Alle berichten van Rene van Mook

Na regen heel veel wind

Fietsverslagen

Afgelopen weken was er heel veel regen, zoveel zelfs dat de dinsdag groep 4 weken niet vertrok. Toen afgelopen dinsdag dus het toch lekker was gebeurde dat wel. Ik zou aanvankelijk vandaag dan ook naar de Eventing in Etten-Leur gaan om te speakeren. Echter gistermorgen werd ik gebeld dat ze vanwege het vele nat de wedstrijd af moesten lassen. Iets wat volgens mij met de “Big Challenge Veluwe heuveltocht” gisteren ook had kunnen gebeuren. Want Anneke en Ad van Wesel hebben daar een lekker nat pak gehaald. Omdat ik dus niet naar Etten-Leur hoefde had ik Leo al ge-appt dat ik hem zou ophalen. En zoals altijd stond hij al in de startblokken toen ik bij hem arriveerde. Het was fris en de wind waaide sterker dan verwacht ik was blij met de winter handschoenen en had spijt dat ik geen windstopper aan had gedaan. Toen we op het plein aankwamen was alleen nog maar Jan Lensvelt aanwezig. Ik was benieuwd hoe druk het zou worden. Al rap liep de één na de ander binnen. Ad had als voorstel een rondje Boompjesdijk. Dat was wel een lastige gezien de wind Noord-Oost was voorspelt. Peter Broeders en Annie kwamen ieder uitgeleide doen. Toen Ad en Anneke er waren vertrokken we richting de Watertoren om daar de polder in te duiken. De eerste kilometers namen Ad en ik voor onze rekening en ook snel was het Corné die zich op kop plaatste om het eerste stuk wind op zijn hulp te bieden. Voordat we de Amerdijk op reden had ik me al laten afzakken om eens te zien wie er allemaal mee waren met de Tour groep. Ik zag de volgende namen voorbij komen: Gerben Berm, Hans van Bragt, Wim ten Haaf, Erno Haanskorf, John Haanskorf, Erik van der Hoeven, Frans Marijnissen, Corne Schoenmakers, Leo Stasse, Peter Verhagen, Sander Weda, Chris Weda, Ad van Wesel, Anneke van Wesel en onder getekende. Genoeg volk om zelf niet de gehele tijd op kop te rijden. Zeker omdat de mannen van de sport toch een stuk sterker zijn dan de gemiddelde Tour renner. En inderdaad Sander, Christ, Gerben, Hans en John draaiende soepeltjes zodat de mindere goden af en toe de zaak op de rem trokken. Via industrieterrein Moerdijk richting Klundert, Noordschans ging de route naar Willemstad. Het viel mij op dat het best druk was met fietsers en dat de wind hier nog redelijk gunstig stond. Vanaf Willemstad richting industrieterrein Dintelmond begonnen de remmers al meer te remmen. En ondanks de gunstig wind moest het tempo hier al omlaag. Nu is het ook zo dat als je achteraan rijdt je, jezelf niet gunstig plaatst. Want een peloton is net een harmonica en daar moet je dus iedere keer een gaatje dicht ploffen. Degene die minder sterk zijn krijgen het dan dus nog zwaarder. Dus voorstel ga voorop rijden en je hebt er geen / minder last van. Daarbij komt dat als de mannen van de sport voorop rijden zij na een bocht sneller aanzetten en je dus ook op achtervolgen aangewezen bent. Van Dintelmond gaat het door naar Dinteloord waar we rechts afdraaien en bij de Bloemetjesdijk nog één keer rechts afgaan om naar de Boompjesdijk te draaien. Wim ten Haaf had gisteren nog de route voorbereid door te kijken waar de Boompjesdijk ligt. Vanaf de Boompjesdijk kregen de mindere onder ons het taai. Maar er zijn er ook die altijd precies weten waar je moet zitten zodat je toch mooi mee schuift in de groep. In Stampersgat moest John even aan zijn zadel vast houden om hij een ernstige drang naar huis had. Maar dat kon hij de burgemeester van Ter Aalst niet kwalijk nemen. Na Stampersgat volgde Standaardbuiten en voor ik het wist zate we weer op de Goudbloemsedijk richting de brug bij het Lamgat. Vandaar uit via de CHV naar Langeweg voor een enkeling was het ook letterlijk een lange weg. Ter wij ik dit nu zit te schrijven is de R.V.V. juist afgelopen. Hij werd gewonnen door de beste renner die er op dit moment is en waar ik Peter Broeders 5 jaar geleden al over tipte. Ik zei toen tegen hem dat wordt een hele speciale en zie hij heeft al 2 maal de T.D.F. gewonnen en ook al enkele klassiekers. Een andere Gerard is fan van R. E. maar in mijn beleving is deze renner nog een paar klassen beter. Als ik kijk hoe hij het vandaag klaarde dan is dat formidabel. Onder tussen hebben de gebroeders Weda net voor Wagenberg de afslag Terheijden gevonden. In Wagenberg slaat Corné rechts af en heeft hij zijn Grand Fondo voor april er al opzitten. Ik rijd met de overgebleven renners richting Made. Vervolgens rijden Leo en ik Den Hout binnen wat al geheel in het teken staat van PAASPOP Den Hout 2023. Als ik Leo gegroet heb komt er nog een groepje aanzetten dat denkt die oude snel uit de wielen te rijden echter met ruim 40 in het uur vlieg ik over de brug en ben op tijd thuis voor de Ronde.

Groeten van de Burgemeester van Ter Aalst.

Trimrit de Rith

Fietsverslagen

Vanmorgen was het goed weer. Dit betekende dat er maar liefst tien trimrijders klaar stonden voor een rit De Rith. Te weten: Helene, Antoon, Jan, Johan, Jacques, Wim, John, Gerard, Piet en ondergetekende. Het was fijn dat Gerard er weer bij was. Ook Wim en John vonden het weer goed genoeg om eens mee te rijden. Helene had er zin in, ze pakte meteen de kop samen met John. In Den Hout namen Antoon en Johan het over. Zij zouden vandaag veel kopwerk doen. Maar ook de anderen reden regelmatig vooraan. Ik had mijn dag niet en ben niet op kop geweest. We genoten van het weer, want de temperatuur was goed. Al bleef Jan het koud vinden. Het was droog en we zagen af en toe een zonnetje. We reden via mooie wegen naar de Galderse Meren. Daar herkende Piet ineens de route en hij vond de naam ‘viaductenroute’ meer toepasselijk. We reden inderdaad veel viaducten over. Daar had ik vandaag flink mijn maal aan, want ik ben helaas nog niet op kracht. En het was stiekem niet verkeerd dat Piet me een duwtje gaf. Maar ik was niet de enige die vandaag de benen niet had. Ook Jacques moest aanpoten. We konden vandaag lekker doorrijden want niemand reed lek. Terug in Made sloeg de één na de ander af, op weg na huis. We kunnen terugkijken op een fijne rit.
Groetjes, Petra

Waarom moeilijk doen als het samen kan?

Fietsverslagen

Vandaag stond Boompjesdijk op het programma. Ik had gisteren al gezien dat vandaag de wind pal uit het zuidwesten zou komen en daarom zou het eerste gedeelte zwaar worden. Voor de zekerheid had ik de zaterdagrit dan ook maar wat rustig aan gedaan, want slechte benen op zondag worden in de sportgroep rücksichtlos afgestraft. Dat kan ik natuurlijk niet hebben. Ook Gerben bleek van vorige week te hebben geleerd, dit keer spaarde hij zijn krachten voor de zondag. En dat was te merken…
John had zijn zaterdagrit met een behoudend tempo afgewerkt, zo bleek uit de Strava-files. Dus ook hij was geprepareerd.

Hoewel de opkomst dit keer minder was, stonden er toch 5 sporters aan de start. Frans, John, Gerben, Twan en Chris. Ik had ook nog hoop dat Johan van Helmond mee zou gaan. Hij zag er sterk uit vandaag, maar helaas… hij reed stipt om 09.00 uur gelaten achter een andere groep aan…
Voor wat betreft de aanwezig van Sander blijf ik ook nog altijd enige hoop koesteren. Kennelijk traint hij voor een triathlon. Het zwemmen en hardlopen zijn momenteel bekwaamheden waar hij hard aan werkt. Maar he Sander, vergeet niet te fietsen he, dat is ook een onderdeel van de triatlon. En als ik me goed herinner ging het afgelopen Cross voor de Krokus niet echt van een leie dakje… Volgende week de Molentocht (115km) dat is een mooie training. Je ook niet blijven zwemmen he… (of pokeren)

Bij het vertrek van onze groep bleek Chris nog niet op de hoogte dat we 95km zouden gaan rijden, maar hij accepteerde zijn lot snel en met z’n tweeën pakten we de kop. Halverwege de Brandestraat constateerde we samen dat 33 km/h wind tegen geen optie was. We trapte beiden op onze adem en daarom liet ik me maar even terugzakken. Hmmm dat was geen goed teken, en we moesten nog 93km….
Achter in de groep liet Frans weten dat hij op tijd thuis moest zijn en derhalve bij Willemstad zou omdraaien. Nou had ik bij toeval deze ochtend een alternatieve route uitgestippeld waarbij de Willemstad niet zouden aandoen. “ nou dan kijk ik wel” reageerde Frans.
Net voorbij Wagenberg belandde ik weer op kop en m’n benen voelde al een stuk beter. Zeker ook omdat ik in de verte een WTC groep zag rijden. Die moet ik toch kunnen hebben! Gas erop dus. Helaas konden we ze echter niet grijpen, want bij de Driehoefijzers sloegen ze linksaf richting Prinsenbeek. Op zich niet zo erg allemaal, maar wat bleek. Frans lag er af. Dat was niet de bedoeling en we hielden de benen even stil. Met een grote snotpiek onder de neus voegde Frans zich weer bij de groep. We spraken af dat we tussen de 31 en 32 zouden rijden en dat Frans wat meer in het treintje reed. Zo reed hij niet de hele tijd in het kantje en konden we hem in de gaten houden als het zwaar werd.
Ter hoogte van het bruggetje bij t Lamgat kwam Twan naast mij rijden en sprak hij de verwachting naar mij uit dat er in deze rit geen enkele potentie zat dat we op sociaal gebied enige vorm van verbale communicatie zouden hebben. Of we misschien de route nog voorbij de Elsakker konden laten gaan; was de vraag die volgde. Ja natuurlijk, dit gingen we regelen!

Toen we op de Goudbloemsedijk reden, diende de gelegenheid zich aan om weer te oefenen met draaien. Dit ging in rit 2 niet helemaal soepel, nu echter ging het wonderwel prima. De snelheid werd vastgesteld op 32 a 33km/h en iedereen draaiende mee. Dit gaf rust en niemand hoefde op het tandvlees te rijden. Het belangrijkste was (vind ik) dat we allemaal op tijd onze benen stil hielden, zodat we een constante snelheid hielden.
Moeiteloos werd hierdoor de gehele afstand afgelegd naar Boompjesdijk. Nou ja, moeiteloos… vanaf Oudenbosch was Frans afgehaakt en de nodige bochten en kruispunten maakten het niet altijd gemakkelijk om in formatie te blijven, toch wisten we elkaar telkens weer te vinden.
Bij Steenbergen zat iedereen er nog goed bij, alleen bij John waren er wat struggelingen ontstaan. Zijn versnellingen deden het niet goed, hij kreeg een aantal onterechte correcties tijdens het draaien, reed quasi opzettelijk rechtdoor waar me links moesten en was kwaad op Gerben omdat hij te hard reed, tja wat moet ik erover zeggen… ik denk dat hij gewoon toe is aan een nieuwe fiets.

Na de Boompjesdijk was het in 1 streep wind mee naar den Elsakker. Ontmoedigend is het dan dat je toch nog relatief veel wind ervaart… gek wordt je er soms van dat je de overtuiging hebt dat je pal naar het oosten rijdt en dat je toch nog wind tegen rijdt. Gelukkig hebben we dan Chris die toch nog even aantoont dat supercompensatie van een week geleden gewoon kan. Net zoals MvdP vanaf de Tirenno gisteren ook heeft bewezen.
Goh, wat reed Chris vandaag moeiteloos de zwaarste stukken voor de neus weg.
Ook verdiend Gerben een dergelijk compliment, want ook hij heeft erg sterk gereden. Even twee ritten op het tandvlees en nu zit hij er gewoon helemaal bij.

Op weg naar den Elsakker reden we nog even langs de Pelikaan in Zevenbergen. Dit is een weg met veel kasseien, waar ik het gevoel had dat er nog wel wat in m’n benen zat. Het einde van de rit was toch in zicht en daarom gingen we met z’n allen nog even in het rood over de kasseien. Het was geweldig, bovendien waren dit de kasseien die vorige week ontbraken op onze pseudo-flandrienrit! (Met dank aan Gerard)

Bij den Elsakker hebben we onder het genot van koffie, cola en appeltaart lekker sociaal gedaan en bijgekletst, waarna we op huis aangingen.
We hebben allen een heerlijk rit gehad, waarbij we super hebben samengewerkt. Dat hebben we, gezien de reacties op strava, allemaal als geweldig ervaren.

Volgende week zoals gezegd de Molentocht onder leiding van onze enige echte wegkapitein; Martien!

Thijs

Regen, modder en wind, rit 2 sport

Fietsverslagen

In de tweede rit van het seizoen was de opkomst wederom goed te noemen.
Ook de sportgroep was weer goed bezet. Met Martien, de voorzitter, Melody, John, Frans, Gerben, Twan en Chris waren we met 9 sporters. Fijn om weer een grote groep te hebben. Dit was ook wel nodig, want we reden een rondje Grote Waard. We hebben dit jaar bij de sport weer een kalender met (grotendeels) vastgestelde ritten. Dit vinden we binnen de sport fijn, maar het nadeel is dat we in principe geen rekening houden met buien en wind. De wind stond vandaag niet echt gunstig voor onze rit, dus een grote groep mensen kwam prima uit.

Bij het wegrijden hoorde ik al vrij snel dat de wind niet gunstig stond.
Hoewel met de wind mee fietsen altijd erg prettig is, merkte ik nu de eerste 30 kilometer een bepaalde terughoudendheid. Iedereen probeerde zich een beetje te sparen voor de wind die nog zou gaan komen.
Bij de Napoleon zag ik Melody wat slingeren, ze at nog even een banaantje. Ik dacht nog bij mezelf “nou dat is wel wat vroeg zeg.”
Bij Werkendam gebeurde het wederom dat Melody een slingertje maakte, nu zat ze nog even een peperkoek naar binnen te werken. “Ben je nou weer aan het eten?” was mijn commentaar. Hoewel ik zelf nog niet aan eten toe was, sloeg bij mij de twijfel toe. Ik had zelf helemaal geen eten bij en ik wist dat de zware 50km er nog aan zat te komen. Was het toch niet slim geweest om ook even wat eten of een gelletje bij te hebben? Uhmmm… mijn mentale weerbaarheid werd hier dus even op de proef gesteld.
Enfin, bij Werkendam reden we de wind in. Het was een dikke natte wind. Daarnaast reden we op keurig net asfalt waar al het water op bleef staan dus nat worden was een zekerheid.
Kevin had zich aan zijn woord gehouden en vertoonde zich pas in Werkendam op kop, waar hij vervolgens 34km/h wind op reed. 31km/h is ook goed Kevin!
Langs de Merwede reden we pal tegen de wind in, richting het Biesbosch museum. Een ideale gelegenheid om eens met de groep te gaan draaien.
Dit ging aanvankelijk niet zo heel best. Best wat renners waren hier niet goed bekend mee en zo werd het voor sommigen alleen maar zwaarder in plaats van dat ronddraaien de inspanning lichter maakt.
Zo lag Gerben er al vrij vroeg af. Maar daar lieten we ons niet door uit het veld slaan.
We hergroepeerden en probeerden het opnieuw. Met wat verbale en fysieke coaching lukte het ons redelijk om rond te draaien. Maar het bleef echter moeilijk. Ondanks de moeilijkheden werd het traject Werkendam – Biesbos museum afgelegd boven de 31km/h. Dat is toch niet onverdienstelijk.
Bij het museum lag de beloning op ons te wachten. Lekker wind in de rug. Al snel meldde John zich voorop. Hij had weer praatjes. Dit was echter van korte duur want vanaf Werkendam was het weer wind op kop. Wederom gingen we draaien en nu ging het wat beter. De kilometers begonnen echter hun tol te eisen. Gerben zat op zijn tandvlees, hij had de dag ervoor te gek gedaan bij een andere fietstocht en het beste was er daardoor vanaf. Ikzelf begon de inspanning ook te voelen en ook Chris gaf aan dat er meer pap dan spier in zijn benen zat.
Door al de modderige polderweggetjes, de kou, de wind en de regen konden we uiteindelijk vaststellen dat we toch wel een Flandriaanse rit hebben gehad.
Ondanks deze omstandigheden hebben we toch een heerlijke rit gehad waarin we echt goed samen hebben gewerkt. Uiteindelijk kwamen we na precies 85 kilometer de May in gereden. Onze gezichten zwart van de modder, met loslatend stuurlint, tikkende zadelpennen, droog gereden knarsende kettingen en doorweekte kleding.

Tot volgende week, dan wordt het een rondje Boompjesdijk.

Thijs

Trimritje Slingerdreef

Fietsverslagen

Het wordt de eerste rit in maanden waarbij ik langer dan een uur in het zadel zit en dan meteen dit herfstweer. Regent het nu of niet? Het is in ieder geval niet zo dat het pijpenstelen regent. Vanaf de 5e verdieping zie ik wel dat de straat nat is. Ik stap het balkon op en hou mijn hand buiten de reling; het miezert en ik voel een koude zuidwesten wind in m’n gezicht. Ik besluit om niet het wintershirt van WTC aan te trekken, maar een fietsshirt dat wat beter bestand is tegen deze miezerregen; een regenjasje vind ik nu ook weer wat overdreven. Om toch in de clubkleren te rijden, trek ik de windstopper aan. Achteraf ook geen spijt van trouwens. Iets voor 8 uur check ik WeerOnline voor Made. Twee regendruppels en dat betekent 12 punten. Als ik iets na acht uur nog eens kijk is er nog maar eentje over. Ik heb echter al een screenshot gemaakt en laat het dus maar zo.
Tegen 9 uur staan er 27 renners klaar; een mooie opkomst, zeker met dit weer.
De tour-groep vertrekt en even later gaan we met z’n zessen ook op pad voor een rondje Slingerdreef. Petra en Johan nemen de kop; ik rij ergens halverwege, Jan en Jacques er achter en Piet sluit de groep af. Nog steeds wat miezer en een koude wind op kop. Als we langs de heuvel in Den Hout rijden klinkt het opeens “…LEK!!”. Dat begint al goed. Jacques rijdt lek. Het zijn die venijnige kleine steentjes die bij dit natte weer aan je band blijven plakken en zich van lieverlee een weg door het rubber boren. Jacques kijkt het eens aan en zegt dan resoluut “Ik ga wel naar huis, rijden jullie maar door!” We stribbelen nog wat tegen, maar Jacques is al omgedraaid. Met z’n vijven rijden we verder. Net voorbij het Houtse Meer gaan we op de foto bij Peter Broeders; even zwaaien allemaal. We rijden verder over de bekende wegen richting de Slingerdreef. Op het viaduct over de A27 komt Piet ons voorbij gereden; “Ik ga jullie even filmen”. Maar Piet blijft gewoon op z’n gemakkie voor ons rijden en ik snap even niet wat ie nu wil. Opeens besef ik dat we gefilmd worden door de camera in het achterlicht. Niet dat we het filmpje al gezien hebben, maar wellicht komt dat nog.
Aan het einde van de Vijfeikenweg bekijken we even de werkzaamheden die daar gaande zijn. Piet heeft het inmiddels dusdanig koud dat ie besluit een kortere rit naar huis te rijden en op die manier zijn we nog met z’n vieren. Jan stelt voor dat we ook een iets kortere route rijden, maar Johan wil er niets over horen; “Nee joh, we rijden gewoon een Slingerdreefje. We doen het rustig aan want de benen willen nog niet echt mee”. Als we even later vlak voor het viaduct over de A58 worden ingehaald door 4 dames sluit Johan direct aan en rijdt samen met de dames naar boven. Met de benen is blijkbaar niks mis.
Op de slingerdreef is het erg rustig. Even denken we dat we de enige zijn, maar dan zijn ze er toch; de joggers, de fietsers en een verdwaalde wandelaar met een loslopende hond. Zo’n beetje halverwege de Slingerdreef gaan we rechstaf en rijden voor Bavel langs richting Dorst. Het is dat we goed aan de kant rijden, want in een ietwat ruige bocht worden we bijna omver gekegeld door een enthousiaste Ford Fiesta rijder. Als de rust is weergekeerd, keuvelen Petra en Jan dat ze het eigenlijk helemaal niet koud hebben. Da’s mooi, denk ik bij mezelf, maar van mij mag de lente nu toch echt wel beginnen. In Den Hout besluit ik de groep te verlaten en richting Oosterhout te rijden. De eerste rit met meer dan 1 uur in het zadel zit er weer op. Da’s toch echt even iets anders dan een uurtje Zwiften.

Rene

Openingsrit Trimgroep

Fietsverslagen

Het fietsseizoen gaat weer beginnen, dus de fiets weer in de auto geladen en op weg naar Made. Het leek me wel praktisch om de auto bij de Korenbeurs neer te zetten en dan naar het verzamelpunt te fietsen. Dat had Bert ook bedacht, want hij stond zich al om te kleden toen ik bij de Korenbeurs parkeerde. Toen we samen bij het oude gemeentehuis aankwamen stond er al een aardig groepje renners en er kwamen er nog volop bij. Voor de trimgroep stonden tien ‘man’ present. Zoals afgesproken vertrokken we richting Den Hout om naar Molenschot te gaan. Het weer viel alles mee en het was fijn om weer met zijn allen op pad te zijn. Iedereen had volop te vertellen na de winterstop. Voor we het wisten waren we al bij Molenschot. Helene en ik zaten wat te praten over fietsen, onderhoud en lekke banden. En wat gebeurde er…zo’n tien minuten later reed Helene lek. Je moet er ook niet over praten want dan lijk je het uit te lokken! Gelukkig was de band niet meteen helemaal plat dus ze dacht hem bij te kunnen vullen. Peter Korse bood aan dit even te doen. Eigenlijk weet je dan al dat dit de oplossing niet is en jawel, even later hoorden we weer ‘lek’! Dus weer gestopt en nog een keer bijgepompt, want ja we waren toch bijna thuis… Wij weer verder, inmiddels regende het al een beetje en werd het ook al wel koud toen we voor de derde keer ‘lek’ hoorden. We waren inmiddels in Den Hout. Toen werd toch maar besloten de band te verwisselen. Peter, alias de wegenwacht, had dit snel voor elkaar en zo waren we dan een beetje natgeregend weer terug in Made. Daar konden we genieten van het ontbijt bij de Korenbeurs.

Groetjes, Petra

Seizoen start met de WTC – Made

Fietsverslagen

De afgelopen maanden hebben een aantal WTC-ers door gefietst op de gravelbike en of mountainbike hierdoor zijn er een aantal die weer goed vooruit komen. Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik op het raam van de slaapkamer het nat dat afgelopen nacht was gevallen. Even later merkte ik tijdens het uitlaten van de hond dat er relatief weinig nat was gevallen en dat het zacht aanvoelde. Ik koos daarom voor niet al te warme kleding en géén overschoenen. Iets over half negen ben ik bij Leo die ondanks zijn verjaardag gisteren al op mij stond te wachten. We rijden via den Bromtol naar de May. Als we op het pleintje bij het oude gemeente huis aankomen zijn er nog maar twee renners aanwezig. Maar in korte tijd loopt het plein aardig vol. Ieder heeft er weer zin in om een rit te rijden.

We starten vandaag met drie groepen de sport, trim en de tour. In overleg met Maurice hebben we beslist dat we voor de tour vandaag een rondje Team MunneMaot tegengesteld rijden, zodat we tijdig bij de Korenbeurs aan tafel kunnen. Nadat ik met Gerard Koops nog wat over die bijzonder mooie opleiding die hij gedaan heeft heb gesproken is het negen uur. De tour o.l.v. Maurice geeft aan als eerste te willen vertrekken en even later rijden we in de richting van de watertoren. Al snel zijn het de vertrouwde gezichten die de verantwoordelijkheid nemen om op kop te rijden, wat dat betreft is er niet veel veranderd. Al snel komt de rotonde van de Drie Hoefijzers in zicht, hier draaien we linksaf naar de Tol. Vervolgens onder het viaduct door bij de Mark en daarna over de brug over de Mark. Als Corné naast mij rijdt draaien we al richting den Elsakker. Iets verder laat ik me afzakken om eens te kijken wie er allemaal met ons mee zijn, tevens kan ik een foto en filmpje maken voor mijn Strava. Het is een hele groep t.w. Maurice, Leo, Erik S, Wim t H, Erno, Marino, Kees M, Anneke, Ad v W, Boukje, Adri, Peter V, Corné, Johan v H en ik. Vijftien renners en rensters. We rijden door de Zwartenbergse polder en gaan hierna richting Zevenbergen. Hier komen we het enige verkeerslicht van deze rit tegen. We steken over richting de suikerfabriek en nemen de weg nu naar Moerdijk. In de verte hangt een hele donkere wolk, maar hopen dat er voor ons geen nat uit valt. Bij het uitdraaien van Moerdijk hoor ik LEK!! Leo heeft op slag een plat voorwiel. Op dit moment vallen de eerste regendruppels en Johan van Helmond is bang dat het erg nat pak gaat worden. Leo heeft snel het probleem getackeld en we kunnen weer op weg tenslotte is het de bedoeling om weer op tijd bij de Korenbeurs te zijn. Vanaf Moerdijk krijgen we de wind mee de snelheid gaat eigenlijk iets te makkelijk Johan maant mij niet te hard te rijden. Ik neem wat gas terug. Ook het stuk van Lage Zwaluwe naar Drimmelen rijdt lekker en we merken op dat de regen wel meevalt. Nog even langs stal van Stokkom en dan via de Tuinbouwweg weer richting de May.
Klokslag 10:45 uur stappen we af bij de Korenbeurs. We mogen plaats nemen in de Bistro. Met een mooie grote groep kunnen we genieten van lekkere en uitgebreide brunch. Het blijkt dat andere groepen een nat pak hebben gehaald en wij als het ware kurkdroog zijn gebleven omdat we zelfs niet getranspireerd hebben. Tevens is dit het moment om met elkaar wat bij te praten na een lange winterperiode. Na nog een biertje gedronken te hebben stappen we op de fiets om richting Den Hout te rijden. Ik heb lekker gereden en gegeten maar voor de punten hoef ik dit jaar niet te gaan. Door mijn rit naar Santiago ben ik zo wie zo al zes weken afwezig. Ook de reden dat ik nu een verslag maak dan kan een ander dit een volgende keer doen.

Groeten van Ter Aalst, den burger aldaar.

Openingsrit seizoen 2023 Sport

Fietsverslagen

Het is weer zover, na een natte donkere winter mogen we weer met de WTC starten. Traditiegetrouw is deze rit niet al te lang en worden we getrakteerd op een heerlijke brunch. Of de brunch verband houdt met een traditioneel hoge opkomst weet ik niet, maar het is niet ondenkbaar.

Ook deze openingsrit werd druk bezocht, ondanks de dreiging van een drupje regen hier en daar.
Voor de sport telde ik in ieder geval 6 renners, toen we echter stipt om 09.00 uur wegreden bleken er 9 sporters in mijn wiel te zitten. Dit waren Flip, John, Kevin, Gerben, Chris, Melody, Twan en Frans. Ook Erik durfde het aan om mee te gaan. Top Erik!

De route werd afgestemd op de windrichting. Met een noordwestenwind werd het in dit geval een Uppeltje.
Op een rustig tempo werd Made uitgereden en na Geertruidenberg werd de gaskraan wat verder opengedraaid. Alles verliep vlotjes en net na het kasteeltje in Dussen besloot ik om de troepen even te inspecteren. Iedereen zat er nog fris bij. Erik zat nog sterk op de 4de positie. Chris en Kevin wisselende op kop elkaar af en Twan & John reden volkomen toevalligerwijs achteraan…
Op mijn afroep of dat iedereen er nog goed bijzat kreeg ik alleen maar (ja) knikjes of duimpjes. Nou, dat gaat goed dacht ik nog…
Vlak voor Almkerk reden we de Midgraaf op richting het westen, maar na een paar honderd meter kwamen we erachter dat de helft eraf lag.
“Hoe kan dat nou” dacht ik nog. 3 minuten geleden zat iedereen er nog fris bij.
Wat blijkt; Erik was zo ontzettend klaar met zijn bril dat hij pardoes besloot deze weg te gooien. Chris en Melody dachten echter dat Erik zijn bril verloor en knepen direct in de remmen om de bril te bergen.
Nadat Erik zijn afgedankte bril weer in zijn handen kreeg gedrukt, kwam het berouw. “dat had ik niet moeten doen, die bril weg gooien” was zijn commentaar. Genoeg daarover.

Na het bril-incident was er toch iets geknapt. Het tempo kwam nooit echt meer goed terug. Misschien had dit ook wel te maken met het feit dat we toen net een stuk wind op moesten rijden.
Bij het Kerkeinde in Sleeuwijk wees Flip mij er op dat het al 10 uur was en dat we toch wel moesten maken om op tijd bij de brunch te zijn.
Adhoc werd de koers daarom zuidwaarts bijgesteld en reden we langs de A27 terug naar de May. Voor Erik was de koek echter ver op.
Met wat hulp hier en daar lukte het hem echter toch om mee te komen.
Gelukkig hadden we wind in de rug en zag ik kans om even met Melody bij te praten. Op mijn aanbod om samen die mannen er af te rijden ging ze niet in, dan maar even vragen waar die tas op haar stuur voor was. Ik had al zitten denken of ze misschien had gerekend op een een hele lange toertocht of heel veel lekke banden. Maar het antwoord was veel logischer, er zaten droge kleren in. Slim! Ik vermoed dat meer leden dit bij zich gehad wilden hebben bij de brunch.

Vanaf Geertruidenberg werd er wat langzamer gereden, maar niet nadat we op volle sjas nog even de kanaalbrug opreden.
Rond 10.45 uur reden we De May weer in en konden we beginnen aan de brunch en met een uitgebreide evaluatie van de afgelopen 55 km. Toch altijd leuk om te horen dat iedereen zo’n rit altijd anders beleefd.

Tot slot nog even het volgende: zoals iedereen weet proberen we de sportgroep wat groter te krijgen. In de sportgroep proberen we als groep een sportieve prestatie neer te zetten en afzien hoort hier ook bij.
We proberen echter altijd zoveel mogelijk rekening te houden met minder sterke renners. Zo proberen we renners zoveel mogelijk uit de wind te houden en passen we onze snelheid vaak aan, ook al gaat dit door een groot wielerhart soms niet altijd goed.
Alle begin is moeilijk, maar laat je hier niet door afschrikken, want na enkele ritten zal je hier geen last meer van hebben. Uiteindelijk ben je net zo sterk als de groep waarin je het meest fietst.

Volgende week rondje Noordwaard 85km.

Thijs

Jaarverslag 2022

Jaarverslag

Download als pdf

We sloten het jaar 2021 wederom af met een flinke corona golf en gingen dan ook weer een lock-down in, waardoor we helaas weer creatief moesten zijn met de oliebollentocht. Wederom hebben we als bestuur ervoor gekozen om onze leden een oliebollen tegoed te geven, daar werd wederom gretig gebruik van gemaakt.
Dus zo begonnen we 2022 weer niet zo goed en als bestuur vreesden we even voor een wederom lange lockdown, maar niets was minder waar en hebben we de traditionele ontbijttocht op 6 maart toch kunnen rijden met 32 enthousiaste renners. Iedereen had er weer zin in en we gaan met volle moed het fietsseizoen tegemoet, dit jaar hopelijk zonder corona maatregelen!
En zo stond op 10 April stond de Mol op de kalender, deze werd dit jaar gewonnen door Thijs Hillen Een mooie 2e plaats voor Martien van Kaam en de 3e plaats voor Gerben Berm.
Er werden dan ook weer mooie tochten gefietst en alle tochten konden dit jaar gewoon allemaal doorgaan, met als hoogtepunt dit jaar de bijpraattocht, met liefst 36 WTC’ers .Ook hebben we dit jaar op 18 juni , de langste dag, met een mooie club kunnen fietsen. Helaas was het erg warm die dag en hebben we als bestuur zijnde moeten besluiten om de tochten wat in te korten. Ondanks de warme omstandigheden heeft iedereen het hoofd koel kunnen houden en is er goed gefietst.
Op 10 Juli word de tijdrit gefietst en dit jaar gewonnen door Frans Marijnissen Met 29 seconden verschil dan wat hij op had gegeven. Hier was de opkomst wat matig met slechts 20 renners. Hierna konden we weer genieten van een ouderwetse gezellige familiedag , die door de leden goed is ontvangen.

Op 4 September is het alweer zover , de bijpraattocht met een opkomst van 36 WTC’ers staat deze tocht dit jaar als hoogte opkomst genoteerd.
Op 18 September stond de beroemde DH-DH-DH klassieker op de kalender , helaas is deze niet doorgegaan i.v.m. slechte weersomstandigheden.
Op 16 Oktober hebben we het seizoen mooi af kunnen sluiten met de snerttocht, hierbij waren 33 WTC’ers aanwezig en hebben we ook meteen een mooie nieuwe groepsfoto kunnen maken.
Tevens was er de prijsuitreiking van het opkomstklassement die dit jaar gewonnen is door Peter Verhagen, op de 2e plaats Anneke van Wesel en op een mooie 3e plaats Flip Segeren. Ze hebben besloten om hun prijzengeld te doneren aan de Nierstichting. En zo hebben we een heel mooi en warm fietsseizoen goed en vooral gezellig af kunnen sluiten.

Op naar de oliebollentocht en een mooi 2023!

Sandra van Eijk (Secretaris WTC-Made 2022)