Dit weekend rijden we op zaterdag zodat we op moederdag een hele dag hebben om dit naar wens (van moeders) in te vullen. Er staat een lange rit gepland voor de Tour en omdat we de West Brabanttocht nog tegoed hadden, hebben we die vandaag voor de wielen. Prachtig weer om te fietsen en een terras te pakken! Al zie ik wel dat de wind uit het oosten komt en zoals gebruikelijk wat aantrekt later in de ochtend. Wat navraag vooraf, leert dat we echter genoeg koptrekkers moeten hebben en we rijden ook best wel redelijk beschut op de terugweg.
Als we vertrekken, tel ik 16 renners, dat klopt met wat ik tegen de uitbater van het café in Nispen gezegd heb: 12 tot 16 mensen. Niet dat je daar hoeft te bestellen vooraf, die verkopen zo veel gebak op een zonnige dag dat ons groepje niet het verschil maakt. En bovendien is de plaatselijke bakker de eigenaar van dat café dus er is nog snel wat bijgehaald. Wat wel belangrijk is, ze zijn pas om 11:00 uur open en het kan zijn dat we net wat vroeger zijn. Maar Twan vertelt dat hij toch zijn terras aan het klaarzetten is, dus als we er voor 11:00 zijn, staat de deur voor ons open. Maar eerst nog even zo’n 80 kilometer wegtrappen om de punten (met slagroom) te verdienen.
We rijden via Langeweg naar de Lammegatsebrug en langs Oudenbosch naar Stampersgat en Kruisland. Omdat de wind in de rug staat, ligt de snelheid dik boven de dertig en dat maakt wat mensen zenuwachtig…. het is natuurlijk een lange tocht. We doen iets rustiger. Na Kruisland gaat het richting de Brabantse Wal, die we na Moerstraten ook op zien doemen. De wal vormt de scheiding van zandgronden en de Zeeuwse klei en wordt ook wel de Zoom genoemd, vandaar Bergen op Zoom dus. Je hebt hier een paar klimmetjes in ons parcours. Hoewel die maar 20 meter zijn, voel je die kuitenbijters goed als je op groot blad omhoog stoempt. Ons peloton wordt hierdoor even uit elkaar getrokken, vooral op de beroemde Rijzende weg in Woensdrecht, waar we tevens voor het eerst de wind tegen krijgen. Johan van Helmond komt weer in vorm… hij pakt de bergpunten daar.
Door het glooiende gebied waar Adrie van der Poel heeft leren fietsen, rijden we naar Huijbergen. Dan komen we helemaal op bekend terrein voor mij; de route van mijn middelbare school naar huis. Eerste drie jaar alleen op vrijdag als ik weer van kostschool naar huis mocht, in het vierde jaar elke dag op de brommer. Nu krijgen we even wat open stukken wind tegen over de “Wousei” (Wouwse Heide) maar in de verte zie ik de kerk van Nispen al liggen en daar wacht koffie met appeltaart, dus kop over kop trekken we er nog eens even aan.

Net na elf uur strijken we neer op het terras en we zijn al niet meer de eersten. De koffie en taart gaat er goed in en het is verder ook prima vol te houden daar met zulk weer.
Voor Anneke en mij een beetje vreemd moment want in de kerk tegenover hebben we afgelopen week afscheid genomen van mijn moeder. Geen Moederdag meer met haar na 62 jaar… toch raar.

We tanken de bidons nog eens vol om ook voor de tweede helft voldoende drinken te hebben en vertrekken weer. Even een stukje door België langs Essen-Horendonk, wat wij “dun Uil” noemen en dan via Schijf door het buitengebied richting Liesbos. Een stuk met echte Brabantse weggetjes met veel links-rechts. Het is druk op de weg. Motoren en gewone fietsen, maar op zaterdag ook trekkers en meer auto’s dan we op zondag daar zien. Ik denk toch een tocht die beter op zondag kan. Proberen te onthouden voor volgend jaar.
De wind is nu iets naar zuid-oost gedraaid, dat is een kleine meevaller voor de laatste 20 kilometer want de kilometers beginnen te tellen. Sommigen zijn dit jaar nog niet boven de honderd geweest. Maar we houden de boel goed bij elkaar en zo zijn we net na één uur weer in Made.

Ad van Wesel

Het is dit jaar de tweede keer dat ik met de Tour Groep van de WTC Made mee kan. Eerst was er de operatie die mij enige tijd uit het zadel hield en later kwamen de Eventing wedstrijden in Etten-Leur en de rit naar Panningen er nog tussen door. Gisteren na het vrijheidsfestival op tijd naar huis gegaan en op tijd in het mandje. Om 8 uur met Marianne Leo opgehaald en even later ook Jan Vermeulen opgehaald, hij had gisteren aangegeven dat hij meeging. Als we bij het oude gemeentehuis aankomen, is het al redelijk druk ondanks het gegeven dat onze sportploeg al tijdig bij Curt is vertrokken voor een rit over ongeveer 240 km. Ik zie wel dat er géén eenheid is wat betreft kleding er zijn renners die kort – kort gekleed zijn terwijl ik zelf voor lange broek en shirt met lange mouwen heb gekozen. De temperatuur is n.l. 10 graden lager dan gisteren om over vrijdag maar niet te spreken. Als de trim op het fluit – signaal van Piet Verkooijen is vertrokken komt ook de tour groep in beweging. Hans is vandaag de leider en hij vertrekt dan ook meteen op kop van de groep. Ik geef aan dat ik wel even op kop kom maar dat ik mij weldra naar achter laat afzakken. De fietspaden Made uit worden al maar slechter de gemeente en de provincie mogen daar best eens in investeren. Voor Geertruidenberg laat ik me naar achterafzakken en zie met welk schoon volk we vandaag op pad gaan. Twee vrouwen en veertien mannen te weten: Anneke, Marianne, Corné, Johan van Helmond, Marc van Meir, Bert, Leo, Erno, Kees Marijnissen, Peter Verhagen, Peter Bastiaansen, Jan Vermeulen, Ad, Adrie, Hans en ikzelf.
Op het moment dat ik achter in de groep rijd, komt Anton van Oorschot van de Pedaal Ridders naast mij rijden. Zij rijden met hun groep een rondje Heusden zoals wij dat ook regelmatig doen, ze maken nu mooi gebruik van de koptrekkers van de WTC. Juist voor Dussen nemen we afscheid van de Pedaal Ridders. Hans krijgt goed ondersteuning van Corné, Marc, Jan, Leo en Ad in het eerste stuk van de route. Als we Dussen uitrijden nemen we een variant richting Meeuwen om van daaruit richting Almkerk te rijden. Ondertussen waait het nog steeds lekker en wordt getracht een beetje te draaien. Dat lukt nog steeds niet goed. Dit komt waarschijnlijk doordat er soms te veel versnelt wordt en omdat niet iedereen mee draait. Dan komen er gaten die iedere keer weer dicht gereden moeten worden. Ik had al eerder gemerkt doordat ik nu veel aan de achterzijde van de groep te rijden dat het een goede interval training is met iedere keer weer de harmonica te sluiten. Op het moment dat ik op kop rijdt juist voor Sleeuwijk zie ik te laat dat ik achter de bushalte door had moeten rijden. En ook op andere momenten merk ik dat het goed zou zijn als ieder de route in zijn of haar navigatie plaatst zodat er minder onverwachte bewegingen in de groep plaatsvinden. De weg wordt vervolgd richting de Merwedebrug, die we rechts van ons laten liggen. We rijden nu richting Werkendam.

Hier staat de wind nu enig zins in ons voordeel. We hebben tussen Almkerk en Sleeuwijk nog een mooi buitje gehad en Peter Bastiaansen is behoorlijk afgekoeld door deze frisse bui. Zijn keuze voor kort – kort lijkt toch niet de beste maar hij heeft geluk de zon wil zich af en toe wel laten zien al hoe wel dit kort is. Voordat we de Noordwaard in rijden halen we een aantal Houtse fietsers in. Waar o.a. mijn buurman mee op stap is. Ze rijden een stukje met ons op over het pad dat parallel loopt aan de Nieuwe Merwede. Zij nemen wat later de pont naar de Kop van Het Land. Wij rijden richting het Biesbosch Centrum om daarna verrassend door de Noordwaard te draaien en keren. Dit is een leuke afwisseling t.o.v. de standaard route je ziet er mooie watertjes met de verschillende watervogels die in de Biesbosch thuis zijn. Anneke komt even naast mij rijden en zegt we kunnen wel een quiz in het verslag doen en dan vragen hoeveel bruggetjes hebben we vandaag over gestoken? Ik moet zeggen ik heb ze niet geteld maar dat er enige tientallen zijn dat weet ik zeker. Uiteindelijk komen we uit de Noordwaard weer in Werkendam hier rijden we over het industrieterrein om vervolgens door de polder naar de Grote Waardweg te rijden. De wind is vanaf nu niet meer pal tegen en al snel is de Hang in beeld. Marianne geeft aan dat ze even wil stoppen bij het gedenkteken van een vliegtuigcrash uit de tweede Wereldoorlog. Met een korte stop en een foto worden de helden bedacht. De brug bij Keizersveer doet vandaag wat minder pijn omdat de wind nu een ondersteuning geeft. Met een mooi tempo rijden nu richting Made. Bij de Meerpalen gaat de afdeling Den Hout richting den Bromtol. Ieder bedankt voor de rit en mogelijk tot zaterdag. Als ik dit verhaal zit te tikken hoor van onze sportgroep. Dat er een ongeval is geweest waarbij Gerben toch wel wat lichamelijke schade heeft op gelopen. Ik hoop dat het niet te ernstig is. Het is wel een domper voor de mannen die zoveel zin in de rit naar Rennesse hadden. Gerben van hier een snel en goed herstel gewenst. En ook Ad en Anneke sterkte voor de komende dagen.

Gerard

Met een slordig einde…….

Vandaag stond onze jaarlijkse rit met als tussenstop wielerbaan “de Mol” op de agenda. Bij het vertrek viel het me op dat er veel verschil was in kledingkeuze. Er waren er met kort/kort, waaronder ikzelf, maar ook arm- en beenstukken en zelfs een aantal winterjasjes zag ik ertussen. De wind is de afgelopen tijd nog steeds fris gebleven, terwijl het in het zonnetje lekker warm is. Vanaf vandaag kunnen de winterjasjes in ieder geval weer even in de kast blijven!
We waren met 14 Tourrijders vandaag, en reden samen met 6 Sportrijders gezamenlijk naar de Mol. In de buurt van de Kop van het Land troffen we de Trimrijders die een kwartiertje eerder uit Made waren vertrokken. Zo kwamen we mooi met z’n allen aan bij de Mol en wie wil kon direct de wielerbaan op voor een verkenningsrondje. Weer bij de meet aangekomen was er nog even tactisch overleg, maar zoals in alle koersen verandert een plan wel tijdens de koers. De Sport en Tour gingen tegelijk van start en het tempo ging direct al aardig omhoog. Met deze snelheid was het steile klimmetje beter te doen dan op lage snelheid merkte ik. Daarna wat snelle bochten en weer richting de meet. De derde ronde was het zaak om een goede positie te houden in de groep anders kon je het wel vergeten. Na het verder opvoeren van de snelheid was het een lange eindsprint in het rood tot aan de streep en de beste wonnen! Adrie had een slechte timing voor een lekke band en kon daardoor helaas zijn koerskwaliteiten niet testen vandaag.
Na het welverdiende appelgebak en koffie of thee en het huldigen van de winnaars gingen we als Tourgroep verder tegen de wind richting Gorinchem. Bert Timmermans reed vandaag vanaf het vertrekpunt met ons mee, en zou over de Gorkumse brug afslaan. Onderweg had Wim nog een lekke band met een lange pits stoptijd. Het bleek lastiger dan gedacht om bij deze velgen “even” een bandje te wisselen. We stond lekker in het zonnetje, het had ook slechter kunnen zijn.
Na deze lange stop was het weer even taai om op te starten, maar het tempo zat er toch weer snel in, hopelijk konden we wat tijd goedmaken. Na het afdalen van de Gorkumse brug namen we afscheid van Bert en kregen we ook wat wind in de rug. Het tempo kon nog verder omhoog zag ik op mijn teller. Met een lekker gangetje ging het door de polder naar de Keizersveerse brug.
De route gaf aan dat we bij het eerste stoplicht na de brug rechtsaf zouden gaan, maar de koprijders gingen rechtdoor, behalve Mark die keurig de route volgde. Van achter werd stop geroepen, maar dat hoorde niet iedereen waardoor een groepje doorreed, een groepje inhield en Mark op hoge snelheid in de verte rechts in beeld kwam. Blijkbaar was Ad, als routeleider wordt hij natuurlijk ook geacht om zijn route te volgen, ook rechtsaf gegaan achter Mark aan wat niet bij iedereen bekend was.
Bij het stoplicht bij het Dongemond College pikte Mark weer bij ons aan en ging het als 1 groep weer verder, tenminste dat dachten we eerst… Er ontstond twijfel of Ad nu wel of niet vooraan zat, en op de Bergse brug besloten we met 3 man toch even te wachten. Wim probeerde nog telefonisch contact te krijgen met Ad, maar dat lukte niet. Om zeker te weten dat we Ad niet ergens achtergelaten hadden besloten Maurice en ik om toch de route terug te rijden naar de Keizersveerse brug, Maurice rechtsom en ik linksom totdat we elkaar weer zouden tegenkomen.
Gelukkig hadden we de juiste keuze gemaakt en kwamen we Ad toch tegen! Gelukkig was er niets gebeurd intussen. Na het uiten van wat frustraties die voortkwamen uit bezorgdheid, konden we ook na deze vertraging eindelijk weer huiswaarts voor een mooie middag in de zon of voor de buis koers kijken. Een aantal waren er intussen misschien al mee begonnen.
Laten we in het vervolg de routeleider de route bepalen en daar niet van afwijken zonder overleg. Heb je graag zelf invloed op de route, voel je vrij om de routeleider te zijn, dan bepaal je de route namelijk ook zelf. Uiteraard is het de bedoeling dat we met z’n allen op elkaar blijven letten, alleen op die manier kunnen we er vanuit gaan dat iedereen ook het einde van de rit heeft gehaald. Hopelijk dat we hier vandaag weer wat van geleerd hebben….

Sportieve groetjes,

Hans