Dit weekend al weer de laatste tocht van het seizoen.
Daarom reden alle drie de WTC pelotons de “tocht naar VEMA Crane”, want daar werd dit jaar de snert geserveerd en de uitslag en prijsuitreiking van ons opkomstklassement.
Het lijkt weer droog te blijven vandaag. Geen extra punten dus in de laatste rit. Wat dat betreft is dit een mooie afspiegeling van ons wegseizoen: 36 ritten gereden en 28 daarvan hadden we geen regenpunten. Opvallend toch wel in een jaar dat als een van de natste uit de geschiedenis de boeken in zal gaan.
Het is druk aan de start met 27 WTC’ers en één aspirantlid die, als de snert bevalt, waarschijnlijk bij ons in gaat schrijven.
Om negen uur klinkt een bescheiden fluitsignaal van Piet ten teken dat het vertrektijd is. Naar later blijkt, was dit de laatste keer dat hij dit sein gaat geven bij ons omdat hij stopt in clubverband.

De groep splitst zich op in 2 pelotons, want de Sportmannen sluiten zich aan bij Tour en Trim.
Wij gaan een rondje Slingerdreef rijden want met een snelheid van rond de 30 moeten we dan rond 10:45 uur bij de kranen bij de Terheijdense brug kunnen zijn heb ik berekend.
Er staat best wel wat wind maar dit rondje is vrij beschut dus dat gaat gemakkelijk. Wel uitkijken weer met blad en ander spul dat uit bomen valt in dit jaargetijde. Vannacht regende het nog maar nu is de weg vrij droog. Omdat ik leider ben, rij ik voorin en dat lijken de meesten een prima situatie te vinden. Ik kijk een beetje wie zich verder voorin melden. Het doet mij goed om te zien dat mensen die gedurende het seizoen geblesseerd geraakten (niet door WTC buitelingen gelukkig), nu weer lekker fietsen. Zo zie ik Arion een paar keer op kop en Corné lijkt ook weer ouderwets sterk. Zelfs fijn om hem te moeten zeggen dat hij een beetje rustig moet doen na een viaduct waar hij even doortrekt.  Dan ben je weer terug zal ik maar zeggen. Gerard van Oerle en Flip rijden ook een stuk samen op kop. Dat is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend dan het altijd was omdat Gerard’s benen niet meer doen wat we en vooral hij gewend was. Het stukje van Gilze aan het AZC krijgen we de wind pal op kop. Gelukkig is het achter Maurice goed schuilen en dat doen de meesten ook gretig. In de Slingerdreef zie ik dat het water al weer hoog staat. Daar zijn ze aan het proberen weer “kwelwater landschap” te krijgen…. Nou dat is dit jaar goed gelukt met al die nattigheid. Ik zie er het nut eigenlijk niet zo van in om de boel te laten verzuipen “omdat dat vroeger ook zo was”.
We blijven vandaag gelukkig gespaard van lekke banden dus blijven goed op tijdschema. Wel krijgen we onverwacht toch nog wat nattigheid als we naar en door Oosterhout rijden. Als het regent, dan valt daar altijd het meest. Dat is echt zo en te verklaren las ik een tijdje terug ergens. Als wolken met veel vocht aankomen drijven vanuit west/zuidwest dan komen ze boven Breda in opstijgende warmere stadslucht terecht en daardoor gaan ze naar grotere hoogte. Daar koelen ze af en koude lucht kan minder water bevatten dus laten ze regen los, maar ondertussen liggen ze dan boven Oosterhout en daarom regent het daar altijd meer. Leuk weetje, maar Oosterhout is op fietsroutes moeilijk te vermijden zeker vandaag op de route naar VEMA. Gelukkig is het zo’n regentje dat je ongeveer net zo snel opdroogt dan dat je nat wordt en als we Oosterhout achter ons gelaten hebben, wordt het inderdaad weer droog. Alleen mijn voeten zijn nat als we bij VEMA aankomen. Daar hebben Rob van Oorschot en Peter Broeders de koffie en snert al warm. Even wat statafels opzetten met vereende krachten en we hebben een perfecte locatie voor onze slotzit.
De prijsuitreiking levert dit jaar een opkomstkampioen op die voor het eerst in de prijzen valt. Dankzij de nieuwe “vakantiedagenregeling”, de opkomst bij slecht weer en het doorzettingsvermogen om ook met een zware kater op zondagmorgen aan de start te verschijnen.

Adrie, van harte gefeliciteerd!

P.S.: Na kort overleg willen de drie prijswinnaars hun prijzengeld schenken aan Fietsmaatjes Drimmelen.
Fietsmaatjes is bedoeld voor iedereen die graag buiten komt, in beweging is en houdt van sociaal contact. Voor mensen die er graag op uit gaan met de fiets, maar dit door een beperking niet (meer) zelfstandig kunnen of durven (bijv. mensen met een beperking in bewegen, zien, horen of cognitie). Vrijwilligers maken met een gast fietstochten op een duofiets met elektrische trapondersteuning, waarbij de vrijwilliger stuurt en trapt. De gast kan meetrappen als hij of zij dat wil en daartoe in staat is. De fiets is heel wendbaar en stabiel: veiligheid voorop. Kortom: samen lekker fietsen en genieten!
Samen genieten op de duofiets! – Fietsmaatjes Drimmelen

Ad van Wesel

Het overleg over de te rijden tocht van de Tour eind van de week laat al zien dat er een aantal vaste krachten niet zullen zijn deze zondag. Uiteindelijk besluit ik om een route te pakken waar weinig bomen zijn. Als er dan een zonnetje komt, warmen we tenminste wat op want met 8^OC is het frisjes. Je komt dan al snel op polderwegen uit, maar daar ligt vaak modder op de weg en dat is ook weer niet lekker. Het wordt een rondje Andel waar we met 9 renners aan beginnen.
Kees verschijnt meteen op kop naast me met zijn nieuwe Sensa fiets. Dat motiveert natuurlijk, maar tegen de wind de brug op, is dat snel over zo te merken, want Kees draagt de kop over aan Hans. Die heeft nog steeds last van zijn botsing tegen een Limburgse tractor en ook hij moet snel capituleren. Arion is er gelukkig ook weer bij na zijn ongelukkige valpartij met de “gewone fiets” op vakantie. Mooi dat hij toch in ieder geval net voor het einde van het seizoen weer mee kan. Maar veel kopwerk hoef ik nog niet te verwachten natuurlijk. Ik had bedacht eerst naar Sleeuwijk te rijden en van daar de dijk op. Maar dat lijkt me toch wat zwaar worden met de selectie van vandaag, dus ik schakel over op een iets kortere variant met iets minder wind direct op kop. We rijden om Raamsdonksveer heen de Keizersveerse brug over en dan over fietspaden naar Dussen. Want ik heb vrijdag gemerkt dat de Peerenboom net een kasseienstrook is van de aangedroogde modder. In Dussen pakken we de route van het dinsdagavond rondje naar het noorden. Zo komen we langs Almkerk, Waardhuizen en Giesen om dan rechtsaf te slaan naar Andel. Ondertussen heeft Frans zich op kop gemeld. Hij is blijkbaar eerst goed opgewarmd, want vanaf nu zit hij de rest van de tocht voorin. Van Andel, langs Veen rijden we naar de Heusdense brug. Hier merk je pas echt hoe dik de wind al weer is deze tijd van het jaar. Dit is een “kwaai stukske” maar ik weet dat na deze weg we alleen nog de Heusdense brug over moeten om dan af te slaan naar het westen om de wind een beetje schuin van achter te gaan krijgen. Op de brug wordt er nog eens goed aan getrokken. Jan blijkt ook een diesel te zijn die nu lekker warm gedraaid is, hij pakt ook lange kopbeurten en kan terwijl ook nog gewoon gezellig buurten. Nu zitten we op een bekende route die we vaker rijden. Daardoor weet Peter Verhagen me te melden dat de bekende weg naar Raamsdonk is afgesloten. Daarom rijden we door een stukje Waspik en dwars door Raamsdonk. Op zondagochtend is dat prima te doen. Op het viaduct over de A59 blijkt dat de rek er bij sommigen uit is en dus de rek in het peloton juist lang is. Even de troepen weer verzamelen en dan rijden we het laatste stuk naar Made. Met 73 kilometer op de teller zijn we weer thuis. Weer een rit zonder regenpunten, gelukkig, daar zit je niet op te wachten.
En bovendien was de top 4 van de opkomst er bij vandaag dus het had niks uitgemaakt.
Dan blijven we liever droog natuurlijk.
Volgende week gaan we de eindstand opmaken. Het effect van de nieuwe regeling “vakantiedagen” gaat nu duidelijk worden in het opkomstklassement.
Tijdens de snerttocht volgende week is het definitief wie de “opkomstkampioen 2024” geworden is.
Het is nog geen gefietste race.

Ad van Wesel