Categorie archieven: Fietsverslagen

Verslagen van tochten

Sport naar België

Fietsverslagen

Woensdag appte ik met Thijs of hij al een rondje had,
meest heeft Martien wel een idee maar die zou er niet zijn….toch?
Natuurlijk had Thijs wat in gedachte.
Maar uiteindelijk bepaalde Chris de route,
Chris had al een keer of 3 geprobeerd om ons naar België te krijgen.

Na een peiling in de Sport app zouden Thijs, Gerben, Chris, John en ik aan de start staan.
Zaterdagavond meldde de niet fitte Twan dat hij , als het even kon ,ook meeging en de verassing van de ochtend was dat kapitein Martien een compensatiedag overhad en dus ook meeging.
Zo hadden we een mooie groep van 7.

Leider Chris vermeldde ons dat we konden vertrekken en volgens hem ergens daarheen👈.
Dus wij gingen daarheen👉.
Best wel lang bleven we 2 om 2 fietsen.
Na de brug bij Ter Aalst was dat klaar en gingen Martien en Thijs er als een speer vandoor, de rest volgde zonder enthousiasme.
Eerst wakker worden,
waarom dit vakantieritten worden genoemd weet ik niet.
Tis nooit vakantie bij de Sport, altijd hard werken. 💪
Via Dorst, Bavel en Chaam zit je zo bij de Belgische grens.
Chris riep daar enthousiast ” we zijn der” !🇧🇪
België België ,
Omdat iedereen daar lacht.
Ik heb getwijfeld over Belgie,
want dat taaltje is zo zacht .
Ik stond zelfs in dubio,
maar ik nam geen enkel risico.
Ik heb getwijfeld over Belgie…. Belgie, Belgie, Belgie, Belgie.
Eindelijk!!

Zodra we de grens over gaan wordt alles anders.

De taol, de huize, de houten elektriekpale en boveal de weigen.
Slingerkes kappot asfaltbaantjes, betonplaten mè gleufkes.
Fietspadskes? Bijna gene. Kruispunten? Allee jong, allemaal gelijkweirdig.
En tóch, ik vind da altijd schone om daor te fietsen.
’t Is precies of ge mè nen tijdmachine vijfenzeuventig joar terug gesmeten wordt.

De Belgen zèn zot van ’t koersen, da merkt ge: de chauffeurs latten u dikwijls voorgaan, se.
En ’t tempo van d’ bende blijft, ondanks al da geprul, nog goe hoog.

Dan passeire we “Café In Holland” — veuls te vroe voor ne stop. We roepen houdoe! en stoempen door.
Na zo’n twintich kilomeiter in ’t Belgische land komen we in Wortel, en daar zèggen de Wouten: “Op ’t fietspad, manneke” !
Huh, wélk fietspad dan, denk ik bij mij eigen. (zie mijn reconstructie)

Rare kluit, die Belgen… behalve ene Wout dan.

En natuurlijk stoen ze juust bij ’t eerste fietspad da we tegenkwamen.

Langs de vaart richting Brecht zit ’t vol met koersers en fietsers.

Martien leeft helemaal op als hij binnenschepen ziet: hij verlangt al terug naar zijn “Calcit6”.

De groep rijdt netjes en iedereen roept genoeg : ” opgelet” !

Chris doet ’t nog goe, ondanks zijn pijnlijke bien. En Twan, die eigenlijk nie fit is, daar merk ik gene klop van.

John had zaterdag de TMM’ers op sleeptouw gepakt, da voelt hem nu nog, ma ja… hij heeft dit weekend wel tweehonderd-en-tien kilomeiter in de bien.

Gerben heeft just nen hoogtestage gedaan en is nog straffer as anders.

En Martien en Thijs… tja, die geven we nooit complimenten — ge weet wel, bang da ze dan nog rapper gaan stoempen.

Maar allemaol weten we: vorm komt te been en get te perd. 

Ondertussen  gaan we bij Zundert Holland weer in.

Dat zie je  ook direct, de wegen zijn weer prachtig evenals de huizen met de fleurige tuintjes.

Door het mooie asfalt gaat ook het Tempo omhoog, niet iedereen is daar blij mee maar met het 3luik weekend in het zicht heeft iedereen het wel nodig.

Richting de Elsakker wordt zoals altijd gesprint .

Thijs, M10 en Gerben rijden de rest zoek en daarmee word gelijk duidelijk wie het meeste kopwerk gaan doen met het 3luik weekend.

John vind het nog steeds te vroeg voor een stop en gaat pas thuis aan de koffie.

De rest legt aan bij Den Elsakker.

Thijs inspecteert liggend het gras en vind het gras elders groener.

We missen onze MUK( Mooiste Uitspraak Klassement) lijstaanvoerder.

Hij verhoogt zijn voorsprong vandaag in ieder geval niet.

Desalniettemin sluiten we een

Schoon toerke in stijl af met een gezellige nazit.

Grt Erik

Rondje Klein Zundert

Fietsverslagen

Vandaag een ritje door de streek waar Jacques vele training en wedstrijd kilometers heeft gemaakt.
Vanmorgen als eerste bij het gemeentehuis waarna de ene na de andere acte de présence gaf. Deze dag zou Jacques ons zijn streek tonen waar velen van ons en mijn persoontje nog niet vaak of helemaal niet geweest zijn. En dat is natuurlijk ook het mooie van fietsen. Nieuwe plaatsen en streken ontdekken. En dat is nu precies wat ook vandaag gebeurde.
Eerst naar Wagenberg en daarna naar de Drie Hoefijzers om vervolgens via Prinsenbeek en Etten-Leur verder naar beneden te zakken. Veel grote groepen fietsers kwamen we onderweg tegen. Dat zal ook te maken hebben dat de temperatuur een stuk gematigder was als de afgelopen tijd. Het gebied was zeer afwisselend, bossen, landbouwgronden en mooie vergezichten kleurden dit gebied. Via Heikant ging het over de Sprundelsebaan om de Pannenhoef heen (nee niet die uit Oosterhout) naar het verste punt van onze route. Klein Zundert. Het gebied hier staat bekend om zijn vele kwekerijen, en dat is goed te zien aan zowel links als rechts van de wegen.
Ook nog heuglijk nieuws, Peter Korse is opa geworden van een kleine meid, en dan zijn de felicitaties namens ons via deze weg zeker op zijn plaats. Bij deze Peter.
Ook Peerke Kuypers was weer terug van een welverdiende vakantie en ook zijn terugkomst zorgde ervoor dat de gezelligheid (die toch al goed was) nog een flink stuk toenam.
Door het Stuivenzand en Mastbos ging het prima roulerend met Antoon, opa Peter, Johan etc naar Ulvenhout. Het mooie stuk rond Klein Zundert en Rijsbergen achter ons latend terug naar bekende oorden. Wim zorgde er op tijd voor dat er een bananen en plaspauze werd ingelast en natuurlijk werd er direct gehoor aan gegeven. Doe je dat niet dan heb je gelijk een gele prent te pakken. Na Ulvenhout en Bavel ging het naar Dorst om vanaf hier terug te keren naar de May.
Beste Jacques nog bedankt voor de mooie rit door een prachtig gebied waar ik en met mij de andere fietsers vol bewondering doorheen hebben gefietst. Ik heb de koers opgeslagen onder mijn favorieten en zal hem zeker nog een paar keer rijden dit jaar.
En nu naar huis en dan kijken naar het spelletje wielrennen in Etten-Leur.

Met vr gr De Pakhaas.

Rondje van Franske Cafe

Fietsverslagen

Het beloofde een prachtige dag te worden en dat werd het ook. Goedgemutst vertrok ik op mijn mooie Tommasini, die ik vanachter een gordijn op zolder tevoorschijn toverde naar de May. Daar stonden al wat fietsvrienden die er overduidelijk ook veel zin in hadden al klaar in de startblokken. Klokslag vertrokken we en gelijk ging het gas er flink op. Wim zorgde ervoor dat er net voor het Pannenkoekenhuis alles weer tot rust kwam en in een redelijk tempo verder gereden werd. Ik blij natuurlijk want zo kon ik weer aansluiten anders had ik alleen voor Remy moeten spelen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dus beste mensen vertek a.u.b. rustig er is geen rondemiss met een ruiker om jullie te eren en te huldigen. Wij zijn maar het Trimploegje waar gezelligheid, lekker fietsen, af en toe een bakske doen en omzien naar elkaar voor mijn gevoel het belangrijkste is. Niet de snelheid mag bepalend zijn binnen ons groepje!!!

In een prima tempo ging het naar en door de Rijense Broek, om even later bij de oude en prachtig hernieuwde Rijksweg uit te komen. Antoon en Frans onderhielden hier een prima tempo wat iedereen goed kon volgen. Naderhand verraste Frans ons op een slingerritje over weggetjes waar ik het bestaan niet eens wist. En zo slingerend dat ik het echt niet kan beschrijven ook al zou ik dat willen waar we allemaal geweest zijn. Maar ik ga het toch proberen wat me bijgebleven is. Via de Gilzer en Rielsebaan ging het richting Alphen. Daarna slingerend om de Chaamse Bossen heen over de Chaamseweg naar St Annabos. Wim had er intussen voor gezorgd dat de bananen en sportrepen achter de kiezen verdwenen waren en dus met een nieuwe voorraad aan energie het laatste deel van deze mooie rit een makkie zou worden. Lekker rouleren op kop van het groepje met o.a Erno, Peter, Frans etc bleef het tempo er prima inzitten.

Den Hout kwam weer in zicht en hier namen Annemiek en ik afscheid van de andere Kleppers. Frans had een mooi rondje uitgezet met voor mij een aantal onbekende wegen. En zo zie je maar dat er nog vele mooie plekjes zijn die je verrassen. En dat maakt het fietsen ook zo leuk. Het onbekende!!!

Frans bedankt voor de verrassende tocht en jullie voor de gezelligheid.

De Pakhaas

Rondje Numansdorp rechtsom met de Tour Groep

Fietsverslagen

Afgelopen  weken was het al eerder de bedoeling om een rondje Numansdorp te rijden. In de aanloop werd er een voorstel voor dit weekeind gevraagd en mijn gedachte ging in eerste instantie uit naar het rondje dat de dinsdag groep had gereden deze week, maar dat was te groot. Ad heeft last van zijn rug en gaf al aan dat hij er mogelijk niet bij zou zijn. Gisteren had ik met Johan van Helmond al gesproken over de rit van vandaag tijdens ons wekelijks rondje Team MunneMaot. Vanmorgen was ik al vroeg wakker zodat ik op tijd de jarige Marc van Meir kon feliciteren. Goed acht uur vertrok ik alleen naar de May, Marianne ging naar Teteringen naar de kerk omdat daar een mis was voor haar vader. Op de Stelvenseweg kom ik Gerard Veekens tegen die via de Hespelaar naar de May onderweg is, ik rijd juist via de Bromtol. Bij aankomst in de May zijn de eerste kleppers al aanwezig. De mannen van de sport zijn al om 7:30 uur vertrokken. Na de foto-shoot van de bakker, als het half negen is geweest zet de tour groep zich in  beweging. Met Maurice op kop vertrekken we richting de Watertoren en de Brandestraat. In het voorafje bij het oude gemeente huis heb ik gezien dat één van de gastrijders van vorige week, Wim Peggeman er ook weer is. Hij geeft aan dat de rit van vorige week hem goed is bevallen. Ondanks de afwezigheid van Ad van Wesel is het toch weer een flinke groep. T.w. Maurice, Johan H, Corné, Kees van Dongen, Ad van Dongen, Anneke, Peter V., Erik S, Wim ten Haaf, Arion, Adrie, Bert, gastrijder Wim P. en ik zelf. De wind komt in eerste instantie uit westelijke richting dus rijden we er tegenin naar Langeweg. Hierna rijden we langs Hazeldonk naar de Lamgatse brug. Vandaaruit gaat de rit dit keer over de Goudbloemsedijk. Vervolgens steken we de Mark over bij Oudenbosch om daarna langs de woonplaats van Franske Bauer te rijden. Vervolgens rijden we via Heijningen naar de brug bij de Volkeraksluizen. Het is druk op de brug met wielrenners in groepen zoals wij en ook de recreatiefietsers laten zich niet onbetuigd. Over de brug van de Volkerak draait Adrie Veregghen af naar Zeeland om nog een beetje vakantie te gaan vieren. Wij rijden door naar de Haringvlietbrug en denken dat we vanaf nu wind mee krijgen. Echter voor het gevoel van mij en ook van Corné en anderen lijkt het of de wind gedraaid is, dus wordt er de kop regelmatig ververst met sterke mannen. Als we Numansdorp binnenrijden komen we de Sportgroep in stukken tegen, die hebben vandaag dik honderdveertig kilometer op het programma staan en waren daarom vroeg vertrokken. Vanuit Numansdorp gaat het richting Strijensas waar na de sluis met het mooie bruggetje de fietspad langs de rand van de Hoekse Waard nemen. We rijden langs de Dordse Kil naar de Kiltunnel erin gaat met grote snelheid echter eruit gaat het vooral bij mij een stuk minder snel. Als we dan richting de Moerdijkbrug rijden krijgen we wind mee. We besluiten de linker brughelft te nemen dan komen we beter uit om via Blauwe Sluis naar huis te rijden. Als we bij Helkant de polder uitrijden is er even onduidelijkheid, omdat Corné afdraait naar Wagenberg en wij over de Helkantse dijk naar de May rijden. Met een tevreden gevoel komen we aan in de Zuideindsestraat, waar Piet Verkooijen ons ontvangt hij is blijkbaar niet met de trim meegegaan. Parijs was toch te ver voor hem. Als door rijd naar Den Hout mis ik Wim Peggeman, maar later blijkt op Strava dat hij toch goed thuis gekomen is. Voldaan stap ik van de fiets op Ter Aalst waar de koffie al op mij wacht.

Groet, Gerard van Oerle.

Vakantierit V Sport

Fietsverslagen

Met het drieluik op komst begin september, beginnen de zenuwen al een beetje op te spelen met menig renner. Zeker met het besef dat we dit jaar fors meer kilometers moeten maken dan vorig jaar. Alleen dag 1 zal al 225km behelzen.

Met dit ingedacht opperde Martien dan ook maar om alvast wat langere afstanden te gaan rijden om zo wat langere ritten in de benen te krijgen.

Het werd een ronde van een kleine 150 km over bekende wegen. Zo’n beetje een samensmelting van het rondje Sliedrecht met het rondje Hoekse Waard.

Vanwege de afstand werd om 07.30 uur vertrokken vanaf het gemeentehuis. Aanwezig waren Gerben met zijn zoon Kenzo, Martien, John, Chris, Erik, Flip en gastrijder Geert uit Terheijden.

Gezien de fikse afstand werd in een rustig tempo vertrokken richtingen het oosten, desalniettemin werd er niet twee aan twee gereden. So far so good dus, maar bij Gorinchem begon de verveling bij mij wel een beetje te spelen, dus dan maar eens proberen om gas te geven en te kijken of er gebeten werd. Natuurlijk gebeurde dit en vanaf Gorinchem reden we weer normaal op sporttempo. Ik blij, Chris minder…. Chris is echter een doorzetter en is inmiddels op zijn weg terug naar een goede fietsconditie. Dat komt dus helemaal goed Chris!

Via de bekende Wieldrechtse Zeedijk werd afgekoerst op de Kiltunnel, waar natuurlijk de Go-rilla even op de borst moest kloppen, dit resulteerde bij mij in een flinke ademnood en eventjes voelde het meer alsof ik een nachtaapje was.

Kenzo nam na de Kiltunnel het initiatief en hield het tempo strak op peil. Gastrijder Geert, die ook bij de Pel fietst, liet duidelijk met luide stem van zich horen bij elke voetganger, fietser of auto die ook maar in de buurt kwam van ons peloton. Via de app begreep ik dat zijn bijnaam De Generaal is, daar heb ik nu in ieder geval wel beeld bij.

Geert gaf in iedere geval wel aan dat hij het erg prettig rijden vond met ons en dat hij misschien wel vaker mee wilde, dus dat is een mooi compliment aan de WTC.

Via de zuid-zijde van het de Hoekse Waard werd richting Numansdorp gereden, het gas werd daarbij wat verder opengedraaid en daardoor piepte en kraakte het in het peloton. Voor Chris was het even te veel en hij moet lossen voor Numansdorp. Hierbij werd door enkele gelijk gebruik gemaakt van de gelegenheid om te plassen. De rest reed rustig door, waardoor ons groepje ineens over 200 meter verspreid was. De Tour was hier getuige van omdat zij net op dat moment ons tegemoet kwamen rijden. In mijn ooghoeken zat ik het ongewone beeld dat Peter Verhagen op kop reed, verder zag ik ook nog dat Johan in het laatste wiel zat, dit laatste is dan weer geheel volgens verwachting.

Enfin, een paar minuten later reden we richting de bruggen, waar we moesten wachten voor de openstaande Haringvlietbrug. Hadden we maar niet geplast, dan hadden we gewoon door kunnen rijden. Chris zag het echter veel positiever in. Voor hem was het een Godsgeschenk dat de brug openstond, dan kon hij mooi even tot rust komen.

Via Dinteloord werd de weg vervolgd. De wind stond nu wat gunstiger dus dat was fijn aangezien de kilometers in de benen nu gingen tellen.

Gerben was de gehele rit veel op kop te zien. Martien en ik vonden dit wel een fijn zicht en wijdde dit aan de bewijsdrang richting zijn zoon. Daarnaast was Gerben ook gewoon weer erg sterk, zeker gezien zijn kilometers in de bergen van de afgelopen tijd.

John en Flip waren wat minder op kop te zien. Flip fietst vanuit de gedachte dat je boven de 40 km/h niet op kop hoeft te komen en John wilt liever niet op kop rijden, omdat hij dan denkt dat hij ons de verkeerde kant op stuurt…

Via de bekende wegen langs Stampersgat, Fijnaart en Oudenbosch werd richting Zevenbergen gefietst, hier werd het gas nog eens flink over gedraaid, wat vrijwel direct een beantwoord werd met een dikke middelvinger van John, heerlijk vind ik dat…

Het was even nog een geniet moment voordat we aan zouden meren bij d’n Elsakker.

Het was weer erg druk, maar toch voelden we allemaal een grote leegte. Mister d’n Elsakker Twan was namelijk niet onder ons. Hij was verkouden en durfde het niet aan mee te gaan.

We spraken op het terras, tegen beter weten in, nog de kans uit dat hij toch nog zou komen en jawel hoor, daar kwam hij dan toch nog aangereden. Dit maakte het feestje weer compleet.

Mannen, bedankt weer en tot volgende week voor de laatste vakantierit van 2025.

Thais.

Met de Tour groep naar de Fendert

Fietsverslagen

Afgelopen week zat het op bepaalde momenten niet mee. Zowel in de tourgroep als met het weer. Zaterdag zelfs geen rondje Team Munne Moat voor de liefhebbers. Maar toen ik vanmorgen wakker werd en op de buienradar app keek, zag het er veel belovend uit. Goed acht uur reden Marianne en ik Ter Aalst af, op de Houtse Heuvel keken we nog even of Jan Vermeulen klaar stond, echter geen teken van leven bij Hill 10. Op de Hespelaar zag ik Gerard Veekens richting de carpoolplaats rijden om zo naar Made te gaan. We komen als eerste op de startplaats en in een korte tijd komen er vele andere erbij. De twee P B’s (Peter Broeders en Peter Bastiaansen) uit Den Hout zijn er ook en daarnaast zien we ook enkele gastrijders. De mannen van de sport hebben een ritje naar Lille op het programma staan, echter daar ze maar met vieren zijn, kiezen ze ervoor om met de tourgroep mee te gaan. Hans van Bragt had in de app al aangegeven een route voor vandaag te maken. Tweede keus was eventueel een rondje Numansdorp gezien de voorspelde weersituatie.

Nadat de trim met de fluit van Piet Verkooijen is vertrokken, vertrekt ook het tourpeloton richting de Nieuwstraat. En het was een echt peloton, te weten Ad en Anneke van Wesel, Peter Bastiaansen, Gerben Berm, Hans van Bragt, Frans Marijnissen, Kees van Dongen, Johan van Helmond, John Haanskorf, Chris Weda, Jan-Willem Slob, Flip Segeren, gastrijders Renée Broeken, Marc de Peijper, Wim Peggeman, Marianne en ik zelf. Ik rijd zelf geruime tijd naast Wim Peggeman, ook een Houtenaar sinds enkele jaren en vorig jaar heeft hij met de Tour groep DH-DH-DH gereden. Wim is een ervaren fietser en daarnaast ook een goede schaatser. Mogelijk dat we hem nog eens als lid van de WTC-Made terug zien.
Na de Drie Hoefijzers rijden we naar de Mark en vandaar via Langeweg naar Hazeldonk. Hier steken we recht over om over het fietspad naar de Lamgatse Brug te rijden. Vervolgens nemen we niet de Goudbloemsedijk maar de variant door de polder die als het ware parallel loopt. Van de Schans gaan we via Kuivezand richting Oud Gastel waar voor we rechtsaf draaien zodat door fijne rustige polderwegen naar de Dintel rijden. Al rijdend wisselen mijn buren. Zo komt Marc de Peijper naast mij rijden en hebben we het over de Triatlon van Terheijden, waar Marc ook zelf aan heeft deelgenomen. Zelfs zijn vader van zeventig heeft dit jaar ook deelgenomen, nadat hij jaren in de organisatie heeft gezeten werd het nu tijd om ook eens als deelnemer mee te doen. Renée Broeken, de derde gastrijder in de groep is ook iemand die al een achtste triatlon heeft gedaan in Terheijden.
En ook al noemde Hans zijn rondje Fijnaart, we rijden niet echt door Fijnaart maar draaien via Nieuwemolen richting Heiningen om zo naar Helwijk te rijden. Als we Willemstad gepasseerd zijn, gaat de snelheid omhoog omdat de wind nu een stukje mee werkt. Tot nu toe hebben met name Ad en Hans een groot gedeelte de kop genomen tegen de wind in. Van wind af zijn er plots meerdere liefhebbers om een kopbeurt te nemen. Via Tonnekreek rijden we Noordschans binnen om vervolgens via Klundert op het industrieterrein Moerdijk terecht te komen. Hier heeft Hans nog een kleine verrassing in de route om een gedeelte van het slechte fietspad te mijden rijden we via de Tradeboulevard. Als we eenmaal het industrieterrein hebben verlaten, worden de wegen weer wat bekender en al snel komt Blauwe Sluis in beeld. Ik zie dat Renée het wat taaier krijgt en Flip is niet de beroerdste om haar af en toe een klein stukje te duwen. Chris denkt dat het op zijn beurt weer goed is om dan Flip ook nog een duwtje te geven.
De wind staat op verschillende momenten toch nog een beetje op de kant zeker als je wat vermoeid raakt is het dan belangrijk dat je de juiste keuzes maakt. Peter Verhagen maakt mij opmerkzaam dat je dat Marianne niet meer hoeft leren. Die heeft in de afgelopen periode goed geleerd waar je in de groep moet zitten om de minste inspanningen te leveren.
Helkant is het laatste gehucht dat we passeren voor we weer terug zijn op de May. Eénmaal in de May ontbindt de groep zich snel en een enkeling heeft nog niet genoeg meters gemaakt en besluit een ommetje te rijden, zodat de honderd kilometer nog overschreden wordt. Als ik thuis op Ter Aalst de Garmin afdruk, zegt hij dat ik ruim tweeënnegentig kilometer heb gereden.
Het weer was prima evenals de route en ook de groep was een gezellige club om mee op pad te zijn.

Gerard v O.

Een Tour Werkendam met de schrik in de benen

Fietsverslagen

Het is dit jaar weer eens een echt Nederlandse zomer met regelmatig een bui, en ook op deze zondagochtend zie ik de bui al hangen boven Numansdorp. Daarom maar even alvast met Gerard van Oerle geappt en die is het er mee eens dat wellicht Noordwaard een drogere route zal zijn deze morgen. Bij het Oude Raadhuis krijgen we bijval want iedereen heeft de buitenradar gecheckt.
Wij vertrekken dus niet naar het westen maar een beetje naar oost en dan omhoog.
Over de Keizersveersebrug en dan via de Peerenboom naar Dussen. Aan het begin van de Peerenboom hoor ik achter mij een helaas bekend geluid van vallende fietsen en berijders en meteen ook gekerm van pijn. Als ik omkijk, ligt Maurice op de weg gestrekt op zijn rug met de voeten in de rijrichting. Die blijkt over de kop gegaan te zijn nadat  hij de vallende Marc net voor hem niet meer kon ontwijken. Die zie ik ook in de kant liggen maar staat snel weer rechtop. Van de week dit soort ongevallen verschillende keren op TV gezien tijdens de Tour, maar als het in je eigen fietsgroep gebeurt, is het heel akelig.
Het lijkt verstandig dat hier mensen met kennis van zaken naar komen kijken dus wordt 112 gebeld.
De echtgenotes worden ook opgeroepen om de fietsen op te komen halen en ook even te kijken wat er aan de hand is. Na een minuutje of 10 verschijnt de politie en niet veel later de ambulance. De slachtoffers worden eens goed nagekeken. Marc zit onder de schaafwonden en hij blijkt de bekende wielerblessure te hebben: sleutelbeen gebroken. En volgens zijn vrouw heeft hij blijkbaar ook zijn hoofd gestoten, want hij vertelt alles twee of drie keer. Die moet goed nagekeken worden volgens de broeders en ze nemen zijn helm mee, dan kunnen ze zien of en hoe hij op zijn hoofd gevallen is. Dat is blijkbaar protocol, want de helm van Maurice wordt ook onmiddellijk in de ziekenauto gelegd door de mannen. Terecht, want beide helmen blijken nadien zodanig beschadigd dat ze duidelijk hun nuttige werk gedaan hebben. Maurice wordt ondertussen gecheckt op vooral heup- en ruggenwervels. Dat lijkt allemaal goed. Zijn spieren hebben de klap goed opgevangen en dat gaat toch wel zodanig pijn doen dat dat ze toch besluiten om hem een pijnstiller te geven. Ook Maurice moet mee naar de Molengracht om eens goed bekeken te worden onder de scanner. Als ook de fietsen ingeladen zijn, blijven wij wat beduusd achter. Wat nu? Toch maar verder fietsen, maar dan wat korter want we hebben wel drie kwartier stil gestaan. De Noorwaard lus wordt geschrapt, we rijden het trainingsrondje Werkendam dat we op dinsdagavond wel eens rijden. Via Dussen, langs de Golfbaan van Almkerk en naar Giesen. Over de dijk langs de Merwede rijden we naar Werkendam om dan de polder in te duiken. Daar komt het beetje wind dat er is in de rug en worden we bovendien ingehaald door een vreemde wielrenner die ons uitdaagt. De snelheid gaat omhoog naar de 40 km/uur. De gedemarreerde renner wordt snel ingerekend en omdat het wel lekker gaat, blijven we op tempo. Zelf zak ik maar even af naar achter om te kijken of het goed gaat en of ik aan de rem moet trekken. Maar het lijkt voor iedereen goed te doen en dus rijden we tot de volgende dijk stevig door. Daar verliest echter iemand zijn Garmin en dat is toch te gek om die maar te laten liggen t.b.v. het gemiddelde. Dus we wachten even en rijden dan weer gewoon op Tour-tempo door Hank weer de brug over om het laatste 10,5 km naar Made in te zetten. Op het einde nog een paar druppels die neer komen op de overgebleven 13 renners. Het weer is erg meegevallen (zeker als ik later hoor van het natte pak van de Sport), maar ik had toch echt liever geschreven over mijn natte pak en de kou dan over die vervelende valpartij.

Later in de middag kreeg ik trouwens bericht van Maurice en Marc dat ze weer thuis waren na hun ziekenhuis onderzoeken. Nu op naar herstel.

PS : De fiets van Maurice was wonderwel niks aan te zien. Maar Marc zijn fiets was flink beschadigd. Dit geeft te denken over verzekering van onze dure karretjes. We zijn allemaal persoonlijk bij NTFU verzekerd voor dit soort gevallen. Maar als je fiets flink beschadigd is, je helm kapot (en moet sowieso vervangen als je er mee gevallen bent), Garmin stuk, dan zit je snel aan je maximum uitkering. Kijk dit zeker eens na! Want bij NTFU kun je gemakkelijk en niet al te duur je verzekerde bedrag verhogen. Kijk eens hier: Fietssport – Extra Dekking
Hopelijk betaal je nog vele jaren terwijl het helemaal niet nodig was.

Ad van Wesel

VAKANTIERIT SPORT WESTMAAS

Fietsverslagen

Nadat ik 2 weken niet met de Sportgroep was mee geweest, was het vandaag weer zover.
Rondje Westmaas, een favoriet van onze bloemetjescoureur Erik.
Vorige week waren Erik en ik ook al die kant op gefietst op onze verkenningsrit voor onze 3 daagse in September a.s. en dat had Erik goed gedaan want hij ging als ’n speer vandaag; chapeau Erik!

Bij vertrek bleek dat er voor de Sport vandaag ruim animo was; afdeling Traaie bestond naast onze Twan en de gebroeders Weda ook nog uit Geert die blijkbaar al eerder met ons mee was geweest. Vooral in het begin liet hij zich zien en op t laatst vond hij t schijnbaar wel goed zo. Bij de sportploeg was naast kapitein M10, Tapas specialist Gerben, Erik, Filippo en ondergetekende ook Wim ten Haaf aanwezig, iets wat ie een tijdje geleden al beloofd had. Jan Willem die wel had aangekondigd te komen, maar waarschijnlijk voor zijn talent vreesde dat het tempo weer te laag zou liggen, was er niet. Wie er ook schitterde door afwezigheid was onze opper-Bokito Thais en dat op de dag waarop we echt de strafste rit van het jaar reden… (die vreet zijn fietsschoenen op van jaloezie op vakantie).

Nadat we Made uitreden, ging de gaskraan open en ging niet meer dicht tot we terug waren…
Vooral als onze dolle stier Sander op kop kwam, was t alle hens aan denk en ook Gerben dacht dat als ie een bord met 50 erop zag, dat dat de verplichte snelheid was, die was nog sterker teruggekomen uit Barca. Onze kapitein M10 probeerde de op hol geslagen meute nog onder controle te houden maar het was echt weer een Apenkermis/Apenrots. Dat gezegd hebbende, bleef het gelukkig heel de rit wel veilig ondanks de snelheid, wat naar wat ik las helaas bij de Tourgroep niet het geval was; veel beterschap Marc en Maurice.
Alleen bij het oprijden van de bruggen vanaf Willemstad moest ik mezelf als brulaap laten gelden, omdat er bij uitzondering even geen rekening werd gehouden met een paar achterblijvers. Twan wees me er fijntjes op dat ik het waarschijnlijk vooral voor mezelf had gedaan, iets wat ik noch ontkende noch bevestigde. Vorige week zondag was ik na een lange tocht op zaterdag op zondag met de Tourgroep mee geweest, om te herstellen, maar ondanks de waardering die ik daar voor mijn weinige kopbeurten kreeg, was ik blij dat ik weer met het Sportcircus meekon.
Praten gebeurt daar achteraf en uitgebreid onder het genot van koffie en uiteraard appeltaart, ditmaal bij het Trefpunt.

Zo, ik heb mijn bijdrage mbt de verslagen weer geleverd voor de komende 5 jaar (onder lichte groepsdruk..) Volgende week weer een nieuwe mooiste rit van het jaar met de Sportraketten.
En voor degene die er niet bij waren, hoorde ik deze week een mooie quote “erbij zijn, is meemaken!”.
Ook geldt voor de thuisblijvers die ongelijk hadden, zoals een vage kennis van me onlangs zei “zelf als je er niet bij bent, hebben we het over je”. 😊

John “pattex” H.

Meersel-Dreef met de trim

Fietsverslagen

Een rit die twee jaar voor het eerst gereden is om een kaarsje op te steken voor Jan. En nu wordt de rit voor de derde keer gereden. Het wordt een traditie waarbij we nu een kaarsje opsteken voor alle kleppers die ons ontvallen zijn. Al fietsend wordt het duidelijk dat dit een traditie wordt.

Het was een flinke groep waarmee we op pad gingen, ondanks de vakantieperiode. Met rode truidrager Wim in ons midden en ook Kevin die vandaag meeging.

Regen was voorspeld, maar op de weg heen was daar nog niets van te merken. Een licht noordenwindje en de sterke benen van Antoon en John leidden ons in een gestaag tempo naar het zuiden richting Meersel-Dreef. De heenweg ging ten oosten van Breda, om Bavel heen.
Het gaf de tijd om wat bij te praten. Over vakanties en over wat zaken die wat van meer importantie zijn. En eigenlijk waren we in een spreekwoordelijke vloek en een zucht “Bij de paters” aangekomen.

Er was afgesproken met Peter, die er ook graag bij wilde zijn. Het duurde nog geen 5 minuten voordat hij erbij was.
Met de fietsen in de hand zijn we naar de plaats van stilte gelopen en werden er kaarsjes aangestoken.

Daarna was er tijd voor stilte en een moment van bezinning.

En daarna is het een zaak van koffie en appeltaart. Uiteraard.
En we werden getrakteerd door Jacques naar aanleiding van zijn verjaardag twee weken geleden. Het smaakte voortreffelijk. Er was ook nog tijd voor een groepsfoto.

In de tijd dat wij genoten van de traktaties was het helaas wel wat gaan miezeren, motregen dus. Maar uiteindelijk moet er toch weer teruggereden worden. En ook dat ging weer in een lekker tempo. De terugweg was ook weer om Breda heen. Maar nu dan via de westkant.
Even werd nog overwogen om nog even te stoppen bij de Elsakker, je kunt eigenlijk niet genoeg koffie met appeltaart genieten, maar er werd toch doorgereden.

Het was een fijne tocht, met diepgang, zonder dat het dramatisch werd.

Gerard K.

Vakantierit 2 sport

Fietsverslagen

Het beloofde slecht weer te worden, dus ik zag alweer mooie kansen voor mezelf in het opkomstklassement.
Het weer bleek echter prachtige te zijn, maar toch werden er regenpunten verdeeld. Dat zijn de lekkerste punten!

Bij de start waren er slechts 4 sporters. Chris was weer terug van weggeweest en stond behoorlijk onzeker aan de start. Voorzichtig vroeg hij aan mij wat ik ervan vond dat hij met de sport meeging. Chris gaf aan dat hij de snelheden van de afgelopen weken niet aan kon, maar als er “rustig” werd gefietst dan wilde hij wel mee.
Dit zijn natuurlijk gewetensvragen voor mij. Natuurlijk wil ik (en iedereen van de sport) dat Chris meegaat. Chris hoort bij de sport. Maar dan de andere kant; “rustig fietsen” wat is dat dan? Ik krijg dan al visioenen van saaie ritten waarbij iedereen chagrijnig is om dat er 1 renner niet mee kan. Al snel werd dat “rustig fietsen” wat meer concreet gemaakt. 33 a 34 km/h kruissnelheid werd als een goede definitie van “rustig rijden” gegeven. Iedereen was akkoord en dus ging Chris mee met de sport, zoals het hoort.
John vond ons “rustig rijden” echter nog wat te gortig. Hij had al een intensieve rit op zaterdag gereden en wilde graag de tour gaan pesten door net wat te hard te gaan rijden. Jammer dat hij dat nooit doet bij de sport…

Om half 9 werd vertrokken in oostelijke richting. Niemand had er aan gedacht om een route te bedenken, dus werd tot een rondje Hedel besloten. In de juiste snelheid werd dan ook Made uitgereden. Bokito, Jerommeke, GVD en de Hamster in slagorde achter elkaar.
Made uit was ik al aan het denken hoe dat rondje Hedel ook alweer in elkaar zat. Ik moet ergens naar Kaatsheuvel zien te komen, maar de exacte route had ik niet in mijn hoofd. Stilletjes vertrouwde ik een beetje op de gebiedskennis van Twan. Op zich ging dit eigenlijk best goed. Op actueel zicht konden we best nog wel de wegvinden, maar ben je eenmaal ergens verkeerd gereden dan valt het niet mee om weer terug te komen.
Natuurlijk was dit geval en stevende we daarna recht op Kaatsheuvel af. Ben je eenmaal in Kaatsheuvel beland, dan waan je je in een doolhof, dus kostte wat het kost draaiden we net voor Kaatsheuvel naar het zuiden, richting de Moer. Daar aangekomen herkenden we meteen de kruising met die quasi vluchtheuveltjes in het midden. “Koers gevonden” luidde het dan ook in het peloton.

Twan en ik waren nu duidelijk minder nerveus en begonnen wat om ons heen te kijken. De snelheid was nog steeds op het overeengekomen niveau en Chris was duidelijk goed gehumeurd. Kennelijk was het hem allemaal erg meegevallen en besefte hij dat hij gewoon goed mee kon. Inmiddels was de zon ook nog eens goed gaan schijnen en stelde de wind niets voor. We genoten allemaal. En dat voor een regenrit!

Na Haverleij werd direct over Bokhoven terug gereden in westelijke richting. We zouden namelijk al ruim over 90km komen, dus het inkorten van de route was gerechtvaardigd.
In westelijk richting werd wat minder rustig gereden en de kilometers begonnen te tellen voor Chris. Desalniettemin haakte Chris goed aan en werd een goed tempo gevonden.

Een goede sportrit wordt natuurlijk altijd afgesloten met een goed terrasje. In een zoektocht naar geschikte terrasjes voor oostelijke ritten werd nu Tapperij Huis en Bos aangedaan. Dit ligt op de markt in Geertruidenberg. Ik moet zeggen dat dit een erg goed, zo niet het beste terrasje tot nu toe is. Erg goede appeltaart, vriendelijk personeel en muziek op het terras. Wat wil je nog meer?

Thais