Vandaag was het Moederdag en dat betekent voor een jonge vader als ik extra vroeg opstaan om samen met de kinderen een ontbijt te fixen voor moeders.Voor wat betreft de voorbereiding op de rit had ik alles al klaar gezet. Bidon gevuld, Garmin ingeklikt, ketting gesmeerd, bandjes gelakt ect ect, jullie allen wel bekend. Dit zodat ik vlotjes weg kon na het Moederdagritueel.Enfin, ‘s ochtend om 08.00 uur zat ik met mijn fietskleding aan, samen met de kinderen op de rand van mama’s bed een gekookt eitje te eten en knutseltjes te overhandigingen aan moeder, welke duidelijk te vroeg was wakker gemaakt, maar dit niet mocht laten merken aan de kinderen, dat zou immers ondankbaar zijn…

Om 08.15 uur was het vervolgens de hoogste tijd om te vertrekken, zeker omdat ik ook nog ruim op tijd wilde zijn, want mijn broer Bart wilde ook graag een keertje met ons meerijden en die wilde ik natuurlijk niet alleen laten staan.Bij het gemeentehuis had zich een bescheiden groep leden verzameld.De route van de sport was duidelijk, dit was namelijk al op de pre-Moederdag rit besloten. Het zou een snel rondje ‘t Zand worden. Een vluggertje dus.Bij iedereen was dit bekend, John (van de sportploeg) was er zelfs voor thuis gebleven en zakte als een baksteen in het klassement.Voor Johan was het echter nog een verrassing. “Oh, is dat met mij overlegd?” was zijn commentaar. Mee eens of niet, Johan ging toch gewoon mee en hij was niet de enige. Kennelijk had iedereen er vertrouwen in en zeg nou zelf, wat kan er nou gebeuren op zo’n korte afstand….?Met Martien, Gerben, Sander, Flip, Peter, Twan, Frans, Johan en gastrijder Bart gingen we op pad. Ik had er zin in en wilde zo snel mogelijk de 70 kilometer afraffelen. In Sander had ik ook meteen een medestander. Toen het al voor Vrachelen tegen de 40km\h liep werden we terug gefloten. Hoewel we wat gas terug namen, hadden we kennelijk nog energie te veel want de snelheid liep al snel weer verder op.Het piepte en het kraakte in de groep en net na Rijen losten Flip, Peter en Johan. Hoewel we nog op ze gewacht hadden, bleek dat ze het voor gezien hadden gehouden en een andere weg waren in geslagen. Voor ons zat er niets anders op om dan maar, toch wat gedesillusioneerd, door te rijden.Op weg richting ‘t Zand, hadden we een stuk wind tegen en besloten we te gaan draaien. Ik zag iedereen langskomen; Twan zag er nog fris uit, Bart moest wat gecoached worden in zijn eerste groepsrit op snelheid en Frans had, net als gisteren, een glimlach op z’n gezicht als het snel gaat.Ook Gerben zag ik tijdens het draaien voorbij komen, hij zag er wat minder fris uit. Al moet ik zeggen dat hij goed meedraaide en steeds sterker gaat rijden. Aan het einde van het seizoen rijdt je op kop Gerben!

Op het nieuwe biljartlaken van het ‘t Zand schoot de snelheid weer de hoogte in en dit bleef eigenlijk zo’n beetje tot en met Oosterhout zo. Hoewel Sander en ik zelf vaak nog wispelturig zijn in onze versnellingen probeert Martien de snelheid egaal te houden. Dit doet hij erg goed en zo houdt hij een beetje de rust in het peloton. Ook is het erg fijn dat Martien zich ook bekommert over potentiële spanningen binnen mijn familie. In Bavel kwam hij namelijk naast me rijden met de vraag of dat ik vanmiddag nog met mijn broer moest optrekken, toen mijn antwoord “ja” was, adviseerde Martien mij om dan toch maar even wat rustiger te rijden want Bart had het kennelijk zwaar.

Met de finish in zicht was er geen vuiltje aan de lucht, maar aan het einde van de Burgemeester Materlaan was het over met de pret. We kwamen er achter dat gastrijder Bart eraf lag. Om de relatie met mijn broer toch nog wat te redden heb ik vervolgens op hem gewacht en zijn we rustig naar de May gereden. Kennelijk lag Bart er vanaf Dorst al af…. de versnelling van de groep na Dorst was te veel voor Bart. Zeker ook door de fiets waar hij op reed met buishifters en welke dateert uit 1983. Weer een reden voor Bart om eens een fatsoenlijke moderne fiets te kopen… in het kader van deëscalatie zal ik hier verder niet over uitweiden…Thuis gekomen hebben we echter lekker een biertje gedronken en nagepraat. Bart heeft het in ieder geval erg leuk gevonden en ook veel geleerd.

Tot dusver de moederdagrit van 2022. Volgende week zal de afstand weer groter zijn en zal de snelheid daarop aangepast zijn. Althans, als het aan mij ligt…

Thijs

Richting zuid, wind N4, temp 8-16

Onder leiding van Wim gingen wij met acht fietsers op weg voor een rondje ‘t Zand. Iets aan de frisse kant. Een lichte noordoosten wind. Altijd koud, waar die ook vandaan komt. Maar af en toe een licht zonnetje verwarmde ons. Het was een prettige tocht zonder incidenten. Het ging haast als vanzelf.
Het fijne van een slecht geheugen is dat zo’n prachtige route altijd weer verrast. Hoewel het op den duur ook wel weer herkenbaar wordt. Zij het niet dat er toch wat kleine aanpassingen waren.
Kleine aanpassingen als in Den Hout waar wegwerkzaamheden ons over de kasseien dwong. Dan is 7,5 bar in de banden niet pe se een fijne ervaring. Gelukkig kan ik in ruime mate gebruik maken van de zwaartekracht.  Vervolgens een stukje tegen het parkoers van de ronde van Den Hout in. We hoefden niet over het assepad.

Verder, al weer richting het noorden waren er ook verbeteringen aan het wegdek. Flinke stukken die opnieuw zijn geasfalteerd. Het maakt het een flink stuk comfortabeler door. Als ik me het kan herinneren, was dat eerder een stuk met fikse scheuren. Echt prettig nu dus. 

Verder was het natuurlijk genieten van een ontluikende natuur. Herik aan de slootkanten, veel andere begroeing en struikgewas die zich naar de lentezon richten. 

Het mag duidelijk zijn, een fijne rit met fijne mensen. En dat allemaal op de dag van de arbeid. 

Met vriendelijke groeten,

Gerard Koops

De sportgroep; het is altijd wat en er is nooit iets. Wellicht een beetje een cryptisch begin van dit verslag, maar dat is hoe ik dit mooie ploegje zie. Ik zal me wat nader toelichten. Zo’n zondag bij de sportgroep begint namelijk iedere keer met “het is altijd wat.” Dit begint al bij het gemeentehuis als menig renner zijn potentie van die dag aan het inschatten is. Wordt het de tour of de sport. Om mee te gaan met de sportploeg (of tourploeg) wordt door de meeste een keuze gemaakt aan de hand van de grote van de sportgroep (wie rijden er mee?) en de staat van de benen. Tot mijn grote vreugde moet ik dit seizoen constateren dat het kwartje bij de meeste twijfelaars toch wel naar de kant van de sportploeg valt. Stiekem hoop ik ook dat het kwartje van Ad en Melody binnenkort weer eens de sportkant op (kan) vallen. Enfin… als men dan de keuze voor de sportploeg heeft gemaakt en deze vertrekt, dan kan het, jullie reeds bekende indekken, beginnen. Over en weer wordt er gesproken over de persoonlijke conditie en worden de (snelheids)verwachtingen getemperd met de woorden “dat we het deze rit lekker op het gemakske gaan doen.”
Zo ook de rit van vandaag die westwaarts voerde over de Volkeraksluizen. Een rondje Hoekse Waard uit de koker van Flip. We hadden een goede opkomst met 9 mannen, te weten: John, Gerben, Peter, ikzelf, Frans, Flip, Kevin en Twan. Ook sloot Sander aan. Ik heb begrepen dat hij besloten heeft lid te worden van de WTC Made. Van harte welkom Sander.
Gerben en Sander reden de “het-is-altijd-wat-kilometers” op het gemakske op kop. Dit was echter van korte duur want na deze kilometers stak ik de lont in het kruitvat en werd ons hele ploegeske op een lint getrokken. Vanaf dat moment begonnen de “er-is-nooit-iets-kilometers.” Iedereen weet dat hij aan de bak moet en er wordt niet over geklaagd of gezeurd. Iedereen doet z’n beurten op kop met maar 1 doel en dat is zo leuk en zo snel mogelijk met elkaar als groep fietsen. Ikzelf had het eigenlijk de gehele rit best wel moeilijk en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik vanuit mijn eigen beleving niet veel te vertellen heb over de rit zelf. Ik weet nog dat ik verkeerd gereden ben en dat er ergens een gans overstak, maar verder? Geen flauw idee. Pas in de laatste 3 kilometer werd ik me weer wat bewuster van mijn omgeving. Dit was op het moment dat we moesten stoppen omdat Sander twee keer achter elkaar lek reed. Na 92 kilometer werd voor het eerst weer met elkaar gepraat tijdens het wisselen van de Sander’s band. Ook Kevin besefte dat het sociale aspect de afgelopen 3 uur wat onderbelicht was geweest en opperde om gezamenlijk even koffie te drinken bij het Trefpunt. Iedereen was akkoord, behalve een balende Sander; door zijn 2 lekke banden was hij er helemaal klaar mee en fietste op zijn derde band (met 2 bar) snel naar huis. Eenmaal op het terras aangekomen, vroeg Kevin mij of dat ik nog inspiratie had opgedaan. Ik antwoordde bevestigend met de woorden dat Parijs afgelopen week erg mooi was. Ik was daar namelijk op vakantie geweest. Kevin bedoelde echter of ik voor het fietsverslag nog inspiratie had opgedaan. “Nou, eigenlijk niet” was mijn antwoord. Terwijl we op het terras zaten, hoorde ik over de rit ieders verhaal en diens beleving daarbij aan. Hierbij hoorde ik allerlei inspirerende dingen voor het verslag. Bij deze een kleine greep uit deze belevingen:

Flip: “Dit is nou wat ik bedoel he. Lekker met een ploegeske hard rijden, maar toch zorgen dat iedereen mee kan. Zo blijf het een leuk ploegeske waar mensen mee meewillen.”

Twan: “Het schijnt dat we door een prachtige omgeving hebben gereden, maar daar heb ik helemaal niets van mee gekregen, ik was alleen maar bezig met concentreren en trappen.”

Kevin: “Johan van Helmond ging niet mee met de sport he, dat was volgens mij weer goed fout gegaan gisteren. Hij hield z’n bril niet voor niets op.”

John: “Zeg Thijs, weet jij nou de weg nog steeds niet daar?”

Thijs: “Nee man, ik kom daar niet zo vaak.”

Twan: “Ja, ik ken daar de weg ook niet hoor.”

John: “Ach Twan, gij kent de weg in uw eigen winkel niets eens.”

Gerben: “Ik had echt slechte benen vandaag, het ging echt zo hard dat ik niet meer goed weet hoe ik die bruggen ben opgekomen.”

Peter: “Dat is slecht voor het gemiddelde die lekke banden, ik zit telkens maar tegen die 35 km/h gemiddeld op te hikken” (34,9km/h staat af te lezen op de Garmin)

Frans: “Nou die Sander, kan ook hard rijden hoor.”

Kevin: “Ik had vandaag goede benen, het ging echt lekker. Ik heb heel mijn proviand opgegeten na de sluizen, want daar liepen m’n benen helemaal vol.”

Hoe divers de reacties dan ook waren, ik weet zeker dat er 1 gemene deler is.
We hebben namelijk ondanks alle ontberingen weer een heerlijk WTC zondagje gehad.
Bedankt en tot volgende week.
Hopelijk sluit Johan dan ook weer aan ai.

Thijs

Wind: N2-3 Temperatuur 8- 16 graden Afstand: 97km Route: West

Het is weer mooi fietsweer deze zondagochtend de 1ste mei. Nog een beetje fris maar met het zonnetje moet het goed komen. Ik heb de laatste weken gemerkt dat de renners niet weten wat voor kleding ze aan moeten bij zulk tusseninweer. Laat ik iets zeggen over de aankleding van de benen.
Zoals wijlen oud-lid Jan Driessen altijd zei: “onder de 15 graden mag je geen blote knieën hebben, want dat is slecht voor de gewrichten”. Dat zei zijn sportarts altijd. Dus dan heb je nog drie opties over voor op een dag als vandaag. Thermobroek is voor onder de 5 graden, dus die valt ook af. Ik zag ze vandaag wel; “kouschijters”! Dan heb je nog been- en kniestukken. Beenstukken zijn voor tussen de 5 en 10 graden.
En dus voor vandaag blijft dan over: Kniestukken.
Ik heb net nieuwe, kan ik zeker aanbevelen. Ze hebben een gripband aan de binnen- en buitenkant. Blijven echt beter zitten dan mijn oude.

Ik ga vandaag met de Tour mee want de Sport over zo’n afstand ben ik nog niet aan toe.
We vetrekken onder leiding van Maurice met 12 man, of eigenlijk met 9 man en drie vrouw.
De planning is om naar Gorinchem te rijden en dan via Alblasserwaard richting Sliedrecht en door de Dordtse Biesbos terug. Goed idee bij noordenwind , hoewel die weinig voorstelde vandaag.
Met het zonnetje erbij is het daarom al snel aangenaam.
Onderweg pikken we nog een verdwaalde Mayenèr op, Adrie Verregghen wiens normale fietsmaatjes hem vandaag alleen op pad gestuurd hebben. Hij wordt uitgenodigd om met ons mee verder te rijden, iets verder en harder dan normaal, maar zoals we hem beloofden, gaat dat prima.
We hebben vandaag iets met bruggen. De eerste twee nog niks bijzonders. Maar in Gorinchem zelf is de eerste brug in onderhoud, we moeten op het voetpaadje, “fietsers afstappen”, dat doet de mevrouw die wij tegenkomen ook snel. Wij wielrenners niet natuurlijk. Op naar de volgende brug, die staat open,
dus weer vertraging. Net over die brug gaan we links en gaan langs het kanaal rijden. Hier krijgen we plotseling overstekend wild. Een stel ganzen met jongen zijn nog brutaler dan wielrenners en nemen voorrang. “Gak, gak” roepen ze nog, het loopt gelukkig goed af. Net bekomen hiervan besluit een Meerkoet het voorbeeld van de ganzen te volgen en voor in het peloton mee te vliegen. De voorste renners moeten even bukken. “Poerr”, schijnen die beesten dan te roepen.
Na een behoorlijk stuk het kanaal te hebben gevolgd, gaan we links een brug over.
Gerard van Oerle gaat op de brug in de remmen. Ik hoor Klik-Klik; weer een vogeltje?
Ja hoor, Gerard roept ook iets over “Kijk eens naar het vogeltje” en maakt een paar foto’s.

Het peloton rijdt even wat rustiger tot Gerard weer aansluit.
We rijden door het mooie veenweide gebied. Ik hoor weer een interessant gefluit. Dat blijkt Wim ten Haaf te zijn die even op kop gereden heeft. Zijn dokter heeft toch gelijk had, weet hij nu, hij heeft last van astma en dan krijgt de motor te weinig zuurstof.
We  komen  uiteindelijk via Schelluinen weer bij de A15 en volgen het fietspad dat parallel loopt. Hier valt op dat het de tijd is van het fluitekruid, dat maakt geen geluid trouwens, dus waar die naam op slaat?
Ik zie ondertussen Gerard al rijdende een USB kabel uit zijn achterzakje halen en ook nog een powerbank. Zijn Garmin is bijna leeg en dat mag niet gebeuren! Waarom niet eigenlijk, we weten bijna allemaal de weg naar huis toch? Maar hij krijgt hem weer aan de praat met de powerbank in zijn handschoentje.
Het is en blijft een techneut natuurlijk.
In Sliedrecht volgt de volgende brug, je weet wel, die naast de spoorlijn bij het wielerbaantje.
Sandra vindt dat maar een beroerde brug, maar het kan erger: ik hoor weer een geluid: krak-krak.
Het is de achterbrug van de fiets van Maurice. Inspectie leert dat die gescheurd is, er zit niks anders op dat hij naar huis belt om zich op te laten halen. Beroerd, want Maurice had graag doorgetraind want het ging lekker en bovendien heeft hij plannen met de Mont Ventoux binnenkort en dan moet hij wel een fiets hebben natuurlijk. Zijn maat is nou niet iets wat standaard op voorraad is. Hopelijk vindt hij snel een vervangend frame.
Wij hebben ondertussen een tijdje boven op de brug uit kunnen rusten en overleggen welk water dit nou is? Gerard maakt een foto voor het verslag, waarvan hij afgesproken heeft dat ik het schrijf en hij dus de plaatjes levert. Als ik dan even opzoek welk water het is …. 
Okay, het is de “beneden Merwede”, dan weten we dat ook weer. Geweldig, foto erbij en klaar.

We rijden met het beetje wind dat er is in de rug door de Dordtse Biesbos naar de volgende brug.
Die oversteek maken we zelf wat moeilijker door daar aan de oostkant tegen de stroom in te rijden.
“Dat mag“ zegt iemand. Klopt, maar ik vind het altijd vervelend als anderen dat doen en we komen natuurlijk op deze mooie fietsdag ook een wielerpeloton tegen daar.  Van daar gaat het via Zevenbergschen Hoek en dan door de polder terug naar de May.
Zeven renners menen dat de 95 kilometer nog niet genoeg is, ze willen boven de honderd.
Ik had dat even gemist dus Anneke wacht even op mij om te vertellen dat zij meerijdt en vraagt of ik ook mee ga. Okay, goede training, maar ondertussen zitten we wel op een gat van een paar honderd meter. Even de turbo er op en op de Steelhovensedijk zijn we er weer bij. Lekker dat ik dit weer kan,
Anneke vond het minder lekker want die had onderweg al flink wat energie verstookt.
Nu geen bruggen meer, gewoon de honderd volmaken, ook Boukje die dit nog niet vaak gedaan heeft.
Lekker gefietst weer vandaag.
Volgende week kan je volgens mijn weerapp wellicht zonder kniestukken.

Ad

Voordat ik begin met het echte verslagje moet ik nog even iets kwijt over
het bovenstaande.
Dit heeft alles te maken met L-B-L. Vandaag heeft een vrouwtje van bijna
veertig jaar en een menneke van 22 jaar een spoor van vertwijfeling en berusting
achter zich gelaten in de Ardennen. Toen de rook was opgetrokken na het slagveld
wat zij hadden aangericht moesten de wegwerkers massaal uitrukken om
vanaf de la Redoute tot aan het centrum van Luik proberen om de wegen weer enigszins
berijdbaar te maken. Ik heb vernomen dat dit zeker nog een volle week in beslag zal
nemen. Vele renners en rensters zullen nu nog steeds met een volle pamper zitten
dankzij Annemieke en Remco. Wat een spektakel was me dat zeg.
En nu over naar het ritje van een stelletje trimmers op een mooie zondagochtend.
En wat voor een trimmers. Gemotiveerd tot op het bot en strakke koppies.
Om half negen vertrokken we voor een rondje Veen. Gelijk de noordoostenwind
op kop, en dat zou tot aan Heusden duren.
Amper de May uit werden wij eerst ingehaald door de tourploeg terwijl wij even later
de tourploeg weer inhaalden door een mankement in hun gelederen.
Even later werden wij weer ingehaald en na voor de tiende keer goedemorgen,
goedemorgen en nog eens goedemorgen gezegd te hebben verdwenen zij uit het zicht.
Met Boukje en Peter Korse hadden wij een paar prima koprijders die zich niet lieten
manen om veel kopwerk te verrichten. Mooie gelegenheid voor mij om met Jan en
opa Marc een bietje bij te praten. Heusden kwam in zicht. Sneller als ik het gedacht
had. Maar wat wil je met de jeugd op kop en wat oudgedienden als Marc en Bert die
zich ook niet onbetuigd lieten. P.K. was deze ochtend niet uit het wiel van Marc te slaan.
Waarom weet ik niet, maar het viel wel op. Ik moest dat wel speciaal vermelden in het
verslag.
Heusden voorbij en toen via Wijk en Aalburg naar Andel. Johan gaat hier aanstaande
week met de caravan op vakantie om lekker aan het water te gaan genieten samen met
zijn vrouwtje. De vooruitzichten zijn goed Johan dus ik zeg; fijne vakantie toegewenst.
Nadat we deze mooie dijk achter ons gelaten hadden ging het naar Almkerk en…..
met de wind in het hol. Doet de mens goed. In Almkerk de polder opgezocht en via een
nieuwe geasfalteerde weg op weg naar Dussen.
Vervolgens naar de Hank om Peter Kuypers naderhand in Geertruidenberg te droppen.
Omdat we nog geen 75 km op de teller hadden staan besloten we nog een stuk over
Drimmelen mee te pakken. Bij de afslag naar Drimmelen ging Bert linksaf om naar de May
terug te rijden. In Drimmelen dachten een paar onverlaten dat rood betekent dat je
gewoon door kon rijden. Nee dus.
Als Jantje Sestig dit had gezien was hij meteen met rode kaarten gaan zwaaien, maar ik
besloot het af te doen met een officiële waarschuwing. De daders beloofden beterschap.
Hierna was het nog een klein stukje naar de May waar ik afscheid nam en weer richting
Oosterhout trok. Daarna genieten van een mooie wielermiddag met een fantastische
overwinning van mijn idool Remco. Hij zal in de toekomst nog menigeen verbazen. Go
Remco!!!!
Met vr gr De Pakhaas. 😀🐰

Na weer een feestje (alles moet worden ingehaald) en laat thuis. Toch maar de wekker gezet om te gaan fietsen, bordje brinta met honing pff
Zal ik toch wel gaan 

Bij aankomst op het raadhuisplein is het niet zo druk, ik denk wellicht weer lekker samen met een grotere groep een mooie ronde rijden. Heje Johanneke gij ga wel met de sport mehj ai…. Tis net als met bier drinken, ben snel over te halen. Dus ik sluit aan bij de sport, ondanks het feit dat ik nog niet zoveel heb gefietst gaat het dit jaar redelijk goed. Maar sluit achteraan in de groep mijn plaatst in het begin, wakker worden en lostrappen van gisteren. (rondje Heusen, wat een wind maar ook mee)

We zijn met zes van de WTC, Kris en Sander (de grote en de kleine) uit Terheijden sluiten ook aan. Die hebben pas de ronde van Vlaanderen gereden en dat doen ze nooit meer . Onze Thijs is helaas afwezig die missen we echt voor de mooie verslagen (en kopwerk) Ik pols bij allemaal tijdens en na de rit om een verslag te maken….. niemand, dan ik maar wat proberen.

We rijden richting Den Hout, geen Hedel? Wat blijkt onze slimme Flip doet dit deze tocht altijd zo i.v.m. de noordoosten wind, rijden we toch nog enigszins beschut. Het is eerlijk fietsen achter de grote, wat een krachtpatser is dat zeg. Martin is vooral vooraan te zien en stuurt onze naar links en naar rechts, een echte kapitein. Wind tegen draaien we lekker aan de kop, de een wat langer als de andere, maar in het laatste wiel is het echt wel kantje rijden. Frans is met goede benen terug gekomen uit Frankrijk en komt goed in vorm. Via Drunen, Den Bosch gaat het gas erop door Peter en de rest volgt, totdat ik achter nun grote zit die steeds kleiner wordt. Onze John zit met zijn knieën tegen het stuur, zadelpen gezakt. Stoppen, hoger zetten en gaan, ik zal niet alle opmerkingen noteren over zijn fiets die is gekocht bij de …..

En verder gaan we weer via Hedel wind beetje opzij en mee wat is dat lekker zeg. Bij Well erg veel hardlopers dus ff goed uitkijken, even verderop zit John weer op de buis. Flip zal die pen wel even vastzetten  Maar ook met wind mee gaat de gaskraan helemaal open, praten is er weer even niet bij. Kris en Sander zijn erg tevreden bij de WTC en gaan besluiten om lid te worden. We kiezen niet voor links bij Heusden maar via Drongelen en zo richting Dussen. Maar hier af en toe een wat slechtere weg….. En jawel dieje grote wordt weer kleiner. Rij maar door geeft John aan, dat kan niet ai samen uit samen thuis en wij kunnen weer ff uitrusten. Vanaf Dussen heb ik mij op geofferd om de laatste positie in te nemen, altijd op het kantje en veul wind, de snelheid gaat van 40 naar 45 en tegen de 50 op karakter kan ik net aanklampen. Na de brug links, shit weer over die klote weg bij t Veer  De zadelpen staat nu goed vast en we bollen door naar Made. Martin stelt voor om even een bakkie met wat lekkers te doen i.v.m zijn verjaardag 26 april. Kai kapot besluit ik toch maar mee te gaan, zoals eerder gezegd makkelijk over te halen. We zingen nog even en sluiten af met een heerlijk biertje.  Als je van koffie met appelgebak houdt, volgende week weer….

Het was voor mij de eerste boven de 100 dit jaar, erg fijn gefietst met geweldige mannen.

Vanmiddag feestje bij moeders 90 jaar oud en vanavond muziek maken met OFVG.

Groetjes,

Johan

Toen ik vorig weekeind met Pasen mee reed met de toergroep van de WTC had ik het druk en vroeg Ad of hij een verslag kon schrijven. Ik wist zeker dat hij dat kan en het verslag was echt een heel mooi verhaal daarvoor dank. Nu naar vandaag ik had vannacht weer redelijk gewoon kunnen slapen de rust in huis was weer wedergekeerd. Toen ik vanmorgen de hond uitliet was het nog best fris en erger het waaide weer stevig. Twijfels over de kleding genoeg wordt het lang lang, of kort lang of lang kort? Uiteindelijk kies ik er voor om de korte broek en het shirt met lange mouwen te dragen. Om 8:00 uur vertrek richting Leo, Gerben had via de app gisteravond gemeld dat hij op een 50 – jarige verjaardag zit en er mogelijk niet zou zijn. Dus toen die niet verscheen dacht dat hij misschien wel de beste keuze heeft gemaakt. We rijden via den Bromtol naar de May. Daar staat een niet al te grote groep, maar als ik even sta komen er toch nog wat meer renners. Het valt mij op dat de sportgroep vandaag groter is dan de toer en ook groter dan de trim en de toer-trim. Op de app was gister afgesproken een rondje Veen te doen. De sport ging naar Hedel waar ze dit maal hopelijk wel komen en de trim-toer ging ook naar Veen. We vertrekken als laatste voorbij de Meerpalen halen we de trim-toer in maar juist als we hen ingehaald hebben hoor ik geroep achter me. De ketting van Maurice ligt niet zo als het hoort.

Dus rijdt de trim-toer ons weer voorbij. Als het euvel verholpen is gaan we verder en op de brug over de Amertak rijden we de trim-toer opnieuw voorbij. Via Raamsdonksveer gaan we naar de brug bij Keizersveer. Hierna rijden we niet via de Peereboom naar Dussen maar we kiezen een andere weg. Uiteindelijk komen we gewoon op de dijk richting Almkerk. We rijden verder langs het klompenmuseum van Den Dekker. Als we in Almkerk komen vraag ik aan iemand die naast mij rijdt of Almkerk geannexeerd is bij Friesland.

Niet één maar tientallen Friese vlaggen en vlaggetjes hangen als versiering aan de huizen in Almkerk. Ik heb nog gekeken of er ergens sporen waren van een invasie vanuit Friesland echter ik heb niks kunnen ontdekken op het internet. Bij de watertoren in Uppel gaan we rechtsaf. Na enige tijd blijkt dat we weer op de weg naar Sleeuwijk uitkomen.

Hierna volgt Sleeuwijk waarna we de dijk op draaien richting Woudrichem.Het doet me goed te zien dat onze oud voorzitter Ad van Wesel ook weer flinke kopbeurten voor zijn rekening neemt want de Noord-Oosten wind is vandaag toch minimaal kracht 3-4. Niet veel later meldt ook Anneke zich op kop van de groep. Als ik naast haar rijdt hoor ik van haar een oplossing van mijn keuze stress eerder deze dag. Zij heeft kniestukken aan die juist de knieën goed warm houden. Ik moet echter bekennen dat alleen maar beenstukken heb. Mooi iets om met vaderdag te vragen. Iets verder hoor ik weer een roep uit de achtergrond, het blijkt dat Marino niet zo’n beste dag heeft we moeten het iets rustiger aan doen. We vervolgen de rit richting Andel en vandaaruit naar Veen. Er komen steeds meer mensen zich melden aan de kop van de groep. Het was vandaag echt niet dat Maurice, Leo en ik alleen de kop moesten doen. Nee op enig moment leek het er op dat er gevochten werd om op kop te mogen rijden. Corné die een blessure heeft gehad ging ook al flink los zo erg dat Anneke hem ging vragen wat hij gegeten had. Het antwoord was niets bijzonders maar ik heb mijn twijfels bij die paaseieren van vorige week. Pasen is sowieso het belangrijkste feest in de katholieke kerk werd mij door de pastoor zaterdagavond verteld. Er gebeurde daar indertijd meer bijzondere dingen. In het stukje van Veen naar Wijk en Aalburg komen we de trim-toer tegen ze hebben zichtbaar plezier als ons vandaag voor de vierde keer passeren. Niet lang hierna zien we de brug van Heusden liggen. Als we Doeveren gepasseerd zijn krijgen we enkele mooie bochten bij de sluis van Gansoyen het is niet druk en we kunnen er dus lekker doorheen slingeren. Het stukje Overdiepse polder rijdt heerlijk met de wind in de rug, maar terug van de haven van Hermenzijl moest er toch nog drie kilometer tegen de wind in gereden worden. In rap tempo volgen nu Raamsdonk en Raamsdonksveer. Even heb ik het taai op de brug over de Amertak. Iets verder komt Maurice naast me rijden hij vraagt of hij een stukje mee richting Den Hout mag rijden. Dit om te controleren of Leo en ik echt wel naar Den Hout gaan. Nou geen enkel probleem wij spelen altijd open kaart. En al heel snel zijn we in Den Hout. Nog even langs Leo en dan volgt de Ter Aalsterbrug. Als ik thuis kom zie ik een van de kleinkinderen lekker genieten in de schommel en even later geniet ik na de douche ook maar dan van Annemiek van Vleuten. Die rijdt op magistrale wijze naar de overwinning in de klassieker voor dames Luik-Bastenaken-Luik. Nu ik dit schrijf heeft ook de favoriet van de andere Gerard gewonnen. Hij laat dit dan ook duidelijk merken in de WTC-app. Aldus de Gerard die geen fan is van Evenepoel.
Groeten Gerard van Ter Aalst.

Met acht man vertrekken we vanaf het Raadhuisplein, voor een ritje “Slingerdreef”.
De andere zes  gaan richting …..”Binnenmaas”.  
Het is een frisse ochtend met een zonnetje dat zich later nog meer van zich doet gelden. 
Via Den Hout , waar de Heuvel nog helemaal ingenomen is door het PAASPOP Festival, komen we door de bossen richting Oosterhout, waar we ingehaald worden door “de Wilde Bond”. Een grote groep tegenwoordig.
Wie zitten er in ons groepje deze ochtend? Ik zie Maurice, terug van het rijden van “LIMBURG MOOISTE”, doet het vandaag rustig aan, alhoewel hij een aardig tempo aanhoudt op kop, samen met Marino. Marino, altijd goed voor de vocale invulling onderweg. Verder rijden mee Peter Korse,
Peter Kuipers, Bert,  Marc, Antoon en ondergetekende. Antoon was ook weer eens van de partij, nadat hij eindelijk  ontdooid was van de koude winterse rit van 20 maart .  De kop wordt goed door iedereen op tijd overgenomen, en zo vliegen wij alweer over de geheel nieuw geasfalteerde Fransebaan bij Alphen. 
Al snel daarna volgt de Slingerdreef waar ons banaantje verslonden wordt. Maar dan missen we er twee!! Marc en Peter Kuipers , die volgens een mederenner een plaspauze inlasten.  Weldra waren ze weer bij ons aangesloten. Maar wat ons opviel, Marc reed nu zonder zijn beenstukken?
Na de dreef, verder richting Bavel met wat kluunpartijen door het losse zand en opgebroken straatwerk bereiken we Dorst.  Hier weer het betonnen fietspad op door de bossen met plots een bekende tegenligger. Erno, die onderweg was voor een soloritje. Even een groet en door richting de May.
De Teteringse bossen weer door, toch nog ff een sprintje naar de Teraalsterbrug om daarna weer via Den Hout centrum richting huis te gaan.

En terwijl het andere WTC-groepje zich te goed doet aan de koffie met punt bij “den Elsakker”, nemen we nog even deel aan een fotosessie met Peter Broeders. Hij was met zijn KODAK onderweg en ziet zijn medeclubgenoten de laatste meters volbrengen van de tweede paasdagtocht. 
En duidelijk is dat vandaag  Marc S.  het wiel van Peter Kuipers op zocht!! 
Ik werd verzocht deze mededeling nog even te doen. 
Jullie allemaal bedankt!

gr. Johan Smits.

Ook tweede paasdag is het mooi weer dit jaar.
Op de wegkapiteinsapp heb ik niet veel voorstellen voor tochten voorbij zien komen. Alleen van Flip een rondje Binnenmaas. Ruim 95 km op sporttempo , dat gaat hem niet worden, denk ik. De voorspelde windrichting is zuid dus constant opzij. Maar slechts windkracht twee dus dat is bijna windstil, zeg ik nog tegen Anneke. Even afwachten dus wat de rest gaat doen.
Op onze bekende vertrekplaats staan niet veel liefhebbers aan de start. Opvallend bij zulk mooi fietsweer. We krijgen een herhaling van afgelopen zaterdag. Twee pelotons, TrimTT en Sporttour.
Hmm dat is twijfelen.
Gelukkig is Flip flexibel; als Anneke en ik mee willen dan rijden ze wel iets korter; “Rondje Numansdorp”, zeg maar “over de bruggen” maar dan andersom, rond de 85 kilometer.
Met zessen vertrekken we dus richting Lage Zwaluwe en dan de Moerdijkbrug over. Even kijken hoe dat daar nu moet met de nieuw aangelegde wegen en fietspaden. “We rijden gewoon op de snelweg”, volgens Johan van Helmond, maar vandaag geen vrachtverkeer van en naar de nieuwe blokkendozen die ze op bedrijventerrein “De Dordtse Kil” uit de grond aan het stampen zijn, dus geen probleem.
We hebben nog gunstige wind. De Kiltunnel is nog wel pittig voor me, ik wil niet forceren.
Anneke juicht want die heeft mij er een keer afgereden op deze klim.
Nu krijgen we wind schuin tegen en hij is toch iets pittiger dan verwacht. Gerard van Oerle vertelde zaterdag aan iedereen dat een beroemde Houtse kenner altijd zegt “ de wind is je vrind, hij maakt je sterker of hij blaast je naar huis“. Ben benieuwd wie die “ Wijze uit den Hout” is, maar vandaag met wind opzij zou ik willen zeggen “je fietsmaten zijn je vrind, want die houden je uit de zijwind”.
En je vrouw, want terwijl er vier mannen voorin ronddraaien zorgt zij dat ik constant kan schuilen. Dit jaar heeft ze me al verschillende keren uit de wind gehouden. Om dat te belonen, heb ik haar dit weekend een mooie ketting gegeven. Met een schitterende edelstalen “missing link”. Net als mijn dochter vroeger met haar beste vriendin deed, heb ik precies dezelfde ketting genomen. Hoe romantisch wil je het hebben?
En het fietsen loopt ook nog eens gesmeerd, ze rijdt er goed mee.
Net na Strijen zie ik dat iedereen die paaseieren in de tuin gevonden heeft geluk gehad heeft:
de paashaas ligt nu zo plat als een dubbeltje op de weg. Het is niet de tijd van het jaar voor een hazenpeper, dus we laten hem links en rechts liggen.
Ik merk dat, net als zaterdag, de wind iets draait, maar dit keer in ons voordeel. Hij gaat van zuid-oost naar zuid-west. Eerst nog even de bruggen bij Willemstad over. Dat gaat op een pittige snelheid want twee renners die aanpikken, moeten er af, en ik niet, tot mijn aangename verrassing.
We zijn nu dik over de helft en gaan met een mooi gangetje langs Oude Molen naar de Klundert.
Ik begin wel wat te twijfelen aan mijn energie nu…. Ik ben mijn bekende AH mueslireep vergeten mee te nemen. Dat was toch niet gek geweest nu. Maar mister AH zelf komt zonder dit te weten met de oplossing (bestaat er zo iets als kruideniers intuïtie die weet wat klanten nodig hebben?); hij stelt voor om koffie met een punt te gaan nuttigen bij dun Elsakker. Goed idee Twan, nog even heel zuinig rijden dan moet ik dat kunnen halen. Even moeten we nog op de rem want het achterwiel van Anneke is blijkbaar na een flinke hobbel scheef komen te staan en de rem loopt aan (Het kan er natuurlijk niet aan liggen dat ik hem niet goed vastgezet had, toch?). Johan meldt dat we hierdoor het gemiddelde onder de 33 zien zakken. Ik ben wat verbaasd , maar we hebben heel constant gereden omdat hij, Flip, Peter en Twan perfect aan elkaar gewaagd zijn vandaag.
Even later zitten we te genieten bij dun Elsakker. Zelf even voor bediening spelen maar dan heb je ook wat. Goede koffie met een appelpunt. En lekker in het zonnetje.
Gek, hier lijkt er toch weinig wind te staan. Prima vol te houden zo. Nog een tweede bakje en dan rekent Twan af en stuurt ons meteen een tikkie. Makkelijk tegenwoordig, alleen voor Johan van Helmond is dat te ingewikkeld, die wil zijn zwart geld contant aan Twan kwijt.
Het laatste stukje gaat in gunstige wind. Ik ben snel vertrokken zodat ik op de brug over de Mark niet achteraan zit. Ook die hobbel is genomen, nu het laatste stuk naar de May.
Met net iets meer dan negentig kilometer op de teller rijden we ons dorp binnen.
Been doet zeer, mijn kont is na twee lange ritten en te weinig training rauw, kortom;
geweldig om dit weer te kunnen dankzij mijn vrienden!

Ad

Eindelijk een vrij weekend. En weer eens lekker op pad. Op Paaszaterdag. Het ontbreekt volledig aan kennis op het gebied van het opdelen van de groepen, maar het werd mij duidelijk dat de Trimgroep werd aangevuld met anderen. Of andersom. Maar dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er een fijn zonnetje was, maar de oostenwind het toch behoorlijk koud maakte. Desalnietemin waren er twee fietsers die in korte broek waren. Terecht, deze “assets” mogen getoond worden.

Ik heb ook geen idee met hoevelen wij waren. Maar een speciale vermelding van Annemieke, altijd een plezier om mee te fietsen. 

Het probleem echter met soort verslagen is dat het in mijn geval vanuit mijn beleving wordt geschreven. En ik had het erg zwaar mag ik wel zeggen. En ik mag eenieder in de groep bedanken voor de zorgzaamheid. En Thijs, die mild was wat betreft de snelheid. 

Het was overigens een prachtige rit in het zonnetje met opkomende herik op de dijken, luikende bloesems. Nog twee weken en dan staat alles in bloei. Sowieso vind ik deze rit boeiend omdat het een tocht is die langs de geschiedenis van een deel van mijn voorouders voert en mijn gedachten ook die kant op gingen. Een riskante zaak bleek, ik had beter op het wiel van Johan moeten letten. Het was, denk ik, mijn eerste stuurfout sinds ik lid ben van de fietsclub. Gelukkig bleeft het bij een balanceeract waar zelfs de clown Popov een puntje aan kon zuigen. Het enige wat beschadigd is was mijn ego. En die liep toch al wel wat deuken op. Zo goed als ongetraind, het viel erg tegen. Trainingsarbeid, dat was het vandaag. En meer is nodig. Het was bovenal erg leuk, een prachtige tocht. Nog even het verzoek van Peter K. te vermelden dat Mark S. zijn wiel opzocht. Bij dezen. 

Bedankt voor de fietsles!

Met vriendelijke groeten,

Gerard “abuelo gordo” Koops