Maandelijks archief: april 2025

WTC Tour du Mol

Fietsverslagen

Met een slordig einde…….

Vandaag stond onze jaarlijkse rit met als tussenstop wielerbaan “de Mol” op de agenda. Bij het vertrek viel het me op dat er veel verschil was in kledingkeuze. Er waren er met kort/kort, waaronder ikzelf, maar ook arm- en beenstukken en zelfs een aantal winterjasjes zag ik ertussen. De wind is de afgelopen tijd nog steeds fris gebleven, terwijl het in het zonnetje lekker warm is. Vanaf vandaag kunnen de winterjasjes in ieder geval weer even in de kast blijven!
We waren met 14 Tourrijders vandaag, en reden samen met 6 Sportrijders gezamenlijk naar de Mol. In de buurt van de Kop van het Land troffen we de Trimrijders die een kwartiertje eerder uit Made waren vertrokken. Zo kwamen we mooi met z’n allen aan bij de Mol en wie wil kon direct de wielerbaan op voor een verkenningsrondje. Weer bij de meet aangekomen was er nog even tactisch overleg, maar zoals in alle koersen verandert een plan wel tijdens de koers. De Sport en Tour gingen tegelijk van start en het tempo ging direct al aardig omhoog. Met deze snelheid was het steile klimmetje beter te doen dan op lage snelheid merkte ik. Daarna wat snelle bochten en weer richting de meet. De derde ronde was het zaak om een goede positie te houden in de groep anders kon je het wel vergeten. Na het verder opvoeren van de snelheid was het een lange eindsprint in het rood tot aan de streep en de beste wonnen! Adrie had een slechte timing voor een lekke band en kon daardoor helaas zijn koerskwaliteiten niet testen vandaag.
Na het welverdiende appelgebak en koffie of thee en het huldigen van de winnaars gingen we als Tourgroep verder tegen de wind richting Gorinchem. Bert Timmermans reed vandaag vanaf het vertrekpunt met ons mee, en zou over de Gorkumse brug afslaan. Onderweg had Wim nog een lekke band met een lange pits stoptijd. Het bleek lastiger dan gedacht om bij deze velgen “even” een bandje te wisselen. We stond lekker in het zonnetje, het had ook slechter kunnen zijn.
Na deze lange stop was het weer even taai om op te starten, maar het tempo zat er toch weer snel in, hopelijk konden we wat tijd goedmaken. Na het afdalen van de Gorkumse brug namen we afscheid van Bert en kregen we ook wat wind in de rug. Het tempo kon nog verder omhoog zag ik op mijn teller. Met een lekker gangetje ging het door de polder naar de Keizersveerse brug.
De route gaf aan dat we bij het eerste stoplicht na de brug rechtsaf zouden gaan, maar de koprijders gingen rechtdoor, behalve Mark die keurig de route volgde. Van achter werd stop geroepen, maar dat hoorde niet iedereen waardoor een groepje doorreed, een groepje inhield en Mark op hoge snelheid in de verte rechts in beeld kwam. Blijkbaar was Ad, als routeleider wordt hij natuurlijk ook geacht om zijn route te volgen, ook rechtsaf gegaan achter Mark aan wat niet bij iedereen bekend was.
Bij het stoplicht bij het Dongemond College pikte Mark weer bij ons aan en ging het als 1 groep weer verder, tenminste dat dachten we eerst… Er ontstond twijfel of Ad nu wel of niet vooraan zat, en op de Bergse brug besloten we met 3 man toch even te wachten. Wim probeerde nog telefonisch contact te krijgen met Ad, maar dat lukte niet. Om zeker te weten dat we Ad niet ergens achtergelaten hadden besloten Maurice en ik om toch de route terug te rijden naar de Keizersveerse brug, Maurice rechtsom en ik linksom totdat we elkaar weer zouden tegenkomen.
Gelukkig hadden we de juiste keuze gemaakt en kwamen we Ad toch tegen! Gelukkig was er niets gebeurd intussen. Na het uiten van wat frustraties die voortkwamen uit bezorgdheid, konden we ook na deze vertraging eindelijk weer huiswaarts voor een mooie middag in de zon of voor de buis koers kijken. Een aantal waren er intussen misschien al mee begonnen.
Laten we in het vervolg de routeleider de route bepalen en daar niet van afwijken zonder overleg. Heb je graag zelf invloed op de route, voel je vrij om de routeleider te zijn, dan bepaal je de route namelijk ook zelf. Uiteraard is het de bedoeling dat we met z’n allen op elkaar blijven letten, alleen op die manier kunnen we er vanuit gaan dat iedereen ook het einde van de rit heeft gehaald. Hopelijk dat we hier vandaag weer wat van geleerd hebben….

Sportieve groetjes,

Hans

De Mol – Sport

Fietsverslagen

Bij afwezigheid van onze kopman, Thais, is het toch altijd even afwachten wie het verslag gaat schrijven. Vaak is Eric bereid de pen ter hand te nemen, maar die had slechts een paar kilometer bij de sport in de benen. Twan bood zich aan via WhatsApp, maar het enthousiasme spatte er niet bepaald vanaf. Daarom mag ik mijn debuut maken bij de verslagen.
De jaarlijkse rit naar de Mol is toch wel een bijzondere tocht, want de eerste 30 km worden in een grote groep samen met de tour afgelegd. De trim had dit jaar besloten wat eerder te vertrekken en na de chaotische heenweg van vorig jaar kan ik me dat goed voorstellen. Om half negen telde ik snel vijf sporters: naast mezelf waren John, Twan, Chris en Sander aanwezig. Flip was er natuurlijk ook, maar gaf aan dat hij vandaag met de tour zou meerijden. De grote afwezige was Eric; na alle berichtjes en routes op zaterdag hadden we hem wel verwacht.
Lekker in het wiel van de tour lieten wij ons zonder enige inspanning naar de Mol brengen. Helemaal niet verkeerd om eens rustig twee-aan-twee te fietsen en bij te praten. Misschien kunnen we daar bij de sport een voorbeeld aan nemen… of niet.
Aangekomen bij de Mol was het tijd om te gaan verkennen. Voor mij een moment om terug te denken aan vorig jaar. Toen was Thais natuurlijk de sterkste van ons allemaal, maar als altijd de sterkste zou winnen, dan was het palmares van Boogerd in de heuvelklassiekers mooier dan dat van Pogi en Remco bij elkaar. Na drie rondjes was ik destijds de gelukkige die de handen in de lucht mocht steken.
Dit jaar lagen de verhoudingen toch anders. Thais was afwezig, net als onze kapitein die ook altijd blijft rijden. Chris, Twan, John en Eric hadden dit jaar al flink gefietst, en Eric was zelfs met de trim meegegaan om zichzelf te sparen voor de wedstrijd. Sander had afgelopen maandag laten zien dat, als hij zich wat dieper over het stuur buigt en zijn nek wat dikker laat worden, hij deze drie rondjes ook wel in zijn eentje kon volhouden.
Na de start besloot ik, net als Thais vorig jaar, meteen te proberen een scheiding tussen de sport en de rest te creëren. Helaas vonden de anderen het wel een aardig idee om met de hele groep te blijven rijden. Omdat ik niet zag hoe ik drie rondjes solo kon volhouden, liet ik me maar terugzakken. Sander kwam bij het clubgebouw hard voorbij en in zijn wiel bleef ik nog even rustig zitten om te zien wat de rest zou doen. Ook Sander had geen zin om nog twee rondjes op kop te sleuren en wilde duidelijk graag winnen. Mijn andere aanvallen hadden weinig effect, want niemand kwam mee.
In het laatste rondje vermoedde ik dat het voor mij gedaan was en ik te veel energie had verspeeld. Maar een laatste aanval op het heuveltje wilde ik toch proberen. Tot mijn verbazing zag ik dat ik een flink gat had geslagen. Gelukkig voor Sander werd hij door Chris gewaarschuwd dat ik vooruit was, en met een snelheid ruim boven de vijftig zette hij de achtervolging in. Ik was te uitgeput om aan te haken en zo soleerde Sander bij zijn debuut op de Mol naar de overwinning. Ik rolde rustig uit als tweede en tot mijn verbazing moest de rest van de sport het afleggen tegen Wim van de Tour.
Na koffie, appelgebak en een huldiging vertrokken we met de sport terug naar Made. Eric’s rug besloot dat het beter was om met de tour mee te gaan, en Flip was opeens toch weer bij de sport. Met een mooi gemiddelde van 36 km/u reden we goed samenwerkend terug. Op de brug bij Gorinchem moest Chris nog lossen, maar dan had hij het sportieve maar boven de familiebelangen moeten stellen.
Volgende week zal de sport niet aanwezig zijn op zondag, want dan gaan we vroeg in de ochtend op pad voor onze jaarlijkse rit naar Renesse.

Jan Willem

De Mol – Trim

Fietsverslagen

Een hoogtepunt in het seizoen. De Mol. In Dordrecht. De Trim ging een kwartiertje eerder weg om de beentjes los te fietsen. Het kwartiertje bleek ook nodig. Niet zozeer omdat de Trim langzaam ging. Maar het tempo ging er uit omdat Gerard K, nerveus voor de wedstrijd die bij De Mol jaarlijks gereden wordt, regelmatig een plaspauze moest houden. We werden juist voor Dordrecht achterop gereden door de andere groepen.

Het was in elk geval schitterend fietsweer. En na onderweg nog gefilmd te zijn, net over de Moerdijkbrug, of geflitst, daar komen we nog wel achter, was het genieten van de opbloeiende natuur aan de noordkant van de Biesbosch. En dan was dat nog maar de helft van het verhaal dat dus doormidden werd gezaagd door de eerder genoemde wedstrijd. Drie van de Trim deden mee. Voor de schrijver dezes is het elk jaar weer een herinnering aan vroeger tijden. Inclusief het besef dat de keuze voor een maatschappelijke carrière de juiste was. Een beperkte hartslag, een BMI die trend houdt met zijn schoenmaat en drie keer een rotzak van een stoep, steiler dan die in de Ronde van Hank maken het er niet beter op. En ook het koersinzicht is nog even belabberd. En bedankt Flip voor de feitelijke constatering:”Ja…daar is het klimmetje!”. Maar ik kan niet anders samenvatten dat ik er enorm veel plezier aan heb beleefd. En heb genoten van de gastvrijheid van de Mol, de koffie en de appeltaart. Daarnaast was een het een eer naast Wim en Sander te mogen staan.

We gaan weer trainen voor volgend jaar.

De terugweg was een belevenis op zich. Peter Kuijpers, de leider van de dag, had bedacht om terug te gaan via de Biesbosch zelf en de pont bij de Kop van het Land te nemen. En dat was een fantastische plan. Het kostte even wat moeite om digitaal de kaartjes te regelen, maar juist op tijd konden we op het veer en landden we in de Biesbosch. Het is nog steeds verbazingwekkend hoe dit is opgeknapt en hoe lekker het is om daar met een bescheiden vaart doorheen te fietsen. Vanaf Werkendam zijn we via de buitendijk terug naar Hank en verder naar Geertuidenberg en uiteindelijk Made gefietst.

Gerard K.

Mooie rit op “historische dag”

Fietsverslagen

Na de route met de Captain van de trim vandaag Wim Rasenberg te hebben besproken gingen we 2e paasdag weer vol goede moed op weg voor ongeveer 75 kilometer. Het zou een “historische” dag worden maar dat wisten wij toen nog niet. Met zijn elven waren we o.a. met Antoon weer terug van zijn golf vakantie in Madeira. Niets geleden in Madeira want samen met Peter pakte hij gelijk weer de kop. Deze keer een goed vertrek bij de trim er bleef niemand achter. We fietsten naar den Berg en Raamsdonksveer en via de Veerse weg naar Dongen. Eerst nog over een glad bruggetje en toen over een breed fietspad. Gelukkig breed want er liepen nogal wat loslopende honden met loslopende baasjes. Niets gebeurd reden we naar Rijen en via een rondje langs de vliegbasis kwamen we via diverse wegonderbrekingen weer op het fietspad langs de vijfeikenweg. Door Dorst en bij de splitsing in de teteringse bossen linksaf richting Terheijden. Hier ging het tempo door Johan richting de 32 km wat weer reacties op riep bij sommigen dat dit te hard was voor de trim. Op de Moerdijkweg plotseling een demarrage van Marc maar direct een reactie van Annemiek, Peter en Antoon. Gerard de oude rot zag het direct, dit is de beslissende ontsnapping. Toch was dit niet zo, net als in de Amstel met Pogacar ging het peloton te snel en daarom liet een tweetal zich terugzakken in het peloton en het andere tweetal wist de route niet en namen de verkeerde afslag. Peloton weer compleet en via de polders van zwaluwe kwamen we uiteindelijk met achten bij het Trefpunt terecht. Peter en Johan trakteerden ivm hun verjaardagen, Ze hadden maar 2x appeltaart en de ene ging naar Piet de Oudste. Rest was Red velvet en lemon cake, smaakte ook, geen klachten. Toen werd het een historische dag want iemand riep, de paus is overleden op 2e paasdag. Ook werd er nog unaniem besloten om volgende week om 8.15 uur te vertrekken naar de Mol, zodat ook de trim op tijd zou zijn. Al bij al een fijne rit onder de goede begeleiding van Captain Wim.

John de Wijs

WTC Sport Poederoijen

Fietsverslagen

Het was een druk paasweekend: op zaterdag morgen een rit, ’s avonds het feest van Chris, en Maandagochtend weer een rit. Ik heb dit weekend daarom maar bestempeld als een mini‑3‑luik. Het waren drie dagen plezier én afzien.

Gisteren (net als deze ochtend bij de start) was het mistig, en de luikjes bleven vrijwel de hele dag dicht. 😴 Het feestje van Chris had bij iedereen sporen nagelaten, vooral op dag 2. De vraag was dan ook: wie staan er aan de start en in welke hoedanigheid?

Ik zag een groep Zombies staan, namelijk John, Twan, Jetlag‑Jan‑Willem, Sander, Martien en Chris. Laatstgenoemde was de laatste tijd niet geheel fit, maar na het verorberen van de van zijn teamgenoten gekregen fruitmand 🍌🍋🍊🍍🍐🍎 en enkele shotjes slagroom fietst hij weer ouderwets fris en fruitig rond. De vitamines en de tropische gedachten 🏖 gaven hem duidelijk weer power.

Voor vertrek werd nog even overlegd over de te rijden route. Onze (smerig hard rijdende) Sm…

Agent Thais had de GPS in de app gezet, maar door de vele wegwerkzaamheden klopt die niet altijd. John loodste ons door de Beethovenlaan in Raamsdonksveer, waar de eerste wegopbrekingen waren.

Thuis had ik een rit‑risicoanalyse gemaakt: 30 km zijwind mee, 35 km wind mee, en tot Fort Lunet wind tegen. Niet dat het de andere sportkleppers wat uitmaakt waar de wind vandaan komt—de meesten gaan tegenwind net zo hard als meewind. Bizar eigenlijk.

Bij de Bergsche Dijk aangekomen bleek dat ze daar de bovenste asfaltlaag hadden weggehaald. Daardoor kregen wij allemaal een vibrerend gevoel in ons lijf ook steeg de kans op lekrijden aanzienlijk.

Net nadat we de Slijkwellsedijk opdraaiden, had John lek. (Ter vergelijking: vorig jaar zaten we deze tijd al op zo’n acht lekke banden.)

Nu hadden we wind mee. Het was niet al te druk op de slingerdijkjes, wat ons een vrijbrief gaf om de turbo’s aan te zetten. En als Sander op kop zit, zet je dan schrap: hij gaat onder in de beugel, trekt zijn oren in en neemt een aërodynamische houding aan. Dan zie je z’n gespierde nek en weet je wat er komen gaat: kilometerslang sleurt hij op kop. Samen met kapitein Martien nemen zij de meeste kilometers voor hun rekening. Ook het jongste lid, JW, is alweer snel in vorm ondanks zijn jetlags. Ik vind ‘jetleg’ met een ‘e’ dan ook een mooie titel voor hem—vrij vertaald: straaljagerbenen.

Even op Strava gekeken: tussen Nederhemert en Poederoijen 35 km met een gemiddelde van 38 km/u. En dat met al die bochten!

Twan scoort punten met zijn uitspraak: “Mijn kuiten klappen door mijn beenstukken heen, ik doe ‘t bijna in m’n broek van angst.” Gelukkig moest John bij de Wilhelminasluis een plaspauze inlassen om zijn eigen sluis te openen.

De rest kon even van het geweld bijkomen.

We gaan langs Werkendam: het laatste, en wat ik dacht het lastigste stuk viel reuze mee. De samenwerking was super; iedereen kon goed mee.

Natuurlijk is er een nazit—dit keer bij Fort Lunet. Het feest van Chris wordt nog eens besproken, en vooral hoe leuk het was.

Ook werd er nog even opgeschept over onze (en andere) afgetrainde lichamen. Daar hadden we weer een nieuwe spreuk voor:

“Van achteren komen we net uit het lyceum, maar van voren zijn we pronkstukken uit het museum.”

Op het terras scheen bij aankomst de zon, totdat Twan zijn beenstukken uittrok. Door de weerkaatsing op zijn witte kuiten maakte de zon een terugtrekkende beweging. Dan maar zonder zon onze kapitein in het zonnetje zetten!

Martien is al jaren de stabiele factor in de sportgroep. Hij weet overal de weg, let op iedereen en doet iedereen pijn. Kortom: he is “THE ONE.” Komende week is hij jarig, en daar hoort een cadeau bij. Door zijn betrouwbaarheid, snelheid en power kwamen we uit op een Porsche.

Martien, veel plezier ermee, een fijne verjaardag en bedankt voor de traktatie!

Het was een mooi paasweekend.

Groeten van Erik 👊

Tourtje rondom Breda tegen de klok

Fietsverslagen

Het Paasweekend geeft altijd de mogelijkheid om kilometers te maken. De Tourrenners trapten zaterdag al 110 kilometer weg. En deze ochtend stonden er weer ruim tachtig op de planning. Ik kreeg geen voorstellen dus zelf maar wat uitgezocht. Vrijdag jl. werden nog buien voorspeld vanaf twaalf uur dus dan wil ik zeker al thuis zijn. Kilometer of 85 moet het worden. Omdat de windvoorspelling zuid-zuidoost was, kom ik op rondje Breda andersom. Dat is gemakkelijk in Komoot. Je pakt rondje Breda “gewoon rechtsom” en drukt op de twee pijltjes en dan doet hij het andersom. En klaar, tenminste, als je een goed uitgangsrondje hebt. Maar die ik heb, is van vorig jaar en er zitten wat wegomleidingen in zo te zien. Dus moet er nog even aan gesleuteld worden en dan heb ik iets dat vanaf Chaam met wind in de rug naar huis gaat. We gaan wel tegen de klok in…. En een wijze ex-voorzitter die ik pas ook al eens aanhaalde zei altijd dat je zo bij voorkeur niet moet rijden. Want “met de klok mee” heb je de minste oversteken te doen bij het afslaan. Dat klopt ook helemaal merk ik weer als we onderweg zijn. Maar deze tweede paasdag is het zeer rustig op de weg en is dit nadeel niet zo groot. Maar op zaterdag kan het advies van Kees maar beter opgevolgd worden.
De wegen vanochtend zijn beter te omschrijven als Brabantse Dreven, zoals door de Rith richting Effen. De wegen zijn niet bepaald met een lineaal op logische manier op de kaart gezet, daar zit een lange geschiedenis achter denk ik. Na Effen gaan we richting Galder. We hebben maar een groepje van 8 renners, waarvan twee rensters. Of is renner een genderneutraal woord? Maakt niet uit, met ons achten rijden we met lichte wind tegen allemaal een keer op kop richting Belgische grens bij Hazeldonk. Dan volgen we de grens een tijdje tot we uiteindelijk bij Chaam zijn. Daar vond ik het wel even spannend worden want Komoot had me daar een route voorgesteld die ik niet kende. “Maar eens proberen hoe dat gaat”. En het ging goed. Wel wat vaak links en rechts, maar van de acht hadden er vijf de route op hun navigatiesysteem en er werd op tijd geroepen. We komen op de route terug van rondje ‘t Zand dus bekend terrein. Even een kort oponthoud omdat Kees zijn bril verloor, een mooi moment om mijn Snelle Jelle op te eten. Jelle stond van de week nog in de krant omdat hij onverwacht de Amstel Gold ooit gewonnen heeft terwijl iedereen dacht dat hij alleen prologen goed kon. Nu hopen we hem nooit tegen te komen want hij rijdt met de ambulance. Er mee rijden is vast nog wel leuk. Maar er in liggen doet pijn weet ik uit ervaring. En een tijdje later nog eens als je de rekening krijgt en je besloten hebt een laag eigen risico te nemen ….

We karren nu lekker door naar Made. Gerard en Marianne besluiten het omweggetje over de Poolse Dreef niet meer mee te doen. Ze vinden het fijn op tijd thuis te zijn. In Made aangekomen is er nog genoeg energie in de groep en dus wordt besloten Kees naar Hooge Zwaluwe te brengen om zo nog wat extra kilometers te pakken want het is gewoon lekker fietsweer en die voorspelde buien zijn nog niet te zien. Johan moet op tijd thuis zijn dus die slaat af richting Emmaweg. Na het afleveren van Kees rijden we over het industrieterrein van Hooge Zwaluwe de polder weer in. Flip stelt voor om nu ook maar de honderd vol te maken. Peter, Anneke en ikzelf vinden het wel prima zo en ook Flip wordt nu uitgezwaaid terwijl wij over Oud Drimmelen en de Dalhiastraat teruggaan. Ondertussen waait het wel maar die twee kilometer wind tegen kunnen we wel hebben. Lekker geTourd dit weekend en goed getraind voor de krachtmeting bij “de Mol” volgende week. Hoewel koffie met appeltaart belangrijker is dan winnen.

Groeten,
Ad van Wesel

Tour, molens, draaien

Fietsverslagen

Op paaszaterdag staat een lange tocht op het programma. Voor mij in ieder geval de eerste keer dat het meer dan honderd kilometer gaat worden. We rijden de Molentocht naar Kinderdijk. Een rondje dat Flip traditioneel leidt. Uit het hoofd, want hij weet gewoon de weg. Maar op verzoek van een aantal Tourrenners, die graag weten waar de afslagen liggen, proberen we dit jaar de GPX van de voren te delen. Ik moest toch nog bij Flip zijn voor een schroef, dus die GPX maar eens even voorbespreken.

Over die schroef trouwens… dat was voor cantilever rem, een ouderwets systeem maar ik heb nog een fiets die mee op vakantie moet waar dat op zit. En één schroef was totaal verroest. Dus even in de WTC community een oproep gedaan in de groep “Vraag en aanbod”. Ik zie dat daar niet veel mensen in zitten. Dus eerst daar maar eens over. We hebben verschillende WTC groepen waar je jezelf voor aan kunt melden (of afmelden). Dat doe je door in startscherm van Whatsapp onderaan community te kiezen.

Dan krijg je dit:

En met “geef alles weer” zie je alle groepen. Dus ook “Vraag en aanbod” en daar kun je je voor aanmelden. Voor als je iets zoekt of aan te bieden hebt. Dit keer ging het, ondanks maar 17 deelnemers in die groep, prima….. Flip had de door mij gezochte schroef. En hij had trouwens ook de “Rode Trui” die Anneke een paar weken aan mag. Die gaat ook in de rugzak mee.
Dan nog eens even naar de GPX route kijken die ik gevonden heb. Beetje aangepast, want vorige keer had die een omleiding maar nu is hij klaar om rond te sturen voor de liefhebbers. Kost wat tijd maar dan heb je ook wat.

Met de route geladen op de Wahoo en Anneke in de Rode opkomsttrui, vertrekken we zaterdagochtend. Nog een beetje fris maar een lekker zonnetje. Met kniestukken goed te doen.
Flip neemt met Corné een hele lange kopbeurt tot op de Moerdijkbrug. Maar dan draaien we de Dortse Biesbosch in, richting Oosten en daar komt de wind op kop. Nu blijkt dat we toch al best goed geworden zijn in het ronddraaien op de kop. De een wat langer, de ander wat korter, maar het scheelt bij wind tegen veel. Vooral als die wind recht van voren zit zoals nu, want dan zit je vanaf rij twee lekker uit de wind. We zijn zo bij het wielerbaantje Sliedrecht. In Sliedrecht schieten we onder de snelweg door en dan zit je plotsklaps in het “veen-weide-gebied”. Hoge waterstand en land waar je alleen gras kunt laten groeien. Over slingerende wegen komen we uiteindelijk bij de molens van Kinderdijk. Daar heb je altijd toeristen en zo te zien zijn de Chinezen ook weer terug na de Corona: “Niehouw” roep ik. Ze vinden het prachtig die wielrenners in die mooie pakken, want we worden veel op de foto gezet. Goede publiciteit voor onze sponsoren, die zullen daar wel bij varen! En beter dan al die Nederlandse fotografen die vaak met de rug naar ons op de dijk staan om andere rare vogels te fotograferen.
Na de Molens moeten we over de Lek-dijk naar Groot-Ammers. Dit is weer pal tegen de wind, maar we weten nu hoe het moet. Allemaal een paar beurtjes en dan kunnen we richting het zuiden draaien. Niet dat wind opzij het nou veel gemakkelijker maakt. Ik probeer een tweede waaier op te zetten zodat niet te veel mensen op “het kantje” komen te zitten. Ik zit ondertussen te genieten van het mooie weer, de mooie omgeving en dan vooral in deze tijd ook van koolzaad en fluitenkruid. Dat hoort bij het platteland in het voorjaar.

Na de Gorinchemsebrug pakken we de kortste route naar de volgende brug… die van den Hank.
Als we daar overheen zijn, hoor ik iemand voorstellen om met dit mooie weer een bakje koffie met punt te doen bij Fort Lunet. Drie WTC-ers hebben nog andere plannen die dag waar dit niet bij past, maar de anderen stappen dus even af en genieten van een traktatie van leider Flip. Lekker, en het Tikkie dat hij later stuurt, nemen we dan maar op de koop toe.
Ohja, nog over reclame voor sponsoren gesproken; vanmorgen zag ik wel mooi 3 Chinezen in de winkel bij jou Twan!

Ad van Wesel

Paasritje naar Riel

Fietsverslagen

Het was nog een beetje fris deze ochtend maar dat zou later wel beter worden.
Met acht mannen en Annemieke gingen wij onder leiding van John op pad.
Zeker in het begin ging het langs bekende wegen richting de oude Rijksweg
richting Tilburg. Na diverse werkzaamheden omzeild te hebben staken wij
de weg over om een stuk van het Bels Lijntje over te rijden.
Met Peter Korse, Marc en Peerke K hadden wij goede mannen die het
werk op kop niet schuwden. Ook Annemieke was na 3 weken in haar huisje
in Drenthe in goede doen. Na een kilometertje of vier over de voormalige
spoorlijn gereden te hebben ging het linksaf een industrieterrein in Tilburg over.
Al slingerend ging het richting Riel. Prachtig plaatsje met vele mooie oude huizen.
Aangezien bij John intussen zijn fietselektronica het liet afweten moest ik
in de bres springen om de juiste weg te volgen op de mijne.
Maar ja, sommigen onder ons vonden die schijnbaar niet zo betrouwbaar
en gingen opeens linksaf terwijl mijn navigatie duidelijk rechts aangaf.
Ik er achteraan om te kijken waar dat landweggetje uitkwam. Nergens dus.
Dus terug naar de doorgaande weg die ons uiteindelijk naar de Slingerdreef
zou leiden. Dit na een plaspauze en de bananentijd van Wim.
In navolging van ons betreurde oud lid Jan Sestig moest ik in samenspraak
wat gele kaarten uitreiken aan Marc en Peerke wegens het niet volgen
van het juiste parcours. John vond ook dat het zo hoort. En hij is de leider!!!
Na de Slingerdreef ging het in gestrekte vaart naar Dorst. De zon was intussen
al goed doorgebroken dus ik kon de mouwtjes alvast opstropen om het laatste
stukje van de rit aan te vangen. Na Dorst ging het richting de Warandelaan
te Oosterhout. Bij Paradijs de weg overgestoken om daarna langs het kanaal
verder te rijden naar Den Hout. Achterlangs het sportpark van W.V.O om
daarna in de Achterstraat van Den Hout uit te komen. In Den Hout ging
iedereen zijn weg om zo rond de klok van half twaalf weer thuis te zijn.
Laat het Paasfeest maar beginnen. Met dank aan John voor het uitzetten van de rit.

Met vr gr de Pakhaas 🐰😁

Bakkersmolen

Fietsverslagen

Traditiegetrouw wordt er met Pasen niet op zondag gereden maar op zaterdag en maandag. Op de verzamelplek stonden al veel WTC leden te wachten. Zoals altijd was het weer gezellig met alle keuvelende leden. Ik vind het altijd mooi om te zien dat op de verzamelplek altijd iedereen door elkaar staat. Er is niets te merken groepsvorming van tour, trim of sport.
Nee hoor, we zijn 1 club en iedere WTC rit wordt gezamenlijk gestart als fietsclub WTC Made. Dat is toch mooi!

Om 08.30 uur wordt er van start gegaan en lijkt het alsof al de leden om ons heen als water onder een warme zon verdampen. Het residu dat overblijft zijn de sporters, om precies te zijn 6 man, te weten Gerben, Twan, Martien, John en Erik.

Deze rit gaat naar de Bakkersmolen bij Essen. Soms heb je geluk en soms heb je pech met de wind. In dit geval hadden we pech want de wind kwam uit het noordoosten en was behoorlijk fris. Iedereen van de sport had dan ook lange mouwen en lange broek. Sommigen hadden zelfs nog handschoenen aan.

Na een rustige aanloop werd vanaf het viaduct over de A16 het gaspedaal ingedrukt. We hadden windje mee, maar het feit dat je weet dat je windtegen terug moet, drukte de pret wel een beetje.
Zoals gebruikelijk werd er lekker afgewisseld en zo zaten we eigenlijk al heel snel bij Roosendaal. De route leidde ons ten zuidwesten van Roosendaal door veel kleine polderweggetjes met veel bochten. Dit was best leuk om te rijden, maar je kon wel duidelijk merken dat het geen zondag was. Om de haverklap moesten we weer aan de kant voor ander verkeer, waardoor het tempo er nooit echt goed in kwam.

De wegkapitein van de dag was Martien, daags van tevoren had hij een GPX-bestand van de route rondgestuurd en die werd natuurlijk keurig gevolgd, maar dan moet je fietsnavigatie het wel doen en dat was bij Martien niet het geval. Kennelijk had hij geen GPS bereik en zo was onze wegkapitein stuurloos geworden. Martien bleef echter kalm en liet de navigatie aan anderen over. Het enige wat uit zijn mond kwam was: “ik ga binnenkort een Garmin halen.”
Zoals we gewend zijn is het in Essen nog steeds een puinhoop qua weg opbrekingen en zo moesten we een heel stuk lopen tussen de walsen en graafmachines door. Hierna werden we in Essen door allerlei woonwijken gestuurd de me vrij bekend voorkwamen. Het bleek dan ook dat Martien de GPX van vorig jaar had rondgestuurd. De route die we toen gefietst hadden was deels geïmproviseerd door al de wegopbrekingen die er toen in Essen waren. Inmiddels waren die wegopbrekingen weg, maar fietsten we nog wel door de woonwijken heen. Op zich prima, want daardoor hadden we geen last van veel verkeer.

Essen uit begon de wind goed in het gezicht te blazen. De kopbeurten bleven echter goed verdeeld en om niet de hele weg in te nemen werd vaak in twee waaiers gereden. Ook in Zundert leidde de navigatie ons door een woonwijk. Oh ja, vorige jaar in Zundert lagen ook nog veel straten open vandaar…
Na Zundert konden we richting Rijsbergen lekker ronddraaien. Dat was al even geleden, maar we waren het nog niet verleerd. De wind begon echter wel zijn tol te eisen, zeker bij Erik. Hij had de Elsakker in gedachte als rustpunt en was volledig gefocust om in ieder geval tot daar niet af te haken. Het was dan ook een bitter pil dat de groep zonder blikken of blozen de Elsakker links liet liggen en door knalde richting A16.
Dit “verraad aan den Elsakker”, bleef niet zonder gevolgen, want Erik werd hier mentaal volledig door gebroken. Ook ik was teleurgesteld en moest nog alle zeilen bijzetten om de groep bij te halen, omdat ik bijna mijn fiets al in de fietsrekken had staan bij de Elsakker. De groep reed zo hard door dat even door mijn gedachte schoot dat ze me eraf wilde rijden. Dat zou een dubbel verraad zijn! Gelukkig hielp deze gedachte me om de groep terug te halen, maar het was wel op mijn tandvlees.
Gedesillusioneerd gingen Erik en ik maar achter in het peloton rijden achter de brede ruggen van de mannen die geen koffie met appeltaart wilde eten.
Met een droge mond en honger naar zoetigheid reden we vervolgens met een uitgedund groepje Made binnen. Het is toch een beetje een leeg gevoel als je de koffie skipt na een fietstocht…
Deze leegte moet dan ook snel gevuld worden en dat gaat vanavond al gebeuren want Chris, het moreel kompas van de Sport, is jarig en vanavond gaan we dat vieren. Chris gefeliciteerd met je 50ste verjaardag!

Maandag wordt het een rondje Poederooijen

Thais

Slingerdreef Trim

Fietsverslagen

Na een periode van droog warm weer had het s ‘nachts geregend en was het niet zeker dat het verder droog zou blijven.
En dat bleef het ook niet. Hoewel het om druppels ging, Honden, katten en pijpenstelen bleven uit.

Ondanks de kentering van het weer was er toch nog een redelijke groep, waarbij zich ook nog Thijs aansloot. En het kersverse lid Fred.

We zouden eigenlijk naar Rijsbergen rijden, maar het draaien van de wind deed ons anders besluiten. Het werd een rondje Slingerdreef. Een klassieker zou ik zeggen.
We moesten wel een beetje omrijden om in Den Hout te komen. Nu een keer niet over de Vijf Eiken maar langs het pad van Dorst naar Rijen. Wat een lekke band opleverde. Peter werd bij de reparatie geassisteerd door Thijs.

Marc en Peter sloten nog even kort aan bij een groepje dat ons voorbij kwam. Thijs liet bij Bavel nog even zien hoe hard je achter een auto aan kunt sprinten.

En daar begon mijn linkerpedaal wat te wiebelen. Ik hoopte dat dit het lager van mijn pedaal betrof. Maar dat was het niet. Op een of andere manier is mijn pedaal los komen te gaan zitten en is gaan jotteren (mijn woordenboek kent het woord jotteren niet) in de draad. En ijzer is eenmaal sterker dan aluminium. Ik heb bij het Pannenkoekenhuis bij de Seterse bossen afscheid moeten nemen van de groep. En precies op het moment dat ik afstapte viel de pedaal uit de groeven. Het was erg prettig dat ze mij in elk geval bij het Pannenkoekenhuis hebben afgezet. Mijn zoon heeft me daar opgehaald.

Het was een leuke rit. Lekker bijgepraat en vooral lekker gefietst.

Gerard K.