Maandelijks archief: april 2023

Trimgroep Wijk en Aalburg

Fietsverslagen

Ondanks de belofte van schitterend weer, die uiteindelijke ook werd ingelost, begon de dag aan de koude kant. Een stevige bries uit het Noordoosten hielp niet echt mee aan vroeg comfort.

Op naar het Land van Heusden en Altena. Via de Pereboom door Dussen, een plaats met een persoonlijk verleden. De ontluikende natuur en de weg die met de Dussen mee meandert, het belooft wat als het in volle bloei staat. In schril contrast daarna de voormalige rijksweg richting Heusden die zo’n 15 km lang is, en met slechts een kleine slinger in Meeuwen. Ik heb het altijd een taai stukje weg gevonden. Om de route niet te kort te maken, we waren wat van het originele plan afgeweken, zijn verder oostwaarts gegaan richting Wijk en Aalburg. Voordat we daar de dijk op reden het eerste lek. Mijn achterband. Een nieuwe nog wel. Zelden heb ik zo staan schutteren, het duurde nogal. Mijns inziens maakt het vervolg over de dijk bij Wijk en Aalburg het wel weer goed. Ook weer een mooi stukje, meen ik.

Tussen Heesbeen en Doeveren nog een lekke band. Die was wat duidelijker, een scherp ding.

En toen met de wind in de rug terug naar het westen ten zuiden van de Maas.

Er waren wat haperingen in de communicatie, maar voor aanleiding, uitleg en vervolg verwijs ik graag naar de WTC Made Social whatsapp groep.

Met vriendelijke groeten,

Gerard

Dat ging naar Den Bosch toe

Fietsverslagen

Hoewel de zon schijnt deze ochtend is het toch nog te fris om vandaag in korte broek te vertrekken. Ik trek dus mijn kniestukken aan want dat is voor tussen de 10 en 15 graden.
Bij het oude Raadhuis zie ik een flinke groep WTC-ers staan. Toch zijn er vandaag uiteindelijk maar 2 pelotons. Bij de Tour sluiten enkele Sport mensen aan. Altijd lekker als koptrekkers tegen de wind, als ze niet te hard gaan. Maar dat zou vandaag perfect lijken te gaan.  zo zijn we met 15 renners van WTC en Arjon van Dongen als gastrijder.
Onder leiding van Flip gaan we vandaag naar Den Bosch toe. Ik verwacht over Dun Berg maar hij stuurt ons over Den Hout. “Via de Cola?”. “Ja”, dan weet ik genoeg. Met de Locomotief zet ik mij op kop. De wind is tegen, niet zo hard maar met deze temperatuur weer “dik”. Via Oosterhout rijden we richting Cafe “Halve Maantje”, wat tegenwoordig  “Spijs & Ijs” blijkt te heten. Nu melden Twan en Kevin zich op kop, dat is lekker  want zo blijven we net boven de dertig touren. Via het omweggetje komen we in De Moer en draaien daar naar Loon op Zand. Daar wordt het wat drukker op het fietspad en dat zou de rest van de ochtend zo blijven. Door het mooie weer hebben heel veel wielrenners maar ook dagjesfietsers hun (e-) bikes weer van stal gehaald. Dit leidt tot grote snelheidsverschillen en veel tegenliggers. Het wordt een beetje een onrustig ritje met veel roepen en remmen. Dat is even wennen na afgelopen weken waar plek zat was op de weg omdat die koulijers thuis bleven.
Net voor Loon op Zand slaat John Haanskorf links af. Hij moet naar het vliegveld van Charlerois vanmiddag, maar wil natuurlijk zijn derde plaats verdedigen. Hij wil graag in de leiderstrui komen, want die kleurt zo mooi bij zijn fiets. Anneke checkt wel even haar teller natuurlijk, want je moet minimaal een kwart met de club mee om de helft van de rit te kunnen rijden om voor 1 keer terug te mogen draaien die meetelt. 29 km, dus dan komt hij rond de zestig uit, dat is acceptabel… John ligt nog op koers om de trui een keer te pakken als Anneke en/of ik een rit gaan missen. 
We rijden langs de Rustende Jager richting Cromvoirt. We pakken een nieuwe route over een mooi fietspad dat ik niet ken. Maar daar hebben we Flip voor bij deze route, we zitten zo in Cromvoirt en komen dan door natuurgebied de Moerputten. Het barst hier van de vreemde vogels. Met een verrekijker of camera met giga lens lopen ze langs de kant van het drassige gebied. Door het zien van al dat hoge water, krijgt Hans daar ook last van. Hij stopt. Nog even rijden we door maar als duidelijk is dat we ondanks zijn top-vorm toch even moeten wachten, besluiten er meer om vogeltjes te gaan zoeken.  Weer op de fiets passeren we nu het bordje ‘s Hertogenbosch. Flip vraagt of ik denk dat we over Hedel terug kunnen, dus boven de rivier. Het is iets verder en we gaan dan zeker boven de honderd  kilometer komen. Maar met zulk mooi weer en goede snelheid moet dat geen probleem zijn. Dus we gaan er voor.
Net na Den Bosch hoor ik gesis, LEK! Mijn voorband staat plat. Met wat hulp gaat het vervangen vlot… maar helaas kan ik de oorzaak niet vinden, altijd vervelend want voor je het weet ben je weer lek. Net als ik mijn band er weer op leg, zie ik iets glinsteren, toch nog de dader gevonden! Snel nieuwe band er in. Nou ja, een nieuwe. Ik krijg commentaar dat het al een plakker heeft en ook de buitenband is volgens de deskundigen echt versleten. Normaal zet ik nieuwe banden er op als ik de bergen in ga, dat is over 3 weken als we via de Vogezen naar Alpe ‘d Huzes gaan. Vooruit dan maar, vanmiddag zet ik er al nieuwe op want anders krijg ik helemaal gemopper als ik nog eens lek rijd.

We rijden via en door het Fort Engelen over de brug en sluizen naar Hedel. Over de dijk naar Well en dan richting het westen. Via het fietspad van Wijk en Aalburg naar Dussen gaat het lekker met wind in de rug. Midden in een vlakte zijn er weer wat heren die een plaspauze nemen. De twee dames in ons gezelschap kijken vertwijfeld om zich heen. Geen bosje te zien. Nog maar even ophouden, is de conclusie. Op de Perenboom zie ik Rachel zelfs flink op kop trekken, zo ben je er het snelst natuurlijk.

Net voor twaalf uur rijden we de May weer binnen. Lekker om weer eens in het zonnetje te fietsen in de natuur met 50 tinten groen en bloeiende Herik en Fluitekruid. Nu hopelijk binnenkort in een korte broek want daar zijn we wel aan toe.  

Ad v W

De Beaste vd Mol

Fietsverslagen

Vandaag De naar De Mol, opzich een rondje op het lijf geschreven voor de trim want er is koffie met appelgebak te halen in Dordrecht.
En daar houden wij van.
Maar de trim is vandaag met 5 kleppers de goedkoopste groep veur de penningmeester.
Maar het zijn niet de minste nl
Marino van den Elshout
Jan Lensvelt
Wim Rasenberg
Johan Smits
Bert Timmermans.
Jan, Johan,Bert en Marino zitten lekker midden in het peloton om hun benen te sparen veur de wedstrijd .Eindelijk kunnen wij ons vd trim ook is in de kijker rijden omdat er nu 3 groepen zijn.
Wim Rasenberg zit helemaal ( zoals bijna altijd ) achter in de groep.
Zo heeft hij overzicht op alles. Marino is met al zijn ervaring als coureur de favoriet om de koers te winnen en hij wint dus ook en blijkbaar gaat hij en de hele trimgroep zo hard dat we niet op de film konden worden vast gelegd.
Als trimgroep zijn wij allemaal bij de eerste 5 geëindigd en dat kan geen enkele andere groep zeggen dus “wij zijn de beste” zou Louis zeggen.
Wat minder is dat we met wind tegen naar huis moeten gelukkig komen de sterke mannen Frans en Kevin ons bijstaan en houden ons lekker uit de wind.
Op de Hankse brug last Marino zich bewust afzakken want hij ziet dat de tourgroep en sterke koptrekker nodig heeft .
En zo sluiten we een mooie fietsdag af.

Grt Beaste VondenBoan

Sprinten met de Sport

Fietsverslagen

De jaarlijkse sprintrace op De Mol stond deze rit op de rol. Bij het gemeentehuis stonden al behoorlijk wat renners te wachten. Anders dan normaal, was het nu toch wat stilletjes. Ik zag behoorlijk wat gespannen kopjes, we zouden namelijk per groep gaan rijden en dat betekende dat de prijs niet naar een renner uit de Sport zou gaan, maar dat er eerlijke concurrentie zou zijn en dus iedereen kans had om te winnen!
Maar ja, hoe dan, wat wordt de tactiek? We hadden daar allemaal onze eigen gedachte over, zo ook Johan die bij mijn arriveren direct het voorstel deed om samen te gaan werken tijdens de koers. Nog geen 10 seconden later werd al van het plan afgezien, want Johan was even vergeten dat hij rugklachten had en zodoende toch mee zou doen met de Tour. Wat zenuwen al niet met je kunnen doen.
Zo ook Martien welke ogenschijnlijk erg zelfverzekerd en met een lach op het gezicht de groep, relaxed zittend op zijn bovenbuis, gadesloeg. Ik had het al lang gezien, Martien was in goede doen!

Klokslag 08.30 uur reden we weg en zwaaide Piet ons nog even Made uit. Op zich is het altijd leuk om even met de gehele WTC gezamenlijk te fietsen, maar aangezien ik niet echt een prater ben (meer een schrijver zoals jullie weten) begin ik me al snel te vervelen. Dan ga ik op allerlei onnozele dingen letten:
– Wie heeft z’n fiets een beetje gepoetst? (kudos voor oa Adrie, Sandra, Flip en Wim). Wie heeft er nieuwe schoenen? (kudos voor Anneke). Zijn er nog renners met vierkante banden? Shit! Ik denk dat ik zelf lek rijd joh! –
Net na de Moerdijk (toch altijd al een risicogebied voor de bandjes) stond ik helaas plat van achter, het euvel was echter snel verholpen en vlot werd onze weg vervolgd
Bij De Mol aangekomen (waar Johan Smits ook nog plat reed) stond mijn vader (Coen) ons al op te wachten. Ik had hem op zaterdag tussen neus en lippen over de race op De Mol verteld en hij kwam dus spontaan kijken.
Bij de startstreep aangekomen bleek dat iedere WTC-renner deelnam aan de race. Wow dat hebben we in de recente geschiedenis niet meer meegemaakt. Prachtig!
Aan elk voordeel zit helaas ook altijd een nadeel; wie moet de foto’s nou nemen?
De bakker had verstek laten gaan, dus werd een beroep gedaan op Coen welke zich, na een sprintje op het rechte stuk, meldde bij de start-finish om foto’s te maken. Bedankt pa!

De sport startte eerst. Met de bekende instelling van (gas erop, dan maar kapot) plaatste ik direct een verrassingsaanval en sprintte ik uit de startblokken. Al bij het klimmetje was het gat weer dicht gereden, maar er kwam niemand over me heen. Gedurende de hele koers was dit eigenlijk zo’n beetje de situatie. Hoewel Kevin en Chris nog wel even kortstondig de kop opzochten, was Martien toch wel de grote afwezige aan het front. Hij leek gefixeerd te zijn op mij en ik wist heel goed wat me te wachten stond. Vanaf ronde drie keek ik vanaf kop telkens naar achter waar Martien bleef, maar hij bleef constant tot in de laatste bocht strak in mijn wiel. Zelfs een verleidelijke snelheid van 30km/h deed de leeuw niet uit zijn hol komen. Nou ja, ik wist genoeg het zou een sprint worden die ik niet kon winnen. Op het rechte stuk suisde Martien me voorbij, geflankeerd door Chris en Kevin. En in deze volgorde finishden zij dan ook. Proficiat heren!
Doordat ik feitelijk niet veel mee heb gekregen van wat er achter mij gebeurde, waren de verhalen van de anderen tijdens de koffie des te leuker om te horen.
Zo vertelde Kevin en Chris hoe zij tijdens de sprint tot het uiterste gegaan waren en reflecteerde Martien op zichzelf door te zeggen dat hij, geheel tegen zijn natuur in, als een laffe renner in mijn wiel had gehangen. Kennelijk waren zijn gewetensbezwaren dermate groot, dat hij beloofde om de resterende rit wat extra kopwerk te verrichten.
Na de koffie volgde de prijsuitreiking waar van iedere groep de winner op het podium mocht verschijnen. Dit tot grote teleurstelling van Kevin en Chris, want zij hadden verwacht om als 2de en 3de op het podium te mogen verschijnen. Helaas heren, er is maar 1 plek die telt…

Vanaf De Mol ging de Sport alleen verder over Giessenburg. Bij Sliedrecht uit werd direct het gaspedaal ingedrukt en vanaf toen kon de pret beginnen. Als groep konden we elkaar goed vinden en er werd er soepel over mooie wegen in een waaier gereden. Twan reed echter wat minder makkelijk en had het zichtbaar zwaar. Op Martien’s voorstel om langs d’n Elsakker te rijden kon er zelfs geen glimlachje meer af.
Bij de brug van Gorkum aangekomen begon het zware werk pas echt. We reden namelijk pal tegen de wind(kracht 4) in. Dit resulteerde dan ook direct in een ravage op de Gorkumse brug waar vrijwel iedereen eraf lag. We hergroepeerde vervolgens weer op het Kerkeinde en pikte ons nieuwe tempo weer op met draaien. Dit ging weer prima, al heb ik later begrepen dat het vanaf dit punt toch wel harken geblazen was voor Twan, die ook erg (te) diep was gegaan op Ibiza de afgelopen week.
Na Werkendam op de Grote Waardweg moesten we ons tempo andermaal aanpassen door de harde wind. De snelheid werd bepaald op 31 km/h en zo draaiden we letterlijk de Grote Waardweg af. Onderweg hadden we het allemaal zwaar en menig maal kwam bij velen de gedachte op om af te haken. Dit gebeurde echter niet bij deze “Band of Brothers” en uiteindelijk bereikten we Hank waar we net over de brug in de staart reden van de Tour.
Het was erop en erover en een aantal tour mensen sloten aan. Zo ook Johan die geen rugklachten meer leek te hebben en die overigens ook toegezegd heeft om volgende keer De Mol met de Sport mee te rijden.

Zo rond de brug over de Donge schoot me ineens te binnen dat Martien wat extra op kop zou gaan rijden. Toen hij op de brug het spoor van een scooter volgde dacht ik dat hij deze belofte zou inlossen en lafjes in het wiel van de scooter “op kop” zou gaan rijden, maar helaas hij hield de benen weer stil. Pas toen we de brug over Amertak op reden zag ik de ware Martien weer. Want als je na zo’n rit met 38km/h tegen de wind in nog zo de brug kan oprijden en bovenop ook nog kan doortrekken dan kan je met recht zeggen de sterkste te zijn van de WTC Made in 2023! (althans in ieder geval van de WTC Made op zondag 23 april 2023)

Tot slot wil ik graag nog de complimenten doen aan het bestuur over de invulling van deze jaarlijks terugkerende dag De Mol. Het was een proefidee dat niet direct gegarandeerd was van succes, maar wat wel tot een succes heeft geleid gezien het feit dat iedereen mee deed.
Bedankt daarvoor.

Thijs

Club Klassieker “De Mol’

Fietsverslagen

Vandaag staat “De Mol” op het progamma! Voor de ± 30e keer ( …volgens Flip)wordt deze rit al gereden dus daarmee mag deze rit als klassieker bestempeld worden.
Even de geschiedenis in: velen denken dat de De Mol afkomt van het pittige bultje dat in de wielerbaan is verwerkt ( Molshoop). Niets is minder waar. De wielerbaan ligt er sinds 1982 en DRC De Mol bestaat al sinds 1933(een vd eerste wedstrijd wielerclub van Nederland. Vanwaar die naam dan? Eigenlijk logisch; De Mol was de naam van de toenmalige (race)fietsen fabriek in Ossendrecht. Deze fabriek hielp de leden in het aanschaffen van een fiets. ( zie de foto’s).

Genoeg geschiedenis op naar het heden. Het mooie van deze clubrit is dat alle facetten van onze club er in zitten.
Het sociale: met alle groepen samen fietsen. Wedstrijd element: koersen op het wielerbaantje ( eerst bord vd ander leeg eten) en natuurlijk onder het genot van koffie met appeltaart ( top geregeld Flip) de sterke verhalen aanhoren (allemaal voor even het prof.gevoel).

Het mooie van dit jaar is dat er in 3 groepen word gestart, wat mij opvalt is dat iedereen meedoet, andere jaren zat de helft al in de kantine. Koersen in 3 categorieen blijkt dus een succes te zijn. Zelfs een oude klassieker kan worden aangepast.
Bij de Sport won Martien van Kaam maar dat was vrijdag j.l. al bekend want hij had de overwinnings bloemen van een anonieme aanbidder/fan toen al gehad. Bij de tour won de favoriet Johan van Helmond met ruime voorsprong. Spannender was de sprint om plaats 2; dat werd een sprint-a-deux tussen Erik en Hans. Hans kwam als een duivel uit een doos en werd 2e ( supercompensatie van de AGR Hans!?). Bij wedstrijden moet je sterk en slim zijn (en eigenlijk niet sociaal????????). Bij de Trim won Marino. Zodoende mochten de 3 winnaars van de categorieën het schavot op klimmen.

Tot nu was alles leuk, maar we moeten nog terug naar Made en de wind stond niet echt gunstig. Gelukkig waren we met sterke kleppers die – zoals bijna altijd – veel kopwerk deden. Zo zie je bv Flip en Ad toch wel heel veel, op de zware stukken, op kop, wij zijn heel blij dat ze zo sterk zijn.???? Achter hun rug vecht iedereen om zijn positie en ziet af.

Deze maand april blijft qua weer maar winderig en fris. Nog weinig of geen blote gebruinde benen in het peloton. Op de brug bij Hank zagen wij de trim voor ons en bij ’t Veer kwam ook de Sport erbij, zodat we bijna “samen uit samen thuis” hadden vandaag. En dit gaf deze oude Klassieker een mooi einde.

Erik

Rondje Poederooijen met de sport

Fietsverslagen

Het viel te verwachten dat er met een spatje regen wat minder renners waren dan normaal. Dan heb je ook nog eens een aantal renners die gisteren de Amstel Gold hebben gereden en dan heb je al snel een klein ploegje.
Dingen die opvielen bij de start waren toch wel vader en dochter Marijnissen, waarvan ik me heb laten vertellen dat ze van suiker waren en daarom nooit met regen van huis vertrokken. Niet dus, gewoon mensen van vlees en bloed.
Ook zag ik ergens tussen de renners een gele vuilniszak staan, oh nee het was Gerard van Oerle in z’n regenkleding…wel lekker droog gebleven in ieder geval.
Vanaf een afstandje zag ik hoe Ad als vanouds de route bepaalde. Hoewel deze feitelijk al bepaald was, werd de route aangepast vanwege het weer. Zo doen we dat bij de WTC, maar niet bij de sport. Wij zouden gewoon het geplande rondje Poederooijen rijden. Nou ja “wij” ik telde wel erg weinig sporters. Martien was werken, Twan zat weer op Ibiza (iets met de winkeliersvereniging dacht ik) en de gebroeders Weda zullen wel weer ergens zijn gaan zwemmen…

Het eerste gedeelte van de tocht reden we als Sport en Tour gezamenlijk. Het was een flink windje, welke Corne en Ad als eerste in het gezicht blies. Vanaf de Oude Maas liet Ad zich terugzakken en namen anderen over.
Bij het sluisje aan de Oude Maas namen Gerben en ik het over, alvast een beetje warm draaien van wat komen zou gaan. Bij de brug bij Wijk en Aalburg splitsen onze wegen namelijk en zou het ook nog eens grotendeels wind tegen worden.
Hamvraag in deze was natuurlijk wie er in m’n wiel mee zou gaan. Boven op de brug zag ik het schamele resultaat, 3 renners te weten John, Gerben en Jan-Willem.
Jan-Willem? Die had ik nog niet gezien. Ook zijn naam wist ik niet eens en heb ik zojuist even in de app-groep moeten vragen. Wat weet ik eigenlijk wel? Nou ja, hij heeft een mooie Canyon fiets, is daardoor direct best friend geworden met John, heeft Pirelli Cinturato banden (top banden voor dit belabberde weer) en hij kan hard rijden. Dat laatste is natuurlijk het belangrijkste.
Via de bekende route reden we richting het oosten en daarna langs Poederooijen naar het noorden. Op sommige stukken was de wind behoorlijk krachtig en het tempo was hiervan het slachtoffer. Om en om wisselden we af op kop en zo reden we gestaag richting het wind-mee-punt. Via Werkendam werd de weg naar het zuiden gevonden en met een tempo van net onder de 40 km/h werd Hank bereikt.
Hoewel ik twijfelde, vond ik de wind in de rug wel wat tegenvallen. Ik had eigenlijk meer wind verwacht. Hoe dit kwam wist ik nog niet helemaal. Het kan zijn dat John wat te dicht op m’n wiel reed en al mijn wind “afpakte,” het kan ook gewoon zijn dat de windkracht wat was afgenomen.
Bij Geertruidenberg namen Gerben en ik afscheid van Jan Willem en John.
Jan Willem riep nog in een oogwenk dat het hij leuk vond, gaf een box en groette ons “tot volgende keer.”
Fijn om te zien dat zo’n jonge krachtige renner het leuk vind om bij onze club mee te rijden. De vergrijzing binnen onze club en de daarmee verband houdende behoefte aan verjonging (waar we het afgelopen ledenvergadering nog over gehad hebben) is een probleem die op deze wijze een oplossing vindt. Mooi!
Hoewel ik niet op de stoel van de ballotagecommissie wil gaan zitten zou ik zeggen: “Flip, geef die jongen een WTC shirt dan past hij mooi in het treintje van de Sport, die jongen valt al zo op met z’n blauwe fiets!”
Nee grapje, hopelijk is Jan Willem er volgende keer weer bij en kan ik mogelijk wat meer van hem te weten komen.

Samen met Gerben naar Den Hout rijdend kwamen we tot de conclusie dat de wind echt was gaan liggen. Sorry John voor mijn onterechte verdenking, volgende keer verzin ik wel weer een andere verdenking…

Thijs

Rondje Heusden Sleeuwijk met Tour TT (Sport)

Fietsverslagen,

Ook deze week is het weer een zaak om warm aan te kleden. Op Buienradar zie ik een heel opvallend plaatje. Er liggen een aantal wolken boven Nederland van noord naar zuid en precies over Made, en door de pal noordelijk stroming gaat dat allemaal over ons dorp. Gewoon een kwestie van naar het westen of het oosten rijden, dan zijn we onder die wolken uit en is er niks aan de hand. Het rondje Poederoijen van Gerard is dus perfect vandaag. Bij onze verzamelplek om 8.30 uur staan uiteindelijk 15 WTC-ers plus gastrenner Jan Willem. Helaas voor Piet geen enkele Trim rijder en dat gaat voor Piet niet werken. Beetje sneu maar nadat hij ons Made uit begeleid heeft, gaat hij zijns weegs.
De rest besluit allemaal samen te rijden want er zijn maar 3 a 4 Sport en maar 3 TT. Gerard draagt zijn leiderschap graag over: zere benen en “geen ambitie”. Iedereen twijfelt wat aan het weer en daarom stel ik voor gewoon een rondje Heusden te beginnen.
Met Erik bespreek ik de reparatie werkzaamheden. Ik heb mijn tasje met een paar tietrips weer in orde gemaakt. Erik heeft zijn Garmin gelijmd…. en omdat hij niet zeker weet of Anneke het altijd zal zien als het ding valt, heeft hij er een touwtje aan gemaakt als plan B. Dat is maar goed ook. Plan B gaat snel in werking en het apparaatje wordt even later met touwtje en al in de achterzak gestopt.
Gelukkig kloppen de voorspellingen van Buienradar en vanaf Raamsdonk wordt het droog. De moraal in de groep stijgt dus pak ik toch alvast eens even de door Gerard bedachte Overdiepse polder mee.
Ik rij al een hele tijd met Corné op kop en hier is dat toch wel even taai moet ik zeggen. Gelukkig komt er een overname. Ik schuif iets naar achter en zoek aan plekje om mijn neus leeg te maken. Ik rij op het kantje dus vrij baan voor het snot…. Helaas kan Thijs op wel een heel smal kantje achter mij rijden en ik scoor een voltreffer. Na wat mopperen is hij niet lang kwaad omdat ik volgens hem geen notoire tuffer of snotter ben. Dat is bij sommigen wel anders vertelt hij. We noemen geen namen maar dat zijn zogenaamde draaideurcriminelen en Thijs zijn jargon.
Gelukkig zet hij en de andere Sport mensen twee waaiertjes op waardoor iedereen lekker mee kan.
René pakt ook een flinke kopbeurt, dat is goed om te merken.
Ter hoogte van het pontje Dussen gaat Corné van kop én van de weg. De schrik slaat om mijn hart want hij stuurt meteen terug en blijft op het randje van de weg ternauwernood overeind. Twee weken terug heb ik een valpartij in peloton van BIG Challenge meegemaakt waardoor meerdere mensen vielen en eentje eindigde in het ziekenhuis. Daarom wil ik er nog eens wijzen op: als je van de weg raakt…. blijf dan van de weg tot de groep voorbij is, kijk goed naar een goede plek om veilig terug te sturen. Prent dit in je hoofd om dit zo te doen, want de reflex is natuurlijk, meteen terug.

We naderen nu de Heusdense brug en omdat het droog is, gaan er wat stemmen op om toch maar Poederoijen te doen. Dat lijkt mij geen goed idee voor de TT mensen, 90 kilometer met snelheid boven de 30 is wat te hoog gegrepen. Dus ik spreek met Thijs af dat hij met liefhebbers Poederoijen doet terwijl de rest met mij de afslag Wijk en Aalburg neemt. De groep splitst in 4 Poederoijense en 9 Wijkers.
Thijs roept nog dat ze ons weer wel in zullen inhalen later…. “dat zullen we nog wel eens zien” denk ik. Dat is toch zeker 10 kilometer extra hoor. En ook nooit meer gezien trouwens.
Flip blijft bij ons. Zijn superdag vorige week en de off-day van Thijs zijn grote kans éénmalig geweest. En dan moet je niet gokken.. Ik denk nog steeds dat Thijs het gewoon gesimuleerd heeft vorige week om Flip te paaien voor de sport.  
Tegen de wind in rijden we langs Veen, Andel, Giesen en Woudrichem naar Sleeuwijk. Langs de rivier wordt de wind steeds gunstiger en als we daarna linksaf slaan, krijgen we hem eindelijk mee. We kachelen naar de Hankse brug. Met Flip concludeer ik dat Corné wel 80% op kop gereden heeft en als hij mij weer opgerookt heeft, moet ik denken aan de krantenpuzzel vorige week “wat was de bijnaam van hardloper Emil Zátopek?”. Die bijnaam verdient Corné ook: “De locomotief”!
Nu is het nog even naar Made rijden, de weg wordt steeds natter. Van die buien hebben wij geen last gehad. Sandra was bang voor een nat pak en als ze de hond uitgelaten heeft, dan had ze dat ook… wij niet.
Met net boven de tachtig kilometer op de teller rijden we ons dorp in.
Gerard heeft ook geen inspiratie en ambitie in een verslagje schrijven, dus typ ik weer even wat. Jij volgende week dan Gerard… is je laatste kans voor je vertrek naar Santiago. Hopelijk heb je dan je ambitie en benen weer teruggevonden, anders kun je Marian zelfs niet volgen.

Ad van Wesel

Gekraakt! Een rondje Roosendaal met de Sport

Fietsverslagen

Na driemaal afwezigheid mijnerzijds, kon ik vandaag weer van de partij zijn. Zoals normaal heb ik er altijd erg veel zin, maar sinds het begin van het seizoen wordt mijn zelfvertrouwen een beetje aangetast door het chronische gebrek aan trainingskilometers. Het geboefte in onze samenleving heeft de laatste tijd veel te veel van mijn tijd gevraagd. Waar ik normaliter nu rond de 4000 km sta, staat de teller momenteel nog maar 2000km…..
Ik moet zeggen dat ik de laatste paar WTC-ritten hier geen last van heb gehad, maar het staat zowiezo vast dat dag gaat komen dat ik er word afgereden. Wellicht vandaag dus, waarbij ik ook nog eens het genoegen heb om de rit te leiden.

Bij het Raadhuisplein staan gelukkig de vrienden van de sportploeg al klaar. Ik tel er 5; Martien, Twan, John, Flip, Gerben. Mooi clubje dus, al vroegen we ons wel af wanneer Melody weer een keer aan zou sluiten…

Richting Zevenbergen ging het direct al lekker snel, zo rond de 37km/h dacht ik te zien op m’n Garmin. Net zoals een paar weken geleden zag ik in de verte weer de tour groep rijden. De vorige keer hadden we deze niet kunnen inhalen, nu zou ons dat niet overkomen. Voor de zekerheid ging Martien alvast even in het zog van een scooter zitten, toen hij bij de tourgroep belandde verstoorde hij eerst hun treintje en liet hij zich vervolgens terugzakken zodat wij de tourgroep net voor de rotonde bij de Drie Hoefijzers konden opvegen. Een fraai staaltje ploegentactiek met zo’n vooruit geschoven post toch…..?

We reden vandaag dezelfde rit als in juli 2022, waarbij we geregeld op ongebruikelijke weggetjes komen, maar waar we wel lekker kunnen doorfietsen. Maar ongebruikelijke weggetjes zijn niet altijd makkelijk te vinden en na de fietsbrug bij Zevenbergen reden we al verkeerd. Jammer, maar geen paniek, want nabij Hoeven zaten we weer op de juiste route.
Na Hoeven merkte ik dat mijn benen goed voelde en de geringe trainingskilometers werden in mijn hoofd naar de achtergrond gedrongen. Huppakee gas er op en ik zag dat iedereen prima mee kon. Ook Flip reed erg sterk, wind op of af, het deerde hem kennelijk niet. Hartstikke fijn om je weer in zo’n goede vorm te zien!
Nabij Oud Gastel moesten we allen even de rit onderbreken om te voet de loopbrug over de A17 over te steken. (zie foto’s) Hierna vervolgden we onze weg via het afvalverwerkingsbedrijf in Roosendaal naar Vroenhout.

Onderweg wordt er zoals gewoonlijk niet veel gezegd met uitzondering van de gebruikelijke verbale en non-verbale aanwijzing. Iemand met een luidde stem is dan fijn om in de groep te hebben. Zo verraste Twan mij vandaag ontzettend met zijn stem. Ik reed ergens bij Oud Gastel naast hem waar we op dat moment links af moesten slaan en daar hoorde ik Twan met een luidde, diep resonerende en musculaire kreet “LINKS” roepen. Jemig wat het stem mensen! Vergeleken daarmee is de stem van Mario er eentje van een 4 jarig meisje…. Sterker nog; ik denk dat als ik een vrouw was geweest, ik direct zwanger zou zijn geweest van die musculaire stem!
Nou ja, overdrijven is ook een vak, maar het was toch de moeite waard er een vermelding van te maken in dit verslag.

Vanaf Vroenhout hadden we de wind op kop en rond Schijf kregen we wind weer in de rug. Ach zo gaat dat in een rondje he. Bij het viaduct over de A58 bij Bosschenhoofd zag ik vervolgens voor het eerste zwarte rook opstijgen bij Etten-Leur. Hoewel ik het toen nog niet door had zouden deze zwarte wolken later mijn onheil compleet maken.
Ons verder niets aantrekkend van de zwarte wolken, trokken we alles toch maar weer op een lint en met 40+ km/h werden Bosschenhoofd en Oudenbosch afgeraffeld. Na Oudenbosch kwam echter de man met de hamer bij mij langs. Die Martien was zo ontzettend hard op kop aan het rijden dat, tegen de tijd dat ik over moest nemen, er niets meer in mijn benen zat. Wanhopig probeerde ik op de Goudbloemsedijk nog te roepen dat we moeten draaien, maar het mocht niet baten. Bij de fietsersbrug over de Mark zat ik er helemaal door heen en dit bleef niet onopgemerkt. Als een groep leeuwen die bloed roken werd er nog een tandje bij gezet en 1 kilometer later pakten de zwarte wolken uit Etten-Leur zich boven mijn hoofd samen, reed ik de lucht van verbrand plastic in en zag ik mijn sportvrienden aan de horizon verdwijnen. Gelukkig werd dit op tijd opgemerkt en kwam Gerben mij halen (bedankt Gerben). De rest hield gelukkig ook even in en met de adhoc beslissing om naar onze stamkroeg d’n Elsakker te gaan had ik weer een doel om voor te strijden.
Aangekomen bij de stamkroeg incasseerde ik de nodige grappen over mijn slechte benen. Eentje daarvan heb ik nog onthouden, die was van Flip; “dat ik jou er nog eens vanaf heb kunnen rijden.” Een mooie en terechte opmerking mijnsziens waaruit blijkt dat elke poging om Flip voor de sport te winnen overbodig is. Welkom terug Flip!

Tot volgende week.

Groet, Thijs

Met de tour rond Roosendaal

Fietsverslagen

Ook vandaag weer niet zonovergoten maar grijs en later met donkere wolken. Dus weer maar goed aangekleed en dit keer wel met overschoentjes. Kevin kondigde Boompjesdijk aan, maar die hadden we pas al gehad en geruild met Numansdorp van Flip. Maar Flip voelde zich goed vandaag en telde dat er 6 Sport-renners waren, dus voldoende om een beetje weg te kunnen kruipen en het dus te wagen. Omdat de wind vooral zuidelijk is, stel ik voor om een rondje om Roosendaal te doen. En dat mocht.
Zal wel tegen de honderd kilometer komen maar dat is prima na een eerste Paasdag met al die lekkere paaseieren. Ik zie bij het vertrek Erik van der Hoeven niet, zou hij nog steeds aan het zoeken zijn?

Met een mooi pelotonnetje van 12 coureurs vertrekken we richting het westen. Ik zit op kop met Corné en dat vindt iedereen prima blijkbaar want ze laten ons tot na Zevenbergen voorop rijden. Via Oudenbosch en Stampersgat rijden we naar Kruisland. Om de mensen die nu nog weten waar we zitten ook het spoor bijster te maken, stuur ik na t’ Gastels Veer de polder in binnendoor naar Vroenhout. Ik twijfel even of ik wat af zal snijden via het Roosendaalsweggetje, maar het gaat lekker en het is goed wat extra kilometers te maken in deze tijd van het jaar. Een goede basis leggen onder het seizoen.
Richting Nispen hebben we de wind pal tegen maar gelukkig zijn er verschillende liefhebbers om een stuk kop te trekken. Dat is ook wel ongeveer het zuidelijkste punt dus van daar af de wind meer opzij en uiteindelijk moet hij een keer van achter gaan komen.
Opeens zien we links van ons grote zwarte wolken. Het is al gauw duidelijk dat dit geen forse bui is en ook geen “palingroken” (Ad van Dongen) of een verlaat paasvuur met veel autobanden (Erno Haanskorf). Het is een serieuze brand die van verre te zien is. Ik krijg het idee dat we op een stuk van de route in de vuile rook komen te rijden. Dat is echter helemaal niet zo.

Via Nl Alert blijkt dat het een brand is in Etten-Leur bij Axell Logistics, een groot logistiek bedrijf dat onder andere 26.000 pallets met lege petflesjes opslaat van buurbedrijf Berry Pet Power. Dat wil wel fikken en roken. Maar het waait door de zuidenwind meer richting Dordrecht dus we hebben er geen last van en rijden in een strak tempo naar de May.

Zo niet de Sport; die zijn zo geschrokken dat ze besloten hebben te gaan schuilen bij dun Elsakker. Ze proberen van achter de ramen ons te waarschuwen dat het niet veilig zou zijn. Of zou het zijn dat ze daar zitten om Flip te overtuigen dat de Sport zo’n gezellige ploeg is? Ik miste Flip wel en wil hem graag terug om ook bij de Tour kop te trekken!

Met net geen honderd kilometer op de teller rijden we de May binnen. Anneke vraagt of ik de 100 kilometer nog vol wil maken. Ik denk niet dat dat veel extra oplevert dus met een klein ommetje om los te trappen rijden we naar huis. Lekker gefietst hoor, en die >100 komt binnenkort wel een keer.

Ad

Trimritje Blauwe Meer

Fietsverslagen

We waren met een grote groep vanmorgen, maar liefst 12 man (en vrouw). Voor we vertrokken wilde Helene even praten met de groep. Dit naar aanleiding van de vorige rit toen Peter zich niet goed voelde en later bleek dat hij problemen met zijn hart heeft. Ze benadrukte dat we verantwoordelijk zijn voor elkaar en dat we als groep elkaar in het oog moeten houden. Daar was iedereen het volmondig mee eens. Daarna vertrokken we richting Raamsdonksveer, met Boukje en Sandra op kop. In een lekker tempo reden we door Raamsdonksveer naar het Halve Zolen pad. Daar was het lekker rustig en dan is het goed fietsen daar, zeker als het wat mistig is. In Sprang-Capelle gingen we een stukje door het dorp tot we bij de snelfietsroute richting Tilburg kwamen. Bij Kaatsheuvel maakten we een slingertje om langs het Eftelinghotel richting Loon op Zand te fietsen. Daar kwamen we erachter dat het voor Boukje toch wel lastig is om links en rechts uit elkaar te houden. Maar misschien kwam het omdat ze graag even bij de Efteling wilde kijken ????. Als snel waren we bij het Blauwe Meer. We reden er rap omheen, toen we werden opgehouden door slagbomen over de weg. Het is padden-oversteektijd. Gelukkig konden we erlangs en voorzichtig reden we verder. Bij de Moer gingen we richting ’s-Gravenmoer, naar Waspik. In Raamsdonk zaten we ineens in een nieuwbouwwijk, maar dat bleek geen probleem want we kwamen meteen weer op de weg door het dorpje zelf. Inmiddels was ondergetekende afgefakkeld en moest de groep inhouden. Hoe balen. In een rustiger tempo kwamen we weer in Made aan. Bedankt allemaal! Daar hadden we helaas nog te maken met een minder vriendelijke weggebruiker die het nodig vond om een aantal van ons bijna van de fiets te rijden, dit omdat een andere wegebruiker ons voorrang gaf. Ach ja.. Iedereen ging zijns weegs om aan het weekend te beginnen.

Groetjes, Petra