Vandaag na de winterslaap, de eerste rit met de club. En dat kan zowaar met kniestukken want het is heel mooi weer. De lente die met carnaval begon, zet zich nog door. Dat is altijd lekker en dat gevoel had ik niet alleen want het is erg druk op het Raadhuisplein, maar liefst 43 mensen inclusief Marianne van Oerle en Fred Brouwer die voor het eerst mee gingen.
Klokslag negen uur vertrekken we met de Tour groep als eerste. Dat zijn 20 mensen dus een langgerekt peloton. We rijden deze ochtend het bekende rondje Slingerdreef om er in te komen.
Bij de stoplichten is zo’n grote groep lastig, we kunnen niet eens allemaal in één keer over. Maar even rustig aan of wachten in de zon is niet erg. De anderen hebben gezien dat ik een nieuwe fiets heb. Blijkbaar mag je dan extra op kop rijden want het was niet bepaald dringen voorin, zeker niet de eerste helft met wind tegen. “Nee”, er zit dus geen motortje in mijn fiets zoals al gesuggereerd werd.
Ik zie dat Marianne de stoute (fiets)schoenen heeft aangetrokken. Meteen maar met de Tour mee, terwijl ze een paar weken terug nog dacht met de Trim te gaan beginnen. Man Gerard was er niet bij om op haar te passen want die is nog aan het herstellen van de operatie. Hij ging wel op de gewone fiets op pad met hersteltrainer Peter Broeders. Het gaat Marianne goed af, ze zat er op het einde nog redelijk fris bij en het leek of ze het leuk gevonden had.
Het wordt steeds drukker op de weg naarmate we vorderen, blijkbaar hebben heel veel fietsers vandaag “openingsrit”.

In de Slingerdreef kunnen we zowaar eens zonder onder water staande stukken rijden. Die hoge waterstanden zijn met opzet, kwelwater herstel…  Kwelherstel Ulvenhoutse Bos.
Raar plan als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het…..

Op de terugweg groeit het zelfvertrouwen en zie ik wat meer mensen op kop komen. Dat is lekker en daardoor gaat het vlotjes. Ik besluit dat, als er geen lekke band komt, we op het einde nog even een ommetje kunnen maken anders zijn we te vroeg. Niet door Den Hout terug maar via de Poolse Dreef.
Als we bijna thuis zijn, krijgen we helaas te maken met een valpartij. Niet van een van onze fietsers, maar van een amazone die van haar paard geworpen wordt als het dier begint “te bokken” als het 20 wielrenners voorbij hoort en ziet komen. Dus nu al een Bokkenrijderstocht zou je kunnen zeggen. We stoppen en draaien terug om te kijken of het goed afgelopen is. Ik zie dat Rachel vakkundig het paard vast heeft en gerust stelt. De ongelukkige dame blijkt er goed vanaf gekomen te zijn. Ze is in de berm terecht gekomen en staat na een tijdje weer stevig op de benen en zegt dat ze wel verder kan rijden. Gelukkig maar want het is toch vervelend als men zo van je schrikt, dat ben ik niet gewend.

Wij stappen weer op de fiets voor het laatste stukje naar ’t Trefpunt waar we precies gelijk aankomen met de Sport. Als we de fietsen netjes en veilig in de binnentuin hebben geparkeerd, komen ook de Trim rijders er aan. Goede timing want kunnen we meteen beginnen aan de lekkere en voedzame brunch die geserveerd wordt. We doen nog wat administratieve handelingen die zorgen dat penningmeester Corné wat efficiënter kan werken in de toekomst. Vandaag was dé kans want nu konden zo’n 80% van alle leden “afhandelen”. De kans is groot dat zo’n opkomst dit jaar niet meer voor gaat komen. Ik hoop wel dat de trend gezet is qua mooi weer en grote opkomst.

Ad van Wesel

Dit weekend al weer de laatste tocht van het seizoen.
Daarom reden alle drie de WTC pelotons de “tocht naar VEMA Crane”, want daar werd dit jaar de snert geserveerd en de uitslag en prijsuitreiking van ons opkomstklassement.
Het lijkt weer droog te blijven vandaag. Geen extra punten dus in de laatste rit. Wat dat betreft is dit een mooie afspiegeling van ons wegseizoen: 36 ritten gereden en 28 daarvan hadden we geen regenpunten. Opvallend toch wel in een jaar dat als een van de natste uit de geschiedenis de boeken in zal gaan.
Het is druk aan de start met 27 WTC’ers en één aspirantlid die, als de snert bevalt, waarschijnlijk bij ons in gaat schrijven.
Om negen uur klinkt een bescheiden fluitsignaal van Piet ten teken dat het vertrektijd is. Naar later blijkt, was dit de laatste keer dat hij dit sein gaat geven bij ons omdat hij stopt in clubverband.

De groep splitst zich op in 2 pelotons, want de Sportmannen sluiten zich aan bij Tour en Trim.
Wij gaan een rondje Slingerdreef rijden want met een snelheid van rond de 30 moeten we dan rond 10:45 uur bij de kranen bij de Terheijdense brug kunnen zijn heb ik berekend.
Er staat best wel wat wind maar dit rondje is vrij beschut dus dat gaat gemakkelijk. Wel uitkijken weer met blad en ander spul dat uit bomen valt in dit jaargetijde. Vannacht regende het nog maar nu is de weg vrij droog. Omdat ik leider ben, rij ik voorin en dat lijken de meesten een prima situatie te vinden. Ik kijk een beetje wie zich verder voorin melden. Het doet mij goed om te zien dat mensen die gedurende het seizoen geblesseerd geraakten (niet door WTC buitelingen gelukkig), nu weer lekker fietsen. Zo zie ik Arion een paar keer op kop en Corné lijkt ook weer ouderwets sterk. Zelfs fijn om hem te moeten zeggen dat hij een beetje rustig moet doen na een viaduct waar hij even doortrekt.  Dan ben je weer terug zal ik maar zeggen. Gerard van Oerle en Flip rijden ook een stuk samen op kop. Dat is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend dan het altijd was omdat Gerard’s benen niet meer doen wat we en vooral hij gewend was. Het stukje van Gilze aan het AZC krijgen we de wind pal op kop. Gelukkig is het achter Maurice goed schuilen en dat doen de meesten ook gretig. In de Slingerdreef zie ik dat het water al weer hoog staat. Daar zijn ze aan het proberen weer “kwelwater landschap” te krijgen…. Nou dat is dit jaar goed gelukt met al die nattigheid. Ik zie er het nut eigenlijk niet zo van in om de boel te laten verzuipen “omdat dat vroeger ook zo was”.
We blijven vandaag gelukkig gespaard van lekke banden dus blijven goed op tijdschema. Wel krijgen we onverwacht toch nog wat nattigheid als we naar en door Oosterhout rijden. Als het regent, dan valt daar altijd het meest. Dat is echt zo en te verklaren las ik een tijdje terug ergens. Als wolken met veel vocht aankomen drijven vanuit west/zuidwest dan komen ze boven Breda in opstijgende warmere stadslucht terecht en daardoor gaan ze naar grotere hoogte. Daar koelen ze af en koude lucht kan minder water bevatten dus laten ze regen los, maar ondertussen liggen ze dan boven Oosterhout en daarom regent het daar altijd meer. Leuk weetje, maar Oosterhout is op fietsroutes moeilijk te vermijden zeker vandaag op de route naar VEMA. Gelukkig is het zo’n regentje dat je ongeveer net zo snel opdroogt dan dat je nat wordt en als we Oosterhout achter ons gelaten hebben, wordt het inderdaad weer droog. Alleen mijn voeten zijn nat als we bij VEMA aankomen. Daar hebben Rob van Oorschot en Peter Broeders de koffie en snert al warm. Even wat statafels opzetten met vereende krachten en we hebben een perfecte locatie voor onze slotzit.
De prijsuitreiking levert dit jaar een opkomstkampioen op die voor het eerst in de prijzen valt. Dankzij de nieuwe “vakantiedagenregeling”, de opkomst bij slecht weer en het doorzettingsvermogen om ook met een zware kater op zondagmorgen aan de start te verschijnen.

Adrie, van harte gefeliciteerd!

P.S.: Na kort overleg willen de drie prijswinnaars hun prijzengeld schenken aan Fietsmaatjes Drimmelen.
Fietsmaatjes is bedoeld voor iedereen die graag buiten komt, in beweging is en houdt van sociaal contact. Voor mensen die er graag op uit gaan met de fiets, maar dit door een beperking niet (meer) zelfstandig kunnen of durven (bijv. mensen met een beperking in bewegen, zien, horen of cognitie). Vrijwilligers maken met een gast fietstochten op een duofiets met elektrische trapondersteuning, waarbij de vrijwilliger stuurt en trapt. De gast kan meetrappen als hij of zij dat wil en daartoe in staat is. De fiets is heel wendbaar en stabiel: veiligheid voorop. Kortom: samen lekker fietsen en genieten!
Samen genieten op de duofiets! – Fietsmaatjes Drimmelen

Ad van Wesel

Het overleg over de te rijden tocht van de Tour eind van de week laat al zien dat er een aantal vaste krachten niet zullen zijn deze zondag. Uiteindelijk besluit ik om een route te pakken waar weinig bomen zijn. Als er dan een zonnetje komt, warmen we tenminste wat op want met 8^OC is het frisjes. Je komt dan al snel op polderwegen uit, maar daar ligt vaak modder op de weg en dat is ook weer niet lekker. Het wordt een rondje Andel waar we met 9 renners aan beginnen.
Kees verschijnt meteen op kop naast me met zijn nieuwe Sensa fiets. Dat motiveert natuurlijk, maar tegen de wind de brug op, is dat snel over zo te merken, want Kees draagt de kop over aan Hans. Die heeft nog steeds last van zijn botsing tegen een Limburgse tractor en ook hij moet snel capituleren. Arion is er gelukkig ook weer bij na zijn ongelukkige valpartij met de “gewone fiets” op vakantie. Mooi dat hij toch in ieder geval net voor het einde van het seizoen weer mee kan. Maar veel kopwerk hoef ik nog niet te verwachten natuurlijk. Ik had bedacht eerst naar Sleeuwijk te rijden en van daar de dijk op. Maar dat lijkt me toch wat zwaar worden met de selectie van vandaag, dus ik schakel over op een iets kortere variant met iets minder wind direct op kop. We rijden om Raamsdonksveer heen de Keizersveerse brug over en dan over fietspaden naar Dussen. Want ik heb vrijdag gemerkt dat de Peerenboom net een kasseienstrook is van de aangedroogde modder. In Dussen pakken we de route van het dinsdagavond rondje naar het noorden. Zo komen we langs Almkerk, Waardhuizen en Giesen om dan rechtsaf te slaan naar Andel. Ondertussen heeft Frans zich op kop gemeld. Hij is blijkbaar eerst goed opgewarmd, want vanaf nu zit hij de rest van de tocht voorin. Van Andel, langs Veen rijden we naar de Heusdense brug. Hier merk je pas echt hoe dik de wind al weer is deze tijd van het jaar. Dit is een “kwaai stukske” maar ik weet dat na deze weg we alleen nog de Heusdense brug over moeten om dan af te slaan naar het westen om de wind een beetje schuin van achter te gaan krijgen. Op de brug wordt er nog eens goed aan getrokken. Jan blijkt ook een diesel te zijn die nu lekker warm gedraaid is, hij pakt ook lange kopbeurten en kan terwijl ook nog gewoon gezellig buurten. Nu zitten we op een bekende route die we vaker rijden. Daardoor weet Peter Verhagen me te melden dat de bekende weg naar Raamsdonk is afgesloten. Daarom rijden we door een stukje Waspik en dwars door Raamsdonk. Op zondagochtend is dat prima te doen. Op het viaduct over de A59 blijkt dat de rek er bij sommigen uit is en dus de rek in het peloton juist lang is. Even de troepen weer verzamelen en dan rijden we het laatste stuk naar Made. Met 73 kilometer op de teller zijn we weer thuis. Weer een rit zonder regenpunten, gelukkig, daar zit je niet op te wachten.
En bovendien was de top 4 van de opkomst er bij vandaag dus het had niks uitgemaakt.
Dan blijven we liever droog natuurlijk.
Volgende week gaan we de eindstand opmaken. Het effect van de nieuwe regeling “vakantiedagen” gaat nu duidelijk worden in het opkomstklassement.
Tijdens de snerttocht volgende week is het definitief wie de “opkomstkampioen 2024” geworden is.
Het is nog geen gefietste race.

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst weer beenstukken aan en 2 shirts. 8 graden maar wel al vroeg met een zonnetje. Dat blijken meer mensen prima weer te vinden, want 25 mensen staan opgesteld voor de kermisattracties deze morgen. De Trim en de Tour rijden vandaag beiden rond Breda, de Sport zou iets anders doen maar de opkomst is laag dus sluiten ze ook bij ons aan. Totaal 16 renners in ons peloton vandaag. Maurice is de koerskapitein van dienst, hij heeft de route ook aangeleverd en we komen op plekken waar ik nog nooit geweest ben. Het is al echt herfst. De zon staat laag dus het zicht is af en toe moeilijk. Daarnaast allerlei herfstdingen zoals eikels op de weg. In een auto, op MTB’s die meenden dat vandaag rechtdoor verkeer geen voorrang heeft en gewoon platgereden op het wegdek. Daar moet je mee opletten in de bochten, maar hoort er bij in deze tijd van het jaar.
We rijden lekker vlot over bosdreven richting het zuiden. Er staat een zacht briesje uit het zuiden maar je kunt merken dat de luchtdichtheid al weer hoger is, dus meer weerstand dan je zou denken als je op kop rijdt. Gelukkig hebben we verschillende koptrekkers dus de inspanning wordt verdeeld.
We hebben vandaag een gastrenner die eens wil meemaken hoe het is bij ons in de club. Kees van Dongen, geen onbekende van Corné, want het is zijn zwager. En Johan van Helmond heeft met hem muziek gemaakt. En daar ken ik hem weer van met carnaval. Kees heeft een jaar of 10 niet meer gefietst maar daarvoor vanaf zijn jonge jeugd, dus hij weet hoe het is om in een groep te rijden. Toch moet hij even aan de rem trekken, of eigenlijk doet zijn fiets dat automatisch. Zij rem blijkt te blijven hangen en dan gaat het zwaar. Even losmaken en weer op pad.
Verder geen oponthoud en dan schiet het lekker op langs de Galderse meren om Rijsbergen heen om zo in de Rith uit te komen. Via Liesbos rijden we naar Prinsenbeek. Twan had al vroeg aan Maurice gevraagd of we langs den Elsakker zouden komen. Dat is zo en dan stelt Twan voor om de pensioenpot van zijn vriend Corné nog verder te spekken. Maar ik vertel hem dat ik bij onze plaatselijke AH al koeken gekocht heb en iedereen bij mij uitnodig op koffie met een koek om mijn verjaardag nog even te vieren. De koffie is ook van AH dus Twan vindt dit een nog beter idee want dan wordt de pensioenpot van de AH franchisehouder gespekt. Maar hij wil wel in de tuin in de zon zitten. Zelf dacht ik dat dat te koud zou zijn maar als we thuis aankomen blijkt het goed te doen en de tafel en stoelen staan zo klaar op het gazon en de koffie is nog sneller ingeschonken dan bij den Elsakker (lang leve de tijdklok).
Een lekkere herfsttocht gefietst en afsluiten met koffie in de zon; toch mooi op de laatste zondag van september. Hopelijk nog twee zulke zondagen.

Ad van Wesel

Een frisse zondagmorgen dus in huize van Wesel werd s’ochtends even overlegd wat aan te doen. Ad koos al voor de jas en kniestukken maar ik vond dat al zo herfst…..ik koos dus voor 2 zweetshirtjes met shirt en mouwtjes.
Samen reden we naar de rotonde maar na half negen ging Ad met de Sport mee en ik met de Tour. Maurice had op zijn harde schijf nog een rondje rondom Roosendaal gevonden dus hij zou deze rit leiden. Met 12 man en 1 dame werd er rustig weggereden, Hans was zijn bidon vergeten en ging die thuis ff ophalen. Helaas hadden Hans en Maurice niet afgesproken hoe ze zouden rijden dus bij de watertoren werd er even op Hans gewacht. En gewacht.
Toch maar even bellen.
Hans stond dus in Wagenberg op ons te wachten. Okay, dus weer opstarten en idd bij de volgende rotonde stond Hans. Hierna ging het over het fietspad naar en door Langeweg. Bij zwarteberg oversteken en via het fietspad naar het fietsbruggetje. Net na het fietsbruggetje hoorde ik een verwensing naast me en toen “Lek”. Adrie. En  hij had het al zo zwaar na zijn gezellig avondje uit. Vorig jaar had hij regelmatig lek maar dit jaar ging het eigenlijk wel goed. Maar de helpers stonden gelijk klaar; Ad v D en Flip waren er als de kippen bij en hielpen de band weer op te lappen. En ik had mooi tijd om een foto te maken.

Hierna door om achter Oudenbosch door naar en door Oud Gastel te rijden.
Via de Wildenhoeksestraat werd voor Kruisland gereden. Een mooie weggetje maar met een paar verraderlijke onoverzichtelijke bochten erin. Gelukkig is het op zondagochtend niet zo druk op dit soort weggetjes. Op het moment dat we voorbij restaurant Vroenhout (van Kruisland naar Roosendaal) reden, was ik wel benieuwd hoe Maurice rondom Roosendaal zou rijden, want als je in Nispen bent geboren, weet je in die contreien wel de meeste paadjes. We gingen een paar leuke straten in die bij mij de Oja factor hadden:  Hollewegje, Bulkenaarsestraat, Haiinksestraat. Zo naar cafe De Brembos, beroemd en berucht voor Nispenaren. Achter en door Nispen via de Bergsebaan, maar helaas zonder koffiestop bij Cafe Tivoli. Nog even gezwaaid naar een bekende die op het kerkplein stond voor de  kerk die net uit was. Altijd leuk om even door Nispen te rijden. Bij de oversteek van de Antwerpseweg rechtdoor de Heijbeeksestraat in naar de Turfvaart. Daar ga je de grens over en via Horendonk en Lange schouw op naar Schijf. Over Brabantse dreven  achter Sprundel en Etten Leur kwamen we over de A58 uit. Via Prinsenbeek werd zo weer richting Made gereden waar we net voor twaalven weer thuis waren.

Een mooi tochtje op een mooie zondagochtend.

Ik zit dit nu op woensdagavond te tikken dus de details van de rit zijn al een beetje verwaaid. Omdat ik zag dat er nog geen verslag van de tour op de website stond van dit weekend, dacht ik toch maar wat ff fabriceren. Ja, dat krijg je als Ad met de sport mee gaat en Gerard geen tijd heeft.

Anneke