Alle berichten van Rene van Mook

Moet het altijd van dezelfde zijn?

Zondagochtend gebruikelijk fiets klaarzetten zaterdag even een appje naar Gerben of hij meegaat. Helaas zit al op vakantie in Frankrijk. Flip had aan gekondigd een rondje Beijerland te willen rijden.
Marianne had geen fietsmaat deze morgen dus zeg ik ga mee naar de May, kun je met de trimgroep mee. Die rijden mooie rondjes met een dito tempo. Daarnaast zijn aardige gasten kun je nog lekker wat kletsen. Dus goed acht uur vertrekken we richting Leo, die pas later op vakantie gaat, zodat hij nog met de club mee kan. Als we via de Bromtol naar de May rijden merken we dat de wind toch weer duidelijk aanwezig is. Aangekomen bij het oude gemeente huis is Wim Rasenberg al aanwezig en ook Bert Timmermans komt met de auto geruisloos het plein op gereden. Al snel wordt het wat drukker. Er vertrekken vandaag drie groepen. Een kleine sport bestaande uit vier kleppers, de trim met 11 personen inclusief 2 gastrijders en een tourgroep met 11 personen t.w. Ad van Dongen, Marino van den Elshout, John Haanskorf, Johan v Helmond, Flip Segeren, Leo Stasse, Peter Verhagen, Adrie Verregghen, Anneke en Ad v Wesel en ik zelf natuurlijk. Flip komt naar mij toe hij denkt dat het rondje Beijerland voor enkele wat te ver is. Daarom stelt hij voor een rondje Binnenmaas te rijden. Met Flip op kop vertrekken we richting de Watertoren waarna we richting het Gat van Ham trekken. Op de dijk naar Lage Zwaluwe laten we ons even afzakken om te zien welk schoon volk in het wiel heeft plaatsgenomen. Het zijn de eerder genoemde namen. Dus we kunnen redelijk gas geven. Echter voor de Moerdijkbrug moet Marino al lossen. Is dit even een zwak moment of is het meer? Na de Moerdijkbrug rijdt Ad van Dongen op kop en die rijdt weer bijzonder makkelijk zodat we snel bij de Kiltunnel aankomen. Deze is voor fietsers weer helemaal oké dus rijden we door de goede buis naar ’s Gravendeel. In de tunnel flits Johan van Helmond met zeeeer grote snelheid ieder voorbij. Na de tunnel is er een korte plaspauze. Via Maasdam rijden we langs de Binnenmaas naar het Zwanegat. Van hieruit langs Strijen af waarna we richting Numansdorp rijden met Leo op kop wordt er een goed tempo onderhouden tot we te horen krijgen dat er problemen achter in de groep zijn. Marino heeft het opnieuw zwaar. Juist voor Numansdorp zien we een ziekenauto. Een wielrenner is waarschijnlijk op een paaltje gebotst. Wij worden verzocht om door te rijden. Na de golfbaan Comstrijen gaan we linksaf naar de Haringvlietbrug. Ik wil even een beetje aanzetten maar wordt teruggeroepen weer problemen achterin. Hier worden ze nu geholpen doordat de brug open is geweest en de slagbomen nog neer zijn. Als de weg open is rijden we door tot onder de brug waar weer gewacht wordt op de mindere van de groep. Via Helwijk, Oudemolen, Zwingelspaan bereiken we Klundert. Hier steken we door naar het industrieterrein Moerdijk. Vanaf hier moeten we echt regelmatig inhouden. Dat het gemiddelde hierdoor omlaag gaat is niet zo erg echter ik moet nu passen voor de koffie bij Shirley. Wil graag om 12:00 uur thuis zijn. Heb nog wat te doen. Toch nog maar een verslagje gemaakt.
Als ik thuis kom is Marianne al thuis, Gerard Veekens heeft haar netjes tot thuis begeleid. Ze heeft heerlijk gefietst.

Gerard

Ben ik er toch ingetrapt!

De ploegen vertrokken 1 voor 1 vanaf het Raadhuisplein, voor de sport bleef niet veel over maar 4 is genoeg. We misten wel John M maar deze gevoelige jongen had fysieke klachten dus koos hij voor de tour. Het #indekken was gelijk begonnen, verjaardag gehad, uit eten geweest en flink wat op. Nou we gaan het zien onze Thijs had een mooie route uitgezet over vreemde wegen. We reden via Zevenbergen, Hoeven, Boschenhoofd, klunend over de A17 rondom Roosendaal, Oudenbosch, Langeweg richting Terheijden hier stond koffie en gebak klaar om te vieren dat onze jonge god Twan 54 was geworden, daarna op het gemak richting de May. Heerlijk zo’n zondagmorgen niet veel wind, niet te warm, niet te koud wat wil je nog meer. Ook verbaas ik me over de kracht van onze Frans 71 en gewoon meedraaien dat wil ik ook. Het enigste min puntje was de slechte deal die ik had gemaakt met Thijs hij de route en op kop ik achteraan om alles mee te maken voor het verslag, maar helaas dit is niet gelukt vandaar de titel.

Gr. Een Klepper

Langs onbekende en bekende wegen.

Gisteren was het een dag waar de wielerliefhebbers nog lang over zullen napraten.
Annemiek en mijn favoriet Remco hebben de Vogezen en de omgeving van San Sebastian een zware verkoudheid bezorgd. Vandaag zijn er nog vele in het peloton bezig om hun wonden te likken en proberen zich te herpakken voor de volgende koers.
Maar dan vandaag.
John had een route uitgedacht die ons richting Blauwe Sluis zou voeren.
Met 2 gastrijders Paul en Marianne erbij waren we met 9 kleppers.
Op naar Zevenbergen met een flinke wind op kop. Hier de Koekoeksdijk gevolgd door de Dikkendijk gepakt. Straf kopwerk van John en Paul. Daarna naar de Molendijk om richting Moerdijk te rijden.
Antoon en Bert lieten zich ook niet onbetuigd om een gedeelte van het kopwerk te doen.
Blauwe Sluis was de volgende passage op weg naar Lage Zwaluwe.
In Lage Zwaluwe nam Jacques afscheid van ons waar hij een tijdelijke woning heeft.
Dat in afwachting van een nieuw appartement wat in de May gebouwd gaat worden.
Intussen in Drimmelen aangekomen. Naar de haven gereden om daarna achterlangs
en langs het kanaal naar het domein van Kriezantenkweker Erik gereden. Hier afscheid genomen van Erik om vervolgens terug te keren op het punt waar wij vertrokken waren. De May.
Gastrenster Marianne nog naar huis gebracht, om daarna nog een lusje over Dongen te rijden.
Toch nog de 100km aangetikt deze ochtend, om daarna lekker naar het fietsen met onze kanjer Annemiek te gaan kijken.
John, nog bedankt voor het leuke ritje en de aanduidingen onderweg en tot binnnenkort.

Met vr gr De Pakhaas.

Zuidwaarts!

Opnieuw schitterend weer, maar toch met beduidend meer wind dan vorige week. De wind kwam meestens uit het zuiden, en daar had John al op ingespeeld door een toch zuidwaarts te plannen. En opnieuw was het een verrassend rondje met een forse groep. Met wisselende mensen op kop, maar met één vaste kracht, Kevin. Indrukwekkend. Het tempo vasthoudend en dan zonder problemen nog de gesprekken achter hem volgend. 

Opnieuw zijn we op plaatsen geweest die ik niet kende of me niet kon herinneren, maar aan de hand van kerktorens en andere oriëntatiepunten was het voor mij steeds wel duidelijk waar we ons bevonden.

En een aangename verrassing toen we net voor de brug voor Zwartenberg richting Zevenbergen de andere groep tegenkwamen. We zijn een tijdje samen opgetrokken richting de Elsakker waar het weer splitste. Hoewel de samenstelling weer wat anders werd in beide groepen. 

Het was ook leuk dat een vraag die een paar weken eerder gesteld werd, beantwoord werd. We reden toen over de Goudbloemseweg vanaf Oudenbosch en gingen over de houten brug over de Mark. De vraag was toen waar je uitkwam als je rechtdoor ging. Het antwoord werd toen gegeven, maar er werd in deze tocht ook bewezen dat dit klopte: Hoeven. Wat ik zelf wel grappig vind is dat we daar vlak langs de Geerstraat en Goorstraat reden. Maar dat moet je dan net maar weten. Het heeft verder ook geen enkele toegevoegde waarde.

Het was weer een schitterende rit met leuke mensen. Elke zondag weer plezier. Het spijt me dat ik volgend weekend weer moet werken. Aan de andere kant, het brood waait ook niet op de plank. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard

De ene is niet de andere

24-7-2022, verslagje van de tourgroep van de WTC. De vakantie is voor een aantal van ons begonnen dus tijd voor een vakantierit volgens de agenda van de WTC. Als ik deze ochtend met mijn fiets richting Leo rijd is het al een aangename temperatuur. Als ik bij hem kom zeg dat ik niks van Gerben heb gehoord en dat hij er gister ook niet bij was met het rondje TMM. Dus vertrekken we om 8:10 richting de May via den Bromtol. Als we bij het oude gemeente huis aankomen zit Wim Rasenberg al te wachten en ook René van Mook is er al. Niet veel later komen er verschillende renners en rensters uit diverse richtingen aangereden. De wind komt uit Zuid-Westelijke richting dus is mijn idee een route richting Willemstad te rijden. Als mijn GARMIN 8:32 uur aangeeft gaan we van start, hierbij duurt het even voordat het peloton gevormd is. Als we de Watertorenstraat indraaien is de groep gevormd. We nemen bij de Helkant de weg richting het industrieterreintje van Hooge Zwaluwe. Hier hebben we enigszins wind mee en het tempo gaat lekker omhoog. Leo heeft er ook echt zin in. Maar rap komt er vanuit de achter kant van de groep dat we de tour zijn en niet de sport. Eerlijk gezegd denk ik dat de tourrenners dit best aankunnen.
Ik ga een keertje na achteren om te zien welk schoonvolk er allemaal is aangesloten bij de tougroep. Ik kom dan de volgende namen tegen: Chris Weda, Anneke van Wesel, Sharelle van Dongen, Ad van Dongen, Leo Stasse, Corné Schoenmakers, Flip Segeren, John Haanskorf, Peter Verhagen, Peter Bastiaansen, Erno Haanskorf, Johan van Helmond, Twan van Meel en Gerben Berm. Ik merk dat er voldoende sportrenners tussen zitten die hun kopbeurten kunnen doen maar zie ook dat neef Twan op de mountainbike er tussen zit. Zijn Ridley is in onderhoud en hij geeft aan dat dit ook een manier van trainen is.

De ene is niet de andere is de titel van dit verhaaltje, maar waar slaat dit nu op wel de ene Haanskorf wil niet op kop en de andere wil er soms niet vanaf. Maar voor we in Moerdijk zijn is de dieje die niet op kop wil eraf en keert hij om. Na het industrieterrein gaan we van Klundert richting Noordschans hier schieten we de polder in richting Tonnekreek. Ondertussen rijd ik naast Sharelle die lekker mee peddelt op haar mooie LIV Langma. Vervolgens gaan we over de fietsstraat richting Willemstad. Deze fietssnelweg is blijkbaar niet bij iedereen even bekend. Het rijdt er echter fantastisch. Bij Willemstad wordt er geroepen plaspauze, wie weet ik niet maar er is blijkbaar behoefte aan. Wat later rijden we weer verder richting A29 vandaar gaan we naar het industrieterrein Dinteloord. Best een aardige wind staat hier tegen, en Johan en Gerben proberen elkaar even uit. Beiden moeten er flink tegen aan zeker dat laatste stuk dat nog even lekker oploopt. Met Chris en een goede Corné op kop gaan we richting de suikerfabriek altijd weer oppassen met de weg versmallingen op deze verkeers luwe weg. Als we de suikerfabriek gepasseerd zijn is er een wegomleiding. Die zorgt er voor dat er even een klein misverstand is met wat nu de juiste richting is. Als we Stampersgat verlaten vraagt Chris wanneer we wind mee krijgen. Ik geef aan dat we nu wind af rijden. Langs de windmolens af rijden Standdaarbuiten in. Hier staan links en recht van de weg paaltjes die goed aangegeven worden door de koprijders op dat moment. We draaien richting Hunter Douglas waarna we niet kiezen voor de Goudbloemsedijk maar voor Langeweg. Anneke vindt dit niet leuk zegt ze, ik vind het juist een leuke afwisseling. Maar ik merk als we de bochten nemen in deze weg dat daar het probleem zit. Meer voorwaarts blijven rijden luid mijn advies, dan hoef je niet elke keer weer fors aan te zetten. Daar wat verderop komt de Lamgat-brug in beeld. Hier merk je dat het wat later in de ochtend wordt, de recreanten zijn ook wakker geworden en zorgen voor wat meer drukte op de fietsroute. In overleg met Flip besluit ik dat we een klein lusje via Zwartenberg naar de
Elsakker erbij pakken. We hebben tenslotte tijd voldoende. Hier gaat het fout. Peter Bastiaansen die normaal met trim mee rijdt heeft blijkbaar voor de brug al moeten lossen en rijdt via Langeweg naar huis.
Over de brug bij Zwartenberg doorkruisen we de trimgroep. Dit leidt altijd tot verwarring, Sharelle besluit met de trim het rondje af te maken. Al met al ontstaat er even een onoverzichtelijke situatie de koprijders hebben niet altijd een goed beeld hoe het achter in de groep aan toe gaat. Er is nog meer verwarring door een groep Harleys die zich ook nog tussen de fietsers door wurmt. Via de Elsakker gaat het richting de Compaan, bij de Schuivenoordseweg nemen Chris en Twan afscheid van de groep. Chappeau Twan goed gereden je kunt zo met de Rabo-dikke Banden race meedoen. Vanaf de Compaan gaat de snelheid weer omhoog om vervolgens weer even omlaag te gaan. Ik maak nog snel een filmpje want op STRAVA kun je tegenwoordig ook korte filmpjes kwijt. Bij Wagenberg slaat Corné rechts af en even later rijden we via de Brandestraat de May binnen. Ik hoor of we één biertje meedoen. Niet veel later zitten we bij Shirley eerst aan koffie met gebak. Hierna doen Leo en ik één biertje om rond twaalf uur terug te zijn op Ter Aalst.

Groet, Gerard.

Sportief rondje Sint Andries

Deze WTC-zondag was weer goed bezocht. Helaas bleken de meeste sporters toch niet van plan mee te gaan met de sportploeg. Kevin en Johan moesten op tijd weer thuis zijn, Chris had weer een feestje gehad en Sander was te druk…

Nou ja, dan maar met 4 sporters te weten Martien, Frans, ikzelf en John M. Bij het wegrijden voegde Peter zich ook nog bij ons.

De rit zou gaan naar Sint Andries. Ik had er nog nooit van gehoord, maar dat is eigenlijk gewoon Rossum. Maar goed, Sint Andries klinkt op deze mooie zondag wat vroomser, zal ik maar zeggen…

Onderweg richting Sint Andries ging het allemaal lekker vlot. Over de Heusdense brug door en langs het Oude Veerhuis in Ammerzoden. Gezien de medailles op Strava zou ik hier wel eens eerder moeten hebben gefietst, maar ik herkende het toch niet allemaal niet goed meer.

Ondanks mijn eigen onbekendheid daar, bleek dit voor velen niet zo te zijn. Zeker na Rossum langs de Waal wemelde het van de fietsers. Het was soms echt slalommen. Daarnaast hadden wij zeer regelmatig andere wielrenners in de staart zitten die met ons mee wilde liften. De eerste volgeling op onze bedevaart naar Sint Andries kwamen we al in Waspik tegen. Dit is natuurlijk prima, maar dan graag wel achter ons en niet tussen ons. Zo overkwam het ons bij Gameren dat er zich een wielrenner, volledig uitgedost in het schildergrootmeester-pakje van Jumbo-Visma (inclusief bijpassende bidons), voegde tussen ons treintje. Aan zijn manier van fietsen was duidelijk te zien dat hij met hangen en wurgen bij Martien in het wiel zat. Bij het inrijden van de smalle weggetjes van Gameren werd er een beroep gedaan op de fijne motoriek, deze was bij de Jumbo-Visma wannabe echter ver te zoeken, wat zorgde voor wat onhandige manoeuvres. Toen we Gameren uitreden hield hij het denk ik maar voor gezien, want in eens was hij weg.

Bij Poederoijen kwamen we weer op bekend terrein. Toen we daar over de brug Brabant in reden, besloten John en Frans hun eigen weg maar naar huis te rijden door rechtdoor richting Giessen te rijden. Martien, Peter en ik bleven verbaasd stilstaan. Wat doen zij nou? Waarom tarten ze het gezag van onze wegkapitein nou zo? Met een ferme fluit van Peter kwamen Frans en John teruggereden en voegden ze zich weer in ons wiel. Dit was wel een dreun voor het gemiddelde, maar het was toch fijn om jullie toch nog even voor ons te hebben zien rijden…

Via Wijk en Aalburg vervolgende we onze weg richting Raamsdonksveer waar we nog een bakje dronken bij het Fort.

Rond 12.30 uur reden we de May binnen en hadden we er weer 125km opzitten. Het was weer een mooi ritje, met prachtige wegen. Dank daarvoor.

Thijs

Noordwaard met de trimploeg

Het klinkt als een plaats uit een heldenepos. En er zijn vast ook gemaakt over de rietsnijders in de Biesbosch. Alleen weet ik niet of de Noord-Waard er in voorkomt. Maar het had zomaar gekund.

Het was in elk geval prachtig weer met weinig wind die zelfs bij richting Made enigszins aantrok in ons voordeel. Voor aanvang van de tocht werd er nog wat geschoven, wie bij wie zou aansluiten. En zo gingen we met de Trim met een redelijk aantal heren en één dame op weg naar het noorden. Bij Hank al de polder in. Het aangename was dat er er andere rijders bij waren die ik al geruime tijd niet meer gesproken had. En als ik genoeg lucht heb dan ben ik in voor een gesprek.

De tocht zelf was schitterend. Waar de omgeving in koudere maanden wat vijandig aandoet voor degenen die daar wat gevoelig voor zijn, in de zomer is het er uitnodigend. Vooral de oostwaartse route terug naar Werkendam was prachtig. Over slootjes via bruggen waarbij we voor mij gevoel, door het ontbreken van relingen, over het water scheerden. Scheerden ja, want het tempo was behoorlijk. Maar, en ik spreek uiteraard voor mezelf, het was prima te volgen.

En normaal haak ik in Geertruidenberg af wanneer we vanaf die kant komen, maar op uitnodiging ben ik mee naar Made gegaan om op koffie en gebak getrakteerd te worden door Jacques ter gelegenheid van zijn verjaardag. Nogmaals gefeliciteerd, en dankjewel. Het was nog niet per se eenvoudig een uitspanning te vinden om deze traktatie te verkrijgen. De eerste zaak waar we wilden aanleggen(ik noem verder geen namen) was nog niet open, en de eigenaar (meen ik) had ook niet per se zin in onze klandizie. Gelukkig was er wel een zaak die ons meer dan welkom heette: Shirley’s Eethuys, die ik vanwege de gastvrijheid dan wel weer bij naam noem. Het was een prettig einde van weer een prettige tocht. Er was ook steun van Gerard die Gerard vergezelde op het stukje naar huis terug. Daarbij reden we over een assepad dat vanwege de werkzaamheden aan de Drimmelseweg de omleidingsroute was. Een stukje Made dat ik niet kende, maar wat ik zelf schitterend vind. Nu dit verslagje onder de parasol, met een virgin cuba libre (cola-rum zonder rum) en op de achtergrond zeer zachtjes de klanken van Luiz Bonfa. Dit zou wel eens een perfecte zondag kunnen worden. Met dank aan jullie.

Ik hoop weer tot volgende week.

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

Rondje Philipsdam met de sportploeg

Vandaag stond de 22ste rit van het jaar alweer op de planning.
Dit keer zou Martien de rit leiden. Op zaterdag had Martien al een voorverkenning gedaan en hieruit bleek dat de Philipsdam er uitstekend bij lag. Je raadt het al, er bestond binnen de sportgroep dus al snel consensus over de route. Een rondje Philipsdam. Hoewel het eigenlijk de planning was om ook de Oesterdam nog mee te nemen, strandde dit idee vanwege hevige protesten van de richting Haagwinde.

Martien gaf aan dat het rondje 120km zou gaan worden, dus nam ik voor de zekerheid maar twee reepjes mee. Ik kan u al vertellen dat dit geen overbodige luxe bleek te zijn.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis bleek de opkomst redelijk goed te zijn. De sportgroep was ook goed vertegenwoordigd. Wat me ook opviel waren weer een paar nieuwe fietsen die ons WTC peloton rijker is geworden. Stuk voor stuk zijn het niet de minste fietsen en ik schat zo in dat de eerste 10.000+ euro fiets ons peloton heeft weten te vinden.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de fiets van Flip, met zijn Cipollini heeft hij een echt Italiaans raspaard aangeschaft. Hoewel ik niet echt goed heb kunnen kijken, zag het er wel buitenaards snel uit. Wellicht kunnen de Amerikanen in hun onderzoek naar UFO’s ook eens kijken naar die fiets van Flip, ik denk dat ze dan al een hoop vermeende UFO-waarnemingen kunnen verklaren. Mooie fiets Flip!

Enfin, de start ging voor mij wat minder. Nadat ik me een weg gebaand had tussen de marktkraampjes van Bruisend Made, bleek ik midden in de tour groep te zitten. Gelukkig stonden Twan, Sander en Chris bij de watertoren te wachten en kon ik me snel bij de sportgroep voegen. Deze groep bestond nu uit 7 man, te weten: Ik, Martien, Kevin, Sander, Twan, Chris en Frans.
Hoewel we behoorlijk wat wind tegen hadden ging het direct al behoorlijk hard. Op weg naar de Driehoefijzers reden we al 37km/h met Sander naast mij op kop. Ik dacht nog “ doe da nou nie” maar we deden het toch en rond Zevenbergen kwam ik voor mezelf tot het inzicht dat de weg nog lang was en dat enige vorm van het verdelen van krachten niet geheel onverstandig zou zijn. Een gedachte welke vermoedelijk bij iedereen in het hoofd speelde.
Gelukkig konden we even op adem komen bij de gesloten spoorweg in Zevenbergen. Martien verontschuldigde zich als leider direct door te zeggen dat hij vergeten was het spoorboekje te raadplegen. En grove fout wat mij betreft, maar goed iedereen mag wel eens een foutje maken.
Rond Klundert waren we allemaal al goed warm, de zoutsporen van bilzweet begonnen zich reeds af te tekenen op de achterwerken van de renners. Behalve bij Martien, als hij het namelijk warm krijgt dan zie je precies op zijn ruggenwervels natte zweetplekjes ontstaan. Bij aanvang van de dinsdagavond rit is dat ook altijd grappig om te zien. Je kan namelijk precies zien wanneer Martien al wat extra kilometers heeft gereden.

Via Klundert, Willemstad en Oud-Tonge reden we met een prima snelheid naar de Philipsdam toe. Ondanks dat we vol wind tegen hadden, constateerde ik dat we bij de Philipsdam toch 34 km/h gemiddeld hadden gereden. De Philipsdam mocht dit gemiddelde natuurlijk niet in de weg staan, dus besloot ik op kop te gaan rijden. Op de dam werden we echter teruggefloten, Frans en Kevin lagen eraf. De dam bleek net iets te veel van het goede. Maar beter tijden lagen voor ons, want na de Philipsdam was het alleen nog maar wind in de kont.
Bij wind in de kont is het altijd een geschikt moment om te kijken hoe iedereen erbij zit en om wat persoonlijke indrukken te krijgen. Kevin zat er nog goed en fris bij, groot verzet en het komt allemaal wel goed. Toch hoorde ik hem wel wat mopperen over de snelheid, beter gezegd de tempowisselingen. Tja, dat klopt wel, we proberen er rekening mee te houden.
Frans had naar eigen zeggen een heftige rit. We zagen hem weinig op kop, maar dat hoeft ook helemaal niet.
Chris zat er minder lekker bij, hij was geen schim van zichzelf en liet zich ook vrij weinig van voren gelden. Die baco’s de avond er voor waren ook niet precies de beste voorbereiding geweest.
Dan hebben we John die…. oh nee, die was er weer niet bij… sorry
Martien dan, die zat er goed bij. Hij was vooral de constante factor en als leider zat hij altijd voorop bij de moeilijke stukjes in de route. Dat was echt fijn.
Twan had het volgens mij best goed naar zijn zin. Hij pakte af en toe wat kopwerk mee. Tijdens de rit vroeg ik nog hoe het met hem ging: “goed hoor, maar als ik achter jou rij dan moet ik altijd zo hijgen.” Hmmm…… oké dan….
En dan hebben we Sander nog, de krachtpatser in het peloton. Als hij op zijn stuur gaat liggen, dan gaat het ineens heel hard, dit hebben we dan ook diverse malen meegemaakt. Die jongen blijft maar gaan en heeft er ook erg veel plezier, dat is echt goed om te zien.

Na de Philipsdam gingen we via Steenbergen, Stampersgat en Oudenbosch met een mooi tempo weer terug richting de May. Bij de Zuiddijk richting Langeweg viel het echter stil, ik weet niet waarom dit was, maar ik vermoed dat een aantal er klaar mee waren. Dat mag ook wel, want er is snel en fijn gereden met elkaar.

Na 115km kwamen we weer in de May aan. Helaas niet de beloofde 120km, maar ja dat zullen we Martien ook maar vergeven.

Tot de volgende keer

Thijs

Voorbij zien komen. (Binnenmaas met de tourgroep.)

Ik had deze week een rare week, maandag vergat ik om bloed te prikken voor de jaarlijkse APK-keuring dus moest ik dit dinsdag doen en dat rondje missen. Dus toen maar dinsdagmiddag gereden. Woensdag met de auto terwijl Marianne met de fiets richting Aalten ging. En vrijdag solo terug van Aalten met heel de tijd wind tegen. Echter dit was niet het vreemdste, ik heb n.l. elke dag gekeken of er een verslag was van de Tourgroep. En tot mijn spijt heb ik het tot op dit moment nog niet voorbij zien komen, misschien dat het nog komt zal ik dan maar denken. Ik kan het niet schrijven want ik had weer een ronde van Vaderdag met één van de zonen.
Goed maar nu naar vandaag, ik was weer tijdig wakker en had met Leo en Gerben afgesproken om vanaf Leo te vertrekken. Leo stond al klaar en enkele tellen later is ook Gerben er. We rijden via dun Bromtol naar de May. Gerben geeft aan dat hij niet geheel fit is en vandaag dus met de tourgroep mee zal rijden. En nu ik dit schrijf denk ik heel goed gedaan want als niet echt fit bent mag je niks forceren. Als we bij het oude gemeente huis aankomen is het een drukte van jewelste. Niet alleen fietsers maar ook allerhande marktlui voor een nieuwe editie van “Made Bruist”. In het groepje renners van de WTC zie ik ook Jan Lensvelt, hij gaat weer mee met de club met de mannen van de trim. Mooi dat dit weer lukt, probeer er van te genieten Jan. Flip had in de app aangegeven dat hij een rondje Nieuw Beijerland in gedachte had, maar anderzijds was het i.v.m. Bruisend Made ook wel leuk om tijdig in de May terug te zijn. Het zou nu een rondje Numansdorp worden. We vertrekken met Flip op zijn nieuwe Chipollini fiets door de Nieuwstraat. Het eerste stukje gaat rustig tussen de marktkramen door bij de Watertoren gaan we rechtsaf. Flip en ik gaan richting het Gat van Ham en als we op de Amerdijk zijn laat ik me afzakken om te zien welke sterke benen ons vandaag kunnen helpen om de snelheid er in te houden. Ik ontdek de volgende lieden in onze groep: Flip Segeren, Peter Verhagen, Boukje Broeders, Sandra van Eijk, Ad van Dongen, Erno Haanskorf, Adrie Veregghen, Gerben Berm, Erik en Leo Stasse, Hans van Bragt, Corné Scchoenmakers en uiteraard ik zelf. De kopbeurt van Erno is wel heel erg kort richting de Schuddebeurs. Hij zet meteen Boukje op kop dat kan toch niet de bedoeling zijn en dan zelf alleen in het wiel? Voor de Moerdijkbrug hebben Leo, Corné, Flip, Peter V, Adrie en Gerben al mooie beurt gedaan. Het stuk van de Moerdijkbrug tot de Kiltunnel is voor Ad van Dongen die laat zien dat het met de conditie weer de goede kant uitgaat. We nemen hier de linker buis vanwege werkzaamheden aan de andere kant. Als we de Kiltunnel uitkomen heeft Flip de route een beetje aangepast. We rijden nu een rondje Binnenmaas. De beurten worden nu door het grootste gedeelte van de groep goed verdeeld en al rap komt de Binnenmaas in beeld; ik probeer er rijdende weg nog een foto van te trekken.

Binnenmaas
Binnenmaas

Even later eet ik mijn banaantje op hij is al erg zacht geworden maar smaakt prima. Als ik naast Sandra rijd merk ik dat ze weer makkelijker rijdt. Ze had me al verrast met haar rit in Frankrijk, ze geeft aan dat het haar ook beter af was gegaan dan ze had verwacht. Op een ander moment rijd ik naast Boukje. Ook die rijdt opmerkelijk makkelijk mee in de groep. Ze geeft aan dat ze graag ook wat op kop rijdt, ik adviseer dit later in de rit te doen omdat je als je in het begin te veel moet forceren het later op je bordje krijgt. Toch siert het haar wel dat ze ook haar aandeel wil leveren. Vlak bij Numansdorp halen we een jong meisje in op een BMC met opzetstuur. We hebben haar al eerder gezien. Ze blijkt uit Oosterhout te komen en is een Triatlon atlete. Ik geef aan dat ze best in de groep mag aansluiten rijdt zeker zo makkelijk.

Na het Hellegatsplein zijn we haar weer kwijt. Via Helwijk rijden we nu naar Oudenmolen en dan naar Zwingelspaen. Het gaat nu een stukje makkelijker nu we windaf koersen. Het is dan wel oppassen dat je niet te hard gaat rijden. Bij Klundert kiezen we voor het industrieterrein Moerdijk. Het stukje in Klundert zelf rijdt niet lekker, iets wat Ad van Dongen beaamt. Op naar Moerdijk zelf. Van daaruit gaan we richting Zevenbergschenhoek als we over de HSL en de A16 zijn komt de May al bijna inzicht verschillende renners kijken nu zenuwachtig op het tellertje halen ze wel of niet de 100 km? In Made zwaaien we de verschillende renners uit. Met Gerben en Leo gaan we richting Den Hout. We wensen elkaar nog een fijne dag. Ik heb lekker gereden.

Gerard uit Ter Aalst

Noordhoek

Voor het vertrek werd er stevig overlegd over de route. De richting was wel duidelijk met een stevige zuidwesten wind. Maar het ging vooral om de terugweg waarbij “Den Elsakker” het onderwerp was in verband met nieuw grit op het asfalt daar in de buurt.

We gingen op weg, met Peter, Johan, Jacques, Wim, Anton, Bert, ikzelf. En met Jan, een heuglijk feit!

Wat betreft de temperatuur was het fijn. De wind behoorlijk stevig. En omdat ik al een aantal weekend was opgesloten in mijn werkhok viel me de algemene progressie op.

Het kan natuurlijk ook zijn dat het mijn eigen regressie is die mij opvalt. De rest van de groep is in elk geval beleefd en coulant genoeg om mij het niet aan te wrijven.

We gingen in elk geval via Noordhoek kwamen weer in de buurt van de Zevenbergen waar we over de houten brug het water over gingen. Vooral het stukje aanrijden richting die brug trof mij. Het is een prachtig stukje Nederland. En dat gold eigenlijk wel voor de hele route. In de zomer is het een prachtig rondje. Een schril contrast met de winter. Het is er dan onbeschut, naargeestig en het komt hard over. Ik diep nu uit mijn herinneringen. Trainingen in februari die kant op waren bruut en zonder souplesse. Waarschijnlijk was het minder erg dan in mijn herinneringen. Maar de heroïek moet ergens vandaag komen. Nu was het in elk geval een genot om rond te fietsen, ondanks dat we niet helemaal de vooraf bedachte route reden. Het gezelschap had een flinke hand in de goede stemming. Zelfs een ongeplande bandenwissel had daar geen invloed op. Ik kijk weer uit naar de volgende rit.

Met vriendelijke groeten,

Gerard