Ook vandaag weer niet zonovergoten maar grijs en later met donkere wolken. Dus weer maar goed aangekleed en dit keer wel met overschoentjes. Kevin kondigde Boompjesdijk aan, maar die hadden we pas al gehad en geruild met Numansdorp van Flip. Maar Flip voelde zich goed vandaag en telde dat er 6 Sport-renners waren, dus voldoende om een beetje weg te kunnen kruipen en het dus te wagen. Omdat de wind vooral zuidelijk is, stel ik voor om een rondje om Roosendaal te doen. En dat mocht.
Zal wel tegen de honderd kilometer komen maar dat is prima na een eerste Paasdag met al die lekkere paaseieren. Ik zie bij het vertrek Erik van der Hoeven niet, zou hij nog steeds aan het zoeken zijn?

Met een mooi pelotonnetje van 12 coureurs vertrekken we richting het westen. Ik zit op kop met Corné en dat vindt iedereen prima blijkbaar want ze laten ons tot na Zevenbergen voorop rijden. Via Oudenbosch en Stampersgat rijden we naar Kruisland. Om de mensen die nu nog weten waar we zitten ook het spoor bijster te maken, stuur ik na t’ Gastels Veer de polder in binnendoor naar Vroenhout. Ik twijfel even of ik wat af zal snijden via het Roosendaalsweggetje, maar het gaat lekker en het is goed wat extra kilometers te maken in deze tijd van het jaar. Een goede basis leggen onder het seizoen.
Richting Nispen hebben we de wind pal tegen maar gelukkig zijn er verschillende liefhebbers om een stuk kop te trekken. Dat is ook wel ongeveer het zuidelijkste punt dus van daar af de wind meer opzij en uiteindelijk moet hij een keer van achter gaan komen.
Opeens zien we links van ons grote zwarte wolken. Het is al gauw duidelijk dat dit geen forse bui is en ook geen “palingroken” (Ad van Dongen) of een verlaat paasvuur met veel autobanden (Erno Haanskorf). Het is een serieuze brand die van verre te zien is. Ik krijg het idee dat we op een stuk van de route in de vuile rook komen te rijden. Dat is echter helemaal niet zo.

Via Nl Alert blijkt dat het een brand is in Etten-Leur bij Axell Logistics, een groot logistiek bedrijf dat onder andere 26.000 pallets met lege petflesjes opslaat van buurbedrijf Berry Pet Power. Dat wil wel fikken en roken. Maar het waait door de zuidenwind meer richting Dordrecht dus we hebben er geen last van en rijden in een strak tempo naar de May.

Zo niet de Sport; die zijn zo geschrokken dat ze besloten hebben te gaan schuilen bij dun Elsakker. Ze proberen van achter de ramen ons te waarschuwen dat het niet veilig zou zijn. Of zou het zijn dat ze daar zitten om Flip te overtuigen dat de Sport zo’n gezellige ploeg is? Ik miste Flip wel en wil hem graag terug om ook bij de Tour kop te trekken!

Met net geen honderd kilometer op de teller rijden we de May binnen. Anneke vraagt of ik de 100 kilometer nog vol wil maken. Ik denk niet dat dat veel extra oplevert dus met een klein ommetje om los te trappen rijden we naar huis. Lekker gefietst hoor, en die >100 komt binnenkort wel een keer.

Ad

In plaats van een zonovergoten start van het paasweekend wat ik op een of andere manier verwachtte, moet ik toch mijn warme ondershirt met lange mouwen uit de kast trekken. Overschoenen en echte handschoenen… dat hoeft toch niet meer? Nou, was toch wel lekker geweest.
Op de May is het nog redelijk helder. Ik zie een mooie groep bij het oude Raadhuis staan. Omdat we niet echt genoeg Sport mensen hebben en dat geldt ook voor de TT groep, splitsen we in twee groepen. Anneke gaat nog even snel op de foto in haar rode leiderstrui en dan vertrekken we met 16 renners voor een tour rondje Noordwaard. 14 WTC leden en twee gasten, te weten Arion en Jan Willem die wat kilometers aan hun jaartotaal willen toevoegen.

Hopelijk trekt de lucht snel open want het is toch nog fris. Het tegenovergestelde echter gebeurt, hoe dichter we bij het water van de Amer komen, hoe kleiner de wereld wordt. De nevel wordt steeds dikker en zo zou de rest van de rit blijven.
Het is de rit dat dingen verloren worden en we terug moeten om te zoeken.
Eerst valt mijn fietstasje er af, gelukkig ziet Anneke het vallen en Erik van der Hoeven vindt het terug.
Die blijkt goed in zoeken, want later bij Werkendam is hij zelf aan de beurt om zijn Garmin te verliezen. Ook die ziet Anneke stuiteren en dit keer kan Erik zijn eigen apparaatje terugvinden.
Dus als jullie vandaag niet de alle in de tuin verstopte paaseieren terug kunnen vinden: bel Erik!
De route leidt ons over de dijk langs Korn en Uppel. Toch al niet mijn favoriete stuk met een grote groep en nu blijkt de gemeente nog meer gevaar geïnstalleerd te hebben in de vorm van agressieve bulten in het wegdek. Wellicht goed om auto’s af te remmen maar voor wielrenners ronduit gevaarlijk. We sturen er goed langs en komen zo bij Sleeuwijk. Daar rijden we tot aan de Boven Merwede en volgen die naar Werkendam. Ik zit op dat stuk een beetje achterin en dan is het toch vreemd dat je met zo’n beperkt zicht op een gegeven moment niet meer precies meer weet waar je zit. Flip gelukkig wel en zo komen we op het mooie stukje Noordwaard met de klassieke mooie vergezichten…. Maar niet deze ochtend, het is een klein wereldje daar. Voordeel is wel dat de daar ook bekende elektrische oudjes nog niet op de fietspaden in de weg rijden.
Er staat niet veel wind deze ochtend, daarom blijft de mist ook hangen, maar toch krijgen we een taai stuk vanuit Noordwaard naar Werkendam. Ik zit met Flip op het verkeerde moment op kop en niemand die ons even uit de wind komt zetten, helaas. Maar daar word je sterk van zullen we maar denken.
Na het rondje in Noorwaard maken we het rondje Werkendamse en Hankse polder ook af. Nu komen er een paar Sport mensen die voorop gaan rijden, … helaas honderd meter voor de groep, dus zitten Flip en ik weer op kop, zo hebben we weinig plezier van die sterke mannen.
Hoewel we niet aan de beloofde 85 kilometer gaan komen, rijden we toch vanaf Hank de kortste weg naar Made. Blij toe, want ik krijg koude tenen van die koude nattigheid op mijn voeten.
Mooi voor de middag weer thuis, nu wachten tot de zon het wint van de nevel. Dat lukt in de middag goed, lekker in de tuin gewerkt en gezeten. En nog even het fietstasje gerepareerd met een paar tie-rips zodat ik er maandag weer klaar voor ben. Hopelijk dan wel met wat zon.

Ad.

Afgelopen weken was er heel veel regen, zoveel zelfs dat de dinsdag groep 4 weken niet vertrok. Toen afgelopen dinsdag dus het toch lekker was gebeurde dat wel. Ik zou aanvankelijk vandaag dan ook naar de Eventing in Etten-Leur gaan om te speakeren. Echter gistermorgen werd ik gebeld dat ze vanwege het vele nat de wedstrijd af moesten lassen. Iets wat volgens mij met de “Big Challenge Veluwe heuveltocht” gisteren ook had kunnen gebeuren. Want Anneke en Ad van Wesel hebben daar een lekker nat pak gehaald. Omdat ik dus niet naar Etten-Leur hoefde had ik Leo al ge-appt dat ik hem zou ophalen. En zoals altijd stond hij al in de startblokken toen ik bij hem arriveerde. Het was fris en de wind waaide sterker dan verwacht ik was blij met de winter handschoenen en had spijt dat ik geen windstopper aan had gedaan. Toen we op het plein aankwamen was alleen nog maar Jan Lensvelt aanwezig. Ik was benieuwd hoe druk het zou worden. Al rap liep de één na de ander binnen. Ad had als voorstel een rondje Boompjesdijk. Dat was wel een lastige gezien de wind Noord-Oost was voorspelt. Peter Broeders en Annie kwamen ieder uitgeleide doen. Toen Ad en Anneke er waren vertrokken we richting de Watertoren om daar de polder in te duiken. De eerste kilometers namen Ad en ik voor onze rekening en ook snel was het Corné die zich op kop plaatste om het eerste stuk wind op zijn hulp te bieden. Voordat we de Amerdijk op reden had ik me al laten afzakken om eens te zien wie er allemaal mee waren met de Tour groep. Ik zag de volgende namen voorbij komen: Gerben Berm, Hans van Bragt, Wim ten Haaf, Erno Haanskorf, John Haanskorf, Erik van der Hoeven, Frans Marijnissen, Corne Schoenmakers, Leo Stasse, Peter Verhagen, Sander Weda, Chris Weda, Ad van Wesel, Anneke van Wesel en onder getekende. Genoeg volk om zelf niet de gehele tijd op kop te rijden. Zeker omdat de mannen van de sport toch een stuk sterker zijn dan de gemiddelde Tour renner. En inderdaad Sander, Christ, Gerben, Hans en John draaiende soepeltjes zodat de mindere goden af en toe de zaak op de rem trokken. Via industrieterrein Moerdijk richting Klundert, Noordschans ging de route naar Willemstad. Het viel mij op dat het best druk was met fietsers en dat de wind hier nog redelijk gunstig stond. Vanaf Willemstad richting industrieterrein Dintelmond begonnen de remmers al meer te remmen. En ondanks de gunstig wind moest het tempo hier al omlaag. Nu is het ook zo dat als je achteraan rijdt je, jezelf niet gunstig plaatst. Want een peloton is net een harmonica en daar moet je dus iedere keer een gaatje dicht ploffen. Degene die minder sterk zijn krijgen het dan dus nog zwaarder. Dus voorstel ga voorop rijden en je hebt er geen / minder last van. Daarbij komt dat als de mannen van de sport voorop rijden zij na een bocht sneller aanzetten en je dus ook op achtervolgen aangewezen bent. Van Dintelmond gaat het door naar Dinteloord waar we rechts afdraaien en bij de Bloemetjesdijk nog één keer rechts afgaan om naar de Boompjesdijk te draaien. Wim ten Haaf had gisteren nog de route voorbereid door te kijken waar de Boompjesdijk ligt. Vanaf de Boompjesdijk kregen de mindere onder ons het taai. Maar er zijn er ook die altijd precies weten waar je moet zitten zodat je toch mooi mee schuift in de groep. In Stampersgat moest John even aan zijn zadel vast houden om hij een ernstige drang naar huis had. Maar dat kon hij de burgemeester van Ter Aalst niet kwalijk nemen. Na Stampersgat volgde Standaardbuiten en voor ik het wist zate we weer op de Goudbloemsedijk richting de brug bij het Lamgat. Vandaar uit via de CHV naar Langeweg voor een enkeling was het ook letterlijk een lange weg. Ter wij ik dit nu zit te schrijven is de R.V.V. juist afgelopen. Hij werd gewonnen door de beste renner die er op dit moment is en waar ik Peter Broeders 5 jaar geleden al over tipte. Ik zei toen tegen hem dat wordt een hele speciale en zie hij heeft al 2 maal de T.D.F. gewonnen en ook al enkele klassiekers. Een andere Gerard is fan van R. E. maar in mijn beleving is deze renner nog een paar klassen beter. Als ik kijk hoe hij het vandaag klaarde dan is dat formidabel. Onder tussen hebben de gebroeders Weda net voor Wagenberg de afslag Terheijden gevonden. In Wagenberg slaat Corné rechts af en heeft hij zijn Grand Fondo voor april er al opzitten. Ik rijd met de overgebleven renners richting Made. Vervolgens rijden Leo en ik Den Hout binnen wat al geheel in het teken staat van PAASPOP Den Hout 2023. Als ik Leo gegroet heb komt er nog een groepje aanzetten dat denkt die oude snel uit de wielen te rijden echter met ruim 40 in het uur vlieg ik over de brug en ben op tijd thuis voor de Ronde.

Groeten van de Burgemeester van Ter Aalst.

Twijfel alom op de zondagochtend van de 26^e maart. Gisteren gaven diverse weerapps dermate slecht weer op voor vandaag dat we er eigenlijk al vanuit gingen dat het geen fietsweer zou zijn. Toch maar voor de zekerheid de wekker gezet zodat we, na het ingaan van de zomertijd vannacht, gelijk in het goeie ritme zouden zitten. Na het controleren van Weatherpro, Buienradar en Weer online zou het al met al toch nog wat meevallen, van 9.00 tot 10.00 uur zou het wat miezeren. Ad, niet te flauw, had om half negen de fietsen al buiten gezet en het weer viel echt mee; bijna geen wind en een beetje miezer. Dus we gingen er voor. We zijn er nog nooit van gesmolten dus de kans dat dit wel zou gebeuren, was minimaal.

Tegen 9.00 uur reden we naar het startpunt bij het oude raadhuis, benieuwd wie er zouden zijn.
Peter Broeders wilde graag bewijs van wie er zouden starten en was met de auto naar Made gekomen om dit te komen vastleggen. Peter Bastiaansen, John Haanskorf en Twan van Meel waren de anderen die niet bang waren om nat te worden. Ze hadden al volop voorpret. John had in zin in een Flandriens tocht en Twan vindt regen gewoon leuk. Peter kwam al met wijsheden van zijn vader op de proppen ; “Je kunt de klok wel verzetten maar niet de tijd”.  Mooi toch.

Na wat enig overleg werd besloten dat de sportmannen toch maar niet de molentocht zouden gaan rijden, zij vinden dit toch gezelliger met de andere sporters erbij.
Ad stelde voor om een rondje Roode Vaart te rijden; niet te ver en toch even een frisse neus.
En zo geschiedde.
Twan en John namen het meeste kopwerk voor hun rekening, zo konden ze zicht nog een beetje uitleven. Ad, ik en Peter volgden braaf.

We reden via de watertoren de polder in en langs de Amerweg naar Lage Zwaluwe, daarna de Zwaluwsedijk naar Moerdijk en via de Roode Vaart naar Zevenbergen. Via de Achterdijk richting A17, rechtsaf de 2 viaducten over de spoorlijnen en via de Derde weg naar Wagenberg en Made.
Als ik het zo typ, niet zo spannend en lang maar toch was dit 40 kilometer. Na 1 uur en 16 minuten was ik aardig doorweekt en zanderig, het opspattende water zorgde ervoor dat alles onder zat.

Thuisgekomen poetste Ad de fietsen en ik de kleding; eerst het zand eraf spoelen en daarna de wasmachine aan het werk zetten. Dan zelf een warme douche en een bakkie koffie  en toen was ik weer bekomen en op temperatuur.
Toch blij dat ik was geweest, lekker gefietst en even buiten geweest.

John en Twan, bedankt voor het koptrekken !

Hopelijk volgende week wel droog weer (is wel fijn voor bij de ceremonie)

Anneke

Gisteren leek de lente wel losgebarsten, maar vandaag weer wat kouder en bewolkt. Gelukkig lijkt het droog te blijven en is er niet veel wind. En die komt uit zuidwesten dus mijn rondje Schijf is een goede keuze. Als ik omkijk na vertrek zie is dat we met tienen op pad zijn vandaag.
Samen met Tim rij ik op kop het dorp uit. Hmm, dat valt toch tegen die wind. Niet hard maar wel heel dik om tegenin te fietsen. We komen niet boven de dertig. Maar dat gaat zich later wel terugbetalen denk ik. Vanaf Oudenbosch straks wind in de rug. Maar zo ver is het nog niet.
Ze laten Tim en mij goed op kop zitten. Na een kilometer of 15 komt er eindelijk aflossing. Niet nodig voor Tim die blijft stug door rijden en dat zou hij tot 25 kilometer volhouden. Wel even rust want Adrie rijdt lek, met hulp van Flip zo geregeld zou je zeggen maar het duurt toch wel even. Ze kunnen geen steentje of iets vinden… altijd vervelend want je hebt dan het idee dat het een kwestie van tijd is voor het nog eens gebeurd (en zo zal het ook gaan).
Na de gedwongen stop rijden we via Liesbos langs Rijsbergen en komen uiteindelijk bij Schijf. Van daar naar Jagersrust, een bekend cafétje waar we vroeger met pa en ma wel eens een Trappist gingen drinken. Gewoon toen we nog maar 15 jaar oud waren. Slecht voor de hersenen weten we nu….. dan zou ik nog slimmer geweest zijn ????.
Op het fietspad naar Roosendaal is het even goed uitkijken, het is er druk. Er is een mountainbiketocht aan de gang zo te zien aan de verkeersregelaars. Ik zie er eentje die niet goed opgelet heeft bij de online cursus, die ik ook elk jaar doe voor de Sinterklaasintocht, ze staat met een klaar-over bordje. Dat is verboden: gezakt! Maar wel goed dat mensen hun vrije zondagochtend opofferen om mensen veilig over te laten steken. Hopelijk komt er geen overijverige BOA haar op de vingers tikken.
Via de Langendijk kruisen we richting Zegge. Lek! Adrie staat te balen met tweede keer hetzelfde wiel. Deze keer moet maar iemand met gevoelige (kantoor)handjes voelen of er iets scherp in zit. Ik vind een klein doorntje, hopelijk is het dat. Adrie rijdt op 28 mm dus we geven hem meteen wat tips.
De binnenband die er in zit is voor 23 mm banden dus die moet flink oprekken in 28 mm. En hij pompt boven de 7 bar en dat is niet nodig. Sterker nog, het is net als met een ballon. Als die keihard opgeblazen is, dan is hij ook sneller kapot te krijgen. Dus Adrie heeft weer wat geleerd….. garantie dat het werkt tot het eind van de straat!
We trekken ons weer op gang en rijden nu door Zegge en dan door Oudenbosch. Dan komen we voor de meeste mensen weer op bekend terrein en met wind in de rug. Nu rijden we gemakkelijk 34-35 km/uur en gaat het gemiddelde tenminste wat omhoog. Uiteindelijk heb ik 86 kilometer met 30 gemiddeld.
Prima voor een derde ritje van het jaar. En het is droog gebleven, dat is nog belangrijker dan het gemiddelde.

Thuis slaat Anneke haar rit op Strava op en merkt op; “Het was een echt rondje”, logisch ook dat een Schijf een rondje is. Dus we hebben een tour-schijfje gereden.

Ad

Het is nog geen lente deze tweede tocht van het WTC wielerjaar. Als ik de fietsen klaar ga zetten, voel ik een lichte motregen en de thermometer geeft 5 graden aan. Toch gaan we op pad want er moeten kilometers gemaakt worden.
Zo denken er veel meer clubleden over dan ik verwacht had. Het is gewoon druk. Dat is fijn want dan hebben we drie mooie groepen waar je om beurten de kop en de luwte kunt kiezen.
Op het tourprogramma staat een rondje Slingerdreef van 70 kilometer o.l.v. Gerard van Oerle.
Er is namelijk een basisschema gemaakt zodat mensen een beetje een idee hebben wat er gaat gebeuren. Niet in beton gegoten, want als je in het geplande westen zeiknat zou regenen dan rijden we toch mooi evenveel kilometers naar het Oosten als het daar wel droog is. Lang leve Buienradar! 
Vandaag geen reden om af te wijken, alleen om een Slingerdreef te rijden van 70 km moet je een Rondje ’t Zand rijden natuurlijk. Nog een voordeel van een schema is dat onze razende reporter Peter B. weet waar we heen gaan en met camera in de aanslag ons op kan wachten. Vandaag is hij vermomd als wegwerker met een golfkarretje. Het nuttige (een foto van ons maken) combineren met het aangename (afval oppakken). Of zou het andersom zijn? Hoe dan ook, een goede zaak allebei.
Over dat ZAP’pen (ZwerfAfval Pakken) zoals dat heet, een anekdote: Een paar maanden geleden kwam ik in het hotelletje waar ik een paar dagen per week overnacht, een man tegen die zag dat ik terugkwam van een rondje fietsen. Hij vroeg waar ik vandaag kwam, ik zei Made, dat kende hij niet maar toen ik zei Drimmelen werd hij heel enthousiast: “Jullie staan op nummer 3 van Nederland!” Bleek het ene Jaap de Boer te zijn, de bedenker van een app waarin ZAP’pers blijkbaar bijhouden  hoeveel meter/kilometer ze per keer schoonmaken. Wij staan dus op 3 qua aantal schoongemaakte kilometers per totaal aantal kilometers berm. Dus complimenten aan Peter en al zijn ZAP collega’s.
Wij rijden met onze groep van 13 lekker door. Vooral Corné is dit jaar al vroeg sterk, en Gerard, maar dat is geen nieuws. Opvallend is dit jaar ook Erno. Hij legt mij uit dat dit komt omdat zijn fiets nu goed is afgesteld door een bike-fitter. Hij kan nu zijn kracht veel beter omzetten in snelheid.
We rijden over natte wegen langs ’t Zand. Normaal alleen zand tussen je tanden daar door het gespetter van je voorganger. Nu merkt Gerard echter op dat het wel zeezand lijkt, want het smaakt zout. Klopt, er ligt nog behoorlijk wat pekel van de strooiacties van de laatste dagen. Dan moet ik onze fietsen dit keer toch maar eens wat grondiger schoonmaken want dat vreet aan je onderdelen.
Via de Slingerdreef rijden we weer huiswaarts. Op de viaducten beginnen wat gaatjes te vallen. Sommigen hebben nog wat te weinig kilometers gemaakt en bij kou gaat het ook wat zwaarder. Ik word niet echt nat maar moet zeggen dat ik 70 kilometer bij dit weer wel prima vind. Gelukkig rijdt er niemand lek, want dat kun je bij dit weer ook goed hebben en wil je juist niet hebben.
Dus netjes volgens plan thuis. Ik moet mijn buitenkraantjes weer even van de vorststand afhalen. Nou ja even… eentje lekt vervelend en duurt langer dan gepland voor dat opgelost is. Maar dan kunnen de fietsen van zout en zand ontdaan worden en vanmiddag lekker opdrogen.
Hopelijk vanaf nu geen pekel meer en komt de lente, want dat is wel zo lekker.

Ad

De afgelopen maanden hebben een aantal WTC-ers door gefietst op de gravelbike en of mountainbike hierdoor zijn er een aantal die weer goed vooruit komen. Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik op het raam van de slaapkamer het nat dat afgelopen nacht was gevallen. Even later merkte ik tijdens het uitlaten van de hond dat er relatief weinig nat was gevallen en dat het zacht aanvoelde. Ik koos daarom voor niet al te warme kleding en géén overschoenen. Iets over half negen ben ik bij Leo die ondanks zijn verjaardag gisteren al op mij stond te wachten. We rijden via den Bromtol naar de May. Als we op het pleintje bij het oude gemeente huis aankomen zijn er nog maar twee renners aanwezig. Maar in korte tijd loopt het plein aardig vol. Ieder heeft er weer zin in om een rit te rijden.

We starten vandaag met drie groepen de sport, trim en de tour. In overleg met Maurice hebben we beslist dat we voor de tour vandaag een rondje Team MunneMaot tegengesteld rijden, zodat we tijdig bij de Korenbeurs aan tafel kunnen. Nadat ik met Gerard Koops nog wat over die bijzonder mooie opleiding die hij gedaan heeft heb gesproken is het negen uur. De tour o.l.v. Maurice geeft aan als eerste te willen vertrekken en even later rijden we in de richting van de watertoren. Al snel zijn het de vertrouwde gezichten die de verantwoordelijkheid nemen om op kop te rijden, wat dat betreft is er niet veel veranderd. Al snel komt de rotonde van de Drie Hoefijzers in zicht, hier draaien we linksaf naar de Tol. Vervolgens onder het viaduct door bij de Mark en daarna over de brug over de Mark. Als Corné naast mij rijdt draaien we al richting den Elsakker. Iets verder laat ik me afzakken om eens te kijken wie er allemaal met ons mee zijn, tevens kan ik een foto en filmpje maken voor mijn Strava. Het is een hele groep t.w. Maurice, Leo, Erik S, Wim t H, Erno, Marino, Kees M, Anneke, Ad v W, Boukje, Adri, Peter V, Corné, Johan v H en ik. Vijftien renners en rensters. We rijden door de Zwartenbergse polder en gaan hierna richting Zevenbergen. Hier komen we het enige verkeerslicht van deze rit tegen. We steken over richting de suikerfabriek en nemen de weg nu naar Moerdijk. In de verte hangt een hele donkere wolk, maar hopen dat er voor ons geen nat uit valt. Bij het uitdraaien van Moerdijk hoor ik LEK!! Leo heeft op slag een plat voorwiel. Op dit moment vallen de eerste regendruppels en Johan van Helmond is bang dat het erg nat pak gaat worden. Leo heeft snel het probleem getackeld en we kunnen weer op weg tenslotte is het de bedoeling om weer op tijd bij de Korenbeurs te zijn. Vanaf Moerdijk krijgen we de wind mee de snelheid gaat eigenlijk iets te makkelijk Johan maant mij niet te hard te rijden. Ik neem wat gas terug. Ook het stuk van Lage Zwaluwe naar Drimmelen rijdt lekker en we merken op dat de regen wel meevalt. Nog even langs stal van Stokkom en dan via de Tuinbouwweg weer richting de May.
Klokslag 10:45 uur stappen we af bij de Korenbeurs. We mogen plaats nemen in de Bistro. Met een mooie grote groep kunnen we genieten van lekkere en uitgebreide brunch. Het blijkt dat andere groepen een nat pak hebben gehaald en wij als het ware kurkdroog zijn gebleven omdat we zelfs niet getranspireerd hebben. Tevens is dit het moment om met elkaar wat bij te praten na een lange winterperiode. Na nog een biertje gedronken te hebben stappen we op de fiets om richting Den Hout te rijden. Ik heb lekker gereden en gegeten maar voor de punten hoef ik dit jaar niet te gaan. Door mijn rit naar Santiago ben ik zo wie zo al zes weken afwezig. Ook de reden dat ik nu een verslag maak dan kan een ander dit een volgende keer doen.

Groeten van Ter Aalst, den burger aldaar.

Deze zondagochtend is het lekker fris. Het zonnetje schijnt al wel, maar met 7 ^OC is het toch al goed aankleden. Dan is het een perfecte fietsdag.
Flip heeft voor de Tour een route langs de Galderse meren bedacht van rond de 70 kilometer.
En elf renners zien dat wel zitten en sluiten bij hem aan als hij om negen uur roept: “De Tour gaat daar heen”, wijzend richting den Hout. Eerst naar het zuiden dus, want het beetje wind dat er is, komt uit die richting. Wat dit jaar opvalt is dat er nog niet zo veel blad op de weg ligt maar wel heel veel eikels. Dus ik denk , dit is niet zoals de ronde van Lombardije “de rit van de vallende blaadjes” maar “de rit van de vallende eikels”. De boomvruchten schieten alle kanten uit onder de smalle wielerbandje.
En uitkijken in de bochten. Als ze heel zijn, kunnen ze gaan rollen en als ze plat zijn komt er olie uit.
De beroemde eikelolie die voor de speciale smaak zorgt van het Iberico varken. 
We rijden op verkeersluwe wegen en dreven van Dorst, Bavel en Ulvenhout richting Galders meren.
Daar nog even een lusje via Hazeldonk want daar ligt een lekker viaduct. Hoewel lekker….  Flip vertelt me dat hij nog steeds zit te wachten op antwoord op zijn vraag “Waarom wordt er tegen een viaduct of uit een tunnel altijd extra hard gereden? Dat is toch gek. “ Ik weet het ook niet, gewoon een “natuurverschijnsel”, het is gewoon zo en niet te verklaren. Wen er maar aan Flip (na zo’n kwart eeuw WTC voor Flip kan dat onderhand wel).
Bij Hazeldonk zien we dat de windmolens al wat beginnen te draaien, er is dus toch echt wel wat wind.
De windmolens schieten als paddenstoelen in onze tuin uit de grond tegenwoordig. Niet heel mooi, maar wel nodig en handig om te zien waar de wind vandaan komt. Echt uit zuid dus, dat betekent vanaf Hazeldonk/Rijsbergen dus vooral wind van achteren. We zijn op de tegenweg. Met een lekker tempo rijden we via Hellegat naar Mastbos. Uit het tunneltje natuurlijk weer omhoog knallen.
Tegenwoordig rijden we niet meer over het slechte fietspad bij Prinsbeek maar langs de “Verloren hoek” richting Zwartenberg. Johan rijdt lek en dat is met het zonnetje een lekkere stop met naast slappe band ook slap geouwehoer. Er worden wat warme dingen zoals winterhandschoenen, uitgedaan.

Dan weer op pad.
Voor de brug van Zwartenberg houd ik in, achter mij hoor ik wat vragen; “waarom remmen we af”?
Ik zie twee mensen voor me die niet al te stuurvast er uit zien en ik wil op het smalle bruggetje niet voorbij steken want als ze vallen dan komt dat weer door die asociale wielrenners, en die minuut dat we daardoor verspillen is niet zo erg.
In Langeweg nemen we nog even de route langs de Polder. Nog even een open ruimte met wind pal op kop. Laat Anneke nou net beslist hebben daar op kop te gaan rijden: “au”. Gelukkig duurt dat stukje niet zo lang en Johan en ik nemen over.
Bij Zonzeel worden ook een paar nieuwe windmolens gebouwd. De segmenten van de mast en de wieken liggen in het veld. Indrukwekkend hoe groot die dingen van dichtbij zijn. Ik kijk eens goed en zie dat er de slimme driehoekjes op zitten. Pas iets over gelezen. Ze wilden de windmolens stiller maken en tegenwoordig kijken ze dan in de natuur hoe dat daar opgelost is. Een uil die vliegt hoor je niet (ook zijn prooi niet) en blijkt dat dat komt door driehoekige puntveertjes. Dat passen ze nu toe op de windmolen wieken en dan maken ze inderdaad veel minder geluid (Geluidsarme windturbinebladen geïnspireerd op geruisloze vlucht van de uil | FluxEnergie ). Ik zie wel dat ze allemaal grijs zijn die daar liggen. Dat moeten ze nog even aanpakken. Eentje moet zwart gemaakt worden, dan vliegt diezelfde uil en andere vogels er niet zo snel tegenaan. Het laatste stuk van de Drie Hoefijzers naar de May staat de wind opzij en wordt er flink aan getrokken door mensen die blijkbaar nog wat over hebben. Met precies 70 kilometer op de teller ronden we deze mooie herfsttocht af.
Was lekker fietsen, hopelijk volgende week weer voor de afsluitende Snertrit. Die verdient een hoge opkomst want dat is altijd gezellige afsluiting van het wegseizoen.

Ad

Deze 37ste rit van het seizoen 2022 was een natte. Hoewel we onderweg eigenlijk geen regen hebben gehad, waren de wegen nog wel kletsnat en modderig vanwege het oogstseizoen. Normaliter heb ik voor dergelijke dagen mijn “slecht weer-fiets,” maar omdat ik onlangs met deze fiets een spaak had gebroken, was ik genoodzaakt mijn “goed weer-fiets” van stal te halen.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis zag het er goed uit voor de sport-ploeg. Ik telde zo 7 potentiele kandidaten; Johan, Le Patron, John, Peter, ikzelf en Melody met haar vriend Dennis. Helaas moest het zo zijn dat niemand bereid was om een sport-groep mee te vormen, dus dan maar met de tour mee. Een beetje teleurgesteld reed ik gedwee achter de tour-groep ons mooie dorpke uit, om vervolgens ter hoogte van Wagenberg Melody nog even lastig te vallen met mijn teleurstelling. Gelukkig heeft Melody (sociaal dat ze is) mij een luisterend oor gegeven, zodat ik bij de Drie Hoefijzers alles alweer vergeten was en direct op kop ging rijden.
Vandaag ging de groep een rondje Noordhoek met een extra lusje doen. We reden de route andersom, zodat we dus eerst via Prinsenbeek reden. De groep bestond uit 12 renners te weten, Hans, John, Johan, Thijs, Frans, Melody, Corné, Flip, Leo, Ad, Anneke en gastrijder Dennis.
Vlak voor Prinsenbeek kwam Dennis naast mij fietsen. Melody had me al veel verteld over hem, dus het kwam goed uit om eens kennis te maken. Ik zal hier verder niet over uitwijden, maar als je houdt van koersen, fietsen(techniek) en avonturen op de fiets, dan zal je niet zomaar met Dennis uitgepraat zijn. Leuk dat je erbij was Dennis.

We gaan verder. In een goed tour-tempo reden we Standaardbuiten voorbij en in de richting van Noordhoek. Voor Noordhoek kwamen we er echter achter dat Le Patron Frans niet meer in het peloton zat. Na zeker 1 km terug te hebben gereden, zagen we Frans in de berm staan met een lekke band. Frans: “ik allemaal roepe, maar jullie horen niks he, jullie rijden gewoon dur” was het verhaal in een notendop.
Frans vertelde ook nog dat hij z’n banden tegen het lekrijden nog wel met azijn had ingesmeerd. Maar het mocht dus niet baten.
Toen we onszelf weer opgang trokken reed John naast me op zijn snelle Vittoria banden. Prima banden, maar voor de grap deelde ik mijn voorspelling met John dat hij deze rit zeker te weten ook nog lek zou rijden. “En bedankt Thijs” luidde John’s retour boodschap…

Ter hoogte van Klundert hadden we al het tweede slachtoffer te pakken. Dit keer was het Leo die een lekke achterband had. Dennis verhielp dit euvel snel, hij heeft jaren al fietsenmaker gewerkt en heeft naar verluid in die tijd al >1000 banden gewisseld.

Na Klundert ging het in een gemoedelijke snelheid door via Lage Zwaluwe naar de May.
Echter vlak voor de Hamsweg kwamen we tot de ontdekking dat Frans weer geen deel uitmaakte van ons peloton. Een snel telefoontje wees uit dat hij weer met een lekke band een stukje terug stond. Het peloton maakte dus weer rechtsomkeert. Samen uit samen thuis. Alleen John reed door, hij moest op tijd thuis zijn. (geen punten voor hem dus)

Frans werd met het wisselen van zijn band door anderen geholpen, echter het verliep toch allemaal niet zo vlotjes. Z’n band ging niet gemakkelijk over de velg, z’n reserveband was lek, z’n binnenband zat dubbel, kortom; ‘t zat allemaal niet mee. Ook de azijn als wondermiddel moest het weer ontgelden en na een stuk of 4 a 5 CO2 patronen konden we onze weg toch weer vervolgen voor het laatste stukje. Onderweg zat ik nog te denken dat we Frans beter “Le CO2 Patron” konden noemen.

Dan het laatste stukje, daar konden we ons toch even niet inhouden. We hadden wind mee en kleine blik achterom richting Johan, was het startsein voor een tempoversnelling. Ik weet niet wie er allemaal mee gingen, maar ik zag in ieder geval Hans, Johan en Melody van voren. Met een gestaag tempo van rond de 45km/h reden we richting de Ruilverkavelingsweg. Johan nam over, Melody nam over en toen ik vervolgens weer wilde overnemen suisde Dennis met 50+km/h langs mij heen. Ik dacht al, waar blijft ie toch? Ergens bij de Koekoek kwamen Dennis en ik tot bedaren en gingen we rustiger rijden zodat de rest weer kon aansluiten. Melody was het eerste bij ons. Haar hoofdschuddend commentaar was duidelijk: “Alpha-mannen…..” Wij?
De rest sloot kort hierop ook aan en gezamenlijk reden we weer de May binnen.

Lekker gefietst moet ik zeggen met een knallend einde. Over “knallend” gesproken. Mocht je nog willen weten of John nog lek heeft gereden? Het antwoord is Ja. Vlak voor zijn woning….

Tot de volgende.
Groet, Thijs