Alle berichten van Rene van Mook

Bels Lijntje

Fietsverslagen

Vanmorgen vroeg opgestaan om even het nieuws te bekijken voordat ik naar de May zou rijden. Gelijk wat eten gemaakt, fietsje klaargezet en gezien dat het weer een mooie dag zou worden. Wij fietsers worden de laatste weken toch wel verwend met prachtig weer zeg. Niet normaal toch. Na het mindere nieuws wat wij dagelijks over ons uitgestort krijgen, spitste ik mijn oren. Wat was er aan de hand? Je gelooft het niet als je het zelf niet gezien hebt. Rechtstreeks vanuit San Remo. Wat is dat nu dacht ik? Er werd melding gemaakt dat de gemeentewerken de Cipressa en de Poggio opnieuw aan het asfalteren waren. De wegen waren compleet uitgesleten. Een paar vandalen op een racefiets hadden hier verschrikkelijk huis gehouden. Alsof ze met een Lamborghine het asfalt naar z’n mallemoer hadden geholpen. Nog nooit zo iets gezien. Gasten op een fiets met tuben die dit hebben veroorzaakt. Zelfs de Paus is weer onder de mensen om dit wonder te mogen aanschouwen. Geloof, hoop en fietsen. Katholieker kan het toch niet. En wat een finale in San Remo zeg. Met een geweldige winnaar, maar ook Pogi en Pipo hebben wielergeschiedenis geschreven. En dan Mathieu. Wat een beest, wat een beest. Wat hier gebeurd is op wielergebied daar zal men er tot in lengte van dagen over blijven praten. En de Paus zag dat het goed was!!!

Intussen was het 8.30 uur geworden en tijd om naar de May te vertrekken. Daar aangekomen was het gezellig druk. Ook de beste zapper van Den Hout was er. Goed om te zien Peter dat jij en de andere zappers jullie prachtige dorp zo mooi schoon houden. Sjapoo voor jullie.
Klokslag 9uur klonk het fluitje van Piet. Dat betekent vertrekken. Met z’n elven reden we de May uit. Er stond toch stiekem een redelijk windje deze ochtend, maar dat kon sommige kleppers onder ons niet deren. Kees en Corne pakten resoluut de kop om daar pas in de Rijense Broek vanaf te komen. Op naar de oude Rijksweg voorbij Hulten om daarna over te steken richting het Bels Lijntje. Altijd lekker fietsen daar. Samen met Marc een tijdje op kop gereden en een beetje bijpraten. Langs vliegveld de Kiek ging het over de Cote de Helene. Aan de andere kant van deze molshoop moesten er enkele mannen uit de broek omdat ze last hadden van hoog water. Loopt er een vrouwtje langs met een hond. Zeg ik nog tegen haar dat het toch geen gezicht is met al die mannen links en rechts van het pad met hun Tinus uit hen broek. Gelukkig vond ze het geen probleem. De natuur moet zijn gang gaan zei ze. Tegelijk werd er weer een banaantje of een reepje naar binnengewerkt om vervolgens de weg te vervolgen richting Baarle Nassau. Daar aangekomen rechtsaf geslagen om vervolgens richting Alphen te rijden. Met Peter Korse, Antoon, Bertje en mijn persoontje waren we zo met de wind in het hol richting Alphen. Maar zo ver kwamen we niet. We moesten naar de Slingerdreef. Dus op tijd afgeslagen, de doorgaande weg overgestoken om de Slingerdreef onveilig te gaan maken. Hier kwam Fred in de problemen. Fred heeft nog niet veel gefietst en heeft zich als aspirant lid aangemeld. Toen we de Slingerdreef uit waren en richting Dorst reden, heb ik tegen de manschappen gezegd dat ze maar door moesten rijden en dat ik wel zou zorgen dat Fred goed thuis zou komen. En zo geschiede. Wij laten niemand alleen naar huis fietsen, en zeker niet als het vat helemaal leeg is. Ik heb Fred nog wat tips gegeven over eten en drinken onderweg en vooraf. Ik zei tegen Fred dat je met een tosti alleen en onderweg zonder voedsel geen 75km kan fietsen. Dat zal dus de volgende keer helemaal anders zijn. Zo’n rit is gelijk een goede leerschool. Ik heb Fred netjes bij de voordeur afgeleverd om daarna met wat meer snelheid terug te keren naar huis. Hoop dat de rest van de groep ook goed thuis gekomen. In de middag nog lekker genoten van het mooie weer. Tot de volgende keer.

De Pakhaas 🐰😊

Lunchrit – Sport

Fietsverslagen

Hoewel we ons zoveel mogelijk aan de vastgestelde kalender proberen te houden, zijn we er deze week toch vanaf geweken. Omdat veel mensen op de vastgestelde datum de lunchrit niet konden bijwonen, werd deze naar voren gehaald en stond deze dus vandaag op de planning.

Omdat we bij de lunchrit altijd zo rond 12.00 uur op de lunchlocatie willen arriveren, is de rit ook wat langer. 120km om precies te zijn, voor een rondje Philipsdam.
Twan was dit keer de wegkapitein en had de lunch geregeld in stamcafe d’n Elsakker.

Omdat we bang waren dat we niet rond 12.00 uur bij d’n Elsakker zouden arriveren, werd dit keer gestart om 08.30 uur. Praktisch de hele sportgroep was aanwezig, muv Curt die ziek was. Chris kon ook niet mee vanwege blessureleed. Ook zou Riet Jansen, een voormalig rondemiss, aansluiten bij de lunch. Haar aanwezigheid was voldoende om Chris ook te laten komen.

De komende paar kilometer zuidwaarts waren wind tegen. Op zulke stukken kom ik zelf altijd het beste tot mijn recht, dus ik ging op kop tot Sint Philipsland. Met name de laatste km moest ik even diepgaan om het tempo stabiel te houden, maar dat vind ik alleen maar leuk.

De wind kwam uit het zuiden, dus met een aangename weerstand werd westwaarts gereden. Er werd zoals altijd lekker afgewisseld op kop en als een geoliede machine waren we al snel langs Willemstad gereden. Het tempo was afgestemd op de afstand en er werd dus niet te gek gedaan. Iedereen kon dus redelijk comfortabel mee. Waar het nodig was, werd in twee waaiers gereden en dat werd door velen goed ontvangen.
Tijdens de rit was ik een beetje bang voor de conditie van John, na zijn abominabele rit van vorige week. Maar John hield zich deze rit erg goed en het is fijn te zien dat hij zijn vorm weer terug begint te krijgen.
De meest getalenteerde renner onder ons was dit keer ook weer mee gegaan. JW heeft dit jaar nog niet veel gefietst, maar feitelijk heeft hij dit ook niet perse nodig.
Hij vertelde dat hij wel twijfels had om mee te gaan met deze lange rit, maar de aanwezigheid van Flip, John en Erik stelde hem gerust. Wat kan er nou gebeuren?
JW zag deze rit als een trainingsrit en zat ook steevast in de staart van het peloton. Als er dan viaductjes naderde dan liet hij zich goed van voren zien, om zich vervolgens weer af te laten zakken. Zo ook vlak bij de Grevelingendam waar we op de Zuiderlandsedijk een heuvel/dijk op moesten. Brutaal kwam hij langszij en keek en passant nog even provocerend mij in de ogen. Tja, ik pakte dus de handschoen op en samen sprintten we richting het begin van de Philipsdam. Daar aangekomen stond de wind vol op kop. Als peloton gingen we vervolgens met een normaal tempo de dam over. Door de wind was het zwaar en achter mij hoorde ik John allerlei onverstaanbare dingen roepen, maar het waren vooral veel “ oo “-klanken die ik hoorde.
Eenmaal op de dam kon John alleen nog maar uitbrengen dat hij zojuist geëxecuteerd was door het WTC executiepeloton. We lachten er allemaal om, maar John lag er niet af!

Via de Heense Molen, Steenbergen en Stampersgat werd weer terug richting de May gereden. De wind leken we toch wel schuin tegen te hebben, maar er werd lekker gefietst zonder gekke dingen. Op de Goudbloemsedijk konden we de koffie al ruiken en werd het tempo nog even opgevoerd tot aan Zevenbergen. Op de burg bij Zwartenberg bleek echter dat we iemand misten. JW zagen we niet meer. Nadat hij weer bij was getrokken, bleek dat hij toch wat teveel op zijn talent vertrouwd had en te weinig kilometers in de benen had. Zulke ritten heb je nodig om sterker te worden. En 1 ding is zeker; JW zal zeker sterker(ste) worden naarmate het seizoen vordert.

De laatste paar 100 meter voor d’n Elsakker werd er nog even afgesprint door Erik, Flip en (ik dacht) JW, waarna we aan de lunch konden. Chris stond ons al op te wachten en we konden zijn nieuwe fiets ook even bewonderen. Una bici totalmente Italiana!

De lunch was lekker en werd ons aangeboden door Twan ivm zijn 25-jarig huwelijk. Bedankt Twan voor de lunch en voor het regelen!

Volgende week gaan we weer westwaarts want dan staat de Boompjesdijk op het programma.

Thais

Giessenburg – Sport

Fietsverslagen

Zoals gepland, zouden we de tweede rit van het seizoen onder leiding van Gerben een rondje Giessenburg doen. De route was geen verrassing, desalniettemin stuurde Gerben het GPX-bestand van de route toch maar even door, zoals we dit bij de Sport al een poosje doen.

Ondanks het koude weer stonden er toch behoorlijk wat WTC’er bij de start. Voor de sport meldde zich een klein aantal renners, te weten: Gerben, Erik, Twan en John.
Nadat we vlotjes vertrokken, werden we pas bij de Moerdijkbrug geconfronteerd met fikse wind op het voorhoofd. Het was een moddervette wind met 2 graden op de thermometer. Ook John merkte dit, want die moest er helaas al af op de Moerdijkbrug.
Na terug te zijn gekomen, stelde hij nog wel voor alleen verder te gaan, maar dat druist natuurlijk in tegen het Wetboek van de WTC Made en hierdoor kwamen we al snel tot de conclusie dat John, met zijn keuze om met de sport mee te gaan, zichzelf tot de Sport veroordeeld had en dat daardoor ook de Sport tot John veroordeeld was.

Het tempo ging dus wat terug, maar de wind ging steeds ongunstiger staan, dus veel gemakkelijker ging het ook niet. Zolang iedereen bij elkaar in het wiel kon rijden, ging het prima, maar bij smalle stukjes weg of andere situaties waar niet goed in het wiel kon worden gereden, brak het soms en moest er gewacht worden.
Gelukkig kwamen wij bij De Mol nog een oude bekende tegen die zo af en toe als gastrijder wel eens mee rijdt met de Sport. Daar hadden we een goede aan.

Vanaf Gorinchem kregen we de wind wat meer in de rug en werd het voor de rijders op kop makkelijker. Omdat er niet meer voluit gereden werd, was het aanlokkelijk om de energie kwijt te raken op bruggen. Zo geschiedde. Ik ging los op de brug bij Gorinchem en Erik over de brug bij Keizersveer. Lekker…

Zoals altijd namen we met de sport de tijd om bij te praten op een terrasje. Dit keer bij Fort Lunet. Zo eindigde dan ook onze zondagse WTC fietsrit.

Tot volgende week, dan staat bij de Sport een lange rit op het programma met lunch in de vernieuwde Elsakker…

Thais

Het ritje van Peter Kuypers

Fietsverslagen

Deze ochtend liep de wekker weer ouderwets om 7.30 af. Dat betekent op de fiets naar de May. Heb er weer veel zin in. Verleden week bij prachtige weersomstandigheden heerlijk gebruncht bij het Trefpunt. Ook deze ochtend beloofde het een prachtige zondag te worden. Aangekomen in de May bleek dat velen hetzelfde idee hadden als ik. Er een lekkere fietstocht van te maken!!!!!
Peter zou ons in eerste instantie leiden, maar toen hij zijn fietscomputer aanzette kreeg hij de melding dat hij al gefinisht was. Mooi toch, konden wij gelijk rechtsomkeer maken!!! Nee hoor, in samenspraak gingen we een ander rondje rijden. Fietsen is fietsen toch? Klokslag 9uur was het alle ballen verzamelen. Nou, alle ballen mmmm? Toen wij al bijna in Geertruidenberg waren kwamen er nog een paar kleppers aanwaaien die het vertrek gemist hadden. Nadat er een heftig woordje was gevallen over het e.a. werd de strijdbijl weer begraven, en zo moet het. We waren met zes jongemannen en een dame. Annemieke.
Met Bert en Peter de leider op kop ging het via Den Berg en het kerkje bij Raamsdonk naar de Keizersveerse brug om daarna naar Dussen door te stomen. Hier de dijk opgedraaid met de fietsenzaak van mooie Mario aan onze linkerkant en daarna de klompenmaker rechts van ons. Op de kop van ons groepje werd er goed gewisseld. Had ook te maken met een straffe noordoostenwind.
Peter Korse was ook in het nieuw. Dat wil zeggen Peter had een mooie nieuwe blauwe Trek onder zich. Lekker toch! Nadat wij Almkerk en Uppel gepasseerd waren ging het naar Werkendam. Met de wind van opzij reed het toch weer wat gemakkelijker. Samen met Bert Werkendam ingereden om even later de dijk op te pakken richting de Waterman. Vanaf hier lekker de wind in het hol. Net of het vanzelf gaat, en dat is ook zo. Hahaha.
Wim, Peter Korse en Marc deden ook regelmatig een duit in het zakje op kop van het groepje. en natuurlijk niet te vergeten good old Annemieke. Langzaam kwam de May in zicht. Bertje hield het voor gezien en ging naar huis. Annemieke ging onderaan de Bergse brug weer naar ’t Fer, en Peter Korse ging met rugproblemen de kortste weg terug naar de May. Wim, Peter, Marc en mijn persoontje gingen via Drimmelen en de Koekoek ieder zijns weegs naar huis. Het was al bij al een mooi alternatief ritje met dank aan leider Peter die ons toch tot de echte finish heeft begeleid. En zo komt ook aan deze leuke ochtendrit weer een eind. Volgende week zondag (bij leven en welzijn) neem ik jullie mee voor een rondje Tour de Kiek.

Met vr gr de Pakhaas.

Knaldrang – Sport

Fietsverslagen

Toen in oktober 2024 het WTC seizoen ten einde kwam, kon de mountainbike weer van stal gehaald worden. Er werd niet veel meer gefietst, en een beetje de conditie onderhouden is eigenlijk nog het hoofddoel. Menig WTC-lid nam nog wel deel aan de veldrit in Terheijden, maar door dat blubberbad daar werd de motivatie om meer te gaan fietsen niet echt groter.

In tegenstelling tot andere jaren was er dit jaar nog best wat animo voor de dinsdagavond trainingen onder de sporters. Met de mountain/gravelbike in de pikdonkere bossen konden we elkaar nog veel pijn doen en de conditie werd er daardoor zeker niet minder om. Twan, Chris, Gerben en Curt waren bijna altijd van de partij en zij zorgden ervoor dat het elastiek niet slap kwam te hangen en als we een extra uitdaging wilde hebben dan nam Chris de racefiets en volgende de rest met de mtb’s in z’n wiel, pfff dat was echt afzien achter die grote vriendelijk reus.

In het nieuwe jaar kwam ook al vrij snel, als het weer het toeliet, de racefiets van stal en werden er individueel ritten gereden om zo het elastiek maar weer wat verder op te rekken.
Hoewel niet iedereen het met me eens zal zijn, heb ik sterk de indruk dat er januari/februari onder de sporters al meer kilometers zijn gemaakt dan normaal het geval is.

In februari werd het elastiek nog wat strakker gezet door langere ritten en deelname aan de Cross for the Crocus. De knaldrang nam nu steeds verder toe en het wachten was op de WTC openingsrit waar iedereen wist dat het helemaal los zou gaan. John probeerde op de sportapp de gemoederen nog een beetje te bedaren door aan te geven dat het slechts om een “kroketrit” ging, maar hij vond geen gehoor. Bij John zat er dus nog niet echt veel knaldrang in, althans voor wat betreft het fietsen dan… maar dit zou weldra veranderen.

De ochtend van de WTC openingsrit was eindelijk aangebroken en ik besloot om al wat vroeger weg te gaan om de nieuwigheden onder de leden eens goed te bekijken. Mijn vermoeden werd bevestigd dat er dit jaar weer een aantal leden met een nieuwe fiets aan de start verschenen. Ook waren er veel nieuw schoentjes en bandjes te zien. Curt had zelfs deze ochtend nog nieuwe bandjes gestoken. Hij vertelde dat het erg moeizaam ging, maar met een beetje vaseline zaten de rubbertjes er zo omheen….
Qua kleding waren er ook nog wat nieuwigheden, want Anneke reed rond met het prototype van de nieuwe WTC sokken. Ziet er goed uit hoor.
Zoals vaak het geval is in het voorjaar was de keuze in kleding ook erg divers, Hans spande echter de kroon met kort benen en kort armen, brrr… dat zal weer kuchen en snotteren worden de komende ritten. 😉

Om 09.00 uur werd het startsein gegeven en werd er onder leiding van Erik koers gezet op een rondje TMM, maar dan anders. Hoewel het nog even wachten was tot dat iedereen bij elkaar kwam, ging het op de Koekoeksweg helemaal los. Het elastiek dat gedurende 4 maanden telkens een beetje strakker was komen te staan, werd nu in 1 keer losgelaten en als een stelletje Dolle Mina’s gingen we ervan door.
Het was chaos met een BIG smile. Zo knalden we richting Lage Zwaluwe waar we met een gemiddelde van boven de 40km/h arriveerden. John moest alle zeilen bij zetten, maar hij bleef prima aangehaakt.
Ondertussen telde ik de blije koppen even en zag dat we met tienen waren, te weten: Gerben, Twan, John, Chris, JW, Curt, Martien, Flip en Erik. Laatstgenoemde had een missie, waarvoor hij in de winter keihard getraind had, want Erik wil namelijk makkelijk meekomen. Nou die missie is vooralsnog geslaagd, want hij zat er de gehele rit bij.

Via de Moerdijk reden we richting Klundert, waar we de wind tegen kregen. De wind was nog best straf en dus werd het voor de mensen in het wiel wat gemakkelijker. Dit geldt alleen niet als je op een dijk bij Zevenbergen een gat moet dichtrijden, maar het was wel vermakelijk om te zien, Twan!
Bij Zwartenberg dreigde het toch wat uit de hand te lopen qua snelheid en besloot Chris het voor de zwakkere op te nemen door z’n bidon te laten vallen. Een zeer effectieve interventie, maar na een paar minuten werd de snelheid toch weer opgevoerd.
Via Terheijden en Den Hout werd de rit afgerond en kwamen we op ongeveer 60km terug in Made.
Als het niet voor de brunch was, hadden we wat mij betreft wat langer mogen rijden. Ik was kennelijk niet de enige die er zo over dacht want bij terugkomst thuis zag ik op Strava dat praktisch iedereen al behoorlijk wat kilometers extra had gemaakt voordat de rit überhaupt begon… stelletje afstandsjunkies…

Met een brunch bij ’t Trefpunt werd de openingsrit traditioneel afgesloten en kon het eerste verdict opgemaakt worden: het is duidelijk dat veel sporters in goede doen zijn, voor degene die dit niet zijn, kan teruggevallen worden op een overschot aan talent en doorzettingsvermogen.

Erik, bedankt voor de rit!
Tot volgende week, dan doen we 100km onder leiding van Gerben!

Thais.

Jaarverslag 2024

Jaarverslag

download als pdf

De openingsrit op 3 maart was een goed begin van het seizoen. Er was een hoge opkomst van maar liefst 46 fietsende leden. Iedereen had voor het eerst de nieuwe kleding aan. De nieuwe sponsor en de nieuwe clubkleuren met blauw waren een mooie reden voor een rondje foto’s bij twee van de drie sponsoren. Als eerste bij AH Made en daarna bij VEMA Crane. PS Van Seeters zou later dit jaar aan de beurt komen omdat zij op de openingsdag op vakantie waren. Na de fotosessies reden de drie groepen hun rondje om te eindigen bij het Trefpunt voor een goed verzorgde brunch. De kop was eraf.

Er zijn mooie ritten gereden dit seizoen. In april natuurlijk naar De Mol in Dordrecht op het lokale wielerrondje. Na de baanverkenning waren er de wedstrijden van drie rondjes voor de drie groepen. De winnaar van de Sport was Jan-Willem Slob. Bij de Tour won Wim ten Haaf en bij de Trim ging Gerard Koops er met de eerste plaats vandoor. Natuurlijk was er ook koffie/thee met een lekkere punt appeltaart.

11 mei was de Maasvlakterit, dit jaar georganiseerd door Gerben en Thijs. Na de teleurstelling van Johan van Helmond dat vorig jaar niet was gelukt om voldoende leden te krijgen, waren er nu 12 aanmeldingen die startten met fietsen in Brielle. Het was een prachtige rit met soms veel wind en mooie uitzichten op enorme zeeschepen.

26 mei reed de trimgroep de Abdijtocht, voorbereid door Helene. Er werd gestart vanuit Tilburg. Een mooie rit door ander Brabants landschap waarbij de vele regen ervoor zorgde dat de fietspaden erg nat waren. Ondanks de natheid toch een blijvertje, die tocht.

23 juni was de dag van de Tijdrit en WTC familiedag. In de ochtend eerst de tijdrit in de polder, drie ronden en in totaal 37,5 km.. Het was dit jaar opmerkelijk hoe nauwkeurig de twee-of drietallen hun te rijden tijd vooraf hadden ingeschat. We hadden die ochtend mooi weer en niet al te veel wind uit westelijke richting, misschien dat het daardoor kwam. Maar liefst vier deelnemers/teams zaten binnen de 28 seconden van hun vooraf opgegeven tijd. De 15 seconden verschil van Peter Korse en Peter Kuijpers bracht hen op de derde plaats. Zelfs 8 seconden naast de voorspelling, zoals het trio Adrie Verregghen, Wim ten Haaf en Arion van Dongen op de stopwatch van de spelleiding klokte, was onvoldoende voor winst. Anneke en Ad van Wesel waren nog veel nauwkeuriger want zij voorspelden 1:05:10 en kwamen binnen op 1:05:12 dus maar slechts 2 seconden verschil en namen de troffee mee naar huis. In de middag was het tijd om de familiebanden te versterken. Vorig jaar beviel dat prima dus nu waren we weer bij de familie van Oerle in Den Hout te gast. Het was zeer sfeervol. Er was een wedstrijd klootschieten waarbij het er fanatiek aan toe ging. Antoon, zijn vrouw Tiny en AnneMieke waren de winnaars. Er werd afgesloten met een drankje en een lekkere barbecue. Voor de aanwezige rijders waren die dag ook de mooie AH-blauwe wielerhandschoentjes overhandigd.

14 juli begonnen de vakantieritten en die werden eind augustus afgesloten met de Bijpraattocht. Na een fijne rit werd er koffie/gedronken met de welbekende punt op een zonnig terras van Dun Brabander in Made.

Eén september gingen alle ploegen naar Rotterdam voor een excursie bij de oude havenloods Fenix, een project van Maurice van der Ven. Dit was erg interessant om te zien en horen. Maurice nogmaals bedankt voor de enthousiaste uitleg en koffie met iets lekkers.

Een week later organiseerde de Sportploeg het Drieluik Vaals en Nijmegen voor een aantal mannen van de Sport, met de volger Peter Broeders en egaa Anny. Ze kunnen terugkijken op eengeweldig weekend waarin bijna 600 kilometer werd afgelegd. Dit is zo goed bevallen dat het voor herhaling vatbaar is.

22 september was het alweer tijd voor DH-DH-DH. Deze lokaal georganiseerde Kermis toertocht werd weer goed bezocht door de WTC-ers. Iedereen heeft genoten van deze dag. Tijdens de afbouwrit op 6 oktober besloten 2 pelotons naar Café Elsakker te gaan om afscheid te nemen van de altijd goedlachse Corné, de uitbater die ermee ging stoppen.

En als afsluiting van het seizoen 2024 was op13 oktober de Snerttocht. Alle WTC pelotons reden als eindpunt naar VEMA Crane want daar werd de snert geserveerd en de uitslag van het opkomstklassement bekendgemaakt. Door de nieuwe ‘vakantiedagen regeling’ was er een nieuwe opkomstkampioen, Adrie Verregghen. De nummers 2 en 3 waren Anneke en Ad van Wesel. Na kort overleg besloten de winnaars hun prijzengeld te schenken aan Fietsmaatjes Drimmelen. Een heel mooi gebaar!

Nog wel leuk om even aan te halen is dat de sport nóg een eigen klassement heeft, namelijk het KOL Klassement (King Of Lek). Misschien hebben de andere groepen hier ook interesse in? Er zijn dit jaar 36 ritten gereden en bij 28 daarvan waren er geen regenpunten te verdienen. Toch kijken we terug op één van de natste jaren maar met op zondag dus meestal goed weer. Wat top is bij WTC Made is dat er na elke rit een verslag op de website komt. Alle schrijvers bedankt hiervoor.

Er is dit jaar wel veilig gereden want er is in WTC-groepsverband een ongelukje gebeurd. Helaas is Kevin tegen de vangrail gereden. Dit was niet opgemerkt omdat hij wat achterbleef. Hier moeten we lering uit trekken en ervoor zorgen dat iemand niet ver achterblijft. Daarnaast zijn er wat fietsongelukken tijdens andere rondjes geweest, maar gelukkig ook zonder ernstige blijvende gevolgen.

Het lukte dit jaar helaas niet om de TT-groep actief te krijgen. Hierdoor werd de toergroep erg groot of waren leden zoekende waar zij het beste konden fietsen. Hopelijk lukt het komend seizoen wel om deze groep de laten rijden.

Dit jaar mogen we spreken van een ledenverloop. Er komen wel nieuwe leden bij, te weten Paul Sedee en in augustus Jan Vermeulen en gastrijder Kees van Dongen. Maar er vertrekken ook leden; Tim Verwaters, Sandra van Eijk en Boukje Broeders. Ondanks eerdere berichtgeving blijft ondergetekende (Petra Snaphaan) wel lid.

WTC Made gaat nu met winterslaap, geen georganiseerd programma maar iedereen overwintert zoals hij/zij dat prettig vindt. We hopen dat iedereen begin maart 2025 weer fit aan de start zal staan.

Namens het bestuur,

Petra Snaphaan

Foto-overzicht 2024

Jaaroverzicht

“Café Elsakker” Corné farewell rit

Fietsverslagen

Omdat vorige week met de opkomst van 2 man bij de Sport een dieptepunt werd bereikt, werd het idee geopperd om wat reclame te maken voor de rit van vandaag.

De belofte om van Corné (de altijd goedlachse) uitbater van café Elsakkar afscheid te gaan nemen, zou garant moeten  staan voor een hoge opkomst!
Eerst even vermelden wat de afwezigen daarmee gemist hebben;
# Een geweldig ontvangst door de trimgroep bij onze aankomst bij het café
# Geweldige bediening door de nieuwe eigenaren
# Geweldige humor
# Koffie, of Cappuccino met koek en appelgebak

En dit was dan nog maar het begin. Toen de trim weer richting Made ging, doken wij van de sport nog even binnen het feestgedruis in.
Een volle bak, lekker warm en de gemiddelde leeftijd van de feestgangers van zo’n 75 jaar.
Na eerst nog een koffie met koek gingen wij al snel aan de Kwaremont.

Ook deze werd keurig naar ons tafeltje gebracht.
Natuurlijk maakte de 85-jarige huisfotograaf Ko Dak ( ik denk familie van W. Dak)
nog een groepsfoto van de WTC Sport met Corné.

Na het aanhoren van de gedetailleerde verbouwingsplannen en het emotionele afscheid van Corné,  lieten wij “een traantje wegpinkend”

😭

 Café den Elsakker achter.

Bovenstaande is dus wat de afwezigen gemist hebben.

😉

Nu de rit zelf ;
De 3 aanwezige sporters waren het er al snel over eens dat het een rondje ’t Zand zou worden en dan via Chaam en Rijsbergen naar Prinsenbeek.
Al snel werd er kop over kop gereden, er stond een frisse  oostenwind maar het was prima fietsweer.
Alle 3 hadden we er zin in,  de wegen waren droog en schoon .
Met weinig woorden draaiden we als een geoliede machine rond. Vooral Twan hield het tempo hoog en wees ons het 2e gedeelte van de rit de weg.
Met café Elsakker in het verschiet, ging het tempo nog wat meer omhoog, hoe kapotter we zijn
des te beter, alles straks smaakt, lijkt ons motto van vandaag te zijn (en dat was ook zo)

😋


Na het bezoek aan ons stamcafé hebben we Twan bijna thuis afgezet en zijn John en ik uitbollend en nagenietend huiswaarts gegaan.

Corné; farewell

👋

 en geniet van je pensioen!

Groeten van Erik

Rondom Breda Trim

Fietsverslagen

Allereerst moet ik toch even iets rectificeren. Ik meende in mijn vorige verslag dat ik een goed gesprek met Erik, en hoewel ik met hem ook wel een goed gesprek had, het bleek dus Leo te zijn. Maar beter hier de namen verwisselen dan thuis. Dat zou zeker meer uitleg vereisen, en dwingender.

Dit rechtgezet hebbende kunnen we overgaan naar de fietstocht.

Het was fris, een heldere nacht in de vroege herfst deed de temperaturen dalen tot richting het vriespunt. En de zon deed haar best, maar komt natuurlijk steeds verder van de aarde te staan en daarmee verliezen de zonnestralen aan kracht. De temperaturen kwamen bij de start nog niet boven de 11 °C.

Een lange broek en lange mouwen. Hoewel Jacques een echte bikkel bleek en gewoon met de korte broek aantrad en verbaasd leek over zoveel koukleumerij.

Maar op weg dus met een wat kortere rit voor de boeg, we zijn aan het afbouwen.

John had de route voorbereid, en nam de leiding. En opnieuw wist hij mij te verrassen met wat paadjes en wegen die ik niet kende. Of vergeten was. We waren het er samen wel over eens dat bij het toenemen van de jaren je meer vergeet dan dat je zou willen onthouden. En ik kreeg meteen te horen dat het niet gaat veranderen, maar alleen maar erger wordt.

Nog even gecheckt bij verschillende mensen, de consensus was dat het Nederlandse damesteam het zaterdag tactisch af had laten weten. Links van mij speelt zich het spektakel van de mannenwedstrijd af.

Het koude weer leidde tot gesprekken over kleding, waar het uiteindelijk over koude voeten ging. Tegen de rest valt wel te kleden. En Erno kwam met een fantastische gadget. Verwarmde sokken. Ik heb zo lang als ik fiets al last van koude, na 30 minuten, gevoelloze voeten als de temperatuur onder de 15 °C daalt. En nu kwam Erno met de ultieme oplossing.

Dit gaat zeker helpen om de winter door te komen.

De rit zelf was zoals ik al eerder meldde mooi en voerde rondom Breda en op een gegeven moment door Ulvenhout, deels over het parcours van de ronde van Ulvenhout. Wat door Jacques bevestigd werd. Hij komt daar oorspronkelijk vandaan en zal daar zelf ook zeker gekoerst hebben, en kent de weg daar erg goed. Ik kan me zelf nog een vruchteloze vluchtpoging met Jos Bol herinneren. Het blijft leuk om door je eigen herinneringen heen te fietsen.

Door het Mastbos heen waarna we uiteindelijk via Prinsenbeek (ik sla af en toe een stukje over) via den Elsakker (niet gestopt voor koffie en gebak) weer naar Made. In elk geval in aangenamer weer dan zaterdag.

En in Made terug nam ik afscheid van de grote groep en ging met Gerard en Annemiek richting Geertruidenberg. En het afscheid is in elk geval voor mij voor dit seizoen. Ik moet de volgende twee weekenden werken. Het wil natuurlijk niet zeggen dat de fiets in de schuur wordt opgehangen.

We spreken elkaar snel.

Gerard K.