Categorie archieven: Fietsverslagen

Verslagen van tochten

Haarsteegse wielen

Fietsverslagen

Een schitterende ochtend waarbij de harde wind het Saharazand had weggeblazen. Een prachtig blauwe hemel wachtte op ons. Op het programma stond het Rondje Haarsteeg. Een gewaagde route met die straffe zuidwester.

Heen was natuurlijk een klein feestje. De wind bijna in de rug. En daarbij wil de aandacht nog wel eens verkeerd verlegd worden. Door een gesprek tussen Gerard en Gerard, mistte Gerard, duidelijk de laatste opmerking verwerkend, een afslag. En bovendien in zijn eigen woonplaats nam hij als enige de verkeerde kant van de rotonde onder aan de Bergse brug. Verbaal gecorrigeerd door Peter, die de regels wel kent en in acht neemt. Gerard beloofde beterschap.

Op weg dus naar het oosten via de noordkant van de Maas. De herik staat al vol in bloei en dat geeft het land van Heusden en Altena een minder streng aanzien. Nog steeds hobbelden we door, want nog steeds de wind schuin in de rug.

Iets was snel veranderde toen we bij Heesbeen de brug opgingen. We waaiden bijna uit onze nieuwe jasjes.

Het laveren over een fietspad rondom Heusden, waarvan ik was vergeten dat dat ongeveer de enige manier is, was leuk. Niet minder was de prachtige dijk, inmiddels aan de zuidekant van de Maas, met prachtige huizen, en mooie weggetjes en natuurlijk door Haarsteeg. En bij Vlijmen aangekomen voor mij herkenbaar in de routes die ik bijna willekeurig kies van en naar mijn werk.

Op de dijk in Vlijmen werd Johan gestoken door een beestje, een vroege bij of wesp. Helemaal zeker waren we niet. Gelukkig had hij er geen last van.

Verder ging het richting Cromvoirt, waar rechtsaf gingen richting Giersbergen. Daar fietsen we door de Drunese duinen heen, en hadden dus wat bescherming tegen de wind. Maar het was wel bikkelen.

In Loon op Zand werd er lek gereden.

Tijdens de bandenwissel werd ook nog afgesproken dat Wim degenen is die de bananentijd mag afroepen. Sommige zaken in het leven hebben houvast nodig, en ik durf wel te zeggen dat dit unaniem gesteund werd.

Wat stukken met fors wat wind schuin op kop maakte dat het spraakwater wat opraakte.

De wind ging echter steeds meer zuidelijk waaien, en dat is best lekker als je van De Moer richting Sprang-Capelle rijdt. Zeker na wat open stukken westwaarts.

Bij Raamsdonk werd het wel duidelijk dat de redelijk lange tocht met de harde wind toch wat tol begon te eisen. We hebben zeker en kilometer of twee achter een dame aan gereden op een elektrische fiets. Niet per se uit de wind, maar vooral om even wat te bekomen. Ik hoop dat we haar niet hebben laten schrikken.

Bij Geertruidenberg haakten Peter en Gerard af, die wonen daar, en lieten de laatste 5 (en dan weer 5 terug) schieten.

Het was een mooie zondagochtend.

Gerard Koops

Wind Molen Tour Tocht

Fietsverslagen

Vandaag de eerste tocht boven de honderd kilometer op de kalender. Er wordt in ieder geval eens geen neerslag en wel een zonnetje voorspeld. Maar als ik ‘s nachts even wakker ben hoor ik de wind door de bomen waaien (als Sinterklaas herken je dat soort dingen hé). Dat wordt pittig op de weg terug. Nog even wat overleg met Anneke over de juiste outfit voor deze temperatuur. 15 graden C is een twijfel geval. Het wordt in ieder geval de korte broek. Anneke kiest voor shirt met de nieuwe rode mouwtjes, ik trek toch mijn shirt lange mouwen aan.
Op het Raadhuisplein is het al lekker druk als we aan komen rijden. Vandaag gaan we voor het eerst weer eens een TT groep zien. Tim heeft dit idee weer een zetje gegeven. Ik ben benieuwd naar hun verslag… ja dat hoort er ook bij Tim en anderen :-), of waren jullie dat samen na de rit aan het doen op terras van ‘t Trefpunt?

Wij vertrekken o.l.v. Flip richting Kinderdijk. Waar we normaal de bus met Japanners daar pas zien en hun onverwachte manoeuvres, is het dit keer na 50 meter al raak. Een bus in Made en een dame die onverwacht niet zo nauw kijkt en midden op de weg een foto staat te maken van de mooie gebouwen van de May, …. En de beroemde plaatselijke wielerhelden natuurlijk.

Het eerste uur gaat het vanzelf; de wind schuin of zelfs helemaal van achter. Dat schiet lekker op terwijl je toch niet moe wordt. Net over de spoorbrug bij Sliedrecht meldt Ad van Dongen zich: LEK!
We rijden een stukje door tot we in het zonnetje staan. Toevallig bij de afslag Gorinchem, daar moet Frans heen want die heeft beloofd op tijd thuis te zijn. Wij zwaaien hem uit terwijl Ad de band repareert met wat hulp. Het valt ons op dat hij dat toch net weer wat anders doet dan wij gewend zijn. Wij vragen ons wel af hoe hij hem op gaat blazen want hij heeft alleen een patroon maar geen koppelstuk. Dat moet thuis blijven liggen zijn, zegt hij. Naast zijn goede fietsbellen want die kan hij ook maar niet vinden zegt hij. Met het koppelstuk van Peter zit er zo lucht in. Terwijl Ad de band verwisselt, gaan her en der de mouwstukjes en beenstukken uit en wordt de blaas geledigd.

Na deze stop, stappen we op….. en na 50 meter weer af: LEK! Adrie heeft ook een leegloper.
Hij krijgt meteen herinneringen aan vorig jaar toen dat nog al eens voorkwam. Maar er is niks bijzonders met zijn materieel, eenzelfde soort scherp steentje wat we ook in de band van Ad vonden, heeft de band van Adrie ook opgeraapt. Flip bemoeit er zich mee en de band ligt er zo weer op.
Maar nog steeds geen vlot vervolg, want 100 meter verder staan we raar te kijken naar een grote pijpleiding die op het fietspad ligt. Daar kunnen we dus niet door. We moeten terug en dan via het fietsbruggetje over de A15 en we zitten weer op de geplande route in de planner in Flip’ s hoofd.
Nu zijn we snel op het fietspad langs de molens. Het is weer meer kijken naar onverwacht overstekende Japanners die blijkbaar snel hierheen gereden zijn. En vissers die hun brommertjes met aanhangers op de fietspad hebben staan. Dus molens kijken komt weinig van terecht. Ik zit op te letten waar de amateurschilders van “Project Rembrandt” vorige week stonden . Dat volgen Anneke en ik op zondagavond nu “Heel Holland” uitgebakken is. Ik zie het meteen. Het paviljoen met uitzicht naar de molens was me nooit opgevallen andere jaren.
Op de Lekdijk kunnen we even uitrusten met wind pal van achter, ware het niet dat de snelheid flink omhoog gegooid wordt om voor het gemiddelde een voorschotje te nemen op wat nog komen zal vanaf Groot Ammers,…. dat wordt nog 44 km wind schuin tegen. De snelheid zakt dan inderdaad naar zo’n 28 km/uur. De linkse weg naast de snelweg van Sleeuwijk richting Hank had gelukkig al een heg waar wat blad aan zat, zo konden we een beetje profiteren van deze heg die wat wind wegnam die rechts opzij kwam.
Met Flip nog steeds op kop. Al vanaf het vertrek en dat zal vandaag zo’n 100 km zo zijn. Beresterk! Hans trouwens ook, als we bijna thuis zijn geeft die aan dat hij de 5 uur vol wil maken vandaag en nog rondje Breda er aan gaat plakken. Ik hoor niemand roepen: “ik ga mee”. De meesten zijn blij als ze gewoon de May halen. Ik zie op een gegeven moment dat zelfs Leo de wereld voor een krentenbol aan gaat zien. Zeker als Ad van Dongen in zijn achterzakje graait en Leo een echte krentenbol laat zien, hij krijgt de helft. Die was Ad in ieder geval niet vergeten dus. Het was een goeie bol want Leo herstelde gelukkig.
Ikzelf zit ook veel achterin. Moet wel op tijd uit de wind, maar kan dan achter wat opladen om af en toe wat mensen uit de wind te zetten. Zo helpen we elkaar allemaal en komen we via Raamsdonkveer en Geertruidenberg richting Made. Dan zakt Peter Bastiaansen definitief door het ijs op de brug over de Amertak. Helaas voor hem is de tocht een kilometer of 5 te lang, … of het feestje vannacht een uurtje te laat geëindigd. We wachten even en dan rijden we samen het laatste stukje.

Lekker om weer eens in de zonnetje te fietsen in korte broek hoor. Dat er zo nog maar veel ritten mogen komen… dan maar geen “ regenpunten”.

Ad van Wesel

Peerke Donders zonder Peerke

Fietsverslagen

Ja, je leest het goed hoor. Geen Peerke vandaag, maar dat houden we tegoed. Ik moet daar nog een nieuwe route voor maken, maar niet getreurd, dat gaat helemaal goed komen.
Het was deze paasmaandag lekker rustig bij het verzamelpunt aan het oude gemeentehuis. Ongeveer een goede twintig leden stonden aan het vertrek om deze ochtend een stukske te gaan fietsen.
Wij als trimgroep waren met zeven kleppers deze ochtend paraat om er een lekker ritje van te maken.
En dat werd een ritje over Tilburg via het snelfietspad naar Wolluk en dan weer terug naar de May. Dus Peerke lieten wij deze Paasmaandag met rust en zullen wij later met een bezoek vereren.
Klokslag negen uur vertrokken we uit de May om naar Den Hout te rijden.

Deze dagen was het mooie dorp helemaal ondergedompeld in de muziek. Een supergrote tent was verrezen boven de kruinen van de prachtige Houtse heuvel. En dat met een affiche waar je de vingers bij af kon likken. Met illustere namen als Mark, Emma, Antoon, Kraantje Papa en meer van die toppers waar ik nog nooit van gehoord had.

Al peinzend dacht ik aan mijn eigen jeugd, op de Puch in de jaren 70 naar bandjes gaan kijken in de regio. Namen als De Bintangs, Q65, Outsiders, Group 1850, Mr Albert Show en Brainbox kwamen in mijn gedachten voorbij, maar ja tijden veranderen. Laat de jeugd ook nu lekker genieten zoals wij het een halve eeuw geleden ook deden.

Samen met Johan op kop en de grote tent achter ons latend, ging het in gestrekte draf naar de stenen van de Steenhovensebaan. Altijd een beproeving dat gedokker hier. Om vervolgens de Rijense Broek in te slaan. Na een paar kilometer linksaf geslagen om bij het Wilhelminakanaal uit te komen. Daar het fietspad gepakt om na een tijdje in Tilburg te belanden.

Hier het fietspad verlatend langs het kanaal om linksaf rijdend de brug over te steken en op het snelfietspad uit te komen. Heerlijk fietsen hier en goed aangegeven. De groene lijn volgen en een kind doet de was. Bananentijd!!!! Ik weet niet hoe het bij de andere groepen werkt maar bij de trimgroep is dit een traditie. Het strakke tempo word onderbroken om wat te eten en de beentjes te voorzien van wat extra zuurstof voor de rest van de rit.

Het fietspad aanhoudend kwam na Loon op Zand Wolluk snel in zicht. Met prima kopwerk van Marc, Peter en John bleef het ritme er lekker inzitten. Ik dacht, kom ik wijk wat van de route af om bij Sprang Capelle een ander weggetje in te slaan. Bleek dat niet verstandig geweest te zijn. Road Closed!! Dus maar teruggekeerd naar het originele parcours.

Nog een stukje meegepakt van het Halve Zolen Lijntje en door naar ’t Fer. Daarna naar Den Berg om hier afscheid te nemen van ons Peerke K. om vervolgens terug te belanden op de May. Nadat ik nog een extra rondje heb gereden op het Munnickenhof was het tijd om weer naar huis te gaan. Gelijk maar The life i live van de Q65 opgezet, want dat ken ik wel en Cuby niet te vergeten en………

met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Draaien & Keren

Fietsverslagen

Vandaag stond de Polderrit op het programma. Op basis van de “Terug in de Tijdrit van 2023” had ik een route bedacht die zowel door de kleipolders als door de zandpolders zou lopen.
Er kwam een creatieve route uit, waar bij voorbaat al duidelijk was dat het een hoop draaien en keren zou worden. Al dat draaien en keren zou goed zijn om de explosiviteit te trainen.
De wind stond in ieder geval een keertje gunstig vanuit zuidwest. We zouden de sport echter niet zijn als we het onszelf niet onnodig moeilijk maakte, dus werd er gekozen om door de kleipolders met weinig beschutting (wind tegen) heen te fietsen en via de zandpolders met relatief veel bebossing retour te gaan. Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan?

Bij het gemeentehuis was de opkomst karig. Gelukkig waren er 4 sporters, te weten Twan, John, Jan-Willem en Paul Sedee, deze laatste is weer terug van weggeweest. Hij is echter nog niets veranderd tijdens het fietsen. Nog steeds spaart hij zichzelf geen millimeter, klaagt hij nooit en staat zijn tetter niet stil. Maar goed, na een jaar aan speculaties en verwachtingen heeft Paul nu toch zijn contributie betaald en rijdt hij weer trots mee in het WTC peloton. Welkom terug Paul, het is fijn om je er weer bij te hebben.
Zoals te lezen is in het vorige verslag, heeft Paul ook ongepland een eindje meegereden op de zaterdagrit. Na afloop bij de Elsakker sprak hij echter uit dat het sporttempo hem een beetje tegenviel en dat hij eigenlijk verwacht had dat we sneller zouden rijden. Dit was natuurlijk voor mij een directe klap in het gezicht die ik nog niet vergeten was en dus had ik een missie…

Na vertrek uit Made bolde het lekker en reed ik op kop nabij Blauwe Sluis. Achter hoorde ik alleen nog maar de stem van Paul die aan Twan aan het uitleggen was dat er zulke vreemde verkeersborden stonden bij de talrijke passeerstroken aldaar (zie foto). Twan zei niets terug, maar Paul raakte er maar niet over uitgepraat. Om Paul tot zwijgen te brengen, werd het tempo opgevoerd, maar Paul bleef praten, tot dat Twan naar Paul snauwde dat hij z’n mond moest houden, omdat we door al dat gepraat steeds sneller moesten gaan rijden. Paul hield zich toen maar stil, maar kon het niet laten om toch nog in het voorbijgaan even een mop te tappen. Prachtig!

Mijn zorgen over de route, met name het wijzen van de weg, werden gedurende de rit weggenomen door Jan-Willem welke de route ook in zijn Wahoo had staan en daarmee ook prima kon fungeren als wegwijzer. Deze weg leidde ons op een zeker moment naar het Windgat achter Etten-Leur. De wind stond daar idd straf en iedereen moest vol aan de bak. In de verte lonkte echter de bossen welke ons beschutting zouden brengen. Tot die tijd was het echter alle hens aan dek. Na Kruisstraat reden we de bossen in bij Bosbad Hoeven. Via de fietsbrug bij St. Willebrord reden we naar het zuidelijke deel van onze route. Nu was het draaien en keren pas echt begonnen in de talloze polderwegen ten zuiden van de A58. Waar we in dit gebied normaliter grotendeels over dezelfde wegen rijden, heeft dit gebied ook veel andere kleine polderwegen te bieden, allen voorzien van een prima asfaltlaag. Vanwege het voorjaar ligt er in de bochten nog wel behoorlijk wat steentjes. De uitgelezen kans voor John dus om zijn voorsprong in het KOL-klassement uit te bouwen. Lek reed John echter niet, wel kwam hij tijdens de rit verrassend goed uit de verf. Ondanks “zware benen” reed John prima vandaag.
Met de vorm van Jan-Willem komt het ook wel goed, ook hij was vaak op kop te vinden.

Via het Liesbos werd de route richting Made teruggevonden. Maar niet voordat we nog even bij d’n Elsakker waren gestopt. De uitbater herkende ons direct en de koffie met gebak stonden binnen 2 minuten op tafel. Ook is het ons wat duidelijker geworden dat de uitbater ons best wel oké vindt, want hij gaf ons alleen een mooie nekwarmer van Kwaremont cadeau. Dat was toch aardig van hem!
Lekker zo’n ouderwets café waar voor stamgasten nog wat extra’s wordt gedaan.

Na de koffie werd de weg op een straf tempo naar Made voortgezet. Voor Paul was het tempo toch wat te straf, hij vertelde dat hij totaal uitgewrongen was. Paul zou Paul echter niet zijn als hij deze tocht toch zeer optimistisch opnam en hier nieuwe energie uitput voor de volgende tocht. Gewoon in het diepe springen en aanklampen is toch de snelste manier om er gewend aan te raken.
De uitdrukking “He takes it like a man” past Paul in deze dan ook prima.

Thais

Maandag 1 april ’24, de tour rondom Breda

Fietsverslagen

Ad had een ritje rond Breda gepland. Nadat wij gisteren allemaal hebben kunnen zien dat Mathieu van der Poel op schitterende wijze voor de 3e keer de Ronde van Vlaanderen won, konden wij vanmorgen weer aan de bak. Nagenieten duurde bij mij blijkbaar te lang want ik was te laat!!
Een stuk voor de rotonde bij de oude Rabobank zag ik al een ploeg wegrijden. Ik denk, dat kan toch niet? Het is toch nog geen 9 uur? Jawel, net voorbij de rotonde slaat de kerkklok 9 uur. Nou die hebben er zin in. Ook staat er nog een ploeg bij het oude Raadhuis. Ik had nog 2 seconde om in te schatten wie welke ploeg was. Ik denk linksaf die gaan rondje Breda toeren. Volle bak erachteraan…….. nou niet dus. Hartslag geheel in het rood en blijven stampen, longen nog koud iieeeek, niets voor mij zo’n koude start het gaspedaal geheel intrappen. Net voorbij de parkeerplaats naar Den Hout kom ik erbij. Ook goedmorgen, jullie hebben er zin in. Johan van Helmond met zijn nieuwe Orbea renpaard ging terug. Versnellingen werkte niet meer. Met een ploeg van 9 renners verder. Over Den Hout waar Paaspop opgeruimd werd. Nou Peter hier kan je maar zappen – had hij dus ook gedaan. Zie Strava, morgen terug voor de rest. Grote klasse Peter!
Wij door naar de Teteringse bossen. Frans en Ad hebben er goed de sokken in. De groep nog eens overzien. Eigenlijk zijn wij net ijsberen, zoveel kleding hebben wij aan. Behalve Kevin. Korte broek en gaan met de benen. Door de bossen met een nat wegdek linksaf naar Oosterhout en Dorst. Dwars door Bavel. Eindelijk begin ik een beetje bij te komen van die vroege inspanning. Hoe is het met de rest?
Peter en Frans worden steeds kleiner. Hans blijft doorstampen. Die is klaar voor de Amstel Gold Race. Aangekomen in Ulvenhout door het Markdal en het Mastbos gaan we richting de Galderse Meren.
Lek voor Peter. Een stootlek wordt er geroepen. Hahaha, dat kan niet bij Peter. De eigenaar van het huis waar wij voor stonden, moest zich nog even laten gelden. Geen rotzooi achterlaten hé. En dan zelf zo’n poepfabriek bij hebben?
Op naar Rijsbergen. Rechtsaf naar de Rith. Franske komt het tempo opvoeren. Jazeker wind in de poep daar zijn ze weer. Linksaf naar de Rith en door naar Effen. Toch wel link met die bochten daar. Franske heeft teveel van zijn banden gevraagd? Ook een stootlek? Slijtage? Geholpen door Ad die naar zijn fiets loopt wordt er door Anneke geroepen, nou daar kan ik wel Shout voor gaan gebruiken. Blijkt het logo van AH zwart te zijn. Heeft die fiets of het carbon afgegeven?
Bij het viaduct wordt er nog even onnozel gedaan door Kevin, Hans en mijzelf. Tempo en sprinten omhoog. Lekker even tekeer gaan. Langs de molen naar Zwartenberg en de Langeweg terug naar Prinsenbeek en de Elsakker. Zijn die toppers van de sport er al voor hun wekelijkse koffie met appeltaart? Nee, veel te vroeg denk ik. Op naar de Derdeweg van Zevenbergschehoek naar de May.
Met Adrie doorgereden die er 2 dagen Paaspop in Den Hout op heeft zitten. Hij heeft lekker de biertjes eruit gezweten. Waar fietsen allemaal niet goed voor is. Vanmiddag lekker op de bank Adrie?
Een heerlijke fietstocht gemaakt zo op 1 april ’24.
Geen 1 april grappen gehoord?
Ho, ik moet stoppen, de deadline is overschreden. Anneke zit te appen waar mijn verslag blijft.
Volgende keer verder met uit de duim zuigen. Tot de volgende gelegenheid.
Lekker genieten op de fiets.

Groeten,
Wim ten Haaf

Hondenweer

Fietsverslagen

Een week na de “(Molen)Slag bij Kinderdijk” zijn vandaag de weersomstandigheden iets beter, maar na vorige week is alles beter.
Man, man wat een rit was dat…totale chaos !!!????
Met het bekend maken van het sportprogramma zag ik mijn naam als leider bij het rondje Baarle-Nassau,
laat dat nou net een van mijn favoriete rondjes zijn.
Onze rittenplanner Thijs wist dat natuurlijk.
Nu moeten we niet gelijk denken dat als je leider bent je ook de sterkste moet zijn en de hele rit op kop moet, wel handig als je sterke stembanden hebt want van achteruit is het hard schreeuwen.
Bij het oude gemeentehuis verzamelden zich 7 sporters.
Thijs, Twan, Jan-Willem, John, Flip, Gerben en ik stonden gemotiveerd aan de start, dat kwam omdat eieren zoeken bij Den Elsakker was beloofd.
Het gaf bij Twan zelfs de doorslag om vandaag mee te gaan, vertelde hij.
Ook John was zelfverzekerd, met een nieuw binnenbandje kan er vandaag niks gebeuren……toch?
De eerste km’s werden vrij rustig afgelegd, eerst ff bijpraten, vorige week hadden we daar geen gelegenheid voor (geen koffie) en er was juist zoveel te bespreken.
Zodra we het paaspopfestival waren gepasseerd ging de snelheid omhoog…..uitgepraat en vrij baan!!
Bij de Ter Aalsterbrug haakte nieuw oud-lid Paul Sedee nog aan.
Paul is nog niet helemaal klaar voor de sport (vertelde hij), maar wil toch een stukkie sfeer proeven.
Ik denk dat het niet meer lang duurt voor hij weer meegaat.
Hij appte mij later: “Dit motiveert wel!”.
We moeten linksaf de ketenbaan op, Jan Willem is daar gewend om rechtsaf te gaan.
Daar kwam het even aan op de stuurmanskunsten van hem en Gerben.
ps: leider wel op tijd de richting aan geven hé.
Ondertussen werden we wéér behoorlijk nat, is het niet van de regen of miezer dan wel van opspattend water, wat een smeerboel weer…….alweer! Toch hoor je niemand klagen.
Wielrennen is toch wel een teamsport (zie de docu ” All in”), elkaar oppeppen, opofferen voor een ander en een bandje leggen voor een ander.
Inderdaad bij Gilze, horst nr:50 rijdt John weer lek, dit keer zijn achterband.
Vorige week kwam Peter Broeders net langs en kon John zo instappen en naar huis, dit keer kwam mevrouw van Schijndel (van Horst nr 50) als reddende engel. Knibbel, knabbel, knuisje, John kom maar mee naar mijn huisje. Mevrouw v Schijndel vroeg of we hulp nodig hadden maar wilde eigenlijk niks.
Heeft u koffie voor ons;…”nee dat doe ik niet”. Wilt u uw fiets ruilen….”nee dat doe ik niet” ( wat een stelletje idioten zijn wij toch).
Wie wil er nu een damesfiets ruilen voor een nieuwe Canyon????
Flip wisselde de band vakkundig, alleen nog ff oppompen en weer gaan. Ik denk dat er 3 patronen in of naast de band gingen. Een voordeel John, je staat boven aan in het KOL klassement (zie foto)


Dit was ook het moment dat Paul voorlopig afscheid van ons nam, om hem te paaien en vooral om de huidige WTC cultuur te laten zien , veel koffie en gebak nuttigen bij Den Elsakker.
Cafe Den Elsakker is niet met de tijd meegegaan, maar dat maakt het juist zo mooi. “Blijf je lang genoeg gewoon dan word je vanzelf bijzonder” geldt wel voor hen.
Nu op naar Baarle-Nassau, gedeeltelijk Holland en België dit geeft mij met dit weer en de Ronde van Vlaanderen een Flandrién gevoel en even voel ik mij onoverwinnelijk. Dat duurde tot de oude Bredasebaan bij Chaam, daar werden we voorbij gescheurd door een echte Flandrién, een renner van Alpecin-Deceunink zat in het zog van een motor. In mijn fantasie was het MvdP, ik schat dat met zo’n 55km per uur hij ons een verkoudheid bezorgde!
Bam, weg was het onoverwinnelijke gevoel.
Om mij heen kijkend naar de andere teamgenoten, is het moeilijk te zien of iemand afziet, ik zie alleen maar bagger gezichten. Jan- Willem de jongste van het stel, is alweer snel in vorm. Ook Flip, vandaag de oudste, 2 maal zo oud als JW, lijkt makkelijk mee te kunnen.
Tja, Thijs en Twan zijn altijd sterk en Gerben zit gewoon fris op de fiets. John zegt na afloop op Strava: Slechte beine dieses mal. Nou John, die benen van jou had ik wel willen hebben hoor.
Ondertussen komen we bij Den Elsakker aan.
Daar denken ze dat WTC De Koempels binnenkomen, door onze zwarte gezichten.
Aan de uitbater zijn gezicht kan ik nooit aflezen of hij blij met ons is, maar door ons is zijn zaak gelijk vol.
Je kan ook niet zeggen dat er geen hond komt want daar komen Paul en zijn hond Fuhra binnen???( zie foto).
Goede timing Paul!
Wat niemand wist is dat de leider heel de rit met 1 kilo paaseieren in zijn bidon fietste.
Deze werden samen met de appeltaart en koffie rap genuttigd.
Dit alles is gefilmd (zie foto); Twan regelde dat weer netjes door dat uit te besteden aan The Three Degrees.

Ik had Twan en Gerben vooraf beloofd om ze thuis af te zetten, achteraf had ik daar spijt van.
Idd John, er is een kortere weg naar Made??
Maar beloftes komen we na.
Vrijwillig 102 km fietsen met dit weer dan moet je wel gek zijn???
En toch had iedereen bij thuiskomst weer een Big Smile op zijn gezicht.
Er werd netjes sportief gefietst, wederom een top rit !
Allemaal bedankt voor weer een heroïsche rit en Vrolijk Pasen.

Erik vd H

Tourtje Poederoijen (ook een dijk)

Fietsverslagen

Vandaag extra vroeg uit bed. Dan kan Anneke eerst onze logee uitlaten en ik de weerapps en Buienradar goed bestuderen want ik mag vandaag Wegkapitein zijn. Als snel kom ik tot de conclusie dat de geplande Boompjesdijk niet zo’n slimme keuze is. Daar kan het wel eens echt regenen. Echt de andere kant uit lijkt beter: het wordt dus een Rondje Poederoijen. Ik zie dan een klein bandje regen van 0,2-0,4 mm per minuut, dat is ongeveer net zo snel nat worden dan dat je opdroogt. Dus windstoppertje doe ik niet aan maar in de achterzak, voor de zekerheid. Bij het Oude Raadhuis zie ik een kleine opkomst. De verschillen voor het Opkomstklassement worden op dit soort dagen gemaakt.
Zeven Sportmannen zijn genoeg opgewarmd om richting het zuiden te gaan.
Bert Timmermans is al op de fiets uit Sprang Capelle komen aanrijden, erg ambitieus als we naar Boompjesdijk gereden zouden zijn, maar hij is toch wel blij als hij het nieuwe plan hoort, dan kan hij afslaan als we terugkomen. Adrie vraagt of dat ook 85 kilometer is; “ Vorig jaar nog wel, dus….”
Zal nu ook nog wel zo zijn tenzij we onverwachte omwegen moeten gaan nemen.

Peerke Donders krijgt ook vandaag weer geen bezoek, niemand van de Trim is te bekennen.

We rijden met acht richting het Oosten. Om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen naar de Peerenboom. Ik hoor Anneke hoesten en snotteren en de stem van Eric Stasse is ook niet zoals normaal. Hij vertelt dat hij onder de antibiotica zit, maar fietst desondanks lekker mee op zijn nieuwe Trek. Halverwege de Peerenboom rij ik lek. Ik hoef geen LEK te roepen, het is een knal alsof er geschoten wordt. Iedereen is nu echt wakker. De band is snel weer vervangen maar ik zit wel wat met onbehagen want ik vind wel wat kleine steentjes in de buitenrand, maar de overtuigende schuldige kon ik niet aanwijzen….. spannend of hij weer niet lek gaat (gelukkig is dat niet). Als we ons weer op gang trekken, merk ik dat het toch fris is met temperatuur en het gespetter. Maar na een flinke kopbeurt ben ik weer warm. We rijden het stuk van het dinsdagavondrondje “Noordenwind” tot Waardhuizen en dan richting Giessen de brug over om aan de andere kant de Afgedamde Maas te komen rijden. Meestal plan ik dit rondje op een zondag omdat het dan rustig is in die streek, maar ik moet zeggen dat het nu ook niet druk is met maar af en toe een tegenligger.
We pakken om beurten de kop wat wel lekker is, ondanks dat de wind minimaal is. We zijn niet echt nat geworden en nu begint de weg zelfs op te drogen. Volgens buienradar zouden we het laatste uurtje ook geen regen meer krijgen en dat klopt nog ook.
Na Wellseind gaan we rechtsaf over de Heusdense Burg en komen dan op het dinsdagavond rondje “Oostenwind”. Hier had ik toch wel een beetje wind mee verwacht, maar we rijden sneller dan de wind blijkbaar want ik voel nog steeds wat tegendruk.
Onderweg hebben we al gezien dat er nog behoorlijk wat water op de uiterwaarden staat dus rijst nu de vraag “kunnen we al onderlangs de dijk van pontje Drongelen?”. Gelukkig heeft Maurice al een keer verkend en zegt dat we er altijd langs kunnen, zelfs als het hek dicht is. En dat is nog zo, sommigen uit de groep vinden een “inrijverbod” iets dat er niet voor niks is en hebben hun twijfels, maar als Maurice er door kan, dan durf ik ook wel dus ik stuur gedecideerd om het hek heen. En inderdaad niks aan het handje. Waarschijnlijk is het nog dicht omdat door de zompige ondergrond geen zware voertuigen er over mogen. Maar als Maurice er over kan zonder dat de weg beschadigd raakt ….

Het loopt goed af en zo komen we weer op de dijk van de Overdiepsepolder. Bert slaat hier af naar Sprang, wij “moeten” nog even door, of “mogen” nog even door want het is best gèf weer geworden. Met de voorspelde 85 kilometer op de teller, rijden we de May binnen.
Deze rit is binnen, maandag is nog meer afwachten qua weer; daar waren de weerapps nog minder positief over. Hoewel, tot nu toe hebben de thuisblijvers al een paar keer ongelijk gehad en pakten de optimisten hun trainingskilometers en hun opkomstpunten. Maandag 9.00 uur weer een kans!

Ad

Het Reinier-Paping-gevoel

Fietsverslagen

Op de Sport-app was daags van te voren al de verwachting uitgesproken dat het een zware zondagsrit zou gaan worden. Regen en harde wind lagen in het vooruitzicht en deze kwamen vanuit het noordwesten. Precies vanuit de richting waar we heen zouden gaan dus. Op de sportkalender stond namelijk de Molentocht gepland, u weet wel; het rondje Kinderdijk.

Bij vertrek was er op het Raadhuisplein geen mens te bekennen. Even spookte door mijn hoofd dat ze wellicht al om 08.30 uur vertrokken waren, maar al snel zag ik op de Marktstraat een groep renners staan. Lekker uit de wind.
Aldaar aangesloten hing er een wat zenuwachtige sfeer, niemand leek echt zin te hebben om met deze wind te gaan fietsen. De tour-groep koos bewust voor de makkelijkste weg en bleef zuidelijk tijdens hun tocht. De sport wilde hier niets van weten en besloot om zich gewoon aan het plan te houden. Wij waren wel bereid om ook daadwerkelijk nat te worden en af te zien voor onze klassementspunten.

Om 09:00 uur vertrokken we dan ook richting het westen, op ramkoers met het naderende onheil.
John hoefde niet lang te wachten op zijn eigen onheil, want bij de watertoren reed hij al lek. Ook de nieuw gestoken binnenband begaf het direct bij het oppompen en dus stond John voor een voldongen feit dat hij naar huis moest lopen. Gelukkig was Peter Broeders met zijn volgwagen dichtbij en kon John bij hem instappen.
Na afloop begreep ik dat hij een groot stuk metaal in zijn band had zitten. Wellicht van Bakker Metaal BV? Toeval bestaat niet.

Hoewel Frans nog wel probeerde om de lekke band van John als reden te gebruiken om het rondje wat korter te maken, werd toch besloten om ons aan de route te houden. Met 1 man minder reden we vervolgens verder richting het westen. In de groep waren aanwezig; Frans, Martien, Twan, Chris, Erik en Flip.
De wind was behoorlijk stevig en grotendeels reden we in twee waaiers. Dit ging vrij goed.
Net na Lage Zwaluwe werd de trim ingehaald en werd de Moerdijkbrug overgereden. Het waaide daar erg hard en de snelheid werd daarom vanwege de veiligheid aangepast.

Hoewel het nog niet geregend had, bleek nu al dat niet iedereen goed mee kon komen. En we waren nog maar 20km onderweg…. Bij Sliedrecht begon het vervolgens voor het eerst te regenen. Chris zag het allemaal gebeuren en sprak: “daar komt de ellende al.” En “ellende” was het. Nog geen twee minuten later kwam de regen en hagel met bakken uit de lucht. Meegevoerd door harde rukwinden, deden de fijne hagelkorrels pijn op het gezicht. Zo goed en zo kwaad als het kon, werd nog steeds in 2 waaiers vooruit geploegd. Pas bij Kinderdijk leek de regen te minderen.
Inmiddels was alles nat; handschoenen, beenstukken, schoenen, alles was doorweekt. Hoewel de regen misschien minder was geworden, leek de wind juist te zijn aangetrokken. In het kale landschap van Kinderdijk had de wind vrij spel en beukte daar frontaal op ons in. Het voordeel van dit hondenweer was wel dat er praktisch geen toerist te bekennen was op Kinderdijk, dus daar hoefden we in ieder geval niet op te letten.

Hoewel iedereen aan het afzien was, gaven dergelijke weersomstandigheden wel een beetje een “Reinier Paping-gevoel.” De strijd met de weerselementen aangaan en deze overwinnen is voor velen toch wel een aantrekkelijke gedachte en bijna iedereen genoot hiervan in stilte. Twan vormde hierop de uitzondering, hij genoot hardop door te joelen, schreeuwen en de regengoden te danken voor deze epische tocht.
Dit duurde echter niet lang…

Na Kinderdijk reden we de Lekdijk op en hadden we de wind vol in de rug. Lekker ontspannen zou je zeggen, maar niets was minder waar, het afzien begon nu pas echt want de kou kreeg vat op het peloton. Met onze doorweekte kleding en een nieuwe asfaltweg waar het regenwater amper weg kon trekken, reden we feitelijk kilometers lang door een grote plas water. Ieders handen waren inmiddels zo koud geworden dat je bidon pakken al een behoorlijke opgave was. Even een reepje uit de achterzak pakken was er ook niet meer bij. Twan moest zelf stoppen omdat hij met zijn koude handen zijn rits niet meer kon openen. Nee, Twan was niet zo enthousiast meer….
Ook Chris, de man die altijd warmte uitstraalt, had het ijskoud. Hij voelde bij Kinderdijk zijn voeten al niet meer.
De Lekdijk was, ondanks wind in de rug, gewoon afzien. Iedereen was dan ook met zichzelf bezig en er zat geen structuur meer in het peloton dat op sommige stukken verspreid was over honderden meters.

Pas toen we van de Lekdijk afgingen, en dus weer de wind van de zijkant hadden, kwam iedereen weer bij elkaar en hadden we elkaar weer nodig om de wind te trotseren. Het beste was er echter bij de meeste al af. Koude is namelijk een enorme energievreter en dit was duidelijk te merken. Erik en Frans hadden het vooral erg zwaar. Zo goed en zo kwaad als het kon, probeerde eenieder ze zo veel mogelijk uit de wind te houden, maar de tocht bleef zwaar. Zeker toen we na Werkendam de wind weer schuin van voren kregen. De verschillen in de groep leken nu wel erg groot en de tocht ging velen al lang niet meer om een snelle en leuke rit. Nee hoor… “Thuiskomen en bij moeders onder een dekentje liggen” was slechts nog het enige doel.

Twan probeerde nog wat mensen over te halen om ergens koffie te gaan drinken maar nu kreeg zelfs hij dit niet meer voor elkaar. Daarom reden we in Made allemaal maar direct naar huis, waarbij we moesten constateren dat we de tocht hadden volbracht met nog geen 30,5 km/h gemiddeld. Dat is niet echt een Sport-gemiddelde….

Maar goed, we hebben ons aan het plan gehouden en hebben ons (zoals een goed Sporter betaamd) niet af laten schrikken door het weer. Ook hebben we allemaal weer even het Reinier Paping-gevoel gehad en zijn we ons bewust geworden van de grote verschillen in conditie binnen de sportgroep. Voor wat betreft dit laatste, ben ik ervan overtuigd dat dit grotendeels te wijten is geweest aan een combinatie van het weer, de afstand, de tijd van het jaar en de geringe trainingskilometers van een enkeling.
Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat de verschillen in de loop van het seizoen kleiner gaan worden en dat we snel weer moeiteloos ritten kunnen afwerken a tempo van 37km/h gemiddeld… toch?

Op naar zaterdag dus, dan staat er Baarle-Nassau olv Erik op het programma.
Hopelijk nu wel een keertje met wat beter weer.

Thais.

WTC Tour Schijfje

Fietsverslagen

Omdat de wind straf en koud is, staat er vandaag een rondje Schijf op het Tourprogramma. Geen rondje maar een Schijfje dus wat eigenlijk hetzelfde is. Na de mooie opkomst van afgelopen weken waren er nu toch veel leden met koudwatervrees. Die waren afwezig en die er wel waren, hadden thermobroeken, winterhandschoenen en hun windstoppers aan. Ja, “maart roert zijn staart”.
Hoewel …. Toen we thuis op de buitenradar keken om 8.30 uur naar het geplande rondje zou er weinig nattigheid moeten komen. Als je maar zuidelijk blijft, hè Sportmannen.

Met 9 dapperen verlaten we de May in westelijke richting. Gerard rijdt voorop maar klaagt over slechte benen na zijn tocht van van de week naar Aalten in de Achterhoek. Dus hij zegt verder weinig op kop te zullen komen.
Normaal vermijden we het dorp Wagenberg, maar deze ochtend rijden we toch maar eens dwars door het centrum. Ook kijken of Corné daar toch niet ergens staat om bij ons aan te sluiten.. niet dus.

De wind zit niet pal west zoals voorspeld, maar meer noordwest. In het blakke land richting d’n Elsakker maakt dat niet zo veel uit. Het is pittig vandaag. Maar we hebben de beschutting van boerderijen, heggen en bossen. En sterke koptrekkers. Het valt ons op dat er veel fietsclubs onderweg zijn. Op een of andere manier veel shirts met donkerblauw er in. Bij zulke clubs en auto’s valt het mij op dat mensen toch wat de afgesproken signalen vergeten zijn. Kijk nog eens in ons veiligheidsdocument zou ik zeggen, dan weet je weer van “voor” en “tegen” en van “voor én tegen”.

Richting Rijsbergen rij ik naast de sterke Peter Bastiaansen. Bassie en Adriaan op kop dus.
Daarna komt Adrie Verheggen zicht melden; Adriaan en Adriaan op de kop. En we hebben er nog eentje want Arion is vast ook gedoopt als Adriaan dus als die het van mij overneemt nog steeds Adriaan en Adriaan op kop.
Van Rijsbergens grondgebied koersen we nu op Zundertse dreven. Arion concludeert dat hij op het verkeerde moment op kop komt, wind pal tegen richting het bekende café ’t Anker. Vorige week waren zijn keuzes ook al niet gelukkig. De story van zijn leven zei hij, toen vaak verkeerde keuzes, “behalve met mijn vrouw” haastte hij zich toen erbij te zeggen in angst dat het anders in een fietsverslag terecht zou komen.  Gelukkig hebben ze die weg opgeknapt. De verfoeide palen zijn weg.

Het was gevaarlijk om met de fiets achter de palen te rijden. Maar als je op de hoofdweg reed dan werden automobilisten altijd agressief en ik herinner me iemand die ons een keer van de weg wilden rijden. Peter Verhagen raakte de spiegel maar liep het liep toen goed af. Nu is de kans daarop klein en dat is fijn.
Aan het einde van de weg hoor ik “LEK”. Ik zie dat het een pi(t)sstop is. Gerard maakt een selfie met de nieuwe weg op de achtergrond. Anneke haalt dat zicht weg met een photobomb.

Dan ziet Anneke het straatnaambord. Een familielid van een clublid?
Even opgezocht: H. van der Hoeven, jurist en professor geboren in Breda en gestorven in Zundert.

Dus het zou best kunnen dat het een ver familielid is van onze Erik. Hoewel… is die ook slim als hij na ziekte en met dit weer met de Sport mee gaat? Dat lezen we vast in het verslag van Thijs.

Als we ons weer op gang trekken, zijn we zo bij Schijf en rijden daaromheen richting “Langeschouw”, op de rotonde rechtdoor richting Roosendaal. Het plan is om over de Langendijk naar Zegge te rijden, maar op de Rucphensebaan blijkt de boel afgesloten te zijn die kant uit. Dus ga ik rechtsaf richting Rucphen. Ik denk nog aan een omweggetje langs de Heimolen en kijk of ik die ergens zie staan. Niet dus… en het is wellicht ook beter om zeker niet om te gaan rijden vandaag. Ik had 85 km beloofd en dat is wel genoeg. Dus ik kies er voor om naar Bosschenhoofd te navigeren. De wegen zijn niet meer zoals 40 jaar geleden merk ik, want zo lang is het wel geleden dat ik daar geweest ben. Maar Rucphen>Bosschenhoofd >Oudenbosch dat moet zeker nog lukken. Ik merk dat de meeste mensen geen idee meer hebben waar we zitten, ik hoor achter me “dat wordt wel 100 km vandaag”. Maar dat valt me, in Oudenbosch herkennen ze de weg weer en dan zijn we zo bij de Lammegatse fietsbrug. Daar kunnen we nog net een keer overheen had ik van te voren voor de zekerheid maar even opgezocht. Lees dus even dit bericht als je niet verrast wilt zijn komende tijd:  Vernieuwing Lamgatsebrug tussen Hoeven en Zevenbergen | Gemeente Halderberge.

De wind is nu lekker in de rug. Op kop trekken we het tempo flink op. Achterin kraakt het wat. We rijden in Zevenbergen over het industrieterreintje en over het bruggetje. Nu waaien we richting de May. Op het viaduct over de HSL wordt nog even gesprint maar verder is het uitfietsen nu.
Net boven de 85 kilometer komen we thuis. Pittig tochtje maar dat is goede training zo voor het voorjaar. Ik ben nu boven de duizend kilometer in dit jaar. Dat is nog niet vaak bij Pasen al zo geweest.

Ad van Wesel

Rondje van Wim

Fietsverslagen

Het heette weleer rondje Noordhoek. Maar per ingaande heet het voortaan het rondje van Wim.
En het was vandaag een zware. Een grijze lucht en een harde wind uit het Noordwesten die de natte bol temperatuur, de gevoelstemperatuur, fors omlaag trok. Regen en hagel waren aangekondigd. Maar zoals meteorologen altijd zullen opmerken: het is een verwachting, geen voorspelling.

Op het program stond eigenlijk “Peerke Donders”, maar dat gaat richting het zuid-oosten, en dat is juist terug met de wind tegen, die ook nog eens in nog meer kracht zou toenemen.

Het was afzien, dat was het. Het was geen grote groep. Annemiek, Wim, Jacques, Marc, Peter en Gerard. Maar er was veel goesting.

Het eerste stuk ging nog een beetje, tot aan Lage Zwaluwe. Maar daar net voorbij was alle beschutting zo’n beetje weg. Bij de Moerdijkbrug was het echt zwaar. Maar de trim laat zich niet kennen. Er werd gebikkeld. De sfeer was goed.

Marc had er duidelijk zin in. Hij heeft veel werk verricht. Maar ook de anderen deden hun deel. West-Brabant in deze tijd van het jaar, het is een brute omgeving.

Totdat we draaiden bij Standaardbuiten, van het zuur naar het zoet. De wind in de rug.
Een weldaad voor lichaam en geest. Waar tegen de wind in en in de prachtige waaiers die we maakten werd gewerkt, kon er met de wind mee worden ontspannen en praatjes gemaakt. De arbeid was verricht.
Netjes terug door de polder richting de Elsakker.

En daar werden we nog even getest. Het stuk was veruit het meest zwaar. De wind haast op kop, en nog eens de rijwind van de auto’s op de A16 tegen. En dan nog even omhoog over de Mark.
Dan nog even wat afzien richting tankstation “De Compaan”. Ik dacht eigenlijk dat Marc het over een kroeg had. Hoewel je daar uiteindelijk ook kan tanken. Maar dan anders.

En vanaf daar is het het uitbollen richting Made. Een waar feest voor de spieren.

Het was een fijne rit, het rondje van Wim.
Afzien, maar fijn.

Gerard Koops