In dit paasweekend ziet het er goed uit voor de fietskilometers. Er is mooi weer voor vandaag en vooral maandag voorspeld, we hebben er zin in.
Op de wegkapiteinsapp waar de ritten voorbereid worden, was al te zien dat er best veel mensen niet aanwezig zijn. En dat blijkt ook als we op het Raadhuisplein aankomen. Er staan nog geen twintig WTC-ers aan het vertrek. Anderen moet waarschijnlijk hun eieren nog koken en schilderen?
We besluiten in twee pelotons te gaan rijden. Trim&TT en Tour&Sport.
Voor Anneke en mij wel eens leuk om samen te rijden dus beiden sluiten we aan bij Hans van Bragt die de leiding heeft voor een “rondje Hedel”. Met Gerard van Oerle gaat hij op kop richting Geertruidenberg en de Hankse brug. Daar nemen ze een onverwachte afslag, ze rijden door Hank en dan de polder in. Als we dan echt naar Hedel gaan, wordt het een lange rit.
Fijn om weer eens bij te kletsen met wat mensen waar ik al een tijdje niet mee gefietst heb.
Corné rijdt wat verdedigend merk ik. “Ik moet van ver komen”, zegt hij. Nou dat valt nogal mee, zo ver is Wagenberg niet hè. Maar dan blijkt dat hij bedoeld dat hij na zijn blessureproblemen nog flink conditie op moet bouwen. Maar de halve zolen behandeling van zijn ongemak, blijkt goed te werken. Wat zo’n zooltje aan één kant al niet kan doen. Fijn, want het ziet er goed uit, maar de conditie achterstand zal hem later nog wel wat opbreken.

We rijden langs Werkendam en komen dan op de dijk van de Boven Merwede en die volgen we lange tijd door Woudrichem naar Giessen. Ik leg Gerard uit dat de fabriek die daar staat geen concurrent mengvoerfabriek is van mij. Maar Covaco Feedvalid is juist een leverancier. Ze doen veel in circulaire grondstoffen. Brood, koek, chips uit supermarketen die over de datum gaan bijvoorbeeld, die mengen ze en dat doen wij dan in varkensvoer in plaats van granen.

We rijden nu over de dijk van de Afgedamde Maas. Dit begint wel erg op het “rondje Poederoijen” te lijken zo. Gerard en Hans blijken dus de afslag Hedel gemist te hebben. Geen probleem, in Poederoijen proberen ze nog te herstellen door in het dorp links te gaan en dan twee keer rechts…. Verrassend, we komen gewoon weer op de dijk terecht waar we al reden.
Hedel laten we dus maar links liggen, want dit stuk over de Maasdijk naar Nederhemert Noord is ook mooi fietsen. Wel opletten want er is op zaterdag meer verkeer daar dan op een zondag waarop ze hier allemaal in de kerk zitten en de auto laten staan.
Ik zit nog steeds te wachten op een wat gunstigere wind. Hij is pittig en draait duidelijk van noord-oost in het begin naar zuidoost nu. Dus heel lang tegenwind. Ik moet me goed verstoppen om mijn been niet te zwaar te belasten. Dat is goed gelukt zie ik later, maar 4 minuten cardio qua hartslag. De rest onder dat niveau en gemiddeld onder de honderd hartslag. Conditie is dus niet slecht en zuinig rijden werkt goed, hoewel ik liever wat kopwerk zou doen moet ik zeggen. Eindelijk krijgen we wind van achter en worden we naar huis geblazen. We gaan de Heusdense brug over. Ik reken uit dat we net onder de 90 kilometer uit gaan komen. Maar ik had niet met onze wegkapitein gerekend… die plakt er nog een extra lusje aan door het fietspad door de Overdiepse polder.
Daar komen we onder een opblaasboog door van de gemeente Waalwijk. We worden door het daar aanwezige publiek hartelijk aangemoedigd. Wat prima werkt, want Gerben en Johan op kop trekken de snelheid naar ruim boven de veertig. Dat gaat lekker, maar er volgt door dit omweggetje nog even een kilometer of 3 pal tegen de wind. Dat verteren we ook weer wel.
Over verteren gesproken, Corné  schuift daar zijn derde krentenbol naar binnen. Het werkt wel, want zijn elastiek breekt niet. In Waspik gaan we over het industrieterrein en dan door de polder weer naar Raamsdonksveer. Gerard kijkt op zijn horloge , want hij moet op tijd in de tent van Paaspop zijn. Van de middag tot de kleine uurtjes moet hij daar bij zijn, anders gaat het echt niet door begrijp ik van hem.
Of ik dan een stukje wil schrijven?
Natuurlijk want zo’n essentiële man voor Paaspop moet je even helpen, volgende keer doet hij het (waarschijnlijk) weer.

Met net geen 100 kilometer op de teller parkeer ik mijn fiets achter het huis. Ik hoopte begin van dit jaar dat ik nog eens met Tour en misschien Sport mee zou kunnen. Beide dingen op één dag afgevinkt 😊 .

Dank aan iedereen die me uit de wind gehouden heeft.
Hopelijk is de reactie in het been niet te heftig en kan ik maandag nog zo’n ritje maken.

Ad

Na een week met herfstachtig weer, is het vanochtend mooi weer, beetje fris maar met een extra laagje textiel prima te doen. Voor vertrek krijgt Peter Verhagen de Rode Trui overhandigd van de voorzitter. Flip telt ondertussen de mensen aan de start: 24, dat is ongeveer wat hij doorgegeven heeft voor de taart aan Ko van DRC de Mol (Dortse Renners Club).
Fijn om weer eens met zo’n grote groep op pad te gaan na afgelopen jaren.
Gezamenlijk rijden we dus via de Dortse Biesbosch met de hele club. Even moeten de koptrekkers inhouden om te wachten maar over het algemeen gaat dit prima. Met ongeveer 35 kilometer op de teller draaien het baantje op. Flip heeft uitgelegd dat we eerst een verkenningsrondje gaan rijden en dan drie rondjes koers.
Er is zowaar publiek op af gekomen, ik zie de jarige Maurice en twee “rustende leden” André en Peter langs de kant. Twee nieuwelingen blijken te denken dat we vanuit de kantine vertrekken, dus de wedstijdofficial moet even wachten met het startschot.
Vanuit de start wordt er meteen gedemarreerd en is er al een select groepje weg. Ik zit bij Anneke in het wiel en dat gaat lekker. Ik moet even ervaren hoe het gaat met de Mols-hoop in het midden van het parcours, dat is echt een tempobreker die je eigenlijk staand op de pedalen op een zwaar verzet moet pakken. Staand op de pedalen heb ik nog niet zo veel vertrouwen in, dus ik blijf gewoon op mijn zadel zitten. Eerst nog maar eens wat sterker worden, en dat moet met dit soort ritten. Uiteindelijk blijkt Thijs de eindsprint gewonnen te hebben, met Martien op twee en Gerben op drie. Mooi dat Gerben die twee mannen blijkbaar echt partij kan geven. We vinden dat we koffie met appelpunt verdiend hebben.
Kevin heeft namens de club nog een verrassing voor mij om mijn ere-lidmaatschap te onderstrepen.
Een heel mooi fietssculptuur. Dank aan jullie allen! 

Er wordt ook voor jarige Maurice gezongen en de kampioenen worden gehuldigd.

Na deze lekkere pauze blijkt iedereen veel energie te hebben, ook de mannen van de Trim.
Ze willen niet zoals gepland terug door de Biesbosch, maar ook rond via Gorinchem. Om zeker te zijn van de route wordt Frans gevraagd om ook met deze groep mee te rijden, wat hij met plezier doet.
Ik vind het ook een mooi idee, want ik wil wel eens proberen wat er gebeurt als ik boven de 80 km rij.

In Sliedrecht hebben we even een rommelig moment als de Tour-Sport rechtdoor gaat en onze leider rechtsaf. Maar als ook Erno omgedraaid is, kunnen we weer verder.
Fijn dat Erno er ook weer bij is. Hij vertelt me dat hij blij is dat hij zijn ribben gebroken heeft ?!
(gekneusd is erger is zijn ervaring).
Boukje heeft deze route nog nooit gereden en zit te genieten van het uitzicht over het water.
Ook Peter Korse en Johan Smits gaan goed mee, terwijl we toch eerder TT tempo rijden dan
Trim-snelheid. Als je maar compact rijdt, kun je allicht mee. Compact rijden werkt niet op bruggen en viaducten, merkt Ruud. Bergop moet hij steeds een gaatje laten. Ik zou hem eens adviseren om aan zijn huisarts Ventolin te vragen, ik ken mensen die daar goed op rijden. Hij zelf denkt met zijn emigratie naar Zwitserland binnenkort meer aan een fiets met een motortje.
Na de Gorinchemse brug rijden we op voorstel van René van Mook via Werkendam, dit wordt nog 5-10 kilometer verder…. Geen probleem het gaat lekker, en bovendien is de wind van west naar noord-west gedraaid en dat maakt het iets gemakkelijker.
Uiteindelijk zie ik ruim negentig kilometer in Strava als ik hem thuis uitzet. Nu even afwachten wat de reactie van mijn been is morgen….
Maar ik heb genoten, dus het was sowieso de moeite waard.

Ad

Voor het eerst in twee jaar mogen we weer een clubkampioenschap organiseren. Traditiegetrouw doen we dit op het wielerbaantje De Mol in Dordrecht.

De opkomst was, ondanks het koude weer, goed te noemen. Flip had bij De Mol alvast koffie en gebak gereserveerd. Hij had hierbij op 25 leden gerekend. Dit bleek een goede inschatting te zijn, want we waren precies met 25 kleppers.

Met deze grote groep vertrokken we dan ook richting Dordrecht. Johan van Helmond was zichtbaar aan het genieten; “Dat vind ik mooi, om met de hele club in een groep te fietsen,” was zijn commentaar achteraf. Zelf moet ik zeggen dat ik er ook wel van gecharmeerd was, echter het is wel wat nerveus rijden in zo’n grote groep. Met name tijdens het remmen. Een kleine remactie vooraan zorgt vaak voor een hachelijk remmoment achteraan in het peloton. Maar goed, alles ging prima, mede doordat het tempo goed aangepast was aan ieders capaciteiten.

Het was ook een prima tempo om even bij te kletsen met Johan en Melody. 

Johan liet mij vrijwel direct weten niet mee te doen aan de wedstrijd. Vage rugklachten en onvoldoende training waren hier de oorzaak van. Het “indekken” was begonnen. Ook ikzelf heb mij hier schuldig aan gemaakt, door richting Johan te ventileren dat ik vannacht vanaf 03.00 uur heb gewerkt in verband met een melding van het werk. “Dit zal ongetwijfeld een negatief effect hebben op mijn prestaties” was de achterliggende boodschap.

Uit navraag bij Melody bleek dat ook zij al mensen zichzelf had horen indekken. Met name haar vriendje was hier ook erg goed in, aldus Melody.

Ook vooraan in het peloton zagen Melody en ik een aantal mensen zich indekken. Kevin en Martien namen maar al te graag de kop van het peloton op zich… hoewel dit er natuurlijk allemaal erg nobel uitziet, moeten we dit toch ook echt tot de categorie “indekken” rekenen. 

Mocht iemand nog inspiratie willen op doen voor de volgende keer, kijk dan eens op www.indekken.nl. De meest gebruikte indek-smoes is overigens “m’n hartslag is te hoog”. Wie de schoen past, trekke hem aan….

Na ongeveer 36km kwamen we aan bij De Mol. Na eventjes een verkenningsrondje te hebben gereden, kon de koers beginnen. De snelsten stonden op de voorste rij. Zo ook Johan, die ondanks zijn rugblessure kennelijk toch mee wilde doen. De mensen die wat minder het wedstrijdelement nastreefden, stonden daarachter. De windjackjes werden uitgedaan en Maurice telde af: 3, 2, …… hohoho!! Waar is Melody?
En Gerben en de rest? Tja, dat was onbekend. Na een telefoontje met Melody bleek dat ze bij de kantine waren opgesteld. Nadat ook zij waren aangesloten. kon er worden gestart. Nog voordat Maurice kon gaan aftellen, waren we al vertrokken. 

Hoewel ik telkens deed voorkomen dat de uitslag mij niet zoveel interesseert, ben ik toch wel wat gespannen. De eerste ronde pak ik de kop, om zo na de wedstrijd het pattex-verwijt te kunnen pareren. Na deze eerste ronde gaan vervolgens de remmen los. Johan zet sneaky aan de linkerkant aan en ik zie me genoodzaakt om dit gat direct dicht te rijden. Ik en de rest van het peloton weten dat Johan levensgevaarlijk is en dit gevaar dient direct in de kiem gesmoord te worden. Dit lukt. De inleidende beschietingen zijn geweest en het peloton komt weer tot rust. Melody ziet nu kans om te anticiperen en schiet op de venijnige heuvel op kop. Aan het einde van de tweede ronde schiet echter Kevin zijn Golden Bullit af. Hij rijdt mij en Johan in de laatste bocht links voorbij. In een reflex wil ik er achter aan, maar, bedenk ik me, dat zou de tweede keer zijn dat ik het gat moet dicht rijden! Dat is niet slim Thijs. Johan riep gelukkig bevestigd: “laat maar rijden…”
Op de heuvel viel Martien echter stil en met de laatste bocht als scherprechter in mijn gedachte, nam ik opnieuw de kop. Nadat ik de perfecte lijn kon rijden in de laatste bocht (die er m.i. altijd maar vettig bij ligt) had ik een gat geslagen op nummer 2, Gerben. Nadat ook nog bleek dat Martien zich had laten insluiten door Gerben, had ik vrij baan om vol door te springen richting finish.

Na de wedstrijd werd onder het genot van koffie met appeltaart op anderhalve meter nagepraat over de wedstrijd. Mooi is om te horen hoe ieder zijn eigen verhaal en beleving heeft in zo’n koersje. 

In de kantine van De Mol werd ook erelid Ad van Wesel nog even in het zonnetje gezet met een trofee die niet onderdoet voor de trofee van de Ronde van Vlaanderen.
Na de podiumceremonie werd onze zondagse rit voortgezet. De Trim reed in vrijwel de kortste route naar huis en de sport- en tourgroep reden gezamenlijk via Giessenburg naar de May, waar we na 96km aankwamen.

Thuis vertelde ik vol trots aan mijn kinderen, Tim en Thomas, dat ik eerste was geworden. Natuurlijk kreeg ik direct de vraag waarom ik geen medaille of beker had gekregen. Die had ik niet en dus werd mijn overwinning door de kinderen direct in de juiste context geplaatst; Leuk dat je eerste bent geworden, maar het zegt niets… Een juiste inschatting voor een club waar individuele prestaties ondergeschikt zijn aan de prestaties en plezier van de groep.

Tot volgende week.

Thijs

Wind ZW2

Temperatuur 3-8

Afstand 96km

Route Noord

Vanochtend was er geen twijfel in kledingkeuze. Het was koud en dit betekende dat ik voor bijna maximale warmte ging. Alleen de thermobroek liet ik thuis, deze is alleen bedoeld voor temperaturen onder het vriespunt.

Bij het gemeentehuis aangekomen, waren er slechts een handjevol mensen komen opdagen.
Op de verschillende apps meldde zich in de afgelopen dagen diverse leden, dus op zich was het geen verrassing. Het koude weer en de opkomsttijd van 08.30 uur zullen waarschijnlijk ook hebben bijgedragen aan deze lage opkomst. Goed voor het puntenklassement in ieder geval…

De vraag bij de eerste rit van het seizoen, die om 08.30 uur start (i.p.v. 09.00 uur), is altijd wie dit niet in de gaten heeft en zich om 09.00 uur bij het gemeentehuis meldt om vervolgens te constateren dat er niemand is. We zijn benieuwd….

Degene die er in ieder geval op tijd waren, waren Ad, Kevin, Maurice, Anneke, John (van de sportploeg…), Leo, Peter, Melody en ikzelf.

Het voorstel voor de route kwam van Ad, 80km over Willemstad. Dit stuitte op wat weerstand van John (van de Sportploeg), hij zit nog steeds met z’n rug aan te modderen. Op zijn aandringen werd de rit wat ingekort. Niemand had hier moeite mee.

Klokslag 08.30 uur vertrokken we westwaarts. Als geboren leider nam Maurice natuurlijk plaats in de kop van het peloton. Anneke en ik hebben het er nog even over, het lijkt net alsof een magneet hem op kop trekt, of hij het nu wilt of niet. Misschien komt het ook wel door de behoefte aan een stukje controle over de rit, door het bepalen van een soort van referentiesnelheid. Ik heb zelf eens even goed op de snelheid gelet en Maurice kwam (samen met Kevin) niet onder de 30 km/h en niet boven de 32 km/h. Voor mij was het duidelijk; als ik binnen deze bandbreedte op kop zou gaan rijden, dan zou dat de zegening van het peloton krijgen. Zo gezegd zo gedaan en bij Lage Zwaluwe nam ik de kop van Maurice over met de intentie om Maurice eens een keer de gehele rit vrij te houden van verdere kopwerk.

Ondanks het heerlijke zonnetje was het behoorlijk koud, zeker in het eerste half uur. Anneke en ik constateerden dat zelfs Kevin ervoor gekozen had om handschoenen te dragen. Logisch vonden wij, maar toch riep dit bij ons een beetje het gevoel van teleurstelling op. Kevin met handschoenen…pfff…

Nou ja, het zonnetje scheen fel en na een half uur rijden gonsde het gevoel van opluchting door het peloton; de vingers ontdooiden…

Bij Klundert was er wat onduidelijkheid over de route, velen vreesden, waaronder John (van de Sportploeg) dat we toch naar Willemstad zouden gaan rijden, maar dat bleek niet zo te zijn. Kevin en ik hadden democratisch besloten om de rit op ongeveer 60 kilometer te houden om zo maar zoveel mogelijk rekening te houden met John (van de Sportploeg…).

Omdat de gemeente Moerdijk in het verleden tot mijn werkgebied behoorde, ken ik nog goed de weg. De weg voerde in dit geval over voor velen onbekend gebied. Met uiterste concentratie probeerde ik de referentiesnelheid aan te houden, maar op de weg tussen Klundert en Fijnaart kwam John (van de Sportploeg), met een lach op zijn gezicht en ver boven de referentiesnelheid ons voorbij gereden.  Was er dan toch niets met zijn rug aan de hand? Bij navraag bij John (van de Sportploeg) bleek dat hij een sportmassage had gekregen en dat hem dit goed had gedaan. “Mij hoor je niet klagen, ik rij gewoon mee” aldus John (van de Sportploeg).

Via wat ongebruikelijke weggetjes, reden we het labyrint van Zevenbergen in. Die nieuwe wijk lag er niet toen ik daar nog werkte, vandaar dat we dan ook met een omweggetje al snel een uitgang vonden. Bij Zwartenberg draaiden we vervolgens de Zuiddijk op. Hier hadden we even een hachelijk momentje waarbij we de rijbaan voor auto’s opschoten terwijl een auto ons van achter benaderde. Gelukkig hadden we een oplettende automobilist en konden we onze weg veilig vervolgen. Door deze situatie belandde ik naast Ad, welke toch al steeds beter herstelt. Ad kon goed volgen, alleen de aanzetten op een viaduct of na een bocht zijn nog lastig, maar ook dit gaat steeds beter. Wanneer zal hij weer met de sport meegaan?

Via Langeweg keerden we huiswaarts. Maaaarrr niet voordat we nog even een sprintje trokken op de brug over de A16/HSL, welke glansrijk werd gewonnen door niemand anders dan onze voorzitter Kevin. In Made aangekomen vroeg Melody of ik nog even gezellig met haar mee naar Raamsdonksveer fietste. Nou ja…. wie kan dat nou weigeren? Ik niet in ieder geval. Bovendien had ik nog maar een magere 60 km op de teller staan en dat mocht ook wel wat meer zijn voor een WTC zondag.

Samen met Peter en Melody zijn we vervolgens naar Raamsdonksveer gereden, gezellig was het echter niet. Ik geloof niet dat we meer dan twee zinnen hebben gesproken, want de snelheid lag ver boven de referentiesnelheid…

In ’t Veer aangekomen, hadden Peter en ik nog gehoopt op een koppie koffie bij Melody, maar helaas zat dat er niet in. Dan maar terug naar Made, waar we op een totaal afstand van 80km aankwamen.

Bedankt voor de gezellige en harmonieuze rit.

Thijs

Wind: NW 2

Temperatuur 1-5 graden

Afstand: 60km

Route: West

Thijs

Hè wat is dat ik wordt vanochtend wakker en het is nog redelijk duister buiten. Ja ik weet de klok is weer verzet van Winter- naar Zomertijd. Veel mensen vinden het maar niets dat die klok elk half jaar verzet wordt. Ik ben daar echter een groot voorstander van en wel om twee redenen. Ten eerste vindt ik het fijn en energie technisch gezien veel beter dat we op deze manier minder energie verbruiken. En ten tweede ik verjaar op 27 oktober en regelmatig heb ik op die dag een uurtje extra als de klok dan de andere kant uit wordt verplaatst. Dat dus over zomer- en wintertijd. Het is vanochtend erg fris en de wind is ook al duidelijk aanwezig als ik mijn eerste rondje met de hond maak. De keuze voor de fietskleding is snel gemaakt, lange broek en shirt met lange mouwen. Immers pas boven de 15 graden Celsius kan er kort, kort gereden worden. Ik App Gerben dat ik om 8:45 uur bij Irene ’58 op hem wacht. Leo is gister naar Frankrijk vertrokken om met zijn snelle motor op het circuit te gaan rijden. Dit doet hij een paar keer per jaar om die vaardigheden te onderhouden. Ik ben toch wat vroeger vertrokken dan gepland en rijd dus een klein extra lusje door de Herstraat en de Hoge Akker. Als ik juist bij Irene ’58 op de parkeerplaats sta komt Gerben aangereden met veel familie in huis heeft hij er voor gekozen om toch lekker met de WTC te gaan fietsen. Als we Made binnenrijden nemen we bij de Godfried Schalken de ronde voor driekwart, zodat we nog een lusje via de AH van Twan kunnen maken. Die zal er vandaag niet bij zijn want hij is met enkele collega AH-franchisers naar Spanje om te zien of hij de goede spullen voor zijn winkel krijgt. Bij het gemeente huis aan gekomen zie ik al een grote groep renners en rensters staan klaar voor vertrek.

Ook Peter den bakker staat er foto’s te maken van deze grote opkomst. Maurice heeft de rit vooraf aan mij doen toekomen. Het belooft een mooie rit te worden in noord oostelijke richting. Het is een mooie rit daar over dadelijk meer. Iets na 9:00 uur vertrekken we in de richting van de Meerpalen waar we op zaterdag vertrekken met het rondje TMM. En als ik het over we heb, dan zijn het de volgende renners: Anneke van Wesel, Johan van Helmond, Kees Marijnissen, Erik Stasse, Peter Bastiaansen, Kevin Damen, Corné Schoenmakers, Marino van den Elshout, Maurice van der Ven en ik (Gerard van Ter Aalst). Richting Den Berg is het nog erg fris en de wind blaast een stevig partijtje. We gaan van Den Berg richting Raamsdonk en op die manier ontwijken we verschillende verkeerslichten. Verschillende mensen nemen de koppositie voor hun rekening en ik zie dat de voorzitter ook op de fiets zijn verantwoordelijkheid neemt en draagt. Het zelfde geldt ook voor Maurice hij heeft zijn best gedaan om een mooie route te maken en zet ons ook lekker uit de wind.

Even later rijd ik naast Johan van Helmond die vanwege zijn late nachtrust er voor gekozen heeft om vandaag met de tour i.p.v. de sport mee te gaan. Hij lag pas om 3:00 uur in zijn mandje maar dat weerhoudt hem er niet van om ook op gezette tijden de kop over te nemen. We rijden over de brug bij Keizersveer en Kevin geeft aan dat we de zaak niet kapot moeten rijden want we hebben enkele renners die nog best moeite hebben met de wind en de kou. Via Peereboom rijden naar Dussen en vandaaruit naar Almkerk. Op het weggetje langs de golfbaan merken we dat die dure auto’s van de golfers daar niet allemaal standaard met richting aanwijzers zijn uit gevoerd. Die zijn optioneel denk ik. We vervolgen richting Waardhuizen en gaan dan richting Uitwijk. We passeren hier een plek waar een motorrijder wel erg vreemd op de weg ligt. Zijn motor zelf ligt naast de weg in de sloot. Zo te zien heeft hij een flinke schuiver gemaakt. We vragen of we hulp kunnen bieden maar de vier andere motorrijders die er bij zijn geven aan dat ze alles onder controle hebben. Via Rijswijk gaat de rit verder in de richting van Woudrichem van waar we over de dijk naar Sleeuwijk rijden om vervolgens de brug over de Merwede te nemen. Onder aan de brug is er even een onduidelijk moment de lijntjes op mijn Garmin gaan zowel naar links als naar rechts. Het wordt naar links richting Schelluinen van waaruit we naar Hoornaar rijden door een typisch Hollands polderlandschap. Van daaruit is het niet ver om via Hoogblokland naar Arkel te rijden. Oei wat was dat daar op de weg GLAS. Ik ga met mijn hand schoen over de band om eventuele splinters te verwijderen. Kevin vraagt mij om het bij hem ook te doen hij heeft n.l. geen handschoenen aan.
Even tijd voor een banaantje. Steeds is er van Kevin en Maurice de zorg of iedereen kan volgen. En hoewel een enkeling het taai heeft kan ieder het wiel houden. Vanaf Arkel zijn we weer snel in Gorinchem, niet veel later staan we weer onderaan de Merwede-brug. Nu aan de andere zijde. Voor een enkele renner gaan de beentjes nu extra zeer doen maar dat is niet vreemd. Ik nu even naast Erik Stasse, hij heeft lef getoond om met minder dan 100 km in de benen met ons mee te gaan. En al hoe wel het pijn begint te doen zit hij nog steeds tussen de wielen. Nou petje af Erik mijn tellertje voor
dit jaar staat al op 2500 km en ook bij mij doen de beetjes af en toe wat pijn. We draaien voor Werkendam linksaf de polder in. Ik rijd even naast de voorzitter en we constateren dat de wind niet echt in het holleke staat maar dat we hem een beetje in de zij hebben. Na een paar kilometer zakken we weer even af. Even het moment dat er een paar een flinke snok aan willen geven. Marino zegt laat ze maar rijden ze vallen van zelf stil iets wat een eindje verderop ook gebeurt. In de verte zien we de Centrale en we draaien nu richting Hank. Ik rijd nu naast Corné en zeg nog één groot obstakel. Waarop Corné zegt nee twee ook de brug over de Amertak kan nog zwaar wegen. Vlak bij het Dongemond College in Raamsdonksveer is er opnieuw even paniek. Ook hier hebben vandalen weer het nodige glaswerk op de fietspad gegooid. We zijn weer bijna op de May. Ik geef aan dat ik via de May rijd als Peter Bastiaansen via den Bromtol richting Den Hout rijdt. Mijn keuze is omdat ik zeker 100 km op de klok wil hebben bij thuis komst. Als ik niet veel later thuis op Ter Aalst de Garmin stop geeft hij 102 km weer. Mensen bedankt voor de rit ik ban er de komende twee weken niet. Ik ga speakeren bij de Eventing in Etten-Leur dus tussen mijn eerste liefde de paarden. Het betekent ook dat de komende weken andere fantasten een verslag mogen maken ik wil iedereen de kans geven.

Groeten, Gerard van Ter Aalst.

Zaterdagavond nog alle klokken een uur vooruit gezet zodat ik in ieder geval zondagmorgen op tijd zou zijn bij de wtc rit.
Iets voor negenen kwam ik aan op het raadhuisplein en al een flink aantal renners was al aanwezig.
Na vertrek van alle teams bleven er nog vijf over om met de trimmers te gaan fietsen, en dit waren niet de minsten.
Wim Rasenberg, Peter Kuipers, Peter Korse, Jacques van Dijk en John de Wijs waren de dappere vijf.
De wegkapitein had aan mij gevraagd voor een route en ik had er een gevonden met een naam die mij wel aanspreekt: namelijk van cafe hof van holland tot cafe hof van holland. of te wel richting eiland van dordrecht.
Echter al voor de moerdijkbrug wist de fietscomputer het al niet meer. hij gaf de route niet meer aan.
Echter dankzij de ervaren mannen peter en peter, en wim en jaques ging het toch de goede richting op en fietsten we in een prachtige omgeving naar de kop van het land.
Er werd vrolijk wat gebabbeld en ik ving zelfs een praatje op over dikke en dunne lucht. weer wat geleerd echter ik had er toch wel een bepaald beeld bij.
Via de zeedijk weer richting moerdijkbrug en na enig overleg terug via wegen met zo min mogelijk tegenwind.
Dat viel richting helkant toch flink tegen en iedereen moest er nog flink aan trekken.
Al b ij al toch een mooie rit en volgende week zondag weer met iets meer trimmers.

met vriendelijk groet,
John de Wijs.

Het is de hele week al volop lente, maar toch weet ik vanochtend niet goed wat ik aan zal trekken. Vreemd eigenlijk; ik dacht dat alleen vrouwen dat probleem kenden. Feit is, is dat het deze ochtend flink bewolkt is en op WeerOnline zie ik dat de wind iets feller uit het noord-oosten waait dan beloofd. Betekent dat wintertenue of is dat dan weer te warm als straks de zon doorbreekt? Problemen, …problemen. Ik sluit een compromis. Beenwarmers en zomershirt, maar wel een wollen ondershirt met lange mouwen.
Het is nog vrij rustig bij het oude gemeentehuis en ik ben de enige in een zomershirt; de rest is nog in volle winteruitrusting. Ik zie winterhandschoenen tot overschoenen voorbij komen. Voor de TT zijn Melody, Sandra en Tim op komen dagen. Ad voegt zich ook bij de TT, hij zal bij het pontje aan “Kop van ’t land” omdraaien en zo zijn fietsritme verder opbouwen. Op de fietskalender staat een ritje van 75km. Ik heb echter een ritje van 85km in gedachte; het zou mooi weer worden met een noord-oostenwind kracht 2. Dat moet allemaal goed te doen zijn in vergelijking met de wind, regen en natte sneeuw van vorige week. Dat het nu bewolkt is en de wind er een stapje bij heeft gedaan moeten we maar voor lief nemen.
Met z’n vijven gaan we dus op pad en Melody en ik gaan voor richting de watertoren. Het tempo ligt al gelijk redelijk hoog; dit stukje is dan ook wind mee. Vanaf de watertoren de polder blijft het tempo aan de hoge kant en ook in de polder naar het “Gat van den Ham” wordt dat niet minder. Ik spiek soms wat achterom en zie dat de boel bij elkaar blijft; OK, dan gaan we door. Van Lage Zwaluwe langs de dijk naar de Moerdijkbrug. Ook hier wind mee met een lekker tempo. En dan mijn favoriete brug; de Moerdijkbrug. Dat ding blijft maar stijgen, er komt geen eind aan todat je bij het provinciebord Zuid Holland bent en ik eindelijk weer wat op adem kom. We steken de spoorlijn over en duiken de polder bij Dordrecht in. Ik laat me wat zakken om het moreel achteraan te checken. Vooraan gaan Melody en Tim gewoon door. Dit stuk is echt wind tegen en even later los ik Melody af. Tim doet het ook niet echt rustig aan en ik zie mijn hartslag al weer oplopen naar het rode gebied. De benen voelen zwaar. Iets verderop rijden we door de bossen en merk ik dat Tim ook blij is dat de wind hier een stuk minder is. We komen even op adem, maar dan volgt het stuk door de polder naar “kop van ’t land”. We rijden hier wat beschut langs de dijk en de benen komen weer wat terug. Relatief gemakkelijk bereiken we het pontje waar Ad terug draait naar de May.
Na de blauwe brug over het Wantij en de golfbaan wijs ik Melody waar we over 2 weken heen gaan; het fietsbaantje van de Mol. Na een korte uitleg over wat we daar dan precies gaan doen is ze ietwat verbolgen: “Waarom is er geen prijs voor de beste vrouwelijke fietster? Nu kunnen we de prijs net zo goed gelijk aan Thijs of John of iemand anders uit de Sportploeg geven!”. Ik probeer nog even het argument dat we dan ook wel een prijs kunnen uitgeven aan de beste non-binaire fietsmens, maar dat vindt niet echt gehoor. Ik beloof het in het bestuur aan te kaarten. 🙄
Inmiddels rijden we langs de geluidswal parallel aan de A15. Het houdt ons ook mooi uit de wind als we opeens wat vreemde stemmen horen. Twee wielrenners vragen de weg naar Gorinchem. Ze zijn vanaf Roosendaal onderweg en wilden het pontje bij Kop van ’t Land pakken. Blijkbaar vaart dat ding pas vanaf 11 uur en dus zochten ze een alternatief. Ze beseffen dat ze redelijk uit de buurt zijn, maar vrolijken wel wat op als we melden dat de brug van Gorinchem gewoon allemaal rechtdoor is. Even blijven ze bij ons in de buurt, maar blijkbaar gaan we te langzaam voor ze. Wat verderop nemen ze een verkeerde afslag. Wij rijden wel goed en passeren Hardinxveld en Boven-Hardinxveld met hun verschillende “shipyards”. Nog een paar kilometer en dan de brug van Gorinchem en de wind mee terug naar huis die dat met zich mee brengt. Maar het piept en kraakt in ons kleine pelotonnetje. Ik snak naar wind mee, evenals Tim die het nu ook wel gehad heeft. Sandra zit er ook aardig doorheen en dat laat ze blijken ook. Dan de brug bij Gorinchem. De druk is van de benen en ook onze twee Roosendaalse vrienden zijn terug.
Met de wind in de rug passeren we Werkendam. Op de Grotewaardweg nemen Melody en een van onze gastrijders de kop. Het tempo gaat flink omhoog tot aan de 37km/h; tot zover dus rustig aan terug rijden met wind in de rug! Als het asfalt overgaat in klinkers en het fietsen wat moeizamer gaat, vind ik het welletjes; “…kan het wat rustiger?”. De twee Roosendalers rijden door en met z’n vieren rijden wij Hank binnen.
Even later volgt Raamsdonksveer en Melody neemt hier afscheid. Met z’n 3-en tuffen we terug naar de May. Het was geen gemakkelijk rondje, maar wel een mooie route. Sandra draait weg en even later ook Tim. Voorbij de watertoren naar Wagenberg probeer ik nog even of ik wat snelheid kan maken; mwah…35km/h! Ik wil het nog wel eens zien wie er straks wint op het baantje van De Mol! Oh nee… wacht… ik ben er dan niet bij!

Rene

Het fiets seizoen is alweer drie weken op gang, vanaf de zijlijn volg ik de WTC vrienden natuurlijk!

Dit jaar is begonnen met een bestuurswissel, die het werk voortreffelijk hebben opgepakt.

Zoals altijd was er bij de ontbijttocht weer een grote opkomst, de eerste kilometers in club verband waren weer gemaakt. Helaas speelde corona nog steeds een rol, zodat er enkele leden hierdoor af moesten melden. Ook voor Erno zat het begin van het seizoen wat tegen, zijn wintersport vakantie is slecht afgelopen. Door een aanvaring met een skileraar  belande hij met een paar gebroken ribben in het ziekenhuis.

In twee groepen werden de eerste kilometers van 2022 weggetrapt. René nam een groep van 18 leden mee en Gerard de andere 15 leden. Ze verkozen allemaal het Land van Heusden en Altena als fietsroute deze zondag, de wind kwam dan waarschijnlijk ook uit het noordoosten!

Op zondag 13 maart stond de tweede rit alweer op het programma.

De TT groep van René bestond uit 9 leden, de trimgroep was ook bij hun aangesloten. Deze dag was de fietsrichting Alphen, helaas had Piet wat malheur met zijne accu. Het is allemaal leuk die hulpmiddeltjes maar ze kunnen ook behoorlijk vervelend zijn, vraag het maar aan Leo!

De sportgroep bestond deze zondag uit 5 hardrijders! Die er de zweep overlegden. Volgens Thijs had hij een mindere dag, en konden ze hem een keer op de pijnbank leggen! Geen beter vermaak dan leed vermaak, zullen we maar zeggen!

Van de tourgroep is niet zoveel bekend, niet meer dan dat het een zonnig rondje was naar ’t Zand met 12 leden, en geen schrijver, jammer!

Zondag 20 maart vertrok de WTC Made in 3 groepen.  De trimgroep ging met 10 leden voor het Blauwe meer, vanwege de kou en de natte sneeuwbui was het rondje ingekort. Wel mooi om te zien dat deze groep juist geschikt is voor de leden die wel graag fietsen, maar het liever wat rustiger aan doen of net terug komen van een ziekte of herstellende zijn  van een vervelend ongeval. Onze oud-voorzitter Ad maakte hier dus ook gebruik van om zijn eerste club kilometers weer te maken. Mooie groep binnen onze WTC famiie!

Maurice vertrok met de tourgroep, 5 mannen en 3 dames  naar Hedel. Met een stevige wind tegen, over de dijken tot aan de paardenmarkt plaats, de brug over en dan heerlijk de wind in ’t hol! Deze keer was er wel een schrijfster in de groep, zodat we ook hun belevenissen konden lezen.

Voor de sportgroep was deze keer bijzonder veel aandacht, hopen dat het zo blijft. Dat ging naar Den Bosch toe,  nou zoete lieve Gerritje zat niet op hun te wachten, vanaf het keerpunt ging de gaskraan open. De groep van 10 verbrokkelde vanaf Waalwijk tot aan ’t Veer. Ach het is ieder jaar het zelfde liedje,  maar het WTC credo blijft  “samen uit, samen thuis”.

Voor diegene die buiten de zondags ritten in groeps verband willen trainen/fietsen, daar zijn verschillende mogelijkheden .

Gerard Veekens fietst vaak mooie tochten van  100 km of meer in een rustig tempo 25-26 km gem.  met koffie en een puntje. Neem contact op met Gerard,als je mee wil fietsen met deze klepper!

Op Dinsdagochtend gaat de andere Gerard, die vertrekt vanaf de winkel van Jan Rullens om 9 uur voor een rondje van tussen de 80 – 100 km met een gemiddelde van 30 – 32 km .

Zaterdag ochtend fietst er een groep van Team munne moat, tegenwoordig grotendeels WTC ‘ers, die vertrekken om 9 uur van de Meerpalen (Tuinbouwweg) in Made. Deze groep fietst een rondje van 60  km met een gem. van 31 km.

Als de klok straks verzet wordt zijn er natuurlijk ook de dinsdag en woensdagavond trainingen!

Vanaf een afstand volg ik de WTC leden natuurlijk, zelf maak ik m’n  kilometers op mijn E-bike, en geniet op mijn manier van het heerlijk buiten zijn!

Groet, Pierre Boulanger.

Oef, nadat ik vanochtend uit het raam keek, besloot ik toch maar te opteren voor wat warmere kleding inclusief windstopper. Maar het bewolkte en toch wat koude weer mocht de pret niet bederven, ik was namelijk (na vorige week) uit op revanche en mijn benen voelde vanochtend goed. Kortom, ik had er zin in!

Bij het gemeentehuis aangekomen was er weer een goede opkomst, ook voor de sportploeg. We reden weg met het ongekende aantal van 11 sporters te weten. Flip, Thijs, Gerben, Twan, Peter, Frans, Johan, John, Kevin en twee kleppers uit Terheijden; de gebroeders Weda. Christian en Sander om precies te zijn. Zo dan weten We Da ook weer. (Van Meel et al, 2022)

Vol van energie vertrokken we om 09.00 uur bij het gemeentehuis voor een rondje Den Bosch. De eerste paar kilometer reed ik op kop en bij de brug over de Amertak haalden we de druk keuvelende tourgroep direct bij. In de staart van de groep werd ik verwelkomd met een lekker roggel van iemand op de laatste rij. Nou, dan maar direct er snel voorbij. Aan de voorkant van het peloton zie ik nog Maurice fietsen, die als vanouds het tempo dicteert.

Ik ben benieuwd hoe zij hun rit vandaag ervaren hebben. Gelukkig zag ik dat er deze week weer een verslag van de tour is.

Enfin, toen ik aan het einde van de Kanaalweg van kop ging, zakte het tempo in. Met een drafje van 30km/h reden we verder. Hoewel ik me door dit tempo even in de tourgroep waande, besefte ik ook dat er een behoorlijk wind stond en dus was dit op zich zo slecht nog niet. Toen we vervolgens bij Raamsdonksveer parallel aan de A27 reden, reden we nog steeds op ditzelfde tempo. Hoewel ik het nog geprobeerd heb om mijn energie te sparen, moest ik constateren dat me dit na een aantal kilometer niet meer lukte. Ik moest m’n energie kwijt en demarreerde uit het peloton. Toen ik na een minuut of 2 vaart minderde en achterom keek zag ik niemand meer. De groep was kennelijk linksaf geslagen waar ik rechtdoor was gegaan. Vervolgens diende de vraag zich direct bij me aan of dat ik ze moest laten rijden of dat ik ze via een andere weg bij moest halen. Even dacht ik aan het eerste, maar dat zou toch te makkelijk zijn. Ik koos natuurlijk voor een achtervolging. Pas na ’s Gravenmoer kon ik achter in de groep aansluiten. Nou, dit avontuur had ik me toch anders voorgesteld, maar 1 ding had ik wel bereikt. In de eerste 15 kilometer was m’ n energie-overschot weg. Een energie-overschot wat ik nog goed had kunnen gebruiken tegen het einde van de rit, zoals later bleek.

Maar genoeg over mezelf, als schrijver van het verslag ben ik altijd geneigd om niet alleen vanuit mezelf te schrijven (wat logisch is), maar ook over mezelf te schrijven. Nu besef ik me goed dat in elke rit, en zeker in de rit van vandaag, ieder zijn eigen verhaal heeft. Want in de paar jaar dat ik nu de WTC rij, is dit toch wel een van de meest chaotische ritjes geweest in de sportgroep, maar daar later meer over.

Omdat ik natuurlijk niet altijd zicht heb op de belevenissen van anderen, kan ik hier toch wel proberen het ea over te vertellen. Om er geheel willekeurig een persoon uit te pikken kan ik het verhaal van John vertellen, dit is vrij kort en kan samengevat worden als, ik citeer: “gvd slechte benen.” Ter illustratie hiervan het volgende verhaal:  

Zo rond Loon op Zand reden we allen achter elkaar tegen de wind in. Toen de donkere wolken zich daar samenpakten begon het te miezeren, wat vervolgens overging in natte sneeuw. In een snelle blik naar links zag John behoorlijk afzien. Met een druppel aan z’n neus die 3 maal groter leek dan normaal, probeerde John zo goed mogelijk uit de wind te blijven. Tot ongeveer 60 kilometer was John ook niet van voren te vinden. Toen hij toch even op kop kwam, was dit van korte duur. Het zat hem ook niet mee hoor, klaagde hij onderweg tegen mij. Slecht benen en ook nog eens een nieuwe voorband die hij maar niet goed gemonteerd kreeg.      

Later tegen het einde van de rit sprak ik John weer rond Waalwijk. Hij zat er nog bij, maar het was niet meer van harte.

Ook het verhaal van Frans is vernoemingswaardig. Onze 70+ rots in de branding had het vandaag moeilijk. Zeker bij de explosiviteit na een bocht. Door het moordende tempo van de sterkere renners was er daarnaast ook niemand echt in staat om de gaten die na een bocht vielen dicht te rijden. Dit resulteerde voor een aantal in een te grote inspanning met als grootste verliezer de kleine motoriek, waardoor gevaarlijke situaties ontstonden. Als een goed voorzitter betaamd reed Kevin dan ook naar voren om te zeggen dat het minder snel moest. Rond dit punt zat het zwaarste er overigens op en mochten we met de wind in de rug richting Made gaan rijden.

Hoewel de wind in de rug over het algemeen minder vermoeiend is, bleek dit vandaag maar ten delen te kloppen. Want ook wind mee, zat het tempo er goed in. Toen we in Heusden bij een wegomlegging kwamen waren Peter en Flip zelfs niet bij machte om tijdig de route aan te geven. Iedereen was moe en het was niet voor niets dat we er 5 minuten over deden om te bepalen in welke richting we zouden vervolgen.

Na een paar kilometer wat rustiger te hebben gefietst, werd na Doeveren het tempo weer aangetrokken, we haalden een club van Velo Amice in en met wat kop-over-kop werk door de snellere renners kwam de tour-groep op de dijk langs het Oude Maasje in zicht.  Van verre zag ik al dat dit de tourgroep was door het gestalte van Maurice, welke het tempo nog steeds strak op 32km/h dicteerde en Melody welke een oranje shirt aan had, welke fel afstak tegen de rood/zwart/witte WTC kleding.

Tegelijkertijd sloten er ook twee renners bij ons aan die vanuit westelijke richting kwamen gereden en toen ging het fout.  Op zich prima dat anderen aansluit, maar dit waren wel twee sterke kleppers. Omdat er een aantal (waaronder ik) niet voor hun onder wilde doen, ging de snelheid al direct de hoogte in. Dit zorgde ervoor dat de gehele sport-groep kraakte en versplinterde. Pas bij Raamsdonksveer werd het duidelijk wat de omvang van de ravage was De sportgroep bleek versplinterd te zijn over een traject van 2 kilometer. Zoals het hoort is er vervolgens gewacht en na een aantal minuten verscheen de tour-ploeg aan de horizon welke de sport-renners in hun groep hadden opgenomen.

En die twee sterke kleppers? Die waren bij Raamsdonksveer afgehaakt, misschien waren die ook wel opgelucht dat ze van ons af waren….

Vanaf Raamsdonksveer werd er deels met de tour samen naar Made gereden. Ondanks de soms chaotische rit hebben we toch lekker gereden. De volgende keer letten we weer wat beter op elkaar, want met 11 sporters fietsen, dat was echt heerlijk en dat willen we houden. Ook met de gebroeders Weda was het lekker rijden. Bedankt en tot de volgende keer.

Thijs

Wind: ZO 18km/h
Neerslag: natte sneeuw
Route: Den Bosch/Hedel
Afstand 96km/h

Vanmorgen stonden er veel mensen aan de start, waaronder natuurlijk de trimmers en TT-ers. Helene en ik hadden bedacht dat we samen een rondje zouden gaan rijden omdat we alle twee in de ‘lappenmand’ zitten. Wim had hier lucht van gekregen en wilde ook graag mee omdat hij Corona-herstellende is. Maar toen wij dit bij de start aangaven vond de rest dat geen goed idee. Dus ons plannetje werd gewijzigd. Met tien man gingen we van start voor een rustig rondje. Het idee was om naar het Blauwe Meer tussen Loon op Zand en de Moer te gaan. Onderweg zouden een paar mensen wat eerder teruggaan in verband met die lappenmand. Vol goede moed vertrokken we om 9.00u, het was frisjes maar toch lekker fietsweer. Tegen de wind in gingen we naar Raamsdonksveer. We kwamen er al snel achter dat we aan Antoon en Peter / Jacques een paar goede kopmannen hadden. Zij zorgden ervoor dat wij lekker in hun wiel konden hangen. Toen we bij Waspik aankwamen begon het wat te regenen, dat was jammer maar goed, niks aan te doen. Toen we in Sprang-Capelle reden kregen we zelfs natte sneeuw. We vroegen ons af of dit misschien extra punten zou opleveren.. Maar goed, het was wel koud. Bij café de Dreef aangekomen wilden we daar opsplitsen. Een deel wilde terug naar Made en de anderen zouden naar het Blauwe Meer doorrijden. Dat werd ook anders. Met tienen gingen we terug naar Made want iedereen vond het mooi geweest met die regen en sneeuw. Via ’s Gravenmoer, Oosterhout zijn we teruggereden, lekker met de wind in de rug. Toch was het een fijn en gezellig ritje.

Groetjes, Petra