‘t Bels Lijntje, officieel “Spoorlijn Tilburg – Turnhout”. De spoorlijn werd aangelegd en uitgebaat door de “Grand Central Belge (GCB)”, waardoor de spoorlijn in de volksmond “Bels lijntje” werd genoemd. Sinds 1990 is het voormalige tracé van het Bels Lijntje een fietspad.
Maar genoeg geschiedenisles voor vandaag, we gaan fietsen. De beloofde regen blijft achterwege en het Raadhuisplein is tegen 9 uur goed gevuld met 38 WTC’ers. De trimploeg heeft de route al uitgestippeld, of liever de Pakhaas heeft de route al uitgestippeld; het Bels Lijntje dus.
Met zijn negenen rijden we Made uit en als we niet veel later over de Heuvel van Den Hout rijden, komt het geluid van de motorcross ons tegemoet, niet veel later gevolgd door mengeling van benzinedampen en uitlaatgassen. Toch goed dat hier tegenwoordig nog een vergunning voor kan worden afgegeven. Laat XR het maar niet horen (…of ruiken).
Vlak voor Teteringen draaien we de Vraggelse Baan op met het immer drukke bestemmingsverkeer. Al rap volgt daarna de eerste col voor vandaag; die over de A27. Hier wordt nog niet gestreden, maar dat zal later wel anders zijn.
De kop wordt geregeld gewisseld en zo komen we via de VijfEikenweg bij te “Polen-hotel”. Niet iedereen kan gelijk oversteken en dus wachten we tot iedereen weer aangesloten is. We volgen de oude Tilburgse/Bredaseweg tot we eindelijk het Bels Lijntje op kunnen. Ik informeer even bij Gerard tot hoe ver we dit voormalige spoorlijntje volgen. “We gaan er bij Alphen af”. Een halte voor Baarle-Nassau, omdat anders de rit wat te lang wordt zo vroeg in het seizoen. Opeens “…STOP!!” Antoon is zijn zakdoek verloren en moet terug. Gerard vraagt zich af of we daarvoor moeten omkeren en wachten, maar je weet tenslotte nooit hoe iemand gehecht kan zijn aan zijn zakdoek. Al lachend rijden we verder en naderen Alphen. Opeens is er reuring in ons pelotonnetje. Hélène trekt het sprintje aan voor de col vlak voor Alphen; ze is niet meer bij te halen en Gerard maakt dan van de gelegenheid gebruik om de bult in het fietspad dan maar gelijk Col de Hélène te dopen. Hélène heeft gebak beloofd als het naambordje wordt onthuld. Voorbij Alphen moet ik even goed kijken om te zien waar we nu precies fietsen. Even later slaan we echter linksaf en zijn we bijna op de Slingerdreef. Hopelijk kunnen we aan het einde van de Slingerdreef weer wel gelijk richting Bavel. Het fietspad is een tijdje gesloten geweest, maar nu gelukkig weer open.
We rijden door Bavel en als we bijna in Dorst zijn, is er weer reuring in de groep. Peter Kuijpers komt voorbij gesprint en is als eerste bij het bebouwde kom bordje van Dorst. Logisch ook wel, …we hebben hem de hele rit uit de wind gehouden. Maar Peter maakt het goed en is na Dorst ook bijna niet meer van kop geweest. Als we Oosterhout weer binnen rijden, laat ik de groep verder rijden en sla af omdat ik hier bijna thuis ben.
Leuke rit gereden. Volgende week wordt het Peerke Donders. Ook weer Tilburg en omstreken dus.
Rene