Ja, je leest het goed hoor. Geen Peerke vandaag, maar dat houden we tegoed. Ik moet daar nog een nieuwe route voor maken, maar niet getreurd, dat gaat helemaal goed komen.
Het was deze paasmaandag lekker rustig bij het verzamelpunt aan het oude gemeentehuis. Ongeveer een goede twintig leden stonden aan het vertrek om deze ochtend een stukske te gaan fietsen.
Wij als trimgroep waren met zeven kleppers deze ochtend paraat om er een lekker ritje van te maken.
En dat werd een ritje over Tilburg via het snelfietspad naar Wolluk en dan weer terug naar de May. Dus Peerke lieten wij deze Paasmaandag met rust en zullen wij later met een bezoek vereren.
Klokslag negen uur vertrokken we uit de May om naar Den Hout te rijden.

Deze dagen was het mooie dorp helemaal ondergedompeld in de muziek. Een supergrote tent was verrezen boven de kruinen van de prachtige Houtse heuvel. En dat met een affiche waar je de vingers bij af kon likken. Met illustere namen als Mark, Emma, Antoon, Kraantje Papa en meer van die toppers waar ik nog nooit van gehoord had.

Al peinzend dacht ik aan mijn eigen jeugd, op de Puch in de jaren 70 naar bandjes gaan kijken in de regio. Namen als De Bintangs, Q65, Outsiders, Group 1850, Mr Albert Show en Brainbox kwamen in mijn gedachten voorbij, maar ja tijden veranderen. Laat de jeugd ook nu lekker genieten zoals wij het een halve eeuw geleden ook deden.

Samen met Johan op kop en de grote tent achter ons latend, ging het in gestrekte draf naar de stenen van de Steenhovensebaan. Altijd een beproeving dat gedokker hier. Om vervolgens de Rijense Broek in te slaan. Na een paar kilometer linksaf geslagen om bij het Wilhelminakanaal uit te komen. Daar het fietspad gepakt om na een tijdje in Tilburg te belanden.

Hier het fietspad verlatend langs het kanaal om linksaf rijdend de brug over te steken en op het snelfietspad uit te komen. Heerlijk fietsen hier en goed aangegeven. De groene lijn volgen en een kind doet de was. Bananentijd!!!! Ik weet niet hoe het bij de andere groepen werkt maar bij de trimgroep is dit een traditie. Het strakke tempo word onderbroken om wat te eten en de beentjes te voorzien van wat extra zuurstof voor de rest van de rit.

Het fietspad aanhoudend kwam na Loon op Zand Wolluk snel in zicht. Met prima kopwerk van Marc, Peter en John bleef het ritme er lekker inzitten. Ik dacht, kom ik wijk wat van de route af om bij Sprang Capelle een ander weggetje in te slaan. Bleek dat niet verstandig geweest te zijn. Road Closed!! Dus maar teruggekeerd naar het originele parcours.

Nog een stukje meegepakt van het Halve Zolen Lijntje en door naar ’t Fer. Daarna naar Den Berg om hier afscheid te nemen van ons Peerke K. om vervolgens terug te belanden op de May. Nadat ik nog een extra rondje heb gereden op het Munnickenhof was het tijd om weer naar huis te gaan. Gelijk maar The life i live van de Q65 opgezet, want dat ken ik wel en Cuby niet te vergeten en………

met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Het heette weleer rondje Noordhoek. Maar per ingaande heet het voortaan het rondje van Wim.
En het was vandaag een zware. Een grijze lucht en een harde wind uit het Noordwesten die de natte bol temperatuur, de gevoelstemperatuur, fors omlaag trok. Regen en hagel waren aangekondigd. Maar zoals meteorologen altijd zullen opmerken: het is een verwachting, geen voorspelling.

Op het program stond eigenlijk “Peerke Donders”, maar dat gaat richting het zuid-oosten, en dat is juist terug met de wind tegen, die ook nog eens in nog meer kracht zou toenemen.

Het was afzien, dat was het. Het was geen grote groep. Annemiek, Wim, Jacques, Marc, Peter en Gerard. Maar er was veel goesting.

Het eerste stuk ging nog een beetje, tot aan Lage Zwaluwe. Maar daar net voorbij was alle beschutting zo’n beetje weg. Bij de Moerdijkbrug was het echt zwaar. Maar de trim laat zich niet kennen. Er werd gebikkeld. De sfeer was goed.

Marc had er duidelijk zin in. Hij heeft veel werk verricht. Maar ook de anderen deden hun deel. West-Brabant in deze tijd van het jaar, het is een brute omgeving.

Totdat we draaiden bij Standaardbuiten, van het zuur naar het zoet. De wind in de rug.
Een weldaad voor lichaam en geest. Waar tegen de wind in en in de prachtige waaiers die we maakten werd gewerkt, kon er met de wind mee worden ontspannen en praatjes gemaakt. De arbeid was verricht.
Netjes terug door de polder richting de Elsakker.

En daar werden we nog even getest. Het stuk was veruit het meest zwaar. De wind haast op kop, en nog eens de rijwind van de auto’s op de A16 tegen. En dan nog even omhoog over de Mark.
Dan nog even wat afzien richting tankstation “De Compaan”. Ik dacht eigenlijk dat Marc het over een kroeg had. Hoewel je daar uiteindelijk ook kan tanken. Maar dan anders.

En vanaf daar is het het uitbollen richting Made. Een waar feest voor de spieren.

Het was een fijne rit, het rondje van Wim.
Afzien, maar fijn.

Gerard Koops

’t Bels Lijntje, officieel “Spoorlijn Tilburg – Turnhout”. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de “Grand Central Belge (GCB)”, waardoor de spoorlijn in de volksmond “Bels lijntje” werd genoemd. Sinds 1990 is het voormalige tracé van het Bels Lijntje een fietspad.
Maar genoeg geschiedenisles voor vandaag, we gaan fietsen. De beloofde regen blijft achterwege en het Raadhuisplein is tegen 9 uur goed gevuld met 38 WTC’ers. De trimploeg heeft de route al uitgestippeld, of liever de Pakhaas heeft de route al uitgestippeld; het Bels Lijntje dus.
Met zijn negenen rijden we Made uit en als we niet veel later over de Heuvel van Den Hout rijden, komt het geluid van de motorcross ons tegemoet, niet veel later gevolgd door mengeling van benzinedampen en uitlaatgassen. Toch goed dat hier tegenwoordig nog een vergunning voor kan worden afgegeven. Laat XR het maar niet horen (…of ruiken).
Vlak voor Teteringen draaien we de Vraggelse Baan op met het immer drukke bestemmingsverkeer. Al rap volgt daarna de eerste col voor vandaag; die over de A27. Hier wordt nog niet gestreden, maar dat zal later wel anders zijn.
De kop wordt geregeld gewisseld en zo komen we via de VijfEikenweg bij te “Polen-hotel”. Niet iedereen kan gelijk oversteken en dus wachten we tot iedereen weer aangesloten is. We volgen de oude Tilburgse/Bredaseweg tot we eindelijk het Bels Lijntje op kunnen. Ik informeer even bij Gerard tot hoe ver we dit voormalige spoorlijntje volgen. “We gaan er bij Alphen af”. Een halte voor Baarle-Nassau, omdat anders de rit wat te lang wordt zo vroeg in het seizoen. Opeens “…STOP!!” Antoon is zijn zakdoek verloren en moet terug. Gerard vraagt zich af of we daarvoor moeten omkeren en wachten, maar je weet tenslotte nooit hoe iemand gehecht kan zijn aan zijn zakdoek. Al lachend rijden we verder en naderen Alphen. Opeens is er reuring in ons pelotonnetje. Hélène trekt het sprintje aan voor de col vlak voor Alphen; ze is niet meer bij te halen en Gerard maakt dan van de gelegenheid gebruik om de bult in het fietspad dan maar gelijk Col de Hélène te dopen. Hélène heeft gebak beloofd als het naambordje wordt onthuld. Voorbij Alphen moet ik even goed kijken om te zien waar we nu precies fietsen. Even later slaan we echter linksaf en zijn we bijna op de Slingerdreef. Hopelijk kunnen we aan het einde van de Slingerdreef weer wel gelijk richting Bavel. Het fietspad is een tijdje gesloten geweest, maar nu gelukkig weer open.
We rijden door Bavel en als we bijna in Dorst zijn, is er weer reuring in de groep. Peter Kuijpers komt voorbij gesprint en is als eerste bij het bebouwde kom bordje van Dorst. Logisch ook wel, …we hebben hem de hele rit uit de wind gehouden. Maar Peter maakt het goed en is na Dorst ook bijna niet meer van kop geweest. Als we Oosterhout weer binnen rijden, laat ik de groep verder rijden en sla af omdat ik hier bijna thuis ben.
Leuke rit gereden. Volgende week wordt het Peerke Donders. Ook weer Tilburg en omstreken dus.

Rene

Een mooie opkomst voor de trimgroep deze winderige zondagochtend. Maar liefst elf kleppers aan het vertrek waaronder de dames Helene en Annemieke. Altijd gezellig toch.
Na de fotosessies en de heerlijke brunch bij het Trefpunt is het nu weer tijd voor het serieuze werk.
Zo gezegd zo gedaan. Een ritje uitgetekend door John richting Hulten. Dat alles vergezeld door een pittig briesje uit het N.O. De gebroeders Gerard bepaalden met behulp van Jacques een tijdje het tempo en dat voerde ons o.a. langs Bergvliet en door de bossen richting Oosterhout. Over de burgermeester Materlaan, viaduct over, langs de pannenkoeken van de Hannebroeck richting Dorst. De oude Rijksweg overgestoken om daarna linksaf te slaan richting de Airbase van Gilze Rijen. Dikke wind en dus een gematigd tempo. Nog niet veel km. op het tellerke dus dat kwam goed uit. Bij de bases rechtsaf geslagen om daarna al slingerend rondom de bases terug te keren bij de oude rijksweg bij restaurant ’t Vliegveld. Hier overgestoken om ter hoogte van Hulten door de Rijense Broek richting Oosterhout te rijden.
Het kopwerk werd onderweg goed verdeeld en ook de beide dames Annemieke en Helene lieten deze ochtend zien dat ze al heel wat in hun mars hebben. Dus dat belooft wat.
John dacht, ik stuur ons groepje lekker door Oosterheide dan komen we weer vanzelf bij het kanaal uit. Inderdaad John, klopte helemaal. Wilhelminakanaal gevolgd om daarna via de Sluizen naar Den Hout te fietsen.
Waar vroeger de boerderijen stonden aan het begin van Den Hout, heeft ook hier de moderne tijd zich laten gelden. Gerenoveerde boerderijen afgewisseld met prachtige huizen en villa’s. Ik vind dat het prima samen kan gaan. En de Heilige Eik……? Ook die is er tevreden over.
Na een leuk ritje kwamen wij weer terug in de May aan en waar ieder weer zijn weg ging. Ben zelf nog met Annemieke en Gerard K. meegereden over den Berg en ’t Fer om daarna met ietwat stramme benen terug te keren naar Oosterhout. Moet toch nog maar wat extra kilometers maken om de conditie naar een wat hoger level te krijgen.
Iedereen bedankt voor de gezellige rit, en volgende week zal ik jullie begeleiden over het Bels Lijntje.

P.S: Ons groepje zoekt ook nog vrijwilligers voor routes uit te zetten en af en toe een verslagje te schrijven.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

Een prachtige ochtend weer. Misschien wat minder zon en iets frisser dan vorige week. De wind nu uit het oosten. Hoewel matig.

Dat wat betreft het weer. Het werd, zoals als was aangekondigd, een rondje Coca-Cola. Altijd aardig om via Waspik, schmoer (opa van Seters) en vlak langs de Moer richting Tilburg te fietsen. Er zitten mooie, maar vooral bekende stukken tussen. En ondanks de weer voortreffelijke voorbereiding van John werd er toch een afslag gemist. “Pas de problem”, de Trim is creatief en addaptief. En bovendien zijn er wegen genoeg.

In Dongen kwamen weer op het juiste pad. En passeerde, ik realisseerde me dat toen ik de typische stenen op de weg zag, we het parcours van wat ooit het Kanaalstraat-criterium was. Een waar ik niet al te beste herinneringen aan heb. Het regende, en die typische stenen worden dan erg glad. Na 6 keer onvrijwillig die stenen van dichtbij te hebben bekeken, ben ik afgestapt. Naar mijn weten de enige keer dat ik dat uit eigen beweging gedaan heb. Vergeef me even deze overwegingen, de herinneringen komen spontaan, en zoeken een uitweg. Bij dezen.

Uiteindelijk was het weer een mooi tochtje. En weet ik nu dus zeker dat ik Adri van school ken. Van de Ambachtsschool in Geertruidenberg, hoewel we niet bij elkaar in de klas hebben gezeten.. De school die weer een link had met mijn zwager en Wim. De wereld is vaak kleiner dan je denkt.

En we eindigde weer in Made. Samen met Gerard ben ik weer naar Geertuidenberg gefietst. Wat nog wat leuks opleverde met kinderen die aan de weg wat snuiterijen verkochten.

Dit was de voorlaatse tocht van dit zomerseizoen. Een prettige tocht weer.

Tot volgende week

Gerard

Opnieuw een mooie herftdag. Een zonnetje en een licht windje uit het zuid-westen. De blaadjes beginnen al te vallen. Dat was al een tijdje aan de gang, maar dat kwam meer door de droogte. Nu is het echt de herfst die haar werk doet.

Het werd een kleurrijk rondje. Van Made naar Blauwe Sluis via Roodevaart. En verder natuurlijk. We hadden maar één stop. Want voor Johan was het een takke rondje. Niet zozeer omdat het niet leuk was, dat heb ik nog nagevraagd. Maar Johan had dus een tak tussen de spaken na een zelf gekozen mini-cross. 

Verder moet ik bekennen dat het een vlekkeloze rit was. Met mooi weer dus. En zonder zaken die opmerkelijk waren. Anders dan ik wel bewonderend heb gekeken naar de nieuwe fiets van een van de heren. Met remschijven. Prachtig. En hoewel ik een voorliefde heb voor fietsen uit de jaren 80, kan ik het idee van een haast “naked bike” wel waarderen. Het materiaal tegenwoordig is wel van uitzonderlijke kwaliteit. De fiets, de kleding. Soms moet ik nog wel eens denken aan het zeemleer van de broeken van weleer. Het zou confortableler moeten zijn, maar ik heb het vaak ervaren als een poging om te kijken hoe ver je kunt gaan over de pijngrens wanneer het broekenvet was vergeten. Tot zover deze overweging uit het verleden.

Het was een prachtige dag met leuke mensen, zoals altijd. Het verhaal is wat laat door nog een andere hobby. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard

De herft is begonnen. Hoewel een prachtige zonnige dag, het waaide matig en met 12 graden was het om 09:00 nog niet bepaald aangenaam. De 9 mannen en 1 vrouw zagen er ondanks mogelijk kermisbezoek en een eventueel daaropvolgend feestgedruis fris uit. Wat natuurlijk een onzinnige gedachte is mijnerzijds. Ondanks dat het een kermistocht is, was natuurlijk iedereen fris om half negen naar bed gegaan om er eens flink tegenaan te klappen.

Door omstandigheden was had ik al een paar weekenden moeten overslaan, dus het was weer aangenaam om weer wat mensen te spreken voordat we op weg gingen. En daarna tijdens de tocht. Het is fijn te zien dat mensen weer meerijden, ondanks dat er soms wat onderliggende zaken zijn die je niemand gunt.

Er was ook iemand bij die ik wel ken, van naam, van gezicht. Maar ik heb nog steeds geen idee waarvan. Al heb ik wel een sterk vermoeden. En laat dat nu ook de enige persoon zijn die ik niet gesproken heb. En door omstandigheden is het er daar ook niet van gekomen.

Klokslag 09:00 dus op weg naar het westen. Met een zuid-westen wind. Ik had me stevig aangekleed. Maasr er waren er bij die gewoon met korte mouwen reden. Bikkels zeg ik dan. Taaie rakkers. Ik hoor daar dus niet bij. Ik was onder de indruk.

Over de tocht zelf valt verder weinig anders te melden dan dat het een mooie was. Nog een week of vier en dan slaat de herfst echt toe ten westen van Made. De oogsten zijn van het land en de klei komt tevoorschijn. Van een prachtig groen landschap verandert het in een taaie omgeving waar wat jeugdherinneringen naar boven komen. Trainen in de late herfst en winter in een haast vijandig landschap. Gelukkig kon er nog even van het groen en het zonnetje worden genoten. Het tempo was overigens stevig, maar er werd niet geklaagd en op elkaar gewacht. En met één lekke band was ook de materiële schade te overzien.

Voorshands was als ingecalculeerd dat we een stop gingen maken bij “de Elsakker”. Gerard en Gerard mochten graag trakteren op appelgebak met slagroom en koffie vanwegen hun verjaardag. En uit de wind in het zonnetje was het aangenaam. Ik kan niet anders zeggen, Altijd weer prettig. De ervaring en wijsheid mag ik als zelfbenoemd snotneus graag tot mij nemen. Helaas waren we maar met acht personen aangeschoven. Bert en Adrie moesten door. De laatste is degene waarover ik het eerder had. Mijn vermoeden is dat ik hem van school ken. Ik hoop dat hij nog eens met ons meegaat. Hij deed in elk geval fors veel kopwerk. Lekker was het laatste stuk terug naar Made. Wel met enige verbazing van mij over de zonnepanelen waarmee een deel van het fietspad was “betegeld”. Ik vraag me af of die dingen niet gruwelijk glad worden als het regent. Hoewel ik het niet per se zelf wil uitproberen.

Het was een mooie tocht met prettige mensen in deze prachtige nazomer.

In Made terug kreeg ik zin in kermis.

Gerard

Vanmorgen lekker vroeg uit de veren. Normaal is de zondagochtend voor de uitslapers en deurzakkers, maar voor fietsers is het vroeg dag. Na mijn ontbijt trok ik de deur open en ja hoor, de koperen ploert zou zich deze dag van zijn beste kant laten zien. Mijn fiets gepakt en op naar het gemeentehuis in de May.
En daar aangekomen stond onze Bakker weer klaar om het e.a weer vast te leggen op de gevoelige plaat. En als er iemand vroeg uit bed is dan is het wel de Bakker. Om half negen op pad voor een ritje met de Trimploeg. Ik werd door Wim gelijk gebombardeerd als leider. Nou vooruit maar dan.
Met negen mannen waaronder Kevin en Tim en met Sandra als de enigste dame in ons gezelschap gingen we op pad. Ik had per ongeluk bij het doorgeven van de namen Sandra per ongeluk als Saskia doorgegeven. Natuurlijk erg stom. Maar bij deze hoop ik het rechtgezet te hebben Sandra. Het zal de leeftijd zijn denk ik. Hahahahahahahahaha.
Intussen onderweg met Antoon en Bertje ging het rap over de Keizersveerse brug om vervolgens de Peerenboom in te draaien. Vanaf het begin zat het tempo er goed in. Jacques had onder zijn zitvlak een mooie nieuwe fiets. Prachtige Giant. Afgemonteerd met de nieuwste 12 speed Shimano Ultegra groep. En natuurlijk elektriek schakelen. Veel fietsplezier Jacques!!!
Op weg naar Dussen waar we op de dijk langs mooie Mario de fietsenmaker en den Dekker de klompenmaker reden. Na een kilometertje verder rechtsaf de polder ingeslagen. Drie kilometer verderop linksaf geslagen bij een boerencamping. Daarna voor Almkerk slingerend naar Wijk en Aalburg gefietst om daarna rechtsaf de dijk naar Heusden te volgen. Op de brug ravitaillering of zoals Wim altijd zegt bananentijd. Even het gas een beetje loslaten om fit te zijn voor het 2e gedeelte. Hier kregen we een beetje de wind op de kop. Maar met Kevin, Antoon, Bert, Erno, en Jacques was het voor de rest
Geen probleem om te volgen.
Ter hoogte van Waspik nam Bert afscheid van ons waarna we verder richting ’t Fer reden.
Daar de oude Veerse weg overgestoken om vervolgend via de voetbalvelden richting de May terug te keren.
Het was weer een goed bestede zondagochtend met een gezellig groepje fietsers. Nog een paar kilometers extra gemaakt en op Den Hout mijn naamgenoot Gerard v Oerle nog tegenkomen.
Moe maar voldaan toog ik huiswaarts.

Met vr gr Geraldinho

We kregen het droevige bericht over Jan.

De impact is groot.

Na een paar mooie woorden en een moment van stilte gingen we toch op weg.

Er was een open plaats in de groep, maar die was zeker niet leeg.

We hebben een kaarsje opgestoken.

We hebben koffie gedronken.

We hadden het over Jan.

Niets zeggen is te veel, alles zeggen te weinig.

Veel sterkte aan degenen die hij achterlaat.

Dankjewel Jan