Het is nog geen lente deze tweede tocht van het WTC wielerjaar. Als ik de fietsen klaar ga zetten, voel ik een lichte motregen en de thermometer geeft 5 graden aan. Toch gaan we op pad want er moeten kilometers gemaakt worden.
Zo denken er veel meer clubleden over dan ik verwacht had. Het is gewoon druk. Dat is fijn want dan hebben we drie mooie groepen waar je om beurten de kop en de luwte kunt kiezen.
Op het tourprogramma staat een rondje Slingerdreef van 70 kilometer o.l.v. Gerard van Oerle.
Er is namelijk een basisschema gemaakt zodat mensen een beetje een idee hebben wat er gaat gebeuren. Niet in beton gegoten, want als je in het geplande westen zeiknat zou regenen dan rijden we toch mooi evenveel kilometers naar het Oosten als het daar wel droog is. Lang leve Buienradar! 
Vandaag geen reden om af te wijken, alleen om een Slingerdreef te rijden van 70 km moet je een Rondje ’t Zand rijden natuurlijk. Nog een voordeel van een schema is dat onze razende reporter Peter B. weet waar we heen gaan en met camera in de aanslag ons op kan wachten. Vandaag is hij vermomd als wegwerker met een golfkarretje. Het nuttige (een foto van ons maken) combineren met het aangename (afval oppakken). Of zou het andersom zijn? Hoe dan ook, een goede zaak allebei.
Over dat ZAP’pen (ZwerfAfval Pakken) zoals dat heet, een anekdote: Een paar maanden geleden kwam ik in het hotelletje waar ik een paar dagen per week overnacht, een man tegen die zag dat ik terugkwam van een rondje fietsen. Hij vroeg waar ik vandaag kwam, ik zei Made, dat kende hij niet maar toen ik zei Drimmelen werd hij heel enthousiast: “Jullie staan op nummer 3 van Nederland!” Bleek het ene Jaap de Boer te zijn, de bedenker van een app waarin ZAP’pers blijkbaar bijhouden  hoeveel meter/kilometer ze per keer schoonmaken. Wij staan dus op 3 qua aantal schoongemaakte kilometers per totaal aantal kilometers berm. Dus complimenten aan Peter en al zijn ZAP collega’s.
Wij rijden met onze groep van 13 lekker door. Vooral Corné is dit jaar al vroeg sterk, en Gerard, maar dat is geen nieuws. Opvallend is dit jaar ook Erno. Hij legt mij uit dat dit komt omdat zijn fiets nu goed is afgesteld door een bike-fitter. Hij kan nu zijn kracht veel beter omzetten in snelheid.
We rijden over natte wegen langs ’t Zand. Normaal alleen zand tussen je tanden daar door het gespetter van je voorganger. Nu merkt Gerard echter op dat het wel zeezand lijkt, want het smaakt zout. Klopt, er ligt nog behoorlijk wat pekel van de strooiacties van de laatste dagen. Dan moet ik onze fietsen dit keer toch maar eens wat grondiger schoonmaken want dat vreet aan je onderdelen.
Via de Slingerdreef rijden we weer huiswaarts. Op de viaducten beginnen wat gaatjes te vallen. Sommigen hebben nog wat te weinig kilometers gemaakt en bij kou gaat het ook wat zwaarder. Ik word niet echt nat maar moet zeggen dat ik 70 kilometer bij dit weer wel prima vind. Gelukkig rijdt er niemand lek, want dat kun je bij dit weer ook goed hebben en wil je juist niet hebben.
Dus netjes volgens plan thuis. Ik moet mijn buitenkraantjes weer even van de vorststand afhalen. Nou ja even… eentje lekt vervelend en duurt langer dan gepland voor dat opgelost is. Maar dan kunnen de fietsen van zout en zand ontdaan worden en vanmiddag lekker opdrogen.
Hopelijk vanaf nu geen pekel meer en komt de lente, want dat is wel zo lekker.

Ad

De afgelopen maanden hebben een aantal WTC-ers door gefietst op de gravelbike en of mountainbike hierdoor zijn er een aantal die weer goed vooruit komen. Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik op het raam van de slaapkamer het nat dat afgelopen nacht was gevallen. Even later merkte ik tijdens het uitlaten van de hond dat er relatief weinig nat was gevallen en dat het zacht aanvoelde. Ik koos daarom voor niet al te warme kleding en géén overschoenen. Iets over half negen ben ik bij Leo die ondanks zijn verjaardag gisteren al op mij stond te wachten. We rijden via den Bromtol naar de May. Als we op het pleintje bij het oude gemeente huis aankomen zijn er nog maar twee renners aanwezig. Maar in korte tijd loopt het plein aardig vol. Ieder heeft er weer zin in om een rit te rijden.

We starten vandaag met drie groepen de sport, trim en de tour. In overleg met Maurice hebben we beslist dat we voor de tour vandaag een rondje Team MunneMaot tegengesteld rijden, zodat we tijdig bij de Korenbeurs aan tafel kunnen. Nadat ik met Gerard Koops nog wat over die bijzonder mooie opleiding die hij gedaan heeft heb gesproken is het negen uur. De tour o.l.v. Maurice geeft aan als eerste te willen vertrekken en even later rijden we in de richting van de watertoren. Al snel zijn het de vertrouwde gezichten die de verantwoordelijkheid nemen om op kop te rijden, wat dat betreft is er niet veel veranderd. Al snel komt de rotonde van de Drie Hoefijzers in zicht, hier draaien we linksaf naar de Tol. Vervolgens onder het viaduct door bij de Mark en daarna over de brug over de Mark. Als Corné naast mij rijdt draaien we al richting den Elsakker. Iets verder laat ik me afzakken om eens te kijken wie er allemaal met ons mee zijn, tevens kan ik een foto en filmpje maken voor mijn Strava. Het is een hele groep t.w. Maurice, Leo, Erik S, Wim t H, Erno, Marino, Kees M, Anneke, Ad v W, Boukje, Adri, Peter V, Corné, Johan v H en ik. Vijftien renners en rensters. We rijden door de Zwartenbergse polder en gaan hierna richting Zevenbergen. Hier komen we het enige verkeerslicht van deze rit tegen. We steken over richting de suikerfabriek en nemen de weg nu naar Moerdijk. In de verte hangt een hele donkere wolk, maar hopen dat er voor ons geen nat uit valt. Bij het uitdraaien van Moerdijk hoor ik LEK!! Leo heeft op slag een plat voorwiel. Op dit moment vallen de eerste regendruppels en Johan van Helmond is bang dat het erg nat pak gaat worden. Leo heeft snel het probleem getackeld en we kunnen weer op weg tenslotte is het de bedoeling om weer op tijd bij de Korenbeurs te zijn. Vanaf Moerdijk krijgen we de wind mee de snelheid gaat eigenlijk iets te makkelijk Johan maant mij niet te hard te rijden. Ik neem wat gas terug. Ook het stuk van Lage Zwaluwe naar Drimmelen rijdt lekker en we merken op dat de regen wel meevalt. Nog even langs stal van Stokkom en dan via de Tuinbouwweg weer richting de May.
Klokslag 10:45 uur stappen we af bij de Korenbeurs. We mogen plaats nemen in de Bistro. Met een mooie grote groep kunnen we genieten van lekkere en uitgebreide brunch. Het blijkt dat andere groepen een nat pak hebben gehaald en wij als het ware kurkdroog zijn gebleven omdat we zelfs niet getranspireerd hebben. Tevens is dit het moment om met elkaar wat bij te praten na een lange winterperiode. Na nog een biertje gedronken te hebben stappen we op de fiets om richting Den Hout te rijden. Ik heb lekker gereden en gegeten maar voor de punten hoef ik dit jaar niet te gaan. Door mijn rit naar Santiago ben ik zo wie zo al zes weken afwezig. Ook de reden dat ik nu een verslag maak dan kan een ander dit een volgende keer doen.

Groeten van Ter Aalst, den burger aldaar.

Deze zondagochtend is het lekker fris. Het zonnetje schijnt al wel, maar met 7 ^OC is het toch al goed aankleden. Dan is het een perfecte fietsdag.
Flip heeft voor de Tour een route langs de Galderse meren bedacht van rond de 70 kilometer.
En elf renners zien dat wel zitten en sluiten bij hem aan als hij om negen uur roept: “De Tour gaat daar heen”, wijzend richting den Hout. Eerst naar het zuiden dus, want het beetje wind dat er is, komt uit die richting. Wat dit jaar opvalt is dat er nog niet zo veel blad op de weg ligt maar wel heel veel eikels. Dus ik denk , dit is niet zoals de ronde van Lombardije “de rit van de vallende blaadjes” maar “de rit van de vallende eikels”. De boomvruchten schieten alle kanten uit onder de smalle wielerbandje.
En uitkijken in de bochten. Als ze heel zijn, kunnen ze gaan rollen en als ze plat zijn komt er olie uit.
De beroemde eikelolie die voor de speciale smaak zorgt van het Iberico varken. 
We rijden op verkeersluwe wegen en dreven van Dorst, Bavel en Ulvenhout richting Galders meren.
Daar nog even een lusje via Hazeldonk want daar ligt een lekker viaduct. Hoewel lekker….  Flip vertelt me dat hij nog steeds zit te wachten op antwoord op zijn vraag “Waarom wordt er tegen een viaduct of uit een tunnel altijd extra hard gereden? Dat is toch gek. “ Ik weet het ook niet, gewoon een “natuurverschijnsel”, het is gewoon zo en niet te verklaren. Wen er maar aan Flip (na zo’n kwart eeuw WTC voor Flip kan dat onderhand wel).
Bij Hazeldonk zien we dat de windmolens al wat beginnen te draaien, er is dus toch echt wel wat wind.
De windmolens schieten als paddenstoelen in onze tuin uit de grond tegenwoordig. Niet heel mooi, maar wel nodig en handig om te zien waar de wind vandaan komt. Echt uit zuid dus, dat betekent vanaf Hazeldonk/Rijsbergen dus vooral wind van achteren. We zijn op de tegenweg. Met een lekker tempo rijden we via Hellegat naar Mastbos. Uit het tunneltje natuurlijk weer omhoog knallen.
Tegenwoordig rijden we niet meer over het slechte fietspad bij Prinsbeek maar langs de “Verloren hoek” richting Zwartenberg. Johan rijdt lek en dat is met het zonnetje een lekkere stop met naast slappe band ook slap geouwehoer. Er worden wat warme dingen zoals winterhandschoenen, uitgedaan.

Dan weer op pad.
Voor de brug van Zwartenberg houd ik in, achter mij hoor ik wat vragen; “waarom remmen we af”?
Ik zie twee mensen voor me die niet al te stuurvast er uit zien en ik wil op het smalle bruggetje niet voorbij steken want als ze vallen dan komt dat weer door die asociale wielrenners, en die minuut dat we daardoor verspillen is niet zo erg.
In Langeweg nemen we nog even de route langs de Polder. Nog even een open ruimte met wind pal op kop. Laat Anneke nou net beslist hebben daar op kop te gaan rijden: “au”. Gelukkig duurt dat stukje niet zo lang en Johan en ik nemen over.
Bij Zonzeel worden ook een paar nieuwe windmolens gebouwd. De segmenten van de mast en de wieken liggen in het veld. Indrukwekkend hoe groot die dingen van dichtbij zijn. Ik kijk eens goed en zie dat er de slimme driehoekjes op zitten. Pas iets over gelezen. Ze wilden de windmolens stiller maken en tegenwoordig kijken ze dan in de natuur hoe dat daar opgelost is. Een uil die vliegt hoor je niet (ook zijn prooi niet) en blijkt dat dat komt door driehoekige puntveertjes. Dat passen ze nu toe op de windmolen wieken en dan maken ze inderdaad veel minder geluid (Geluidsarme windturbinebladen geïnspireerd op geruisloze vlucht van de uil | FluxEnergie ). Ik zie wel dat ze allemaal grijs zijn die daar liggen. Dat moeten ze nog even aanpakken. Eentje moet zwart gemaakt worden, dan vliegt diezelfde uil en andere vogels er niet zo snel tegenaan. Het laatste stuk van de Drie Hoefijzers naar de May staat de wind opzij en wordt er flink aan getrokken door mensen die blijkbaar nog wat over hebben. Met precies 70 kilometer op de teller ronden we deze mooie herfsttocht af.
Was lekker fietsen, hopelijk volgende week weer voor de afsluitende Snertrit. Die verdient een hoge opkomst want dat is altijd gezellige afsluiting van het wegseizoen.

Ad

Deze 37ste rit van het seizoen 2022 was een natte. Hoewel we onderweg eigenlijk geen regen hebben gehad, waren de wegen nog wel kletsnat en modderig vanwege het oogstseizoen. Normaliter heb ik voor dergelijke dagen mijn “slecht weer-fiets,” maar omdat ik onlangs met deze fiets een spaak had gebroken, was ik genoodzaakt mijn “goed weer-fiets” van stal te halen.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis zag het er goed uit voor de sport-ploeg. Ik telde zo 7 potentiele kandidaten; Johan, Le Patron, John, Peter, ikzelf en Melody met haar vriend Dennis. Helaas moest het zo zijn dat niemand bereid was om een sport-groep mee te vormen, dus dan maar met de tour mee. Een beetje teleurgesteld reed ik gedwee achter de tour-groep ons mooie dorpke uit, om vervolgens ter hoogte van Wagenberg Melody nog even lastig te vallen met mijn teleurstelling. Gelukkig heeft Melody (sociaal dat ze is) mij een luisterend oor gegeven, zodat ik bij de Drie Hoefijzers alles alweer vergeten was en direct op kop ging rijden.
Vandaag ging de groep een rondje Noordhoek met een extra lusje doen. We reden de route andersom, zodat we dus eerst via Prinsenbeek reden. De groep bestond uit 12 renners te weten, Hans, John, Johan, Thijs, Frans, Melody, Corné, Flip, Leo, Ad, Anneke en gastrijder Dennis.
Vlak voor Prinsenbeek kwam Dennis naast mij fietsen. Melody had me al veel verteld over hem, dus het kwam goed uit om eens kennis te maken. Ik zal hier verder niet over uitwijden, maar als je houdt van koersen, fietsen(techniek) en avonturen op de fiets, dan zal je niet zomaar met Dennis uitgepraat zijn. Leuk dat je erbij was Dennis.

We gaan verder. In een goed tour-tempo reden we Standaardbuiten voorbij en in de richting van Noordhoek. Voor Noordhoek kwamen we er echter achter dat Le Patron Frans niet meer in het peloton zat. Na zeker 1 km terug te hebben gereden, zagen we Frans in de berm staan met een lekke band. Frans: “ik allemaal roepe, maar jullie horen niks he, jullie rijden gewoon dur” was het verhaal in een notendop.
Frans vertelde ook nog dat hij z’n banden tegen het lekrijden nog wel met azijn had ingesmeerd. Maar het mocht dus niet baten.
Toen we onszelf weer opgang trokken reed John naast me op zijn snelle Vittoria banden. Prima banden, maar voor de grap deelde ik mijn voorspelling met John dat hij deze rit zeker te weten ook nog lek zou rijden. “En bedankt Thijs” luidde John’s retour boodschap…

Ter hoogte van Klundert hadden we al het tweede slachtoffer te pakken. Dit keer was het Leo die een lekke achterband had. Dennis verhielp dit euvel snel, hij heeft jaren al fietsenmaker gewerkt en heeft naar verluid in die tijd al >1000 banden gewisseld.

Na Klundert ging het in een gemoedelijke snelheid door via Lage Zwaluwe naar de May.
Echter vlak voor de Hamsweg kwamen we tot de ontdekking dat Frans weer geen deel uitmaakte van ons peloton. Een snel telefoontje wees uit dat hij weer met een lekke band een stukje terug stond. Het peloton maakte dus weer rechtsomkeert. Samen uit samen thuis. Alleen John reed door, hij moest op tijd thuis zijn. (geen punten voor hem dus)

Frans werd met het wisselen van zijn band door anderen geholpen, echter het verliep toch allemaal niet zo vlotjes. Z’n band ging niet gemakkelijk over de velg, z’n reserveband was lek, z’n binnenband zat dubbel, kortom; ‘t zat allemaal niet mee. Ook de azijn als wondermiddel moest het weer ontgelden en na een stuk of 4 a 5 CO2 patronen konden we onze weg toch weer vervolgen voor het laatste stukje. Onderweg zat ik nog te denken dat we Frans beter “Le CO2 Patron” konden noemen.

Dan het laatste stukje, daar konden we ons toch even niet inhouden. We hadden wind mee en kleine blik achterom richting Johan, was het startsein voor een tempoversnelling. Ik weet niet wie er allemaal mee gingen, maar ik zag in ieder geval Hans, Johan en Melody van voren. Met een gestaag tempo van rond de 45km/h reden we richting de Ruilverkavelingsweg. Johan nam over, Melody nam over en toen ik vervolgens weer wilde overnemen suisde Dennis met 50+km/h langs mij heen. Ik dacht al, waar blijft ie toch? Ergens bij de Koekoek kwamen Dennis en ik tot bedaren en gingen we rustiger rijden zodat de rest weer kon aansluiten. Melody was het eerste bij ons. Haar hoofdschuddend commentaar was duidelijk: “Alpha-mannen…..” Wij?
De rest sloot kort hierop ook aan en gezamenlijk reden we weer de May binnen.

Lekker gefietst moet ik zeggen met een knallend einde. Over “knallend” gesproken. Mocht je nog willen weten of John nog lek heeft gereden? Het antwoord is Ja. Vlak voor zijn woning….

Tot de volgende.
Groet, Thijs

De Kermisrit is de reden waarom ik lid ben geworden van de WTC Made. Ik volgde de WTC al voor ik lid werd, in het Programma van de club zag ik de Kermisrit.

In mijn gedachte zag ik alle kleppers van de club een rit maken in de botsauto`s of een leuke rit op een stalen ros in de draaimolen, maar niets van dit alles, het blijkt dus dat als de kermis in het dorp is ieder zijn eigen (fiets) molentje mag laten draaien en evt. mee gaat draaien in een groep wielrenners. Dat vind ik toch Jammer!
Dit weekend wordt het WK gereden in Wollongong (klinkt als een kermisattractie: kom we gaan de Wollongong in.) Zaterdag-morgen vroeg pakte Annemiek van Vleuten de titel.
Deze ochtend mochten de mannen om het goud strijden.
Voor mijn vertrek naar het oude gemeentehuis zet ik nog even de tv aan ,wat bleek: geen Matthieu vd Poel in Koers ( Neerlands hoop) Hij was in zijn nachtrust gestoord door luidruchtige fans en ze hebben hem toen maar, om zijn voorbereiding niet verder te verstoren, in een ander huis bewaard. Uiteindelijk na 30 km is hij afgestapt en zag ik net Remco Veekens voor België de wereldtitel pakken. Voor beide een nieuw truitje .

Nu onze koers. Het vertrek punt was naast de Royal King Dat was ook het onderwerp van gesprek. Ik hoorde de ene zeggen: ik ga voor geen goud in datking ding en de andere zei dat hij na een avondje stappen er graag in ging, ieder zijn (king) ding!

Flip was vandaag de rittenman ,Iedereen had zijn tickets paraat en zo konden we mee met de WTC-tour rit richting Veen en Andel.
Flip en Ad gingen van start af op kop, dat kwam vertrouwd over, heeel lang geleden toen de sportgroep nog de A- groep als naam had was het iedere week zo dat Flip en Ad op kop fietsen. Een garantie op een veilige rit met een strak tempo en getapt uit de Brein-GPS.
Voor de oplettende onder ons zie je tijdens zo,n rit best veel om je heen, qua natuur. Kijk het is natuurlijk geen jungle maar in de Overdiepsepolder zag ik een groep ooievaars en bij de zomerdijk vloog er een Buizerd over ons heen en zag ik nou ook een Panda??. Of was dat dan weer op de kermis jungle tour.

Ondertussen kwam de zon lekker door. Op kop werd er wat afgewisseld door de sterkere onder ons, met een groep van 15 molentjes maal je toch in een beperkte tijd heel wat kilometers weg. De brug bij Heusden nemen we in hetzelfde tempo, dan pakken we de Maasdijk (mmm Maasdijk is toch ook een dorp in het Westland?) via Wijk en Aalburg naar Veen. De Kerkmis is daar bezig dus nog weinig verkeer, maar op de slingerdijk met zijn vele blinde bochten blijft het opletten.
Langs Woudrichem en Sleeuwijk komen we op het kerkeinde daar worden we ingehaald door een scooter, wat blijkt, het is de persoonlijke trainer van Johan H. , Johan pikte aan en binnen en mum van tijd was hij uit het zicht (Hij wilde gewoon zo rap mogelijk naar de kermis dacht ik nog)
Werkendam vlogen wij voorbij, op de Grote Waardweg hadden we de wind in de rug.
De volgende attractie kwam in zicht : de brug bij Hank, veel tegenliggers daar op het smalle fietspad ,zijn dat nou spookrijders? Hoort bij een kermisrit denk ik dan maar.
Thuis aangekomen stempel ik voldaan mijn rittenkaart af op ruim 80 km.
Het was een leuke ochtend, ik heb genoten van de vele attracties, de oliebol met koffie staat op mij te wachten, met een Happy gevoel sluit ik deze Kermisrit af.
M.v.g. Uw exploitant van deze dag: Erik van der Hoeven.
Graag tot volgend jaar.

Vandaag, 18 september, zou de Houtse kermisronde Den Hout-Den Hout-Den Hout gereden worden.
Maar helaas, het weer gooit roet in dat plan. Afgelopen donderdag werd door de organisatie de juiste beslissing genomen om op deze zondag geen 120 km. te  rijden in verband met de verwachte slechte weersomstandigheden. Terwijl ik dit stukje zit te typen, komt het er met bakken tegelijk uit dus een verstandig besluit heren. Het moet wel leuk en veilig blijven.

Gisteren werd via de WTC app gemeld dat op zondagochtend naar het weer gekeken zou worden en dan beslissen wie, wat, waar.

Zondagochtend; als Ad en ik buiten kijken om 7.30 uur is het droog. Gaat het weer dan toch meevallen? De weerapps worden geraadpleegd en onze conclusie is dat een kort rondje noordwest redelijk droog zal zijn. Om 8.15 uur zou er een buitje vallen en om 10.30 uur dus daartussen droog. We zoeken wel eerst onze herfstoutfit (shirt lange mouwen, kniestukken en overschoenen) want een temperatuur van 12 graden is duidelijk minder dan vorige week.

Om half negen bij het oude Raadhuis verzamelen nog 5 anderen die precies dezelfde gedachten hebben. Uit de verte zie ik geen rode trui, “dat biedt kansen”, maar dichterbij blijkt de trui onder een windstopper verborgen te zijn.  Twan is er ook en vertelt dat hij afgelopen week in zonnig zuid Spanje zat. Eigenlijk een vakantietripje maar hij heeft een nieuw winkelconcept daar ontdekt; je loopt met de bonusartikelen door de winkel, roept ze (keihard) om en gooit ze dan bij de mensen in de karretjes als ze enig teken van interesse laten zien. Die vakantiereis kan hiermee rustig een studiereis genoemd worden en van de belasting afgetrokken, lijkt mij.  
Na een kort overleg over de route wordt gekozen voor een rondje Noordhoek.
Prima, als het maar niet de polder is, roept Peter V. Hij had die weg afgelopen week al verkend en door de vele moddersporen was het af en toe glibberen daar. “De landbouwers die ons voedsel verzorgen, hebben de weg vervuild” of zo iets zei hij.
Dus we rijden op fietspaden en net na Wagenberg wordt er naar het linkse fietspad uitgeweken om het glibberen te voorkomen. Bij de Compaan rijdt Thijs in zijn enthousiasme rechtdoor richting Zevenbergen maar we gaan rechtsaf naar Zevenbergschen Hoek. Daar het viaduct op over het spoor (fijn he Flip) en zo naar Moerdijk. Daar blijven we even op de weg tot het industrieterrein want er zijn werkzaamheden op het fietspad.
Als een TGV trein rijden we langs het industrieterrein tegen de wind (Thijs Gaat Voorop).
Het is af en toe pittig door de wind en de snelheid die wordt aangehouden. Maar gelukkig heb ik vandaag een elastiek zodat ik aan kan pikken.  Er wordt op kop goed gerouleerd door Ad, Flip, John, Twan, Thijs en Peter.

Het weer valt alles mee. Het waait, is wat fris en bewolkt maar voor de rest prima fietsweer.
Na het keerpunt Standdaarbuiten en Noordhoek rijden we de bekende route over de Goudbloemsedijk naar het fietsbruggetje over de Mark met de wind in de rug. Daar schiet Flip nog even rechts naar beneden om een iets kortere maar wel een oplopende weg te kiezen. Extra training denk ik.
Hierna richting Zevenbergen via afgebrande Hoef en dan rechtsaf de Hazeldonkse Zandweg op.

Het regent nog steeds niet dus we gaan niet linksaf naar Langeweg maar rechtdoor via het fietspad naar de Zwartenbergse molen van Etten Leur en zo naar Prinsenbeek om daar linksaf de Overveldsestraat in te gaan. Daar zien we een “gewone” fietser rijden, op slippers notabene, die we voorbij willen maar we krijgen m niet ingehaald. Wat?!
Pas als we bijna bij dun Elsakker zijn, rijden we ‘m voorbij. Die had een fiets met een goed (opgevoerd) motortje, misschien iets voor mij zat ik al te verzinnen…Zo lang het gaat, toch maar even zelf trappen.

Hierna via de Markweg weer een viaduct over de Mark en onderdoor naar de Bredeweg en zo weer naar de compaan.  Op dat fietspad wordt er, bijna in Wagenberg, volop geschoten; de eikels vliegen links en rechts het fietspad op en knallen onder onder onze bandjes. Echt herfst dus.
We steken de rotonde van Wagenberg over en dan pas voelen we de eerste druppeltjes vallen.
Met 61 km. op de teller rijden we de May binnen en niet echt nat; goed getimed dus.

We zetten onze fiets achter droog en 2 minuten later valt er een mals buitje. Mooi.
Laat maar lekker regenen nu; goed voor ons net geverticuteerd gazon met meststof erop 😊

Anneke

11 September, de meteorologische herfst is schijnbaar begonnen en deze zondagochtend ziet het er inderdaad een beetje bewolkt uit als ik de gordijnen open doe. Als ik beter kijk, zie ik dat het gewoon wat mistig is. Ter bevestiging stuurt Peter Broeders een foto in de WTC app met een mistige foto vanuit Tilburg. Die was al weer vroeg op pad. Nou ja, die mist zal wel optrekken, het belooft dan trouwens een mooie dag te worden heb ik altijd geleerd van wat boerenwijsheid. De wind is deze ochtend verwaarloosbaar met kracht 1 en komt uit alle richtingen variërend van west naar oost, zuid naar noord. De temperatuur is om 8 uur 14 graden maar zal oplopen naar 20 graden, dus gewoon korte broek en shirtje wordt tijdens het ontbijt beslist. Het is lang geleden dat ik mijn mouwloze zomer WTC shirtje niet aan doe, dat betekent dus dat we vaak zondagen met goed weer hadden dit seizoen.

Tegen half negen komen Ad en ik aan op het Raadhuisplein aan, daar is wel de herfst ingetreden: arm- en beenstukken zijn present, zelfs een paar WTC jacks worden gespot. Wat moeten die van de winter aan?

Er wordt een beetje naar elkaar gekeken, wie rijdt met wie mee? Ad roept dat de Tour vertrekt en zet zich in beweging richting Godfried Schalkenstraat. Hij heeft een rondje richting het oosten voorbereidt dus ik rij met hem mee. Wie volgt?
Van de 25 aanwezigen komen er slechts nog 8 met ons mee. De sportploeg is met te weinig dus sluiten aan bij de Tour. Maar als ik zo eens kijk, zijn het er meer van de sport dan van de Tour…..slim rijden dus.

Via Den Hout rijden de twee Ad’en, Flip, Frans, John, Peter V., Maurice, Gerben, Johan en ondergetekende naar Oosterhout. Het is inderdaad best mistig buiten het dorp en als ik mijn bril af zet, zie ik ineens een stuk meer. Dan maar af dus. Met die mist krijg je natuurlijk wel weer mooie plaatjes, de sloten staan vol met mistig spinrag, dat is weer het mooie van herfstige ochtenden.

Bij Bos&co steken we de weg over om achter camping ‘t Haasje langs naar de Steenovensebaan te rijden. Daar is het oppassen: aan beide zijden ligt de weg open en komt er ook nog een auto tegemoet, lastig met ook nog paaltjes. De automobilist heeft geen haast en gaat keurig aan de kant zodat we mooi door kunnen. Waarschijnlijk fietst die zelf ook.
Bij Spijs en Ijs steken we de Dongenseweg over en vervolgen de Bredestraat en Broekdijk naar Hulten.
We rijden achter het vliegveld Gilze Rijen en onder de A58 door om dan linksaf en slingerdeslang tussen paaltjes en een stuk Gilze de weg te kunnen vervolgen op de Rielsebaan naar Riel. Daar zie ik in de berm het waarschuwingsbordje “gevaarlijke berm” staan. Nou, onze Berm die dan net op kop rijdt, is volgens mij niet zo gevaarlijk….

Het is inderdaad even geleden dat we in die omgeving gefietst hebben en het is opletten voor Ad om op tijd de juiste afslag te hebben. We rijden via de buitenrand van Goirle naar de Beeksedijk zo naar Hilvarenbeek. Daar moeten we langs diverse kramen rijden. Ze hebben er grootse plannen voor later op de dag denk want we moeten uitwijken voor een kar vol met wijnvaten die naar buiten wordt gereden. Nou die zullen vanmiddag geen dorst hebben.

Na Hilvarenbeek rijden we via Klein Loo het mooie natuurgebied Roovert in. Een fietspad in een donker bos. Met die mist was het wel een beetje spooky.

En in ene keer zijn we in België, da is te merken aan de geur, de huizen en de weg. Blijft buitenland hè.
In Poppel rijden we door het dorp langs een paar kermisattributen, wachtend tot ze open mogen.
Via Steenweg Baarle wordt gereden naar Groot Bedaf en vervolgens Klein Bedaf. Wat een namen.
Voor Alphen rechtsaf, langs Boslust, achter ‘t Zand naar de Gilzerweg en dan oversteken naar de Boerenbaan. Daar wordt hard gewerkt om de prei van het land te halen. Vervolgens langs Gilze en nu een keer via de Bavelseweg over Rijksweg 58. Flip vraagt zich hardop af waarom er tegen een viaduct harder wordt gereden? Geen idee, Flip. Volgens mij ruiken ze de stal of zo?

Bij de kaasmakerij rechtsaf, achter Molenschot dus, zo naar Dorst en de bekende weg naar Oosterhout en de May. In 3 uur tijd 96 km op de teller en even naar het buitenland geweest.
Ondertussen is mooi het zonnetje gaan schijnen. Lekker, dan kunnen we buiten ons verdiende kopje koffie drinken.

Bedankt mannen voor het uit de wind houden.

Anneke

De vakanties van de meeste WTC’ers zijn voorbij en dat is te zien als ik bij de startplek op het Raadhuisplein aankom. Flip en Peter staan te tellen. 34 coureurs, ze moeten Shirley even doorgeven dat er meer gaan komen dan verwacht, ze moet dus nog wat extra appelpunten ontdooien.
Maar om die te verdienen, moeten er eerst wat kilometers weggetrapt worden. Voor de Tour-groep heb ik met Flip afgesproken dat we een rondje rond Breda gaan rijden van 75-80 km. De sport heeft deze week een voldoende groot peloton om zelf een route te rijden en daarom zie ik deze week maar 9 mensen achter me aankomen als ik vertrek richting den Hout. Net na den Hout komt de Sport voorbij gestoven. Ze gaan hard vanaf de start. Wij rijden net boven de dertig. De wind is zuidelijk.
De route is heel bekend, eerst rijden we een klassieke Slingerdreef. Ik besefte gisteravond toen ik het over de route had, dat ik daar nog niet geweest ben dit jaar. Dat is raar want in het verleden stond die heel vaak op het WTC programma, vooral als dinsdagavondtraining.
In de Slingerdreef vraagt Flip hoe ik dan de volgende helft van de tocht wil vervolgen. Hij weet dat het langs de Galderse meren zal gaan want ik heb hem gevraagd daar even de leiding over te pakken want dan weet ik even niet hoe je het beste in de Rith komt zonder door het dorp Rijsbergen te komen.
Ik had bedacht om via Ulvenhout het fietspad over de Mark te pakken. Flip denkt dat het daar wel eens druk kan zijn. Inderdaad, er zijn al opvallend veel elektrische oudjes onderweg. Wellicht willen die de hitte voor zijn of op tijd terug voor de Grand Prix. Dus we pakken het alternatief van Flip dat om Ulvenhout heen gaat. Dan komen we uiteindelijk toch weer op hetzelfde punt uit. Fijn dat je dit oldskool onderweg nog kan regelen, een voordeeltje om zonder garmin te rijden…..
Omdat het al tien uur is, gaan we niet om via Hazeldonk de grensovergang.
De groep is goed aan elkaar gewaagd en daarom hebben we een mooi tempo. De enige keer dat we iemand even kwijtraken is omdat Ad van Dongen te fanatiek op kop rijdt en de aanwijzing van Flip (links én meteen rechts) alleen voor de eerste helft gehoord heeft.
Het gaat nu door de Rith, wel veel draaien en keren maar een mooi gebied. Hier heeft het trouwens wel geregend vannacht zo te zien. Op de May moeten we daar nog op wachten. Mijn gazon is bruin gevlekt zie ik terwijl ik dit typ in mijn tuinstoel. Moet ik voor de winter weer wel wat groei in zien te krijgen anders wordt het een mosvlakte ben ik bang.
Via afslag naar de camping komen we in het tunneltje van Liesbos. Die telt zo te merken mee voor het bergklassement, want er wordt hard aan getrokken. Flip ziet ondertussen dat we goed op tijdschema liggen en niet persé de kortste route langs dun Elsakker hoeven te nemen. We rijden een paar kilometer om maar wel veel comfortabeler, over Zwartenberg. Vanaf daar over Langeweg. Nog steeds voor op schema ziet Flip. Daarom nog even rechtsaf via Hokkenberg en langs hoeve Slikgat om zo uiteindelijk bij de Drie Hoefijzers aan te komen. Met de wind schuin in de rug koersen we naar de May om klokslag elf uur bij Shirley aan te leggen. Iedereen is er al en de eerste koffie met appelpunt staan al op tafel.
Even geduld want met de esperesso machine gaat het niet snel voor zo’n grote groep maar de koffie is heerlijk. De vakantieverhalen en het lief en leed binnen de club wordt besproken en zo hoort dat bij deze traditionele Bijpraattocht.
Op het eind komt cluboprichter en 17 jaar voorzitter en erelid Kees Reniers langs lopen. Mooi zijn oude clubje, maar hij kent er niet veel meer van. Dat is wederzijds zo te zien. Zo gaat dat, maar zonder Kees hadden wij vandaag geen lekkere fietsdag als deze gehad.

Groeten,

Ad van Wesel

Zondagochtend gebruikelijk fiets klaarzetten zaterdag even een appje naar Gerben of hij meegaat. Helaas zit al op vakantie in Frankrijk. Flip had aan gekondigd een rondje Beijerland te willen rijden.
Marianne had geen fietsmaat deze morgen dus zeg ik ga mee naar de May, kun je met de trimgroep mee. Die rijden mooie rondjes met een dito tempo. Daarnaast zijn aardige gasten kun je nog lekker wat kletsen. Dus goed acht uur vertrekken we richting Leo, die pas later op vakantie gaat, zodat hij nog met de club mee kan. Als we via de Bromtol naar de May rijden merken we dat de wind toch weer duidelijk aanwezig is. Aangekomen bij het oude gemeente huis is Wim Rasenberg al aanwezig en ook Bert Timmermans komt met de auto geruisloos het plein op gereden. Al snel wordt het wat drukker. Er vertrekken vandaag drie groepen. Een kleine sport bestaande uit vier kleppers, de trim met 11 personen inclusief 2 gastrijders en een tourgroep met 11 personen t.w. Ad van Dongen, Marino van den Elshout, John Haanskorf, Johan v Helmond, Flip Segeren, Leo Stasse, Peter Verhagen, Adrie Verregghen, Anneke en Ad v Wesel en ik zelf natuurlijk. Flip komt naar mij toe hij denkt dat het rondje Beijerland voor enkele wat te ver is. Daarom stelt hij voor een rondje Binnenmaas te rijden. Met Flip op kop vertrekken we richting de Watertoren waarna we richting het Gat van Ham trekken. Op de dijk naar Lage Zwaluwe laten we ons even afzakken om te zien welk schoon volk in het wiel heeft plaatsgenomen. Het zijn de eerder genoemde namen. Dus we kunnen redelijk gas geven. Echter voor de Moerdijkbrug moet Marino al lossen. Is dit even een zwak moment of is het meer? Na de Moerdijkbrug rijdt Ad van Dongen op kop en die rijdt weer bijzonder makkelijk zodat we snel bij de Kiltunnel aankomen. Deze is voor fietsers weer helemaal oké dus rijden we door de goede buis naar ’s Gravendeel. In de tunnel flits Johan van Helmond met zeeeer grote snelheid ieder voorbij. Na de tunnel is er een korte plaspauze. Via Maasdam rijden we langs de Binnenmaas naar het Zwanegat. Van hieruit langs Strijen af waarna we richting Numansdorp rijden met Leo op kop wordt er een goed tempo onderhouden tot we te horen krijgen dat er problemen achter in de groep zijn. Marino heeft het opnieuw zwaar. Juist voor Numansdorp zien we een ziekenauto. Een wielrenner is waarschijnlijk op een paaltje gebotst. Wij worden verzocht om door te rijden. Na de golfbaan Comstrijen gaan we linksaf naar de Haringvlietbrug. Ik wil even een beetje aanzetten maar wordt teruggeroepen weer problemen achterin. Hier worden ze nu geholpen doordat de brug open is geweest en de slagbomen nog neer zijn. Als de weg open is rijden we door tot onder de brug waar weer gewacht wordt op de mindere van de groep. Via Helwijk, Oudemolen, Zwingelspaan bereiken we Klundert. Hier steken we door naar het industrieterrein Moerdijk. Vanaf hier moeten we echt regelmatig inhouden. Dat het gemiddelde hierdoor omlaag gaat is niet zo erg echter ik moet nu passen voor de koffie bij Shirley. Wil graag om 12:00 uur thuis zijn. Heb nog wat te doen. Toch nog maar een verslagje gemaakt.
Als ik thuis kom is Marianne al thuis, Gerard Veekens heeft haar netjes tot thuis begeleid. Ze heeft heerlijk gefietst.

Gerard