Het eerste voorstel was een tocht richting het noorden. Maar het werd richting zondag omgebogen naar een rondje Breda. En dat had vooral te maken met de wind. Die was 4-5 uit het zuid-westen. Een toch naar het noorden zou de terug naar Made bijzonder zwaar hebben gemaakt.

Niet al te fris en dus een stevige wind begonnen we aan het eerste deel, rondje ‘t Zand. Het eerste stuk dus de wind in de rug en van de zijkant. Er werd goed op elkaar gelet en er vielen zeker geen gaten.

Het zwaarste moest komen toen we over de A58 heen riching het westen draaiden.

Echter, de route was goed uitgekiend. Deels werden we beschermd door bossages en bossen, met af een toe een tak op de grond. Dat is natuurlijk wat wind met zich meebrengt. Gelukkig was het verder geen opmaat tot lekke banden of erger.

Niet in een rechte lijn, maar wel in een straf tempo ging het richting Ulvenhout, en naar Rijsbergen waar de zuidwestkaap (bestaat niet echt) rondden en zuidwaarts gingen.

Alleraardigste wegen en paden waar ik me niet van kan herinneren er ooit eerder te zijn geweest. Wat zeker niet wil zeggen dat dit niet zo is. Iets te vaak een olifant een pootje gelicht waarschijnlijk. Dat weet ik dan wel nog zeker.

Zuidwaarts waar we door de Elsakker reden en vervolgens bij de uitspanning “De Elsakker”, wat een toeval, neerstreken. Uitgenodigd door Jacques, die de afgelopen week de eerbiedwaardige leeftijd van 70 jaar aantikte. Als echte bikkels bleven we buiten op het terras voor koffie met gebak. Een beetje uit de wind. Bedankt Jacques.

Maar bovendien leidde het samenzijn tot een goed gesprek dat zeker niet aan de oppervlakte bleef. Ik zal bekennen dat het me de hele middag bezighield. Het is een fijne club mensen waarmee ik op pad was.

Maar uiteindelijk moesten we weer verder. En voor het grootste deel met de wind in de rug.

Dankjewel voor een mooie ochtend!

Gerard K.

Op weg naar Made werd al duidelijk dat het geen stukje cake zou gaan worden. Windkracht 4 uit het Zuid-Westen. En toch behoorlijk frisjes. Enige spijt van het thuislaten van de armstukken was er wel. En ik was niet de enige. Hoewel ik zelf van nature al wat extra isolatie heb.

Maar we gingen op weg. Want ondanks de wind komt Willemstad niet naar ons toe waaien.

Bert en Peter V hadden er duidelijk zin in en de laatsgenoemde had ook nog een traktatie voor ons in de vorm van klinkers en kinderkopjes. Een weg die ik niet kende, of altijd had genegeerd. Marc liet mij voor deze marteling nog weten dat mijn achterband wat zacht leek te staan. Ik was er blij mee. Aan de andere kant, fietsen is een strijd met geest, en dan mag het lichaam niet achterblijven.

Het was met de tegenwind ook wat lastig communiceren. Hierdoor reden we het, ongewild, wat uit elkaar. Gelukkig is dat weer goed gekomen. Een hergroepering vond plaats. En het temp werd wat gematigd. Tenslotte is de Trim niet een groep die nog een gooi naar de gele trui willen gaan doen.

Onderweg werd het voorstel gedaan om ergens koffie met gebak te doen, en Willemstad zelf leek de uitgelezen plaats. Alleen waren wij niet de enigen met het idee, en eigenlijk was er alleen nog plaats bij een Grieks restaurant. En het was duidelijk nog te vroeg voor souflaki. Wel werd daarom kort daarna de bananentijd door Wim afgeroepen. Een vast punt in elke rit van de Trim. Persoonlijk hou ik wel van dit soort regelmaat.

De volgende optie was op de weg terug naar Zevenbergen. Het was een prettige tocht terug. Met de wind in de rug. Mijn idee is dat je eigenlijk altijd de wind in de rug moet hebben. Johan vond dit wel iets voor op een tegeltje. Maar tegelijkertijd leidt dat tot een tekort aan contrast, en dan werkt dat ook weer niet. Over Johan gesproken. Hij heeft de mooiste fiets. Vooral omdat het mij het meest doet denken aan de koersfieten van weleer. Dat de crank (geen idee of dit goed gespeld is) op oude leest geschoeid is, is de kers op de taart.

Het laatste is weer een mooi bruggetje naar onze stop voor koffie met gebak in Zevenbergen waar wij met rasse schreden naar toe zeilden. Geholpen dus door de stevige wind.

Eerlijk gezegd ben ik vaak langs Zevenbergen gereden, maar nog nooit langs de haven of de markt. We streken neer op een alleraardigst terras voor de voorgenomen koffie met gebak.

En daarna, opnieuw gesteund door de wind met gezwinde spoed naar Made, waar het 75 km eerder allemaal begon. Ik ben nog netjes thuisgebracht door Bert en Gerard V.

Het was een alleraardigste rit.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Temperaturen tot 33 graden zouden ons deel worden deze dag. Maar wij zijn slim, wij blijven deze hitte voor. Wij vertrekken lekker om 8uur deze ochtend. Net als verleden week. Ons vangen ze niet. Geen tropische omstandigheden voor ons. Geen Ticket to the tropics voor ons. Gewoon een ticket voor in de buurt. En dat ging dan richting Heusden. De meeste trimmers vonden 70km genoeg op deze zonovergoten ochtend.
Op naar Dussen. Met Marc, Jacques, Peter V, Wim R, Antoon R, Jantje L, Piet V en ondergetekende was er genoeg kwaliteit op de weg. En of we er zin in hadden. Nadat Antoon en ik het eerste stuk voor onze rekening namen werden we afgewisseld door Marc en Peter.
Maar i.p.v. richting Heusden aan te houden bogen ze af naar Dussen. Ik wou het nog rechtzetten maar voordat ik het wist zaten wij in een gebied met nieuwbouw en dat was niet de bedoeling. Ik nam de kop maar weer over en zocht naar een uitweg uit dit gebied, maar ik was net een dolende in de woestijn.
Volg mij maar riep ik maar dat had ik beter niet kunnen doen. Heb daar de gehele buurt gehad. Wist niet dat Dussen zo groot was. Nadat de rook enigszins was opgetrokken zagen we een weg die ons naar de dijk voerde. Eindelijk konden we verder. Langs klompenmaker Den Dekker en wat prachtige oude huisjes sloegen we rechtsaf van de dijk om dwars door de polder de oversteek te maken naar Wijk en Aalburg. Bij de kerk rechtsaf en daarna gelijk weer links en boven aan de dijk weer links. En dat ging prima. Altijd mooi fietsen hier. En Heusden lieten we vandaag voor wat het was.
Dijken, er zijn er zoveel in Nederland. Ik ben er verliefd op. Mooi in alle jaargetijden. En dan die weidse uitzichten!!! Ik fiets zelf veel over de dijken. Langs de Waal, de Maas, de Lek en Linge, noem maar op.
Veen kwam in zicht. Nu lekker rustig maar rond nieuwjaar hebben ze hier wel een heel aparte viering om het nieuwe jaar in te luiden. Gewoon ouderwets vuurtje stoken. Dat is een soort traditie daar. Niet in de vaart der volkeren meegegaan die Venenaren of hoe ze ook mogen heten.
Verderop werden we van de dijk afgeleid om binnendoor naar Almkerk te fietsen. Wim liet zich intussen ook wat aan de kop zien, maar Peter en Marc zijn vandaag echt de grote motoren. De Hank kwam intussen ook weer in het zicht. Dat houd in dat we bijna weer thuis zijn.
De temperatuur is langzaam flink aan het stijgen en de bodem van de bidon komt in zicht. Op naar den Berg en dan naar de May. Afscheid genomen van de kleppers en toen op het gemak naar huis.
Leeg, hartstikke leeg, of heb ik last van een Fata Morgana. Er zat toch nog een bodempje in mijn bidon?Tropenkolder? Misschien. Maar toen ik weer helemaal bij zinnen was zag ik wel dat REMCO op magistrale wijze Belgisch kampioen is geworden en Segaert een prachtige 2e. Wat een dag was dit met Dylan kampioen in Nederland. Prachtige kampioenschappen waren dit. En nu op naar de tour.!!!!!

Met vr gr Geraldinho

En daar sta ik dan. Naast mijn bed. Om 6.45 uur. Dat is toch geen tijd voor iemand die al jaren rond moet komen van een karig a o w tje. Maar nood breekt wetten zeggen ze. De plicht roept en dat betekent om 8uur aan het vertrek te staan in de May voor een ritje over Alphen. Dit i.vm. code paars die het KNMI voorspelde. Extreem warm weer met een drukkende benauwdheid en hoge luchtvochtigheid. Het is maar dat je het weet.
De trimgroep stond met zes man en mijn persoontje klaar voor het vertrek. Ook bakkertje Peter c.q zapper was er ook. Maar vroeg opstaan is voor hem geen probleem. Dat is zo met die bakkers. Hahahaha.
Gerard van Oerle en ega waren ook weer terug van hun pelgrimstocht naar Santiago. Ze zijn weer helemaal bekeerd teruggekomen na deze mooie fietstocht. Klasse hoor Gerard. Kan je weer lekker op terugkijken.
En nu fietsen. Ook in ons midden Jantje L in zijn blinkende rode leiderstrui. Zo trots als een karper zit hij op zijn fiets te pronken.
Gelijk maar de kop gepakt samen met Jacques v Dijk. Beetje bijpraten over de koers en met wie kan je dat beter als met een oud renner.
Via de Vijf Eikenweg langs de grote bouwput de oude Rijksweg overgestoken. Langs het vliegveld het viaduct over om af te buigen richting het Zand. Intussen het gezelschap gekregen van Antoon. Intussen aangekomen op de provinciale weg die naar Alphen ging. Het Zand lieten wij rechts van ons liggen.
Bij Antoon en mij liepen langzaam de beentjes vol en werd er direct overgenomen door Peter V en Marc.
Onvermoeibaar trapten die kleppers door. Dwars door Alphen om later via een zijweggetje op de Slingerdreef uit
te komen. Vanaf hier ging het voor iedereen bekende wegen terug richting Dorst.
Daarna langs de Hannebroek en het viaduct over de A27 naar de Waranda Laan.
Peter vroeg of we nog een stukje Munnickenhof konden pakken en iedereen vond het prima.
Vervolgens op het gemak terug naar de May.
Daarna werden wij uitgenodigd om bij Peter en Annemieke nog wat te komen drinken voor Peter’s verjaardag die de volgende dag zou zijn. Dat was niet aan dovemansoren gericht.
De fietsen in de tuin geparkeerd, de koffie stond al te pruttelen en Annemieke verraste ons ook nog op een heerlijke flap. Bakker Peter kwam ook even langs en zag dat het goed was.
Nog wat napraten over het e.a en na de familie Verhagen bedankt te hebben voor de genoten gastvrijheid was het weer tijd om huiswaarts te keren.
En ja, Code paars werd niet eens code geel. Het stelde allemaal niets voor.

Met vr gr Geraldinho

Dat er wat in het weer zou gaan veranderen was duidelijk sinds twee dagen de wind van het noordoosten naar het oosten draaide. Nu is ook de ochtend warm en de rest van de dag nog warmer. Maar de wind is stevig en zorgde voor voldoende verkoeling. Totdat je natuurlijk de wind meekrijgt.

Het deed deugd dat Jan (L) weinig schade had ondervonden van zijn tuimeling vorige week.

De route was uitgezet door Peter (V). En de titel is duidelijk voor degenen die een beetje van het rijke Roomse leven hebben meegekregen. We gingen richting Tilburg waar de Zalig verklaarde Peerke Donders vandaan kwam. Er werd al levendig met informatie gestrooid in de Trim Appgroep over hem, en dat lijkt me vooralsnog in een wielerverslag wel voldoende.

Het was een mooi rondje. Richting het oosten zodat we in elk geval op de weg terug de wind mee hadden. Het tempo lag overigens tegen de wind in redelijk hoog was mijn indruk.

We hebben een flink stuk langs het kanaal richting Tilburg gereden en dat bracht in combinatie met de wind enige verkoeling,. De zon doet wonderen. Dat laatste past een beetje in deze rit. Maar in dit geval bedoel ik het opbloeien van de natuur. Ik houd persoonlijk wel van deze warme dagen. Zeker nu ik in een gekoelde kamer dit stukje zit te tikken.

Ook deze week weer een speciale vermelding. Voor Peter (K). Ook hij weet adequaat en goed samengevat de gevaren die voor ons opdoemen te melden op krachtige wijze. Het wordt zeer gewaardeerd.

Maar ook voor Peter (B) die ons elke keer prettig begroet en ons op de gevoelige (!) plaat zet. Misschien ten overvloede, de opmerking in de sociale app van mij was uiteraard zelfspot.

En ik heb een nieuwe weg leren kennen. Ik heb toch in het verleden in een cirkel van 50 km om Geertruidenberg heen alle wegen verkend. Dacht ik. We gingen bij Sprang Capelle ineens rechtsaf een industrieterrein op en kwamen op een weg terecht die ik niet kende, of in elk geval nooit opgemerkt had. Plots waren we aan de andere kan van het afwateringskanaal/haven terecht gekomen. Een mooi polderweggetje.

Vandaaruit is het logisch om aan de rechterkant van de Maasroute verder op te schuiven naar het westen en langs het volgende afwateringskanaal. Ook een weggetje waar je niet snel komt, maar wat ook weer fietsenswaardig is.

Via het Dombosch weer terug. Een duwtje in de rug van Marino was welkom, dank daarvoor. Daarna ging het weer als vanzelf. Tot de Bergse brug natuurlijk. Ik ben onderaan rechtsaf verder het Bergse ingegaan.

Het was een fijne tocht.

Gerard