De trimploeg van WTC-Made bestaat deze week uit 4 renners die nu eens NIET uit Made komen, of in ieder geval niet meer woonachtig zijn. Het is om half 9 sowieso niet zo heel druk bij het oude gemeentehuis op de May. Ik heb niet zo heel goed geteld, maar aan de 18 mensen komen we niet (denk ik). Voor wat betreft de trimploeg; Piet ligt er voorlopig even uit met een gebroken rib en ook Wim is er deze keer niet bij, die is de Vogezen aan het verkennen. Met z’n vieren vertrekken we voor een rondje Willemstad. Dat rondje hebben we nog niet eens zo gek lang geleden ook gedaan, maar wind-technisch is het een van de betere opties deze ochtend.
Er staat een fors windje uit het zuidwesten als Petra en Bert de kop nemen richting de watertoren. Peter en ik volgen. Bij de watertoren gaan we rechstaf en dan linksaf onder de bomen van de Helkantsedijk richting Hooge Zwaluwe. Als we Hooge Zwaluwe uitrijden, is het even zoeken voor de kopgroep en rijden we bijna verkeerd. Uiteindelijk vinden we toch het fietspad naar Lage Zwaluwe en wissel ik Bert af op de kop. Door Lage Zwaluwe over de Dirk de Botsdijk. Ik weet even niet welke bomen daar langs de kant staan, maar op het viaduct over A16 lijkt het alsof het volop gesneeuwd heeft; zoveel bloesem(?) ligt er in de kanten; lekker voor de hooikoorts-patienten.
Via Moerdijk rijden we over het industrieterrein richting Klundert; vol in de wind en da’s best aanpoten dan. Als we door Klundert rijden, is het even op adem komen, want na Noordschans wacht de dijk naar Willemstad. Op de kop krijg ik visite van Bert, Petra en Peter. Dan “…achter!!”. We worden ingehaald door een club renners, vol in de beugels. Aansluiten lijkt me niet zo’n goed idee nu, want ze gaan flink hard. Voor ons nog even volhouden, want na Willemstad moeten we toch de wind mee krijgen.
“Laten we door het oude centrum rijden,” zeg ik. Daar is het terras van “het Wapen van Willemstad” al gevuld door een club renners. Wij rijden door. Peter rijdt, zoals het eigenlijk hoort, op het fietspad en maant ons tot hetzelfde. Maar we zijn te laat en er is geen mogelijkheid meer. De struiken tussen fietspad en de weg worden hoger en dichter en Peter is niet meer te zien en even later ook niet meer te horen. Als we nog iets verder doorrijden, is het duidelijk dat Peter een andere weg is ingeslagen, want waar nu rijden is ook geen fietspad meer. We stoppen en overleggen even wat te doen, want dit is in principe wel de route die we zouden volgen. Dan komt Peter in de verte aangereden. “Ja, het fietspad ging ineens naar links en was ik jullie kwijt…”
Vanaf hier ken ik een route terug, maar dan komen we niet echt aan de geplande kilometers. Bert weet echter de weg hier en we volgen hem. Dat houdt wel in dat we nog een stuk wind tegen hebben. “Hebben we die wind dan nog steeds tegen”, roept Petra. Maar we zijn bij de afslag naar Heijningen en vanaf hier is het dus allemaal voor de wind.
Het is nu – voor de wind – rechtdoor langs Fijnaart en dan linksaf de A59 weer over. Dan, over de A59 is het ook weer bekend terrein voor mij. Nog altijd, met de wind mee, rijden we Klundert binnen. In Zevenbergen is het nog een stukje kluunen, maar dan gaat het rechtuit, met de wind mee terug naar de May. Op de rotonde van Wagenberg sla ik rechtsaf. De overige drie rijden die laatste kilometer echt niet verloren.

Rene van Mook

Ondanks dat een gedeelte van WTC-Made vertoeft op de Veluwe zijn er tegen half 9 toch een stuk of 14 WTC’ers present bij het oude gemeentehuis.
Zeker; we dragen de clubkleuren maar voor de rest is het wisselend; van korte mouwen, korte broek tot beenwarmers en het clubshirt met lange mouwen en van alles daar tussen. Het is bijna 11 graden maar evengoed staat er een windkracht 3 vanuit het noorden.
Er worden twee groepen gevormd en voor sommigen is er wat overtuiging nodig om toch met de Tour/Sport mee te gaan.
Voor 7 renners is het sowieso duidelijk; het wordt de trimploeg. Nu we onze leider Piet dit weekend moeten missen, stelt Wim een rondje over Etten-Leur voor. Dat houdt in dat we het eerste gedeelte voor de wind uit rijden. Vanaf de startplek rijden we naar de watertoren. Daar gaan we rechtsaf en samen met Erik Stasse neem ik de kop.
Het is van hieruit “immer gerade aus” tot aan de Amer bij het Gat van den Ham en ja, dit stuk is dus wind tegen. Evengoed hebben we het tempo goed te pakken. Tegen de 29 km/h rijden we door de open polder. Het is stil achter ons totdat we bij de Amer linksaf slaan richting Lage Zwaluwe. “Lek!! Ik heb een lekke band”. Wim heeft een lekke voorband.
Dat begint al lekker, zo vroeg in de rit. Peter en Erik rukken bijna letterlijk het wiel bij Wim uit z’n handen en binnen 5 minuten is een nieuw binnenbandje geplaatst en kan een leeg CO2-patroon bij Wim terug in de gereedschapsbidon. Inmiddels is ook iedereen weer een beetje op adem en kunnen we onder aanvoering van Sharelle en Bert langs de Amerdijk richting Lage Zwaluwe. De haarspeldbocht bij de jachthaven van Lage Zwaluwe is een venijnig klimmetje maar even later rijden we alweer langs de dijk richting Moerdijk. Beschut tegen de wind gaat het voortvarend verder onder de Moerdijkbrug door en Moerdijk is dan al snel in zicht. We draaien rechtsaf naar het industrieterrein. Deze laten we echter rechts liggen en gaan linksaf langs de Roode Vaart naar Zevenbergen. “Volgens mij zit mijn zadel een beetje los”, zegt Erik. “Ik heb inbusssleutels bij me”, zeg ik, maar gelukkig valt het allemaal mee en kunnen we gewoon doorrijden. Die inbussleutels had ik nog toevallig bij me, omdat de voorderailleur eigenlijk pas vanaf gisteren weer naar m’n zin schakelt na de aanvaring met die tak vorige week.

Kort na Zevenbergen doemt de Zwartenberg op en als we Zwartenberg aan de loefzijde afrijden, wordt ook het fietspad nat. Tot aan Etten-Leur wordt het fietspad natter en natter. Gelukkig regent het hier niet meer maar er is een beste plons gevallen en al dat nat komt als een straal water achter de fiets vandaan. Mijn fietskleding kan alleen al daarom direct alweer de was in. We klepperen dwars door Etten-Leur en vlak voor we de A-58 oversteken, gaan we linksaf richting het Liesbos. Geregeld komen we flinke groepen met renners tegen en er klinkt een regelmatig “Tegen!” en “Voor!”.

Na het Liesbos staat de stand op een krappe 40 km. Dat wordt een kort rondje, denk ik bij mezelf. Dit stuk is nu verder wind tegen, dus misschien niet zo heel erg. Straks volgt Prinsenbeek en restaurant De Elsakker en dan ben ik alweer bijna thuis. Echter nadat we de A-16 onderdoor zijn gereden en met de wind tegen begint het een beetje te kraken achterin. Met een herstellende longontsteking van Sharelle en een babyboom op het werk  bij Marieke gaan we iets rustiger rijden. Helemaal niet erg, want ik ben er achter dat we nog lang niet thuis zijn. We gaan namelijk rechtsaf richting Terheijden.
“Ahum, …misschien heeft Wim nog een verrassing”.
We rijden dwars door Terheijden naar de Bredase Brug, gelijk een haarspeld richting landgoed de Hartel en langs golfbaan Bergvliet richting Teteringen. Da’s nog eens een mooi lusje. Voor Teteringen draaien we echter linksaf, op naar het Houtse Meer en dan een stukje wind tegen naar Den Hout. Als we Den Hout uitrijden, wordt er gecheckt hoeveel kilometers we gemaakt hebben. Ik kom, met aftrek van Wagenberg naar Made op 65 km. Wim vindt het helemaal prima. “Een mooi rondje toch?”
“Zeker weten, Wim.”

Prettige zondag allemaal nog en bedankt voor het fietsen.

Rene van Mook

Afgelopen weekend trok een selectie van WTC Made naar de Veluwe om daar in totaal 250 kilometers in een andere omgeving dan gebruikelijk te fietsen. De uitgestrekte heidevelden van de nationaal park de Hoge Veluwe werden doorkruist en wat pittige heuveltjes beklommen.
Elk jaar probeert WTC Made de namen van de sponsoren RVSA, Vema Crane en PS van Seeters ook bekend te maken in een ander deel van het land.
Dit jaar waren de provincies Gelderland en Utrecht aan de beurt.
16 fietsers en wandelaar Annemieke (geblesseerd) checkten op zaterdagochtend in bij de Stay Okay in Arnhem. Op zich al een aanrader qua locatie en verzorging. En een goede uitvalsbasis om de Veluwe te verkennen.
De commissie schotelde de renners op zaterdag een rit voor van 145 kilometer die eerst even Rozendaal en klassieker de Posbank aan deden om daarna naar het westen en weer terug te rijden. Op het einde van de dag waren de benen toch wel moe en sommigen lieten een gaatje vallen bergop. Toen kuitenbijter de “Italiaanse weg” als toegift van de commissie opdook lag het peloton aan flarden. Maar bij goed weer is bovenop wachten geen probleem dus het peloton bereikte als geheel weer de overnachtingsplaats.
Na een goede maaltijd en gezellige avond duikt de groep de stapelbedden in.
Zondagochtend staat een tocht van 105 kilometer op de planning. Dit keer meer richting het noorden. Net als de eerste dag rijden we op GPS systeem en een gedownloade aanbevolen route voor wielrenners. Tot onze verrassing ging de route heel vaak dwars door de natuur, over smalle fietspaden die gedeeltelijk een gravel verharding hadden.
Goed uitkijken dus, maar wel schitterende uitzichten over bos en hei. Dit zijn van die paden die je zelf niet gaat vinden. De snelheid is wel wat lagere daardoor. Dit zorgt dat de pannenkoeken stop wat later is dan gepland, maar met mooi weer os dat helemaal niet erg. Zeker als we in de Whatsapp zien dat ons fietsmaatjes die in de buurt van Made gebleven zijn een forse bui op hun kop gekregen hebben. Op de Veluwe blijft het droog tot we uiteindelijk in de auto naar huis zitten. Mooi geregeld.

Groeten,

Ad van Wesel

Het weer valt deze morgen mee. Gisteren werd nog kans op buien gegeven maar nu schijnt de zon. Wel geeft weer-online 1 druppel weet Anneke te melden, dus een paar puntjes extra vandaag. Hoewel het er tegen half negen mooi uitziet, is het nog wel een beetje fris, dus Anneke en ik besluiten beiden met kniestukken te gaan rijden. Als we klokslag half negen bij het oude Gemeentehuis aankomen, is Piet Verkooijen al aan het opstappen.
Man van de tijd. Hij neemt als leider van de trim nog 6 anderen mee en laat er 12 staan voor Tour- en Sportpeloton. Veel mensen hebben zin om pittig te rijden, wat de vrij unieke situatie oplevert dat er een keer meer Sportmensen zijn dan Tour-rijders. Er komt een voorstel om dan maar samen te rijden want de geplande afstand is gelijk, alleen snelheid iets hoger. De Sporters beloven goed op de Tourgasten te letten en zo halen we Sandra, Jantje, Jacques en Anneke over om met ons te proberen. Jacques zegt dat hij altijd wel een afsnijder weet voor die vier; dat geeft vertrouwen en bovendien is de Trim geen optie meer want die zijn al lang uit beeld. Ik stel voor om Boompjesdijk te rijden. Ik verwacht volgens mijn weer-app van de avond tevoren namelijk westen-wind. Als we bij de watertoren rechtsaf slaan weet ik al snel beter. De wind staat daar pal tegen: noord dus. Martien die naast me rijdt, is minder verbaasd, zijn weer-app had dit wel voorspeld. Maar goed, we moeten het er mee doen en dat is dan gewoon veel wind van opzij. Het is maar windkracht 3 maar de wind is ook vandaag weer echt “dik”. Dus op kop moet je daar maar doorheen zien te ploegen. De Sporters wisselen de kop wat af terwijl de Tour-renners verstandig wegkruipen. Als ze aan de verkeerde kant rijden, krijgen ze de kans om te wisselen en zo beter uit de wind te zitten, ik zie af en toe een soort tweede waaier. We letten goed op hen. Het rondje is altijd goed voor een mooie snelheid, want het zijn allemaal lange halen met weinig bochten. Over industrieterrein Moerdijk gaat het naar Klundert en dan bij Noordschans de Dijk op naar Willemstad. Daar rijden we omheen naar de voer van de bruggen, om dan rechtdoor te gaan en via Dintelmond komen we via de ophaalbrug Dinteloord inrijden. Bij de kerk rechtsaf weer richting het water. Via mooie wegen komen we door het gehucht Boompjesdijk. Ik denk nog even dat de wind wat naar het westen gedraaid is. Maar dan zie ik aan de windmolens al wel dat hij nog gewoon van Noord komt. We volgen de Zuidzeedijk die min of meer de Steenbergse en Roosendaalse Vliet volgt.
Nog even wind pal op kop richting Stampersgat en dan weer richting het westen.
Het tempo blijft hoog, ik zie dat we toch nog boven de 32 km. gemiddeld zitten en dat gaat prima. Nu komen we weer op bekend terrein van de meesten. Over de fietsbrug bij Zevenbergen, door Langeweg en dan nog even door de polder.
Met 98 kilometer op de teller rijden we Made binnen. Allemaal lekker gefietst zo te merken. Anneke heeft de rit in ieder geval prima verteerd.
Willem Avontuur en Gerard van Oerle blijken hun krachten gespaard te hebben voor de Ronde van Made. Daar staan wij als beste stuurlui aan wal. Als ik het nieuwe parcours en vooral het bochtje bij de Blokker bekijk, weet ik dat het in ieder geval niks voor mij geweest zou zijn. Ook Willem en Gerard zijn natuurlijk geen van de bochtenartiesten als mannen die regelmatig koersen. Gerard wordt op een gegeven moment gedubbeld door zijn zoon die wel gemakkelijk de hoeken pakt. Wel mooi dat ze in onze clubkleuren door de Mayse straten koersen. Meedoen is belangrijker dan winnen.
Morgen weer 100 kilometer gepland voor Alpe d’Huzes van Renée en Gert-Jan. Dan is het weer een paar graden warmer dus een goede tijdsbesteding voor een goed doel.

Ad

Het wil nog steeds geen lente worden. Met net geen 6 graden en een windkracht 3 vanuit het noorden voelt het aardig fris. Lange mouwen en beenwarmers bepalen het beeld. Johan Smits heeft er alle vertrouwen in dat het snel warmer wordt en is (volgens mij) als enige in korte fietsbroek. Met z’n zevenen vertrekt de trimploeg voor een tocht van ongeveer 70 km langs, of beter gezegd, over de viaducten rondom Breda.
Petra en Piet vertrekken, met de wind mee, op kop richting Wagenberg. Halverwege Made en Wagenberg heeft een stel zwanen een nest gebouwd. Zo even na half 9 liggen de aanstaande ouders nog lekker te pitten.
Bij Zevenbergsche Hoek gaan we linksaf voor het eerste viaduct, over de Mark richting Prinsenbeek. Na Prinsenbeek gaat het naar het Liesbos, langs het kappelleke op de punt van camping Liesbos. Er volgt een paar keer links-rechts en op nog geen 20 km. van huis zijn we al weer op stukjes Brabant waar ik nog nooit ben geweest; hele mooie stukjes Brabant mag ik wel zeggen.
Even voorbij Effen rijden we een stukje parallel aan de A-16 en nemen het volgende viaduct. Bovenop probeer ik op de verkeersborden te kijken waar we ergens zijn.
Over de A-16 gaan we rechtsaf en daarna nog een keer voor een volgend viaduct over de
A-16 en we rijden richting Rijsbergen. Als we linksaf slaan, ineens weer een herkenningspunt; de Galderse meren. Direct een stevig klimmetje over – alweer – de A-16. Onderaan direct rechts en dat doen we nog 3 keer waardoor we nogmaals hetzelfde viaduct pakken. “OK”, zegt Piet, “deze doen we zo 10 keer!” “…wat!?!?!”.
Even is er verwarring; meent ie dat nou? “Nee hoor, …geintje. Rechtdoor nu”.
Langs de Galderse meren rijden we nu richting Ulvenhout met 2 maal een viaduct over de A-58. In de buurt van Couwelaar rijd ik over een takje die tegen de voor-derailleur slaat. Ineens ligt mijn ketting op het kleinste voorblad. Ik kan schakelen wat ik wil, maar hij gaat niet meer om. “Even stoppen, graag”. Terwijl Johan en ik even kijken of we de boel kunnen fixen, pakt Wim zijn tijd voor een sanitaire stop. Na wat rommelen ligt de ketting weer op het grote blad en we rijden verder. We gaan linksaf richting Bavel. Ik kom hier vaker voor een rondje Slingerdreef, maar ik rij het rondje dan in de andere richting.
Bavel is een heel ander dorp van deze kant uit bezien. Even buiten Bavel worden we ingehaald door een clubje renners. Oude bekenden, er wordt volop gegroet.
Wim heeft zich inmiddels vooraan gemeld en samen met Antoon sluiten ze aan bij de renners. Tegen de wind in, maar kort achter de snelle mannen, gaat het met een gangetje van tegen de 31 richting Dorst. Vervolgens is het de bekende weg terug naar de May; Oosterhout, Teteringen, Den Hout en als laatste het viaduct over de A-59.
De ploeg neemt afscheid en ik rij langs het zwanennest terug naar huis.
Ik maak, op veilige afstand, een foto want moederzwaan stopt met werken aan haar nest als ze me opmerkt en houdt me in de gaten. Als de jongen er straks zijn, wordt de spanning op het fietspad er niet minder om, denk ik zo maar eens.

Rene

De weergoden laten het de laatste dagen aardig afweten, de temperatuur veel te laag en dan nog buien erbij brrrrrr! Iedereen had zijn winterkleding weer uit de kast getrokken, overschoenen, winterhandschoenen enz.
De opkomst was niet slecht op deze Bevrijdingsdag, met 18 WTC’ers inclusief een nieuwe rode truidrager Peter Verhagen, fietsten we richting de Moerdijkbrug.

Ook de paar mannen van de sportgroep hadden zich bij ons aangesloten, Thijs en Ad namen dan ook de kop, tegen de wind in naar de brug. Thijs moest op tijd terug zijn voor een stukkie muziek te blazen, bij de Kiltunnel draaide hij dan ook terug, richting zijn muziekvrienden.
Wie van ons op het idee kwam om over het fietspad langs de Dordtsekil te gaan, weet ik niet, voor mij was dit een nieuwe ontdekking en zeker voor herhaling vatbaar. De wind stond hier nog steeds pal op kop door de oude Beerpolder. Uiteindelijk kwamen we bij de Kiltunnel uit, vol gas erin en ploeterend eruit!
Bovengekomen draaiden we gelijk met een bocht van 90 gr. terug richting “de Wacht” en Strijensas, met een heerlijk windje in de rug.
Het was er deze ochtend wel ontzettend, ja ontzettend, druk met fietsers, heel veul keren gehoord van “tegen, tegen, tegen” . Er was een tourtocht de”8HW” hadden dezelfde route verkozen als wij, maar dan de omgekeerde richting.

Vanaf de Moerdijkbrug hadden zich nog twee Madese sporters bij ons aangesloten, Kees en Ario vonden het wel prima zo mee te kunnen rijden, in plaats van zwoegend met de kop in de wind de Hoeksewaard te doorkruisen.
Bij het Zwanegat kwamen we bij de Binnenmaas, voor Flip zijn dit allemaal bekende wegen, voor de meeste gelukkig niet. Zo liet Maurice ons in Maasdam genieten van een rondje rond de rotonde voor wat extra kilometers. Even verder misten we nog een afslag, maar met wat kluunwerk kwamen we ook weer op het juiste spoor.
De Kiltunnel kwam weer in zicht, weer vol gas erin en eruit pffffffff! Wachten op elkaar en met de wind in het hol weer op het zonnige zuiden af, dacht ik!
Even verder de eerste lekke band van Marino. Met hulp van Willem zat Marino weer zo in het zadel en daar gaan we weer. Johan Smits had een goede positie gekozen om de brug te overleven, in de kopgroep stormde hij naar beneden. Even verder kwam een van onze dames, die een flink gat had moeten overbruggen, buiten adem vertellen dat Marino op de brug weer lek had gereden. Prima bandjes van d’n Aldi hoorde ik vertellen!

Donkere wolken begonnen zich boven ons te voltrekken, hoe lang houden wij dit droog?
Mijn plan om over Traaie en en Meerberg nog de 90 km vol te maken, liep letterlijk in het water. Iedereen wilde zo snel mogelijk naar huis en bij Zevenbergsehoek begon het dan ook te spetteren, de druppels werden steeds dikker en natter.
Op de Derdeweg stond de wind flink opzij, twee dames op kop van het peloton sleurde er aardig aan, bij ons Johanneke was er het beste wel van af.
Maar mee een duwtje van o.a. Willem bleef hij toch in de buurt.

Onze voorzitter was vandaag de “achterzitter”en bekeek de club eens vanaf de achterkant.
Alles bij elkaar hadden we weer een leuke tocht gefietst van 86 km.
Jammer van dat laatste buike, dat had ik niet besteld, maar toch gekregen!
Met dank aan mijn mede reisgenoten; Maurice, Willem, Kees, Colin, Johnny, Sandra, Marino, Ad, Anneke, Rachel, Peter V.,Johan, Thijs, Niels, Jantje, Ad en Flip. Dank voor het kopwerk en het navigeren!

Volgende week zaterdag fietsen we een tocht van ongeveer 100 km.
Zondag is er een tocht voor de Alpe d’Huzes van 70 of 105 km. met als startlocatie hotel ‘t Trefpunt, georganiseerd door Renee en Gertjan. Aanmelden kan nog steeds!

Groet, Pierre Boulanger.

Bevrijdingsdag 2019.
De weersverwachtingen beloven niet al te veel goeds, maar achter in de tuin voelt het op zich nog niet verkeerd; geen winterhandschoenen. Op weg naar het oude gemeentehuis toch een beetje spijt van de handschoenen. Een stevige windkracht 3 a 4 en dreigende regen. In Wagenberg regende het zelfs al een beetje.
Voor de sportploeg zijn er ong. 2 a 3 renners dus net te weinig mensen. Dat wordt dus een combi van Sport/Tour naar Strijen. Voor de trimploeg gaan er 11 kleppers, waaronder Melissa, voor de 2e keer bij de trimmers, onder leiding van Piet op weg naar Willemstad. Voordat we wegrijden, geeft Wim echter nog even aan dat we een trimploeg zijn en dus niet perse met 28,5 plus thuis hoeven te komen.
Bij de watertoren gaan we rechtsaf de polder in. Tenminste, tot we linksaf de Helkantsedijk op kunnen. Dat rijdt toch iets minder saai dan de open polderwegen. We rijden door Hooge-Zwaluwe en ter hoogte van de voormalige kerk (nu Restaurant Onze Kerk) steekt een zwarte kat vlak voor ons de weg over. Een bijgelovig iemand zou nu zomaar eens flink op zijn hoede kunnen zijn. Als het maar geen voorbode is voor de komende rit.
Vlak voordat we Hooge Zwaluwe uitrijden, worden we door lichtsignalen gewaarschuwd dat het fietspad naar Lage Zwaluwe een stukje verderop ligt en dat het duidelijk niet de bedoeling is dat er fietsers op de Horenhilsedijk gaan rijden. In Lage Zwaluwe volgen we het fietspad over de Dirk de Botsdijk richting de A16. Daar aangekomen ruikt het naar vers asfalt. De A16 is verder dan ook uitgestorven in verband met de werkzaamheden.
Parallel aan de A17 rijden we naar industrieterrein Moerdijk; ik zou zo kunnen gaan werken. Dwars over het industrieterrein rijden we via Klundert naar Noordschans. Er wordt weer gewisseld aan de kop en met een forse tegenwind rijden we over de dijk naar Willemstad.
Na Willemstad zou het dan eindelijk allemaal wat voor de wind moeten gaan.
Natuurlijk hebben we nu stukken wind mee en o.a. tijd voor een banaantje, maar soms ook een fikse wind van opzij. In een brede waaier passeren we Fijnaart en Standdaarbuiten.
Als we langs de Mark rijden, klinkt er ineens een luide “Lek!!”. Peter Kuipers heeft een lekke band. Dit probleem is echter snel opgelost en we kunnen weer verder.
Als we linksaf het bruggetje bij jachthaventje “t Lamgat” weer richting Zevenbergen draaien, weet ik weer precies waar we ergens zijn. “Zwartenberg of Zevenbergen?” wordt er vanuit de kop geroepen. “” Zevenbergen!”, roept Piet terug. Over het industrieterreintje van Zevenbergen komen we weer bij de N285 richting de May. Nog even de pukkel over de A16 nemen en dan is het voor mij bijna thuis. Bij de rotonde van Wagenberg sla ik het dorp in en groet de overige renners.
Tot volgende week mannen en dames. Met z’n tienen vervolgen zij hun weg naar de May.
Enne; voor wat betreft de zwarte kat; een lekke band hoort er altijd wel bij, dus die telt niet. Wat mij betreft, …mythe ontkracht!

Rene van Mook

Met een peloton van 14 renners vertrokken we onder zonnige omstandigheden naar het zuie. Via Oosterheide en Dorst, over de steentjes achter Bavel door naar de wel bekende slingerdreef. Ook de drie  van de sportgroep hadden vandaag de voorkeur gegeven voor het tourtempo.
Lange tijd hielden die mannen zich dan ook rustig in de groep, de wind stond tot aan Sprundel best wel gunstig. Vanaf daar kwamen de krachtpatsers op kop en kon het zware werk beginnen. Het tempo bleef er goed in, Marino riep in Meersel-Dreef nog “koffie!” maar geen man die daar gehoor aan gaf. Ik zei nog “wie weet bij d’n Elsakker” maar helaas was daar ook geen animo voor. Die houden we dan maar te goed voor volgende week zondag bij de Mol.
Over Traaie en het Munnikenhof en de Witteweg kwamen we met 90 km. op de tellers weer in de May aan, Tijs plakte er nog een paar kilometer aan vast om de 100 vol te maken.
De rest ging lekker genieten van het mooie weer!
Met dank aan Kees die de route weer prima mee leidde!

Groet,
Pierre Boulanger.

Nog maar amper bekomen van het wonder van Limburg, Mathieu won op magistrale wijze de Gold Race.
De kwaremonts die ik zondag genuttigd had, waren nog steeds niet uitgewerkt. Maar dat had ik er graag voor over.

Op deze zomerse tweede Paasdag staat er weer een behoorlijke groep aan de start.
De familie Marijnissen heeft een aspirant-lid mee gebracht, de vriendin van Colin, Melissa en die hebben ze al geheel in clubkleding gestoken. Zo hoor je er meteen bij. Zij gaat met de Trimgroep mee evenals ene Frank, een vriend van Thijs, die ook een testrit met de trim maakt. Thijs gaat daarom vandaag met de Trimgroep mee. Ook andere coureurs die eigenlijk de sport wel aan kunnen, besluiten met de Tourgroep mee te gaan. Al met al hebben we maar 4 Sportievelingen vandaag. Maar dat mag de pret niet drukken.
We rijden richting het noorden, want leider Frans Marijnissen heeft bedacht dat een rondje Lexmond wel eens leuk is. En dat is het ook. We rijden de kortste weg naar Gorinchem en dan bij Schelluinen richting Schoonhoven. Meestal is de wind wat opzij, dus goed te doen. Vanaf Schoonhoven slaan we echter rechtsaf de Lekdijk op. Nu is de wind vol van voren. Maar we draaien lekker door met ons kwartet bestaande uit Twan, Frans, Peter Verhagen en ikzelf. We halen wat groepje in maar komen vooral heel veel grote pelotons tegen. Waarschijnlijk een officiële toertocht op deze mooie dag.
Ik zie in de verte steeds de zendmast van Lopik, daar moeten we heen, maar dat ding zie je wel van heel ver. We zien een groot tankerschip voor ons, zou dat Martien zijn? Eindelijk de kans om erop en erover te gaan bij hem (en dat hij dan niet kan volgen). Volgens mij was hij het niet dus ik moet het op de normale manier ooit eens voor elkaar zien te krijgen.

Vanaf Lexmond zetten we weer koers naar het zuiden. Lekker de wind wat schuin van achter. Via Meerkerk richting Arkel en dan via Hoornaar weer in Schelluinen. De brug van Gorinchem zie ik maar als goede bergtraining. Ik verwacht dat Frans via de Werkendamse polder naar de Hank zal rijden, maar hij stuurt weer naar het oosten. Toch nog even wind tegen tot Woudrichem, maar vanaf dan kunnen we het gemiddelde op sportniveau brengen. We staan zo in Dussen en de weg langs de Perenboom noemt Twan zelfs “een cadeautje van Frans”. Dat paasei wordt gretig uitgepakt. Even lekker hard en ik moet zelfs op het eind even aanpoten als Frans en Peter laten zien dat je ook boven de zestig prima met de Sportgroep mee kunt doen. Met 110 kilometer op de teller rijden we de May binnen. Nog even op klein verzetje rijden om de benen los te gooien.
Knap gereden van dit viertal, al zeg ik het zelf.
Vanmiddag nog even lekker in de zon, maar eerst snel naar de aspergeboer want ook daar is het weer voor. Als voorgerecht met gerookte zalm en hoofdgerecht traditioneel met ei en ham. Of dat in Sandra’s sport-maaltijden programma past weet ik niet, maar wordt vast wel lekker.

Groeten,
Ad