaruit gaat de rit dit keer over de Goudbloemsedijk. Vervolgens steken we de Mark over bij Oudenbosch om daarna langs de woonplaats van Franske Bauer te rijden. Vervolgens rijden we via Heijningen naar de brug bij de Volkeraksluizen. Het is druk op de brug met wielrenners in groepen zoals wij en ook de recreatiefietsers laten zich niet onbetuigd. Over de brug van de Volkerak draait Adrie Veregghen af naar Zeeland om nog een beetje vakantie te gaan vieren. Wij rijden door naar de Haringvlietbrug en denken dat we vanaf nu wind mee krijgen. Echter voor het gevoel van mij en ook van Corné en anderen lijkt het of de wind gedraaid is, dus wordt er de kop regelmatig ververst met sterke mannen. Als we Numansdorp binnenrijden komen we de Sportgroep in stukken tegen, die hebben vandaag dik honderdveertig kilometer op het programma staan en waren daarom vroeg vertrokken. Vanuit Numansdorp gaat het richting Strijensas waar na de sluis met het mooie bruggetje de fietspad langs de rand van de Hoekse Waard nemen. We rijden langs de Dordse Kil naar de Kiltunnel erin gaat met grote snelheid echter eruit gaat het vooral bij mij een stuk minder snel. Als we dan richting de Moerdijkbrug rijden krijgen we wind mee. We besluiten de linker brughelft te nemen dan komen we beter uit om via Blauwe Sluis naar huis te rijden. Als we bij Helkant de polder uitrijden is er even onduidelijkheid, omdat Corné afdraait naar Wagenberg en wij over de Helkantse dijk naar de May rijden. Met een tevreden gevoel komen we aan in de Zuideindsestraat, waar Piet Verkooijen ons ontvangt hij is blijkbaar niet met de trim meegegaan. Parijs was toch te ver voor hem. Als door rijd naar Den Hout mis ik Wim Peggeman, maar later blijkt op Strava dat hij toch goed thuis gekomen is. Voldaan stap ik van de fiets op Ter Aalst waar de koffie al op mij wacht.

Groet, Gerard van Oerle.

Vakantierit V Sport

Fietsverslagen

Met het drieluik op komst begin september, beginnen de zenuwen al een beetje op te spelen met menig renner. Zeker met het besef dat we dit jaar fors meer kilometers moeten maken dan vorig jaar. Alleen dag 1 zal al 225km behelzen.

Met dit ingedacht opperde Martien dan ook maar om alvast wat langere afstanden te gaan rijden om zo wat langere ritten in de benen te krijgen.

Het werd een ronde van een kleine 150 km over bekende wegen. Zo’n beetje een samensmelting van het rondje Sliedrecht met het rondje Hoekse Waard.

Vanwege de afstand werd om 07.30 uur vertrokken vanaf het gemeentehuis. Aanwezig waren Gerben met zijn zoon Kenzo, Martien, John, Chris, Erik, Flip en gastrijder Geert uit Terheijden.

Gezien de fikse afstand werd in een rustig tempo vertrokken richtingen het oosten, desalniettemin werd er niet twee aan twee gereden. So far so good dus, maar bij Gorinchem begon de verveling bij mij wel een beetje te spelen, dus dan maar eens proberen om gas te geven en te kijken of er gebeten werd. Natuurlijk gebeurde dit en vanaf Gorinchem reden we weer normaal op sporttempo. Ik blij, Chris minder…. Chris is echter een doorzetter en is inmiddels op zijn weg terug naar een goede fietsconditie. Dat komt dus helemaal goed Chris!

Via de bekende Wieldrechtse Zeedijk werd afgekoerst op de Kiltunnel, waar natuurlijk de Go-rilla even op de borst moest kloppen, dit resulteerde bij mij in een flinke ademnood en eventjes voelde het meer alsof ik een nachtaapje was.

Kenzo nam na de Kiltunnel het initiatief en hield het tempo strak op peil. Gastrijder Geert, die ook bij de Pel fietst, liet duidelijk met luide stem van zich horen bij elke voetganger, fietser of auto die ook maar in de buurt kwam van ons peloton. Via de app begreep ik dat zijn bijnaam De Generaal is, daar heb ik nu in ieder geval wel beeld bij.

Geert gaf in iedere geval wel aan dat hij het erg prettig rijden vond met ons en dat hij misschien wel vaker mee wilde, dus dat is een mooi compliment aan de WTC.

Via de zuid-zijde van het de Hoekse Waard werd richting Numansdorp gereden, het gas werd daarbij wat verder opengedraaid en daardoor piepte en kraakte het in het peloton. Voor Chris was het even te veel en hij moet lossen voor Numansdorp. Hierbij werd door enkele gelijk gebruik gemaakt van de gelegenheid om te plassen. De rest reed rustig door, waardoor ons groepje ineens over 200 meter verspreid was. De Tour was hier getuige van omdat zij net op dat moment ons tegemoet kwamen rijden. In mijn ooghoeken zat ik het ongewone beeld dat Peter Verhagen op kop reed, verder zag ik ook nog dat Johan in het laatste wiel zat, dit laatste is dan weer geheel volgens verwachting.

Enfin, een paar minuten later reden we richting de bruggen, waar we moesten wachten voor de openstaande Haringvlietbrug. Hadden we maar niet geplast, dan hadden we gewoon door kunnen rijden. Chris zag het echter veel positiever in. Voor hem was het een Godsgeschenk dat de brug openstond, dan kon hij mooi even tot rust komen.

Via Dinteloord werd de weg vervolgd. De wind stond nu wat gunstiger dus dat was fijn aangezien de kilometers in de benen nu gingen tellen.

Gerben was de gehele rit veel op kop te zien. Martien en ik vonden dit wel een fijn zicht en wijdde dit aan de bewijsdrang richting zijn zoon. Daarnaast was Gerben ook gewoon weer erg sterk, zeker gezien zijn kilometers in de bergen van de afgelopen tijd.

John en Flip waren wat minder op kop te zien. Flip fietst vanuit de gedachte dat je boven de 40 km/h niet op kop hoeft te komen en John wilt liever niet op kop rijden, omdat hij dan denkt dat hij ons de verkeerde kant op stuurt…

Via de bekende wegen langs Stampersgat, Fijnaart en Oudenbosch werd richting Zevenbergen gefietst, hier werd het gas nog eens flink over gedraaid, wat vrijwel direct een beantwoord werd met een dikke middelvinger van John, heerlijk vind ik dat…

Het was even nog een geniet moment voordat we aan zouden meren bij d’n Elsakker.

Het was weer erg druk, maar toch voelden we allemaal een grote leegte. Mister d’n Elsakker Twan was namelijk niet onder ons. Hij was verkouden en durfde het niet aan mee te gaan.

We spraken op het terras, tegen beter weten in, nog de kans uit dat hij toch nog zou komen en jawel hoor, daar kwam hij dan toch nog aangereden. Dit maakte het feestje weer compleet.

Mannen, bedankt weer en tot volgende week voor de laatste vakantierit van 2025.

Thais.

Met de Tour groep naar de Fendert

Fietsverslagen

Afgelopen week zat het op bepaalde momenten niet mee. Zowel in de tourgroep als met het weer. Zaterdag zelfs geen rondje Team Munne Moat voor de liefhebbers. Maar toen ik vanmorgen wakker werd en op de buienradar app keek, zag het er veel belovend uit. Goed acht uur reden Marianne en ik Ter Aalst af, op de Houtse Heuvel keken we nog even of Jan Vermeulen klaar stond, echter geen teken van leven bij Hill 10. Op de Hespelaar zag ik Gerard Veekens richting de carpoolplaats rijden om zo naar Made te gaan. We komen als eerste op de startplaats en in een korte tijd komen er vele andere erbij. De twee P B’s (Peter Broeders en Peter Bastiaansen) uit Den Hout zijn er ook en daarnaast zien we ook enkele gastrijders. De mannen van de sport hebben een ritje naar Lille op het programma staan, echter daar ze maar met vieren zijn, kiezen ze ervoor om met de tourgroep mee te gaan. Hans van Bragt had in de app al aangegeven een route voor vandaag te maken. Tweede keus was eventueel een rondje Numansdorp gezien de voorspelde weersituatie.

Nadat de trim met de fluit van Piet Verkooijen is vertrokken, vertrekt ook het tourpeloton richting de Nieuwstraat. En het was een echt peloton, te weten Ad en Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Gerben Berm, Hans van Bragt, Frans Marijnissen, Kees van Dongen, Johan van Helmond, John Haanskorf, Chris Weda, Jan-Willem Slob, Flip Segeren, gastrijders Renée Broeken, Marc de Peijper, Wim Peggeman, Marianne en ik zelf. Ik rijd zelf geruime tijd naast Wim Peggeman, ook een Houtenaar sinds enkele jaren en vorig jaar heeft hij met de Tour groep DH-DH-DH gereden. Wim is een ervaren fietser en daarnaast ook een goede schaatser. Mogelijk dat we hem nog eens als lid van de WTC-Made terug zien.
Na de Drie Hoefijzers rijden we naar de Mark en vandaar via Langeweg naar Hazeldonk. Hier steken we recht over om over het fietspad naar de Lamgatse Brug te rijden. Vervolgens nemen we niet de Goudbloemsedijk maar de variant door de polder die als het ware parallel loopt. Van de Schans gaan we via Kuivezand richting Oud Gastel waar voor we rechtsaf draaien zodat door fijne rustige polderwegen naar de Dintel rijden. Al rijdend wisselen mijn buren. Zo komt Marc de Peijper naast mij rijden en hebben we het over de Triatlon van Terheijden, waar Marc ook zelf aan heeft deelgenomen. Zelfs zijn vader van zeventig heeft dit jaar ook deelgenomen, nadat hij jaren in de organisatie heeft gezeten werd het nu tijd om ook eens als deelnemer mee te doen. Renée Broeken, de derde gastrijder in de groep is ook iemand die al een achtste triatlon heeft gedaan in Terheijden.
En ook al noemde Hans zijn rondje Fijnaart, we rijden niet echt door Fijnaart maar draaien via Nieuwemolen richting Heiningen om zo naar Helwijk te rijden. Als we Willemstad gepasseerd zijn, gaat de snelheid omhoog omdat de wind nu een stukje mee werkt. Tot nu toe hebben met name Ad en Hans een groot gedeelte de kop genomen tegen de wind in. Van wind af zijn er plots meerdere liefhebbers om een kopbeurt te nemen. Via Tonnekreek rijden we Noordschans binnen om vervolgens via Klundert op het industrieterrein Moerdijk terecht te komen. Hier heeft Hans nog een kleine verrassing in de route om een gedeelte van het slechte fietspad te mijden rijden we via de Tradeboulevard. Als we eenmaal het industrieterrein hebben verlaten, worden de wegen weer wat bekender en al snel komt Blauwe Sluis in beeld. Ik zie dat Renée het wat taaier krijgt en Flip is niet de beroerdste om haar af en toe een klein stukje te duwen. Chris denkt dat het op zijn beurt weer goed is om dan Flip ook nog een duwtje te geven.
De wind staat op verschillende momenten toch nog een beetje op de kant zeker als je wat vermoeid raakt is het dan belangrijk dat je de juiste keuzes maakt. Peter Verhagen maakt mij opmerkzaam dat je dat Marianne niet meer hoeft leren. Die heeft in de afgelopen periode goed geleerd waar je in de groep moet zitten om de minste inspanningen te leveren.
Helkant is het laatste gehucht dat we passeren voor we weer terug zijn op de May. Eénmaal in de May ontbindt de groep zich snel en een enkeling heeft nog niet genoeg meters gemaakt en besluit een ommetje te rijden, zodat de honderd kilometer nog overschreden wordt. Als ik thuis op Ter Aalst de Garmin afdruk, zegt hij dat ik ruim tweeënnegentig kilometer heb gereden.
Het weer was prima evenals de route en ook de groep was een gezellige club om mee op pad te zijn.

Gerard v O.

VAKANTIERIT SPORT WESTMAAS

Fietsverslagen

Nadat ik 2 weken niet met de Sportgroep was mee geweest, was het vandaag weer zover.
Rondje Westmaas, een favoriet van onze bloemetjescoureur Erik.
Vorige week waren Erik en ik ook al die kant op gefietst op onze verkenningsrit voor onze 3 daagse in September a.s. en dat had Erik goed gedaan want hij ging als ’n speer vandaag; chapeau Erik!

Bij vertrek bleek dat er voor de Sport vandaag ruim animo was; afdeling Traaie bestond naast onze Twan en de gebroeders Weda ook nog uit Geert die blijkbaar al eerder met ons mee was geweest. Vooral in het begin liet hij zich zien en op t laatst vond hij t schijnbaar wel goed zo. Bij de sportploeg was naast kapitein M10, Tapas specialist Gerben, Erik, Filippo en ondergetekende ook Wim ten Haaf aanwezig, iets wat ie een tijdje geleden al beloofd had. Jan Willem die wel had aangekondigd te komen, maar waarschijnlijk voor zijn talent vreesde dat het tempo weer te laag zou liggen, was er niet. Wie er ook schitterde door afwezigheid was onze opper-Bokito Thais en dat op de dag waarop we echt de strafste rit van het jaar reden… (die vreet zijn fietsschoenen op van jaloezie op vakantie).

Nadat we Made uitreden, ging de gaskraan open en ging niet meer dicht tot we terug waren…
Vooral als onze dolle stier Sander op kop kwam, was t alle hens aan denk en ook Gerben dacht dat als ie een bord met 50 erop zag, dat dat de verplichte snelheid was, die was nog sterker teruggekomen uit Barca. Onze kapitein M10 probeerde de op hol geslagen meute nog onder controle te houden maar het was echt weer een Apenkermis/Apenrots. Dat gezegd hebbende, bleef het gelukkig heel de rit wel veilig ondanks de snelheid, wat naar wat ik las helaas bij de Tourgroep niet het geval was; veel beterschap Marc en Maurice.
Alleen bij het oprijden van de bruggen vanaf Willemstad moest ik mezelf als brulaap laten gelden, omdat er bij uitzondering even geen rekening werd gehouden met een paar achterblijvers. Twan wees me er fijntjes op dat ik het waarschijnlijk vooral voor mezelf had gedaan, iets wat ik noch ontkende noch bevestigde. Vorige week zondag was ik na een lange tocht op zaterdag op zondag met de Tourgroep mee geweest, om te herstellen, maar ondanks de waardering die ik daar voor mijn weinige kopbeurten kreeg, was ik blij dat ik weer met het Sportcircus meekon.
Praten gebeurt daar achteraf en uitgebreid onder het genot van koffie en uiteraard appeltaart, ditmaal bij het Trefpunt.

Zo, ik heb mijn bijdrage mbt de verslagen weer geleverd voor de komende 5 jaar (onder lichte groepsdruk..) Volgende week weer een nieuwe mooiste rit van het jaar met de Sportraketten.
En voor degene die er niet bij waren, hoorde ik deze week een mooie quote “erbij zijn, is meemaken!”.
Ook geldt voor de thuisblijvers die ongelijk hadden, zoals een vage kennis van me onlangs zei “zelf als je er niet bij bent, hebben we het over je”. 😊

John “pattex” H.

Meersel-Dreef met de trim

Fietsverslagen

Een rit die twee jaar voor het eerst gereden is om een kaarsje op te steken voor Jan. En nu wordt de rit voor de derde keer gereden. Het wordt een traditie waarbij we nu een kaarsje opsteken voor alle kleppers die ons ontvallen zijn. Al fietsend wordt het duidelijk dat dit een traditie wordt.

Het was een flinke groep waarmee we op pad gingen, ondanks de vakantieperiode. Met rode truidrager Wim in ons midden en ook Kevin die vandaag meeging.

Regen was voorspeld, maar op de weg heen was daar nog niets van te merken. Een licht noordenwindje en de sterke benen van Antoon en John leidden ons in een gestaag tempo naar het zuiden richting Meersel-Dreef. De heenweg ging ten oosten van Breda, om Bavel heen.
Het gaf de tijd om wat bij te praten. Over vakanties en over wat zaken die wat van meer importantie zijn. En eigenlijk waren we in een spreekwoordelijke vloek en een zucht “Bij de paters” aangekomen.

Er was afgesproken met Peter, die er ook graag bij wilde zijn. Het duurde nog geen 5 minuten voordat hij erbij was.
Met de fietsen in de hand zijn we naar de plaats van stilte gelopen en werden er kaarsjes aangestoken.

Daarna was er tijd voor stilte en een moment van bezinning.

En daarna is het een zaak van koffie en appeltaart. Uiteraard.
En we werden getrakteerd door Jacques naar aanleiding van zijn verjaardag twee weken geleden. Het smaakte voortreffelijk. Er was ook nog tijd voor een groepsfoto.

In de tijd dat wij genoten van de traktaties was het helaas wel wat gaan miezeren, motregen dus. Maar uiteindelijk moet er toch weer teruggereden worden. En ook dat ging weer in een lekker tempo. De terugweg was ook weer om Breda heen. Maar nu dan via de westkant.
Even werd nog overwogen om nog even te stoppen bij de Elsakker, je kunt eigenlijk niet genoeg koffie met appeltaart genieten, maar er werd toch doorgereden.

Het was een fijne tocht, met diepgang, zonder dat het dramatisch werd.

Gerard K.

Vakantierit 2 sport

Fietsverslagen

Het beloofde slecht weer te worden, dus ik zag alweer mooie kansen voor mezelf in het opkomstklassement.
Het weer bleek echter prachtige te zijn, maar toch werden er regenpunten verdeeld. Dat zijn de lekkerste punten!

Bij de start waren er slechts 4 sporters. Chris was weer terug van weggeweest en stond behoorlijk onzeker aan de start. Voorzichtig vroeg hij aan mij wat ik ervan vond dat hij met de sport meeging. Chris gaf aan dat hij de snelheden van de afgelopen weken niet aan kon, maar als er “rustig” werd gefietst dan wilde hij wel mee.
Dit zijn natuurlijk gewetensvragen voor mij. Natuurlijk wil ik (en iedereen van de sport) dat Chris meegaat. Chris hoort bij de sport. Maar dan de andere kant; “rustig fietsen” wat is dat dan? Ik krijg dan al visioenen van saaie ritten waarbij iedereen chagrijnig is om dat er 1 renner niet mee kan. Al snel werd dat “rustig fietsen” wat meer concreet gemaakt. 33 a 34 km/h kruissnelheid werd als een goede definitie van “rustig rijden” gegeven. Iedereen was akkoord en dus ging Chris mee met de sport, zoals het hoort.
John vond ons “rustig rijden” echter nog wat te gortig. Hij had al een intensieve rit op zaterdag gereden en wilde graag de tour gaan pesten door net wat te hard te gaan rijden. Jammer dat hij dat nooit doet bij de sport…

Om half 9 werd vertrokken in oostelijke richting. Niemand had er aan gedacht om een route te bedenken, dus werd tot een rondje Hedel besloten. In de juiste snelheid werd dan ook Made uitgereden. Bokito, Jerommeke, GVD en de Hamster in slagorde achter elkaar.
Made uit was ik al aan het denken hoe dat rondje Hedel ook alweer in elkaar zat. Ik moet ergens naar Kaatsheuvel zien te komen, maar de exacte route had ik niet in mijn hoofd. Stilletjes vertrouwde ik een beetje op de gebiedskennis van Twan. Op zich ging dit eigenlijk best goed. Op actueel zicht konden we best nog wel de wegvinden, maar ben je eenmaal ergens verkeerd gereden dan valt het niet mee om weer terug te komen.
Natuurlijk was dit geval en stevende we daarna recht op Kaatsheuvel af. Ben je eenmaal in Kaatsheuvel beland, dan waan je je in een doolhof, dus kostte wat het kost draaiden we net voor Kaatsheuvel naar het zuiden, richting de Moer. Daar aangekomen herkenden we meteen de kruising met die quasi vluchtheuveltjes in het midden. “Koers gevonden” luidde het dan ook in het peloton.

Twan en ik waren nu duidelijk minder nerveus en begonnen wat om ons heen te kijken. De snelheid was nog steeds op het overeengekomen niveau en Chris was duidelijk goed gehumeurd. Kennelijk was het hem allemaal erg meegevallen en besefte hij dat hij gewoon goed mee kon. Inmiddels was de zon ook nog eens goed gaan schijnen en stelde de wind niets voor. We genoten allemaal. En dat voor een regenrit!

Na Haverleij werd direct over Bokhoven terug gereden in westelijke richting. We zouden namelijk al ruim over 90km komen, dus het inkorten van de route was gerechtvaardigd.
In westelijk richting werd wat minder rustig gereden en de kilometers begonnen te tellen voor Chris. Desalniettemin haakte Chris goed aan en werd een goed tempo gevonden.

Een goede sportrit wordt natuurlijk altijd afgesloten met een goed terrasje. In een zoektocht naar geschikte terrasjes voor oostelijke ritten werd nu Tapperij Huis en Bos aangedaan. Dit ligt op de markt in Geertruidenberg. Ik moet zeggen dat dit een erg goed, zo niet het beste terrasje tot nu toe is. Erg goede appeltaart, vriendelijk personeel en muziek op het terras. Wat wil je nog meer?

Thais

Rondje Alphen met de tour

Fietsverslagen

Er waren nog geen plannen. Normaal worden via Ad de voorgenomen tochten gedeeld, maar deze keer een slag om de arm. Mogelijke onweders, slagregens en stormen zouden de fietsvreugde kunnen bederven. Het was gelukkig niet nodig. Schitterend fietsweer met de wind uit het zuidoosten (ZZO). Een uitgelezen kans voor een rondje Alphen.

Ik weet niet precies met hoeveel we waren, maar het was een flinke groep van ongeveer 15 (vergeef me dat ik te lui ben om goed te tellen), en dat tijdens de vakantie.

De eerste 15 km, tot over de Vijf Eikenweg, zijn voorspelbaar wanneer het die kant uit gaat. Maar daarna is het de polders in waarbij er vele mogelijkheden zijn om die richting op te gaan. We kruisten om Rijen heen en kwamen vlak langs de plaats waar de Donge ontspringt. Hoewel dat iets ingewikkelder ligt. De route was nieuw voor mij en nu terugkijkend was het een prachtige manier om ongeveer alle dorpen en steden, met uitzondering van Alphen zelf behendig te omzeilen. Dat betekende wel wat ingewikkeld bochtenwerk hier en daar. Wat op zichzelf wel leuk kan zijn.

Het tempo was goed, niet te hard, maar zeker niet te zacht. Veel wind staat er niet, maar genoeg om de hartslag van degenen die op kop rijden te doen verhogen. Het kan een eigen inschatting zijn, maar de temperatuur was prima te doen, en heel benauwd was het ook niet. Bij Gilze de eerste keer de A58 over.

De dag ervoor had ik al een rondje gefietst waar ook Frans Marijnissen bij was. En die blijft mij verbazen. Schijnbaar onvermoeibaar. Graag zou ik op die leeftijd (als mij dat gegeven is) ook zo willen kunnen fietsen. En zo knap blijven als ik nu ben.

De rit ging verder door de prachtige natuur waarbij we dus door Alphen heen gingen en verder weer de polders en deels delen van bossen in.

Natuurlijk werd ook Bavel ontweken en hebben daarbij nog driemaal de A58 overgestoken. Ik wist niet dat daar zoveel viaducten overheen gingen. De benen begonnen nu ook wat pijn te doen.

We hadden haast een botsing met een paar tegemoetkomende fietsers die wat moeite hadden met het concept van links en rechts. Het liep gelukkig goed af.

Verder om Molenschot meanderend kwamen we tenslotte in Dorst aan waar het weer voorspelbaar, maar niet onaantrekkelijker, wordt.

Het tempo laag, natuurlijk door de wind in de rug vanaf Alphen al een stuk hoger, maar de piek was het stuk van over het Markkanaal naar Den Hout. Daar werden even alle registers opengetrokken. In het wiel bij Frans en John kwam Ad als een ware puncheur voorbij knallen (ik weet echt geen beter woord). Aanpikken was onmogelijk. En zo blijkt dat het goede wiel kiezen altijd lastig is. Daarna werden er op de Haasdijk nog even de spreekwoordelijke klinkers uit de straat gereden door Peter en Frans waarmee de tocht ongeveer op het viaduct over de A59 werd afgesloten. Het was een plezierig fietstochtje door het prachtige Brabantse land.

Gerard K.

“Leeuweriken of Uilen” bij de Trim

Fietsverslagen

Vorige week Berggeiten bij de trim maar vandaag andere diersoorten bij de trim.
Zelf was ik deze morgen vroeg opgestaan , dit is niet mijn gewoonte, maar door het mooie weer en de mooie route was ik al vroeg bij de opstapplaats bij het oude gemeentehuis.
Volgens mij zijn ook bijna altijd dezelfde personen als eerste bij de opstapplaats, ik kreeg ook al gelijk de opmerking wat ben je toch vroeg vandaag. Tegen mijn buurman Fred zei ik direct, ik ben geen ochtendmens dus meestal later. Fred zei ook direct ik ben ook geen ochtendmens, tis best vroeg op zondagmorgen. Fred en ik zijn dus beide Uilen.
Wim is bijvoorbeeld een “Leeuwerik: Wat de andere trimmers zijn kan ik bijna wel raden, maar weet ik niet zeker. Ik raad bijvoorbeeld dat Ad en Anneke van Wesel ook uilen zijn?
Of je een ochtend of avondmens bent, kan je zelf niets aan doen. Het zit in je genen.
Vandaag 20 juli was er een mooie rit door Rene gepland bij de Trim, via Bavel naar Ulvenhout en via allerlei omwegen naar Rijsbergen om uiteindelijk op verzoek terecht te komen bij de Elsakker in Prinsenbeek.

Er stonden zeven trimmers klaar bij de start, wegkapitein Rene gaf het startsein en we vertrokken naar Den Hout. Rene had moeilijkheden met zijn Garmin, hij kreeg de route er niet meer op. Ik had de route ook gedownload en zo kon ik Rene toch helpen. Via Bavel naar Galder en toen langs Hazeldonk naar Rijsbergen. Over het bruggetje en langs de rotonde naar het lange fietspad richting de Elzakker.

Er was nog volop plaats bij de Elzakker en Kees van Dongen was zo vriendelijk om te trakteren i.v.m. zijn veertigjarig huwelijk met Petra. Kees en Petra bedankt en de volgende stap is weeer 10 jaar erbij.

Via Drie Hoefijzers en de Brandestraat weer naar Made. Alle trimmers bedankt voor de mooie rit (Erno, Peter, Kees, Rene, Fred, John en Wim)

John de W

Vakantierit 1 Sport

Fietsverslagen

Laat ik beginnen met de sport rit van 6 juli. De rit waarin we eigenlijk naar het Groen Hart hadden moeten gaan. Met slechts 1 deelnemer + de 2 organisatoren (Hans en ik) en zware regen in het vooruitzicht werd de rit op de valreep toch geannuleerd.
Helaas helaas want Hans en ik hadden er toch de nodige moeite in gestopt…

Iets wat teleurgesteld haalde ik de fiets dan ook maar weer van de fietsendrager en begaf ik me naar de start. Sander, Twan en de bekende gastrijder Kevin zuchtte al bij mijn onverwachtse aankomst. Weer geen rustig ritje… inderdaad ja!
Mijn teleurstelling was inmiddels omgeslagen naar wraak. De sadist in mij was wakker, er moesten mensen pijn gedaan worden. En zo geschiedde….

Made uit werden we nog even geblokkeerd door de trim, maar na de A59 ging het gas erop. In principe werd er nooit onder de 40km/h uitgekomen en iedere keer als het dreigde in te zakken dan werd er alert gereageerd met een ferme aanzet.
Dit resulteerde bij terugkomst in de May na 75km in een gemiddeld van 38km/h. Een persoonlijk record voor mij met zo’n relatief kleine groep.
Velen zullen het niet met me eens zijn, maar hier doe ik het voor, hier word ik blij van.
Als groep samen zo snel mogelijk fietsen, om dan samen een mooi resultaat te hebben. Gelukkig hebben we binnen de sport allemaal deze instelling, dus daarom past die sport groep ook zo goed bij me en geniet ik iedere keer als ik weer met de sportmannen op pad mag.

Met het enthousiasme van bovenstaande rit stond ik ook aan de start dit afgelopen weekend (13 juli). Van de bakker kreeg ik terecht direct te horen dat we het verslag vergeten waren (zie hierboven de wiedergutmachung) en Sander stond aan de start met een kapotte rits van zijn shirtje. Deze hebben we even geruild met een oud nieuw shirt bij mij thuis en daarna konden we vertrekken
De benen voelde echter niet zo goed omdat ik vrijdag en zaterdag ook al flinke inspanningen had gedaan op de fiets. Sander en Twan waren weer van de partij, nu aangevuld met Martien en Eric. Er werd niet over gesproken, maar er hing een gespannen sfeer in de lucht en iedereen wist intuïtief dat het weer volle bak zou gaan.

Made uit ging ik op kop en er werd in het geheel niet naast elkaar gefietst. Bij de Neerhof voelde ik echter al dat het voor mij een zware rit ging worden en dat ik mezelf een beetje zou moeten gaan sparen. Erik heeft nog nooit van sparen gehoord, want hij nam heel moedig de gehele kanaaldijk op zich. Ik dacht nog: “Erik spaar jezelf nou, je moet nog zo lang”. Maar ja Erik is Erik en gaat er gewoon voor, prachtig.
In het land van Altena werd er lekker gedraaid. Dit gaat altijd heel fijn met een klein groepje zoals wij hadden. Als je dan ook nog renners hebt die op de fiets nog een beetje omgevingsbewust zijn, dan fietst het helemaal lekker en kan je dat draaien kilometers lang volhouden.
De wegen waren opvallend dicht bezaaid met mede wielrenners. Groepje na groepje reden we voorbij. In de Werkendamse Biesbosch werd het gas toch wat verder opengedraaid. Sander zette de teller tegen de 50km/h aan en dan weet je dat het pijn gaat doen. Wat je ook weet is dat er hoe dan ook iemand af zal moeten. Dat is een kwestie van tijd. Na een paar minuten was het dan ook bingo en werd er op elkaar gewacht.
Ook in de Biesbosch werd groepje na groepje wielrenners verzwolgen. Sommigen gingen in ons zog mee, maar haakten dan op een gegeven moment toch af.
Op de Grote Waardweg werd weer goed gedraaid. Normaal kost dat draaien mij nooit zoveel inspanning, maar met mijn slechte benen had ik nu toch wel moeite. Alsof Sander het kon ruiken, zette hij maar weer eens aan en moest ik alle zeilen bijzetten om hem terug te halen.
Dit spelletje kwam tot een climax toen we de Keizersveerse burg opreden. Ik had namelijk net een heel stuk op kop gereden en eindigde met een sprint de dijk op bij Hank, dan nog even op de dijk bij Hank doortrekken om iedereen extra pijn te doen en klaar is kees.
In mijn ooghoeken zie echter Sander toch weer aanzetten. Martien reageert alert en ik word overvallen door een lichte paniekaanval. Er schiet van alles door mijn gedachten: “nee he, mijn God, ik ben kapot, maar ik kan hem niet laten gaan. Ik moet dat wiel hebben, pff jemig wat trekt die door zeg, hoe hard rijden we? 45kmh? Oohh mijn benen branden. Ik trek dit niet, als je er nu af ligt dan lachen ze je uit he, nu trap je in je eigen val Thijsje. K.. ik moet eraf, nee, je mag nie!. Ook Martien houdt het vol dus jij ook. Als ik eraf lig dan rij ik linea recta naar huis. Alsjeblief Sander niet tot op de brug doortrekken neee…. Jongu, stel je niet aan, dit wil je toch zo graag? Nee maar ik wil er niet afgereden worden. Hoe ver nog joh? Yes! Hij gaat zitten, godzijdank. Tis gedaan en ik ben er nog bij.“

Enfin, een klein inkijkje in mijn hoofd. Maar bedankt Sander, t was by far de zwaarste inspanning van het jaar tot dusver voor mij.

Na de Keizersveerse burg was het gedaan met de benen en werd er koffie gedronken op een nieuw adresje op de markt in Geertruidenberg. Ik ben de naam even vergeten, maar t was een leuke tent met erg vriendelijk personeel en goede appeltaart.
Tijdens de koffie wordt natuurlijk verloren tijd ingehaald qua praten. Het komende drieluik, waarbij we in drie dagen Nederland rondrijden, is dan ook een vaak besproken onderwerp. Dat gaat toch een serieuze inspanning worden, maar goed we hebben er zin in en de benen zijn bij de meeste in goede conditie…. Dus het wordt een eitje. En voor degene die nog niet zoveel hebben gefietst…, september duurt nog lang….

Bedankt mannen voor de mooiste rit van het jaar (tot nu toe).

Thais

“Berggeiten” bij de Trim

Fietsverslagen

Vandaag was er een mooie rit gepland bij de Trim, via de Moerdijkbrug naar een mooie ronde in de buurt van de Kop van het land en daarna 2x door de Kiltunnel en via de dijk langs de Dordsche Kil en via Zwartenberg weer naar huis.

Er stonden acht berggeiten klaar bij de start, ik heb nog even de omschrijving van de berggeit opgezocht: een renner die goed kan klimmen. In een kudde berggeiten is er altijd een leidende geit. De oudste of meest dominante geit neemt vaak de rol van leider op zich. De leider bewaakt de kudde en bepaalt wanneer de kudde in beweging komt. Dit kwam goed uit want Wim was vandaag de leider.

De eerste klimmeters kwamen er al gauw aan want we gingen de Moerdijkbrug over, dit ging prima want er stond geen zuchtje wind. De brug af en dan rechtsaf over de spoorlijn en langs de Engel en zo de mooie natuur in.

Hierna gingen we richting de Kiltunnel en deze gingen we vandaag 2x beklimmen.
Een van de berggeiten had deze nog nooit gefietst maar alleen met de auto genomen. Hij was benieuwd.
Alle geiten gingen er eens goed voor zitten en de leider berggeit moedigde ons aan om goed te gaan klimmen.
Eerst de afdaling en daar had niemand moeite mee en dit was tevens een goede aanloop om deze klim tot een goed einde te brengen.
Volgens mijn blik had iedereen goede benen en ging iedereen goed omhoog en zelfs Piet ging als een trein. Nog even opletten want er lagen nog lege flesjes op de grond, die je moest ontwijken.
Even uithijgen maar je kreeg weinig tijd om uit te rusten want er werd al geroepen we gaan voor de tweede klim. Met toch wel iets meer moeite werd ook deze tweede klim genomen.
En iedereen was blij dat we deze proef weer hadden doorstaan. Wie vandaag de bergkoning was weet ik niet, het was niet te volgen in alle hectiek. Geen bolletjes trui.

Over de dijk langs de Dordsche Kil weer richting Zwartenberg en via Langeweg naar Made. Alle geiten bedankt (Erno, Peter, Jacques, Rene, Fred, Piet, John en Wim) voor deze mooie rit.

John de Wijs