Het schitterende weer kondigde een mooie fietstocht aan. Het was een elk geval erg zonnig. Wel wat wind en het begon wat frisjes, maar na een half uurtje konden, wat mij betreft, de armstukken uit.

Een rondje Noordwaard. En dat belooft wat. Unaniem werd uitgekeken naar de tocht waarbij het landschap prachtig is veranderd in deze lente.

Op weg dus vanuit Made. Het was opvallend druk. De tocht werd op zaterdag gereden in verband met Moederdag. Het was ook wel wat drukker op de weg.

Maar we gingen met een behoorlijke groep op weg. En er werd lekker doorgereden door de onverstoorbare motor Antoon, die gelukkige weer was opgeknapt. De route was uitgezet door John, met veel gevoel voor mooie routes, en ook met slimheid. De heenweg over het fietspad over de dijk naar Werkendam, dan is het nog rustig. En dat klopte. Af een toe een verdwaalde fietser. Verder was het daar rustig. Twee plankieren over brandslangen zorgden tezamen voor exact één hoogtemeter, de dijk en bruggen even buiten beschouwing gelaten. Maar het moet wel even genoemd worden. In elk geval: Bedankt John voor weer een fantastische route.

Westwaarts de Noorwaard in was fantastisch. De wind zo’n beetje in de rug, zoevend over brede fietspaden. Daar is werkelijk wat moois van gemaakt. Bij het Biesbosch museum was het keerpunt. De beroemde bananentijd werd daar ook afgeroepen. Banaantjes werden verorberd. Dingen die even gedaan moesten worden, werden gedaan.

Het was een rit met veel onderbrekingen. In tegenstelling tot de terugweg van twee weken geleden, na het intermezzo bij “De Mol”, werd er voor het prachtige fietspad gekozen waar we over, opnieuw een prachtig fietspad, van bruggetje na bruggetje van het prachtige landschap konden genieten. Met als hoogtepunt van deze rit, naar mijn smaak dan, de drie overbruggingen die zonder reling je net over het water laten scheren. We zijn er bij een gestopt en hebben even wat foto’s gemaakt. Het bleek ook dat het wegdek van deze overbruggingen prima gebruikt kunnen worden als fietsenstandaard. Bij dit punt is het nog maar even naar sluis/brug bij Werkendam waar we de Biesbosch weer verlieten. Maar niet voordat de brug voor onze neus omhoogging. Daar stilstaand, uit de wind, in het zonnetje was de graskant uitnodigend. Ik had daar wel een tukkie kunnen doen. Maar uiteraard moesten we verder. We kozen ervoor om door Werkendam te meanderen en via de rotonde met de bak (zo ken ik het vanuit mijn eigen verleden, maar het zou ook zomaar de voorplecht kunnen heten) van een binnenvaartschip in het midden, gingen we de polder weer in de Grotewaardweg op.

Ik vind dat een prachtige weg. Hij is maar een kilometer of vijf lang totdat die overgaat in de Middelandweg en de Jeppegatweg. Maar het herinnert aan vroeger aan het eind van een training. De weg lijkt aan het eind te verdwijnen aan de horizon en wel 100 km lang. Zeker in het koude voorjaar in guur weer. Wat vandaag natuurlijk niet het geval was. Hoewel de weg nog steeds erg lang was. De Middelandseweg is het enige stuk met klinkers. En op een of andere manier hebben ze die in 40 jaar nooit zo kunnen leggen dat de weg daar loopt. De twee kleine stoepjes die de weg overgaat maken het soms onverteerbaar. Maar ook nu niet van toepassing.

Na Hank de Keizersveerse brug over met de wind in de rug, verder terug na Made. Voor de verandering haakte de delegatie uit Geertruidenberg niet af na de Bergse brug, maar ging mee naar Made. Eerder werd door Fred, ons kersverse lid, de Trim uitgenodigd voor koffie met appeltaart. We werden zeer gastvrij ontvangen door zijn partner. Het was goed toeven bij hen in de tuin. En de appeltaart was bijzonder lekker. Hartelijk dank Fred voor deze traktatie en de gastvrijheid.

Bij elkaar was het deze zaterdag een fietsfeestje.

Gerard K.

Gisteren op 4 mei herdachten wij de slachtoffers van de 2e wereldoorlog. Vandaag op 5 mei hingen de vlaggen en vaandels in top. Het was een feestdag. Wat betekent 5 mei voor mij en wat heeft dat met fietsen te maken? Fietsen is vrijheid. Fietsen is genieten van alles wat je om heen ziet. Fietsen is genieten van de buitenlucht, de wind door je haren, de vergezichten, nieuwe wegen en plaatsen ontdekken, solo of met elkaar fietsen, bakske doen onderweg, nieuwe mensen ontmoeten, zondagmorgen met fietsvrienden op pad etc. Dit is voor mij ultieme vrijheid. En dat heb ik en wij te danken aan de mensen die zich ruim 80 jaar geleden hebben opgeofferd voor deze vrijheid. Omdat wij kunnen fietsen, ademen en zijn wie wij zijn draag ik dit verslagje op aan al die jongens die dit lang geleden door hun inzet dit mogelijk hebben gemaakt.

Rijsbergen

Het was intussen zondagmorgen 4 mei toen het fluitje van Piet klonk ten teken dat we gingen vertrekken. Fred was ook in nieuwe WTC kledij gestoken en had er superveel zin in. Jacques is deze dag leider en zou ons wegwijs maken in de streek waar zijn wieg stond. Onze leider nestelde zich samen met mijn naamgenoot gelijk op kop. In een zucht en een scheet vlogen wij door Dorst om via de buitenkant van Bavel de Slingerdreef met een bezoek te vereren. De wegen waren hier goed nat, maar de regen die af en toe viel bleef binnen de perken. Het ging via Ulvenhout en Galder richting de grens bij Hazeldonk. Intussen lieten Annemiek en Peter K. zich ook geregeld op kop zien. En zeker niet onverdienstelijk. Het was intussen voor mij grotendeels een onbekend gebied waar Jacques ons doorheen voerde. Bosrijk, kapellekes in overvloed, aardbeien op de akkers etc. Als je hier geboren bent dan moet je toch wel een verdomd fijne jeugd gehad hebben. Via de Hel van Oekel, en de woonplaats van de Speer (Johan.vd Velde) Rijsbergen, ging het al slingerend door dit mooie gebied richting Prinsenbeek om daarna koers te zetten naar Wagenberg. Nog eventjes een paar minuten gescholen onder een viaduct maar de regen zette gelukkig niet door. Ruim voor de middag stonden we weer terug in de May. Ik heb deze prachtige route gelijk als koers opgeslagen in mijn Garmin. Jacques, wij hebben mogen genieten van het prachtige gebied wat jij ons liet zien. En Fred, prima gereden klepper en natuurlijk ook iedereen die meereed. Koester onze vrijheid zodat wij kunnen blijven fietsen tot in lengte van dagen.

Met vr gr De Pakhaas.

Een hoogtepunt in het seizoen. De Mol. In Dordrecht. De Trim ging een kwartiertje eerder weg om de beentjes los te fietsen. Het kwartiertje bleek ook nodig. Niet zozeer omdat de Trim langzaam ging. Maar het tempo ging er uit omdat Gerard K, nerveus voor de wedstrijd die bij De Mol jaarlijks gereden wordt, regelmatig een plaspauze moest houden. We werden juist voor Dordrecht achterop gereden door de andere groepen.

Het was in elk geval schitterend fietsweer. En na onderweg nog gefilmd te zijn, net over de Moerdijkbrug, of geflitst, daar komen we nog wel achter, was het genieten van de opbloeiende natuur aan de noordkant van de Biesbosch. En dan was dat nog maar de helft van het verhaal dat dus doormidden werd gezaagd door de eerder genoemde wedstrijd. Drie van de Trim deden mee. Voor de schrijver dezes is het elk jaar weer een herinnering aan vroeger tijden. Inclusief het besef dat de keuze voor een maatschappelijke carrière de juiste was. Een beperkte hartslag, een BMI die trend houdt met zijn schoenmaat en drie keer een rotzak van een stoep, steiler dan die in de Ronde van Hank maken het er niet beter op. En ook het koersinzicht is nog even belabberd. En bedankt Flip voor de feitelijke constatering:”Ja…daar is het klimmetje!”. Maar ik kan niet anders samenvatten dat ik er enorm veel plezier aan heb beleefd. En heb genoten van de gastvrijheid van de Mol, de koffie en de appeltaart. Daarnaast was een het een eer naast Wim en Sander te mogen staan.

We gaan weer trainen voor volgend jaar.

De terugweg was een belevenis op zich. Peter Kuijpers, de leider van de dag, had bedacht om terug te gaan via de Biesbosch zelf en de pont bij de Kop van het Land te nemen. En dat was een fantastische plan. Het kostte even wat moeite om digitaal de kaartjes te regelen, maar juist op tijd konden we op het veer en landden we in de Biesbosch. Het is nog steeds verbazingwekkend hoe dit is opgeknapt en hoe lekker het is om daar met een bescheiden vaart doorheen te fietsen. Vanaf Werkendam zijn we via de buitendijk terug naar Hank en verder naar Geertuidenberg en uiteindelijk Made gefietst.

Gerard K.

Na de route met de Captain van de trim vandaag Wim Rasenberg te hebben besproken gingen we 2e paasdag weer vol goede moed op weg voor ongeveer 75 kilometer. Het zou een “historische” dag worden maar dat wisten wij toen nog niet. Met zijn elven waren we o.a. met Antoon weer terug van zijn golf vakantie in Madeira. Niets geleden in Madeira want samen met Peter pakte hij gelijk weer de kop. Deze keer een goed vertrek bij de trim er bleef niemand achter. We fietsten naar den Berg en Raamsdonksveer en via de Veerse weg naar Dongen. Eerst nog over een glad bruggetje en toen over een breed fietspad. Gelukkig breed want er liepen nogal wat loslopende honden met loslopende baasjes. Niets gebeurd reden we naar Rijen en via een rondje langs de vliegbasis kwamen we via diverse wegonderbrekingen weer op het fietspad langs de vijfeikenweg. Door Dorst en bij de splitsing in de teteringse bossen linksaf richting Terheijden. Hier ging het tempo door Johan richting de 32 km wat weer reacties op riep bij sommigen dat dit te hard was voor de trim. Op de Moerdijkweg plotseling een demarrage van Marc maar direct een reactie van Annemiek, Peter en Antoon. Gerard de oude rot zag het direct, dit is de beslissende ontsnapping. Toch was dit niet zo, net als in de Amstel met Pogacar ging het peloton te snel en daarom liet een tweetal zich terugzakken in het peloton en het andere tweetal wist de route niet en namen de verkeerde afslag. Peloton weer compleet en via de polders van zwaluwe kwamen we uiteindelijk met achten bij het Trefpunt terecht. Peter en Johan trakteerden ivm hun verjaardagen, Ze hadden maar 2x appeltaart en de ene ging naar Piet de Oudste. Rest was Red velvet en lemon cake, smaakte ook, geen klachten. Toen werd het een historische dag want iemand riep, de paus is overleden op 2e paasdag. Ook werd er nog unaniem besloten om volgende week om 8.15 uur te vertrekken naar de Mol, zodat ook de trim op tijd zou zijn. Al bij al een fijne rit onder de goede begeleiding van Captain Wim.

John de Wijs

Het was nog een beetje fris deze ochtend maar dat zou later wel beter worden.
Met acht mannen en Annemieke gingen wij onder leiding van John op pad.
Zeker in het begin ging het langs bekende wegen richting de oude Rijksweg
richting Tilburg. Na diverse werkzaamheden omzeild te hebben staken wij
de weg over om een stuk van het Bels Lijntje over te rijden.
Met Peter Korse, Marc en Peerke K hadden wij goede mannen die het
werk op kop niet schuwden. Ook Annemieke was na 3 weken in haar huisje
in Drenthe in goede doen. Na een kilometertje of vier over de voormalige
spoorlijn gereden te hebben ging het linksaf een industrieterrein in Tilburg over.
Al slingerend ging het richting Riel. Prachtig plaatsje met vele mooie oude huizen.
Aangezien bij John intussen zijn fietselektronica het liet afweten moest ik
in de bres springen om de juiste weg te volgen op de mijne.
Maar ja, sommigen onder ons vonden die schijnbaar niet zo betrouwbaar
en gingen opeens linksaf terwijl mijn navigatie duidelijk rechts aangaf.
Ik er achteraan om te kijken waar dat landweggetje uitkwam. Nergens dus.
Dus terug naar de doorgaande weg die ons uiteindelijk naar de Slingerdreef
zou leiden. Dit na een plaspauze en de bananentijd van Wim.
In navolging van ons betreurde oud lid Jan Sestig moest ik in samenspraak
wat gele kaarten uitreiken aan Marc en Peerke wegens het niet volgen
van het juiste parcours. John vond ook dat het zo hoort. En hij is de leider!!!
Na de Slingerdreef ging het in gestrekte vaart naar Dorst. De zon was intussen
al goed doorgebroken dus ik kon de mouwtjes alvast opstropen om het laatste
stukje van de rit aan te vangen. Na Dorst ging het richting de Warandelaan
te Oosterhout. Bij Paradijs de weg overgestoken om daarna langs het kanaal
verder te rijden naar Den Hout. Achterlangs het sportpark van W.V.O om
daarna in de Achterstraat van Den Hout uit te komen. In Den Hout ging
iedereen zijn weg om zo rond de klok van half twaalf weer thuis te zijn.
Laat het Paasfeest maar beginnen. Met dank aan John voor het uitzetten van de rit.

Met vr gr de Pakhaas 🐰😁

Na een periode van droog warm weer had het s ‘nachts geregend en was het niet zeker dat het verder droog zou blijven.
En dat bleef het ook niet. Hoewel het om druppels ging, Honden, katten en pijpenstelen bleven uit.

Ondanks de kentering van het weer was er toch nog een redelijke groep, waarbij zich ook nog Thijs aansloot. En het kersverse lid Fred.

We zouden eigenlijk naar Rijsbergen rijden, maar het draaien van de wind deed ons anders besluiten. Het werd een rondje Slingerdreef. Een klassieker zou ik zeggen.
We moesten wel een beetje omrijden om in Den Hout te komen. Nu een keer niet over de Vijf Eiken maar langs het pad van Dorst naar Rijen. Wat een lekke band opleverde. Peter werd bij de reparatie geassisteerd door Thijs.

Marc en Peter sloten nog even kort aan bij een groepje dat ons voorbij kwam. Thijs liet bij Bavel nog even zien hoe hard je achter een auto aan kunt sprinten.

En daar begon mijn linkerpedaal wat te wiebelen. Ik hoopte dat dit het lager van mijn pedaal betrof. Maar dat was het niet. Op een of andere manier is mijn pedaal los komen te gaan zitten en is gaan jotteren (mijn woordenboek kent het woord jotteren niet) in de draad. En ijzer is eenmaal sterker dan aluminium. Ik heb bij het Pannenkoekenhuis bij de Seterse bossen afscheid moeten nemen van de groep. En precies op het moment dat ik afstapte viel de pedaal uit de groeven. Het was erg prettig dat ze mij in elk geval bij het Pannenkoekenhuis hebben afgezet. Mijn zoon heeft me daar opgehaald.

Het was een leuke rit. Lekker bijgepraat en vooral lekker gefietst.

Gerard K.

Windkracht 3 tot 4 uit het oosten. Zonnig maar fris op zijn minst. De keuze van het rondje was snel gemaakt. Rondje Heusden. Zeker met deze wind is dat door de polders van het land van Heusden en Altena slopend genoeg.

De kou negerend, kwamen er toch 10 kleppers opdagen. En daarmee begonnen we het fiets avontuur in Made.

Het werd duidelijk dat zodra we de bebouwing niet meer voor ons hadden dat de wind inderdaad vrij spel had en ons het niet gemakkelijk maakte. Voorbij de Maasdijk in Raamsdonksveer gaat het de Keizersveerse brug op en dat is direct al een kuitenbijter zonder beschutting. En dan moet de Peereboom nog komen.

En inderdaad, het was hard werken om aan de noordkant van de Maas op snelheid te blijven. En met de wind op kop is het lastig weg te duiken. De onderlinge solidariteit was sterk en er werd goed op elkaar gelet. Het valt niet mee om boodschappen van achter naar voor te brengen. Maar gelukkig is er altijd nog de fluit van Piet.

Maar ik durf wel te zeggen dat het prettig was om over de brug bij Heusden te zijn en onderaan een blaasje te pikken en te legen. En dan alles tijdens een wat rustiger afgeroepen bananentijd.

En na het zuur dan toch het zoet van de wind in de rug. Ditmaal dus aan de zuidkant van de Maas. Heerlijk over de dijk voorbij Doeveren. We maakten ook nog de lus voorbij de pont naar Dussen om daarna toch weer even de wind op kop te krijgen voordat je de brug over de Binnenmaas overgaat richting Waspik. Door wegafsluitingen werden we gedwongen de Langstraat te kiezen en om nostalgische redenen, waar we verder niet op in gaan, werd niet voor het Halve Zolen pad gekozen, maar voor de Langstraat zelf. De koude harde wind had wel het werk gedaan. Het viaduct over de A59 leek hoger en steiler dan de Oude Kwaremont. Het was even afzien.

Maar het laatste stuk was met wind mee en ik durf wel te zeggen dat het een geslaagde tocht was.

Gerard K.

Er stond een mooi groepje klaar om een mooie tocht te maken. Het was niet perse guur of koud, maar een stevig windje uit het noordwesten maakte het ook niet makkelijk. En dan is er ook nog de zomertijd die inging. En wat er ook over gezegd kan worden, het is toch een uurtje vroeger dan vorige week.

Op pad dus.
Het was wat rommelig vandaag. Vroeg in het seizoen is nog niet iedereen in topvorm. Af en toe lag het tempo er behoorlijk op en, zoals dat is afgesproken, wordt er gewacht als er gaten vallen. Nu is het soms lastig communiceren, maar als je maar hard genoeg roept dan lukt het natuurlijk wel.
Al is een misverstand soms niet te voorkomen. Waarschuwen voor een auto aan de linkerzijde van de weg is niet hetzelfde als aangeven dat je linksaf gaat. Het is uiteindelijk weer goed gekomen, maar er was opluchting toen Marc er weer aansloot.
Een klein oponthoud nog door een lekke band, waarna er, en dit is wel belangrijk, er een misverstand ontstond over bananentijd. Wat uiteindelijk ook weer op zijn kromme pootjes terecht kwam. En vergis u niet; bananentijd is een serieuze aangelegenheid bij de Trim.
Na een tour de force met de wind op kop en van de zij komt uiteindelijk de beloning van dezelfde wind in de rug. Waarmee het met een aangenaam vaartje terugging naar Made.
Overwegingen over de wereld en opvolgende relativerende wijsheden rijker was het weer een waardevolle belevenis. Want dat zijn het, belevenissen.

Gerard K.

Vanmorgen vroeg opgestaan om even het nieuws te bekijken voordat ik naar de May zou rijden. Gelijk wat eten gemaakt, fietsje klaargezet en gezien dat het weer een mooie dag zou worden. Wij fietsers worden de laatste weken toch wel verwend met prachtig weer zeg. Niet normaal toch. Na het mindere nieuws wat wij dagelijks over ons uitgestort krijgen, spitste ik mijn oren. Wat was er aan de hand? Je gelooft het niet als je het zelf niet gezien hebt. Rechtstreeks vanuit San Remo. Wat is dat nu dacht ik? Er werd melding gemaakt dat de gemeentewerken de Cipressa en de Poggio opnieuw aan het asfalteren waren. De wegen waren compleet uitgesleten. Een paar vandalen op een racefiets hadden hier verschrikkelijk huis gehouden. Alsof ze met een Lamborghine het asfalt naar z’n mallemoer hadden geholpen. Nog nooit zo iets gezien. Gasten op een fiets met tuben die dit hebben veroorzaakt. Zelfs de Paus is weer onder de mensen om dit wonder te mogen aanschouwen. Geloof, hoop en fietsen. Katholieker kan het toch niet. En wat een finale in San Remo zeg. Met een geweldige winnaar, maar ook Pogi en Pipo hebben wielergeschiedenis geschreven. En dan Mathieu. Wat een beest, wat een beest. Wat hier gebeurd is op wielergebied daar zal men er tot in lengte van dagen over blijven praten. En de Paus zag dat het goed was!!!

Intussen was het 8.30 uur geworden en tijd om naar de May te vertrekken. Daar aangekomen was het gezellig druk. Ook de beste zapper van Den Hout was er. Goed om te zien Peter dat jij en de andere zappers jullie prachtige dorp zo mooi schoon houden. Sjapoo voor jullie.
Klokslag 9uur klonk het fluitje van Piet. Dat betekent vertrekken. Met z’n elven reden we de May uit. Er stond toch stiekem een redelijk windje deze ochtend, maar dat kon sommige kleppers onder ons niet deren. Kees en Corne pakten resoluut de kop om daar pas in de Rijense Broek vanaf te komen. Op naar de oude Rijksweg voorbij Hulten om daarna over te steken richting het Bels Lijntje. Altijd lekker fietsen daar. Samen met Marc een tijdje op kop gereden en een beetje bijpraten. Langs vliegveld de Kiek ging het over de Cote de Helene. Aan de andere kant van deze molshoop moesten er enkele mannen uit de broek omdat ze last hadden van hoog water. Loopt er een vrouwtje langs met een hond. Zeg ik nog tegen haar dat het toch geen gezicht is met al die mannen links en rechts van het pad met hun Tinus uit hen broek. Gelukkig vond ze het geen probleem. De natuur moet zijn gang gaan zei ze. Tegelijk werd er weer een banaantje of een reepje naar binnengewerkt om vervolgens de weg te vervolgen richting Baarle Nassau. Daar aangekomen rechtsaf geslagen om vervolgens richting Alphen te rijden. Met Peter Korse, Antoon, Bertje en mijn persoontje waren we zo met de wind in het hol richting Alphen. Maar zo ver kwamen we niet. We moesten naar de Slingerdreef. Dus op tijd afgeslagen, de doorgaande weg overgestoken om de Slingerdreef onveilig te gaan maken. Hier kwam Fred in de problemen. Fred heeft nog niet veel gefietst en heeft zich als aspirant lid aangemeld. Toen we de Slingerdreef uit waren en richting Dorst reden, heb ik tegen de manschappen gezegd dat ze maar door moesten rijden en dat ik wel zou zorgen dat Fred goed thuis zou komen. En zo geschiede. Wij laten niemand alleen naar huis fietsen, en zeker niet als het vat helemaal leeg is. Ik heb Fred nog wat tips gegeven over eten en drinken onderweg en vooraf. Ik zei tegen Fred dat je met een tosti alleen en onderweg zonder voedsel geen 75km kan fietsen. Dat zal dus de volgende keer helemaal anders zijn. Zo’n rit is gelijk een goede leerschool. Ik heb Fred netjes bij de voordeur afgeleverd om daarna met wat meer snelheid terug te keren naar huis. Hoop dat de rest van de groep ook goed thuis gekomen. In de middag nog lekker genoten van het mooie weer. Tot de volgende keer.

De Pakhaas 🐰😊

Deze ochtend liep de wekker weer ouderwets om 7.30 af. Dat betekent op de fiets naar de May. Heb er weer veel zin in. Verleden week bij prachtige weersomstandigheden heerlijk gebruncht bij het Trefpunt. Ook deze ochtend beloofde het een prachtige zondag te worden. Aangekomen in de May bleek dat velen hetzelfde idee hadden als ik. Er een lekkere fietstocht van te maken!!!!!
Peter zou ons in eerste instantie leiden, maar toen hij zijn fietscomputer aanzette kreeg hij de melding dat hij al gefinisht was. Mooi toch, konden wij gelijk rechtsomkeer maken!!! Nee hoor, in samenspraak gingen we een ander rondje rijden. Fietsen is fietsen toch? Klokslag 9uur was het alle ballen verzamelen. Nou, alle ballen mmmm? Toen wij al bijna in Geertruidenberg waren kwamen er nog een paar kleppers aanwaaien die het vertrek gemist hadden. Nadat er een heftig woordje was gevallen over het e.a. werd de strijdbijl weer begraven, en zo moet het. We waren met zes jongemannen en een dame. Annemieke.
Met Bert en Peter de leider op kop ging het via Den Berg en het kerkje bij Raamsdonk naar de Keizersveerse brug om daarna naar Dussen door te stomen. Hier de dijk opgedraaid met de fietsenzaak van mooie Mario aan onze linkerkant en daarna de klompenmaker rechts van ons. Op de kop van ons groepje werd er goed gewisseld. Had ook te maken met een straffe noordoostenwind.
Peter Korse was ook in het nieuw. Dat wil zeggen Peter had een mooie nieuwe blauwe Trek onder zich. Lekker toch! Nadat wij Almkerk en Uppel gepasseerd waren ging het naar Werkendam. Met de wind van opzij reed het toch weer wat gemakkelijker. Samen met Bert Werkendam ingereden om even later de dijk op te pakken richting de Waterman. Vanaf hier lekker de wind in het hol. Net of het vanzelf gaat, en dat is ook zo. Hahaha.
Wim, Peter Korse en Marc deden ook regelmatig een duit in het zakje op kop van het groepje. en natuurlijk niet te vergeten good old Annemieke. Langzaam kwam de May in zicht. Bertje hield het voor gezien en ging naar huis. Annemieke ging onderaan de Bergse brug weer naar ’t Fer, en Peter Korse ging met rugproblemen de kortste weg terug naar de May. Wim, Peter, Marc en mijn persoontje gingen via Drimmelen en de Koekoek ieder zijns weegs naar huis. Het was al bij al een mooi alternatief ritje met dank aan leider Peter die ons toch tot de echte finish heeft begeleid. En zo komt ook aan deze leuke ochtendrit weer een eind. Volgende week zondag (bij leven en welzijn) neem ik jullie mee voor een rondje Tour de Kiek.

Met vr gr de Pakhaas.