Bij het wakker worden hoorde ik al zachtjes de regen op het raam tikken, maar volgens de weer apps van gisteravond zou het een prachtige fietsdag worden. Echter de regen was van korte duur en toen ik op het raadhuisplein aankwam scheen lekker de zon.

De gemeente was ook al vroeg bezig met het schoonmaken van het plein.

Door wat afmeldingen vertrok de trimploeg met 5 man. Peter Korse, Peter Kuipers, Johan Smits, de wegkapitein Wim Rasenberg en John de Wijs. Wim gaf aan een ontspannen ritje vandaag naar de Slingerdreef. Tot aan de molen in den Hout ging het vrij vlot echter toen liep de rem van John aan. Met hulp van Johan en Wim werd dit vakkundig opgelost. We waren weer net op gang bleek de vraggelsebaan te zijn afgesloten en de wegkapitein gaf aan recht en door en gelijk weer linksaf.

Vol goede moed richting Dorst en daarna langs het vliegveld naar Gilze en dan door de prachtige Slingerdreef. Peter op kop en hij schroefde het tempo goed op. Onderweg nog 3 dames ingehaald.

In Bavel was het ook kermis en het is ook daar een gebruik om op kermiszondag een schietwedstrijd te organiseren. Een flinke optocht met de harmonie kwam eraan en om dit schouwspel te aanschouwen stopten we even.

Van Bavel weer naar Dorst en tot onze verbazing stonden bij de verkeerslichten de drie dames voor ons die wij eerder al hadden ingehaald. Een vrolijke discussie kwam al snel op gang en toen de lichten weer op groen sprongen al lachend weer richting Made.

De wegkapitein wou graag door de Houtse Kiltunnel en we gingen ervoor, echter het was jammer voor Wim dat de tunnel nog was afgesloten.

Wegkapitein en de andere trimmers bedankt voor de leuke rit.

John

Deze ochtend stond in het teken van DH-DH-DH. Een prachtige tocht die ons te vroeg overleden Willem als een van zijn favoriete tochten bestempelde. Eerst naar zijn laatste rustplaats gefietst. Dat met een flinke groep WTC leden. Erg indrukwekkend allemaal en ook voor Sandra natuurlijk. Willem was iemand die heel goed in de groep lag en altijd vrolijk was. Ondanks zijn ziekte was hij altijd erg betrokken bij de club. Ad hield een mooie toespraak en wat was het stil hier. Je hoorde alleen de vogels. Fijn voor Sandra dat wij hier met velen waren en het zal Willem deugd doen hierboven als hij deze fijne vereniging zo samen ziet staan speciaal voor hem. Voor altijd in ons midden. WILLEM.

Niet iedereen reed deze ochtend naar Den Hout in België. Wij als trimgroep gingen een rondje rijden die John de Wijs had uitgestippeld. Hij beloofde ons wat verborgen weggetjes en paadjes. Op pad dus. Via de Hank ging het naar Nieuwendijk waar wij halfweg rechtsaf gingen naar Uppel. Franske van het cafe reed deze ochtend een stuk met ons mee want hij moest op tijd thuis zijn en hield er een strak tempo op na samen met onder andere Annemieke. We kwamen aan bij Uppel waar wij door het gebied van de Uppelse Hoek richting de Alm trokken. Mooie smalle baantjes en wat bredere wegen maakten deel uit van het landschap. De meesten waren hier nog nooit geweest, ik ook niet.

We kwamen ook nog een paar prachtige oude molens tegen in het achterland van Almkerk. Na Waardhuizen gepasseerd te hebben ging het via de Eendenweg rechtsaf naar de Biesheuvelweg. Mooie baantjes om er even lekker over te knallen. En dat deden Bertje en Petra dan ook volop. Het ging nu langzaam naar Genderen. Daarna de Heusdense brug over en toen….. Bananen-tijd!!!! Op naar Waspik. Nu alles voor de wind en wij kwamen weer op de bekende wegen terecht. Daarna via het Halve Zolenpad naar ‘t Fer om daarna over Den Berg terug te rijden naar de May.

Het was weer een dag waar John een mooi ritje had uitgetekend en Willem met ons mee reed.
Het was mooi.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Na gisteren een rondje van 150 km gereden te hebben, dacht ik vandaag lekker te gaan uit bollen. Inderdaad dat dacht ik. Maar mooi niet dus. Ons groepje deze ochtend was gelijk ook de grootste groep met maar liefst elf man en vrouwen. Met Ad v D, oudgediende Fip, Wim R, Peter Korse en Peter Kuijpers, John de Wijs, Johan S., Peter Bastiaansen, Petra en onze leidster voor deze dag Helene. Zij wou zo graag een keertje naar de Haringvliet, dus zo gezegd zo gedaan.
Prima fietsweer deze ochtend dus wat moet een mens nog meer? Fietsen natuurlijk, het gas erop, volle bak, wind tegen, wind in het hol en daarna met een voldaan gevoel weer thuis in de zetel neerploffen met een Kwaremont binnen handbereik.
Half negen dus tijd om te vertrekken. Op naar de Moerdijkbrug. Met Flip, Ad en Peter Korse roulerend werd de beklimming zo genomen om daarna de Kiltunnel in te duiken. Dat ging nog wel, maar daarna omhoog sloeg de verzuring flink toe. Zere benen. En ik dacht nog wel dat het een makkie zou worden vandaag…..
Na de Kiltunnel ging het door het mooie polderlandschap over smalle weggetjes en mooie dijken naar Strijensas. Flip kende hier prima de weg, dat is maar goed ook want anders waren wij hier nog aan het rondtoeren.
Helene hield de boel goed onder controle en zorgde er voor dat het tempo niet te gek werd. Numansdorp kwam in zicht en een paar kilometer verder de Haringvliet. Helene in haar sas natuurlijk, maar moest toegeven dat het toch wel een paar pittige stukjes bergop ging. Ze waren goed aan het werk hier maar wij als fietsers hadden hier weinig last van gelukkig. Na de Haringvliet doken wij Willemstad binnen om een bakske te doen met een appelpuntje. Aangekomen bij de haven hoorde ik al roepen ”Doorrijden, doorrijden”. Ik dacht wat is dat nou? Zit daar de WTC De Tussenstop op het terras. Met een oud collega van mij. Gezellig toch!!
Bij die gasten is het meer tussenstop als fietsen hahahaha. Maar leuk om ze weer eens te zien. Mijn oude baas was er ook bij.
Nadat wij de koffie met de appelpunt burgemeester hadden gemaakt, gaf Helene weer het sein om te vertrekken. Even tellen of iedereen er was en niemand per ongeluk op het toilet was blijven zitten, en toen weer op pad.
Op naar Tonnekreek en daarna naar de Klundert. Met een lekker tempo en het meeste met de wind in het hol reden wij via Zevenbergschen Hoek terug naar Made. Het was weer een tof ritje deze zondagochtend en dat beloofd veel voor de volgende keer.
Met Remco en Mathieu in de hoofdrollen en de Kwaremont binnen handbereik werd het wel een zeer geslaagde zondag.

Met vr gr De Pakhaas 🐰😀

Vandaag ook weer heerlijk fietsweer, het is bewolkt, maar af en toe komen er stukken blauw tussendoor. Voor de Tour/Trim staat er een ritje naar Dinteloord op het programma. Het vertrek is even een beetje rommelig – want waar rijdt welke ploeg nu – als we met 3 groepen in dezelfde richting vertrekken. Zoals ik even heb gekeken voor het vertrek zijn we met 6; Piet, Bert, Melody, Marielle, Antoon en ik. Maar ik hoor ook een stem achter me die ik nog even niet kan thuisbrengen. Even later komt Rachel naast me rijden. Ze wil vandaag eens met ons meerijden en da’s geen enkel probleem natuurlijk. Bij het viaduct over de A16 trekken we een eerste sprintje. Bert en Melody zoeven me voorbij en Rachel is inmiddels al lang en breed boven. We rijden door Langeweg richting Zwartenberg en dan weer naar Zevenbergen. Bij Zevenbergen nemen we het fietsbruggetje en op de dijk langs de Mark word ik afgelost. Iedereen neemt een stuk kopwerk voor zijn rekening. Over het viaduct bij Standaarbuiten schakel ik op en probeer vanaf de 2e rij de sprint bij dit viaduct wel te winnen. Maar ook hier stuiven Rachel, Melody en Bert me voorbij terwijl ik toch echt 36,5km/h op mijn Garmin zie staan. Ik zet m’n pruillipje op en laat het er verder maar bij; ik rij ze straks in de open West Brabantse polders bij Dinteloord wel aan gort. 😊
En in die open polders zie je al snel de silo’s van de suikerfabriek, maar je bent dan nog lang niet in Dinteloord of eigenlijk Stampersgat. We maken nog een flinke lus en rijden we Dinteloord binnen. Ik heb Melody beloofd dat het vanaf hier allemaal wind mee is, maar de wind wil nog niet echt naar het westen draaien en we hebben dus nog een flink stuk waarbij we de wind net niet helemaal mee hebben. Het rijdt evengoed een stuk soepeler dan wind tegen in een open polder. Het wordt tijd voor een banaantje en ook even een sanitaire stop. In Oudenbosch is de weg nog een stuk opgebroken en rijden we een stukje om, maar we zijn al weer snel op de route die nu over een flink gedeelte over ordinaire klinkers gaat. Vervolgens nadert Etten-Leur al en rijden we vanaf Etten-Leur in een fors tempo met de wind in de rug naar de molen. Vanaf hier is het allemaal bekend terrein. Prinsenbeek, De Elsakker en nou vooruit dan, …nog een laatste sprintje bij het viaduct over de Mark. Bij Wagenberg zwaai ik rechtsaf en rijdt de groep de laatste kilometers van deze zondagochtend.
Volgende week DH-DH-DH. Zin in!!

Rene

’s Morgens weer stress, geen reactie van Rachel, komt ze wel of niet, of op het laatste nippertje.
Het laatste blijkt het geval, net als de afgelopen weken. Dus alles klaar gezet zodat we meteen weg kunnen. Onderweg naar het oude gemeentehuis zegt Rachel al dat ze het benauwd heeft.
Klokslag 8:30 uur vertrekt Kevin voor zijn rondje rondom Roosendaal. Ik er meteen achteraan. Als ik me even terug laat zakken zegt Sandra, “Rachel is met de TT mee”.
Misschien een verstandige keuze omdat ook 3 Sport mannen bij ons aansluiten. John, Twan en Peter V. Nog veel vakantiegangers in september. Verder zijn Sandra, Marino, Kevin, Erno en ondergetekende van de partij. Een klein groepje ondanks de samenvoeging van tour en sport.
Ik voel al snel dat de benen niet soepel draaien. De vrijdag training is in het water gevallen, dus ik weet dat mijn diesel vandaag heel langzaam op gang gaat komen.
Bij de rotonde van Zevenbergschen Hoek slaat Kevin linksaf, echter zo komen we niet in Roosendaal. Dus draaien we de hele rotonde om en gaan door richting Zevenbergen. Besloten wordt dat John de route vanaf nu zal leiden. We rijden door Zevenbergen verder richting Klundert.
Ik vraag me af hoe we nu uiteindelijk naar Roosendaal gaan rijden.
Aangezien ik in Roosendaal werk en nog weleens op de fiets ga ken ik allerlei variaties naar Roosendaal en terug. Echter de route die we vandaag nemen staat niet op mijn programma.
Aangekomen bij het viaduct onder de A17 gaan we de snelweg volgen en blijven deze volgen tot aan Roosendaal.
Hier komen we aan op industrie terrein Borchwerf. Ik denk nog, gaan we nu echt richting Polytec, daar moet ik morgen pas weer zijn. Gelukkig nemen we uiteindelijk niet de afslag rechtsaf bij het magazijn van de Primark maar steken hier over. Ik weet dat er nu 2 hele leuke klimmetjes komen voor de klimgeiten onder ons en wat minder voor de mindere klimmers.
Echter tot mijn verbazing gaan we na de 1e klim rechts af; ik denk “waar gaan we nu naar toe”?
Komen we even later bij het Wielerbaantje van Roosendaal uit. Wel leuk, want ondanks dat ik hier een 300 meter vandaan werk, ben ik hier nog nooit geweest.
Dus even 2 rondjes gereden op het mooie baantje en daarna een bananen en plas pauze ingelast.
Hierna de route weer vervolgt en ook het 2e mooie klimmetje over de spoorlijn genomen, die is echt lekker steil. Zo steil dat er een fietspad naast gelegd is met een extra slinger, maar die nemen wij natuurlijk niet.
Ik vraag me wederom af welke route we nu terug gaan nemen. Ik verwacht richting Rucphen, Zundert en dan via Galder onder Breda door. Deze route wil ik nog wel eens nemen als ik met een omweg naar huis ga, met mooi weer en zuidwesten wind.
Maar nee, ook nu volgen we de snelweg, in dit geval de A58. Wederom helemaal een nieuwe route voor mij. In de buurt van Etten Leur besluiten we toch maar rechts af te gaan om een boog om Etten Leur te maken.
De sport-mannen komen nu steeds vaker om beurten op kop en ook mijn benen beginnen eindelijk wat soepeler te draaien zodat ik ook eens over kan nemen zonder dat mijn hartslag heel snel de hoogte in gaat.
Het draait zelfs zo lekker bij mij, dat ik de afslag richting het tunneltje onder de snelweg voorbij rij, vertelt John mij even later. Maar niet erg, de beoogde 85 km gaan we toch niet halen, dus dit kleine ommetje kunnen we ons wel veroorloven.
Net voor den Elsakker komen we nog wat mannen van de Wilde Bond tegen, ff een praatje maken maar die doen het duidelijk heel rustig aan, dus gaat bij ons het gas er weer op.
Nog even een stukje lekker de wind in de rug en we zijn mooi met de koffie weer thuis in de May met slechts 78 km op de teller.
Volgende week een paar km meer naar Den Hout in België.

Kees M

Vandaag een stapje teruggedaan van Worldtour naar Continentaal. Goede keus geweest.
Weer oude bekenden ontmoet en dat nodigt uiteraard voor wat fijne gesprekken.
Met de zon aan de hemel zou het een mooie septemberdag worden. En dat mag weleens, want de zomer heeft ons toch wel een beetje in de steek gelaten.
Wim had een leuk rondje op het oog wat er voor zou zorgen dat we op tijd aan het appelgebak zouden zitten. Bijpraten vandaag. Nou laat dat maar aan de leden van onze vereniging over. Slap ouwehoeren heet dat in de volksmond. Iedereen maar denken dat het bij de trimploeg op het gemak gaat, maar dat is niet zo. We reden de May uit en ik zat al rap onder in de beugel. Op naar Drimmelen zei Wim. Zo gezegd zo gedaan. Met John en Peter ging het goed vooruit. In Drimmelen aangekomen leek het Wim een goed idee om bovenop de dijk te gaan rijden. Nou ja, een goed idee? Het eerste stuk ging nog wel
maar daarna werd het een stuk pittiger. Niet door het tempo dat was geen probleem , maar door de ontlasting van de schapen die prinsheerlijk het fietspad gebruikten als openbaar toilet. Natuurlijk niet de dijk zelf waar ze lekker liepen te grazen, maar ons eens zo mooie fietspad. Dat werd weer schrobben zondagmiddag tussen Max en Primoz in.
Op naar Moerdijk om via het industriegebied naar Noordhoek te rijden. Met een prima rijdende Petra en Johan ging het op Standaardbuiten aan. Daar kwam het overbekende bruggetje in zicht. Tijd voor een banaantje of een reepje zei Wim. Werd wel tijd ook want we zaten al zo rond de 40km. Intussen stak de wind meer z’n kop op en werd er meer door verschillende mensen op kop gereden. Met Peter Bastiaansen, Helene, John, Wim en Johan afwisselend bleef het tempo er lekker in zitten. En als Petra op kop kwam was ze er niet vanaf te slaan. Wim had besloten om nog door Etten Leur en het Liesbos te rijden anders waren we te vroeg terug. Zo gezegd zo gedaan, Wat zaten er toch veel fietsers op de weg vandaag. Na het Liesbos op naar Wagenberg waar wij na nog een klein ommetje rond 11.15 op tijd bij Polderevents aankwamen. Hier genoten van een lekker bakske koffie met een overheerlijk appelpuntje. Mooie zaak trouwens. Nog wat nagepraat en daarna op naar huis. Heb mij prima vermaakt deze ochtend en verheug mij al op volgende week.

Gr De Pakhaas 🐰😀

Prachtig fietsweer en rond half 9 is het al aardig druk bij het oude gemeentehuis. Vandaag is de jaarlijkse bijpraattocht aan het einde van de vakantieperiode. Ik heb een iets korter rondje gemaakt en “computer says” dat we – behoudens lekke banden en verdere averij – iets voor 11 uur bij PolderEvents in Wagenberg aan de koffie met appelgebak kunnen.
Iets na half 9 vertrekken we met z’n tienen. Flip heeft zich ook bij ons aangesloten; hij heeft nog wat klachten na de ongelukkige val van vorige week. Maar dat we dan iets rustiger rijden; geen sprake van. Antoon en ik nemen de kop en Antoon heeft er zin in want het gaat al rap boven de 29km/h. Na Raamsdonksveer neemt Edwin de kop mee over en gaat het nog wat rapper. Hij wordt afwisselend vergezeld door Flip, Sharelle en ook Melody maakt de meters op kop. Het tempo ligt dus hoog. In Dussen moeten we een omweggetje maken, maar uiteindelijk komt het kasteeltje weer in zicht. Van hieruit gaat het naar Babyloniënbroek waar nog een flinke strook nieuw asfalt ligt met volop fijn grind. Nog een laatste stuk wind tegen naar Wijk en Aalburg en dan is het uitdrijven naar de koffie.

De ploeg heeft echter andere plannen. In de Overdiepse Polder gaat het met de wind in de rug allemaal nog veel harder. Edwin trekt de boel op gang en voor degene die willen volgen …veel succes. Volgens mij zijn we met een groepje van 5 die de uitdaging aangaan; ik kan best een end met hem mee, maar als de benen echt verzuren is het gewoon klaar. Gelukkig is daar het bruggetje richting Waspik en kan de druk eindelijk van de benen. We rijden door Waspik en draaien het Halvezolenpadje op. Opeens “STOP!” Piet heeft problemen met de fiets en Flip helpt hem weer mee op gang. We toeren door Raamsdonk en dan de polder bij Oosterhout. Ineens in een korte bocht zwabbert de achterkant van mijn fiets. F*ck… een slow-puncture om vandaag maar even in F1-termen te blijven. “Moeten we even stoppen?” “Nee, ik red het wel tot aan de Wagenberg”. Het is dus alleen wat oppassen in de bochten.
Via Oosterhout draaien we in Den Hout linksaf en rijden even later onder het viaduct van de A59 linksaf naar PolderEvents.
We zijn als eersten; dat had ik Flip ook beloofd. Hij wilde de koffie en appelgebak met verse slagroom.
Niet veel later volgen de andere pelotons en zitten we gezamenlijk onder een heerlijk zonnetje.
Het is daar in ieder geval goed toeven.
Op naar de volgende rit.

Rene

Het ziet er maar grijs en saai uit, deze zondagochtend. Ik denk dat de clubkleuren het enige fleurige is wat we deze rit gaan zien. Gelukkig staat er op het raadhuisplein al een mooie groep met fleurige pakskes.
Windkracht 3, noordwestenwind en rond 10.00 uur regen in Made, weet Peter te melden. Nou dan moeten we zorgen dat we rond 10-en hier niet zijn.
Als het sein half 9 klinkt, gaan we op pad.
Wij, Petra, Wim, John, Peter en ondergetekende gaan op weg voor een rondje naar Woudrichem, uitgezet door John die bij aanvang officieel tot wegkapitein werd uitgeroepen. Woudrichem, daar ben ik nog nooit geweest dus heb ik gisteren eens gekeken waar dat ligt. Even bijkletsen want Petra is terug van vakantie en ik ben hersteld dus er valt genoeg met de rest bij te praten. Echter door het praten, zien we het glas over het hoofd en net over de brug bij Geertruidenberg, roept Petra “LEK”. Gelukkig zijn Peter en Wim handig en de band is er wel snel af, een gemeen stalen splintertje in de buitenband was de boosdoener, maar de band gaat er iets minder snel op. De buitenband gaf zich niet snel gewonnen maar de aanhouder wint en we konden weer op pad. Echter nu zat er een flinke bobbel in de band en dat fietste niet oké.  Dus wiel er weer uit en kijken of dat opgelost kon worden. Petra zei; “‘Fietsen jullie maar door dan draai ik om”. Maar dat is niet het motto van de WTC: “Samen uit, samen thuis”. Dus een beetje aan het ventiel geragd aldus Peter, de band nog eens na gelopen en het euvel was opgelost. Daar gingen we weer.
Over de Keizersveerse brug richting Dussen, Almkerk, Uitwijk, Rijswijk… ?? Lag dat niet bij Delft?? Jawel maar er is nog een Rijswijk. Oké, hieruit blijkt dat topografie niet echt mijn sterkste punt op school was.
Bij Rijswijk op de rotonde aangekomen, liet Petra even zien dat er niet te sollen met haar valt, de hoog gekapte blonde dame in haar mini laat het voortaan wel uit haar hoofd om te denken dat ze voorrang heeft op een rotonde waar haaientanden staan op de weg voor de auto. Rijswijk doorkruist toen we bij een steil weggetje omhoog naar een dijk kwamen, na een kleine aarzeling bleek dat we die toch moesten hebben, dus  een klein aanloopje en boven fietsten we weer lekker door om vervolgens nog eens zo’n steil klimmetje voorgeschoteld te krijgen. John zei er een kleine berg etappe er in verwerkt te hebben.
Woudrichem …. was dat niet waar dokter Tinus is opgenomen? Ik heb gekeken of ik het huis van dr. Tinus zag maar ik was te druk met tegen de wind in fietsen, windkracht 3 serieus… in mijn beleving was het toch echt iets meer dan 3. Maar na Woudrichem volgde Sleeuwijk en Werkendam en daarna richting Hank. Dat betekende wind mee en wat een genot is dat voor je oren, je kunt elkaar dan gewoon weer verstaan. Heerlijk door de polder zo naar Hank. Daar zagen we de tourgroep voor ons uitfietsen. Ze hadden er een goed tempo op zitten. En voor we het wisten, waren ze uit het zicht. Ondertussen voelde wij toch  echt regendruppels, zouden we dan toch nog regenpunten krijgen?
In Geertruidenberg waren 2 kleine jongetjes zo onder de indruk van dat aanstormend vijftal dat ze vergaten om door te lopen op het zebrapad dus met een luide “doorlopen” schrokken ze weer wakker en was de weg vrij om zonder ongelukken naar huis weder te keren. Helaas was bij de laatste brug mijn kaarsje ver op en sjokte ik omhoog. Boven aangekomen weer aangesloten om gezamenlijk de May binnen te rijden.
’t was een heerlijk en mooi rondje.
Dank je wel John!

Hélène

Deze zondagochtend op pad met vier dames en vier heren. Rene had een mooie route uitgetekend die ons over de Haringvliet zou voeren. En natuurlijk ook over de gevreesde Kiltunnel onderweg. Maar dat was van latere zorg.
Het was voorlopig de wind die flink z’n kop op stak en ons flink liet ploeteren in de open polders. Met Ruud en mijn persoontje reden wij de eerste kilometers richting de Moerdijk. Bovenop de Moerdijkbrug wachtte ons een verrassing. Daar stond een bakkertje uit Den Hout met zijn prententrekker ons te vereeuwigen. Hij moest lang wachten voordat hij klaar was, want ik was de laatste die op een minuut of vijf voorbij kwam denderen maar dat mocht de pret niet drukken. Peter bedankt voor de foto’s.!!!
Na de Moerdijkbrug en een stuk Merwede ging het in de afzink de Kiltunnel in, en daarna weer bergop.
Potverdorie, alweer als laatste boven, het moet toch niet gekker worden.
Melody en Boukje vlogen naar boven. Niet te doen joh! En dat al keuvelend.
Via De Wacht en Strijensas met een sterke Rene en een terug van weggeweest Annemieke ging het al ploeterend naar Numansdorp. Pfttttt. Het einde van de lijdensweg kwam in zicht. Maar eerst nog die sluizen over. De moed zonk in mijn schoenen. De wind stond hier op kop en al gauw was ik alleen op de Haringvliet.
Dankzij Piet, die mij af en toe een zetje gaf, werd het gat gelukkig niet al te groot en kwam ik weer onder de mensen. Eindelijk waren wij de sluizen over en werd het gelukkig hergroeperen. Nu stond de wind eindelijk gunstig.
Helwijk en Oudemolen vlogen we voorbij om ook Zwingelspaan in een rotvaart achter ons te laten. Zelfs hier moest ik alle zeilen bijzetten om het jonge grut bij te houden hahaha.
Complimenten voor de meisjes vandaag hoor. Goed jullie best gedaan en prima mee op kop rondgedraaid.
Op naar de Klundert. Beetje aan de buitenkant erdoor heen gereden om daarna via een krakkemikkerig fietspad wat nog stamde uit de tijd van de Romeinen, onderweg naar Zevenbergen te gaan. Dat zou het dus voorlopig niet worden. Piet en ik reden op een paar meter van de groep en naast mij ineens een hoop kabaal. Piet was over een flinke opdruk of kuil gereden en zijn ketting was er afgelopen. Dus even gestopt, maar de groep was al uit het zicht verdwenen. Ketting er terug op en weer op de fiets. Had je gedacht!! “Ik sta ook lek” zei Piet. Moet niet gekker worden toch.
Nou, het kon nog gekker. Het was al een hele toer om het spulleke achter te vervangen. Intussen was de groep ook teruggekeerd en Piet en ik waren bezig om de band te vervangen. Met de hulp van Ruud en zijn gaspatronen was de band weer zo op spanning. We konden weer verder. Nee dus. De band voor was ook lek en er zat ook nog een kuub hout tussen zijn spaken. Kon het net op tijd verwijderen anders hadden ook nog zeker tien spaken het loodje gelegd. Na ook de lekke voorband te hebben vervangen en de gaspatronen van Ruud hun werk hadden verricht, ging het verder naar Zevenbergen en via de alom bekende weg terug naar de May. Het was een zware tocht deze ochtend.
Dat doet mij besluiten om een trapje lager te gaan fietsen en mij aan te sluiten bij de trimploeg. Dit mede door fysieke ongemakken. Soms is het gewoon verstandig om een stapje terug te doen en te luisteren naar je lichaam hoe gezellig het ook was. Bedankt daarvoor.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.