Schrok ik even wakker deze morgen, Leo zou toch 3 weken niet meegaan.? Toen ik echter deze morgen door het Ruiterspoor richting Den Hout centrum reed, zag ik zijn wagen en caravan thuis staan. Is hij waarschijnlijk vannacht naar huis gekomen. Toch maar door gereden naar Made. Even bij den Bromtol kijken hoever het is met de tunnel. Helaas nog veel gravellen om er door te komen. Nog even een kort slingertje door Made. Ik kom Edwin tegen die onderweg is naar het plein bij het Trefpunt. Als ik daar aankom is er al een flinke groep aanwezig ondanks dat de sport deze morgen al om acht uur vertrokken was voor een rondje over de verschillende dammen zoals de Oesterdam. Mar10 had het rondje bedacht en zal ook wel veel kopwerk verrichten.
Wij rijden vandaag op voorspraak van Maurice een rondje Nieuwmoer. Ongeveer 100 km wat op dit moment van het jaar voor ieder te doen moet zijn. Net na half negen vertrekken we: Maurice van der Ven, Kevin Damen, Erno Haanskorf, Anneke van Wesel, Rachel Marijnissen, Kees Marijnissen, Marino van den Elshout, aspirant lid Wim ten Haaf en onder getekende. Maurice en Kevin starten met een flinke kopbeurt en al rap staan we bij de Drie Hoefijzers waar een verkeersregelaar ons naar de andere kant wil hebben. Echter we gingen toch al richting de Markbruggen. Via de Elsakker gaat het verder naar Prinsenbeek. Daarna volgt het Liesbosch waar we bij Coreman recht door schieten naar de Klappenberg. Als ik iets verder naast Wim rij, vraag ik of hij weet waar we nu zijn. Hij antwoordt dat hij juist een bord Rucphen heeft gespot. Door het buitengebied van Zundert gaat het richting Schijf, met nog immer een flinke tegenwind. Verschillende renners nemen de kopbeurten zodat we met een lekker tempo blijven rijden.
Als de telefoonpalen met elektriciteitsdraden in beeld komen, weten we dat we de grens gepasseerd zijn en op grondgebied van Nieuwmoer zijn. Nu draait de wind meer naar onze achterzijde. Dit is meteen merkbaar, ook de dames, de meskes, gaan een kopbeurt aan als het richting Achtmaal gaat over fijn asfalt. Van Achtmaal gaat het richting Wernhout. Als we hier binnendoor rijden richting Meirseweg krijg ik de vraag of Sauna Diana nog bestaat?
Ja, familie Simons is nog immer in business. Wat verder op rijden we langs het trainingsveld van NAC.

Even verderop gaan we verkeerd, geen probleem, dan hebben we dit stukje Zundert ook weer eens gezien.
Even later passeren we het bedrijf van Frans Marijnissen, de aardbeienkweker die met zijn zoon de aangespannen paardensport beoefend. In het landschap overheersen de boomkwekerijen. Op het viaduct over de HSL en de A16 worden weer wat hoogtemeters bijgeschreven. Het gaat nu richting Galderse meren waar verkeersregelaars de mensen begeleiden naar hun parkeerplaats. En het is er al redelijk druk terwijl ik vind dat het nog niet echt heel zonnig is.
We vervolgen de rit via Ulvenhout naar Bavel waarbij Kevin opmerkt dat klimmen hem minder afgaat dan afdalen als we weer een viaduct passeren. Van Bavel gaat het richting Dorst, Kees Marijnissen zegt dat we niet in Dorst komen als de Akkerstraat inrijden. Hier moet hij even later toch op terugkomen als vlak voor de Tilburgseweg het bord Dorst op doemt aan de rechterzijde van de weg. We gaan nu richting Breda om vervolgens via Teteringen verder te gaan.
Vlak voor Ter Aalst neem ik afscheid van de groep, wens ieder nog een fijne dag en als ik thuis de Garmin afdruk, noteert die mooi een 100 + km. tocht.

Groeten vanaf Ter Aalst,

Gerard.

De route van de Sportgroep was afgelopen dinsdag al bekend. Martien wil wel eens wat verder en stelt voor om “over de Oesterdam” te rijden, 150 kilometer heeft hij uitgemeten. Snel hebben we een pelotonnetje dat groot genoeg is om dit idee op vrijdag te lanceren voor de liefhebbers. Ik kijk er naar uit want als je over de Oesterdam gaat met Martien, dan ga je ook over de Philipsdam. Nou was ik vroeger kampioen dammen van Nispen, dus dat moet goed komen. Omdat we toch weer rond de middag terug willen zijn, is het voorstel om al om 8:00 uur te vertrekken. Als ik bij het Oude Gemeentehuis kom, zie ik al een behoorlijk groepje staan. Ik tel acht renners. 7 in WTC outfit en eentje in een ander pakje, blijkt buurman Michel de Rooij van Peter Verhagen te zijn die toevallig net tegelijk op de fiets stapte met Peter. Hij vraagt of hij een stuk mee mag fietsen met ons. Zijn shirt is ook rood dus vooruit… het mag. Nooit gek een extra koptrekker tegen de wind, maar dat is Michel niet van plan. Daar heeft hij wat te weinig voor gereden de laatste tijd. Ik moet zeggen dat wij ook meteen goed de gang er in hebben.
Ik vraag aan Martien of we met de klok of tegen de klok gaan rijden. Met zuidwesten wind is het klassiek dat je met de klok gaat omdat je dan op de dammen de wind mee hebt. Martien merkt niks van de wind dus hij rijdt gewoon de ongunstige richting. Slecht voor het gemiddelde. En dan hebben we bij de rotonde van de Drie Hoefijzers ook nog wat oponthoud. Een aardige verkeersregelaar stuurt ons naar de overkant van de weg. Blijkt dat er op het viaduct op ons fietspad twee politiebussen staan waar een stuk of 6 agenten bezig zijn met een soort camera op een hengel.
Wij rijden dus aan de verkeerde kant op het fietspad en een tegenligger (eigenlijk zijn wij dat) werpt mij dan ook een geërgerde blik toe als hij uiterst rechts moet houden. Als we net goed en wel weer aan de juiste kant rijden na Zevenbergen, moeten we weer naar de overkant. Het fietspad vanaf de A17 naar Klundert wordt opgeknapt. Was ook wel nodig trouwens. En de andere kant waar we nu moeten rijden, pakken ze hopelijk ook mee want die is zo mogelijk nog hobbeliger. Van Klundert rijden we via Zwingelspaan naar Oude Molen en zo via Helwijk komen we op het eerste deel van de Haringvlietbrug. Goed dat we deze week dit rondje rijden, want volgende week is het daar zo te zien afgesloten als de werkzaamheden op de brug beginnen.  
We draaien nu pal tegen de wind want we moeten naar Oude Tonge. Ik mis Michel, die blijkt al een andere route genomen te hebben zoals hij aangekondigd had. Met ons zevenen rijden we nu kop over kop en zo houden we het tempo, ondanks de wind, er goed in. Bij het opdraaien van de eerste dam zie ik dat het gemiddelde op 32,8 staat, nu krijgen we vooral wind opzij. Het is druk op de Philipsdam. Veel groepen wielrenners (de meesten rijden inderdaad andersom) maar ook een stukje met veel dagjesmensen die een plekje aan het water zoeken. Wij houden Sint Flip’s land aan en daarna stuurt Martien ons naar Tholen. Daar kunnen we de Oesterdam opdraaien. Eerste stuk wind opzij. We maken een waaier en flink vaart. De ene na de andere wielrenner(ster) rapen we op en een grote groep kijkt verbaasd als wij voorbij komen. Maar als we er net voorbij zijn, blijkt John toch een probleem te hebben. Eerst meent hij nog dat zijn benen langer geworden zijn, maar 100 meter verder is zijn conclusie dat zijn zadel aan het zakken is.
Bij mountainbikes is een seat dropper post een nuttig ding, maar op de racefiets kom je er niet ver mee. Bovendien is het ook niet meer zo lekker achter John schuilen als hij zo laag zit, dus we luisteren naar zijn gegil en stoppen. Hij heeft een sleutel nodig. Ha, eindelijk kan ik de multitool, die ik altijd mee zeul, nuttig inzetten. Blijkt dat John zo’n rare fiets heeft dat de bout van zijn zadelpen niet bij mijn multitool past. Flip pakt zijn portemonnee en daar heeft hij 1 inbussleuteltje in zitten…. En die past wel. Alle fietsers die wij voorbij gestoven zijn, rijden ons nu weer voorbij.
Maar het is een mooi plekje om te staan.
Peter Verhagen maakt wat toeristische kiekjes en de rest heeft de meest nuttige adviezen voor John.

Als het zadel weer goed staat, vervolgen we onze tocht.
Wind nog opzij, maar ik weet dat er nog een stuk naar het westen komt, dat is nog pittig.
Bij de Kreekraksluizen draaien we eindelijk na twee en half uur wind, naar het oosten. Wind in de rug en het tempo gaat omhoog. Ik rij op een fietspad waar ik als jong manneke heb leren wielrennen. Bekend terrein dus.
Na de spoorbrug kun je rechts naar Woensdrecht en rechtdoor naar Bergen. Ik hoor niks achter me dus ga rechtdoor. John had toch graag over de Rijzende weg gegaan. Een heuvel… dan heb je wat aan zo’n seat dropper, want ja hoor, zijn zadel is weer aan het zakken. We stoppen maar weer en sleutelen weer even.
John weet prima hoe het moet: “Er moet carbonpasta aan en dan is het opgelost”… ja, daar hebben we nu wat aan. John draait nog net iets harder met de sleutel. “Een slag voor het breken, stoppen” zei mijn handige vader altijd, en dat doet John gelukkig want anders had hij toch iemand moeten bellen die hem 65 km. van huis op zou moeten halen.
Flip vraagt of we nog een bakje koffie gaan doen. Martien heeft niks gepland maar ik geef Flip gelijk want ook ik moet water bij tanken. Omdat ik de weg weet, mag ik vanaf nu de route bepalen met koffiestop. Ik vind café “Trapke op” wel leuk. Dus dat is aanvankelijk het plan. Maar als ik zie hoeveel elektrische 25 km. fietsers er ondertussen op de weg zitten, bedenk ik me. Want vanaf Heimolen naar Trapke op en dan weer door naar Wouw, heb je allemaal fietspaden. Dat lijkt me vandaag niet zo’n goed idee. Dus we rijden direct door over brede wegen naar Wouw. Vanaf daar wil ik naar Kruisland om eens bij Gastel Sfeer aan te leggen. Een groot terras en een behoorlijke speeltuin. Leuk voor een kinderfeestje: Dat vindt Twan ook, hij viert vandaag zijn verjaardag en trakteert op koffie met appeltaart.
Niemand maakt gebruik van de speeltuin.
Met gevulde bidons stappen we weer op. Van een half uur stil zitten, wordt je niet altijd beter. Behalve als je Martien heet. Hij gaat op kop en iedereen vindt dit prima tot aan de fietsbrug van Zevenbergen. Ook Frans heeft de stop goed doorstaan trouwens want die zit op de tweede plek. Na de fietsbrug nog even via Langeweg om te kijken of de politie al beet heeft met hun hengel. Ik zie niemand meer, maar het kan ook zijn omdat ze mij daar net op kop hebben weten te krijgen, en het is toch een stijl klimmetje als je tegen de veertig rijdt. Net boven komt iedereen natuurlijk voorbij, dus moet ik wel even op mijn tanden bijten. Zo kan ik natuurlijk wel even testen of de tand die er net weer instaat beter gemonteerd is dan het zadel van John. Het gaat goed, gelukkig geen carbonpasta nodig.
Martien is zeer tevreden over zijn leiderschap, want met precies 150 kilometer op de teller rijden we de May op.
Wij zijn ook goed te spreken, mooie tocht gehad en lekker gefietst.
Martien dank voor de route!
Twan nogmaals gefeliciteerd en dank voor de traktatie; daardoor hebben we allemaal de May weer gehaald
(en jij hopelijk Terheijden)….

Ad

Zondagmorgen 15 augustus stonden we met 5 man (gem. leeftijd 63,2 jaar) klaar voor de verrassingsrit die Wim en André na veel overleg in elkaar hadden geknutseld.
André vertelde dat ze een gedeelte van het Bels lijntje gingen fietsen.
Via Dorst naar Tilburg en via Bels Lijntje naar Alphen.
Bels Lijntje was een spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout. Sinds 1990 is het een fietspad. Het is wel goed opletten want er zijn veel onoverzichtelijke kruisingen.
Na goed kopwerk van Andre is het bananentijd in Alphen en kwam de vraag; gaan we via Baarle Nassau of via ’t Zand? Na rijp beraad gingen we via ’t Zand.
Op een gegeven moment daagde André de groep uit wie het eerste bovenop het viaduct zou zijn. Er werd direct gedemareerd door Peter, Gerard, John en Wim. Na een felle spurt was Gerard de winnaar en hij verdiende volgens John de Bergtrui. Er kwam wel direct commentaar dat Gerard zich de hele rit had lopen sparen voor deze spurt.
Na diverse paadjes en bochten kwamen we weer in Dorst en als een speer fietsten we naar Made.

André en Wim bedankt voor de mooie rit
namens Peter, Gerard en John.

Na de nodige kilometers afgelopen weken op de gewone fiets kan er dit weekeind weer met de racefiets gereden worden. Zaterdag met fietsvrienden het rondje TMM (Team MunneMaot) gereden als opwarmertje. Zondagmorgen als ik uit bed stap kijk ik eerst wat het weer doet, de voorspelling was niet geweldig. Maar het is droog en het waait flink. Na een paar boterhammen is het bijna tijd om te vertrekken echter ik rijd nu iets later weg omdat Houtse Leo op vakantie is met zijn Carolien. Over de brug wordt duidelijk dat het echt hard waait, ik tik met gemak de veertig aan. Als ik bij het kruisbeeld richting Den Brink draai zie wat verderop een renner in een WTC-tenue. Ik geef nog wat gas bij en kom zo rap bij Peter Bastiaansen een andere Houtenaar die ook bij de WTC rijdt. Omdat we nog tijd genoeg hebben rijden we richting Stelleven en merken dat de rijbanen voor de auto’s op de turborotonde al ver klaar zijn. Als we op het plein voor het Trefpunt aankomen zien we alleen René van Mook daar al staan in zijn mooie rode leiderstrui. Vervolgens komen er meerdere renners en rensters aangereden. Er wordt nog wat na gesproken over de olympische wielerwedstrijden en als het half negen is zien we dat we met vijf tour-renners kunnen vertrekken. Den Bakker heeft me gisteren een route om Baarle Nassau gestuurd, dus het wordt een ritje van den Bakker. De wind staat Zuid-West en dan geeft het ritje wel wat beschutting tegen de wind. Peter Bastiaansen rijdt in de start met mij op kop maar laat al rap Johan van Helmond inschuiven. Als we bij de kruising Oosterhoutseweg-Burgemeester Materlaan door het rode licht rijden (er is géén verkeer aanwezig spreken Johan en ik af dat we kop over kop ons werk gaan doen. Rap volgt Molenschot – Gilze. Hier zien we twee renners rijden waar we in het wiel willen gaan zitten maar we worden terug geroepen door de rijders achter ons. Jammer nu moeten we zelf door de vuile wind ploegen. Iets verderop de Boerenbaan blaast de wind heerlijk van achteren. We rijden achter Alphen door langs het Pestkerkhof.

Tussen Alphen en Baarle Nassau rijden we enkele oldtimer trekkers voorbij. En iets verderop een paar aanspanningen met de karren volgeladen. Als we Baarle naderen bij Toontje Hendriks gaan we niet rechtsaf maar juist links. We rijden een stukje richting Groot Bedaf, om verder op toch rechts te gaan. Hier halen we een groep in die jammer genoeg te langzaam rijden naar onze zin, dus er toch maar voorbij. We gaan in Baarle bij de benzinepomp linksaf en hoor nog iets achter me over de benzineprijzen. Vervolgens passeren we camping de Heimolen en gaan dan in de richting van Ulicoten. Hier kijk ik niet goed op mijn Garmin waardoor we 20 meter verkeerd rijden. Helaas is de Kluis gesloten dus géén koffie vandaag. Johan houdt het tempo goed gaande en niet veel later rijden we in over de Meerleseweg richting Chaam. Via de Broek gaat de rit verder richting Ulvenhout van daaruit over de Woestenbergseweg naar Bavel. Dan komen we weer op bekender terrein via Dorst en de Vraggelsebaan rijden we richting Den Hout. Op het mooie Ter Aalst haak ik af en wens ieder nog een fijne zondag middag. Johan bedankt dat ik zo af en toe achter jou uit de wind kon zitten, super gereden. Buiten de wind was het ook best fietsweer.

Groeten van Ter Aalst zonder verdere uitspraken over mijn vriend de WIND.

Sportief naar zuid west

Op deze zondag (8-8) is het op zich prima fiets weer. Niet moeilijk doen met benen insmeren tegen regen en ook niet tegen zonnebrand. Kettingen had ik van de week al gesmeerd, dus tijd over deze ochtend. Dan kunnen Anneke en ik alvast even voor de TV om te kijken naar wat er vannacht in Tokio gebeurd is. Nog niet alles gezien als we moeten vertrekken, wel al gezien dat het de moeite waard zal worden om later verder te kijken. Ik heb de laatste dagen flink mee geleefd, met name van de baanwielrenners. Zodanig zelfs dat ik op de fiets merk dat ik zelf zware benen heb. Dat wordt wat tegen de pittige wind die er vandaag staat! Zeker als ik bij het verzamelen op het Raadhuisplein zie dat we deze week maar met 5 mannen van de Sport zijn. Gelukkig is Thijs er, waar we altijd goed achter kunnen schuilen.
Dat is ook wel nodig want als we de bebouwde kom verlaten richting het westen, waait het nog harder dan ik al verwachtte. Met Frans Marijnissen rijd ik op kop. Dan heb ik zelf de snelheid in het begin nog wat in de hand. Ik stel Frans door om door Wagenberg te rijden zodat we nog wat luwte hebben. Frans vindt het nadeel van door een dorp groter dan het voordeel, dus doen we het niet. Past ook wel bij mijn route. Want in principe probeer ik om alle dorpen heen te rijden. Dus tot  den Elsakker zal het wind vangen blijven pas daarna wat meer luwte. Thijs ziet dat het tijd is om ons af te lossen op kop. Meer dan dat, hij verhoogt meteen ook de snelheid, “het is tenslotte de sportgroep”.
Als ik naast Flip naar achteren schuif, merk ik dat hij ook flink naar het baanwielrennen gekeken heeft, hij heeft ook niet zulke goede benen tegen de wind. We rijden langs den Elsakker en dan is het inderdaad wat meer beschut zodat we allemaal lekker onze kopbeurten kunnen doen op een mooie snelheid. Dat is het mooie van het rondje van vanochtend, veel bossen en huizen als de wind tegen staat en later met wind mee wat meer open veld. Maar voor die wind mee komt moet de teller wel al op ongeveer 50 km staan. Langs Rijsbergen, langs Sprundel, langs Schijf gaan we richting mijn geboortegrond. Hier en daar hebben we wat oponthoud waar Thijs over moppert. Dan zakt het gemiddelde! Zo staat er een groep Belgische Hells Angels op  een toch al smalle weg. Oude Harley Davidsons maar de bestuurders zijn nog antieker. “De bejaarden zijn op pad” zegt Thijs, ik hoop dat ze dit stukje niet lezen Thijs!
In Nispen zelf rijden we over de rondweg, oftewel de Lind. Ik ga op kop om de weg goed te wijzen en kom op de Lind in een situatie die ik goed ken van de keren dat ik de “ronde van Nispen” meer gedaan heb. Daar altijd wind tegen, slechte klinkerweg en een beetje oplopend. Ben ik er toch weer ingetrapt net als destijds om hier op kop te zitten. Het is de enige keer heel de rit dat de snelheid onder de 30 keldert. Gelukkig mogen we rechtsaf, de Bergsebaan op.
Zo, de ergste tegenwind is voorbij, nu richting Wouw. De snelheid gaat omhoog maar het gaat gemakkelijker.
Om Kruisland heen, langs Gastels Sfeer naar Stampergat en dan Oudenbosch.
Peter Verhagen is volgens mij voor de eerste keer dit jaar met de Sport mee en dat gaat hem goed af. Met Frans en Flip, drie vijfenzestigplussers die zo goed rijden, mooi is dat.
Via de bekende route vanaf de fietsbrug van Zevenbergen waaien we naar de May. De laatste kilometers echt op topsnelheid. Peter Verhagen met zijn junioren verzetje ( 14 als kleinste) gaat dat even te hard. Voor mij ook, ik rij ook op dat verzetje, heb wel kleiner, maar mijn benen willen daar niet meer aan. Net voor Made komen we weer samen. Heel lekker gereden, hoewel iets minder wind wel mag volgende week ook al omdat Thijs verteld dat hij er 3 weken niet zal zijn. Waarschijnlijk duikt hij toch maar onder na zijn opmerkingen over het Hells Angels.

Ad

Veel wind vandaag, maar het is in ieder geval droog en als ik zo naar boven kijk, staat er teveel wind voor de wolken om zich te verzamelen. Ik heb een route gemaakt naar Roosendaal over bijna 80 km. Dat is het plan voor vandaag. Voor de Tour/Trim zijn er vandaag 5 renners komen uitdagen. Bert, Antoon, Ruud en ik en dan is Piet er ook weer bij, maar die moet achteraan blijven rijden. Allemaal geen punt; vooral lekker fietsen is het devies.

Bert geeft aan dat hij om half 12 terug wil zijn en eigenlijk toch onderhand ook wel zin heeft in een bakkie koffie. Mja… wie niet en al snel worden er meer handen opgestoken. OK, dan korten we de route in en doen we een bakkie. Willemstad dan? OK, Willemstad wordt het. Ook de Trim-ploeg heeft hetzelfde plan.

We vertrekken richting het westen en bij de watertoren draaien we de polder in naar ’t Gat van den Ham. Daar gaan we links af naar Zwaloe en merken we voor het eerst de tegenwind. het tempo zakt en de hartslag stijgt. Ieder verricht zijn kopwerk en al snel laten we Zwaloe achter ons en naderen Moerdijk. Hier even een rustmomentje voordat we over het industrieterrein knallen. In een klein waaiertje met Antoon op kop gaat het voortvarend richting Klundert. Onder beschutting van de huizen kunnen we hier nog even op adem komen voordat we de dijk naar Willemstad op gaan. Ook hier maken we een waaiertje en is het Piet die af en toe van achteren “auto achter!!” roept. We hebben de wind niet helemaal op kop en het tempo ligt hoog. In de juiste cadans en niet al te hoge hartslag is het lekker doorbeuken op de dijk. “Mag het iets rustiger?”, klinkt het echter even later. Ik laat het tempo wat zakken naar 34 28km/h en we vervolgen onze weg naar Willemstad.

Aangekomen bij het Wapen blijkt de boel daar nog op slot. We moeten 8 minuten wachten alvorens we aan de koffie kunnen. We bestellen koffie met appelgebak en even later komt ook de Trim-ploeg aangereden. het is daar goed toeven met de zon in je smoeltje, maar Bert wil om half 12 terug zijn, dus moeten we zo ook weer gaan rijden. Dan valt het kleine stukje tegenwind nog best tegen; ik heb het gewoon koud. Maar al snel draaien we voor de wind en gaat het resoluut via Helwijk naar Oudemolen. Hierna hebben we de wind vol in de rug en gaat het tempo naar boven de 35km/h. Piet moet afhaken, want zijn DI-2 wil niet meewerken en zit vast in een versnelling. Vanaf Klundert (wat een k**-fietspad is dat zeg) rijden we richting Zevenbergen en Langeweg. Heerlijk de wind in de rug; da’s toch nog net iets lekkerder dan op de dijk naar Willemstad. Maar ik herinner me dan ineens een wijze uitspraak van een wijsgeer uit het verre Ter Aalst: “de wind is je vriend; hij maakt je sterker én hij brengt je naar huis.“

Bij Wagenberg sla ik rechtsaf en zwaai de overige renners na.

Rene

Toen ik vanmorgen opstond en de weers-app op mijn telefoon bekeek besloot ik toch naar Made te rijden. Dan maar het risico op een nat pak onderweg. Dit is altijd beter dan met regen starten. Zo bleek niet iedereen erover te denken want het was maar rustig om half negen. Onze mannen die de rit zouden leiden bleken een hekel aan regen te hebben en waren dus thuis gebleven. En waren we maar met drieën; John, Peter Korse en ik. Na onderling overleg besloten we met onze eigen clubje te gaan fietsen, dus met drieën. We zouden een klein rondje rijden en in de buurt van Made blijven. We gingen richting Lage Zwaluwe naar Moerdijk. We reden een lekker tempo kop-over-kop, waarbij Peter eerlijkheidshalve wel wat meer de kop voor zijn rekening nam. Op het moment dat ik opmerkte dat we zelfs de zon nog zagen begon het ook meteen te druppelen. Gelukkig viel het mee. Vanaf Moerdijk gingen we richting Zevenbergschen Hoek. Inmiddels was het weer gaan regenen en bleef het wel regenen. Dus we besloten via Zevenbergen in één streep naar Made te rijden. Het was een kort ritje maar toch fijn om even gefietst te hebben.

Bedankt mannen!

Petra

Na een week met veel regenbuien is het deze zondag niet echt veel beter. Ik bestudeer de buienradar aandachtig. In Made is de voorspelling dat het rond tien uur gaat stortregenen. Twee opties die ik zie: of dus rond tien uur terug zijn. Of richting Zundert-Schijf want dan kom je een kort buitje tegen en als je hard rijdt ben je daar zo onderdoor, en dan kun je achter de buien aan weer terug (niet te hard want dan halen we ze weer in).

Bij het oude gemeentehuis staan toch wel meer renners dan ik verwachtte. Tot mijn genoegen zie ik dat de typische Sport renners van dit seizoen er allemaal zijn. De Tour daarentegen is maar met vier mensen. Veel mensen op vakantie, of bang van de regen. In overleg kiezen we om een rondje “Team munne maot” te rijden. Dat is rond de 60 kilometer. Hmm, 60 kilometer in anderhalf uur als we om tien uur binnen willen zijn?
Maar Flip legt uit dat het rondje veel afsnijders heeft, dus als het echt hard gaat regenen zijn we zo op de May.
We vertrekken om te beginnen in oostelijke richting. Erno besluit bij ons aan te sluiten, dapper, want vorige week nog moest hij afslaan bij de Tour omdat het niet goed ging. Hij blijkt bij een osteopaat geweest te zijn en die heeft zijn rug zodanig gekraakt dat Erno er alle vertrouwen in heeft. Ik waarschuw nog dat wij nu alle Sporters er zijn we ook het sport tempo zullen rijden. Komt wel goed en anders “weet hij de weg naar huis”. “Als Erno het doet, dan wij ook”, denken de andere drie Tourders. Dus ook Anneke, Peter Bastiaansen en aspirant lid Wim ten Haaf sluiten aan.
Via Drimmelen en Lage Zwaluwe rijden we langs Moerdijk. Strak tempo tegen de wind door de sport mannen, maar goed te doen voor iedereen. Het is gewoon ook nog eens prima fietsweer, dus we hebben het naar onze zin. Langs de Roode vaart rijden we naar Zevenbergen en dan richting Zwartenberg. Terwijl Anneke goed aanhaakt, heb ik even een pittig momentje. Twan had al gezien hoe dat kwam, ik moet het met een tandje minder doen vandaag. Maar dat gaat de tandarts als het goed is dinsdag weer oplossen.
Als we richting den Elsakker rijden, worden de mannen optimistisch qua weer. “We denken dat het niet meer gaat regenen hoor. We kunnen er op het einde nog wel een lusje aanplakken”. Ik heb gezien dat het volgens de voorspelling plotseling heel hard zou regenen, dus ik zeg nog niet toe dat ik dat extra lusje ook ga doen. In Terheijden slaat Twan af om zijn vakantie voor te bereiden. Hij kijkt nog even om of niet iedereen mee komt om zijn verjaardag te vieren. Hij heeft vast wel wat gebak dat aan de datum is in huis (“weggooien is zonde”). Later appt hij dat we het nog te goed houden, prima vooruitzicht. Ik voel ondertussen wel wat druppeltjes maar stelt niks voor, dus de mannen sturen bij de Meerberg rechtdoor richting Dorst. Net als Erno en Wim besluiten Anneke en ik ook dat het geen Dorstig weer is. Geen zin in een nat pak en bovendien kunnen de sportmannen zich dan nog even uitleven. Als Anneke en ik de May binnenrijden zien we dat het daar wel geregend heeft. Hopelijk houden de anderen met hun lusje het ook nog droog. Ik pak de krant en bakje koffie en kan nog even buiten zitten, maar klokslag elf uur gaan de hemelsluizen open. Ik zie een appje van Martien: “goede timing”, ze waren net op tijd binnen blijkbaar. Allemaal weer lekker gefietst, maar hopelijk volgende week weer eens echt zomerweer.

Ad

De weersverwachtingen waren al niet al te best en tegen 8 uur krijg ik een berichtje van Edwin. Het is een screenprint van buienradar die een grote rode vlek boven Willemstad laat zien, precies op de tijd dat wij daar aan de koffie gaan. Dat belooft niet veel goeds, dus nu al helemaal een regenjacky mee.
Ik ben de eerste die zich meldt op het plein bij het oude gemeentehuis. Dan zie ik ook Petra die ook zojuist gearriveerd is. Al snel volgen er meer renners en tegen half 9 zijn er ongeveer 20 renners. Bovendien is het ook nog droog. Toch wordt er volop gesproken over de te volgen route. Iedereen vindt het een goed idee de regen te mijden. Ook de Tour-Trim past het programma aan. De beloofde koffie-rit wordt doorgeschoven naar een volgende keer. …Sorry Boukje 🙂

Doen we ook een rondje TMM of improviseren we iets al naar gelang het weer? We besluiten het laatste en vertrekken richting de watertoren en van daaruit door de polder naar ’t Gat van den Ham. Bij Lage Zwaluwe langs de dijk van het Hollands Diep richting Moerdijk. Hier treffen we de eerste regen die allengs wat heviger wordt. Op het industrieterrein houden we even halt. Antoon wil zijn regenjack aan doen. Ik twijfel ook even, maar het regent nog niet dusdanig hard en bovendien wordt het ook weer wat lichter. We rijden bij Klundert het industrieterrein af en voor Zevenbergen slaan we rechts. Parallel aan de A17 rijden we richting Noordhoek. Bij het knooppunt Noordhoek draaien we onder de A17 door en rijden nu weer richting Zevenbergen. Gelukkig valt het nog mee met de regen en vanaf hier is het eigenlijk allemaal wind mee. Ik laat me wat terug zakken en hoor dat Ruud niet meer kan schakelen. Aan zijn stuur hangt een stekkertje los en als we even stoppen is het euvel ook weer snel verholpen. We spreken af dat we bij Zevenbergen over Zwartenberg rijden. Ik rijd achteraan en hoop dat Edwin, die bijna de hele rit weer kopwerk heeft verricht, rechtdoor rijdt richting Prinsenbeek. Dat doet ie gelukkig en even later zijn we bij de Zwartenbergse molen. Hier even rechstaf en dan linksaf naar Prinsenbeek. We rijden dwars door Prinsenbeek en komen aan bij de fietsbrug bij het station. Hier ligt een nieuw asfaltlaagje met veel grind, dus extra opletten. Daarna rijden we parallel aan de spoorlijn naar zuivering Nieuwveer. We steken de A16 over en dan volgt Den Elsakker. Vanaf hier gaat de miezerregen over in echte regen. Ik ben bijna weer terug in Wagenberg. De rest rijdt nog even een stukje door naar de May. Een relatief kort ritje van 65km, maar evengoed toch weer lekker gefietst. Hopelijk volgende week weer wat beter.

Rene

Het was een bewolkte ochtend toen ik vanochtend wakker werd. De vraag of ik mijn shirt zonder mouwtjes aan zou trekken, werd beantwoord toen ik mijn neus uit het raam stak. Nee, ik kies voor het shirt met de mouwtjes. Hopelijk blijft het droog zoals buienradar voor de ochtend had voorspelt.
Rond 8.30 waren we met 3 dames en 4 heren trimmers klaar voor het rondje t Zand. Met de aanwijzingen van Wim gingen we op pad. Ondertussen brak het zonnetje door en was de temperatuur aangenaam.
Op naar den Hout, Oosterhout, door het Surea of te het wel het bos bij Dorst. Er waren al veel mensen te vinden, wandelaars, hardlopers, fietsers en de MTB-ers. Het was er prachtig, de nog koele ochtendlucht, de dauw die langzaam optrok. Een mooie zondag ochtend. Hup door naar Molenschot waar Petra opmerkte dat haar fiets wel erg zwaar trapte omdat haar voorrem een eigen leven was gaan leiden. Gelukkig was Andre er, fijn dat hij er naar een tijdje afwezigheid er weer bij is, die het probleem zo had opgelost. Ondertussen kwamen we steeds meer fietsgroepjes tegen waarbij in de ochtend dezelfde vraag was gesteld als die ik mij had gesteld, wat trek ik aan? Beenwarmers, overschoenen ect, alles hebben we voor bij zien komen. Ik denk dat ze er wel spijt van hebben gekregen want het was een prima temperatuurtje voor een zomersoutfitje..
Bij t zand aangekomen, was het tijd voor een banaantje, perfect aangegeven door onze wegkapitein. Nog een slok water en hup weer door. Onze techniek, hoe krijgen we de kopmannen van kop, werd ook weer geoefend en we worden er geroutineerder in. Hierdoor kon ik samen met Wim een intervaltraining er tegenaan gooien om weer bij de groep te komen. Ja zo word ik wel sterk. Door Chaam op weg naar de slingerdreef. Ook hier volop leven en de goedemorgens bleven we in koor naar de voorbijgangers roepen. Het was goed fietsen zo door de bossen. Met de wind in de rug naar Dorst waarbij onze beide Peters goed naar Cavendish hadden gekeken tijdens de tour en een sprintje aantrokken naar plaatsnaambordje, viaduct en brug. Mariëlle liet zich niet kennen en ging er achteraan. Den Hout kwam weer in zicht en Made was niet meer ver. 70 km op de teller, riep Wim. Tevreden over een heerlijke tocht keerden we weer huiswaarts.
Op naar volgende week

Hélène