Categorie archieven: Fietsverslagen

Verslagen van tochten

Lek, Lek, Lek, Lekkere afsluiting

Fietsverslagen

Eerder deze week werd voor de dag van de slotrit kans op regen gegeven. Maar als ik vandaag op buienradar kijk, ziet het er goed uit. Het blijft waarschijnlijk droog als we naar Heusden rijden zoals wegkapitein Flip heeft bedacht. Ook nog eens een mooie temperatuur van 14 OC om te beginnen en dan richting 17 OC rond twaalf uur. Kniestukken weer dus.
Meer mensen hebben er zin in vandaag want het is druk op onze vertrekplek vanochtend.
Als de Tour zich op gang getrokken heeft, blijken we met 14 coureurs te zijn. Mooi pelotonnetje, overzichtelijk en toch kans om je wat te verstoppen, want we gaan een aantrekkende wind tegen krijgen op de terugweg.
Helaas is Peter Verhagen er niet bij op wat zijn ererondje had moeten worden als winnaar van het opkomstklassement. Zijn rug laat het niet toe eind van het seizoen.
De andere rugpatiënt, Flip, stuurt de koptrekkers vandaag op GPS: Gewone Simpele Parcourkennis.
Net op de brug over de Amertak hoor ik “LEK!”. Kees Marijnissen heeft een platte band. Geen probleem want hulp zat en het is lekker weer om even stil te staan en wat te buurten. De windstopper die ik voor dit soort gevallen meegenomen hebt hoeft niet uit de achterzak. We zien dat er toch wat regen in de lucht zit, want een mooie regenboog is te zien boven de May.

We zijn snel weer op pad en rijden langs Raamsdonk naar Waspik en dan over de dijk van de Overdiepse polder. Het gaat voorspoedig met de wind van achter. De wegen liggen er mooi bij.
Net als ik denk : “we gaan veels te vroeg bij onze sponsor RVSA zijn…”, hoor ik weer “LEK!”.
Nu is het John die lek staat. Weer buurten in het zonnetje. Deze keer wat langer. Eerst krijgen ze de as er niet uit (handig die schijfremmen…), dan krijgt zelfs Flip de band er niet af en uiteindelijk een geklungel met de CO2 blazer. Die van John maakt wel geluid maar alle lucht spuit netjes de velg schoon, maar er gaat niks in de band. Ik stel voor dat hij eerst het ventiel open draait voordat hij probeert er lucht in te krijgen. Maar volgens hem staat hij open. Gerard van Oerle blijkt het bandenwisselproces ook in de gaten te houden want die bevestigt dat hij die stap wel gezien en goedgekeurd heeft. Het moet aan het apparaatje van John liggen. Flip heeft een betere…. Denkt tie. Maar die geeft ook weinig lucht in de band. Ik ga alvast maar op zoek naar de mijne. Maar dan schroeft Flip nog eens aan het patroon en dan horen we dat er gas uit komt. En inderdaad, nu krijgen ze de band op de juiste hardheid om weer verder te kunnen.
Over de Heusdense brug gaan we niet meteen links maar nog iets rechtdoor en dan linksaf langs de provinciale weg die ons langs dorpen als Meeuwen in één rechte streep naar Dussen sturen.
reede wind is inderdaad aangetrokken en het is best pittig op kop. Johan van Helmond rijdt naast mij en krijgt zelfs een waarschuwing dat zijn hartslag te hoog gaat (boven de 160). Zo’n feestje heeft toch invloed blijkbaar en drankmisbruik blijft niet ongestraft. Maar zijn benen doen het prima zegt hij, dus hij remt zeker niet af. Na Dussen nog even de Peerenboom. John gaat er nog eens een ruk aan geven. Ondanks dat hij het op kop toch goed zou moeten zien, rijdt hij weer lek. Volgens mij hebben we heel het seizoen nog geen drie keer in één tocht lek gereden en het is er helemaal geen weer voor ook. Weer wordt er gerepareerd, nu gaat alles wel in één keer goed.
Leo geeft ondertussen even aan de keukenbrigade door dat ze de stekker best even uit de soeppannen kunnen trekken want we komen later. Heel goed Leo, je wilt je broer en zijn bedrijf natuurlijk niet op onnodige kosten jagen in deze tijden van hoge stroomkosten.
Als we net na 11.00 uur bij RVSA aankomen,  blijken we de laatste groep te zijn. Dit terwijl ook de Trim twee keer lek gereden bleek te hebben. Na een bakje koffie, terwijl de stekkers weer in de pannen zitten, gaan we aan de lekkere snert en Zeeuws spek. Hans had onderweg de titel van mijn stukje al bedacht, van lek, lek naar lekker. Hij heeft gelijk.
Als de honger is gestild , heeft de voorzitter de taak om de prijsuitreiking van het Opkomstklassement 2022 bekend te maken. Geen echte verrassingen.
Peter Verhagen is ruim de winnaar terwijl hij de laatste twee weken door zijn pijnlijke rug niet eens mee kon. Als hij naar voren loopt, zie ik wel dat het niet de fitte opa is van normaal. Flip staat op plaats twee en Anneke de derde.

Ik eindig op plaats vier. Daar had ik begin van dit jaar voor getekend. Toen zag ik me nog niet veel fietsen, maar nu toch 4600 km op de jaarteller.
Mooie prijs voor mij dus ook om toch veel met mijn ploegmaatjes gefietst te hebben.

De echte winnaars hebben samen bedacht om de verdiende premies aan de Nierstichting te doneren. Peter collecteert ook voor deze stichting dus het leek ze mooi om aan dit doel te schenken. Dat is mooi.

Een aantal mensen weten dat het voor nieren ook goed is om een biertje te drinken dus we dragen op die manier nog wat bij aan dit goede doel. We moeten nog wel naar de May. Voor mij met het alcoholvrije bier geen probleem. Maar de anderen komen toch niet meer boven de 30 km/uur.
Ze zullen wel zeggen dat het aan de aangetrokken wind lag.
Kwart over een 16 oktober 2022 zit het wegseizoen van WTC Made er echt op.

Ad

Rondje Breda

Fietsverslagen

“Mooi dagje om hard te fietsen” was mijn gedachte toen ik ’s ochtends de gordijnen opdeed.
Niet alleen om hard te fietsen overigens, maar fietsen in het algemeen zou voor eenieder een traktatie zijn met dit weer.
Bij het raadhuisplein kwam dit tot uiting in een groot aantal WTC’er die zich aldaar verzameld hadden.
Prima dus! Zouden we echter een sport-ploeg kunnen vormen? Ik zag John, Martien, Sander en Frans staan en toen wist ik genoeg. De sport-groep “It Giet Oan…”
Sporters of niet, van Martien hoorde ik dat hij zelfs nog wel in zijn eentje de sport-groep
zou bemannen, dan wederom zonder sport-groep te vertrekken.
Johan van Helmond zag al een beetje schuchter naar ons kijken en koos toch eieren voor z’n geld. Hij ging met de tour mee. Ik had dit toch niet verwacht, zeker ook omdat ik van z’n vrouw had gehoord dat ie 5 keer per week op de fiets zit.

Nog voor het vertrek dekte John zich volledig in. Hij was gisteren goed in de olie pas om 01.30 uur thuis, dus van hem hoefden we niet veel te verwachten. Deze belofte bleek hij dubbel en dik waar te maken. Gedurende de gehele rit hebben we John amper gezien. Voor dit verslag is dit dan ook het laatste wat u over hem kunt lezen.
Bij vertrek ging het rustig Made uit. Ik met Martien op kop. Iets voorbij Wagenberg zei Martien tegen mij dat we bij de rotonde Drie Hoefijzers linksaf richting d’n Elsakker zouden gaan. Zo’n aanwijzing van Martien, zo vroeg in de rit kon maar 1 ding betekenen.
Gas erop! In een lint van 5 richting de rotonde van de Drie Hoefijzers. Maar daar aangekomen bleek dat de diesel van Frans nog niet was opgewarmd. Hij lag ver achter. Na even wachten was Frans weer aangesloten. Hoewel we het tempo iets wat aanpaste was het voor Frans al lang en breed duidelijk; Mooi fietsweer of niet, dit wordt een zware rit….

De rit voerde ons onder leiding van Martien richting Zundert om zo via Baarle-Nassau om Breda heen te fietsen. Circa 99km zou het worden.
In een lint, zonder al te veel te zeggen en met minimale (verkeers)aanwijzingen ploegden we ons een weg door zuidelijk Brabant. Zo’n compacte groep renners die elkaar goed kennen op de fiets rijdt heerlijk.
Bij Zundert begonnen me echter 2 zaken op te vallen. Kennen jullie die weg voorbij Zundert richting de E19? Dat is een weg met dikke bomen aan weerszijde waarbij het betonnen fietspad door de jaren heen dusdanig vervormd was door boomwortels dat het net leek of dat er een soort springschansen lagen. Je wist precies wanneer je België in reed, zal ik maar zeggen. Dit fietspad is nu kennelijk opnieuw geasfalteerd! Bravo! Zou je zeggen, maar helaas is men vergeten om de boomwortels eruit te halen, zodat het gloednieuw asfalt op precies dezelfde plaatsen weer omhoog komt. Uitkijken dus!
De tweede zaak die me opviel was dat Martien steeds minder lang en minder snel op kop reed. Op genoemd fietspad begon me dit op te vallen. Even later kwam de aap uit de mouw en gaf Martien aan dat hij slechte benen had. Een terugslag van een aantal weken niet kunnen fietsen misschien?
Nu was het zo dat Martien alleen nog maar slechte benen had. Met wat kortere kopbeurten kon hij dit prima oplossen. Sander zat lekker vaak op kop en dus zelfs met een langzaam leeg lopende voorband kon hij het nog prima volhouden. Voor Le CO2-Patron lag dit wat anders. Voor hem was het een karakterrit. Aanklampen was het motto. Ter hoogte van de Slingerdreef gaf Frans aan dat de pijp nu toch echt leeg was. Met name de rolweerstand van zijn winterbanden en het snelle tempo in het begin van de rit lagen hieraan ten grondslag. Maar ja, vanaf de Slingerdreef is het toch nog wel een kilometer of 25 naar de May. Solidair als we zijn hebben we dit lekker rustig aan gedaan, al werkte de voorband van Martien hier ook wel wat aan mee. De bandendruk ging namelijk bij de May naar het niveau “ kritiek.”
Maar goed, we haalden het en na precies 99km reden we ons dorp in.

Dan nog even dit: mocht u nu na zo’n verslag denken: “ nou ik ben blij dat ik niet mee ben gegaan met de sport” dan geef ik u groot gelijk. Toch wil ik benadrukken dat we binnen de sport echt rekening houden met anderen. De sport wil zo snel mogelijk rijden, ja dat klopt, maar wel rekening houdend met iedereen. Mocht u dus weer eens toe zijn aan een uitdagende rit waarin je ook moe mag worden dan bent u van harte welkom. Wellicht komende zondag al, dan hebben we onze snertrit en is de afstand een stuk geringer!

Groet, Thijs

Rit van de vallende eikels

Fietsverslagen

Deze zondagochtend is het lekker fris. Het zonnetje schijnt al wel, maar met 7 OC is het toch al goed aankleden. Dan is het een perfecte fietsdag.
Flip heeft voor de Tour een route langs de Galderse meren bedacht van rond de 70 kilometer.
En elf renners zien dat wel zitten en sluiten bij hem aan als hij om negen uur roept: “De Tour gaat daar heen”, wijzend richting den Hout. Eerst naar het zuiden dus, want het beetje wind dat er is, komt uit die richting. Wat dit jaar opvalt is dat er nog niet zo veel blad op de weg ligt maar wel heel veel eikels. Dus ik denk , dit is niet zoals de ronde van Lombardije “de rit van de vallende blaadjes” maar “de rit van de vallende eikels”. De boomvruchten schieten alle kanten uit onder de smalle wielerbandje.
En uitkijken in de bochten. Als ze heel zijn, kunnen ze gaan rollen en als ze plat zijn komt er olie uit.
De beroemde eikelolie die voor de speciale smaak zorgt van het Iberico varken. 
We rijden op verkeersluwe wegen en dreven van Dorst, Bavel en Ulvenhout richting Galders meren.
Daar nog even een lusje via Hazeldonk want daar ligt een lekker viaduct. Hoewel lekker….  Flip vertelt me dat hij nog steeds zit te wachten op antwoord op zijn vraag “Waarom wordt er tegen een viaduct of uit een tunnel altijd extra hard gereden? Dat is toch gek. “ Ik weet het ook niet, gewoon een “natuurverschijnsel”, het is gewoon zo en niet te verklaren. Wen er maar aan Flip (na zo’n kwart eeuw WTC voor Flip kan dat onderhand wel).
Bij Hazeldonk zien we dat de windmolens al wat beginnen te draaien, er is dus toch echt wel wat wind.
De windmolens schieten als paddenstoelen in onze tuin uit de grond tegenwoordig. Niet heel mooi, maar wel nodig en handig om te zien waar de wind vandaan komt. Echt uit zuid dus, dat betekent vanaf Hazeldonk/Rijsbergen dus vooral wind van achteren. We zijn op de tegenweg. Met een lekker tempo rijden we via Hellegat naar Mastbos. Uit het tunneltje natuurlijk weer omhoog knallen.
Tegenwoordig rijden we niet meer over het slechte fietspad bij Prinsbeek maar langs de “Verloren hoek” richting Zwartenberg. Johan rijdt lek en dat is met het zonnetje een lekkere stop met naast slappe band ook slap geouwehoer. Er worden wat warme dingen zoals winterhandschoenen, uitgedaan.

Dan weer op pad.
Voor de brug van Zwartenberg houd ik in, achter mij hoor ik wat vragen; “waarom remmen we af”?
Ik zie twee mensen voor me die niet al te stuurvast er uit zien en ik wil op het smalle bruggetje niet voorbij steken want als ze vallen dan komt dat weer door die asociale wielrenners, en die minuut dat we daardoor verspillen is niet zo erg.
In Langeweg nemen we nog even de route langs de Polder. Nog even een open ruimte met wind pal op kop. Laat Anneke nou net beslist hebben daar op kop te gaan rijden: “au”. Gelukkig duurt dat stukje niet zo lang en Johan en ik nemen over.
Bij Zonzeel worden ook een paar nieuwe windmolens gebouwd. De segmenten van de mast en de wieken liggen in het veld. Indrukwekkend hoe groot die dingen van dichtbij zijn. Ik kijk eens goed en zie dat er de slimme driehoekjes op zitten. Pas iets over gelezen. Ze wilden de windmolens stiller maken en tegenwoordig kijken ze dan in de natuur hoe dat daar opgelost is. Een uil die vliegt hoor je niet (ook zijn prooi niet) en blijkt dat dat komt door driehoekige puntveertjes. Dat passen ze nu toe op de windmolen wieken en dan maken ze inderdaad veel minder geluid (Geluidsarme windturbinebladen geïnspireerd op geruisloze vlucht van de uil | FluxEnergie ). Ik zie wel dat ze allemaal grijs zijn die daar liggen. Dat moeten ze nog even aanpakken. Eentje moet zwart gemaakt worden, dan vliegt diezelfde uil en andere vogels er niet zo snel tegenaan. Het laatste stuk van de Drie Hoefijzers naar de May staat de wind opzij en wordt er flink aan getrokken door mensen die blijkbaar nog wat over hebben. Met precies 70 kilometer op de teller ronden we deze mooie herfsttocht af.
Was lekker fietsen, hopelijk volgende week weer voor de afsluitende Snertrit. Die verdient een hoge opkomst want dat is altijd gezellige afsluiting van het wegseizoen.

Ad

Een azijnzuur rondje Noordhoek

Fietsverslagen

Deze 37ste rit van het seizoen 2022 was een natte. Hoewel we onderweg eigenlijk geen regen hebben gehad, waren de wegen nog wel kletsnat en modderig vanwege het oogstseizoen. Normaliter heb ik voor dergelijke dagen mijn “slecht weer-fiets,” maar omdat ik onlangs met deze fiets een spaak had gebroken, was ik genoodzaakt mijn “goed weer-fiets” van stal te halen.
Aangekomen bij het oude gemeentehuis zag het er goed uit voor de sport-ploeg. Ik telde zo 7 potentiele kandidaten; Johan, Le Patron, John, Peter, ikzelf en Melody met haar vriend Dennis. Helaas moest het zo zijn dat niemand bereid was om een sport-groep mee te vormen, dus dan maar met de tour mee. Een beetje teleurgesteld reed ik gedwee achter de tour-groep ons mooie dorpke uit, om vervolgens ter hoogte van Wagenberg Melody nog even lastig te vallen met mijn teleurstelling. Gelukkig heeft Melody (sociaal dat ze is) mij een luisterend oor gegeven, zodat ik bij de Drie Hoefijzers alles alweer vergeten was en direct op kop ging rijden.
Vandaag ging de groep een rondje Noordhoek met een extra lusje doen. We reden de route andersom, zodat we dus eerst via Prinsenbeek reden. De groep bestond uit 12 renners te weten, Hans, John, Johan, Thijs, Frans, Melody, Corné, Flip, Leo, Ad, Anneke en gastrijder Dennis.
Vlak voor Prinsenbeek kwam Dennis naast mij fietsen. Melody had me al veel verteld over hem, dus het kwam goed uit om eens kennis te maken. Ik zal hier verder niet over uitwijden, maar als je houdt van koersen, fietsen(techniek) en avonturen op de fiets, dan zal je niet zomaar met Dennis uitgepraat zijn. Leuk dat je erbij was Dennis.

We gaan verder. In een goed tour-tempo reden we Standaardbuiten voorbij en in de richting van Noordhoek. Voor Noordhoek kwamen we er echter achter dat Le Patron Frans niet meer in het peloton zat. Na zeker 1 km terug te hebben gereden, zagen we Frans in de berm staan met een lekke band. Frans: “ik allemaal roepe, maar jullie horen niks he, jullie rijden gewoon dur” was het verhaal in een notendop.
Frans vertelde ook nog dat hij z’n banden tegen het lekrijden nog wel met azijn had ingesmeerd. Maar het mocht dus niet baten.
Toen we onszelf weer opgang trokken reed John naast me op zijn snelle Vittoria banden. Prima banden, maar voor de grap deelde ik mijn voorspelling met John dat hij deze rit zeker te weten ook nog lek zou rijden. “En bedankt Thijs” luidde John’s retour boodschap…

Ter hoogte van Klundert hadden we al het tweede slachtoffer te pakken. Dit keer was het Leo die een lekke achterband had. Dennis verhielp dit euvel snel, hij heeft jaren al fietsenmaker gewerkt en heeft naar verluid in die tijd al >1000 banden gewisseld.

Na Klundert ging het in een gemoedelijke snelheid door via Lage Zwaluwe naar de May.
Echter vlak voor de Hamsweg kwamen we tot de ontdekking dat Frans weer geen deel uitmaakte van ons peloton. Een snel telefoontje wees uit dat hij weer met een lekke band een stukje terug stond. Het peloton maakte dus weer rechtsomkeert. Samen uit samen thuis. Alleen John reed door, hij moest op tijd thuis zijn. (geen punten voor hem dus)

Frans werd met het wisselen van zijn band door anderen geholpen, echter het verliep toch allemaal niet zo vlotjes. Z’n band ging niet gemakkelijk over de velg, z’n reserveband was lek, z’n binnenband zat dubbel, kortom; ‘t zat allemaal niet mee. Ook de azijn als wondermiddel moest het weer ontgelden en na een stuk of 4 a 5 CO2 patronen konden we onze weg toch weer vervolgen voor het laatste stukje. Onderweg zat ik nog te denken dat we Frans beter “Le CO2 Patron” konden noemen.

Dan het laatste stukje, daar konden we ons toch even niet inhouden. We hadden wind mee en kleine blik achterom richting Johan, was het startsein voor een tempoversnelling. Ik weet niet wie er allemaal mee gingen, maar ik zag in ieder geval Hans, Johan en Melody van voren. Met een gestaag tempo van rond de 45km/h reden we richting de Ruilverkavelingsweg. Johan nam over, Melody nam over en toen ik vervolgens weer wilde overnemen suisde Dennis met 50+km/h langs mij heen. Ik dacht al, waar blijft ie toch? Ergens bij de Koekoek kwamen Dennis en ik tot bedaren en gingen we rustiger rijden zodat de rest weer kon aansluiten. Melody was het eerste bij ons. Haar hoofdschuddend commentaar was duidelijk: “Alpha-mannen…..” Wij?
De rest sloot kort hierop ook aan en gezamenlijk reden we weer de May binnen.

Lekker gefietst moet ik zeggen met een knallend einde. Over “knallend” gesproken. Mocht je nog willen weten of John nog lek heeft gereden? Het antwoord is Ja. Vlak voor zijn woning….

Tot de volgende.
Groet, Thijs

Trimverslag

Fietsverslagen

Airmiles,

Gisteren kwam de route van de trim via de app binnen incl. GPS-route. Het zou een rondje Hulten worden maar bij het trefpunt van de WTC-trim bij het restaurant Het Trefpunt werd besloten dat het een rondje vliegveld zou worden omdat iedereen naar het scheen nogal veel airmiles had en die moesten verzilverd worden.

Met z’n achten vertrokken we richting Den Hout.

Vorige week stonden er 15 trimmers klaar nu maar 8. Bijna een halvering in 1 week , aan het weer kon het niet liggen , dat was fris en zonnig.

Er waren wat geblesseerde fietsers die na een rondje met de trim het wel bij de toer aandurfden.

Ik zag Martien van Kaam ook alweer bij de start, ik dacht nog die is geblesseerd dus gaat lekker met de trim mee om er weer aan te wennen, maar nee hoor hij koos gewoon voor de sport , blijkbaar ook omdat de sportgroep bijna wekelijks aan de koffie zit, ik dacht dat wij veel koffie rondjes hadden maar ik denk dat de sport het ook daarin van ons wint.

Harde kern trimmer De Pakhaas is er ook al niet ( wie moet nu het verslag schrijven) die heeft een heerlijke vakantie in Griekenland.

Via de Burgermeestermaterlaan richting Dorst, Door Dorst bij het kruispunt rechtsaf langs de rijksweg in een lange rechte lijn richting Gilze-Rijen Air Base , daar de airmiles gedumpt. Via Rijen en weer Dorst langs het kanaal naar Het Veer, Daar dachten we Peter achter te laten maar die zat nog niet aan Zijn kilometers en ging mee naar de May.

Zo landen we om 11:20 uur met onze WTC-PLain weer veilig thuis.

Marino, Erno, Peter, Peter, Jan ,Wim, Bert, John Was de bemanning van deze compleet verzorgde reis.

Grtn.

Beaste Vondenboan

Rondje Giessenburg

Fietsverslagen

Afgelopen zaterdag viel er zoveel regen dat het nauwelijks voor te stellen was dat het zondag toch echt mooi weer zou worden. We gingen er toch maar vanuit en er waren voldoende duimpjes om weer eens een groepje met de Sport te vormen. Dit aantal renners was er overigens wel vaker de afgelopen weken, maar het gemis van El Capitán (Mar10) was merkbaar. Gelukkig zit hij weer op de fiets. Dat is toch erg snel, maar ook weer niet verassend bij zo’n sportman.

De geplande vertrektijd van 09.00u had voor mij iets later gemogen deze keer, omdat ik wel het einde van het WK wielrennen wilde zien. Zondagochtend vroeg de wekker gezet, want ik had een sterk voorgevoel dat MVDP het wel eens kon gaan flikken. The rest is history zullen we maar zeggen, wat een ongelofelijk verhaal en wat een teleurstelling. De beste heeft die dag gewonnen, al weten we nooit of hij echt de beste zou zijn geweest.

Ondanks de kermis in Made was er een behoorlijke groep aanwezig en er werd druk bijgepraat over het WK wielrennen. Met 5 man van de Sport (Martien, Twan, Frans, John en ik) vertrokken we voor een rondje Giessenburg, uitgezet door Mar10.
Rustig aan gingen we richting Zevenbergschen Hoek praat ik bij met Twan. Hierna meer in een lint richting Dordrecht over de mooie dijken, waarbij we kop over kop ieder onze beurt pakken. Dat werkt altijd super bij de Sport, waarbij iedereen zijn steentje bijdraagt. Soms de één wat langer dan de andere, maar iedereen rijdt mee.
Het was te merken dat het lekker weer was, zeker ten opzichte van de dag ervoor. Druk op de dijken met wandelaars, hardlopers en fietsers. We manoeuvreerden ons er gemakkelijk doorheen. In de verte rijdt een flinke groep renners. Het duurt niet lang dat we ze inhaalden en er worden over en weer wat grappen gemaakt.

Over de brug is het richting Sliedrecht wat meer bochtenwerk en stoplichten. Hierna de polders in op veelal droge asfaltwegen, dan is het wat makkelijker om meer tempo te maken. In Giessenburg gaan we langs het water, dat vind ik persoonlijk altijd erg mooi.
Er staat maar weinig wind, maar vanaf hier is het toch vooral meewind. Dat is te merken, het lint van de WTC Made rijdt vloeiend over de wegen.

Ondanks dat we allemaal genieten van het tempofietsen schiet het bijpraten er hierdoor wel bij in. Na een kort overleg is iedereen enthousiast over een stop met koffie en gebak. Dat doen we deze keer in Raamsdonksveer gezien de kermis in Made en dit voor John wat beter uitkomt. Wij zijn de moeilijkste niet en stoppen bij Fort Lunet. Er is goed doorgereden dus de koffie en de appeltaart met slagroom smaken goed in het zonnetje.
Het is zo gezellig dat we nog een bakske doen en vervolgens weer doorgaan voor het laatste stuk. We zwaaien John uit aan de poort in ’t Fèr en in Made gaat iedereen zijn eigen weg voor het laatste stuk naar huis.

Heerlijk gefietst met een gezellige groep met mooi weer, het was genieten!

Mvg Gerben

De Kermisrit

Fietsverslagen

De Kermisrit is de reden waarom ik lid ben geworden van de WTC Made. Ik volgde de WTC al voor ik lid werd, in het Programma van de club zag ik de Kermisrit.

In mijn gedachte zag ik alle kleppers van de club een rit maken in de botsauto`s of een leuke rit op een stalen ros in de draaimolen, maar niets van dit alles, het blijkt dus dat als de kermis in het dorp is ieder zijn eigen (fiets) molentje mag laten draaien en evt. mee gaat draaien in een groep wielrenners. Dat vind ik toch Jammer!
Dit weekend wordt het WK gereden in Wollongong (klinkt als een kermisattractie: kom we gaan de Wollongong in.) Zaterdag-morgen vroeg pakte Annemiek van Vleuten de titel.
Deze ochtend mochten de mannen om het goud strijden.
Voor mijn vertrek naar het oude gemeentehuis zet ik nog even de tv aan ,wat bleek: geen Matthieu vd Poel in Koers ( Neerlands hoop) Hij was in zijn nachtrust gestoord door luidruchtige fans en ze hebben hem toen maar, om zijn voorbereiding niet verder te verstoren, in een ander huis bewaard. Uiteindelijk na 30 km is hij afgestapt en zag ik net Remco Veekens voor België de wereldtitel pakken. Voor beide een nieuw truitje .

Nu onze koers. Het vertrek punt was naast de Royal King Dat was ook het onderwerp van gesprek. Ik hoorde de ene zeggen: ik ga voor geen goud in datking ding en de andere zei dat hij na een avondje stappen er graag in ging, ieder zijn (king) ding!

Flip was vandaag de rittenman ,Iedereen had zijn tickets paraat en zo konden we mee met de WTC-tour rit richting Veen en Andel.
Flip en Ad gingen van start af op kop, dat kwam vertrouwd over, heeel lang geleden toen de sportgroep nog de A- groep als naam had was het iedere week zo dat Flip en Ad op kop fietsen. Een garantie op een veilige rit met een strak tempo en getapt uit de Brein-GPS.
Voor de oplettende onder ons zie je tijdens zo,n rit best veel om je heen, qua natuur. Kijk het is natuurlijk geen jungle maar in de Overdiepsepolder zag ik een groep ooievaars en bij de zomerdijk vloog er een Buizerd over ons heen en zag ik nou ook een Panda??. Of was dat dan weer op de kermis jungle tour.

Ondertussen kwam de zon lekker door. Op kop werd er wat afgewisseld door de sterkere onder ons, met een groep van 15 molentjes maal je toch in een beperkte tijd heel wat kilometers weg. De brug bij Heusden nemen we in hetzelfde tempo, dan pakken we de Maasdijk (mmm Maasdijk is toch ook een dorp in het Westland?) via Wijk en Aalburg naar Veen. De Kerkmis is daar bezig dus nog weinig verkeer, maar op de slingerdijk met zijn vele blinde bochten blijft het opletten.
Langs Woudrichem en Sleeuwijk komen we op het kerkeinde daar worden we ingehaald door een scooter, wat blijkt, het is de persoonlijke trainer van Johan H. , Johan pikte aan en binnen en mum van tijd was hij uit het zicht (Hij wilde gewoon zo rap mogelijk naar de kermis dacht ik nog)
Werkendam vlogen wij voorbij, op de Grote Waardweg hadden we de wind in de rug.
De volgende attractie kwam in zicht : de brug bij Hank, veel tegenliggers daar op het smalle fietspad ,zijn dat nou spookrijders? Hoort bij een kermisrit denk ik dan maar.
Thuis aangekomen stempel ik voldaan mijn rittenkaart af op ruim 80 km.
Het was een leuke ochtend, ik heb genoten van de vele attracties, de oliebol met koffie staat op mij te wachten, met een Happy gevoel sluit ik deze Kermisrit af.
M.v.g. Uw exploitant van deze dag: Erik van der Hoeven.
Graag tot volgend jaar.

Tourtje Noordhoek

Fietsverslagen

Vandaag, 18 september, zou de Houtse kermisronde Den Hout-Den Hout-Den Hout gereden worden.
Maar helaas, het weer gooit roet in dat plan. Afgelopen donderdag werd door de organisatie de juiste beslissing genomen om op deze zondag geen 120 km. te  rijden in verband met de verwachte slechte weersomstandigheden. Terwijl ik dit stukje zit te typen, komt het er met bakken tegelijk uit dus een verstandig besluit heren. Het moet wel leuk en veilig blijven.

Gisteren werd via de WTC app gemeld dat op zondagochtend naar het weer gekeken zou worden en dan beslissen wie, wat, waar.

Zondagochtend; als Ad en ik buiten kijken om 7.30 uur is het droog. Gaat het weer dan toch meevallen? De weerapps worden geraadpleegd en onze conclusie is dat een kort rondje noordwest redelijk droog zal zijn. Om 8.15 uur zou er een buitje vallen en om 10.30 uur dus daartussen droog. We zoeken wel eerst onze herfstoutfit (shirt lange mouwen, kniestukken en overschoenen) want een temperatuur van 12 graden is duidelijk minder dan vorige week.

Om half negen bij het oude Raadhuis verzamelen nog 5 anderen die precies dezelfde gedachten hebben. Uit de verte zie ik geen rode trui, “dat biedt kansen”, maar dichterbij blijkt de trui onder een windstopper verborgen te zijn.  Twan is er ook en vertelt dat hij afgelopen week in zonnig zuid Spanje zat. Eigenlijk een vakantietripje maar hij heeft een nieuw winkelconcept daar ontdekt; je loopt met de bonusartikelen door de winkel, roept ze (keihard) om en gooit ze dan bij de mensen in de karretjes als ze enig teken van interesse laten zien. Die vakantiereis kan hiermee rustig een studiereis genoemd worden en van de belasting afgetrokken, lijkt mij.  
Na een kort overleg over de route wordt gekozen voor een rondje Noordhoek.
Prima, als het maar niet de polder is, roept Peter V. Hij had die weg afgelopen week al verkend en door de vele moddersporen was het af en toe glibberen daar. “De landbouwers die ons voedsel verzorgen, hebben de weg vervuild” of zo iets zei hij.
Dus we rijden op fietspaden en net na Wagenberg wordt er naar het linkse fietspad uitgeweken om het glibberen te voorkomen. Bij de Compaan rijdt Thijs in zijn enthousiasme rechtdoor richting Zevenbergen maar we gaan rechtsaf naar Zevenbergschen Hoek. Daar het viaduct op over het spoor (fijn he Flip) en zo naar Moerdijk. Daar blijven we even op de weg tot het industrieterrein want er zijn werkzaamheden op het fietspad.
Als een TGV trein rijden we langs het industrieterrein tegen de wind (Thijs Gaat Voorop).
Het is af en toe pittig door de wind en de snelheid die wordt aangehouden. Maar gelukkig heb ik vandaag een elastiek zodat ik aan kan pikken.  Er wordt op kop goed gerouleerd door Ad, Flip, John, Twan, Thijs en Peter.

Het weer valt alles mee. Het waait, is wat fris en bewolkt maar voor de rest prima fietsweer.
Na het keerpunt Standdaarbuiten en Noordhoek rijden we de bekende route over de Goudbloemsedijk naar het fietsbruggetje over de Mark met de wind in de rug. Daar schiet Flip nog even rechts naar beneden om een iets kortere maar wel een oplopende weg te kiezen. Extra training denk ik.
Hierna richting Zevenbergen via afgebrande Hoef en dan rechtsaf de Hazeldonkse Zandweg op.

Het regent nog steeds niet dus we gaan niet linksaf naar Langeweg maar rechtdoor via het fietspad naar de Zwartenbergse molen van Etten Leur en zo naar Prinsenbeek om daar linksaf de Overveldsestraat in te gaan. Daar zien we een “gewone” fietser rijden, op slippers notabene, die we voorbij willen maar we krijgen m niet ingehaald. Wat?!
Pas als we bijna bij dun Elsakker zijn, rijden we ‘m voorbij. Die had een fiets met een goed (opgevoerd) motortje, misschien iets voor mij zat ik al te verzinnen…Zo lang het gaat, toch maar even zelf trappen.

Hierna via de Markweg weer een viaduct over de Mark en onderdoor naar de Bredeweg en zo weer naar de compaan.  Op dat fietspad wordt er, bijna in Wagenberg, volop geschoten; de eikels vliegen links en rechts het fietspad op en knallen onder onder onze bandjes. Echt herfst dus.
We steken de rotonde van Wagenberg over en dan pas voelen we de eerste druppeltjes vallen.
Met 61 km. op de teller rijden we de May binnen en niet echt nat; goed getimed dus.

We zetten onze fiets achter droog en 2 minuten later valt er een mals buitje. Mooi.
Laat maar lekker regenen nu; goed voor ons net geverticuteerd gazon met meststof erop 😊

Anneke

Banaan

Fietsverslagen

Deze ochtend begon met mist, dan bedoel ik waterdamp, niet de mist die ook wel eens optreed na een zware avond uitgaan. John de rittenman had voor de ochtend de perfecte rit ingepland. Via Willemstad naar Dinteloord. Zaterdag had hij de route al op de app gezet, zodat meerdere kleppers ook de weg zouden weten, altijd handig.
Na Klundert, bij de Noordschans de Buitendijk op, gaf de GPS links af aan maar de kopmannen gingen rechtsaf. Dat gaf wat verwarring, maar de mannen hadden een goede reden: namelijk veiligheid.
Idd rechtsaf en iets omrijden is eigenlijk beter.
Nu recht toe recht aan naar Willemstad.
Weinige weten dat Willemstad vernoemd is naar onze WTC trim patron “Don Wim Rasenberg” !😉 ook wel “De Raas”!
Over de trimgroep gesproken, wat daar gebeurt is wel opvallend. Vorige week reden er 15 kleppers mee en deze week ook weer 15 kleppers en dan miste ik er nog een paar van de harde kern. Tel je die er nog bij op dan zou je aan 20 trimmers komen . De trim word steeds populairder , De voorzitter werd ook nieuwgierig en ging vandaag ook mee, hij wil wel is weten wat het geheim vd trim is.
Net voor Dinteloord kwam de voorzitter achter het geheim: achter in de groep werd geroepen “Bananentijd” ! Dat is nu net het populaire kenmerk van de trimgroep. Ik hoorde de voorzitter hardop denken: ” dat gaan we bij alle groepen invoeren”!
Na de banaan gaan we bij Dinteloord linksaf richting Stampergat. Daar kregen we applaus van de vele toeschouwers die ons ook nog wat rommel wilde verkopen. Op de goudsbloemsedijk ligt snel asfalt, wat uitnodigde tot wat harder te gaan fietsen. De helft zette een sprint in tot aan het bruggetje bij ’t Lamgat, vandaar ging de groep met een mooi tempo weer naar Made.
Het was weer een fijne rit met een fijne groep met fijn weer.

Groeten van Beaste von den Boan

Tourtje Poppel

Fietsverslagen

11 September, de meteorologische herfst is schijnbaar begonnen en deze zondagochtend ziet het er inderdaad een beetje bewolkt uit als ik de gordijnen open doe. Als ik beter kijk, zie ik dat het gewoon wat mistig is. Ter bevestiging stuurt Peter Broeders een foto in de WTC app met een mistige foto vanuit Tilburg. Die was al weer vroeg op pad. Nou ja, die mist zal wel optrekken, het belooft dan trouwens een mooie dag te worden heb ik altijd geleerd van wat boerenwijsheid. De wind is deze ochtend verwaarloosbaar met kracht 1 en komt uit alle richtingen variërend van west naar oost, zuid naar noord. De temperatuur is om 8 uur 14 graden maar zal oplopen naar 20 graden, dus gewoon korte broek en shirtje wordt tijdens het ontbijt beslist. Het is lang geleden dat ik mijn mouwloze zomer WTC shirtje niet aan doe, dat betekent dus dat we vaak zondagen met goed weer hadden dit seizoen.

Tegen half negen komen Ad en ik aan op het Raadhuisplein aan, daar is wel de herfst ingetreden: arm- en beenstukken zijn present, zelfs een paar WTC jacks worden gespot. Wat moeten die van de winter aan?

Er wordt een beetje naar elkaar gekeken, wie rijdt met wie mee? Ad roept dat de Tour vertrekt en zet zich in beweging richting Godfried Schalkenstraat. Hij heeft een rondje richting het oosten voorbereidt dus ik rij met hem mee. Wie volgt?
Van de 25 aanwezigen komen er slechts nog 8 met ons mee. De sportploeg is met te weinig dus sluiten aan bij de Tour. Maar als ik zo eens kijk, zijn het er meer van de sport dan van de Tour…..slim rijden dus.

Via Den Hout rijden de twee Ad’en, Flip, Frans, John, Peter V., Maurice, Gerben, Johan en ondergetekende naar Oosterhout. Het is inderdaad best mistig buiten het dorp en als ik mijn bril af zet, zie ik ineens een stuk meer. Dan maar af dus. Met die mist krijg je natuurlijk wel weer mooie plaatjes, de sloten staan vol met mistig spinrag, dat is weer het mooie van herfstige ochtenden.

Bij Bos&co steken we de weg over om achter camping ‘t Haasje langs naar de Steenovensebaan te rijden. Daar is het oppassen: aan beide zijden ligt de weg open en komt er ook nog een auto tegemoet, lastig met ook nog paaltjes. De automobilist heeft geen haast en gaat keurig aan de kant zodat we mooi door kunnen. Waarschijnlijk fietst die zelf ook.
Bij Spijs en Ijs steken we de Dongenseweg over en vervolgen de Bredestraat en Broekdijk naar Hulten.
We rijden achter het vliegveld Gilze Rijen en onder de A58 door om dan linksaf en slingerdeslang tussen paaltjes en een stuk Gilze de weg te kunnen vervolgen op de Rielsebaan naar Riel. Daar zie ik in de berm het waarschuwingsbordje “gevaarlijke berm” staan. Nou, onze Berm die dan net op kop rijdt, is volgens mij niet zo gevaarlijk….

Het is inderdaad even geleden dat we in die omgeving gefietst hebben en het is opletten voor Ad om op tijd de juiste afslag te hebben. We rijden via de buitenrand van Goirle naar de Beeksedijk zo naar Hilvarenbeek. Daar moeten we langs diverse kramen rijden. Ze hebben er grootse plannen voor later op de dag denk want we moeten uitwijken voor een kar vol met wijnvaten die naar buiten wordt gereden. Nou die zullen vanmiddag geen dorst hebben.

Na Hilvarenbeek rijden we via Klein Loo het mooie natuurgebied Roovert in. Een fietspad in een donker bos. Met die mist was het wel een beetje spooky.

En in ene keer zijn we in België, da is te merken aan de geur, de huizen en de weg. Blijft buitenland hè.
In Poppel rijden we door het dorp langs een paar kermisattributen, wachtend tot ze open mogen.
Via Steenweg Baarle wordt gereden naar Groot Bedaf en vervolgens Klein Bedaf. Wat een namen.
Voor Alphen rechtsaf, langs Boslust, achter ‘t Zand naar de Gilzerweg en dan oversteken naar de Boerenbaan. Daar wordt hard gewerkt om de prei van het land te halen. Vervolgens langs Gilze en nu een keer via de Bavelseweg over Rijksweg 58. Flip vraagt zich hardop af waarom er tegen een viaduct harder wordt gereden? Geen idee, Flip. Volgens mij ruiken ze de stal of zo?

Bij de kaasmakerij rechtsaf, achter Molenschot dus, zo naar Dorst en de bekende weg naar Oosterhout en de May. In 3 uur tijd 96 km op de teller en even naar het buitenland geweest.
Ondertussen is mooi het zonnetje gaan schijnen. Lekker, dan kunnen we buiten ons verdiende kopje koffie drinken.

Bedankt mannen voor het uit de wind houden.

Anneke