Onder leiding van Wim gingen wij met acht fietsers op weg voor een rondje ‘t Zand. Iets aan de frisse kant. Een lichte noordoosten wind. Altijd koud, waar die ook vandaan komt. Maar af en toe een licht zonnetje verwarmde ons. Het was een prettige tocht zonder incidenten. Het ging haast als vanzelf. Het fijne van een slecht geheugen is dat zo’n prachtige route altijd weer verrast. Hoewel het op den duur ook wel weer herkenbaar wordt. Zij het niet dat er toch wat kleine aanpassingen waren. Kleine aanpassingen als in Den Hout waar wegwerkzaamheden ons over de kasseien dwong. Dan is 7,5 bar in de banden niet pe se een fijne ervaring. Gelukkig kan ik in ruime mate gebruik maken van de zwaartekracht. Vervolgens een stukje tegen het parkoers van de ronde van Den Hout in. We hoefden niet over het assepad.
Verder, al weer richting het noorden waren er ook verbeteringen aan het wegdek. Flinke stukken die opnieuw zijn geasfalteerd. Het maakt het een flink stuk comfortabeler door. Als ik me het kan herinneren, was dat eerder een stuk met fikse scheuren. Echt prettig nu dus.
Verder was het natuurlijk genieten van een ontluikende natuur. Herik aan de slootkanten, veel andere begroeing en struikgewas die zich naar de lentezon richten.
Het mag duidelijk zijn, een fijne rit met fijne mensen. En dat allemaal op de dag van de arbeid.
De sportgroep; het is altijd wat en er is nooit iets. Wellicht een beetje een cryptisch begin van dit verslag, maar dat is hoe ik dit mooie ploegje zie. Ik zal me wat nader toelichten. Zo’n zondag bij de sportgroep begint namelijk iedere keer met “het is altijd wat.” Dit begint al bij het gemeentehuis als menig renner zijn potentie van die dag aan het inschatten is. Wordt het de tour of de sport. Om mee te gaan met de sportploeg (of tourploeg) wordt door de meeste een keuze gemaakt aan de hand van de grote van de sportgroep (wie rijden er mee?) en de staat van de benen. Tot mijn grote vreugde moet ik dit seizoen constateren dat het kwartje bij de meeste twijfelaars toch wel naar de kant van de sportploeg valt. Stiekem hoop ik ook dat het kwartje van Ad en Melody binnenkort weer eens de sportkant op (kan) vallen. Enfin… als men dan de keuze voor de sportploeg heeft gemaakt en deze vertrekt, dan kan het, jullie reeds bekende indekken, beginnen. Over en weer wordt er gesproken over de persoonlijke conditie en worden de (snelheids)verwachtingen getemperd met de woorden “dat we het deze rit lekker op het gemakske gaan doen.” Zo ook de rit van vandaag die westwaarts voerde over de Volkeraksluizen. Een rondje Hoekse Waard uit de koker van Flip. We hadden een goede opkomst met 9 mannen, te weten: John, Gerben, Peter, ikzelf, Frans, Flip, Kevin en Twan. Ook sloot Sander aan. Ik heb begrepen dat hij besloten heeft lid te worden van de WTC Made. Van harte welkom Sander. Gerben en Sander reden de “het-is-altijd-wat-kilometers” op het gemakske op kop. Dit was echter van korte duur want na deze kilometers stak ik de lont in het kruitvat en werd ons hele ploegeske op een lint getrokken. Vanaf dat moment begonnen de “er-is-nooit-iets-kilometers.” Iedereen weet dat hij aan de bak moet en er wordt niet over geklaagd of gezeurd. Iedereen doet z’n beurten op kop met maar 1 doel en dat is zo leuk en zo snel mogelijk met elkaar als groep fietsen. Ikzelf had het eigenlijk de gehele rit best wel moeilijk en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik vanuit mijn eigen beleving niet veel te vertellen heb over de rit zelf. Ik weet nog dat ik verkeerd gereden ben en dat er ergens een gans overstak, maar verder? Geen flauw idee. Pas in de laatste 3 kilometer werd ik me weer wat bewuster van mijn omgeving. Dit was op het moment dat we moesten stoppen omdat Sander twee keer achter elkaar lek reed. Na 92 kilometer werd voor het eerst weer met elkaar gepraat tijdens het wisselen van de Sander’s band. Ook Kevin besefte dat het sociale aspect de afgelopen 3 uur wat onderbelicht was geweest en opperde om gezamenlijk even koffie te drinken bij het Trefpunt. Iedereen was akkoord, behalve een balende Sander; door zijn 2 lekke banden was hij er helemaal klaar mee en fietste op zijn derde band (met 2 bar) snel naar huis. Eenmaal op het terras aangekomen, vroeg Kevin mij of dat ik nog inspiratie had opgedaan. Ik antwoordde bevestigend met de woorden dat Parijs afgelopen week erg mooi was. Ik was daar namelijk op vakantie geweest. Kevin bedoelde echter of ik voor het fietsverslag nog inspiratie had opgedaan. “Nou, eigenlijk niet” was mijn antwoord. Terwijl we op het terras zaten, hoorde ik over de rit ieders verhaal en diens beleving daarbij aan. Hierbij hoorde ik allerlei inspirerende dingen voor het verslag. Bij deze een kleine greep uit deze belevingen:
Flip: “Dit is nou wat ik bedoel he. Lekker met een ploegeske hard rijden, maar toch zorgen dat iedereen mee kan. Zo blijf het een leuk ploegeske waar mensen mee meewillen.”
Twan: “Het schijnt dat we door een prachtige omgeving hebben gereden, maar daar heb ik helemaal niets van mee gekregen, ik was alleen maar bezig met concentreren en trappen.”
Kevin: “Johan van Helmond ging niet mee met de sport he, dat was volgens mij weer goed fout gegaan gisteren. Hij hield z’n bril niet voor niets op.”
John: “Zeg Thijs, weet jij nou de weg nog steeds niet daar?”
Thijs: “Nee man, ik kom daar niet zo vaak.”
Twan: “Ja, ik ken daar de weg ook niet hoor.”
John: “Ach Twan, gij kent de weg in uw eigen winkel niets eens.”
Gerben: “Ik had echt slechte benen vandaag, het ging echt zo hard dat ik niet meer goed weet hoe ik die bruggen ben opgekomen.”
Peter: “Dat is slecht voor het gemiddelde die lekke banden, ik zit telkens maar tegen die 35 km/h gemiddeld op te hikken” (34,9km/h staat af te lezen op de Garmin)
Frans: “Nou die Sander, kan ook hard rijden hoor.”
Kevin: “Ik had vandaag goede benen, het ging echt lekker. Ik heb heel mijn proviand opgegeten na de sluizen, want daar liepen m’n benen helemaal vol.”
Hoe divers de reacties dan ook waren, ik weet zeker dat er 1 gemene deler is. We hebben namelijk ondanks alle ontberingen weer een heerlijk WTC zondagje gehad. Bedankt en tot volgende week. Hopelijk sluit Johan dan ook weer aan ai.
Thijs
Wind: N2-3 Temperatuur 8- 16 graden Afstand: 97km Route: West
Voordat ik begin met het echte verslagje moet ik nog even iets kwijt over het bovenstaande. Dit heeft alles te maken met L-B-L. Vandaag heeft een vrouwtje van bijna veertig jaar en een menneke van 22 jaar een spoor van vertwijfeling en berusting achter zich gelaten in de Ardennen. Toen de rook was opgetrokken na het slagveld wat zij hadden aangericht moesten de wegwerkers massaal uitrukken om vanaf de la Redoute tot aan het centrum van Luik proberen om de wegen weer enigszins berijdbaar te maken. Ik heb vernomen dat dit zeker nog een volle week in beslag zal nemen. Vele renners en rensters zullen nu nog steeds met een volle pamper zitten dankzij Annemieke en Remco. Wat een spektakel was me dat zeg. En nu over naar het ritje van een stelletje trimmers op een mooie zondagochtend. En wat voor een trimmers. Gemotiveerd tot op het bot en strakke koppies. Om half negen vertrokken we voor een rondje Veen. Gelijk de noordoostenwind op kop, en dat zou tot aan Heusden duren. Amper de May uit werden wij eerst ingehaald door de tourploeg terwijl wij even later de tourploeg weer inhaalden door een mankement in hun gelederen. Even later werden wij weer ingehaald en na voor de tiende keer goedemorgen, goedemorgen en nog eens goedemorgen gezegd te hebben verdwenen zij uit het zicht. Met Boukje en Peter Korse hadden wij een paar prima koprijders die zich niet lieten manen om veel kopwerk te verrichten. Mooie gelegenheid voor mij om met Jan en opa Marc een bietje bij te praten. Heusden kwam in zicht. Sneller als ik het gedacht had. Maar wat wil je met de jeugd op kop en wat oudgedienden als Marc en Bert die zich ook niet onbetuigd lieten. P.K. was deze ochtend niet uit het wiel van Marc te slaan. Waarom weet ik niet, maar het viel wel op. Ik moest dat wel speciaal vermelden in het verslag. Heusden voorbij en toen via Wijk en Aalburg naar Andel. Johan gaat hier aanstaande week met de caravan op vakantie om lekker aan het water te gaan genieten samen met zijn vrouwtje. De vooruitzichten zijn goed Johan dus ik zeg; fijne vakantie toegewenst. Nadat we deze mooie dijk achter ons gelaten hadden ging het naar Almkerk en….. met de wind in het hol. Doet de mens goed. In Almkerk de polder opgezocht en via een nieuwe geasfalteerde weg op weg naar Dussen. Vervolgens naar de Hank om Peter Kuypers naderhand in Geertruidenberg te droppen. Omdat we nog geen 75 km op de teller hadden staan besloten we nog een stuk over Drimmelen mee te pakken. Bij de afslag naar Drimmelen ging Bert linksaf om naar de May terug te rijden. In Drimmelen dachten een paar onverlaten dat rood betekent dat je gewoon door kon rijden. Nee dus. Als Jantje Sestig dit had gezien was hij meteen met rode kaarten gaan zwaaien, maar ik besloot het af te doen met een officiële waarschuwing. De daders beloofden beterschap. Hierna was het nog een klein stukje naar de May waar ik afscheid nam en weer richting Oosterhout trok. Daarna genieten van een mooie wielermiddag met een fantastische overwinning van mijn idool Remco. Hij zal in de toekomst nog menigeen verbazen. Go Remco!!!! Met vr gr De Pakhaas. 😀🐰
Na weer een feestje (alles moet worden ingehaald) en laat thuis. Toch maar de wekker gezet om te gaan fietsen, bordje brinta met honing pff Zal ik toch wel gaan
Bij aankomst op het raadhuisplein is het niet zo druk, ik denk wellicht weer lekker samen met een grotere groep een mooie ronde rijden. Heje Johanneke gij ga wel met de sport mehj ai…. Tis net als met bier drinken, ben snel over te halen. Dus ik sluit aan bij de sport, ondanks het feit dat ik nog niet zoveel heb gefietst gaat het dit jaar redelijk goed. Maar sluit achteraan in de groep mijn plaatst in het begin, wakker worden en lostrappen van gisteren. (rondje Heusen, wat een wind maar ook mee)
We zijn met zes van de WTC, Kris en Sander (de grote en de kleine) uit Terheijden sluiten ook aan. Die hebben pas de ronde van Vlaanderen gereden en dat doen ze nooit meer . Onze Thijs is helaas afwezig die missen we echt voor de mooie verslagen (en kopwerk) Ik pols bij allemaal tijdens en na de rit om een verslag te maken….. niemand, dan ik maar wat proberen.
We rijden richting Den Hout, geen Hedel? Wat blijkt onze slimme Flip doet dit deze tocht altijd zo i.v.m. de noordoosten wind, rijden we toch nog enigszins beschut. Het is eerlijk fietsen achter de grote, wat een krachtpatser is dat zeg. Martin is vooral vooraan te zien en stuurt onze naar links en naar rechts, een echte kapitein. Wind tegen draaien we lekker aan de kop, de een wat langer als de andere, maar in het laatste wiel is het echt wel kantje rijden. Frans is met goede benen terug gekomen uit Frankrijk en komt goed in vorm. Via Drunen, Den Bosch gaat het gas erop door Peter en de rest volgt, totdat ik achter nun grote zit die steeds kleiner wordt. Onze John zit met zijn knieën tegen het stuur, zadelpen gezakt. Stoppen, hoger zetten en gaan, ik zal niet alle opmerkingen noteren over zijn fiets die is gekocht bij de …..
En verder gaan we weer via Hedel wind beetje opzij en mee wat is dat lekker zeg. Bij Well erg veel hardlopers dus ff goed uitkijken, even verderop zit John weer op de buis. Flip zal die pen wel even vastzetten Maar ook met wind mee gaat de gaskraan helemaal open, praten is er weer even niet bij. Kris en Sander zijn erg tevreden bij de WTC en gaan besluiten om lid te worden. We kiezen niet voor links bij Heusden maar via Drongelen en zo richting Dussen. Maar hier af en toe een wat slechtere weg….. En jawel dieje grote wordt weer kleiner. Rij maar door geeft John aan, dat kan niet ai samen uit samen thuis en wij kunnen weer ff uitrusten. Vanaf Dussen heb ik mij op geofferd om de laatste positie in te nemen, altijd op het kantje en veul wind, de snelheid gaat van 40 naar 45 en tegen de 50 op karakter kan ik net aanklampen. Na de brug links, shit weer over die klote weg bij t Veer De zadelpen staat nu goed vast en we bollen door naar Made. Martin stelt voor om even een bakkie met wat lekkers te doen i.v.m zijn verjaardag 26 april. Kai kapot besluit ik toch maar mee te gaan, zoals eerder gezegd makkelijk over te halen. We zingen nog even en sluiten af met een heerlijk biertje. Als je van koffie met appelgebak houdt, volgende week weer….
Het was voor mij de eerste boven de 100 dit jaar, erg fijn gefietst met geweldige mannen.
Vanmiddag feestje bij moeders 90 jaar oud en vanavond muziek maken met OFVG.
Toen ik vorig weekeind met Pasen mee reed met de toergroep van de WTC had ik het druk en vroeg Ad of hij een verslag kon schrijven. Ik wist zeker dat hij dat kan en het verslag was echt een heel mooi verhaal daarvoor dank. Nu naar vandaag ik had vannacht weer redelijk gewoon kunnen slapen de rust in huis was weer wedergekeerd. Toen ik vanmorgen de hond uitliet was het nog best fris en erger het waaide weer stevig. Twijfels over de kleding genoeg wordt het lang lang, of kort lang of lang kort? Uiteindelijk kies ik er voor om de korte broek en het shirt met lange mouwen te dragen. Om 8:00 uur vertrek richting Leo, Gerben had via de app gisteravond gemeld dat hij op een 50 – jarige verjaardag zit en er mogelijk niet zou zijn. Dus toen die niet verscheen dacht dat hij misschien wel de beste keuze heeft gemaakt. We rijden via den Bromtol naar de May. Daar staat een niet al te grote groep, maar als ik even sta komen er toch nog wat meer renners. Het valt mij op dat de sportgroep vandaag groter is dan de toer en ook groter dan de trim en de toer-trim. Op de app was gister afgesproken een rondje Veen te doen. De sport ging naar Hedel waar ze dit maal hopelijk wel komen en de trim-toer ging ook naar Veen. We vertrekken als laatste voorbij de Meerpalen halen we de trim-toer in maar juist als we hen ingehaald hebben hoor ik geroep achter me. De ketting van Maurice ligt niet zo als het hoort.
Dus rijdt de trim-toer ons weer voorbij. Als het euvel verholpen is gaan we verder en op de brug over de Amertak rijden we de trim-toer opnieuw voorbij. Via Raamsdonksveer gaan we naar de brug bij Keizersveer. Hierna rijden we niet via de Peereboom naar Dussen maar we kiezen een andere weg. Uiteindelijk komen we gewoon op de dijk richting Almkerk. We rijden verder langs het klompenmuseum van Den Dekker. Als we in Almkerk komen vraag ik aan iemand die naast mij rijdt of Almkerk geannexeerd is bij Friesland.
Niet één maar tientallen Friese vlaggen en vlaggetjes hangen als versiering aan de huizen in Almkerk. Ik heb nog gekeken of er ergens sporen waren van een invasie vanuit Friesland echter ik heb niks kunnen ontdekken op het internet. Bij de watertoren in Uppel gaan we rechtsaf. Na enige tijd blijkt dat we weer op de weg naar Sleeuwijk uitkomen.
Hierna volgt Sleeuwijk waarna we de dijk op draaien richting Woudrichem.Het doet me goed te zien dat onze oud voorzitter Ad van Wesel ook weer flinke kopbeurten voor zijn rekening neemt want de Noord-Oosten wind is vandaag toch minimaal kracht 3-4. Niet veel later meldt ook Anneke zich op kop van de groep. Als ik naast haar rijdt hoor ik van haar een oplossing van mijn keuze stress eerder deze dag. Zij heeft kniestukken aan die juist de knieën goed warm houden. Ik moet echter bekennen dat alleen maar beenstukken heb. Mooi iets om met vaderdag te vragen. Iets verder hoor ik weer een roep uit de achtergrond, het blijkt dat Marino niet zo’n beste dag heeft we moeten het iets rustiger aan doen. We vervolgen de rit richting Andel en vandaaruit naar Veen. Er komen steeds meer mensen zich melden aan de kop van de groep. Het was vandaag echt niet dat Maurice, Leo en ik alleen de kop moesten doen. Nee op enig moment leek het er op dat er gevochten werd om op kop te mogen rijden. Corné die een blessure heeft gehad ging ook al flink los zo erg dat Anneke hem ging vragen wat hij gegeten had. Het antwoord was niets bijzonders maar ik heb mijn twijfels bij die paaseieren van vorige week. Pasen is sowieso het belangrijkste feest in de katholieke kerk werd mij door de pastoor zaterdagavond verteld. Er gebeurde daar indertijd meer bijzondere dingen. In het stukje van Veen naar Wijk en Aalburg komen we de trim-toer tegen ze hebben zichtbaar plezier als ons vandaag voor de vierde keer passeren. Niet lang hierna zien we de brug van Heusden liggen. Als we Doeveren gepasseerd zijn krijgen we enkele mooie bochten bij de sluis van Gansoyen het is niet druk en we kunnen er dus lekker doorheen slingeren. Het stukje Overdiepse polder rijdt heerlijk met de wind in de rug, maar terug van de haven van Hermenzijl moest er toch nog drie kilometer tegen de wind in gereden worden. In rap tempo volgen nu Raamsdonk en Raamsdonksveer. Even heb ik het taai op de brug over de Amertak. Iets verder komt Maurice naast me rijden hij vraagt of hij een stukje mee richting Den Hout mag rijden. Dit om te controleren of Leo en ik echt wel naar Den Hout gaan. Nou geen enkel probleem wij spelen altijd open kaart. En al heel snel zijn we in Den Hout. Nog even langs Leo en dan volgt de Ter Aalsterbrug. Als ik thuis kom zie ik een van de kleinkinderen lekker genieten in de schommel en even later geniet ik na de douche ook maar dan van Annemiek van Vleuten. Die rijdt op magistrale wijze naar de overwinning in de klassieker voor dames Luik-Bastenaken-Luik. Nu ik dit schrijf heeft ook de favoriet van de andere Gerard gewonnen. Hij laat dit dan ook duidelijk merken in de WTC-app. Aldus de Gerard die geen fan is van Evenepoel. Groeten Gerard van Ter Aalst.
Met acht man vertrekken we vanaf het Raadhuisplein, voor een ritje “Slingerdreef”. De andere zes gaan richting …..”Binnenmaas”. Het is een frisse ochtend met een zonnetje dat zich later nog meer van zich doet gelden. Via Den Hout , waar de Heuvel nog helemaal ingenomen is door het PAASPOP Festival, komen we door de bossen richting Oosterhout, waar we ingehaald worden door “de Wilde Bond”. Een grote groep tegenwoordig. Wie zitten er in ons groepje deze ochtend? Ik zie Maurice, terug van het rijden van “LIMBURG MOOISTE”, doet het vandaag rustig aan, alhoewel hij een aardig tempo aanhoudt op kop, samen met Marino. Marino, altijd goed voor de vocale invulling onderweg. Verder rijden mee Peter Korse, Peter Kuipers, Bert, Marc, Antoon en ondergetekende. Antoon was ook weer eens van de partij, nadat hij eindelijk ontdooid was van de koude winterse rit van 20 maart . De kop wordt goed door iedereen op tijd overgenomen, en zo vliegen wij alweer over de geheel nieuw geasfalteerde Fransebaan bij Alphen. Al snel daarna volgt de Slingerdreef waar ons banaantje verslonden wordt. Maar dan missen we er twee!! Marc en Peter Kuipers , die volgens een mederenner een plaspauze inlasten. Weldra waren ze weer bij ons aangesloten. Maar wat ons opviel, Marc reed nu zonder zijn beenstukken? Na de dreef, verder richting Bavel met wat kluunpartijen door het losse zand en opgebroken straatwerk bereiken we Dorst. Hier weer het betonnen fietspad op door de bossen met plots een bekende tegenligger. Erno, die onderweg was voor een soloritje. Even een groet en door richting de May. De Teteringse bossen weer door, toch nog ff een sprintje naar de Teraalsterbrug om daarna weer via Den Hout centrum richting huis te gaan.
En terwijl het andere WTC-groepje zich te goed doet aan de koffie met punt bij “den Elsakker”, nemen we nog even deel aan een fotosessie met Peter Broeders. Hij was met zijn KODAK onderweg en ziet zijn medeclubgenoten de laatste meters volbrengen van de tweede paasdagtocht. En duidelijk is dat vandaag Marc S. het wiel van Peter Kuipers op zocht!! Ik werd verzocht deze mededeling nog even te doen. Jullie allemaal bedankt!
Eindelijk een vrij weekend. En weer eens lekker op pad. Op Paaszaterdag. Het ontbreekt volledig aan kennis op het gebied van het opdelen van de groepen, maar het werd mij duidelijk dat de Trimgroep werd aangevuld met anderen. Of andersom. Maar dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er een fijn zonnetje was, maar de oostenwind het toch behoorlijk koud maakte. Desalnietemin waren er twee fietsers die in korte broek waren. Terecht, deze “assets” mogen getoond worden.
Ik heb ook geen idee met hoevelen wij waren. Maar een speciale vermelding van Annemieke, altijd een plezier om mee te fietsen.
Het probleem echter met soort verslagen is dat het in mijn geval vanuit mijn beleving wordt geschreven. En ik had het erg zwaar mag ik wel zeggen. En ik mag eenieder in de groep bedanken voor de zorgzaamheid. En Thijs, die mild was wat betreft de snelheid.
Het was overigens een prachtige rit in het zonnetje met opkomende herik op de dijken, luikende bloesems. Nog twee weken en dan staat alles in bloei. Sowieso vind ik deze rit boeiend omdat het een tocht is die langs de geschiedenis van een deel van mijn voorouders voert en mijn gedachten ook die kant op gingen. Een riskante zaak bleek, ik had beter op het wiel van Johan moeten letten. Het was, denk ik, mijn eerste stuurfout sinds ik lid ben van de fietsclub. Gelukkig bleeft het bij een balanceeract waar zelfs de clown Popov een puntje aan kon zuigen. Het enige wat beschadigd is was mijn ego. En die liep toch al wel wat deuken op. Zo goed als ongetraind, het viel erg tegen. Trainingsarbeid, dat was het vandaag. En meer is nodig. Het was bovenal erg leuk, een prachtige tocht. Nog even het verzoek van Peter K. te vermelden dat Mark S. zijn wiel opzocht. Bij dezen.
Voor het eerst in twee jaar mogen we weer een clubkampioenschap organiseren. Traditiegetrouw doen we dit op het wielerbaantje De Mol in Dordrecht.
De opkomst was, ondanks het koude weer, goed te noemen. Flip had bij De Mol alvast koffie en gebak gereserveerd. Hij had hierbij op 25 leden gerekend. Dit bleek een goede inschatting te zijn, want we waren precies met 25 kleppers.
Met deze grote groep vertrokken we dan ook richting Dordrecht. Johan van Helmond was zichtbaar aan het genieten; “Dat vind ik mooi, om met de hele club in een groep te fietsen,” was zijn commentaar achteraf. Zelf moet ik zeggen dat ik er ook wel van gecharmeerd was, echter het is wel wat nerveus rijden in zo’n grote groep. Met name tijdens het remmen. Een kleine remactie vooraan zorgt vaak voor een hachelijk remmoment achteraan in het peloton. Maar goed, alles ging prima, mede doordat het tempo goed aangepast was aan ieders capaciteiten.
Het was ook een prima tempo om even bij te kletsen met Johan en Melody.
Johan liet mij vrijwel direct weten niet mee te doen aan de wedstrijd. Vage rugklachten en onvoldoende training waren hier de oorzaak van. Het “indekken” was begonnen. Ook ikzelf heb mij hier schuldig aan gemaakt, door richting Johan te ventileren dat ik vannacht vanaf 03.00 uur heb gewerkt in verband met een melding van het werk. “Dit zal ongetwijfeld een negatief effect hebben op mijn prestaties” was de achterliggende boodschap.
Uit navraag bij Melody bleek dat ook zij al mensen zichzelf had horen indekken. Met name haar vriendje was hier ook erg goed in, aldus Melody.
Ook vooraan in het peloton zagen Melody en ik een aantal mensen zich indekken. Kevin en Martien namen maar al te graag de kop van het peloton op zich… hoewel dit er natuurlijk allemaal erg nobel uitziet, moeten we dit toch ook echt tot de categorie “indekken” rekenen.
Mocht iemand nog inspiratie willen op doen voor de volgende keer, kijk dan eens op www.indekken.nl. De meest gebruikte indek-smoes is overigens “m’n hartslag is te hoog”. Wie de schoen past, trekke hem aan….
Na ongeveer 36km kwamen we aan bij De Mol. Na eventjes een verkenningsrondje te hebben gereden, kon de koers beginnen. De snelsten stonden op de voorste rij. Zo ook Johan, die ondanks zijn rugblessure kennelijk toch mee wilde doen. De mensen die wat minder het wedstrijdelement nastreefden, stonden daarachter. De windjackjes werden uitgedaan en Maurice telde af: 3, 2, …… hohoho!! Waar is Melody? En Gerben en de rest? Tja, dat was onbekend. Na een telefoontje met Melody bleek dat ze bij de kantine waren opgesteld. Nadat ook zij waren aangesloten. kon er worden gestart. Nog voordat Maurice kon gaan aftellen, waren we al vertrokken.
Hoewel ik telkens deed voorkomen dat de uitslag mij niet zoveel interesseert, ben ik toch wel wat gespannen. De eerste ronde pak ik de kop, om zo na de wedstrijd het pattex-verwijt te kunnen pareren. Na deze eerste ronde gaan vervolgens de remmen los. Johan zet sneaky aan de linkerkant aan en ik zie me genoodzaakt om dit gat direct dicht te rijden. Ik en de rest van het peloton weten dat Johan levensgevaarlijk is en dit gevaar dient direct in de kiem gesmoord te worden. Dit lukt. De inleidende beschietingen zijn geweest en het peloton komt weer tot rust. Melody ziet nu kans om te anticiperen en schiet op de venijnige heuvel op kop. Aan het einde van de tweede ronde schiet echter Kevin zijn Golden Bullit af. Hij rijdt mij en Johan in de laatste bocht links voorbij. In een reflex wil ik er achter aan, maar, bedenk ik me, dat zou de tweede keer zijn dat ik het gat moet dicht rijden! Dat is niet slim Thijs. Johan riep gelukkig bevestigd: “laat maar rijden…” Op de heuvel viel Martien echter stil en met de laatste bocht als scherprechter in mijn gedachte, nam ik opnieuw de kop. Nadat ik de perfecte lijn kon rijden in de laatste bocht (die er m.i. altijd maar vettig bij ligt) had ik een gat geslagen op nummer 2, Gerben. Nadat ook nog bleek dat Martien zich had laten insluiten door Gerben, had ik vrij baan om vol door te springen richting finish.
Na de wedstrijd werd onder het genot van koffie met appeltaart op anderhalve meter nagepraat over de wedstrijd. Mooi is om te horen hoe ieder zijn eigen verhaal en beleving heeft in zo’n koersje.
In de kantine van De Mol werd ook erelid Ad van Wesel nog even in het zonnetje gezet met een trofee die niet onderdoet voor de trofee van de Ronde van Vlaanderen. Na de podiumceremonie werd onze zondagse rit voortgezet. De Trim reed in vrijwel de kortste route naar huis en de sport- en tourgroep reden gezamenlijk via Giessenburg naar de May, waar we na 96km aankwamen.
Thuis vertelde ik vol trots aan mijn kinderen, Tim en Thomas, dat ik eerste was geworden. Natuurlijk kreeg ik direct de vraag waarom ik geen medaille of beker had gekregen. Die had ik niet en dus werd mijn overwinning door de kinderen direct in de juiste context geplaatst; Leuk dat je eerste bent geworden, maar het zegt niets… Een juiste inschatting voor een club waar individuele prestaties ondergeschikt zijn aan de prestaties en plezier van de groep.
Hè wat is dat ik wordt vanochtend wakker en het is nog redelijk duister buiten. Ja ik weet de klok is weer verzet van Winter- naar Zomertijd. Veel mensen vinden het maar niets dat die klok elk half jaar verzet wordt. Ik ben daar echter een groot voorstander van en wel om twee redenen. Ten eerste vindt ik het fijn en energie technisch gezien veel beter dat we op deze manier minder energie verbruiken. En ten tweede ik verjaar op 27 oktober en regelmatig heb ik op die dag een uurtje extra als de klok dan de andere kant uit wordt verplaatst. Dat dus over zomer- en wintertijd. Het is vanochtend erg fris en de wind is ook al duidelijk aanwezig als ik mijn eerste rondje met de hond maak. De keuze voor de fietskleding is snel gemaakt, lange broek en shirt met lange mouwen. Immers pas boven de 15 graden Celsius kan er kort, kort gereden worden. Ik App Gerben dat ik om 8:45 uur bij Irene ’58 op hem wacht. Leo is gister naar Frankrijk vertrokken om met zijn snelle motor op het circuit te gaan rijden. Dit doet hij een paar keer per jaar om die vaardigheden te onderhouden. Ik ben toch wat vroeger vertrokken dan gepland en rijd dus een klein extra lusje door de Herstraat en de Hoge Akker. Als ik juist bij Irene ’58 op de parkeerplaats sta komt Gerben aangereden met veel familie in huis heeft hij er voor gekozen om toch lekker met de WTC te gaan fietsen. Als we Made binnenrijden nemen we bij de Godfried Schalken de ronde voor driekwart, zodat we nog een lusje via de AH van Twan kunnen maken. Die zal er vandaag niet bij zijn want hij is met enkele collega AH-franchisers naar Spanje om te zien of hij de goede spullen voor zijn winkel krijgt. Bij het gemeente huis aan gekomen zie ik al een grote groep renners en rensters staan klaar voor vertrek.
Ook Peter den bakker staat er foto’s te maken van deze grote opkomst. Maurice heeft de rit vooraf aan mij doen toekomen. Het belooft een mooie rit te worden in noord oostelijke richting. Het is een mooie rit daar over dadelijk meer. Iets na 9:00 uur vertrekken we in de richting van de Meerpalen waar we op zaterdag vertrekken met het rondje TMM. En als ik het over we heb, dan zijn het de volgende renners: Anneke van Wesel, Johan van Helmond, Kees Marijnissen, Erik Stasse, Peter Bastiaansen, Kevin Damen, Corné Schoenmakers, Marino van den Elshout, Maurice van der Ven en ik (Gerard van Ter Aalst). Richting Den Berg is het nog erg fris en de wind blaast een stevig partijtje. We gaan van Den Berg richting Raamsdonk en op die manier ontwijken we verschillende verkeerslichten. Verschillende mensen nemen de koppositie voor hun rekening en ik zie dat de voorzitter ook op de fiets zijn verantwoordelijkheid neemt en draagt. Het zelfde geldt ook voor Maurice hij heeft zijn best gedaan om een mooie route te maken en zet ons ook lekker uit de wind.
Even later rijd ik naast Johan van Helmond die vanwege zijn late nachtrust er voor gekozen heeft om vandaag met de tour i.p.v. de sport mee te gaan. Hij lag pas om 3:00 uur in zijn mandje maar dat weerhoudt hem er niet van om ook op gezette tijden de kop over te nemen. We rijden over de brug bij Keizersveer en Kevin geeft aan dat we de zaak niet kapot moeten rijden want we hebben enkele renners die nog best moeite hebben met de wind en de kou. Via Peereboom rijden naar Dussen en vandaaruit naar Almkerk. Op het weggetje langs de golfbaan merken we dat die dure auto’s van de golfers daar niet allemaal standaard met richting aanwijzers zijn uit gevoerd. Die zijn optioneel denk ik. We vervolgen richting Waardhuizen en gaan dan richting Uitwijk. We passeren hier een plek waar een motorrijder wel erg vreemd op de weg ligt. Zijn motor zelf ligt naast de weg in de sloot. Zo te zien heeft hij een flinke schuiver gemaakt. We vragen of we hulp kunnen bieden maar de vier andere motorrijders die er bij zijn geven aan dat ze alles onder controle hebben. Via Rijswijk gaat de rit verder in de richting van Woudrichem van waar we over de dijk naar Sleeuwijk rijden om vervolgens de brug over de Merwede te nemen. Onder aan de brug is er even een onduidelijk moment de lijntjes op mijn Garmin gaan zowel naar links als naar rechts. Het wordt naar links richting Schelluinen van waaruit we naar Hoornaar rijden door een typisch Hollands polderlandschap. Van daaruit is het niet ver om via Hoogblokland naar Arkel te rijden. Oei wat was dat daar op de weg GLAS. Ik ga met mijn hand schoen over de band om eventuele splinters te verwijderen. Kevin vraagt mij om het bij hem ook te doen hij heeft n.l. geen handschoenen aan. Even tijd voor een banaantje. Steeds is er van Kevin en Maurice de zorg of iedereen kan volgen. En hoewel een enkeling het taai heeft kan ieder het wiel houden. Vanaf Arkel zijn we weer snel in Gorinchem, niet veel later staan we weer onderaan de Merwede-brug. Nu aan de andere zijde. Voor een enkele renner gaan de beentjes nu extra zeer doen maar dat is niet vreemd. Ik nu even naast Erik Stasse, hij heeft lef getoond om met minder dan 100 km in de benen met ons mee te gaan. En al hoe wel het pijn begint te doen zit hij nog steeds tussen de wielen. Nou petje af Erik mijn tellertje voor dit jaar staat al op 2500 km en ook bij mij doen de beetjes af en toe wat pijn. We draaien voor Werkendam linksaf de polder in. Ik rijd even naast de voorzitter en we constateren dat de wind niet echt in het holleke staat maar dat we hem een beetje in de zij hebben. Na een paar kilometer zakken we weer even af. Even het moment dat er een paar een flinke snok aan willen geven. Marino zegt laat ze maar rijden ze vallen van zelf stil iets wat een eindje verderop ook gebeurt. In de verte zien we de Centrale en we draaien nu richting Hank. Ik rijd nu naast Corné en zeg nog één groot obstakel. Waarop Corné zegt nee twee ook de brug over de Amertak kan nog zwaar wegen. Vlak bij het Dongemond College in Raamsdonksveer is er opnieuw even paniek. Ook hier hebben vandalen weer het nodige glaswerk op de fietspad gegooid. We zijn weer bijna op de May. Ik geef aan dat ik via de May rijd als Peter Bastiaansen via den Bromtol richting Den Hout rijdt. Mijn keuze is omdat ik zeker 100 km op de klok wil hebben bij thuis komst. Als ik niet veel later thuis op Ter Aalst de Garmin stop geeft hij 102 km weer. Mensen bedankt voor de rit ik ban er de komende twee weken niet. Ik ga speakeren bij de Eventing in Etten-Leur dus tussen mijn eerste liefde de paarden. Het betekent ook dat de komende weken andere fantasten een verslag mogen maken ik wil iedereen de kans geven.
Zaterdagavond nog alle klokken een uur vooruit gezet zodat ik in ieder geval zondagmorgen op tijd zou zijn bij de wtc rit. Iets voor negenen kwam ik aan op het raadhuisplein en al een flink aantal renners was al aanwezig. Na vertrek van alle teams bleven er nog vijf over om met de trimmers te gaan fietsen, en dit waren niet de minsten. Wim Rasenberg, Peter Kuipers, Peter Korse, Jacques van Dijk en John de Wijs waren de dappere vijf. De wegkapitein had aan mij gevraagd voor een route en ik had er een gevonden met een naam die mij wel aanspreekt: namelijk van cafe hof van holland tot cafe hof van holland. of te wel richting eiland van dordrecht. Echter al voor de moerdijkbrug wist de fietscomputer het al niet meer. hij gaf de route niet meer aan. Echter dankzij de ervaren mannen peter en peter, en wim en jaques ging het toch de goede richting op en fietsten we in een prachtige omgeving naar de kop van het land. Er werd vrolijk wat gebabbeld en ik ving zelfs een praatje op over dikke en dunne lucht. weer wat geleerd echter ik had er toch wel een bepaald beeld bij. Via de zeedijk weer richting moerdijkbrug en na enig overleg terug via wegen met zo min mogelijk tegenwind. Dat viel richting helkant toch flink tegen en iedereen moest er nog flink aan trekken. Al b ij al toch een mooie rit en volgende week zondag weer met iets meer trimmers.
WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
. Onze Thijs is helaas afwezig die missen we echt voor de mooie verslagen (en kopwerk) Ik pols bij allemaal tijdens en na de rit om een verslag te maken….. niemand, dan ik maar wat proberen.
