Alle berichten van Rene van Mook

Boven Tilburg door naar Hilvarenbeek

Fietsverslagen

Op donderdag begint het bij de voorzitter te kriebele;”Waar gaan de ritten dit weekeind heen van de verschillende groepen?”. Voor de tour was nog geen route bekend dus app ik in de app WTC wegkapiteins/leiders; Hilvarenbeek. Ad vraagt onmiddellijk is dit dezelfde rit als die van 26 mei? Waarop ik aangeef om ditmaal boven Tilburg door te rijden. Ik zal de route wel ombouwen. Ditmaal gebruik ik hiervoor Komoot. Zaterdag voorafgaand aan de rit nog een buurt-BBQ gehad, echter zonder klootschieten maar ook met een leuk spel. Zondagmorgen toch weer vroeg en fris en fruitig op. Marianne vertrekt op tijd naar Rotterdam om daar met Elly Rullens een tourrit te rijden bij gelegenheid van de Tour de France Femmes.
Als ik vertrek is het al lekker weer en de voorspelling is dat het warm kan worden vandaag. Daarom neem ik een grote tweede bidon mee. Via Witte weg en de Scheerbiestraat rijd ik richting Made. Leo heeft nog immer veel last bij het slapen en gaf aan dat hij niet mee rijdt. Jan Vermeulen had ik de laatste weken gemist, hij was op vakantie naar Japan geweest. Bij AH kom ik Peter Verhagen tegen die al een extra lusje rijdt.
Bij het oude gemeente huis aangekomen, staan daar al enkele renners te wachten. Het is goed merkbaar dat de vakantieperiode gaande is. Voor vertrek wordt de nieuwe leider in de rode leiders trui gehesen. Door de vakantie gaat de trui van Adrie Veregghen naar Peter Verhagen. Na al deze plichtplegingen vertrekken we met een groep van acht voor de rit. T.w. Ad en Anneke van Wesel, Flip Segeren, Adrie Verregghen, Peter Verhagen, Peter Bastiaansen, (gastrijder) Jan Vermeulen en de schrijver van dit verhaaltje.

In de schaduw van de bomen is het goed fietsen op wegen zoals de Bergsebaan richting Teteringen. Via de Ketenbaan wordt en de Steenhovensebaan rijden naar Dongen. Na Dongen volgt de Moer en op kop laten Ad en Flip zien dat ze laatste keer niet voor niets met de sportgroep mee gegaan zijn.
In Loon op Zand gebeurt het waar ik met Komoot bang voor was; die lijdt ons naar een bezienswaardigheid n.l.de plaatselijke tennisbaan. Hierna pakken we de route weer op richting Berkel-Enschot waar we dwars doorheen fietsen om vervolgens richting Heukelom te rijden waar het café van Mie Pieters passeren als we richting Moergestel rijden.
Het mooie weer zorgt er voor dat het al aardig druk is op de verschillende fietspaden en wegen.
Als we Moergestel uitrijden, steken we de A58 over om in de richting Biest-Houtakker te rijden. We rijden over een mooi oud bruggetje over het Wilhelminakanaal. Na Biest-Houtakker gaan we in de richting van Hilvarenbeek waar er voor gekozen is om de kern zo veel mogelijk te vermijden. Wat niet wegneemt dat er links en rechts toch wel wat klinkerstroken zijn. Anneke komt even naast me rijden en laat weten dat ze dat niet van mij gewend is. Ja, Komoot die heeft zo zijn trekjes en weet ons bij het landgoed Gorp en Roovert zelfs over een aardig stuk gravel te sturen. Zo komen we ook weer langs de kapel waar het nooit later wordt dan 17.35 uur. Na het landgoed Gorp en Roovert rijden we België binnen naar Poppel. Daar merken we dat de fietspaden van links naar rechts gaan op de vreemdste plaatsen. Echter Poppel laten we achter ons en we gaan richting de Nederlandse grens bij Bedaf. Eénmaal over de grens gaan we via Klein Bedaf en Terover naar Alphen. Van hieruit nemen we een variant over de Gilzeweg waar we de afslag Altenastraat nemen om op Horst te komen. We laten Gilze rechts liggen om even een stukje Bavel te rijden tot de Raakeindse Kerkweg. Hier draaien we richting Molenschot om vervolgens langs de kaasboerderij naar Dorst te rijden.

Hier komen we achter een groep uit Oosterhout te rijden die ons uitnodigen na de rit bij het Zonneke in Oosterhout. We houden wijselijk de route via Den Hout aan waar ik op Ter Aalst linksaf draai want ik wil vanmiddag nog naar de koers wil gaan kijken. Pierre Boulangé zit daar al op het VIP-terras om Mathieu blij te maken met een foto van hem en Annie op dat terras.

Gerard uit Ter Aalst

Vakantierit 5 – Sport

Fietsverslagen

Het is inmiddels hoogzomer geworden. De boeren zijn druk bezig met het oogsten van het graan, de zon gaat alweer wat sneller onder, op straat wemelt het de hele dag van de kinderen en de meeste mensen zitten volledig in vakantiemodus. Ook bij de WTC is het komkommertijd, maar door het goede weer was de opkomst toch relatief hoog voor een vakantierit.

Bij de sport reden we met vieren, te weten John, Martien, Twan en ikzelf, aangevuld met gastrijder Kevin. Ik was al blij dat er met de sport gereden werd, want dit is lang niet altijd zo in de zomer. Mocht dit niet het geval geweest zijn, dan was de trim ook een mooi alternatief geweest, zo merkte ik een aantal weken geleden toen ik met ze mee reed en me helemaal welkom voelde.

Erik had voor de gelegenheid afgemeld. Hij wilde graag met de Trim mee, omdat hij een blessure had. Na dit nieuws werd dan ook direct afgesproken dat we na afloop van de rit bij d’n Elsakker bieren zouden gaan drinken, iets waar Erik altijd fel op tegen was en het ons altijd steevast verbood te doen. Inmiddels moet hij ook al niets van cola meer hebben…

De rit ging over de Kalmthoutseheide. De route was op verzoek speciaal uitgetekend voor de sportgroep door Peter Broeders. Hij weet immers al de weggetjes wel uit zijn hoofd en daar willen we als sportgroep dan ook dankbaar gebruik van maken. Peter ondersteunt niet alleen in het maken van mooie routes en met het maken van foto’s, hij gaat ook mee met het drieluik Made-Maastricht-Nijmegen-Made. Niet als renner, maar als bestuurder van de volgauto. Harstikke fijn Peter, we hebben er zin in!

Doordat ik op zaterdag een rondje had gemaakt waarbij ik erg diep had moeten gaan, voelde mijn benen nog niet erg goed aan (#indekken). En tja, we zouden toch zeker 120km gaan rijden, dus met enige gereserveerdheid wilde ik de eerste 2 uurtjes maar volmaken, om daarna opnieuw te bepalen hoe ik verder zou gaan.
Gereserveerd rijden of niet, direct over de A59 zat het al op een lint en in Den Hout kreeg ik van John al te horen dat 35 a 36km/h de snelheid moest zijn. Zoals normaal reageer ik hier niet verbaal op en enige kilometers later constateerden Martien en ik dat John op kop met 38km/h windtegen het viaduct opreed.
Dit gaf ons natuurlijk direct een vrijbrief om niet meer op de snelheid te hoeven letten en hiermee was het afzien voor John definitief begonnen.
Voor Twan was het afzien kennelijk al langer aan de gang want zijn kopbeurten hielden van meet af aan niet over. Zijn vakantie in Zuidoost Azië heeft hem qua fietsen niet echt goed gedaan. Waar in Zuidoost Azie vaak de huwelijken sneuvelen, is het voor Twan de conditie die daar gesneuveld is. Persoonlijk denk ik dan ook dat hij dit jaar niet meer op zijn oude niveau zal terugkeren. Erg jammer…

Via de oostkant van Breda werd naar het zuiden gereden over bekende wegen. Het was niet druk en de wegen lagen er prima bij. Na Zundert kwamen we op wat ongebruikelijke wegen en werd België bij Nieuwmoer binnen gereden. De infrastructuur werd, zoals algemeen bekend, in België een stuk minder en zeker voor fietsers. Fietspaden (als ze er al zijn) zijn vaak veel te smal en in het geheel niet geschikt voor wielrenners. Op de weg rijden is dan vaak een aantrekkelijk alternatief. Gelukkig kan er in België wel op meer begrip voor de sportfietser gerekend worden, dus dat scheelt weer.
Op de fietsstraat bij de Kalmthoutseheide ging het helaas toch bijna mis met een auto die hier stapvoets reed. Toen we deze auto wilde inhalen, kwamen we bijna in botsing met een tegemoetkomende groep wielrenners. Gelukkige liep alles goed af, hachelijke momenten zullen er altijd blijven.
Na de prachtige Kalmthoutseheide kwamen we in Essen waar de fietspaden altijd een drama zijn. Gelukkig konden we hier vrij vlot doorheen en kwamen we weer op bekende wegen. Peter had echter nog een verrassing in petto, want na Schijf liet hij ons rijden over het Moervenstraatje om vervolgens uit te komen bij de Rijsbergseweg.
Echt een pareltje in de polder aldaar, dat ik iedereen kan aanraden een keer te rijden.

Na de Rijsbergseweg kwam vanuit mij het verzoek even te stoppen. Vanwege een vergroeiing van mijn teen had ik hier erg veel last aan. Even de schoenen uit was dan ook de hemel op aarde. Na 2 minuten konden we weer doorrijden. Kevin zat weer op kop en reed eigenlijk de gehele rit heel erg sterk. Jammer dat hij niet in een WTC pak gezien wil worden.
Nu Prinsenbeek in zicht leek te komen, werd het tempo wat verhoogd. Twan moest alle zeilen bijzetten om mee te komen, maar zoals we Twan kennen, vindt hij dit fantastisch. John vond het allemaal wat minder en bleef hameren op 35 a 36 km/h. Vijf minuten later arriveerden we met een fantastische eindsprint van Martien bij d’n Elsakker en kon de spanning van de benen. Na de koffie met appeltaart, konden we onder het genot van een Kwarremont constateren dat we goed hadden geluisterd naar John’s herhaaldelijk verzoeken om niet te hard te gaan. We hadden keurig 35 km/h uur gereden. Gemiddeld dan….

Tot volgende week.

Thais.

Herdenken

Fietsverslagen

Dat ging de trimploeg doen op zondag 28 juli.
Wij gingen namens de vereniging een eerbetoon brengen aan overleden fietsvrienden.
Het was een idee van Wim Rasenberg, want het is ongeveer een jaar geleden dat Jan Lensvelt overleed.
Iedereen vond het een mooi gebaar om dit te gaan doen. Op de fiets naar Meerseldreef.
Tegenover de paters (die er intussen niet meer zijn) zeggen we dan. Bij de grot ter ere van Maria.
Een prachtige lokatie om dat daar te doen. Vele mensen van heinde en verre gaan hier al decennia naar toe.
Mensen die geloven en niet geloven, komen te samen op deze toch wel speciale plaats. Dus wij ook.
Wim had ook Peter Broeders gebeld die samen met zijn eega Annie al op ons stond te wachten bij de poort. Om 10 uur waren wij daar. Er was nog een mis bezig dus even wachten.Toen de mis ten einde was
konden wij naar binnen. Wim had een grote kaars gekocht en sommigen van ons een wat kleiner exemplaar.
Peter en Annie zorgden voor mooie foto’s van de herdenking die de meesten van jullie zeker al gezien hebben. Ik zou een klein woordje zeggen deze ochtend. Dat heb ik dus ook gedaan
Uiteraard werd niet Jan alleen herdacht maar ook andere fietsvrienden die ons al langer geleden zijn ontvallen. Dat zijn o.a Willem Avontuur, Jan Sestig, Jan Driessen, Stan Joosen, Goof de Wijs en waarschijnlijk ben ik er een paar vergeten maar daar moet je mij maar voor excuseren. Ook de mensen die nu ziek zijn die wij kennen en hopen op beterschap, ook daar werd aan gedacht. Zo kent iedereen wel iemand of heeft het zelf ondervonden of meegemaakt. Daarom werd er ook een minuut stilte gehouden om zowel bij onze fietsvrienden als bij iedereen die ziek is, stil te staan. Om dit te mogen doen op zo’n mooie locatie en dat op een mooie zondagochtend geeft iedereen een voldaan gevoel.
En onze fietsvrienden daarboven zullen tevreden zijn dat ze er nog steeds bij horen
en zeker niet vergeten zijn.
Dat is de WTC!

Met vr gr Geraldinho

Trim Dinteloord

Fietsverslagen

Nu hadden Peter en ik wel bij de juiste rotonde afgesproken in Geertruidenberg en gingen we gezamenlijk naar Made. Alwaar ik (loskomen van mijn jeugd blijft lastig) nog een prettige gesprek en les had, met en van meneer van Oerle (als het over elektriciteit gaat, daarbuiten gaat die eretitel er weer even af)

Bewolkt maar geen wind. En een temperatuur die perfect was voor een mooie tocht.

Dat idee hadden meer trimmers en het was ook goed bezocht. Ook, of misschien juist, in de vakantietijd. De meesten van ons kunnen de schoolvakanties mijden. Het was een tocht die ons aan de zuidkant van het Hollands Diep door de polders westwaarts naar Dinteloord leidde. In de winter taai, in de zomer een pracht. Mits je van Nederlandse polders houdt natuurlijk. Het enige echte reliëf in het landschap zijn dijken en sloten.

Opnieuw wist John weer een route aan elkaar te macrameeën waarvan ik veel stukken gezien heb waar ik me niet meer van kon herinneren dat ik er ooit geweest was. Het is altijd weer verrassend. Het heeft overigens ook te maken met mijn belabberde geheugen.

Het was ook prettig dat in de gesprekken die ik had iedereen er wel goed in zat. Altijd fijn als het je fietsmaten goed gaat.

Een fijn gesprek gehad met Gerard V. Die in zijn nopjes was met de prachtige overwinning van Remco Evenepoel. En ik was het in elk geval met hem eens dat het indrukwekkend was wat dat jonge kereltje neer wist te zetten. En Gerard heeft weer een nieuw talent gespot. We gaan weer zien of deze belofte ook uitkomt.

We kwamen op de weg terug langs Oudenbosch. Over de weg waar ik goede herinneringen aan had toen ik met mijn vader op woensdagmiddagen naar de wielerbaan aldaar ging. Oude glorie, begin jaren 80 al.

En gelukkig was de fietsbrug over de Mark bij Zevenbergen weer open. En die was bovendien prachtig opgeknapt. De enorme betonblokken blijven mij wel verbazen. Ik snap dat je er geen auto’s over wil, maar m.i. is het ook wat onhandig voor fietsers.

Bert en Gerard V hebben mij weer afgezet in Geertruidenberg. We kwamen onderweg wel twee Toergroep fietsers tegen. Ik weet de reden niet, maar ik hoop dat het geen ernstige onderliggende reden is.

Gerard K.

De Oesterdam

Fietsverslagen

“Non ultra plus en “Made is nog ver”

Vandaag een prachtige rit voor de boeg, de ritten over de deltawerken vind ik altijd geweldig! Voor mij persoonlijk zijn deze ritten misschien iets te lang vandaar dat ik hem opsplitst in 2 delen tot de koffiestop bij Non plus ultra (wat trouwens betekent: niet verder) 95 km en vandaar naar Made nog “maar” 60km.
We missen wat sterke kleppers deze ochtend, Twan is toverdrankjes voor zijn verjaardag aan het brouwen in Bali, Thijs is aan het bij-trainen in Italië (kan die wel gebruiken) en ik GOK dat Sander in Las Vegas de eenarmige bandiet een poot aan het uitdraaien is.
Wie er wel zijn: Martien, John, Chris, Jan-Willem, Gerben, Erik en de 2 sterkste tourgroep koptrekkers Ad en Flip. Een mooi clubje zo bij elkaar.
Jan-Willem meldt dat hij bij de Philipsdam weer richting huis gaat want hij heeft nog een middagprogramma, waarschijnlijk nog een rondje hardlopen en een baantje zwemmen, denk ik dan!
We fietsen relatief rustig 2 aan 2 Made uit, zo kunnen we opwarmen en bijpraten.
Chris heeft vakantie en vertelt dat hij morgen naar Frankrijk gaat en John vertrekt morgen naar Berlijn. Martien is druk met zijn appartement.
We zijn ondertussen Zevenbergen gepasseerd en voor Jan-Willem is het gepraat nu genoeg, hij trekt de gashendel open ….. tijd om te “Sporten”, en zo rijden we in een lint en om beurten op kop.
De rit verloopt echt soepel, er wordt met een hoog tempo goed gefietst. Op de Haringvlietbrug worden we uit ons ritme gehaald door de brug die open gaat, het geeft ons wel tijd om weer wat te praten, te drinken en te eten. Ik werk een banaan weg en heb nog genoeg reepjes bij me, geen hongerklop voor mij vandaag, had ik mij voorgesteld.
Na het tunneltje de bosweg op, dit is een lange brede rustige weg met de matige NW wind werd er met zo ’n 38Km per uur rondgedraaid, dat ging machtig mooi.
Zo nu en dan elkaar coachen om een geoliede fietsmachine te creëren, dat is GENIETEN.
Er sloten nog 2 passanten aan en je zag ze denken; “potverdorie, wat een gesoigneerde kleppers zijn dat”. TROTS op ons ploegje.
Al draaiend gingen we verder. Soms na een bocht was het weer even kijken, waar komt de wind vandaan en dan weer hergroeperen.
Ook de Phillipsdam trotseerden wij op die manier. Daar verliet Jan-Willem ons.
Ik zag op zijn Strava dat hij 126km met een gem. van 34,6 km/u thuis was gekomen. Klasse Jan-Willem!
En de groep stoomde door naar De Oesterdam. Ad en Flip zijn ervaren doorgewinterde kleppers, zonder zichtbare moeite konden ze mee. Bij de Oesterdam gekomen, zag ik dat het er druk was; veel dagjesmensen, campers en veel wielertoeristen. Zo ook een groep Belgische kleppers die 4 breed reden.
Hun ogen uit keken en zagen hoe wij Hollanders de zee in bedwang houden en van water land maken.
Ook nu gingen we weer kop over kop en met 40 per uur raffelden we de Oesterdam af.
Van de omgeving iets meekrijgen; daar hebben we geen tijd voor.
John en Gerben complimenteerden mij nog; “Het gaat goed he”!
Mijn antwoord was “Made is nog ver”!
Dat we een koffiestop zouden houden, was blijkbaar niet bij iedereen bekend; John knalde De Rijzende weg al op. Maar zoals ik eerder al vertelde, Non ultra plus betekent: niet verder !
Dus stoppen.
Veel mensen hebben een hekel aan wielrenners maar de uitbater van dit café leeft er van . Ik schat dat er wel 40 wielrenners zaten en ik denk dat dat zo de hele dag doorgaat.
De koffie en cola en appeltaart of wafels gingen er goed in.

Wetenschappelijk blokje door ing. A.A.M. van Wesel, nutritionist.
Zondag op het terras bij Non Plus ultra zag ik mijn kansen voor deel twee snel stijgen. In plaats van bakje koffie werden door sommigen wel twee flessen koude cola achterover geslagen. Als nutritionist weet ik dan de gevolgen 😊

  1. Koude dranken blijven sowieso al langer in de maag waardoor het vocht dat je nodig hebt, en denkt binnen te krijgen. Die plens cola blijft dus lang in je maag hangen.
  2. Cola is zuur, het heeft hele lage pH daardoor gaat maaglediging ook vertragen. Plens cola blijft ook hierdoor hangen en vocht komt nog later in je bloed.
  3. Het beste voor rehydratie is een drank die isotoon is. Wat wil zeggen dat het een osmotische-/concentratiewaarde heeft gelijk aan het bloed. Dan wordt het vocht en mineralen het snelst opgenomen in het lichaam. Cola is door suikers hypertoon, de osmotische waarde is (veel) hoger dan het bloed en kan daardoor zelfs vocht uit het bloed de darm in gaan trekken. Zeker als je ook nog combineert met een schep suiker uit taart of wafel.
  4. Hoog suiker zorgt voor een insuline piek en als suiker dan weg is, daalt bloedglucose zelfs onder het niveau waar je zat voor je de suiker opname. Dit kennen we als de “suikerdip” waarin je je volgens internet nog moeier en slomer voelt dan voor je de hoge suiker dosis nam.
  5. Cola bevat niet de mineralen die je nodig hebt zoals Natrium, Kalium, Calcium en Magnesium (en die wel in een goede sportdrank zitten), (en gelukkig ook in appeltaart en wafels 😊)
  6. Cola bevat juist wel heel veel fosfor uit fosfo- en carbonzuur. Dit zijn producten die wij bij dieren gebruiken om het bloed zuurder te krijgen. Maar als je een inspanning levert en zeker als je wat in het rood rijdt, dan zit er veel lactaat/melkzuur in je bloed en is het bloed dus al zuur, als je dat versterkt door fosfor en carbon zuur wordt je bloed nog zuurder. Je lichaam kan dat wel oplossen door anders te gaan ademen. Dat anders ademen kennen we als hyperventileren….

Dus ik hou het bij mijn bakje koffie en bijvullen van mijn bidon 😊

Het 2e deel van de rit begon dus gelijk met de Rijzende weg, dat is een klein klimmetje van zo’n 600mtr van 6% . Stelt weinig voor maar na de koffiestop zijn de beentje toch wel wat stram.
Volgende keer toch maar eerst omhoog fietsen en dan weer terug voor de koffie. 😉
Het beetje wind dat er stond, zouden we nu tot Stampersgat tegen gaan krijgen.
Martien, Chris en Gerben maken toch wel de meeste meters op kop, ook Flip en Ad laten regelmatig hun neus vooraan zien, bij mij is de koek op.
Gerben zet mij nog uit de wind ( Met Taxi Berm kom je altijd thuis).
John (Pattex) zegt: kom in mijn wiel, ik zit altijd goed!
Chris een grote sterke vent die veel wind vangt; daar moet ik achter zitten.
Ik zie zwarte kraaien in de bomen zitten, aasgieren zijn het.
Zwarte sneeuw, de man met de zeis is kanten aan het maaien. En ja hoor, in Stampersgat zie ik de man met de hamer achter muizen rennen op zijn zolder…..wat gebeurt hier?
Gelukkig geen buurman met een pistool te zien ( dat is wel echt gebeurd in dit gat).
Mijn spieren zijn verteerde elastiekjes en willen niet meer.
Martien beschikt over meerdere vaarbewijzen, bv Duikboot, tankerboot, sleepboot en in dit geval kwamen zijn duwboot – skills goed van pas.
Even moet ik aan Thibout Pinot denken.

En ja hoor, eindelijk het bordje Made.
Ik druk mijn gps af:156km met 33,5 gem.
Het trotse gevoel overheerst.
En het mooie blijft in herinnering.
Al met al was het genieten tot “Non ultra plus”. Ik
Ik had het kunnen weten want dat betekent …….Niet verder.

Groeten,
Erik Ho even

Trim Rondje ‘t Zand

Fietsverslagen

Peter appte (wat een lelijk woord, maar ik weet niks beter) om bij de rotonde in Geertruidenberg af te spreken om de rit naar Made te maken. Geertruidenberg heeft echter twee rotondes. En beiden waren logisch. Ik hoef niet uit te leggen dat we niet dezelfde uit hadden gekozen. Maar het misverstand was natuurlijk snel opgelost.

De weersverwachting was wat ongunstig. Onweer werd voorspeld boven Made. Echter op weg naar Made was het duidelijk dat deze bui Made westelijk zou passeren.

Het was een stevige opkomst van de Trim-groep.

Snel werd beslist om in elk geval niet het rondje te kiezen dat John had voorbereid. We besloten richting naar het zuiden te rijden en het rondje ‘t Zand te rijden. En inderdaad, vooralsnog geen regen, en we waanden ons veilig.

En tot voorbij Gilze was dat ook zo, maar vanuit het zuiden werd het donker, en nog wat donkerder en begon het na wat gerommel fors te regenen. We dachten nog even te kunnen schuilen onder de bomen, maar het bleek zinloos. Het bladerendak kon deze douche niet tegenhouden.

Thijs Hillen, hij was bij ons aangesloten, kon eigenlijk zijn lol niet op, en ik moet bekennen dat het aanstekelijk werkte. We hadden onze natte bananen op, degenen die er een bij hadden hun regenjasjes aangetrokken, en we gingen verder. Echt koud was het niet, dus het was eigenlijk alleen maar nat. En het onweer hebben we niet meer gehoord. Een geruststelling voor mij, carbon zou niet moeten geleiden, maar mijn fiets is van aluminium. Het werkt toch enigszins kansverhogend ingeval bliksem een weg naar beneden zoekt. Het was ook wel dat bij sommigen de elektronische apparatuur op hun fiets niet meer goed werkte. Gelukkig is het fluitje van Piet analoog en heeft geen stroom nodig (ik weet dat het laatste in deze zin mijnheer van Oerle zijn tenen kunnen doen krommen). Rondje ‘t Zand was inmiddels wel omgetoverd in Rondje de Modder.

Maar langzamerhand werd het droog en gingen we weer noordwaarts, zoals dat gaat.

Het gaf mij een kans om eens met Thijs een babbeltje te maken. En ik kan zeggen dat ik het een prettig gesprek vond. Hij vond een weg om mij motiveren om flink door te blijven kachelen. Die motivatie kreeg wel een deukje toen hij een sprintje trok op een viaduct. Excuses mijnerzijds te over, maar ik kon hem gewoon niet bijhouden. Er zullen nog vele trainingskilometers moeten volgen voordat ik erken dat het ver over is met de snelheid aan mijn kant. Hoe was het ook alweer? “Ken uzelve”!

In Made aangekomen, namen Peter, Gerard V. en ik afscheid van de groep en gingen huiswaarts.

Het was een leuke dag en we bedanken Thijs voor de fietsclinic.

Gerard K.

Rondje Binnen Maas met de tour groep

Fietsverslagen

De laatste week was het eindelijk mooi en lekker fietsweer. Dat kon je op STRAVA zien door de vele ritjes die er gereden waren. Ik had ook al dik 200 km plus gereden dus ik twijfelde vanmorgen toen ik opstond of een rondje Binnen Maas wel verstandig zou zijn. Na het ontbijt was Marianne al vertrokken richting Loon op Zand en Leo had gisteren aangegeven het nog even te bekijken of hij mee zou gaan.
Ik rij door naar de pastorie om te zien of Jan al bekomen is van de schrik van vorige week maar er is geen teken van leven waar te nemen. Hierna besluit ik maar om via den Bromtol en achter de kassen om naar de May te rijden. Als ik bij het oude gemeente huis arriveer, staat onze clubfotograaf al klaar met een aantal renners van de trim. De sportgroep zijn de grote afwezigen en er zijn ook al enkele tour renners.

Flip had een rondje Binnen Maas in gedachte voor vandaag, echter de regen en de onweersbuien dreigen juist die kant uit te drijven. Er wordt besloten een rondje om Breda te rijden en als Flip door de haast zijn handschoenen heeft vergeten, wordt er vertrokken richting Den Hout.
Als ik rond kijk, zie ik dat we met achten zijn te weten Ad en Anneke van Wesel, Flip, Arion, Peter Verhagen, Wim ten Haaf, Adrie Verregghen en ik.
Het lijkt dat we de goede keuze hebben gemaakt; het is heerlijk fietsweer.
Via de Hoevestraat en de Ketenbaan rijden we naar de Vijfeikenweg. Bij het spoor blijkt dat we nog niet door de tunnel kunnen en ook de omleiding die er was, is niet echt toegankelijk. Uiteindelijk met kruipdoor en sluipdoor kunnen we er toch langs. Nadat we de oude rijksweg hebben overgestoken, wordt er weer lekker doorgefietst. Tussen Molenschot en Gilze komen we een renner in zijn eentje tegen, het blijkt Gerald te zijn. In no time is hij omgekeerd en sluit zich bij ons aan in de groep. Flip zegt tegen hem dat hij mij uit de wind moet gaan zetten, maar hij antwoordt; eerst de oude opmaken en dan pas de jongere. Echter niet veel later als we van de Boerenbaan richting Alphen draaien, zit hij al lekker op kop van de groep mee te draaien.
Bij Alphen draaien we door het centrum met de bedoeling richting Baarle Nassau te gaan. Maar de lichte regen die we tot dan hadden, verandert in een zware stortbui, het lijkt wel hagel die er nu valt. Het betekent dat de regenpunten die we krijgen ook wel echt verdiend zijn.

Eigenlijk is het nu wel tijd voor een goede koffiestop maar geen terras te zien dus wordt het een oversteek bij een zaak die badkamers verkoopt. Hier schuilen we tot het ergste van de bui over is. Het pleintje voor ons verandert in korte tijd tot een Binnen (Maas) water. Dus toch een rondje Binnen Maas.

Het routeplan wordt aangepast; we besluiten een stukje terug te rijden en dan richting Chaam te gaan waar we via Off Course, de Wildertstraat naar de Gilzeweg rijden. Vervolgens gaan we via de Slingerdreef waar het water nog steeds zo hoog staat als afgelopen winter, richting huis. Bij de Woestenbergseweg gaat Gerald rechtdoor om zo naar zijn huis in Breda Noord te gaan.
Op het moment dat we rechtsaf draaien, hoor ik dat er achter in de groep problemen zijn. Wim had zich ingesmeerd met zonnebrand factor 50 en had zijn bril afgezet i.v.m. het vele water wat opgegooid wordt van de weg. Maar juist al dat water zorgt ervoor dat de zonnebrand in de ogen bij Wim komt en prikkelt hevig. Droge zakdoekjes zijn niet voorhanden, al denkt Arion dat die van hem dat wel zijn.
We rijden weer verder over de A58 Bavel in en dan richting Dorst. Hier zien we dat er één man heel blij is; Peter Verhagen heeft namelijk nog nooit zo lang onder de douche mogen staan als vandaag. Ik denk dat hij bij thuiskomst op het deurmatje zich mag uitkleden en dan nog een keertje onder de douche mag.
Op een aantal plaatsen bestaat het gevaar van aquaplaning. Dus is het raadzaam om niet te abrupt te remmen of te sturen. Het laatste stuk is bekende weg en ik verlaat de groep bij het Houtse meer met 73 km op de teller. Als ik thuis kom, kan ik meteen onder de douche en de kleding in de wasmachine.
Toch een bijzonder rondje Binnen Maas.


Groeten vanaf een nu weer droog Ter Aalst.

Gerard

Kop van het Land

Fietsverslagen

Na de warmte van de afgelopen dagen was het deze zondagochtend toch een stuk behaaglijker om een mooi stukje te gaan fietsen.
En dat dachten er meerdere. Peter was ook op de afspraak om weer een paar schone prenten te schieten.
Met de route van John in mijn Garmin en met Flip erbij i.v.m. zijn revalidatie ging het gezwind Made uit.
John en Bert bepaalden gelijk het tempo en in een zucht passeerden wij de Moerdijkbrug om rechtsaf te slaan de polder in.
Flip wist hier een weggetje binnendoor om daarna op de dijk naar de Kop v.h. Land uit te komen.

En of het een mooi gebied is. Mooie weggetjes, veel groen, allerhande dieren en wij natuurlijk dat maakt het compleet. Bij de Kop linksaf geslagen richting Dubbeldam. En wie kwamen we tegen? Inderdaad, Marianne van Oerle. Ook bezig aan een mooie rit. Heel goed bezig Marianne!!
We zouden vandaag door de Kiltunnel rijden, maar omdat Erno teveel last heeft van zijn rug gingen wij er overheen. Daarna terug over de Moerdijkbrug richting de Zwaluw. Door de polder naar Terheijden om via het Munnickenhof naar Den Hout te rijden. Daar stopten wij bij het Klosterke om te genieten van een bakste koffie met een puntje met.
En daar passeerde ook Marianne op weg naar huis na haar fietsritje.
Na de koffie werd het tijd om weer naar huis te gaan. Nog even naar de May gereden, langs de Maderie om vervolgens weer huiswaarts te keren. Op naar de koers.

Met vr gr Geraldinho.

Rit door de Kempen

Fietsverslagen

We zitten inmiddels alweer over de helft van het WTC seizoen en pas nu begint het goed fietsweer te worden. Dit was dan ook goed te zien in de ruime opkomst.
Ook de sport was goed vertegenwoordigd met Twan, Curt, Martien, Erik, Gerben en Sander. Laatstgenoemde is er niet vaak bij, maar bij de ritten boven de 100km is Sander toch wel vaak van de partij (Philipsdam en Renesse). De huidige rit ging in dit geval over 125 km via de Kempen, dus Sander voldeed weer helemaal aan de verwachting.
Ook de aanwezigheid van Curt is een vernoeming waardig. Hij heeft nog niet zoveel kilometers in de benen dit jaar, dus het meegaan met de sport over een afstand van 125km was wel gewaagd. Ook Curt stelde niet teleur, want de kilometers werden zonder enige moeite door hem weggetrapt.

Bij het vertrek zat het tempo er direct lekker in en er werd zoals gebruikelijk weinig gezegd. Veel woorden hebben we namelijk niet nodig om elkaar te begrijpen. Al snel zag ik aan de houding van Twan dat hij er niet helemaal jofel bij zat. Waar we elkaar in het begin van een rit in het voorbijgaan vaak begroeten met een knipoog of een glimlach, bleef Twan nu strak voor zich uitkijken. Ook waren zijn kopbeurten niet echt overtuigend. Maar goed, voorlopig liet ik het maar even rusten en begon ik er maar niet over.

Omdat we naar het zuidoosten reden, hadden we flink wind mee. We reden stevig door, maar er was altijd een goede dosis terughoudendheid. Het was immers een lange tocht en de terugweg zou wind tegen zijn. We waren dan ook nog fris en fruitig toen mijn achterband voorbij Alphen weer eens roet in het eten gooide. Wederom had ik lek. Met een vloek en een slip stond ik stil en werd er snel een nieuwe binnenband gestoken. Hoewel ik niet bepaald vrolijk was van het feit dat ik weer lek had gereden, hoorde ik Erik in een opperbeste stemming. Erik constateerde dat hij een goede fietsconditie had en merkte op dat hij nu eindelijk goed met de Sport mee kon komen. Hopelijk zou dit de rest van de rit ook zo blijven.

Mijn lekke band vormde de inleiding voor allerlei complicaties in het restant van de rit. Dit begon al in Lage Mierde en Netersel waar het wielercriterium “De ronde van Bladel” werd verreden. Als gevolg hiervan moesten we onze route aanpassen.
Nadat we weer op de juiste route waren, werd de gashendel weer opengedraaid en bleek dat Erik te vroeg had gejuicht en er helaas af moest. Nadat er op hem gewacht werd, kwamen we Diessen binnengereden waar diverse wegwerkzaamheden onze route doorkruisten. Op harde plastic “rijplaten” werd Diessen doorgereden.
Het dorpje uit werd ons de rit vervolgens bemoeilijkt door de slechte fietspaden met klinkers en boomwortels.
Op de rijbaan voor automobilisten gaan rijden leek dan ook een aantrekkelijke optie, maar deze weg (met het drukke verkeer) leent zich daar nou niet echt voor. Tot overmaat van ramp waren we niet de enige gebruikers van het fietspad. Om de haverklap moesten we weer afremmen voor fietsen, bakfietsen, driewielers, voetgangers, honden, noem maar op. Dit resulteerde vooral in een onrustige rit met veel hollen en stilstaan. Iets wat ook de nodige tol vergt van het lichaam. Erik had hier last van en kon geregeld niet goed bijhouden, maar Twan was het voornaamste kind van de rekening. Al bij Netersel had ik hem gevraagd of het wel met hem ging, waarop hij kortaf antwoordde “nee, verkouden.” Kortaf zijn is niet echt Twan zijn stijl, dus liet ik hem maar met rust. Zolang hij in het wiel mee kon was er geen man over boord. Bij Loon op Zand veranderde de situatie drastisch en moest Twan de groep voor het eerst laten lopen. De hellerit die Twan doormaakte, werd toen voor iedereen zichtbaar, behalve bij Erik want die had al genoeg aan zichzelf. Het tempo werd als gevolg hiervan flink aangepast en in Waspik werd daar nog eens een paar km/h afgeschraapt omdat de kilometers steeds meer tol gingen eisen. Het was overleven voor Twan.
Inmiddels zagen we met lede ogen aan hoe ons gehavende groepje verzwolgen werd door een peloton Pedaalridders. Om de vernedering enigszins te voorkomen en om de eer van de Sport te redden, sloten Sander, Curt en Erik dan ook maar bij de Pedaalridders. Twan maakte het allemaal niet meer uit. Hij zat al ruimschoots in “the painzone” en hij bleef dan ook achter, uitgespuugd door het peloton en geflankeerd door zijn helpers Martien, Gerben en ik.

Via de kortste weg werd nog een heel eind meegereden met Twan richting Terheijden. Gerben bezorgde Twan zelfs nog veilig af bij Corlinda. Dat deed Gerben gewoon weer ongewoon goed!
Hopelijk komt Twan weer snel over zijn griep heen en is hij volgende week weer het zonnetje in het peloton.

Ach ja, het was me weer een ritje; slechte wegen, een zieke Twan, Erik die weer op een ijzersterk karakter mee komt en Curt die op puur talent alle kilometers weer gemakkelijk wegtrapt.
Op sommige zaken heb je nu eenmaal geen invloed.
Op sommige zaken heb je dit echter wel, zoals de route. Hoewel we deze route al eerder zonder problemen gereden hebben, was deze nu verre van ideaal en dat mag ik me als wegkapitein best aanrekenen. Daarom is onze ritmeister Peter Broeders direct aan de gang gegaan met het uittekenen van een geschikte Kempenroute voor de sport. Fijn dat je dit wilt doen Peter, we zijn erg benieuwd. Je reputatie staat op het spel!

Bedankt weer en tot volgende week, dan hebben we de lunchrit onder leiding van Chris. De route en locatie blijven tot nu toe nog een goed bewaard geheim. We zijn benieuwd!

Thais.

In Den Bockenreijder

Fietsverslagen

Gisteravond was het laat geworden na de Houtse Dorpskwis. Een nieuwe activiteit op Den Hout. En al hoewel de beentjes niet goed zijn, had ik er vanmorgen wel zin in om een mooie rit met de tour te gaan maken, zeker nadat we vorige week een erg sfeervolle familiedag hadden met de WTC. Peter Verhagen vertelde mij hoe hij had genoten. Door de wind kon ik het niet goed horen dus moest hij het drie keer vertellen. Hij dacht dat ik het er om deed, maar dat is niet mijn stijl.
Bij het oude raadhuis aangekomen, stonden er al enkele renners te wachten terwijl de kermislui al druk doende waren voor Bruisend Made. Het was mooi om te zien wie er vorige week op de familiedag waren, die hadden nl. al de mooie AH-blauwe wielerhandschoentjes aan die toen overhandigd werden.
Klokslag half negen blaast Piet Verkooijen op het fluitje van een cent om aan te geven dat de trim vertrekt. Ook de tourgroep gaat vertrekken, de rit gaat richting Zuid-Oost naar In Den Bockenreijder, iets voorbij Esbeek achter landgoed De Utrecht. De rit was al eerder aangekondigd net zoals de koffiestop met gebak. Als we vertrekken, blijken de volgende WTC-ers in het peloton te zitten: Cees en Rachel Marijnissen, Corné Schoenmakers, Leo en Erik Stasse, Peter Verhagen, Adrie Verregghen, Tim Verwaters, Ad en Anneke van Wesel en ondergetekende, de burgemeester van Ter Aalst.
De wind zorgt er voor dat we vanaf het vertrek er lekker in knallen. We rijden dan ook zo door Den Hout, Teteringen en Seters Dorst. Als we de Vijf Eikenweg oversteken, hoor ik LEK. Het blijkt een sanitaire lek, ofwel een plaspauze.

Hierna gaan we voort langs de Steenhovense baan waar de Jacobus hoeve staat. Ook bekend van de cross for the Crocus. We gaan verder richting Hulten waar we langs een pand van van Eijck rijden. Erik Stasse haalde, zoals vele andere. daar de onderdelen voor zijn snelle bromfiets om ze dan enkele weken later weer te kopen als de politie ze in beslag had genomen. Dit was al een vorm van circulaire economie. Bij het vliegveld is het fietspad omgetoverd tot een fietsbehendigheidsparcours. Iets wat voor de vele oudjes die we vandaag ontmoeten misschien wel een heel goede training is. Na Gilze gaat het via Riel naar Hilvarenbeek. Hier horen we opnieuw LEK. Dit keer géén valse bingo maar een lekke band voor Peter Verhagen. Geroutineerd haalt hij er het wiel uit en weet al snel de boosdoener te vinden. Een klein steentje kan dan toch best veel last bezorgen. De band er opleggen en oppompen met de CO2-patroon gaat goed, behalve dat het ventiel even bevroren raakt.
Als we Esbeek uitrijden, passeren we Landgoed De Utrecht en even later voorbij de golfbaan gaan we linksaf naar Den Bockenreijder. Corné, die weer sterk rijdt, heeft wat te veel snelheid op het gravelpad waardoor hij er zelfs voorbij rijdt. Op het terras aangekomen is het al aardig druk als we ons daar neerzetten. Na de koffiestop vertrekken we richting Poppel door een mooie bosrijke omgeving.
Ad van Wesel is vandaag weer sterk en krijgt om de beurt een andere metgezel om het kopwerk te doen. Ook de man in de Rode Leiderstrui laat zien dat hij een echte leider is.
Vanuit Poppel gaan we over Groot en Klein Bedaf richting Alphen, waar we juist voor de kom afdraaien in de richting van de natuurbegraafplaats de Hoevens. In dit stuk van de route passeren we het Pestkerkhof waar wat werkzaamheden worden verricht.
De zon laat zich niet echt veel zien maar om te fietsen is het echt goed weer. Via Gilze en Dorst zijn we met ruim 100 km op de klok voor half één op Ter Aalst. Van hieruit is nog een klein stukje naar Made voor de rest van de groep.

Groeten van den burger.