WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
Jaaroverzicht 2022
Alle berichten van Rene van Mook
Rondje Breda
“Mooi dagje om hard te fietsen” was mijn gedachte toen ik ’s ochtends de gordijnen opdeed.
Niet alleen om hard te fietsen overigens, maar fietsen in het algemeen zou voor eenieder een traktatie zijn met dit weer.
Bij het raadhuisplein kwam dit tot uiting in een groot aantal WTC’er die zich aldaar verzameld hadden.
Prima dus! Zouden we echter een sport-ploeg kunnen vormen? Ik zag John, Martien, Sander en Frans staan en toen wist ik genoeg. De sport-groep “It Giet Oan…”
Sporters of niet, van Martien hoorde ik dat hij zelfs nog wel in zijn eentje de sport-groep
zou bemannen, dan wederom zonder sport-groep te vertrekken.
Johan van Helmond zag al een beetje schuchter naar ons kijken en koos toch eieren voor z’n geld. Hij ging met de tour mee. Ik had dit toch niet verwacht, zeker ook omdat ik van z’n vrouw had gehoord dat ie 5 keer per week op de fiets zit.
Nog voor het vertrek dekte John zich volledig in. Hij was gisteren goed in de olie pas om 01.30 uur thuis, dus van hem hoefden we niet veel te verwachten. Deze belofte bleek hij dubbel en dik waar te maken. Gedurende de gehele rit hebben we John amper gezien. Voor dit verslag is dit dan ook het laatste wat u over hem kunt lezen.
Bij vertrek ging het rustig Made uit. Ik met Martien op kop. Iets voorbij Wagenberg zei Martien tegen mij dat we bij de rotonde Drie Hoefijzers linksaf richting d’n Elsakker zouden gaan. Zo’n aanwijzing van Martien, zo vroeg in de rit kon maar 1 ding betekenen.
Gas erop! In een lint van 5 richting de rotonde van de Drie Hoefijzers. Maar daar aangekomen bleek dat de diesel van Frans nog niet was opgewarmd. Hij lag ver achter. Na even wachten was Frans weer aangesloten. Hoewel we het tempo iets wat aanpaste was het voor Frans al lang en breed duidelijk; Mooi fietsweer of niet, dit wordt een zware rit….
De rit voerde ons onder leiding van Martien richting Zundert om zo via Baarle-Nassau om Breda heen te fietsen. Circa 99km zou het worden.
In een lint, zonder al te veel te zeggen en met minimale (verkeers)aanwijzingen ploegden we ons een weg door zuidelijk Brabant. Zo’n compacte groep renners die elkaar goed kennen op de fiets rijdt heerlijk.
Bij Zundert begonnen me echter 2 zaken op te vallen. Kennen jullie die weg voorbij Zundert richting de E19? Dat is een weg met dikke bomen aan weerszijde waarbij het betonnen fietspad door de jaren heen dusdanig vervormd was door boomwortels dat het net leek of dat er een soort springschansen lagen. Je wist precies wanneer je België in reed, zal ik maar zeggen. Dit fietspad is nu kennelijk opnieuw geasfalteerd! Bravo! Zou je zeggen, maar helaas is men vergeten om de boomwortels eruit te halen, zodat het gloednieuw asfalt op precies dezelfde plaatsen weer omhoog komt. Uitkijken dus!
De tweede zaak die me opviel was dat Martien steeds minder lang en minder snel op kop reed. Op genoemd fietspad begon me dit op te vallen. Even later kwam de aap uit de mouw en gaf Martien aan dat hij slechte benen had. Een terugslag van een aantal weken niet kunnen fietsen misschien?
Nu was het zo dat Martien alleen nog maar slechte benen had. Met wat kortere kopbeurten kon hij dit prima oplossen. Sander zat lekker vaak op kop en dus zelfs met een langzaam leeg lopende voorband kon hij het nog prima volhouden. Voor Le CO2-Patron lag dit wat anders. Voor hem was het een karakterrit. Aanklampen was het motto. Ter hoogte van de Slingerdreef gaf Frans aan dat de pijp nu toch echt leeg was. Met name de rolweerstand van zijn winterbanden en het snelle tempo in het begin van de rit lagen hieraan ten grondslag. Maar ja, vanaf de Slingerdreef is het toch nog wel een kilometer of 25 naar de May. Solidair als we zijn hebben we dit lekker rustig aan gedaan, al werkte de voorband van Martien hier ook wel wat aan mee. De bandendruk ging namelijk bij de May naar het niveau “ kritiek.”
Maar goed, we haalden het en na precies 99km reden we ons dorp in.
Dan nog even dit: mocht u nu na zo’n verslag denken: “ nou ik ben blij dat ik niet mee ben gegaan met de sport” dan geef ik u groot gelijk. Toch wil ik benadrukken dat we binnen de sport echt rekening houden met anderen. De sport wil zo snel mogelijk rijden, ja dat klopt, maar wel rekening houdend met iedereen. Mocht u dus weer eens toe zijn aan een uitdagende rit waarin je ook moe mag worden dan bent u van harte welkom. Wellicht komende zondag al, dan hebben we onze snertrit en is de afstand een stuk geringer!
Groet, Thijs
Een azijnzuur rondje Noordhoek
Deze 37ste rit van het seizoen 2022 was een natte. Hoewel we onderweg eigenlijk geen regen hebben gehad, waren de wegen nog wel kletsnat en modderig vanwege het oogstseizoen. Normaliter heb ik voor dergelijke dagen mijn “slecht weer-fiets,” maar omdat ik onlangs met deze fiets een spaak had gebroken, was ik genoodzaakt mijn “goed weer-fiets” van stal te halen.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis zag het er goed uit voor de sport-ploeg. Ik telde zo 7 potentiele kandidaten; Johan, Le Patron, John, Peter, ikzelf en Melody met haar vriend Dennis. Helaas moest het zo zijn dat niemand bereid was om een sport-groep mee te vormen, dus dan maar met de tour mee. Een beetje teleurgesteld reed ik gedwee achter de tour-groep ons mooie dorpke uit, om vervolgens ter hoogte van Wagenberg Melody nog even lastig te vallen met mijn teleurstelling. Gelukkig heeft Melody (sociaal dat ze is) mij een luisterend oor gegeven, zodat ik bij de Drie Hoefijzers alles alweer vergeten was en direct op kop ging rijden.
Vandaag ging de groep een rondje Noordhoek met een extra lusje doen. We reden de route andersom, zodat we dus eerst via Prinsenbeek reden. De groep bestond uit 12 renners te weten, Hans, John, Johan, Thijs, Frans, Melody, Corné, Flip, Leo, Ad, Anneke en gastrijder Dennis.
Vlak voor Prinsenbeek kwam Dennis naast mij fietsen. Melody had me al veel verteld over hem, dus het kwam goed uit om eens kennis te maken. Ik zal hier verder niet over uitwijden, maar als je houdt van koersen, fietsen(techniek) en avonturen op de fiets, dan zal je niet zomaar met Dennis uitgepraat zijn. Leuk dat je erbij was Dennis.
We gaan verder. In een goed tour-tempo reden we Standaardbuiten voorbij en in de richting van Noordhoek. Voor Noordhoek kwamen we er echter achter dat Le Patron Frans niet meer in het peloton zat. Na zeker 1 km terug te hebben gereden, zagen we Frans in de berm staan met een lekke band. Frans: “ik allemaal roepe, maar jullie horen niks he, jullie rijden gewoon dur” was het verhaal in een notendop.
Frans vertelde ook nog dat hij z’n banden tegen het lekrijden nog wel met azijn had ingesmeerd. Maar het mocht dus niet baten.
Toen we onszelf weer opgang trokken reed John naast me op zijn snelle Vittoria banden. Prima banden, maar voor de grap deelde ik mijn voorspelling met John dat hij deze rit zeker te weten ook nog lek zou rijden. “En bedankt Thijs” luidde John’s retour boodschap…
Ter hoogte van Klundert hadden we al het tweede slachtoffer te pakken. Dit keer was het Leo die een lekke achterband had. Dennis verhielp dit euvel snel, hij heeft jaren al fietsenmaker gewerkt en heeft naar verluid in die tijd al >1000 banden gewisseld.
Na Klundert ging het in een gemoedelijke snelheid door via Lage Zwaluwe naar de May.
Echter vlak voor de Hamsweg kwamen we tot de ontdekking dat Frans weer geen deel uitmaakte van ons peloton. Een snel telefoontje wees uit dat hij weer met een lekke band een stukje terug stond. Het peloton maakte dus weer rechtsomkeert. Samen uit samen thuis. Alleen John reed door, hij moest op tijd thuis zijn. (geen punten voor hem dus)
Frans werd met het wisselen van zijn band door anderen geholpen, echter het verliep toch allemaal niet zo vlotjes. Z’n band ging niet gemakkelijk over de velg, z’n reserveband was lek, z’n binnenband zat dubbel, kortom; ‘t zat allemaal niet mee. Ook de azijn als wondermiddel moest het weer ontgelden en na een stuk of 4 a 5 CO2 patronen konden we onze weg toch weer vervolgen voor het laatste stukje. Onderweg zat ik nog te denken dat we Frans beter “Le CO2 Patron” konden noemen.
Dan het laatste stukje, daar konden we ons toch even niet inhouden. We hadden wind mee en kleine blik achterom richting Johan, was het startsein voor een tempoversnelling. Ik weet niet wie er allemaal mee gingen, maar ik zag in ieder geval Hans, Johan en Melody van voren. Met een gestaag tempo van rond de 45km/h reden we richting de Ruilverkavelingsweg. Johan nam over, Melody nam over en toen ik vervolgens weer wilde overnemen suisde Dennis met 50+km/h langs mij heen. Ik dacht al, waar blijft ie toch? Ergens bij de Koekoek kwamen Dennis en ik tot bedaren en gingen we rustiger rijden zodat de rest weer kon aansluiten. Melody was het eerste bij ons. Haar hoofdschuddend commentaar was duidelijk: “Alpha-mannen…..” Wij?
De rest sloot kort hierop ook aan en gezamenlijk reden we weer de May binnen.
Lekker gefietst moet ik zeggen met een knallend einde. Over “knallend” gesproken. Mocht je nog willen weten of John nog lek heeft gereden? Het antwoord is Ja. Vlak voor zijn woning….
Tot de volgende.
Groet, Thijs
Trimverslag
Airmiles,
Gisteren kwam de route van de trim via de app binnen incl. GPS-route. Het zou een rondje Hulten worden maar bij het trefpunt van de WTC-trim bij het restaurant Het Trefpunt werd besloten dat het een rondje vliegveld zou worden omdat iedereen naar het scheen nogal veel airmiles had en die moesten verzilverd worden.
Met z’n achten vertrokken we richting Den Hout.
Vorige week stonden er 15 trimmers klaar nu maar 8. Bijna een halvering in 1 week , aan het weer kon het niet liggen , dat was fris en zonnig.
Er waren wat geblesseerde fietsers die na een rondje met de trim het wel bij de toer aandurfden.
Ik zag Martien van Kaam ook alweer bij de start, ik dacht nog die is geblesseerd dus gaat lekker met de trim mee om er weer aan te wennen, maar nee hoor hij koos gewoon voor de sport , blijkbaar ook omdat de sportgroep bijna wekelijks aan de koffie zit, ik dacht dat wij veel koffie rondjes hadden maar ik denk dat de sport het ook daarin van ons wint.
Harde kern trimmer De Pakhaas is er ook al niet ( wie moet nu het verslag schrijven) die heeft een heerlijke vakantie in Griekenland.
Via de Burgermeestermaterlaan richting Dorst, Door Dorst bij het kruispunt rechtsaf langs de rijksweg in een lange rechte lijn richting Gilze-Rijen Air Base , daar de airmiles gedumpt. Via Rijen en weer Dorst langs het kanaal naar Het Veer, Daar dachten we Peter achter te laten maar die zat nog niet aan Zijn kilometers en ging mee naar de May.
Zo landen we om 11:20 uur met onze WTC-PLain weer veilig thuis.
Marino, Erno, Peter, Peter, Jan ,Wim, Bert, John Was de bemanning van deze compleet verzorgde reis.
Grtn.
Beaste Vondenboan
Rondje Giessenburg
Afgelopen zaterdag viel er zoveel regen dat het nauwelijks voor te stellen was dat het zondag toch echt mooi weer zou worden. We gingen er toch maar vanuit en er waren voldoende duimpjes om weer eens een groepje met de Sport te vormen. Dit aantal renners was er overigens wel vaker de afgelopen weken, maar het gemis van El Capitán (Mar10) was merkbaar. Gelukkig zit hij weer op de fiets. Dat is toch erg snel, maar ook weer niet verassend bij zo’n sportman.
De geplande vertrektijd van 09.00u had voor mij iets later gemogen deze keer, omdat ik wel het einde van het WK wielrennen wilde zien. Zondagochtend vroeg de wekker gezet, want ik had een sterk voorgevoel dat MVDP het wel eens kon gaan flikken. The rest is history zullen we maar zeggen, wat een ongelofelijk verhaal en wat een teleurstelling. De beste heeft die dag gewonnen, al weten we nooit of hij echt de beste zou zijn geweest.
Ondanks de kermis in Made was er een behoorlijke groep aanwezig en er werd druk bijgepraat over het WK wielrennen. Met 5 man van de Sport (Martien, Twan, Frans, John en ik) vertrokken we voor een rondje Giessenburg, uitgezet door Mar10.
Rustig aan gingen we richting Zevenbergschen Hoek praat ik bij met Twan. Hierna meer in een lint richting Dordrecht over de mooie dijken, waarbij we kop over kop ieder onze beurt pakken. Dat werkt altijd super bij de Sport, waarbij iedereen zijn steentje bijdraagt. Soms de één wat langer dan de andere, maar iedereen rijdt mee.
Het was te merken dat het lekker weer was, zeker ten opzichte van de dag ervoor. Druk op de dijken met wandelaars, hardlopers en fietsers. We manoeuvreerden ons er gemakkelijk doorheen. In de verte rijdt een flinke groep renners. Het duurt niet lang dat we ze inhaalden en er worden over en weer wat grappen gemaakt.
Over de brug is het richting Sliedrecht wat meer bochtenwerk en stoplichten. Hierna de polders in op veelal droge asfaltwegen, dan is het wat makkelijker om meer tempo te maken. In Giessenburg gaan we langs het water, dat vind ik persoonlijk altijd erg mooi.
Er staat maar weinig wind, maar vanaf hier is het toch vooral meewind. Dat is te merken, het lint van de WTC Made rijdt vloeiend over de wegen.
Ondanks dat we allemaal genieten van het tempofietsen schiet het bijpraten er hierdoor wel bij in. Na een kort overleg is iedereen enthousiast over een stop met koffie en gebak. Dat doen we deze keer in Raamsdonksveer gezien de kermis in Made en dit voor John wat beter uitkomt. Wij zijn de moeilijkste niet en stoppen bij Fort Lunet. Er is goed doorgereden dus de koffie en de appeltaart met slagroom smaken goed in het zonnetje.
Het is zo gezellig dat we nog een bakske doen en vervolgens weer doorgaan voor het laatste stuk. We zwaaien John uit aan de poort in ’t Fèr en in Made gaat iedereen zijn eigen weg voor het laatste stuk naar huis.
Heerlijk gefietst met een gezellige groep met mooi weer, het was genieten!
Mvg Gerben
De Kermisrit
De Kermisrit is de reden waarom ik lid ben geworden van de WTC Made. Ik volgde de WTC al voor ik lid werd, in het Programma van de club zag ik de Kermisrit.
In mijn gedachte zag ik alle kleppers van de club een rit maken in de botsauto`s of een leuke rit op een stalen ros in de draaimolen, maar niets van dit alles, het blijkt dus dat als de kermis in het dorp is ieder zijn eigen (fiets) molentje mag laten draaien en evt. mee gaat draaien in een groep wielrenners. Dat vind ik toch Jammer!
Dit weekend wordt het WK gereden in Wollongong (klinkt als een kermisattractie: kom we gaan de Wollongong in.) Zaterdag-morgen vroeg pakte Annemiek van Vleuten de titel.
Deze ochtend mochten de mannen om het goud strijden.
Voor mijn vertrek naar het oude gemeentehuis zet ik nog even de tv aan ,wat bleek: geen Matthieu vd Poel in Koers ( Neerlands hoop) Hij was in zijn nachtrust gestoord door luidruchtige fans en ze hebben hem toen maar, om zijn voorbereiding niet verder te verstoren, in een ander huis bewaard. Uiteindelijk na 30 km is hij afgestapt en zag ik net Remco Veekens voor België de wereldtitel pakken. Voor beide een nieuw truitje .
Nu onze koers. Het vertrek punt was naast de Royal King Dat was ook het onderwerp van gesprek. Ik hoorde de ene zeggen: ik ga voor geen goud in datking ding en de andere zei dat hij na een avondje stappen er graag in ging, ieder zijn (king) ding!
Flip was vandaag de rittenman ,Iedereen had zijn tickets paraat en zo konden we mee met de WTC-tour rit richting Veen en Andel.
Flip en Ad gingen van start af op kop, dat kwam vertrouwd over, heeel lang geleden toen de sportgroep nog de A- groep als naam had was het iedere week zo dat Flip en Ad op kop fietsen. Een garantie op een veilige rit met een strak tempo en getapt uit de Brein-GPS.
Voor de oplettende onder ons zie je tijdens zo,n rit best veel om je heen, qua natuur. Kijk het is natuurlijk geen jungle maar in de Overdiepsepolder zag ik een groep ooievaars en bij de zomerdijk vloog er een Buizerd over ons heen en zag ik nou ook een Panda??. Of was dat dan weer op de kermis jungle tour.
Ondertussen kwam de zon lekker door. Op kop werd er wat afgewisseld door de sterkere onder ons, met een groep van 15 molentjes maal je toch in een beperkte tijd heel wat kilometers weg. De brug bij Heusden nemen we in hetzelfde tempo, dan pakken we de Maasdijk (mmm Maasdijk is toch ook een dorp in het Westland?) via Wijk en Aalburg naar Veen. De Kerkmis is daar bezig dus nog weinig verkeer, maar op de slingerdijk met zijn vele blinde bochten blijft het opletten.
Langs Woudrichem en Sleeuwijk komen we op het kerkeinde daar worden we ingehaald door een scooter, wat blijkt, het is de persoonlijke trainer van Johan H. , Johan pikte aan en binnen en mum van tijd was hij uit het zicht (Hij wilde gewoon zo rap mogelijk naar de kermis dacht ik nog)
Werkendam vlogen wij voorbij, op de Grote Waardweg hadden we de wind in de rug.
De volgende attractie kwam in zicht : de brug bij Hank, veel tegenliggers daar op het smalle fietspad ,zijn dat nou spookrijders? Hoort bij een kermisrit denk ik dan maar.
Thuis aangekomen stempel ik voldaan mijn rittenkaart af op ruim 80 km.
Het was een leuke ochtend, ik heb genoten van de vele attracties, de oliebol met koffie staat op mij te wachten, met een Happy gevoel sluit ik deze Kermisrit af.
M.v.g. Uw exploitant van deze dag: Erik van der Hoeven.
Graag tot volgend jaar.
Banaan
Deze ochtend begon met mist, dan bedoel ik waterdamp, niet de mist die ook wel eens optreed na een zware avond uitgaan. John de rittenman had voor de ochtend de perfecte rit ingepland. Via Willemstad naar Dinteloord. Zaterdag had hij de route al op de app gezet, zodat meerdere kleppers ook de weg zouden weten, altijd handig.
Na Klundert, bij de Noordschans de Buitendijk op, gaf de GPS links af aan maar de kopmannen gingen rechtsaf. Dat gaf wat verwarring, maar de mannen hadden een goede reden: namelijk veiligheid.
Idd rechtsaf en iets omrijden is eigenlijk beter.
Nu recht toe recht aan naar Willemstad.
Weinige weten dat Willemstad vernoemd is naar onze WTC trim patron “Don Wim Rasenberg” !😉 ook wel “De Raas”!
Over de trimgroep gesproken, wat daar gebeurt is wel opvallend. Vorige week reden er 15 kleppers mee en deze week ook weer 15 kleppers en dan miste ik er nog een paar van de harde kern. Tel je die er nog bij op dan zou je aan 20 trimmers komen . De trim word steeds populairder , De voorzitter werd ook nieuwgierig en ging vandaag ook mee, hij wil wel is weten wat het geheim vd trim is.
Net voor Dinteloord kwam de voorzitter achter het geheim: achter in de groep werd geroepen “Bananentijd” ! Dat is nu net het populaire kenmerk van de trimgroep. Ik hoorde de voorzitter hardop denken: ” dat gaan we bij alle groepen invoeren”!
Na de banaan gaan we bij Dinteloord linksaf richting Stampergat. Daar kregen we applaus van de vele toeschouwers die ons ook nog wat rommel wilde verkopen. Op de goudsbloemsedijk ligt snel asfalt, wat uitnodigde tot wat harder te gaan fietsen. De helft zette een sprint in tot aan het bruggetje bij ’t Lamgat, vandaar ging de groep met een mooi tempo weer naar Made.
Het was weer een fijne rit met een fijne groep met fijn weer.
Groeten van Beaste von den Boan
Bijpraten met de Trim
Wat een weertje deze ochtend, en dat heel de zomer lang.
Op tijd uit bed natuurlijk om op tijd in de May te zijn voor een lekkere fietsrit.
Daarna lekker bijkletsen over van alles en nog wat bij Shirley.
In Oosterhout is het eerst eten, maar in de May is het eerst fietsen en dan eten.
Peter onze fotograaf was ook weer vroeg aanwezig om deze dag voor het nageslacht vast te leggen. En als iemand dat kan is het Peter wel.
Met een flinke groep vertrokken wij richting de Slingerdreef.
Dat de groep steeds groeit betekent natuurlijk dat het hier hartstikke gezellig is.
Met maar liefst 16 man en naderhand Helene en Petra die een eigen ritje reden was het een mooi en bont gezelschap.
Goed gemutst ging het naar Oosterhout om daarna via het vliegveld richting Slingerdreef te rijden.
Maar daar gingen wij dus niet in. Een paar kilometer verderop gingen we rechtsaf en zagen wij de molen zonder kap al staan. Hier rij ik vaak langs als ik alleen ben.
iets verderop zei Rene dat we rechtsaf moesten de molenweg in.
Dat deden we dus, maar een weg was het niet. Het was gewoon een ordinaire zandpad.
Dus omdraaien. het werd geen dag om te gravelen.
Na 200 meter verder ging het wel rechtsaf om ons een paar kilometers verder op de Slingerdreef te laten uitkomen.
Lekker tempo vandaag zodat iedereen goed kon meekomen.
Op naar Bavel en dan naar Dorst. Hier werden we bijna door een automobilist van onze sokken gereden. Deze idioot dacht dat je een groep fietsers kan inhalen als er uit tegenovergestelde richting ook een auto aankomt. De man moest vol in de ankers om een aanrijding met de tegenligger of met ons te vermijden.Wij zijn gewoon vogelvrij voor dit soort idioten. Naderhand ging hij er weer als een idioot zo hard vandoor.
Van de schrik bekomen reden we lekker terug naar de May. Daar aangekomen op het terras was het lekker genieten van een bakske met een heerlijke appelpunt. Even later kwamen ook de andere groepen binnen en zo werd er nog heerlijk met z’n allen nagekaart.
Om een uurtje of 12 ging ik weer richting Oosterhout. Iedereen bedankt voor de gezelligheid en de mensen van Shirley bedankt voor de leuke bediening op het terras.
Met vr gr De Pakhaas.
PS: Bakkertje, nog bedankt voor de leuke foto’s!!!!!!!
Bijpraten met de Sport
Het begint bijna een traditie te worden dat ik zaterdag avond Chris een app bericht stuur, zodat we zondag ochtend samen naar Made kunnen rijden. Chris op zijn beurt, appt dan met zijn broer Sander die dan “meestal” aansluit.
Het is druk op het plein, het is snel duidelijk dat de Sport met voldoende renners is om als Sportgroep te vertrekken.
Frans roept de route, iedereen knikt en we vertrekken richting stad Parijs, het restaurant wel te verstaan. Al snel halen we de trim groep in, Melody besluit bij de Sport aan te sluiten. Even later halen we de tour groep in, Ad van Dongen sluit ook aan bij de Sport groep. Maar Ad bedenkt zich en laat zich terug afzakken naar de tour.
Volgens mij had iedereen een enorme behoefte aan appeltaart met slagroom, er werd vanaf de start een ruk gegeven aan de gemiddelde snelheid. Met the Weda Brothers als kar trekkers hadden we de gang erin, zullen we maar zeggen….
Leider Frans demarreerde voor iedere bocht naar voren om de weg te wijzen, voor mij is dat prettig. Want zoals Sjon altijd zegt: “dieje hamster, weet de weg in zijn eigen winkel nog nie”…
Kevin geeft aan dat zijn hartslag naar standje veel te hoog gaat, dus zoals de Sport groep is houden we direct de pedalen stil en laten we Kevin op adem komen.
Dit moment van ff rustig gaf ons toch de tijd om van deze Sportrit, toch een bijpraat tocht te maken. Bijpraten met de sport, komt niet zo vaak voor . Maar Kevin is een bikkel en hij herpakt zich aan het einde van de rit, en kon het tempo weer omhoog. Op tijd terug voor koffie met gebak en een biertje.
Mooi ritje.
Mvg Twan
…boven Gorinchem met de Trim
Je merkt dat de vakanties op z’n eind lopen. Tel daarbij op het mooie fietsweer en voila een hoge opkomst. De hitte is inmiddels het land uit, maar de zon schijnt nog steeds en heel af en toe schuift er eens een wolkje voor. Het stevige briesje uit de noordwesten zorgt er – zeker in de schaduw – voor dat het soms zelfs wat fris aan voelt. Met zo’n 30 renners staat WTC aan de start voor een nieuwe fietszondag. Eigenlijk kunnen er best 3 of 4 groepen gevormd worden. Echter de Sport en Tour zoekt elkaar op en ook de 15 overgebleven WTC’ers vertrekken als 1 groep. Ik vind dat voor deze zondag voorlopig even niet verkeerd. De conditie is nog niet helemaal wat het moet zijn en mijn enkel vertrouw ik ook nog niet helemaal. Vijftien renners is een mooie gelegenheid om je ergens halverwege te verstoppen. De route is gedeeld via de whats-app groep en omdat bijna iedereen tegenwoordig een dikke Garmin of andersoort merk heeft, ga ik ervan uit dat meerdere mensen wel de route hebben.
Om de een of andere reden vertrek ik samen met Bert Timmermans toch op kop en rijden we de May uit. In de aanloop naar de brug van Geertruidenburg merken we voor het eerst echt goed dat het aardig waait. We rijden het overbekende stukje door Geertruidenburg en dan de brug over naar ’t Veer. We steken de Keizersveerbrug over en draaien de Hank in. Genoeg kopwerk voor mij, ik ga eens kijken wie we eigenlijk allemeaal mee hebben. Veel ouwe getrouwe trimmers, maar ook wat Tour-mensen. Gastrenner Paul van Dijk – op z’n spiksplinternieuwe Giant TCR – en Melody nemen de kop over en zetten direct een flink tempo neer. Beschut van de wind door de huizen rijden we gestaag door Hank totdat we even halt moeten houden; de remmen van Peter Kuijpers lopen wat aan. Al snel kunnen we weer op de pedalen en cruisen we door Nieuwendijk. Met weer nieuwe kopmannen gaat het hard, eigenlijk soms een beetje te hard en de eerste kreten “…ZACHTER!!” galmen door het peloton. Voordat we Sleeuwijk aandoen ligt het tempo weer wat op Trimniveau. Er is echter al wel wat schade aangericht en dat wordt duidelijk zichtbaar als we de brug bij Gorinchem over moeten. Iemand wil al terug keren, maar wordt door Wim Rasenberg toch aangenoedigd om even door te zetten. Ik hoor het gegrom aan en besluit vanaf Gorinchem het tempo maar weer te bepalen. Samen met Melody rijden we met 26-27km/h ons rondje boven Gorinchem. Pinkeveer en daarna richting Hoornaar. Met de wind in de rug zijn we weldra weer terug bij de brug en worden we bijna de brug opgeblazen, wat een verschil.
Het tempo komt nu als vanzelf weer wat hoger te liggen en we naderen Werkendam. Vlak voor Werkendam gaan we linksaf de polder in en even later nadert de lange Grotewaardweg. Zal ik de meute loslaten en de snelle jongens laten gaan? Zolang ze daarna op ons wachten bij de dijk langs de Biesbosch vind ik het eigenlijk prima. Het tempo gaat nu naar 33-34km/h en iedereen kan aardig mee. Toch valt het veld wat uit elkaar als het tempo nog hoger wordt. Met enige moeite tik ik net boven de 42km/h en denk aan de renners in de Vuelta die over 190km een gemiddelde rijden wat zelfs hoger is dan mijn 42km/h …hoe dan?!?!
We naderen Hank. Gerard V. zwaait hier af voor een familiebezoek en de rest gaat gezamenlijk weer Keizersveer over. Op de weg naar ’t Veer komt het sport-peloton met veel bombarie voorbij. Een enkeling uit ons peloton haakt aan, Peter Kuijpers zwaait in Geertruidenberg af en zo dunt ons clubje al aardig uit. Na een keurige 75km zijn we terug in Made.
Je merkt dat het in een groep van 15 renners lastig is om het iedereen helemaal 100% naar de zin te maken. Voor de Trim-groep ligt de focus niet op een hoge gemiddelde snelheid. Zeker in zo’n grote groep moeten we rekening met elkaar houden zodat iedereen mee kan en er niemand afgereden wordt. Geen enkel probleem om een keer weg te sprinten of een viaduct op te knallen en de rest helemaal naar de GGD te rijden. Het wordt wat lastiger als er vele kilometers structureel (te) hard gereden wordt en er mensen halverwege de rit al met de tong tussen de spaken raken. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Let een beetje op elkaar.
Komende zondag de bijpraattocht; een relatief kort ritje en daarna koffie met wat lekkers! Ik heb er zin in!
Rene