Gisteren was het een dag waar de wielerliefhebbers nog lang over zullen napraten. Annemiek en mijn favoriet Remco hebben de Vogezen en de omgeving van San Sebastian een zware verkoudheid bezorgd. Vandaag zijn er nog vele in het peloton bezig om hun wonden te likken en proberen zich te herpakken voor de volgende koers. Maar dan vandaag. John had een route uitgedacht die ons richting Blauwe Sluis zou voeren. Met 2 gastrijders Paul en Marianne erbij waren we met 9 kleppers. Op naar Zevenbergen met een flinke wind op kop. Hier de Koekoeksdijk gevolgd door de Dikkendijk gepakt. Straf kopwerk van John en Paul. Daarna naar de Molendijk om richting Moerdijk te rijden. Antoon en Bert lieten zich ook niet onbetuigd om een gedeelte van het kopwerk te doen. Blauwe Sluis was de volgende passage op weg naar Lage Zwaluwe. In Lage Zwaluwe nam Jacques afscheid van ons waar hij een tijdelijke woning heeft. Dat in afwachting van een nieuw appartement wat in de May gebouwd gaat worden. Intussen in Drimmelen aangekomen. Naar de haven gereden om daarna achterlangs en langs het kanaal naar het domein van Kriezantenkweker Erik gereden. Hier afscheid genomen van Erik om vervolgens terug te keren op het punt waar wij vertrokken waren. De May. Gastrenster Marianne nog naar huis gebracht, om daarna nog een lusje over Dongen te rijden. Toch nog de 100km aangetikt deze ochtend, om daarna lekker naar het fietsen met onze kanjer Annemiek te gaan kijken. John, nog bedankt voor het leuke ritje en de aanduidingen onderweg en tot binnnenkort.
Opnieuw schitterend weer, maar toch met beduidend meer wind dan vorige week. De wind kwam meestens uit het zuiden, en daar had John al op ingespeeld door een toch zuidwaarts te plannen. En opnieuw was het een verrassend rondje met een forse groep. Met wisselende mensen op kop, maar met één vaste kracht, Kevin. Indrukwekkend. Het tempo vasthoudend en dan zonder problemen nog de gesprekken achter hem volgend.
Opnieuw zijn we op plaatsen geweest die ik niet kende of me niet kon herinneren, maar aan de hand van kerktorens en andere oriëntatiepunten was het voor mij steeds wel duidelijk waar we ons bevonden.
En een aangename verrassing toen we net voor de brug voor Zwartenberg richting Zevenbergen de andere groep tegenkwamen. We zijn een tijdje samen opgetrokken richting de Elsakker waar het weer splitste. Hoewel de samenstelling weer wat anders werd in beide groepen.
Het was ook leuk dat een vraag die een paar weken eerder gesteld werd, beantwoord werd. We reden toen over de Goudbloemseweg vanaf Oudenbosch en gingen over de houten brug over de Mark. De vraag was toen waar je uitkwam als je rechtdoor ging. Het antwoord werd toen gegeven, maar er werd in deze tocht ook bewezen dat dit klopte: Hoeven. Wat ik zelf wel grappig vind is dat we daar vlak langs de Geerstraat en Goorstraat reden. Maar dat moet je dan net maar weten. Het heeft verder ook geen enkele toegevoegde waarde.
Het was weer een schitterende rit met leuke mensen. Elke zondag weer plezier. Het spijt me dat ik volgend weekend weer moet werken. Aan de andere kant, het brood waait ook niet op de plank.
24-7-2022, verslagje van de tourgroep van de WTC. De vakantie is voor een aantal van ons begonnen dus tijd voor een vakantierit volgens de agenda van de WTC. Als ik deze ochtend met mijn fiets richting Leo rijd is het al een aangename temperatuur. Als ik bij hem kom zeg dat ik niks van Gerben heb gehoord en dat hij er gister ook niet bij was met het rondje TMM. Dus vertrekken we om 8:10 richting de May via den Bromtol. Als we bij het oude gemeente huis aankomen zit Wim Rasenberg al te wachten en ook René van Mook is er al. Niet veel later komen er verschillende renners en rensters uit diverse richtingen aangereden. De wind komt uit Zuid-Westelijke richting dus is mijn idee een route richting Willemstad te rijden. Als mijn GARMIN 8:32 uur aangeeft gaan we van start, hierbij duurt het even voordat het peloton gevormd is. Als we de Watertorenstraat indraaien is de groep gevormd. We nemen bij de Helkant de weg richting het industrieterreintje van Hooge Zwaluwe. Hier hebben we enigszins wind mee en het tempo gaat lekker omhoog. Leo heeft er ook echt zin in. Maar rap komt er vanuit de achter kant van de groep dat we de tour zijn en niet de sport. Eerlijk gezegd denk ik dat de tourrenners dit best aankunnen. Ik ga een keertje na achteren om te zien welk schoonvolk er allemaal is aangesloten bij de tougroep. Ik kom dan de volgende namen tegen: Chris Weda, Anneke van Wesel, Sharelle van Dongen, Ad van Dongen, Leo Stasse, Corné Schoenmakers, Flip Segeren, John Haanskorf, Peter Verhagen, Peter Bastiaansen, Erno Haanskorf, Johan van Helmond, Twan van Meel en Gerben Berm. Ik merk dat er voldoende sportrenners tussen zitten die hun kopbeurten kunnen doen maar zie ook dat neef Twan op de mountainbike er tussen zit. Zijn Ridley is in onderhoud en hij geeft aan dat dit ook een manier van trainen is.
De ene is niet de andere is de titel van dit verhaaltje, maar waar slaat dit nu op wel de ene Haanskorf wil niet op kop en de andere wil er soms niet vanaf. Maar voor we in Moerdijk zijn is de dieje die niet op kop wil eraf en keert hij om. Na het industrieterrein gaan we van Klundert richting Noordschans hier schieten we de polder in richting Tonnekreek. Ondertussen rijd ik naast Sharelle die lekker mee peddelt op haar mooie LIV Langma. Vervolgens gaan we over de fietsstraat richting Willemstad. Deze fietssnelweg is blijkbaar niet bij iedereen even bekend. Het rijdt er echter fantastisch. Bij Willemstad wordt er geroepen plaspauze, wie weet ik niet maar er is blijkbaar behoefte aan. Wat later rijden we weer verder richting A29 vandaar gaan we naar het industrieterrein Dinteloord. Best een aardige wind staat hier tegen, en Johan en Gerben proberen elkaar even uit. Beiden moeten er flink tegen aan zeker dat laatste stuk dat nog even lekker oploopt. Met Chris en een goede Corné op kop gaan we richting de suikerfabriek altijd weer oppassen met de weg versmallingen op deze verkeers luwe weg. Als we de suikerfabriek gepasseerd zijn is er een wegomleiding. Die zorgt er voor dat er even een klein misverstand is met wat nu de juiste richting is. Als we Stampersgat verlaten vraagt Chris wanneer we wind mee krijgen. Ik geef aan dat we nu wind af rijden. Langs de windmolens af rijden Standdaarbuiten in. Hier staan links en recht van de weg paaltjes die goed aangegeven worden door de koprijders op dat moment. We draaien richting Hunter Douglas waarna we niet kiezen voor de Goudbloemsedijk maar voor Langeweg. Anneke vindt dit niet leuk zegt ze, ik vind het juist een leuke afwisseling. Maar ik merk als we de bochten nemen in deze weg dat daar het probleem zit. Meer voorwaarts blijven rijden luid mijn advies, dan hoef je niet elke keer weer fors aan te zetten. Daar wat verderop komt de Lamgat-brug in beeld. Hier merk je dat het wat later in de ochtend wordt, de recreanten zijn ook wakker geworden en zorgen voor wat meer drukte op de fietsroute. In overleg met Flip besluit ik dat we een klein lusje via Zwartenberg naar de Elsakker erbij pakken. We hebben tenslotte tijd voldoende. Hier gaat het fout. Peter Bastiaansen die normaal met trim mee rijdt heeft blijkbaar voor de brug al moeten lossen en rijdt via Langeweg naar huis. Over de brug bij Zwartenberg doorkruisen we de trimgroep. Dit leidt altijd tot verwarring, Sharelle besluit met de trim het rondje af te maken. Al met al ontstaat er even een onoverzichtelijke situatie de koprijders hebben niet altijd een goed beeld hoe het achter in de groep aan toe gaat. Er is nog meer verwarring door een groep Harleys die zich ook nog tussen de fietsers door wurmt. Via de Elsakker gaat het richting de Compaan, bij de Schuivenoordseweg nemen Chris en Twan afscheid van de groep. Chappeau Twan goed gereden je kunt zo met de Rabo-dikke Banden race meedoen. Vanaf de Compaan gaat de snelheid weer omhoog om vervolgens weer even omlaag te gaan. Ik maak nog snel een filmpje want op STRAVA kun je tegenwoordig ook korte filmpjes kwijt. Bij Wagenberg slaat Corné rechts af en even later rijden we via de Brandestraat de May binnen. Ik hoor of we één biertje meedoen. Niet veel later zitten we bij Shirley eerst aan koffie met gebak. Hierna doen Leo en ik één biertje om rond twaalf uur terug te zijn op Ter Aalst.
Deze WTC-zondag was weer goed bezocht. Helaas bleken de meeste sporters toch niet van plan mee te gaan met de sportploeg. Kevin en Johan moesten op tijd weer thuis zijn, Chris had weer een feestje gehad en Sander was te druk…
Nou ja, dan maar met 4 sporters te weten Martien, Frans, ikzelf en John M. Bij het wegrijden voegde Peter zich ook nog bij ons.
De rit zou gaan naar Sint Andries. Ik had er nog nooit van gehoord, maar dat is eigenlijk gewoon Rossum. Maar goed, Sint Andries klinkt op deze mooie zondag wat vroomser, zal ik maar zeggen…
Onderweg richting Sint Andries ging het allemaal lekker vlot. Over de Heusdense brug door en langs het Oude Veerhuis in Ammerzoden. Gezien de medailles op Strava zou ik hier wel eens eerder moeten hebben gefietst, maar ik herkende het toch niet allemaal niet goed meer.
Ondanks mijn eigen onbekendheid daar, bleek dit voor velen niet zo te zijn. Zeker na Rossum langs de Waal wemelde het van de fietsers. Het was soms echt slalommen. Daarnaast hadden wij zeer regelmatig andere wielrenners in de staart zitten die met ons mee wilde liften. De eerste volgeling op onze bedevaart naar Sint Andries kwamen we al in Waspik tegen. Dit is natuurlijk prima, maar dan graag wel achter ons en niet tussen ons. Zo overkwam het ons bij Gameren dat er zich een wielrenner, volledig uitgedost in het schildergrootmeester-pakje van Jumbo-Visma (inclusief bijpassende bidons), voegde tussen ons treintje. Aan zijn manier van fietsen was duidelijk te zien dat hij met hangen en wurgen bij Martien in het wiel zat. Bij het inrijden van de smalle weggetjes van Gameren werd er een beroep gedaan op de fijne motoriek, deze was bij de Jumbo-Visma wannabe echter ver te zoeken, wat zorgde voor wat onhandige manoeuvres. Toen we Gameren uitreden hield hij het denk ik maar voor gezien, want in eens was hij weg.
Bij Poederoijen kwamen we weer op bekend terrein. Toen we daar over de brug Brabant in reden, besloten John en Frans hun eigen weg maar naar huis te rijden door rechtdoor richting Giessen te rijden. Martien, Peter en ik bleven verbaasd stilstaan. Wat doen zij nou? Waarom tarten ze het gezag van onze wegkapitein nou zo? Met een ferme fluit van Peter kwamen Frans en John teruggereden en voegden ze zich weer in ons wiel. Dit was wel een dreun voor het gemiddelde, maar het was toch fijn om jullie toch nog even voor ons te hebben zien rijden…
Via Wijk en Aalburg vervolgende we onze weg richting Raamsdonksveer waar we nog een bakje dronken bij het Fort.
Rond 12.30 uur reden we de May binnen en hadden we er weer 125km opzitten. Het was weer een mooi ritje, met prachtige wegen. Dank daarvoor.
Voor deze mooie fietsdag had ik in de wegkapiteins-app voorgesteld om de “West-Brabant-Tocht” weer eens te rijden. Mijn suggestie wordt aangenomen dus komt de info-app aankondiging van Kevin, een tocht van 120 km. met pitstop in het pittoreske Nispen. Mooi zonnig weer, met de wind uit het zuid westen (volgens de weerapps op vrijdag). Zo niet vandaag. Het is oostenwind maar de windmolens staan stil en de rookpluimen van de industrie gaan recht omhoog, dus nagenoeg windstil als we vertrekken. Op het startpunt staan best veel WTC-ers, er wordt wat gepuzzeld: Wat voor groepen hebben we? Is er een Trim en een TT ? Of gaan die samen? De Tour is duidelijk, dus wij vertrekken met een groep van 13 in westelijke richting. Dit is inclusief een gastrijder die Corné heeft meegebracht: Karst van Terheijden noem ik hem maar. Het gaat lekker, we schieten goed op, het is nog niet warm en met het zonnetje mooie uitkijkjes in de polders. Ergens tussen Oudenbosch en Stampersgat hoor ik dat 5 mannen besloten hebben dat deze tocht toch wat te lang is om op tijd terug te zijn, dus die hebben een andere route genomen. Wij gaan verder met 8, helaas wat minder koptrekkers. Geleidelijk komen we op wegen die een aantal mensen van het peloton niet kennen. Voor mij wel, het is bekend gebied uit mijn jonge jaren. Tot verrassing van sommigen rij ik zonder GPS systeem maar op geheugen. Dan kijk je vooral naar de “landmarks”. Bij die boom rechts, bij die boerderij links etc. Ik heb wel eens gelezen dat dit de mens over het algemeen goed af gaat, omdat in de evolutie de “jagers – verzamelaars” die dat in de prehistorie goed konden, vanzelf de mensen waren die overleefden en voortplanten. Klinkt logisch toch? Dan is het echter wel zaak dat die landschapskenmerken niet veranderen. En daar gaat het even fout bij Bergen op Zoom. Ik weet al sinds jaar en dag dat ik bij bordje “camping de Heide” links af moet….. maar dat bordje is weg. 50 meter na de gemiste afslag zie ik een tunnel voor ons die niet in de route hoort. Even terugdraaien en weer op de route. Ik zie ook geen camping meer, wat is er aan de hand? Google weet alles: BNdeStem 6 mei 2021: “Eigenaar Bergse campings de Heide en Vredenburg failliet“. De curator heeft blijkbaar het bordje ook uitgegraven om te kijken of dat nog wat op zou brengen. Je moet het maar weten, of de route vooraf verkennen zoals vroeger wel gebruikelijk was.….. We rijden door de Bergse bossen langs de jeugdherberg naar Heimolen om zo bij de eerste geclassificeerde berg van de dag te komen: de Vossenweg, toch 16,5 meter hoog. Een goede opwarmer voor de Rijzende Weg in Woensdrecht die nog hoger is met zijn 21 meter. Als je denk dat dat niet zo veel voorstelt, moet je eens aan de “Ronde van Woensdrecht” mee doen. Dan rijden ze er tig keer tegenaan met een rondje van goed één kilometer lang. Dan gaat dit wel tellen. Wij verteren het allemaal goed en na nog een hupje bergop naar Hoogerheide, karren we via het Vliegveld Woensdrecht (dat ooit nog eens bewaakt is door Corné!), naar Huijbergen. Chris heeft nu we over de helft zijn al zoveel alcohol verbrandt en verdampt, dat hij ook op kop gaat rijden. Met 85 km op de teller rijden we Nispen in en stoppen we bij café Tivoli, of eigenlijk bij de kerk. We nemen plaats op het kerkplein en bestellen koffie met een lekkere punt. Anneke vertelt dat wij daar getrouwd zijn en door de deur waar we nu dus voor zitten, als echtpaar toen naar buiten gestapt zijn. Ze is daar na maar liefst 13.267 dagen nog steeds zo blij mee blijkbaar dat ze er op staat de kosten van de lekkernijen voor haar rekening te willen nemen: het is wel zo dat ik af moet gaan rekenen …..
De bidons zijn weer vol, het gebak, koffie en chocola op dus we stappen op voor het laatste stuk. Er is wat meer wind en die is tegen. Maar omdat iedereen weer een beurtje pakt, houden we de gang er goed in. Een stukje België en dan via Schijf. We pakken achteraf wegen tussen Sprundel en Rijsbergen om uiteindelijk bij Mastbos weer op bekend terrein voor iedereen te komen. Nog steeds heeft iedereen voldoende energie uit de Nispense taart dus het laatste stuk is geen probleem. Het tempo gaat zelfs nog iets omhoog. Chris draait af naar Terheijden. Hij ziet er na het heftige feest gisteravond en deze tocht zodanig uit dat hij wel een dutje kan gebruiken. Ik waarschuw hem dat hij dan niet moet verzuipen in zijn jacuzzi. Gerard neemt ook de route over Terheijden. Corné en Karst slaan daarna af naar Wagenberg. Het is net het verhaal van de 10 kleine negertjes (sorry, dat heet gewoon zo) . Begin van de May Hans weg, dan Ad van Dongen. Nog twee over.… ik zit nog te denken om Anneke te lossen om dit verhaal dat toch echt met eentje eindigt, gestand te doen. Maar besluit dat het goed is om ook dag 13268 en verder maar toe te voegen aan ons huwelijk. Net voor 13.00 uur rijden we dun dam op, met ruim 127 km op de teller. Voor mij de eerste keer echt boven de honderd kilometer en best veel op kop. Lekker is dat. Ad van Dongen precies hetzelfde vertelde hij. Nu ben ik echt goed op de weg terug. Gerard en Hans hebben de tocht vast opgenomen met hun GPS dus volgende keer kunnen ze “mee kijken” tijdens de tocht, dat vinden ze fijn denk ik want als er nog meer “landmarks” weggehaald worden hebben zij daar geen last van. Wel van uitvallende satellieten vertelde Hans…. Tijden zijn veranderd sinds ik in Nispen woonde.
Het klinkt als een plaats uit een heldenepos. En er zijn vast ook gemaakt over de rietsnijders in de Biesbosch. Alleen weet ik niet of de Noord-Waard er in voorkomt. Maar het had zomaar gekund.
Het was in elk geval prachtig weer met weinig wind die zelfs bij richting Made enigszins aantrok in ons voordeel. Voor aanvang van de tocht werd er nog wat geschoven, wie bij wie zou aansluiten. En zo gingen we met de Trim met een redelijk aantal heren en één dame op weg naar het noorden. Bij Hank al de polder in. Het aangename was dat er er andere rijders bij waren die ik al geruime tijd niet meer gesproken had. En als ik genoeg lucht heb dan ben ik in voor een gesprek.
De tocht zelf was schitterend. Waar de omgeving in koudere maanden wat vijandig aandoet voor degenen die daar wat gevoelig voor zijn, in de zomer is het er uitnodigend. Vooral de oostwaartse route terug naar Werkendam was prachtig. Over slootjes via bruggen waarbij we voor mij gevoel, door het ontbreken van relingen, over het water scheerden. Scheerden ja, want het tempo was behoorlijk. Maar, en ik spreek uiteraard voor mezelf, het was prima te volgen.
En normaal haak ik in Geertruidenberg af wanneer we vanaf die kant komen, maar op uitnodiging ben ik mee naar Made gegaan om op koffie en gebak getrakteerd te worden door Jacques ter gelegenheid van zijn verjaardag. Nogmaals gefeliciteerd, en dankjewel. Het was nog niet per se eenvoudig een uitspanning te vinden om deze traktatie te verkrijgen. De eerste zaak waar we wilden aanleggen(ik noem verder geen namen) was nog niet open, en de eigenaar (meen ik) had ook niet per se zin in onze klandizie. Gelukkig was er wel een zaak die ons meer dan welkom heette: Shirley’s Eethuys, die ik vanwege de gastvrijheid dan wel weer bij naam noem. Het was een prettig einde van weer een prettige tocht. Er was ook steun van Gerard die Gerard vergezelde op het stukje naar huis terug. Daarbij reden we over een assepad dat vanwege de werkzaamheden aan de Drimmelseweg de omleidingsroute was. Een stukje Made dat ik niet kende, maar wat ik zelf schitterend vind. Nu dit verslagje onder de parasol, met een virgin cuba libre (cola-rum zonder rum) en op de achtergrond zeer zachtjes de klanken van Luiz Bonfa. Dit zou wel eens een perfecte zondag kunnen worden. Met dank aan jullie.
Vandaag stond de 22ste rit van het jaar alweer op de planning. Dit keer zou Martien de rit leiden. Op zaterdag had Martien al een voorverkenning gedaan en hieruit bleek dat de Philipsdam er uitstekend bij lag. Je raadt het al, er bestond binnen de sportgroep dus al snel consensus over de route. Een rondje Philipsdam. Hoewel het eigenlijk de planning was om ook de Oesterdam nog mee te nemen, strandde dit idee vanwege hevige protesten van de richting Haagwinde.
Martien gaf aan dat het rondje 120km zou gaan worden, dus nam ik voor de zekerheid maar twee reepjes mee. Ik kan u al vertellen dat dit geen overbodige luxe bleek te zijn. Aangekomen bij het oude gemeentehuis bleek de opkomst redelijk goed te zijn. De sportgroep was ook goed vertegenwoordigd. Wat me ook opviel waren weer een paar nieuwe fietsen die ons WTC peloton rijker is geworden. Stuk voor stuk zijn het niet de minste fietsen en ik schat zo in dat de eerste 10.000+ euro fiets ons peloton heeft weten te vinden. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de fiets van Flip, met zijn Cipollini heeft hij een echt Italiaans raspaard aangeschaft. Hoewel ik niet echt goed heb kunnen kijken, zag het er wel buitenaards snel uit. Wellicht kunnen de Amerikanen in hun onderzoek naar UFO’s ook eens kijken naar die fiets van Flip, ik denk dat ze dan al een hoop vermeende UFO-waarnemingen kunnen verklaren. Mooie fiets Flip!
Enfin, de start ging voor mij wat minder. Nadat ik me een weg gebaand had tussen de marktkraampjes van Bruisend Made, bleek ik midden in de tour groep te zitten. Gelukkig stonden Twan, Sander en Chris bij de watertoren te wachten en kon ik me snel bij de sportgroep voegen. Deze groep bestond nu uit 7 man, te weten: Ik, Martien, Kevin, Sander, Twan, Chris en Frans. Hoewel we behoorlijk wat wind tegen hadden ging het direct al behoorlijk hard. Op weg naar de Driehoefijzers reden we al 37km/h met Sander naast mij op kop. Ik dacht nog “ doe da nou nie” maar we deden het toch en rond Zevenbergen kwam ik voor mezelf tot het inzicht dat de weg nog lang was en dat enige vorm van het verdelen van krachten niet geheel onverstandig zou zijn. Een gedachte welke vermoedelijk bij iedereen in het hoofd speelde. Gelukkig konden we even op adem komen bij de gesloten spoorweg in Zevenbergen. Martien verontschuldigde zich als leider direct door te zeggen dat hij vergeten was het spoorboekje te raadplegen. En grove fout wat mij betreft, maar goed iedereen mag wel eens een foutje maken. Rond Klundert waren we allemaal al goed warm, de zoutsporen van bilzweet begonnen zich reeds af te tekenen op de achterwerken van de renners. Behalve bij Martien, als hij het namelijk warm krijgt dan zie je precies op zijn ruggenwervels natte zweetplekjes ontstaan. Bij aanvang van de dinsdagavond rit is dat ook altijd grappig om te zien. Je kan namelijk precies zien wanneer Martien al wat extra kilometers heeft gereden.
Via Klundert, Willemstad en Oud-Tonge reden we met een prima snelheid naar de Philipsdam toe. Ondanks dat we vol wind tegen hadden, constateerde ik dat we bij de Philipsdam toch 34 km/h gemiddeld hadden gereden. De Philipsdam mocht dit gemiddelde natuurlijk niet in de weg staan, dus besloot ik op kop te gaan rijden. Op de dam werden we echter teruggefloten, Frans en Kevin lagen eraf. De dam bleek net iets te veel van het goede. Maar beter tijden lagen voor ons, want na de Philipsdam was het alleen nog maar wind in de kont. Bij wind in de kont is het altijd een geschikt moment om te kijken hoe iedereen erbij zit en om wat persoonlijke indrukken te krijgen. Kevin zat er nog goed en fris bij, groot verzet en het komt allemaal wel goed. Toch hoorde ik hem wel wat mopperen over de snelheid, beter gezegd de tempowisselingen. Tja, dat klopt wel, we proberen er rekening mee te houden. Frans had naar eigen zeggen een heftige rit. We zagen hem weinig op kop, maar dat hoeft ook helemaal niet. Chris zat er minder lekker bij, hij was geen schim van zichzelf en liet zich ook vrij weinig van voren gelden. Die baco’s de avond er voor waren ook niet precies de beste voorbereiding geweest. Dan hebben we John die…. oh nee, die was er weer niet bij… sorry Martien dan, die zat er goed bij. Hij was vooral de constante factor en als leider zat hij altijd voorop bij de moeilijke stukjes in de route. Dat was echt fijn. Twan had het volgens mij best goed naar zijn zin. Hij pakte af en toe wat kopwerk mee. Tijdens de rit vroeg ik nog hoe het met hem ging: “goed hoor, maar als ik achter jou rij dan moet ik altijd zo hijgen.” Hmmm…… oké dan…. En dan hebben we Sander nog, de krachtpatser in het peloton. Als hij op zijn stuur gaat liggen, dan gaat het ineens heel hard, dit hebben we dan ook diverse malen meegemaakt. Die jongen blijft maar gaan en heeft er ook erg veel plezier, dat is echt goed om te zien.
Na de Philipsdam gingen we via Steenbergen, Stampersgat en Oudenbosch met een mooi tempo weer terug richting de May. Bij de Zuiddijk richting Langeweg viel het echter stil, ik weet niet waarom dit was, maar ik vermoed dat een aantal er klaar mee waren. Dat mag ook wel, want er is snel en fijn gereden met elkaar.
Na 115km kwamen we weer in de May aan. Helaas niet de beloofde 120km, maar ja dat zullen we Martien ook maar vergeven.
Ik had deze week een rare week, maandag vergat ik om bloed te prikken voor de jaarlijkse APK-keuring dus moest ik dit dinsdag doen en dat rondje missen. Dus toen maar dinsdagmiddag gereden. Woensdag met de auto terwijl Marianne met de fiets richting Aalten ging. En vrijdag solo terug van Aalten met heel de tijd wind tegen. Echter dit was niet het vreemdste, ik heb n.l. elke dag gekeken of er een verslag was van de Tourgroep. En tot mijn spijt heb ik het tot op dit moment nog niet voorbij zien komen, misschien dat het nog komt zal ik dan maar denken. Ik kan het niet schrijven want ik had weer een ronde van Vaderdag met één van de zonen. Goed maar nu naar vandaag, ik was weer tijdig wakker en had met Leo en Gerben afgesproken om vanaf Leo te vertrekken. Leo stond al klaar en enkele tellen later is ook Gerben er. We rijden via dun Bromtol naar de May. Gerben geeft aan dat hij niet geheel fit is en vandaag dus met de tourgroep mee zal rijden. En nu ik dit schrijf denk ik heel goed gedaan want als niet echt fit bent mag je niks forceren. Als we bij het oude gemeente huis aankomen is het een drukte van jewelste. Niet alleen fietsers maar ook allerhande marktlui voor een nieuwe editie van “Made Bruist”. In het groepje renners van de WTC zie ik ook Jan Lensvelt, hij gaat weer mee met de club met de mannen van de trim. Mooi dat dit weer lukt, probeer er van te genieten Jan. Flip had in de app aangegeven dat hij een rondje Nieuw Beijerland in gedachte had, maar anderzijds was het i.v.m. Bruisend Made ook wel leuk om tijdig in de May terug te zijn. Het zou nu een rondje Numansdorp worden. We vertrekken met Flip op zijn nieuwe Chipollini fiets door de Nieuwstraat. Het eerste stukje gaat rustig tussen de marktkramen door bij de Watertoren gaan we rechtsaf. Flip en ik gaan richting het Gat van Ham en als we op de Amerdijk zijn laat ik me afzakken om te zien welke sterke benen ons vandaag kunnen helpen om de snelheid er in te houden. Ik ontdek de volgende lieden in onze groep: Flip Segeren, Peter Verhagen, Boukje Broeders, Sandra van Eijk, Ad van Dongen, Erno Haanskorf, Adrie Veregghen, Gerben Berm, Erik en Leo Stasse, Hans van Bragt, Corné Scchoenmakers en uiteraard ik zelf. De kopbeurt van Erno is wel heel erg kort richting de Schuddebeurs. Hij zet meteen Boukje op kop dat kan toch niet de bedoeling zijn en dan zelf alleen in het wiel? Voor de Moerdijkbrug hebben Leo, Corné, Flip, Peter V, Adrie en Gerben al mooie beurt gedaan. Het stuk van de Moerdijkbrug tot de Kiltunnel is voor Ad van Dongen die laat zien dat het met de conditie weer de goede kant uitgaat. We nemen hier de linker buis vanwege werkzaamheden aan de andere kant. Als we de Kiltunnel uitkomen heeft Flip de route een beetje aangepast. We rijden nu een rondje Binnenmaas. De beurten worden nu door het grootste gedeelte van de groep goed verdeeld en al rap komt de Binnenmaas in beeld; ik probeer er rijdende weg nog een foto van te trekken.
Even later eet ik mijn banaantje op hij is al erg zacht geworden maar smaakt prima. Als ik naast Sandra rijd merk ik dat ze weer makkelijker rijdt. Ze had me al verrast met haar rit in Frankrijk, ze geeft aan dat het haar ook beter af was gegaan dan ze had verwacht. Op een ander moment rijd ik naast Boukje. Ook die rijdt opmerkelijk makkelijk mee in de groep. Ze geeft aan dat ze graag ook wat op kop rijdt, ik adviseer dit later in de rit te doen omdat je als je in het begin te veel moet forceren het later op je bordje krijgt. Toch siert het haar wel dat ze ook haar aandeel wil leveren. Vlak bij Numansdorp halen we een jong meisje in op een BMC met opzetstuur. We hebben haar al eerder gezien. Ze blijkt uit Oosterhout te komen en is een Triatlon atlete. Ik geef aan dat ze best in de groep mag aansluiten rijdt zeker zo makkelijk.
Na het Hellegatsplein zijn we haar weer kwijt. Via Helwijk rijden we nu naar Oudenmolen en dan naar Zwingelspaen. Het gaat nu een stukje makkelijker nu we windaf koersen. Het is dan wel oppassen dat je niet te hard gaat rijden. Bij Klundert kiezen we voor het industrieterrein Moerdijk. Het stukje in Klundert zelf rijdt niet lekker, iets wat Ad van Dongen beaamt. Op naar Moerdijk zelf. Van daaruit gaan we richting Zevenbergschenhoek als we over de HSL en de A16 zijn komt de May al bijna inzicht verschillende renners kijken nu zenuwachtig op het tellertje halen ze wel of niet de 100 km? In Made zwaaien we de verschillende renners uit. Met Gerben en Leo gaan we richting Den Hout. We wensen elkaar nog een fijne dag. Ik heb lekker gereden.
Voor het vertrek werd er stevig overlegd over de route. De richting was wel duidelijk met een stevige zuidwesten wind. Maar het ging vooral om de terugweg waarbij “Den Elsakker” het onderwerp was in verband met nieuw grit op het asfalt daar in de buurt.
We gingen op weg, met Peter, Johan, Jacques, Wim, Anton, Bert, ikzelf. En met Jan, een heuglijk feit!
Wat betreft de temperatuur was het fijn. De wind behoorlijk stevig. En omdat ik al een aantal weekend was opgesloten in mijn werkhok viel me de algemene progressie op.
Het kan natuurlijk ook zijn dat het mijn eigen regressie is die mij opvalt. De rest van de groep is in elk geval beleefd en coulant genoeg om mij het niet aan te wrijven.
We gingen in elk geval via Noordhoek kwamen weer in de buurt van de Zevenbergen waar we over de houten brug het water over gingen. Vooral het stukje aanrijden richting die brug trof mij. Het is een prachtig stukje Nederland. En dat gold eigenlijk wel voor de hele route. In de zomer is het een prachtig rondje. Een schril contrast met de winter. Het is er dan onbeschut, naargeestig en het komt hard over. Ik diep nu uit mijn herinneringen. Trainingen in februari die kant op waren bruut en zonder souplesse. Waarschijnlijk was het minder erg dan in mijn herinneringen. Maar de heroïek moet ergens vandaag komen. Nu was het in elk geval een genot om rond te fietsen, ondanks dat we niet helemaal de vooraf bedachte route reden. Het gezelschap had een flinke hand in de goede stemming. Zelfs een ongeplande bandenwissel had daar geen invloed op. Ik kijk weer uit naar de volgende rit.
Na de hitte van vorige week zaterdag en voor mij de langste rit sinds ik op een wielrennersfiets zit vandaag schitterend fietsweer en weer lekker met de trimmers mee. Vorig jaar naar de Rith gefietst en dit leek me vandaag weer een mooie rit ook i.v.m de wind die uit zuid westelijke richting kwam. Bij aankomst op het Raadhuisplein telde ik toch al gauw 7 trimmers en dit waren: Peter Kuypers, Peter Bastiaansen, Peter Korse, Jan Lensvelt, Wim Rasenberg, Jacques van Dijk en John de Wijs. Vol goede moed vertrokken we richting den Hout en via Dorst naar richting Bavel. Echter boven op het viaduct bij Made plotseling geroep dat we moesten stoppen. Wat was er gebeurd, Jan was vergeten zijn bril op zijn neus te zetten. De bril stond boven op zijn helm en daar wordt zijn zicht er niet beter op. Het was weer goed opletten vandaag want we werden bijna van de fiets gereden door een dame die niet goed oplette achter het stuur.. Kopwerk werd keurig gedeeld en in een mooi tempo ging het richting Ulvenhout en via allerlei slingerwegen richting Effen. Wat al wel opviel was de vele renners die we tegen kwamen en Jacques merkte al op dat er zeker een tour aan de gang was. Door Effen en dan naar de Achterste Rith. Een paar mooie klimmetjes in een mooi omgeving. Plotseling was de weg afgezet en konden we wel of niet verder. Volgens de vrijwilligers was het n iet de bedoeling om hier langs te gaan want over 5 minuten begon er een wielerkoers. Na wat protesten draaien we toch om en de vrijwilliger vertelde nog wel dat we nog in konden schrijven voor de 55plus koers. En volgens hem kon iedereen van de trim meedoen gezien de koppen die hij zag. Nee,Nee hoorde ik, dat was niet de bedoeling. Omdat mijn fietscomputer de weg nu kwijt was nam Jacques resoluut de leiding en dit ging zeer goed. Hij weet overal goed de weg. Iemand riep plotseling gaan we nog langs de Elsakker want als we dat doen trakteer ik.
Jacques paste gelijk de weg aan zodat we even later bij de Elsakker aan kwamen. Koffie met Vlaai werd getrakteerd door Peter K en dat smaakte goed. En na nog een bakste stapten we weer op de fiets en reden richting Made. Een fijne rit met mooie wielertoeristen, voor herhaling vatbaar. Tot volgende week. John
WTC Made op facebook 
WTC Made op Strava
