Waar gaat de Sport naartoe? Berichtte onze voorzitter enkele dagen geleden app?
Oef, met de huidige sport-kalender waar de meeste ritten al vastliggen is het al even geleden dat we moesten nadenken over een route. Het bleef dus lang stil op de app, maar toen de discussie op gang kwam, werd snel duidelijk dat we naar Leerdam zouden gaan. Een ritje dat Gerben enkele weken al voorverkend had.

Bij vertrek stonden er in totaal 6 sporters paraat (Frans, JW, Gerben, Twan en Kevin).
Ze stonden er allemaal gretig en met geschoren benen bij (op 1 na).
Kevin had er zin, hij had goed geslapen en was gebrand om zijn absentie van vorige week ruimschoots goed te maken. Twan had nieuwe bandjes die weer zorgden voor een minimale rolweerstand, Gerben was de wegkapitein en het was stralend weer met wind no3. Dat waren de ingrediënten voor een mooi tochtje.
Over absentie gesproken, John liet verstek gaan en liet hiermee definitief het gat vallen met de koplopers in het klassement. Doodzonde John, ik zou er echt buikpijn van hebben…

Stipt om 08.30 uur vertrok de Sport richting Leerdam. In de Blockmekerstraat checkte ik even of we de route goed op het netvlies hadden, dit bleek zo te zijn. Gerben had zich goed voorbereid en had de route in z’n Garmin staan.
Vanaf de Kanaalweg werd de groep door mij op een lint getrokken en moesten we aan de bak. Iedereen kon volgen en dus werd er al snel overgenomen. Zo rond de 36km/h uur werd wind tegen richting Leerdam gereden. Deze snelheid was redelijk ambiteus en zo rond Dussen begon ik me af te vragen of we dit wel zouden volhouden. Bij Sleeuwijk kreeg ik het antwoord. Frans zat er doorheen en zou zijn eigen rondje maken. Uiteraard gingen we hiermee niet akkoord en werd de snelheid teruggeschroefd en kon Frans toch mee.

Hoewel ik verwachtte dat we wel weer kop over kop zouden gaan rijden, kwam deze verwachting niet uit. We wisselden om de paar minuten van kop, de wijze waarop we eigenlijk al jaren rijden binnen de Sport. Dit heeft zo’n z’n voordelen; je kan namelijk zelf bepalen hoe lang je op kop rijdt en je hebt na een kopbeurt relatief lang rust. Nadelen heeft het ook. Je ziet namelijk vaak dezelfde personen lange kopbeurten maken en het is nogal snok-gevoelig. Zeker als er notoire snokkers zoals ik meerijden.
Hoewel ik eigenlijk alles prima vind (als er maar doorgereden wordt) moet ik zeggen dat ik wel erg gecharmeerd ben van het ronddraaien. Dat geeft toch veel meer het gevoel dat je als groep gepresteerd hebt, maar goed daar zal niet iedereen hetzelfde over denken.

Enfin, de relatief lange rustperiodes in het wiel, gaf me even de kans om met Twan over z’n nieuwe bandjes te praten. Hij verteld dat hij 85 euro betaald had voor de twee bandjes, maar bij aflevering bleek dat deze prijs slechts voor 1 band gold. Hoewel ik geen medelijden heb met de portemonnee van de Hamster, vind ik het toch wel gek klinken dat een goede fietsband tegenwoordig net zoveel kost als een normale autoband.
Nou ja, aan de bandjes kan het in ieder geval niet liggen Twan.

Gorinchem binnenrijdend zakte het tempo plots drastisch en zag ik ieders hoofd naar links draaien. Wat bleek, aan de overkant van de straat liep vrouwelijk schoon. Het duurde even tot de concentratie weer op het fietsen gericht was, maar langs het Merwedekanaal nam Kevin de kop over en werd er weer vlot doorgefietst.
Na Gorinchem kwamen we op relatief onbekend terrein en moest Gerben zich vrij veel van voren laten zien om de weg te wijzen. Dit ging prima, alleen bij Heukelom hadden we een hachelijk moment waarbij we op het laatste moment onverwacht een weggetje insloegen. Het valt ook niet altijd mee om vanaf de Garmin een groep te navigeren, zeker als je ook nog eens een hoge hartslag hebt, in een groep moet fietsen en op het verkeer moet letten.
Onze wegen liepen langs veel dijken en fietspaden, waar gelukkig nog niet erg veel andere fietser actief waren.
Vanaf Leerdam hadden we overwegend wind in de rug en werd de inspanning minder. We konden weer op adem komen en in lijf en geest waren we weer met de terugweg bezig.
De spanning was merkbaar minder geworden en er werd weer vooruitgedacht, zoals ieders activiteiten de komende middag en de koffie die dit keer bij het Trefpunt werd genuttigd. JW wilde dit niet missen en besloot mee naar Made te rijden.

Na Gorinchem werd er eigenlijk niet meer volle bak gereden. Voor mij was dit prima, want ik had een vriend belooft om ’s middags nog te gaan mountainbiken… Dit had ik toch wel beter moeten plannen, maar ook ik had me laten verassen door deze zaterdagrit…
Toch kon ik het niet laten om de boel vanaf de Vissershang nog eens op een lint te trekken, de laatste stuiptrekking tot de koffie…

Bij de koffie werd nagepraat over de mooie tocht en de geoliede machine die we feitelijk het gehele seizoen als zijn als Sport-groep. Dit alles met een bakske koffie zonder appeltaart, want die was op.

Thijs

Zondagochtend begin het app verkeer al vroeg op de WTC “Sport” app.
Martien komt met een route voorstel richting Slingerdreef om de buien voor te zijn.
Ik zag van een aantal renners meteen een reactie, waarvan ik dacht dat ze richting de Maasvlakte gingen.

Eenmaal op het raadhuisplein bleek dat we met een mooie groep waren, 7 renners (Frans, Martien, Thijs, John, Jan Willem (JW), Gerben en ondergetekende) die dachten de slingerdreef te gaan fietsen. Onze kapitein Martien gooide route in het eten, en schakelde over naar een andere richting “Tonnekreek”.

In hoog tempo vlogen we met wind in de rug richting Moerdijk, ondanks de snelheid was er nog wel tijd om even met elkaar te kletsen. Zo foeterde John (weer) dat hij baalde dat Ad en Anneke er weer bij waren, hij wil zo graag die rode leiderstrui . Thijs had een goede vakantie gehad, waar de broertjes Weda nu weer uithangen….etc etc
Veel verder kwam ik niet, want de focus was op de koers.

Al snel werd er kop over kop gereden, dit ging weer als een soepele trein.
Iedereen wist zijn plek te vinden, ook JW draaide mee alsof hij niet anders gewend was.
Wat een ploeg, heerlijk om op deze manier te fietsen.
Ik nam de kop over van Thijs, tenminste dat probeerde ik. Thijs zou Thijs niet zijn om dan met een te grote “smile” op zijn gezicht weer net een paar km harder te gaan rijden…
Hahahaha, kutjong.

Martien stuurde ons naar een route van ongeveer 85 km, bij het einde van de route kwam d’n Elsakker in zicht. John opperde om een stop te maken bij dit prachtige sterren restaurant, maar de kapitein deed net of hij het niet hoorde en riep nog: “ ik ben net warm”……..

De ploeg stoempte door via de Teteringse bossen naar de May, om daar een eindstop te maken met de verdiende koffie met gebak.
Eenmaal thuis kwam ik erachter dat ik zelden met zo’n hoog gemiddelde heb gereden, da’s toch lekker thuis komen.

Twan