Categorie archieven: Fietsverslagen

Verslagen van tochten

Trim Rondje Gorinchem en meer

Fietsverslagen

Het was even bijten om de regen in te rijden. Buienradar gaf in het Geertruidenbergse aan dat wachten tot de Trim in Geertruidenberg arriveerde de meest droge optie was. Maar dat telt niet echt. Dus toch maar in het wiel van Peter Kuipers naar Made zelf getogen. En gelukkig viel de temperatuur mee.

En ondanks het natte begin viel de temperatuur niet tegen. De groep was niet groot, maar in elk geval was de opkomst groter dan je met dit weer zou verwachten.

Het was niet super aangenaam, maar te doen.

En het levert weer wat goede informatie op over kleding. Er zit veel ervaring in de Trim. En natuurlijk ook bij de andere groepen.

John leidde de weg op basis van zijn eigen uitgewerkte route, waar ik zeker nog even op terug kom.

Naar het noorden, tegen de wind in. Die toch iets minder zacht was dan verwacht.

Via Hank en de buitendijk richting Nieuwendijk en daarna naar Sleeuwijk. En via de westkant over de brug. En hoewel ik het begrijp vind ik het onprettig te zien dat de bomen die daar in de bocht naar de brug omhoog stonden, zijn gekapt. Ze stonden daar al zo lang ik me kan herinneren. Maar ach, sentiment en nostalgie.

Aan de andere kant van de brug stond een flink gezelschap ons op te wachten. Zo leek het althans. En gelukkig hielden wij onze handen aan het stuur. Het was een peloton politieagenten die bezig waren met de Ropa run. We kregen zowaar applaus. Hoewel we dat volgens mij nog niet per se verdiend hadden. Maar een aanmoediging is natuurlijk altijd welkom.

Maar voordat we de brug opgingen sloot een dame op een mountainbike bij ons aan. En natuurlijk leidde dat tot een praatje. Het zit bij de Trim wel goed met de contactuele eigenschappen.

Het bleek de moeder van Sjoerd Bax te zijn die onderweg was van Uppel naar Giessenburg.

Sjoerd Bax is profwielrenner bij UAE. De ontmoeting was aardig. De dame trapte aardig door op die dikke banden en zo blijkt maar weer dat een goed genen-pakket belangrijk kan zijn.

Bij Schelluinen was er nog een prachtige actie van Peter, die even liet zien dat niet alleen MvdP iets spannends kan doen met een fiets en een stoeprand. Het was een knap staaltje stuurmanskunst, ingegeven door een beslagen bril.

Dan via wat dorpjes weer terug over de brug waar wij op onze beurt al fietsend de Ropa renners en fietsers aanmoedigden. Het kon nu met losse handen omdat de agenten niet meer te zien waren.

Opvallend waren nog de haast ongemaaide bermen. Het zorgde tweemaal tot gras en groen tussen de tanden van pionnen (zo noem ik ze nog steeds).

En het meest opmerkelijk was eigenlijk, ik schreef al dat ik erop terug zou komen, dat onze route-man en leider bij de Aakvlaai niet mee het fietspad overging, maar bij de Vissershang direct naar beneden dook.

We waren hem kwijt. En bij Hank aangekomen hebben we hem toch maar even gebeld. Het bleek dat hij zo’n voorsprong had gekregen dat hij de tijd had genomen voor koffie en een krantje en nog wat meer.

Peter en ik zijn onder aan de Bergse brug afgeslagen. Een warme douche en eieren met spek trokken harder aan het stuur dan Made.

Gerard Koops

Pinkstertourtje Heusden

Fietsverslagen

Afgelopen week leek Pinkstermaandag de mooiste fietsdag te gaan worden. Maar als ik vanochtend de fietsen pak en daarna op Buienradar kijk, ziet het er toch anders uit. Ik ben benieuwd wie met dit weer gaan opkomen. Het wordt vanaf 8:25 droog zie ik. Dus het moet kunnen. Het rondje Bleskensgraaf van Maurice is sowieso gisteren al in het water gevallen, althans, zijn Garmin dan. Want hij schrijft dat die het niet doet omdat er water in gekomen is. Wie weet de route dan? Gerard van Oerle kan hem zelfs zonder GPS schrijft hij. Maar als we bij de startblok aankomen, zie ik noch Maurice, noch Gerard. Wel een groepje van in totaal 6 Tourrijders, dus we kunnen zeker op stap. Ik heb op Buienradar gezien dat we zo snel mogelijk richting het Oosten moeten zien te komen, dan hebben we de minste kans op buien. Terwijl we even wachten tot Flip zijn eerste band van de dag al gerepareerd heeft nog voor het verstrek (van Gerben), trek ik mijn windstopper uit. Het is droog en niet koud. Mouwtjes hou ik toch maar aan.
We rijden langs Geertruidenberg en Raamsdonkveer zuid richting Waspik. Daar is de eerste lekke band van ons groepje. Anneke heeft een doorntje in haar band, de schuldige is dus gevonden. Nu nog er uit krijgen, niemand heeft een pincet bij zich. Flip heeft een oplossing: met de punt van ventiel wipt hij de boosdoener er uit. Nieuwe binnenband er in en we kunnen weer op pad.
Arion moet goed opletten want die is nog niet zo handig met banden repareren vertelt hij. Les twee voor Arion volgt al snel; in de polder bij Waspik is Adrie de volgende met een platte tube. Ik vind wel stukje glas maar die lijkt er niet helemaal door te steken. Toch maar op vertrouwen dat dit het is. Met patroon is een band snel vol. Goed hard, minstens 6 bar met zijn gewicht zegt Adrie. Dat komt goed.
Raadsel van de dag… zijn gewicht is precies het omgekeerde van het gewicht van Anneke.


Vanaf nu gaat het op een mooi tempo naar Heusdense brug. Er is een beetje motregen maar je droogt net zo snel dan dat je nat wordt, dus gaat goed en veel zuurstof in de lucht. Iedereen pakt kopbeurten, ook Anneke heeft er zin in en rijdt met wind schuin tegen kilometerslang naast Flip met een gangetje van 33 km/h. Mooi op tijd in vorm voor de bergen. Ook Peter Verhagen rijdt de laatste weken erg goed merkt ook Arion op. Klopt, even de gedachten verzetten voor Peter. Donderdag  uitvaart van zijn moeder, sterkte Peter.

Als we de laatste klim van de dag krijgen over de Amertak test ik mijn klimbenen nog eens. Zit wel goed, maar nu is er wel een heel groot gat. Waar zijn Arion en Adrie? Flip en ik draaien terug. Dan komt Adrie er aan; “ Rij maar door, Arion heeft een lekke band en heeft al gebeld of ze hem ophalen”. Jammer les 3 komt er niet vandaag, dat was zijn praktijkexamen geweest, met 5 renners die commentaar staan te geven waarschijnlijk… dat zag Arion waarschijnlijk niet zo zitten.

We rijden met 60 km op de teller de May weer binnen. Lekker gefietst, windstopper was onderweg niet meer nodig, dus zoals zo vaak hadden de thuisblijvers geen gelijk.

Ad van Wesel

Trim Oude Molen

Fietsverslagen

Het was enigszins nat en bewolkt. Frisjes als je stilstaat, maar lekker na een minuutje of vijf fietsen.

We startten met vijven. Een dame, vier heren. Sandra, Wim, Peter, Piet en Gerard. Nauwelijks wind.
3 graden erbij en het is perfect fietsweer. Met een tempo dat de trim graag als trimtempo heeft.

De kant van Willemstad op. Dat moet je in de winter niet doen. Desolaat! Maar in het late voorjaar is het een feest. De regen en de zon jagen het groen op naar grote hoogten. Dat in letterlijke zin.
Voor de start merkte iemand nog op dat dit allemaal wel mooi is, maar dat het toch veel werk oplevert. Je blijft de heg snoeien. Ik kon dat beamen, maar omdat ik liever lui dan moe ben, laat ik zelf graag alles aan de natuur over. En ga pas aan de slag na weken van beeld zonder geluid. Anderen zijn gedisciplineerder, dat spreekt.

Dat het een prachtige omgeving is, werd geen onverdeelde mening. Misschien kwam dat door het ontbreken van een zonnetje.

Het was een prettig ritje heen. En pas in Willemstad aangekomen begreep ik waarom de rit “De oude molen” genoemd wordt. Het was me nooit opgevallen. En dat komt waarschijnlijk omdat ik me in het algemeen meer met nieuwe molens bezighoudt. Die ogenschijnlijk willekeurig neergezet worden. Dat maakte deze rit nogmaals duidelijk. Hoewel het landschap waarin wij ons bewogen natuurlijk al decennia eerder was ontdaan van alle romantiek door de ruilverkaveling. Ik ken het in elk geval niet van voor die tijd.

Over de rit heen was verder weinig anders op te merken. Onder de deskundige leiding van Peter, die de weg duidde, kwamen we aan in Willemstad waar we zijn gestopt voor koffie met appelgebak. Uiteraard met slagroom.

Het zijn mijn favoriete momenten. Er ontwikkelen zich altijd gesprekken die de moeite zijn om aan deel te nemen en om gewoon naar te luisteren. We leerden bijvoorbeeld dat er in Wim een kunstenaar schuilt. Overigens gebouwd op het vakmanschap dat hij heeft. We kregen ook nog een lesje anatomie over het vrouwelijk lichaam en fietskleding. Zo blijkt maar weer dat met vrouwen in de groep gesprekken een andere dynamiek ontstaat.

Terug op de fiets is een korte opstartfase noodzakelijk. Afgekoeld en enigszins stram werd de terugtocht gestart. Er werd gedisciplineerd gefietst, maar nog steeds met een goed gesprek hier en daar.

Er was wat verwarring over welke kant te kiezen tussen Klundert en Zevenbergen. Maar alles verder in goed overleg. Tussen Langeweg en Wagenberg maakte de verbazing over de zonnepanelen op het fietspad, waar we niet overheen konden fietsen, in elk geval mij wat narrig. Voor een moment dan. Meer waren we bezig dat het tweemaal oversteken van de toch wel gevaarlijke weg een vervelend gevolg was van het onderhoud aan het fietspad.

Ietwat navrant kwam een waterig zonnetje door op het laatste stukje.

Het was een leuke tocht, en altijd met leuke mensen.

Gerard Koops

Rivierentocht

Fietsverslagen

Op pinksterzaterdag stond voor de Sport de rivierentocht op het program. Een WTC klassieker en normaliter goed voor rond de 130km. Daags van te voren wees Ad op de app nog aan dat er onderweg nog een mooie koffiestop was, dus ik was in de veronderstelling dat Ad het toch weer eens zou wagen om met de sport mee te gaan. Bij de start bleek Ad toch met de tour mee te gaan. Ook Chris was tot dit besluit gekomen ivm met een pijnlijke knie. Hopelijk kan je snel weer pijnloos je knie belasten Chris.

Met slechts 4 sporters moesten we het uiteindelijk doen. Martien, Jan-Willem en John. Laatst genoemde pakte direct vanuit de May een kopbeurt die hij pas na Waspik zou afstaan. In mijn ogen was dit zo ongeveer zijn langste kopbeurt in de recente geschiedenis van de Sport.
Toen John op de Overdiepsekade eindelijk plaats maakt voor anderen, die het ook wel eens leuk vinden om op kop te rijden, kwamen JW en ik vanuit de staart van het peloton naar voren en namen de kop over. De snelheid werd wat opgevoerd zo reden we richting Heusden.
Onderweg vertelde JW dat Martien vorig jaar bij deze tocht hard was gevallen, gelukkig gebeurde dit deze rit. Voor zover ik weet hebben we eigenlijk niet echt gevaarlijke situaties meegemaakt, met uitzondering van een momentje op een dijk na Well. Een bejaarde bestuurder was woest dat hij op het smalle dijkweggetje er niet langs kon. Bij het passeren was er direct vergelding, doordat hij mij (ik reed voorop) de berm in duwde. Deëscalerend als ik ben….. heb ik maar niet gereageerd, dat is toch altijd de beste oplossing in het verkeer.
Kort hierop reed ik lek. De plug die ik een tijdje geleden in mijn voorband had gepropt, schoot eruit en mijn band was direct plat. Een binnenbandje dus maar. Ik deed succesvol mijn uiterste best om niet onder te komen zitten van de latex. Maar toen het binnenbandje ook lek bleek te zijn, moest ik die er ook weer uithalen en verwisselen met een andere binnenband. Toen werd het dus wel een bende. Maar goed, het nieuwe binnenbandje zat erin en we konden verder.
De zon was inmiddels door de mist gekomen en we fietsten over mooie wegen zo naar Zaltbommel en vervolgens naar Zuilichem. Iedereen pakte dit keer relatief lange kopbeurten. Ook John was regelmatig op kop te zien. Hij reed weer erg goed en dat nog wel op een aluminium fiets.
Voorbij Zuilichem werd er even gestopt voor een plaspauze, waarna we weer snel doorgefietst werd.
Bij Andel aangekomen dirigeerde Martien ons langs de provinciale wegen van Altena richting Hank. Ik besefte toen dat we de korte route reden. Prima voor mij want ik had die middag nog een kinderfeestje waar ik nog van alles voor moest doen. Na een koffiestop bij Fort Lunet waren we dan ook allemaal na 110km op tijd thuis.

Thais

Tourtje Boompjesdijk met toegift

Fietsverslagen

Ook dit weekend weer volop de kans om kilometers te maken. Heel de week zag de weersvoorspelling er niet best uit, maar als ik de fietsen uit de garage haal, voelt het helemaal niet verkeerd en de buienradar laat zien dat het droog gaat blijven. Dat is fijn, zo groeit de vorm voor bergritten in Vogezen, Alpen en hopelijk voor de Stelvio, hoewel die van de week nog uit de Giro gehaald werd vanwege lawinegevaar.
Op weg naar het Raadhuisplein zit ik te genieten op mijn fiets. De “kraak” die de afgelopen weken steeds luider werd, is eruit gehaald door nieuwe trapaslagers. In combinatie met nieuwe ketting en tandwielen die ik er al opgelegd had, loopt het nu geruisloos. Goed voor de moraal, zo’n geluid klinkt toch altijd in je oren als extra weerstand.
Bij de start is het minder druk dan ik gedacht had bij dit lekkere fietsweer. De Trim met stuk of 5, Sport stuk of 6 en Tour idem. Wij vertrekken voor een rondje Boompjesdijk dat we nog tegoed hadden. Dit voorjaar hebben we vanwege buien een alternatief genomen, maar dit blijft een fijn rondje. Zeker op de zaterdag want er zijn weinig stukken van die route waar je veel verkeer verwacht. Omdat de Moerdijkseweg langs de Gouden Leeuw nog dicht is (gaat die ooit nog open?) rij ik door de polder via Blauwe Sluis. Opeens rijdt Chris naast mij. “Is heel de sport mee?”
Blijkt dat Chris last heeft van zijn knie en eens even niet te zware verzetten wil rijden. Dus gaat hij met de Tour mee. Ook Flip is bij ons want die moet nog gaan dansen bij de Top 100 vanmiddag. Mooi, een paar goede koptrekkers. Daaraan sowieso geen gebrek, er wordt goed samengewerkt in ons peloton van 10.  Met Adrie heb ik het er over dat dit vaak een snel rondje is. Door lange rechte stukken en omdat we meestal bij westen wind gaan die later in de ochtend vaak aantrekt. Zo niet vandaag, er is wel wat noordwesten wind maar zo zacht dat de rijwind overheerst en we dus heel de rit iets tegendruk hebben. Maar daardoor rijden we wel heel constant. Via Klundert gaat het naar Willemstad en dan over industrieterrein Dintelmond naar Dinteloord en dan de dijken op in het buitengebied. Zo kom je bij het gehucht Boompjesdijk. “Zo kom je nog eens ergens hè Arion”. Hij vertelde dat hij vaak net buiten de bebouwde kom van Made al niet meer weet waar hij is.
We zitten daar op de helft en de teller staat op 31 km/h als gemiddelde. Na de Boompjesdijk gaan we op de terugweg. Via de Zuidzeedijk gaat het op een mooi tempo naar de Vliet en over de brug linksaf richting Stampersgat. Daar is de weg weer open na de verbeterwerkzaamheden….
Nou verbeteringen, weer iets dat bedacht is door een hater van fietsers, brommers en motoren; twee scherpe en dus gevaarlijke snelheidsremmers liggen nu in het wegdek, “én bedankt!”.

Als we naar Oudenbosch koersen, zie ik dat het gevoel klopt, alle windmolens staan stil. En ook geen zon…Met Hans , de energie-expert, heb ik het er over dat je op zulke momenten toch een of andere centrale nodig zult blijven hebben. Kern en gas, wij weten het ook niet?? Met Flip later nog een discussie over saldering van zonnepanelen en met Chris over een airco. Op een of andere manier een goede dag om over dit onderwerp te hebben.
Omdat de Lamgatsebrug nog niet open is voor fietsers rijden we naar de overkant van de Mark en dan naar Zevenbergen. De houten brug is wel natuurvriendelijk zou je zeggen, maar als diezelfde natuur er dan houtrot in laat ontstaan…. moet je vervangen. Ik ben benieuwd als 24 juni, als hij weer op zou moeten gaan, weer een houten oversteek gelegd is. Nog een maandje omrijden dus, dat is niet erg maar je moet een stukje door Zevenbergen. Johan stelt voor om langs den Elsakker te rijden voor wat extra training.
Ik zeg dat dat 5-6 km om is en mensen rond de 90 km verwachten, dus gaan we maar niet doen. In Zevenbergen besluit ik een compromisje te maken, we rijden naar Zwartenberg en dan over Langeweg. Dat is maar 1-2 km om en dan heb je minder fietspad in Zevenbergen. Als we bij de oversteek komen zien we een optocht aan oude trekkers waar Farmers Defence Force jaloers zou zijn. Wel stuk of 50. Maar die gaan helaas ook de weg naar Langeweg in. Daar moeten we niet tussen komen… dus Johan zijn zin, we rijden langs den Elsakker. Dan maar 10 minuten later thuis.
Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat we met Chris een Sportrijder bij ons hebben, die kunnen met geen mogelijkheid langs den Elsakker rijden zonder te stoppen voor koffie met een punt.
Dus al snel komt hij bij mij met het voorstel om dat te gaan doen. Iedereen is het er mee eens. Alleen Arion zit met een verplichting en het mag niet té laat worden. Johan en ik oberen even en we nemen maar 1 bakkie en zo blijven we qua tijd acceptabel.

Na de koffie is het wel weer even opstarten zeg, ik heb een paar kilometers nodig om weer lekker te draaien. Gelukkig zegt Flip hetzelfde dus het ligt niet aan mijn benen. De snelheid gaat langzaam omhoog, zo erg zelfs dat ik Chris hoor roepen “ik moet er af”. Wat?
Blijkt dat hij de afslag neemt naar Wagenberg en Terheijden.
Wij rijden langs de Drie Hoefijzers en nog steeds langs de andere kant van de weg naar Made.
Dat zonnefietspad heeft blijkbaar veel onderhoud nodig. Ik vraag me af of dat ooit rendabel gaat worden. Maar, zoals ik hoorde bij het sauwelen, we moeten er in de gemeente Drimmelen blij mee zijn met dat zonnefietspad, want “Nu komt er eindelijk eens wat positieve energie uit Wagenberg“ (sorry Corné, zijn niet mijn woorden hè ???? ).

Met net geen honderd kilometer op de teller komen we weer op de May. Lekker gefietst en het goede nieuws is dat we maandag weer een mooie rit in het vooruitzicht hebben o.l.v. Maurice.

Groeten,

Ad van Wesel

Maasvlakterit 2024

Fietsverslagen

Een terugkerend onderwerp tijdens de ledenvergaderingen is het organiseren van een tocht die wat verder weg is en die redelijkerwijs niet vanuit Made gereden kan worden.

Gevoed door nostalgische verlangens van weleer, worden door leden met lange lidmaatschappen vaak memorabele ritten aangehaald. Als ik al die verhalen dan zo hoor, dan verbaas ik me dat er destijds kennelijk meerdere malen per jaar een rit werd georganiseerd waaraan veel leden deelnamen en er met de auto naar een locatie elders werd gereden om daar vervolgens een rit te rijden.
Een korte blik in oude clubbladen nuanceert dit beeld enigszins. De frequentie lijkt beperkt te zijn tot ongeveer 1 maal per jaar, dus dat valt allemaal wel mee.

De hunkering naar de memorabele ritten blijft echter, zo merk ik tijdens de ledenvergaderingen. Vorige jaar heeft Johan van Helmond dan ook een Maasvlakterit gepland die helaas werd geannuleerd door erg slecht weer en slechts 5 aanmeldingen. Zonde, want Johan had er veel moeite in gestoken.
In 2024 wilden Gerben en ik dit gewoon opnieuw proberen en zo geschiedde. Belangrijk hiervan was dat het een tocht moest zijn waar iedereen aan kon deelnemen en zodoende werden 4 afstanden gemaakt en middels een advice aangekondigd in de app. We waren benieuwd hoeveel aanmeldingen het zouden zijn. In totaal waren het er 12. Allemaal vanuit de tour of sport.
Hoewel ik licht teleurgesteld was in de hoeveel aanmeldingen, besefte ik ook dat het op een zaterdag was en dat deze rit ook een beetje een testcase was. Kop op dus en naar de Maasvlakte!

Om 07.30 uur werd met 2 busjes en 2 auto’s vertrokken richting Brielle, alwaar de tocht vanaf de parkeerplaats bij de Albert Heijn zou starten. Dit gebeurde ook en om stipt 08.30 uur konden we beginnen aan de tocht. Met 10 man reden we weg en na 2km kwamen we er achter dat Erik en Gerben er niet bij waren. Kennelijk waren zij nog bezig met het oppompen van hun banden en waren ze door iedereen over het hoofd gezien bij het vertrek. Samen met Flip reed ik snel terug om de 2 mannen op te halen, Flip’s dieselmotor was echter nog koud en hij was er al helemaal klaar mee bij terugkomst.
Toen de twee verloren schapen zich bij de rest voegde, reden we via Zwarte Waal in zuidoostelijke richting. Wat iedereen opviel was dat je op de snelweg nog heel veel petrochemische industrie zag, maar dat je tijdens het fietsen eigenlijk midden in de natuur was en dat er van industrie niets te merken was.
Na Zwarte Waal werd er via de Bernisse (rivier) koers gezet naar Zuidland. We waren nu vlakbij Nieuw-Beijerland, een dorp dat zo’n beetje het noordwestelijk territorium van de WTC begrenst. Nu waren we net aan de andere kant van het water en het was er prachtig, zeker vanwege het goede weer, maar ook door de wind in de rug en de reeën en konijnen die te zien waren. Over de zeedijk langs de Haringvliet werd vervolgens richting Hellevoetsluis gereden. Arion reed samen met mij op kop en had het erg goed naar zijn zin. Hij vertelde hele goede benen te hebben en als het aan hem lag, dan kon het nog wel sneller. Dit hebben we niet gedaan, maar Arion zette zijn goede doen wel voort in de rest van de rit. Na de rit wist hij zelfs te vertellen dat hij nog wel een lusje wilde rijden…. Goed gereden Arion.

De route ging vervolgens richting de duinen die een opmaat vormden voor de Maasvlakte. Dit was nogal een stuk met veel draaien en keren. Niet iedereen is hiervoor in de wieg gelegd, daarom werd er wat rustiger aan gedaan zodat iedereen weer bij kon trekken. De vele bochten waren me tijdens de voorverkenning enkele weken geleden niet echt opgevallen, maar nu als wegkapitein, was ik eigenlijk constant aan het roepen waar we heen moesten. Het maakte het er ook niet makkelijker op dat maar een enkeling de route in hun fietscomputer hadden gezet.
Met een kort stukje door de duinen, waar we ook nog wat koeien moesten ontwijken, kwamen we bij de Maasvlakte aan. Een enorm kunstmatig stuk land, dat sinds 2008 uit de zee naar boven was gerezen.
John voelde zich direct thuis, als man van de logistiek had hij hier in het verleden ook nog veel gewerkt. En als (destijds) motorfanaat kon hij regelmatig op de verlaten wegen zijn motor eens goed uitlaten. Nee, die John zat er goed bij en hij was regelmatig op kop te zien.
Bij het oprijden van de Maasvlakte zijn direct de enorme zeeschepen te zien. Ik snap nu waarom Martien zich niet opgegeven had voor de rit, want hij zou waarschijnlijk een acuut minderwaardigheidscomplex oplopen bij het zien van die gigantische schepen.
Hoewel je het niet zo zeggen, had de Maasvlakte een behoorlijk klimmetje in petto voor ons. Met 48 hoogtemeters is de Col du Van Ganzewinkel de hoogste berg van Zuid-Holland. In de aanloop naar de berg toe, voelde ik echter nattigheid. Het bleek dat mijn voorband lek was en dat het latex tegen mijn benen spoot. Gelukkig sloot het gat vrij snel, waarna ik met een paar barretjes minder nog prima verder kon en mijn stand in het KOL klassement gehandhaafd blijft.

De weg rondom de Maasvlakte loopt bijna helemaal rond en je weet zeker dat je zowel wind mee als wind tegen gaat krijgen. Aangezien het altijd waait daar, fietsen we op het einde van de Maasvlakte tegen de harde wind in. Ideaal om te gaan draaien, wat dan ook gebeurde. Het draaien ging op zich goed, maar Ad en Anneke draaiden niet mee. Anneke wilde wel, maar vond het wat te nerveus. Volgende keer zal ze luisteren naar de tip van Flip, die vertelde dat je veel energie bespaart als je gewoon in het treintje mee draait. Maar top gereden hoor Anneke, het is niet voor niets dat je weer heel wat bekertjes bij elkaar hebt gereden op Strava.
Ad zat ook veel achteraan. Waar hij volgens Arion bij de tour bijna altijd vooraan is te vinden, was hier nu geen sprake van. Waarom weet ik niet, maar hij vertelde wel dat hij een leuke rit had gereden. Gelukkig maar.
Tijdens het draaien, liet ik me even naar achter zakken om te kijken hoe iedereen erbij zat. Ik zag Gerard langskomen; geen centje pijn behalve bij de viaductjes. Fijn dat hij zijn conditie een beetje terug heeft gevonden. Flip was weer helemaal gerecupereerd van de sprint bij de start van de rit. Arion reed met een lach op zijn gezicht en draaide lekker mee. John die draaide op zijn eigen manier. Chris genoot dat het een keer niet zo lomp hard ging. Johan draaide telkens net voor de kop terug, maar superfijn dat je toch meegegaan bent. Erik had ook geen centje pijn en genoot van zijn de omgeving waar zijn roots liggen. Tot slot zag ik Kevin ook nog langskomen. De man met de trage cadans die hij moeiteloos lijkt vol te houden. Ook Kevin was in goede stemming, zeker toen hij hoorde dat het koffiepunt eraan zat te komen
Op het uiterste puntje van de Maasvlakte stopten we namelijk bij de Smikkel-Inn, een klein koffietentje/cafetaria welke zichzelf “het balkon van Europa” noemt. Onder het genot van koffie met een punt genoten we dan ook vanaf het balkon van een prachtig uitzicht.
Na de koffie moesten we nog een kilometer of 25 terugfietsen naar Brielle. Het grootste deel van de rit zat er echter op en dus kwam er wat meer ruimte voor wat spielerei. Door de bochtige duinenpaden ging het lekker vlot en als je je vaart behield dan waren de duinklimmetjes ook zonder veel moeite prima te doen.
Op het langste duinklimmetje van de dag werd even goed doorgetrokken en hierbij verscheen Gerben als eerste boven. Sterke benen die gast en tja, die fiets rijdt ook eigenlijk het lekkerst vanaf 35km/h…

In Brielle aangekomen, werd nog even nagepraat over de mooie rit en waren er al direct voorstellen om dit volgend jaar weer te organiseren. Wellicht weer op de Maasvlakte, maar elders was ook prima. Ik hoorde al langskomen: De Veluwe, Groene Hart, Zeeuws Vlaanderen, De Peel…. nou ja, opties genoeg in ieder geval.
Terugkijkend op de rit moet ik zeggen dat het erg leuk is geweest en dat het een eigenlijk gewoon een ontspannen dagje uit is geweest, waar iedereen van genoot. Dit is dan ook de herinnering die ik mee wil nemen als ik over 15 jaar weer hieraan terugdenk. Vervuld van nostalgie zal ik vertellen dat we vroeger nog wel eens naar de Maasvlakte waren geweest, dat waren mooie ritten.

De geschiedenis wordt nu gemaakt, dus maak er wat moois van, dat is fijn voor later!

Thais

De tour naar Den Bosch en via Bokhoven retour

Fietsverslagen

Vanmorgen toen ik opstond, was het al wat warmer dan gisteren. Van gisteren kan ik zeggen het was in één woord TOP. Fijne rit en een dito groep en alles goed georganiseerd. Diegene die thuis zijn gebleven, hebben echt wat gemist. Maar genoeg hier over.
Na de rit over de Maasvlakte had ik nog een aardig programma. Eerst naar mijn jongste zus die 72 werd. Vervolgens gaan zingen voor de mis en in tegenstelling tot de verwachting was het best druk. Hierna nog even op kraamvisite in Gemonde bij een neef van ons. Daarna op tijd naar bed, want Europapa lag uit de race en eigenlijk is het songfestival alleen een gebeurtenis voor gekke fratsen.
Nu naar vandaag; Moederdag 2024.
Mijn eigen moeder is al ruim 30 jaar geleden gaan hemelen en mijn schoonmoeder heeft 3 jaar geleden het aardse voor het hemelse omgeruild dus wat dat betreft weinig Moederdag gedoe vandaag.
Als ik om half zeven op de app kijk, zie ik dat Leo gelezen heeft dat ik goed acht uur bij hem zal zijn.
Bij aankomst op het Ruiterspoor bewonder ik zijn bouwwerk voor de overkapping van zijn terras. Hierna zetten we koers naar de May via de bromtol en dan achter de kassen door rijden we naar het oude gemeentehuis. In de Adelstraat worden we ingehaald door Wim ten Haaf, die heeft er duidelijk zin in.
Op het plein staat al een grote groep te wachten, ook de hoffotograaf van de WTC is al aanwezig om e.e.a. op de gevoelige plaat vast te leggen. Gisteren hebben we in de auto bij Ad besproken dat we vandaag de route Den Bosch van Flip zullen rijden. Aanvankelijk dachten we nog in de richting van Goirle maar gezien de windrichting leek dit ons beter.
De sport rijdt vandaag niet dus aan boord van het tourpeloton vele sterke kleppers.
We vertrekken richting Den Hout, hier gaan we over de Heuvel West, die rijdt dus voor geen meter maar Flip en Ad geven meteen flink gas en de rest stuitert er achteraan. Al snel rijden we via de Bergsebaan en de Vraggelsebaan naar Oosterhout om vandaar via de Hoevestraat en de Ketenbaan naar Steenovensebaan verder te stuiteren naar het Halve Maantje. Ondertussen wordt de kop overgenomen door sterke mannen als Leo, Wim, Ad van Dongen, Frans en Adrie. Op de Vierbunderweg in Dongen waag ik me ook een keertje op kop omdat gisteren de beentjes niet tegenvielen. Op het moment dat ik met Wim over de klinkers hier rij, hoor ik LEK. Het blijkt Ad van Dongen te zijn die dit jaar al een keertje meer pech heeft gehad. Ik krijg nu de gelegenheid een foto te trekken en om te zien wie er allemaal ons peloton vullen.

Dat bestaat vandaag uit: Ad en Anneke van Wesel, Peter B, Ad v D, Wim ten H, John H, Frans M, Flip, Erik & Leo S, Peter V, Adrie V en de burgemeester van Ter Aalst.
Nadat de band vervangen is, rijden we verder over de klinkers naar de Moer.

Om van daar via Loon op Zand en de rustende Jager richting Cromvoirt te rijden. Op het terras bij de Rustende jager is het nu nog rustig maar ik denk dat het er de komende uren weer drukte van jewelste zal zijn. In Cromvoirt wil Leo nog een stukje gaan gravelen maar hij ziet er gelukkig toch tijdig vanaf.
Op de Deuterstraat als o.a. John H. op kop zit, dreigt men de zaak op de kant te zetten als we met wat zijwind richting de Moerputten rijden. Gelukkig schuift alles weer in elkaar en kan ik eindelijk even een banaantje eten. In Den Bosch draaien we richting Vlijmen. Hierbij passeren we het woonwagenkamp aan de Vlijmenseweg. Een aantal van de renners kijken de ogen uit naar de “woonwagens” die daar gebouwd zijn. Complete villa’s en ergens zal er wel een wiel in de tuin liggen denk ik dan.
We gaan over de A59 en rijden Vlijmen binnen. Hier nemen we zoals gebruikelijk het slechte klinker weggetje buiten om. Om vervolgens richting Bokhoven te rijden. Eenmaal op een fijne asfaltweg gaat het gas er weer op en is het zaak om je goed te positioneren. Het valt mij nu op dat Peter V. wel erg gemakkelijk rijdt terwijl hij niet de fiets met ondersteuning bij heeft. Waar het aan ligt weet ik niet maar hij rijdt als een jonge god. Bij Herpt kiezen we weer eerst een hobbelig fietspad om hierna het betere fietspad richting Oud Heusden te nemen. Via Heesbeen gaat de rit verder richting Doeveren om vervolgens de lekkere bochtjes bij het gemaal te nemen. Leo oppert om plat door de bochten te gaan zoals hij met zijn motor op het circuit doet. Echter wij hebben wel trappers die het feest kunnen verstoren, ik probeer in ieder geval niet met de knieën het wegdek te raken. Gejaagd door de wind gaat het richting de Overdiepse polder.

Hier maak ik nog een selfie met John voor het verslag.
Als we via de brug over het Oude Maasje richting Waspik rijden, probeer ik een gat dicht te rijden maar merk dan dat de beentjes toch niet meer zo goed zijn als ik dacht. Ze lopen nog een keertje goed vol als we de A59 opnieuw oversteken. We rijden langs Raamsdonk en onder het Veer door richting Geertruidenberg naar de Centraleweg als ik achter in de groep plots iets hoor. Het blijkt Flip te zijn die een ketting van mindere kwaliteit in tweeën trapt. Nadat het euvel verholpen is, heeft Leo een tip. Hij heeft van zijn motorfiets nog wel een reserveketting voor Flip.
Op de brug over de Amertak is het goed dat er wat fietsers op de pad zitten, hierdoor kom ik niet meer in het rood. Bij de Meerpalen ontbindt de groep zich grotendeels. Ad van Dongen rijdt nog mee tot den Hespelaar zodat hij ook aan de 100 km komt. Met Peter B. en Leo rijden we nu verder over de Heuvel en nemen nu de asfaltzijde van den Heuvel.
Na die twee goede dag gezegd te hebben rijd ik met 110 km op de Garmin Ter Aalst op.
Lekker gefietst en nu verder toch nog een beetje Moederdag vieren.

Groeten van Ter Aalst.

Bramentocht

Fietsverslagen

Thijs heeft voor de Sport voor het seizoen een mooie kalender gemaakt. Daarbij kon iedereen aangeven welke ritten je erop wilde hebben en of je wegkapitein kan zijn voor die rit. Bij het delen van de kalender stond er bij mij de Bramentocht op. Die had ik niet ingediend, maar Thijs had mij deze ritnaam gegund na een duikeling met de gravelbike in een bramenstruik ergens in het voorjaar. Eens kijken wat ik daarmee kan?

Het werd een rondje Leerdam, hier zijn toch de meeste kansen op bramen dacht ik.
In de ochtend vroeg ik mij al af of we wel zo’n grote groep zouden gaan hebben deze keer.
Dat bleek gelukkig wel het geval en zo gingen we op pad met Erik, Flip, Chris, Twan, Curt, John en ik.
Een mooie groep en leuk dat Curt op zo’n doordeweekse feestdag ook meekan. Alhoewel feestdag, Hemelvaart…ik moest het even opzoeken, maar we vieren dat Jezus is opgestegen naar zijn vader in de hemel. Verder waag ik mij maar niet aan dit onderwerp aangezien er al genoeg onrust is in de wereld momenteel.

Waarbij het in het begin nog wat fris was, bleek de temperatuur buiten en van binnen aardig snel op te lopen. Nog voordat we in Geertruidenberg waren, had ik mijn armstukken toch maar afgedaan. Sowieso een zonnige dag om gebruinde fietsarmen te krijgen. Ik had mijzelf voorgenomen dat het voor iedereen een prettige rit moest worden om te fietsen. Als leider ben je dan geneigd om veel op kop te rijden (ik in ieder geval wel) om ervoor te zorgen dat de snelheid constant blijft. John was zo blij dat alles op zijn fiets bleef zitten en dat hij geen lekke banden had. Dat betaalde zich uit in kopbeurten van een hogere snelheid. Demonstratief liet Flip een gat vallen. Gelukkig kijkt John regelmatig achterom (niet) om te zien of iedereen er nog aanzit. John nam wat gas terug en zo reden we verder over onze route. Net over de brug bij Hank passeerden wij de Trim, waarbij Piet zijn fluitje ervoor zorgde dat we hen moeiteloos konden passeren.
Via de Peerenboom richting de Korn bij Dussen waar het mooi fietsen is over de dijk. Hoewel de snelheid er best goed in zat, kreeg ik terug dat iedereen het goed vol kan houden zo. Twan en Chris pakten lange kopbeurten. Twan zei later nog tegen mij; “Het is net alsof dit veel makkelijker is nu je de week ervoor ruim 200 kilometers hebt gefietst”. Dat gevoel had ik ook, maar wist eveneens dat we nog maar net begonnen waren.

Via Sleeuwijk gingen we bij Gorinchem de brug over. Wederom in een constant tempo zag ik dat iedereen kon volgen. Curt is een sterke fietser, maar met bruggen kan hij nog wel eens terugzakken, dat was nu zeker niet het geval. Iedereen pakte zijn kopbeurten en sommigen wat langer dan anderen. Dat zorgt ervoor dat we allemaal lekker fietsen en elkaar helpen waar nodig.

Nadat ik ons door Gorinchem had geleid, reden we langs het water richting Arkel. Het blijft een mooie omgeving en het is heerlijk fietsen met het uitzicht langs de Linge.
Nauwelijks wind en waarbij ik vooraf dacht dat dit wel de periode van bloei van de bloesem zou zijn, waren we daar achteraf gezien te laat voor. Over de brug bij Leerdam had ik een weg meteen rechts gezien, maar die is niet voor herhaling vatbaar. Een smal fietspad met die snelheden, dat is niet zo handig.
Door Heukelum rij ik op kop aangezien ik zelf ook even goed moest kijken om weer terug te komen langs de Linge. Dat ging allemaal goed en John en Twan voerden het tempo nog eens op.
Het was mooi dat Flip er ook bij was. Die had de week ervoor net zoveel gewandeld als de meeste mensen in een paar maanden doen. Heel knap en geweldig fit is hij nog altijd. Erik reed goed mee en zorgde ervoor dat hij zeker zijn kopbeurten pakte, maar niet te lang. Dat vindt iedereen prima en zo is hij heerlijk meegegaan heel de route.

De bedoeling was om terug te gaan via Schelluinen, maar er was een brug afgesloten die deze route blokkeerde. Bij mijn vraag aan Chris om via een andere brug verderop naar de route te fietsen, werd niet heel enthousiast gereageerd door hem. Liever hetzelfde stuk even terug dan een nog langere route..haha. Chris is zo sterk, maar deze paar kilometers extra zag hij niet zitten. Later begreep ik waarom en dat was omdat hij het nog druk had met bierdrinken in Den Hout op de Jaarmarkt (dat was ook leuk, al lag deze finish iets te ver…).
Richting Werkendam gingen we kop over kop langs de Merwede. We hadden nog zo’n 25 kilometer te gaan. Uiteraard riep Twan: “Er zit toch nog wel een koffie in leider?” Uiteraard, ik ben daar eveneens een groot fan van. Aangekomen in Raamsdonksveer zijn we gestopt bij Fort Lunet. Nu zijn wij bij D’n Elsakker al een bekend gezicht, maar hier worden we ook al herkend. Het vertrouwen in ons is zo groot dat we zelf de slagroom op de appeltaart mochten doen. Nadat Erik eerst nog heel subtiel wat slagroom erop deed, vonden we dat toch echt te weinig en werd de appeltaart bedolven onder de slagroom. We praatten over van alles en de conclusie was dat we lekker gefietst hadden.

Om alle calorieën meteen maar weer te verbranden, zette Twan aan voor het laatste stuk. John sloeg af naar zijn hometown en ik trok nog een keer de brug omhoog. Het was een stuk lastiger fietsen, want het fietspad was gevuld met mensen die van het mooie weer aan het genieten waren. Dat hebben wij zeker ook gedaan en we kijken terug op weer een mooie rit samen. Op naar huis en daarna naar de Jaarmarkt, waar ik nog veel wtc-leden ben tegengekomen.

Gerben

Tour “Rondom de Maas”

Fietsverslagen

Op deze mooie Hemelvaartsmorgen staat een WTC klassieker op het programma.
“Rondom de Maas” was een aantal jaren de tourtocht die WTC Made organiseerde om de kas wat te spekken. Maar de laatste jaren (ik schat zo rond 1995) kwamen er maar goed 100 deelnemers meer aan de start en het was heel veel werk want toen moest je een tocht nog uitpijlen…. Nu stuur je gewoon een GPX rond. Dus dat was einde WTC tourtochten voor derden. Maar het blijft een mooie tocht en met zuidoosten wind de juiste richting voor vandaag.
Aan de start is het best druk. We gaan in 4 ploegen rijden, dus het is even afwachten wie er dan mee komt als ik roep “De Tour vertrekt!” Ik rij met Hans al bij de Rabobank oftewel residentie “de Dragonder” als ik eens even kijk… dat zijn er niet veel. Maar het blijkt dat een aantal mensen nog stond te pitten want even later hoor ik dat we even rustig aan moeten doen want er komen er nog een stel….
Uiteindelijk rijden we met een mooi groepje van 11 de bebouwde kom van de May uit.
Ik voel me wel thuis bij zo’n raad van 11 achter elkaar in polonaise.
We touren om dun Berg en ut Veer heen, door de polder naar de brug over ’t Keizersveer. Daar komen we gelijk aan met de TT die met een leuke groep op weg zijn en iets korter willen rijden dan wij zo te merken. Na de brug richting Peerenboom laten we de TT-ers achter ons. Er staat echt weinig wind en de zon schijnt, lekker zo, eindelijk echt lenteweer. Qua aankleding is het nog duidelijk geen zomer want ik zie van alles: korte broeken, knie, zomershirts, wintershirts, zelfs windstoppers. De een is nou eenmaal wat meer een koulijder dan de ander.
We rijden de welbekende route tot de brug bij Heusden en dan verder richting Hedel maar wel over de dijk bij Well. Wie goed zat, kon genieten van het kasteeltje aldaar.

Uiteindelijk in Hedel zijn we op het keerpunt en logischerwijze moet je dan over de Maas, dus over de brug. Ik zie dat we geluk hebben, want de fietspaden over de brug zijn vanaf 13 mei afgesloten, dan hadden we terug gemoeten. Nu niet, we gaan er over en dan aan de zuidkant weer richting het westen. Helaas is de wind toch wat meer zuidelijk dan ik dacht, dus we krijgen hem niet echt mee. Maar we hebben genoeg goede kleppers om dat op te lossen. De traditionele stempelpost van de tocht zat in café het Veerhuis net voor Bokhoven, dat staat er nog. Maar ook dat is niet meer nodig. Met Strava kunnen we gewoon bewijzen dat we daar langsgekomen zijn. Peter Verhagen haalt herinneringen op van de vele stops die hij daar gemaakt heeft met het illustere clublid Stan Joosen.  Een geweldig wielertalent (zei zelfs Jan Jansen) maar dat werd pas ontdekt nadat Stan zijn pensioen en met 65 jaar is dat ietwat laat om er nog wat anders mee te doen dan bij WTC fietsen, en tussendoor dus rondjes met koffiestop met Peter.
Na Bokhoven gaat het via Hedikhuizen, Herpt en langs Oud Heusden. Ik denk nog even dat het misschien leuk is om over de kinderkoppen in dat mooie vestingplaatsje te rijden, maar doe het toch maar niet. Sommigen houden niet van dat gestuiter en het hoort ook niet bij de originele route.
Net voor de Heusdense brug halen sommigen opgelucht adem…. Ze zitten weer op een bekende route naar huis. Even hebben we nog oponthoud voor de brug over het kanaal naar de Waalwijkse haven. Heel even maar, nog geen tijd genoeg voor een plaspauze, we moeten door. We hebben voor de brug een paar fietsers ingehaald die stonden te wachten. Die hebben er zin in en eentje is behoorlijk sterk. Wij proberen ons karretje aan te pikken maar dat valt nog niet mee. Ze gaan steeds harder, maar ook wij hebben er zin in en zijn met een goede groep want we gaan vlot allemaal mee. Tot Waspik blijft het tempo hoog en dan slaan de mannen af naar Raamsdonk. Wij gaan richting dezelfde weg die we gekomen zijn. Het blijft vlot gaan en zo zijn we met 89 kilometer op de teller ruim voor half twaalf thuis. Ook fijn: kopje koffie in de tuin, laat de zomer maar komen, dit bevalt wel.

Ad van Wesel

West-Brabant Tour

Fietsverslagen

Deze Bevrijdingsdag/zondagmorgen staat een bekende rit (voor mij althans) op het programma: De West Brabanttocht. Vroeger een bekend rondje dat vaak gereden werd vanuit Nispen, maar nu goed voor 125 km vanuit de May waar ik ondertussen langer woon.
De Sport is al vertrokken voor een lange snelle tocht. De Trim staat ook aan de start en krijgt een paar TT renners mee. Uiteindelijk tel ik 9 WTC-ers die met mij vertrekken richting het westen. Deze keer moet ik helaas iets doen wat ik altijd probeer te omzeilen… we moeten langs stoplichten in Zevenbergen. Gelukkig staan ze wel op groen dus kunnen we gewoon doorrijden. De fietsbrug wordt gemist!
Vandaar door de woonwijk en over het bruggetje langs de noordkant van de Mark. Erik had zijn navigatie ingesteld met de vorige keer dat we de tocht reden, dat ding sputterde flink tegen tot bij Oudenbosch waarna het ding de route weer herkende. Ook bij Stampersgat was een kleine afwijking van de route want ook daar was een stukje weg open. Dat had ik vorige week al gezien maar daarna liep de route gewoon volgens plan, zelfs als later bij Landgoed Mattemburgh in Bergen op Zoom een bord staat dat je er niet door kunt. Maar daar zijn we nog niet.
Hans zit ondertussen naast me op kop te hoesten en proesten. Het gaat maar niet over, maar hij rijdt nog super, wat gaat dat wel niet worden als het over is straks? Zo komen we op de 100 dagen ziekte, oftewel Kinkhoest. Komt veel voor en heeft deze symptomen… en duurt dus lang. Ik zeg tegen Hans dat zon goed is voor hem en dat ik hoop dat hij dat snel volop krijgt…. dan heb ik het zelf ook.
Ondertussen fietsen we via Kruisland richting Moerstraten. Verschillende koptrekkers melden zich voorin, dus dat gaat goed. In de verte zien we heftige regen; boven Wouw valt het met bakken naar beneden en recht vooruit zit ook alles dicht. Dat ziet er niet goed uit denk ik. Maar na een paar keer links en rechts blijkt dat we zowaar om de buien heen rijden, soms over natte wegen. Da’s geluk hebben en daardoor rijden we ook niet lek, en dat kan ook anders las ik ergens.
Rijdend door Moerstraten vertelt Ad van Dongen dat hij daar wel eens winnend over de meet gegaan is. Toch mooi zo’n goede fietser erbij en hij begint ook meteen gemotiveerd mee op kop te rijden, lijkt wel 40 jaar jonger door dat plaatsnaambordje.
Via mooie bosdreven komen we op ons verste punt met 2 klimmetjes; de Vossenberg in BOZ en de Rijzende Weg in Woensdrecht. Als je daar op te zwaar verzet aan begint, zijn die pukkeltjes toch even taai. Erik van der Hoeven pakt de bolletjespunten met gemak. Nog wat meer op en neer gaat het richting Hoogerheide. Hier heeft Mathieu leren fietsen moet je maar denken.
Na dit punt krijgen we het beetje wind dat er is, in ieder geval van achter en zo komen we vlotjes in Nispen aan. Uit de wind in het zonnetje genieten we van de koffie met appeltaart. Ik vraag Ad of hij ook in Nispen gekoerst heeft. Hij zegt “Ja”, maar wil daar verder niet over praten…..   
Altijd grappig want er zijn altijd wel bekenden op het terras. Een andere fietsclub komt aanrijden en sluit ook aan op het terras van Tivoli. Opeens zit ik naast mijn broer die bij de Nispense Trappers zit.
Hij is bijna thuis maar wij moeten nog 50 kilometer verder.

Via Schijf achter Sprundel door, komen we op bekend terrein voor iedereen.
Via het Mastbos gaan we huiswaarts naar Made. Met 128 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets.
Hij ziet er uit of we in de stromende regen gereden hebben, maar dat is gelukkig niet zo. Het was eigenlijk schitterend fietsweer en iedereen heeft knap gereden.
Nu snel poetsen en aan het werk met een 5 gangen aspergediner om de calorieën weer aan te vullen.

Ad van Wesel