Op deze mooie zondag op ’t gemakske naar Made gefietst, deze keer niet in gezelschap van Boukje en ook John H is mij niet in sneltreinvaart voorbij komen rijden. Merk overigens op dat John altijd heel vriendelijk groet en vraagt of ik “aan wil haken” in geval wij elkaar wel treffen op weg naar Made.
Aangekomen in Made staat een klein gezelschap mij op te wachten, later volgen er nog ’n paar, maar al met al geen echt grote groep en dat zal alles te maken hebben met de vakantietijd. Maar wie niet ontbreekt is onze zeer gewaardeerde huisfotograaf. Heel bijzonder en een compliment waard wat Peter nog steeds allemaal doet voor WTC!
Ik heb het genoegen een praatje te mogen maken met Flip, die weliswaar nog niet geheel hersteld is van zijn hamstring blessure, maar die -mogelijk mede door een sterke ruggengraat- toch van de partij is en wel met zijn bijzonder fraaie Cipollini.
Ik ken 1 andere clubgenoot die eerder zo nu en dan op een Cipollini reed en dat is Geraldinho. Wat ik destijds ook zo bijzonder aan deze fiets vond, was het carbon zadeltje. Onlangs vertelde Geraldinho mij dat er in huize Veekens enkel en alleen nog maar wordt geïnvesteerd in fietsen en stofzuigers, d.w.z. fietsen voor de heer en stofzuigers voor de vrouw des huizes. (dit naar aanleiding van een uitgebracht advies van DNB om mensen met spaarcentjes te verplichten deze spaarcentjes in te zetten voor de verduurzaming van hun kot, mochten de energietransitie doelen onverhoopt niet gehaald worden). Het voert te ver om de complete verzameling fietsen van Geraldinho (Gerard, Pakhaas) op te sommen, maar naast de eerder genoemde Cipollini mogen 2 fietsen hier toch niet onvermeld blijven, t.w. de roestvast stalen Tommasini en de meest recente aanwinst de BMC met geraffineerd weggewerkte ondersteuning. Begrepen dat met name voor het laatste rijwiel penning 16 is afgetikt, maar ach … dan heb je ook wat! Peter V zal erover mee kunnen praten, hij heeft ook zo’n pracht fiets, maar dan in een andere kleur. En, toch nog een extraatje … de Cassati van Gerard heeft ook wel iets: ooit lichtblauw en nu in de kleuren van de Italiaanse vlag. Onze Helene (jullie weten wel hé, er is ’n col naar haar vernoemd) rijdt ook Cassati.
En verder zag ik daar o.m. Piet staan, deze keer niet met de Koga e-bike, maar met zijn Specialized. Achteraf bezien is hij maar wat blij geen belangstellenden te hebben gevonden voor deze fiets, die kort in WTC WhatsApp heeft gestaan. Vrijwel dagelijks maakt Piet nu, samen met Geraldinho, tochten op voornoemde Specialized, zo vertelde hij, en als de accu’s het toelaten dan worden er lusjes dan wel lussen aan de tochten geplakt. Deze 2 mannen rijden het asfalt dun en hun motto lijkt te luiden: Een dag niet gefietst, is een dag niet geleefd. Hoe mooi is het om dit als pensionado’s te kunnen doen en er zoveel plezier aan te beleven!
Er wordt lekker gekeuveld op de vroege zondagmorgen bij het oude gemeentehuis van Made totdat voorzitter Ad onze aandacht vraagt. Er is namelijk een wisseling waar het betreft de leiderstrui en het is Peter (Verhagen) die zich nu in dit door velen toch felbegeerde tricot mag hullen. Nadat Anneke het life event heeft vereeuwigd, mogen en gaan we los.
De Trimgroep is er weer met een mooi gezelschap, als volgt: Antoon, Erno, Gerard V, Johan S, John de W, Peter K(o), Piet, “gastrenner” Erik vd H en ondergetekende. Wim, die er vrijwel altijd is, geniet nog lekker op Aruba van vakantie en 50 jarig huwelijk met zijn Jeanne. John heeft weer een fantastische route voorbereid en wel naar Bokhoven.
Er wordt koers gezet richting Raamsdonksveer en in Raamsdonk nemen we het zogeheten Halve Zolenpad naar Waalwijk. Even lijkt het er op dat Erik ons in Waalwijk gaat verlaten: waar wij rechtdoor gaan, slaat hij linksaf. Waarschijnlijk een vergissing, niet veel later is hij weer bij de groep.
Binnen WTC hebben we eerder “IJzeren Willem” als clublid gehad. Nu is er sprake van “IJzeren Antoon”. Antoon is gestart op kop en blijft alsmaar op kop, waarbij er verder mooi gerouleerd wordt.
We vervolgen onze weg via Drunen, Vlijmen, Bokhoven en aan praat geen gebrek.
Een eigenwijs kipje krijgt zo nu en dan de kolder in de kop en probeert met name op de rechte stukken ietsje meer vaart te maken. Echter, de gevestigde orde, zijnde een afsplitsing van de Jonge Renner, inmiddels older, wiser en het haantjesgedrag ontgroeit, laat zich niet gek maken en houdt vast aan het eerder ingezette tempo.
En passant krijg ik van Erno een lesje onderhoud fietsketting. Prima resultaten te bereiken met behulp van de (elektrische?) tandenborstel wordt mij geleerd. Vader Leo is ook ter sprake gekomen. Herinner me nog heel goed dat deze buitengewoon aardige man destijds pogingen in het werk heeft gesteld om mij de kneepjes van het “zunig rijden” bij te brengen.
Via Herpt bereiken we Heusden. Piet rijdt lek, ik hoor de kreet “stootlek” vallen. De kasseien van Heusden bieden ons voorts de gelegenheid om het teveel aan buikspek weg te doen trillen en dan is het aansluitend lekker uitfietsen, terug op huis aan.
Ik neem afscheid bij de Boerenbond in Raamsdonksveer. Het was weer een bijzondere zondagmorgen. Leuk ook dat Erik met ons meeging. Prachtige fiets waar hij mee rijdt, ’n Giant. Dank allen voor de gezelligheid en een extra dankjewel voor John. Top tocht!
Anne-Mieke

Geraldino vertelde me tijdens de herdenkingsrit van 28 juli dat hij van deze rit zijn laatste fietsverslag zal maken. Na 25 jaar is zijn inspiratie verdwenen. Alle lof voor Gerard. Ik probeer van deze rit langs de Maas een verslag te maken. Zondagmorgen stonden acht trimmers en een “gast”renner van de tour/sport Erik van der Hoeven klaar om richting de Maas te gaan fietsen. Eerst was er nog een wisseling van de leiderstrui echter alles kon nog veranderen door een nieuwe wijze van berekenen met “snipper”dagen. Zijn dit snipperdagen of komen er ook nog ouwe lullendagen bij? Net voor vertrek kreeg ik nog een opmerking van onze huisfotograaf dat het druk op mijn stuur was met een “laptop” en een Garmin. Eerste rit met de garmin die ik nog niet helemaal begreep en als back up mijn telefoon. De huisfotograaf begon direkt op allerlei knoppen van de Garmin te drukken en ik was benieuwd of dit nog wel goed zou gaan. Eindelijk vertrokken en Antoon nam resoluut de kop naar de Halve Zolenpad. Altijd fijn fietsen daar wel goed opletten voor de dwars weggetjes. Erik was intussen ook koptrekker echter ik riep rechtsaf en Erik ging naar links. Achteraf vertelde hij me dat hij van kop af wou. In Drunen en Vlijmen reden Gerard en John op kop om de trimmers veilig door deze plaatsen te loodsen. Drie maal fout gereden, de garmin werkte toch nog niet goed (huisfotograaf?) Dwars door Bokhoven het fietspad op , langs het Oude Veerhuis en langs de Maas. Mooi fietsen daar. We kwamen nog een bekende tegen op het water nl. de Z8 Zilvermeeuw. Bijna in Heusden gefluit van Piet, lekke band bij Piet. Met hulp van Erno en Erik werd dit opgelost. Via de kasseien van Heusden en door de Overdiepse polder richting Made. Net op tijd voordat het echt heel warm werd. Al bij al tevreden trimmers met deze mooie rit.

John de Wijs

Dat ging de trimploeg doen op zondag 28 juli.
Wij gingen namens de vereniging een eerbetoon brengen aan overleden fietsvrienden.
Het was een idee van Wim Rasenberg, want het is ongeveer een jaar geleden dat Jan Lensvelt overleed.
Iedereen vond het een mooi gebaar om dit te gaan doen. Op de fiets naar Meerseldreef.
Tegenover de paters (die er intussen niet meer zijn) zeggen we dan. Bij de grot ter ere van Maria.
Een prachtige lokatie om dat daar te doen. Vele mensen van heinde en verre gaan hier al decennia naar toe.
Mensen die geloven en niet geloven, komen te samen op deze toch wel speciale plaats. Dus wij ook.
Wim had ook Peter Broeders gebeld die samen met zijn eega Annie al op ons stond te wachten bij de poort. Om 10 uur waren wij daar. Er was nog een mis bezig dus even wachten.Toen de mis ten einde was
konden wij naar binnen. Wim had een grote kaars gekocht en sommigen van ons een wat kleiner exemplaar.
Peter en Annie zorgden voor mooie foto’s van de herdenking die de meesten van jullie zeker al gezien hebben. Ik zou een klein woordje zeggen deze ochtend. Dat heb ik dus ook gedaan
Uiteraard werd niet Jan alleen herdacht maar ook andere fietsvrienden die ons al langer geleden zijn ontvallen. Dat zijn o.a Willem Avontuur, Jan Sestig, Jan Driessen, Stan Joosen, Goof de Wijs en waarschijnlijk ben ik er een paar vergeten maar daar moet je mij maar voor excuseren. Ook de mensen die nu ziek zijn die wij kennen en hopen op beterschap, ook daar werd aan gedacht. Zo kent iedereen wel iemand of heeft het zelf ondervonden of meegemaakt. Daarom werd er ook een minuut stilte gehouden om zowel bij onze fietsvrienden als bij iedereen die ziek is, stil te staan. Om dit te mogen doen op zo’n mooie locatie en dat op een mooie zondagochtend geeft iedereen een voldaan gevoel.
En onze fietsvrienden daarboven zullen tevreden zijn dat ze er nog steeds bij horen
en zeker niet vergeten zijn.
Dat is de WTC!

Met vr gr Geraldinho

Nu hadden Peter en ik wel bij de juiste rotonde afgesproken in Geertruidenberg en gingen we gezamenlijk naar Made. Alwaar ik (loskomen van mijn jeugd blijft lastig) nog een prettige gesprek en les had, met en van meneer van Oerle (als het over elektriciteit gaat, daarbuiten gaat die eretitel er weer even af)

Bewolkt maar geen wind. En een temperatuur die perfect was voor een mooie tocht.

Dat idee hadden meer trimmers en het was ook goed bezocht. Ook, of misschien juist, in de vakantietijd. De meesten van ons kunnen de schoolvakanties mijden. Het was een tocht die ons aan de zuidkant van het Hollands Diep door de polders westwaarts naar Dinteloord leidde. In de winter taai, in de zomer een pracht. Mits je van Nederlandse polders houdt natuurlijk. Het enige echte reliëf in het landschap zijn dijken en sloten.

Opnieuw wist John weer een route aan elkaar te macrameeën waarvan ik veel stukken gezien heb waar ik me niet meer van kon herinneren dat ik er ooit geweest was. Het is altijd weer verrassend. Het heeft overigens ook te maken met mijn belabberde geheugen.

Het was ook prettig dat in de gesprekken die ik had iedereen er wel goed in zat. Altijd fijn als het je fietsmaten goed gaat.

Een fijn gesprek gehad met Gerard V. Die in zijn nopjes was met de prachtige overwinning van Remco Evenepoel. En ik was het in elk geval met hem eens dat het indrukwekkend was wat dat jonge kereltje neer wist te zetten. En Gerard heeft weer een nieuw talent gespot. We gaan weer zien of deze belofte ook uitkomt.

We kwamen op de weg terug langs Oudenbosch. Over de weg waar ik goede herinneringen aan had toen ik met mijn vader op woensdagmiddagen naar de wielerbaan aldaar ging. Oude glorie, begin jaren 80 al.

En gelukkig was de fietsbrug over de Mark bij Zevenbergen weer open. En die was bovendien prachtig opgeknapt. De enorme betonblokken blijven mij wel verbazen. Ik snap dat je er geen auto’s over wil, maar m.i. is het ook wat onhandig voor fietsers.

Bert en Gerard V hebben mij weer afgezet in Geertruidenberg. We kwamen onderweg wel twee Toergroep fietsers tegen. Ik weet de reden niet, maar ik hoop dat het geen ernstige onderliggende reden is.

Gerard K.

Peter appte (wat een lelijk woord, maar ik weet niks beter) om bij de rotonde in Geertruidenberg af te spreken om de rit naar Made te maken. Geertruidenberg heeft echter twee rotondes. En beiden waren logisch. Ik hoef niet uit te leggen dat we niet dezelfde uit hadden gekozen. Maar het misverstand was natuurlijk snel opgelost.

De weersverwachting was wat ongunstig. Onweer werd voorspeld boven Made. Echter op weg naar Made was het duidelijk dat deze bui Made westelijk zou passeren.

Het was een stevige opkomst van de Trim-groep.

Snel werd beslist om in elk geval niet het rondje te kiezen dat John had voorbereid. We besloten richting naar het zuiden te rijden en het rondje ‘t Zand te rijden. En inderdaad, vooralsnog geen regen, en we waanden ons veilig.

En tot voorbij Gilze was dat ook zo, maar vanuit het zuiden werd het donker, en nog wat donkerder en begon het na wat gerommel fors te regenen. We dachten nog even te kunnen schuilen onder de bomen, maar het bleek zinloos. Het bladerendak kon deze douche niet tegenhouden.

Thijs Hillen, hij was bij ons aangesloten, kon eigenlijk zijn lol niet op, en ik moet bekennen dat het aanstekelijk werkte. We hadden onze natte bananen op, degenen die er een bij hadden hun regenjasjes aangetrokken, en we gingen verder. Echt koud was het niet, dus het was eigenlijk alleen maar nat. En het onweer hebben we niet meer gehoord. Een geruststelling voor mij, carbon zou niet moeten geleiden, maar mijn fiets is van aluminium. Het werkt toch enigszins kansverhogend ingeval bliksem een weg naar beneden zoekt. Het was ook wel dat bij sommigen de elektronische apparatuur op hun fiets niet meer goed werkte. Gelukkig is het fluitje van Piet analoog en heeft geen stroom nodig (ik weet dat het laatste in deze zin mijnheer van Oerle zijn tenen kunnen doen krommen). Rondje ‘t Zand was inmiddels wel omgetoverd in Rondje de Modder.

Maar langzamerhand werd het droog en gingen we weer noordwaarts, zoals dat gaat.

Het gaf mij een kans om eens met Thijs een babbeltje te maken. En ik kan zeggen dat ik het een prettig gesprek vond. Hij vond een weg om mij motiveren om flink door te blijven kachelen. Die motivatie kreeg wel een deukje toen hij een sprintje trok op een viaduct. Excuses mijnerzijds te over, maar ik kon hem gewoon niet bijhouden. Er zullen nog vele trainingskilometers moeten volgen voordat ik erken dat het ver over is met de snelheid aan mijn kant. Hoe was het ook alweer? “Ken uzelve”!

In Made aangekomen, namen Peter, Gerard V. en ik afscheid van de groep en gingen huiswaarts.

Het was een leuke dag en we bedanken Thijs voor de fietsclinic.

Gerard K.

Het is intussen maandag als ik dit aan het tikken ben, maar er moet mij toch eerst iets van het hart.
De Tour, daar gaat het over.
En wat voor een Tour!
Geweldige etappes, vreugde en verdriet, het leven op de fiets. En natuurlijk de tweedaagse veldtocht van Pogi door de Pyreneeën waarbij de tiendaagse veldtocht van Napoleon verbleekte tot  een eenvoudige Maria ommegang. Wat was me dat voor een geweld en een strijd daar. Nadat het stof was opgetrokken, werd de balans opgemaakt. En Pogi heeft zich opgewerkt tot alleenheerser over de Pyreneeën. De Pyreneeën sidderen nog na door al dat brute geweld van de geweldige veldslag. Borden zijn er verschenen met instortingsgevaar erop en Bernadette van Lourdes zal zich voorlopig niet meer laten zien.

En nu een stukje over de trimgroep.

Klokslag half negen blies Piet op zijn fluitje. Tijd voor vertrek. Richting Zevenbergen werden wij al snel ingehaald  door zowel de tour als de sportgroep. Maar wie reed daar tot mijn stomme verbazing op kop bij de sport?
Was dat Peter K? Dat zal toch niet? Ik miste hem al bij ons. Maar dat gebeurt wel meer.
Op een gegeven moment zakte hij af, en ja hoor het was Peter. Ik vroeg nog wat hij daar deed? “Fietsles geven, die gasten”; zei Peter. “En werkte dat?” vroeg ik.
“Niet echt” zei Peter, “maar lol dat ze hadden”. “Ja, dat snap ik”zei ik dat maken ze ook niet elke dag mee.” Hahahaha.

Terug op het oude nest en gelijk mee op kop, zo is Peter ook. Intussen was Rachel ook bij ons aangesloten. Ze had de Tour net gemist en na een flinke inspanning bij ons kunnen aansluiten.
Altijd gezellig.
John had een kris-kras rondje uitgetekend door de streek van Hoeven, Rijsbergen, Rucphen Sprundel, De Leur etc. Om al dat geslinger allemaal te beschrijven doe ik deze keer maar niet. Maar dat we een paar keer verkeerd zaten, mocht de pret niet drukken.
En dat Bertje weer de oude was en het met Erno een stuk beter ging als een week daarvoor, is ook het vermelden waard.
En ook dat Rachel en Jacques zich niet te goed vonden om ook het nodige kopwerk te doen.
En dat Piet ons waarschuwde met zijn fluitje voor achterop komend verkeer is uiteraard  ook het vermelden waard.
En dat Jacques ons uitnodigde voor een bezoekje bij D’n Elsakker ter meerdere glorie van zijn verjaardag was natuurlijk de kers op de taart wou ik zeggen, maar het is natuurlijk koffie met een puntje. Nogmaals gefeliciteerd Jacques en nog vele fijne jaren toegewenst!

Na nog een gezellige nazit ging het  terug naar de May en met een paar kilometers extra op mijn Garmin terug naar huis.
Ook mijn rustdag zit erop. En morgen gaat het gas er weer op. Nou ja, gas?

 Met vriendelijke groet,
Geraldinho.

PS: Wij (Trimgroep) zoeken verslaggevers.
       Schroom niet om af en toe de pen ter hand te nemen.

Zondagmorgen liep het wekkertje om 7.00 uur af. Een keertje omdraaien zat er niet meer in helaas. Moest mij op tijd op de May melden om de troepen van de trimmers aan te voeren richting Alphen, waar naar  verluid vroeger een oude spoorlijn had gelegen. Even wassen, wat voedsel achterover geslagen en op pad.
Onderweg naar de May kwam ik Bakker Peter al tegen. Zoals wij hem kennen ook al vroeg uit de veren.    Het laatste stukje naar de May lekker samen gefietst en een praatje gemaakt. Altijd gezellig toch.
Bij het gemeentehuis stond er al redelijk wat volk te wachten. Gespannen koppies. Misschien nog door het voetbal?
Klokslag 8.30 uur floot Piet op z’n fluit voor vertrek. Samen met Gerard Koops maar gelijk op kop van de groep. De May uit en via Den Hout waar het klootschieten een plaatselijke volksport is op weg naar Oosterhout.  In Oosterheide het viaduct gerond over de A27 om richting de Vijf Eikenweg te gaan.            Richting het spoor, waar over een paar dagen de nieuwe weg word opengesteld onder het spoor door.      Daar is toch een paar jaar aan gewerkt terwijl de treinen gewoon door reden. Een knap staaltje werk.          Bij de oude rijksweg richting Tilburg hoefden wij niet meer over te steken. Aan de linkerzijde ligt een gloednieuw fietspad. Een prachtige aanwinst voor ons fietsers.
Op een gegeven zei Bert dat het niet goed met hem ging. Zoals we hadden afgesproken, laten wij niemand alleen naar huis gaan bij eventuele lichamelijke problemen.  Gerard K. bood zich aan om Bert naar huis te begeleiden. Prima gedaan Gerard zo hoort het.
Naderhand  vernomen dat het met Bert niks ernstigs aan de hand was. Kou op de spieren die ongemak veroorzaakten.
En weer verder. Antoon had de plaats op kop ingenomen van Gerard en het Bels Lijntje kwam in zicht.      Voor mij een soort thuiswedstrijd, want ik fiets wekelijks deze kanten uit, en voor sommige anderen een hernieuwde kennismaking. Maar mooi blijft het hier. Niet te geloven dat hier vroeger de treinen over reden.  Na een kilometer of tien rechtuit rijden kwamen wij in Alphen uit. Hier meldde Wim dat het bananentijd was. Elke zondag is het een heilig ritueel zoals naar de kerk gaan, maar helaas, dan zitten wij op de fiets.  Misschien komt het daardoor dat vele kerken hun deuren hebben gesloten. Dat komt natuurlijk door de vele fietsers.
Nadat de banaantjes, repen etc genuttigd waren, gingen we deel twee te lijf van het lijntje.                     Dat bracht ons in Baarle Nassau. Hier ging het rechtsaf langs Café De Tourmalet waar vroeger een oud renner de scepter zwaaide.  Richting Chaam ging het, en begin Chaam rechtsaf richting Alphen. Een paar kilometer verder linksaf langs  El Dorado om daarna op de Slingerdreef af te koersen. Door de Slingerdreef via Bavel naar Dorst om weer terug te komen op de route waar wij vertrokken waren.            
Met ongeveer 80 km op de teller vanuit de May was het weer een geslaagde tocht.

 En de renner die de Tourmalet uitbaatte?
Teuntje van Vliet!!!

 Met vriendelijke groet,
Geraldinho

Na de warmte van de afgelopen dagen was het deze zondagochtend toch een stuk behaaglijker om een mooi stukje te gaan fietsen.
En dat dachten er meerdere. Peter was ook op de afspraak om weer een paar schone prenten te schieten.
Met de route van John in mijn Garmin en met Flip erbij i.v.m. zijn revalidatie ging het gezwind Made uit.
John en Bert bepaalden gelijk het tempo en in een zucht passeerden wij de Moerdijkbrug om rechtsaf te slaan de polder in.
Flip wist hier een weggetje binnendoor om daarna op de dijk naar de Kop v.h. Land uit te komen.

En of het een mooi gebied is. Mooie weggetjes, veel groen, allerhande dieren en wij natuurlijk dat maakt het compleet. Bij de Kop linksaf geslagen richting Dubbeldam. En wie kwamen we tegen? Inderdaad, Marianne van Oerle. Ook bezig aan een mooie rit. Heel goed bezig Marianne!!
We zouden vandaag door de Kiltunnel rijden, maar omdat Erno teveel last heeft van zijn rug gingen wij er overheen. Daarna terug over de Moerdijkbrug richting de Zwaluw. Door de polder naar Terheijden om via het Munnickenhof naar Den Hout te rijden. Daar stopten wij bij het Klosterke om te genieten van een bakste koffie met een puntje met.
En daar passeerde ook Marianne op weg naar huis na haar fietsritje.
Na de koffie werd het tijd om weer naar huis te gaan. Nog even naar de May gereden, langs de Maderie om vervolgens weer huiswaarts te keren. Op naar de koers.

Met vr gr Geraldinho.

En dat zongen John en Wim na een avondje Bee Gees in de Brabanthallen te Den Bosch.
Wel een coverband, maar dat mocht de pret niet drukken. Helemaal te gek zeiden de mannen. Jeugdsentiment op en top. Disco, Studio 54 en meer van dat spul. Oude tijden herleven.
Intussen ( zondagochtend ) keek ik bedenkelijk naar de lucht. Het zal toch niet of……..? Toch maar naar de May gefietst. Regenjasje in de achterzak en een paar reepjes voor het grijpen. John had weer een mooie rit uit de hoge hoed getoverd met een paar stroken erbij waar menigeen nog nooit met zijn fiets was geweest. Op naar Alphen. Om klokslag half negen klonk de snerpende fluit van koersdirecteur Piet. Piet, een mannetje van de tijd. Daar kan je niet mee sollen, want je hebt gelijk rood te pakken. John en Antoon zetten zich op kop van ons groepje trimmers. Op weg richting het militaire vliegveld. Maar in de afzink van het pannenhuuske op Den Hout kwam een grote groep fietsers ons tegemoet uit de andere richting. Gelijktijdig werden wij voorbij gestoven door de mannen van de sport. Dit veroorzaakte een hachelijke situatie waar niet alleen van ons, maar zeker ook van de andere fietsers flink commentaar op kwam. Beste mensen laten wij zoveel mogelijk rekening houden met de andere weggebruikers. Dat komt onze geliefde sport alleen maar ten goede!!!!
Intussen het vliegveld gepasseerd de flinke wind trotserend ging het rap richting Alphen, maar daar zijn wij nooit aangekomen. John had nog een toetje gereserveerd voor ons. Via allerlei achteraf weggetjes met mooie landerijen kwamen we aan het grondgebied van Chaam. Intussen hadden ook Peter K en de schrijver van dit artikel zich op kop genesteld. Kwamen langs de wijngaard van Dassemus, het Prinsenbos en het St Anna’s bos om in Dorst aan te komen. Omdat het kermis was de omleiding gevolgd om weer terug op de doorgaande weg uit te komen. Een oranje suikerspin zat er helaas niet in deze zondagochtend.
John had nog een mooie verrassing in petto. Het bestaan van dit moois en zo dicht bij huis, daar wist ik het bestaan niet van. Een grote schande Gerard. We reden over een smal fietspad door de OOSTERHOUTSE DUINEN. Nou ken ik best veel in en rond Oosterhout, maar dit is echt een pareltje, en zo dicht bij huis. En dat vond iedereen. Na het volgen van het smalle fietspad kwamen wij terug op de doorgaande weg naar Oosterhout. Het begon te regenen. Kon niet uitblijven.
Schuilen bij een paar bossages. Natuurlijk ook nat worden. Dan maar weer verder. Op naar de Warandalaan. En daar kwam een muur van water over ons heen, tot op het bot zo nat. Regenjasje maar niet aangedaan. Tegen dit regengeweld is niets te doen. Mijn voorgevoel toch uitgekomen. Dit maakte van dit ritje toch weer een ritje met geschiedenis.
Op Den Hout afscheid genomen van de mannen, en wat neuriede ik naar huis toe? Staying alive, Staying alive. En dat terwijl ik bijna verzopen was in die wolkbreuk!!!!!!!

Met vr gr Geraldinho.

Op de verjaardag van de Houtse bakker Peter stond er weer een mooi ritje op het programma van onze Trimgroep. Onder de bezielende leiding van John klikten wij om half negen in de pedalen om onder prima en zonnige omstandigheden op weg te gaan.
Er stond toch wel een pittig windje te blazen, maar ik had wel het gevoel dat dat het hele jaar al het geval is. Gelukkig hadden wij met o.a. Rene, Bertje, Marc en nog een paar andere kornuiten die zonder problemen de wind een koekje van eigen deeg gaven door er simpel doorheen te snijden als een scherp mes. Door Wagenberg en Zevenbergen pakten wij de provinciale weg op richting de Druif. Daarna een kasseienstrook aangedaan van een paar kilometer lang waarvan ik niet wist dat die bestond. Dit Vlaamse gebeuren, en dan hier, daar wist ik het bestaan niet van. Hier viel ons groepje meerder keren uit elkaar. Tijdelijk werd het kaf van het koren gescheiden. Na de kasseien viel het stil en kwam alles terug bij elkaar.
Fijnaart was het volgende station wat wij aandeden. Geen tijd voor koffie bij Franske, want wij moesten door. Door allerlei afsluitingen rond Standaardbuiten kwamen we in een buitengebied terecht, waar velen van ons het bestaan niet wisten. Stond ook niet op de route van John vermeld, maar of het mooi was zeg.
Wat was dit een prachtig natuurgebied. Natuurlijk reden wij een paar keer flink verkeerd maar niemand maalde erom, daarvoor was het hier te mooi. Moesten zelfs een jongedame de weg nog vragen. Eindelijk weer in de bewoonde wereld. Via de buitenkant van Etten-Leur een klein fietspaadje opgezocht dat ons naar de Mark voerde. Erg mooi en rustig hier. De Loop van de Mark gevolgd en daarna bij de Elsakker een de koffie met een puntje. Het was hier gezellig druk en vele mensen hadden hetzelfde idee als wij. Het leek hier wel een verzamelpunt van WTCers. De mannen van de sport zaten ook aan de koffie. Gezellig toch!!! Gerard K dacht dat hij alweer jarig was en wou ons weer trakteren, maar wij maakten Gerard erop attent dat dit toch echt niet het geval was. Stuur maar een tikkie Gerard. Dus beste GERARD als je dit leest STUUR alsnog een TIKKIE. Hahahahahahahahahahaahahahaha. Intussen werd het tijd om op te stappen, en na de mannen van de sport nog een fijne zondag toegewenst te hebben reden we het laatste stukje naar Made via Wagenberg terug.
Dit is het geslaagde einde van een mooie fietszondag met een mooie nazit bij Den Elsakker.

Met vr gr Geraldinho.