Op paaszaterdag staat een lange tocht op het programma. Voor mij in ieder geval de eerste keer dat het meer dan honderd kilometer gaat worden. We rijden de Molentocht naar Kinderdijk. Een rondje dat Flip traditioneel leidt. Uit het hoofd, want hij weet gewoon de weg. Maar op verzoek van een aantal Tourrenners, die graag weten waar de afslagen liggen, proberen we dit jaar de GPX van de voren te delen. Ik moest toch nog bij Flip zijn voor een schroef, dus die GPX maar eens even voorbespreken.

Over die schroef trouwens… dat was voor cantilever rem, een ouderwets systeem maar ik heb nog een fiets die mee op vakantie moet waar dat op zit. En één schroef was totaal verroest. Dus even in de WTC community een oproep gedaan in de groep “Vraag en aanbod”. Ik zie dat daar niet veel mensen in zitten. Dus eerst daar maar eens over. We hebben verschillende WTC groepen waar je jezelf voor aan kunt melden (of afmelden). Dat doe je door in startscherm van Whatsapp onderaan community te kiezen.

Dan krijg je dit:

En met “geef alles weer” zie je alle groepen. Dus ook “Vraag en aanbod” en daar kun je je voor aanmelden. Voor als je iets zoekt of aan te bieden hebt. Dit keer ging het, ondanks maar 17 deelnemers in die groep, prima….. Flip had de door mij gezochte schroef. En hij had trouwens ook de “Rode Trui” die Anneke een paar weken aan mag. Die gaat ook in de rugzak mee.
Dan nog eens even naar de GPX route kijken die ik gevonden heb. Beetje aangepast, want vorige keer had die een omleiding maar nu is hij klaar om rond te sturen voor de liefhebbers. Kost wat tijd maar dan heb je ook wat.

Met de route geladen op de Wahoo en Anneke in de Rode opkomsttrui, vertrekken we zaterdagochtend. Nog een beetje fris maar een lekker zonnetje. Met kniestukken goed te doen.
Flip neemt met Corné een hele lange kopbeurt tot op de Moerdijkbrug. Maar dan draaien we de Dortse Biesbosch in, richting Oosten en daar komt de wind op kop. Nu blijkt dat we toch al best goed geworden zijn in het ronddraaien op de kop. De een wat langer, de ander wat korter, maar het scheelt bij wind tegen veel. Vooral als die wind recht van voren zit zoals nu, want dan zit je vanaf rij twee lekker uit de wind. We zijn zo bij het wielerbaantje Sliedrecht. In Sliedrecht schieten we onder de snelweg door en dan zit je plotsklaps in het “veen-weide-gebied”. Hoge waterstand en land waar je alleen gras kunt laten groeien. Over slingerende wegen komen we uiteindelijk bij de molens van Kinderdijk. Daar heb je altijd toeristen en zo te zien zijn de Chinezen ook weer terug na de Corona: “Niehouw” roep ik. Ze vinden het prachtig die wielrenners in die mooie pakken, want we worden veel op de foto gezet. Goede publiciteit voor onze sponsoren, die zullen daar wel bij varen! En beter dan al die Nederlandse fotografen die vaak met de rug naar ons op de dijk staan om andere rare vogels te fotograferen.
Na de Molens moeten we over de Lek-dijk naar Groot-Ammers. Dit is weer pal tegen de wind, maar we weten nu hoe het moet. Allemaal een paar beurtjes en dan kunnen we richting het zuiden draaien. Niet dat wind opzij het nou veel gemakkelijker maakt. Ik probeer een tweede waaier op te zetten zodat niet te veel mensen op “het kantje” komen te zitten. Ik zit ondertussen te genieten van het mooie weer, de mooie omgeving en dan vooral in deze tijd ook van koolzaad en fluitenkruid. Dat hoort bij het platteland in het voorjaar.

Na de Gorinchemsebrug pakken we de kortste route naar de volgende brug… die van den Hank.
Als we daar overheen zijn, hoor ik iemand voorstellen om met dit mooie weer een bakje koffie met punt te doen bij Fort Lunet. Drie WTC-ers hebben nog andere plannen die dag waar dit niet bij past, maar de anderen stappen dus even af en genieten van een traktatie van leider Flip. Lekker, en het Tikkie dat hij later stuurt, nemen we dan maar op de koop toe.
Ohja, nog over reclame voor sponsoren gesproken; vanmorgen zag ik wel mooi 3 Chinezen in de winkel bij jou Twan!

Ad van Wesel

Deze zondag de eerste keer dat er wat regen voorspeld is. Dat is meteen te zien aan de groep die om half negen op het Raadhuisplein staat. Van de Sportgroep maar drie liefhebbers aan de start en daarvan kondigt Chris meteen al aan dat hij niet te laat thuis mag komen…Thijs sluit aan bij de trim, John en Chris besluiten zich bij ons aan te sluiten en Chris gaat ergens gebruik maken van de aangekondigde mogelijke afsnijder van de de route “Boompjesdijk”.
Omdat de Amerweg nog steeds afgesloten is, gaat de route weer een keer over Blauwe Sluis. We schieten lekker op richting Moerdijk maar dan hoor ik voor de eerste keer dit jaar “LEK”. De voorband van John loopt leeg. Met vereende krachten wordt de band vervangen. Een onooglijk klein steentje lijkt de boosdoener. Volgens Frans is dat zijn eigen schuld. Dan had hij zijn banden voor vertrek maar af moeten wassen met azij !?  Blijkt een tip te zijn die bij de Jonge Renner rond gaat sinds jaar en dag. Kees van Dongen heeft daar jaren gefietst, maar die heeft er nog nooit van gehoord. Waarschijnlijk van lang geleden dan, toen de banden nog van hout waren? Toch maar eens even aan AI gevraagd….
Antwoord: “Het idee achter het afwassen van banden met azijn is dat het de vettige laag op nieuwe banden kan verwijderen, waardoor ze minder steentjes oppikken en mogelijk minder snel lek raken. Sommige wielrenners en zelfs profs doen dit, vooral bij nieuwe banden of bij regenachtig weer.
Maar er is ook scepticisme: azijn ontvet niet echt en kan het rubber zelfs aantasten. Moderne banden zijn al goed ontworpen om grip te bieden en vuil af te weren, dus het effect van azijn is waarschijnlijk minimaal. Wil je het proberen, dan kun je schoonmaakazijn gebruiken en de banden goed afspoelen. Maar een goede bandenspanning en kwalitatieve banden zijn waarschijnlijk belangrijker om lekke banden te voorkomen.“

John kan weer op de fiets en dus kunnen we verder. Via industrieterrein Moerdijk en Klundert komen we op de dijk naar Willemstad. Dat is taai met die wind maar we nemen allemaal een keer een kopbeurtje. De een maar kort en de ander wat langer. Ook begint het een beetje te druppelen. Ik heb op buienradar gezien dat we dit buitje tegen zouden komen maar dat we er snel onderdoor kunnen rijden omdat we elkaar tegenkomen. In Willemstad kondigt Chris aan dat dit voor hem het punt is om terug te draaien, Erno gaat met hem mee. Hopelijk rijden zij niet precies met de bui mee terug.
Wij zijn er zo van af en gaan over Dinteloord en bij de kerk rechtsaf. Het laatste stuk tegen de wind en we moeten even iets rustiger aan doen. Blij dat ik het bordje Boompjesdijk zie aan het eind van de weg, daar komt de wind (schuin) van achter. Nu hoeven we wat minder te draaien en kunnen we wat bijpraten. Over de Zuidzeedijk naar Stampersgat loopt de snelheid naar de 36-37 km/u, dat schiet op. Toch is dat niet voor iedereen gemakkelijker. Te veel kruit verschoten in het wind tegen stuk… bedankt daarvoor 😊. Uiteindelijk komen we met 90 kilometer op de teller weer op de May. Nauwelijks regen gehad. Dus de thuisblijvers hadden ongelijk, en daarbij zaten een aantal mensen uit de top van het klassement…… Bijvoorbeeld de Rode Trui heb ik niet gezien vandaag. En ook wat andere mensen die altijd in de top staan, hebben (regen)punten laten liggen.  
Even afwachten tot René de website weer bijgewerkt heeft voor de nieuwe stand….

Ad van Wesel

Ook deze zondag weer een droge dag met veel zon. Maar ook met veel wind, uit het oosten. Dat had mijn weerapp al voorspeld twee dagen terug dus Boompjesdijk die op de kalender stond, werd een rit naar het oosten. Eerst dacht ik aan rondje rondom de Maas want dat is precies net zo ver. Maar windkracht 4 tot 6 op de dijken daarheen, dat zie ik ook niet zo zitten. We moeten de luwte opzoeken en dan is het rondje Den Bosch van Flip ideaal. Maar als ik Flip vraag, geeft die aan dat hij waarschijnlijk met de Sport mee gaat. Jammer, want een goede koptrekker en wie weet de route van het rondje van Flip beter dan Flip? Waar ik de afgelopen week de GPX route vooral voor de anderen rondstuurde, heb ik hem nu zelf nodig want dat stukje bij Cromvoirt weet ik niet zo goed. Volgende les voor mij in het GPX-en. Afgelopen woensdagavond tijdens de WTC trainingstocht hadden we bovendien gemerkt dat in Oosterhout de boel opgebroken is en de omleiding niet gemakkelijk. En ook bij Raamsdonk is een belangrijke fietsstrook afgesloten. Dus daar moeten we ook niet zijn. Spannend of het “verbouwen” van de route goed af gaat lopen.
We blijken met 13 renners en rensters aan de start te staan. 12 van de club plus Mark van Meir die met Corné mee gekomen is uit Wagenberg om eens te proberen hoe dat gaat met ons. En voor ons hoe dat gaat met hem. Nou daar is niks mis mee. Mark draait lekker mee. Draaien is sowieso wat we wat doen tegen de pittige wind als we door de polder naar ‘s Gravenmoer rijden. Daar komen we in de beschutting van boerderijen en bossen maar we zien verschillende mensen op kop. Langs de Rustende Jager gaan we richting Cromvoirt. Mijn navigatie weet het beter dan ik, we moeten links maar ik ga rechts omdat ik niet kijk en denk dat ik het wel weet…. Gelukkig hebben verschillende mensen de route op hun apparaatje gezet (en Wim bijna), dus ik word terecht gecorrigeerd.
Na Cromvoirt nog even de wind tegen, Hans en ik concluderen dat we nu niet heel veel hulp meer krijgen, maar “we zijn en bijna, we zijn er bijna, …. Zoete Lieve Gerritje”.
Iedereen is blij als we bij Engelen linksaf kunnen slaan. Nu moet de wind dan van achter gaan komen. Maar dat valt iets tegen, hij blijkt iets gedraaid naar zuid oost. Maar wel veel prettiger dan tot nu toe dus we schakelen wat zwaarder en de teller geeft nu constant dik boven de dertig aan. Het gaat goed met onze groep. Alleen als we wat hard door de bochten gaan, hebben sommigen last van het harmonica effect. Maar ze sluiten steeds snel weer aan en dat is knap hoor! Via Doeveren door de polder naar Waspik en dan naar Raamsdonksveer. Nog even de brug over de Amertak en dan zijn we in Made.
De mensen die nog naar Den Hout en Wagenberg door moeten, komen vandaag boven de honderd. Lekker getraind allemaal.
Hopelijk volgende week weer zon, maar de voorspelling is iets minder zonnig. Zien we dan wel.
Dit hebben we weer te pakken.

Ad van Wesel

Deze zondag lijkt het in ieder geval droog te blijven maar het is nog wel wat fris. Ik kies kniestukken want met een lange broek of beenstukken zien ze mijn nieuwe WTC sokken niet natuurlijk. De fabrikant heeft speciaal voor ons een blauw garen weten te vinden in AH kleuren. Ik had hem verteld dat als hem dat zou lukken hij sokken zou kunnen leveren bij 1.150 AH winkels… dat vond hij de moeite waard om het te proberen 😊.  Twan kan een telefoontje verwachten, verwacht ik.
Mooie sokken en op onze pas nieuwe fietsen, dat moet goed komen. Maar helaas het versnellingssysteem vindt niet leuk wat ik gisteren gedaan heb. Ik heb namelijk de voorbladen 34 vervangen door 39 om mooiere versnellingen te hebben. We missen de 18 in de pion en zowel Anneke als ik hebben net niet dat fijne verzet met Groot/Klein verhouding rond de 2,75. Met de 39 voor wel, dus goede oplossing. Opgehangen in de garage liep het letterlijk prima. Maar deze ochtend sputtert het systeem tegen als je er kracht op zet. Anneke draait om, om haar oude fiets te pakken. Ik besluit dat ik dan maar de hele tijd op groot blad moet, er is toch niet te veel wind.
Bij het vertrekpunt is het ondanks het wat mindere weer en het verzetten van de tijd, toch lekker druk.
Flip heeft besloten daar van te profiteren en met assistente Nel doet hij een eerste ronde uitgifte van de genoemde nieuwe sokken. Die kun je gewoon in je shirtzak stoppen dus dat kan prima en spaart hem veel tijd qua uitreiken.
Met de Tour vertrekken we naar het westen. Buiten de bebouwde kom valt de wind bar tegen. Corné vraagt zich hardop af of ze met het verzetten van de tijd ook de schaal van Beaufort verzet hebben? Dit lijkt inderdaad niet op windkracht 3-4 die voorspeld was en de richting is ook niet zuidwest maar pal west; op de kop. Spontaan gaat de groep “draaien” zoals we pas rondgestuurd hebben. Dat was om wat veiliger te wisselen, nu is het hard nodig om nog een beetje snelheid te houden. Gelukkig weten we dat we een route hebben die verderop veel beschutting heeft. “Blij dat we niet naar de Boompjesdijk hoeven”, stelt Flip die deze week ons is komen versterken. Het draaien bevalt goed en gaat ook steeds beter. Het blijft tot aan het keerpunt de manier van rijden. Ik vind dat het tegen de wind wel lekker is, maar mis mijn praatje met de clubmakkers als je steeds door wisselt. Vanaf halverwege lijkt het er op dat iedereen het daar mee eens is, of dat ze wat moe beginnen te worden want de beurten wisselen elkaar nu niet na 100 meter af, maar pas na 1-2 kilometer of zo. Helaas is de wind nu van west zelfs wat noordwest geworden, die draait ook deze zondag, dus we krijgen hem nog niet echt mee, maar blijft opzij tot we op het bekende stuk vanaf Oudenbosch langs de Mark komen te rijden. Daar gaat de grote versnelling er op want eindelijk profiteren we van de dikke pittige wind. Zo zijn we vlot bij Zevenbergen. Omdat op het programma stond dat we 85 kilometer gingen doen, had ik besloten en in GPX gezet dat we over het industrieterreintje rijden en dan over het fietspad langs de kortste weg naar Made. Op de TGV brug worden de benen nog één keer getest. Wim blijkt er ook al weer wat beter in te zitten, want hij komt ruim als eerste boven. Zijn extra kilometers van vorige week na onze tocht biedt “loon na werken”.
Met 87 kilometer op de teller rijden we ons dorp weer in via die paar wegen die niet afgesloten zijn. Op naar huis en kijken of ik die tandwielen goed krijg want Anneke wil natuurlijk niet op haar oude fiets.

Ad van Wesel

Ook deze week is Gerard er niet, terwijl hij als leider van het Tour “rondje Willemstad” op het schema staat. Uit de reacties van de wegkapiteins in de voorbereiding merkte ik al dat hij niet de enige afwezige is en/of dat anderen weinig zin hebben om te leiden. Ik denk maar zo, “dat is een bekend rondje dus desnoods leid ik weer een keer”. Toch even gekeken in de oude Willemstad rondjes…. die halen meestal de 80 niet zie ik, dus moet er een lusje aangeplakt worden. Dat moet lukken.
En inderdaad, aan mij de eer om weer kopman te zijn deze morgen. Het is mooi weer, niet al te veel wind die uit zuid-zuidwest komt. Dat past wel bij wat ik bedacht heb.
Met 13 coureurs gaan we op pad. Jan Vermeulen heeft er zin in en is meteen al sterk, die heeft warmgedraaid vanaf Den Hout waarschijnlijk. We rijden richting Zevenbergen want de Amerdijkweg naar Lage Zwaluwe is afgesloten kreeg ik ingefluisterd. Dus we gaan over Blauwe Sluis, ook mooi door de polder en met wind mee. Geen probleem om op kop te rijden daar. En ik ga er van uit dat iedereen het stukje over doordraaien heeft gelezen en niet passief op rij twee en drie blijven zitten en direct over komen nemen. Maar na veertien kilometer op mijn teller maakt niemand aanstalten om Jan en mij af te lossen. Dan draaien wij zelf maar van kop, de hint wordt niet begrepen zo te merken. Ik maak nog een armgebaar (netjes hoor) en dan komen er van achter toch mensen. Nu begint het te werken, er wordt gewisseld. Kan ik ook meteen zien wie er bij zijn, voor het opkomstklassement. Opeens zie ik in een ooghoek Fillipo Gana, “is pipo bij ons aan het uitfietsen?” Maar het blijkt de GVR te zijn uit Terheijden die zijn maatjes van “de Sport” met pijn in het hart (en in zijn been) heeft laten vertrekken zonder hem. Gelukkig mag hij wel aansluiten bij hun lunch blijkt later. Fijn voor Chris. En fijn voor ons dat hij nog niet zo erg geblesseerd is dat hij niet af en toe op kop kan.
We rijden het bekende eerste stuk naar Klundert en dan over de dijk naar Willemstad. Daar vervolgen we de weg om het dorp naar het water. Inderdaad, nog maar goed 30 kilometer op mijn tellertje dus nu komt de verlenging. We rijden door richting Dinteloord en Heijningen. Dan naar Fijnaart, ook een lekkere weg altijd….. jammer, een of andere verkeerskundige heeft bedacht om daar om de 200 meter paaltjes op onze weg te plaatsen. Met achteropkomers en tegenliggers erbij niet echt een verbetering van de verkeersveiligheid als je het mij vraagt.
Na Fijnaart gaan we naar Noordhoek en komen zo op het naar die plaats genoemde trainingsrondje richting Standaarbuiten. Ook daar heeft een duur ingenieursbureau weer wat bedacht. Stellingen pijpen met een doek op een meter of drie hoog. Frans en ik constateren dat dit ook weer een miskleun is; “Daar heb je toch niks aan om achter uit de wind te rijden!” Daar blijkt het dus ook niet voor te zijn. Het is voor de vleermuizen. Ik weiger dit verder uit te leggen en verwijs naar deze link: Schermen langs Kreekdijk en Weelwijk wijzen vleermuis de weg  – Moerdijk. Ik wil niet weten wat dit kost, maar weet wel betere bestemmingen waar de mensheid meer aan heeft.

We hebben nog een klein stukje wind tegen en 2 viaducten. Marianne gaat goed, maar klimmen is niet haar specialiteit zo te merken. Als we als groep weer samen zijn, rijden we naar de Lammegatse brug en dan naar Langeweg. Ik heb nog een paar kilometertjes extra nodig dus pakken we een klein ommetje. Gunstig voor Marianne want ik vermijd het viaduct over de HSL, en voor Chris want die zetten we vlak bij den Elsakker af. De volgende die afslaat is Wim ten Haaf, ik had al gemerkt dat die lekker fietste en hij wil daarom extra kilometers maken. Met de rest gaan we van de Driehoefijzers naar Made en zowaar, met 80 kilometer op de teller rijden we ons dorp in. Navigatie uit het hoofd blijkt ook te werken, maar anderen kunnen dan niet meekijken en wellicht had ik minder op kop gehoeven als ik de route even in GPX gemaakt had. Volgende keer proberen, als ik tijd heb.

Ad van Wesel

Op het WTC jaarprogramma van de Tour groep staat dit weekend een “rondje ’t Zand” van Gerard van Oerle. Omdat Gerard nog niet helemaal fit is, moeten we het zonder hem gaan proberen. In de wegkapitein app, waarin we definitief afspreken wat de groepen gaan doen, heb ik aangegeven dat ik wel leider wil zijn op dit bekende rondje. Maar de normale route is wat korter, dus stelt Maurice een variant voor waar hij de GPX van heeft; 70,6 km, dus perfect. De anderen met routeplanners kunnen die ook gebruiken. Dit is de kans om mijn nieuwe speeltje dat ik met de fiets “meegekregen” heb, uit te proberen. Ik heb het zo druk gehad dat ik er nog niet aan toegekomen ben om te testen, “maar hoe moeilijk kan dat zijn?”. De route had ik er zaterdag al opgezet. Maar helaas zie ik hem zondagmorgen niet meer. Dus maar even er nog mee prutsen bij het oude Raadhuis. Dan krijg ik de aanwijzingen in beeld dus denk dat het goed gaat komen. Maar als we vertrekken, zie ik ook niks anders dan pijltjes en niet de afgelegde afstand en de snelheid. Die wil ik als leider toch wel zien natuurlijk. Maar op wat voor knopje ik ook druk, ik krijg geen combinatie. En als ik bijna van de weg raak door mijn zoektocht door de schermpjes besluit ik om het maar zo te laten. Ik rij naast Maurice die dit wel onder de knie heeft dus het komt goed. Toch wil ik gewoon de snelheid in beeld en net na Den Hout besluit ik de aanpak te gebruiken die bij computerproblemen altijd werkt…. gewoon een harde herstart, het ding uit en weer aan. En ja hoor, nu zie ik weer wat ik afgelopen weken in beeld had. Alleen nu heb ik de route niet en ik had op het kaartje wel gezien dat het anders was dan ik gewend ben. Maar het is ook “niet in beton gegoten” zegt Maurice, en die heeft verstand van beton gieten, dus we komen er samen wel uit. En dat lukt ook.
Wel is het pittig weer, de schijn van de zon bedroog. Er stond een koude, dikke oostenwind waar we doorheen moeten ploegen. Maar daar wordt je sterk van zullen we maar denken.
We rijden iets om via Alphen om aan de 70 km te komen. Dan via de Slingerdreef en door Bavel. Dan gaat het een heel eind kloppen. Maar als we weer bij Oosterhout zijn, valt het me tegen, we gaan volgens mijn teller de beloofde 70 kilometers niet halen. Dan hebben we nog het ommetje Poolsedreef dat ik in kan zetten. Het laatste stuk daarvan is tegen de wind en een stuk slechte klinkers op het eind. Maurice vindt dat maar niks en vraagt me waarom ik dit nou doe. Hij zou gewoon door Den Hout gereden zijn, was ook goed geweest voor 70 kilometer. Niet op mijn teller….  Pas als ik thuis ben en mijn Strava zie, snap ik het. Ik heb mijn systeem na ongeveer vijf kilometer uit en weer aangezet…. En dus miste ik de 5 kilometer die anderen wel zagen op hun tellertje.

Deze week zal ik de gebruiksaanwijzing van mijn apparaatje toch maar eens bekijken om te leren hoe het moet.  Rondje Willemstad 80 kilometer staat in principe volgende week op de kalender.

Ad van Wesel

Vandaag na de winterslaap, de eerste rit met de club. En dat kan zowaar met kniestukken want het is heel mooi weer. De lente die met carnaval begon, zet zich nog door. Dat is altijd lekker en dat gevoel had ik niet alleen want het is erg druk op het Raadhuisplein, maar liefst 43 mensen inclusief Marianne van Oerle en Fred Brouwer die voor het eerst mee gingen.
Klokslag negen uur vertrekken we met de Tour groep als eerste. Dat zijn 20 mensen dus een langgerekt peloton. We rijden deze ochtend het bekende rondje Slingerdreef om er in te komen.
Bij de stoplichten is zo’n grote groep lastig, we kunnen niet eens allemaal in één keer over. Maar even rustig aan of wachten in de zon is niet erg. De anderen hebben gezien dat ik een nieuwe fiets heb. Blijkbaar mag je dan extra op kop rijden want het was niet bepaald dringen voorin, zeker niet de eerste helft met wind tegen. “Nee”, er zit dus geen motortje in mijn fiets zoals al gesuggereerd werd.
Ik zie dat Marianne de stoute (fiets)schoenen heeft aangetrokken. Meteen maar met de Tour mee, terwijl ze een paar weken terug nog dacht met de Trim te gaan beginnen. Man Gerard was er niet bij om op haar te passen want die is nog aan het herstellen van de operatie. Hij ging wel op de gewone fiets op pad met hersteltrainer Peter Broeders. Het gaat Marianne goed af, ze zat er op het einde nog redelijk fris bij en het leek of ze het leuk gevonden had.
Het wordt steeds drukker op de weg naarmate we vorderen, blijkbaar hebben heel veel fietsers vandaag “openingsrit”.

In de Slingerdreef kunnen we zowaar eens zonder onder water staande stukken rijden. Die hoge waterstanden zijn met opzet, kwelwater herstel…  Kwelherstel Ulvenhoutse Bos.
Raar plan als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het…..

Op de terugweg groeit het zelfvertrouwen en zie ik wat meer mensen op kop komen. Dat is lekker en daardoor gaat het vlotjes. Ik besluit dat, als er geen lekke band komt, we op het einde nog even een ommetje kunnen maken anders zijn we te vroeg. Niet door Den Hout terug maar via de Poolse Dreef.
Als we bijna thuis zijn, krijgen we helaas te maken met een valpartij. Niet van een van onze fietsers, maar van een amazone die van haar paard geworpen wordt als het dier begint “te bokken” als het 20 wielrenners voorbij hoort en ziet komen. Dus nu al een Bokkenrijderstocht zou je kunnen zeggen. We stoppen en draaien terug om te kijken of het goed afgelopen is. Ik zie dat Rachel vakkundig het paard vast heeft en gerust stelt. De ongelukkige dame blijkt er goed vanaf gekomen te zijn. Ze is in de berm terecht gekomen en staat na een tijdje weer stevig op de benen en zegt dat ze wel verder kan rijden. Gelukkig maar want het is toch vervelend als men zo van je schrikt, dat ben ik niet gewend.

Wij stappen weer op de fiets voor het laatste stukje naar ’t Trefpunt waar we precies gelijk aankomen met de Sport. Als we de fietsen netjes en veilig in de binnentuin hebben geparkeerd, komen ook de Trim rijders er aan. Goede timing want kunnen we meteen beginnen aan de lekkere en voedzame brunch die geserveerd wordt. We doen nog wat administratieve handelingen die zorgen dat penningmeester Corné wat efficiënter kan werken in de toekomst. Vandaag was dé kans want nu konden zo’n 80% van alle leden “afhandelen”. De kans is groot dat zo’n opkomst dit jaar niet meer voor gaat komen. Ik hoop wel dat de trend gezet is qua mooi weer en grote opkomst.

Ad van Wesel

Dit weekend al weer de laatste tocht van het seizoen.
Daarom reden alle drie de WTC pelotons de “tocht naar VEMA Crane”, want daar werd dit jaar de snert geserveerd en de uitslag en prijsuitreiking van ons opkomstklassement.
Het lijkt weer droog te blijven vandaag. Geen extra punten dus in de laatste rit. Wat dat betreft is dit een mooie afspiegeling van ons wegseizoen: 36 ritten gereden en 28 daarvan hadden we geen regenpunten. Opvallend toch wel in een jaar dat als een van de natste uit de geschiedenis de boeken in zal gaan.
Het is druk aan de start met 27 WTC’ers en één aspirantlid die, als de snert bevalt, waarschijnlijk bij ons in gaat schrijven.
Om negen uur klinkt een bescheiden fluitsignaal van Piet ten teken dat het vertrektijd is. Naar later blijkt, was dit de laatste keer dat hij dit sein gaat geven bij ons omdat hij stopt in clubverband.

De groep splitst zich op in 2 pelotons, want de Sportmannen sluiten zich aan bij Tour en Trim.
Wij gaan een rondje Slingerdreef rijden want met een snelheid van rond de 30 moeten we dan rond 10:45 uur bij de kranen bij de Terheijdense brug kunnen zijn heb ik berekend.
Er staat best wel wat wind maar dit rondje is vrij beschut dus dat gaat gemakkelijk. Wel uitkijken weer met blad en ander spul dat uit bomen valt in dit jaargetijde. Vannacht regende het nog maar nu is de weg vrij droog. Omdat ik leider ben, rij ik voorin en dat lijken de meesten een prima situatie te vinden. Ik kijk een beetje wie zich verder voorin melden. Het doet mij goed om te zien dat mensen die gedurende het seizoen geblesseerd geraakten (niet door WTC buitelingen gelukkig), nu weer lekker fietsen. Zo zie ik Arion een paar keer op kop en Corné lijkt ook weer ouderwets sterk. Zelfs fijn om hem te moeten zeggen dat hij een beetje rustig moet doen na een viaduct waar hij even doortrekt.  Dan ben je weer terug zal ik maar zeggen. Gerard van Oerle en Flip rijden ook een stuk samen op kop. Dat is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend dan het altijd was omdat Gerard’s benen niet meer doen wat we en vooral hij gewend was. Het stukje van Gilze aan het AZC krijgen we de wind pal op kop. Gelukkig is het achter Maurice goed schuilen en dat doen de meesten ook gretig. In de Slingerdreef zie ik dat het water al weer hoog staat. Daar zijn ze aan het proberen weer “kwelwater landschap” te krijgen…. Nou dat is dit jaar goed gelukt met al die nattigheid. Ik zie er het nut eigenlijk niet zo van in om de boel te laten verzuipen “omdat dat vroeger ook zo was”.
We blijven vandaag gelukkig gespaard van lekke banden dus blijven goed op tijdschema. Wel krijgen we onverwacht toch nog wat nattigheid als we naar en door Oosterhout rijden. Als het regent, dan valt daar altijd het meest. Dat is echt zo en te verklaren las ik een tijdje terug ergens. Als wolken met veel vocht aankomen drijven vanuit west/zuidwest dan komen ze boven Breda in opstijgende warmere stadslucht terecht en daardoor gaan ze naar grotere hoogte. Daar koelen ze af en koude lucht kan minder water bevatten dus laten ze regen los, maar ondertussen liggen ze dan boven Oosterhout en daarom regent het daar altijd meer. Leuk weetje, maar Oosterhout is op fietsroutes moeilijk te vermijden zeker vandaag op de route naar VEMA. Gelukkig is het zo’n regentje dat je ongeveer net zo snel opdroogt dan dat je nat wordt en als we Oosterhout achter ons gelaten hebben, wordt het inderdaad weer droog. Alleen mijn voeten zijn nat als we bij VEMA aankomen. Daar hebben Rob van Oorschot en Peter Broeders de koffie en snert al warm. Even wat statafels opzetten met vereende krachten en we hebben een perfecte locatie voor onze slotzit.
De prijsuitreiking levert dit jaar een opkomstkampioen op die voor het eerst in de prijzen valt. Dankzij de nieuwe “vakantiedagenregeling”, de opkomst bij slecht weer en het doorzettingsvermogen om ook met een zware kater op zondagmorgen aan de start te verschijnen.

Adrie, van harte gefeliciteerd!

P.S.: Na kort overleg willen de drie prijswinnaars hun prijzengeld schenken aan Fietsmaatjes Drimmelen.
Fietsmaatjes is bedoeld voor iedereen die graag buiten komt, in beweging is en houdt van sociaal contact. Voor mensen die er graag op uit gaan met de fiets, maar dit door een beperking niet (meer) zelfstandig kunnen of durven (bijv. mensen met een beperking in bewegen, zien, horen of cognitie). Vrijwilligers maken met een gast fietstochten op een duofiets met elektrische trapondersteuning, waarbij de vrijwilliger stuurt en trapt. De gast kan meetrappen als hij of zij dat wil en daartoe in staat is. De fiets is heel wendbaar en stabiel: veiligheid voorop. Kortom: samen lekker fietsen en genieten!
Samen genieten op de duofiets! – Fietsmaatjes Drimmelen

Ad van Wesel

Het overleg over de te rijden tocht van de Tour eind van de week laat al zien dat er een aantal vaste krachten niet zullen zijn deze zondag. Uiteindelijk besluit ik om een route te pakken waar weinig bomen zijn. Als er dan een zonnetje komt, warmen we tenminste wat op want met 8^OC is het frisjes. Je komt dan al snel op polderwegen uit, maar daar ligt vaak modder op de weg en dat is ook weer niet lekker. Het wordt een rondje Andel waar we met 9 renners aan beginnen.
Kees verschijnt meteen op kop naast me met zijn nieuwe Sensa fiets. Dat motiveert natuurlijk, maar tegen de wind de brug op, is dat snel over zo te merken, want Kees draagt de kop over aan Hans. Die heeft nog steeds last van zijn botsing tegen een Limburgse tractor en ook hij moet snel capituleren. Arion is er gelukkig ook weer bij na zijn ongelukkige valpartij met de “gewone fiets” op vakantie. Mooi dat hij toch in ieder geval net voor het einde van het seizoen weer mee kan. Maar veel kopwerk hoef ik nog niet te verwachten natuurlijk. Ik had bedacht eerst naar Sleeuwijk te rijden en van daar de dijk op. Maar dat lijkt me toch wat zwaar worden met de selectie van vandaag, dus ik schakel over op een iets kortere variant met iets minder wind direct op kop. We rijden om Raamsdonksveer heen de Keizersveerse brug over en dan over fietspaden naar Dussen. Want ik heb vrijdag gemerkt dat de Peerenboom net een kasseienstrook is van de aangedroogde modder. In Dussen pakken we de route van het dinsdagavond rondje naar het noorden. Zo komen we langs Almkerk, Waardhuizen en Giesen om dan rechtsaf te slaan naar Andel. Ondertussen heeft Frans zich op kop gemeld. Hij is blijkbaar eerst goed opgewarmd, want vanaf nu zit hij de rest van de tocht voorin. Van Andel, langs Veen rijden we naar de Heusdense brug. Hier merk je pas echt hoe dik de wind al weer is deze tijd van het jaar. Dit is een “kwaai stukske” maar ik weet dat na deze weg we alleen nog de Heusdense brug over moeten om dan af te slaan naar het westen om de wind een beetje schuin van achter te gaan krijgen. Op de brug wordt er nog eens goed aan getrokken. Jan blijkt ook een diesel te zijn die nu lekker warm gedraaid is, hij pakt ook lange kopbeurten en kan terwijl ook nog gewoon gezellig buurten. Nu zitten we op een bekende route die we vaker rijden. Daardoor weet Peter Verhagen me te melden dat de bekende weg naar Raamsdonk is afgesloten. Daarom rijden we door een stukje Waspik en dwars door Raamsdonk. Op zondagochtend is dat prima te doen. Op het viaduct over de A59 blijkt dat de rek er bij sommigen uit is en dus de rek in het peloton juist lang is. Even de troepen weer verzamelen en dan rijden we het laatste stuk naar Made. Met 73 kilometer op de teller zijn we weer thuis. Weer een rit zonder regenpunten, gelukkig, daar zit je niet op te wachten.
En bovendien was de top 4 van de opkomst er bij vandaag dus het had niks uitgemaakt.
Dan blijven we liever droog natuurlijk.
Volgende week gaan we de eindstand opmaken. Het effect van de nieuwe regeling “vakantiedagen” gaat nu duidelijk worden in het opkomstklassement.
Tijdens de snerttocht volgende week is het definitief wie de “opkomstkampioen 2024” geworden is.
Het is nog geen gefietste race.

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst weer beenstukken aan en 2 shirts. 8 graden maar wel al vroeg met een zonnetje. Dat blijken meer mensen prima weer te vinden, want 25 mensen staan opgesteld voor de kermisattracties deze morgen. De Trim en de Tour rijden vandaag beiden rond Breda, de Sport zou iets anders doen maar de opkomst is laag dus sluiten ze ook bij ons aan. Totaal 16 renners in ons peloton vandaag. Maurice is de koerskapitein van dienst, hij heeft de route ook aangeleverd en we komen op plekken waar ik nog nooit geweest ben. Het is al echt herfst. De zon staat laag dus het zicht is af en toe moeilijk. Daarnaast allerlei herfstdingen zoals eikels op de weg. In een auto, op MTB’s die meenden dat vandaag rechtdoor verkeer geen voorrang heeft en gewoon platgereden op het wegdek. Daar moet je mee opletten in de bochten, maar hoort er bij in deze tijd van het jaar.
We rijden lekker vlot over bosdreven richting het zuiden. Er staat een zacht briesje uit het zuiden maar je kunt merken dat de luchtdichtheid al weer hoger is, dus meer weerstand dan je zou denken als je op kop rijdt. Gelukkig hebben we verschillende koptrekkers dus de inspanning wordt verdeeld.
We hebben vandaag een gastrenner die eens wil meemaken hoe het is bij ons in de club. Kees van Dongen, geen onbekende van Corné, want het is zijn zwager. En Johan van Helmond heeft met hem muziek gemaakt. En daar ken ik hem weer van met carnaval. Kees heeft een jaar of 10 niet meer gefietst maar daarvoor vanaf zijn jonge jeugd, dus hij weet hoe het is om in een groep te rijden. Toch moet hij even aan de rem trekken, of eigenlijk doet zijn fiets dat automatisch. Zij rem blijkt te blijven hangen en dan gaat het zwaar. Even losmaken en weer op pad.
Verder geen oponthoud en dan schiet het lekker op langs de Galderse meren om Rijsbergen heen om zo in de Rith uit te komen. Via Liesbos rijden we naar Prinsenbeek. Twan had al vroeg aan Maurice gevraagd of we langs den Elsakker zouden komen. Dat is zo en dan stelt Twan voor om de pensioenpot van zijn vriend Corné nog verder te spekken. Maar ik vertel hem dat ik bij onze plaatselijke AH al koeken gekocht heb en iedereen bij mij uitnodig op koffie met een koek om mijn verjaardag nog even te vieren. De koffie is ook van AH dus Twan vindt dit een nog beter idee want dan wordt de pensioenpot van de AH franchisehouder gespekt. Maar hij wil wel in de tuin in de zon zitten. Zelf dacht ik dat dat te koud zou zijn maar als we thuis aankomen blijkt het goed te doen en de tafel en stoelen staan zo klaar op het gazon en de koffie is nog sneller ingeschonken dan bij den Elsakker (lang leve de tijdklok).
Een lekkere herfsttocht gefietst en afsluiten met koffie in de zon; toch mooi op de laatste zondag van september. Hopelijk nog twee zulke zondagen.

Ad van Wesel