Alle berichten van Rene van Mook

Trimrondje Rijsbergen

Fietsverslagen

Er liggen vanochtend 2 setjes klaar; een setje lange mouwen en een setje korte mouwen. Gisteren vond ik het namelijk nogal koud en voor deze Hemelvaartsdag zou er ook nog eens een forse westenwind waaien; dus ook de windstopper lag al klaar. De beenwarmers aan en een korte fietsbroek. Daarboven een ondershirt met lange mouwen. Als ik even later de achterdeur open maak en mijn fiets uit de schuur haal, is het helemaal niet koud. Ik check de app van WeerOnline voor de opkomstpunten; 14ºC en geen regen. Veertien graden… beenwarmers weer uit en ook de lange mouwen gaan uit. In m’n zomerpakkie, zonder windstopper, zit ik even later met de wind vol in de rug op de fiets naar de May. Benieuwd of de opkomst voor de TT groot genoeg zal zijn voor een ritje naar Willemstad, overdenk ik de alternatieven; de Trim wil naar Blauwe Meer; da’s niet echt gunstig wind-technisch gezien dan. De Tour gaat richtings Numansdorp 85km; …hmm kan ook.

Uiteindelijk zijn we met te weinig voor de TT. Ik hoor Jacques van Dijk druk in overleg met Gerard en Wim over de route van de Trim. Dan wordt het half 9 en tijd om te beslissen. De Trim gaat naar de Galderse Meren en samen met Boukje en Bert sluit ik aan. Galderse Meren is misschien ook niet echt ideaal met deze wind, maar ik zie wel hoe het gaat.
We vertrekken en rijden langs het zwembad Made uit richting Den Hout. Van alle bedrijvigheid daar zien we niet veel omdat we via de polder bij het pannenkoekenhuis uitkomen. Bij de T-splitsing uit het bos is het even oppassen. Een auto en fietsers van beide kanten zorgen voor verwarring. De auto stopt en we kunnen oversteken. Via de Vraggelse Baan rijden we even later op het fietspad langs de Burg. Materlaan. Ik probeer me een route voor te stellen die ons nu naar de Galderse Meren brengt. Ik bungel ergens achteraan het pelotonnetje van 10 renners en hoor Jacques af en toe de afslagen afroepen. Hij zal de route voor vandaag dus wel in z’n hoofd hebben. Bij Dorst steken we de weg over richting Bavel. Van hieruit zouden we nu de wind moeten gaan voelen, maar omdat we beschut in de bossen rond Ulvenhout rijden valt het alles mee. Na Ulvenhout draaien we de Galderseweg op en niet veel later …inderdaad de Galderse Meren. Ik kijk op mijn Garmin en we zijn een krappe 30km aan het rijden. Dat wordt een kort ritje denk ik bij mezelf. Tot aan hier was het allemaal bekend terrein, maar dan opeens komen we op plekken waar ik nog niet veel gereden heb. Ik weet dat we ergens in de buurt van Rijsbergen zijn, maar precies kan het niet zeggen. Opeens draaien we een bruggetje af en staan de aan de bebouwde kom van Rijsbergen. Tja… verrek dit is weer bekend. “Nu richting Etten-Leur”, hoor ik Jacques roepen. Ik weet hier de weg weer en rijd samen met Boukje aan kop. We komen aan op een rotonde en geheel tegen mijn gewoonte in blijf ik op de weg rijden terwijl er een (slecht) fietspad naast ligt. Ik verwacht een vermaning, maar die blijft uit (dus alsnog hier… sorry, dat was niet goed). Ik wil goed aanzetten want vanaf Rijsbergen naar Etten-Leur hebben we de wind in de rug. Maar net als we Rijsbergen weer uitrijden, gaan we linksaf. Uhm… ok… hier ken ik het helemaal niet en Etten-Leur lijkt nu even ver weg. Op een gegeven moment slaan we weer rechtsaf en hier komt het weer vaag bekend voor. Hee… de weg van Rijsbergen naar Etten-Leur. We steken de weg over. Dit stukkie weg is deel van mijn winterrondje, maar dan slaat Jacques weer een weggetje in waar ik dan nog nooit gereden heb. Zo vaak ik hier de afgelopen winter heb gereden en het nauwelijks herkennen, maar opeens staan we op Trivium. De geur van de McDonalds komt ons tegemoet en bijna als vanzelf wil de fiets de parkeerplaats op rijden. Het peloton rijdt verder en ik sluit maar weer aan. We rijden dwars door Etten-Leur en razen over het fietspad naar de Cppense Molen. Het is druk op het fietspad en bijna liggen Bert en ik in de kant als Bert een aangelijnde hond wil ontwijken en ik liever niet door een berg paardestront rijd. Het loopt goed af.
Na de molen rijden we over Zwartenberg en dan direct rechstaf richting Langeweg. Vanaf nu hebben we de wind echt vol in de rug. Met een lekker vaartje denderen we over het viaduct van de A16 en dan ben ik alweer bijna thuis. Bij Wagenberg neem ik afscheid van de club. Iets minder kilometers dan ik vanochtend voor ogen had en na een eerste aarzeling omdat ik graag met wind tegen start is het deze rit erg goed bevallen. Een paar nieuwe weggetjes ontdekt, of misschien wel herontdekt.

Tja… hoe moet het nu verder met de TT? Gewoon maar van zondag tot zondag bekijken, denk ik. Is de opkomst groot genoeg dan rijdt de TT. Zo niet dan aansluiten bij een groep al naargelang hoe sterk ik me voel.

Rene

Rondje Amerongen 2022

Fietsverslagen

Een aantal jaar geleden had Martien het idee opgevat om een ronde te fietsen via fietscafe de Proloog Bij de Amerongese berg, mede om dat ik graag n keer 200 km wilde fietsen. Om 06.00 toen vertrokken ivm de hitte en net na de middag thuis.

Voor het corona tijdperk hebben we het rondje met n aantal WTC ers waaronder Jantje Lensveld en “Bakker” Broeders, daar de wind voor n rondje Zeeland niet echt gunstig stond gereden op zaterdag dat was iedereen toen goed bevallen (behalve de stortbui tussen Rhenen en Amerongen en een hagelbui).

Dit jaar had Martien de klassieker in wording op de officiele rittenlijst weten te krijgen (voor de klassement puntenjagers) van de WTC.met de enige voorwaarde dat degene die meeging zo’n 30 km/u gemiddeld kon rijden, meldden zich een aantal leden zich aan (en helaas ook af) om mee te gaan. Deze zondag was t zover, ikhad onze wegkapitein gevraagd om weer op tijd te vertrekken daar ik ivm visite weer op tijd thuis wilde zijn, werd dat 07.00. Om 6.00 (pfff) de wekker gezet en na Erno en Johanneke van H. te hebben gefeliciteerd via de Social app, op de rode Stuka naar de May, waar de Zomercarnaval was losgebarsten (was gezellig had ik van mn zoon begrepen; die was zo aardig om voor mij de honeurs waar te nemen op vrijdag; je kon gewoon met open mond op t raadhuisplein gaan staan en t bier viel er zo in) n 8 tal klaar stond reeds voor vertrek. Kevin die van te voren al wat had geinformeerd mbt mee te nemen reepjes en gelletjes, Captain Iglo van Kaam, Peter V., Frans “Le Patron” M., Melody met haar vriend Dennis als gast, Hans, en nieuw lid Sander met het mooiste shirt van ons allemaal, bespraken allemaal het 300 km rondje van onze Thijs H. van zaterdag (baas boven baas).
Daarna vertrokken maar we waren na 10 km het Fer nog niet uit of onze Frans begon te bellen; lekke band?; nee hoor accu of batterijtje van zn electronisch schakelsysteem was leeg en zn verzet was op standje Mont Ventoux geschoten en dus besloot Le Patron terug te keren naar de May (waar hij alsnog met de Tourploeg n rondje reed zag ik later). Daarna weer verder gefietst echter bij Doeveren reed Hans lek. Vervolgens weer vertrokken via Hedel, Rossum, Beneden Leeuwen en Ijzendoorn waar we door een paar agressieve “locals” in een auto die niet naar de kerk hoefden bijna n paar van onze coureurs kwijt waren, maar liep gelukkig beter af dan vorige week in Bavel.. Daarna via Kesteren de brug over naar Rhenen (blijft elke keer mooi als je daar komt aanrijden; aan de overkant de Grebbeberg en de Amerongse berg.) Dit was de derde keer dat ik dit rondje reed en elke keer was ie anders, moet eerlijk zeggen dat ie steeds mooier wordt met de aanpassingen die Martien had gemaakt; dit jaar reden we niet rechtstreeks van Rhenen naar Amerongen over het fietspad maar reden we in Rhenen het klimmetje van Paardenveld op tot verrassing van de meeste onder ons (ik wist toen we afsloegen al hoe laat t was ☺) Daarna kwam naar mijn mening t mooiste stuk door de stadsbossen van Rhenen en Landgoed Dikkenberg (Peter V. vond t zo mooi dat ie besloot daar dan maar lek te rijden) naar de Amerongse Berg die we vanaf de kant van Veenendaal (veel mooier klimmetje dan vanaf Amerongen maar dat is mijn mening) beklommen en na de afdaling onze stop bereikten; De Proloog het wielercafe waar we onder het genot van koffie met appeltaart even konden rusten in t zonnetje.
Blijft een aanrader de Proloog; toplocatie in een mooie fietsomgeving. De helft zat er op en vanaf toen was het de dijken volgen naar de brug bij Vianen. De wind stond op dat stuk redelijk voordelig en we konden mooi het WTC treintje aanhaken bij n paar rappe mannen die ons inhaalden. Met n gangetje 42 / 43 km p/h zorgden deze heren dat ik mooi op tijd thuis zou zijn en iedereen van ons clubje kon mee tot er n klimmetje de dijk op kwam en toen ik omkeek zag ik dat onze TGV een paar wagonnetjes was verloren. Martien en Dennis waren nog wel mee maar die hielden toen ook in en daarna gingen we via de brug van Vianen richting over de dijk naar Ameide waar we de vorige editie van deze rit een flinke hagelbui over ons heen kregen; maar nu was het weer dik in orde. Via de slingerweggetjes van oa Noordeloos terug richting Gorinchem waar we nog op een paar stukken vervelende tegenwind hadden, maar omdat iedereen zijn deel kopwerk over heel de rit voor z’n rekening nam reden we voordat ik het wist weer via Nieuwendijk richting de brug van Keizersveer. De een was wat frisser dan de ander maar geloof dat iedereen heeft genoten van dit mooie rondje. Nadat ik bij de rotonde Siemerink me ervan had verzekerd dat de rest veilig de brug op ging over het kanaal naar de May, keerde ik huiswaarts waar ik te horen kreeg “wat ben jij vroeg terug?” S’middags de raad van Sander maar opgevolgd en me maar eens bezig gehouden met wat DGA. (Drank Gerelateerde Activiteiten) Die gaan me doorgaans wat makkelijker af dan fietsen of schrijven van dit soort verslagen.

John (Van de Sportploeg)

De Proloog

Zuidwaarts en weer terug

Fietsverslagen

Schitterend weer, zonnig, nauwelijks wind, niet te warm, niet te koud. Perfect fietsweer. Jacques stelde voor zuidwaarts te gaan, en dat deden we. Met acht renners. Jacques dus, Peter, Peter, Bert, Johan, Gerard en Gerard, en Wim. Het doel was 75 km. Het werden er 85. Ongeveer. Via Alphen, met een stop in Baarle-Hertog. Koffie met appelgebak. Goed appelgebak, dat moet gezegd worden. Via Chaam weer naar het noorden. Het was druk met andere fietsers, maar prettig druk, en ontspannen. Wat mij wel opviel is dat er ongeveer in elk dorp waar we doorheen gingen er wel werkzaamheden met omleidingen waren. Mijn collega-fietsvrinden wisten daar overigens feilloos mee om te gaan. Ze kennen de weg.

De Trim-ploeg aan de koffie met appelgebak in Baarle-Nassau

Veel meer valt er eigenlijk niet te melden. Samenvattend: het was een fijne fietstocht.

Gerard Koops

Tour rondje Breda

Fietsverslagen

Waren het de woorden van Anneke “ik moet wel op tijd terug zijn, voor de carnaval”, het superontbijt van Leo of toch de koffie met Appeltaart vanwege de verjaardag van Erno??
Een van deze drie of een combinatie ervan zorgde ervoor dat het geplande rondje in een heel strak tempo werd gereden. Met 9 fietsers, Leo, Flip, Frans, Kees, Rachel, Anneke, Erik, Gastrijder Adrie en natuurlijk de jarige Erno, hadden we een mooi ploegje wat goed aan elkaar was gewaagd. Zelf had ik dit rondje een jaar of twee geleden voor het laatst gereden en het viel me op dat er veel verbeteringen aan fietspaden en wegen zijn geweest.
De dorpen rond Breda zijn zeer zeker wieler-minded want fietsers en automobilisten waren ons goed gezind en gaven ons best veel voorrang. Zo kan het dus ook. Het strakke tempo wat Leo ons oplegde zorgde wel voor een tweetal verkeerde afslagen maar beide keren waren we weer snel op de juiste route. Anneke voegde daad bij het woord en samen met Frans namen ze een korter route om weer tijdig aan het Carnavalsfeest te kunnen deelnemen.
De rest vervolgde de geplande route en Leo benoemde mij tot “vrijwilliger” om een kort verslag te schrijven. Leo het kopwerk en ik een stukje schrijven is best n goede deal.
Bij het binnen rijden van Den Hout kwamen we op het parcours van de later vandaag te rijden ronde van de Houtse Linies. Onze leden Gerard en Peter waren al volop bezig met hun taken.

Erno is jarig

Wij gingen aan de door Erno beloofde koffie met appeltaart en werden bij gepraat door Ceciel van Dongen over het aangepaste parcours. Ceciel vervuld al jaren allerlei functies binnen de Jonge Renner. De koffie en taart smaakte prima, dit moeten we erin houden als je het mij vraagt.
Aanwezigen bedankt voor de mooie fietsochtend en op naar de volgende mooie ritten.

Erik Stasse

De Tour-ploeg aan de koffie met appelgebak

Het Haarsteegse Wiel

Fietsverslagen

Op deze prachtige zonovergoten zondagochtend weer eens een ander rondje gereden met
de trimgroep. Normaal staan er ritjes van rond de 70km op het programma, maar vandaag werd het wat meer. Al gauw worden het elke zondag dezelfde routes en het is altijd leuk om eens een keer warandes te rijden.
Iedereen was het snel met mij eens. Ik stelde voor om naar het Haarsteegse Wiel te rijden,
De meesten hadden hier nog nooit van gehoord laat staan dat ze wisten waar de Haarsteeg
lag. Dus om half negen op de fiets en met acht man vertrokken wij richting Heusden. Een matig windje op kop en tot aan Heusden bekend terrein. Lekker keuvelen met Johan en Rene al rijdend over de polderwegen en genieten van het zonnetje. Wat moet een mens nog meer?
Na Heusden begon voor een gedeelte een stukje onbekend terrein. Aan de buitenkant van Heusden loopt een paadje wat ons langs een watertje voerde met uitzicht op de vesting Heusden. Daarna koers gezet naar Herpt. Dwars door Herpt en daarna de dijk op naar Haarsteeg. Genietend van mooie uitzichten over de Maas reden we eerst een stuk over de dijk met een passage door Hedikhuizen. Hier moesten we de dijk even verlaten om deze na een paar honderd meter weer op te pakken. Daarna aan onze rechterzijde lagen de mooie wielen (plassen) van de Haarsteeg. Voor de schaatsliefhebbers: als het weer een keertje goed winter word ga hier eens lekker schaatsen.
Jac vertelde dat hij in een ver verleden hier in de Haarsteeg en ook in Vlijmen nog gekoerst
had. In die tijd gingen er nog duizenden mensen naar de criteriums. Een spektakel pur sang!!
De dijk kwam ten einde en het ging naar beneden. De doortocht door de Haarsteeg, en op
naar Vlijmen. Wim en John vonden het een mooi stuk wat wij net achter ons hadden gelaten. Dat is ook de bedoeling. Af en toe eens wat anders rijden, altijd leuk.
Na Vlijmen ging het met Jac en Peter B. op kop van ons groepje terug naar bekender
terrein. Het ging nu naar het Rustend Hert waar het niet zo rustig was, maar zoals altijd erg druk.
Daarna naar Loon op Zand richting Dongen Vaart. Langs het Vaartje rechtdoor naar s’Gravenmoer en naar Waspik. Door naar Raamsdonk en Den Berg om daarna weer terug te fietsen naar de May.
Lekker ritje gereden op een zondagmorgen met tof volk in de groep. Tot de volgende keer.
En voor alle leden die geopereerd, ziek zijn of andere malheur hebben, een spoedig herstel
toegewenst.

P.S. Dit was na een goede 20 jaar verslagen schrijven mijn laatste verslagje voor de WTC.
Dus beste leden en nieuwe mensen binnen de vereniging klim in de pen en neem het van
mij over.

Met vr gr Geraldinho

Rondje Sport Kampina

Fietsverslagen

Afgelopen week weinig tijd gehad om te trainen, als ik dan WTC kleppers op strava tekeer zie gaan, wordt ik daar altijd een beetje nerveus van. Vooral wanneer John, iedere dag van de week (behalve maandag) op pad is geweest. Dan denk ik gelijk dat wordt veel kopwerk van die Faant, komende zondag….

Thijs had deze zondag de route bepaald, het werd een ronde Kampina. Bij de sport waren we met Thijs, John, Frans, Peter, en ondergetekende. Chris en Edwin uit Terheijden sloten ook aan, ik heb op één of andere manier altijd een zwak voor mensen uit Terheijden, vooral als ze zo hard kunnen fietsen.

Voor de brug richting G’berg haalden we de trim groep in en wat later tijdens onze route passeerden we de tour ploeg. Thijs kwam naast me fietsen en vroeg “heb je een nieuwe fietsbril, staat je goed”. Dit geeft aan hoe hecht deze sport groep is, deze bril heb ik namelijk al meer dan een jaar.
Nee, maar deze groep is zeker hecht. We kennen elkaar, zodra Thijs met complimenten begint te gooien, kun je er donder op zeggen dat het gas erop gaat..

De snelheid zat er goed in, ik liet me afzakken naar achteren en daar zag ik Frans met een big smile fietsen. Frans, maar ook Peter zijn bij deze sport editie helemaal in hun element, het is echt bijzonder om te zien dat (ondanks dat ze iets ouder zijn), volle bak mee gaan.

Edwin fietste het grootste gedeelte met oortjes in, had hij muziek op. Waarschijnlijk Jan Biggel: ons moeder zee nog…
John heeft er een tijd naast gefietst een natuurlijk van die schitterende fantasie verhalen verteld, ik denk dat Edwin daar het volume een tandje harder heeft gezet.

Maar voor praten hadden we weinig tijd, het was een prachtige route waar ik niet gek veel van mee gekregen heb. Opletten, snelheid houden, banaan naar binnen proppen, slok uit de bidon.. Voor ik erg in had, stonden er al 95 km op de teller. Geweldig, wat een rit!!

Het laatste stuk reden we terug van Tilburg, via Rijen richting de vijf eiken. Teveel stoplichten, ik hoorde in de groep al wat gemompel dat dit niet goed was voor het gemiddelde. Een enkeling probeerde door rood te rijden, maar gelukkig zijn we allemaal wijs en slim genoeg dat dit een juiste methode is om het gemiddelde op te krikken.
Haha, nee hoor voorzitter Kevin, ik heb ze tot de orde geroepen.

Na terugkomst gelukkig nog een eindstop op een terras, hebben we even tijd om de route te evalueren, de nieuwe fiets van Chris te bespreken, wat koele drankjes naar binnen te werken en weer uit te kijken naar volgende week Zondag.

Mvg Twan

Prelude op de Moederdag rit

Fietsverslagen

Omdat het zondag Moederdag is wordt er op zaterdag ook gereden door de WTC, dit geeft thuis voor de moeders meer rust en zondag hoeft het ritje niet zo lang te worden opdat ieder op tijd voor de koffie thuis kan aanschuiven. Ik rijd vandaag in mijn ééntje naar de May, Leo heeft een flinke klus die af moet en Gerben heeft  geappt dat hij niet mee gaat. Bij het passeren van de klus van Leo vraag ik of hij morgen meegaat. Gelukkig krijg ik een bevestigend antwoord. Als ik op het plein voor het Trefpunt aankom zijn er verschillende renners en rensters aanwezig. De trim heeft al een rondje in gedachten en ik denk voor de tour aan richting Willemstad. Maar als zo rond kijk denk ik dat we met een klein clubje op weg moeten. Er wordt voorgesteld om de Sport en de Tour samen te voegen. Ik vind dat prima, maar verwacht dat het misschien toch wel te hard gaat. Als we dan vertrekken richting de watertoren ga ik dan op kop met Kevin als sterke man naast me. We rijden via het Gat van Ham naar de Amerdijk. Hier draaien we richting Lage Zwaluwe ik zie dat er vele sterke renners aanwezig zijn en laat me wat naar achteren afzakken. We passeren Lage Zwaluwe buiten langs en missen zo de drukte bij de plaatselijke bakker en groenteboer. De weg langs de SchuddeBeurs is bekend, hier rijden we elke week langs met het rondje TMM. Met een vlot tempo bereiken we de Moerdijkbrug en wordt er richting de Hollandse Biesbosch gereden. Hier komen we echter niet; we draaien tijdig af naar het dijkje wat ons terug voert richting de Kil-tunnel. Ik heb ondertussen gezien met welk schoon gezelschap dat we onderweg zijn, t.w. in willekeurige volgorde: Kevin Damen, John Haanskorf, Johan v Helmond, Thijs Hillen, Martien v Kaam, Frans Marijnissen, Melody Renkema, Flip Segeren, Peter Verhagen, Anneke van Wesel, Ad v Wesel en ik zelf dus. De Kil-tunnel passeren we aan de linkerzijde omdat er aan de andere kant werkzaamheden zijn. Gevoelsmatig vind ik dit fijner rijden de klim uit de tunnel duurt minder lang. De rondemakers zijn het hier even niet eens met elkaar of het is zijn manier om van kop af te komen. (Kevin?). We rijden nu langs het Hollands Diep en ik vraag Mar10 of hij geregeld heeft dat hier de poorten open staan want ik heb al weleens hier voor een gesloten poort gestaan. Martien zegt dat ze beide open zijn en dat blijkt ook als we er langs rijden. Wat dijkjes verder staan we plots bij Strijensas voor de IJzeren dame, een plekje waar ik al verschillende foto’s heb gemaakt. Ook vandaag rijd ik even vooruit zodat de brug weer vereeuwigd is.

Het vervolg van de rit is nu richting Numansdorp. Op de weg daarheen gaat het tempo lekker de hoogte in maar ook weer niet al te gek zodat het gruppo completto blijft. Het fijne hiervan is dat ik zo nu en dan de mogelijkheid heb om met een buurman of buurvrouw over verschillende onderwerpen te kletsen. Nog voor Numansdorp zie ik een beregening met een zgn. sproeiboom. Dit is een beregeningshaspel niet met een kanon (grote spuit) maar lange dwarsarmen met broesers eronder. Het water komt dan fijner verspreid op het gewas. Iets wat vooral in de akker- en tuinbouw gewenst is. Na Numansdorp bij de golfbaan van Comstrijen gaan we linksaf naar de Haringvlietbrug die over enige tijd afgesloten wordt voor alle verkeer. Éénmaal weer aan de Brabantse kant van het Hellegatsplein draaien we richting het industrieterrein van Dinteloord. Ik hoorde vandaag de dag dit schrijf, dat Melody hier gewoond heeft en dat haar ouders er nog wonen.  We vervolgen nu richting Stampersgat en zien aan de linkerzijde van ons één van de twee overgebleven suikerfabrieken van Nederland. Wat een complex. En dan te bedenken dat hier alle suikerbieten van geheel Nederland worden verwerkt. Terwijl we vroeger in Breda en Zevenbergen bijvoorbeeld toch ook flinke suikerfabrieken hadden. Ja er is veel aan techniek veranderd om dit allemaal mogelijk te maken. Onze kopmannen lossen elkaar om beurten af en houden er goed de sokken in. Na Stampersgat is het Standaardbuiten wat we passeren en dan zien we in de verte de basiliek van Oudenbosch al staan we draaien echter via de Goudbloemsedijk naar Zevenbergen en hoor al enkele mensen een beetje kreunen. Mar10 is al even naast me komen rijden om te vragen hoe het gaat, omdat vooraf wat bedenkingen had om met de Sport mee te rijden. En ik kan antwoorden dat het prima gaat op deze manier van rijden kan ik het goed aan. Niet veel later is Langeweg in zicht en rijden we achter de Kompaan door naar Wagenberg. Ik kijk op mijn Garmin, ik de 100 km weer ruim passeren. In Made neem ik afscheid met de opmerking dat ik morgen weer ben. Thuis lees ik de Garmin goed uit net geen 110 km met een gemiddelde van 32,7 km 20 °C met dank aan de mannen van de sport. Ik ben klaar voor het feestje van de Paaspop en voor Moederdag.

Gerard van Oerle.

Moederdag rit met de toergroep.

Fietsverslagen

Nadat we zaterdag de prelude van de Moederdag rit hadden gereden hadden mochten we op moederdag nog een keertje van huis.
Zaterdagavond nog een feestje van de medewerkers van Paaspop Den Hout gehad en dus de nodige biertjes gedronken maar tijdig naar bed gegaan. ’s Ochtens was ik tijdig wakker en merk dat het fris is en de wind weer stevig uit de Noord-Oosten hoek blaast. Als ik net bij Leo sta, komt Gerben er ook al aan en via den Bromtol rijden we gedrieën naar de May. Als we daar komen is het aanvankelijk nog redelijk rustig maar dit verandert snel. Ik heb geen rit in de Garmin gezet maar weet wel een rondje van ca. 65 km. Dit omdat we op moederdag graag tijdig thuis de koffie met de familie willen drinken. Als we wegrijden, rijdt de Toer-Trim ook een stukje met ons mee. Zij hebben o.a. met Bert Timmermans afgesproken bij de brug van Keizersveer. Leo en ik zetten ons op kop van de groep en zoals al gemeld de wind is koud en stevig. Dit wordt vandaag flink werken want de sterke motor van onze groep Maurice is er niet bij; zijn frame is in tweeën en voorlopig niet gemaakt. De komende weken zal dat te merken zijn hopelijk dat zijn fiets snel gemaakt of vervangen is. Eenmaal over de brug bij Keizersveer rijden we nog een stukje door en draaien wat later af naar Dussen. Vervolgens rijden we over de dijk waar ook het Klompenmuseum van Den Dekker is om later rechtsaf naar de appelboomgaard te wenden. Corné heeft zich ondertussen ook al aan de kop gemeld even als Eric van der Hoeven. Dit is voor Leo en mij wel prettig dat er toch even de druk van de beentjes kan. Ondertussen heb ik me af laten zakken om eens te zien wie er op deze moederdag allemaal in onze groep bevinden. En ik kan zeggen er zitten vandaag gezichten tussen die ik al enige tijd niet in onze groep heb gezien. Op de lijst voor het klassement komen dan ook de volgende namen: Erno Haanskorf, Eric van der Hoeven, Cees Marijnissen, Rachel Marijnissen, Melody Renkema, Erik Stasse, Ad en Anneke van Wesel, Corné Schoenmakers, Leo Stasse en ik zelf. Wat verder draaien we richting Babyloniënbroek. Hier woont de Grand dame van het vrouwen wielrennen Marianne Vos. Ze is op trainingskamp dus niet thuis. Wel wordt er door diverse auto’s hard gereden om op tijd in de kerk van Babyloniënbroek te zijn.

De rit gaat verder tot waterbuffel boerderij van de familie Verschuren hier draaien we rechtsaf. Lekker even een beetje van de wind af ik rijd nu met Anneke op kop en zeg dit stukje rijdt toch wel wat fijner dan zojuist. Bij de provinciale weg draaien we linksaf naar Wijk en Aalburg. Corné die de laatste weken beter gaat rijden neemt nu de kop over. Voor de rotonde draaien we rechts tussen de bushokjes door. En vervolgens draaien we voor enkele langs een onbekende route de brug op van Heusden richting Heesbeen. Onder aan de brug keren we richting Doeveren. Vanaf hier krijgen we meer kandidaten die de kop willen nemen. Het gaat dan ook een stuk lekkerder wind af. Al snel zijn we bij het sluisje van Gansoyen. Zonder tegenliggers kun je daar lekker door de bochten. Leo laat duidelijk zien dat hij als motorcoureur daar goede skills in heeft ontwikkeld en gaat er scherp sturend doorheen. De rest moet na deze bochtenpartij weer even op de trappers om aan te sluiten. Het asfalt glijdt onder de wielen door als de rit richting de Overdiepse polder wordt vervolgd. We nemen de route langs het pondje naar Dussen en langs de Bergse maas af. Ieder vindt dit leuk tot ze aan het eind toch nog ca 3 km tegen de wind in terug naar de brug moeten. Nu krijgt ook Melody er zin in terwijl het achter in de groep enigszins begint te kraken. We draaien om de haven van Waspik naar de Coldstore om vervolgens de polder richting Raamsdonk en Raamsdonksveer te aan. Ik laat me afzakken naar achter want ik mag van Anneke niet met losse handen rijden in de groep dus doe ik het achter de groep. Dit geeft een foto van alleen ruggen. Maar is natuurlijk ook leuk. Nog even we rijden over die verschrikkelijk slechte fietspad de brug op over de Amertak. Met ongeveer 65 km zijn we op tijd voor de koffie weer in de May. Leo en maken ongeveer de 80 km vol als we in Den Hout of op Ter Aalst de geur van verse koffie ruiken.

Groeten Gerard.

Triootje

Fietsverslagen

Het is niet wat jullie misschien denken beste mensen, maar het heeft in dit geval alles
te maken met fietsen. Grensoverschrijdend? Nee, ook dat niet, we zijn gewoon in Nederland gebleven.

Het zit eigenlijk zo. Omdat er op zondag de eigenlijke dag van ons aller moeke er
geen trimmers aan het vertrek stonden kon ik of alleen fietsen of met de TT meefietsen.
Alleen Bertje T stond nog aan de Keizersveerse brug te wachten. Daar zouden we
Bert oppikken.
Dus ik met die mannen mee. Hup de May uit, en na 2 km ging bij mij ook het licht uit.
De bètablokkers die mijn hartslag heel laag houd deden volop hun werk. En daar is niet tegenaan te fietsen helaas. Rene zag dat ik achterbleef en wacht me op. Dus zodoende gingen wij samen verder. Bij de brug stond Bert al ongeduldig te wachten. Hij had gezien dat er een flinke meute de brug op denderde en besloot toch maar niet aan te pikken. Het waren de onzen. Ze waren rap uit het zicht zei Bert, en even later kwamen Rene en ik er aan. Nu waren wij met z’n 3en. Het triootje was compleet.

Gezellig fietsend met een tempo rond de 25 aan het uur maakten ook wij er een
lekker rondje van. Over de Hank naar Sleeuwijk en vervolgens door naar Woerkum. Daarna het mooie fietspad achter Woerkum genomen om vervolgens richting de dijk naar Andel te gaan. Bert moest om ongeveer 12.15 thuis zijn om Moeke te verwennen, dus besloten wij om Bertje thuis te brengen. Via Wijk en Aalburg, Heusden, en zo langs de Oude Maas ging het richting Sprang. Bert werd netjes op tijd afgeleverd en Rene en ik reden via het Halve Zolenpad naar Waspik en zo door naar Raamsdonk.
Het was intussen lekker op temperatuur geraakt en zodoende wou ik toch graag de100km vol maken.
Mijn vrouwtje was bezig om met mijn zoon de lentetocht in Oosterhout tot een goed eind te brengen, dus ik kon wat langer wegblijven. Ben met Rene meegereden naar Wagenberg om vervolgens via de bossen en Den Hout terug te keren naar Oosterhout. Gezellig gefietst met Rene en Bert, en daarna nog genieten van een fijne zondag.

En Moeke (Marianne) werd door de kinderen deze dag nog eens extra vertroeteld.

P.S. De Giro is ook weer begonnen en het begin mag er zijn. Mathieu al gelijk in het roze gelijk zijn fiets. Puike prestatie. Al diverse truien veroverd dus hij zal met de rit van dinsdag naar de Etna zeker geen kou lijden. En als hem niet met allerlei aanvallen het vuur aan de schenen word gelegd om hem uit het roze te rijden, komt het vuur misschien wel uit de muil van de Etna.
Spektakel verzekerd.

Met vr gr Geraldinho.

Een vluggertje op Moederdag

Fietsverslagen

Vandaag was het Moederdag en dat betekent voor een jonge vader als ik extra vroeg opstaan om samen met de kinderen een ontbijt te fixen voor moeders.Voor wat betreft de voorbereiding op de rit had ik alles al klaar gezet. Bidon gevuld, Garmin ingeklikt, ketting gesmeerd, bandjes gelakt ect ect, jullie allen wel bekend. Dit zodat ik vlotjes weg kon na het Moederdagritueel.Enfin, ‘s ochtend om 08.00 uur zat ik met mijn fietskleding aan, samen met de kinderen op de rand van mama’s bed een gekookt eitje te eten en knutseltjes te overhandigingen aan moeder, welke duidelijk te vroeg was wakker gemaakt, maar dit niet mocht laten merken aan de kinderen, dat zou immers ondankbaar zijn…

Om 08.15 uur was het vervolgens de hoogste tijd om te vertrekken, zeker omdat ik ook nog ruim op tijd wilde zijn, want mijn broer Bart wilde ook graag een keertje met ons meerijden en die wilde ik natuurlijk niet alleen laten staan.Bij het gemeentehuis had zich een bescheiden groep leden verzameld.De route van de sport was duidelijk, dit was namelijk al op de pre-Moederdag rit besloten. Het zou een snel rondje ‘t Zand worden. Een vluggertje dus.Bij iedereen was dit bekend, John (van de sportploeg) was er zelfs voor thuis gebleven en zakte als een baksteen in het klassement.Voor Johan was het echter nog een verrassing. “Oh, is dat met mij overlegd?” was zijn commentaar. Mee eens of niet, Johan ging toch gewoon mee en hij was niet de enige. Kennelijk had iedereen er vertrouwen in en zeg nou zelf, wat kan er nou gebeuren op zo’n korte afstand….?Met Martien, Gerben, Sander, Flip, Peter, Twan, Frans, Johan en gastrijder Bart gingen we op pad. Ik had er zin in en wilde zo snel mogelijk de 70 kilometer afraffelen. In Sander had ik ook meteen een medestander. Toen het al voor Vrachelen tegen de 40km\h liep werden we terug gefloten. Hoewel we wat gas terug namen, hadden we kennelijk nog energie te veel want de snelheid liep al snel weer verder op.Het piepte en het kraakte in de groep en net na Rijen losten Flip, Peter en Johan. Hoewel we nog op ze gewacht hadden, bleek dat ze het voor gezien hadden gehouden en een andere weg waren in geslagen. Voor ons zat er niets anders op om dan maar, toch wat gedesillusioneerd, door te rijden.Op weg richting ‘t Zand, hadden we een stuk wind tegen en besloten we te gaan draaien. Ik zag iedereen langskomen; Twan zag er nog fris uit, Bart moest wat gecoached worden in zijn eerste groepsrit op snelheid en Frans had, net als gisteren, een glimlach op z’n gezicht als het snel gaat.Ook Gerben zag ik tijdens het draaien voorbij komen, hij zag er wat minder fris uit. Al moet ik zeggen dat hij goed meedraaide en steeds sterker gaat rijden. Aan het einde van het seizoen rijdt je op kop Gerben!

Op het nieuwe biljartlaken van het ‘t Zand schoot de snelheid weer de hoogte in en dit bleef eigenlijk zo’n beetje tot en met Oosterhout zo. Hoewel Sander en ik zelf vaak nog wispelturig zijn in onze versnellingen probeert Martien de snelheid egaal te houden. Dit doet hij erg goed en zo houdt hij een beetje de rust in het peloton. Ook is het erg fijn dat Martien zich ook bekommert over potentiële spanningen binnen mijn familie. In Bavel kwam hij namelijk naast me rijden met de vraag of dat ik vanmiddag nog met mijn broer moest optrekken, toen mijn antwoord “ja” was, adviseerde Martien mij om dan toch maar even wat rustiger te rijden want Bart had het kennelijk zwaar.

Met de finish in zicht was er geen vuiltje aan de lucht, maar aan het einde van de Burgemeester Materlaan was het over met de pret. We kwamen er achter dat gastrijder Bart eraf lag. Om de relatie met mijn broer toch nog wat te redden heb ik vervolgens op hem gewacht en zijn we rustig naar de May gereden. Kennelijk lag Bart er vanaf Dorst al af…. de versnelling van de groep na Dorst was te veel voor Bart. Zeker ook door de fiets waar hij op reed met buishifters en welke dateert uit 1983. Weer een reden voor Bart om eens een fatsoenlijke moderne fiets te kopen… in het kader van deëscalatie zal ik hier verder niet over uitweiden…Thuis gekomen hebben we echter lekker een biertje gedronken en nagepraat. Bart heeft het in ieder geval erg leuk gevonden en ook veel geleerd.

Tot dusver de moederdagrit van 2022. Volgende week zal de afstand weer groter zijn en zal de snelheid daarop aangepast zijn. Althans, als het aan mij ligt…

Thijs

Richting zuid, wind N4, temp 8-16