Nee, het wordt geen Italiaans verhaaltje, maar ik vind het Italiaans toch wel een mooi taaltje. Zeg nou zelf: Club di assetto ciclistico klinkt toch beter als Wieler Trim Club Made. Ook als je Italie ziet voetballen in die prachtige azuur blauwe shirts en ziet zingen bij aanvang wedstrijd dat mooie volkslied uit het hart: Frattelli d’Italia. Om weer over het wielrennen te beginnen, ook de namen van de Italiaanse wielrenners klinken melodieus: Mario Cipolinni, Marco Pantani, Vicenzo Nibali. In overleg met wegkapitein Peter Korse besloten om vandaag de grote Slingerdreef te fietsen, echter vanmorgen een appje van Peter dat hij door zijn rug was gegaan. Peter kuipers en John de Wijs hadden de route ook op de garmin en samen namen zij de rol van Peter over. Ook gingen met de trim mee, twee van onze sporters die afgelopen weekend het drieluik van 600 km hadden gefietst, namelijk Eric van der Hoeven en Thijs Hillen. Ik heb ze bekeken maar ze zagen er fit uit. Een weekje rust heeft ze goed gedaan. Antoon Romme nam zoals gewoonlijk de kop en achteraf gezien heeft hij dit tot het einde volgehouden. Een strak tempo daar houdt hij van. De overige 7 trimmers volgden hem gedwee. Via den Hout en door het bos bij Dorst en door de tunnel gaan we richting Vlb Rijen. Er wordt vrolijk over koetjes en kalfjes gepraat door Jacques, Annemiek, Wim, Thijs en Eric. En zo kwamen we langs de Chaamseweg en door de Chaamse bossen langs het Zand. Ik vraag me wel af wat het verschil is tunnen de grote Slingerdreef en Het Zand, Of is dit dezelfde route. Ik hoor het graag. Dan richting Bavel, Dorst en weer naar Made. Bijna weer 70 kilometer in mooi droog weer. Dit alles ter voorbereiding voor de Klassieker: Il Legno – Il Legno – Il Legno. Die rijden we aanstaand weekend, de trim onder leiding van de pakhaas Gerard.
Na een heftige “Hitsterige” 🎶 en op onze wielerkennis geteste zaterdagavond – want wie denkt dat de energie en het fanatisme na zo’n 200 km fietsen uit onze kleppers is verdwenen, heeft het goed mis! – was het lekker wakker worden in Nijverdal.
Het blauwe smurf-ijs-dametje van de zaterdagavondbediening was deze ochtend weer vroeg present om onze lege magen te vullen. En wie anders dan onze eigen Peter de Bakker sneed het brood in zeer nauwkeurige, gelijke sneetjes, zodat iedereen aan zijn “Tacx” kwam. Zo kreeg iedereen een op de gram afgemeten ontbijt en hoefde niemand onnodige ballast mee te nemen.
De wel overbodige ballast werd weer in de prachtige bus van Chris ingeladen. In de krochtige kelder van ons hotel werden onze fietsen weer afgestoft voor de laatste rit van 185 km naar Made.
Nog even het ritueel van de groepsfoto, en dan weer vechten om wie als eerste op kop gaat. 😂😉 De eerste paar kilometers fietsen we rustig het dal van de nijverige mensen uit. Maar ben je in een dal, dan weet je het: je moet er ook weer uit. Zo krijgen we al snel met de Noetselerberg wat hoogtemeters voor onze kiezen. Niet veel, maar met nog koude spieren voelt het pittig aan. De Sallandse Heuvelrug is prachtig. Ik zie veel in bloei staande Erica’s om mij heen. (Trouwens, als ik als meisje geboren was, had dat mijn naam geweest. Helaas voor mijn medesporters ben ik geen meisje. 😅)
Ook de Holterberg pakken we mee. Nu we opgewarmd zijn, is dat een eitje. We gaan dwars door Deventer, en nog nooit heb ik zoveel trek in een peperkoek gehad als nu. 🤔 Vreemd.
In Deventer scoort Martien een punt voor het MUK-klassement. Het duurt bij een stoplicht nogal lang voordat het op groen springt, dus hij vraagt: “Is er al op het knopje gedrukt?” Het antwoord: “Ja, al zes keer.” Zegt Martien: “Maar dan heb je ‘m weer uitgezet.” 🚦 Geweldig! 🤣
Het tempo blijft er, met al die eindeloos lange wegen, goed in zitten. In mijn ooghoek zie ik een vader op een MTB, met letterlijk zijn zoontje aan het elastiek… Iets voor John misschien? 😉
Nog nooit gezien.
Bij Hoenderloo heeft Komoot de route dwars door Park De Hoge Veluwe gepland. Voor de ingang is het druk met mensen. Ook het Kröller-Müller Museum is daar. We moeten €13,50 per man betalen als we verder willen. Snel verdiend voor één kilometer omfietsen…
Martien, Thijs en Gerben maken een nieuwe route en bij Otterlo pakken we de originele route weer op. Ondertussen zijn Chris en Peter richting fietscafé De Proloog in Amerongen gereden om daar Sander op te vangen. Die zou – net als vorig jaar – de groep tegemoet fietsen. Toen had hij samen met mij er een fietsfestijn van 220 km van gemaakt, maar WEL met de 3-Luik-mannen teruggefietst.
Sander is beresterk; we kunnen hem goed gebruiken voor het kopwerk van het laatste stuk. Maar…… er was geen Sander te bekennen bij De Proloog. Hij kon het niet vinden. Volgend jaar doen we het anders, en laten we onze lunchplek naar Sander komen.
Natuurlijk stond fotograaf Peter ons op te wachten, zoals elke keer (zo fijn dat hij erbij was!). Chris had zich over Twan en Corlinda ontfermd, onze VIP-gasten van de dag. Helemaal goud dat zij bij de lunch waren. BIKKELS!
Voor mij persoonlijk braken nu de déjà vu-momenten aan. De gedachten gingen terug naar mijn hellerit van vorig jaar.
We namen lekker de tijd voor de lunch – we lagen goed op schema. Met jaloerse blikken sloeg Bart Lemmen ons gade. 😄
Na drie dagen met elkaar fietsen ontstaan er automatismen, en vormt zich een geweldige groepsdynamiek. Het hoogtepunt voor mij was op de Lekdijk. Met de wind schuin van links vormde zich een waaier – het zonnetje, de mooie vergezichten, en vooral de stilte in de groep, het zoemen van de wind in de wielen… Het leek alsof we samensmolten tot één grote fietsmachine. Wat een geweldig gevoel was dat! Alsof ik in een trance kwam. Eigenlijk wilde ik nú stoppen voor een grote groepsknuffel! Ik werd nét niet emotioneel. 🫠
We kwamen nu op de meer bekende wegen. Bij Schelluinen werden we, vlak voor het befaamde bankje, nog ingehaald door een idiote automobilist. Bij het benzinestation langs de A27 wilde Flip nog even bijtanken – blijkbaar heeft hij diesel in zijn bidon. 😅
Er is natuurlijk verschil in sterkte binnen de groep, maar iedereen doet wat hij kan en gaat tot het uiterste. Groot respect voor Gert-Jan. Zijn motto is: vallen, en dan nog harder doorgaan.
We zijn weer in Made. Het ontvangstcomité op het terras van De Pub bestaat nu uit Peter en Nel. Onder het genot van een biertje praten we nog even na.
Plots verschijnt er een envelop op tafel. Afzender: W.A. van Buren.
Het heeft onze Majesteit behaagd om alle betrokkenen van het 3-Luik-weekend te 🥇 eren met een medaille én lintje. Zo gaat iedereen trots, voldaan en geëerd huiswaarts.
Allemaal bedankt voor het geweldige weekend. Het was helemaal goud!
Vandaag stond er een tochtje voor de Trimmers op het programma die als titel Peerke Donders meekreeg. Waarom Peerke Donders? Peerke was een jongen uit Tilburg die maar wat graag missionaris wilde worden. Zo geschiede. Peerke werd missionaris en werd uitgezonden naar Suriname begin de eerste helft van 1800. Peerke richte daar een melaatsen kolonie op en wijde zijn hele leven aan de verzorging van deze mensen. Zijn bijnaam was: Apostel der Melaatsen. Peerke stierf in 1889 in Suriname en werd begraven in de kathedraal van Paramaribo. In 1982 werd hij heilig verklaard door de katholieke kerk. Peerke is de bekendste Tilburger aller tijden, niet te verwarren met naamgenoot Roy!!!!! Dit is gewoon een klein stukje geschreven omdat menigeen weleens vragen stelde wie of wat was deze goede man. Dus bij deze!!
En nu het fietsen. Het beloofde een bijzonder warme dag te worden zo vroeg in september. Met acht mannen en een vrouwke (Annemieke) gingen wij onder leiding van John op pad. Langs het Houtse Meer, door de bossen, via de Steenhovensebaan ging het richting Rijense Broek. Het tempo werd goed onderhouden door John en Gerard K. Een tempo waar iedereen goed in mee kon. Toch stond er deze ochtend nog een flink windje op kop richting Tilburg. De Rijense Broek, daar heeft de wind altijd vrij spel. Ik kom hier vaak doorheen op mijn tochten, en laat vaak een vloek als het weer van datte is. Bijna op het einde van de Rijense Broek ging het linksaf naar het Wilhelmina kanaal. En alweer die verdomde wind op kop. En oppassen voor de vele tegenliggers op het fietspad. Maar ja, dat zullen die tegenliggers ook wel gedacht hebben. Hahahaha.
Toen wij Tilburg naderden besloot John om i.p.v linksaf te gaan rechtsaf te gaan om de oorspronkele route volgens hem te volgen. Maar helaas. Na een paar kilometer zaten wij compleet vast. Wegwerkzaamheden, rare aanduidingen en meer van dat soort ongemakken stelden ons voor een probleem. Kom maar met mij mee zei Gerard K. Wij er achteraan. Maar ook deze weg ging al gauw over in mul zand. We konden de grote weg pakken maar dat zou toch niet zo slim zijn. Voor je het wist zat je in Utrecht en niet in de regio van ons Peerke. Dus besloten we terug te gaan naar het kanaal om daar het snelfietspad te pakken richting Walluk. Zo gezegd zo gedaan. Intussen was de wind nu in ons voordeel aan het blazen. In een razend trim tempo joegen wij over het snelfietspad. Was er natuurlijk speciaal voor gemaakt. Bananentijd en plaspauze riep Wim. Wim bepaald altijd in onze groep wanneer hiervoor gestopt moet worden. Prima toch?
Nadat iedereen klaar was gingen we weer op pad. De regio van Peerke lag intussen alweer een eindje achter ons. Ik had met Gerard K afgesproken dat wij zouden trakteren voor onze verjaardag. John wist een goed adresje bij Raamsdonk gelegen aan het Halve Zolen lijntje. Waar het snelfietspad afboog naar Waalwijk gingen wij linksaf het Halve Zolen pad op om even later bij de Mini Camping De Bonte Kraai te arriveren. Een prachtige pleisterplaats. Na hartelijk ontvangen te zijn stond er in no time een lekker bakske dampende koffie voor onze neus, met heerlijk huisgemaakt appelgebak met een flinke dot slagroom. En of het hier goed toeven was. Ik maak niet gauw reclame mensen, maar ben je een keer in de buurt dit is een must. Na nog een extra bakske koffie met een goede nazit was het weer opstappen geblazen. Vanaf hier ging het weer op huis aan via de geijkte wegen. En Peerke? Die zag dat het goed was. En ik dacht nog dat er iemand zachtjes in mijn oor fluisterde: kom nog eens een keertje langs in mijn regio. Het was zo gezellig met jullie. Zou het toch Peerke? Nee dat kan toch niet. Of?
September is vaak nog een maand met mooi fietsweer. Er wordt dan ook vaak gesproken over een “Indian Summer”. De mannen van de sport maken daar ook dankbaar gebruik van tijdens hun drieluik wat ze vorig jaar voor het eerst reden en nu zijn ze doende met tweede editie. Dus nadat Marianne en ik Leo opgehaald hebben, rijden we via Den Bromtol naar de May. Als we daar aankomen zit Gerard Veekens al te genieten van de zon. Vervolgens kijk ik rond wie er mogelijk vandaag voor het Tour peloton zijn. Ad en Anneke zijn namelijk een paar dagen naar de Sallandse Heuvelrug en Flip is met de vrienden van de sport mee in het drieluik. Gerard Koops gaat na zijn verjaardag met de trimgroep een rondje Peerke Donders doen. Dus vertrekken we om halfnegen richting Den Hout. Omdat er geen andere voorstellen waren gaan we het rondje rijden dat we met Dinsdag Groep ook hebben gereden richting Kwaalburg. Als het peloton op gang getrokken is rijden we via de Hespelaar naar Den Hout.
Jan Vermeulen heeft er ondanks een feestje de avond tevoren veel zin in. In no time hebben we de Ter Aalsterbrug gepasseerd en rijden we richting Oosterhout. Ik laat met dan afzakken om te zien welk volk er in de groep is. Ik zie de volgende samenstelling van het peloton: Wim ten Haaf, Jan Vermeulen, Frans Marijnissen, Peter Verhaagen, Leo Stasse, Ad van Dongen, Kees van Dongen, gastrijder Joan Timmermans, Marianne van Oerle en ik zelf. De kop wordt regelmatig door ieder overgenomen en zorgt ervoor dat met een mooi tempo Bos & Co passeren hierna volgt het altijd lastige stuk van de Steenovensebaan. Slecht lopende klinkers, tegenwind en een laagstaande zon. Voorbij het Halve Maantje (SPIJS & IJS tegenwoordig) is gelukkig weer mooi asfalt. Ondanks stevige wind zijn we snel bij Stad Parijs. Bij de verkeerslichten volgt er een korte plaspauze voor een enkeling. Frans vraagt aan mij waarom we zo rijden, namelijk 2 verkeerslichten in plaats van één.
Ik zeg omdat het zo ook kan het wat mij betreft een mooie route is. Via de Bleukweg gaan we richting manége Thielen om van daaruit weer naar de Gilzerbaan te rijden. Via Vijfhuizen en Druisdijk gaan we naar Alphen-Oosterwijk. Hierna gaat de rit verder langs de vakantieboerderij de Kiek, Looneind en het Pestkerkhof. Google maar eens op het Pestkerkhof. Voor een enkeling gaat he op de klinkers bij de Kiek hard genoeg, dus is er een vraag om het wat rustiger aan te doen. Richting Alphen gaan we over het industrieterrein gaan we een stukje richting Baarle Nassau waarna we de afslag Kwaalburg. Tussen de velden door is heerlijk fietsen echter let op voor de onverwachte zaken als een paard voor de kar, voor de rest is het hier wel een mooi gebied om te fietsen. Op de Chaamseweg gaat het richting Chaam. Op het moment dat deze overgaat in de Alphensebaan draaien we rechtsaf de Chaamse bossen in. Vandaaruit gaan we naar Gilze om hierna via de Rijksweg naar de Vijfeiken te rijden. Echter hier is de weg afgesloten met hekken is de weg echt geblokkeerd. Dus keren we om zodat we via Molenschot naar de Groenestraat in Dorst rijden. Hier heeft de gastrijder een probleem met zijn materiaal en moet er gewacht worden, iets wat ook gebeurd. Maar verderop in Dorst is er weer een plaspauze voor een enkeling. Er is wel wat verstoring nadat aangegeven is om even in te houden is dit blijkbaar niet door iedereen gehoord. Hier kunnen we met de communicatie nog wel wat aandoen. Pas als we aan het eind van de Materlaan zijn is de groep weer compleet. Goed elf uur draaien we Ter Aalst op en kunnen we nog even van een kop koffie genieten voor het douchen.
Piet fietste vandaag het laatste rondje met de WTC Made mee. Ik kan niet anders zeggen dat dit een spijtig moment is. Het is Piet zijn eigen keus, en dat wordt uiteraard gerespecteerd. Het is in elk geval niet zo dat hij niet actief meer is. Ik zie hem, zonder overdrijven, dagelijks op Strava zijn kilometers maken. En dat, een feitelijke constatering, terwijl Piet is niet de jongste meer. Als is dat natuurlijk nauwelijks aan hem af te lezen.
In de voorbesprekingen in de Trim-groep chatbox was het duidelijk dat we er een gezamenlijke tocht van zouden maken, met als kers op de taart, koffie met gebak.
Afgesproken werd dat Piet de snelheid zou bepalen. Natuurlijk had niet iedereen de berichten goed gelezen en omdat Piet nog niet op kwam dagen dacht ik zelf eigenlijk dat hij vanwege het weer besloten had niet mee te gaan. Het zou legendarisch zijn geweest, maar het was niet zo. Er was besloten hem thuis op te halen. En zo geschiede.
Piet stond dus al te wachten en vroeg zich misschien af of wij het niet vergeten waren.
Er was in elk geval genoeg animo. Als ik het wel heb geteld waren we met 13 kleppers. Waarbij Thijs van de sport en Leo van de Tour aansloten zijn meegeteld.
We gingen een rondje Noorhoek rijden. Deze tocht staat tussen de klassiekers Rondje Heusden, Slingerdreef, en Noordwaard.
Als snel werd de eerste korte stop gemaakt. Een gaatje in de band van Jacques. Waar ik dacht dat er een bandenwissel zou gaan plaats vinden was een flesje latex voorlopig voldoende. Ik ken wel OKO van vroeger, maar dit spul en binnenbandloze banden is iets nieuws voor mij. Maar het werkt lang erg goed. Het nadeel is wel dat er wat van het spul naar buiten komt. Voordeel is dat de achterkant van de fiets van Jacques een fantastisch “spacey” look kreeg.
En ik weet niet wat er in Piet loskwam, maar er waren momenten dat hij op kop reed en het tempo flink opjoeg. En na gedane arbeid met een ferm handgebaar de volgende naar de kop dirigeerde. Waar direct gevolg aan werd gegeven. En gelukkig klonk ook nog een paar maal het bekende fluitje. Al weet ik niet of ditmaal Piet het was. Het riep in elk geval wat herinneringen op.
Onderweg nog wel een keer een probleempje met Piet zijn fiets. Maar dat bleek snel verholpen. Waarna ik in een gesprek nog vroeg naar de bijnaam “DigiPiet”. En mij werd uitgelegd dat Piet een “early adapter” is van de huidige digitale wereld. Garmins, telefoons en wat al niet meer, werden door Piet op handige wijzen ingesteld, gereset, of er werd verteld wat de volgende stappen waren om de zaak weer aan de gang te krijgen.
Al pratend en fietsend kwamen we op het Overveld op de Brielsedreef terecht waar Thijs, aan Peter en mij, nog even liet zien wat hard fietsen was. Dat blijft een mini-feestje voor ondergetekende.
En dan ben je dus bijna aangekomen bij Den Elsakker. Een toevluchtsoord voor koffie en gebak. Het is een instituut, eigenlijk net als Piet. De traktatie was van de club.
Het was een aangenaam samenzijn, met natuurlijk Piet in de hoofdrol. Gerard Veekens wist mooie woorden te vinden voor Piet, een echte fietsmakker waar hij vele vele vele kilometers mee heeft gereden.
We zijn weer op weg naar Made gegaan. En na nog een korte latex stop hebben we afscheid genomen.
En is het hoofdstuk WTC Made gesloten, Piet stopt niet met fietsen. Hij gaat gewoon door. En ik zal met veel plezier elke dag op Strava kijken of hij zijn rondje gemaakt heeft.
Deze zondag stond de bijpraattocht op het programma. Dit betekent dat de rit bedoeld is om bij te praten tijdens de rit of na de rit met koffie en gebak. Zoals bekend wordt er tijdens de sport-rit niet al te veel gesproken, dus elke vorm van nutteloze sociale vragen of vragen die niet direct van toegevoegd waarde waren voor de rit werden opgespaard tot na het fietsen.
Hoewel tegenwoordig bij de sport er praktisch iedere rit sprake is van bijpraten met koffie en gebak is het ook wel leuk om de rest van de club wat langer te zien dan 2 minuten bij de start van elke rit.
Omdat we zo rond 11.15 uur bij ’t Trefpunt aan de koffie konden, werd de rit hierop aanpast. Martien had een rondje Meerkerk per GPX rondgestuurd en iedereen ging akkoord om deze rit ook te rijden. Altijd fijn als er mensen proactief bezig zijn met het plannen van ritten.
Om 08.30 uur stond er een flinke sportgroep te wachten. Grote afwezige was Twan. Hij voelde zich niet helemaal lekker dus sloeg hij over. Ook Chris sloeg de sport even over, de dag ervoor had hij te veel gezopen, dus was meerijden met de Tour het alternatief.
Met een groepje van 8 man (waar onder verloren zoon Jan-Willem) vertrokken we richting Meerkerk. De sfeer was gespannen, want de afgelopen sport-rit en ook de afgelopen diav-training was onstuimig verlopen, door gejakker en gejaag van degene die goede benen hadden en een totaal gebrek aan wilskracht bij mensen die het niet bij konden houden. John was hier tot twee keer toe het slachtoffer van geworden en dat moest nu kosten wat het kost voorkomen worden. Niemand zit te wachten op een boze John, al moet ik zeggen dat een boze John vaak de mooiste John is. Met een erg rustige draf werd de rit aangevangen, het leek of iedereen op eieren reed, niemand wilde John tegen de haren instrijken. Ik dwong mezelf dan ook om achterin te gaan rijden en ik zag daar dat Gerben op hetzelfde idee was gekomen. Ook hij wilde even de kat uit de boom kijken en vooral niet degene zijn die John boos zou maken.
Bij Raamsdonksveer liet Martien zich van kop af naar beneden zakken en riep dat het nu maar eens klaar moest zijn met dat tour-tempo. Het tempo werd dus opgevoerd. Hier en daar piepte en kraakte het wat en er moest even gezocht worden naar het juiste tempo, maar uiteindelijk was er ter hoogte van Sleeuwijk consensus over het tempo. Overeen was gekomen dat 37 km/h een acceptabele kruissnelheid was.
Via Gorinchem werd langs het Merwedekanaal naar Meerkerk gereden. Het was een mooie route over smalle dijkjes en door kleine dorpjes. In Hoornaar was het feestweek, de straten waren daar mooi versierd en dit gaf een mooi straatbeeld. Zeker onze WTC-trein rijdend onder een dikke bos slingers in de hoofdstraat van Hoornaar was een mooi tafereel om te zien.
Via de Voordijk, waar het bankje van Erik hem nog pijnlijk herinnerde aan een helse rit tijdens het drieluik 2024, werd Gorinchem weer ingefietst en bevond ik me weer op bekend terrein.
Via Werkendam werd over de Grote Waardweg (GWW) weer richting Made gefietst.
Door het beheerste tempo waarin tot dan toe gereden werd, hadden een aantal renners nog behoorlijk wat energie over. De energie moest er natuurlijk uit en Sander begon dan ook op de GWW met de inleidende beschietingen. Binnen enkele seconden werd de 50km/h aangetikt en werd er weer ingehouden, dit gevolgd door andere renners die weg probeerde te demarreren. Waar het precies brak weer ik niet, maar zo ter hoogte van het Jeppegat zag ik alleen nog maar Sander, Martien en Gerben. Met een hoog tempo werd naar de Visserhang gereden, waar Sander en ik volledig uitgewrongen als eerste aankwamen. Uiteraard werd er gewacht op de rest en de weg kon weer vervolgd worden.
In Made kwamen we eigenlijk gelijk met de tour en trim aan. In onze ooghoeken zagen we echter dat John het Trefpunt voorbijreed zonder iets te zeggen. “Zou hij nou weer boos zijn?”
Gelukkig was het dit keer niet zo, het bleek namelijk dat hij de 100km nog even vol wilde maken. Een geintje waar we in Vaals ook al een keertje massaal in zijn getrapt toen hij zonder blikken of blozen doorreed om de 200km vol te maken.
Terugkijkend hebben we weer een prima ritje gehad; mooi weer, een mooie route, een lekker bakske koffie en een lach op het gezicht van John. Wat wil je nog meer?
Een aantal ritten met de WTC Made zijn netjes vooraf geprogrammeerd, zoals de Brunchrit en de Snertrit. Na de vakantieritten is ook de bijpraat rit een vaste waarde op de kalender. ’s Morgens als ik wakker wordt is te merken dat de hitte golf van de laatste weken echt verdwenen is. Met het uitlaten van de hond merk ik dat het flink afgekoeld is. De wind was afgelopen nacht stevig vandaar dat we gisteravond ook nog flink konden meegenieten van het feest van Sensation Waailand. Ik twijfel dus met de kleding maar besluit gewoon met korte mouwen te rijden terwijl Marianne haar mouwstukken uit de kast heeft gehaald. De laagstaande zon geeft een fraai beeld door de bomen als we Ter Aalst afrijden.
Onderweg staat Leo al te wachten, hij heeft om diverse redenen de laatste weken verstek moeten laten gaan. Terwijl richting de May fietsen geeft aan dat hij vandaag met de Trimgroep mee rijdt om weer voorzichtig op te bouwen. Bij aankomst in de May is Gerard Veekens uiteraard al aanwezig. In korte tijd is er flinke drukte blijkbaar heeft deze Bijpraatrit een sterke aantrekkingskracht op de leden van de WTC. Na de fotoshoot van den bakker vertrekken we voor een rit om Breda tegen de zon in. Rijdende weg probeer ik te tellen met hoeveel we zijn, ik heb er een paar keer voor nodig maar kom uit op een vijftiental te weten: Ad en Anneke, Peter B., Peter V., Johan van H., Eric S., Adrie, Ad van D., Arion, Frans M., Chris, Marianne, Jan, Maurice en de schrijver van dit verhaal. Frans en Ad nemen de start voor hun rekening en zorgen er voor dat we al snel Wagenberg gepasseerd zijn. En dat terwijl de fietspaden en de Eerste Weg in steeds slechtere staat verkeren. Via de Breedeweg rijden we naar de brug over de Mark en Jan Vermeulen heeft blijkbaar tijdens de vakantie veel energie op gedaan en neemt een stevige kopbeurt voor zijn rekening. In een mooi tempo rijden we door de Beek naar het Liesbosch. Terwijl zo rijden merk ik een duidelijk verschil in temperatuur wanneer in de zon of onder de bomen rijd. Mijn voorkeur heeft het zonnetje. Als we langs camping Liesbosch rijden hoor ik Chris vragen welke camping het is. Blijkbaar rijden ze bij de sport altijd zo hard dat ze geen tijd hebben om de omgeving waar ze doorrijden op te nemen. Iets wat hij ook bevestigd. Bij het buurtschap Vuchtschoot gaat het bijna mis, enkele willen hier een gravelpad in, dit zullen we van de winter dan maar doen. Als we de Turfvaart overgestoken zijn richting de Mastdreef klinkt er geroep vanuit achter de groep. Plaspauze, mooi een moment om een foto te maken van de omgeving, althans ik zie Anneke ook een foto trekken.
Na dit kleine oponthoud gaat de rit verder door Effen naar Overa waarbij we zowel de Aa of Weerijs als de HSL en de A16 oversteken. Langs de Galderse Meren gaat het richting Meersel-Dreef. Ad van Dongen zegt als we daar maar niet door hoeven want het is weekmarkt in de Dreef. Maar we rijden via de Markweg naar de Strijbeekseweg om daarna naar de Smokkelaar rijden. Vervolgens rijden we binnendoor via de Kleistraat en de Legstraat om dan de Baarleseweg over te steken naar de Kluis en de Meisberg. Hierbij rijden we als het ware om Chaam heen en komen we op de Gilzeweg. En op het moment dat de Gilzeweg Chaamseweg wordt nemen we de voor velen bekende Slingerdreef. Altijd druk zo ook deze zondagmorgen, niet alleen racefietsers maar ok de senioren op de E-bikes komen deze tijd al op de weg. Na het afsprinten van de Slingerdreef is er weer behoefte voor een enkeling aan een plaspauze. Vervolgens rijden we door Bavel zodat we de vervelende klinkers bij de Bolberg niet hoeven te trotseren. In Dorst is het evenement Dorst op Stelten, waardoor we een stukje Siteseaing Dorst krijgen. Ook nu hoor ik weer mensen zeggen hier ben ik nog nooit geweest. Naar mate de rit vordert komen we op voor de meeste bekende wegen. Aan het eind van de Vraggelsebaan komt er groep inzicht, wat de trimgroep blijkt te zijn. Hier zie ik dat John de Wijs vanochtend vanwege de koude al zijn beenstukken heeft aangedaan. Uiteindelijk wordt de trimgroep gepasseerd en enkele van hun rijders sluiten bij de Tourgroep aan. Ik hoor van Leo dat het bij hem goed draait en het dus veel is meegevallen. We parkeren de fietsen mooi achter het Trefpunt waar de koffie al geurt als we ons op het terras plaatsen. Er is keuze uit drie soorten gebak wat bij een enkeling tot keuze stress leidt. Terwijl ieder zich te goed doet aan de koffie en gebak is het ook goed te zien dat Marc van Meir weer in ons midden is en weer langzaam aan zijn herstel kan werken. Later zie ik op Strava dat hij te voet naar huis gegaan is. Er zijn er meerdere die ondanks dat ze niet mee konden rijden toch aanwezig zijn om de koffie mee te drinken. Dit tekent de goede sfeer in de vereniging iets waar zeker het bestuur trots op mag zijn. Ik hoop dat ieder dit ook zo ziet. Helaas had gistermiddag nog een vijftig jarige bruiloft dus moest ik op tijd weer richting Ter Aalst.
Woensdag appte ik met Thijs of hij al een rondje had, meest heeft Martien wel een idee maar die zou er niet zijn….toch? Natuurlijk had Thijs wat in gedachte. Maar uiteindelijk bepaalde Chris de route, Chris had al een keer of 3 geprobeerd om ons naar België te krijgen.
Na een peiling in de Sport app zouden Thijs, Gerben, Chris, John en ik aan de start staan. Zaterdagavond meldde de niet fitte Twan dat hij , als het even kon ,ook meeging en de verassing van de ochtend was dat kapitein Martien een compensatiedag overhad en dus ook meeging. Zo hadden we een mooie groep van 7.
Leider Chris vermeldde ons dat we konden vertrekken en volgens hem ergens daarheen👈. Dus wij gingen daarheen👉. Best wel lang bleven we 2 om 2 fietsen. Na de brug bij Ter Aalst was dat klaar en gingen Martien en Thijs er als een speer vandoor, de rest volgde zonder enthousiasme. Eerst wakker worden, waarom dit vakantieritten worden genoemd weet ik niet. Tis nooit vakantie bij de Sport, altijd hard werken. 💪 Via Dorst, Bavel en Chaam zit je zo bij de Belgische grens. Chris riep daar enthousiast ” we zijn der” !🇧🇪 België België , Omdat iedereen daar lacht. Ik heb getwijfeld over Belgie, want dat taaltje is zo zacht . Ik stond zelfs in dubio, maar ik nam geen enkel risico. Ik heb getwijfeld over Belgie…. Belgie, Belgie, Belgie, Belgie. Eindelijk!!
Zodra we de grens over gaan wordt alles anders.
De taol, de huize, de houten elektriekpale en boveal de weigen. Slingerkes kappot asfaltbaantjes, betonplaten mè gleufkes. Fietspadskes? Bijna gene. Kruispunten? Allee jong, allemaal gelijkweirdig. En tóch, ik vind da altijd schone om daor te fietsen. ’t Is precies of ge mè nen tijdmachine vijfenzeuventig joar terug gesmeten wordt.
De Belgen zèn zot van ’t koersen, da merkt ge: de chauffeurs latten u dikwijls voorgaan, se. En ’t tempo van d’ bende blijft, ondanks al da geprul, nog goe hoog.
Dan passeire we “Café In Holland” — veuls te vroe voor ne stop. We roepen houdoe! en stoempen door. Na zo’n twintich kilomeiter in ’t Belgische land komen we in Wortel, en daar zèggen de Wouten: “Op ’t fietspad, manneke” ! Huh, wélk fietspad dan, denk ik bij mij eigen. (zie mijn reconstructie)
Rare kluit, die Belgen… behalve ene Wout dan.
En natuurlijk stoen ze juust bij ’t eerste fietspad da we tegenkwamen.
Langs de vaart richting Brecht zit ’t vol met koersers en fietsers.
Martien leeft helemaal op als hij binnenschepen ziet: hij verlangt al terug naar zijn “Calcit6”.
De groep rijdt netjes en iedereen roept genoeg : ” opgelet” !
Chris doet ’t nog goe, ondanks zijn pijnlijke bien. En Twan, die eigenlijk nie fit is, daar merk ik gene klop van.
John had zaterdag de TMM’ers op sleeptouw gepakt, da voelt hem nu nog, ma ja… hij heeft dit weekend wel tweehonderd-en-tien kilomeiter in de bien.
Gerben heeft just nen hoogtestage gedaan en is nog straffer as anders.
En Martien en Thijs… tja, die geven we nooit complimenten — ge weet wel, bang da ze dan nog rapper gaan stoempen.
Maar allemaol weten we: vorm komt te been en get te perd.
Ondertussen gaan we bij Zundert Holland weer in.
Dat zie je ook direct, de wegen zijn weer prachtig evenals de huizen met de fleurige tuintjes.
Door het mooie asfalt gaat ook het Tempo omhoog, niet iedereen is daar blij mee maar met het 3luik weekend in het zicht heeft iedereen het wel nodig.
Richting de Elsakker wordt zoals altijd gesprint .
Thijs, M10 en Gerben rijden de rest zoek en daarmee word gelijk duidelijk wie het meeste kopwerk gaan doen met het 3luik weekend.
John vind het nog steeds te vroeg voor een stop en gaat pas thuis aan de koffie.
De rest legt aan bij Den Elsakker.
Thijs inspecteert liggend het gras en vind het gras elders groener.
We missen onze MUK( Mooiste Uitspraak Klassement) lijstaanvoerder.
Hij verhoogt zijn voorsprong vandaag in ieder geval niet.
Desalniettemin sluiten we een
Schoon toerke in stijl af met een gezellige nazit.
Vandaag een ritje door de streek waar Jacques vele training en wedstrijd kilometers heeft gemaakt. Vanmorgen als eerste bij het gemeentehuis waarna de ene na de andere acte de présence gaf. Deze dag zou Jacques ons zijn streek tonen waar velen van ons en mijn persoontje nog niet vaak of helemaal niet geweest zijn. En dat is natuurlijk ook het mooie van fietsen. Nieuwe plaatsen en streken ontdekken. En dat is nu precies wat ook vandaag gebeurde. Eerst naar Wagenberg en daarna naar de Drie Hoefijzers om vervolgens via Prinsenbeek en Etten-Leur verder naar beneden te zakken. Veel grote groepen fietsers kwamen we onderweg tegen. Dat zal ook te maken hebben dat de temperatuur een stuk gematigder was als de afgelopen tijd. Het gebied was zeer afwisselend, bossen, landbouwgronden en mooie vergezichten kleurden dit gebied. Via Heikant ging het over de Sprundelsebaan om de Pannenhoef heen (nee niet die uit Oosterhout) naar het verste punt van onze route. Klein Zundert. Het gebied hier staat bekend om zijn vele kwekerijen, en dat is goed te zien aan zowel links als rechts van de wegen. Ook nog heuglijk nieuws, Peter Korse is opa geworden van een kleine meid, en dan zijn de felicitaties namens ons via deze weg zeker op zijn plaats. Bij deze Peter. Ook Peerke Kuypers was weer terug van een welverdiende vakantie en ook zijn terugkomst zorgde ervoor dat de gezelligheid (die toch al goed was) nog een flink stuk toenam. Door het Stuivenzand en Mastbos ging het prima roulerend met Antoon, opa Peter, Johan etc naar Ulvenhout. Het mooie stuk rond Klein Zundert en Rijsbergen achter ons latend terug naar bekende oorden. Wim zorgde er op tijd voor dat er een bananen en plaspauze werd ingelast en natuurlijk werd er direct gehoor aan gegeven. Doe je dat niet dan heb je gelijk een gele prent te pakken. Na Ulvenhout en Bavel ging het naar Dorst om vanaf hier terug te keren naar de May. Beste Jacques nog bedankt voor de mooie rit door een prachtig gebied waar ik en met mij de andere fietsers vol bewondering doorheen hebben gefietst. Ik heb de koers opgeslagen onder mijn favorieten en zal hem zeker nog een paar keer rijden dit jaar. En nu naar huis en dan kijken naar het spelletje wielrennen in Etten-Leur.
Het beloofde een prachtige dag te worden en dat werd het ook. Goedgemutst vertrok ik op mijn mooie Tommasini, die ik vanachter een gordijn op zolder tevoorschijn toverde naar de May. Daar stonden al wat fietsvrienden die er overduidelijk ook veel zin in hadden al klaar in de startblokken. Klokslag vertrokken we en gelijk ging het gas er flink op. Wim zorgde ervoor dat er net voor het Pannenkoekenhuis alles weer tot rust kwam en in een redelijk tempo verder gereden werd. Ik blij natuurlijk want zo kon ik weer aansluiten anders had ik alleen voor Remy moeten spelen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dus beste mensen vertek a.u.b. rustig er is geen rondemiss met een ruiker om jullie te eren en te huldigen. Wij zijn maar het Trimploegje waar gezelligheid, lekker fietsen, af en toe een bakske doen en omzien naar elkaar voor mijn gevoel het belangrijkste is. Niet de snelheid mag bepalend zijn binnen ons groepje!!!
In een prima tempo ging het naar en door de Rijense Broek, om even later bij de oude en prachtig hernieuwde Rijksweg uit te komen. Antoon en Frans onderhielden hier een prima tempo wat iedereen goed kon volgen. Naderhand verraste Frans ons op een slingerritje over weggetjes waar ik het bestaan niet eens wist. En zo slingerend dat ik het echt niet kan beschrijven ook al zou ik dat willen waar we allemaal geweest zijn. Maar ik ga het toch proberen wat me bijgebleven is. Via de Gilzer en Rielsebaan ging het richting Alphen. Daarna slingerend om de Chaamse Bossen heen over de Chaamseweg naar St Annabos. Wim had er intussen voor gezorgd dat de bananen en sportrepen achter de kiezen verdwenen waren en dus met een nieuwe voorraad aan energie het laatste deel van deze mooie rit een makkie zou worden. Lekker rouleren op kop van het groepje met o.a Erno, Peter, Frans etc bleef het tempo er prima inzitten.
Den Hout kwam weer in zicht en hier namen Annemiek en ik afscheid van de andere Kleppers. Frans had een mooi rondje uitgezet met voor mij een aantal onbekende wegen. En zo zie je maar dat er nog vele mooie plekjes zijn die je verrassen. En dat maakt het fietsen ook zo leuk. Het onbekende!!!
Frans bedankt voor de verrassende tocht en jullie voor de gezelligheid.
WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
