Op deze zondag, 12 juni, is het mooi weer. Anneke kan haar zomershirt weer eens aan en ik smeer me in met zonnecrème. Klaar voor de start.
Tegen mijn verwachting in, is de opkomst op zo’n fraaie dag matig.
Maar als ik Jan Lensvelt zie staan, maakt dat niet meer uit, de belangrijkste man is er. Goed een jaar geleden stonden we we te zwaaien bij het Amphia en hoopten we allemaal dat de dag weer zou komen dat hij er weer zou staan.
De Tour gaat een rondje Binnenmaas van Flip rijden. De Sport wil weer eens op topsnelheid zag ik op de app, maar nu twijfelen ze toch wat en Sander heeft niet zo veel zin om in het rood te gaan rijden. Hij gaat met de Tour mee zegt tie. Van de TT is de bezetting ook laag en die gaan ook met de Tour mee.
Dus als Flip de boel in gang trekt, hebben we een behoorlijk peloton. We rijden naar het gat van den Ham en dan naar en door Lage Zwaluwe. Blijkbaar hebben de Sportmannen nog wat op de twijfelaars ingepraat en Sander en Peter overtuigd om toch de snelheid op te voeren; ze komen ons voorbij zetten. Helaas dus wat minder koptrekkers voor ons, want Kevin, Maurice en Gerard die goed tegen de wind kunnen, zijn er niet. Gelukkig is Flip in topvorm. Als ik eens even vraag hoe dat zit, geeft hij toe dat hij aan “dun dope” zit, hij heeft de dokter “een spuit laten zetten”. Net als Bogaert maakt hij dit gewoon bekend, maar dan niet tien jaar later, Flip slaat na 5 dagen al door.
Bij de Kiltunnel moeten we even kijken hoe het moet. Ze zijn daar aan het werk. Het noordelijke fietspad lijkt open maar het is goed dat iemand weet dat we aan de andere kant moeten zijn, want van daar zien we dat de noordelijke tunnelbuis helemaal dicht zit. Iets anders dan normaal komen we in ‘s Gravendeel en dan volgen we Maasdam en Sint Antoniepolder. Langs de Binnenmaas rijden we nu pal tegen de wind naar het westen. Leo pakt ook goede kopbeurten net als Ad van Dongen.
Dus het gaat lekker richting de bruggen over het Hollandsdiep. Met wind opzij nemen we die vlot.
Op de tweede brug scheurt het peloton wel even maar in de afdaling laten we iedereen weer terug komen. Vanaf nu alleen nog maar wind (schuin) van achter. We moeten even wachten omdat iemand zijn ketting er af heeft en niet meer met zijn schakelapparaat er op kan krijgen. Er wordt even gestopt.
Ik rij langzaam door. Op mijn tellertje zie ik dat dit veel effect geeft op het gemiddelde. Zakt toch door zo iets 0,3 km/uur. Via Oude Molen en Klundert rijden we naar Moerdijk. De snelheid zit er goed in en ik hoor niemand meer kletsen achter me. Zijn de verhalen op, of de asem?
Tegen dat we op de May komen, proberen we iedereen mee te krijgen naar de Kerkstraat voor de start van de ZLM Tour. Maar blijkbaar heeft iedereen een druk schema vandaag: “ginne taid “.
Okay jammer, met Flip en Anneke rij ik wel die kant op. Als we vlakbij de startboog zijn, zien we mooie plekken op een nieuw Mays terras. Bij Shirley, vandaag voor het eerst open en wij kunnen stellen dat wij een van de eerste gasten waren van deze nieuwe tent. Ze hebben niet alleen frieten maar in dit eethuis ook koffie met gebak. We krijgen nog gezelschap van ex-lid Gerard de Laat en later schuift ook Erik Van der Hoeven aan. We zitten hier prima met uitzicht op de wagen waar de ploegen voorgesteld worden. Veel jong talent maar ook wat bekende namen zoals Degenkolb en Vivianie die in de groene trui mag vertrekken. Het geel zit nog om de schouders van Olav Kooij van Jumbo en die moet vandaag 15 seconden voorsprong zien te verdedigen. En wij maar wachten tot wij op het podium geroepen worden, maar dat gebeurt niet, daar worden we door het publiek ook wel op aangesproken. Had inderdaad best gekund al waren we met ons drieën , want er was nog een andere ploeg waar er nog maar 1 van was vandaag. Na de geneutraliseerde start rijden de profs nog een keer de route van de (ex) prof ronde van Made en gaan ze onderweg naar Rijsbergen.
Toen de hele karavaan de May had verlaten, konden we mooi zien hoe snel de podiumwagen in kan pakken om op tijd in Rijsbergen weer opgesteld te staan straks na 168 km. Wij ruimen ook op en gaan naar huis. Straks toch maar eens even bij Studio Sport kijken hoe het afgelopen is………

Ad

Het is vandaag tweede pinksterdag, zaterdag hadden vele van ons al gereden. Leo en ik niet, wij hadden andere dingen te doen. Voor vertrek deze morgen had ik bij het uitlaten van de hond al de keuze gemaakt voor de korte broek met een shirt met lange mouwen. Toen ik mijn maat ophaalde zag ik dat hij dezelfde keuze had gemaakt. Dit bevestigde mijn gedachte dat het best fris kon zijn. Langs de Bromtol door het tunneltje reden we naar de May. Daar aangekomen is het nog erg rustig alleen; Wim Rasenberg van de trimgroep is er al voor ons. Hij beklaagt zich dat er bij hun te hard wordt gereden, misschien zijn dat wel de nieuwe koptrekkers die we bij de tourgroep kunnen gebruiken. Niet veel later komen er toch nog een aantal aanzetten waarbij mij opvalt dat er maar enkele met korte mouwen zijn. Als Marino verschijnt wordt er door meerdere renners goed naar de achterband van zijn fiets gekeken. Hij is niet nieuw maar de nieuwe is besteld en deze ziet er al weer veel beter uit dan de canvas versie van vorige week.
Er wordt door Flip voorgesteld richting Baarle Nassau te gaan, Ad heeft een rondje Schijf in gedachte. Het is ruim half negen geweest als de groep zich in beweging zet; ik ben al bijna bij Rullens als ik geroep hoor. Er blijkt bij Ad een spaak gebroken te zijn in het achterwiel. Thijs heeft een reserve wiel gereed staan. Wij wachten bij café ’t Hoekske tegen de muur in het zonneke en uit de wind. En tien minuten later zijn we dan echt vertrokken. Met we bedoel ik de volgende namen Ad en Anneke van Wesel, Peter Verhagen, Thijs Hillen, Adrie Veregghen, Flip Segeren, Wim ten Haaf, Marino van den Elshout, Erno Haanskorf, Leo Stasse en ik zelf.

Op de Brandestraat rijd ik samen met Thijs op kop, de wind blaast stevig in onze snuit. Thijs die veel sterker is dan ik vraagt hoe hard hij mag rijden. Ik zeg hem dat dit voor mij het juiste tempo is om het nog een eindje vol te houden. Maar ruim voor de molens bij de Tol heeft Leo mij al afgelost. Als we dit zo de hele rit doen kunnen we toch nog een mooie snelheid aanhouden. Via den Elsakker gaan we richting de Beek en vandaar naar het Liesbosch. Ook Flip en Peter  nemen kopbeurten voor hun rekening even als Ad, Wim en Adrie. Als ik me eens naar achter laat afzakken om te zien hoe het in de profit-zone gaat is het daar opmerkelijk stil, gelijktijdig kan ik even schouwen wie we allemaal in onze groep hebben want ik weet dat Anneke me dadelijk vraagt of ik het verslag maak. Langs de Vloeiweide gaat de rit naar de Rijsbergseweg waar we voor mij een variant rijden om op de Tiggeltschebergstraat te komen. Even richting Klein Zundert en daarna richting Sprundel van waaruit we naar Schijf koers zetten. Wisselend zit ik naast de verschillende renners. Zo rijd ik ook naast Adrie Veregghen hij blijkt een neef te zijn van Johan Veregghen die weer een zoon heeft die bij de Jonge Renner heeft gefietst. Adrie werkt als uitvoerder bij Oome Schapers en dan met name veel voor de NS en Dela. Hij rijdt makkelijk mee en neemt ook de kop wat mij wel aanstaat. Even later rijdt Anneke naast me en ze vraagt is het jou op gevallen? Ik vraag wat? Nou dat we geen verkeerslichten zijn tegen gekomen. Ik zeg ja dat klopt en is ook wel fijn met zo’n groep maar dat je soms er niet aan ontkomt om ze tegen te komen. Ik merk ook op dat het fietspad waar we op dit moment over rijden niet zo handig is met die tegenliggers dus elk voordeel heeft zo ook zijn nadeel of was dit juist andersom? Nadat we om Schijf heen gereden zijn gaan we langs Roosendaal af en steken we de A58 over om door de Zeg (Zegge) naar Oudenbosch te gaan. Vroeger op school zaten er bij mij ook uit de Zeg en Schijf leerlingen in de klas en dan hadden we het altijd over Zegge en Sch(r)ijven. Vanaf nu gaat het tempo omhoog en wordt er van achteruit regelmatig geroepen dat het rustiger moet. Dit is iets wat in de koers ook vaak gebeurd; nl windaf worden de meeste mensen uit het wiel gereden. Op de Goudbloemsedijk rijd ik naast de oud-voorzitter die steeds makkelijk rijdt. Mijn Garmin geeft snelheden van rond de veertig in het uur weer. Al snel komt de brug bij ’t Lamgat in zicht en Anneke geeft nog even wat extra gas, Leo volgt heel makkelijk. Bij Zevenbergen draaien we richting Zwartenberg om van daaruit naar Langeweg te draaien. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik dat het achter helemaal stil is gevallen. Nog even de brug over de HSL en A16 en dan rollen we via de Compaan de May weer binnen.
Het laatste stukje naar huis wordt nog even pittig de wind blaast weer vrolijk in mijn snoet. Op het Ruiterspoor neem ik afscheid van Leo en als thuis de schuur binnen stap merk ik dat we goed getimed hebben ik hoor n.l. de regen op het stalen dak kletteren.

Groeten van Ter Aalst.

Zaterdag 4 juni, de voorspelling was zomers voor deze Pinksterdag en ik verheugde me op een zonnige Pinkstertocht. Helaas was de uitvoering wat minder, slechts 14 graden en een dicht wolkendek, de zon was nergens te bekennen. Maar wel droog met een straffe noordoostenwind.
Deze zaterdagochtend waren Ad en ik niet echt superfit, hij omdat hij een dag van te voren bij de fysio een dry needling behandeling had gehad en ik had gewoon een slechte start met wat hoofdpijn.
Nou, dan rijden we een keer met de Tour-Trim mee, opperden we bij het ontbijt.
Helaas kwam ook deze voorspelling niet uit.
Om 8.29 uur arriveerden we op het Raadhuisplein waar volop WTC’ers stonden maar er was nog geen plan de campagne gemaakt van wie waar naartoe reed.
De sport was maar met drie, de trim met drie en de tour-trim vier, de rest liet de keuze op de Tour vallen. Flip promoveerde Ad gelijk tot wegkapitein van de tour en gezien de wind koos Ad voor een rondje Biesbosch en reed gelijk weg oostelijk de rotonde op.
Nouja, dan dus maar volgen.
En dat dachten er meer want ineens reden we met een combi van Tour/Tour-Trim/Sport en 1 gastrenner (Ronald Tilborg), wat een totaal maakte van 16 renners. Bont gezelschap.
Weer eens wat anders en dan kun je lekker bijkletsen met anderen. Wat er dus ook volop werd gedaan ondanks de straffe wind.
Zo te zien had Ad weinig last meer van zijn been want samen met Marc S. reed hij gestaag op kop tegen de Amertakbrug. Marc kreeg in de Trimgroep vorige week te horen dat hij te hard reed, dus nu kon hij zich uitleven bij de Tour.
In Geertruidenberg werd rondom het dorp langs de maasroute gereden naar de brug over de Bergsche Maas. Deze route vind ik net iets fijner dan die door Dombosch, is veiliger en geen stoplicht te bekennen. Daarna via de Peerenboom, Dussen, Almkerk naar Giessen. Daar is het altijd mooi fietsen, ook al waait het. Op kop werd regelmatig gewisseld, sterke renners waren volop voorradig.
Op de dijk naar Woudrichem toe, zat Erik vd H. glunderend te vertellen dat hij een item van bucketlijstje kon schrappen; een keertje met de Sport meerijden. Ook na mijn uitleg dat dit toch echt de Tourgroep was, was hij niet om; nee, dit was echt een sportgroep.

In het mooie Woudrichem reed ons nieuwe WTC-lid Chris lek.
Hoe kan dat nou? Alles was nieuw, de fiets, de banden.
Maarja, een ongeluk zit in een klein hoekje, dat heeft  Ad afgelopen jaar ook ondervonden.
Terwijl de mannen het bandje wisselden, kon er volop bijgekletst worden en zelfs een aantal bewoners kwamen naar buiten om polshoogte te nemen. Melody en ik waren blij met de stop, wij doken de bosjes in voor een sanitaire stop. Ook wij dames, hebben daar wel eens last van. Later hoorde ik van Ad dat daar verschrikt op werd gereageerd; “Dat kan toch niet in een christelijk dorp als Woudrichem?”.

Na deze onderbreking werd de weg vervolgd naar Sleeuwijk en Werkendam. Daar werd de snelheid wat opgevoerd dankzij de gunstige wind. Via de Bandijk reden we rechtsaf het Nieuwe Merwedepad op om zo de mooie Biesbosch route rondom de Noordwaard te volgen langs het Biesboschmuseum. En dan kom je na een rondje weer gewoon uit in Werkendam. Het blijkt dat dit tegenwoordig ook de nieuwe route is voor de ronde van de Biesbosch, niet verkeerd.
Net na de brug  dirigeerde Ad de groep niet over de dijk maar links erlangs, die weg is net wat breder en een stuk veiliger dan bovenop het smalle fietspad.
Via het Steurgat werd vlot naar Hank gereden en werden we onderweg getrakteerd op een schitterend rood papaverveld. Daar kon je veel maanzaadbroodjes mee maken.
En dan ineens komt de Amercentrale weer in zicht en is het niet ver meer naar de May.
Met 92 km. op de teller reden we lostrappend het dorp in en zowaar, de zon kwam bijna door 😊

Anneke

Zondag 29 mei 2022 hadden zich aardig wat WTC-ers verzameld op het Raadhuisplein. De sport en tour gaan gezamenlijk op pad. Een mooi peloton. Niet zoals aangegeven richting Numansdorp maar naar Heusden en Altena. De weerman of vrouw van dienst had de buienradar geraadpleegd. Met een temperatuur van net boven de 10 graden was de kledingkeuze divers. Van winterpakken, lange broeken been-, mouw- en kniestukken, jack en bodywarmers. Dus het gehele kledingpakket is aangesproken. Onze tourgids Gerard loodste de groep richting het oosten, naar Heusden. Via Geertruidenberg, Raamsdonksveer, Raamsdonk, Waspik de polder in richting Heesbeen. De sterke mannen uit Terheijden waren duidelijk warmer dan de rest uit Made. Langs de Maas moesten Chris en Twan geremd worden want zij rammelde het hele peloton uit elkaar. Op weg naar premies? Met de wind in de rug richting het oosten. Over de brug bij Heusden rechtsaf richting Wijk en Aalburg en Veen. Linksom richting het noorden en westen. Onze klassementsleider Peter werd steeds kleiner van het wegkruipen. Daar sloeg het noodlot toe voor Marino. Lekke achterband. Gelijk werd opgemerkt dat Marino de verkeerde bandenkeuze had gemaakt. Aan de buitenzijde was het canvas zichtbaar! Voortaan regenbanden? Na hulp van Wim, Leo en Gerard en ontelbare CO² patronen was de lekke band gemaakt. Waarna nog een wijze les van Gerard volgde. Voortaan controleren of het rubber in de houder zit!!!!! Hahahahahaha. Hier hadden een paar bakken koffie en een puntje niet misstaan. Tijd zat voor gehad. Verder naar de brug van Gorinchem. Deze rechts laten liggen en linksaf bij Werkendam de polder richting Hank. Wind in de rug en dat was te merken, ruim 40 / uur naar Made. John trok nog eens lekker door wat een druppel vormde aan zijn neus. Juist een echte Haanskorf. Over de Keizersveersebrug over het industrieterrein om de stoplichten te vermijden. Daar trokken Twan en Ad nog de laatste kilometers op kop richting Made. 80 km gereden in een heerlijk tempo. De mannen uit Terheijden en John hebben de 100 KM nog volgemaakt. John ging voor een bakkie bij zijn ouders met daarbij nog een nat pak cadeau. En Marino……. Tip; nieuwe binnen- en buitenbanden, tig CO² patronen en een hoesje voor zijn koude handjes.

Wim