De vakanties zijn zo goed als voorbij en de scholen gaan weer beginnen. Traditioneel het moment voor onze WTC bijpraattocht. Eerst een stuk fietsen en dan lekker op een terras met bakje koffie en appelpunt bijkletsen.
Altijd aantrekkelijk en zeker vandaag, want het is schitterend fiets- en terrasweer. Bij het verzamelen op het Raadhuisplein tellen we 33 personen. Even doorgeven aan de terraseigenaar en dan kijk ik om me heen.
Zoveel coureurs, maar ik tel maar zes typische Sport-mensen. Dan komt Flip ook nog vertellen dat hij toch nog even wat rustiger aan wil doen na zijn tuimeling van vorige week. Hij heeft besloten om met het TT peloton mee te rijden. Nou, vooruit dan, maar dan moet hij mij ook beloven dat hij daar ook rustig aan doen. Hij weet dat nog niet zeker zegt hij, maar het schijnt dat hij niet op kop geweest is.
Ik ga dus op stap met vijf WTC-ers. Na kort overleg besluiten we het rondje Sliedrecht-Gorinchem te rijden.
Dat is ergens tussen de 85 en 90 kilometer dus dan zijn we op tijd op onze eindbestemming straks.
En, gunstig met de voorspelde noord-oosten wind. Door de polder rijden we naar Lage Zwaluwe en de Moerdijkbrug. Het gaat meteen hard. Net een keirin wedstrijd met derny-rijder Thijs die ons allemaal op sleeptouw neemt.
Bij het oprijden van de Moerdijkbrug constateren Frans, Peter en ik dat dit toch echt niet vol te houden is. Het tempo gaat iets terug want we moeten dan nog 70 kilometer. Door de Dordtsche Biesbosch rijden we de route richting het bekende wielerbaantje van de Mol waar we al twee seizoen niet naar toe geweest zijn.
Thijs neemt langer beurten op kop en zo houden we toch een mooi tempo. John kan die snelheid ook wel maar korter. De rest rijdt gewoon de kopbeurten een paar kilometer per uur langzamer.
Het is al best wel druk met fietser en joggers, niet gek op zo’n mooie dag. Van “bijpraten onderweg” komt weinig terecht. De eerste keer dat we weer wat woorden wisselen, is als in Sliedrecht het fietspad opgebroken ligt. We zien dat het niet ver is dus besluiten we net als andere fietsers die het ons voordoen, even te klunen.
We rijden door Hardinxveld en BovenHardinxveld langs de rivier naar het oosten. De wind is aangetrokken dus dit is een pittig stuk. Gelukkig zie ik in de verte het keerpunt qua wind al liggen: de Gorinchemse brug. Maar je kunt blijkbaar ver kijken want het duurt toch nog wel even voor we daar zijn. We komen nu op bekend terrein want net voor Werkendam gaan we links af en dan via de Kozakkenboys en de polder richting zuid. Thijs stelt voor een weggetje naar links te proberen. Maar Peter legt hem uit dat dat een rot-weggetje is….. dat denk ik ook, en wat nog belangrijker is, het is weer wind tegen, dus dat doen we niet. In de polder met wind mee rijdt Thijs van Werkendam tot bijna in Hank op kop. We rijden een renner voorbij en dat is de enige vandaag die aan kan pikken. Net voor Hank mag hij 200 meter op kop en dan vinden wij toch dat hij al te veel “inkakt” dus nemen we weer over.
Via bekende wegen komen we weer bijna op de May. Op mijn computertje zie ik dat we wel een kilometertje extra kunnen rijden om het dorp te vermijden.
Kort na elf uur arriveren we bij het terras van Polderevents. De TT groep zit er al. Ongeveer gelijk met de Tour en de Trim arriveert onze koffie en even later een lekkere appelpunt met slagroom. Nu kunnen we echt bijpraten.
Het is zo gezellig dat er nog een groepje blijft hangen voor een biertje, wijntje of fris. Met een rustig tempo rijden we daarna naar huis. Vanmiddag nog even boodschappen doen want Twan is op vakantie en die moet ook betaald worden natuurlijk. En dan snel voor de buis om te kijken of Max de verwachtingen waar kan maken, en dat kan hij dus.
Een waar oranje feest in Zandvoort.

De WTC rit met stop is vandaag goed bevallen.
Dat doen we binnenkort nog eens! Over 14 dagen gaan we Den Hout – Den Hout – Den Hout rijden als WTC.
Meer info volgt, Peter Broeders heeft me al laten weten dat het cafe in Ulicoten al besproken is.
Hopelijk weer zo’n mooie nazomer dag!

Ad

Zondag 5 september, de laatste rit van de vakantietochten dus dat betekent bijpraten.

Maar eerst moeten we natuurlijk wel een stukkie fietsen….

Weersvooruitzichten zijn prima; zonnetje, oostenwind en oplopende temperatuur naar 24 graden.
Tegen half negen tellen Ad en ik de aanwezigen op het Raadhuisplein zodat we alvast het aantal appelgebak kunnen doorgeven, afspraak is dat de ploegen om 11.15 uur verzamelen op het terras bij Polderevents, een goed vooruitzicht voor de 33 aanwezigen.

De Tourploeg vertrekt onder leiding van Wegkapitein Gerard naar Geertruidenberg, zoals meestal tegen de wind in. Buiten Raamsdonksveer om naar de Hankse brug en via Peerenboom naar Dussen. In Dussen even slingerdeslang omdat ze aan de weg aan het werken zijn, maar al weer snel op de route naar Eethen en Babyloniënbroek.
Het blijft mooi fietsen daar en zeker op een mooie nazomerdag als vandaag.
Net in Almkerk gingen we nu niet rechtsaf langs de golfbaan maar linksaf naar Nieuwendijk, weer eens wat anders dus.
 “9 man aanwezig” zei Gerard  nadat hij het kleine pelotonnetje had geteld.
Om precies te zijn, het waren 6 man en 3 dames. De 6 man waren Kevin, Gerard, Leo, Marino, Kees en Erno en de dames Rachel, Sandra en ondergetekende maakten het peloton compleet. Een mooi groepke dus.
We vervolgden de weg via Killeweg, de Biesbosch in. Diverse buizerds, patrijzen en nog ander gevogelte vlogen om ons heen in dat mooie natuurgebied. Zo kwamen we snel weer in Hank, en weer over de Keizersveersebrug naar Dombosch. Daar een ommetje via de Zalmweg om even te zwaaien bij RVSA, Erik was er helaas niet.

Zo waren we wel heel snel terug in Made…….
Gerard vertelde me dat we na de Centrale weg rechtsaf gingen bij Segeren omdat we anders een te kort rondje hadden. Mmm, op het moment dat ik daar over het viaduct rij, heb ik altijd het idee, bijna thuis…nu moesten we dus nog even. Naderhand hoorde ik van de andere 2 dames dat ook zij dat gevoel deelden, zal dus wel hormonaal zijn.
Dus toen bij Segeren rechtsaf en bij de Rijakkers linksaf om zo via de Drimmelense- en Zeggeweg naar het mooie Drimmelen te fietsen. Daar linksaf en rechtsaf de Koekoekweg in. Bij het gat van Ham, wilde Kevin linksaf maar het was nog steeds te vroeg voor het terras dus rechtdoor naar Lage Zwaluwe en Moerdijk. Ondertussen reed Marino op kop en was zo fanatiek dat hij zelfs nog een rondje Kiltunnel wilde doen….
Gelukkig draaide we net onder de A16 linksaf over het spoor omhoog om zo parallel aan de snelweg via de Ketelpolder west de weg te vervolgen. Daarna was het bekende route naar Zevenbergschen Hoek, 3 Hoefijzers en Wagenberg. Op naar het terras.

Klokslag 11.15 uur en met 88 km. op de teller,  arriveerde de Tourploeg bij Polderevents op het zonovergoten terras waar al een aantal renners hadden plaatsgenomen. Nou, dat was een lekker appelgebakkie met koffie die Tommy uitserveerde !!

Het terras beviel zo goed dat we daarna met een klein groepje toch ook nog wat gerstenat genuttigd hebben,
het is tenslotte maar 1x in het jaar bijpraattocht….

Anneke

Prachtig fietsweer en rond half 9 is het al aardig druk bij het oude gemeentehuis. Vandaag is de jaarlijkse bijpraattocht aan het einde van de vakantieperiode. Ik heb een iets korter rondje gemaakt en “computer says” dat we – behoudens lekke banden en verdere averij – iets voor 11 uur bij PolderEvents in Wagenberg aan de koffie met appelgebak kunnen.
Iets na half 9 vertrekken we met z’n tienen. Flip heeft zich ook bij ons aangesloten; hij heeft nog wat klachten na de ongelukkige val van vorige week. Maar dat we dan iets rustiger rijden; geen sprake van. Antoon en ik nemen de kop en Antoon heeft er zin in want het gaat al rap boven de 29km/h. Na Raamsdonksveer neemt Edwin de kop mee over en gaat het nog wat rapper. Hij wordt afwisselend vergezeld door Flip, Sharelle en ook Melody maakt de meters op kop. Het tempo ligt dus hoog. In Dussen moeten we een omweggetje maken, maar uiteindelijk komt het kasteeltje weer in zicht. Van hieruit gaat het naar Babyloniënbroek waar nog een flinke strook nieuw asfalt ligt met volop fijn grind. Nog een laatste stuk wind tegen naar Wijk en Aalburg en dan is het uitdrijven naar de koffie.

De ploeg heeft echter andere plannen. In de Overdiepse Polder gaat het met de wind in de rug allemaal nog veel harder. Edwin trekt de boel op gang en voor degene die willen volgen …veel succes. Volgens mij zijn we met een groepje van 5 die de uitdaging aangaan; ik kan best een end met hem mee, maar als de benen echt verzuren is het gewoon klaar. Gelukkig is daar het bruggetje richting Waspik en kan de druk eindelijk van de benen. We rijden door Waspik en draaien het Halvezolenpadje op. Opeens “STOP!” Piet heeft problemen met de fiets en Flip helpt hem weer mee op gang. We toeren door Raamsdonk en dan de polder bij Oosterhout. Ineens in een korte bocht zwabbert de achterkant van mijn fiets. F*ck… een slow-puncture om vandaag maar even in F1-termen te blijven. “Moeten we even stoppen?” “Nee, ik red het wel tot aan de Wagenberg”. Het is dus alleen wat oppassen in de bochten.
Via Oosterhout draaien we in Den Hout linksaf en rijden even later onder het viaduct van de A59 linksaf naar PolderEvents.
We zijn als eersten; dat had ik Flip ook beloofd. Hij wilde de koffie en appelgebak met verse slagroom.
Niet veel later volgen de andere pelotons en zitten we gezamenlijk onder een heerlijk zonnetje.
Het is daar in ieder geval goed toeven.
Op naar de volgende rit.

Rene

Het ziet er maar grijs en saai uit, deze zondagochtend. Ik denk dat de clubkleuren het enige fleurige is wat we deze rit gaan zien. Gelukkig staat er op het raadhuisplein al een mooie groep met fleurige pakskes.
Windkracht 3, noordwestenwind en rond 10.00 uur regen in Made, weet Peter te melden. Nou dan moeten we zorgen dat we rond 10-en hier niet zijn.
Als het sein half 9 klinkt, gaan we op pad.
Wij, Petra, Wim, John, Peter en ondergetekende gaan op weg voor een rondje naar Woudrichem, uitgezet door John die bij aanvang officieel tot wegkapitein werd uitgeroepen. Woudrichem, daar ben ik nog nooit geweest dus heb ik gisteren eens gekeken waar dat ligt. Even bijkletsen want Petra is terug van vakantie en ik ben hersteld dus er valt genoeg met de rest bij te praten. Echter door het praten, zien we het glas over het hoofd en net over de brug bij Geertruidenberg, roept Petra “LEK”. Gelukkig zijn Peter en Wim handig en de band is er wel snel af, een gemeen stalen splintertje in de buitenband was de boosdoener, maar de band gaat er iets minder snel op. De buitenband gaf zich niet snel gewonnen maar de aanhouder wint en we konden weer op pad. Echter nu zat er een flinke bobbel in de band en dat fietste niet oké.  Dus wiel er weer uit en kijken of dat opgelost kon worden. Petra zei; “‘Fietsen jullie maar door dan draai ik om”. Maar dat is niet het motto van de WTC: “Samen uit, samen thuis”. Dus een beetje aan het ventiel geragd aldus Peter, de band nog eens na gelopen en het euvel was opgelost. Daar gingen we weer.
Over de Keizersveerse brug richting Dussen, Almkerk, Uitwijk, Rijswijk… ?? Lag dat niet bij Delft?? Jawel maar er is nog een Rijswijk. Oké, hieruit blijkt dat topografie niet echt mijn sterkste punt op school was.
Bij Rijswijk op de rotonde aangekomen, liet Petra even zien dat er niet te sollen met haar valt, de hoog gekapte blonde dame in haar mini laat het voortaan wel uit haar hoofd om te denken dat ze voorrang heeft op een rotonde waar haaientanden staan op de weg voor de auto. Rijswijk doorkruist toen we bij een steil weggetje omhoog naar een dijk kwamen, na een kleine aarzeling bleek dat we die toch moesten hebben, dus  een klein aanloopje en boven fietsten we weer lekker door om vervolgens nog eens zo’n steil klimmetje voorgeschoteld te krijgen. John zei er een kleine berg etappe er in verwerkt te hebben.
Woudrichem …. was dat niet waar dokter Tinus is opgenomen? Ik heb gekeken of ik het huis van dr. Tinus zag maar ik was te druk met tegen de wind in fietsen, windkracht 3 serieus… in mijn beleving was het toch echt iets meer dan 3. Maar na Woudrichem volgde Sleeuwijk en Werkendam en daarna richting Hank. Dat betekende wind mee en wat een genot is dat voor je oren, je kunt elkaar dan gewoon weer verstaan. Heerlijk door de polder zo naar Hank. Daar zagen we de tourgroep voor ons uitfietsen. Ze hadden er een goed tempo op zitten. En voor we het wisten, waren ze uit het zicht. Ondertussen voelde wij toch  echt regendruppels, zouden we dan toch nog regenpunten krijgen?
In Geertruidenberg waren 2 kleine jongetjes zo onder de indruk van dat aanstormend vijftal dat ze vergaten om door te lopen op het zebrapad dus met een luide “doorlopen” schrokken ze weer wakker en was de weg vrij om zonder ongelukken naar huis weder te keren. Helaas was bij de laatste brug mijn kaarsje ver op en sjokte ik omhoog. Boven aangekomen weer aangesloten om gezamenlijk de May binnen te rijden.
’t was een heerlijk en mooi rondje.
Dank je wel John!

Hélène

Deze zondagochtend op pad met vier dames en vier heren. Rene had een mooie route uitgetekend die ons over de Haringvliet zou voeren. En natuurlijk ook over de gevreesde Kiltunnel onderweg. Maar dat was van latere zorg.
Het was voorlopig de wind die flink z’n kop op stak en ons flink liet ploeteren in de open polders. Met Ruud en mijn persoontje reden wij de eerste kilometers richting de Moerdijk. Bovenop de Moerdijkbrug wachtte ons een verrassing. Daar stond een bakkertje uit Den Hout met zijn prententrekker ons te vereeuwigen. Hij moest lang wachten voordat hij klaar was, want ik was de laatste die op een minuut of vijf voorbij kwam denderen maar dat mocht de pret niet drukken. Peter bedankt voor de foto’s.!!!
Na de Moerdijkbrug en een stuk Merwede ging het in de afzink de Kiltunnel in, en daarna weer bergop.
Potverdorie, alweer als laatste boven, het moet toch niet gekker worden.
Melody en Boukje vlogen naar boven. Niet te doen joh! En dat al keuvelend.
Via De Wacht en Strijensas met een sterke Rene en een terug van weggeweest Annemieke ging het al ploeterend naar Numansdorp. Pfttttt. Het einde van de lijdensweg kwam in zicht. Maar eerst nog die sluizen over. De moed zonk in mijn schoenen. De wind stond hier op kop en al gauw was ik alleen op de Haringvliet.
Dankzij Piet, die mij af en toe een zetje gaf, werd het gat gelukkig niet al te groot en kwam ik weer onder de mensen. Eindelijk waren wij de sluizen over en werd het gelukkig hergroeperen. Nu stond de wind eindelijk gunstig.
Helwijk en Oudemolen vlogen we voorbij om ook Zwingelspaan in een rotvaart achter ons te laten. Zelfs hier moest ik alle zeilen bijzetten om het jonge grut bij te houden hahaha.
Complimenten voor de meisjes vandaag hoor. Goed jullie best gedaan en prima mee op kop rondgedraaid.
Op naar de Klundert. Beetje aan de buitenkant erdoor heen gereden om daarna via een krakkemikkerig fietspad wat nog stamde uit de tijd van de Romeinen, onderweg naar Zevenbergen te gaan. Dat zou het dus voorlopig niet worden. Piet en ik reden op een paar meter van de groep en naast mij ineens een hoop kabaal. Piet was over een flinke opdruk of kuil gereden en zijn ketting was er afgelopen. Dus even gestopt, maar de groep was al uit het zicht verdwenen. Ketting er terug op en weer op de fiets. Had je gedacht!! “Ik sta ook lek” zei Piet. Moet niet gekker worden toch.
Nou, het kon nog gekker. Het was al een hele toer om het spulleke achter te vervangen. Intussen was de groep ook teruggekeerd en Piet en ik waren bezig om de band te vervangen. Met de hulp van Ruud en zijn gaspatronen was de band weer zo op spanning. We konden weer verder. Nee dus. De band voor was ook lek en er zat ook nog een kuub hout tussen zijn spaken. Kon het net op tijd verwijderen anders hadden ook nog zeker tien spaken het loodje gelegd. Na ook de lekke voorband te hebben vervangen en de gaspatronen van Ruud hun werk hadden verricht, ging het verder naar Zevenbergen en via de alom bekende weg terug naar de May. Het was een zware tocht deze ochtend.
Dat doet mij besluiten om een trapje lager te gaan fietsen en mij aan te sluiten bij de trimploeg. Dit mede door fysieke ongemakken. Soms is het gewoon verstandig om een stapje terug te doen en te luisteren naar je lichaam hoe gezellig het ook was. Bedankt daarvoor.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas.

Als ik de fietsen ga pakken vanochtend zie ik dat het zwaar bewolkt is en een pittige wind. Wel precies zoals voorspeld, maar je hoopt dat het net als gisteren mee zal vallen…  Nog een tegenvaller, mijn voorband staat plat. Dus eerst nog even een nieuwe binnenband plaatsen. “Beter voor de start dan onderweg”, denk ik. Snel eten en aankleden.
Net voor vertrek kijk ik nog even op buienradar. Ik zie dat rond 11:00 uur een wolkenzone over Zaltbommel gaat komen, ik loopt nog snel even naar de kledingkast om voor de zekerheid mijn windstopper toch nog in mijn achterzakje te stoppen.
Bij het gemeentehuis aangekomen, zie ik dat we een behoorlijke opkomst hebben. En ik tel maar liefst 8 dames, die verdelen zich over de verschillende groepen, maar niet bij de Sport. Wij moeten het met 6 kerels doen vandaag. Martien heeft de Rivierentocht voorbereid, 122 km. heeft hij voorspeld, dat moet te doen zijn met deze sterke mannen die altijd goed aan elkaar gewaagd zijn. We weten ook dat er geen tussenstop gepland is: “onder de 125 kilometer stoppen we niet”, is de regel van Martien. Dus ik heb mijn tweede bidon water er opgezet in plaats van de EHBO bidon.
We rijden naar Geertruidenberg en Raamsdonksveer. Martien wil met de klok mee rijden dus moeten we eerst naar Gorinchem zien te komen. We nemen niet de kortste weg daarheen maar gaan over Dussen en dan over de dijk naar Almkerk, dat is een omweg van een paar kilometer, maar wel lekker dat we daar veel in de luwte kunnen rijden tussen huizen en bosschages. Goede keuze dus van onze wegkapitein. Na de brug bij Gorinchem rijden we door Gorinchem om op de dijk langs de Waal te gaan rijden. Flip vindt dat het verdacht gemakkelijk gaat hier. Dat klopt, we rijden met gemak 37-38 km/uur. Dat was niet de bedoeling! Vrijdag zag ik op mijn weer-app nog dat het noord-oosten wind zou zijn. Maar nu blijkt het meer noord-west. Dat wordt pittig op de weg terug.
We komen ondertussen het ene na het andere bord tegen dat de dijk afgesloten is maar je kunt ver kijken en we kunnen gewoon door. Net voor Haaften staat het bord echter behoorlijk midden op de weg. “Zouden we dan toch af moeten”? Een man in een auto wuift dat je gewoon rechtdoor kunt. Twan en Peter vinden dat hij er wel wat raar bij lacht… (die koekwousen trappen er in). En jawel hoor, ter hoogte van Haaften staat een kraan dwars over de weg en een stel bouwhekken. We kunnen er niet door en moeten terug en door Haaften. Martien ziet een weggetje omlaag en een hek dat open staat. We komen in het dorp en zoeken ons een weg naar een fietspad richting Waardenburg. In de verte ligt de bekende Martinus Nijhoff brug. Extra mooi omdat we er met wind in de rug op kunnen rijden. Dat gaat dus zonder problemen. Vanaf Zaltbommel dus wind schuin van voren. We rijden allemaal om beurten op kop dus we weten de snelheid nog redelijk op peil te houden. Gelukkig buigen we bij Brakel af richting Poederoijen en krijgen we de wind weer even wat gunstiger. Bij Poederoijen gaan we weer langs een rivier. Het begint iets natter te worden. Sommigen denken dat we daarom wel de kortste weg naar huis nemen; zo niet onze leider, we moeten rivieren volgen en de beloofde afstand halen. Dus we rijden nu richting Andel.
In het dorp is het druk. We komen een optocht van oldtimers tegen. We weten dat Flip valt voor dat soort auto’s, en als we de bocht omkomen en er staan auto’s stil op de weg, doet hij dat ook letterlijk. De eersten kunnen nog op tijd remmen maar Flip remt hard, raakt een achterwiel en gaat over de kop. Ik zie dat hij op zijn gezicht valt, eerst lijkt het nog mee te vallen maar dan blijkt dat zijn fietsbril een snee in zijn jukbeen gemaakt heeft. Hij begint te bloeden als een rund. “Heb je soms alcohol gedronken gisteravond?” vraag ik. “Nee hoor”, zegt Flip, “ik heb alleen wijn gedronken”. Okay, hij is nog scherp en de humor is er ook nog. Dan doen we allemaal maar mee. Flip ziet dat zijn bril kapot is en breekt hem dan maar  doormidden en steekt hem in zijn achterzak: “Een opvouw fietsbril, nooit eerder gezien”.
Helaas heb ik dus mijn EHBO bidon niet bij me en een pleister is toch wel nodig, maar gelukkig komt er een mevrouw aanlopen die ziet dat er iets gebeurd is. “Ben je aangereden?”,“nee hoor, gewoon een gevalletje eigen onkunde” krijgt ze te horen van de “vrienden” van Flip. Zij haalt een paar pleisters en daarmee probeer ik de twee wonden een beetje dicht te plakken, en zijn oog en mond niet. Het gaat nog harder regenen dus er gaan jasjes aan en daar gaan we weer. Op naar Veen en dan langs de Heusdense brug aan de noordkant van de rivier terug richting Made.
Het is pittig. Met name Frans trekt er nog een paar keer goed aan. Flip slaat nu af en toe een beurtje over. Ik zie hem ook aan zijn schouder pakken. Die blijkt toch ook wat beurs te voelen.
Met precies 122 kilometer op de teller sturen we Flip rechtsaf naar hoofdzuster Nel zoals Twan haar later op de app noemt. Hij knapt door haar zorgen blijkbaar snel op, maar er wordt door deskundige Frans gesuggereerd dat een Joske eigenlijk het beste medicijn zal zijn. Dat laat de leverancier zich geen twee keer zeggen en binnen het uur zie ik een appje met een foto van Flip; er zijn twee Joskes bezorgd. Dan zal hij er volgende week weer wel bij zijn.
Als het mooi weer geweest was en Flip er niet voor schandaal uitgezien had, hadden we wellicht nog een bakkie gedaan, nu rijdt iedereen gelijk naar huis.
Dat is volgende week anders, want het is bijpraattocht, dus bespreken we een terras met koffie en gebak. Ook wordt er wat beter weer voorspeld, dus dan wordt het vast gezellig druk.

Ad

Wat een zomer, echte zomerse dagen hebben we nog niet gehad. Bij de planning kijken we altijd naar het weerbericht, de voorspelling was NNW wind en mogelijk hier en daar een bui. Met dit in het achterhoofd stond ik vanmorgen op. Rondje Binnenmaas was dus de planning. Ik twijfel of ik armstukken aan doe als ik voor de kledingkast sta. Het is 17 °C, dus boven de 15 °C bij de Jonge Renner geldt dan kort – kort. Dus de mouwen en de broek.
Leo staat al in de starthouding als ik op het Ruiterspoor kom. We rijden via de Hespelaar naar de May, de rotonde bij de Bromtol is nog niet klaar, je moet daar nog gravelen. Op het plein staan al verschillende renners en rensters klaar. Maurice had gisteren na het rondje TMM (Team Munne Maot) nog bij getraind door naar Antwerpen te rijden solo. Tijdens deze tocht kwam hij er achter dat een rondje Binnenmaas wel erg veel zijwind zou geven. En soepel als we zijn, werd terplekke beslist om de Biesbosch te rijden vandaag.
Ik stel voor om via Blauwe Sluis te vertrekken.

Met vertrek rijden we via de Watertoren naar de Helkant, juist daar voorbij hoor ik LEK. Ik zie geen lekke band maar er is een DATA-lek bij Maurice. Zijn Garmin heeft contact met de fiets verloren. Hij zal vandaag als Bauke Mollema met het metertje in de achterzak rijden. Dit brengt mij enigszins van slag zodat we niet via Blauwe Sluis maar langs Hooge Zwaluw rijden.

De wind blaast stevig, Leo en ik proberen het tempo niet te veel te laten zakken maar nemen ons voor geen gekke dingen te doen zodat plots de brandstof op is. Als we rechtsaf draaien richting de Moerdijkbrug komt Wim mee op kop rijden. Het voelt pittig, de wind tegen en de brug op. Toch halen we nog een verdwaalde renner in op de brug. Vervolgens stel ik voor door de polder te rijden en niet over het dijkje richting Kop van Het Land. Onderwijl halen we twee dames in die dankbaar gebruik maken van onze groep en zo dus mee glippen.
Het mindere weer heeft ook zijn voordelen, het is namelijk niet zo druk onderweg, zeker bij de Kop van het land kan het aardig druk zijn.
Bij Sliedrecht stel ik voor aan de andere kant van de A15 te gaan rijden. Op enig moment maak ik de verkeerde keuze waardoor we niet via Schelluinen rijden maar langs Hardinxveld-Giesendam. Ondertussen zijn een drietal renners van het eiland bij Dordrecht aangesloten. En dan plotsklaps Marino; “LEK”. Terwijl hij dit euvel verhelpt, wijst Anneke me op een plank bij de windveren van enkele gebouwen. Ik noem het een nokplank maar dat is vast niet juist. Later als ik thuis ben, appt Anneke mij; het is een Uilenbord.

We rijden weer verder en al rap komt de Merwedebrug bij Gorinchem in beeld. Deze oprijden gaat een fors stukje makkelijker dan de Moerdijkbrug en de Belgische biertjes bij Maurice geven hem vleugels (of was dat een ander drankje?) Voor Werkendam draaien we de polder in waarna het voorstel is om de klinkers te mijden en langs het Jannezand te rijden.

Hank volgt en nu en de brug bij Keizersveer is geen enkel probleem voor de groep die bestaat uit Maurice van der Ven, Leo Stasse, Erno Haanskorf, Marino van den Elshout, Sandra van Eijk, Anneke van Wesel, Rachel Marijnissen, Kees Marijnissen, Wim ten Haaf en ondergetekende. Nadat de brug over het Amerkanaal is genomen, nemen de fietsvrienden uit Dordrecht afscheid. Hen staat nog een lastig stukje te wachten….

Groeten vanaf Ter Aalst.

De afgelopen dagen leek het een natte zondagochtend te worden, maar als ik vandaag de Buienradar bestudeer, lijkt het wel mee te vallen. Zorgen dat je zo snel mogelijk naar het westen rijdt dan moet het goed komen.
Ik ben benieuwd wie er aan de start zal staan. Hebben ze watervrees? Of gaan ze voor de 12 regenpunten, want Weer Online geeft 2 druppeltjes. Het is wel wat minder druk dan anders als Anneke en ik ons melden op het Raadhuisplein. De Sport is met 6 man, de Tour telt er maar 4. Het rondje Binnenmaas van Flip en het idee dat je voldoende koptrekkers zult hebben, doet de Tour renners besluiten om met de Sport mee te gaan. Prima, ik vind het wel leuk want dan heb je weer eens wat andere “buurt”, als je al “buurt” hebt bij de Sport, want dat gaat eerlijk gezegd meestal op een lint. Ook Flip is van mening dat we het beste eerst zo snel mogelijk naar het westen moeten zien te komen om de bui die Made zal treffen, te ontwijken. De TT is van plan naar Meer te rijden, volgens ons rij je dan echt de bui in, maar een Meertocht waar je nat wordt klinkt eigenlijk wel zoals het hoort.
Wij rijden dus met 9 man en Anneke richting Zevenbergen en dan over Zevenbergsche Hoek naar de Moerdijkbrug. Vanaf daar naar de Kiltunnel. Het is goed opletten hoe de weg nu loopt want de boel is behoorlijk op de schop genomen en er zijn giga distributiecentra gebouwd. Ook bij de Kiltunnel is er een wegomlegginkje. Flip moet voor de 2^e keer toegeven dat dit bij het verkennen nog niet zo was. Die verkenning was dan ook minstens een jaar terug, want vrijdagavond hebben we pas beslist deze route weer eens te rijden.
Binnenmaas: dat is na ’s Gravendeel richting Maasdam en dan Sint Anthoniepolder aanhouden. Dan rij je evenwijdig aan dat water. De wind zit nu wat meer west dan zuid en is best pittig. Gelukkig is er verder nauwelijks verkeer dus we kunnen goed waaieren met Twan, Peter, Flip, Frans en John. En als het nodig is, zetten we een tweede waaier op. Erno en Anneke maken daar dankbaar gebruik van om zo zuinig mogelijk te rijden. Leo Stasse en Wim ten Haaf pakken ook regelmatig wat wind. Flip loodst ons over rustige wegen uiteindelijk naar Numansdorp om zo bij de Haringvlietbrug te komen. Ik word toch wel even zenuwachtig want ik heb ergens gelezen dat die afgesloten is dit weekend. Benieuwd hoe dat voor de fietsers zijn, hoop dat we niet terug moeten naar Strijen…..
Dat is gelukkig niet het geval, hoewel er echt wel wat aan de hand is. We moeten twee keer over rijplaten en fietsen een stuk over de snelweg. Hier zit de wind pal tegen en brug op is het dan pittig. Dit ervaart ook Wim, hij heeft zijn tank wat te ver leeg gereden tegen de wind en “parkeert “op een gegeven moment compleet. “Het leek wel of hij lek reed”, zei Erno. We wachten even tot hij weer aansluit en dan pakken we het tempo weer op. Langs “De Hel” karren we naar Oude Molen waar we de wind weer schuin van achter krijgen. Er ontstaat weer een waaier en Frans Marijnissen is goed. “Ik voel me net een oude krijger als Robert Geesink” zegt hij. Even opgezocht, Geesink is met zijn 35 jaar toch nog maar half zo oud dan Frans, als die al een “oude” krijger is wat is Frans dan..…
Maar het klopt verder wel want Geesink rijdt ook regelmatig zo hard dat hij zijn ploegmaten er af rijdt.
Als Frans met John er even aan trekken, hoor ik roepen dat we moeten wachten. Wim herstelt niet zo goed, dus we moeten toch maar wat rustiger doen. Ik dacht dat Erno het ook moeilijk had (maar dat was niet zo, hij wachtte op Wim zei hij) en zeg tegen John dat hij zijn familie er af gereden heeft. Hij is niet onder de indruk: “dat is normaal bij de Haanskorfen, als je goed bent dan rij je de familie kapot”.
Bij Klundert rijden we over industrieterrein Moerdijk. Wim ziet er weer wat beter uit en Flip vertelt hem dat we alleen nog wind van achteren gaan krijgen…. Niet zeker of hij dat gelooft, maar we gooien het tempo weer wat omhoog.
Dat lijkt goed te gaan, we zijn snel in Moerdijk en dan volgen we de A16 over de parallelweg die wat bultjes kent.
Ik rij ondertussen zowat achteraan en opeens mis ik Leo. Hij is op zo’n bultje de man met de hamer tegen gekomen. “Opeens pap in de benen op het industrieterrein”, vertelt hij, “rij maar door”. Dat doen we natuurlijk niet; “samen uit, samen thuis”. Hij heeft bovendien nog wat te eten en beter laat dan nooit, schuift hij zijn snickers naar binnen. Daar knapt hij snel van op, het was dus de bekende hongerklop.
Vanaf de  Drie Hoefijzers waaien we naar de May. Oude Krijger Frans met Anneke op kop en we rijden zo weer 38 km/uur. Met 95 kilometer op de teller kom ik thuis aan. Het weer is super geweest. Even een paar druppeltjes gehad maar je droogde harder op dan dat je nat werd. Lekkere temperatuur en veel zuurstof in de lucht.
Zoals zo vaak hadden de thuisblijvers die bang waren voor regen, weer eens ongelijk.

Ad

Het is een echte ouderwetse Hollandse zomer. Volgens het weerbericht is het aftellen naar het mooie weer van komende week; alleen nog even langs deze zondag. Buien, bewolkt, zuidwesten wind, het ziet er allemaal niet best uit. Antoon heeft zich zaterdag al afgemeld en als ik wakker word, is het eerste berichtje op Whatsapp al binnen. 01:47 uur. “Wij gaan niet mee”, Boukje en Sharelle, midden in de nacht gehuld met ieder een rode zonnebril. Ook Gerard meldt zich af en even later ook Piet. Ik twijfel; zou het dan echt zulk slecht weer worden. Zal ik thuis blijven? Maar ja, dat kan niet… die rode trui wil dat ik ga. Dan Melody die ook niet mee gaat. Ik zet de fiets buiten en kijk naar boven. Ik zie zelfs wat blauwe stukken tussen de wolken, ik check buienradar: droog, maar even later miezert het dan toch. Ik pak mijn regenjasje en prop het achterin mijn fietsshirt. Op weg naar het gemeentehuis overdenk ik wat we gaan doen.
Ik verwacht geen hele hoge opkomst; misschien samen met de Trim een rondje rijden?
Ik ben er als eerste en even later komt Leo en dan Bert. Tegen half 9 zijn er toch bijna 20 renners. Peter Bastiaanse rijdt vandaag met ons mee en Anneke vraagt of we nog richting Meer gaan; we zouden de regen tegemoet rijden. We twijfelen even, maar inmiddels is het half 9 en is de sport/tour vertrokken. Ook de Trim twijfelt. We besluiten om samen te rijden en een rondje Biesbosch te doen; dat zou de minste kans op regen geven.
Peter Korse en Ruud vertrekken op kop en houden met de wind in de rug gelijk een flink tempo aan. We rijden langs ’t Gat van den Ham en dan de Moerdijkbrug. Na de Moerdijkbrug volgt de Nieuwe Dordtse Biesbosch richting het pontje bij Kop van ’t Land. Onderweg bemerk je dan toch dat er tussen de pelotons wel verschil zit. Op een gegeven moment zijn er voor ons 2 jonge dames aan het joggen. Ik wil juist “…voor!” roepen, maar opeens hoor ik luid achter me “…afblijven!!” Het maakt niet uit, het resultaat is hetzelfde. Gelukkig kunnen de dames er ook om lachen; voor je het weet heb je een #metoo hashtag aan je Strava-rit hangen.

Aangekomen bij de pont is het wachten want het pontje vertrekt pas om kwart voor 10. Na een tijdje rijden we dan toch de Biesbosch in, maar niet voor lang; John rijdt lek. Peter B., Peter K. en Ruud ontfermen zich over het achterwiel. Wim en John overzien het geheel. Wim pakt zijn banaantje terwijl ik naar de dreigende lucht kijk die steeds grimmiger wordt. Het miezert en in de buurt van Werkendam gaat dat over in echte regen. Shit… we moeten nog terug met de wind op kop. Enkele renners besluiten hun regenjasje aan te trekken, maar eer we weer op weg kunnen, is het alweer droog. Het voelt nu drukkend warm en opeens rijden we ook weer in de zon. Het asfalt droogt bijna zienderogen op. Op de dijk richting Hank echter weer een lekke band; deze keer de voorband van Peter Korse. Na wat geklooi met de CO2-pomp is ook deze band snel gefixt en we gaan weer op pad. Vlak voor Hank krijgt Ruud het nog even op zijn heupen en sprint in zijn eentje naar het bord van de bebouwde kom. We laten hem maar, hij zou anders geen schijn van kans hebben…
Dan volgt Raamsdonksveer en de fijne helling van de brug over het kanaal naar de Amer. Vlak voordat we de May weer binnen rijden, zien we John Haanskorf alweer huiswaarts rijden; we zijn laat.

Rene

Vanmorgen liep om 7 uur het wekkertje weer af. Lekker fietsen op deze zonnige
zondagochtend. Eerst het buikje lekker rond eten en daarna de beentjes in de olie.
Ik ben er klaar voor! Op naar Made. Ik was er al om kwart over acht. Het werd al rap
drukker. Nog een beetje ouwehoeren met jan en Alleman en daarna op naar Roosendaal.
Het tempo zat er gelijk al goed in. We waren maar amper de May uit en mijn Garmin gaf al
30+ aan. Pffft!!. Via de 3 Hoefijzers ging het naar Prinsenbeek om daarna Etten-Leur
achter ons te laten. Het was weer gezellig tussen de wielen.
Met Rene en Edwin op kop kon de rest lekker bijkletsen tussen de wielen over van alles en iedereen.
Het Heike kwam in zicht. Het dorp met misschien wel de mooiste huizen en villa’s van heel Brabant op een klein stukje grond. Wielergeschiedenis werd hier geschreven door Woutje Wagtmans en Wimke van Est. Heel deze omgeving is doordrenkt met hun zweet. Historie te over.
Ik was blij dat ik lekker mee kon tussen de wielen en als het even wat minder ging werd er
netjes gewacht. Het zal de leeftijd zijn toch hahaha. Er fietste ook wat jong grut mee deze
ochtend zoals Melody, Boukje, Sandra en Marielle, als ik de laatste 2 ook tot het wat
jongere grut mag rekenen. Het leek net of ze niet hoefden te ademen. Deze opmerking is
niet van mij hoor. Bosschenhoofd en Langeberg aan de buitenkant van Roosendaal
doemden na goed anderhalf uur fietsen op. Eerst moest er nog een bruggetje genomen
onderweg, maar niet zomaar een bruggetje maar een loopbrug. En dat over de snelweg.
Alles van de fiets af en dan maar klauteren over dit steile rotding en aan de andere kant
hopen dat je niet onderuit gaat. Wie heeft dit toch bedacht? Iedereen kwam veilig aan de
andere kant en vooruit ging het weer. Edwin en Rene namen veel kopwerk op hun
schouders en ook de dames lieten zich niet onbetuigd. Sandra had haar conditie nog wat
aangescherpt in Frankrijk en Melody had met twee vingers in haar neus de Stelvio in Italy
bedwongen en ook het Sella rondje in de Dolomieten erbij gepakt. Dus de vorm was
supergoed. Op naar Stampersgat en Zevenbergen.
De wind zat nu op de terugweg in de rug. Langeweg kwam in zicht en daarna Wagenberg.
Hier afscheid genomen van Rene die deze mooie route had uitgezet.
Vervolgens heb ik het laten lopen voor vandaag om in mij eigen tempo weer op Oosterhout
aan te gaan. Het was een mooie zondagochtend met een gezellig groepje sportvrienden
en vriendinnetjes.

Met vr gr De Pakhaas. 🐰😀