Alle berichten van Rene van Mook

Renesse – Sport

Fietsverslagen

Zoals inmiddels al een paar jaar het geval is, rijden we ook dit jaar weer een ronde langs Renesse. Curt verzorgt dit altijd met allerlei lekkers in zowel Made als in Renesse.
De tocht was rond de 230km dus we hadden er zin in. Dit bleek ook uit het aantal sporters dat meeging, want voor het eerst in lange tijd was de sportploeg compleet. 11 sporters en gastrijder Kevin de Meijer.

Om 7 uur aten we wat krentenbollen en worstbrood in de bakkerij van Curt en vervolgens vertrokken we om 07.30 uur richting Renesse.
De natte wind blies fiks uit het NNW en het was best wel fris. Toch zat het tempo er goed in. Hierdoor vroegen zich renners hardop af of we dit wel 230km zouden gaan volhouden. Vanaf Willemstad werd daarom het gas een beetje teruggenomen. We reden nu ook de open vlakten van Zeeland in en de wind had hierdoor vrij spel.
Al snel gingen we in twee waaiers rijden en sneden we vlot door de Zeeuwse winden.

Bij het tunneltje onder de N59 bij Oude-Tonge werd echter de eerste schade gereden. De verlichting in dit tunneltje deed het niet (of was niet aanwezig) en hierdoor reden we in het pikkendonker door dit tunneltje. Erik reed achter Chris aan en botste met zijn stuur en hand tegen de wand van de tunnel. Een fikse schaafwond aan hand en shifter was het gevolg. Tja achter de brede rug van Chris fietsen heeft vaak het voordeel dat je lekker uit de wind zit. Maar in dit geval zorgde zijn rug voor een totale verduistering.

Maar weinigen hadden in de gaten wat er in het tunneltje gebeurde, want tunnel uit stond de wind op kop en werd er flink doorgetrokken waardoor het peloton versplinterde.
Toen we weer hergroepeerden werd er weer verder koers gezet richting Herkingen.
Net voor Herkingen sloeg echter het noodlot toe. Langs de kant van de zeedijk aldaar liep namelijk de 14 jarige Gabriëlla haar hond uit te laten. Velen van ons zagen haar, maar ondanks geroep, handgebaren en bellen kon Gerben Gabriëlla niet ontwijken en raakten zij elkaar frontaal. Beiden lagen gewond op de grond en als groep probeerde we te doen wat ons het beste leek. Nadat de ambulance arriveerden werden beiden naar het Ziekenhuis vervoerd, waar ze dezelfde dag nog weg konden

Zonder in detail op de aard van het letsel in te gaan hebben beiden een enorme klap gehad. Gerben is er nog het “beste” mee weg gekomen, Gabriëlla zal qua herstel langer onder de pannen zijn.

Nadat de ambulance weg was, begon het te regen en bleven wij koud en verslagen achter met allerlei emoties. Besloten werd gezamenlijk terug te fietsen naar Made, waar we bij Curt in de bakkerij na zouden praten over wat er die dag had plaatsgevonden.
Gelukkig kregen we van Gerben al snel te horen dat hij het ziekenhuis uit mocht. Hierna werd geëvalueerd wat er gebeurd was, wat we hebben gedaan op de plaats van het incident en hoe dit mogelijk beter kan.

In dit verslag is bewust summier ingegaan op de feiten en omstandigheden rond het ongeval. Allereerst uit respect voor Gerben en Gabriëlla, maar ook omdat gewoon nog niet duidelijk is hoe het gebeurd is. De gebeurtenissen gaan nu indalen en we moeten voor Gerben en Gabriella hopen op een spoedig herstel.

Aan de lezer van dit verslag wil ik vragen, om aan de hand van wat u gelezen heeft te waken voor aannames of voorbarige conclusies. Heb je vragen over wat er gebeurd is, vraag het dan iemand van de Sport, ze waren er allemaal bij.

Tot slot wil ik namens de gehele sportploeg Curt bedanken voor de moeite die je culinaire in deze rit hebt gestopt. Zonde dat we niet alles hebben kunnen opeten, maar daar waren de omstandigheden dan ook naar…

Thais

Tour groep rijdt een mooie rit door de Noorwaard

Fietsverslagen

Het is dit jaar de tweede keer dat ik met de Tour Groep van de WTC Made mee kan. Eerst was er de operatie die mij enige tijd uit het zadel hield en later kwamen de Eventing wedstrijden in Etten-Leur en de rit naar Panningen er nog tussen door. Gisteren na het vrijheidsfestival op tijd naar huis gegaan en op tijd in het mandje. Om 8 uur met Marianne Leo opgehaald en even later ook Jan Vermeulen opgehaald, hij had gisteren aangegeven dat hij meeging. Als we bij het oude gemeentehuis aankomen, is het al redelijk druk ondanks het gegeven dat onze sportploeg al tijdig bij Curt is vertrokken voor een rit over ongeveer 240 km. Ik zie wel dat er géén eenheid is wat betreft kleding er zijn renners die kort – kort gekleed zijn terwijl ik zelf voor lange broek en shirt met lange mouwen heb gekozen. De temperatuur is n.l. 10 graden lager dan gisteren om over vrijdag maar niet te spreken. Als de trim op het fluit – signaal van Piet Verkooijen is vertrokken komt ook de tour groep in beweging. Hans is vandaag de leider en hij vertrekt dan ook meteen op kop van de groep. Ik geef aan dat ik wel even op kop kom maar dat ik mij weldra naar achter laat afzakken. De fietspaden Made uit worden al maar slechter de gemeente en de provincie mogen daar best eens in investeren. Voor Geertruidenberg laat ik me naar achterafzakken en zie met welk schoon volk we vandaag op pad gaan. Twee vrouwen en veertien mannen te weten: Anneke, Marianne, Corné, Johan van Helmond, Marc van Meir, Bert, Leo, Erno, Kees Marijnissen, Peter Verhagen, Peter Bastiaansen, Jan Vermeulen, Ad, Adrie, Hans en ikzelf.
Op het moment dat ik achter in de groep rijd, komt Anton van Oorschot van de Pedaal Ridders naast mij rijden. Zij rijden met hun groep een rondje Heusden zoals wij dat ook regelmatig doen, ze maken nu mooi gebruik van de koptrekkers van de WTC. Juist voor Dussen nemen we afscheid van de Pedaal Ridders. Hans krijgt goed ondersteuning van Corné, Marc, Jan, Leo en Ad in het eerste stuk van de route. Als we Dussen uitrijden nemen we een variant richting Meeuwen om van daaruit richting Almkerk te rijden. Ondertussen waait het nog steeds lekker en wordt getracht een beetje te draaien. Dat lukt nog steeds niet goed. Dit komt waarschijnlijk doordat er soms te veel versnelt wordt en omdat niet iedereen mee draait. Dan komen er gaten die iedere keer weer dicht gereden moeten worden. Ik had al eerder gemerkt doordat ik nu veel aan de achterzijde van de groep te rijden dat het een goede interval training is met iedere keer weer de harmonica te sluiten. Op het moment dat ik op kop rijdt juist voor Sleeuwijk zie ik te laat dat ik achter de bushalte door had moeten rijden. En ook op andere momenten merk ik dat het goed zou zijn als ieder de route in zijn of haar navigatie plaatst zodat er minder onverwachte bewegingen in de groep plaatsvinden. De weg wordt vervolgd richting de Merwedebrug, die we rechts van ons laten liggen. We rijden nu richting Werkendam.

Hier staat de wind nu enig zins in ons voordeel. We hebben tussen Almkerk en Sleeuwijk nog een mooi buitje gehad en Peter Bastiaansen is behoorlijk afgekoeld door deze frisse bui. Zijn keuze voor kort – kort lijkt toch niet de beste maar hij heeft geluk de zon wil zich af en toe wel laten zien al hoe wel dit kort is. Voordat we de Noordwaard in rijden halen we een aantal Houtse fietsers in. Waar o.a. mijn buurman mee op stap is. Ze rijden een stukje met ons op over het pad dat parallel loopt aan de Nieuwe Merwede. Zij nemen wat later de pont naar de Kop van Het Land. Wij rijden richting het Biesbosch Centrum om daarna verrassend door de Noordwaard te draaien en keren. Dit is een leuke afwisseling t.o.v. de standaard route je ziet er mooie watertjes met de verschillende watervogels die in de Biesbosch thuis zijn. Anneke komt even naast mij rijden en zegt we kunnen wel een quiz in het verslag doen en dan vragen hoeveel bruggetjes hebben we vandaag over gestoken? Ik moet zeggen ik heb ze niet geteld maar dat er enige tientallen zijn dat weet ik zeker. Uiteindelijk komen we uit de Noordwaard weer in Werkendam hier rijden we over het industrieterrein om vervolgens door de polder naar de Grote Waardweg te rijden. De wind is vanaf nu niet meer pal tegen en al snel is de Hang in beeld. Marianne geeft aan dat ze even wil stoppen bij het gedenkteken van een vliegtuigcrash uit de tweede Wereldoorlog. Met een korte stop en een foto worden de helden bedacht. De brug bij Keizersveer doet vandaag wat minder pijn omdat de wind nu een ondersteuning geeft. Met een mooi tempo rijden nu richting Made. Bij de Meerpalen gaat de afdeling Den Hout richting den Bromtol. Ieder bedankt voor de rit en mogelijk tot zaterdag. Als ik dit verhaal zit te tikken hoor van onze sportgroep. Dat er een ongeval is geweest waarbij Gerben toch wel wat lichamelijke schade heeft op gelopen. Ik hoop dat het niet te ernstig is. Het is wel een domper voor de mannen die zoveel zin in de rit naar Rennesse hadden. Gerben van hier een snel en goed herstel gewenst. En ook Ad en Anneke sterkte voor de komende dagen.

Gerard

WTC Tour du Mol

Fietsverslagen

Met een slordig einde…….

Vandaag stond onze jaarlijkse rit met als tussenstop wielerbaan “de Mol” op de agenda. Bij het vertrek viel het me op dat er veel verschil was in kledingkeuze. Er waren er met kort/kort, waaronder ikzelf, maar ook arm- en beenstukken en zelfs een aantal winterjasjes zag ik ertussen. De wind is de afgelopen tijd nog steeds fris gebleven, terwijl het in het zonnetje lekker warm is. Vanaf vandaag kunnen de winterjasjes in ieder geval weer even in de kast blijven!
We waren met 14 Tourrijders vandaag, en reden samen met 6 Sportrijders gezamenlijk naar de Mol. In de buurt van de Kop van het Land troffen we de Trimrijders die een kwartiertje eerder uit Made waren vertrokken. Zo kwamen we mooi met z’n allen aan bij de Mol en wie wil kon direct de wielerbaan op voor een verkenningsrondje. Weer bij de meet aangekomen was er nog even tactisch overleg, maar zoals in alle koersen verandert een plan wel tijdens de koers. De Sport en Tour gingen tegelijk van start en het tempo ging direct al aardig omhoog. Met deze snelheid was het steile klimmetje beter te doen dan op lage snelheid merkte ik. Daarna wat snelle bochten en weer richting de meet. De derde ronde was het zaak om een goede positie te houden in de groep anders kon je het wel vergeten. Na het verder opvoeren van de snelheid was het een lange eindsprint in het rood tot aan de streep en de beste wonnen! Adrie had een slechte timing voor een lekke band en kon daardoor helaas zijn koerskwaliteiten niet testen vandaag.
Na het welverdiende appelgebak en koffie of thee en het huldigen van de winnaars gingen we als Tourgroep verder tegen de wind richting Gorinchem. Bert Timmermans reed vandaag vanaf het vertrekpunt met ons mee, en zou over de Gorkumse brug afslaan. Onderweg had Wim nog een lekke band met een lange pits stoptijd. Het bleek lastiger dan gedacht om bij deze velgen “even” een bandje te wisselen. We stond lekker in het zonnetje, het had ook slechter kunnen zijn.
Na deze lange stop was het weer even taai om op te starten, maar het tempo zat er toch weer snel in, hopelijk konden we wat tijd goedmaken. Na het afdalen van de Gorkumse brug namen we afscheid van Bert en kregen we ook wat wind in de rug. Het tempo kon nog verder omhoog zag ik op mijn teller. Met een lekker gangetje ging het door de polder naar de Keizersveerse brug.
De route gaf aan dat we bij het eerste stoplicht na de brug rechtsaf zouden gaan, maar de koprijders gingen rechtdoor, behalve Mark die keurig de route volgde. Van achter werd stop geroepen, maar dat hoorde niet iedereen waardoor een groepje doorreed, een groepje inhield en Mark op hoge snelheid in de verte rechts in beeld kwam. Blijkbaar was Ad, als routeleider wordt hij natuurlijk ook geacht om zijn route te volgen, ook rechtsaf gegaan achter Mark aan wat niet bij iedereen bekend was.
Bij het stoplicht bij het Dongemond College pikte Mark weer bij ons aan en ging het als 1 groep weer verder, tenminste dat dachten we eerst… Er ontstond twijfel of Ad nu wel of niet vooraan zat, en op de Bergse brug besloten we met 3 man toch even te wachten. Wim probeerde nog telefonisch contact te krijgen met Ad, maar dat lukte niet. Om zeker te weten dat we Ad niet ergens achtergelaten hadden besloten Maurice en ik om toch de route terug te rijden naar de Keizersveerse brug, Maurice rechtsom en ik linksom totdat we elkaar weer zouden tegenkomen.
Gelukkig hadden we de juiste keuze gemaakt en kwamen we Ad toch tegen! Gelukkig was er niets gebeurd intussen. Na het uiten van wat frustraties die voortkwamen uit bezorgdheid, konden we ook na deze vertraging eindelijk weer huiswaarts voor een mooie middag in de zon of voor de buis koers kijken. Een aantal waren er intussen misschien al mee begonnen.
Laten we in het vervolg de routeleider de route bepalen en daar niet van afwijken zonder overleg. Heb je graag zelf invloed op de route, voel je vrij om de routeleider te zijn, dan bepaal je de route namelijk ook zelf. Uiteraard is het de bedoeling dat we met z’n allen op elkaar blijven letten, alleen op die manier kunnen we er vanuit gaan dat iedereen ook het einde van de rit heeft gehaald. Hopelijk dat we hier vandaag weer wat van geleerd hebben….

Sportieve groetjes,

Hans

De Mol – Sport

Fietsverslagen

Bij afwezigheid van onze kopman, Thais, is het toch altijd even afwachten wie het verslag gaat schrijven. Vaak is Eric bereid de pen ter hand te nemen, maar die had slechts een paar kilometer bij de sport in de benen. Twan bood zich aan via WhatsApp, maar het enthousiasme spatte er niet bepaald vanaf. Daarom mag ik mijn debuut maken bij de verslagen.
De jaarlijkse rit naar de Mol is toch wel een bijzondere tocht, want de eerste 30 km worden in een grote groep samen met de tour afgelegd. De trim had dit jaar besloten wat eerder te vertrekken en na de chaotische heenweg van vorig jaar kan ik me dat goed voorstellen. Om half negen telde ik snel vijf sporters: naast mezelf waren John, Twan, Chris en Sander aanwezig. Flip was er natuurlijk ook, maar gaf aan dat hij vandaag met de tour zou meerijden. De grote afwezige was Eric; na alle berichtjes en routes op zaterdag hadden we hem wel verwacht.
Lekker in het wiel van de tour lieten wij ons zonder enige inspanning naar de Mol brengen. Helemaal niet verkeerd om eens rustig twee-aan-twee te fietsen en bij te praten. Misschien kunnen we daar bij de sport een voorbeeld aan nemen… of niet.
Aangekomen bij de Mol was het tijd om te gaan verkennen. Voor mij een moment om terug te denken aan vorig jaar. Toen was Thais natuurlijk de sterkste van ons allemaal, maar als altijd de sterkste zou winnen, dan was het palmares van Boogerd in de heuvelklassiekers mooier dan dat van Pogi en Remco bij elkaar. Na drie rondjes was ik destijds de gelukkige die de handen in de lucht mocht steken.
Dit jaar lagen de verhoudingen toch anders. Thais was afwezig, net als onze kapitein die ook altijd blijft rijden. Chris, Twan, John en Eric hadden dit jaar al flink gefietst, en Eric was zelfs met de trim meegegaan om zichzelf te sparen voor de wedstrijd. Sander had afgelopen maandag laten zien dat, als hij zich wat dieper over het stuur buigt en zijn nek wat dikker laat worden, hij deze drie rondjes ook wel in zijn eentje kon volhouden.
Na de start besloot ik, net als Thais vorig jaar, meteen te proberen een scheiding tussen de sport en de rest te creëren. Helaas vonden de anderen het wel een aardig idee om met de hele groep te blijven rijden. Omdat ik niet zag hoe ik drie rondjes solo kon volhouden, liet ik me maar terugzakken. Sander kwam bij het clubgebouw hard voorbij en in zijn wiel bleef ik nog even rustig zitten om te zien wat de rest zou doen. Ook Sander had geen zin om nog twee rondjes op kop te sleuren en wilde duidelijk graag winnen. Mijn andere aanvallen hadden weinig effect, want niemand kwam mee.
In het laatste rondje vermoedde ik dat het voor mij gedaan was en ik te veel energie had verspeeld. Maar een laatste aanval op het heuveltje wilde ik toch proberen. Tot mijn verbazing zag ik dat ik een flink gat had geslagen. Gelukkig voor Sander werd hij door Chris gewaarschuwd dat ik vooruit was, en met een snelheid ruim boven de vijftig zette hij de achtervolging in. Ik was te uitgeput om aan te haken en zo soleerde Sander bij zijn debuut op de Mol naar de overwinning. Ik rolde rustig uit als tweede en tot mijn verbazing moest de rest van de sport het afleggen tegen Wim van de Tour.
Na koffie, appelgebak en een huldiging vertrokken we met de sport terug naar Made. Eric’s rug besloot dat het beter was om met de tour mee te gaan, en Flip was opeens toch weer bij de sport. Met een mooi gemiddelde van 36 km/u reden we goed samenwerkend terug. Op de brug bij Gorinchem moest Chris nog lossen, maar dan had hij het sportieve maar boven de familiebelangen moeten stellen.
Volgende week zal de sport niet aanwezig zijn op zondag, want dan gaan we vroeg in de ochtend op pad voor onze jaarlijkse rit naar Renesse.

Jan Willem

De Mol – Trim

Fietsverslagen

Een hoogtepunt in het seizoen. De Mol. In Dordrecht. De Trim ging een kwartiertje eerder weg om de beentjes los te fietsen. Het kwartiertje bleek ook nodig. Niet zozeer omdat de Trim langzaam ging. Maar het tempo ging er uit omdat Gerard K, nerveus voor de wedstrijd die bij De Mol jaarlijks gereden wordt, regelmatig een plaspauze moest houden. We werden juist voor Dordrecht achterop gereden door de andere groepen.

Het was in elk geval schitterend fietsweer. En na onderweg nog gefilmd te zijn, net over de Moerdijkbrug, of geflitst, daar komen we nog wel achter, was het genieten van de opbloeiende natuur aan de noordkant van de Biesbosch. En dan was dat nog maar de helft van het verhaal dat dus doormidden werd gezaagd door de eerder genoemde wedstrijd. Drie van de Trim deden mee. Voor de schrijver dezes is het elk jaar weer een herinnering aan vroeger tijden. Inclusief het besef dat de keuze voor een maatschappelijke carrière de juiste was. Een beperkte hartslag, een BMI die trend houdt met zijn schoenmaat en drie keer een rotzak van een stoep, steiler dan die in de Ronde van Hank maken het er niet beter op. En ook het koersinzicht is nog even belabberd. En bedankt Flip voor de feitelijke constatering:”Ja…daar is het klimmetje!”. Maar ik kan niet anders samenvatten dat ik er enorm veel plezier aan heb beleefd. En heb genoten van de gastvrijheid van de Mol, de koffie en de appeltaart. Daarnaast was een het een eer naast Wim en Sander te mogen staan.

We gaan weer trainen voor volgend jaar.

De terugweg was een belevenis op zich. Peter Kuijpers, de leider van de dag, had bedacht om terug te gaan via de Biesbosch zelf en de pont bij de Kop van het Land te nemen. En dat was een fantastische plan. Het kostte even wat moeite om digitaal de kaartjes te regelen, maar juist op tijd konden we op het veer en landden we in de Biesbosch. Het is nog steeds verbazingwekkend hoe dit is opgeknapt en hoe lekker het is om daar met een bescheiden vaart doorheen te fietsen. Vanaf Werkendam zijn we via de buitendijk terug naar Hank en verder naar Geertuidenberg en uiteindelijk Made gefietst.

Gerard K.

Mooie rit op “historische dag”

Fietsverslagen

Na de route met de Captain van de trim vandaag Wim Rasenberg te hebben besproken gingen we 2e paasdag weer vol goede moed op weg voor ongeveer 75 kilometer. Het zou een “historische” dag worden maar dat wisten wij toen nog niet. Met zijn elven waren we o.a. met Antoon weer terug van zijn golf vakantie in Madeira. Niets geleden in Madeira want samen met Peter pakte hij gelijk weer de kop. Deze keer een goed vertrek bij de trim er bleef niemand achter. We fietsten naar den Berg en Raamsdonksveer en via de Veerse weg naar Dongen. Eerst nog over een glad bruggetje en toen over een breed fietspad. Gelukkig breed want er liepen nogal wat loslopende honden met loslopende baasjes. Niets gebeurd reden we naar Rijen en via een rondje langs de vliegbasis kwamen we via diverse wegonderbrekingen weer op het fietspad langs de vijfeikenweg. Door Dorst en bij de splitsing in de teteringse bossen linksaf richting Terheijden. Hier ging het tempo door Johan richting de 32 km wat weer reacties op riep bij sommigen dat dit te hard was voor de trim. Op de Moerdijkweg plotseling een demarrage van Marc maar direct een reactie van Annemiek, Peter en Antoon. Gerard de oude rot zag het direct, dit is de beslissende ontsnapping. Toch was dit niet zo, net als in de Amstel met Pogacar ging het peloton te snel en daarom liet een tweetal zich terugzakken in het peloton en het andere tweetal wist de route niet en namen de verkeerde afslag. Peloton weer compleet en via de polders van zwaluwe kwamen we uiteindelijk met achten bij het Trefpunt terecht. Peter en Johan trakteerden ivm hun verjaardagen, Ze hadden maar 2x appeltaart en de ene ging naar Piet de Oudste. Rest was Red velvet en lemon cake, smaakte ook, geen klachten. Toen werd het een historische dag want iemand riep, de paus is overleden op 2e paasdag. Ook werd er nog unaniem besloten om volgende week om 8.15 uur te vertrekken naar de Mol, zodat ook de trim op tijd zou zijn. Al bij al een fijne rit onder de goede begeleiding van Captain Wim.

John de Wijs

WTC Sport Poederoijen

Fietsverslagen

Het was een druk paasweekend: op zaterdag morgen een rit, ’s avonds het feest van Chris, en Maandagochtend weer een rit. Ik heb dit weekend daarom maar bestempeld als een mini‑3‑luik. Het waren drie dagen plezier én afzien.

Gisteren (net als deze ochtend bij de start) was het mistig, en de luikjes bleven vrijwel de hele dag dicht. 😴 Het feestje van Chris had bij iedereen sporen nagelaten, vooral op dag 2. De vraag was dan ook: wie staan er aan de start en in welke hoedanigheid?

Ik zag een groep Zombies staan, namelijk John, Twan, Jetlag‑Jan‑Willem, Sander, Martien en Chris. Laatstgenoemde was de laatste tijd niet geheel fit, maar na het verorberen van de van zijn teamgenoten gekregen fruitmand 🍌🍋🍊🍍🍐🍎 en enkele shotjes slagroom fietst hij weer ouderwets fris en fruitig rond. De vitamines en de tropische gedachten 🏖 gaven hem duidelijk weer power.

Voor vertrek werd nog even overlegd over de te rijden route. Onze (smerig hard rijdende) Sm…

Agent Thais had de GPS in de app gezet, maar door de vele wegwerkzaamheden klopt die niet altijd. John loodste ons door de Beethovenlaan in Raamsdonksveer, waar de eerste wegopbrekingen waren.

Thuis had ik een rit‑risicoanalyse gemaakt: 30 km zijwind mee, 35 km wind mee, en tot Fort Lunet wind tegen. Niet dat het de andere sportkleppers wat uitmaakt waar de wind vandaan komt—de meesten gaan tegenwind net zo hard als meewind. Bizar eigenlijk.

Bij de Bergsche Dijk aangekomen bleek dat ze daar de bovenste asfaltlaag hadden weggehaald. Daardoor kregen wij allemaal een vibrerend gevoel in ons lijf ook steeg de kans op lekrijden aanzienlijk.

Net nadat we de Slijkwellsedijk opdraaiden, had John lek. (Ter vergelijking: vorig jaar zaten we deze tijd al op zo’n acht lekke banden.)

Nu hadden we wind mee. Het was niet al te druk op de slingerdijkjes, wat ons een vrijbrief gaf om de turbo’s aan te zetten. En als Sander op kop zit, zet je dan schrap: hij gaat onder in de beugel, trekt zijn oren in en neemt een aërodynamische houding aan. Dan zie je z’n gespierde nek en weet je wat er komen gaat: kilometerslang sleurt hij op kop. Samen met kapitein Martien nemen zij de meeste kilometers voor hun rekening. Ook het jongste lid, JW, is alweer snel in vorm ondanks zijn jetlags. Ik vind ‘jetleg’ met een ‘e’ dan ook een mooie titel voor hem—vrij vertaald: straaljagerbenen.

Even op Strava gekeken: tussen Nederhemert en Poederoijen 35 km met een gemiddelde van 38 km/u. En dat met al die bochten!

Twan scoort punten met zijn uitspraak: “Mijn kuiten klappen door mijn beenstukken heen, ik doe ‘t bijna in m’n broek van angst.” Gelukkig moest John bij de Wilhelminasluis een plaspauze inlassen om zijn eigen sluis te openen.

De rest kon even van het geweld bijkomen.

We gaan langs Werkendam: het laatste, en wat ik dacht het lastigste stuk viel reuze mee. De samenwerking was super; iedereen kon goed mee.

Natuurlijk is er een nazit—dit keer bij Fort Lunet. Het feest van Chris wordt nog eens besproken, en vooral hoe leuk het was.

Ook werd er nog even opgeschept over onze (en andere) afgetrainde lichamen. Daar hadden we weer een nieuwe spreuk voor:

“Van achteren komen we net uit het lyceum, maar van voren zijn we pronkstukken uit het museum.”

Op het terras scheen bij aankomst de zon, totdat Twan zijn beenstukken uittrok. Door de weerkaatsing op zijn witte kuiten maakte de zon een terugtrekkende beweging. Dan maar zonder zon onze kapitein in het zonnetje zetten!

Martien is al jaren de stabiele factor in de sportgroep. Hij weet overal de weg, let op iedereen en doet iedereen pijn. Kortom: he is “THE ONE.” Komende week is hij jarig, en daar hoort een cadeau bij. Door zijn betrouwbaarheid, snelheid en power kwamen we uit op een Porsche.

Martien, veel plezier ermee, een fijne verjaardag en bedankt voor de traktatie!

Het was een mooi paasweekend.

Groeten van Erik 👊

Paasritje naar Riel

Fietsverslagen

Het was nog een beetje fris deze ochtend maar dat zou later wel beter worden.
Met acht mannen en Annemieke gingen wij onder leiding van John op pad.
Zeker in het begin ging het langs bekende wegen richting de oude Rijksweg
richting Tilburg. Na diverse werkzaamheden omzeild te hebben staken wij
de weg over om een stuk van het Bels Lijntje over te rijden.
Met Peter Korse, Marc en Peerke K hadden wij goede mannen die het
werk op kop niet schuwden. Ook Annemieke was na 3 weken in haar huisje
in Drenthe in goede doen. Na een kilometertje of vier over de voormalige
spoorlijn gereden te hebben ging het linksaf een industrieterrein in Tilburg over.
Al slingerend ging het richting Riel. Prachtig plaatsje met vele mooie oude huizen.
Aangezien bij John intussen zijn fietselektronica het liet afweten moest ik
in de bres springen om de juiste weg te volgen op de mijne.
Maar ja, sommigen onder ons vonden die schijnbaar niet zo betrouwbaar
en gingen opeens linksaf terwijl mijn navigatie duidelijk rechts aangaf.
Ik er achteraan om te kijken waar dat landweggetje uitkwam. Nergens dus.
Dus terug naar de doorgaande weg die ons uiteindelijk naar de Slingerdreef
zou leiden. Dit na een plaspauze en de bananentijd van Wim.
In navolging van ons betreurde oud lid Jan Sestig moest ik in samenspraak
wat gele kaarten uitreiken aan Marc en Peerke wegens het niet volgen
van het juiste parcours. John vond ook dat het zo hoort. En hij is de leider!!!
Na de Slingerdreef ging het in gestrekte vaart naar Dorst. De zon was intussen
al goed doorgebroken dus ik kon de mouwtjes alvast opstropen om het laatste
stukje van de rit aan te vangen. Na Dorst ging het richting de Warandelaan
te Oosterhout. Bij Paradijs de weg overgestoken om daarna langs het kanaal
verder te rijden naar Den Hout. Achterlangs het sportpark van W.V.O om
daarna in de Achterstraat van Den Hout uit te komen. In Den Hout ging
iedereen zijn weg om zo rond de klok van half twaalf weer thuis te zijn.
Laat het Paasfeest maar beginnen. Met dank aan John voor het uitzetten van de rit.

Met vr gr de Pakhaas 🐰😁

Bakkersmolen

Fietsverslagen

Traditiegetrouw wordt er met Pasen niet op zondag gereden maar op zaterdag en maandag. Op de verzamelplek stonden al veel WTC leden te wachten. Zoals altijd was het weer gezellig met alle keuvelende leden. Ik vind het altijd mooi om te zien dat op de verzamelplek altijd iedereen door elkaar staat. Er is niets te merken groepsvorming van tour, trim of sport.
Nee hoor, we zijn 1 club en iedere WTC rit wordt gezamenlijk gestart als fietsclub WTC Made. Dat is toch mooi!

Om 08.30 uur wordt er van start gegaan en lijkt het alsof al de leden om ons heen als water onder een warme zon verdampen. Het residu dat overblijft zijn de sporters, om precies te zijn 6 man, te weten Gerben, Twan, Martien, John en Erik.

Deze rit gaat naar de Bakkersmolen bij Essen. Soms heb je geluk en soms heb je pech met de wind. In dit geval hadden we pech want de wind kwam uit het noordoosten en was behoorlijk fris. Iedereen van de sport had dan ook lange mouwen en lange broek. Sommigen hadden zelfs nog handschoenen aan.

Na een rustige aanloop werd vanaf het viaduct over de A16 het gaspedaal ingedrukt. We hadden windje mee, maar het feit dat je weet dat je windtegen terug moet, drukte de pret wel een beetje.
Zoals gebruikelijk werd er lekker afgewisseld en zo zaten we eigenlijk al heel snel bij Roosendaal. De route leidde ons ten zuidwesten van Roosendaal door veel kleine polderweggetjes met veel bochten. Dit was best leuk om te rijden, maar je kon wel duidelijk merken dat het geen zondag was. Om de haverklap moesten we weer aan de kant voor ander verkeer, waardoor het tempo er nooit echt goed in kwam.

De wegkapitein van de dag was Martien, daags van tevoren had hij een GPX-bestand van de route rondgestuurd en die werd natuurlijk keurig gevolgd, maar dan moet je fietsnavigatie het wel doen en dat was bij Martien niet het geval. Kennelijk had hij geen GPS bereik en zo was onze wegkapitein stuurloos geworden. Martien bleef echter kalm en liet de navigatie aan anderen over. Het enige wat uit zijn mond kwam was: “ik ga binnenkort een Garmin halen.”
Zoals we gewend zijn is het in Essen nog steeds een puinhoop qua weg opbrekingen en zo moesten we een heel stuk lopen tussen de walsen en graafmachines door. Hierna werden we in Essen door allerlei woonwijken gestuurd de me vrij bekend voorkwamen. Het bleek dan ook dat Martien de GPX van vorig jaar had rondgestuurd. De route die we toen gefietst hadden was deels geïmproviseerd door al de wegopbrekingen die er toen in Essen waren. Inmiddels waren die wegopbrekingen weg, maar fietsten we nog wel door de woonwijken heen. Op zich prima, want daardoor hadden we geen last van veel verkeer.

Essen uit begon de wind goed in het gezicht te blazen. De kopbeurten bleven echter goed verdeeld en om niet de hele weg in te nemen werd vaak in twee waaiers gereden. Ook in Zundert leidde de navigatie ons door een woonwijk. Oh ja, vorige jaar in Zundert lagen ook nog veel straten open vandaar…
Na Zundert konden we richting Rijsbergen lekker ronddraaien. Dat was al even geleden, maar we waren het nog niet verleerd. De wind begon echter wel zijn tol te eisen, zeker bij Erik. Hij had de Elsakker in gedachte als rustpunt en was volledig gefocust om in ieder geval tot daar niet af te haken. Het was dan ook een bitter pil dat de groep zonder blikken of blozen de Elsakker links liet liggen en door knalde richting A16.
Dit “verraad aan den Elsakker”, bleef niet zonder gevolgen, want Erik werd hier mentaal volledig door gebroken. Ook ik was teleurgesteld en moest nog alle zeilen bijzetten om de groep bij te halen, omdat ik bijna mijn fiets al in de fietsrekken had staan bij de Elsakker. De groep reed zo hard door dat even door mijn gedachte schoot dat ze me eraf wilde rijden. Dat zou een dubbel verraad zijn! Gelukkig hielp deze gedachte me om de groep terug te halen, maar het was wel op mijn tandvlees.
Gedesillusioneerd gingen Erik en ik maar achter in het peloton rijden achter de brede ruggen van de mannen die geen koffie met appeltaart wilde eten.
Met een droge mond en honger naar zoetigheid reden we vervolgens met een uitgedund groepje Made binnen. Het is toch een beetje een leeg gevoel als je de koffie skipt na een fietstocht…
Deze leegte moet dan ook snel gevuld worden en dat gaat vanavond al gebeuren want Chris, het moreel kompas van de Sport, is jarig en vanavond gaan we dat vieren. Chris gefeliciteerd met je 50ste verjaardag!

Maandag wordt het een rondje Poederooijen

Thais

Slingerdreef Trim

Fietsverslagen

Na een periode van droog warm weer had het s ‘nachts geregend en was het niet zeker dat het verder droog zou blijven.
En dat bleef het ook niet. Hoewel het om druppels ging, Honden, katten en pijpenstelen bleven uit.

Ondanks de kentering van het weer was er toch nog een redelijke groep, waarbij zich ook nog Thijs aansloot. En het kersverse lid Fred.

We zouden eigenlijk naar Rijsbergen rijden, maar het draaien van de wind deed ons anders besluiten. Het werd een rondje Slingerdreef. Een klassieker zou ik zeggen.
We moesten wel een beetje omrijden om in Den Hout te komen. Nu een keer niet over de Vijf Eiken maar langs het pad van Dorst naar Rijen. Wat een lekke band opleverde. Peter werd bij de reparatie geassisteerd door Thijs.

Marc en Peter sloten nog even kort aan bij een groepje dat ons voorbij kwam. Thijs liet bij Bavel nog even zien hoe hard je achter een auto aan kunt sprinten.

En daar begon mijn linkerpedaal wat te wiebelen. Ik hoopte dat dit het lager van mijn pedaal betrof. Maar dat was het niet. Op een of andere manier is mijn pedaal los komen te gaan zitten en is gaan jotteren (mijn woordenboek kent het woord jotteren niet) in de draad. En ijzer is eenmaal sterker dan aluminium. Ik heb bij het Pannenkoekenhuis bij de Seterse bossen afscheid moeten nemen van de groep. En precies op het moment dat ik afstapte viel de pedaal uit de groeven. Het was erg prettig dat ze mij in elk geval bij het Pannenkoekenhuis hebben afgezet. Mijn zoon heeft me daar opgehaald.

Het was een leuke rit. Lekker bijgepraat en vooral lekker gefietst.

Gerard K.